อมิตร เขียนว่า ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[อะมิด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ใช่เพื่อน. เป็นคำนาม หมายถึง ข้าศึก, ศัตรู. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี อมิตฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	อมิตร [อะมิด] ว. ไม่ใช่เพื่อน. น. ข้าศึก, ศัตรู. (ส.; ป. อมิตฺต).
อเมริกัน เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อชาวประเทศสหรัฐอเมริกา.	อเมริกัน น. ชื่อชาวประเทศสหรัฐอเมริกา.
อย–, อยัส อย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก อยัส เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	[อะยะ–, อะยัด] เป็นคำนาม หมายถึง เหล็ก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อย เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต อยสฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-พิน-ทุ.	อย–, อยัส [อะยะ–, อะยัด] น. เหล็ก. (ป. อย; ส. อยสฺ).
อยน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-นอ-หนู	[อะยะนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทาง, ถนน, ที่ไป, ที่เดิน; การไป, การถึง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อยน– [อะยะนะ–] น. ทาง, ถนน, ที่ไป, ที่เดิน; การไป, การถึง. (ป., ส.).
อย่า เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	[หฺย่า] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบกริยาบอกความห้ามหรือไม่ยอมให้ทําการต่าง ๆ.	อย่า [หฺย่า] ว. คําประกอบกริยาบอกความห้ามหรือไม่ยอมให้ทําการต่าง ๆ.
อยาก เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	[หฺยาก] เป็นคำกริยา หมายถึง ปรารถนา, ประสงค์, ต้องการ, ใคร่, เช่น อยากเป็นใหญ่เป็นโต อยากมีเงิน; หิว, กระหาย, (ใช้แก่อาหาร) เช่น อยากข้าว อยากน้ำ.	อยาก [หฺยาก] ก. ปรารถนา, ประสงค์, ต้องการ, ใคร่, เช่น อยากเป็นใหญ่เป็นโต อยากมีเงิน; หิว, กระหาย, (ใช้แก่อาหาร) เช่น อยากข้าว อยากน้ำ.
อย่าง เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	[หฺย่าง] เป็นคำนาม หมายถึง วิธี, แบบ, เยี่ยง, เช่น ทำอย่างนี้ เขียนอย่างนั้น, ลักษณนามบอกจำนวน หมายถึง ชนิด, สิ่ง, เช่น ทำกับข้าวไว้ ๒ อย่าง ทำงานหลายอย่าง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เหมือน เช่น อย่างใจ อย่างเคย, ใช้ประกอบคําวิเศษณ์ หมายความว่า โดยอาการที่ เช่น อย่างดี อย่างเข้มแข็ง.	อย่าง [หฺย่าง] น. วิธี, แบบ, เยี่ยง, เช่น ทำอย่างนี้ เขียนอย่างนั้น, ลักษณนามบอกจำนวน หมายถึง ชนิด, สิ่ง, เช่น ทำกับข้าวไว้ ๒ อย่าง ทำงานหลายอย่าง. ว. เหมือน เช่น อย่างใจ อย่างเคย, ใช้ประกอบคําวิเศษณ์ หมายความว่า โดยอาการที่ เช่น อย่างดี อย่างเข้มแข็ง.
อย่างไร เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้ในประโยคคําถาม ถามถึงความเป็นไป ความเป็นอยู่ เช่น คนไข้มีอาการอย่างไร หมู่นี้เป็นอย่างไรบ้าง, ถามถึงวิธีหรือความเห็นเป็นต้น เช่น จะทําอย่างไร มีความเห็นอย่างไร; ถ้าใช้ในประโยคที่ไม่เป็นคําถาม หมายความว่า จะโดยวิธีใด ๆ ก็ตาม เช่น ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มา.	อย่างไร ว. ใช้ในประโยคคําถาม ถามถึงความเป็นไป ความเป็นอยู่ เช่น คนไข้มีอาการอย่างไร หมู่นี้เป็นอย่างไรบ้าง, ถามถึงวิธีหรือความเห็นเป็นต้น เช่น จะทําอย่างไร มีความเห็นอย่างไร; ถ้าใช้ในประโยคที่ไม่เป็นคําถาม หมายความว่า จะโดยวิธีใด ๆ ก็ตาม เช่น ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มา.
อย่างไรก็ดี, อย่างไรก็ตาม อย่างไรก็ดี เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี อย่างไรก็ตาม เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำสันธาน หมายถึง ถึงเช่นนั้น, แม้กระนั้น, แต่.	อย่างไรก็ดี, อย่างไรก็ตาม สัน. ถึงเช่นนั้น, แม้กระนั้น, แต่.
อยุทธ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	[อะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่พ่ายแพ้, ปราบไม่ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อยุทธ์ [อะ–] ว. ไม่พ่ายแพ้, ปราบไม่ได้. (ป., ส.).
อยู่ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	[หฺยู่] เป็นคำกริยา หมายถึง พัก, อาศัย, เช่น เขาอยู่บ้านหลังนี้; ยังมีชีวิต เช่น เขายังอยู่; คงที่ เช่น เงินที่ให้มายังอยู่ครบ, ไม่ไปจากที่ เช่น วันนี้เขาอยู่บ้าน; ใช้ประกอบหลังกริยา แสดงว่ากําลังเป็นอยู่ในขณะนั้น เช่น นอนอยู่ ตั้งอยู่.	อยู่ [หฺยู่] ก. พัก, อาศัย, เช่น เขาอยู่บ้านหลังนี้; ยังมีชีวิต เช่น เขายังอยู่; คงที่ เช่น เงินที่ให้มายังอยู่ครบ, ไม่ไปจากที่ เช่น วันนี้เขาอยู่บ้าน; ใช้ประกอบหลังกริยา แสดงว่ากําลังเป็นอยู่ในขณะนั้น เช่น นอนอยู่ ตั้งอยู่.
อยู่ ๆ, อยู่ดี ๆ อยู่ ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ไม้-ยะ-มก อยู่ดี ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดหรือแสดงหรือได้รับสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยไม่มีสาเหตุ เช่น อยู่ ๆ เขาก็มาด่าฉัน อยู่ดี ๆ เธอก็เป็นลมฟุบไป อยู่ดี ๆ ก็มีคนนำเงินมาให้.	อยู่ ๆ, อยู่ดี ๆ ว. อาการที่พูดหรือแสดงหรือได้รับสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยไม่มีสาเหตุ เช่น อยู่ ๆ เขาก็มาด่าฉัน อยู่ดี ๆ เธอก็เป็นลมฟุบไป อยู่ดี ๆ ก็มีคนนำเงินมาให้.
อยู่กรรม, อยู่ปริวาส อยู่กรรม เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า อยู่ปริวาส เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	เป็นคำกริยา หมายถึง อยู่ปฏิบัติปริวาสกรรมให้ครบตามวันที่กำหนด (ใช้แก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส), เข้าปริวาส หรือ เข้าปฏิวาสกรรม ก็ว่า.	อยู่กรรม, อยู่ปริวาส ก. อยู่ปฏิบัติปริวาสกรรมให้ครบตามวันที่กำหนด (ใช้แก่ภิกษุผู้ต้องอาบัติสังฆาทิเสส), เข้าปริวาส หรือ เข้าปฏิวาสกรรม ก็ว่า.
อยู่กิน เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดํารงชีวิตฉันผัวเมีย.	อยู่กิน ก. ดํารงชีวิตฉันผัวเมีย.
อยู่คง เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทนทานต่อศัสตราวุธ.	อยู่คง (โบ) ว. ทนทานต่อศัสตราวุธ.
อยู่งาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง ปรนนิบัติรับใช้.	อยู่งาน (ราชา) ก. ปรนนิบัติรับใช้.
อยู่ดีกินดี เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย.	อยู่ดีกินดี ว. มีความเป็นอยู่อย่างสุขสบาย.
อยู่ดีไม่ว่าดี เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.	อยู่ดีไม่ว่าดี (สำ) ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.
อยู่ตัว เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ถึงระดับที่คงตัว, คงที่, ไม่เปลี่ยนแปลง.	อยู่ตัว ก. ถึงระดับที่คงตัว, คงที่, ไม่เปลี่ยนแปลง.
อยู่ท้อง เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อิ่มได้นาน.	อยู่ท้อง ว. อิ่มได้นาน.
อยู่ไปมา เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ทำต่อเนื่องกันหลายหนหรือเรื่อย ๆ ไป เช่น ยิ้มอยู่ไปมา โบกมืออยู่ไปมา.	อยู่ไปมา ว. อาการที่ทำต่อเนื่องกันหลายหนหรือเรื่อย ๆ ไป เช่น ยิ้มอยู่ไปมา โบกมืออยู่ไปมา.
อยู่ไฟ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำกริยา หมายถึง นอนใกล้ไฟโดยเชื่อว่าความร้อนจะทําให้มดลูกเข้าสู่ภาวะปรกติได้เร็วหลังคลอดลูกแล้ว.	อยู่ไฟ ก. นอนใกล้ไฟโดยเชื่อว่าความร้อนจะทําให้มดลูกเข้าสู่ภาวะปรกติได้เร็วหลังคลอดลูกแล้ว.
อยู่มือ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เกรงกลัวไม่กล้าฝ่าฝืน, อยู่ในบังคับไม่กล้าฝ่าฝืน.	อยู่มือ ก. เกรงกลัวไม่กล้าฝ่าฝืน, อยู่ในบังคับไม่กล้าฝ่าฝืน.
อยู่ไม่สุข เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่	เป็นคำกริยา หมายถึง อยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้.	อยู่ไม่สุข ก. อยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้.
อยู่ยงคงกระพัน เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู-คอ-ควาย-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทนทานต่อศัสตราวุธ.	อยู่ยงคงกระพัน ว. ทนทานต่อศัสตราวุธ.
อยู่ยาม เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เฝ้าระวังเหตุการณ์.	อยู่ยาม ก. เฝ้าระวังเหตุการณ์.
อยู่โยง เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง อยู่ประจำที่แต่ผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว.	อยู่โยง ก. อยู่ประจำที่แต่ผู้เดียวหรือกลุ่มเดียว.
อยู่แล้ว เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-ไม้-โท-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แย่แล้ว เช่น เอะกูอยู่แล้วนะเสนี เห็นไพรีจะมากมายหลายหมื่น. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์.	อยู่แล้ว ว. แย่แล้ว เช่น เอะกูอยู่แล้วนะเสนี เห็นไพรีจะมากมายหลายหมื่น. (สังข์ทอง).
อยู่เวร เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ผลัดกันอยู่รักษาหน้าที่ตามเวลาที่กำหนดไว้.	อยู่เวร ก. ผลัดกันอยู่รักษาหน้าที่ตามเวลาที่กำหนดไว้.
อยู่หมัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เกรงกลัวฝีปากหรือฝีมือ, ยอมอยู่ในอํานาจ.	อยู่หมัด ก. เกรงกลัวฝีปากหรือฝีมือ, ยอมอยู่ในอํานาจ.
อยู่อัตรา เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นปรกติ, เป็นประจำ, เช่น ให้เพิ่มพูนปรนนิบัติอยู่อัตรา. (กลอนเพลงยาวสรรเสริญพระเกียรติ ร. ๓), ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เป็นอัตรา.	อยู่อัตรา (โบ) ว. เป็นปรกติ, เป็นประจำ, เช่น ให้เพิ่มพูนปรนนิบัติอยู่อัตรา. (กลอนเพลงยาวสรรเสริญพระเกียรติ ร. ๓), (ปาก) เป็นอัตรา.
อยู่อาสา เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง การที่ผู้ชายไปอยู่บ้านผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วย ทำการงานรับใช้ให้แรงงาน เพื่อแสดงตนว่าเป็นคนขยันขันแข็งและประพฤติตนดีสมควรที่จะเข้าไปเป็นเขยของบ้านนั้น เช่น บ่สู่อยู่อาสา หนึ่งน้อย. (กาพย์ห่อโคลงพระศรีมโหสถ).	อยู่อาสา (โบ) น. การที่ผู้ชายไปอยู่บ้านผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วย ทำการงานรับใช้ให้แรงงาน เพื่อแสดงตนว่าเป็นคนขยันขันแข็งและประพฤติตนดีสมควรที่จะเข้าไปเป็นเขยของบ้านนั้น เช่น บ่สู่อยู่อาสา หนึ่งน้อย. (กาพย์ห่อโคลงพระศรีมโหสถ).
อร– เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	[อะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง กํา, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อร– ๑ [อะระ–] น. กํา, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. (ป., ส.).
อร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	[ออน, ออระ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย. ในวงเล็บ มาจาก นิราศนรินทร์ แบบเรียนกวีนิพนธ์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สวย, งาม, เช่น พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี ฯ. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	อร ๒ [ออน, ออระ] (กลอน) น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย. (นิ. นรินทร์). ว. สวย, งาม, เช่น พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี ฯ. (ลอ).
อร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำให้ดีใจ, ทำให้ปลาบปลื้มใจ, เช่น ใครรู้แห่งพระแพศยันดร บอกจงอรใจกู. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร อร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ ว่า ดีใจ, ปลาบปลื้ม .	อร ๓ ก. ทำให้ดีใจ, ทำให้ปลาบปลื้มใจ, เช่น ใครรู้แห่งพระแพศยันดร บอกจงอรใจกู. (ม. คำหลวง ชูชก). (ข. อร ว่า ดีใจ, ปลาบปลื้ม).
อรช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง	[อะระชะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปราศจากผงหรือมลทิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อรช– [อะระชะ–] ว. ปราศจากผงหรือมลทิน. (ป., ส.).
อรชร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ	[ออระชอน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งามอย่างเอวบางร่างน้อย, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้อนแอ้น เป็น อรชรอ้อนแอ้น.	อรชร [ออระชอน] ว. งามอย่างเอวบางร่างน้อย, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้อนแอ้น เป็น อรชรอ้อนแอ้น.
อรชุน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	[ออระชุน] เป็นคำนาม หมายถึง ไม้รกฟ้า; สีขาว. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขาว; ใส. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺชุน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู และมาจากภาษาบาลี อชฺชุน เขียนว่า ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู.	อรชุน [ออระชุน] น. ไม้รกฟ้า; สีขาว. ว. ขาว; ใส. (ส. อรฺชุน; ป. อชฺชุน).
อรณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-นอ-เนน	[อะระนะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่รบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อรณ– [อะระนะ–] ก. ไม่รบ. (ป., ส.).
อรดี, อรติ อรดี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี อรติ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[อะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ, อราดี หรือ อราติ ก็ใช้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อรดี, อรติ [อะระ–] น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ, อราดี หรือ อราติ ก็ใช้. (ป., ส.).
อรทัย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ออระไท] เป็นคำนาม หมายถึง หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม.	อรทัย [ออระไท] น. หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม.
อรไท เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน	[ออระไท] เป็นคำนาม หมายถึง นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียกนางกษัตริย์), ใช้ว่า อ่อนไท้ ก็มี.	อรไท [ออระไท] น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียกนางกษัตริย์), ใช้ว่า อ่อนไท้ ก็มี.
อรธาน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ออระ–] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ปล่อยปละละไว้โดยไม่หวงแหน เช่น ของอรธาน.	อรธาน [ออระ–] (โบ) ว. ที่ปล่อยปละละไว้โดยไม่หวงแหน เช่น ของอรธาน.
อรนุช เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง	[ออระ–] เป็นคำนาม หมายถึง หญิงงาม.	อรนุช [ออระ–] น. หญิงงาม.
อรพินท์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	[ออระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ดอกบัว, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง เขียนเป็น อรพินธุ ก็มี เช่น อันประดับด้วยอรพินธุเนานึก บุณฑรึกจงกล. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์วนปเวสน์ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อรวินฺท เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน.	อรพินท์ [ออระ–] น. ดอกบัว, (โบ) เขียนเป็น อรพินธุ ก็มี เช่น อันประดับด้วยอรพินธุเนานึก บุณฑรึกจงกล. (ม. คำหลวง วนประเวศน์). (ป., ส. อรวินฺท).
อรพิม เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	[ออระ–]ดู คิ้วนาง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู.	อรพิม [ออระ–] ดู คิ้วนาง.
อรรค เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	[อัก] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อัคร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อคฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี อคฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	อรรค [อัก] (โบ) ว. อัคร. (ส. อคฺร; ป. อคฺค).
อรรฆ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ระ-คัง	[อัก] เป็นคำนาม หมายถึง ค่า, ราคา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺฆ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง และมาจากภาษาบาลี อคฺฆ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง.	อรรฆ [อัก] น. ค่า, ราคา. (ส. อรฺฆ; ป. อคฺฆ).
อรรฆย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ระ-คัง-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[อัก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีค่า, มีราคา; ควรยกย่อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺฆฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี อคฺฆิย เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก.	อรรฆย์ [อัก] ว. มีค่า, มีราคา; ควรยกย่อง. (ส. อรฺฆฺย; ป. อคฺฆิย).
อรรจน์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-จอ-จาน-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[อัด] เป็นคำนาม หมายถึง การยกย่อง, การสรรเสริญ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺจน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-จอ-จาน-นอ-หนู และมาจากภาษาบาลี อจฺจน เขียนว่า ออ-อ่าง-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-นอ-หนู.	อรรจน์ [อัด] น. การยกย่อง, การสรรเสริญ. (ส. อรฺจน; ป. อจฺจน).
อรรณพ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน-พอ-พาน	[อันนบ] เป็นคำนาม หมายถึง ห้วงนํ้า, ทะเล, มหาสมุทร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺณว เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน-วอ-แหวน และมาจากภาษาบาลี อณฺณว เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน-วอ-แหวน.	อรรณพ [อันนบ] น. ห้วงนํ้า, ทะเล, มหาสมุทร. (ส. อรฺณว; ป. อณฺณว).
อรรถ, อรรถ– อรรถ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง อรรถ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง	[อัด, อัดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อความ เช่น แปลโดยอรรถ, คําที่ยังไม่ได้แปลความหมาย เช่น คําอรรถ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺถ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง และมาจากภาษาบาลี อตฺถ เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง.	อรรถ, อรรถ– [อัด, อัดถะ–] น. เนื้อความ เช่น แปลโดยอรรถ, คําที่ยังไม่ได้แปลความหมาย เช่น คําอรรถ. (ส. อรฺถ; ป. อตฺถ).
อรรถกถา เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา	[อัดถะกะถา] เป็นคำนาม หมายถึง คัมภีร์ที่อธิบายความพระบาลี, คัมภีร์ที่ไขความพระไตรปิฎก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺถ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง + กถา เขียนว่า กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาบาลี อตฺถกถา เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา อฏฺกถา เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา .	อรรถกถา [อัดถะกะถา] น. คัมภีร์ที่อธิบายความพระบาลี, คัมภีร์ที่ไขความพระไตรปิฎก. (ส. อรฺถ + กถา; ป. อตฺถกถา, อฏฺกถา).
อรรถกถาจารย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.	อรรถกถาจารย์ น. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.
อรรถกร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[อัดถะกอน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ให้ประโยชน์, เป็นประโยชน์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺถกร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-รอ-เรือ.	อรรถกร [อัดถะกอน] ว. ให้ประโยชน์, เป็นประโยชน์. (ส. อรฺถกร).
อรรถกวี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	[อัดถะกะวี] เป็นคำนาม หมายถึง กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองตามความเป็นจริง.	อรรถกวี [อัดถะกะวี] น. กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองตามความเป็นจริง.
อรรถคดี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	[อัดถะคะดี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องที่ฟ้องร้องกันในศาล.	อรรถคดี [อัดถะคะดี] (กฎ) น. เรื่องที่ฟ้องร้องกันในศาล.
อรรถบท เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน	[อัดถะบด] เป็นคำนาม หมายถึง แก่นเรื่อง, เนื้อความ, หัวข้อ, สาระ.	อรรถบท [อัดถะบด] น. แก่นเรื่อง, เนื้อความ, หัวข้อ, สาระ.
อรรถปฏิสัมภิทา เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	[อัดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในอรรถ คือ ความเข้าใจที่สามารถคาดหมายผลข้างหน้าอันจะเกิดสืบเนื่องไปจากเหตุ, ความเข้าใจอธิบายอรรถแห่งภาษิตย่อให้พิสดาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อรรถปฏิสัมภิทา [อัดถะ–] น. ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในอรรถ คือ ความเข้าใจที่สามารถคาดหมายผลข้างหน้าอันจะเกิดสืบเนื่องไปจากเหตุ, ความเข้าใจอธิบายอรรถแห่งภาษิตย่อให้พิสดาร. (ป.).
อรรถประโยชน์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[อัดถะปฺระโหฺยด] เป็นคำนาม หมายถึง ประโยชน์ที่ต้องการ.	อรรถประโยชน์ [อัดถะปฺระโหฺยด] น. ประโยชน์ที่ต้องการ.
อรรถรส เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[อัดถะรด] เป็นคำนาม หมายถึง รสแห่งถ้อยคํา, ถ้อยคําที่ทําให้เกิดความซาบซึ้ง, ถ้อยคําที่ทําให้เกิดอารมณ์สะเทือนใจ.	อรรถรส [อัดถะรด] น. รสแห่งถ้อยคํา, ถ้อยคําที่ทําให้เกิดความซาบซึ้ง, ถ้อยคําที่ทําให้เกิดอารมณ์สะเทือนใจ.
อรรถาธิบาย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ขยายความ, อธิบายความ. เป็นคำนาม หมายถึง การขยายความ, การอธิบายความ.	อรรถาธิบาย ก. ขยายความ, อธิบายความ. น. การขยายความ, การอธิบายความ.
อรรถาธิบาย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู อรรถ, อรรถ– อรรถ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง อรรถ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง .	อรรถาธิบาย ดู อรรถ, อรรถ–.
อรรธ, อรรธ– อรรธ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง อรรธ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง	[อัด, อัดทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ครึ่งหนึ่ง, ซีก, ส่วนหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺธ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ทอ-ทง และมาจากภาษาบาลี อฑฺฒ เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-พิน-ทุ-ทอ-ผู้-เท่า อทฺธ เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง .	อรรธ, อรรธ– [อัด, อัดทะ–] น. ครึ่งหนึ่ง, ซีก, ส่วนหนึ่ง. (ส. อรฺธ; ป. อฑฺฒ, อทฺธ).
อรรธกรรณ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน	[อัดทะกัน] เป็นคำนาม หมายถึง “ครึ่งเส้นผ่าศูนย์กลาง” คือ รัศมีของวงกลม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺธกรฺณ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ทอ-ทง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน.	อรรธกรรณ [อัดทะกัน] น. “ครึ่งเส้นผ่าศูนย์กลาง” คือ รัศมีของวงกลม. (ส. อรฺธกรฺณ).
อรรธคราส เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	[อัดทะคฺราด] เป็นคำนาม หมายถึง การมีจันทรคราสและสุริยคราสครึ่งดวง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อรรธคราส [อัดทะคฺราด] น. การมีจันทรคราสและสุริยคราสครึ่งดวง. (ส.).
อรรธจักร เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[อัดทะจัก] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกดวงชาตาของคนที่พระเคราะห์ไปร่วมกันอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง.	อรรธจักร [อัดทะจัก] น. เรียกดวงชาตาของคนที่พระเคราะห์ไปร่วมกันอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง.
อรรธจันทร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[อัดทะจัน] เป็นคำนาม หมายถึง พระจันทร์ครึ่งซีก; ที่นั่งเป็นขั้น ๆ สําหรับดูการแสดง มีลักษณะเป็นรูปครึ่งวงกลม, ชั้นที่ตั้งของขายหรือก้าวขึ้นลง ทําเป็นขั้น ๆ, อัฒจันทร์ ก็ว่า.	อรรธจันทร์ [อัดทะจัน] น. พระจันทร์ครึ่งซีก; ที่นั่งเป็นขั้น ๆ สําหรับดูการแสดง มีลักษณะเป็นรูปครึ่งวงกลม, ชั้นที่ตั้งของขายหรือก้าวขึ้นลง ทําเป็นขั้น ๆ, อัฒจันทร์ ก็ว่า.
อรรธนิศา เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา	[อัดทะนิสา] เป็นคำนาม หมายถึง เวลาเที่ยงคืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อรรธนิศา [อัดทะนิสา] น. เวลาเที่ยงคืน. (ส.).
อรรธบท เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน	[อัดทะบด] เป็นคำนาม หมายถึง ครึ่งทาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺธปท เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ทอ-ทง-ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน.	อรรธบท [อัดทะบด] น. ครึ่งทาง. (ส. อรฺธปท).
อรรธภาค เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	[อัดทะพาก] เป็นคำนาม หมายถึง ครึ่งหนึ่ง.	อรรธภาค [อัดทะพาก] น. ครึ่งหนึ่ง.
อรรธสระ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[อัดทะสะหฺระ] เป็นคำนาม หมายถึง เสียงกึ่งสระกึ่งพยัญชนะ.	อรรธสระ [อัดทะสะหฺระ] น. เสียงกึ่งสระกึ่งพยัญชนะ.
อรสุม เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	[ออระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ไอนํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อุสุม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า.	อรสุม [ออระ–] น. ไอนํ้า. (ป. อุสุม).
อรสุมพล เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง กําลังไอนํ้า.	อรสุมพล น. กําลังไอนํ้า.
อรหะ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	[อะระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ควร, สมควร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อรหะ [อะระ–] ว. ควร, สมควร. (ป., ส.).
อรหัง เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	[อะระ–, ออระ–] เป็นคำนาม หมายถึง พระพุทธเจ้า; พระอรหันต์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรหํ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-นิก-คะ-หิด.	อรหัง [อะระ–, ออระ–] น. พระพุทธเจ้า; พระอรหันต์. (ป. อรหํ).
อรหัต, อรหัต– อรหัต เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า อรหัต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า	[อะระหัด, ออระหัด, อะระหัดตะ–, ออระหัดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นพระอรหันต์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรหตฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺหตฺตฺว เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-วอ-แหวน.	อรหัต, อรหัต– [อะระหัด, ออระหัด, อะระหัดตะ–, ออระหัดตะ–] น. ความเป็นพระอรหันต์. (ป. อรหตฺต; ส. อรฺหตฺตฺว).
อรหัตผล เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมที่พระอรหันต์ได้บรรลุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรหตฺตผล เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺหตฺตฺว เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-วอ-แหวน + ผล เขียนว่า ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง . ในวงเล็บ ดู ผล เขียนว่า ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง.	อรหัตผล น. ธรรมที่พระอรหันต์ได้บรรลุ. (ป. อรหตฺตผล; ส. อรฺหตฺตฺว + ผล). (ดู ผล).
อรหัตมรรค เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ทางปฏิบัติที่ให้สำเร็จเป็นพระอรหันต์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรฺหตฺตฺว เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-วอ-แหวน + มารฺค เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พิน-ทุ-คอ-ควาย และมาจากภาษาบาลี อรหตฺตมคฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย. ในวงเล็บ ดู มรรค เขียนว่า มอ-ม้า-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย.	อรหัตมรรค น. ทางปฏิบัติที่ให้สำเร็จเป็นพระอรหันต์. (ส. อรฺหตฺตฺว + มารฺค; ป. อรหตฺตมคฺค). (ดู มรรค).
อรหัตวิโมกข์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ความพ้นจากกิเลสเพราะสําเร็จอรหัต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรหตฺตวิโมกฺข เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่.	อรหัตวิโมกข์ น. ความพ้นจากกิเลสเพราะสําเร็จอรหัต. (ป. อรหตฺตวิโมกฺข).
อรหัน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	[ออระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์ในนิยาย มี ๒ เท้า มีปีกคล้ายนก หัวคล้ายหัวคน; ผู้วิเศษ.	อรหัน [ออระ–] น. ชื่อสัตว์ในนิยาย มี ๒ เท้า มีปีกคล้ายนก หัวคล้ายหัวคน; ผู้วิเศษ.
อรหันต–, อรหันต์ อรหันต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า อรหันต์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	[อะระหันตะ–, ออระหันตะ–, อะระหัน, ออระหัน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระอริยบุคคลชั้นสูงสุดใน ๔ ชั้น คือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์ เรียกว่า พระอรหันต์. (ศัพท์นี้ใช้ อรหา หรือ อรหัง ก็มี แต่ถ้าใช้เป็นคําวิเศษณ์หรืออยู่หน้าสมาสต้องใช้ อรหันต). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺหนฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-หอ-หีบ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	อรหันต–, อรหันต์ [อะระหันตะ–, ออระหันตะ–, อะระหัน, ออระหัน] น. ชื่อพระอริยบุคคลชั้นสูงสุดใน ๔ ชั้น คือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์ เรียกว่า พระอรหันต์. (ศัพท์นี้ใช้ อรหา หรือ อรหัง ก็มี แต่ถ้าใช้เป็นคําวิเศษณ์หรืออยู่หน้าสมาสต้องใช้ อรหันต). (ป.; ส. อรฺหนฺต).
อรหันตฆาต เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง การฆ่าพระอรหันต์, นับว่าเป็นบาปหนักที่สุดอย่าง ๑ ในอนันตริยกรรม ๕ อันได้แก่ ๑. ปิตุฆาต คือ ฆ่าบิดา ๒. มาตุฆาต คือ ฆ่ามารดา ๓. อรหันตฆาต คือ ฆ่าพระอรหันต์ ๔. โลหิตุปบาท คือ ทำให้พระกายพระพุทธเจ้าห้อเลือด ๕. สังฆเภท คือ ทำให้สงฆ์แตกแยกกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อรหันตฆาต น. การฆ่าพระอรหันต์, นับว่าเป็นบาปหนักที่สุดอย่าง ๑ ในอนันตริยกรรม ๕ อันได้แก่ ๑. ปิตุฆาต คือ ฆ่าบิดา ๒. มาตุฆาต คือ ฆ่ามารดา ๓. อรหันตฆาต คือ ฆ่าพระอรหันต์ ๔. โลหิตุปบาท คือ ทำให้พระกายพระพุทธเจ้าห้อเลือด ๕. สังฆเภท คือ ทำให้สงฆ์แตกแยกกัน. (ป.).
อร่อย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	[อะหฺร่อย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรสดี (ใช้แก่ของกิน); ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ดี, ถึงใจ, ดุเดือด, เช่น มวยคู่นี้ต่อยกันอร่อยมาก.	อร่อย [อะหฺร่อย] ว. มีรสดี (ใช้แก่ของกิน); (ปาก) ดี, ถึงใจ, ดุเดือด, เช่น มวยคู่นี้ต่อยกันอร่อยมาก.
อรัญ, อรัญ– อรัญ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง อรัญ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	[อะรัน, อะรันยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ป่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง และมาจากภาษาสันสกฤต อรณฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-นอ-เนน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	อรัญ, อรัญ– [อะรัน, อะรันยะ–] น. ป่า. (ป. อรฺ; ส. อรณฺย).
อรัญญิก เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ป่า, บริเวณป่า, โบราณเขียนเป็น อรญญิก หรือ อไรญิก ก็มี เช่น ในกลางอรญญิก, เมืองสุโขทัยนี้มีอไรญิก. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ จารึกสุโขทัย, ศาสตราจารย์ ยอช เซเดส์ ชำระและแปล ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง วัดอรัญญิก เช่น ไปสูดญัดกฐินเถิงอไรญิกพู้น. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ จารึกสุโขทัย, ศาสตราจารย์ ยอช เซเดส์ ชำระและแปล ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เกี่ยวกับป่า เช่น อรัญญิกาวาส. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อารฺิก เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ว่า เกี่ยวกับป่า .	อรัญญิก น. ป่า, บริเวณป่า, โบราณเขียนเป็น อรญญิก หรือ อไรญิก ก็มี เช่น ในกลางอรญญิก, เมืองสุโขทัยนี้มีอไรญิก. (จารึกสยาม), (โบ) วัดอรัญญิก เช่น ไปสูดญัดกฐินเถิงอไรญิกพู้น. (จารึกสยาม). ว. ที่เกี่ยวกับป่า เช่น อรัญญิกาวาส. (ป. อารฺิก ว่า เกี่ยวกับป่า).
อรัญวาส เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง การอยู่ในป่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรฺวาส เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ.	อรัญวาส น. การอยู่ในป่า. (ป. อรฺวาส).
อรัญวาสี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้อยู่ในป่า, ใช้สำหรับเรียกคณะสงฆ์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ คู่กับ คามวาสี คณะสงฆ์ฝ่ายคันถธุระ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรฺวาสี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี.	อรัญวาสี น. ผู้อยู่ในป่า, ใช้สำหรับเรียกคณะสงฆ์ฝ่ายวิปัสสนาธุระ คู่กับ คามวาสี คณะสงฆ์ฝ่ายคันถธุระ. (ป. อรฺวาสี).
อรัณย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ป่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อรณฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-นอ-เนน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี อรฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง.	อรัณย์ น. ป่า. (ส. อรณฺย; ป. อรฺ).
อราดี, อราติ อราดี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี อราติ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อรติ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ. ในวงเล็บ ดู อรดี เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี.	อราดี, อราติ น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ. (ป. อรติ). (ดู อรดี).
อร่าม เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[อะหฺร่าม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แพรวพราว, สว่างไสว, เช่น ใส่ทองอร่ามไปทั้งตัว เปิดไฟอร่ามไปทั้งห้อง.	อร่าม [อะหฺร่าม] ว. แพรวพราว, สว่างไสว, เช่น ใส่ทองอร่ามไปทั้งตัว เปิดไฟอร่ามไปทั้งห้อง.
อริ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ	[อะริ, อะหฺริ] เป็นคำนาม หมายถึง ข้าศึก, ผู้ที่ไม่ถูกกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อริ [อะริ, อะหฺริ] น. ข้าศึก, ผู้ที่ไม่ถูกกัน. (ป., ส.).
อรินทร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ฝ่ายข้าศึกหรือฝ่ายศัตรู มักหมายถึงพระราชาหรือเจ้าเมืองใหญ่ของฝ่ายตรงกันข้าม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อรินทร์ น. ผู้เป็นใหญ่ฝ่ายข้าศึกหรือฝ่ายศัตรู มักหมายถึงพระราชาหรือเจ้าเมืองใหญ่ของฝ่ายตรงกันข้าม. (ส.).
อริน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกล้อ, จักร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อริน น. ลูกล้อ, จักร. (ส.).
อรินทร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู อริ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ.	อรินทร์ ดู อริ.
อริย–, อริยะ อริย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก อริยะ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	[อะริยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ในพระพุทธศาสนา เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น ว่า พระอริยะ หรือ พระอริยบุคคล. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นของพระอริยะ, เป็นชาติอริยะ; เจริญ, เด่น, ประเสริฐ.	อริย–, อริยะ [อะริยะ–] น. ในพระพุทธศาสนา เรียกบุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น ว่า พระอริยะ หรือ พระอริยบุคคล. ว. เป็นของพระอริยะ, เป็นชาติอริยะ; เจริญ, เด่น, ประเสริฐ.
อริยทรัพย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์อันประเสริฐ มี ๗ ประการ คือ ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ พาหุสัจจะ จาคะ ปัญญา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อริย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก + ภาษาสันสกฤต ทฺรวฺย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก .	อริยทรัพย์ น. ทรัพย์อันประเสริฐ มี ๗ ประการ คือ ศรัทธา ศีล หิริ โอตตัปปะ พาหุสัจจะ จาคะ ปัญญา. (ป. อริย + ส. ทฺรวฺย).
อริยบุคคล เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อริยปุคฺคล เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง.	อริยบุคคล น. บุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรคเป็นต้น. (ป. อริยปุคฺคล).
อริยผล เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโลกุตรธรรมในพระพุทธศาสนา มี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล อรหัตผล, คู่กับ อริยมรรค. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อริยผล น. ชื่อโลกุตรธรรมในพระพุทธศาสนา มี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติผล สกทาคามิผล อนาคามิผล อรหัตผล, คู่กับ อริยมรรค. (ป.).
อริยมรรค เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ทางอันประเสริฐอันเป็นทางแห่งความดับทุกข์ มีองค์ ๘ มี สัมมาทิฐิ (ความเห็นชอบ) เป็นต้น, ทางสายกลาง ก็เรียก, ทางดําเนินของพระอริยะ; ชื่อโลกุตรธรรมในพระพุทธศาสนา มี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตมรรค, คู่กับ อริยผล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อริยมคฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	อริยมรรค น. ทางอันประเสริฐอันเป็นทางแห่งความดับทุกข์ มีองค์ ๘ มี สัมมาทิฐิ (ความเห็นชอบ) เป็นต้น, ทางสายกลาง ก็เรียก, ทางดําเนินของพระอริยะ; ชื่อโลกุตรธรรมในพระพุทธศาสนา มี ๔ ชั้น คือ โสดาปัตติมรรค สกทาคามิมรรค อนาคามิมรรค อรหัตมรรค, คู่กับ อริยผล. (ป. อริยมคฺค).
อริยสัจ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง ความจริงของพระอริยะ, ความจริงอันประเสริฐ; ชื่อธรรมสําคัญหมวดหนึ่งในพระพุทธศาสนา มี ๔ ข้อ คือ ๑. ทุกข์ ๒. ทุกขสมุทัย (เหตุให้เกิดทุกข์) ๓. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) และ ๔. ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา หรือ มรรค (ทางแห่งความดับทุกข์). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อริยสจฺจ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน.	อริยสัจ น. ความจริงของพระอริยะ, ความจริงอันประเสริฐ; ชื่อธรรมสําคัญหมวดหนึ่งในพระพุทธศาสนา มี ๔ ข้อ คือ ๑. ทุกข์ ๒. ทุกขสมุทัย (เหตุให้เกิดทุกข์) ๓. ทุกขนิโรธ (ความดับทุกข์) และ ๔. ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา หรือ มรรค (ทางแห่งความดับทุกข์). (ป. อริยสจฺจ).
อริยกะ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[อะริยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อชนชาติหนึ่ง ซึ่งเป็นต้นเค้าของชาวอินเดียบางพวก ชาวอิหร่าน และชาวยุโรปบางพวก, อารยัน ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อริยกะ [อะริยะ–] น. ชื่อชนชาติหนึ่ง ซึ่งเป็นต้นเค้าของชาวอินเดียบางพวก ชาวอิหร่าน และชาวยุโรปบางพวก, อารยัน ก็ว่า. (ป.).
อรุ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง แผล, บาดแผล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อรุสฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ.	อรุ น. แผล, บาดแผล. (ป.; ส. อรุสฺ).
อรุณ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาใกล้พระอาทิตย์จะขึ้น มี ๒ ระยะ คือ มีแสงขาวเรื่อ ๆ (แสงเงิน) และแสงแดงเรื่อ ๆ (แสงทอง), เวลายํ่ารุ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อรุณ น. เวลาใกล้พระอาทิตย์จะขึ้น มี ๒ ระยะ คือ มีแสงขาวเรื่อ ๆ (แสงเงิน) และแสงแดงเรื่อ ๆ (แสงทอง), เวลายํ่ารุ่ง. (ป., ส.).
อรุโณทัย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-นอ-เนน-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาตั้งขึ้นแห่งอรุณ, เวลาพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาเช้าตรู่, ใช้ว่า อโณทัย ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อรุโณทัย น. เวลาตั้งขึ้นแห่งอรุณ, เวลาพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาเช้าตรู่, ใช้ว่า อโณทัย ก็มี. (ป.).
อรุโณทัย เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-นอ-เนน-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู อรุณ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน.	อรุโณทัย ดู อรุณ.
อรุ่ม เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	[อะหฺรุ่ม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มืดคลุ้ม.	อรุ่ม [อะหฺรุ่ม] ว. มืดคลุ้ม.
อรูป, อรูป– อรูป เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา อรูป– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	[อะรูบ, อะรูบปะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีรูป, ไม่ใช่รูป; ที่เป็นนามธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อรูป, อรูป– [อะรูบ, อะรูบปะ–] ว. ไม่มีรูป, ไม่ใช่รูป; ที่เป็นนามธรรม. (ป., ส.).
อรูปฌาน เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[อะรูบปะชาน] เป็นคำนาม หมายถึง ฌานมีอรูปธรรมเป็นอารมณ์ มี ๔ คือ ๑. อากาสานัญจายตนะ (กำหนดที่ว่างหาที่สุดมิได้เป็นอารมณ์) ๒. วิญญาณัญจายตนะ (กำหนดวิญญาณหาที่สุดมิได้เป็นอารมณ์) ๓. อากิญจัญญายตนะ (กำหนดภาวะที่ไม่มีอะไร ๆ เป็นอารมณ์) ๔. เนวสัญญานาสัญญายตนะ (ภาวะมีสัญญาก็ไม่ใช่ ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่).	อรูปฌาน [อะรูบปะชาน] น. ฌานมีอรูปธรรมเป็นอารมณ์ มี ๔ คือ ๑. อากาสานัญจายตนะ (กำหนดที่ว่างหาที่สุดมิได้เป็นอารมณ์) ๒. วิญญาณัญจายตนะ (กำหนดวิญญาณหาที่สุดมิได้เป็นอารมณ์) ๓. อากิญจัญญายตนะ (กำหนดภาวะที่ไม่มีอะไร ๆ เป็นอารมณ์) ๔. เนวสัญญานาสัญญายตนะ (ภาวะมีสัญญาก็ไม่ใช่ ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่).
อรูปพรหม เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า	[อะรูบปะพฺรม] เป็นคำนาม หมายถึง เทพในพรหมโลกตามคติพระพุทธศาสนา เป็นจำพวกไม่มีรูป มี ๔ ชั้น, คู่กับ รูปพรหม. ในวงเล็บ ดู พรหม, พรหม– พรหม เขียนว่า พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า พรหม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า .	อรูปพรหม [อะรูบปะพฺรม] น. เทพในพรหมโลกตามคติพระพุทธศาสนา เป็นจำพวกไม่มีรูป มี ๔ ชั้น, คู่กับ รูปพรหม. (ดู พรหม, พรหม–).
อรูปภพ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-สำ-เพา-พอ-พาน	[อะรูบปะพบ] เป็นคำนาม หมายถึง ภพของผู้ที่ได้อรูปฌาน ๔, อรูปภูมิ ก็ว่า.	อรูปภพ [อะรูบปะพบ] น. ภพของผู้ที่ได้อรูปฌาน ๔, อรูปภูมิ ก็ว่า.
อรูปภูมิ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ	[อะรูบปะพูม] เป็นคำนาม หมายถึง อรูปภพ.	อรูปภูมิ [อะรูบปะพูม] น. อรูปภพ.
อลงกต เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-งอ-งู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า	[อะลงกด] เป็นคำกริยา หมายถึง ตกแต่ง, ประดับประดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อลงฺกต เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-งอ-งู-พิน-ทุ-กอ-ไก่-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต อลํกฺฤต เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-รึ-ตอ-เต่า.	อลงกต [อะลงกด] ก. ตกแต่ง, ประดับประดา. (ป. อลงฺกต; ส. อลํกฺฤต).
อลงกรณ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[อะลงกอน] เป็นคำนาม หมายถึง การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อลงกรณ์ [อะลงกอน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. (ป., ส.).
อลงการ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[อะลงกาน] เป็นคำนาม หมายถึง การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อลงฺการ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-งอ-งู-พิน-ทุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	อลงการ [อะลงกาน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส. อลงฺการ).
อลวน เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-นอ-หนู	[อนละวน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง วุ่น, สับสน.	อลวน [อนละวน] ว. วุ่น, สับสน.
อลเวง เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-งอ-งู	[อนละ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เซ็งแซ่, ไม่เป็นระเบียบ.	อลเวง [อนละ–] ว. เซ็งแซ่, ไม่เป็นระเบียบ.
อลหม่าน เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[อนละ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น.	อลหม่าน [อนละ–] ว. ชุลมุน, วุ่นวาย, แตกตื่น.
อล่องฉ่อง เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ฉอ-ฉิ่ง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	[อะหฺล่อง–] ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ผุดผ่อง เช่น ผัดหน้าขาวอล่องฉ่อง.	อล่องฉ่อง [อะหฺล่อง–] (ปาก) ว. ผุดผ่อง เช่น ผัดหน้าขาวอล่องฉ่อง.
อลักเอลื่อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	[อะหฺลักอะเหฺลื่อ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อึดอัดใจ, ลําบากใจ, อาหลักอาเหลื่อ อิหลักอิเหลื่อ หรือ อีหลักอีเหลื่อ ก็ว่า.	อลักเอลื่อ [อะหฺลักอะเหฺลื่อ] ว. อึดอัดใจ, ลําบากใจ, อาหลักอาเหลื่อ อิหลักอิเหลื่อ หรือ อีหลักอีเหลื่อ ก็ว่า.
อลังการ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อลังการ น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส.).
อลังการศาสตร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยวิธีการประพันธ์ที่จะทำให้เกิดอรรถรสและความประทับใจ อำนวยประโยชน์ในการศึกษาวรรณคดีมาก.	อลังการศาสตร์ น. วิชาว่าด้วยวิธีการประพันธ์ที่จะทำให้เกิดอรรถรสและความประทับใจ อำนวยประโยชน์ในการศึกษาวรรณคดีมาก.
อลัชชี เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่อาย, นอกจารีต. เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ไม่อาย (ใช้แก่นักพรต), ผู้ประพฤตินอกจารีต, เช่น พระรูปนี้เป็นอลัชชี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อลัชชี ว. ไม่อาย, นอกจารีต. น. ผู้ไม่อาย (ใช้แก่นักพรต), ผู้ประพฤตินอกจารีต, เช่น พระรูปนี้เป็นอลัชชี. (ป.).
อล่างฉ่าง เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ฉอ-ฉิ่ง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	[อะหฺล่าง–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เห็นจะแจ้ง, ที่เห็นเต็มที่, ที่เห็นเด่น, ที่เปิดเผย.	อล่างฉ่าง [อะหฺล่าง–] ว. ที่เห็นจะแจ้ง, ที่เห็นเต็มที่, ที่เห็นเด่น, ที่เปิดเผย.
อลิงค์, อลึงค์ อลิงค์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด อลึงค์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ เป็นคำนาม หมายถึง เพศของคําที่ไม่ปรากฏชัดลงไปว่าเป็นเพศชายหรือเพศหญิง เช่น คน ครู นักเรียน ข้าราชการ สุนัข แมว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อลิงฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	อลิงค์, อลึงค์ (ไว) น. เพศของคําที่ไม่ปรากฏชัดลงไปว่าเป็นเพศชายหรือเพศหญิง เช่น คน ครู นักเรียน ข้าราชการ สุนัข แมว. (ส. อลิงฺค).
อลึ่งฉึ่ง เขียนว่า ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู	[อะหฺลึ่ง–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่บวมเป่งเห็นได้ชัด เช่น หน้าบวมอลึ่งฉึ่ง; เรียกลักษณะของซากศพที่ขึ้นเต็มที่ว่า ขึ้นอลึ่งฉึ่ง, โดยปริยายเรียกอาการที่คนอ้วนมากนอนหงายหรือนั่งตามสบายว่า นอนอลึ่งฉึ่ง นั่งอลึ่งฉึ่ง.	อลึ่งฉึ่ง [อะหฺลึ่ง–] ว. อาการที่บวมเป่งเห็นได้ชัด เช่น หน้าบวมอลึ่งฉึ่ง; เรียกลักษณะของซากศพที่ขึ้นเต็มที่ว่า ขึ้นอลึ่งฉึ่ง, โดยปริยายเรียกอาการที่คนอ้วนมากนอนหงายหรือนั่งตามสบายว่า นอนอลึ่งฉึ่ง นั่งอลึ่งฉึ่ง.
อโลหะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุซึ่งมีสมบัติไม่เป็นโลหะ เช่น ถ่าน ออกซิเจน กํามะถัน ฟอสฟอรัส พวกอโลหะเมื่ออยู่ในสภาพไอออนจะเป็นไอออนลบ.	อโลหะ น. ธาตุซึ่งมีสมบัติไม่เป็นโลหะ เช่น ถ่าน ออกซิเจน กํามะถัน ฟอสฟอรัส พวกอโลหะเมื่ออยู่ในสภาพไอออนจะเป็นไอออนลบ.
อ้วก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-วอ-แหวน-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ราก, อาเจียน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงราก, เสียงอาเจียน.	อ้วก ก. ราก, อาเจียน. ว. เสียงราก, เสียงอาเจียน.
อวกาศ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	[อะวะกาด] เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณที่อยู่นอกบรรยากาศของโลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อวกาศ [อะวะกาด] น. บริเวณที่อยู่นอกบรรยากาศของโลก. (ส.).
อวเคราะห์ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	[อะวะเคฺราะ] เป็นคำนาม หมายถึง อุปสรรค, เครื่องกีดขวาง; ความเหนี่ยวรั้ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อวคฺรห เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-เรือ-หอ-หีบ และมาจากภาษาบาลี อวคฺคห เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-หอ-หีบ.	อวเคราะห์ [อะวะเคฺราะ] น. อุปสรรค, เครื่องกีดขวาง; ความเหนี่ยวรั้ง. (ส. อวคฺรห; ป. อวคฺคห).
อวจร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-จอ-จาน-รอ-เรือ	[อะวะจอน] เป็นคำนาม หมายถึง แดน, บริเวณ, เขต, วิสัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวจร [อะวะจอน] น. แดน, บริเวณ, เขต, วิสัย. (ป., ส.).
อวชัย เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[อะวะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความเอาไว้ในเงื้อมมือ, การปราบปราม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวชัย [อะวะ–] น. ความเอาไว้ในเงื้อมมือ, การปราบปราม. (ป., ส.).
อวชาต, อวชาต– อวชาต เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า อวชาต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	[อะวะชาด, อะวะชาดตะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกําเนิดเลว, ตํ่าช้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวชาต, อวชาต– [อะวะชาด, อะวะชาดตะ–] ว. มีกําเนิดเลว, ตํ่าช้า. (ป., ส.).
อวชาตบุตร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง บุตรที่มีคุณสมบัติตํ่ากว่าบิดามารดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อวชาตปุตฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี อวชาตปุตฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	อวชาตบุตร น. บุตรที่มีคุณสมบัติตํ่ากว่าบิดามารดา. (ส. อวชาตปุตฺร; ป. อวชาตปุตฺต).
อวด เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง สําแดงให้รู้เห็น เช่น อวดฤทธิ์อวดเดช, แสดงให้ปรากฏ เช่น อวดความสามารถ, นําออกให้ดูให้ชม เช่น เอาของมาอวด, ยกย่องต่อหน้าคน เช่น อวดว่าลูกตัวเก่ง, แสดงให้ผู้อื่นเข้าใจว่าตนมีคุณสมบัติเช่นนั้น ทั้ง ๆ ที่มิได้มี เช่น อวดเก่ง อวดภูมิ.	อวด ก. สําแดงให้รู้เห็น เช่น อวดฤทธิ์อวดเดช, แสดงให้ปรากฏ เช่น อวดความสามารถ, นําออกให้ดูให้ชม เช่น เอาของมาอวด, ยกย่องต่อหน้าคน เช่น อวดว่าลูกตัวเก่ง, แสดงให้ผู้อื่นเข้าใจว่าตนมีคุณสมบัติเช่นนั้น ทั้ง ๆ ที่มิได้มี เช่น อวดเก่ง อวดภูมิ.
อวดดี เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง ทะนงใจว่าตนดี, ถือดี, แสดงให้เขาเห็นว่าตนดีโดยไม่มีดีจริง ๆ.	อวดดี ก. ทะนงใจว่าตนดี, ถือดี, แสดงให้เขาเห็นว่าตนดีโดยไม่มีดีจริง ๆ.
อวดตัว เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงให้เห็นว่าตัวเองดีกว่าผู้อื่น.	อวดตัว ก. แสดงให้เห็นว่าตัวเองดีกว่าผู้อื่น.
อวดรู้ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงให้ผู้อื่นเข้าใจว่าตนรู้ เช่น เขาชอบอวดรู้ทุกเรื่อง.	อวดรู้ ก. แสดงให้ผู้อื่นเข้าใจว่าตนรู้ เช่น เขาชอบอวดรู้ทุกเรื่อง.
อวดอ้าง เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดแสดงสรรพคุณหรือคุณวิเศษที่มิได้มีอยู่หรือให้เกินความเป็นจริง, พูดโดยยกหลักฐานซึ่งไม่มีอยู่จริงหรือที่บิดเบือนไปจากความจริงมาประกอบ.	อวดอ้าง ก. พูดแสดงสรรพคุณหรือคุณวิเศษที่มิได้มีอยู่หรือให้เกินความเป็นจริง, พูดโดยยกหลักฐานซึ่งไม่มีอยู่จริงหรือที่บิดเบือนไปจากความจริงมาประกอบ.
อวตาร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[อะวะตาน] เป็นคำกริยา หมายถึง แบ่งภาคมาเกิดในโลก (ใช้แก่พระนารายณ์) เช่น พระนารายณ์อวตารเป็นปลา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อวตาร [อะวะตาน] ก. แบ่งภาคมาเกิดในโลก (ใช้แก่พระนารายณ์) เช่น พระนารายณ์อวตารเป็นปลา. (ส.).
อวน เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องจับปลา มีหลายชนิด ถักเป็นตาข่ายผืนยาว ใช้ล้อมจับปลา.	อวน น. ชื่อเครื่องจับปลา มีหลายชนิด ถักเป็นตาข่ายผืนยาว ใช้ล้อมจับปลา.
อวนรุน เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อวนที่มีลักษณะคล้ายถุง ปากอวนประกอบกับคันรุน ติดตั้งบริเวณหัวเรือ รุนเคลื่อนที่ไปพร้อมกับเรืออย่างต่อเนื่อง เพื่อให้สัตว์น้ำที่อยู่ด้านหน้าปากอวนเข้ามาติดอยู่ที่ก้นถุงอวน ใช้ทำการประมงในระดับน้ำลึกไม่เกิน ๑๕ เมตร.	อวนรุน น. อวนที่มีลักษณะคล้ายถุง ปากอวนประกอบกับคันรุน ติดตั้งบริเวณหัวเรือ รุนเคลื่อนที่ไปพร้อมกับเรืออย่างต่อเนื่อง เพื่อให้สัตว์น้ำที่อยู่ด้านหน้าปากอวนเข้ามาติดอยู่ที่ก้นถุงอวน ใช้ทำการประมงในระดับน้ำลึกไม่เกิน ๑๕ เมตร.
อวนลอย เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-นอ-หนู-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง อวนชนิดที่ไม่มีเครื่องถ่วง ใช้ผูกมุมขอบบนของอวนกับเรือ อีกมุมหนึ่งผูกกับทุ่น ปล่อยให้อวนลอยไป, กัดวาง ก็เรียก.	อวนลอย น. อวนชนิดที่ไม่มีเครื่องถ่วง ใช้ผูกมุมขอบบนของอวนกับเรือ อีกมุมหนึ่งผูกกับทุ่น ปล่อยให้อวนลอยไป, กัดวาง ก็เรียก.
อวนลาก เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง อวนชนิดที่ใช้ผูกตอนกลางอวนไว้กับเรือ คนหนึ่งอยู่ข้างตลิ่งยึดคันไม้ชายอวนข้างหนึ่งไว้ และอีกคนหนึ่งจับคันไม้ชายอวนอีกข้างหนึ่งเดินลุยนํ้าเป็นรูปครึ่งวงกลมเข้าตลิ่ง, กัดลาก ก็เรียก.	อวนลาก น. อวนชนิดที่ใช้ผูกตอนกลางอวนไว้กับเรือ คนหนึ่งอยู่ข้างตลิ่งยึดคันไม้ชายอวนข้างหนึ่งไว้ และอีกคนหนึ่งจับคันไม้ชายอวนอีกข้างหนึ่งเดินลุยนํ้าเป็นรูปครึ่งวงกลมเข้าตลิ่ง, กัดลาก ก็เรียก.
อ้วน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้อและมันมาก, โตอวบ.	อ้วน ว. มีเนื้อและมันมาก, โตอวบ.
อ้วนท้วน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้วนแข็งแรง.	อ้วนท้วน ว. อ้วนแข็งแรง.
อ้วนพี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้อและมันมากเพราะกินดีอยู่ดี.	อ้วนพี ว. มีเนื้อและมันมากเพราะกินดีอยู่ดี.
อวบ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้อหนังสมบูรณ์เต่งตึงกว่าปรกติ แต่ไม่ถึงกับอ้วน เช่น แขนอวบ ขาอวบ, โตและเต่งกว่าปรกติ เช่น ผักบุ้งยอดอวบ มะม่วงลูกอวบ.	อวบ ว. มีเนื้อหนังสมบูรณ์เต่งตึงกว่าปรกติ แต่ไม่ถึงกับอ้วน เช่น แขนอวบ ขาอวบ, โตและเต่งกว่าปรกติ เช่น ผักบุ้งยอดอวบ มะม่วงลูกอวบ.
อวบน้ำ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้อชุ่มนํ้า (ใช้แก่พืช) เช่น ต้นกระบองเพชรเป็นพืชที่มีลําต้นอวบนํ้า.	อวบน้ำ ว. มีเนื้อชุ่มนํ้า (ใช้แก่พืช) เช่น ต้นกระบองเพชรเป็นพืชที่มีลําต้นอวบนํ้า.
อวบอั๋น เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-จัด-ตะ-วา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อวบอย่างเนื้อแน่น.	อวบอั๋น ว. อวบอย่างเนื้อแน่น.
อวมงคล เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-มอ-ม้า-งอ-งู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง	[อะวะมงคน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่มิใช่มงคล, เรียกงานทําบุญเกี่ยวกับการศพว่า งานอวมงคล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อวมงคล [อะวะมงคน] ว. ที่มิใช่มงคล, เรียกงานทําบุญเกี่ยวกับการศพว่า งานอวมงคล. (ป.).
อวมอำ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อำ	[อวม–] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ปิดบังความจริง (ใช้แก่กริยาพูด), อำอวม ก็ว่า.	อวมอำ [อวม–] (โบ) ว. ที่ปิดบังความจริง (ใช้แก่กริยาพูด), อำอวม ก็ว่า.
อวย เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้ เช่น อวยชัย อวยพร, โบราณใช้ว่า โอย ก็มี เช่น โอยทาน.	อวย ๑ ก. ให้ เช่น อวยชัย อวยพร, โบราณใช้ว่า โอย ก็มี เช่น โอยทาน.
อวย เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกหม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสําหรับจับหรือหิ้วว่า หม้ออวย.	อวย ๒ น. เรียกหม้อดินหรือหม้อเคลือบที่มีด้ามหรือหูสําหรับจับหรือหิ้วว่า หม้ออวย.
อวยวะ, อวัยวะ อวยวะ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ อวัยวะ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	[อะวะยะวะ, อะไวยะวะ] เป็นคำนาม หมายถึง ชิ้น, ส่วน, ส่วนของร่างกาย, ในบทกลอนใช้ว่า อพยพ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อวยว เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-วอ-แหวน.	อวยวะ, อวัยวะ [อะวะยะวะ, อะไวยะวะ] น. ชิ้น, ส่วน, ส่วนของร่างกาย, ในบทกลอนใช้ว่า อพยพ ก็มี. (ป., ส. อวยว).
อวรรค เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง เศษวรรค.	อวรรค น. เศษวรรค.
อวรุทธ์, อวรุทธก อวรุทธ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด อวรุทธก เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-กอ-ไก่	[อะวะรุด, อะวะรุดทะกะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถูกขับไล่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวรุทธ์, อวรุทธก [อะวะรุด, อะวะรุดทะกะ] ว. ถูกขับไล่. (ป., ส.).
อวล เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ลอ-ลิง	[อวน] เป็นคำกริยา หมายถึง ฟุ้งด้วยกลิ่นหอม, มักใช้เข้าคู่กับคํา อบ เป็น อบอวล. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ว่า เต็ม, แน่น, อึดอัด .	อวล [อวน] ก. ฟุ้งด้วยกลิ่นหอม, มักใช้เข้าคู่กับคํา อบ เป็น อบอวล. (ข. ว่า เต็ม, แน่น, อึดอัด).
อวสาน เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[อะวะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง จบ, สิ้นสุด. เป็นคำนาม หมายถึง การสิ้นสุด, ที่สุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวสาน [อะวะ–] ก. จบ, สิ้นสุด. น. การสิ้นสุด, ที่สุด. (ป., ส.).
อวหาร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การลัก, การขโมย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวหาร น. การลัก, การขโมย. (ป., ส.).
อวัยวะ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	ดู อวยวะ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ.	อวัยวะ ดู อวยวะ.
อวัสดา เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[อะวัดสะดา] เป็นคำนาม หมายถึง ฐานะ, ความเป็นอยู่; เวลา, สมัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อวสฺถา เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สอ-เสือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาบาลี อวตฺถา เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา.	อวัสดา [อะวัดสะดา] น. ฐานะ, ความเป็นอยู่; เวลา, สมัย. (ส. อวสฺถา; ป. อวตฺถา).
อวาจี เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ทิศใต้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อวาจี น. ทิศใต้. (ป.).
อวิจี เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี	ดู อเวจี เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-จอ-จาน-สะ-หระ-อี.	อวิจี ดู อเวจี.
อวิชชา เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	[อะวิดชา] เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่รู้แจ้ง หมายถึง ไม่รู้แจ้งในอริยสัจ ๔; ความเขลา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อวิชชา [อะวิดชา] น. ความไม่รู้แจ้ง หมายถึง ไม่รู้แจ้งในอริยสัจ ๔; ความเขลา. (ป.).
อวิญญาณก– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-กอ-ไก่	[อะวินยานะกะ–, อะวินยานนะกะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีวิญญาณ, ไม่มีชีวิต, ไม่มีจิตใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อวิญญาณก– [อะวินยานะกะ–, อะวินยานนะกะ–] ว. ไม่มีวิญญาณ, ไม่มีชีวิต, ไม่มีจิตใจ. (ป.).
อวิญญาณกทรัพย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ไม่มีวิญญาณหรือชีวิตซึ่งนับเป็นทรัพย์ เช่น เงิน ทอง ที่ดิน.	อวิญญาณกทรัพย์ (กฎ; โบ) น. สิ่งที่ไม่มีวิญญาณหรือชีวิตซึ่งนับเป็นทรัพย์ เช่น เงิน ทอง ที่ดิน.
อวิญญู เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โง่, ไม่มีความรู้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อวิญญู ว. โง่, ไม่มีความรู้. (ป.).
อวิรุทธ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ขัดข้อง, ไม่ผิดพลาด; สะดวก; มีอิสระ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวิรุทธ์ ว. ไม่ขัดข้อง, ไม่ผิดพลาด; สะดวก; มีอิสระ. (ป., ส.).
อวิโรธน์, อวิโรธนะ อวิโรธน์ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด อวิโรธนะ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ทอ-ทง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[อะวิโรด, อะวิโรทะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่ประพฤติผิดธรรม, ความไม่คลาดจากธรรม, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. ในวงเล็บ ดู ทศพิธราชธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า และ ราชธรรม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อวิโรธน์, อวิโรธนะ [อะวิโรด, อะวิโรทะนะ] น. ความไม่ประพฤติผิดธรรม, ความไม่คลาดจากธรรม, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม และ ราชธรรม). (ป., ส.).
อวิหิงสา เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่เบียดเบียน, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. ในวงเล็บ ดู ทศพิธราชธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า และ ราชธรรม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	อวิหิงสา น. ความไม่เบียดเบียน, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม และ ราชธรรม).
อวีจิ เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ	ดู อเวจี เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-จอ-จาน-สะ-หระ-อี.	อวีจิ ดู อเวจี.
อเวจี เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-จอ-จาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนรกขุม ๑ ในนรก ๘ ขุม ได้แก่ ๑. สัญชีวนรก ๒. กาฬสุตตนรก ๓. สังฆาฏนรก ๔. โรรุวนรก ๕. มหาโรรุวนรก ๖. ตาปนรก ๗. มหาตาปนรก ๘. อเวจีมหานรก ซึ่งเป็นนรกขุมลึกที่สุดสําหรับลงโทษแก่ผู้ที่มีบาปหนักที่สุด, ใช้เป็น อวิจี หรือ อวีจิ ก็มี.	อเวจี น. ชื่อนรกขุม ๑ ในนรก ๘ ขุม ได้แก่ ๑. สัญชีวนรก ๒. กาฬสุตตนรก ๓. สังฆาฏนรก ๔. โรรุวนรก ๕. มหาโรรุวนรก ๖. ตาปนรก ๗. มหาตาปนรก ๘. อเวจีมหานรก ซึ่งเป็นนรกขุมลึกที่สุดสําหรับลงโทษแก่ผู้ที่มีบาปหนักที่สุด, ใช้เป็น อวิจี หรือ อวีจิ ก็มี.
อโศก เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Saraca วงศ์ Leguminosae เช่น อโศกนํ้า (S. indica L.) ดอกสีส้มหรือแสด อโศกเหลือง (S. thaipingensis Cantley ex Prain) ดอกสีเหลือง, โศก ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี อโสก เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-กอ-ไก่ ว่า ไม่โศก .	อโศก น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Saraca วงศ์ Leguminosae เช่น อโศกนํ้า (S. indica L.) ดอกสีส้มหรือแสด อโศกเหลือง (S. thaipingensis Cantley ex Prain) ดอกสีเหลือง, โศก ก็เรียก. (ส.; ป. อโสก ว่า ไม่โศก).
อสงไขย เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก	[อะสงไข] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากจนนับไม่ถ้วน. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมาตรานับจํานวนใหญ่ที่สุด คือ โกฏิยกกําลัง ๒๐. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสงฺเขยฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-งอ-งู-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต อสํขฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-นิก-คะ-หิด-ขอ-ไข่-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	อสงไขย [อะสงไข] ว. มากจนนับไม่ถ้วน. น. ชื่อมาตรานับจํานวนใหญ่ที่สุด คือ โกฏิยกกําลัง ๒๐. (ป. อสงฺเขยฺย; ส. อสํขฺย).
อสนี, อัสนี อสนี เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี อัสนี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	[อะสะ–, อัดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สายฟ้า, อาวุธพระอินทร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสนิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ อสนี เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี และมาจากภาษาสันสกฤต อศนิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ.	อสนี, อัสนี [อะสะ–, อัดสะ–] น. สายฟ้า, อาวุธพระอินทร์. (ป. อสนิ, อสนี; ส. อศนิ).
อสนีบาต เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	[อะสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ฟ้าผ่า, อสุนีบาต ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสนิปาต เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า.	อสนีบาต [อะสะ–] น. ฟ้าผ่า, อสุนีบาต ก็ว่า. (ป. อสนิปาต).
อสภะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อะ	[อะสะพะ]ดู อสุภ, อสุภ– อสุภ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา อสุภ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา .	อสภะ [อะสะพะ] ดู อสุภ, อสุภ–.
อสมการ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[อะสะมะกาน, อะสมมะกาน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ข้อความที่แสดงการไม่เท่ากันของนิพจน์ ๒ นิพจน์ที่ปรากฏอยู่ทางด้านซ้ายและด้านขวาของเครื่องหมาย < หรือ >. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ inequality เขียนว่า ไอ-เอ็น-อี-คิว-ยู-เอ-แอล-ไอ-ที-วาย.	อสมการ [อะสะมะกาน, อะสมมะกาน] (คณิต) น. ข้อความที่แสดงการไม่เท่ากันของนิพจน์ ๒ นิพจน์ที่ปรากฏอยู่ทางด้านซ้ายและด้านขวาของเครื่องหมาย < หรือ >. (อ. inequality).
อสมมาตร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[อะสมมาด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่สมมาตร. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ asymmetrical เขียนว่า เอ-เอส-วาย-เอ็ม-เอ็ม-อี-ที-อา-ไอ-ซี-เอ-แอล.	อสมมาตร [อะสมมาด] ว. ไม่สมมาตร. (อ. asymmetrical).
อสรพิษ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี	[อะสอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง สัตว์มีพิษในเขี้ยว มักหมายถึง งูพิษ, โดยปริยายหมายถึงคนที่ลอบทำร้ายหรือให้ร้ายผู้มีคุณหรือผู้อื่นด้วยความอิจฉาริษยาเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อสิร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ + วีษ เขียนว่า วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-สอ-รือ-สี และมาจากภาษาบาลี อาสีวิส เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ.	อสรพิษ [อะสอระ–] น. สัตว์มีพิษในเขี้ยว มักหมายถึง งูพิษ, โดยปริยายหมายถึงคนที่ลอบทำร้ายหรือให้ร้ายผู้มีคุณหรือผู้อื่นด้วยความอิจฉาริษยาเป็นต้น. (ส. อสิร + วีษ; ป. อาสีวิส).
อสังกมทรัพย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[อะสังกะมะซับ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง สังหาริมทรัพย์ซึ่งไม่อาจใช้ของอื่นที่เป็นประเภทและชนิดเดียวกัน มีปริมาณเท่ากันแทนได้, คู่กับ สังกมทรัพย์.	อสังกมทรัพย์ [อะสังกะมะซับ] (กฎ; เลิก) น. สังหาริมทรัพย์ซึ่งไม่อาจใช้ของอื่นที่เป็นประเภทและชนิดเดียวกัน มีปริมาณเท่ากันแทนได้, คู่กับ สังกมทรัพย์.
อสังหาริม–, อสังหาริมะ อสังหาริม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า อสังหาริมะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ	[อะสังหาริมะ–, อะสังหาริมมะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ซึ่งนําเอาไปไม่ได้, เคลื่อนที่ไม่ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสังหาริม–, อสังหาริมะ [อะสังหาริมะ–, อะสังหาริมมะ–] ว. ซึ่งนําเอาไปไม่ได้, เคลื่อนที่ไม่ได้. (ป.).
อสังหาริมทรัพย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์ที่นําไปไม่ได้ คือ ทรัพย์ที่ติดกับที่ เช่น ที่ดิน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ที่ดินและทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินมีลักษณะเป็นการถาวรหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้น และหมายความรวมถึงทรัพยสิทธิอันเกี่ยวกับที่ดินหรือทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้นด้วย, คู่กับ สังหาริมทรัพย์.	อสังหาริมทรัพย์ น. ทรัพย์ที่นําไปไม่ได้ คือ ทรัพย์ที่ติดกับที่ เช่น ที่ดิน; (กฎ) ที่ดินและทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินมีลักษณะเป็นการถาวรหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้น และหมายความรวมถึงทรัพยสิทธิอันเกี่ยวกับที่ดินหรือทรัพย์อันติดอยู่กับที่ดินหรือประกอบเป็นอันเดียวกับที่ดินนั้นด้วย, คู่กับ สังหาริมทรัพย์.
อสัญ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	[อะสันยะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่รู้สึกตัว, สิ้นสติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง.	อสัญ– [อะสันยะ–] ว. ไม่รู้สึกตัว, สิ้นสติ. (ป. อสฺ).
อสัญกรรม เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ความตาย, ใช้กับผู้ตายที่มีบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าพระยา หรือผู้ที่ดำรงตำแหน่งประธานองคมนตรี องคมนตรี นายกรัฐมนตรี ประธานสภา หรือผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นปฐมจุลจอมเกล้าว่า ถึงแก่อสัญกรรม.	อสัญกรรม น. ความตาย, ใช้กับผู้ตายที่มีบรรดาศักดิ์เป็นเจ้าพระยา หรือผู้ที่ดำรงตำแหน่งประธานองคมนตรี องคมนตรี นายกรัฐมนตรี ประธานสภา หรือผู้ได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นปฐมจุลจอมเกล้าว่า ถึงแก่อสัญกรรม.
อสัญญี เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีสัญญา, หมดความรู้สึก, สลบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสัญญี ว. ไม่มีสัญญา, หมดความรู้สึก, สลบ. (ป.).
อสัญญีสัตว์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง พรหมพวกหนึ่งมีรูปแต่ไม่มีสัญญา ดังมีกล่าวไว้ในไตรภูมิกถา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสฺีสตฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	อสัญญีสัตว์ น. พรหมพวกหนึ่งมีรูปแต่ไม่มีสัญญา ดังมีกล่าวไว้ในไตรภูมิกถา. (ป. อสฺีสตฺต).
อสัญแดหวา เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา	[อะสันยะแดหฺวา] เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาต้นตระกูลของกษัตริย์ ๔ นครในบทละครเรื่องอิเหนา คือ องค์ปะตาระกาหลา, ชื่อวงศ์กษัตริย์ผู้ครอง ๔ นครในบทละครเรื่องอิเหนา ได้แก่ กุเรปัน ดาหา กาหลัง และสิงหัดส่าหรี. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	อสัญแดหวา [อะสันยะแดหฺวา] น. เทวดาต้นตระกูลของกษัตริย์ ๔ นครในบทละครเรื่องอิเหนา คือ องค์ปะตาระกาหลา, ชื่อวงศ์กษัตริย์ผู้ครอง ๔ นครในบทละครเรื่องอิเหนา ได้แก่ กุเรปัน ดาหา กาหลัง และสิงหัดส่าหรี. (ช.).
อสัตถพฤกษ์, อัสสัตถพฤกษ์ อสัตถพฤกษ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด อัสสัตถพฤกษ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[อะสัดถะพฺรึก, อัดสัดถะพฺรึก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต้นไม้ที่พระโคตมพุทธเจ้าประทับอยู่ใต้ต้นแล้วได้ตรัสรู้ เรียกว่า ต้นพระศรีมหาโพธิ์ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ต้นโพธิ์.	อสัตถพฤกษ์, อัสสัตถพฤกษ์ [อะสัดถะพฺรึก, อัดสัดถะพฺรึก] น. ชื่อต้นไม้ที่พระโคตมพุทธเจ้าประทับอยู่ใต้ต้นแล้วได้ตรัสรู้ เรียกว่า ต้นพระศรีมหาโพธิ์ หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ต้นโพธิ์.
อสัตย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ซื่อสัตย์, ไม่ซื่อตรง, กลับกลอก, เช่น คนอสัตย์, อาสัตย์ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี อสจฺจ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน.	อสัตย์ ว. ไม่ซื่อสัตย์, ไม่ซื่อตรง, กลับกลอก, เช่น คนอสัตย์, อาสัตย์ ก็ว่า. (ส.; ป. อสจฺจ).
อสัมภิน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[อะสําพินนะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่แตกต่าง, ไม่เจือปน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสมฺภินฺน เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-นอ-หนู.	อสัมภิน– [อะสําพินนะ–] ว. ไม่แตกต่าง, ไม่เจือปน. (ป. อสมฺภินฺน).
อสัมภินพงศ์, อสัมภินวงศ์ อสัมภินพงศ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พอ-พาน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด อสัมภินวงศ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-วอ-แหวน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เชื้อสายที่ไม่เจือปน.	อสัมภินพงศ์, อสัมภินวงศ์ น. เชื้อสายที่ไม่เจือปน.
อสาธร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-รอ-เรือ	[อะสาทอน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อสาธุ.	อสาธร [อะสาทอน] ว. อสาธุ.
อสาธุ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ดี, ไม่งาม, เลว, ชั่วช้า; น่าละอาย; แผลงใช้ว่า อสาธร ก็ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อสาธุ ว. ไม่ดี, ไม่งาม, เลว, ชั่วช้า; น่าละอาย; แผลงใช้ว่า อสาธร ก็ได้. (ป., ส.).
อสิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ดาบ, มีด, กระบี่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อสิ น. ดาบ, มีด, กระบี่. (ป., ส.).
อสิจรรยาการ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การฝึกหัดเพลงดาบ, การฝึกหัดเพลงศัสตรา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อสิจรฺยาการ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	อสิจรรยาการ น. การฝึกหัดเพลงดาบ, การฝึกหัดเพลงศัสตรา. (ส. อสิจรฺยาการ).
อสิธารา เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง คมดาบ, คมศัสตรา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อสิธารา น. คมดาบ, คมศัสตรา. (ป., ส.).
อสิตะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	[อะสิตะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีสีดํา, มีสีคลํ้า, มีสีแก่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อสิตะ [อะสิตะ] ว. มีสีดํา, มีสีคลํ้า, มีสีแก่. (ป., ส.).
อสิเลสะ, อาศเลษา อสิเลสะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ อาศเลษา เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	[อะสิเลสะ, อาสะเลสา] เป็นคำนาม หมายถึง ดาวฤกษ์ที่ ๙ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปแขนคู้หรือพ้อม, ดาวเรือน หรือ ดาวนกอยู่ในปล่อง ก็เรียก.	อสิเลสะ, อาศเลษา [อะสิเลสะ, อาสะเลสา] น. ดาวฤกษ์ที่ ๙ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปแขนคู้หรือพ้อม, ดาวเรือน หรือ ดาวนกอยู่ในปล่อง ก็เรียก.
อสีตยานุพยัญชนะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[อะสีตะยานุพะยันชะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะน้อย ๆ ในร่างกายของผู้ที่เป็นพระมหาบุรุษมี ๘๐ อย่าง คือ ผู้ที่จะเป็นพระมหาบุรุษต้องสมบูรณ์ด้วยลักษณะสําคัญ ๓๒ อย่าง ซึ่งเรียกว่า มหาปุริสลักษณะ มีรอยพระบาทเป็นลายรูปจักรและอื่น ๆ ตามแบบเป็นต้น และสมบูรณ์ด้วยอสีตยานุพยัญชนะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสีตยานุพยัญชนะ [อะสีตะยานุพะยันชะนะ] น. ลักษณะน้อย ๆ ในร่างกายของผู้ที่เป็นพระมหาบุรุษมี ๘๐ อย่าง คือ ผู้ที่จะเป็นพระมหาบุรุษต้องสมบูรณ์ด้วยลักษณะสําคัญ ๓๒ อย่าง ซึ่งเรียกว่า มหาปุริสลักษณะ มีรอยพระบาทเป็นลายรูปจักรและอื่น ๆ ตามแบบเป็นต้น และสมบูรณ์ด้วยอสีตยานุพยัญชนะ. (ป.).
อสีติ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[อะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แปดสิบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสีติ [อะ–] ว. แปดสิบ. (ป.).
อสีติมหาสาวก เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง สาวกใหญ่ ๘๐ องค์ของพระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสีติมหาสาวก น. สาวกใหญ่ ๘๐ องค์ของพระพุทธเจ้า. (ป.).
อสุ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ลมหายใจ, ชีวิต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อสุ [อะ–] น. ลมหายใจ, ชีวิต. (ป., ส.).
อสุจิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ	[อะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่สะอาด, ไม่บริสุทธิ์; เรียกนํ้ากามว่า นํ้าอสุจิ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสุจิ [อะ–] ว. ไม่สะอาด, ไม่บริสุทธิ์; เรียกนํ้ากามว่า นํ้าอสุจิ. (ป.).
อสุนีบาต เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ฟ้าผ่า, อสนีบาต ก็ว่า.	อสุนีบาต [อะ–] น. ฟ้าผ่า, อสนีบาต ก็ว่า.
อสุภ, อสุภ– อสุภ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา อสุภ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา	[อะสุบ, อะสุบพะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่งาม, ไม่สวย, ไม่ดี. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกซากศพว่า อสุภ และเลือนไปเป็น อสภ และ อาสภ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสุภ, อสุภ– [อะสุบ, อะสุบพะ–] ว. ไม่งาม, ไม่สวย, ไม่ดี. น. เรียกซากศพว่า อสุภ และเลือนไปเป็น อสภ และ อาสภ ก็มี. (ป.).
อสุภกรรมฐาน เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[–กํามะถาน] เป็นคำนาม หมายถึง กรรมฐานที่ยึดเอาซากศพเป็นอารมณ์ เพื่อพิจารณาให้เห็นความไม่งามความไม่เที่ยงแท้ของสังขาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสุภกมฺมฏฺาน เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	อสุภกรรมฐาน [–กํามะถาน] น. กรรมฐานที่ยึดเอาซากศพเป็นอารมณ์ เพื่อพิจารณาให้เห็นความไม่งามความไม่เที่ยงแท้ของสังขาร. (ป. อสุภกมฺมฏฺาน).
อสุภสัญญา เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การกําหนดรู้ว่าเป็นของไม่สวยงาม.	อสุภสัญญา น. การกําหนดรู้ว่าเป็นของไม่สวยงาม.
อสุร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ	[อะสุระ–] เป็นคำนาม หมายถึง อมนุษย์พวกหนึ่งเป็นศัตรูต่อเทวดา, แทตย์, ยักษ์, มาร, ผี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อสุร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ.	อสุร– [อะสุระ–] น. อมนุษย์พวกหนึ่งเป็นศัตรูต่อเทวดา, แทตย์, ยักษ์, มาร, ผี. (ป., ส. อสุร).
อสุรกาย เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	[อะสุระ–] เป็นคำนาม หมายถึง สัตว์เกิดในอบายภูมิพวกหนึ่ง เชื่อกันว่าชอบเที่ยวหลอกหลอนคน, คู่กับ เปรต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสุรกาย [อะสุระ–] น. สัตว์เกิดในอบายภูมิพวกหนึ่ง เชื่อกันว่าชอบเที่ยวหลอกหลอนคน, คู่กับ เปรต. (ป.).
อสุรา, อสุรี, อสุเรศ อสุรา เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา อสุรี เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี อสุเรศ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง อสูร, ยักษ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อสุรา, อสุรี, อสุเรศ (กลอน) น. อสูร, ยักษ์. (ป.).
อสูร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	[อะสูน] เป็นคำนาม หมายถึง ยักษ์, ในบทกลอนใช้ว่า อสุรา อสุรี หรือ อสุเรศ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อสุร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ.	อสูร [อะสูน] น. ยักษ์, ในบทกลอนใช้ว่า อสุรา อสุรี หรือ อสุเรศ ก็มี. (ป. อสุร).
อเส เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ตัวไม้ซึ่งประกอบยึดเสาส่วนบนของเรือน; ไม้ยึดหัวกงเรือ.	อเส [อะ–] น. ตัวไม้ซึ่งประกอบยึดเสาส่วนบนของเรือน; ไม้ยึดหัวกงเรือ.
อเสกข–, อเสกขะ อเสกข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่ อเสกขะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ	[อะเสกขะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อเสกข–, อเสกขะ [อะเสกขะ–] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์. (ป.).
อเสกขบุคคล, อเสขบุคคล อเสกขบุคคล เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง อเสขบุคคล เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ขอ-ไข่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง	[อะเสกขะ–, อะเสขะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.	อเสกขบุคคล, อเสขบุคคล [อะเสกขะ–, อะเสขะ–] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
อเสข–, อเสขะ อเสข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ขอ-ไข่ อเสขะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ	[อะเสขะ–] เป็นคำนาม หมายถึง อเสกขะ.	อเสข–, อเสขะ [อะเสขะ–] น. อเสกขะ.
อเสขบุคคล, อเสกขบุคคล อเสขบุคคล เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ขอ-ไข่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง อเสกขบุคคล เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง	[อะเสขะ–, อะเสกขะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.	อเสขบุคคล, อเสกขบุคคล [อะเสขะ–, อะเสกขะ–] น. ผู้ที่ไม่ต้องศึกษาอีก หมายถึง พระอรหันต์.
อห เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ	[อะหะ] เป็นคำนาม หมายถึง วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.	อห [อะหะ] น. วัน, วันหนึ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาสในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น สัปดาห์ มาจาก ส. สปฺต + อห = ๗ วัน.
อหังการ เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การยึดว่าเป็นตัวเรา; ความเย่อหยิ่งจองหอง, ความทะนงตัว, ความก้าวร้าวด้วยการถือว่าตนเองสำคัญ. เป็นคำกริยา หมายถึง หยิ่ง, จองหอง, อวดดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อหังการ [อะ–] น. การยึดว่าเป็นตัวเรา; ความเย่อหยิ่งจองหอง, ความทะนงตัว, ความก้าวร้าวด้วยการถือว่าตนเองสำคัญ. ก. หยิ่ง, จองหอง, อวดดี. (ป., ส.).
อหิ เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง งู. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อหิ [อะ–] น. งู. (ป., ส.).
อหิงสา, อหึงสา อหิงสา เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา อหึงสา เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่เบียดเบียน, การเว้นจากการทําร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อหิงสา, อหึงสา [อะ–] น. ความไม่เบียดเบียน, การเว้นจากการทําร้าย. (ป., ส.).
อหิวาต์, อหิวาตกโรค อหิวาต์ เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด อหิวาตกโรค เขียนว่า ออ-อ่าง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	[อะหิวาตะกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่ง มีอาการลงราก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อหิวาต์, อหิวาตกโรค [อะหิวาตะกะ–] น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่ง มีอาการลงราก. (ป.).
อเหตุกทิฐิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ	[อะเหตุกะทิดถิ] เป็นคำนาม หมายถึง ความเห็นว่าบาปบุญในโลกไม่มีเหตุไม่มีปัจจัย เป็นความเห็นของเดียรถีย์พวกหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อเหตุกทิฏฺิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ.	อเหตุกทิฐิ [อะเหตุกะทิดถิ] น. ความเห็นว่าบาปบุญในโลกไม่มีเหตุไม่มีปัจจัย เป็นความเห็นของเดียรถีย์พวกหนึ่ง. (ป. อเหตุกทิฏฺิ).
อโหสิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ	[อะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง เลิกแล้วต่อกัน, ยกโทษให้.	อโหสิ [อะ–] ก. เลิกแล้วต่อกัน, ยกโทษให้.
อโหสิกรรม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[อะ–] เป็นคำนาม หมายถึง กรรมที่เลิกให้ผล; การเลิกแล้วต่อกัน, การไม่เอาโทษแก่กัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อโหสิกมฺม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	อโหสิกรรม [อะ–] น. กรรมที่เลิกให้ผล; การเลิกแล้วต่อกัน, การไม่เอาโทษแก่กัน. (ป. อโหสิกมฺม).
ออ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู.	ออ ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู.
ออ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง คํานําหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.	ออ ๒ (โบ) น. คํานําหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
ออเจ้า เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนชื่อผู้ที่เราพูดด้วย เช่น ทชีก็ปรับทุกข์ร้อนทางจะอวดมีว่า ออเจ้าเอ๋ยออเจ้าเราค่อยมั่งมีขึ้นถึงเพียงนี้มีเสียกว่าออเจ้า. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.	ออเจ้า (โบ) ส. คําใช้แทนชื่อผู้ที่เราพูดด้วย เช่น ทชีก็ปรับทุกข์ร้อนทางจะอวดมีว่า ออเจ้าเอ๋ยออเจ้าเราค่อยมั่งมีขึ้นถึงเพียงนี้มีเสียกว่าออเจ้า. (ม. คำหลวง ชูชก), เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
อ้อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิด Arundo donax L. ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอในที่ชื้นแฉะ ลําต้นแข็งเป็นปล้อง ข้างในกลวง.	อ้อ ๑ น. ชื่อหญ้าชนิด Arundo donax L. ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอในที่ชื้นแฉะ ลําต้นแข็งเป็นปล้อง ข้างในกลวง.
อ้อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้, อ๋อ ก็ว่า.	อ้อ ๒ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้, อ๋อ ก็ว่า.
อ๋อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวิธีแทงโปกำและโปปั่นวิธีหนึ่ง มีถูกประตูเดียว กิน ๓ ประตู คือ ถ้าลูกค้าแทงอ๋อประตูเดียว โปออกประตูที่แทงนั้น เจ้ามือต้องจ่าย ๓ ต่อ ถ้าออกประตูอื่น เจ้ามือกิน, เรียกกิริยาที่แทงเช่นนั้นว่า แทงอ๋อ.	อ๋อ ๑ น. ชื่อวิธีแทงโปกำและโปปั่นวิธีหนึ่ง มีถูกประตูเดียว กิน ๓ ประตู คือ ถ้าลูกค้าแทงอ๋อประตูเดียว โปออกประตูที่แทงนั้น เจ้ามือต้องจ่าย ๓ ต่อ ถ้าออกประตูอื่น เจ้ามือกิน, เรียกกิริยาที่แทงเช่นนั้นว่า แทงอ๋อ.
อ๋อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้, อ้อ ก็ว่า.	อ๋อ ๒ อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงว่ารู้แล้ว เข้าใจแล้ว หรือนึกได้, อ้อ ก็ว่า.
ออก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง คํานําหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาเฉพาะถิ่น หมายถึง เรียกพ่อแม่ผู้ให้กําเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า เมืองออก.	ออก ๑ (โบ) น. คํานําหน้าบรรดาศักดิ์ เช่น ออกพระ ออกหลวง ออกขุน; (ถิ่น) เรียกพ่อแม่ผู้ให้กําเนิดว่า พ่อออก แม่ออก; เรียกเมืองที่สวามิภักดิ์ว่า เมืองออก.
ออก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเหยี่ยวขนาดใหญ่ชนิด Haliaeetus leucogaster ในวงศ์ Accipitridae หัวและด้านล่างของลําตัวสีขาว ปีกสีเทา กินปลาและงูทะเล.	ออก ๒ น. ชื่อเหยี่ยวขนาดใหญ่ชนิด Haliaeetus leucogaster ในวงศ์ Accipitridae หัวและด้านล่างของลําตัวสีขาว ปีกสีเทา กินปลาและงูทะเล.
ออก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่เคลื่อนไปข้างนอกหรือพ้นจากที่ปิดบัง เช่น เลือดออก แดดออก, เคลื่อนจากที่ เช่น รถออก; ทําให้ปรากฏ เช่น ออกภาพทางโทรทัศน์; ทําให้เกิดขึ้นมีขึ้น เช่น ออกกฎหมาย; พ้นภาวะ เช่น ออกจากงาน; แตก, ผลิ, งอก, เช่น ออกกิ่ง ออกใบอ่อน ออกราก; ผุดขึ้น เช่น ออกหัด; จ่าย เช่น ออกเงิน; แสดง เช่น ออกท่า; นำ เช่น ออกหน้า; เปลี่ยนการบรรเลงจากเพลงหนึ่งไปเป็นอีกเพลงหนึ่ง เช่น ออกเพลงเรือ ออกลูกหมด; เป็นกริยาช่วย หมายความว่า รู้สึกว่า เช่น ใจออกจะโกรธ ออกฉุน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงข้ามกับ เข้า เช่น ทางออก; ขยาย, แยกเป็นคนละส่วน, เช่น คลี่ออก แบ่งออก; หลุดไปได้, สําเร็จไปได้, เช่น ร้องออก ถอนออก; ได้, ทำได้, เช่น อ่านออก นึกออก คิดออก; คําประกอบหลังคําอื่นเพื่อเน้นให้ความเด่นขึ้น เช่น ดําออกอย่างนี้.	ออก ๓ ก. อาการที่เคลื่อนไปข้างนอกหรือพ้นจากที่ปิดบัง เช่น เลือดออก แดดออก, เคลื่อนจากที่ เช่น รถออก; ทําให้ปรากฏ เช่น ออกภาพทางโทรทัศน์; ทําให้เกิดขึ้นมีขึ้น เช่น ออกกฎหมาย; พ้นภาวะ เช่น ออกจากงาน; แตก, ผลิ, งอก, เช่น ออกกิ่ง ออกใบอ่อน ออกราก; ผุดขึ้น เช่น ออกหัด; จ่าย เช่น ออกเงิน; แสดง เช่น ออกท่า; นำ เช่น ออกหน้า; เปลี่ยนการบรรเลงจากเพลงหนึ่งไปเป็นอีกเพลงหนึ่ง เช่น ออกเพลงเรือ ออกลูกหมด; เป็นกริยาช่วย หมายความว่า รู้สึกว่า เช่น ใจออกจะโกรธ ออกฉุน. ว. ตรงข้ามกับ เข้า เช่น ทางออก; ขยาย, แยกเป็นคนละส่วน, เช่น คลี่ออก แบ่งออก; หลุดไปได้, สําเร็จไปได้, เช่น ร้องออก ถอนออก; ได้, ทำได้, เช่น อ่านออก นึกออก คิดออก; คําประกอบหลังคําอื่นเพื่อเน้นให้ความเด่นขึ้น เช่น ดําออกอย่างนี้.
ออกกำลัง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้กําลัง; บริหารร่างกายเพื่อให้แข็งแรง.	ออกกำลัง ก. ใช้กําลัง; บริหารร่างกายเพื่อให้แข็งแรง.
ออกขุนนาง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เสด็จออกว่าราชการแผ่นดิน (ใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์).	ออกขุนนาง ก. เสด็จออกว่าราชการแผ่นดิน (ใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์).
ออกแขก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ต้อนรับแขก; แสดงต่อหน้าแขก, แสดงตัวในสังคม; อาการที่ลิเกตัวแขกออกมาบอกเรื่องที่จะแสดง. เป็นคำนาม หมายถึง การแสดงลิเกตอนที่มีตัวแขกออกมาบอกเรื่องที่จะแสดง.	ออกแขก ก. ต้อนรับแขก; แสดงต่อหน้าแขก, แสดงตัวในสังคม; อาการที่ลิเกตัวแขกออกมาบอกเรื่องที่จะแสดง. น. การแสดงลิเกตอนที่มีตัวแขกออกมาบอกเรื่องที่จะแสดง.
ออกโขน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ, มักใช้เข้าคู่กับคํา ออกยักษ์ เป็น ออกยักษ์ออกโขน.	ออกโขน ก. กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ, มักใช้เข้าคู่กับคํา ออกยักษ์ เป็น ออกยักษ์ออกโขน.
ออกไข้หัว เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ไข้หัวผุดขึ้นมา, เป็นไข้หัว.	ออกไข้หัว (โบ) ก. อาการที่ไข้หัวผุดขึ้นมา, เป็นไข้หัว.
ออกงาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปปรากฏตัวในงานสังคม; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง แสดงแก่ประชาชนหรือสังคมครั้งแรก (ใช้แก่วงมหรสพ โขน ละคร สตรีสาว).	ออกงาน ก. ไปปรากฏตัวในงานสังคม; (โบ) แสดงแก่ประชาชนหรือสังคมครั้งแรก (ใช้แก่วงมหรสพ โขน ละคร สตรีสาว).
ออกงิ้ว เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการโกรธโดยทําท่าทางและส่งเสียงเอะอะตึงตังอย่างเล่นงิ้ว.	ออกงิ้ว ก. แสดงอาการโกรธโดยทําท่าทางและส่งเสียงเอะอะตึงตังอย่างเล่นงิ้ว.
ออกจะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อนข้างจะ เช่น เธอออกจะอ้วน ของออกจะแพง.	ออกจะ ว. ค่อนข้างจะ เช่น เธอออกจะอ้วน ของออกจะแพง.
ออกชื่อ, ออกนาม ออกชื่อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง ออกนาม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง บอกชื่อ, ขานชื่อ, แสดงชื่อ.	ออกชื่อ, ออกนาม ก. บอกชื่อ, ขานชื่อ, แสดงชื่อ.
ออกซุ้ม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรเลงทำนองเพลงสำเนียงลาวต่อท้ายเพลงเดี่ยวลาวแพนโดยเฉพาะ.	ออกซุ้ม ก. บรรเลงทำนองเพลงสำเนียงลาวต่อท้ายเพลงเดี่ยวลาวแพนโดยเฉพาะ.
ออกดอก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เกิดเป็นเม็ดตามผิวหนังเนื่องจากกามโรคเรื้อรัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ เข้าข้อ เป็น เข้าข้อออกดอก; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เอาเงินให้กู้เพื่อเก็บดอกเบี้ย.	ออกดอก ก. เกิดเป็นเม็ดตามผิวหนังเนื่องจากกามโรคเรื้อรัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ เข้าข้อ เป็น เข้าข้อออกดอก; (ปาก) เอาเงินให้กู้เพื่อเก็บดอกเบี้ย.
ออกดอกออกผล เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เกิดผลประโยชน์หรือกำไรเพิ่มพูนขึ้น.	ออกดอกออกผล ก. ทําให้เกิดผลประโยชน์หรือกำไรเพิ่มพูนขึ้น.
ออกตัว เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดกันตัวหรือแก้ตัวไว้ก่อน; ปลดเปลื้องสิ่งที่ตกหนักแก่ตัว; เริ่มเคลื่อนที่ครั้งแรก (ใช้แก่การแข่งขัน); เอาไปทำผลประโยชน์ได้ เช่น ซื้อทองดีกว่าเพราะออกตัวได้ง่าย.	ออกตัว ก. พูดกันตัวหรือแก้ตัวไว้ก่อน; ปลดเปลื้องสิ่งที่ตกหนักแก่ตัว; เริ่มเคลื่อนที่ครั้งแรก (ใช้แก่การแข่งขัน); เอาไปทำผลประโยชน์ได้ เช่น ซื้อทองดีกว่าเพราะออกตัวได้ง่าย.
ออกท่า, ออกท่าออกทาง ออกท่า เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ออกท่าออกทาง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาอาการเป็นท่าทางต่าง ๆ.	ออกท่า, ออกท่าออกทาง ก. แสดงกิริยาอาการเป็นท่าทางต่าง ๆ.
ออกทุกข์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง เลิกไว้ทุกข์.	ออกทุกข์ ก. เลิกไว้ทุกข์.
ออกทุน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ลงทุน, จ่ายเงินทําทุน.	ออกทุน ก. ลงทุน, จ่ายเงินทําทุน.
ออกโทรทัศน์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ปรากฏตัวหรือแพร่ภาพทางโทรทัศน์.	ออกโทรทัศน์ ก. ปรากฏตัวหรือแพร่ภาพทางโทรทัศน์.
ออกไท้ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง คำเรียกผู้เป็นใหญ่ หมายถึง กษัตริย์ เช่น คิดปรานีออกไท้ รอยราชละห้อยไห้ ถึงลูกแลนะหัว ลูกเอยฯ. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	ออกไท้ (โบ; กลอน) น. คำเรียกผู้เป็นใหญ่ หมายถึง กษัตริย์ เช่น คิดปรานีออกไท้ รอยราชละห้อยไห้ ถึงลูกแลนะหัว ลูกเอยฯ. (ลอ).
ออกนอกหน้า เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แสดงความรู้สึกให้ปรากฏทางสีหน้า, แสดงอาการให้ปรากฏอย่างชัดแจ้ง.	ออกนอกหน้า ว. แสดงความรู้สึกให้ปรากฏทางสีหน้า, แสดงอาการให้ปรากฏอย่างชัดแจ้ง.
ออกบวช เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปถือเพศเป็นพระหรือนักพรตอื่น ๆ; ทางศาสนาอิสลาม หมายถึง เลิกถือศีลอด.	ออกบวช ก. ไปถือเพศเป็นพระหรือนักพรตอื่น ๆ; ทางศาสนาอิสลาม หมายถึง เลิกถือศีลอด.
ออกปาก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน; พูดเชิงตําหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.	ออกปาก ก. พูดขอความช่วยเหลือ เช่น ออกปากขอแรงชาวบ้านมาช่วยงาน; พูดเชิงตําหนิ เช่น เขาใช้เงินเปลืองจนแม่ออกปาก.
ออกผื่น เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีผื่นขึ้นตามตัว.	ออกผื่น ว. มีผื่นขึ้นตามตัว.
ออกฝี, ออกฝีดาษ ออกฝี เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อี ออกฝีดาษ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี	เป็นคำกริยา หมายถึง เป็นฝีดาษ, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง ออกไข้หัว.	ออกฝี, ออกฝีดาษ ก. เป็นฝีดาษ, (โบ) ออกไข้หัว.
ออกพรรษา เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกวันที่สิ้นสุดการจําพรรษาแห่งพระสงฆ์ คือ วันขึ้น ๑๕ คํ่าเดือน ๑๑ ว่า วันออกพรรษา, วันปวารณา หรือ วันมหาปวารณา ก็เรียก.	ออกพรรษา น. เรียกวันที่สิ้นสุดการจําพรรษาแห่งพระสงฆ์ คือ วันขึ้น ๑๕ คํ่าเดือน ๑๑ ว่า วันออกพรรษา, วันปวารณา หรือ วันมหาปวารณา ก็เรียก.
ออกไฟ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำกริยา หมายถึง เลิกอยู่ไฟ.	ออกไฟ ก. เลิกอยู่ไฟ.
ออกภาษา เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ ในเพลงเดียวกัน หรือเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทแต่ไม่ครบ ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกภาษา.	ออกภาษา น. เรียกเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ ในเพลงเดียวกัน หรือเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทแต่ไม่ครบ ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกภาษา.
ออกมหาสมาคม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ออกที่ประชุมใหญ่ในพระราชพิธีสำคัญ, ใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์ ว่า เสด็จออกมหาสมาคม.	ออกมหาสมาคม ก. ออกที่ประชุมใหญ่ในพระราชพิธีสำคัญ, ใช้เฉพาะพระมหากษัตริย์ ว่า เสด็จออกมหาสมาคม.
ออกยักษ์ออกโขน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ.	ออกยักษ์ออกโขน ก. กระโดดโลดเต้นอึกทึกครึกโครมอย่างเล่นโขน, ทำท่าและออกเสียงเอะอะด้วยความโกรธ.
ออกรส เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สอ-เสือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรสมีชาติ, โดยปริยายหมายความว่า เป็นที่ชอบอกชอบใจ, สนุกสนาน.	ออกรส ว. มีรสมีชาติ, โดยปริยายหมายความว่า เป็นที่ชอบอกชอบใจ, สนุกสนาน.
ออกรับ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง รับเอาเสียเองเมื่อเขาว่าผู้อื่น.	ออกรับ ก. รับเอาเสียเองเมื่อเขาว่าผู้อื่น.
ออกร้าน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เปิดร้านขายของหรือร้านอาหารเป็นการชั่วคราวในโอกาสใดโอกาสหนึ่ง เช่น ออกร้านในงานกาชาด ออกร้านอาหารในงานวันเกิด.	ออกร้าน ก. เปิดร้านขายของหรือร้านอาหารเป็นการชั่วคราวในโอกาสใดโอกาสหนึ่ง เช่น ออกร้านในงานกาชาด ออกร้านอาหารในงานวันเกิด.
ออกเรือน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แยกจากเรือนพ่อแม่ไปอยู่เรือนใหม่เนื่องในการมีผัว.	ออกเรือน ก. แยกจากเรือนพ่อแม่ไปอยู่เรือนใหม่เนื่องในการมีผัว.
ออกแรง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้กำลัง, ใช้แรงงาน, ใช้ความพยายาม, โดยปริยายหมายความว่า วิ่งเต้นขอความช่วยเหลือในกิจที่ต้องประสงค์.	ออกแรง ก. ใช้กำลัง, ใช้แรงงาน, ใช้ความพยายาม, โดยปริยายหมายความว่า วิ่งเต้นขอความช่วยเหลือในกิจที่ต้องประสงค์.
ออกโรง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ออกแสดงเป็นครั้งแรกเมื่อได้ฝึกหัดมาแล้ว; แสดงด้วยตนเองเป็นครั้งคราว ในคำว่า ออกโรงเอง.	ออกโรง ก. ออกแสดงเป็นครั้งแรกเมื่อได้ฝึกหัดมาแล้ว; แสดงด้วยตนเองเป็นครั้งคราว ในคำว่า ออกโรงเอง.
ออกฤทธิ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-รึ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง สําแดงคุณหรือโทษให้ปรากฏ เช่น ยาออกฤทธิ์ ยาพิษออกฤทธิ์; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น, แผลงฤทธิ์ ก็ว่า.	ออกฤทธิ์ ก. สําแดงคุณหรือโทษให้ปรากฏ เช่น ยาออกฤทธิ์ ยาพิษออกฤทธิ์; (ปาก) อาละวาดด้วยความโกรธเพราะถูกขัดใจเป็นต้น, แผลงฤทธิ์ ก็ว่า.
ออกลาย เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มแสดงความไม่ดีให้ปรากฏหลังจากที่แสร้งทําดีมาแล้ว.	ออกลาย (ปาก) ก. เริ่มแสดงความไม่ดีให้ปรากฏหลังจากที่แสร้งทําดีมาแล้ว.
ออกลิงออกค่าง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทํากิริยาซุกซนอยู่ไม่สุขอย่างลิงอย่างค่าง.	ออกลิงออกค่าง ก. ทํากิริยาซุกซนอยู่ไม่สุขอย่างลิงอย่างค่าง.
ออกลูก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง คลอดลูก.	ออกลูก ก. คลอดลูก.
ออกลูกหมด เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เปลี่ยนการบรรเลงเพลงธรรมดาไปเป็นเพลงลูกหมด. ในวงเล็บ ดู ลูกหมด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก ที่ ลูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่.	ออกลูกหมด ก. เปลี่ยนการบรรเลงเพลงธรรมดาไปเป็นเพลงลูกหมด. (ดู ลูกหมด ที่ ลูก).
ออกวัง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แยกจากวังหลวงไปอยู่วังส่วนพระองค์ (ใช้แก่พระเจ้าลูกยาเธอ).	ออกวัง ก. แยกจากวังหลวงไปอยู่วังส่วนพระองค์ (ใช้แก่พระเจ้าลูกยาเธอ).
ออกวิทยุ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง กระจายเสียงทางวิทยุ.	ออกวิทยุ ก. กระจายเสียงทางวิทยุ.
ออกสิบสองภาษา เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทโดยนำเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ มารวมกันเข้าเป็นชุด มี ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกสิบสองภาษา.	ออกสิบสองภาษา น. เรียกเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทโดยนำเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ มารวมกันเข้าเป็นชุด มี ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกสิบสองภาษา.
ออกเสียง เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เปล่งเสียง; ลงคะแนนเสียง; ลงคะแนนเลือกตั้ง; ออกความเห็น.	ออกเสียง ก. เปล่งเสียง; ลงคะแนนเสียง; ลงคะแนนเลือกตั้ง; ออกความเห็น.
ออกหน้าออกตา เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงให้ปรากฏอย่างเปิดเผย.	ออกหน้าออกตา ก. แสดงให้ปรากฏอย่างเปิดเผย.
ออกหัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เป็นโรคหัด.	ออกหัด ก. เป็นโรคหัด.
ออกหาก เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ทำห่างเหินไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม ในคำว่า ตีตัวออกหาก เอาใจออกหาก.	ออกหาก ก. อาการที่ทำห่างเหินไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม ในคำว่า ตีตัวออกหาก เอาใจออกหาก.
ออกอากาศ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	เป็นคำกริยา หมายถึง กระจายเสียงทางวิทยุ, กระจายเสียงและแพร่ภาพทางโทรทัศน์.	ออกอากาศ ก. กระจายเสียงทางวิทยุ, กระจายเสียงและแพร่ภาพทางโทรทัศน์.
ออกซิเจน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘ สัญลักษณ์ O เป็นแก๊ส มีปนอยู่ในอากาศประมาณร้อยละ ๒๐ โดยปริมาตร ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส ไม่ติดไฟ แต่ช่วยให้ไฟติด มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อการหายใจและการเผาไหม้เป็นต้น ใช้จุดกับแก๊สอะเซทิลีนเพื่อเชื่อมหรือตัดโลหะ ในทางแพทย์ใช้ช่วยการหายใจของคนไข้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ oxygen เขียนว่า โอ-เอ็กซ์-วาย-จี-อี-เอ็น.	ออกซิเจน น. ธาตุลําดับที่ ๘ สัญลักษณ์ O เป็นแก๊ส มีปนอยู่ในอากาศประมาณร้อยละ ๒๐ โดยปริมาตร ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส ไม่ติดไฟ แต่ช่วยให้ไฟติด มีประโยชน์อย่างยิ่งต่อการหายใจและการเผาไหม้เป็นต้น ใช้จุดกับแก๊สอะเซทิลีนเพื่อเชื่อมหรือตัดโลหะ ในทางแพทย์ใช้ช่วยการหายใจของคนไข้. (อ. oxygen).
ออกซิเดชัน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้สารได้รับธาตุออกซิเจนมารวมตัวด้วย หรือทําให้สารสูญเสียธาตุไฮโดรเจนไป, ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้อะตอมของธาตุสูญเสียอิเล็กตรอนไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ oxidation เขียนว่า โอ-เอ็กซ์-ไอ-ดี-เอ-ที-ไอ-โอ-เอ็น.	ออกซิเดชัน น. ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้สารได้รับธาตุออกซิเจนมารวมตัวด้วย หรือทําให้สารสูญเสียธาตุไฮโดรเจนไป, ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้อะตอมของธาตุสูญเสียอิเล็กตรอนไป. (อ. oxidation).
ออกไซด์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ซอ-โซ่-ดอ-เด็ก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบที่มีองค์ประกอบเป็นธาตุออกซิเจนกับธาตุอื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ oxide เขียนว่า โอ-เอ็กซ์-ไอ-ดี-อี.	ออกไซด์ น. สารประกอบที่มีองค์ประกอบเป็นธาตุออกซิเจนกับธาตุอื่น. (อ. oxide).
ออกญา เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง บรรดาศักดิ์ชั้นสูงที่พระราชทานในสมัยอยุธยา สูงกว่าออกพระ เข้าใจว่ามาจากเขมร.	ออกญา น. บรรดาศักดิ์ชั้นสูงที่พระราชทานในสมัยอยุธยา สูงกว่าออกพระ เข้าใจว่ามาจากเขมร.
อ่อง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้เข้าคู่กับคำ เอี่ยม เป็น เอี่ยมอ่อง หมายความว่า ใหม่, สดใส, ผุดผ่อง, เปล่งปลั่ง, ไม่หมองมัว.	อ่อง ว. ใช้เข้าคู่กับคำ เอี่ยม เป็น เอี่ยมอ่อง หมายความว่า ใหม่, สดใส, ผุดผ่อง, เปล่งปลั่ง, ไม่หมองมัว.
อ๋อง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้านายชั้นสูงของจีน. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เยี่ยมยอด เช่น มือชั้นอ๋อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	อ๋อง น. เจ้านายชั้นสูงของจีน. (ปาก) ว. เยี่ยมยอด เช่น มือชั้นอ๋อง. (จ.).
อ้องแอ้ง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้อนแอ้น, แบบบาง.	อ้องแอ้ง ว. อ้อนแอ้น, แบบบาง.
ออเซาะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉอเลาะ, ประจบประแจง.	ออเซาะ ก. ฉอเลาะ, ประจบประแจง.
ออด เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง พรํ่าอ้อนวอน, พรํ่ารําพัน. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบอกสัญญาณที่มีเสียงดังเช่นนั้น.	ออด ๑ ก. พรํ่าอ้อนวอน, พรํ่ารําพัน. (ปาก) น. เครื่องบอกสัญญาณที่มีเสียงดังเช่นนั้น.
ออด ๒, ออด ๆ ออด ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ออด ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่หยุดหย่อน (มักใช้แก่กริยาบ่น); เสียงดังเช่นเสียงของแข็ง ๆ เสียดสีกัน.	ออด ๒, ออด ๆ ว. ไม่หยุดหย่อน (มักใช้แก่กริยาบ่น); เสียงดังเช่นเสียงของแข็ง ๆ เสียดสีกัน.
ออดอ้อน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รบเร้า, เซ้าซี้จะเอาให้ได้, อ้อนออด ก็ว่า.	ออดอ้อน ก. รบเร้า, เซ้าซี้จะเอาให้ได้, อ้อนออด ก็ว่า.
ออดแอด, ออด ๆ แอด ๆ ออดแอด เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ออด ๆ แอด ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่บ่นไม่รู้จักจบ; อาการที่ป่วยอยู่บ่อย ๆ ในความว่า เจ็บออดแอด หรือ เจ็บออด ๆ แอด ๆ.	ออดแอด, ออด ๆ แอด ๆ ว. อาการที่บ่นไม่รู้จักจบ; อาการที่ป่วยอยู่บ่อย ๆ ในความว่า เจ็บออดแอด หรือ เจ็บออด ๆ แอด ๆ.
ออดแอด เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	ดู ข้างลาย เขียนว่า ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก.	ออดแอด ดู ข้างลาย.
อ๊อดแอ๊ด, อ๊อด ๆ แอ๊ด ๆ อ๊อดแอ๊ด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก อ๊อด ๆ แอ๊ด ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังอย่างเสียงเปิดปิดประตูที่บานพับฝืดเป็นต้น.	อ๊อดแอ๊ด, อ๊อด ๆ แอ๊ด ๆ ว. เสียงดังอย่างเสียงเปิดปิดประตูที่บานพับฝืดเป็นต้น.
อ้อดิบ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นคูน. ในวงเล็บ ดู คูน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-นอ-หนู ความหมายที่ ๑ (๑).	อ้อดิบ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ต้นคูน. [ดู คูน ๑ (๑)].
อ่อน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่กระด้าง เช่น ลิ้นอ่อน; นิ่ม เช่น เนื้ออ่อน; ไม่จัด เช่น แดดอ่อน; ไม่แข็ง, ยอมง่าย ๆ, รู้สึกสงสาร, เช่น ใจอ่อน; ไม่แก่ เช่น มะพร้าวอ่อน; หย่อน เช่น อ่อนเค็ม, น้อย เช่น เหลืองอ่อน, ไม่แรง เช่น ไฟอ่อน, อายุยังน้อย เช่น ไก่อ่อน, ยังเล็กอยู่ เช่น เด็กอ่อน; ละมุนละม่อม, ดัดง่าย, เปลี่ยนแปลงง่าย.	อ่อน ว. ไม่กระด้าง เช่น ลิ้นอ่อน; นิ่ม เช่น เนื้ออ่อน; ไม่จัด เช่น แดดอ่อน; ไม่แข็ง, ยอมง่าย ๆ, รู้สึกสงสาร, เช่น ใจอ่อน; ไม่แก่ เช่น มะพร้าวอ่อน; หย่อน เช่น อ่อนเค็ม, น้อย เช่น เหลืองอ่อน, ไม่แรง เช่น ไฟอ่อน, อายุยังน้อย เช่น ไก่อ่อน, ยังเล็กอยู่ เช่น เด็กอ่อน; ละมุนละม่อม, ดัดง่าย, เปลี่ยนแปลงง่าย.
อ่อนข้อ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ขอ-ไข่-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ยอมผ่อนปรนให้.	อ่อนข้อ ก. ยอมผ่อนปรนให้.
อ่อนความ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ขาดประสบการณ์.	อ่อนความ ก. ขาดประสบการณ์.
อ่อนจิตอ่อนใจ, อ่อนใจ, อ่อนอกอ่อนใจ อ่อนจิตอ่อนใจ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน อ่อนใจ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน อ่อนอกอ่อนใจ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง เหนื่อยใจ, ระอาใจ, ท้อใจ.	อ่อนจิตอ่อนใจ, อ่อนใจ, อ่อนอกอ่อนใจ ก. เหนื่อยใจ, ระอาใจ, ท้อใจ.
อ่อนช้อย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น.	อ่อนช้อย ว. มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น.
อ่อนไท้ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียกนางกษัตริย์) เช่น จอมราชพิศพักตรา อ่อนไท้. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน, ใช้ว่า อรไท ก็มี.	อ่อนไท้ (กลอน) น. นางผู้เป็นใหญ่, นางผู้มีสกุล, (ใช้เรียกนางกษัตริย์) เช่น จอมราชพิศพักตรา อ่อนไท้. (ลอ), ใช้ว่า อรไท ก็มี.
อ่อนน้อม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ; ยอมแพ้, สวามิภักดิ์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ.	อ่อนน้อม ก. แสดงกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ; ยอมแพ้, สวามิภักดิ์. ว. มีกิริยาวาจาอย่างมีคารวะ.
อ่อนปวกเปียก, อ่อนเปียก อ่อนปวกเปียก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ปอ-ปลา-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่ อ่อนเปียก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หย่อนกําลังจนทําอะไรไม่ไหว; ไม่ขึงขัง.	อ่อนปวกเปียก, อ่อนเปียก ว. หย่อนกําลังจนทําอะไรไม่ไหว; ไม่ขึงขัง.
อ่อนเปลี้ย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น อ่อนเปลี้ยเพลียแรง.	อ่อนเปลี้ย ว. เพลียมาก, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ เพลียแรง เป็น อ่อนเปลี้ยเพลียแรง.
อ่อนเพลีย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกําลัง.	อ่อนเพลีย ว. มีแรงลดน้อยถอยลง, หย่อนกําลัง.
อ่อนโยน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกิริยาวาจานิ่มนวล.	อ่อนโยน ว. มีกิริยาวาจานิ่มนวล.
อ่อนหวาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไพเราะ, น่าฟัง, เช่น เขาเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน; งามละมุนละไม เช่น หน้าตาอ่อนหวาน.	อ่อนหวาน ว. ไพเราะ, น่าฟัง, เช่น เขาเป็นคนพูดจาอ่อนหวาน; งามละมุนละไม เช่น หน้าตาอ่อนหวาน.
อ่อนหัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ฝึกฝนมาน้อย, ไม่ชํานาญ.	อ่อนหัด ว. ที่ฝึกฝนมาน้อย, ไม่ชํานาญ.
อ่อนหู เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตาจะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์.	อ่อนหู (กลอน) ก. ยอมเชื่อฟัง เช่น แต่คิดแค้นแม่ยายกับพ่อตาจะทรมาเสียก่อนให้อ่อนหู. (สังข์ทอง).
อ่อนไหว เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายตามเหตุการณ์.	อ่อนไหว ว. มีอารมณ์เปลี่ยนแปลงง่ายตามเหตุการณ์.
อ่อนแอ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกําลังน้อย, ไม่แข็งแรง, ไม่เข้มแข็ง.	อ่อนแอ ว. มีกําลังน้อย, ไม่แข็งแรง, ไม่เข้มแข็ง.
อ้อน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พรํ่าร้องขอ, ร้องสําออย, อาการร้องไห้อย่างเด็กอ่อน.	อ้อน ก. พรํ่าร้องขอ, ร้องสําออย, อาการร้องไห้อย่างเด็กอ่อน.
อ้อนวอน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-วอ-แหวน-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พยายามพูดขอร้อง.	อ้อนวอน ก. พยายามพูดขอร้อง.
อ้อนออด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง รบเร้า, เซ้าซี้จะเอาให้ได้, ออดอ้อน ก็ว่า.	อ้อนออด ก. รบเร้า, เซ้าซี้จะเอาให้ได้, ออดอ้อน ก็ว่า.
ออนซ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ซอ-โซ่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยวัดนํ้าหนัก ๑ ออนซ์ มีค่าเท่ากับ (รูปภาพ เศษ ๑ ส่วน ๑๖ ปอนด์) หรือ ๒๘.๓๔๑๕ กรัม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ounce เขียนว่า โอ-ยู-เอ็น-ซี-อี.	ออนซ์ น. หน่วยวัดนํ้าหนัก ๑ ออนซ์ มีค่าเท่ากับ (รูปภาพ เศษ ๑ ส่วน ๑๖ ปอนด์) หรือ ๒๘.๓๔๑๕ กรัม. (อ. ounce).
ออนซอน, อ่อนซอน ออนซอน เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง-นอ-หนู อ่อนซอน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม; เพราะพริ้ง, ซาบซึ้งตรึงใจ. (เพี้ยนมาจาก อรชร).	ออนซอน, อ่อนซอน (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) ว. งาม; เพราะพริ้ง, ซาบซึ้งตรึงใจ. (เพี้ยนมาจาก อรชร).
อ้อนแอ้น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรูปร่างแบบบาง, ชดช้อย.	อ้อนแอ้น ว. มีรูปร่างแบบบาง, ชดช้อย.
ออฟฟิศ เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ฟอ-ฟัน-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง สํานักงาน, ที่ทําการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ office เขียนว่า โอ-เอฟ-เอฟ-ไอ-ซี-อี.	ออฟฟิศ (เลิก) น. สํานักงาน, ที่ทําการ. (อ. office).
ออม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เก็บหอมรอมริบ เช่น ออมทรัพย์ ออมสิน; ถนอม, สงวน, เช่น ออมแรง.	ออม ก. เก็บหอมรอมริบ เช่น ออมทรัพย์ ออมสิน; ถนอม, สงวน, เช่น ออมแรง.
ออมอด เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ประหยัด, กระเหม็ดกระแหม่, อดออม ก็ว่า.	ออมอด ก. ประหยัด, กระเหม็ดกระแหม่, อดออม ก็ว่า.
อ่อม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแกงชนิดหนึ่ง คล้ายแกงคั่ว แต่ใส่มะระ มักใช้แกงกับปลาดุก เรียกว่า แกงอ่อมมะระ หรือ แกงอ่อมมะระปลาดุก.	อ่อม น. ชื่อแกงชนิดหนึ่ง คล้ายแกงคั่ว แต่ใส่มะระ มักใช้แกงกับปลาดุก เรียกว่า แกงอ่อมมะระ หรือ แกงอ่อมมะระปลาดุก.
อ้อม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง โอบรอบ, ตีวงโค้ง, เช่น อ้อมวงเวียน, ล้อม, ห่อหุ้ม, ในคำว่า ผ้าอ้อม. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงข้ามกับ ตรง เช่น ทางตรง-ทางอ้อม โดยตรง-โดยอ้อม, ตรงข้ามกับ ลัด เช่น ลัดเกร็ด-อ้อมเกร็ด. เป็นคำนาม หมายถึง วงรอบ เช่น อ้อมแขน อ้อมกอด, โดยปริยายหมายถึงความคุ้มครองอุปการะ ในคำว่า อ้อมอก, ขนาดของของกลม เช่นเสา ต้นไม้ ที่วัดโดยรอบโดยวิธีใช้แขนทั้ง ๒ ข้างอ้อม เช่น เสา ๒ อ้อม ต้นไม้ ๔ อ้อม.	อ้อม ก. โอบรอบ, ตีวงโค้ง, เช่น อ้อมวงเวียน, ล้อม, ห่อหุ้ม, ในคำว่า ผ้าอ้อม. ว. ตรงข้ามกับ ตรง เช่น ทางตรง-ทางอ้อม โดยตรง-โดยอ้อม, ตรงข้ามกับ ลัด เช่น ลัดเกร็ด-อ้อมเกร็ด. น. วงรอบ เช่น อ้อมแขน อ้อมกอด, โดยปริยายหมายถึงความคุ้มครองอุปการะ ในคำว่า อ้อมอก, ขนาดของของกลม เช่นเสา ต้นไม้ ที่วัดโดยรอบโดยวิธีใช้แขนทั้ง ๒ ข้างอ้อม เช่น เสา ๒ อ้อม ต้นไม้ ๔ อ้อม.
อ้อมกอด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง วงแขนที่โอบรัดไว้ เช่น สามีโอบภรรยาไว้ในอ้อมกอด.	อ้อมกอด น. วงแขนที่โอบรัดไว้ เช่น สามีโอบภรรยาไว้ในอ้อมกอด.
อ้อมแขน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง วงแขนที่โอบไว้ เช่น แม่โอบลูกไว้ในอ้อมแขน.	อ้อมแขน น. วงแขนที่โอบไว้ เช่น แม่โอบลูกไว้ในอ้อมแขน.
อ้อมค้อม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-คอ-ควาย-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง วกวน, ลดเลี้ยว, ไม่ตรงไปตรงมา, (ใช้แก่กริยาพูด).	อ้อมค้อม ว. วกวน, ลดเลี้ยว, ไม่ตรงไปตรงมา, (ใช้แก่กริยาพูด).
ออมครอม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	[–คฺรอม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุ่มร่าม, ไม่รัดกุม.	ออมครอม [–คฺรอม] ว. รุ่มร่าม, ไม่รัดกุม.
ออมชอม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ปรองดองกัน, ประนีประนอมกัน, ตกลงกันด้วยการไกล่เกลี่ย, รอมชอม หรือ ลอมชอม ก็ว่า.	ออมชอม ก. ปรองดองกัน, ประนีประนอมกัน, ตกลงกันด้วยการไกล่เกลี่ย, รอมชอม หรือ ลอมชอม ก็ว่า.
ออมซอม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ซอมซ่อ, ปอน.	ออมซอม ว. ซอมซ่อ, ปอน.
อ้อมแอ้ม, อ้อมแอ้ม ๆ, อ้อม ๆ แอ้ม ๆ อ้อมแอ้ม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-มอ-ม้า อ้อมแอ้ม ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก อ้อม ๆ แอ้ม ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ฉะฉาน, ไม่ชัดเจน, ไม่เต็มปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).	อ้อมแอ้ม, อ้อมแอ้ม ๆ, อ้อม ๆ แอ้ม ๆ ว. ไม่ฉะฉาน, ไม่ชัดเจน, ไม่เต็มปาก, (ใช้แก่กริยาพูด).
อ่อย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง โปรยเหยื่อล่อปลา, มักใช้ว่า อ่อยเหยื่อ; ให้สิ่งของหรือเงินทองคราวละเล็กละน้อยเป็นเหยื่อล่อ.	อ่อย ๑ ก. โปรยเหยื่อล่อปลา, มักใช้ว่า อ่อยเหยื่อ; ให้สิ่งของหรือเงินทองคราวละเล็กละน้อยเป็นเหยื่อล่อ.
อ่อย ๒, อ่อย ๆ อ่อย ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก อ่อย ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อย ๆ เบา ๆ, เช่น เสียงอ่อยพูดอ่อย ๆ.	อ่อย ๒, อ่อย ๆ ว. ค่อย ๆ เบา ๆ, เช่น เสียงอ่อยพูดอ่อย ๆ.
อ้อย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum officinarum L. ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอ ลําต้นเป็นปล้อง ข้างในตัน มีหลายพันธุ์ เช่น อ้อยขาไก่ อ้อยตะเภา หีบเอานํ้าหวานทํานํ้าตาลทรายหรือใช้ดื่ม หรือเคี้ยวกินแต่นํ้าหวาน.	อ้อย น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum officinarum L. ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอ ลําต้นเป็นปล้อง ข้างในตัน มีหลายพันธุ์ เช่น อ้อยขาไก่ อ้อยตะเภา หีบเอานํ้าหวานทํานํ้าตาลทรายหรือใช้ดื่ม หรือเคี้ยวกินแต่นํ้าหวาน.
อ้อยเข้าปากช้าง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งหรือประโยชน์ที่ตกอยู่ในมือแล้วไม่ยอมคืน.	อ้อยเข้าปากช้าง (สำ) น. สิ่งหรือประโยชน์ที่ตกอยู่ในมือแล้วไม่ยอมคืน.
อ้อยแดง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum sinense Roxb. ในวงศ์ Gramineae เปลือกลําต้นและใบสีม่วงแดง ใช้ทํายาได้.	อ้อยแดง น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Saccharum sinense Roxb. ในวงศ์ Gramineae เปลือกลําต้นและใบสีม่วงแดง ใช้ทํายาได้.
อ้อยเลา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	ดู เลา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑.	อ้อยเลา ดู เลา ๑.
อ๋อย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําใช้ขยายกริยา คราง ในคําว่า ครางอ๋อย; ใช้เน้นแสดงว่ามาก ในคําว่า เหลืองอ๋อย.	อ๋อย ว. คําใช้ขยายกริยา คราง ในคําว่า ครางอ๋อย; ใช้เน้นแสดงว่ามาก ในคําว่า เหลืองอ๋อย.
อ้อยช้าง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Lannea coromandelica Merr. ในวงศ์ Anacardiaceae ขึ้นตามป่า ใช้ทํายาได้, กุ๊ก ก็เรียก. (๒) ดู กาซะลองคํา เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา ที่ กาซะลอง เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู.	อ้อยช้าง น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Lannea coromandelica Merr. ในวงศ์ Anacardiaceae ขึ้นตามป่า ใช้ทํายาได้, กุ๊ก ก็เรียก. (๒) ดู กาซะลองคํา ที่ กาซะลอง.
อ้อยส้อย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทําอาการเศร้าสร้อยอ้อยอิ่งเพื่อให้เขาเห็นใจ.	อ้อยส้อย ว. ทําอาการเศร้าสร้อยอ้อยอิ่งเพื่อให้เขาเห็นใจ.
อ้อยอิ่ง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รํ่าไร, ทําเชื่องช้าเหมือนไม่เต็มใจ.	อ้อยอิ่ง ว. รํ่าไร, ทําเชื่องช้าเหมือนไม่เต็มใจ.
ออสเมียม เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๗๖ สัญลักษณ์ Os เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๓๐๐๐°ซ. เนื้อแข็งมาก ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ osmium เขียนว่า โอ-เอส-เอ็ม-ไอ-ยู-เอ็ม.	ออสเมียม น. ธาตุลําดับที่ ๗๖ สัญลักษณ์ Os เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๓๐๐๐°ซ. เนื้อแข็งมาก ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. osmium).
อ้อแอ้ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการพูดไม่ชัดอย่างคนเมา.	อ้อแอ้ ว. อาการออกเสียงของเด็กที่เริ่มหัดพูด, อาการพูดไม่ชัดอย่างคนเมา.
อ๊ะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-ตรี-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจเป็นต้น.	อ๊ะ ว. คําที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจเป็นต้น.
อะคร้าว เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยิ่ง; อิ่มใจ, ภูมิใจ, เช่น ทิศตะวันตกไท้ท้าว อะคร้าวครอบครองยศ. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	อะคร้าว (กลอน) ว. ยิ่ง; อิ่มใจ, ภูมิใจ, เช่น ทิศตะวันตกไท้ท้าว อะคร้าวครอบครองยศ. (ลอ).
อะเคื้อ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม เช่น ถนัดดั่งเรียมเห็นองค์ อะเคื้อ. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	อะเคื้อ (กลอน) ว. งาม เช่น ถนัดดั่งเรียมเห็นองค์ อะเคื้อ. (ลอ).
อะจีน เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เมืองอะแจ, อัดแจ ก็เรียก.	อะจีน น. เมืองอะแจ, อัดแจ ก็เรียก.
อะแจ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน	[โบ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเมืองในเกาะสุมาตรา, อัดแจ หรือ อะจีน ก็เรียก; เรียกสิ่งที่มาจากเมืองนี้ เช่น ม้าอะแจ นากอะแจ. [ปัจจุบันคือเมืองอะเจะห์ (Ajeh) ในประเทศอินโดนีเซีย].	อะแจ [โบ] น. ชื่อเมืองในเกาะสุมาตรา, อัดแจ หรือ อะจีน ก็เรียก; เรียกสิ่งที่มาจากเมืองนี้ เช่น ม้าอะแจ นากอะแจ. [ปัจจุบันคือเมืองอะเจะห์ (Ajeh) ในประเทศอินโดนีเซีย].
อะเซทิลีน เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร C2H2 ลักษณะเป็นแก๊ส ไม่มีสี เป็นพิษ จุดไฟติด ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่นนําไปจุดกับแก๊สออกซิเจนได้เปลวไฟออกซิอะเซทิลีนซึ่งร้อนจัดจนใช้เชื่อมและตัดโลหะได้ ใช้เป็นสารตั้งต้นเพื่อสังเคราะห์สารอื่นได้มากมาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ acetylene เขียนว่า เอ-ซี-อี-ที-วาย-แอล-อี-เอ็น-อี.	อะเซทิลีน น. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่ง มีสูตร C2H2 ลักษณะเป็นแก๊ส ไม่มีสี เป็นพิษ จุดไฟติด ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่นนําไปจุดกับแก๊สออกซิเจนได้เปลวไฟออกซิอะเซทิลีนซึ่งร้อนจัดจนใช้เชื่อมและตัดโลหะได้ ใช้เป็นสารตั้งต้นเพื่อสังเคราะห์สารอื่นได้มากมาย. (อ. acetylene).
อะดรีนาลิน เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ฮอร์โมนชนิดหนึ่งซึ่งต่อมหมวกไตผลิตขึ้น มีสมบัติกระตุ้นหัวใจ และทําให้หลอดเลือดแดงหดตัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ adrenalin เขียนว่า เอ-ดี-อา-อี-เอ็น-เอ-แอล-ไอ-เอ็น.	อะดรีนาลิน น. ฮอร์โมนชนิดหนึ่งซึ่งต่อมหมวกไตผลิตขึ้น มีสมบัติกระตุ้นหัวใจ และทําให้หลอดเลือดแดงหดตัว. (อ. adrenalin).
อะดัก เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลําบาก, อึดอัด, เร่าร้อนใจ, ดัก ๆ ก็ว่า.	อะดัก (โบ) ว. ลําบาก, อึดอัด, เร่าร้อนใจ, ดัก ๆ ก็ว่า.
อะดักอะเดี้ย, อะดักอะเดื่อ, อะดักอะแด้ อะดักอะเดี้ย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก อะดักอะเดื่อ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง อะดักอะแด้ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อึดอัดเต็มทน, คับใจเต็มทน.	อะดักอะเดี้ย, อะดักอะเดื่อ, อะดักอะแด้ ว. อึดอัดเต็มทน, คับใจเต็มทน.
อะดุง เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สูงส่ง, ไม่มีที่เปรียบ, เลิศ, เช่น ศรีสิทธิฤทธิชัย ไกรกรุงอะดุงเดชฟุ้งฟ้า. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	อะดุง (กลอน) ว. สูงส่ง, ไม่มีที่เปรียบ, เลิศ, เช่น ศรีสิทธิฤทธิชัย ไกรกรุงอะดุงเดชฟุ้งฟ้า. (ลอ).
อะตอม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่เล็กที่สุดของธาตุซึ่งเข้าทําปฏิกิริยาเคมีได้ อะตอมประกอบด้วยอนุภาคมูลฐานที่สําคัญ คือ นิวเคลียสเป็นแกนกลางและมีอิเล็กตรอนเคลื่อนที่อยู่โดยรอบ, เดิมเรียกว่า ปรมาณู. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ atom เขียนว่า เอ-ที-โอ-เอ็ม.	อะตอม น. ส่วนที่เล็กที่สุดของธาตุซึ่งเข้าทําปฏิกิริยาเคมีได้ อะตอมประกอบด้วยอนุภาคมูลฐานที่สําคัญ คือ นิวเคลียสเป็นแกนกลางและมีอิเล็กตรอนเคลื่อนที่อยู่โดยรอบ, เดิมเรียกว่า ปรมาณู. (อ. atom).
อะนะ, อะหนะ อะนะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ อะหนะ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ลูก, น้อง, (ใช้เป็นคำเรียกแสดงความรู้สึกรักและเอ็นดู) เช่น อันอะหนะบุษบาบังอร. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔, อานะ ก็ว่า. [ช. anak ว่า ลูก (ใช้ได้ทั้งลูกคนและลูกสัตว์)].	อะนะ, อะหนะ น. ลูก, น้อง, (ใช้เป็นคำเรียกแสดงความรู้สึกรักและเอ็นดู) เช่น อันอะหนะบุษบาบังอร. (อิเหนา), อานะ ก็ว่า. [ช. anak ว่า ลูก (ใช้ได้ทั้งลูกคนและลูกสัตว์)].
อะนั้น เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง อันนั้น, สิ่งนั้น.	อะนั้น (โบ) น. อันนั้น, สิ่งนั้น.
อะนี้ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง อันนี้, สิ่งนี้.	อะนี้ (โบ) น. อันนี้, สิ่งนี้.
อะมีบา เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เซลล์เดียวพวกหนึ่ง ขนาดเล็กมากมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น มีรูปร่างไม่แน่นอน ขยายพันธุ์ได้โดยการแบ่งตัวเอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ amoeba เขียนว่า เอ-เอ็ม-โอ-อี-บี-เอ.	อะมีบา น. ชื่อสัตว์เซลล์เดียวพวกหนึ่ง ขนาดเล็กมากมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น มีรูปร่างไม่แน่นอน ขยายพันธุ์ได้โดยการแบ่งตัวเอง. (อ. amoeba).
อะเมริเซียม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๙๕ สัญลักษณ์ Am เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ americium เขียนว่า เอ-เอ็ม-อี-อา-ไอ-ซี-ไอ-ยู-เอ็ม.	อะเมริเซียม น. ธาตุลําดับที่ ๙๕ สัญลักษณ์ Am เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. americium).
อะร้าอร่าม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ห่วงหน้าห่วงหลัง, งกเงิ่นด้วยความห่วงใย.	อะร้าอร่าม ๑ (โบ) ก. ห่วงหน้าห่วงหลัง, งกเงิ่นด้วยความห่วงใย.
อะร้าอร่าม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะการแต่งกายที่มีเครื่องประดับเต็มไปทั้งตัว; ใหญ่ผิดปรกติ (มักใช้แก่หน้าอกผู้หญิง).	อะร้าอร่าม ๒ ว. ลักษณะการแต่งกายที่มีเครื่องประดับเต็มไปทั้งตัว; ใหญ่ผิดปรกติ (มักใช้แก่หน้าอกผู้หญิง).
อะไร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนนาม แสดงคําถาม เช่น อะไรอยู่ในตู้, คําใช้แทนนามที่ไม่เฉพาะเจาะจง เช่น อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไร, ไหน, เช่น เขาห่มผ้าอะไรก็ได้ทั้งนั้น ท่านไปซื้อของอะไรมา.	อะไร ส. คําใช้แทนนาม แสดงคําถาม เช่น อะไรอยู่ในตู้, คําใช้แทนนามที่ไม่เฉพาะเจาะจง เช่น อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ. ว. ไร, ไหน, เช่น เขาห่มผ้าอะไรก็ได้ทั้งนั้น ท่านไปซื้อของอะไรมา.
อะลุ่มอล่วย, อะลุ้มอล่วย อะลุ่มอล่วย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก อะลุ้มอล่วย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	[–อะหฺล่วย] เป็นคำกริยา หมายถึง ปรองดองกัน, ผ่อนหนักผ่อนเบาให้แก่กัน.	อะลุ่มอล่วย, อะลุ้มอล่วย [–อะหฺล่วย] ก. ปรองดองกัน, ผ่อนหนักผ่อนเบาให้แก่กัน.
อะลูมิเนียม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๑๓ สัญลักษณ์ Al เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๖๖๐°ซ. ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น นําไปผสมกับโลหะอื่นเป็นโลหะเจือ ใช้ทําเครื่องครัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ aluminium เขียนว่า เอ-แอล-ยู-เอ็ม-ไอ-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	อะลูมิเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๑๓ สัญลักษณ์ Al เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาวคล้ายเงิน หลอมละลายที่ ๖๖๐°ซ. ใช้ประโยชน์ได้มากมาย เช่น นําไปผสมกับโลหะอื่นเป็นโลหะเจือ ใช้ทําเครื่องครัว. (อ. aluminium).
อะหม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชนชาติไทยใหญ่สาขาหนึ่ง ที่เข้าไปอยู่ในแคว้นอัสสัม ประเทศอินเดีย เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ ๑๘, อาหม ก็ว่า.	อะหม น. ชนชาติไทยใหญ่สาขาหนึ่ง ที่เข้าไปอยู่ในแคว้นอัสสัม ประเทศอินเดีย เมื่อราวพุทธศตวรรษที่ ๑๘, อาหม ก็ว่า.
อะไหล่ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เตรียมสำรองไว้ใช้เมื่อต้องการ เช่น เครื่องอะไหล่รถยนต์ ยางอะไหล่. ในวงเล็บ มาจากภาษาฮินดี .	อะไหล่ ว. ที่เตรียมสำรองไว้ใช้เมื่อต้องการ เช่น เครื่องอะไหล่รถยนต์ ยางอะไหล่. (ฮ.).
อะอื้อ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อื้ออึง, อื้อฉาว.	อะอื้อ (โบ) ว. อื้ออึง, อื้อฉาว.
อะเอื้อย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เจื้อยแจ้ว, เอื่อย ๆ, (ใช้แก่เสียง).	อะเอื้อย ว. เจื้อยแจ้ว, เอื่อย ๆ, (ใช้แก่เสียง).
อัก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสําหรับคัดด้ายหรือไหม มีรูปคล้ายระวิง สําหรับพันด้ายหรือไหมเป็นตอน ๆ ตามลําดับเส้นใหญ่และเล็ก.	อัก น. เครื่องสําหรับคัดด้ายหรือไหม มีรูปคล้ายระวิง สําหรับพันด้ายหรือไหมเป็นตอน ๆ ตามลําดับเส้นใหญ่และเล็ก.
อั้ก, อั้ก ๆ, อั๊ก, อั๊ก ๆ อั้ก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-กอ-ไก่ อั้ก ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก อั๊ก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ อั๊ก ๆ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบแผ่นหลังด้วยกําปั้นหรือเสียงดื่มนํ้าอย่างเร็วเป็นต้น.	อั้ก, อั้ก ๆ, อั๊ก, อั๊ก ๆ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบแผ่นหลังด้วยกําปั้นหรือเสียงดื่มนํ้าอย่างเร็วเป็นต้น.
อักกะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง พระอาทิตย์; ต้นรัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺก เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-กอ-ไก่.	อักกะ น. พระอาทิตย์; ต้นรัก. (ป.; ส. อรฺก).
อักโกธะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ทอ-ทง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่โกรธ, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. ในวงเล็บ ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า . ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อักโกธะ น. ความไม่โกรธ, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม). (ป.).
อักขร–, อักขระ อักขร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ อักขระ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[อักขะหฺระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ตัวหนังสือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อกฺษร เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ.	อักขร–, อักขระ [อักขะหฺระ–] น. ตัวหนังสือ. (ป.; ส. อกฺษร).
อักขรวิธี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีเขียนและอ่านหนังสือให้ถูกต้อง, ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยตัวอักษร การอ่าน การเขียน และการใช้ตัวอักษร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อักขรวิธี น. วิธีเขียนและอ่านหนังสือให้ถูกต้อง, ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยตัวอักษร การอ่าน การเขียน และการใช้ตัวอักษร. (ป.).
อักขรวิบัติ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง การเขียน อ่าน หรือออกเสียงไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี.	อักขรวิบัติ น. การเขียน อ่าน หรือออกเสียงไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี.
อักขรสมัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[อักขะหฺระสะไหฺม] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาหนังสือว่าด้วยการอ่านการเขียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อักขรสมัย [อักขะหฺระสะไหฺม] น. วิชาหนังสือว่าด้วยการอ่านการเขียน. (ป.).
อักขรานุกรม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือสําหรับค้นชื่อเรียงลําดับตามตัวอักษร.	อักขรานุกรม น. หนังสือสําหรับค้นชื่อเรียงลําดับตามตัวอักษร.
อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือสําหรับค้นชื่อทางภูมิศาสตร์เรียงลําดับตามตัวอักษร. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ gazetteer เขียนว่า จี-เอ-แซด-อี-ที-ที-อี-อี-อา.	อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ น. หนังสือสําหรับค้นชื่อทางภูมิศาสตร์เรียงลําดับตามตัวอักษร. (อ. gazetteer).
อักขรานุกรม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ดู อักขร–, อักขระ อักขร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ อักขระ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ .	อักขรานุกรม ดู อักขร–, อักขระ.
อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู อักขร–, อักขระ อักขร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ อักขระ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ .	อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ ดู อักขร–, อักขระ.
อักขะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	[–ขะ] เป็นคำนาม หมายถึง เพลา, เพลาเกวียนหรือรถ; เกวียน; กระดูกไหปลาร้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อกฺษ เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี.	อักขะ ๑ [–ขะ] น. เพลา, เพลาเกวียนหรือรถ; เกวียน; กระดูกไหปลาร้า. (ป.; ส. อกฺษ).
อักขะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	[–ขะ] เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเต๋า, ลูกบาศก์; การพนันเล่นลูกเต๋าหรือสกา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อกฺษ เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี.	อักขะ ๒ [–ขะ] น. ลูกเต๋า, ลูกบาศก์; การพนันเล่นลูกเต๋าหรือสกา. (ป.; ส. อกฺษ).
อักขะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๓	[–ขะ] เป็นคำนาม หมายถึง ดวงตา; ความรู้สึก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อกฺษ เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี.	อักขะ ๓ [–ขะ] น. ดวงตา; ความรู้สึก. (ป.; ส. อกฺษ).
อักโข เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มาก, หลาย. (ตัดมาจาก อักโขภิณี).	อักโข ว. มาก, หลาย. (ตัดมาจาก อักโขภิณี).
อักโขภิณี, อักโขเภณี อักโขภิณี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี อักโขเภณี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง จํานวนนับอย่างสูง คือ ๑ มีศูนย์ตาม ๔๒ ตัว; กองทัพอินเดียโบราณที่มีกระบวนรบพร้อมมูลตามกําหนด; ใช้ว่า อักเษาหิณี ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อกฺเษาหิณี เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.	อักโขภิณี, อักโขเภณี น. จํานวนนับอย่างสูง คือ ๑ มีศูนย์ตาม ๔๒ ตัว; กองทัพอินเดียโบราณที่มีกระบวนรบพร้อมมูลตามกําหนด; ใช้ว่า อักเษาหิณี ก็มี. (ป.; ส. อกฺเษาหิณี).
อักษร, อักษร– อักษร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ อักษร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ	[อักสอน, อักสอระ–, อักสอน–] เป็นคำนาม หมายถึง ตัวหนังสือ, วิชาหนังสือ เช่น ฉลาดรอบรู้ในอักษรสยาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี อกฺขร เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-รอ-เรือ.	อักษร, อักษร– [อักสอน, อักสอระ–, อักสอน–] น. ตัวหนังสือ, วิชาหนังสือ เช่น ฉลาดรอบรู้ในอักษรสยาม. (ส.; ป. อกฺขร).
อักษรกลาง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	[อักสอน–] เป็นคำนาม หมายถึง พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ครบ ๔ รูป ๕ เสียง มีรูปวรรณยุกต์กับเสียงวรรณยุกต์ตรงกัน เช่น กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า คําตายมีพื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันได้ ๔ เสียง มี ๓ รูป คือ พื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ๊ เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์  ๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น จะ จ้ะ จ๊ะ จ๋ะ มี ๙ ตัว คือ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ.	อักษรกลาง [อักสอน–] น. พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ครบ ๔ รูป ๕ เสียง มีรูปวรรณยุกต์กับเสียงวรรณยุกต์ตรงกัน เช่น กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า คําตายมีพื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันได้ ๔ เสียง มี ๓ รูป คือ พื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ๊ เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์  ๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น จะ จ้ะ จ๊ะ จ๋ะ มี ๙ ตัว คือ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ.
อักษรต่ำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	[อักสอน–] เป็นคำนาม หมายถึง พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์  ่ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงตรี เช่น คา ค่า ค้า คําตายสระสั้น พื้นเสียงเป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์  ่ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น คะ ค่ะ ค๋ะ คําตายสระยาว พื้นเสียงเป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์  ๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น คาก ค้าก ค๋าก มี ๒๔ ตัว คือ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ.	อักษรต่ำ [อักสอน–] น. พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์  ่ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงตรี เช่น คา ค่า ค้า คําตายสระสั้น พื้นเสียงเป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์  ่ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น คะ ค่ะ ค๋ะ คําตายสระยาว พื้นเสียงเป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์  ๋ เป็นเสียงจัตวา เช่น คาก ค้าก ค๋าก มี ๒๔ ตัว คือ ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ท ธ น พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ฬ ฮ.
อักษรบฏ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-ปะ-ตัก	[อักสอระบด] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นผ้าที่เขียนสระ พยัญชนะ ใช้ในการเรียนการสอนในสมัยโบราณ, ที่ใช้แผ่นกระดาษติดผ้าหรือแผ่นกระดาษแทนก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อักษรบฏ [อักสอระบด] น. แผ่นผ้าที่เขียนสระ พยัญชนะ ใช้ในการเรียนการสอนในสมัยโบราณ, ที่ใช้แผ่นกระดาษติดผ้าหรือแผ่นกระดาษแทนก็มี. (ส.).
อักษรลักษณ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[อักสอระลัก, อักสอนลัก] เป็นคำนาม หมายถึง จดหมาย, ในบทกลอนมักใช้ว่า ลักษณ์.	อักษรลักษณ์ [อักสอระลัก, อักสอนลัก] น. จดหมาย, ในบทกลอนมักใช้ว่า ลักษณ์.
อักษรเลข เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ขอ-ไข่	[อักสอระเลก, อักสอนเลก] เป็นคำนาม หมายถึง วิธีเขียนหนังสือลับโบราณ ใช้ตัวเลขแทนสระ; ตําแหน่งในคณะกรมการปกครองท้องที่มีมาแต่โบราณ, ต่อมาใช้เรียกผู้ทําหน้าที่เลขานุการของผู้ว่าราชการจังหวัด.	อักษรเลข [อักสอระเลก, อักสอนเลก] น. วิธีเขียนหนังสือลับโบราณ ใช้ตัวเลขแทนสระ; ตําแหน่งในคณะกรมการปกครองท้องที่มีมาแต่โบราณ, ต่อมาใช้เรียกผู้ทําหน้าที่เลขานุการของผู้ว่าราชการจังหวัด.
อักษรศาสตร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[อักสอระสาด, อักสอนสาด] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาการหนังสือ เน้นในด้านภาษาและวรรณคดี.	อักษรศาสตร์ [อักสอระสาด, อักสอนสาด] น. วิชาการหนังสือ เน้นในด้านภาษาและวรรณคดี.
อักษรสมัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[อักสอนสะไหฺม] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาหนังสือว่าด้วยการอ่านการเขียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อักษรสมัย [อักสอนสะไหฺม] น. วิชาหนังสือว่าด้วยการอ่านการเขียน. (ส.).
อักษรสาส์น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ทัน-ทะ-คาด-นอ-หนู	[อักสอนระสาด, อักสอนสาด] เป็นคำนาม หมายถึง จดหมายของประธานาธิบดีหรือประมุขของประเทศซึ่งมีชื่อเป็นอย่างอื่นที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ, เขียนเป็น อักษรสาสน (อ่านว่า อักสอนสาน) ก็ได้.	อักษรสาส์น [อักสอนระสาด, อักสอนสาด] น. จดหมายของประธานาธิบดีหรือประมุขของประเทศซึ่งมีชื่อเป็นอย่างอื่นที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ, เขียนเป็น อักษรสาสน (อ่านว่า อักสอนสาน) ก็ได้.
อักษรสูง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-งอ-งู	[อักสอน–] เป็นคำนาม หมายถึง พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงจัตวา ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์  ่ เป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงโท เช่น ขา ข่า ข้า คําตายพื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงโท เช่น ขะ ข้ะ มี ๑๑ ตัว คือ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห.	อักษรสูง [อักสอน–] น. พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงจัตวา ผันได้ ๓ เสียง มี ๒ รูป คือ ผันด้วยวรรณยุกต์  ่ เป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงโท เช่น ขา ข่า ข้า คําตายพื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์  ้ เป็นเสียงโท เช่น ขะ ข้ะ มี ๑๑ ตัว คือ ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห.
อักษะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เพลา, แกน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ; เรียกกลุ่มประเทศอันประกอบด้วยเยอรมนี อิตาลี และญี่ปุ่น ที่รวมเป็นแกนร่วมรบกับกลุ่มประเทศฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่ ๒ ว่า ฝ่ายอักษะ.	อักษะ น. เพลา, แกน. (ส.); เรียกกลุ่มประเทศอันประกอบด้วยเยอรมนี อิตาลี และญี่ปุ่น ที่รวมเป็นแกนร่วมรบกับกลุ่มประเทศฝ่ายสัมพันธมิตรในสงครามโลกครั้งที่ ๒ ว่า ฝ่ายอักษะ.
อักเษาหิณี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง จํานวนนับอย่างสูง คือ ๑ มีศูนย์ตาม ๔๒ ตัว; กองทัพอินเดียโบราณที่มีกระบวนรบพร้อมมูลตามกําหนด; อักโขภิณี หรือ อักโขเภณี ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี อกฺโขภิณี เขียนว่า ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สะ-หระ-โอ-ขอ-ไข่-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.	อักเษาหิณี น. จํานวนนับอย่างสูง คือ ๑ มีศูนย์ตาม ๔๒ ตัว; กองทัพอินเดียโบราณที่มีกระบวนรบพร้อมมูลตามกําหนด; อักโขภิณี หรือ อักโขเภณี ก็ว่า. (ส.; ป. อกฺโขภิณี).
อักเสบ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีพิษกําเริบเนื่องจากแผลเป็นต้น; มีปฏิกิริยาตอบสนองป้องกันเฉพาะที่ชนิดเฉียบพลัน มีอาการปวด บวม แดง ร้อน และอาจมีไข้ เช่น ข้ออักเสบเฉียบพลัน, ชนิดเรื้อรัง การดำเนินโรคเป็นไปช้า ๆ ไม่รุนแรง และมักมีเนื้อพังผืดเกิดขึ้น เช่น ข้ออักเสบเรื้อรัง. เป็นคำกริยา หมายถึง เกิดปฏิกิริยาตอบสนองป้องกันเฉพาะที่.	อักเสบ ว. มีพิษกําเริบเนื่องจากแผลเป็นต้น; มีปฏิกิริยาตอบสนองป้องกันเฉพาะที่ชนิดเฉียบพลัน มีอาการปวด บวม แดง ร้อน และอาจมีไข้ เช่น ข้ออักเสบเฉียบพลัน, ชนิดเรื้อรัง การดำเนินโรคเป็นไปช้า ๆ ไม่รุนแรง และมักมีเนื้อพังผืดเกิดขึ้น เช่น ข้ออักเสบเรื้อรัง. ก. เกิดปฏิกิริยาตอบสนองป้องกันเฉพาะที่.
อักอ่วน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ป่วน, พิพักพิพ่วน, ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้, กระอักกระอ่วน ก็ว่า.	อักอ่วน (โบ) ว. ป่วน, พิพักพิพ่วน, ลังเลใจ, ตกลงใจไม่ได้, กระอักกระอ่วน ก็ว่า.
อัคคะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ	[อักคะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลิศ, ยอด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อคฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	อัคคะ [อักคะ] ว. เลิศ, ยอด. (ป.; ส. อคฺร).
อัคคิ, อัคคี อัคคิ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ อัคคี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี	[อักคิ, อักคี] เป็นคำนาม หมายถึง ไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อคฺคิ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาสันสกฤต อคฺนิ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ.	อัคคิ, อัคคี [อักคิ, อักคี] น. ไฟ. (ป. อคฺคิ; ส. อคฺนิ).
อัคคีภัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ภัยที่เกิดจากไฟ, ไฟไหม้.	อัคคีภัย น. ภัยที่เกิดจากไฟ, ไฟไหม้.
อัคนิ, อัคนี อัคนิ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ อัคนี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	[อักนิ, อักคะนิ, อักนี, อักคะนี] เป็นคำนาม หมายถึง ไฟ; ชื่อเทพแห่งไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อคฺนิ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี อคฺคิ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ.	อัคนิ, อัคนี [อักนิ, อักคะนิ, อักนี, อักคะนี] น. ไฟ; ชื่อเทพแห่งไฟ. (ส. อคฺนิ; ป. อคฺคิ).
อัคนิคณะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เปลวไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อัคนิคณะ น. เปลวไฟ. (ส.).
อัคนิพ่าห์, อัคนิวาหะ อัคนิพ่าห์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด อัคนิวาหะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ควัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อัคนิพ่าห์, อัคนิวาหะ น. ควัน. (ส.).
อัคนิรุทร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	[–รุด] เป็นคำนาม หมายถึง ไฟร้ายกาจ, เพลิงกาฬ.	อัคนิรุทร [–รุด] น. ไฟร้ายกาจ, เพลิงกาฬ.
อัคนิโหตร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[–โหด] เป็นคำนาม หมายถึง การบูชาพระอัคนี (โดยมากใช้นํ้านมกับนํ้ามัน). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อัคนิโหตร [–โหด] น. การบูชาพระอัคนี (โดยมากใช้นํ้านมกับนํ้ามัน). (ส.).
อัคร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ	[อักคฺระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลิศ, ยอด, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส, เช่น อัครมเหสี อัครมหาเสนาบดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี อคฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	อัคร– [อักคฺระ–] ว. เลิศ, ยอด, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส, เช่น อัครมเหสี อัครมหาเสนาบดี. (ส.; ป. อคฺค).
อัครชายา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งมเหสีรอง.	อัครชายา น. ตําแหน่งมเหสีรอง.
อัครมหาเสนาบดี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้าเสนาบดี.	อัครมหาเสนาบดี น. หัวหน้าเสนาบดี.
อัครมเหสี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง พระมเหสีเอกของพระเจ้าแผ่นดิน.	อัครมเหสี น. พระมเหสีเอกของพระเจ้าแผ่นดิน.
อัครราชทูต เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้แทนรัฐบาลไปราชการชั่วคราวหรือประจําอยู่ในสํานักแห่งรัฐบาลอื่น.	อัครราชทูต (โบ) น. ผู้แทนรัฐบาลไปราชการชั่วคราวหรือประจําอยู่ในสํานักแห่งรัฐบาลอื่น.
อัครสมณทูต เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า	[–สะมะนะทูด] เป็นคำนาม หมายถึง ทูตที่สันตะปาปาทรงแต่งตั้งไปประจําสํานักประมุขของอีกรัฐหนึ่งในกรณีที่ไม่มีการแต่งตั้งเอกอัครสมณทูต มีฐานะระดับเดียวกับรัฐทูต. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ internuncio เขียนว่า ไอ-เอ็น-ที-อี-อา-เอ็น-ยู-เอ็น-ซี-ไอ-โอ.	อัครสมณทูต [–สะมะนะทูด] น. ทูตที่สันตะปาปาทรงแต่งตั้งไปประจําสํานักประมุขของอีกรัฐหนึ่งในกรณีที่ไม่มีการแต่งตั้งเอกอัครสมณทูต มีฐานะระดับเดียวกับรัฐทูต. (อ. internuncio).
อัง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง นําไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.	อัง ก. นําไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
อังก์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง องก์, ตอนหนึ่งของเรื่องละคร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อังก์ น. องก์, ตอนหนึ่งของเรื่องละคร. (ป.).
อังกนะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[–กะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง การทําเครื่องหมาย, การประทับตรา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อังกนะ [–กะนะ] น. การทําเครื่องหมาย, การประทับตรา. (ส.).
อังกฤษ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-รึ-สอ-รือ-สี	[–กฺริด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อประเทศ ชนชาติ และภาษาของชนผิวขาวพวกหนึ่งที่อยู่ในเกาะทางทิศตะวันตกของทวีปยุโรปซึ่งเรียกว่า เกรตบริเตน; เรียกโลหะชนิดหนึ่งเป็นแผ่นบาง ๆ สีคล้ายทองคําหรือสีอื่น ๆ ก็มี ใช้สลักหรือปรุเป็นลายประดับเครื่องศพเป็นต้นว่า ทองอังกฤษ.	อังกฤษ [–กฺริด] น. ชื่อประเทศ ชนชาติ และภาษาของชนผิวขาวพวกหนึ่งที่อยู่ในเกาะทางทิศตะวันตกของทวีปยุโรปซึ่งเรียกว่า เกรตบริเตน; เรียกโลหะชนิดหนึ่งเป็นแผ่นบาง ๆ สีคล้ายทองคําหรือสีอื่น ๆ ก็มี ใช้สลักหรือปรุเป็นลายประดับเครื่องศพเป็นต้นว่า ทองอังกฤษ.
อังกวด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง จ้องหน่อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	อังกวด น. จ้องหน่อง. (ช.).
อังกะลุง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องดนตรีอย่างหนึ่งของชวา ใช้เขย่าให้เกิดเสียง.	อังกะลุง น. ชื่อเครื่องดนตรีอย่างหนึ่งของชวา ใช้เขย่าให้เกิดเสียง.
อังกา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวอักษรที่จารไว้หัวลานสําหรับบอกจํานวนใบลานที่จารแล้ว ๑๒ ตัวเป็น ๑ อังกา และ ๒ อังกา เป็น ๑ ผูก.	อังกา น. ตัวอักษรที่จารไว้หัวลานสําหรับบอกจํานวนใบลานที่จารแล้ว ๑๒ ตัวเป็น ๑ อังกา และ ๒ อังกา เป็น ๑ ผูก.
อังกาบ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Barleria cristata L. ในวงศ์ Acanthaceae ลําต้นไม่มีหนาม ดอกสีม่วง.	อังกาบ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Barleria cristata L. ในวงศ์ Acanthaceae ลําต้นไม่มีหนาม ดอกสีม่วง.
อังกาบฝรั่ง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ฝอ-ฝา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	ดู ต้อยติ่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู.	อังกาบฝรั่ง ดู ต้อยติ่ง.
อังกาบหนู เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Barleria prionitis L. ในวงศ์ Acanthaceae ลําต้นมีหนาม ดอกสีเหลือง.	อังกาบหนู น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Barleria prionitis L. ในวงศ์ Acanthaceae ลําต้นมีหนาม ดอกสีเหลือง.
อังกุระ, อังกูร อังกุระ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ อังกูร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	[–กูน] เป็นคำนาม หมายถึง หน่อ, หน่อเนื้อเชื้อไข, เชื้อสาย; มักใช้ อังกูร เป็นส่วนท้ายของสมาส เป็น อางกูร เช่น พุทธางกูร นรางกูร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อังกุระ, อังกูร [–กูน] น. หน่อ, หน่อเนื้อเชื้อไข, เชื้อสาย; มักใช้ อังกูร เป็นส่วนท้ายของสมาส เป็น อางกูร เช่น พุทธางกูร นรางกูร. (ป., ส.).
อังกุศ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา	[–กุด] เป็นคำนาม หมายถึง ขอเหล็กอย่างขอสับช้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี องฺกุส เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ.	อังกุศ [–กุด] น. ขอเหล็กอย่างขอสับช้าง. (ส.; ป. องฺกุส).
อังคณะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ลาน, ที่ว่าง, สนาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อังคณะ น. ลาน, ที่ว่าง, สนาม. (ป., ส.).
อังคณา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง นาง, ผู้หญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี องฺคนา เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาสันสกฤต องฺคน เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-นอ-หนู องฺคนา เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อา .	อังคณา น. นาง, ผู้หญิง. (ป. องฺคนา; ส. องฺคน, องฺคนา).
อังคาร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[–คาน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวันที่ ๓ ของสัปดาห์; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๔ ในระบบสุริยะ มองเห็นด้วยตาเปล่า อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ประมาณ ๒๒๘ ล้านกิโลเมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลาง ๖,๗๘๗ กิโลเมตร มีพื้นผิวขรุขระและมีบรรยากาศเบาบาง ส่วนใหญ่เป็นแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ มีบริวาร ๒ ดวง; เถ้าถ่านของศพที่เผาแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อังคาร [–คาน] น. ชื่อวันที่ ๓ ของสัปดาห์; ชื่อดาวเคราะห์ดวงที่ ๔ ในระบบสุริยะ มองเห็นด้วยตาเปล่า อยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ประมาณ ๒๒๘ ล้านกิโลเมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลาง ๖,๗๘๗ กิโลเมตร มีพื้นผิวขรุขระและมีบรรยากาศเบาบาง ส่วนใหญ่เป็นแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ มีบริวาร ๒ ดวง; เถ้าถ่านของศพที่เผาแล้ว. (ป., ส.).
อังคาส เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	[–คาด] เป็นคำกริยา หมายถึง ถวายอาหารพระ, เลี้ยงพระ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	อังคาส [–คาด] ก. ถวายอาหารพระ, เลี้ยงพระ. (ข.).
อังคีรส เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[–คีรด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรัศมีซ่านออกจากพระกาย, เป็นพระนามของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อังคีรส [–คีรด] ว. มีรัศมีซ่านออกจากพระกาย, เป็นพระนามของพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง. (ป., ส.).
อังคุฐ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ถอ-ถาน	[–คุด] เป็นคำนาม หมายถึง นิ้วหัวแม่มือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี องฺคุฏฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน และมาจากภาษาสันสกฤต องฺคุษฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	อังคุฐ [–คุด] น. นิ้วหัวแม่มือ. (ป. องฺคุฏฺ; ส. องฺคุษฺ).
อังคุตรนิกาย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	[–คุดตะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์นิกายที่ ๔ แห่งพระสุตตันตปิฎก แสดงหลักธรรมโดยแบ่งเป็นหมวด เรียงลำดับตามจำนวนหัวข้อธรรมะตั้งแต่ ๑ หัวข้อถึง ๑๑ หัวข้อ.	อังคุตรนิกาย [–คุดตะระ–] น. ชื่อคัมภีร์นิกายที่ ๔ แห่งพระสุตตันตปิฎก แสดงหลักธรรมโดยแบ่งเป็นหมวด เรียงลำดับตามจำนวนหัวข้อธรรมะตั้งแต่ ๑ หัวข้อถึง ๑๑ หัวข้อ.
อังฆาต เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	[–คาด] เป็นคำกริยา หมายถึง กระทบ, เบียดเบียน.	อังฆาต [–คาด] ก. กระทบ, เบียดเบียน.
อังแพลม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	[–แพฺลม] เป็นคำนาม หมายถึง ตะเกียงหิ้วขนาดเล็ก มีที่กำบังแสงและลม ๓ ด้าน สำหรับส่องหาของหรือตีกบเป็นต้นในเวลากลางคืน.	อังแพลม [–แพฺลม] น. ตะเกียงหิ้วขนาดเล็ก มีที่กำบังแสงและลม ๓ ด้าน สำหรับส่องหาของหรือตีกบเป็นต้นในเวลากลางคืน.
อั้งยี่ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง สมาคมลับของคนจีน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ชื่อความผิดอาญาฐานเป็นสมาชิกของคณะบุคคลซึ่งปกปิดวิธีดําเนินการและมีความมุ่งหมายเพื่อการอันมิชอบด้วยกฎหมาย เรียกว่า ความผิดฐานเป็นอั้งยี่. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	อั้งยี่ น. สมาคมลับของคนจีน; (กฎ) ชื่อความผิดอาญาฐานเป็นสมาชิกของคณะบุคคลซึ่งปกปิดวิธีดําเนินการและมีความมุ่งหมายเพื่อการอันมิชอบด้วยกฎหมาย เรียกว่า ความผิดฐานเป็นอั้งยี่. (จ.).
อั้งโล่ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง เตาไฟดินเผาชนิดหนึ่งของจีน ยกไปได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	อั้งโล่ น. เตาไฟดินเผาชนิดหนึ่งของจีน ยกไปได้. (จ.).
อังศุ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง สาย, ทาง, เส้น, แถว; แสง, รัศมี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อํศุ เขียนว่า ออ-อ่าง-นิก-คะ-หิด-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ และมาจากภาษาบาลี อํสุ เขียนว่า ออ-อ่าง-นิก-คะ-หิด-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ.	อังศุ น. สาย, ทาง, เส้น, แถว; แสง, รัศมี. (ส. อํศุ; ป. อํสุ).
อังศุธร, อังศุมาลี อังศุธร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง-รอ-เรือ อังศุมาลี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง พระอาทิตย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อังศุธร, อังศุมาลี น. พระอาทิตย์. (ส.).
อังศุก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	[–สุก] เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าอย่างบาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อังศุก [–สุก] น. ผ้าอย่างบาง. (ส.).
อังส–, อังสะ อังส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ อังสะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	[อังสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ห้อยเฉวียงบ่าว่า ผ้าอังสะ; ส่วน, ภาค; ส่วนของมุม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อํส เขียนว่า ออ-อ่าง-นิก-คะ-หิด-สอ-เสือ.	อังส–, อังสะ [อังสะ–] น. เรียกผ้าที่พระภิกษุสามเณรใช้ห้อยเฉวียงบ่าว่า ผ้าอังสะ; ส่วน, ภาค; ส่วนของมุม. (ป. อํส).
อังสกุฏ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ตอ-ปะ-ตัก	[–กุด] เป็นคำนาม หมายถึง จะงอยบ่า.	อังสกุฏ [–กุด] น. จะงอยบ่า.
อังสภาระ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ของแบก.	อังสภาระ น. ของแบก.
อังสา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง บ่า, ไหล่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อํส เขียนว่า ออ-อ่าง-นิก-คะ-หิด-สอ-เสือ.	อังสา น. บ่า, ไหล่. (ป., ส. อํส).
อังสตรอม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	[อังสะตฺรอม] เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยที่ใช้วัดระยะสั้นมาก ๆ ๑ อังสตรอม มีค่าเท่ากับ ๑๐-๑๐ เมตร ใช้สัญลักษณ์ว่า Å. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ angstrom เขียนว่า เอ-เอ็น-จี-เอส-ที-อา-โอ-เอ็ม.	อังสตรอม [อังสะตฺรอม] น. หน่วยที่ใช้วัดระยะสั้นมาก ๆ ๑ อังสตรอม มีค่าเท่ากับ ๑๐-๑๐ เมตร ใช้สัญลักษณ์ว่า Å. (อ. angstrom).
อังสนา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ดอกประดู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	อังสนา น. ดอกประดู่. (ช.).
อังสา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	ดู อังส–, อังสะ อังส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ อังสะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ .	อังสา ดู อังส–, อังสะ.
อัจกลับ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	[อัดจะกฺลับ] เป็นคำนาม หมายถึง โคมอย่างหนึ่งทําด้วยทองเหลือง บางทีมีระย้าห้อยด้วย ใช้ในสมัยโบราณ.	อัจกลับ [อัดจะกฺลับ] น. โคมอย่างหนึ่งทําด้วยทองเหลือง บางทีมีระย้าห้อยด้วย ใช้ในสมัยโบราณ.
อัจจันต์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยิ่ง, ยิ่งนัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อจฺจนฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต อตฺยนฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	อัจจันต์ ว. ยิ่ง, ยิ่งนัก. (ป. อจฺจนฺต; ส. อตฺยนฺต).
อัจจัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง การล่วงไป; การล่วงเกิน, การดูหมิ่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อจฺจย เขียนว่า ออ-อ่าง-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต อตฺยย เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ยอ-ยัก.	อัจจัย น. การล่วงไป; การล่วงเกิน, การดูหมิ่น. (ป. อจฺจย; ส. อตฺยย).
อัจจิ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง เปลวไฟ, แสงไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัจจิ น. เปลวไฟ, แสงไฟ. (ป.).
อัจจิมา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ไฟ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีแสง, สว่าง, รุ่งเรือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัจจิมา น. ไฟ. ว. มีแสง, สว่าง, รุ่งเรือง. (ป.).
อัจจุตะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	[อัดจุตะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่เคลื่อนที่, มั่นคง, แน่นอน, เสมอไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัจจุตะ [อัดจุตะ] ว. ไม่เคลื่อนที่, มั่นคง, แน่นอน, เสมอไป. (ป.).
อัจเจกะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ผิดปรกติ, บังเอิญเป็น; รีบร้อน; จําเป็น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัจเจกะ ว. ผิดปรกติ, บังเอิญเป็น; รีบร้อน; จําเป็น. (ป.).
อัจฉรา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	[อัดฉะรา] เป็นคำนาม หมายถึง นางฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อปฺสรสฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สอ-เสือ-พิน-ทุ.	อัจฉรา ๑ [อัดฉะรา] น. นางฟ้า. (ป.; ส. อปฺสรสฺ).
อัจฉรา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	[อัดฉะรา] เป็นคำนาม หมายถึง นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว, ชั่วพริบตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัจฉรา ๒ [อัดฉะรา] น. นิ้วมือ; ลัดนิ้วมือหนึ่ง, เวลาประเดี๋ยวเดียว, ชั่วพริบตา. (ป.).
อัจฉริย–, อัจฉริยะ อัจฉริย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก อัจฉริยะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	[อัดฉะริยะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อาศฺจรฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-จอ-จาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	อัจฉริย–, อัจฉริยะ [อัดฉะริยะ–] ว. วิเศษน่าอัศจรรย์, มีความรู้ความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก. (ป.; ส. อาศฺจรฺย).
อัจฉริยบุคคล เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้มีปัญญาความสามารถเยี่ยมยอดมาแต่กําเนิด.	อัจฉริยบุคคล น. บุคคลผู้มีปัญญาความสามารถเยี่ยมยอดมาแต่กําเนิด.
อัจฉริยภาพ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นผู้มีปัญญาความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก.	อัจฉริยภาพ น. ความเป็นผู้มีปัญญาความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก.
อัจฉริยลักษณ์, อัจฉริยลักษณะ อัจฉริยลักษณ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด อัจฉริยลักษณะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะดีเด่นเป็นที่น่าอัศจรรย์ เช่น อัจฉริยลักษณ์ของภาษาไทย อัจฉริยลักษณะของมหาบุรุษ.	อัจฉริยลักษณ์, อัจฉริยลักษณะ น. ลักษณะดีเด่นเป็นที่น่าอัศจรรย์ เช่น อัจฉริยลักษณ์ของภาษาไทย อัจฉริยลักษณะของมหาบุรุษ.
อัจนา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[อัดจะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การเซ่นสรวง, การถวาย, การบูชานับถือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อจฺจนา เขียนว่า ออ-อ่าง-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา.	อัจนา [อัดจะ–] น. การเซ่นสรวง, การถวาย, การบูชานับถือ. (ป. อจฺจนา).
อัชฌัตติก– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-ชอ-เชอ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	[อัดชัดติกะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ภายใน, เฉพาะตัว, ส่วนตัว, เช่น อัชฌัตติกปัญญา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัชฌัตติก– [อัดชัดติกะ–] ว. ภายใน, เฉพาะตัว, ส่วนตัว, เช่น อัชฌัตติกปัญญา. (ป.).
อัชฌา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา	[อัดชา] เป็นคำนาม หมายถึง กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน. (ตัดมาจาก อัชฌาสัย).	อัชฌา [อัดชา] น. กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน. (ตัดมาจาก อัชฌาสัย).
อัชฌาจาร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[–จาน] เป็นคำนาม หมายถึง ความประพฤติชั่ว, การล่วงมรรยาท, การละเมิดประเพณี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัชฌาจาร [–จาน] น. ความประพฤติชั่ว, การล่วงมรรยาท, การละเมิดประเพณี. (ป.).
อัชฌาศัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[–ไส] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง อัชฌาสัย.	อัชฌาศัย [–ไส] (โบ) น. อัชฌาสัย.
อัชฌาสัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[–ไส] เป็นคำนาม หมายถึง กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน; ใช้ว่า อัชฌา ก็มี, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง อัชฌาศัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อธฺยาศย เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ยอ-ยัก.	อัชฌาสัย [–ไส] น. กิริยาดี; นิสัยใจคอ, ความรู้จักผ่อนปรน; ใช้ว่า อัชฌา ก็มี, (โบ) อัชฌาศัย. (ป.; ส. อธฺยาศย).
อัญ–, อัญญะ อัญ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง อัญญะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อะ	[อันยะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อื่น, ต่างไป, แปลกไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อญฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง และมาจากภาษาสันสกฤต อนฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	อัญ–, อัญญะ [อันยะ–] ว. อื่น, ต่างไป, แปลกไป. (ป. อญฺ; ส. อนฺย).
อัญดิตถีย์, อัญเดียรถีย์ อัญดิตถีย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด อัญเดียรถีย์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[–ดิดถี, –เดียระถี] เป็นคำนาม หมายถึง พวกที่มีความเชื่อถืออย่างอื่น, พวกนอกพระพุทธศาสนา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อญฺติตฺถิย เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต อนฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-หนู-พิน-ทุ-ยอ-ยัก + ตีรฺถฺย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก .	อัญดิตถีย์, อัญเดียรถีย์ [–ดิดถี, –เดียระถี] น. พวกที่มีความเชื่อถืออย่างอื่น, พวกนอกพระพุทธศาสนา. (ป. อญฺติตฺถิย; ส. อนฺย + ตีรฺถฺย).
อัญมณี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-มอ-ม้า-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง รัตนชาติที่เจียระไนแล้ว, แก้วมณีอื่น ๆ นอกจากเพชรพลอย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำโบราณ หมายถึง ของมีค่าอื่น ๆ เช่น มันผู้หนึ่งล้อมไว้เป็นไร่เป็นสวนมัน มันได้ปลูกสรรพอัญมณีในที่นั้นไว้ ให้ลดอากรไว้แก่มันปีหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง.	อัญมณี น. รัตนชาติที่เจียระไนแล้ว, แก้วมณีอื่น ๆ นอกจากเพชรพลอย; (กฎ; โบ) ของมีค่าอื่น ๆ เช่น มันผู้หนึ่งล้อมไว้เป็นไร่เป็นสวนมัน มันได้ปลูกสรรพอัญมณีในที่นั้นไว้ ให้ลดอากรไว้แก่มันปีหนึ่ง. (สามดวง).
อัญขยม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[อันขะหฺยม] เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ข้า, ข้าพเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร อญขฺญุํ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-หยิง-ขอ-ไข่-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อุ-นิก-คะ-หิด ว่า ข้าพเจ้า .	อัญขยม [อันขะหฺยม] ส. ข้า, ข้าพเจ้า. (ข. อญขฺญุํ ว่า ข้าพเจ้า).
อัญชนะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ยาตา, ยาหยอดตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัญชนะ น. ยาตา, ยาหยอดตา. (ป.).
อัญชนะศักราช เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง ศักราชที่เริ่มตั้งก่อนพุทธศักราช ๑๔๗ ปี (อัญชนะศักราชลบด้วย ๑๔๗ เท่ากับพุทธศักราช).	อัญชนะศักราช น. ศักราชที่เริ่มตั้งก่อนพุทธศักราช ๑๔๗ ปี (อัญชนะศักราชลบด้วย ๑๔๗ เท่ากับพุทธศักราช).
อัญชลี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง การประนมมือ, การไหว้, บางทีใช้เป็น อัญชุลี หรือ ใช้ละว่า ชุลี ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อญฺชลิ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ.	อัญชลี น. การประนมมือ, การไหว้, บางทีใช้เป็น อัญชุลี หรือ ใช้ละว่า ชุลี ก็มี. (ป., ส. อญฺชลิ).
อัญชัน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพรรณไม้ ๒ ชนิดในวงศ์ Leguminosae คือ ไม้ต้นชนิด Dalbergia duperreana Pierre และไม้เถาชนิด Clitoria ternatea L. ชนิดหลังดอกสีครามแก่ ขาว และม่วงอ่อน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกสีครามแก่อย่างสีดอกอัญชัน ว่า สีอัญชัน.	อัญชัน น. ชื่อพรรณไม้ ๒ ชนิดในวงศ์ Leguminosae คือ ไม้ต้นชนิด Dalbergia duperreana Pierre และไม้เถาชนิด Clitoria ternatea L. ชนิดหลังดอกสีครามแก่ ขาว และม่วงอ่อน. ว. เรียกสีครามแก่อย่างสีดอกอัญชัน ว่า สีอัญชัน.
อัญชันป่า เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	ดู หนอนตายหยาก เขียนว่า หอ-หีบ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ (๒).	อัญชันป่า ดู หนอนตายหยาก (๒).
อัญชุลี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง อัญชลี.	อัญชุลี น. อัญชลี.
อัญเชิญ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง เชิญด้วยความเคารพนับถือ เช่น อัญเชิญพระพุทธรูปไปประดิษฐานในพระอุโบสถ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร อญฺเชิญ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง.	อัญเชิญ ก. เชิญด้วยความเคารพนับถือ เช่น อัญเชิญพระพุทธรูปไปประดิษฐานในพระอุโบสถ. (ข. อญฺเชิญ).
อัญประกาศ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	[อันยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ “ ” สําหรับเขียนคร่อมคําหรือข้อความ เพื่อแสดงว่าข้อความนั้นเป็นคําพูด หรือเพื่อเน้นความนั้นให้เด่นชัดขึ้นเป็นต้น.	อัญประกาศ [อันยะ–] น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ “ ” สําหรับเขียนคร่อมคําหรือข้อความ เพื่อแสดงว่าข้อความนั้นเป็นคําพูด หรือเพื่อเน้นความนั้นให้เด่นชัดขึ้นเป็นต้น.
อัญประกาศเดี่ยว เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ ‘ ’ สําหรับเขียนคร่อมคําหรือข้อความที่ซ้อนอยู่ภายในข้อความที่มีเครื่องหมายอัญประกาศอยู่แล้ว.	อัญประกาศเดี่ยว น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ ‘ ’ สําหรับเขียนคร่อมคําหรือข้อความที่ซ้อนอยู่ภายในข้อความที่มีเครื่องหมายอัญประกาศอยู่แล้ว.
อัญมัญ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	[อันยะมันยะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ซึ่งกันและกัน, แก่กันและกัน, ของกันและกัน, เช่น เป็นอัญมัญปัจจัย คือ เป็นปัจจัยของกันและกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฺมญฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-มอ-ม้า-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง.	อัญมัญ– [อันยะมันยะ–] ว. ซึ่งกันและกัน, แก่กันและกัน, ของกันและกัน, เช่น เป็นอัญมัญปัจจัย คือ เป็นปัจจัยของกันและกัน. (ป. อฺมญฺ).
อัญรูป เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	[อันยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุเดียวกันแต่มีสมบัติและรูปแบบต่างกัน เมื่อนําไปทําปฏิกิริยากับธาตุอื่นธาตุเดียวกัน จะให้ผลเป็นสารประกอบอันเดียวกัน เช่น ธาตุคาร์บอน มีอัญรูป คือ เพชร กับ แกรไฟต์ เมื่อนําอัญรูปทั้ง ๒ นี้ ไปเผาด้วยความร้อนสูงกับธาตุออกซิเจน จะได้แก๊สคาร์บอนไดออกไซด์เช่นเดียวกัน.	อัญรูป [อันยะ–] น. ธาตุเดียวกันแต่มีสมบัติและรูปแบบต่างกัน เมื่อนําไปทําปฏิกิริยากับธาตุอื่นธาตุเดียวกัน จะให้ผลเป็นสารประกอบอันเดียวกัน เช่น ธาตุคาร์บอน มีอัญรูป คือ เพชร กับ แกรไฟต์ เมื่อนําอัญรูปทั้ง ๒ นี้ ไปเผาด้วยความร้อนสูงกับธาตุออกซิเจน จะได้แก๊สคาร์บอนไดออกไซด์เช่นเดียวกัน.
อัฏ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก	[อัดตะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง คดีความ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺฏ เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก.	อัฏ [อัดตะ] (แบบ) น. คดีความ. (ป. อฏฺฏ).
อัฏฐ–, อัฏฐะ อัฏฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน อัฏฐะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ	[อัดถะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แปด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัฏฐ–, อัฏฐะ [อัดถะ–] (แบบ) ว. แปด. (ป.).
อัฏฐบาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[–บาน] เป็นคำนาม หมายถึง น้ำที่คั้นจากผลไม้ มี ๘ อย่าง คือ น้ำมะม่วง น้ำชมพู่หรือน้ำหว้า น้ำกล้วยมีเม็ด น้ำกล้วยไม่มีเม็ด น้ำมะซาง น้ำลูกจันทน์หรือน้ำองุ่น น้ำเหง้าอุบล น้ำมะปรางหรือน้ำลิ้นจี่, เขียนว่า อัฐบาน ก็มี.	อัฏฐบาน [–บาน] น. น้ำที่คั้นจากผลไม้ มี ๘ อย่าง คือ น้ำมะม่วง น้ำชมพู่หรือน้ำหว้า น้ำกล้วยมีเม็ด น้ำกล้วยไม่มีเม็ด น้ำมะซาง น้ำลูกจันทน์หรือน้ำองุ่น น้ำเหง้าอุบล น้ำมะปรางหรือน้ำลิ้นจี่, เขียนว่า อัฐบาน ก็มี.
อัฏฐังค์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง องค์ ๘, ๘ ส่วน, ๘ ชั้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัฏฐังค์ น. องค์ ๘, ๘ ส่วน, ๘ ชั้น. (ป.).
อัฏฐังคิกมรรค เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	[อัดถังคิกะมัก] เป็นคำนาม หมายถึง มรรคประกอบด้วยองค์ ๘. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺงฺคิกมคฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	อัฏฐังคิกมรรค [อัดถังคิกะมัก] น. มรรคประกอบด้วยองค์ ๘. (ป. อฏฺงฺคิกมคฺค).
อัฏฐังสะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มี ๘ เหลี่ยม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัฏฐังสะ ว. มี ๘ เหลี่ยม. (ป.).
อัฏฐังค์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	ดู อัฏฐ–, อัฏฐะ อัฏฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน อัฏฐะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ .	อัฏฐังค์ ดู อัฏฐ–, อัฏฐะ.
อัฏฐังคิกมรรค เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	ดู อัฏฐ–, อัฏฐะ อัฏฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน อัฏฐะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ .	อัฏฐังคิกมรรค ดู อัฏฐ–, อัฏฐะ.
อัฏฐังสะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	ดู อัฏฐ–, อัฏฐะ อัฏฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน อัฏฐะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ .	อัฏฐังสะ ดู อัฏฐ–, อัฏฐะ.
อัฏนา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[อัดตะนา] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกชื่อพิธียิงปืนเพื่อขับไล่ภูตผีปีศาจตามประเพณีความเชื่อในระหว่างที่พระสงฆ์สวดอาฏานาฏิยสูตรในวันทําพิธีตรุษว่า ยิงปืนอัฏนา, อาฏานา ก็ว่า.	อัฏนา [อัดตะนา] น. เรียกชื่อพิธียิงปืนเพื่อขับไล่ภูตผีปีศาจตามประเพณีความเชื่อในระหว่างที่พระสงฆ์สวดอาฏานาฏิยสูตรในวันทําพิธีตรุษว่า ยิงปืนอัฏนา, อาฏานา ก็ว่า.
อัฐ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน ความหมายที่ ๑	[อัด] เป็นคำนาม หมายถึง (โบ) เรียกเงินปลีกสมัยก่อน ๘ อัฐ เท่ากับ ๑ เฟื้อง; เงิน, เงินตรา, เช่น คนมีอัฐ; ราคาถูก ในสํานวนว่า ไม่กี่อัฐ, ไม่กี่อัฐฬส ก็ว่า.	อัฐ ๑ [อัด] น. (โบ) เรียกเงินปลีกสมัยก่อน ๘ อัฐ เท่ากับ ๑ เฟื้อง; เงิน, เงินตรา, เช่น คนมีอัฐ; ราคาถูก ในสํานวนว่า ไม่กี่อัฐ, ไม่กี่อัฐฬส ก็ว่า.
อัฐยายซื้อขนมยาย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ขอ-ไข่-นอ-หนู-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เอาทรัพย์จากผู้ปกครองหญิงที่จะขอแต่งงานด้วย มอบให้เป็นสินสอดทองหมั้นแก่ผู้ปกครองหญิงนั้นโดยสมรู้กัน, โดยปริยายหมายถึงการกระทําอย่างอื่นในทํานองเดียวกันนี้ เช่น เอาทรัพย์จากผู้ใดผู้หนึ่งซื้อหรือแลกสิ่งของอื่นของผู้นั้น.	อัฐยายซื้อขนมยาย (สำ) ก. เอาทรัพย์จากผู้ปกครองหญิงที่จะขอแต่งงานด้วย มอบให้เป็นสินสอดทองหมั้นแก่ผู้ปกครองหญิงนั้นโดยสมรู้กัน, โดยปริยายหมายถึงการกระทําอย่างอื่นในทํานองเดียวกันนี้ เช่น เอาทรัพย์จากผู้ใดผู้หนึ่งซื้อหรือแลกสิ่งของอื่นของผู้นั้น.
อัฐฬส เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-ลอ-จุ-ลา-สอ-เสือ	[อัดลด] เป็นคำนาม หมายถึง ราคาถูก ในสํานวนว่า ไม่กี่อัฐฬส, ไม่กี่อัฐ ก็ว่า.	อัฐฬส [อัดลด] น. ราคาถูก ในสํานวนว่า ไม่กี่อัฐฬส, ไม่กี่อัฐ ก็ว่า.
อัฐ– เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน ความหมายที่ ๒	[อัดถะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แปด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	อัฐ– ๒ [อัดถะ–] ว. แปด. (ป. อฏฺ).
อัฐเคราะห์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกดาวเฉพาะ ๘ ดวง คือ อาทิตย์ (ประจําทิศอีสาน ใช้เลข ๑ แทน) จันทร์ (ประจําทิศบูรพา ใช้เลข ๒ แทน) อังคาร (ประจําทิศอาคเนย์ใช้เลข ๓ แทน) พุธ (ประจําทิศทักษิณ ใช้เลข ๔ แทน) เสาร์ (ประจําทิศหรดี ใช้เลข ๗ แทน) พฤหัสบดี (ประจําทิศประจิม ใช้เลข ๕ แทน) ราหู (ประจําทิศพายัพ ใช้เลข ๘ แทน) และศุกร์ (ประจําทิศอุดร ใช้เลข ๖ แทน) เขียนเป็นแผนภูมิดังนี้ (รูปภาพ) ว่า ทักษา, ถ้าเกิดวันใด ก็ถือวันนั้นเป็นบริวาร แล้วนับเวียนขวาไปตามทิศทั้ง ๘ เช่น เกิดวันอาทิตย์ อาทิตย์เป็นบริวาร จันทร์เป็นอายุ อังคารเป็นเดช พุธเป็นศรี เสาร์เป็นมูละ พฤหัสบดีเป็นอุตสาหะ ราหูเป็นมนตรี และศุกร์เป็นกาลกรรณี.	อัฐเคราะห์ (โหร) น. เรียกดาวเฉพาะ ๘ ดวง คือ อาทิตย์ (ประจําทิศอีสาน ใช้เลข ๑ แทน) จันทร์ (ประจําทิศบูรพา ใช้เลข ๒ แทน) อังคาร (ประจําทิศอาคเนย์ใช้เลข ๓ แทน) พุธ (ประจําทิศทักษิณ ใช้เลข ๔ แทน) เสาร์ (ประจําทิศหรดี ใช้เลข ๗ แทน) พฤหัสบดี (ประจําทิศประจิม ใช้เลข ๕ แทน) ราหู (ประจําทิศพายัพ ใช้เลข ๘ แทน) และศุกร์ (ประจําทิศอุดร ใช้เลข ๖ แทน) เขียนเป็นแผนภูมิดังนี้ (รูปภาพ) ว่า ทักษา, ถ้าเกิดวันใด ก็ถือวันนั้นเป็นบริวาร แล้วนับเวียนขวาไปตามทิศทั้ง ๘ เช่น เกิดวันอาทิตย์ อาทิตย์เป็นบริวาร จันทร์เป็นอายุ อังคารเป็นเดช พุธเป็นศรี เสาร์เป็นมูละ พฤหัสบดีเป็นอุตสาหะ ราหูเป็นมนตรี และศุกร์เป็นกาลกรรณี.
อัฐทิศ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระแท่นรูป ๘ เหลี่ยม ที่พระมหากษัตริย์ประทับเพื่อรับนํ้าอภิเษกในพระราชพิธีบรมราชาภิเษก, เรียกเต็มว่า พระที่นั่งอัฐทิศอุทุมพรราชอาสน์.	อัฐทิศ น. ชื่อพระแท่นรูป ๘ เหลี่ยม ที่พระมหากษัตริย์ประทับเพื่อรับนํ้าอภิเษกในพระราชพิธีบรมราชาภิเษก, เรียกเต็มว่า พระที่นั่งอัฐทิศอุทุมพรราชอาสน์.
อัฐบริขาร เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องใช้สอยของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา มี ๘ อย่าง คือ สบง จีวร สังฆาฏิ บาตร มีดโกนหรือมีดตัดเล็บ เข็ม ประคดเอว กระบอกกรองนํ้า (ธมกรก), สมณบริขาร ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺปริขาร เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	อัฐบริขาร น. เครื่องใช้สอยของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา มี ๘ อย่าง คือ สบง จีวร สังฆาฏิ บาตร มีดโกนหรือมีดตัดเล็บ เข็ม ประคดเอว กระบอกกรองนํ้า (ธมกรก), สมณบริขาร ก็เรียก. (ป. อฏฺปริขาร).
อัฐบาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าที่คั้นจากผลไม้ มี ๘ อย่าง คือ นํ้ามะม่วง นํ้าชมพู่หรือนํ้าหว้า นํ้ากล้วยมีเม็ด นํ้ากล้วยไม่มีเม็ด นํ้ามะซาง นํ้าลูกจันทน์หรือน้ำองุ่น นํ้าเหง้าอุบล นํ้ามะปรางหรือน้ำลิ้นจี่, เขียนว่า อัฏฐบาน ก็มี.	อัฐบาน น. นํ้าที่คั้นจากผลไม้ มี ๘ อย่าง คือ นํ้ามะม่วง นํ้าชมพู่หรือนํ้าหว้า นํ้ากล้วยมีเม็ด นํ้ากล้วยไม่มีเม็ด นํ้ามะซาง นํ้าลูกจันทน์หรือน้ำองุ่น นํ้าเหง้าอุบล นํ้ามะปรางหรือน้ำลิ้นจี่, เขียนว่า อัฏฐบาน ก็มี.
อัฐมี เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ดิถีที่ ๘, เรียกวันถวายพระเพลิงพระพุทธเจ้าในวันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๖ ว่า วันอัฐมี.	อัฐมี น. ดิถีที่ ๘, เรียกวันถวายพระเพลิงพระพุทธเจ้าในวันแรม ๘ ค่ำ เดือน ๖ ว่า วันอัฐมี.
อัฐศก เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๘ เช่น ปีขาลอัฐศก จุลศักราช ๑๓๔๘.	อัฐศก น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๘ เช่น ปีขาลอัฐศก จุลศักราช ๑๓๔๘.
อัฐม–, อัฐมะ อัฐม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-มอ-ม้า อัฐมะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ	[อัดถะมะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ ๘ เช่น อัฐมภาค อัฐมราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺม เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-มอ-ม้า.	อัฐม–, อัฐมะ [อัดถะมะ] (แบบ) ว. ที่ ๘ เช่น อัฐมภาค อัฐมราชา. (ป. อฏฺม).
อัฐิ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ	[อัดถิ] เป็นคำนาม หมายถึง กระดูกคนที่เผาแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺิ เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาสันสกฤต อสฺถิ เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ.	อัฐิ [อัดถิ] น. กระดูกคนที่เผาแล้ว. (ป. อฏฺิ; ส. อสฺถิ).
อัฐิมิญชะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เยื่อในกระดูก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฏฺิมฺช เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ถอ-ถาน-พิน-ทุ-ชอ-ช้าง.	อัฐิมิญชะ น. เยื่อในกระดูก. (ป. อฏฺิมฺช).
อัฐิสัณฐาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ทรงกระดูก.	อัฐิสัณฐาน น. ทรงกระดูก.
อัฒ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ผู้-เท่า	[อัดทะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กึ่ง, ครึ่ง, ซีก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฑฺฒ เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-พิน-ทุ-ทอ-ผู้-เท่า และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺธ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ทอ-ทง.	อัฒ– [อัดทะ–] ว. กึ่ง, ครึ่ง, ซีก. (ป. อฑฺฒ; ส. อรฺธ).
อัฒจันทร์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ผู้-เท่า-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ที่นั่งเป็นขั้น ๆ สําหรับดูการแสดงมีลักษณะเป็นรูปครึ่งวงกลม, ชั้นที่ตั้งของขายหรือก้าวขึ้นลงทําเป็นขั้น ๆ, อรรธจันทร์ ก็ว่า.	อัฒจันทร์ น. ที่นั่งเป็นขั้น ๆ สําหรับดูการแสดงมีลักษณะเป็นรูปครึ่งวงกลม, ชั้นที่ตั้งของขายหรือก้าวขึ้นลงทําเป็นขั้น ๆ, อรรธจันทร์ ก็ว่า.
อัฒภาค เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ผู้-เท่า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ ; สําหรับคั่นคําหรือประโยค. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฑฺฒภาค เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-พิน-ทุ-ทอ-ผู้-เท่า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย.	อัฒภาค น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ ; สําหรับคั่นคําหรือประโยค. (ป. อฑฺฒภาค).
อัฒมณฑล เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ผู้-เท่า-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง กึ่งวงกลม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฑฺฒมณฺฑล เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-พิน-ทุ-ทอ-ผู้-เท่า-มอ-ม้า-นอ-เนน-พิน-ทุ-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง.	อัฒมณฑล น. กึ่งวงกลม. (ป. อฑฺฒมณฺฑล).
อัฒมาส เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ผู้-เท่า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง ครึ่งเดือน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฑฺฒมาส เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-พิน-ทุ-ทอ-ผู้-เท่า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ.	อัฒมาส น. ครึ่งเดือน. (ป. อฑฺฒมาส).
อัฒรัตติ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ผู้-เท่า-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง เที่ยงคืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อฑฺฒรตฺติ เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-มน-โท-พิน-ทุ-ทอ-ผู้-เท่า-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	อัฒรัตติ น. เที่ยงคืน. (ป. อฑฺฒรตฺติ).
อัณฑ–, อัณฑะ อัณฑ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท อัณฑะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อะ	[อันทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนหนึ่งของอวัยวะลับชาย, กระโปก; ไข่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อัณฑ–, อัณฑะ [อันทะ–] น. ส่วนหนึ่งของอวัยวะลับชาย, กระโปก; ไข่. (ป., ส.).
อัณฑโกส เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง เปลือกไข่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อณฺฑโกศ เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-เนน-พิน-ทุ-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา.	อัณฑโกส น. เปลือกไข่. (ป.; ส. อณฺฑโกศ).
อัณฑชะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง “เกิดแต่ไข่” หมายถึง สัตว์ที่เกิดจากไข่ เช่น ไก่ นก เต่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	อัณฑชะ น. “เกิดแต่ไข่” หมายถึง สัตว์ที่เกิดจากไข่ เช่น ไก่ นก เต่า. (ป., ส.).
อัณฑาการ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รูปไข่, กลมรี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อัณฑาการ ว. รูปไข่, กลมรี. (ส.).
อัณฑาการ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู อัณฑ–, อัณฑะ อัณฑ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท อัณฑะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อะ .	อัณฑาการ ดู อัณฑ–, อัณฑะ.
อัณณพ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-นอ-เนน-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง อรรณพ, ห้วงนํ้า, ทะเล, มหาสมุทร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อณฺณว เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน-วอ-แหวน และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺณว เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน-วอ-แหวน.	อัณณพ น. อรรณพ, ห้วงนํ้า, ทะเล, มหาสมุทร. (ป. อณฺณว; ส. อรฺณว).
อัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ดันลมเข้าไป เช่น อัดลูกโป่ง, ยัดให้แน่น เช่น อัดดินปืน, ประกับให้แน่น เช่น อัดพื้นให้ชิด, ทำให้แน่น เช่น อัดกันอยู่ในรถ, บีบ เช่น อัดใบลาน; กลั้น, กลั้นหายใจ, เช่น อัดลมหายใจ.	อัด ๑ ก. ดันลมเข้าไป เช่น อัดลูกโป่ง, ยัดให้แน่น เช่น อัดดินปืน, ประกับให้แน่น เช่น อัดพื้นให้ชิด, ทำให้แน่น เช่น อัดกันอยู่ในรถ, บีบ เช่น อัดใบลาน; กลั้น, กลั้นหายใจ, เช่น อัดลมหายใจ.
อัดก๊อบปี้ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง บีบอัดให้แน่น เช่น อัดก๊อบปี้ผ้าม่วง, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ปะทะอย่างแรง เช่น รถเก๋งถูกรถบรรทุกอัดก๊อบปี้พังยับเยิน.	อัดก๊อบปี้ ก. บีบอัดให้แน่น เช่น อัดก๊อบปี้ผ้าม่วง, (ปาก) ปะทะอย่างแรง เช่น รถเก๋งถูกรถบรรทุกอัดก๊อบปี้พังยับเยิน.
อัดฉีด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง อัดจาระบีเข้าที่ข้อต่อรถยนต์; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ให้เงินหรือรางวัลพิเศษเพื่อให้ทำงานให้โดยเร็วหรือให้ได้ผล.	อัดฉีด ก. อัดจาระบีเข้าที่ข้อต่อรถยนต์; (ปาก) ให้เงินหรือรางวัลพิเศษเพื่อให้ทำงานให้โดยเร็วหรือให้ได้ผล.
อัดแบตเตอรี่ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ประจุกระแสไฟฟ้าเข้าในแบตเตอรี่.	อัดแบตเตอรี่ ก. ประจุกระแสไฟฟ้าเข้าในแบตเตอรี่.
อัดแผ่นเสียง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ผอ-ผึ้ง-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง บันทึกเสียงลงในแผ่นเสียง.	อัดแผ่นเสียง ก. บันทึกเสียงลงในแผ่นเสียง.
อัดรูป เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	เป็นคำกริยา หมายถึง ผลิตภาพจากฟิล์มหรือกระจกถ่ายรูปที่บันทึกภาพไว้แล้ว.	อัดรูป ก. ผลิตภาพจากฟิล์มหรือกระจกถ่ายรูปที่บันทึกภาพไว้แล้ว.
อัดลม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง อัดแก๊สเข้าไป. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกเครื่องดื่มประเภทหนึ่งซึ่งมีแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ละลายและอัดไว้ในขวดเป็นต้นว่า นํ้าอัดลม.	อัดลม ก. อัดแก๊สเข้าไป. ว. เรียกเครื่องดื่มประเภทหนึ่งซึ่งมีแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ละลายและอัดไว้ในขวดเป็นต้นว่า นํ้าอัดลม.
อัดสำเนา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง พิมพ์อัดกระดาษไขที่พิมพ์ เขียน เจาะปรุ หรือทําแบบลวดลายแล้ว ด้วยเครื่องพิมพ์ชนิดหนึ่ง เพื่อให้ได้สําเนาจํานวนมากตามต้องการ, เรียกเครื่องพิมพ์ชนิดนั้นว่า เครื่องอัดสําเนา.	อัดสำเนา ก. พิมพ์อัดกระดาษไขที่พิมพ์ เขียน เจาะปรุ หรือทําแบบลวดลายแล้ว ด้วยเครื่องพิมพ์ชนิดหนึ่ง เพื่อให้ได้สําเนาจํานวนมากตามต้องการ, เรียกเครื่องพิมพ์ชนิดนั้นว่า เครื่องอัดสําเนา.
อัดเสียง เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง บันทึกเสียงลงในแถบบันทึกเสียงหรือฟิล์มเป็นต้น.	อัดเสียง ก. บันทึกเสียงลงในแถบบันทึกเสียงหรือฟิล์มเป็นต้น.
อัดอั้น, อัดอั้นตันใจ อัดอั้น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู อัดอั้นตันใจ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง เก็บอัดความรู้สึกแน่นอยู่ในใจ เพราะไม่สามารถพูดหรือกระทำตามต้องการได้เนื่องจากอยู่ในภาวะจำทน.	อัดอั้น, อัดอั้นตันใจ ก. เก็บอัดความรู้สึกแน่นอยู่ในใจ เพราะไม่สามารถพูดหรือกระทำตามต้องการได้เนื่องจากอยู่ในภาวะจำทน.
อัดแอ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยัดเยียด, แน่น, แออัด ก็ว่า.	อัดแอ ว. ยัดเยียด, แน่น, แออัด ก็ว่า.
อัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรง, เต็ม, ตรงแบน, (ใช้แก่ลักษณะด้านหน้า) เช่น หน้าอัด สิงห์อัด.	อัด ๒ ว. ตรง, เต็ม, ตรงแบน, (ใช้แก่ลักษณะด้านหน้า) เช่น หน้าอัด สิงห์อัด.
อัดแจ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง เมืองอะแจ, อะจีน ก็เรียก. [ปัจจุบันคือ เมืองอะเจะห์ (Ajeh) ในประเทศอินโดนีเซีย].	อัดแจ น. เมืองอะแจ, อะจีน ก็เรียก. [ปัจจุบันคือ เมืองอะเจะห์ (Ajeh) ในประเทศอินโดนีเซีย].
อัต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า	[อัดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ตน, ตัวเอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต อาตฺมนฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-พิน-ทุ.	อัต– [อัดตะ–] น. ตน, ตัวเอง. (ป. อตฺต; ส. อาตฺมนฺ).
อัตชีวประวัติ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ประวัติชีวิตที่เจ้าของเขียนหรือเล่าด้วยตนเอง.	อัตชีวประวัติ น. ประวัติชีวิตที่เจ้าของเขียนหรือเล่าด้วยตนเอง.
อัตนัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เปิดโอกาสให้แสดงความรู้หรือความคิดเห็นส่วนตัวได้, เรียกการสอบแบบที่ให้ผู้ตอบบรรยายแสดงความรู้หรือแสดงความคิดเห็นของตนเองว่า การสอบแบบอัตนัย, คู่กับ ปรนัย, จิตวิสัย ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ subjective เขียนว่า เอส-ยู-บี-เจ-อี-ซี-ที-ไอ-วี-อี.	อัตนัย ว. ที่เปิดโอกาสให้แสดงความรู้หรือความคิดเห็นส่วนตัวได้, เรียกการสอบแบบที่ให้ผู้ตอบบรรยายแสดงความรู้หรือแสดงความคิดเห็นของตนเองว่า การสอบแบบอัตนัย, คู่กับ ปรนัย, จิตวิสัย ก็ว่า. (อ. subjective).
อัตภาพ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ตน, ลักษณะความเป็นตัวตนหรือบุคคล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺตภาว เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน.	อัตภาพ น. ตน, ลักษณะความเป็นตัวตนหรือบุคคล. (ป. อตฺตภาว).
อัตวินิบาตกรรม เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[อัดตะวินิบาดตะกำ] เป็นคำนาม หมายถึง การฆ่าตัวตาย.	อัตวินิบาตกรรม [อัดตะวินิบาดตะกำ] น. การฆ่าตัวตาย.
อัตหิต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[–หิตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ประโยชน์ตน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ประโยชน์ เป็น อัตหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺตหิต เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	อัตหิต– [–หิตะ–] น. ประโยชน์ตน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ประโยชน์ เป็น อัตหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ตน. (ป. อตฺตหิต).
อัตเหตุ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	[–เหด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพราะตนเป็นเหตุ; เห็นแก่ตัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺตเหตุ เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ.	อัตเหตุ [–เหด] ว. เพราะตนเป็นเหตุ; เห็นแก่ตัว. (ป. อตฺตเหตุ).
อัตคัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	[อัดตะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขัดสน, ฝืดเคือง, ยากจน, เช่น เขาเป็นคนอัตคัด. เป็นคำกริยา หมายถึง มีน้อย, ขาดแคลน, เช่น อัตคัดผม อัตคัดน้ำ.	อัตคัด [อัดตะ–] ว. ขัดสน, ฝืดเคือง, ยากจน, เช่น เขาเป็นคนอัตคัด. ก. มีน้อย, ขาดแคลน, เช่น อัตคัดผม อัตคัดน้ำ.
อัตตโนบท เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง “บทเพื่อตน”, ในตำราไวยากรณ์บาลีและสันสกฤตใช้เป็นเครื่องหมายให้ทราบว่า เป็นกริยากรรมวาจกหรือภาววาจก เช่น สูเทน โอทโน ปจิยเต = ข้าวสุกอันพ่อครัวหุงอยู่, ปจิยเต เป็นกริยาอัตตโนบท, ตรงข้ามกับ ปรัสสบท.	อัตตโนบท น. “บทเพื่อตน”, ในตำราไวยากรณ์บาลีและสันสกฤตใช้เป็นเครื่องหมายให้ทราบว่า เป็นกริยากรรมวาจกหรือภาววาจก เช่น สูเทน โอทโน ปจิยเต = ข้าวสุกอันพ่อครัวหุงอยู่, ปจิยเต เป็นกริยาอัตตโนบท, ตรงข้ามกับ ปรัสสบท.
อัตตา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ตน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อาตฺมนฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-พิน-ทุ อาตฺมา เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา .	อัตตา น. ตน. (ป.; ส. อาตฺมนฺ, อาตฺมา).
อัตตาธิปไตย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	[–ทิปะไต, –ทิบปะไต] เป็นคำนาม หมายถึง การถือตนเองเป็นใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺตาธิปเตยฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก; ระบอบการปกครองที่ผู้นํามีอํานาจเด็ดขาดและไม่จํากัด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ autocracy เขียนว่า เอ-ยู-ที-โอ-ซี-อา-เอ-ซี-วาย.	อัตตาธิปไตย [–ทิปะไต, –ทิบปะไต] น. การถือตนเองเป็นใหญ่. (ป. อตฺตาธิปเตยฺย); ระบอบการปกครองที่ผู้นํามีอํานาจเด็ดขาดและไม่จํากัด. (อ. autocracy).
อัตถ์, อัตถะ อัตถ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด อัตถะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อความ, ประโยชน์, ความต้องการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺถ เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง และมาจากภาษาสันสกฤต อรฺถ เขียนว่า ออ-อ่าง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง.	อัตถ์, อัตถะ น. เนื้อความ, ประโยชน์, ความต้องการ. (ป. อตฺถ; ส. อรฺถ).
อัตโนมัติ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[อัดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความเห็นส่วนตัว, ความเห็นโดยลําพังตน, เช่นในคําว่า อัตโนมัตยาธิบาย คือ อธิบายตามความเห็นของตน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อตฺตโน เขียนว่า ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู ว่า ของตน + มติ เขียนว่า มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ว่า ความเห็น . เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นไปได้ในตัวเอง, ทําหน้าที่ได้ในตัวเอง, มีกลไกทําหน้าที่ได้เอง, เช่น นาฬิกาอัตโนมัติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ automatic เขียนว่า เอ-ยู-ที-โอ-เอ็ม-เอ-ที-ไอ-ซี.	อัตโนมัติ [อัดตะ–] น. ความเห็นส่วนตัว, ความเห็นโดยลําพังตน, เช่นในคําว่า อัตโนมัตยาธิบาย คือ อธิบายตามความเห็นของตน. (ป. อตฺตโน ว่า ของตน + มติ ว่า ความเห็น). ว. เป็นไปได้ในตัวเอง, ทําหน้าที่ได้ในตัวเอง, มีกลไกทําหน้าที่ได้เอง, เช่น นาฬิกาอัตโนมัติ. (อ. automatic).
อัตรชะ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	[อัดตฺระ–] เป็นคำนาม หมายถึง “เกิดจากตัวเอง” หมายถึง ลูกของตัวเอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัตรชะ [อัดตฺระ–] น. “เกิดจากตัวเอง” หมายถึง ลูกของตัวเอง. (ป.).
อัตรา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[อัดตฺรา] เป็นคำนาม หมายถึง ระดับที่กําหนดไว้, จํานวนที่จํากัดไว้ตามเกณฑ์, เช่น อัตราภาษี อัตราเร็ว. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นประจําตามกําหนด, สมํ่าเสมอ, เป็นนิจ, เช่น แล้วให้เทศนาอัตราไป. (กลอนเพลงยาวสรรเสริญพระเกียรติ ร. ๓).	อัตรา [อัดตฺรา] น. ระดับที่กําหนดไว้, จํานวนที่จํากัดไว้ตามเกณฑ์, เช่น อัตราภาษี อัตราเร็ว. ว. เป็นประจําตามกําหนด, สมํ่าเสมอ, เป็นนิจ, เช่น แล้วให้เทศนาอัตราไป. (กลอนเพลงยาวสรรเสริญพระเกียรติ ร. ๓).
อัตราเร็ว เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง อัตราการเคลื่อนที่ของวัตถุต่อหนึ่งหน่วยเวลาโดยไม่คํานึงถึงทิศทางของการเคลื่อนที่. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ speed เขียนว่า เอส-พี-อี-อี-ดี.	อัตราเร็ว (วิทยา) น. อัตราการเคลื่อนที่ของวัตถุต่อหนึ่งหน่วยเวลาโดยไม่คํานึงถึงทิศทางของการเคลื่อนที่. (อ. speed).
อัตราส่วน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เกณฑ์เปรียบเทียบปริมาณของของอย่างเดียวกันหรือต่างกัน เพื่อจะได้ทราบว่าปริมาณแรกเป็นเศษส่วนเท่าใดของปริมาณหลัง เช่น อัตราส่วนของนายแพทย์ ๑ คน ต่อประชาชน ๒๕๐ คน อัตราส่วนของนักศึกษา ๑ คน ต่อหนังสือในห้องสมุด ๕ เล่ม; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ หมายถึง การเปรียบเทียบปริมาณที่เป็นของอย่างเดียวกัน เพื่อให้ทราบว่าปริมาณแรกเป็นกี่เท่าของปริมาณหลัง หรือเป็นเศษส่วนเท่าใดของปริมาณหลัง เช่น จำนวนผู้ใช้หนังสือในห้องสมุดกับจำนวนเจ้าหน้าที่ห้องสมุดบางแห่งคิดเป็นอัตราส่วน ๑๐๐ : ๑ ครูกับนักเรียนควรจะมีอัตราส่วนไม่เกิน ๑ : ๔๐. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ratio เขียนว่า อา-เอ-ที-ไอ-โอ.	อัตราส่วน น. เกณฑ์เปรียบเทียบปริมาณของของอย่างเดียวกันหรือต่างกัน เพื่อจะได้ทราบว่าปริมาณแรกเป็นเศษส่วนเท่าใดของปริมาณหลัง เช่น อัตราส่วนของนายแพทย์ ๑ คน ต่อประชาชน ๒๕๐ คน อัตราส่วนของนักศึกษา ๑ คน ต่อหนังสือในห้องสมุด ๕ เล่ม; (คณิต) การเปรียบเทียบปริมาณที่เป็นของอย่างเดียวกัน เพื่อให้ทราบว่าปริมาณแรกเป็นกี่เท่าของปริมาณหลัง หรือเป็นเศษส่วนเท่าใดของปริมาณหลัง เช่น จำนวนผู้ใช้หนังสือในห้องสมุดกับจำนวนเจ้าหน้าที่ห้องสมุดบางแห่งคิดเป็นอัตราส่วน ๑๐๐ : ๑ ครูกับนักเรียนควรจะมีอัตราส่วนไม่เกิน ๑ : ๔๐. (อ. ratio).
อัตลัด เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	[อัดตะหฺลัด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อผ้าชนิดหนึ่ง ทอด้วยไหมควบกับเงินแล่งหรือทองแล่ง แต่ไหมมีจํานวนมากกว่า.	อัตลัด [อัดตะหฺลัด] น. ชื่อผ้าชนิดหนึ่ง ทอด้วยไหมควบกับเงินแล่งหรือทองแล่ง แต่ไหมมีจํานวนมากกว่า.
อัททา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อารทรา มี ๑ ดวง, ดาวตัวโค ดาวตาสําเภา หรือ ดาวอทระ ก็เรียก.	อัททา น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อารทรา มี ๑ ดวง, ดาวตัวโค ดาวตาสําเภา หรือ ดาวอทระ ก็เรียก.
อัทธ–, อัทธ์, อัทธา, อัทธาน อัทธ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง อัทธ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด อัทธา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา อัทธาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[อัดทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทาง, ทางไกล, ระยะไกล; กาล, กาลยาวนาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต อธฺวนฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-พิน-ทุ-วอ-แหวน-นอ-หนู-พิน-ทุ.	อัทธ–, อัทธ์, อัทธา, อัทธาน [อัดทะ–] น. ทาง, ทางไกล, ระยะไกล; กาล, กาลยาวนาน. (ป.; ส. อธฺวนฺ).
อัทธคต เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-คอ-ควาย-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ได้ผ่านทางไกลหรืออยู่มานาน, คนแก่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัทธคต น. ผู้ที่ได้ผ่านทางไกลหรืออยู่มานาน, คนแก่. (ป.).
อัทธคู เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เดินทาง, นักท่องเที่ยว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	อัทธคู น. ผู้เดินทาง, นักท่องเที่ยว. (ป.).
อัทธายุ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ	[อัดทา–] เป็นคำนาม หมายถึง ชั่วอายุ, ชั่วชีวิต.	อัทธายุ [อัดทา–] น. ชั่วอายุ, ชั่วชีวิต.
อัทธายุ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ	ดู อัทธ–, อัทธ์, อัทธา, อัทธาน อัทธ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง อัทธ์ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด อัทธา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา อัทธาน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู .	อัทธายุ ดู อัทธ–, อัทธ์, อัทธา, อัทธาน.
อัธยาตมวิทยา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[อัดทะยาดตะมะวิดทะยา] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยจิต, ปัจจุบันใช้ว่า จิตวิทยา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	อัธยาตมวิทยา [อัดทะยาดตะมะวิดทะยา] (โบ) น. วิชาว่าด้วยจิต, ปัจจุบันใช้ว่า จิตวิทยา. (ส.).
อัธยาย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	[อัดทะยาย] เป็นคำนาม หมายถึง บทเรียน, บท; การอ่าน, การเล่าเรียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อธฺยาย เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก.	อัธยาย [อัดทะยาย] น. บทเรียน, บท; การอ่าน, การเล่าเรียน. (ส. อธฺยาย).
อัธยาศัย เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[อัดทะยาไส] เป็นคำนาม หมายถึง นิสัยใจคอ เช่น เขาเป็นคนมีอัธยาศัยดี; ความพอใจ, ความประสงค์, เช่น ไปพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อธฺยาศย เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี อชฺฌาสย เขียนว่า ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ยอ-ยัก.	อัธยาศัย [อัดทะยาไส] น. นิสัยใจคอ เช่น เขาเป็นคนมีอัธยาศัยดี; ความพอใจ, ความประสงค์, เช่น ไปพักผ่อนได้ตามอัธยาศัย. (ส. อธฺยาศย; ป. อชฺฌาสย).
อัน เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่ง, ชิ้น; ทะลาย เช่น อันหมาก อันมะพร้าว; คําบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ไม้อันหนึ่ง ไม้ ๒ อัน; เวลากําหนดสําหรับชนไก่พักหนึ่ง ๆ. เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น ความจริงอันปรากฏขึ้นมา. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่าง เช่น เป็นอันมาก เป็นอันดี, ใช้เป็นคำนำหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความต่าง ๆ เช่น อันอายุความนั้น ถ้าไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น ท่านให้มีกำหนดสิบปี. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๖๔ ฉบับเก่า), ใช้ว่า อันว่า ก็มี เช่น อันว่าทรัพย์นั้น โดยนิตินัยได้แก่วัตถุมีรูปร่าง. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๘ ฉบับเก่า).	อัน น. สิ่ง, ชิ้น; ทะลาย เช่น อันหมาก อันมะพร้าว; คําบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ไม้อันหนึ่ง ไม้ ๒ อัน; เวลากําหนดสําหรับชนไก่พักหนึ่ง ๆ. ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น ความจริงอันปรากฏขึ้นมา. ว. อย่าง เช่น เป็นอันมาก เป็นอันดี, ใช้เป็นคำนำหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความต่าง ๆ เช่น อันอายุความนั้น ถ้าไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น ท่านให้มีกำหนดสิบปี. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๖๔ ฉบับเก่า), ใช้ว่า อันว่า ก็มี เช่น อันว่าทรัพย์นั้น โดยนิตินัยได้แก่วัตถุมีรูปร่าง. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๘ ฉบับเก่า).
อันนา เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ตอนหนึ่ง ๆ ของนาซึ่งมีคันกั้น, กระทงนา ก็เรียก.	อันนา น. ตอนหนึ่ง ๆ ของนาซึ่งมีคันกั้น, กระทงนา ก็เรียก.
อันเป็น, อันเป็นไป อันเป็น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู อันเป็นไป เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ผลร้ายที่เกิดขึ้น, เหตุร้ายที่เกิดขึ้น, เช่น เขาแช่งคนชั่วให้มีอันเป็นไปต่าง ๆ นานา.	อันเป็น, อันเป็นไป น. ผลร้ายที่เกิดขึ้น, เหตุร้ายที่เกิดขึ้น, เช่น เขาแช่งคนชั่วให้มีอันเป็นไปต่าง ๆ นานา.
อันว่า เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้เป็นคํานําหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความต่าง ๆ เช่น อันว่าทรัพย์นั้น โดยนิตินัยได้แก่วัตถุมีรูปร่าง. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๘ ฉบับเก่า), ใช้ว่า อัน ก็มี เช่น อันอายุความนั้น ถ้าไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น ท่านให้มีกําหนดสิบปี. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๖๔ ฉบับเก่า).	อันว่า ว. ใช้เป็นคํานําหน้านามที่เป็นประธานหรือใช้ขึ้นต้นข้อความต่าง ๆ เช่น อันว่าทรัพย์นั้น โดยนิตินัยได้แก่วัตถุมีรูปร่าง. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๙๘ ฉบับเก่า), ใช้ว่า อัน ก็มี เช่น อันอายุความนั้น ถ้าไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้เป็นอย่างอื่น ท่านให้มีกําหนดสิบปี. (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๖๔ ฉบับเก่า).
อั้น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยั้ง เช่น พูดไม่อั้น, กลั้น เช่น อั้นปัสสาวะ อั้นลมหายใจ, อัดไว้ เช่น อั้นไว้ในใจ; กําหนด เช่น จ่ายไม่อั้น; กําหนดจํานวนสูงสุด เช่น อั้น ๕ บาท แทงไม่อั้น (ใช้แก่การพนัน); ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง กั้น เช่น อั้นทางน้ำไว้ไม่ให้ไหล. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นิ่งอึ้ง พูดไม่ออก, มักใช้เข้าคู่กับคำ นิ่ง เป็น นิ่งอั้น.	อั้น ก. ยั้ง เช่น พูดไม่อั้น, กลั้น เช่น อั้นปัสสาวะ อั้นลมหายใจ, อัดไว้ เช่น อั้นไว้ในใจ; กําหนด เช่น จ่ายไม่อั้น; กําหนดจํานวนสูงสุด เช่น อั้น ๕ บาท แทงไม่อั้น (ใช้แก่การพนัน); (โบ) กั้น เช่น อั้นทางน้ำไว้ไม่ให้ไหล. ว. อาการที่นิ่งอึ้ง พูดไม่ออก, มักใช้เข้าคู่กับคำ นิ่ง เป็น นิ่งอั้น.
อั้นตั้น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้วนเตี้ย.	อั้นตั้น ว. อ้วนเตี้ย.
อั้นตู้, อั้นอ้น อั้นตู้ เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-โท อั้นอ้น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ออ-อ่าง-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นิ่งอึ้ง, อํ้าอึ้ง, จนปัญญา, คิดไม่ออก.	อั้นตู้, อั้นอ้น ว. นิ่งอึ้ง, อํ้าอึ้ง, จนปัญญา, คิดไม่ออก.