ลำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๓	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลํ้า, ยิ่ง, ล้น.	ลำ ๓ (โบ) ว. ลํ้า, ยิ่ง, ล้น.
ล่ำ เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้อแน่นแข็ง.	ล่ำ ว. มีเนื้อแน่นแข็ง.
ล่ำสัน เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรูปร่างล่ำและแข็งแรง (มักใช้แก่ผู้ชาย); โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะเป็นแก่นสาร ใช้ว่า เป็นล่ำเป็นสัน.	ล่ำสัน ว. มีรูปร่างล่ำและแข็งแรง (มักใช้แก่ผู้ชาย); โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะเป็นแก่นสาร ใช้ว่า เป็นล่ำเป็นสัน.
ล้ำ เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง ล่วงเข้าไปเกินเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเขตแดน ล้ำแดนข้าศึก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยิ่ง, ล้น, เช่น สูงล้ำ ปัญญาล้ำ.	ล้ำ ก. ล่วงเข้าไปเกินเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเขตแดน ล้ำแดนข้าศึก. ว. ยิ่ง, ล้น, เช่น สูงล้ำ ปัญญาล้ำ.
ล้ำยุค, ล้ำสมัย ล้ำยุค เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย ล้ำสมัย เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัยของตน เช่น นักเขียนมีความคิดล้ำยุค.	ล้ำยุค, ล้ำสมัย ว. ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัยของตน เช่น นักเขียนมีความคิดล้ำยุค.
ล้ำลึก เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง, ลึกล้ำ ก็ว่า.	ล้ำลึก ว. ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง, ลึกล้ำ ก็ว่า.
ล้ำเลิศ เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดียิ่ง, ประเสริฐ.	ล้ำเลิศ ว. ดียิ่ง, ประเสริฐ.
ล้ำเส้น เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกินขอบเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเส้นเขตแดน เขาชอบทำงานล้ำเส้นคนอื่น.	ล้ำเส้น ว. เกินขอบเขตที่กำหนด เช่น ล้ำเส้นเขตแดน เขาชอบทำงานล้ำเส้นคนอื่น.
ล้ำหน้า เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกินเลยไปกว่าที่ควร เช่น เขาชอบทำอะไรล้ำหน้าเพื่อนฝูงอยู่เสมอ; ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัย เช่น ความคิดลํ้าหน้า ทํางานลํ้าหน้า.	ล้ำหน้า ว. เกินเลยไปกว่าที่ควร เช่น เขาชอบทำอะไรล้ำหน้าเพื่อนฝูงอยู่เสมอ; ที่ก้าวหน้าเกินยุคเกินสมัย เช่น ความคิดลํ้าหน้า ทํางานลํ้าหน้า.
ลำเข็ญ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลําบาก, ยากแค้น. ในวงเล็บ มาจาก อักขราภิธานศรับท์ ของ หมอปรัดเล.	ลำเข็ญ ว. ลําบาก, ยากแค้น. (ปรัดเล).
ลำแข เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Baccaurea macrophylla Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae ผลคล้ายมะไฟ เปลือกหนามาก รสหวาน, รํามะแข ก็เรียก.	ลำแข น. ชื่อไม้ต้นชนิด Baccaurea macrophylla Muell. Arg. ในวงศ์ Euphorbiaceae ผลคล้ายมะไฟ เปลือกหนามาก รสหวาน, รํามะแข ก็เรียก.
ลำเค็ญ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-ไต่-คู้-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลําบาก, ยากแค้น, เช่น เขามีชีวิตลำเค็ญ.	ลำเค็ญ ว. ลําบาก, ยากแค้น, เช่น เขามีชีวิตลำเค็ญ.
ลำเคือง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เคืองแค้น.	ลำเคือง ว. เคืองแค้น.
ลำงาด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เย็น, เวลาเย็น, ใช้ว่า ละงาด ลางาด หรือ ล้างาด ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ลงาจ เขียนว่า ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-อา-จอ-จาน.	ลำงาด น. เย็น, เวลาเย็น, ใช้ว่า ละงาด ลางาด หรือ ล้างาด ก็มี. (ข. ลงาจ).
ลำเจียก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกต้นตัวผู้ของเตยทะเล (Pandanus odoratissimus L.) ในวงศ์ Pandanaceae ขอบใบและกาบหุ้มดอกมีหนาม ดอกมีกลิ่นหอม, ปาหนัน ก็เรียก, พายัพเรียก เกี๋ยงคำ.	ลำเจียก น. ชื่อเรียกต้นตัวผู้ของเตยทะเล (Pandanus odoratissimus L.) ในวงศ์ Pandanaceae ขอบใบและกาบหุ้มดอกมีหนาม ดอกมีกลิ่นหอม, ปาหนัน ก็เรียก, พายัพเรียก เกี๋ยงคำ.
ลำเจียกหนู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู	ดู การะเกด เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก.	ลำเจียกหนู ดู การะเกด.
ลำดวน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ดอ-เด็ก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Melodorum fruticosum Lour. ในวงศ์ Annonaceae ดอกคล้ายดอกนมแมวแต่กลีบหนาแข็ง กลิ่นหอม.	ลำดวน น. ชื่อไม้ต้นชนิด Melodorum fruticosum Lour. ในวงศ์ Annonaceae ดอกคล้ายดอกนมแมวแต่กลีบหนาแข็ง กลิ่นหอม.
ลำดับ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง อันดับ, การเรียงกันไว้ให้เป็นระเบียบตามตําแหน่ง, เช่น นั่งตามลำดับ เข้าแถวตามลำดับไหล่ เรียงตามลำดับอักษร.	ลำดับ น. อันดับ, การเรียงกันไว้ให้เป็นระเบียบตามตําแหน่ง, เช่น นั่งตามลำดับ เข้าแถวตามลำดับไหล่ เรียงตามลำดับอักษร.
ลำนัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม.	ลำนัก ว. งาม.
ลำเนา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แนว, แถว, แถบ, ถิ่น.	ลำเนา น. แนว, แถว, แถบ, ถิ่น.
ลำบอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เม็ดตุ่มที่เกิดตามผิวเนื้อด้วยพิษร้อนหรือพิษอักเสบ.	ลำบอง น. เม็ดตุ่มที่เกิดตามผิวเนื้อด้วยพิษร้อนหรือพิษอักเสบ.
ลำบาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เดือดร้อนเพราะถูกทรมานกายหรือใจ เช่น ตกอยู่ในฐานะลำบาก ตกที่นั่งลำบาก, ยาก เช่น ทำลำบาก ตัดสินใจลำบาก, ไม่สะดวก เช่น ทางลำบาก.	ลำบาก ว. เดือดร้อนเพราะถูกทรมานกายหรือใจ เช่น ตกอยู่ในฐานะลำบาก ตกที่นั่งลำบาก, ยาก เช่น ทำลำบาก ตัดสินใจลำบาก, ไม่สะดวก เช่น ทางลำบาก.
ลำบุ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ปืนใหญ่, เขียนเป็น ละบู ก็มี.	ลำบุ (โบ) น. ปืนใหญ่, เขียนเป็น ละบู ก็มี.
ลำปำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ปลากระแห. ในวงเล็บ ดู กระแห, กระแหทอง กระแห เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ กระแหทอง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู .	ลำปำ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ปลากระแห. (ดู กระแห, กระแหทอง).
ลำพวน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เศษฟางและข้าวลีบ.	ลำพวน น. เศษฟางและข้าวลีบ.
ลำพอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.	ลำพอง ว. ฮึกห้าว, แสดงอาการหยิ่งยโส, เช่น ทำลำพอง ใจลำพอง.
ลำพัง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เฉพาะตน, ไม่เกี่ยวกับผู้อื่น, เช่น อยู่กันตามลำพัง, ฝ่ายเดียว เช่น ต้องต่อสู้กับข้าศึกแต่ลำพัง.	ลำพัง ว. เฉพาะตน, ไม่เกี่ยวกับผู้อื่น, เช่น อยู่กันตามลำพัง, ฝ่ายเดียว เช่น ต้องต่อสู้กับข้าศึกแต่ลำพัง.
ลำพู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Sonneratia caseolaris Engl. ในวงศ์ Sonneratiaceae ขึ้นในที่นํ้ากร่อย มีรากงอกขึ้นเหนือพื้นดิน.	ลำพู น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sonneratia caseolaris Engl. ในวงศ์ Sonneratiaceae ขึ้นในที่นํ้ากร่อย มีรากงอกขึ้นเหนือพื้นดิน.
ลำเพ็ญ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ไม้-ไต่-คู้-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงเหมาะส่วน.	ลำเพ็ญ ว. ตรงเหมาะส่วน.
ลำเพา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โฉมงาม.	ลำเพา ว. โฉมงาม.
ลำแพง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง หอก. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ลํแพง เขียนว่า ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-งอ-งู.	ลำแพง น. หอก. (ข. ลํแพง).
ลำแพน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Sonneratia วงศ์ Sonneratiaceae คือ ชนิด S. alba Smith ขึ้นตามชายทะเล, ชนิด S. griffithii Kurz และ S. ovata Backer ขึ้นอยู่ตอนในของป่าชายเลน.	ลำแพน ๑ น. ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Sonneratia วงศ์ Sonneratiaceae คือ ชนิด S. alba Smith ขึ้นตามชายทะเล, ชนิด S. griffithii Kurz และ S. ovata Backer ขึ้นอยู่ตอนในของป่าชายเลน.
ลำแพน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องจักสานชนิดหนึ่ง มักสานด้วยตอกไม้ไผ่เส้นใหญ่ ๆ แบน ๆ ซึ่งเรียกว่า ตอกปื้น ที่ทําด้วยหวายหรือเส้นใยเปลือกไม้ก็มี ใช้ปูหรือทําเป็นแผงใช้กั้นหรือกรุเป็นฝาเรือนเป็นต้น เรียกว่า เสื่อลําแพน.	ลำแพน ๒ น. เครื่องจักสานชนิดหนึ่ง มักสานด้วยตอกไม้ไผ่เส้นใหญ่ ๆ แบน ๆ ซึ่งเรียกว่า ตอกปื้น ที่ทําด้วยหวายหรือเส้นใยเปลือกไม้ก็มี ใช้ปูหรือทําเป็นแผงใช้กั้นหรือกรุเป็นฝาเรือนเป็นต้น เรียกว่า เสื่อลําแพน.
ลำโพง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Datura metel L. ในวงศ์ Solanaceae ผลมีหนาม เมล็ดกินเมา, พันธุ์ดอกซ้อนเรียก ลําโพงกาสลัก (D. metel L. var. fastuosa Safford); เรียกสิ่งซึ่งมีรูปคล้ายดอกลําโพง เช่นเครื่องช่วยขยายเสียงที่มีลักษณะปากบานเหมือนดอกลำโพง.	ลำโพง ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Datura metel L. ในวงศ์ Solanaceae ผลมีหนาม เมล็ดกินเมา, พันธุ์ดอกซ้อนเรียก ลําโพงกาสลัก (D. metel L. var. fastuosa Safford); เรียกสิ่งซึ่งมีรูปคล้ายดอกลําโพง เช่นเครื่องช่วยขยายเสียงที่มีลักษณะปากบานเหมือนดอกลำโพง.
ลำโพง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง กลอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้ขยายเสียง.	ลำโพง ๒ น. กลอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้ขยายเสียง.
ลำไพ่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง เงินหรือผลประโยชน์ที่หาได้เป็นพิเศษนอกเหนือจากรายได้ประจํา.	ลำไพ่ น. เงินหรือผลประโยชน์ที่หาได้เป็นพิเศษนอกเหนือจากรายได้ประจํา.
ลำภุขัน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, สลัดได ฝักเพกา แง่งขิง นพศูล หรือ นภศูล ก็เรียก.	ลำภุขัน น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, สลัดได ฝักเพกา แง่งขิง นพศูล หรือ นภศูล ก็เรียก.
ลำมะลอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไผ่ชนิด Dendrocalamus longispathus Kurz ในวงศ์ Gramineae ลําใหญ่ ไม่มีหนาม.	ลำมะลอก ๑ น. ชื่อไผ่ชนิด Dendrocalamus longispathus Kurz ในวงศ์ Gramineae ลําใหญ่ ไม่มีหนาม.
ลำมะลอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นเม็ดมีหนอง เรียกว่า ฝีลำมะลอก หรือ หัวลำมะลอก.	ลำมะลอก ๒ น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นเม็ดมีหนอง เรียกว่า ฝีลำมะลอก หรือ หัวลำมะลอก.
ลำมาด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง รูปทรง, สัณฐาน. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร มาท เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน.	ลำมาด น. รูปทรง, สัณฐาน. (เทียบ ข. มาท).
ลำเมาะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจอ่อน, เพลีย.	ลำเมาะ ว. มีใจอ่อน, เพลีย.
ลำเมียบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลําเลียบ หรือ ลําเวียน ก็ว่า.	ลำเมียบ ก. ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลําเลียบ หรือ ลําเวียน ก็ว่า.
ลำยอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนประกอบช่วงบนของปั้นลมปราสาทหรือวิหาร. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สวย, งาม.	ลำยอง น. ส่วนประกอบช่วงบนของปั้นลมปราสาทหรือวิหาร. ว. สวย, งาม.
ลำยา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	ดู ลําไย เขียนว่า ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ยอ-ยัก (๒).	ลำยา ดู ลําไย (๒).
ลำไย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Dimocarpus longan Lour. ในวงศ์ Sapindaceae ผลกลม รสหวาน, พันธุ์ที่เป็นไม้เถาเรียก ลําไยเครือ (D. longan Lour. var. obtusus Leenh.). (๒) ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Mangifera caesia Jack ในวงศ์ Anacardiaceae ดอกสีม่วงอ่อน, บินยา หรือ ลํายา ก็เรียก.	ลำไย น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Dimocarpus longan Lour. ในวงศ์ Sapindaceae ผลกลม รสหวาน, พันธุ์ที่เป็นไม้เถาเรียก ลําไยเครือ (D. longan Lour. var. obtusus Leenh.). (๒) (ถิ่น–ปักษ์ใต้) ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Mangifera caesia Jack ในวงศ์ Anacardiaceae ดอกสีม่วงอ่อน, บินยา หรือ ลํายา ก็เรียก.
ลำลอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตามสบาย, ตามอําเภอใจ, (ใช้แก่การแต่งกายซึ่งไม่ต้องให้เป็นไปตามแบบ) เช่น แต่งตัวลำลอง.	ลำลอง ว. ตามสบาย, ตามอําเภอใจ, (ใช้แก่การแต่งกายซึ่งไม่ต้องให้เป็นไปตามแบบ) เช่น แต่งตัวลำลอง.
ล่ำลา เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง อําลา, ลา, ร่ำลา ก็ว่า.	ล่ำลา ก. อําลา, ลา, ร่ำลา ก็ว่า.
ลำลาบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ธารนํ้าไหลสายเล็ก ๆ.	ลำลาบ ๑ น. ธารนํ้าไหลสายเล็ก ๆ.
ลำลาบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่งเปื่อยลามเป็นทางไป.	ลำลาบ ๒ น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่งเปื่อยลามเป็นทางไป.
ลำลำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น ลำลำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, รำรำ หรือ ร่ำร่ำ ก็ว่า.	ลำลำ ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น ลำลำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, รำรำ หรือ ร่ำร่ำ ก็ว่า.
ลำลึก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ระลึก.	ลำลึก ก. ระลึก.
ล้ำลึก เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง, ลึกล้ำ ก็ว่า.	ล้ำลึก ว. ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง, ลึกล้ำ ก็ว่า.
ลำเลาะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ลัด, เลียบ.	ลำเลาะ ก. ลัด, เลียบ.
ลำเลิก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง กล่าวทวงบุญคุณ, กล่าวคําตัดพ้อต่อว่า โดยยกเอาความดีที่ตนทําไว้แก่อีกฝ่ายหนึ่งเพื่อให้สํานึกถึงบุญคุณที่ตนมีอยู่กับผู้นั้น.	ลำเลิก ก. กล่าวทวงบุญคุณ, กล่าวคําตัดพ้อต่อว่า โดยยกเอาความดีที่ตนทําไว้แก่อีกฝ่ายหนึ่งเพื่อให้สํานึกถึงบุญคุณที่ตนมีอยู่กับผู้นั้น.
ลำเลียง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ขนถ่ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เช่น ลำเลียงอาหาร ลำเลียงอาวุธ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ขนถ่ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เช่น เรือลำเลียง.	ลำเลียง ก. ขนถ่ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เช่น ลำเลียงอาหาร ลำเลียงอาวุธ. ว. ที่ขนถ่ายจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง เช่น เรือลำเลียง.
ลำเลียบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลําเมียบ หรือ ลําเวียน ก็ว่า.	ลำเลียบ ก. ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลําเมียบ หรือ ลําเวียน ก็ว่า.
ลำเวียง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ค่ายระเนียด, คูเมือง.	ลำเวียง น. ค่ายระเนียด, คูเมือง.
ลำเวียน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลําเมียบ หรือ ลําเลียบ ก็ว่า.	ลำเวียน ก. ตีแต่งเหล็กที่เป็นรูปอยู่แล้วให้เรียบเป็นมัน, ละเมียบ ลําเมียบ หรือ ลําเลียบ ก็ว่า.
ลำอุด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง อ่อนน้อม, โน้ม, น้อม. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ลํอุต เขียนว่า ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า.	ลำอุด ก. อ่อนน้อม, โน้ม, น้อม. (ข. ลํอุต).
ลำเอียก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coix aquatica Roxb. ในวงศ์ Gramineae คล้ายอ้อ ขึ้นในแม่นํ้า.	ลำเอียก น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coix aquatica Roxb. ในวงศ์ Gramineae คล้ายอ้อ ขึ้นในแม่นํ้า.
ลำเอียง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้ากับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ไม่วางตัวเป็นกลาง, ไม่เที่ยงธรรม.	ลำเอียง ก. เข้ากับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ไม่วางตัวเป็นกลาง, ไม่เที่ยงธรรม.
ลำโอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สัตว์ชนิดหนึ่งในจําพวกกวาง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ลำโอง น. สัตว์ชนิดหนึ่งในจําพวกกวาง. (พจน. ๒๔๙๓).
ลิ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.	ลิ ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
ลิกไนต์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ถ่านหินชนิดหนึ่ง สีนํ้าตาลเข้มหรือสีดําแกมนํ้าตาล มีปริมาณสารไฮโดรคาร์บอนสูงกว่าถ่านหินธรรมดา ใช้เป็นเชื้อเพลิงได้ แต่ให้ปริมาณความร้อนตํ่ากว่าถ่านหินธรรมดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ lignite เขียนว่า แอล-ไอ-จี-เอ็น-ไอ-ที-อี.	ลิกไนต์ น. ถ่านหินชนิดหนึ่ง สีนํ้าตาลเข้มหรือสีดําแกมนํ้าตาล มีปริมาณสารไฮโดรคาร์บอนสูงกว่าถ่านหินธรรมดา ใช้เป็นเชื้อเพลิงได้ แต่ให้ปริมาณความร้อนตํ่ากว่าถ่านหินธรรมดา. (อ. lignite).
ลิกษา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เหา, ไข่เหา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ลิกษา น. เหา, ไข่เหา. (ส.).
ลิกุจ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน	[–กุด] เป็นคำนาม หมายถึง มะหาด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ลิกุจ [–กุด] น. มะหาด. (ป.).
ลิกู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งพระมเหสีที่ ๔ ของกษัตริย์ชวาในวงศ์อสัญแดหวา.	ลิกู น. ตำแหน่งพระมเหสีที่ ๔ ของกษัตริย์ชวาในวงศ์อสัญแดหวา.
ลิเก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง การแสดงชนิดหนึ่งมาจากชาวมลายู, เรียก ยี่เก ก็มี.	ลิเก น. การแสดงชนิดหนึ่งมาจากชาวมลายู, เรียก ยี่เก ก็มี.
ลิขนะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ขอ-ไข่-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[–ขะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง การขีด, การเขียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ลิขนะ [–ขะนะ] น. การขีด, การเขียน. (ป.).
ลิขสิทธิ์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ขอ-ไข่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	[ลิกขะสิด] เป็นคำนาม หมายถึง สิทธิทางวรรณกรรม ศิลปกรรม และประดิษฐกรรม ซึ่งผู้เป็นต้นคิดได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง สิทธิแต่ผู้เดียวที่กฎหมายรับรองให้ผู้สร้างสรรค์กระทำการใด ๆ เกี่ยวกับงานที่ตนได้ทำขึ้น อันได้แก่ สิทธิที่จะทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำออกโฆษณา ไม่ว่าในรูปลักษณะอย่างใดหรือวิธีใด รวมทั้งอนุญาตให้ผู้อื่นนำงานนั้นไปทำเช่นว่านั้นด้วย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ copyright เขียนว่า ซี-โอ-พี-วาย-อา-ไอ-จี-เอช-ที.	ลิขสิทธิ์ [ลิกขะสิด] น. สิทธิทางวรรณกรรม ศิลปกรรม และประดิษฐกรรม ซึ่งผู้เป็นต้นคิดได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย; (กฎ) สิทธิแต่ผู้เดียวที่กฎหมายรับรองให้ผู้สร้างสรรค์กระทำการใด ๆ เกี่ยวกับงานที่ตนได้ทำขึ้น อันได้แก่ สิทธิที่จะทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำออกโฆษณา ไม่ว่าในรูปลักษณะอย่างใดหรือวิธีใด รวมทั้งอนุญาตให้ผู้อื่นนำงานนั้นไปทำเช่นว่านั้นด้วย. (อ. copyright).
ลิขิต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือ, จดหมาย, (นิยมใช้เฉพาะจดหมายของพระสงฆ์). เป็นคำกริยา หมายถึง เขียน, กำหนด, เช่น พระพรหมได้ลิขิตชีวิตไว้แล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลิขิต น. หนังสือ, จดหมาย, (นิยมใช้เฉพาะจดหมายของพระสงฆ์). ก. เขียน, กำหนด, เช่น พระพรหมได้ลิขิตชีวิตไว้แล้ว. (ป., ส.).
ลิง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหาง เช่น วอก (Macaca mulatta) และชนิดที่ไม่มีหาง เช่น กอริลลา (Gorilla gorilla). เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่แสดงกิริยาซุกซนอยู่ไม่สุข เช่น เด็กคนนี้ลิงเหลือเกิน.	ลิง ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหาง เช่น วอก (Macaca mulatta) และชนิดที่ไม่มีหาง เช่น กอริลลา (Gorilla gorilla). ว. อาการที่แสดงกิริยาซุกซนอยู่ไม่สุข เช่น เด็กคนนี้ลิงเหลือเกิน.
ลิงชิงหลัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง ผู้เล่นยืนประจําหลักของตนและต้องวิ่งสับหลักกันไปมา มีผู้เล่นอีกคนหนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง เรียกว่า ลิง คอยชิงหลักของคนอื่นในขณะที่วิ่งสับหลักกัน, ถ้าใช้ลูกบอลโยนแทนการวิ่งสับหลัก เรียกว่า ลิงชิงบอล.	ลิงชิงหลัก น. ชื่อการเล่นของเด็กอย่างหนึ่ง ผู้เล่นยืนประจําหลักของตนและต้องวิ่งสับหลักกันไปมา มีผู้เล่นอีกคนหนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง เรียกว่า ลิง คอยชิงหลักของคนอื่นในขณะที่วิ่งสับหลักกัน, ถ้าใช้ลูกบอลโยนแทนการวิ่งสับหลัก เรียกว่า ลิงชิงบอล.
ลิงได้แก้ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ไม่รู้คุณค่าของสิ่งมีค่าที่ได้มาหรือที่มีอยู่, วานรได้แก้ว ก็ว่า.	ลิงได้แก้ว (สำ) น. ผู้ที่ไม่รู้คุณค่าของสิ่งมีค่าที่ได้มาหรือที่มีอยู่, วานรได้แก้ว ก็ว่า.
ลิงตกต้นไม้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เชี่ยวชาญในวิชาใดก็ตามอาจพลาดพลั้งในวิชานั้นได้.	ลิงตกต้นไม้ (สำ) น. ผู้เชี่ยวชาญในวิชาใดก็ตามอาจพลาดพลั้งในวิชานั้นได้.
ลิงนั่งแป้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เขายกให้ดำรงตำแหน่งที่สำคัญ แต่ไม่มีอำนาจอะไรจริงจัง ต้องทำตามที่เขาสั่ง.	ลิงนั่งแป้น (สำ) น. ผู้ที่เขายกให้ดำรงตำแหน่งที่สำคัญ แต่ไม่มีอำนาจอะไรจริงจัง ต้องทำตามที่เขาสั่ง.
ลิงล้างก้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ทำอะไรลวก ๆ พอให้เสร็จ ๆ ไป แต่ไม่เรียบร้อย.	ลิงล้างก้น (สำ) น. ผู้ที่ทำอะไรลวก ๆ พอให้เสร็จ ๆ ไป แต่ไม่เรียบร้อย.
ลิงหลอกเจ้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ล้อหลอกผู้ใหญ่เวลาผู้ใหญ่เผลอ.	ลิงหลอกเจ้า (สำ) ก. ล้อหลอกผู้ใหญ่เวลาผู้ใหญ่เผลอ.
ลิง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ดู นางเกล็ด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก.	ลิง ๒ ดู นางเกล็ด.
ลิงค์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายเพศ; ประเภทคําในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคํานั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุงลิงค์ คือ เพศชาย อิตถีลิงค์ คือ เพศหญิง; ลึงค์ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลิงค์ น. เครื่องหมายเพศ; ประเภทคําในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคํานั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุงลิงค์ คือ เพศชาย อิตถีลิงค์ คือ เพศหญิง; ลึงค์ ก็ว่า. (ป., ส.).
ลิงจุ่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	ดู ลิงลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า.	ลิงจุ่น ดู ลิงลม.
ลิงลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Nycticebus coucang ในวงศ์ Lorisidae หางสั้นมาก นิ้วชี้ของขาหน้าเล็กมากดูคล้ายติ่ง นิ้วชี้ของขาหลังมีเล็บยาวปลายแหลมเห็นได้ชัด ขาหน้าและขาหลังสั้นแต่แข็งแรง ตาโต ขนนุ่มมีลายสีนํ้าตาล ออกหากินในเวลากลางคืน จับเหยื่อได้ไวมาก กินผลไม้ แมลง และสัตว์เล็ก ๆ, นางอาย หรือ ลิงจุ่น ก็เรียก.	ลิงลม น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Nycticebus coucang ในวงศ์ Lorisidae หางสั้นมาก นิ้วชี้ของขาหน้าเล็กมากดูคล้ายติ่ง นิ้วชี้ของขาหลังมีเล็บยาวปลายแหลมเห็นได้ชัด ขาหน้าและขาหลังสั้นแต่แข็งแรง ตาโต ขนนุ่มมีลายสีนํ้าตาล ออกหากินในเวลากลางคืน จับเหยื่อได้ไวมาก กินผลไม้ แมลง และสัตว์เล็ก ๆ, นางอาย หรือ ลิงจุ่น ก็เรียก.
ลิงโลด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง กระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้นดีใจ เช่น เขาแสดงความดีอกดีใจจนลิงโลด เด็กลิงโลดเมื่อเห็นขนม พอยิงประตูฟุตบอลได้เขาก็ลิงโลด. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	ลิงโลด ก. กระโดดโลดเต้นด้วยความตื่นเต้นดีใจ เช่น เขาแสดงความดีอกดีใจจนลิงโลด เด็กลิงโลดเมื่อเห็นขนม พอยิงประตูฟุตบอลได้เขาก็ลิงโลด. น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ลิด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เด็ดหรือตัดเพื่อแต่ง เช่น ลิดกิ่ง ลิดใบ.	ลิด ก. เด็ดหรือตัดเพื่อแต่ง เช่น ลิดกิ่ง ลิดใบ.
ลิดตีนปู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง เด็ดตีนปูออกหมด, โดยปริยายหมายถึงตัดกําลังไปทีละน้อย ๆ.	ลิดตีนปู ก. เด็ดตีนปูออกหมด, โดยปริยายหมายถึงตัดกําลังไปทีละน้อย ๆ.
ลิดรอน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตัดทอน เช่น ลิดรอนอํานาจ ลิดรอนสิทธิ์.	ลิดรอน ก. ตัดทอน เช่น ลิดรอนอํานาจ ลิดรอนสิทธิ์.
ลิต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉาบทา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ลิตฺต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต ลิปฺต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ลิต ก. ฉาบทา. (ป. ลิตฺต; ส. ลิปฺต).
ลิตมัส เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	[ลิดมัด] เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่งลักษณะเป็นผงสีม่วง ละลายนํ้าได้ สารละลายลิตมัสให้สีแดงเมื่อถูกกรด แต่ให้สีนํ้าเงินเมื่อถูกด่าง ใช้ประโยชน์ในเคมีวิเคราะห์และใช้ทดสอบสภาพกรดหรือด่างของดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ litmus เขียนว่า แอล-ไอ-ที-เอ็ม-ยู-เอส.	ลิตมัส [ลิดมัด] น. สารประกอบอินทรีย์ชนิดหนึ่งลักษณะเป็นผงสีม่วง ละลายนํ้าได้ สารละลายลิตมัสให้สีแดงเมื่อถูกกรด แต่ให้สีนํ้าเงินเมื่อถูกด่าง ใช้ประโยชน์ในเคมีวิเคราะห์และใช้ทดสอบสภาพกรดหรือด่างของดิน. (อ. litmus).
ลิตร เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหน่วยมาตราตวงตามวิธีเมตริก เท่ากับ ๑,๐๐๐ ลูกบาศก์เซนติเมตร เทียบกับอัตราวิธีประเพณีเท่ากับ ๑ ทะนานหลวง. ในวงเล็บ มาจากภาษาฝรั่งเศส litre เขียนว่า แอล-ไอ-ที-อา-อี.	ลิตร น. ชื่อหน่วยมาตราตวงตามวิธีเมตริก เท่ากับ ๑,๐๐๐ ลูกบาศก์เซนติเมตร เทียบกับอัตราวิธีประเพณีเท่ากับ ๑ ทะนานหลวง. (ฝ. litre).
ลิเทียม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๓ สัญลักษณ์ Li เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเงิน เบาที่สุดในบรรดาธาตุโลหะที่เป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๘๐.๕°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ lithium เขียนว่า แอล-ไอ-ที-เอช-ไอ-ยู-เอ็ม.	ลิเทียม น. ธาตุลําดับที่ ๓ สัญลักษณ์ Li เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเงิน เบาที่สุดในบรรดาธาตุโลหะที่เป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๘๐.๕°ซ. (อ. lithium).
ลิ่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Manidae ที่พบในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ ชนิด Manis javanica ตัวยาว หางยาว เกล็ดหนาแข็ง ม้วนตัวได้ กินมดและปลวก และชนิด M. pentadactyla ตัวเล็กกว่าและมีโอกาสพบได้น้อยกว่าชนิดแรก, นิ่ม ก็เรียก.	ลิ่น น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Manidae ที่พบในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ ชนิด Manis javanica ตัวยาว หางยาว เกล็ดหนาแข็ง ม้วนตัวได้ กินมดและปลวก และชนิด M. pentadactyla ตัวเล็กกว่าและมีโอกาสพบได้น้อยกว่าชนิดแรก, นิ่ม ก็เรียก.
ลิ้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลําคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน ใช้ลิ้นเลียขนเลียแผลเพื่อทำความสะอาดได้; โดยปริยายหมายถึงส่วนของสิ่งต่าง ๆ มักมีรูปแบน ยาวหรือกลม ที่อยู่ภายใน ก็มี เช่น ลิ้นหีบ ลิ้นลุ้ง ที่อยู่ภายนอก ก็มี เช่น ลิ้นของปี่ ที่เป็นชั้นอยู่ภายในยกถอดออกได้ ก็มี เช่น ลิ้นเชี่ยนหมาก ลิ้นกล่องอาหาร; อุปกรณ์สําหรับปิดเปิดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่นอากาศ นํ้า เป็นต้น หยุดการเคลื่อนที่ผ่าน หรือเคลื่อนที่ผ่านไปได้; การพูด, ถ้อยคำ, เช่น ไม่เชื่อลิ้นเจ้าแล้วนะแก้วตา.	ลิ้น น. อวัยวะที่อยู่ในปาก มีหน้าที่ ๑. กลั้วอาหารให้เข้ากันแล้วส่งลงในลําคอ ๒. ช่วยในการออกเสียง ๓. ให้รู้รส, ลิ้นสัตว์บางจำพวกเช่นจำพวกที่มีขน ใช้ลิ้นเลียขนเลียแผลเพื่อทำความสะอาดได้; โดยปริยายหมายถึงส่วนของสิ่งต่าง ๆ มักมีรูปแบน ยาวหรือกลม ที่อยู่ภายใน ก็มี เช่น ลิ้นหีบ ลิ้นลุ้ง ที่อยู่ภายนอก ก็มี เช่น ลิ้นของปี่ ที่เป็นชั้นอยู่ภายในยกถอดออกได้ ก็มี เช่น ลิ้นเชี่ยนหมาก ลิ้นกล่องอาหาร; อุปกรณ์สําหรับปิดเปิดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่นอากาศ นํ้า เป็นต้น หยุดการเคลื่อนที่ผ่าน หรือเคลื่อนที่ผ่านไปได้; การพูด, ถ้อยคำ, เช่น ไม่เชื่อลิ้นเจ้าแล้วนะแก้วตา.
ลิ้นกบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้แบน ๆ สำหรับประกับใบกบไสไม้ให้แน่น.	ลิ้นกบ น. ไม้แบน ๆ สำหรับประกับใบกบไสไม้ให้แน่น.
ลิ้นกระด้างคางแข็ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการลิ้นแข็งขยับขากรรไกรไม่ได้. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ก้าวร้าวโต้เถียงไม่ลดละ เช่น ลิ้นกระด้างคางแข็งแกล้งว่าขาน. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑; มึนตึงไม่ยอมพูดจาโต้ตอบ.	ลิ้นกระด้างคางแข็ง ก. อาการลิ้นแข็งขยับขากรรไกรไม่ได้. (สำ) ว. ก้าวร้าวโต้เถียงไม่ลดละ เช่น ลิ้นกระด้างคางแข็งแกล้งว่าขาน. (ขุนช้างขุนแผน); มึนตึงไม่ยอมพูดจาโต้ตอบ.
ลิ้นกระดาน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.	ลิ้นกระดาน น. ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.
ลิ้นกระดาษทราย น้ำลายเชลแล็ก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประจบประแจง, สอพลอ.	ลิ้นกระดาษทราย น้ำลายเชลแล็ก (สำ) ว. ประจบประแจง, สอพลอ.
ลิ้นกระบือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้แผ่นบาง ๆ สําหรับสอดเพลาะกระดานเป็นระยะ ๆ ให้สนิทแข็งแรง.	ลิ้นกระบือ ๑ น. ไม้แผ่นบาง ๆ สําหรับสอดเพลาะกระดานเป็นระยะ ๆ ให้สนิทแข็งแรง.
ลิ้นกระบือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ฝิ่นดิบที่ทํามาจากเหนือ เรียกว่า ฝิ่นลิ้นกระบือ.	ลิ้นกระบือ ๒ น. ฝิ่นดิบที่ทํามาจากเหนือ เรียกว่า ฝิ่นลิ้นกระบือ.
ลิ้นกับฟัน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน.	ลิ้นกับฟัน (สำ) น. การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน.
ลิ้นไก่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ติ่งบนเพดานอ่อนที่ยื่นลงมาในช่องปาก.	ลิ้นไก่ น. ติ่งบนเพดานอ่อนที่ยื่นลงมาในช่องปาก.
ลิ้นไก่สั้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดอ้อแอ้หรือพูดไม่ชัดอย่างคนเมาเหล้าเป็นต้น.	ลิ้นไก่สั้น ว. อาการที่พูดอ้อแอ้หรือพูดไม่ชัดอย่างคนเมาเหล้าเป็นต้น.
ลิ้นแข็ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก.	ลิ้นแข็ง ว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ไม่ชัด, อาการที่พูดภาษาอื่นให้ชัดได้ยาก.
ลิ้นคับปาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดไม่ชัดเหมือนดังลิ้นโตจนคับปาก.	ลิ้นคับปาก ว. อาการที่พูดไม่ชัดเหมือนดังลิ้นโตจนคับปาก.
ลิ้นจุกปาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ภาวะที่ลิ้นถูกดันออกมาจากตำแหน่งปรกติที่อยู่ในปาก เนื่องจากลิ้นบวมหรืออวัยวะที่อยู่ใต้ลิ้นดันลิ้นขึ้นมา.	ลิ้นจุกปาก น. ภาวะที่ลิ้นถูกดันออกมาจากตำแหน่งปรกติที่อยู่ในปาก เนื่องจากลิ้นบวมหรืออวัยวะที่อยู่ใต้ลิ้นดันลิ้นขึ้นมา.
ลิ้นชัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่สอดอยู่ในช่องด้านหน้าตู้และโต๊ะเป็นต้น รูปคล้ายหีบไม่มีฝา ชักออกและผลักเข้าได้.	ลิ้นชัก น. ส่วนที่สอดอยู่ในช่องด้านหน้าตู้และโต๊ะเป็นต้น รูปคล้ายหีบไม่มีฝา ชักออกและผลักเข้าได้.
ลิ้นตก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ภาวะที่ลิ้นไม่สามารถทำงานได้เป็นปรกติเนื่องจากการหมดสติเป็นต้น.	ลิ้นตก น. ภาวะที่ลิ้นไม่สามารถทำงานได้เป็นปรกติเนื่องจากการหมดสติเป็นต้น.
ลิ้นตวัดถึงใบหู, ลิ้นตวัดถึงหู ลิ้นตวัดถึงใบหู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู ลิ้นตวัดถึงหู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดจาตลบตะแลงเชื่อไม่ได้.	ลิ้นตวัดถึงใบหู, ลิ้นตวัดถึงหู (สำ) ว. ที่พูดจาตลบตะแลงเชื่อไม่ได้.
ลิ้นตะกวด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดจากลับกลอกเชื่อถือไม่ได้.	ลิ้นตะกวด (สำ) ว. ที่พูดจากลับกลอกเชื่อถือไม่ได้.
ลิ้นทอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดจาคล่องแคล่วไพเราะน่าฟัง.	ลิ้นทอง ว. ที่พูดจาคล่องแคล่วไพเราะน่าฟัง.
ลิ้นทูต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีศิลปะในการเจรจาให้สำเร็จประโยชน์และเป็นที่พอใจด้วยกันทุกฝ่าย.	ลิ้นทูต ว. มีศิลปะในการเจรจาให้สำเร็จประโยชน์และเป็นที่พอใจด้วยกันทุกฝ่าย.
ลิ้นปี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนปลายล่างของกระดูกอกที่ย้อยลงมาในผนังหน้าท้องส่วนบน.	ลิ้นปี่ น. ส่วนปลายล่างของกระดูกอกที่ย้อยลงมาในผนังหน้าท้องส่วนบน.
ลิ้นพัน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดเร็วรัวจนจับความไม่ได้.	ลิ้นพัน ว. อาการที่พูดเร็วรัวจนจับความไม่ได้.
ลิ้นไม่มีกระดูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง พูดสับปลับ กลับกลอกเอาแน่ไม่ได้.	ลิ้นไม่มีกระดูก (สำ) ก. พูดสับปลับ กลับกลอกเอาแน่ไม่ได้.
ลิ้นยาวถึงตาตุ่ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประจบสอพลอ.	ลิ้นยาวถึงตาตุ่ม (สำ) ว. ประจบสอพลอ.
ลิ้นลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ถ้อยคําที่คมคาย, สํานวน.	ลิ้นลม น. ถ้อยคําที่คมคาย, สํานวน.
ลิ้นลังกา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดรัวเร็ว; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน หมายถึง พูดพล่อย ๆ จนไม่น่าเชื่อถือ.	ลิ้นลังกา ว. ที่พูดรัวเร็ว; (สำ) พูดพล่อย ๆ จนไม่น่าเชื่อถือ.
ลิ้นลาย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดสับปลับ.	ลิ้นลาย ว. ที่พูดสับปลับ.
ลิ้นสองแฉก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดสับปลับเชื่อถือไม่ได้.	ลิ้นสองแฉก (สำ) ว. ที่พูดสับปลับเชื่อถือไม่ได้.
ลิ้นห้อย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-หอ-หีบ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เหน็ดเหนื่อยมากเปรียบเหมือนวิ่งมาไกลเหนื่อยจนลิ้นห้อย, อาการที่เหน็ดเหนื่อยเนื่องจากต้องทำงานหนักมาก.	ลิ้นห้อย ว. อาการที่เหน็ดเหนื่อยมากเปรียบเหมือนวิ่งมาไกลเหนื่อยจนลิ้นห้อย, อาการที่เหน็ดเหนื่อยเนื่องจากต้องทำงานหนักมาก.
ลิ้นหีบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ขอบด้านในของตัวหีบทำเพื่อให้ฝาครอบแน่นสนิท.	ลิ้นหีบ น. ขอบด้านในของตัวหีบทำเพื่อให้ฝาครอบแน่นสนิท.
ลิ้นอ่อน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดออกสำเนียงได้ชัดเจน, อาการที่พูดภาษาอื่นได้ง่าย.	ลิ้นอ่อน ว. อาการที่พูดออกสำเนียงได้ชัดเจน, อาการที่พูดภาษาอื่นได้ง่าย.
ลิ้นกระบือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	ดูใน ลิ้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู.	ลิ้นกระบือ ๑ ดูใน ลิ้น.
ลิ้นกระบือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	ดูใน ลิ้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู.	ลิ้นกระบือ ๒ ดูใน ลิ้น.
ลิ้นกระบือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อกล้วยไม้ ๒ ชนิดในวงศ์ Orchidaceae คือ ชนิด Phalaenopsis violacea Teijsm. et Binnend. ดอกเล็ก สีม่วง และชนิด Hygrochilus parichii (Veitch et Rchb.f.) Pfitz. ดอกโต สีเหลืองประม่วงแดงหรือสีม่วงแดง. (๒) ดู กระบือเจ็ดตัว เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน.(๓) ดู มะเดื่อ เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง.	ลิ้นกระบือ ๓ น. (๑) ชื่อกล้วยไม้ ๒ ชนิดในวงศ์ Orchidaceae คือ ชนิด Phalaenopsis violacea Teijsm. et Binnend. ดอกเล็ก สีม่วง และชนิด Hygrochilus parichii (Veitch et Rchb.f.) Pfitz. ดอกโต สีเหลืองประม่วงแดงหรือสีม่วงแดง. (๒) ดู กระบือเจ็ดตัว.(๓) ดู มะเดื่อ.
ลินโกรย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ยอ-ยัก	ดู มงโกรย เขียนว่า มอ-ม้า-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ยอ-ยัก (๑).	ลินโกรย ดู มงโกรย (๑).
ลิ้นควาย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู ตาเดียว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน.	ลิ้นควาย ดู ตาเดียว.
ลิ้นงูเห่า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-งอ-งู-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในวงศ์ Acanthaceae คือ ชนิด Blepharis maderaspatensis Heyne ดอกเล็ก สีขาวลายม่วง และชนิด Clinacanthus siamensis Brem. ดอกใหญ่เป็นหลอด สีแดงอมแสด.	ลิ้นงูเห่า น. ชื่อไม้ล้มลุก ๒ ชนิดในวงศ์ Acanthaceae คือ ชนิด Blepharis maderaspatensis Heyne ดอกเล็ก สีขาวลายม่วง และชนิด Clinacanthus siamensis Brem. ดอกใหญ่เป็นหลอด สีแดงอมแสด.
ลินจง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-จอ-จาน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อบัวสายพันธุ์หนึ่งในสกุล Nymphaea, เลนจง ก็เรียก.	ลินจง น. ชื่อบัวสายพันธุ์หนึ่งในสกุล Nymphaea, เลนจง ก็เรียก.
ลิ้นจะกวด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ลิ้นจะกวด น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
ลิ้นจี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Litchi chinensis Sonn. ในวงศ์ Sapindaceae ผลกลม สีแดง รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ มีหลายพันธุ์ เช่น กะเทยนางหมั่น โอเฮียะ กิมเจ็ง, สีละมัน ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ลีจี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-จอ-จาน-สะ-หระ-อี. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีแดงเข้มคล้ายเปลือกลิ้นจี่ เรียกว่า สีลิ้นจี่. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน อินจี เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อี.	ลิ้นจี่ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Litchi chinensis Sonn. ในวงศ์ Sapindaceae ผลกลม สีแดง รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ มีหลายพันธุ์ เช่น กะเทยนางหมั่น โอเฮียะ กิมเจ็ง, สีละมัน ก็เรียก. (จ. ลีจี). ว. สีแดงเข้มคล้ายเปลือกลิ้นจี่ เรียกว่า สีลิ้นจี่. (จ. อินจี).
ลิ่นต้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	ดู เกล็ดปลาช่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู.	ลิ่นต้น ดู เกล็ดปลาช่อน.
ลิ้นทอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิดหนึ่งตัวขนาดนกกรอด สีเหลืองหม่น ที่หัวมีสีเหลืองจัด. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดจาคล่องแคล่ว ไพเราะน่าฟัง.	ลิ้นทอง น. ชื่อนกชนิดหนึ่งตัวขนาดนกกรอด สีเหลืองหม่น ที่หัวมีสีเหลืองจัด. (พจน. ๒๔๙๓). ว. ที่พูดจาคล่องแคล่ว ไพเราะน่าฟัง.
ลิ่นทะเล เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์ทะเลจําพวกหอยในชั้น Polyplacophora ลําตัวเป็นรูปไข่ผ่าซีก เปลือกคลุมตัวด้านหลังมี ๘ ชิ้น วางเหลื่อมซ้อนกันเหมือนกระเบื้องมุงหลังคา อยู่ตามโขดหินชายทะเล มีหลายสกุล เช่น สกุล Chiton, Acanthochiton, หอยแปดเกล็ด ก็เรียก.	ลิ่นทะเล น. ชื่อสัตว์ทะเลจําพวกหอยในชั้น Polyplacophora ลําตัวเป็นรูปไข่ผ่าซีก เปลือกคลุมตัวด้านหลังมี ๘ ชิ้น วางเหลื่อมซ้อนกันเหมือนกระเบื้องมุงหลังคา อยู่ตามโขดหินชายทะเล มีหลายสกุล เช่น สกุล Chiton, Acanthochiton, หอยแปดเกล็ด ก็เรียก.
ลิ้นทะเล เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง กระดองปลาหมึกชนิดหนึ่ง สําหรับใช้ทํายาและขัดสิ่งของเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ลิ้นทะเล น. กระดองปลาหมึกชนิดหนึ่ง สําหรับใช้ทํายาและขัดสิ่งของเป็นต้น. (พจน. ๒๔๙๓).
ลิ้นมังกร เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Passiflora edulis Sims ในวงศ์ Passifloraceae ดอกสีขาวอมฟ้า. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sansevieria thyrsiflora Thunb. ในวงศ์ Agavaceae ดอกสีขาว กลางคืนมีกลิ่นหอม. (๓) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Antirrhinum majus L. ในวงศ์ Scrophulariaceae ดอกมีหลายสี.	ลิ้นมังกร น. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Passiflora edulis Sims ในวงศ์ Passifloraceae ดอกสีขาวอมฟ้า. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sansevieria thyrsiflora Thunb. ในวงศ์ Agavaceae ดอกสีขาว กลางคืนมีกลิ่นหอม. (๓) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Antirrhinum majus L. ในวงศ์ Scrophulariaceae ดอกมีหลายสี.
ลินลา, ลิ้นลา ลินลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา ลิ้นลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปอย่างนวยนาด. (เพี้ยนมาจาก ป., เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ลีลา).	ลินลา, ลิ้นลา ก. ไปอย่างนวยนาด. (เพี้ยนมาจาก ป., ส. ลีลา).
ลินลากระทุ่ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ลีลากระทุ่ม ก็เรียก.	ลินลากระทุ่ม น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ลีลากระทุ่ม ก็เรียก.
ลินลากระบี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, กระบี่ลีลา ก็เรียก.	ลินลากระบี่ น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, กระบี่ลีลา ก็เรียก.
ลินสีด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเมล็ดของต้นแฟลกซ์ มีลักษณะแบนรูปไข่ ยาว ๓–๔ มิลลิเมตร สีนํ้าตาล เรียบเป็นมัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ linseed เขียนว่า แอล-ไอ-เอ็น-เอส-อี-อี-ดี; เรียกนํ้ามันที่สกัดจากเมล็ดของต้นแฟลกซ์ว่า นํ้ามันลินสีด มีลักษณะข้น เหนียว เมื่อถูกอากาศจะแข็งตัว ใช้ประโยชน์ในการผสมสี หมึกพิมพ์ นํ้ามันชักเงา เป็นต้น.	ลินสีด น. ชื่อเมล็ดของต้นแฟลกซ์ มีลักษณะแบนรูปไข่ ยาว ๓–๔ มิลลิเมตร สีนํ้าตาล เรียบเป็นมัน. (อ. linseed); เรียกนํ้ามันที่สกัดจากเมล็ดของต้นแฟลกซ์ว่า นํ้ามันลินสีด มีลักษณะข้น เหนียว เมื่อถูกอากาศจะแข็งตัว ใช้ประโยชน์ในการผสมสี หมึกพิมพ์ นํ้ามันชักเงา เป็นต้น.
ลิ้นเสือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Erycibe expansa Wall. ex G. Don ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอม. (๒) ดู ตีนตุ๊กแก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่ (๑).	ลิ้นเสือ ๑ น. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Erycibe expansa Wall. ex G. Don ในวงศ์ Convolvulaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอม. (๒) ดู ตีนตุ๊กแก (๑).
ลิ้นเสือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลหลายชนิดในสกุล Pseudorhombus วงศ์ Bothidae ลำตัวแบนข้างมาก ตามีลักษณะเหมือนปลาตาเดียวแต่ตาทั้ง ๒ ข้างอยู่ทางซีกซ้ายของหัว พื้นลําตัวสีนํ้าตาลและส่วนมากมีจุดประสีเข้มเป็นวงแหวนเด่น เรียกรวม ๆ กันโดยทั่วไปว่า ใบขนุน ลิ้นควาย หรือ ลิ้นหมา.	ลิ้นเสือ ๒ น. ชื่อปลาทะเลหลายชนิดในสกุล Pseudorhombus วงศ์ Bothidae ลำตัวแบนข้างมาก ตามีลักษณะเหมือนปลาตาเดียวแต่ตาทั้ง ๒ ข้างอยู่ทางซีกซ้ายของหัว พื้นลําตัวสีนํ้าตาลและส่วนมากมีจุดประสีเข้มเป็นวงแหวนเด่น เรียกรวม ๆ กันโดยทั่วไปว่า ใบขนุน ลิ้นควาย หรือ ลิ้นหมา.
ลิ้นหมา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ดู ตาเดียว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน.	ลิ้นหมา ๑ ดู ตาเดียว.
ลิ้นหมา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแตนชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ ดู แตน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-นอ-หนู.	ลิ้นหมา ๒ น. ชื่อแตนชนิดหนึ่ง. (ดู แตน).
ลิ่นฮื้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Labeo jordani ในวงศ์ Cyprinidae เดิมรู้จักกันในชื่อ Cirrhinus molitorella ตัวยาว ท้องกลม ปากเล็กหนา อยู่ตํ่าที่ปลายสุดของหัว มีหนวดเล็ก ๒ คู่ ตาเล็ก เกล็ดเล็กเรียบ ตัวสีเทาเงิน ถิ่นเดิมอยู่ในประเทศจีน นําเข้ามาเลี้ยงเป็นอาหาร, ตูลิ่นฮื้อ ก็เรียก.	ลิ่นฮื้อ น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Labeo jordani ในวงศ์ Cyprinidae เดิมรู้จักกันในชื่อ Cirrhinus molitorella ตัวยาว ท้องกลม ปากเล็กหนา อยู่ตํ่าที่ปลายสุดของหัว มีหนวดเล็ก ๒ คู่ ตาเล็ก เกล็ดเล็กเรียบ ตัวสีเทาเงิน ถิ่นเดิมอยู่ในประเทศจีน นําเข้ามาเลี้ยงเป็นอาหาร, ตูลิ่นฮื้อ ก็เรียก.
ลินิน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าทอด้วยใยป่านชนิดหนึ่งที่มาจากต้นแฟลกซ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ linen เขียนว่า แอล-ไอ-เอ็น-อี-เอ็น.	ลินิน น. ผ้าทอด้วยใยป่านชนิดหนึ่งที่มาจากต้นแฟลกซ์. (อ. linen).
ลิบ, ลิบ ๆ ลิบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ ลิบ ๆ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สุดสายตา (ใช้เฉพาะไกลกับสูง) เช่น ไกลลิบ สูงลิบ ห่างกันลิบ ทิ้งกันลิบ มองเห็นยอดปราสาทลิบ ๆ.	ลิบ, ลิบ ๆ ว. สุดสายตา (ใช้เฉพาะไกลกับสูง) เช่น ไกลลิบ สูงลิบ ห่างกันลิบ ทิ้งกันลิบ มองเห็นยอดปราสาทลิบ ๆ.
ลิบลับ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง พ้นสายตาไป เช่น อยู่เสียไกลลิบลับ.	ลิบลับ ว. พ้นสายตาไป เช่น อยู่เสียไกลลิบลับ.
ลิบลิ่ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไกลหรือสูงสุดสายตา เช่น ไกลลิบลิ่ว สูงลิบลิ่ว.	ลิบลิ่ว ว. ไกลหรือสูงสุดสายตา เช่น ไกลลิบลิ่ว สูงลิบลิ่ว.
ลิปดา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง มาตราวัดมุม ได้แก่เศษ ๑ ใน ๖๐ ขององศา แบ่งออกเป็น ๖๐ พิลิปดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ลิปดา น. มาตราวัดมุม ได้แก่เศษ ๑ ใน ๖๐ ขององศา แบ่งออกเป็น ๖๐ พิลิปดา. (ส.).
ลิปต์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉาบทา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ลิตฺต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ลิปต์ ก. ฉาบทา. (ส.; ป. ลิตฺต).
ลิปสติก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสําอางชนิดหนึ่งสําหรับทาริมฝีปากให้เป็นสีต่าง ๆ มักเป็นสีแดงหรือชมพู โดยมากทําเป็นแท่งเล็ก ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ lipstick เขียนว่า แอล-ไอ-พี-เอส-ที-ไอ-ซี-เค.	ลิปสติก น. เครื่องสําอางชนิดหนึ่งสําหรับทาริมฝีปากให้เป็นสีต่าง ๆ มักเป็นสีแดงหรือชมพู โดยมากทําเป็นแท่งเล็ก ๆ. (อ. lipstick).
ลิปิ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวหนังสือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลิปิ น. ตัวหนังสือ. (ป., ส.).
ลิปิกร, ลิปิการ ลิปิกร เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ ลิปิการ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง เสมียน, ผู้เกี่ยวกับการเขียนหนังสือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลิปิกร, ลิปิการ น. เสมียน, ผู้เกี่ยวกับการเขียนหนังสือ. (ป., ส.).
ลิฟต์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ฟอ-ฟัน-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ห้องเล็ก ๆ แขวนอยู่กับลวดสลิง เคลื่อนที่ด้วยพลังไฟฟ้า สําหรับนําคนหรือของขึ้นลงในอาคารสูง ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ lift เขียนว่า แอล-ไอ-เอฟ-ที.	ลิฟต์ น. ห้องเล็ก ๆ แขวนอยู่กับลวดสลิง เคลื่อนที่ด้วยพลังไฟฟ้า สําหรับนําคนหรือของขึ้นลงในอาคารสูง ๆ. (อ. lift).
ลิเภา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเฟินเถาหลายชนิดในสกุล Lygodium วงศ์ Schizaeaceae เปลือกเถาใช้สานเป็นกระเป๋าและเครื่องใช้อื่น ๆ เช่น ชนิด L. circinatum (Burm.f.) Sw., L. salicifolium Presl, ย่านลิเภา หญ้าลิเภา หรือ หญ้ายายเภา ก็เรียก.	ลิเภา น. ชื่อเฟินเถาหลายชนิดในสกุล Lygodium วงศ์ Schizaeaceae เปลือกเถาใช้สานเป็นกระเป๋าและเครื่องใช้อื่น ๆ เช่น ชนิด L. circinatum (Burm.f.) Sw., L. salicifolium Presl, ย่านลิเภา หญ้าลิเภา หรือ หญ้ายายเภา ก็เรียก.
ลิ่ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้หรือเหล็กเป็นต้นที่มีสันหนาปลายบาง สําหรับจีมหรือขัดให้แน่น หรือตอกลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งเช่นท่อนไม้เพื่อให้แตกแยกออกจากกัน, ไม้ขัดบานประตูหน้าต่างซึ่งมีลักษณะคล้ายลิ่ม, เรียกเงินหรือทองที่หลอมเป็นแท่งตามที่ต้องการเพื่อเก็บรักษาไว้ว่า เงินลิ่ม ทองลิ่ม, เรียกอาการที่เลือดไหลออกมาแข็งตัวเป็นก้อน ๆ ว่า เลือดออกเป็นลิ่ม ๆ.	ลิ่ม น. ไม้หรือเหล็กเป็นต้นที่มีสันหนาปลายบาง สําหรับจีมหรือขัดให้แน่น หรือตอกลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งเช่นท่อนไม้เพื่อให้แตกแยกออกจากกัน, ไม้ขัดบานประตูหน้าต่างซึ่งมีลักษณะคล้ายลิ่ม, เรียกเงินหรือทองที่หลอมเป็นแท่งตามที่ต้องการเพื่อเก็บรักษาไว้ว่า เงินลิ่ม ทองลิ่ม, เรียกอาการที่เลือดไหลออกมาแข็งตัวเป็นก้อน ๆ ว่า เลือดออกเป็นลิ่ม ๆ.
ลิ่มเลือด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เลือดซึ่งแปรรูปคล้ายวุ้น มีทั้งประโยชน์และโทษ ที่มีประโยชน์เกิดนอกร่างกาย เช่นเวลาเป็นแผลมีเลือดออกแล้วแข็งเป็นลิ่ม เลือดก็จะหยุดไหล ที่มีโทษเกิดภายในร่างกายซึ่งเกิดจากการผิดปรกติบางอย่างของร่างกาย อาจทำให้เกิดอันตรายร้ายแรงได้โดยไปอุดตามหลอดเลือดฝอย เช่นที่สมอง ทำให้เป็นอัมพาต ที่หัวใจ ทำให้หัวใจวาย.	ลิ่มเลือด น. เลือดซึ่งแปรรูปคล้ายวุ้น มีทั้งประโยชน์และโทษ ที่มีประโยชน์เกิดนอกร่างกาย เช่นเวลาเป็นแผลมีเลือดออกแล้วแข็งเป็นลิ่ม เลือดก็จะหยุดไหล ที่มีโทษเกิดภายในร่างกายซึ่งเกิดจากการผิดปรกติบางอย่างของร่างกาย อาจทำให้เกิดอันตรายร้ายแรงได้โดยไปอุดตามหลอดเลือดฝอย เช่นที่สมอง ทำให้เป็นอัมพาต ที่หัวใจ ทำให้หัวใจวาย.
ลิ้ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ชิม, ลองรสดูด้วยลิ้น, โดยปริยายหมายถึงลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลิ้มรสความลําบาก.	ลิ้ม ก. ชิม, ลองรสดูด้วยลิ้น, โดยปริยายหมายถึงลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลิ้มรสความลําบาก.
ลิมป์, ลิมปนะ ลิมป์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ทัน-ทะ-คาด ลิมปนะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉาบ, ทา, ลูบไล้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ลิมป์, ลิมปนะ ก. ฉาบ, ทา, ลูบไล้. (ป.).
ลิลิต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคำประพันธ์ประเภทร้อยกรองแบบหนึ่งซึ่งใช้โคลงและร่ายต่อสัมผัสกันเป็นเรื่องยาว.	ลิลิต น. ชื่อคำประพันธ์ประเภทร้อยกรองแบบหนึ่งซึ่งใช้โคลงและร่ายต่อสัมผัสกันเป็นเรื่องยาว.
ลิลิตดั้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลิลิตที่ใช้ร่ายดั้นขึ้นต้น แล้วใช้โคลงดั้นกับร่ายดั้นสลับระคนอยู่ในเรื่องเดียวกัน เช่น ลิลิตยวนพ่าย.	ลิลิตดั้น น. ลิลิตที่ใช้ร่ายดั้นขึ้นต้น แล้วใช้โคลงดั้นกับร่ายดั้นสลับระคนอยู่ในเรื่องเดียวกัน เช่น ลิลิตยวนพ่าย.
ลิลิตสุภาพ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ลิลิตที่ใช้ร่ายสุภาพหรือร่ายโบราณขึ้นต้น แล้วใช้โคลงสุภาพกับร่ายสุภาพหรือร่ายโบราณสลับระคนอยู่ในเรื่องเดียวกัน เช่น ลิลิตพระลอ ลิลิตเตลงพ่าย ลิลิตนิทราชาคริต.	ลิลิตสุภาพ น. ลิลิตที่ใช้ร่ายสุภาพหรือร่ายโบราณขึ้นต้น แล้วใช้โคลงสุภาพกับร่ายสุภาพหรือร่ายโบราณสลับระคนอยู่ในเรื่องเดียวกัน เช่น ลิลิตพระลอ ลิลิตเตลงพ่าย ลิลิตนิทราชาคริต.
ลิว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เอามีดเฉือนหนังทั้งแผ่นให้เป็นเส้นเพื่อทําเชือกหนัง; ร่อน, ขว้าง, ปา.	ลิว ก. เอามีดเฉือนหนังทั้งแผ่นให้เป็นเส้นเพื่อทําเชือกหนัง; ร่อน, ขว้าง, ปา.
ลิ่ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อนไปโดยเร็วจากตํ่าไปหาสูง หรือจากใกล้ไปหาไกล, เคลื่อนไปโดยเร็วด้วยอํานาจกระแสลมหรือกระแสนํ้า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ตรงเข้ามาหรือออกไปในลักษณะเช่นนั้น เช่น ตรงลิ่วเข้าไป.	ลิ่ว ๑ ก. เคลื่อนไปโดยเร็วจากตํ่าไปหาสูง หรือจากใกล้ไปหาไกล, เคลื่อนไปโดยเร็วด้วยอํานาจกระแสลมหรือกระแสนํ้า. ว. อาการที่ตรงเข้ามาหรือออกไปในลักษณะเช่นนั้น เช่น ตรงลิ่วเข้าไป.
ลิ่ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เห็นไกลลิบหรือสูงลิบ เช่น เรืออยู่ไกลลิ่ว ภูเขาสูงลิ่ว.	ลิ่ว ๒ ว. อาการที่เห็นไกลลิบหรือสูงลิบ เช่น เรืออยู่ไกลลิ่ว ภูเขาสูงลิ่ว.
ลิสง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ถั่วลิสง. ในวงเล็บ ดู ถั่วลิสง เขียนว่า ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-งอ-งู ที่ ถั่ว เขียนว่า ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	ลิสง น. ถั่วลิสง. (ดู ถั่วลิสง ที่ ถั่ว ๑).
ลี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง ไป.	ลี ก. ไป.
ลี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมดขนาดยาว ๕–๖ มิลลิเมตร อยู่กันเป็นฝูงตามต้นไม้ ทํารังด้วยดินและวัสดุเศษไม้ตามซอกกิ่งไม้ลักษณะคล้ายรังปลวก เวลาเดินจะยกท้องขึ้นเกือบตั้งฉากกับลําตัวคล้ายกับมีหางชี้ ที่พบได้บ่อยอยู่ในสกุล Crematogaster วงศ์ Formicidae คือ ชนิด C. dohrni หัวและอกสีส้ม ท้องสีดํา, รี่ หรือ ตูดงอน ก็เรียก.	ลี่ ๑ น. ชื่อมดขนาดยาว ๕–๖ มิลลิเมตร อยู่กันเป็นฝูงตามต้นไม้ ทํารังด้วยดินและวัสดุเศษไม้ตามซอกกิ่งไม้ลักษณะคล้ายรังปลวก เวลาเดินจะยกท้องขึ้นเกือบตั้งฉากกับลําตัวคล้ายกับมีหางชี้ ที่พบได้บ่อยอยู่ในสกุล Crematogaster วงศ์ Formicidae คือ ชนิด C. dohrni หัวและอกสีส้ม ท้องสีดํา, รี่ หรือ ตูดงอน ก็เรียก.
ลี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่เป็นซี่ ๆ ถักติดกันเป็นผืน สำหรับปักล้อมดักปลาที่ทางน้ำไหล.	ลี่ ๒ น. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่เป็นซี่ ๆ ถักติดกันเป็นผืน สำหรับปักล้อมดักปลาที่ทางน้ำไหล.
ลี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๓	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ลู่เอนไปข้างหลัง, ไม่กาง, (ใช้แก่หูของหมาเป็นต้น) เช่น หมาหูลี่. เป็นคำกริยา หมายถึง แล่น เช่น ขนานลี่ ว่า เรือแล่น.	ลี่ ๓ ว. อาการที่ลู่เอนไปข้างหลัง, ไม่กาง, (ใช้แก่หูของหมาเป็นต้น) เช่น หมาหูลี่. ก. แล่น เช่น ขนานลี่ ว่า เรือแล่น.
ลี้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง หลีกหนีไป, หลบหนีไป.	ลี้ ๑ ก. หลีกหนีไป, หลบหนีไป.
ลี้ภัย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง หลีกหนีภัย, หลบหนีภัย, เช่น ลี้ภัยการเมือง ลี้ภัยสงคราม.	ลี้ภัย ก. หลีกหนีภัย, หลบหนีภัย, เช่น ลี้ภัยการเมือง ลี้ภัยสงคราม.
ลี้ลับ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกซึ้ง เหลือรู้เหลือเห็นตามธรรมดา; ที่ซ่อนเร้นอยู่ เช่น บ้านอยู่ในซอกซอยลี้ลับทำให้หายาก; ลับลี้ ก็ว่า.	ลี้ลับ ว. ลึกซึ้ง เหลือรู้เหลือเห็นตามธรรมดา; ที่ซ่อนเร้นอยู่ เช่น บ้านอยู่ในซอกซอยลี้ลับทำให้หายาก; ลับลี้ ก็ว่า.
ลี้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง มาตราวัดระยะทางของจีน ๑ ลี้ ยาวประมาณครึ่งกิโลเมตร.	ลี้ ๒ น. มาตราวัดระยะทางของจีน ๑ ลี้ ยาวประมาณครึ่งกิโลเมตร.
ลีซอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง ตระกูลทิเบต–พม่า อยู่ทางแถบเหนือของประเทศไทย.	ลีซอ น. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง ตระกูลทิเบต–พม่า อยู่ทางแถบเหนือของประเทศไทย.
ลีบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แฟบเพราะไม่เจริญเติบโตตามธรรมดาที่ควรเป็น เช่น ข้าวลีบ เมล็ดลีบ; มีเนื้อไม่สมบูรณ์เท่าที่ควร เช่น ขาลีบ แขนลีบ; โดยปริยายหมายความว่า อาการที่ห่อตัวให้เล็กลงเพราะกลัวหรือเพื่อเข้าในที่แคบเป็นต้น เช่น กลัวจนตัวลีบ เบียดจนตัวลีบ.	ลีบ ว. แฟบเพราะไม่เจริญเติบโตตามธรรมดาที่ควรเป็น เช่น ข้าวลีบ เมล็ดลีบ; มีเนื้อไม่สมบูรณ์เท่าที่ควร เช่น ขาลีบ แขนลีบ; โดยปริยายหมายความว่า อาการที่ห่อตัวให้เล็กลงเพราะกลัวหรือเพื่อเข้าในที่แคบเป็นต้น เช่น กลัวจนตัวลีบ เบียดจนตัวลีบ.
ลีลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ท่าทาง, ท่าทางอันงาม, การเยื้องกราย, เช่น พุทธลีลา; ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืนยกส้นพระบาทขวาสูงขึ้นจากพื้น ปลายพระบาทยังจดอยู่กับพื้นอยู่ในท่าจะก้าวเพื่อทรงพระดำเนิน พระหัตถ์ขวาห้อยอยู่ในท่าไกว พระหัตถ์ซ้ายยกเสมอพระอุระ ตั้งฝ่าพระหัตถ์ป้องไปเบื้องหน้าเป็นกิริยาเดิน ที่สร้างเป็นท่ายกพระหัตถ์ขวาก็มี; ท่วงทำนอง เช่น ลีลาการพูด ลีลาการเขียน; การเลือกสรรฉันท์หรือแบบประพันธ์ให้เหมาะแก่ข้อความของเรื่อง เช่น ลีลาการประพันธ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ลีลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา.	ลีลา น. ท่าทาง, ท่าทางอันงาม, การเยื้องกราย, เช่น พุทธลีลา; ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืนยกส้นพระบาทขวาสูงขึ้นจากพื้น ปลายพระบาทยังจดอยู่กับพื้นอยู่ในท่าจะก้าวเพื่อทรงพระดำเนิน พระหัตถ์ขวาห้อยอยู่ในท่าไกว พระหัตถ์ซ้ายยกเสมอพระอุระ ตั้งฝ่าพระหัตถ์ป้องไปเบื้องหน้าเป็นกิริยาเดิน ที่สร้างเป็นท่ายกพระหัตถ์ขวาก็มี; ท่วงทำนอง เช่น ลีลาการพูด ลีลาการเขียน; การเลือกสรรฉันท์หรือแบบประพันธ์ให้เหมาะแก่ข้อความของเรื่อง เช่น ลีลาการประพันธ์. (ป., ส. ลีลา).
ลีลากระทุ่ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ลินลากระทุ่ม ก็เรียก.	ลีลากระทุ่ม น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง, ลินลากระทุ่ม ก็เรียก.
ลีลาศ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	เป็นคำกริยา หมายถึง เต้นรําแบบตะวันตกบางชนิด เช่น ออกไปลีลาศ.	ลีลาศ ก. เต้นรําแบบตะวันตกบางชนิด เช่น ออกไปลีลาศ.
ลีฬหา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	[ลีนหา] เป็นคำนาม หมายถึง การเยื้องกราย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป หมายถึง ความงาม, ความสง่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ลีฬหา [ลีนหา] น. การเยื้องกราย; (แบบ) ความงาม, ความสง่า. (ป.).
ลึก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตํ่าลงไปจากขอบมากกว่าปรกติ เช่น ชามก้นลึก, ไกลตํ่าลงไปจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่น ทะเลลึก นํ้าลึก เหวลึก, ไกลเข้าไปจากขอบเป็นต้น เช่น ป่าลึก ซอยลึก; หยั่งรู้ได้ยาก เช่น ความคิดลึก; ตรงข้ามกับ ตื้น.	ลึก ว. ตํ่าลงไปจากขอบมากกว่าปรกติ เช่น ชามก้นลึก, ไกลตํ่าลงไปจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่น ทะเลลึก นํ้าลึก เหวลึก, ไกลเข้าไปจากขอบเป็นต้น เช่น ป่าลึก ซอยลึก; หยั่งรู้ได้ยาก เช่น ความคิดลึก; ตรงข้ามกับ ตื้น.
ลึกซึ้ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกมากจนยากที่จะหยั่งรู้ได้ เช่น ปัญหาลึกซึ้ง คิดลึกซึ้ง.	ลึกซึ้ง ว. ลึกมากจนยากที่จะหยั่งรู้ได้ เช่น ปัญหาลึกซึ้ง คิดลึกซึ้ง.
ลึกลับ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร้นลับจนเหลือรู้เหลือเห็น หรือที่เข้าใจได้ยาก, ยากที่จะสืบสาวราวเรื่องได้ หรือที่สืบสาวราวเรื่องได้ยาก, เช่น เรื่องลึกลับ คดีลึกลับ คนลึกลับ.	ลึกลับ ว. เร้นลับจนเหลือรู้เหลือเห็น หรือที่เข้าใจได้ยาก, ยากที่จะสืบสาวราวเรื่องได้ หรือที่สืบสาวราวเรื่องได้ยาก, เช่น เรื่องลึกลับ คดีลึกลับ คนลึกลับ.
ลึกล้ำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง เช่น ปัญญาลึกล้ำ จิตมนุษย์สุดลึกล้ำ, ล้ำลึก ก็ว่า.	ลึกล้ำ ว. ลึกมากจนยากที่จะหยั่งถึง เช่น ปัญญาลึกล้ำ จิตมนุษย์สุดลึกล้ำ, ล้ำลึก ก็ว่า.
ลึกลือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกมาก, ไกลมาก, เช่น เก็บของในที่ลึกลือ จอดรถในที่ลึกลือ.	ลึกลือ ว. ลึกมาก, ไกลมาก, เช่น เก็บของในที่ลึกลือ จอดรถในที่ลึกลือ.
ลึงค์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อวัยวะเพศชาย, อวัยวะเพศ; ประเภทคําในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคํานั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุลลึงค์ คือ เพศชาย สตรีลึงค์ คือ เพศหญิง; ลิงค์ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ลิงฺค เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	ลึงค์ น. อวัยวะเพศชาย, อวัยวะเพศ; ประเภทคําในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคํานั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุลลึงค์ คือ เพศชาย สตรีลึงค์ คือ เพศหญิง; ลิงค์ ก็ว่า. (ป., ส. ลิงฺค).
ลึงค์นายพราน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ดู เขนงนายพราน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ลึงค์นายพราน ดู เขนงนายพราน.
ลืด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของลืบ.	ลืด น. ลูกของลืบ.
ลื่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนพื้นที่มีความฝืดน้อย เช่น เขาลื่นหกล้ม ลูกแก้วลื่นไปตามราง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลักษณะทำให้เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนพื้นที่มีความฝืดน้อย เช่น ถนนลื่น กระดานลื่น ทาน้ำมันเสียตัวลื่น, โดยปริยายหมายถึงบุคคลที่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือกลเม็ดแพรวพราวจนจับไม่ติด.	ลื่น ก. เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนพื้นที่มีความฝืดน้อย เช่น เขาลื่นหกล้ม ลูกแก้วลื่นไปตามราง. ว. มีลักษณะทำให้เคลื่อนที่ไปได้คล่องบนพื้นที่มีความฝืดน้อย เช่น ถนนลื่น กระดานลื่น ทาน้ำมันเสียตัวลื่น, โดยปริยายหมายถึงบุคคลที่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือกลเม็ดแพรวพราวจนจับไม่ติด.
ลื้น, ลื้น ๆ ลื้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู ลื้น ๆ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เจ็บอาย, เศร้า, สลด, เช่น ว่าแล้วหน้าไม่ลื้น; บวมหรือนูนน้อย ๆ เช่น แขนถูกแมลงต่อยผิวลื้นขึ้นมา เนื้อลื้น ๆ จะเป็นฝี.	ลื้น, ลื้น ๆ ว. เจ็บอาย, เศร้า, สลด, เช่น ว่าแล้วหน้าไม่ลื้น; บวมหรือนูนน้อย ๆ เช่น แขนถูกแมลงต่อยผิวลื้นขึ้นมา เนื้อลื้น ๆ จะเป็นฝี.
ลืบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของลื่อ, หลานของเหลน.	ลืบ น. ลูกของลื่อ, หลานของเหลน.
ลืม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง หายไปจากความจํา, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก, เช่น เขาลืมความหลัง ลืมชื่อเพื่อน, ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น เช่น ลืมทำการบ้าน ลืมรดน้ำต้นไม้.	ลืม ก. หายไปจากความจํา, นึกไม่ได้, นึกไม่ออก, เช่น เขาลืมความหลัง ลืมชื่อเพื่อน, ระลึกไม่ได้เพราะขาดความเอาใจใส่เป็นต้น เช่น ลืมทำการบ้าน ลืมรดน้ำต้นไม้.
ลืมกลืน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมไทยชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งเท้ายายม่อม หรือแป้งถั่วกวนกับน้ำตาลทรายหยอดหน้าด้วยแป้งข้าวเจ้ากวนกับกะทิอย่างหน้าตะโก้ โรยหน้าด้วยถั่วทองคั่ว.	ลืมกลืน น. ชื่อขนมไทยชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งเท้ายายม่อม หรือแป้งถั่วกวนกับน้ำตาลทรายหยอดหน้าด้วยแป้งข้าวเจ้ากวนกับกะทิอย่างหน้าตะโก้ โรยหน้าด้วยถั่วทองคั่ว.
ลืมคอน, ลืมรัง ลืมคอน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-นอ-หนู ลืมรัง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ลืมกลับบ้าน, ลืมบ้านเรือน, เช่น เที่ยวเสียจนลืมรัง.	ลืมคอน, ลืมรัง ก. ลืมกลับบ้าน, ลืมบ้านเรือน, เช่น เที่ยวเสียจนลืมรัง.
ลืมตน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, ลืมนึกถึงฐานะของตนไปชั่วคราว, เช่น ได้ดีแล้วอย่าลืมตน; ลืมนึกถึงความจริงประการหนึ่งของโลกที่ว่าสิ่งทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยงอาจแปรเปลี่ยนได้ เช่น เหลิงอำนาจจนลืมตน.	ลืมตน ก. ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, ลืมนึกถึงฐานะของตนไปชั่วคราว, เช่น ได้ดีแล้วอย่าลืมตน; ลืมนึกถึงความจริงประการหนึ่งของโลกที่ว่าสิ่งทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยงอาจแปรเปลี่ยนได้ เช่น เหลิงอำนาจจนลืมตน.
ลืมต้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะที่ผลไม้มีส้มโอเป็นต้น ซึ่งเก็บเอามาผึ่งไว้นานวัน เพื่อให้เปลือกเหี่ยวจะได้คลายความเปรี้ยวจัด เรียกว่า ลูกไม้ลืมต้น.	ลืมต้น ว. ลักษณะที่ผลไม้มีส้มโอเป็นต้น ซึ่งเก็บเอามาผึ่งไว้นานวัน เพื่อให้เปลือกเหี่ยวจะได้คลายความเปรี้ยวจัด เรียกว่า ลูกไม้ลืมต้น.
ลืมตัว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ขาดสติไปชั่วคราว, เผลอตัวไปชั่วคราว, เช่น เวลาโกรธเขาลืมตัวไม่กลัวตาย; ลืมตน, ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, เช่น เมื่อเป็นใหญ่เป็นโตขึ้นมา มีคนประจบสอพลอมาก ทำให้เขาลืมตัว.	ลืมตัว ก. ขาดสติไปชั่วคราว, เผลอตัวไปชั่วคราว, เช่น เวลาโกรธเขาลืมตัวไม่กลัวตาย; ลืมตน, ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, เช่น เมื่อเป็นใหญ่เป็นโตขึ้นมา มีคนประจบสอพลอมาก ทำให้เขาลืมตัว.
ลืมตา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เปิดกลีบตา, ใช้ตรงข้ามกับ หลับตา; โดยปริยายหมายความว่า เกิด เช่น ตั้งแต่ลืมตาดูโลกก็สบายมาตลอด.	ลืมตา ก. เปิดกลีบตา, ใช้ตรงข้ามกับ หลับตา; โดยปริยายหมายความว่า เกิด เช่น ตั้งแต่ลืมตาดูโลกก็สบายมาตลอด.
ลืมตาอ้าปาก, ลืมหน้าอ้าปาก ลืมตาอ้าปาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ลืมหน้าอ้าปาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง มีฐานะดีขึ้นกว่าเดิมพอทัดเทียมเพื่อน เช่น เดี๋ยวนี้เขาลืมตาอ้าปากได้แล้ว เขาลืมหน้าอ้าปากได้แล้ว, เงยหน้าอ้าปาก ก็ว่า.	ลืมตาอ้าปาก, ลืมหน้าอ้าปาก ก. มีฐานะดีขึ้นกว่าเดิมพอทัดเทียมเพื่อน เช่น เดี๋ยวนี้เขาลืมตาอ้าปากได้แล้ว เขาลืมหน้าอ้าปากได้แล้ว, เงยหน้าอ้าปาก ก็ว่า.
ลืมเลือน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ลืมไปบ้างหรือค่อย ๆ ลืมไปจากความทรงจำ เช่น เรื่องนี้ลืมเลือนไปบ้างแล้ว.	ลืมเลือน ก. ลืมไปบ้างหรือค่อย ๆ ลืมไปจากความทรงจำ เช่น เรื่องนี้ลืมเลือนไปบ้างแล้ว.
ลืมหูลืมตา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เปิดหูเปิดตารับรู้ความเป็นไปของสิ่งต่าง ๆ ทั่วไป เช่น รู้จักลืมหูลืมตาดูโลกเสียบ้างซิ; มักใช้แก่ฝนในความปฏิเสธ หมายความว่าหนักมาก เช่น ฝนตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา.	ลืมหูลืมตา ก. เปิดหูเปิดตารับรู้ความเป็นไปของสิ่งต่าง ๆ ทั่วไป เช่น รู้จักลืมหูลืมตาดูโลกเสียบ้างซิ; มักใช้แก่ฝนในความปฏิเสธ หมายความว่าหนักมาก เช่น ฝนตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา.
ลือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	ลือ ก. พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). (ข.).
ลือชา, ลือชาปรากฏ ลือชา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ลือชาปรากฏ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ตอ-ปะ-ตัก	เป็นคำกริยา หมายถึง มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้กันทั่วไป.	ลือชา, ลือชาปรากฏ ก. มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่รู้กันทั่วไป.
ลือชื่อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีชื่อโด่งดัง.	ลือชื่อ ว. มีชื่อโด่งดัง.
ลือลั่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง โด่งดังมาก เช่น ได้ยินเสียงลือลั่น.	ลือลั่น ก. โด่งดังมาก เช่น ได้ยินเสียงลือลั่น.
ลือสาย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์, มักใช้ว่า ฦๅสาย.	ลือสาย น. คําเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์, มักใช้ว่า ฦๅสาย.
ลื่อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของเหลน.	ลื่อ น. ลูกของเหลน.
ลื้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ไทยพวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา.	ลื้อ ๑ น. ไทยพวกหนึ่งอยู่ในแคว้นสิบสองปันนา.
ลื้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ลื่อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง ว่า คำใช้เรียกบุรุษที่ ๒ .	ลื้อ ๒ (ปาก) ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. (จ. ลื่อ ว่า คำใช้เรียกบุรุษที่ ๒).
ลุ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสําเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง รู้ความ เช่น ลุท้องตรา ลุหนังสือ.	ลุ ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสําเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; (โบ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา ลุหนังสือ.
ลุกะโทษ, ลุแก่โทษ ลุกะโทษ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี ลุแก่โทษ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	เป็นคำกริยา หมายถึง สารภาพผิดยอมให้ลงโทษตามแต่จะเห็นสมควร.	ลุกะโทษ, ลุแก่โทษ ก. สารภาพผิดยอมให้ลงโทษตามแต่จะเห็นสมควร.
ลุแก่โทสะ, ลุโทสะ ลุแก่โทสะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ ลุโทสะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง บันดาลโทสะ, โกรธมาก, เช่น เขาทำร้ายผู้อื่นด้วยลุแก่โทสะ.	ลุแก่โทสะ, ลุโทสะ ก. บันดาลโทสะ, โกรธมาก, เช่น เขาทำร้ายผู้อื่นด้วยลุแก่โทสะ.
ลุแก่อำนาจ, ลุอำนาจ ลุแก่อำนาจ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-จอ-จาน ลุอำนาจ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ตกอยู่ในอำนาจ, ใช้อำนาจ, เช่น ลุอำนาจโทสะ.	ลุแก่อำนาจ, ลุอำนาจ ก. ตกอยู่ในอำนาจ, ใช้อำนาจ, เช่น ลุอำนาจโทสะ.
ลุล่วง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง สำเร็จ (ในสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามบ้าง) เช่น โครงการนี้ลุล่วงไปด้วยดี.	ลุล่วง ก. สำเร็จ (ในสิ่งที่ต้องใช้ความพยายามบ้าง) เช่น โครงการนี้ลุล่วงไปด้วยดี.
ลุโสดา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรลุโสดาปัตติผลเป็นพระโสดาบัน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง หมดกิเลส, รอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ฉันยังไม่ลุโสดานี่; บรรลุโสดา ก็ว่า.	ลุโสดา ก. บรรลุโสดาปัตติผลเป็นพระโสดาบัน; (ปาก) หมดกิเลส, รอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น ฉันยังไม่ลุโสดานี่; บรรลุโสดา ก็ว่า.
ลุก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ จารึกสุโขทัย, ศาสตราจารย์ ยอช เซเดส์ ชำระและแปล ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗; ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.	ลุก ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. (จารึกสยาม); ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.
ลุกลาม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว.	ลุกลาม ก. แผ่กว้างออกไปโดยเร็ว เช่น ไฟลุกลามไปอย่างรวดเร็ว.
ลุกฮือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ไหม้โพลงขึ้นลุกลามอย่างรวดเร็ว เช่น ไฟไหม้พอมีลมพัดก็ลุกฮือ; อาการที่คนจำนวนมากลุกขึ้นพร้อม ๆ กันเพราะแตกตื่นชั่วขณะเป็นต้น เช่น พอเห็นตำรวจมาก็ลุกฮือ, อาการที่กลุ่มคนกลุ้มรุมกันเข้าต่อสู้กับผู้มีอำนาจ เช่น ประชาชนลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาลที่กดขี่ประชาชน.	ลุกฮือ ก. ไหม้โพลงขึ้นลุกลามอย่างรวดเร็ว เช่น ไฟไหม้พอมีลมพัดก็ลุกฮือ; อาการที่คนจำนวนมากลุกขึ้นพร้อม ๆ กันเพราะแตกตื่นชั่วขณะเป็นต้น เช่น พอเห็นตำรวจมาก็ลุกฮือ, อาการที่กลุ่มคนกลุ้มรุมกันเข้าต่อสู้กับผู้มีอำนาจ เช่น ประชาชนลุกฮือขึ้นต่อต้านรัฐบาลที่กดขี่ประชาชน.
ลุกลน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําโดยรีบร้อนไม่เป็นระเบียบ เช่น ทำอะไรอย่าลุกลนของจะหล่นแตก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่สุภาพเรียบร้อย เช่น เขาแสดงกิริยาลุกลน พูดลุกลนฟังไม่เป็นศัพท์.	ลุกลน ก. ทําโดยรีบร้อนไม่เป็นระเบียบ เช่น ทำอะไรอย่าลุกลนของจะหล่นแตก. ว. ไม่สุภาพเรียบร้อย เช่น เขาแสดงกิริยาลุกลน พูดลุกลนฟังไม่เป็นศัพท์.
ลุกลี้ลุกลน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร่งรีบอย่างไม่เป็นระเบียบ เช่น เขามีกิริยาลุกลี้ลุกลน เดินลุกลี้ลุกลน.	ลุกลี้ลุกลน ว. เร่งรีบอย่างไม่เป็นระเบียบ เช่น เขามีกิริยาลุกลี้ลุกลน เดินลุกลี้ลุกลน.
ลุง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง พี่ชายของพ่อหรือแม่ หรือชายที่มีวัยไล่เลี่ยแต่แก่กว่าพ่อหรือแม่, คําเรียกชายที่ไม่รู้จักแต่มักจะมีอายุแก่กว่าพ่อหรือแม่.	ลุง ๑ น. พี่ชายของพ่อหรือแม่ หรือชายที่มีวัยไล่เลี่ยแต่แก่กว่าพ่อหรือแม่, คําเรียกชายที่ไม่รู้จักแต่มักจะมีอายุแก่กว่าพ่อหรือแม่.
ลุง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ดู กร่าง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู.	ลุง ๒ ดู กร่าง.
ลุ้ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะใส่อาหารหรือของอย่างอื่น รูปทรงกระบอกมีฝาปิด สานอย่างตะกร้าหรือเครื่องเขินก็มี ทําด้วยโลหะมีทองเหลืองและเหล็กวิลาดเป็นต้นก็มี, ถ้าใช้ใส่อาหารมักแบ่งข้างในเป็นห้อง ๆ, ถ้าใช้ใส่ชฎา ก็มีฝาเรียวรูปกรวยเพื่อครอบยอดชฎาได้; โลงสําหรับใส่ศพ รูปสี่เหลี่ยมปากผาย ก้นสอบ; ภาชนะดินปั้น ใช้ใส่อัฐิเพื่อนำไปลอยน้ำ.	ลุ้ง น. ภาชนะใส่อาหารหรือของอย่างอื่น รูปทรงกระบอกมีฝาปิด สานอย่างตะกร้าหรือเครื่องเขินก็มี ทําด้วยโลหะมีทองเหลืองและเหล็กวิลาดเป็นต้นก็มี, ถ้าใช้ใส่อาหารมักแบ่งข้างในเป็นห้อง ๆ, ถ้าใช้ใส่ชฎา ก็มีฝาเรียวรูปกรวยเพื่อครอบยอดชฎาได้; โลงสําหรับใส่ศพ รูปสี่เหลี่ยมปากผาย ก้นสอบ; ภาชนะดินปั้น ใช้ใส่อัฐิเพื่อนำไปลอยน้ำ.
ลุต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ลบออก, ตัดออก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ลุตฺต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต ลุปฺต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ลุต (แบบ) ก. ลบออก, ตัดออก. (ป. ลุตฺต; ส. ลุปฺต).
ลุท เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นายพราน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดุร้าย, เหี้ยมโหด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ลุทฺท เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน และมาจากภาษาสันสกฤต ลุพฺธ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง.	ลุท (แบบ) น. นายพราน. ว. ดุร้าย, เหี้ยมโหด. (ป. ลุทฺท; ส. ลุพฺธ).
ลุทกะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ลุดทะกะ] เป็นคำนาม หมายถึง นายพราน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ลุทฺทก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่ และมาจากภาษาสันสกฤต ลุพฺธก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง-กอ-ไก่.	ลุทกะ [ลุดทะกะ] น. นายพราน. (ป. ลุทฺทก; ส. ลุพฺธก).
ลุทธ์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง โลภ, อยากได้, มักได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ลุพฺธ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง.	ลุทธ์ (แบบ) ก. โลภ, อยากได้, มักได้. (ป.; ส. ลุพฺธ).
ลุ่น, ลุ่น ๆ ลุ่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ลุ่น ๆ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ด้วน, กุด, เช่น ไก่หางลุ่นเพราะถูกถอนขนหางหมด; ห้วน เช่น พูดลุ่น ๆ ไม่น่าฟัง; ควรมีประดับตกแต่ง แต่ไม่มี เช่น ตะพดหัวลุ่น คือ ตะพดไม่ได้เลี่ยมหัว ชกด้วยหมัดลุ่น ๆ คือ ชกด้วยหมัดล้วน ๆ ไม่ได้ใส่นวมเป็นต้น.	ลุ่น, ลุ่น ๆ ว. ด้วน, กุด, เช่น ไก่หางลุ่นเพราะถูกถอนขนหางหมด; ห้วน เช่น พูดลุ่น ๆ ไม่น่าฟัง; ควรมีประดับตกแต่ง แต่ไม่มี เช่น ตะพดหัวลุ่น คือ ตะพดไม่ได้เลี่ยมหัว ชกด้วยหมัดลุ่น ๆ คือ ชกด้วยหมัดล้วน ๆ ไม่ได้ใส่นวมเป็นต้น.
ลุ่นตุ้น, ลุ่นโตง ลุ่นตุ้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู ลุ่นโตง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีตอนปลายสุดหายเหี้ยนไปหมด เช่น นิ้วลุ่นตุ้น หางลุ่นโตง.	ลุ่นตุ้น, ลุ่นโตง ว. มีตอนปลายสุดหายเหี้ยนไปหมด เช่น นิ้วลุ่นตุ้น หางลุ่นโตง.
ลุ้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใจช่วยเต็มที่ เช่น นั่งลุ้นฟุตบอลอยู่ข้างสนาม, สนับสนุน เช่น ลุ้นให้ได้ตำแหน่ง.	ลุ้น (ปาก) ก. เอาใจช่วยเต็มที่ เช่น นั่งลุ้นฟุตบอลอยู่ข้างสนาม, สนับสนุน เช่น ลุ้นให้ได้ตำแหน่ง.
ลุปต์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ลบออก, ตัดออก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ลุตฺต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ลุปต์ (แบบ) ก. ลบออก, ตัดออก. (ส.; ป. ลุตฺต).
ลุพธ์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นายพราน. เป็นคำกริยา หมายถึง โลภ, อยากได้, มักได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ลุทฺธ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง.	ลุพธ์ (แบบ) น. นายพราน. ก. โลภ, อยากได้, มักได้. (ส.; ป. ลุทฺธ).
ลุพธกะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-ทอ-ทง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ลุบทะกะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นายพราน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี .	ลุพธกะ [ลุบทะกะ] (แบบ) น. นายพราน. (ส.; ป.ลุทฺทก).
ลุ่ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตํ่า (ใช้แก่ลักษณะพื้นดินซึ่งรับนํ้าที่ไหลท่วมได้หรือนํ้าขึ้นถึง) เช่น ที่ลุ่ม ที่ราบลุ่ม, ตรงข้ามกับ ดอน.	ลุ่ม ว. ตํ่า (ใช้แก่ลักษณะพื้นดินซึ่งรับนํ้าที่ไหลท่วมได้หรือนํ้าขึ้นถึง) เช่น ที่ลุ่ม ที่ราบลุ่ม, ตรงข้ามกับ ดอน.
ลุ่ม ๆ ดอน ๆ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สูง ๆ ต่ำ ๆ, ไม่สม่ำเสมอ, เช่น ที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ; ไม่ราบรื่น เช่น ชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ.	ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ว. สูง ๆ ต่ำ ๆ, ไม่สม่ำเสมอ, เช่น ที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ; ไม่ราบรื่น เช่น ชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ.
ลุ่มน้ำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณที่ลุ่มซึ่งมีแม่น้ำสำคัญและสาขาไหลผ่าน เช่น ลุ่มน้ำเจ้าพระยา.	ลุ่มน้ำ น. บริเวณที่ลุ่มซึ่งมีแม่น้ำสำคัญและสาขาไหลผ่าน เช่น ลุ่มน้ำเจ้าพระยา.
ลุ่มลึก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกซึ้งมาก เช่น พระพุทธพจน์มีความหมายลุ่มลึก.	ลุ่มลึก ว. ลึกซึ้งมาก เช่น พระพุทธพจน์มีความหมายลุ่มลึก.
ลุ่มเล้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ละเล้า, เคล้าคลึง, คลอเคลีย.	ลุ่มเล้า ก. ละเล้า, เคล้าคลึง, คลอเคลีย.
ลุ่มหลง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง หมกมุ่น, มัวเมา, เช่น ลุ่มหลงในอบายมุข.	ลุ่มหลง ก. หมกมุ่น, มัวเมา, เช่น ลุ่มหลงในอบายมุข.
ลุ่มเนื้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้อที่เริ่มจะเน่า (มักใช้แก่เนื้อปลา) เช่น ปลาช่อนตัวนี้ลุ่มเนื้อ.	ลุ่มเนื้อ ว. มีเนื้อที่เริ่มจะเน่า (มักใช้แก่เนื้อปลา) เช่น ปลาช่อนตัวนี้ลุ่มเนื้อ.
ลุมป์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ปล้น, ทําลาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลุมป์ (แบบ) ก. ปล้น, ทําลาย. (ป., ส.).
ลุมพี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	ดู กะลุมพี เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อี.	ลุมพี ดู กะลุมพี.
ลุมพู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกในวงศ์ Columbidae ขนาดใหญ่กว่านกพิราบ อาศัยตามป่าสูง กินผลไม้ มีหลายชนิด เช่นชนิด Ducula aenea ลุมพูขาว (D. bicolor), กระลุมพู ก็เรียก.	ลุมพู น. ชื่อนกในวงศ์ Columbidae ขนาดใหญ่กว่านกพิราบ อาศัยตามป่าสูง กินผลไม้ มีหลายชนิด เช่นชนิด Ducula aenea ลุมพูขาว (D. bicolor), กระลุมพู ก็เรียก.
ลุย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อนที่ฝ่าเรื่อยเข้าไป เช่น ลุยน้ำ ลุยโคลน ลุยไฟ ลุยป่า ขับรถลุยเข้าไปในฝูงคน, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลุยงานให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด หัวหน้าสั่งลูกน้องลุยฝ่ายตรงข้าม.	ลุย ก. เคลื่อนที่ฝ่าเรื่อยเข้าไป เช่น ลุยน้ำ ลุยโคลน ลุยไฟ ลุยป่า ขับรถลุยเข้าไปในฝูงคน, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลุยงานให้เสร็จภายในเวลาที่กำหนด หัวหน้าสั่งลูกน้องลุยฝ่ายตรงข้าม.
ลุยลาย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง แกะพื้นลายให้ลึกเป็นร่องระหว่างตัวลาย เช่น ใช้สิ่วลุยลาย.	ลุยลาย ก. แกะพื้นลายให้ลึกเป็นร่องระหว่างตัวลาย เช่น ใช้สิ่วลุยลาย.
ลุ่ย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เลื่อนหลุดจากที่เพราะคลายตัวไม่แน่นเหมือนเดิม เช่น ผ้านุ่งที่เหน็บไว้ลุ่ยหลุดออก มวยผมลุ่ยออกมา, คลายออกเป็นเส้น ๆ เช่น ชายผ้าลุ่ย ด้ายที่เย็บไว้ลุ่ย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีทางสู้ ในคำว่า แพ้ลุ่ย.	ลุ่ย ก. เลื่อนหลุดจากที่เพราะคลายตัวไม่แน่นเหมือนเดิม เช่น ผ้านุ่งที่เหน็บไว้ลุ่ยหลุดออก มวยผมลุ่ยออกมา, คลายออกเป็นเส้น ๆ เช่น ชายผ้าลุ่ย ด้ายที่เย็บไว้ลุ่ย. ว. ไม่มีทางสู้ ในคำว่า แพ้ลุ่ย.
ลุ่ยหู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่แพ้อย่างไม่มีทางสู้ (เดิมใช้แก่ปลากัด คือ ฝ่ายแพ้ถูกกัดหูเสียจนหมด).	ลุ่ยหู ว. อาการที่แพ้อย่างไม่มีทางสู้ (เดิมใช้แก่ปลากัด คือ ฝ่ายแพ้ถูกกัดหูเสียจนหมด).
ลุ้ย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดไม่ยับยั้ง.	ลุ้ย ก. พูดไม่ยับยั้ง.
ลุลาย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ควาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลุลาย (แบบ) น. ควาย. (ป., ส.).
ลุสา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วันมะรืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	ลุสา น. วันมะรืน. (ช.).
ลู่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ทาง, แนว, ช่อง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทาง เป็น ลู่ทาง, ในทางกีฬาหมายถึงทางวิ่งเป็นแนวเป็นช่อง เช่น วิ่งในลู่ที่ ๑, คู่กับ ลาน.	ลู่ ๑ น. ทาง, แนว, ช่อง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทาง เป็น ลู่ทาง, ในทางกีฬาหมายถึงทางวิ่งเป็นแนวเป็นช่อง เช่น วิ่งในลู่ที่ ๑, คู่กับ ลาน.
ลู่ทาง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลาดเลา, ช่องทาง, เช่น ดูลู่ทางทำมาหากิน ผู้ร้ายหาลู่ทางเข้าไปโจรกรรม.	ลู่ทาง น. ลาดเลา, ช่องทาง, เช่น ดูลู่ทางทำมาหากิน ผู้ร้ายหาลู่ทางเข้าไปโจรกรรม.
ลู่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เอนราบเป็นแนวไป ด้วยมีสิ่งอื่นบังคับให้เป็นเช่นนั้น เช่น ต้นสนลู่ไปตามลม, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผมของเขาพอถูกฝนก็ลู่ลงมาหมด.	ลู่ ๒ ก. เอนราบเป็นแนวไป ด้วยมีสิ่งอื่นบังคับให้เป็นเช่นนั้น เช่น ต้นสนลู่ไปตามลม, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ผมของเขาพอถูกฝนก็ลู่ลงมาหมด.
ลู่เข้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิชาแสง เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์นูนไปแล้วจะเบนเข้าหากัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ convergent เขียนว่า ซี-โอ-เอ็น-วี-อี-อา-จี-อี-เอ็น-ที.	ลู่เข้า (แสง) ก. อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์นูนไปแล้วจะเบนเข้าหากัน. (อ. convergent).
ลู่ออก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิชาแสง เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์เว้าไปแล้วจะถ่างออกจากกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ divergent เขียนว่า ดี-ไอ-วี-อี-อา-จี-อี-เอ็น-ที.	ลู่ออก (แสง) ก. อาการที่ลำแสงผ่านเลนส์เว้าไปแล้วจะถ่างออกจากกัน. (อ. divergent).
ลูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีกําเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คําที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง หรือเรียกเด็กอื่นหรือผู้เยาว์กว่าผู้พูดหลายปีด้วยความรู้สึกรักและเอ็นดู เช่น ลูกกินยาเสียซิ, คําที่ลูกใช้แทนชื่อตนเวลาพูดกับพ่อแม่ด้วยความรักและเคารพ เช่น ลูกยังไม่ง่วงนอน; เรียกสัตว์ที่ยังไม่โต เช่น ลูกแมว ลูกหมา; เรียกสิ่งที่จะสืบเป็นพันธุ์ไม้มีลักษณะกลม ๆ ว่า ลูกไม้, ผลไม้ ก็เรียก, เมื่อกล่าวถึงผลไม้ชนิดใดโดยเฉพาะ ซึ่งโดยมากเป็นคําพยางค์เดียวอันอาจทําให้เข้าใจผิดเป็นอย่างอื่นได้ ตามปรกติมักมีคํา ลูก ประกอบข้างหน้า เช่น ลูกเกด ลูกชิด; เรียกสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือโดยอนุโลมว่า ลูก เช่น ลูกกุญแจ ลูกเต๋า ลูกหิน; ลักษณนามใช้แก่ลูกไม้หรือสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น มะม่วง ๕ ลูก ลูกหิน ๒ ลูก ขนมจีบ ๑๐ ลูก มะเขือยาว ๔ ลูก แป้งข้าวหมาก ๓ ลูก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เคี่ยวกะทิเป็นลูก.	ลูก น. ผู้มีกําเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คําที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง หรือเรียกเด็กอื่นหรือผู้เยาว์กว่าผู้พูดหลายปีด้วยความรู้สึกรักและเอ็นดู เช่น ลูกกินยาเสียซิ, คําที่ลูกใช้แทนชื่อตนเวลาพูดกับพ่อแม่ด้วยความรักและเคารพ เช่น ลูกยังไม่ง่วงนอน; เรียกสัตว์ที่ยังไม่โต เช่น ลูกแมว ลูกหมา; เรียกสิ่งที่จะสืบเป็นพันธุ์ไม้มีลักษณะกลม ๆ ว่า ลูกไม้, ผลไม้ ก็เรียก, เมื่อกล่าวถึงผลไม้ชนิดใดโดยเฉพาะ ซึ่งโดยมากเป็นคําพยางค์เดียวอันอาจทําให้เข้าใจผิดเป็นอย่างอื่นได้ ตามปรกติมักมีคํา ลูก ประกอบข้างหน้า เช่น ลูกเกด ลูกชิด; เรียกสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือโดยอนุโลมว่า ลูก เช่น ลูกกุญแจ ลูกเต๋า ลูกหิน; ลักษณนามใช้แก่ลูกไม้หรือสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น มะม่วง ๕ ลูก ลูกหิน ๒ ลูก ขนมจีบ ๑๐ ลูก มะเขือยาว ๔ ลูก แป้งข้าวหมาก ๓ ลูก. ว. ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เคี่ยวกะทิเป็นลูก.
ลูกกก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกหัวปี.	ลูกกก น. ลูกหัวปี.
ลูกกรง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งซึ่งเรียงกันเป็นซี่ ๆ ของกรงหรือที่คุมขัง; สิ่งที่เป็นลูกตั้งสําหรับราวบันไดและสะพานเป็นต้น เช่น ลูกกรงบันได ลูกกรงสะพาน ลูกกรงระเบียง.	ลูกกรง น. สิ่งซึ่งเรียงกันเป็นซี่ ๆ ของกรงหรือที่คุมขัง; สิ่งที่เป็นลูกตั้งสําหรับราวบันไดและสะพานเป็นต้น เช่น ลูกกรงบันได ลูกกรงสะพาน ลูกกรงระเบียง.
ลูกกรด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปืนชนิดที่ใช้กระสุนลูกกรด; ชื่อกระสุนชนิดหนึ่ง เล็กกว่ากระสุนทั่ว ๆ ไป ปลอกทำด้วยโลหะ หัวกระสุนทำด้วยตะกั่ว มีลูกปรายและดินปืนอยู่ข้างใน มีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก.	ลูกกรด น. ชื่อปืนชนิดที่ใช้กระสุนลูกกรด; ชื่อกระสุนชนิดหนึ่ง เล็กกว่ากระสุนทั่ว ๆ ไป ปลอกทำด้วยโลหะ หัวกระสุนทำด้วยตะกั่ว มีลูกปรายและดินปืนอยู่ข้างใน มีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก.
ลูกกรอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกคนหรือลูกสัตว์มีแมวเป็นต้นที่ตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์หรือในท้อง มีร่างกายครบบริบูรณ์ แต่ขนาดเล็ก เชื่อกันว่าจะให้คุณแก่เจ้าของหรือบางทีก็ใช้เป็นเครื่องรางของขลัง.	ลูกกรอก น. ลูกคนหรือลูกสัตว์มีแมวเป็นต้นที่ตายตั้งแต่อยู่ในครรภ์หรือในท้อง มีร่างกายครบบริบูรณ์ แต่ขนาดเล็ก เชื่อกันว่าจะให้คุณแก่เจ้าของหรือบางทีก็ใช้เป็นเครื่องรางของขลัง.
ลูกกระดุม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	ดู กระดุม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า.	ลูกกระดุม ดู กระดุม.
ลูกกระเดือก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลําคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชาย.	ลูกกระเดือก น. ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลําคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชาย.
ลูกกระได เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกบันได.	ลูกกระได น. ลูกบันได.
ลูกกระพรวน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	[–พฺรวน] เป็นคำนาม หมายถึง โลหะทําเป็นรูปกลมกลวง มีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกคอสัตว์หรือข้อเท้าเป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกพรวน ก็ว่า; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน หมายถึง มะหิ่ง หรือ หมากหิ่ง.	ลูกกระพรวน [–พฺรวน] น. โลหะทําเป็นรูปกลมกลวง มีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกคอสัตว์หรือข้อเท้าเป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกพรวน ก็ว่า; (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) มะหิ่ง หรือ หมากหิ่ง.
ลูกกระแอม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ลายที่ผูกเป็นตัวลอย ๆ ลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนคล้ายลายกระหนกหางโต ใช้สําหรับอุดหรือปิดช่องไฟระหว่างลายกระหนกเครือวัลย์. ในวงเล็บ ดู กระแอม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒.	ลูกกระแอม น. ลายที่ผูกเป็นตัวลอย ๆ ลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนคล้ายลายกระหนกหางโต ใช้สําหรับอุดหรือปิดช่องไฟระหว่างลายกระหนกเครือวัลย์. (ดู กระแอม ๒).
ลูกกรุง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกเพลงชนิดที่คนในกรุงหรือในเมืองนิยมว่า เพลงลูกกรุง.	ลูกกรุง ว. เรียกเพลงชนิดที่คนในกรุงหรือในเมืองนิยมว่า เพลงลูกกรุง.
ลูกกลอน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เม็ดยาเปียก ๆ ที่ปั้นเป็นก้อนกลมเพื่อกลืนกิน.	ลูกกลอน น. เม็ดยาเปียก ๆ ที่ปั้นเป็นก้อนกลมเพื่อกลืนกิน.
ลูกกลิ้ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เหล็กหรือวัสดุอื่นที่มีนํ้าหนักมากใช้ลากให้กลิ้งทับดินให้ราบ, เรียกสิ่งที่กลิ้งไปได้เพื่อประโยชน์ในการต่าง ๆ ว่า ลูกกลิ้ง เช่น ลูกกลิ้งของช่างตัดเสื้อ.	ลูกกลิ้ง น. เหล็กหรือวัสดุอื่นที่มีนํ้าหนักมากใช้ลากให้กลิ้งทับดินให้ราบ, เรียกสิ่งที่กลิ้งไปได้เพื่อประโยชน์ในการต่าง ๆ ว่า ลูกกลิ้ง เช่น ลูกกลิ้งของช่างตัดเสื้อ.
ลูกกวาด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ของหวานทําด้วยนํ้าตาล มีสีต่าง ๆ มีลักษณะเป็นเม็ดกลม ๆ แน่นแข็ง บางอย่างมีถั่วเป็นต้นอยู่ข้างใน ใช้เคี้ยวหรืออมให้ค่อย ๆ ละลายไปเอง.	ลูกกวาด น. ของหวานทําด้วยนํ้าตาล มีสีต่าง ๆ มีลักษณะเป็นเม็ดกลม ๆ แน่นแข็ง บางอย่างมีถั่วเป็นต้นอยู่ข้างใน ใช้เคี้ยวหรืออมให้ค่อย ๆ ละลายไปเอง.
ลูกกวิน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ห่วงร้อยสายรัดประคด, กระวิน หรือ ถวิน ก็ว่า.	ลูกกวิน น. ห่วงร้อยสายรัดประคด, กระวิน หรือ ถวิน ก็ว่า.
ลูกกะจ๊อก, ลูกกะโล่, ลูกจ๊อก ลูกกะจ๊อก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ลูกกะโล่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก ลูกจ๊อก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-จอ-จาน-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.	ลูกกะจ๊อก, ลูกกะโล่, ลูกจ๊อก (ปาก) น. ผู้ที่อ่อนแอสู้ใครไม่ได้.
ลูกกะแอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกแหง่ ก็เรียก.	ลูกกะแอ น. ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกแหง่ ก็เรียก.
ลูกกัลปพฤกษ์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกมะนาวหรือของที่บรรจุเงินปลีกเป็นต้นไว้ข้างในสําหรับโปรยทาน, โดยปริยายเรียกสลากที่ห้อยไว้ตามต้นไม้ให้คนสอยในงานกุศลหรืองานรื่นเริงเป็นต้น.	ลูกกัลปพฤกษ์ น. ลูกมะนาวหรือของที่บรรจุเงินปลีกเป็นต้นไว้ข้างในสําหรับโปรยทาน, โดยปริยายเรียกสลากที่ห้อยไว้ตามต้นไม้ให้คนสอยในงานกุศลหรืองานรื่นเริงเป็นต้น.
ลูกกุญแจ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็กหรือทองเหลืองเป็นต้น สำหรับไขแม่กุญแจ.	ลูกกุญแจ น. เครื่องมือชนิดหนึ่ง ทำด้วยเหล็กหรือทองเหลืองเป็นต้น สำหรับไขแม่กุญแจ.
ลูกเกด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง.	ลูกเกด น. ลูกองุ่นแห้งชนิดหนึ่ง.
ลูกเก็บ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง การบรรเลงที่เพิ่มเติมเสียงสอดแทรกให้มีพยางค์ถี่ขึ้นกว่าทำนองเนื้อเพลงธรรมดา, เก็บ หรือ ทางเก็บ ก็ว่า.	ลูกเก็บ น. การบรรเลงที่เพิ่มเติมเสียงสอดแทรกให้มีพยางค์ถี่ขึ้นกว่าทำนองเนื้อเพลงธรรมดา, เก็บ หรือ ทางเก็บ ก็ว่า.
ลูกแก้ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-วอ-แหวน	น.เรียกสิ่งที่กลึงเป็นรูปกลม ๆ ตามหัวเม็ดและขาโต๊ะเป็นต้น, ลูกกลม ๆ ทำด้วยแก้ว คล้ายลูกหิน แต่เล็กกว่า, ลูกกลมทำด้วยแก้ว มีขนาดต่าง ๆ กัน หมอดูใช้ในการทำนายโชคชะตา; ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้วลูกขวัญ หรือ ลูกขวัญ ก็เรียก.	ลูกแก้ว น.เรียกสิ่งที่กลึงเป็นรูปกลม ๆ ตามหัวเม็ดและขาโต๊ะเป็นต้น, ลูกกลม ๆ ทำด้วยแก้ว คล้ายลูกหิน แต่เล็กกว่า, ลูกกลมทำด้วยแก้ว มีขนาดต่าง ๆ กัน หมอดูใช้ในการทำนายโชคชะตา; ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้วลูกขวัญ หรือ ลูกขวัญ ก็เรียก.
ลูกแก้วลูกขวัญ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือ ลูกขวัญ ก็เรียก.	ลูกแก้วลูกขวัญ น. ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือ ลูกขวัญ ก็เรียก.
ลูกโกลน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-นอ-หนู	[–โกฺลน] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้ต่างลูกกลิ้งวางเป็นระยะ ๆ ไป เพื่อรองรับสิ่งที่หนักหรือใหญ่โตให้เคลื่อนย้ายชะลอไปได้สะดวก.	ลูกโกลน [–โกฺลน] น. สิ่งที่ใช้ต่างลูกกลิ้งวางเป็นระยะ ๆ ไป เพื่อรองรับสิ่งที่หนักหรือใหญ่โตให้เคลื่อนย้ายชะลอไปได้สะดวก.
ลูกไก่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์กฤติกา มี ๘ ดวง มีรูปเหมือนลูกไก่ฝูงหนึ่ง, ดาวกัตติกา หรือ ดาวธงสามเหลี่ยม ก็เรียก.	ลูกไก่ น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์กฤติกา มี ๘ ดวง มีรูปเหมือนลูกไก่ฝูงหนึ่ง, ดาวกัตติกา หรือ ดาวธงสามเหลี่ยม ก็เรียก.
ลูกไก่อยู่ในกำมือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ตกอยู่ภายใต้อำนาจ ไม่มีทางหนีหรือทางต่อสู้.	ลูกไก่อยู่ในกำมือ (สำ) น. ผู้ที่ตกอยู่ภายใต้อำนาจ ไม่มีทางหนีหรือทางต่อสู้.
ลูกขนไก่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ลูกแบดมินตัน.	ลูกขนไก่ (ปาก) น. ลูกแบดมินตัน.
ลูกขวัญ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือ ลูกแก้วลูกขวัญ ก็เรียก.	ลูกขวัญ น. ลูกที่พ่อแม่รักมากที่สุด, ลูกแก้ว หรือ ลูกแก้วลูกขวัญ ก็เรียก.
ลูกขวาน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ขวานขนาดเล็ก หน้าประมาณนิ้วครึ่ง ใช้เหน็บหลังเป็นอาวุธ.	ลูกขวาน น. ขวานขนาดเล็ก หน้าประมาณนิ้วครึ่ง ใช้เหน็บหลังเป็นอาวุธ.
ลูกขัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีบรรเลงทํานองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทํานองอย่างหนึ่งแล้ว พวกหลังก็จะบรรเลงทํานองให้ผิดแผกแตกต่างไปอีกอย่างหนึ่ง และทํานองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้.	ลูกขัด ๑ น. วิธีบรรเลงทํานองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทํานองอย่างหนึ่งแล้ว พวกหลังก็จะบรรเลงทํานองให้ผิดแผกแตกต่างไปอีกอย่างหนึ่ง และทํานองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้.
ลูกขัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์สําหรับขัดหรือปัดเงาเครื่องโลหะ ทําด้วยผ้าซ้อนกันหลายชั้นเป็นรูปกลมคล้ายลูกล้อ มีรูตรงกลาง สวมเข้ากับแกนที่ต่อออกมาจากมอเตอร์.	ลูกขัด ๒ น. อุปกรณ์สําหรับขัดหรือปัดเงาเครื่องโลหะ ทําด้วยผ้าซ้อนกันหลายชั้นเป็นรูปกลมคล้ายลูกล้อ มีรูตรงกลาง สวมเข้ากับแกนที่ต่อออกมาจากมอเตอร์.
ลูกข่าง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ของเล่นอย่างหนึ่งเป็นลูกกลม ๆ มีเดือยใช้ปั่นให้หมุนด้วยมือหรือด้วยเชือก.	ลูกข่าง น. ของเล่นอย่างหนึ่งเป็นลูกกลม ๆ มีเดือยใช้ปั่นให้หมุนด้วยมือหรือด้วยเชือก.
ลูกข้าว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง รวงข้าวที่เกิดออกจากตอต้นข้าวที่เกี่ยวแล้ว.	ลูกข้าว น. รวงข้าวที่เกิดออกจากตอต้นข้าวที่เกี่ยวแล้ว.
ลูกขุน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ลูกขุน ณ ศาลหลวง.	ลูกขุน (โบ) น. ลูกขุน ณ ศาลหลวง.
ลูกขุน ณ ศาลหลวง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู นอ-เนน สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง คณะข้าราชการชั้นสูงฝ่ายตุลาการ ซึ่งรวมกันเรียกว่า ลูกขุน ณ ศาลหลวง มีหน้าที่พิพากษาคดีอย่างศาลยุติธรรม แต่มิได้เป็นผู้พิจารณาคดี เพราะมีตระลาการที่จะพิจารณาคดีแล้วขอคําตัดสินจากลูกขุน ณ ศาลหลวงอีกชั้นหนึ่ง, กฎหมายตราสามดวงมักใช้ว่า ลูกขุน ณ สานหลวง.	ลูกขุน ณ ศาลหลวง (โบ) น. คณะข้าราชการชั้นสูงฝ่ายตุลาการ ซึ่งรวมกันเรียกว่า ลูกขุน ณ ศาลหลวง มีหน้าที่พิพากษาคดีอย่างศาลยุติธรรม แต่มิได้เป็นผู้พิจารณาคดี เพราะมีตระลาการที่จะพิจารณาคดีแล้วขอคําตัดสินจากลูกขุน ณ ศาลหลวงอีกชั้นหนึ่ง, กฎหมายตราสามดวงมักใช้ว่า ลูกขุน ณ สานหลวง.
ลูกขุน ณ ศาลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู นอ-เนน สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง คณะข้าราชการชั้นสูงฝ่ายธุรการ ซึ่งมีตําแหน่งต่าง ๆ มีเสนาบดีเป็นต้น รวมกันเรียกว่า ลูกขุน ณ ศาลา.	ลูกขุน ณ ศาลา (โบ) น. คณะข้าราชการชั้นสูงฝ่ายธุรการ ซึ่งมีตําแหน่งต่าง ๆ มีเสนาบดีเป็นต้น รวมกันเรียกว่า ลูกขุน ณ ศาลา.
ลูกขุนพลอยพยัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-พอ-พาน-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่คอยว่าตามหรือเห็นด้วยกับผู้ใหญ่เป็นเชิงประจบสอพลอเป็นต้น.	ลูกขุนพลอยพยัก (สำ) น. ผู้ที่คอยว่าตามหรือเห็นด้วยกับผู้ใหญ่เป็นเชิงประจบสอพลอเป็นต้น.
ลูกเขย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชายซึ่งเป็นผัวของลูกสาว.	ลูกเขย น. ชายซึ่งเป็นผัวของลูกสาว.
ลูกครอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกปลาจําพวกปลาช่อนที่ตามพ่อเป็นฝูง ๆ, ลูกชักครอก ก็ว่า; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง ลูกทาสที่เกิดในเรือนเบี้ย.	ลูกครอก น. ลูกปลาจําพวกปลาช่อนที่ตามพ่อเป็นฝูง ๆ, ลูกชักครอก ก็ว่า; (โบ) ลูกทาสที่เกิดในเรือนเบี้ย.
ลูกครึ่ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่เป็นคนต่างชาติกัน, ครึ่งชาติ ก็ว่า.	ลูกครึ่ง น. ลูกที่เกิดจากพ่อแม่ที่เป็นคนต่างชาติกัน, ครึ่งชาติ ก็ว่า.
ลูกคลัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสําหรับขัดแร้วเป็นต้น หรือใส่ในโอ่งในไหแล้วเอาเชือกผูกกับไม้คานหามไป.	ลูกคลัก น. ท่อนไม้สั้น ๆ เอาเชือกผูกกลางสําหรับขัดแร้วเป็นต้น หรือใส่ในโอ่งในไหแล้วเอาเชือกผูกกับไม้คานหามไป.
ลูกคลื่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ เป็นลอนอย่างคลื่น เช่น ถนนสายนี้เป็นลูกคลื่น.	ลูกคลื่น ว. มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ เป็นลอนอย่างคลื่น เช่น ถนนสายนี้เป็นลูกคลื่น.
ลูกความ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีคดีความซึ่งทนายความรับว่าความให้.	ลูกความ (กฎ) น. ผู้มีคดีความซึ่งทนายความรับว่าความให้.
ลูกคอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง เสียงเอื้อนหรือเสียงครวญในเวลาร้องเพลงเป็นต้น.	ลูกคอ น. เสียงเอื้อนหรือเสียงครวญในเวลาร้องเพลงเป็นต้น.
ลูกคอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกวัวหรือควายที่เกิดจากแม่ที่เลี้ยงไว้ในคอก.	ลูกคอก น. ลูกวัวหรือควายที่เกิดจากแม่ที่เลี้ยงไว้ในคอก.
ลูกคัน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ หัวคันนา ก็เรียก.	ลูกคัน น. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ หัวคันนา ก็เรียก.
ลูกคั่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับเป็นลูกกลม ๆ เป็นต้น ใช้คั่นระหว่างตะกรุดหรือลูกประคำ.	ลูกคั่น น. เครื่องประดับเป็นลูกกลม ๆ เป็นต้น ใช้คั่นระหว่างตะกรุดหรือลูกประคำ.
ลูกค้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ซื้อ เช่น ผู้ขายปลีกเป็นลูกค้าของผู้ขายส่ง, ผู้อุดหนุนในเชิงธุรกิจ เช่น ลูกค้าของธนาคาร.	ลูกค้า น. ผู้ซื้อ เช่น ผู้ขายปลีกเป็นลูกค้าของผู้ขายส่ง, ผู้อุดหนุนในเชิงธุรกิจ เช่น ลูกค้าของธนาคาร.
ลูกคำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกคํา ๒ คําเมื่อเอามาประสมกันแล้วมีความหมายต่างไปจากคําเดิมว่า ลูกคําของคําตั้ง เช่น ลูกค้า ลูกเขย เป็นลูกคําของคํา ลูก.	ลูกคำ น. เรียกคํา ๒ คําเมื่อเอามาประสมกันแล้วมีความหมายต่างไปจากคําเดิมว่า ลูกคําของคําตั้ง เช่น ลูกค้า ลูกเขย เป็นลูกคําของคํา ลูก.
ลูกคิด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องคํานวณเลขของจีน ทําด้วยไม้เป็นต้น เป็นลูกกลม ๆ ร้อยใส่ไว้ในราง.	ลูกคิด น. เครื่องคํานวณเลขของจีน ทําด้วยไม้เป็นต้น เป็นลูกกลม ๆ ร้อยใส่ไว้ในราง.
ลูกคู่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง คนร้องรับต้นเสียง เช่น ลูกคู่ละครร้อง ลูกคู่ละครรำ, คนร้องรับพ่อเพลงแม่เพลง เช่น ลูกคู่เพลงฉ่อย ลูกคู่ระบำชาวไร่, โดยปริยายหมายถึงผู้สนับสนุน เช่น พอนายพูด ลูกน้องก็รับเป็นลูกคู่.	ลูกคู่ น. คนร้องรับต้นเสียง เช่น ลูกคู่ละครร้อง ลูกคู่ละครรำ, คนร้องรับพ่อเพลงแม่เพลง เช่น ลูกคู่เพลงฉ่อย ลูกคู่ระบำชาวไร่, โดยปริยายหมายถึงผู้สนับสนุน เช่น พอนายพูด ลูกน้องก็รับเป็นลูกคู่.
ลูกฆ้อง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ระ-คัง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ทํานองหลักของเพลงไทยที่โดยปรกติจะบรรเลงด้วยฆ้องวงใหญ่.	ลูกฆ้อง น. ทํานองหลักของเพลงไทยที่โดยปรกติจะบรรเลงด้วยฆ้องวงใหญ่.
ลูกจ้าง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รับจ้างทําการงาน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ผู้ซึ่งตกลงทํางานให้นายจ้างโดยรับค่าจ้างไม่ว่าจะเรียกชื่ออย่างไร.	ลูกจ้าง น. ผู้รับจ้างทําการงาน; (กฎ) ผู้ซึ่งตกลงทํางานให้นายจ้างโดยรับค่าจ้างไม่ว่าจะเรียกชื่ออย่างไร.
ลูกจ้างชั่วคราว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้ไม่เป็นการประจำ เพื่อทำงานอันมีลักษณะเป็นครั้งคราว เป็นการจร หรือเป็นไปตามฤดูกาล.	ลูกจ้างชั่วคราว (กฎ) น. ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้ไม่เป็นการประจำ เพื่อทำงานอันมีลักษณะเป็นครั้งคราว เป็นการจร หรือเป็นไปตามฤดูกาล.
ลูกจ้างประจำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้เป็นการประจำ.	ลูกจ้างประจำ (กฎ) น. ลูกจ้างซึ่งนายจ้างตกลงจ้างไว้เป็นการประจำ.
ลูกเจี๊ยบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกไก่ที่ยังไม่ผลัดขน.	ลูกเจี๊ยบ น. ลูกไก่ที่ยังไม่ผลัดขน.
ลูกช่วง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รับต่อไปอีกทอดหนึ่ง; เรียกผ้าที่ม้วนหรือห่อหญ้าเป็นต้นให้เป็นลูกกลมสําหรับใช้ในการเล่นช่วงชัย.	ลูกช่วง น. ผู้รับต่อไปอีกทอดหนึ่ง; เรียกผ้าที่ม้วนหรือห่อหญ้าเป็นต้นให้เป็นลูกกลมสําหรับใช้ในการเล่นช่วงชัย.
ลูกชะเนาะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้สั้น ๆ สำหรับขัดบิดเชือกที่ผูกให้แน่นเช่นในการทำนั่งร้าน, ชะเนาะ ก็เรียก.	ลูกชะเนาะ น. ไม้สั้น ๆ สำหรับขัดบิดเชือกที่ผูกให้แน่นเช่นในการทำนั่งร้าน, ชะเนาะ ก็เรียก.
ลูกชักครอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกปลาจำพวกปลาช่อนที่ตามพ่อเป็นฝูง ๆ, ลูกครอก ก็ว่า.	ลูกชักครอก น. ลูกปลาจำพวกปลาช่อนที่ตามพ่อเป็นฝูง ๆ, ลูกครอก ก็ว่า.
ลูกช้าง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําแทนชื่อคนซึ่งพูดกับเจ้าที่เป็นผีแทนคําว่า ข้าพเจ้า.	ลูกช้าง ส. คําแทนชื่อคนซึ่งพูดกับเจ้าที่เป็นผีแทนคําว่า ข้าพเจ้า.
ลูกชิด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อในเมล็ดอ่อนของต้นตาวเชื่อมกินได้. ในวงเล็บ ดู ตาว ๒, ต๋าว ตาว ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ต๋าว เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน .	ลูกชิด น. เนื้อในเมล็ดอ่อนของต้นตาวเชื่อมกินได้. (ดู ตาว ๒, ต๋าว).
ลูกชิ้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อปลาหรือเนื้อวัวเป็นต้นที่โขลกทําเป็นลูกกลม ๆ แล้วลวกสําหรับทําของกิน.	ลูกชิ้น น. เนื้อปลาหรือเนื้อวัวเป็นต้นที่โขลกทําเป็นลูกกลม ๆ แล้วลวกสําหรับทําของกิน.
ลูกชุบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยถั่วเขียวกวน ปั้นเป็นรูปต่าง ๆ เช่น พริก มังคุด มะยม แล้วระบายสี และเคลือบด้วยวุ้นให้เป็นมัน.	ลูกชุบ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยถั่วเขียวกวน ปั้นเป็นรูปต่าง ๆ เช่น พริก มังคุด มะยม แล้วระบายสี และเคลือบด้วยวุ้นให้เป็นมัน.
ลูกแชร์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เล่นแชร์ ยกเว้นเท้าแชร์.	ลูกแชร์ น. ผู้เล่นแชร์ ยกเว้นเท้าแชร์.
ลูกซอง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปืนชนิดหนึ่ง ลูกมีปลอกทำด้วยกระดาษแข็ง ไม่มีหัวกระสุน มีลูกปรายหลายลูกอยู่ภายใน มีดินปืนอยู่ตรงกลาง และมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก.	ลูกซอง น. ชื่อปืนชนิดหนึ่ง ลูกมีปลอกทำด้วยกระดาษแข็ง ไม่มีหัวกระสุน มีลูกปรายหลายลูกอยู่ภายใน มีดินปืนอยู่ตรงกลาง และมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก.
ลูกซัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เมล็ดของต้นซัด (Trigonella foenum—graecum L.) ใช้ทำยาได้ โบราณนิยมใช้ต้มชุบผ้าให้มีกลิ่นหอม.	ลูกซัด ๑ น. เมล็ดของต้นซัด (Trigonella foenum—graecum L.) ใช้ทำยาได้ โบราณนิยมใช้ต้มชุบผ้าให้มีกลิ่นหอม.
ลูกซัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกแซ็ก.	ลูกซัด ๒ น. ลูกแซ็ก.
ลูกแซ็ก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดนตรีสากลชนิดหนึ่ง ใช้เขย่าทำเสียงประกอบเพลง มักใช้แก่เพลงลาติน, ลูกซัด ก็ว่า.	ลูกแซ็ก น. เครื่องดนตรีสากลชนิดหนึ่ง ใช้เขย่าทำเสียงประกอบเพลง มักใช้แก่เพลงลาติน, ลูกซัด ก็ว่า.
ลูกโซ่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ซอ-โซ่-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ห่วงของโซ่, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ต่อเนื่องกันเช่นนั้น เช่น เรื่องราวเกี่ยวข้องโยงกันเป็นลูกโซ่.	ลูกโซ่ น. ห่วงของโซ่, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ต่อเนื่องกันเช่นนั้น เช่น เรื่องราวเกี่ยวข้องโยงกันเป็นลูกโซ่.
ลูกดก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลูกถี่และมากกว่าปรกติ เรียกว่า พ่อลูกดก แม่ลูกดก.	ลูกดก ว. มีลูกถี่และมากกว่าปรกติ เรียกว่า พ่อลูกดก แม่ลูกดก.
ลูกดอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้หรือเหล็กปลายแหลม มีพู่ข้างท้ายใช้หลอดเป่ายิงสัตว์, เหล็กปลายแหลมมีด้ามเป็นไม้ มีหาง ใช้ปาไปที่เป้า.	ลูกดอก น. ไม้หรือเหล็กปลายแหลม มีพู่ข้างท้ายใช้หลอดเป่ายิงสัตว์, เหล็กปลายแหลมมีด้ามเป็นไม้ มีหาง ใช้ปาไปที่เป้า.
ลูกดาล เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เหล็กสำหรับไขดาลประตู มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบ.	ลูกดาล น. เหล็กสำหรับไขดาลประตู มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบ.
ลูกดิ่ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง โลหะตันรูปทรงกรวยติดที่ปลายสายเชือกใช้วัดความลึกของนํ้า ตรวจสอบเสาหรือกําแพงเป็นต้นว่าอยู่ในแนวดิ่งหรือไม่; ตะกั่วก้อนเล็ก ๆ รูปทรงกรวย ใช้ถ่วงสายเบ็ดสําหรับตกกุ้ง; ตะกั่วก้อนกลม ๆ เจาะรูผูกไว้ที่ปลายทั้ง ๒ ข้าง ใช้แกว่งหรือเหวี่ยงเป็นอาวุธ; ตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจําปาของว่าวจุฬา.	ลูกดิ่ง น. โลหะตันรูปทรงกรวยติดที่ปลายสายเชือกใช้วัดความลึกของนํ้า ตรวจสอบเสาหรือกําแพงเป็นต้นว่าอยู่ในแนวดิ่งหรือไม่; ตะกั่วก้อนเล็ก ๆ รูปทรงกรวย ใช้ถ่วงสายเบ็ดสําหรับตกกุ้ง; ตะกั่วก้อนกลม ๆ เจาะรูผูกไว้ที่ปลายทั้ง ๒ ข้าง ใช้แกว่งหรือเหวี่ยงเป็นอาวุธ; ตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจําปาของว่าวจุฬา.
ลูกดิน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ดินปั้นกลมตากแห้งใช้เป็นลูกกระสุน.	ลูกดิน น. ดินปั้นกลมตากแห้งใช้เป็นลูกกระสุน.
ลูกดุม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	ดู กระดุม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า.	ลูกดุม ดู กระดุม.
ลูกเด็กเล็กแดง, ลูกเล็กเด็กแดง ลูกเด็กเล็กแดง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู ลูกเล็กเด็กแดง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เด็กเล็ก ๆ หลายคน.	ลูกเด็กเล็กแดง, ลูกเล็กเด็กแดง น. เด็กเล็ก ๆ หลายคน.
ลูกโดด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกปืนที่ยิงออกไปทีละลูก.	ลูกโดด น. ลูกปืนที่ยิงออกไปทีละลูก.
ลูกตอด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง การบรรเลงที่ทำเสียงกระตุกสั้น ๆ สลับจังหวะทำนองเพลง.	ลูกตอด น. การบรรเลงที่ทำเสียงกระตุกสั้น ๆ สลับจังหวะทำนองเพลง.
ลูกตะกั่ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ลูกปืน, กระสุนปืน.	ลูกตะกั่ว (ปาก) น. ลูกปืน, กระสุนปืน.
ลูกตะเพรา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลม ๆ ที่ถักด้วยหวายแล้วยัดด้วยกาบมะพร้าวเป็นต้น แขวนไว้ข้างเรือเพื่อกันกระแทก.	ลูกตะเพรา น. ลูกกลม ๆ ที่ถักด้วยหวายแล้วยัดด้วยกาบมะพร้าวเป็นต้น แขวนไว้ข้างเรือเพื่อกันกระแทก.
ลูกตั้ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ที่ตั้งเรียงกันอย่างลูกกรง.	ลูกตั้ง น. ไม้ที่ตั้งเรียงกันอย่างลูกกรง.
ลูกตัว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือแม่, ลูกในไส้ ก็ว่า.	ลูกตัว น. ลูกแท้ ๆ ของพ่อหรือแม่, ลูกในไส้ ก็ว่า.
ลูกติด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่ติดมากับผัวหรือเมีย, ถ้าติดผัวมา เรียกว่า ลูกติดพ่อ, ถ้าติดเมียมา เรียกว่า ลูกติดแม่; ลูกที่ไม่ยอมห่างพ่อหรือแม่ก็เรียกว่า ลูกติดพ่อ ลูกติดแม่.	ลูกติด น. ลูกที่ติดมากับผัวหรือเมีย, ถ้าติดผัวมา เรียกว่า ลูกติดพ่อ, ถ้าติดเมียมา เรียกว่า ลูกติดแม่; ลูกที่ไม่ยอมห่างพ่อหรือแม่ก็เรียกว่า ลูกติดพ่อ ลูกติดแม่.
ลูกติดท้อง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกผัวเก่าที่ติดครรภ์มาก่อนจะได้กับผัวใหม่.	ลูกติดท้อง น. ลูกผัวเก่าที่ติดครรภ์มาก่อนจะได้กับผัวใหม่.
ลูกติดพัน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เป็นไปต่อเนื่องโดยไม่เจตนาหรือยั้งไม่ทัน เช่น นักมวยเตะคู่ต่อสู้ที่กำลังล้มลงเป็นลูกติดพัน.	ลูกติดพัน ว. อาการที่เป็นไปต่อเนื่องโดยไม่เจตนาหรือยั้งไม่ทัน เช่น นักมวยเตะคู่ต่อสู้ที่กำลังล้มลงเป็นลูกติดพัน.
ลูกตุ้ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้หรือเหล็กยาว ๆ มีลูกกลมข้างปลาย ใช้สําหรับเป็นอาวุธ หรือสายเชือกมีตุ้มเหล็กหรือทองเหลืองถ่วงสําหรับชั่งของเพื่อคิดนํ้าหนัก, ตุ้มนาฬิกาที่ถ่วงให้จักรนาฬิกาเดินพอเหมาะกับเวลา; ของที่มีลักษณะกลม ๆ ห้อยลงมา, ตุ้ม ก็ว่า; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกตุ้มสายสร้อย; ผู้ถ่วงความเจริญ เช่น ไม่ทำการงานแล้วยังทำตัวเป็นลูกตุ้มถ่วงความเจริญเสียอีก.	ลูกตุ้ม น. ไม้หรือเหล็กยาว ๆ มีลูกกลมข้างปลาย ใช้สําหรับเป็นอาวุธ หรือสายเชือกมีตุ้มเหล็กหรือทองเหลืองถ่วงสําหรับชั่งของเพื่อคิดนํ้าหนัก, ตุ้มนาฬิกาที่ถ่วงให้จักรนาฬิกาเดินพอเหมาะกับเวลา; ของที่มีลักษณะกลม ๆ ห้อยลงมา, ตุ้ม ก็ว่า; โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกตุ้มสายสร้อย; ผู้ถ่วงความเจริญ เช่น ไม่ทำการงานแล้วยังทำตัวเป็นลูกตุ้มถ่วงความเจริญเสียอีก.
ลูกตุ้มมะพร้าว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมา.	ลูกตุ้มมะพร้าว น. ลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมา.
ลูกตุ้มเหล็ก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง อาวุธที่คนจีนโบราณใช้ในการรบ, ชนิดที่มีหนามอย่างหนามทุเรียนโดยรอบ เรียกว่า ลูกตุ้มหนามทุเรียน.	ลูกตุ้มเหล็ก น. อาวุธที่คนจีนโบราณใช้ในการรบ, ชนิดที่มีหนามอย่างหนามทุเรียนโดยรอบ เรียกว่า ลูกตุ้มหนามทุเรียน.
ลูกเต้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกผู้มีกําเนิดจากพ่อแม่.	ลูกเต้า น. ลูกผู้มีกําเนิดจากพ่อแม่.
ลูกเต้าเล้าอ่อน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเล็ก ๆ หลายคน เช่น เธอมีลูกเต้าเล้าอ่อน ไปไหนทีก็ต้องอุ้มบ้างจูงบ้าง.	ลูกเต้าเล้าอ่อน น. ลูกเล็ก ๆ หลายคน เช่น เธอมีลูกเต้าเล้าอ่อน ไปไหนทีก็ต้องอุ้มบ้างจูงบ้าง.
ลูกเต๋า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเหลี่ยมมี ๖ หน้า แต่ละหน้าเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีแต้ม ใช้ในการเล่นพนันมีลูกเต๋า สกา และไฮโล เป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หั่นเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า ขนมเปี๊ยะลูกเต๋า.	ลูกเต๋า น. ลูกเหลี่ยมมี ๖ หน้า แต่ละหน้าเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส มีแต้ม ใช้ในการเล่นพนันมีลูกเต๋า สกา และไฮโล เป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หั่นเป็นสี่เหลี่ยมลูกเต๋า ขนมเปี๊ยะลูกเต๋า.
ลูกแตก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกระสุนที่มีดินปืนอย่างร้ายแรงอยู่ข้างใน เมื่อยิงหรือขว้างไปจะแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ.	ลูกแตก น. ลูกกระสุนที่มีดินปืนอย่างร้ายแรงอยู่ข้างใน เมื่อยิงหรือขว้างไปจะแตกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ.
ลูกถ้วย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-ไม้-โท-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง วัตถุทําด้วยกระเบื้องสําหรับใช้เป็นฉนวนไฟฟ้า.	ลูกถ้วย น. วัตถุทําด้วยกระเบื้องสําหรับใช้เป็นฉนวนไฟฟ้า.
ลูกเถื่อน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกช้างที่เกิดจากช้างเถื่อนในป่า.	ลูกเถื่อน น. ลูกช้างที่เกิดจากช้างเถื่อนในป่า.
ลูกแถว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ถอ-ถุง-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพลทหารพลตํารวจเป็นต้น เช่น เรียกลูกแถวมาฝึก; โดยปริยายหมายถึงผู้ที่เป็นลูกน้องเขา ไม่มีอำนาจหน้าที่ที่จะสั่งการใด ๆ ได้เลย เช่น มีแต่พวกลูกแถวเท่านั้นจะช่วยอะไรได้.	ลูกแถว น. เรียกพลทหารพลตํารวจเป็นต้น เช่น เรียกลูกแถวมาฝึก; โดยปริยายหมายถึงผู้ที่เป็นลูกน้องเขา ไม่มีอำนาจหน้าที่ที่จะสั่งการใด ๆ ได้เลย เช่น มีแต่พวกลูกแถวเท่านั้นจะช่วยอะไรได้.
ลูกทรพี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกอกตัญญูที่ทำร้ายพ่อแม่ของตน.	ลูกทรพี น. ลูกอกตัญญูที่ทำร้ายพ่อแม่ของตน.
ลูกทอย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้แหลมสําหรับตอกต้นไม้เป็นต้นเพื่อเหยียบขึ้นไป, เหล็กแหลมหรือตะปูที่ตอกเข้ากับหุ่นขี้ผึ้งให้ติดกับแกนในสำหรับพยุงพิมพ์ดินให้คงที่ในการหล่อโลหะเช่นพระพุทธรูป.	ลูกทอย น. ไม้แหลมสําหรับตอกต้นไม้เป็นต้นเพื่อเหยียบขึ้นไป, เหล็กแหลมหรือตะปูที่ตอกเข้ากับหุ่นขี้ผึ้งให้ติดกับแกนในสำหรับพยุงพิมพ์ดินให้คงที่ในการหล่อโลหะเช่นพระพุทธรูป.
ลูกทัพฟ้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ทหารอากาศ.	ลูกทัพฟ้า (ปาก) น. ทหารอากาศ.
ลูกท่านหลานเธอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกหลานเจ้านายหรือผู้มีอํานาจ.	ลูกท่านหลานเธอ น. ลูกหลานเจ้านายหรือผู้มีอํานาจ.
ลูกทุ่ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกป่า; ผู้ที่ทำมาหากินอยู่ตามท้องทุ่ง; ลูกสัตว์ที่เกิดในท้องทุ่ง; เรียกเหล้าเถื่อนว่า เหล้าลูกทุ่ง, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นิยายลูกทุ่ง ภาษาลูกทุ่ง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกเพลงชนิดที่คนในชนบทนิยมว่า เพลงลูกทุ่ง.	ลูกทุ่ง น. ลูกป่า; ผู้ที่ทำมาหากินอยู่ตามท้องทุ่ง; ลูกสัตว์ที่เกิดในท้องทุ่ง; เรียกเหล้าเถื่อนว่า เหล้าลูกทุ่ง, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นิยายลูกทุ่ง ภาษาลูกทุ่ง. ว. เรียกเพลงชนิดที่คนในชนบทนิยมว่า เพลงลูกทุ่ง.
ลูกเทนนิส เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกยางกลมหุ้มสักหลาดที่ใช้ในการเล่นเทนนิส, ลูกสักหลาด ก็ว่า.	ลูกเทนนิส น. ลูกยางกลมหุ้มสักหลาดที่ใช้ในการเล่นเทนนิส, ลูกสักหลาด ก็ว่า.
ลูกโทน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกคนเดียวของพ่อแม่; ลูกตัวเดียวของสัตว์ชนิดที่ตามปรกติมีครั้งละหลายตัว เช่น สุนัขตัวนี้ออกลูกโทน.	ลูกโทน น. ลูกคนเดียวของพ่อแม่; ลูกตัวเดียวของสัตว์ชนิดที่ตามปรกติมีครั้งละหลายตัว เช่น สุนัขตัวนี้ออกลูกโทน.
ลูกเธอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง คํานําหน้านามพระราชโอรสพระราชธิดาในสมัยรัชกาลที่ ๑ ถึงต้นรัชกาลที่ ๓, คํานําหน้านามพระราชธิดาในสมัยปลายรัชกาลที่ ๓ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นเจ้า เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ.	ลูกเธอ (ราชา) น. คํานําหน้านามพระราชโอรสพระราชธิดาในสมัยรัชกาลที่ ๑ ถึงต้นรัชกาลที่ ๓, คํานําหน้านามพระราชธิดาในสมัยปลายรัชกาลที่ ๓ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นเจ้า เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ.
ลูกนอกคอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่ประพฤติไม่ตรงตามที่พ่อแม่สั่งสอน หรือตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.	ลูกนอกคอก น. ลูกที่ประพฤติไม่ตรงตามที่พ่อแม่สั่งสอน หรือตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.
ลูกน้อง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง บริวาร, ผู้อยู่ในปกครองหรือใต้บังคับบัญชา, ผู้ใกล้ชิดเป็นกําลังสําคัญในการงาน.	ลูกน้อง (ปาก) น. บริวาร, ผู้อยู่ในปกครองหรือใต้บังคับบัญชา, ผู้ใกล้ชิดเป็นกําลังสําคัญในการงาน.
ลูกนา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เช่านาเขาทํา.	ลูกนา น. ผู้ที่เช่านาเขาทํา.
ลูกน้ำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกอ่อนของยุงที่ยังอาศัยอยู่ในนํ้า เมื่อแก่เข้าหลุดจากปลอกเป็นยุง; ชื่อเครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ เรียกว่า จุดลูกนํ้า หรือ จุลภาค.	ลูกน้ำ น. ลูกอ่อนของยุงที่ยังอาศัยอยู่ในนํ้า เมื่อแก่เข้าหลุดจากปลอกเป็นยุง; ชื่อเครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ เรียกว่า จุดลูกนํ้า หรือ จุลภาค.
ลูกน้ำเค็ม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง คนที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล; ทหารเรือ.	ลูกน้ำเค็ม (ปาก) น. คนที่เกิดหรือโตอยู่ในแถบชายทะเล; ทหารเรือ.
ลูกน้ำหนัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลมทำด้วยเหล็ก ใช้ในการเล่นกรีฑาทุ่มน้ำหนัก.	ลูกน้ำหนัก น. ลูกกลมทำด้วยเหล็ก ใช้ในการเล่นกรีฑาทุ่มน้ำหนัก.
ลูกนิมิต เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่ทํากลม ๆ ประมาณเท่าบาตร มักทำด้วยหิน ใช้ฝังเป็นเครื่องหมายเขตอุโบสถ.	ลูกนิมิต น. ลูกที่ทํากลม ๆ ประมาณเท่าบาตร มักทำด้วยหิน ใช้ฝังเป็นเครื่องหมายเขตอุโบสถ.
ลูกเน่ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง โลหะที่แขวนในกระดิ่ง เมื่อแกว่งไปกระทบตัวกระดิ่งจะมีเสียงดัง.	ลูกเน่ง น. โลหะที่แขวนในกระดิ่ง เมื่อแกว่งไปกระทบตัวกระดิ่งจะมีเสียงดัง.
ลูกเนรคุณ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกไม่รู้คุณพ่อแม่, ลูกอกตัญญู ก็ว่า.	ลูกเนรคุณ น. ลูกไม่รู้คุณพ่อแม่, ลูกอกตัญญู ก็ว่า.
ลูกในไส้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-สอ-เสือ-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกตัว.	ลูกในไส้ น. ลูกตัว.
ลูกบท เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง เพลงเล็ก ๆ ที่บรรเลงต่อจากเพลงใหญ่; เรียกลิเกที่ผู้แสดงเป็นตัวพระตัวนางไม่เข้าเครื่องอย่างโขน ละครหรือลิเกทรงเครื่อง ว่า ลิเกลูกบท.	ลูกบท น. เพลงเล็ก ๆ ที่บรรเลงต่อจากเพลงใหญ่; เรียกลิเกที่ผู้แสดงเป็นตัวพระตัวนางไม่เข้าเครื่องอย่างโขน ละครหรือลิเกทรงเครื่อง ว่า ลิเกลูกบท.
ลูกบวบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ไผ่ที่มัดรวมกันกลม ๆ แล้วทําเป็นแพ เรียกว่า แพลูกบวบ; ชายจีวรภิกษุที่ม้วนให้กลมแล้วพาดบ่าหรือหนีบรักแร้เมื่อเวลาครองผ้า เช่น พาดลูกบวบ หนีบลูกบวบ.	ลูกบวบ น. ชื่อไม้ไผ่ที่มัดรวมกันกลม ๆ แล้วทําเป็นแพ เรียกว่า แพลูกบวบ; ชายจีวรภิกษุที่ม้วนให้กลมแล้วพาดบ่าหรือหนีบรักแร้เมื่อเวลาครองผ้า เช่น พาดลูกบวบ หนีบลูกบวบ.
ลูกบอล เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่นหนัง ยาง พลาสติก ภายในมีลมอัด ใช้ในการเล่นกีฬาเป็นต้น, บอล ก็ว่า.	ลูกบอล น. ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่นหนัง ยาง พลาสติก ภายในมีลมอัด ใช้ในการเล่นกีฬาเป็นต้น, บอล ก็ว่า.
ลูกบอลลูน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกบัลลูน, บัลลูน หรือ บอลลูน ก็ว่า.	ลูกบอลลูน น. ลูกบัลลูน, บัลลูน หรือ บอลลูน ก็ว่า.
ลูกบันได เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ขั้นบันไดชนิดที่ชักขึ้นลงหรือยกไปมาได้, ลูกกระได ก็ว่า.	ลูกบันได น. ขั้นบันไดชนิดที่ชักขึ้นลงหรือยกไปมาได้, ลูกกระได ก็ว่า.
ลูกบัลลูน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลมขนาดใหญ่บรรจุแก๊สที่เบากว่าอากาศทำให้ลอยได้ ใช้ประโยชน์ในกิจการบางอย่าง เช่น ตรวจลมชั้นบน, ลูกบอลลูน บัลลูน หรือ บอลลูน ก็ว่า.	ลูกบัลลูน น. ลูกกลมขนาดใหญ่บรรจุแก๊สที่เบากว่าอากาศทำให้ลอยได้ ใช้ประโยชน์ในกิจการบางอย่าง เช่น ตรวจลมชั้นบน, ลูกบอลลูน บัลลูน หรือ บอลลูน ก็ว่า.
ลูกบ้าน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชาวบ้านที่อยู่ในปกครองของนายบ้าน ซึ่งในปัจจุบันได้แก่ กํานันและผู้ใหญ่บ้านหรือนายอําเภอแล้วแต่กรณี.	ลูกบ้าน น. ชาวบ้านที่อยู่ในปกครองของนายบ้าน ซึ่งในปัจจุบันได้แก่ กํานันและผู้ใหญ่บ้านหรือนายอําเภอแล้วแต่กรณี.
ลูกบาศก์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเหลี่ยมมี ๖ หน้า แต่ละหน้าเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส, เรียกลูกเต๋าที่ใช้ทอดในการเล่นสกา.	ลูกบาศก์ น. ลูกเหลี่ยมมี ๖ หน้า แต่ละหน้าเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส, เรียกลูกเต๋าที่ใช้ทอดในการเล่นสกา.
ลูกบิด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์สําหรับจับบิดเพื่อปิด เปิดประตูหน้าต่าง เดิมทําเป็นลูกกลม ๆ; อุปกรณ์เครื่องแก้ววิทยาศาสตร์สําหรับปิดเปิดให้ของเหลวเป็นต้นหยุดผ่านหรือไหลผ่าน; อุปกรณ์สําหรับบิดเร่งหรือลดสายเครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีดหรือเครื่องสีให้ตึงหรือหย่อน มักทําด้วยไม้หรืองา.	ลูกบิด น. อุปกรณ์สําหรับจับบิดเพื่อปิด เปิดประตูหน้าต่าง เดิมทําเป็นลูกกลม ๆ; อุปกรณ์เครื่องแก้ววิทยาศาสตร์สําหรับปิดเปิดให้ของเหลวเป็นต้นหยุดผ่านหรือไหลผ่าน; อุปกรณ์สําหรับบิดเร่งหรือลดสายเครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีดหรือเครื่องสีให้ตึงหรือหย่อน มักทําด้วยไม้หรืองา.
ลูกบุญธรรม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัว.	ลูกบุญธรรม น. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงเป็นลูกของตัว.
ลูกเบี้ยว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ ทําหน้าที่ดันทองขาวในจานจ่ายให้แยกจากกัน เพื่อตัดวงจรไฟตํ่าให้ไปเกิดไฟแรงสูงที่คอยล์; อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ทําหน้าที่ควบคุมการปิดเปิดของลิ้นเครื่องยนต์ เพื่อรับไอดีเข้าไปเผาไหม้และถ่ายไอเสียออกตามจังหวะที่ถูกต้อง.	ลูกเบี้ยว น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ ทําหน้าที่ดันทองขาวในจานจ่ายให้แยกจากกัน เพื่อตัดวงจรไฟตํ่าให้ไปเกิดไฟแรงสูงที่คอยล์; อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ทําหน้าที่ควบคุมการปิดเปิดของลิ้นเครื่องยนต์ เพื่อรับไอดีเข้าไปเผาไหม้และถ่ายไอเสียออกตามจังหวะที่ถูกต้อง.
ลูกแบดมินตัน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกขนไก่ที่ใช้ในการเล่นแบดมินตัน, ลูกขนไก่ ก็ว่า.	ลูกแบดมินตัน น. ลูกขนไก่ที่ใช้ในการเล่นแบดมินตัน, ลูกขนไก่ ก็ว่า.
ลูกประคบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ ใช้อังไฟนาบหรือกดคลึงตามร่างกายตรงบริเวณที่ปวดหรือโนเป็นต้น.	ลูกประคบ น. ผ้าห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ ใช้อังไฟนาบหรือกดคลึงตามร่างกายตรงบริเวณที่ปวดหรือโนเป็นต้น.
ลูกประคำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้หรือแก้วเป็นต้นที่ทําเป็นเม็ดกลมมีรูตรงกลางร้อยด้วยด้ายหรือไหม ส่วนมากมี ๑๐๘ ลูก สําหรับนักบวชมีฤษีเป็นต้นใช้สวมคอเพื่อกําหนดนับการบริกรรมภาวนา คือเมื่อบริกรรมภาวนาจบครั้งหนึ่ง ๆ ก็รูดไว้เม็ดหนึ่ง, เครื่องประดับที่ทําเช่นนั้น.	ลูกประคำ น. ไม้หรือแก้วเป็นต้นที่ทําเป็นเม็ดกลมมีรูตรงกลางร้อยด้วยด้ายหรือไหม ส่วนมากมี ๑๐๘ ลูก สําหรับนักบวชมีฤษีเป็นต้นใช้สวมคอเพื่อกําหนดนับการบริกรรมภาวนา คือเมื่อบริกรรมภาวนาจบครั้งหนึ่ง ๆ ก็รูดไว้เม็ดหนึ่ง, เครื่องประดับที่ทําเช่นนั้น.
ลูกประดู่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ทหารเรือ.	ลูกประดู่ (ปาก) น. ทหารเรือ.
ลูกประสม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้หรือสัตว์ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ต่างชนิดกัน, ลูกผสม ก็ว่า.	ลูกประสม น. ต้นไม้หรือสัตว์ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ต่างชนิดกัน, ลูกผสม ก็ว่า.
ลูกประสัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้หมุดสําหรับตรึงกงเรือเป็นต้นต่างตะปู, ประสัก ก็ว่า.	ลูกประสัก น. ไม้หมุดสําหรับตรึงกงเรือเป็นต้นต่างตะปู, ประสัก ก็ว่า.
ลูกประหล่ำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับข้อมือ มักทําเป็นลูกกลม ๆ หรือเป็นกลีบอย่างลูกมะยม หรือเป็นเหลี่ยมเป็นต้น สลักเป็นลวดลาย เดิมมีสีแดง ๆ, ปะวะหลํ่า ก็ว่า.	ลูกประหล่ำ น. เครื่องประดับข้อมือ มักทําเป็นลูกกลม ๆ หรือเป็นกลีบอย่างลูกมะยม หรือเป็นเหลี่ยมเป็นต้น สลักเป็นลวดลาย เดิมมีสีแดง ๆ, ปะวะหลํ่า ก็ว่า.
ลูกปราย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกตะกั่วหรือลูกเหล็กเล็ก ๆ สําหรับยัดใส่ในลํากล้องปืนครั้งละหลายลูก เมื่อยิงไปครั้งหนึ่ง ๆ ลูกจะกระจายไป, กระสุนปืนชนิดที่มีลูกตะกั่วหรือลูกเหล็กเล็ก ๆ หลาย ๆ ลูกผสมปนอยู่กับดินปืนในนัดเดียวกัน เวลายิงจะกระจายออก เช่น ปืนลูกซองใช้กระสุนลูกปราย.	ลูกปราย น. ลูกตะกั่วหรือลูกเหล็กเล็ก ๆ สําหรับยัดใส่ในลํากล้องปืนครั้งละหลายลูก เมื่อยิงไปครั้งหนึ่ง ๆ ลูกจะกระจายไป, กระสุนปืนชนิดที่มีลูกตะกั่วหรือลูกเหล็กเล็ก ๆ หลาย ๆ ลูกผสมปนอยู่กับดินปืนในนัดเดียวกัน เวลายิงจะกระจายออก เช่น ปืนลูกซองใช้กระสุนลูกปราย.
ลูกปละ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกวัวหรือควายที่ออกในคราวที่เจ้าของปล่อยอยู่ตามทุ่งตามป่า ซึ่งพ่อหรือแม่สมจรกับวัวป่าหรือควายป่า.	ลูกปละ น. ลูกวัวหรือควายที่ออกในคราวที่เจ้าของปล่อยอยู่ตามทุ่งตามป่า ซึ่งพ่อหรือแม่สมจรกับวัวป่าหรือควายป่า.
ลูกปลา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง กระดาษที่ทําเป็นชิ้นกลม ๆ เล็ก ๆ ปิดตามตัวว่าวเพื่อตรึงด้ายสักให้ติดกับกระดาษ.	ลูกปลา น. กระดาษที่ทําเป็นชิ้นกลม ๆ เล็ก ๆ ปิดตามตัวว่าวเพื่อตรึงด้ายสักให้ติดกับกระดาษ.
ลูกป้อม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ที่กำบังตัวทหารที่รักษาการณ์อยู่บนกำแพงป้อม เป็นรูปสี่เหลี่ยม.	ลูกป้อม น. ที่กำบังตัวทหารที่รักษาการณ์อยู่บนกำแพงป้อม เป็นรูปสี่เหลี่ยม.
ลูกปะกน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-นอ-หนู	น.ไม้ลูกสกัดฝาเรือนสําหรับเอากระดานกรุ, ปะกน ก็เรียก.	ลูกปะกน น.ไม้ลูกสกัดฝาเรือนสําหรับเอากระดานกรุ, ปะกน ก็เรียก.
ลูกปัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสําหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ.	ลูกปัด น. เม็ดแก้วเป็นต้นมีรูตรงกลางสําหรับร้อยเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ.
ลูกปา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แถบหรือชิ้นกระดาษสีต่าง ๆ ที่ใช้โปรยหรือขว้างปากันในงานรื่นเริงเป็นต้น.	ลูกปา น. แถบหรือชิ้นกระดาษสีต่าง ๆ ที่ใช้โปรยหรือขว้างปากันในงานรื่นเริงเป็นต้น.
ลูกป่า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้หรือสัตว์ที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติ, มักใช้เรียกปลากัดหรือปลาเข็ม.	ลูกป่า น. ต้นไม้หรือสัตว์ที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติ, มักใช้เรียกปลากัดหรือปลาเข็ม.
ลูกปืน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ยัดใส่ในลํากล้องปืนแล้วยิง, กระสุนที่บรรจุในลํากล้องปืนสําหรับยิง ประกอบด้วยปลอกโลหะ ตรงปลายด้านหนึ่งมีหัวกระสุนโลหะ ถ้าเป็นปืนลูกซอง ปลอกทําด้วยกระดาษแข็ง ไม่มีหัวกระสุน แต่มีลูกปรายหลายลูกอยู่ภายใน ทั้ง ๒ ชนิดมีดินปืนอยู่ตรงกลางและมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก, กระสุนปืน; ลูกเหล็กที่มีลักษณะกลม ทรงกระบอก หรือทรงกรวย ใส่ในตลับรองเพลาเครื่องจักรเป็นต้น เพื่อให้หมุนหรือเคลื่อนไปได้คล่อง.	ลูกปืน น. ลูกตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ยัดใส่ในลํากล้องปืนแล้วยิง, กระสุนที่บรรจุในลํากล้องปืนสําหรับยิง ประกอบด้วยปลอกโลหะ ตรงปลายด้านหนึ่งมีหัวกระสุนโลหะ ถ้าเป็นปืนลูกซอง ปลอกทําด้วยกระดาษแข็ง ไม่มีหัวกระสุน แต่มีลูกปรายหลายลูกอยู่ภายใน ทั้ง ๒ ชนิดมีดินปืนอยู่ตรงกลางและมีเชื้อปะทุอยู่ก้นปลอก, กระสุนปืน; ลูกเหล็กที่มีลักษณะกลม ทรงกระบอก หรือทรงกรวย ใส่ในตลับรองเพลาเครื่องจักรเป็นต้น เพื่อให้หมุนหรือเคลื่อนไปได้คล่อง.
ลูกแป เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีเตะตะกร้อท่าหนึ่งด้วยหน้าเท้า คือ ทั้งฝ่าเท้าและข้างเท้าพร้อม ๆ กัน.	ลูกแป น. วิธีเตะตะกร้อท่าหนึ่งด้วยหน้าเท้า คือ ทั้งฝ่าเท้าและข้างเท้าพร้อม ๆ กัน.
ลูกโป่ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ถุงทำด้วยยางหรือพลาสติกเป็นต้นที่เป่าหรืออัดลมให้ยืดโป่งเป็นรูปต่าง ๆ ได้.	ลูกโป่ง น. ถุงทำด้วยยางหรือพลาสติกเป็นต้นที่เป่าหรืออัดลมให้ยืดโป่งเป็นรูปต่าง ๆ ได้.
ลูกโป่งสวรรค์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-งอ-งู-สอ-เสือ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทําให้ลอยได้, ลูกสวรรค์ ก็ว่า.	ลูกโป่งสวรรค์ น. ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทําให้ลอยได้, ลูกสวรรค์ ก็ว่า.
ลูกผม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ผมอ่อนที่อยู่ตามตีนผมตรงหน้าผากและท้ายทอย.	ลูกผม น. ผมอ่อนที่อยู่ตามตีนผมตรงหน้าผากและท้ายทอย.
ลูกผสม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สอ-เสือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้หรือสัตว์ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ต่างชนิดกัน เช่น กล้วยไม้ลูกผสม สุนัขลูกผสม, ลูกประสม ก็ว่า.	ลูกผสม น. ต้นไม้หรือสัตว์ที่เกิดจากการผสมพันธุ์ต่างชนิดกัน เช่น กล้วยไม้ลูกผสม สุนัขลูกผสม, ลูกประสม ก็ว่า.
ลูกผักชี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกผลของผักชี กลิ่นหอม ใช้เป็นเครื่องเทศ.	ลูกผักชี น. ชื่อเรียกผลของผักชี กลิ่นหอม ใช้เป็นเครื่องเทศ.
ลูกผักบุ้ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกตุ้มที่ห้อยสายสร้อยข้อมือ มีลักษณะคล้ายลูกของผักบุ้ง.	ลูกผักบุ้ง น. ลูกตุ้มที่ห้อยสายสร้อยข้อมือ มีลักษณะคล้ายลูกของผักบุ้ง.
ลูกผีลูกคน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หวังเป็นที่แน่นอนยังไม่ได้, มักใช้ในกรณีสำคัญ ๆ เช่น เด็กที่เกิดใหม่จะรอดหรือไม่ ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่ การสอบไล่ครั้งนี้ ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่.	ลูกผีลูกคน (สำ) ว. หวังเป็นที่แน่นอนยังไม่ได้, มักใช้ในกรณีสำคัญ ๆ เช่น เด็กที่เกิดใหม่จะรอดหรือไม่ ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่ การสอบไล่ครั้งนี้ ยังเป็นลูกผีลูกคนอยู่.
ลูกผู้ชาย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผู้ชายที่มีความยุติธรรม ความซื่อสัตย์ เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ และมีความรับผิดชอบ เป็นต้น.	ลูกผู้ชาย น. เรียกผู้ชายที่มีความยุติธรรม ความซื่อสัตย์ เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ และมีความรับผิดชอบ เป็นต้น.
ลูกผู้น้อง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ญาติที่เป็นลูกของน้าหรืออา.	ลูกผู้น้อง น. ญาติที่เป็นลูกของน้าหรืออา.
ลูกผู้พี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ญาติที่เป็นลูกของลุงหรือป้า.	ลูกผู้พี่ น. ญาติที่เป็นลูกของลุงหรือป้า.
ลูกผู้หญิง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผู้หญิงที่มีความสุภาพเรียบร้อย สงบเสงี่ยม อ่อนโยน รู้จักรักนวลสงวนตัว ประกอบด้วยเมตตากรุณา และรู้จักการบ้านการเรือน เป็นต้น.	ลูกผู้หญิง น. เรียกผู้หญิงที่มีความสุภาพเรียบร้อย สงบเสงี่ยม อ่อนโยน รู้จักรักนวลสงวนตัว ประกอบด้วยเมตตากรุณา และรู้จักการบ้านการเรือน เป็นต้น.
ลูกไผ่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ผอ-ผึ้ง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของไผ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเมล็ดข้าวสาร เมื่อตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่ เรียก ขุยไผ่ แล้วจะทําให้ไผ่ต้นนั้นตาย เรียกว่า ไผ่ตายขุย.	ลูกไผ่ น. ลูกของไผ่ซึ่งมีลักษณะคล้ายเมล็ดข้าวสาร เมื่อตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่ เรียก ขุยไผ่ แล้วจะทําให้ไผ่ต้นนั้นตาย เรียกว่า ไผ่ตายขุย.
ลูกฝาแฝด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ฝอ-ฝา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูก ๒ คนที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจมีร่างกายติดกันหรือไม่ติดกันก็ได้ มักมีหน้าตาเหมือนกัน.	ลูกฝาแฝด น. ลูก ๒ คนที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจมีร่างกายติดกันหรือไม่ติดกันก็ได้ มักมีหน้าตาเหมือนกัน.
ลูกแฝด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ฝอ-ฝา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจเป็นแฝด ๒ คน ๓ คน หรือมากกว่านั้นก็ได้.	ลูกแฝด น. ลูกที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจเป็นแฝด ๒ คน ๓ คน หรือมากกว่านั้นก็ได้.
ลูกพรรค เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง สมาชิกที่มิได้เป็นหัวหน้าของพรรคการเมือง.	ลูกพรรค น. สมาชิกที่มิได้เป็นหัวหน้าของพรรคการเมือง.
ลูกพรวน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง โลหะทําเป็นรูปกลมกลวง มีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกคอสัตว์หรือข้อเท้าเป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกกระพรวน ก็ว่า; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน หมายถึง มะหิ่ง หรือ หมากหิ่ง.	ลูกพรวน น. โลหะทําเป็นรูปกลมกลวง มีลูกกลิ้งเล็ก ๆ อยู่ข้างในเพื่อให้เกิดเสียง ใช้ผูกคอสัตว์หรือข้อเท้าเป็นต้น, กระพรวน พรวน หรือ ลูกกระพรวน ก็ว่า; (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) มะหิ่ง หรือ หมากหิ่ง.
ลูกพริก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับรูปคล้ายเมล็ดพริก ทำด้วยทอง เงิน นาก หรืองา เป็นต้น สําหรับร้อยคาดเอวเด็กผู้ชาย.	ลูกพริก น. เครื่องประดับรูปคล้ายเมล็ดพริก ทำด้วยทอง เงิน นาก หรืองา เป็นต้น สําหรับร้อยคาดเอวเด็กผู้ชาย.
ลูกพลู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับเครื่องแต่งตัวของช้างห้อยเป็นระย้าเรียงเป็นแถวลงมา มักทำด้วยทองเหลืองหรือเงินกะไหล่.	ลูกพลู น. เครื่องประดับเครื่องแต่งตัวของช้างห้อยเป็นระย้าเรียงเป็นแถวลงมา มักทำด้วยทองเหลืองหรือเงินกะไหล่.
ลูกพี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง คําที่ลูกน้องหรือลูกสมุนเรียกเพื่อยกย่องผู้ที่เป็นหัวหน้านักเลงเป็นต้น.	ลูกพี่ (ปาก) น. คําที่ลูกน้องหรือลูกสมุนเรียกเพื่อยกย่องผู้ที่เป็นหัวหน้านักเลงเป็นต้น.
ลูกพี่ลูกน้อง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ญาติที่เป็นลูกของลุง ป้า น้า หรืออา.	ลูกพี่ลูกน้อง น. ญาติที่เป็นลูกของลุง ป้า น้า หรืออา.
ลูกฟัก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นกระดานที่ใส่ในกรอบบานประตูหน้าต่างเป็นต้นของเรือนฝากระดานแบบทรงไทย.	ลูกฟัก น. แผ่นกระดานที่ใส่ในกรอบบานประตูหน้าต่างเป็นต้นของเรือนฝากระดานแบบทรงไทย.
ลูกฟักหน้าพรหม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้กรุในช่องจั่วลูกฟักเรือนทรงไทยเพื่อกันฝนสาด.	ลูกฟักหน้าพรหม น. ไม้กรุในช่องจั่วลูกฟักเรือนทรงไทยเพื่อกันฝนสาด.
ลูกฟุตบอล เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น หนังยาง พลาสติก ภายในมีลมอัด ใช้ในการเล่นฟุตบอล.	ลูกฟุตบอล น. ลูกกลมทำด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น หนังยาง พลาสติก ภายในมีลมอัด ใช้ในการเล่นฟุตบอล.
ลูกฟูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ลอนของฟูกเป็นต้น, เรียกกระเบื้อง สังกะสี หรือกระดาษ เป็นต้น ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระเบื้องลูกฟูก สังกะสีลูกฟูก กระดาษลูกฟูก.	ลูกฟูก น. ลอนของฟูกเป็นต้น, เรียกกระเบื้อง สังกะสี หรือกระดาษ เป็นต้น ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระเบื้องลูกฟูก สังกะสีลูกฟูก กระดาษลูกฟูก.
ลูกไฟ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่แยกออกจากวัตถุกําลังลุกเป็นไฟแล้วกระเด็นหรือกระจายออกไปเป็นดวงไฟน้อย ๆ จํานวนมากบ้างน้อยบ้าง เช่น ลูกไฟพะเนียง ลูกไฟจากปล่องเรือโยง ลูกไฟจากเตาถ่าน.	ลูกไฟ น. ส่วนที่แยกออกจากวัตถุกําลังลุกเป็นไฟแล้วกระเด็นหรือกระจายออกไปเป็นดวงไฟน้อย ๆ จํานวนมากบ้างน้อยบ้าง เช่น ลูกไฟพะเนียง ลูกไฟจากปล่องเรือโยง ลูกไฟจากเตาถ่าน.
ลูกมโหตร เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[–มะโหด] เป็นคำนาม หมายถึง พวงอุบะซึ่งห้อยประดับอยู่ที่คันดาลฉัตร ทำด้วยผ้าตาดทอง, พวงมโหตร ก็ว่า.	ลูกมโหตร [–มะโหด] น. พวงอุบะซึ่งห้อยประดับอยู่ที่คันดาลฉัตร ทำด้วยผ้าตาดทอง, พวงมโหตร ก็ว่า.
ลูกมะหวด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกตั้งมักทำด้วยหินหรือไม้เป็นต้น เป็นรูปกลม ๆ ป้อม ๆ คล้ายผลมะหวดเรียงกันเป็นลูกกรงใช้แทนหน้าต่าง เช่น ลูกมะหวดที่ปราสาทหิน.	ลูกมะหวด น. ลูกตั้งมักทำด้วยหินหรือไม้เป็นต้น เป็นรูปกลม ๆ ป้อม ๆ คล้ายผลมะหวดเรียงกันเป็นลูกกรงใช้แทนหน้าต่าง เช่น ลูกมะหวดที่ปราสาทหิน.
ลูกมาด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เรือมาดที่ขุดแล้วแต่ยังไม่ได้เบิก, มาดเรือโกลน ก็เรียก. ในวงเล็บ ดู มาด เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก.	ลูกมาด น. เรือมาดที่ขุดแล้วแต่ยังไม่ได้เบิก, มาดเรือโกลน ก็เรียก. (ดู มาด).
ลูกมือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ทําการตามคําแนะนําของหัวหน้า เช่น ลูกมือทำกับข้าว.	ลูกมือ น. ผู้ทําการตามคําแนะนําของหัวหน้า เช่น ลูกมือทำกับข้าว.
ลูกเมียน้อย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของเมียน้อยซึ่งมีสิทธิ์ด้อยกว่าลูกของเมียหลวง, โดยปริยายหมายถึงผู้มีฐานะไม่เทียมหน้าเทียมตาผู้อื่นหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บางคนบ่นว่าสถาบันของตนเป็นลูกเมียน้อย.	ลูกเมียน้อย น. ลูกของเมียน้อยซึ่งมีสิทธิ์ด้อยกว่าลูกของเมียหลวง, โดยปริยายหมายถึงผู้มีฐานะไม่เทียมหน้าเทียมตาผู้อื่นหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น บางคนบ่นว่าสถาบันของตนเป็นลูกเมียน้อย.
ลูกเมียหลวง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของเมียหลวงซึ่งมีสิทธิ์มากกว่าลูกของเมียน้อย, โดยปริยายหมายถึงผู้มีฐานะเหนือกว่าผู้อื่นหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หลายคนมองว่ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เป็นลูกเมียหลวง.	ลูกเมียหลวง น. ลูกของเมียหลวงซึ่งมีสิทธิ์มากกว่าลูกของเมียน้อย, โดยปริยายหมายถึงผู้มีฐานะเหนือกว่าผู้อื่นหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หลายคนมองว่ามหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ เป็นลูกเมียหลวง.
ลูกโม่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง วัตถุทําด้วยหิน เหล็ก ทองเหลือง เป็นต้น ให้มีรูปกลม ๆ ใช้โม่หรือบดสิ่งของ; ส่วนของปืนที่บรรจุกระสุน เมื่อลั่นไกแล้วหมุนได้เพื่อให้ลูกปืนตรงกับลํากล้อง.	ลูกโม่ น. วัตถุทําด้วยหิน เหล็ก ทองเหลือง เป็นต้น ให้มีรูปกลม ๆ ใช้โม่หรือบดสิ่งของ; ส่วนของปืนที่บรรจุกระสุน เมื่อลั่นไกแล้วหมุนได้เพื่อให้ลูกปืนตรงกับลํากล้อง.
ลูกไม้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ผลไม้, ลักษณนามว่า ผล.	ลูกไม้ ๑ น. ผลไม้, ลักษณนามว่า ผล.
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก.	ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น (สำ) น. ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก.
ลูกยอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง คําแสร้งเยินยอ.	ลูกยอ (ปาก) น. คําแสร้งเยินยอ.
ลูกยอด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ไข่งูจงอางฟองที่อยู่สูงสุด เรียกว่า ไข่ลูกยอด.	ลูกยอด น. ไข่งูจงอางฟองที่อยู่สูงสุด เรียกว่า ไข่ลูกยอด.
ลูกย่าง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกโซ่ตรวนที่ทําเป็นห่วงยาว ๆ สําหรับพอให้ก้าวย่างได้.	ลูกย่าง น. ลูกโซ่ตรวนที่ทําเป็นห่วงยาว ๆ สําหรับพอให้ก้าวย่างได้.
ลูกยาเธอ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง คํานําหน้านามพระราชโอรสในสมัยปลายรัชกาลที่ ๓ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกยาเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นเจ้า เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ.	ลูกยาเธอ (ราชา) น. คํานําหน้านามพระราชโอรสในสมัยปลายรัชกาลที่ ๓ ถึงปัจจุบัน, เรียกเต็มว่า พระเจ้าลูกยาเธอ, ถ้ามีพระมารดาเป็นเจ้า เรียกว่า สมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ.
ลูกยุ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.	ลูกยุ น. ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.
ลูกโยน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ดินที่ปั้นกลมแล้วเอาต้นหญ้าทําเป็นหางสําหรับขว้างไล่นกซึ่งมากินข้าวในนา; เรียกข้าวเหนียวที่ผัดกับกะทิใส่เกลือ นํ้าตาล ห่อด้วยใบมะพร้าวอ่อนหรือใบเตยไว้หางยาว แล้วต้มให้สุก ว่า ข้าวต้มลูกโยน.	ลูกโยน น. ดินที่ปั้นกลมแล้วเอาต้นหญ้าทําเป็นหางสําหรับขว้างไล่นกซึ่งมากินข้าวในนา; เรียกข้าวเหนียวที่ผัดกับกะทิใส่เกลือ นํ้าตาล ห่อด้วยใบมะพร้าวอ่อนหรือใบเตยไว้หางยาว แล้วต้มให้สุก ว่า ข้าวต้มลูกโยน.
ลูกรอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง อาหารชนิดหนึ่ง ทําด้วยไข่กรอกในไส้ไก่แล้วเอาไปต้มหรือนึ่งให้สุก ตัดเป็นแว่น ๆ เมื่อต้มในแกงจืดตอนปลายหัวท้ายจะบานตรงกลางเป็นร่องคล้ายรอก.	ลูกรอก น. อาหารชนิดหนึ่ง ทําด้วยไข่กรอกในไส้ไก่แล้วเอาไปต้มหรือนึ่งให้สุก ตัดเป็นแว่น ๆ เมื่อต้มในแกงจืดตอนปลายหัวท้ายจะบานตรงกลางเป็นร่องคล้ายรอก.
ลูกระนาด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกถนนที่มีผิวจราจรขรุขระมีลักษณะคล้ายลูกระนาดหรือลูกคลื่นว่า ถนนเป็นลูกระนาด, ถนนเป็นลูกคลื่น ก็ว่า, เรียกสะพานที่เอาไม้จริงมาตีอันเว้นอันว่า สะพานลูกระนาด.	ลูกระนาด ว. เรียกถนนที่มีผิวจราจรขรุขระมีลักษณะคล้ายลูกระนาดหรือลูกคลื่นว่า ถนนเป็นลูกระนาด, ถนนเป็นลูกคลื่น ก็ว่า, เรียกสะพานที่เอาไม้จริงมาตีอันเว้นอันว่า สะพานลูกระนาด.
ลูกระเบิด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีรูปร่างต่าง ๆ บรรจุดินระเบิดหรือสารเคมีบางอย่าง เมื่อเกิดการระเบิด บางชนิดมีอำนาจในการทำลาย เช่น ลูกระเบิดทำลาย ลูกระเบิดสังหาร บางชนิดก่อให้เกิดไฟไหม้ เช่น ลูกระเบิดเพลิง บางชนิดก่อให้เกิดอาการระคายเคืองแก่เยื่อตา เช่น ลูกระเบิดน้ำตา.	ลูกระเบิด น. สิ่งที่มีรูปร่างต่าง ๆ บรรจุดินระเบิดหรือสารเคมีบางอย่าง เมื่อเกิดการระเบิด บางชนิดมีอำนาจในการทำลาย เช่น ลูกระเบิดทำลาย ลูกระเบิดสังหาร บางชนิดก่อให้เกิดไฟไหม้ เช่น ลูกระเบิดเพลิง บางชนิดก่อให้เกิดอาการระคายเคืองแก่เยื่อตา เช่น ลูกระเบิดน้ำตา.
ลูกรัง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง หินแลงที่เป็นเม็ด ๆ.	ลูกรัง น. หินแลงที่เป็นเม็ด ๆ.
ลูกรุ่ย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง แก้วเป็นต้นที่ทําเป็นแท่งยาว ๆ คล้ายผลต้นรุ่ยสําหรับห้อยเป็นระย้า, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกรุ่ยชายผ้าม่าน.	ลูกรุ่ย น. แก้วเป็นต้นที่ทําเป็นแท่งยาว ๆ คล้ายผลต้นรุ่ยสําหรับห้อยเป็นระย้า, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลูกรุ่ยชายผ้าม่าน.
ลูกเรือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง กะลาสี, คนประจำอยู่ในเรือโดยสารหรือเรือประมงเป็นต้นยกเว้นชั้นหัวหน้าเช่นกัปตันหรือนายท้าย.	ลูกเรือ น. กะลาสี, คนประจำอยู่ในเรือโดยสารหรือเรือประมงเป็นต้นยกเว้นชั้นหัวหน้าเช่นกัปตันหรือนายท้าย.
ลูกลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งคล้ายตะกร้อ สานด้วยตอกบาง ๆ เป็นต้น ใช้ปักปลายไม้เพื่อให้หมุนดูทางลม.	ลูกลม ๑ น. สิ่งคล้ายตะกร้อ สานด้วยตอกบาง ๆ เป็นต้น ใช้ปักปลายไม้เพื่อให้หมุนดูทางลม.
ลูกล้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสําหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ล้อ ก็ว่า, โดยปริยายเรียกสิ่งที่เป็นวงกลมคล้ายลูกล้อเช่นขอบกระด้ง สําหรับเด็กตีเล่น.	ลูกล้อ ๑ น. ส่วนของรถซึ่งเป็นวงกลมสําหรับหมุนเคลื่อนพารถไป, ล้อ ก็ว่า, โดยปริยายเรียกสิ่งที่เป็นวงกลมคล้ายลูกล้อเช่นขอบกระด้ง สําหรับเด็กตีเล่น.
ลูกล้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีบรรเลงทํานองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทํานองอย่างใด พวกหลังก็จะบรรเลงเป็นทํานองซํ้าอย่างเดียวกัน และทํานองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้.	ลูกล้อ ๒ น. วิธีบรรเลงทํานองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทํานองอย่างใด พวกหลังก็จะบรรเลงเป็นทํานองซํ้าอย่างเดียวกัน และทํานองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้.
ลูกลอย เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ภายในถังน้ำของส้วมชักโครกเป็นต้น มีหน้าที่รักษาระดับน้ำในถังน้ำให้คงที่; อุปกรณ์ชนิดหนึ่งสำหรับเครื่องยนต์ อยู่ในคาร์บูเรเตอร์ ทำหน้าที่รักษาระดับน้ำมันเชื้อเพลิงภายในห้องลูกลอยให้คงที่.	ลูกลอย น. อุปกรณ์ภายในถังน้ำของส้วมชักโครกเป็นต้น มีหน้าที่รักษาระดับน้ำในถังน้ำให้คงที่; อุปกรณ์ชนิดหนึ่งสำหรับเครื่องยนต์ อยู่ในคาร์บูเรเตอร์ ทำหน้าที่รักษาระดับน้ำมันเชื้อเพลิงภายในห้องลูกลอยให้คงที่.
ลูกล่า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกคนสุดท้องที่เกิดมาโดยไม่คาดว่าจะมีอีกแล้ว แต่ไม่ห่างจากพี่มากเท่าลูกหลง, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาเฉพาะถิ่น หมายถึง ลูกคนสุดท้อง.	ลูกล่า น. ลูกคนสุดท้องที่เกิดมาโดยไม่คาดว่าจะมีอีกแล้ว แต่ไม่ห่างจากพี่มากเท่าลูกหลง, (ถิ่น) ลูกคนสุดท้อง.
ลูกลิงลูกค่าง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเด็กที่อยู่ไม่สุข ซุกซนมาก ชอบปีนป่าย หกคะเมนตีลังกาเป็นต้น.	ลูกลิงลูกค่าง น. เรียกเด็กที่อยู่ไม่สุข ซุกซนมาก ชอบปีนป่าย หกคะเมนตีลังกาเป็นต้น.
ลูกเล่น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง เล่ห์เหลี่ยม, ชั้นเชิง, กลเม็ด.	ลูกเล่น (ปาก) น. เล่ห์เหลี่ยม, ชั้นเชิง, กลเม็ด.
ลูกเลี้ยง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่ติดพ่อหรือแม่มา; ลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงต่างลูก, ลูกบุญธรรม ก็ว่า.	ลูกเลี้ยง น. ลูกที่ติดพ่อหรือแม่มา; ลูกของคนอื่นซึ่งเอามาเลี้ยงต่างลูก, ลูกบุญธรรม ก็ว่า.
ลูกเลื่อน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ในปืนชนิดมีแหนบกระสุน อยู่ในลำกล้อง มีหน้าที่กดกระสุนปืนไม่ให้ตรงลำกล้อง เมื่อขึ้นไกจะดันกระสุนปืนให้เลื่อนขึ้นและเข้าสู่ลำกล้อง.	ลูกเลื่อน น. อุปกรณ์ในปืนชนิดมีแหนบกระสุน อยู่ในลำกล้อง มีหน้าที่กดกระสุนปืนไม่ให้ตรงลำกล้อง เมื่อขึ้นไกจะดันกระสุนปืนให้เลื่อนขึ้นและเข้าสู่ลำกล้อง.
ลูกโลก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง หุ่นจําลองของโลกที่ทําขึ้นเพื่อใช้แสดงรูปทรงสัณฐานของโลก มีแผนที่แสดงตําแหน่งต่าง ๆ บนพื้นโลก ทำด้วยกระดาษ โลหะ หรือพลาสติก เป็นต้น.	ลูกโลก น. หุ่นจําลองของโลกที่ทําขึ้นเพื่อใช้แสดงรูปทรงสัณฐานของโลก มีแผนที่แสดงตําแหน่งต่าง ๆ บนพื้นโลก ทำด้วยกระดาษ โลหะ หรือพลาสติก เป็นต้น.
ลูกไล่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ปลากัดหรือปลาเข็มที่ใช้สําหรับให้ปลาที่เลี้ยงไว้ไล่เพื่อซ้อมกําลัง, โดยปริยายหมายถึงคนที่ยอมเป็นรองเขาเสมอ.	ลูกไล่ น. ปลากัดหรือปลาเข็มที่ใช้สําหรับให้ปลาที่เลี้ยงไว้ไล่เพื่อซ้อมกําลัง, โดยปริยายหมายถึงคนที่ยอมเป็นรองเขาเสมอ.
ลูกวัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง พระที่ไม่ใช่สมภาร.	ลูกวัด น. พระที่ไม่ใช่สมภาร.
ลูกเวรลูกกรรม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียอกเสียใจ หรือได้รับความเดือดร้อน.	ลูกเวรลูกกรรม น. ลูกที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียอกเสียใจ หรือได้รับความเดือดร้อน.
ลูกศร เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายที่ใช้ชี้บอกทางเป็นต้น มีลักษณะคล้ายส่วนปลายของลูกศร รูปดังนี้ →; ลูกธนู, ลักษณนามว่า ดอก.	ลูกศร น. เครื่องหมายที่ใช้ชี้บอกทางเป็นต้น มีลักษณะคล้ายส่วนปลายของลูกศร รูปดังนี้ →; ลูกธนู, ลักษณนามว่า ดอก.
ลูกศิษย์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ศึกษาเล่าเรียนหรือผู้เยาว์วัยซึ่งอยู่ในความดูแลคุ้มครองของอาจารย์, ศิษย์ หรือ ลูกศิษย์ลูกหา ก็ว่า.	ลูกศิษย์ น. ผู้ศึกษาเล่าเรียนหรือผู้เยาว์วัยซึ่งอยู่ในความดูแลคุ้มครองของอาจารย์, ศิษย์ หรือ ลูกศิษย์ลูกหา ก็ว่า.
ลูกศิษย์ลูกหา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกศิษย์.	ลูกศิษย์ลูกหา น. ลูกศิษย์.
ลูกสมภารหลานเจ้าวัด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเจ้านาย, ลูกผู้มีอํานาจ, มีความหมายทํานองเดียวกับ ลูกท่านหลานเธอ.	ลูกสมภารหลานเจ้าวัด (สำ) น. ลูกเจ้านาย, ลูกผู้มีอํานาจ, มีความหมายทํานองเดียวกับ ลูกท่านหลานเธอ.
ลูกสมุน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง บริวาร, คนอยู่ในบังคับ.	ลูกสมุน (ปาก) น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ.
ลูกสวน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกพลาสติกหรือลูกยางมีลักษณะกลม ๆ ตอนบนแหลมมีรูใส่น้ำยาหรือน้ำสบู่สำหรับใช้สวนอุจจาระ.	ลูกสวน น. ลูกพลาสติกหรือลูกยางมีลักษณะกลม ๆ ตอนบนแหลมมีรูใส่น้ำยาหรือน้ำสบู่สำหรับใช้สวนอุจจาระ.
ลูกสวรรค์ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทําให้ลอยได้, ลูกโป่งสวรรค์ ก็ว่า.	ลูกสวรรค์ น. ลูกโป่งที่อัดด้วยแก๊สไฮโดรเจนทําให้ลอยได้, ลูกโป่งสวรรค์ ก็ว่า.
ลูกสวาท เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ชายที่ประพฤติตนอย่างนางบําเรอ.	ลูกสวาท น. ชายที่ประพฤติตนอย่างนางบําเรอ.
ลูกสะกด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกประคำที่เป็นลูกคั่น.	ลูกสะกด น. ลูกประคำที่เป็นลูกคั่น.
ลูกสะบ้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า.	ลูกสะบ้า น. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า.
ลูกสะใภ้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-พอ-สำ-เพา-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงซึ่งเป็นเมียของลูกชาย.	ลูกสะใภ้ น. หญิงซึ่งเป็นเมียของลูกชาย.
ลูกสักหลาด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเทนนิส.	ลูกสักหลาด (ปาก) น. ลูกเทนนิส.
ลูกสุดท้อง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกคนสุดท้ายของพ่อแม่.	ลูกสุดท้อง น. ลูกคนสุดท้ายของพ่อแม่.
ลูกสูบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ ทําหน้าที่อัดไอนํ้ามันเชื้อเพลิงผสมอากาศเข้าไปในกระบอกสูบเพื่อให้จุดระเบิด แล้วรับกําลังจากแรงระเบิดส่งต่อไปยังก้านสูบ แล้วขับไล่ไอเสียออกไปด้วย.	ลูกสูบ น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่งในเครื่องยนต์ ทําหน้าที่อัดไอนํ้ามันเชื้อเพลิงผสมอากาศเข้าไปในกระบอกสูบเพื่อให้จุดระเบิด แล้วรับกําลังจากแรงระเบิดส่งต่อไปยังก้านสูบ แล้วขับไล่ไอเสียออกไปด้วย.
ลูกเสือ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง สมาชิกแห่งองค์การที่มีวัตถุประสงค์ในการฝึกหัดอบรมบ่มนิสัยเด็กชายให้เป็นพลเมืองดีตามจารีตประเพณี มีอุดมคติและความรับผิดชอบตัวเองและต่อผู้อื่นเป็นต้น.	ลูกเสือ น. สมาชิกแห่งองค์การที่มีวัตถุประสงค์ในการฝึกหัดอบรมบ่มนิสัยเด็กชายให้เป็นพลเมืองดีตามจารีตประเพณี มีอุดมคติและความรับผิดชอบตัวเองและต่อผู้อื่นเป็นต้น.
ลูกเสือลูกตะเข้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงไว้แล้วกลับทำร้ายคนเลี้ยงในภายหลัง.	ลูกเสือลูกตะเข้ น. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงไว้แล้วกลับทำร้ายคนเลี้ยงในภายหลัง.
ลูกหนัง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ลูกฟุตบอล.	ลูกหนัง (ปาก) น. ลูกฟุตบอล.
ลูกหนี้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นหนี้, คู่กับ เจ้าหนี้; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง บุคคลผู้มีหนี้กับบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้.	ลูกหนี้ น. ผู้เป็นหนี้, คู่กับ เจ้าหนี้; (กฎ) บุคคลผู้มีหนี้กับบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า เจ้าหนี้.
ลูกหนุน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สนับสนุนให้กำลังใจในการกีฬาหรือการต่อสู้เป็นต้น.	ลูกหนุน น. ผู้สนับสนุนให้กำลังใจในการกีฬาหรือการต่อสู้เป็นต้น.
ลูกหนู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ดอกไม้ไฟที่จุดให้แล่นไปตามสายลวด.	ลูกหนู ๑ น. ดอกไม้ไฟที่จุดให้แล่นไปตามสายลวด.
ลูกหนู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่นูนขึ้นบนกล้ามเนื้อเวลาเอามือดึงหรือฟันที่แขน, ต่อมนํ้าเหลืองที่โตขึ้นและคลําได้เป็นก้อนบริเวณใต้หูใต้ขากรรไกรล่างและใต้คาง.	ลูกหนู ๒ น. ส่วนที่นูนขึ้นบนกล้ามเนื้อเวลาเอามือดึงหรือฟันที่แขน, ต่อมนํ้าเหลืองที่โตขึ้นและคลําได้เป็นก้อนบริเวณใต้หูใต้ขากรรไกรล่างและใต้คาง.
ลูกหนู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือช่างชนิดหนึ่ง ใช้สำหรับตัดและขัดกระเบื้องปูพื้น.	ลูกหนู ๓ น. เครื่องมือช่างชนิดหนึ่ง ใช้สำหรับตัดและขัดกระเบื้องปูพื้น.
ลูกหมด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เพลงสั้น ๆ จังหวะเร็ว บรรเลงต่อท้ายเพลง ๓ ชั้นเป็นต้น แสดงว่าจบการบรรเลงชุดนั้น ๆ เรียกว่า ลูกหมดคือจบหรือหมดไปชุดหนึ่ง.	ลูกหมด น. เพลงสั้น ๆ จังหวะเร็ว บรรเลงต่อท้ายเพลง ๓ ชั้นเป็นต้น แสดงว่าจบการบรรเลงชุดนั้น ๆ เรียกว่า ลูกหมดคือจบหรือหมดไปชุดหนึ่ง.
ลูกหม่อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกกะแอ หรือ ลูกแหง่ ก็เรียก.	ลูกหม่อ น. ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกกะแอ หรือ ลูกแหง่ ก็เรียก.
ลูกหมาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต่อมในเพศชาย รูปร่างคล้ายเนื้อในของผลหมาก อยู่รอบท่อปัสสาวะส่วนต้นใต้กระเพาะปัสสาวะ ทําหน้าที่ผลิตนํ้าเลี้ยงเชื้ออสุจิบางส่วน; ส่วนใกล้โคนลึงค์สุนัขตัวผู้ที่พองขึ้นได้เพื่อให้ยึดติดกับอวัยวะเพศของตัวเมียในขณะผสมพันธุ์ ซึ่งเรียกว่า ติดเก้ง.	ลูกหมาก ๑ น. ชื่อต่อมในเพศชาย รูปร่างคล้ายเนื้อในของผลหมาก อยู่รอบท่อปัสสาวะส่วนต้นใต้กระเพาะปัสสาวะ ทําหน้าที่ผลิตนํ้าเลี้ยงเชื้ออสุจิบางส่วน; ส่วนใกล้โคนลึงค์สุนัขตัวผู้ที่พองขึ้นได้เพื่อให้ยึดติดกับอวัยวะเพศของตัวเมียในขณะผสมพันธุ์ ซึ่งเรียกว่า ติดเก้ง.
ลูกหมาก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ในส่วนช่วงล่างของรถยนต์ มีหน้าที่บังคับล้อและพวงมาลัยไม่ให้สั่น ทั้งช่วยผ่อนความสะเทือนของตัวรถด้วย.	ลูกหมาก ๒ น. อุปกรณ์ในส่วนช่วงล่างของรถยนต์ มีหน้าที่บังคับล้อและพวงมาลัยไม่ให้สั่น ทั้งช่วยผ่อนความสะเทือนของตัวรถด้วย.
ลูกหมู่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ลูกหลานที่ต้องถูกเกณฑ์รับราชการตามสังกัดของบิดามารดาในครั้งโบราณ.	ลูกหมู่ (โบ) น. ลูกหลานที่ต้องถูกเกณฑ์รับราชการตามสังกัดของบิดามารดาในครั้งโบราณ.
ลูกหลง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่เกิดทีหลังห่างจากพี่เป็นเวลานานปี; ลูกปืนที่ค้างอยู่ในกระบอกปืนโดยหลงลืม, ลูกปืนหรือสิ่งอื่นที่พลาดไปถูกผู้อื่นซึ่งมิได้หมายไว้, โดยปริยายหมายถึงการที่ผู้ใดผู้หนึ่งพลอยได้รับเคราะห์หรืออันตรายจากการกระทำของผู้อื่นโดยผู้กระทำมิได้มีเจตนาเช่นนั้น เช่น กรรมการห้ามมวยถูกลูกหลงของนักมวยลงไปหมอบกับพื้นเวที.	ลูกหลง น. ลูกที่เกิดทีหลังห่างจากพี่เป็นเวลานานปี; ลูกปืนที่ค้างอยู่ในกระบอกปืนโดยหลงลืม, ลูกปืนหรือสิ่งอื่นที่พลาดไปถูกผู้อื่นซึ่งมิได้หมายไว้, โดยปริยายหมายถึงการที่ผู้ใดผู้หนึ่งพลอยได้รับเคราะห์หรืออันตรายจากการกระทำของผู้อื่นโดยผู้กระทำมิได้มีเจตนาเช่นนั้น เช่น กรรมการห้ามมวยถูกลูกหลงของนักมวยลงไปหมอบกับพื้นเวที.
ลูกหลงแม่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง คำล้อเด็กที่หาแม่ไม่พบหรือสำคัญผิดคิดว่าหญิงอื่นเป็นแม่.	ลูกหลงแม่ น. คำล้อเด็กที่หาแม่ไม่พบหรือสำคัญผิดคิดว่าหญิงอื่นเป็นแม่.
ลูกหลวง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกของพระเจ้าแผ่นดิน; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง เรียกเมืองเอกที่พระโอรสของพระเจ้าแผ่นดินไปครองว่า เมืองลูกหลวง.	ลูกหลวง น. ลูกของพระเจ้าแผ่นดิน; (โบ) เรียกเมืองเอกที่พระโอรสของพระเจ้าแผ่นดินไปครองว่า เมืองลูกหลวง.
ลูกหลาน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีอายุคราวลูกหรือหลานที่เป็นญาติห่าง ๆ หรือที่นับว่าเป็นญาติ เช่น เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานฉันทั้งนั้น; ผู้สืบเชื้อสาย เช่น สมบัติเก่าลูกหลานเก็บรักษาไว้ได้.	ลูกหลาน น. ผู้มีอายุคราวลูกหรือหลานที่เป็นญาติห่าง ๆ หรือที่นับว่าเป็นญาติ เช่น เด็ก ๆ เหล่านี้ล้วนเป็นลูกหลานฉันทั้งนั้น; ผู้สืบเชื้อสาย เช่น สมบัติเก่าลูกหลานเก็บรักษาไว้ได้.
ลูก ๆ หลาน ๆ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกและหลานหลายคน.	ลูก ๆ หลาน ๆ น. ลูกและหลานหลายคน.
ลูกหัวแก้วหัวแหวน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-วอ-แหวน-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่พ่อแม่โปรดปรานมากที่สุด.	ลูกหัวแก้วหัวแหวน น. ลูกที่พ่อแม่โปรดปรานมากที่สุด.
ลูกหัวปี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกคนแรกของพ่อแม่.	ลูกหัวปี น. ลูกคนแรกของพ่อแม่.
ลูกหาบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกจ้างสําหรับหาบหามสัมภาระเดินทางในที่ทุรกันดาร.	ลูกหาบ น. ลูกจ้างสําหรับหาบหามสัมภาระเดินทางในที่ทุรกันดาร.
ลูกหิน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลมทําด้วยหินเป็นต้นสําหรับเด็กเล่น.	ลูกหิน น. ลูกกลมทําด้วยหินเป็นต้นสําหรับเด็กเล่น.
ลูกหินบด เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง หินแท่งกลมยาวสําหรับบดยา, คู่กับ แม่หินบด.	ลูกหินบด น. หินแท่งกลมยาวสําหรับบดยา, คู่กับ แม่หินบด.
ลูกหีบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหีบอ้อยรูปกลมเป็นเฟืองอย่างเครื่องจักร; สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายหีบใช้สําหรับรองก้าวขึ้นก้าวลงอย่างขั้นบันได.	ลูกหีบ น. เครื่องหีบอ้อยรูปกลมเป็นเฟืองอย่างเครื่องจักร; สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายหีบใช้สําหรับรองก้าวขึ้นก้าวลงอย่างขั้นบันได.
ลูกเห็บ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เม็ดนํ้าแข็งที่เกิดจากการกลั่นตัวของไอน้ำในอากาศแล้วตกลงมา.	ลูกเห็บ น. เม็ดนํ้าแข็งที่เกิดจากการกลั่นตัวของไอน้ำในอากาศแล้วตกลงมา.
ลูกเหม็น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารอินทรีย์ ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว ทำเป็นลูกกลม มีกลิ่นไม่ชวนดม ใช้ใส่ตู้หนังสือเป็นต้นเพื่อกันแมลงบางชนิด.	ลูกเหม็น น. สารอินทรีย์ ลักษณะเป็นของแข็ง สีขาว ทำเป็นลูกกลม มีกลิ่นไม่ชวนดม ใช้ใส่ตู้หนังสือเป็นต้นเพื่อกันแมลงบางชนิด.
ลูกแห เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ	เป็นคำนาม หมายถึง สายโซ่ตะกั่วเล็ก ๆ ที่ร้อยปากแหสําหรับถ่วง.	ลูกแห น. สายโซ่ตะกั่วเล็ก ๆ ที่ร้อยปากแหสําหรับถ่วง.
ลูกแหง่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-งอ-งู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกกะแอ ก็ว่า; เด็กตัวเล็ก ๆ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เหรียญกระษาปณ์อันเล็ก ๆ; โดยปริยายหมายถึงคนที่โตแล้วแต่ยังติดพ่อติดแม่เป็นต้น หรือยังทำอ้อนเหมือนเด็กเล็ก ๆ.	ลูกแหง่ น. ลูกควายตัวเล็ก ๆ เรียกตามเสียงที่มันร้อง, ลูกหม่อ หรือ ลูกกะแอ ก็ว่า; เด็กตัวเล็ก ๆ; (ปาก) เหรียญกระษาปณ์อันเล็ก ๆ; โดยปริยายหมายถึงคนที่โตแล้วแต่ยังติดพ่อติดแม่เป็นต้น หรือยังทำอ้อนเหมือนเด็กเล็ก ๆ.
ลูกอกตัญญู เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกไม่รู้คุณพ่อแม่, ลูกเนรคุณ ก็ว่า.	ลูกอกตัญญู น. ลูกไม่รู้คุณพ่อแม่, ลูกเนรคุณ ก็ว่า.
ลูกอม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลม ๆ ทําด้วยของต่าง ๆ ใช้อมเป็นเครื่องราง; ทอฟฟี่.	ลูกอม น. ลูกกลม ๆ ทําด้วยของต่าง ๆ ใช้อมเป็นเครื่องราง; ทอฟฟี่.
ลูกอ่อน เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเล็ก ๆ ที่ยังไม่หย่านม, เรียกพ่อหรือแม่ที่มีลูกเล็ก ๆ ยังไม่หย่านมว่า พ่อลูกอ่อน แม่ลูกอ่อน, โดยปริยายเรียกบุคคลที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องมีผู้อื่นคอยดูแลอย่างใกล้ชิด (มักใช้แก่ผู้สูงอายุ) เช่นเวลานี้ไปไหนไม่สะดวก เพราะมีคุณยายเป็นลูกอ่อน ต้องคอยดูแลท่าน.	ลูกอ่อน น. ลูกเล็ก ๆ ที่ยังไม่หย่านม, เรียกพ่อหรือแม่ที่มีลูกเล็ก ๆ ยังไม่หย่านมว่า พ่อลูกอ่อน แม่ลูกอ่อน, โดยปริยายเรียกบุคคลที่ช่วยตัวเองไม่ได้ ต้องมีผู้อื่นคอยดูแลอย่างใกล้ชิด (มักใช้แก่ผู้สูงอายุ) เช่นเวลานี้ไปไหนไม่สะดวก เพราะมีคุณยายเป็นลูกอ่อน ต้องคอยดูแลท่าน.
ลูกอิจฉา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกที่เกิดหลังจากพ่อแม่ได้ขอลูกของคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูก.	ลูกอิจฉา น. ลูกที่เกิดหลังจากพ่อแม่ได้ขอลูกของคนอื่นมาเลี้ยงเป็นลูก.
ลูกแอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ ๒ อันที่สอดทะลุแอกลงไป ใช้กำกับ ๒ ข้างคอวัวหรือควาย.	ลูกแอก น. ไม้ ๒ อันที่สอดทะลุแอกลงไป ใช้กำกับ ๒ ข้างคอวัวหรือควาย.
ลูกแก้ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	ดูใน ลูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่.	ลูกแก้ว ๑ ดูใน ลูก.
ลูกแก้ว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง เด็กที่โกนหัวเตรียมบวชเป็นสามเณร.	ลูกแก้ว ๒ (ถิ่น–พายัพ) น. เด็กที่โกนหัวเตรียมบวชเป็นสามเณร.
ลูกเขยตายแม่ยายชักปรก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-กอ-ไก่	ดู ลูกเขยตายแม่ยายทําศพ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-พอ-พาน.	ลูกเขยตายแม่ยายชักปรก ดู ลูกเขยตายแม่ยายทําศพ.
ลูกเขยตายแม่ยายทำศพ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สอ-สา-ลา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Euphorbia cyathophora Murr. ในวงศ์ Euphorbiaceae ใช้ทํายาได้, ลูกเขยตายแม่ยายชักปรก ก็เรียก.	ลูกเขยตายแม่ยายทำศพ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Euphorbia cyathophora Murr. ในวงศ์ Euphorbiaceae ใช้ทํายาได้, ลูกเขยตายแม่ยายชักปรก ก็เรียก.
ลูกเคล้า เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ลูกเคล้า น. ชื่อหญ้าชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
ลูกประคำผี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี	ดู กระดูกอึ่ง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู.	ลูกประคำผี ดู กระดูกอึ่ง.
ลูกปืนใหญ่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Couroupita guianensis Aubl. ในวงศ์ Lycythidaceae ดอกออกตามลําต้น ผลกลมใหญ่.	ลูกปืนใหญ่ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Couroupita guianensis Aubl. ในวงศ์ Lycythidaceae ดอกออกตามลําต้น ผลกลมใหญ่.
ลูกผึ้ง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-งอ-งู	ดู รากกล้วย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-วอ-แหวน-ยอ-ยัก.	ลูกผึ้ง ดู รากกล้วย.
ลูกไม้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทำด้วยด้ายโดยใช้เข็มควักเป็นต้นควักหรือถักให้เป็นลวดลายต่าง ๆ.	ลูกไม้ ๒ น. สิ่งที่ทำด้วยด้ายโดยใช้เข็มควักเป็นต้นควักหรือถักให้เป็นลวดลายต่าง ๆ.
ลูกไม้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ท่ามวยหรือกระบี่กระบองซึ่งมีพลิกแพลงเป็นพิเศษจากท่าธรรมดา; เล่ห์เหลี่ยม, กลเม็ด.	ลูกไม้ ๓ น. ท่ามวยหรือกระบี่กระบองซึ่งมีพลิกแพลงเป็นพิเศษจากท่าธรรมดา; เล่ห์เหลี่ยม, กลเม็ด.
ลูกระมาศ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	ดู มะแข่น เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-นอ-หนู.	ลูกระมาศ ดู มะแข่น.
ลูกลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	ดูใน ลูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่.	ลูกลม ๑ ดูใน ลูก.
ลูกลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิด Spinifex littoreus Merr. ในวงศ์ Gramineae ชอบขึ้นตามชายทะเล ช่อดอกกลมกลิ้งไปตามลม.	ลูกลม ๒ น. ชื่อหญ้าชนิด Spinifex littoreus Merr. ในวงศ์ Gramineae ชอบขึ้นตามชายทะเล ช่อดอกกลมกลิ้งไปตามลม.
ลูกสังกะสี เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลากัดพันทางที่เกิดจากการผสมพันธุ์ระหว่างปลาลูกหม้อกับปลาลูกป่าซึ่งเป็นชนิด Betta splendens เช่นเดียวกัน.	ลูกสังกะสี น. ชื่อปลากัดพันทางที่เกิดจากการผสมพันธุ์ระหว่างปลาลูกหม้อกับปลาลูกป่าซึ่งเป็นชนิด Betta splendens เช่นเดียวกัน.
ลูกหม้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลากัด (Betta splendens) ในวงศ์ Anabantidae ที่ผ่านการคัดเลือกพันธุ์จนมีลักษณะเด่นพิเศษเพื่อการต่อสู้ ครีบต่าง ๆ สั้นกว่าปลาจีน (๒); โดยปริยายหมายถึงผู้มีวิชาชีพโดยสืบต่อเชื้อสายกันมาหรือทํางานในสังกัดนั้น ๆ มาตั้งแต่เดิม.	ลูกหม้อ น. ชื่อปลากัด (Betta splendens) ในวงศ์ Anabantidae ที่ผ่านการคัดเลือกพันธุ์จนมีลักษณะเด่นพิเศษเพื่อการต่อสู้ ครีบต่าง ๆ สั้นกว่าปลาจีน (๒); โดยปริยายหมายถึงผู้มีวิชาชีพโดยสืบต่อเชื้อสายกันมาหรือทํางานในสังกัดนั้น ๆ มาตั้งแต่เดิม.
ลูกเอ็น, ลูกเอ็ล ลูกเอ็น เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู ลูกเอ็ล เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-ไต่-คู้-ลอ-ลิง	ดู กระวาน เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑ (๑).	ลูกเอ็น, ลูกเอ็ล ดู กระวาน ๑ (๑).
ลูขะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปอน, เศร้าหมอง, เปื้อน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ลูขะ (แบบ) ว. ปอน, เศร้าหมอง, เปื้อน. (ป.).
ลูตา, ลูติกา ลูตา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา ลูติกา เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แมงมุม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลูตา, ลูติกา น. แมงมุม. (ป., ส.).
ลูทีเชียม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๗๑ สัญลักษณ์ Lu เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๑๖๕๒°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ lutetium เขียนว่า แอล-ยู-ที-อี-ที-ไอ-ยู-เอ็ม.	ลูทีเชียม น. ธาตุลําดับที่ ๗๑ สัญลักษณ์ Lu เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๑๖๕๒°ซ. (อ. lutetium).
ลูนะ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตัดแล้ว, เกี่ยวแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ลูนะ ว. ตัดแล้ว, เกี่ยวแล้ว. (ป., ส.).
ลูบ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปหรือมาเป็นต้น.	ลูบ ก. เอาฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปหรือมาเป็นต้น.
ลูบคม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำให้เกียรติหรือศักดิ์ศรีด้อยลงไป เช่น นักเลงถูกลูบคม.	ลูบคม ก. ทำให้เกียรติหรือศักดิ์ศรีด้อยลงไป เช่น นักเลงถูกลูบคม.
ลูบคลำ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง จับต้องด้วยความชอบใจหรือสนใจเป็นต้น เช่น ลูบคลำอยู่นานไม่ซื้อเสียที.	ลูบคลำ ก. จับต้องด้วยความชอบใจหรือสนใจเป็นต้น เช่น ลูบคลำอยู่นานไม่ซื้อเสียที.
ลูบตัว, ลูบเนื้อลูบตัว ลูบตัว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน ลูบเนื้อลูบตัว เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ก้มตัวลงและราดน้ำชำระร่างกายท่อนบน, วักน้ำลูบหน้าลูบแขนเป็นต้นเพื่อให้คลายร้อน.	ลูบตัว, ลูบเนื้อลูบตัว ก. ก้มตัวลงและราดน้ำชำระร่างกายท่อนบน, วักน้ำลูบหน้าลูบแขนเป็นต้นเพื่อให้คลายร้อน.
ลูบไล้ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้มือลูบไปทั่ว ๆ เช่น เอามือลูบไล้ไปทั่วตัว, ทาบาง ๆ ให้ทั่ว เช่น ใช้ครีมลูบไล้ใบหน้า.	ลูบไล้ ก. ใช้มือลูบไปทั่ว ๆ เช่น เอามือลูบไล้ไปทั่วตัว, ทาบาง ๆ ให้ทั่ว เช่น ใช้ครีมลูบไล้ใบหน้า.
ลูบหน้าปะจมูก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทำอะไรเด็ดขาดจริงจังลงไปไม่ได้ เพราะเกรงจะไปกระทบกระเทือนพวกพ้องเป็นต้น.	ลูบหน้าปะจมูก (สำ) ก. ทำอะไรเด็ดขาดจริงจังลงไปไม่ได้ เพราะเกรงจะไปกระทบกระเทือนพวกพ้องเป็นต้น.
ลูบหน้าลูบหลัง เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอามือลูบตามเนื้อตามตัวลูกหลานเป็นต้นด้วยความเมตตาเอ็นดู เช่น คุณย่าลูบหน้าลูบหลังหลาน.	ลูบหน้าลูบหลัง ก. เอามือลูบตามเนื้อตามตัวลูกหลานเป็นต้นด้วยความเมตตาเอ็นดู เช่น คุณย่าลูบหน้าลูบหลังหลาน.
ลูบอก เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่แสดงความตระหนกตกใจหรือแปลกใจมากเป็นต้น เช่น พอรู้ว่าลูกสอบตกแม่ถึงกับลูบอก.	ลูบอก ก. อาการที่แสดงความตระหนกตกใจหรือแปลกใจมากเป็นต้น เช่น พอรู้ว่าลูกสอบตกแม่ถึงกับลูบอก.