ราชปะแตน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-นอ-หนู	[ราดชะปะแตน] เป็นคำนาม หมายถึง เสื้อนอกคอปิดมีกระดุม ๕ เม็ดกลัดตลอดอย่างเครื่องแบบปรกติขาวของข้าราชการ. (เดิมเรียกว่า ราชแปตแตน มาจากคําบาลีผสมอังกฤษว่า Raj pattern แปลว่า แบบหลวง).	ราชปะแตน [ราดชะปะแตน] น. เสื้อนอกคอปิดมีกระดุม ๕ เม็ดกลัดตลอดอย่างเครื่องแบบปรกติขาวของข้าราชการ. (เดิมเรียกว่า ราชแปตแตน มาจากคําบาลีผสมอังกฤษว่า Raj pattern แปลว่า แบบหลวง).
ราชภัฏ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก	เป็นคำนาม หมายถึง ข้าราชการ.	ราชภัฏ น. ข้าราชการ.
ราชมัล เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ทําโทษคน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง + มลฺล เขียนว่า มอ-ม้า-ลอ-ลิง-พิน-ทุ-ลอ-ลิง .	ราชมัล น. เจ้าพนักงานผู้มีหน้าที่ทําโทษคน. (ป., ส. ราช + มลฺล).
ราชยาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ราดชะยาน] เป็นคำนาม หมายถึง ยานชนิดคานหามของหลวง, เรียกว่า พระยาน ก็มี เช่น พระยานมาศ, เรียกว่า พระราชยาน ก็มี เช่น พระราชยานกง พระราชยานถม, เรียกว่า พระที่นั่งราชยาน ก็มี เช่น พระที่นั่งราชยานพุดตานทอง, หรือเรียกเป็นอย่างอื่นก็มี คือ พระที่นั่งราเชนทรยาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชยาน [ราดชะยาน] น. ยานชนิดคานหามของหลวง, เรียกว่า พระยาน ก็มี เช่น พระยานมาศ, เรียกว่า พระราชยาน ก็มี เช่น พระราชยานกง พระราชยานถม, เรียกว่า พระที่นั่งราชยาน ก็มี เช่น พระที่นั่งราชยานพุดตานทอง, หรือเรียกเป็นอย่างอื่นก็มี คือ พระที่นั่งราเชนทรยาน. (ส.).
ราชโยค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ดวงชาตาเวลาเกิดของคนที่ชี้ว่าจะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชโยค น. ดวงชาตาเวลาเกิดของคนที่ชี้ว่าจะได้เป็นพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ราชรถ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-ถอ-ถุง	[ราดชะรด] เป็นคำนาม หมายถึง ยานพาหนะชนิดล้อเลื่อน มีบุษบกเป็นเครื่องประกอบพระราชอิสริยยศของพระมหากษัตริย์ ในปัจจุบันมีอยู่ ๒ คัน คือ พระมหาพิชัยราชรถ กับ เวชยันตราชรถ ใช้ประดิษฐานพระบรมโกศและพระโกศ.	ราชรถ [ราดชะรด] น. ยานพาหนะชนิดล้อเลื่อน มีบุษบกเป็นเครื่องประกอบพระราชอิสริยยศของพระมหากษัตริย์ ในปัจจุบันมีอยู่ ๒ คัน คือ พระมหาพิชัยราชรถ กับ เวชยันตราชรถ ใช้ประดิษฐานพระบรมโกศและพระโกศ.
ราชรถมาเกย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง โชค ลาภ หรือยศ ตําแหน่ง มาถึงโดยไม่รู้ตัวหรือคาดฝันมาก่อน.	ราชรถมาเกย (สำ) น. โชค ลาภ หรือยศ ตําแหน่ง มาถึงโดยไม่รู้ตัวหรือคาดฝันมาก่อน.
ราชลัญจกร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-จอ-จาน-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[ราดชะลันจะกอน] เป็นคำนาม หมายถึง ตราของพระมหากษัตริย์ (สำหรับใช้ตีหรือประทับ) เรียกว่า พระราชลัญจกร.	ราชลัญจกร [ราดชะลันจะกอน] น. ตราของพระมหากษัตริย์ (สำหรับใช้ตีหรือประทับ) เรียกว่า พระราชลัญจกร.
ราชเลขาธิการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งเลขานุการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว.	ราชเลขาธิการ น. ตำแหน่งเลขานุการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว.
ราชเลขานุการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งเลขานุการในสมเด็จพระบรมราชินี.	ราชเลขานุการ น. ตำแหน่งเลขานุการในสมเด็จพระบรมราชินี.
ราชวงศ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ตระกูลของพระราชา เช่น ราชวงศ์พระร่วง ราชวงศ์บ้านพลูหลวง; ตําแหน่งเจ้านายในเมืองประเทศราชฝ่ายเหนือ เรียกว่า เจ้าราชวงศ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชวงศ์ น. ตระกูลของพระราชา เช่น ราชวงศ์พระร่วง ราชวงศ์บ้านพลูหลวง; ตําแหน่งเจ้านายในเมืองประเทศราชฝ่ายเหนือ เรียกว่า เจ้าราชวงศ์. (ส.).
ราชวรมหาวิหาร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ราดชะวอระมะหาวิหาน] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดสูงสุดว่า ชั้นเอก ชนิดราชวรมหาวิหาร เช่น วัดพระเชตุพน วัดมหาธาตุ กรุงเทพมหานคร, เรียกพระอารามหลวงชั้นโทชนิดสูงสุด ว่า ชั้นโท ชนิดราชวรมหาวิหาร มี ๒ วัด คือ วัดสระเกศ และวัดชนะสงคราม.	ราชวรมหาวิหาร [ราดชะวอระมะหาวิหาน] น. เรียกพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดสูงสุดว่า ชั้นเอก ชนิดราชวรมหาวิหาร เช่น วัดพระเชตุพน วัดมหาธาตุ กรุงเทพมหานคร, เรียกพระอารามหลวงชั้นโทชนิดสูงสุด ว่า ชั้นโท ชนิดราชวรมหาวิหาร มี ๒ วัด คือ วัดสระเกศ และวัดชนะสงคราม.
ราชวรวิหาร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ราดชะวอระวิหาน] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีฐานะตํ่ากว่าชนิดราชวรมหาวิหาร ว่า ชั้นเอก ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดเบญจมบพิตร วัดราชประดิษฐ์, เรียกพระอารามหลวงชั้นโทชนิดหนึ่ง ซึ่งมีฐานะตํ่ากว่าชนิดราชวรมหาวิหาร ว่า ชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดเทพศิรินทร์ วัดราชสิทธาราม, เรียกพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสูงสุด ว่า ชั้นตรี ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดปทุมวนาราม วัดรัชฎาธิษฐาน.	ราชวรวิหาร [ราดชะวอระวิหาน] น. เรียกพระอารามหลวงชั้นเอกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีฐานะตํ่ากว่าชนิดราชวรมหาวิหาร ว่า ชั้นเอก ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดเบญจมบพิตร วัดราชประดิษฐ์, เรียกพระอารามหลวงชั้นโทชนิดหนึ่ง ซึ่งมีฐานะตํ่ากว่าชนิดราชวรมหาวิหาร ว่า ชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดเทพศิรินทร์ วัดราชสิทธาราม, เรียกพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสูงสุด ว่า ชั้นตรี ชนิดราชวรวิหาร เช่น วัดปทุมวนาราม วัดรัชฎาธิษฐาน.
ราชวโรงการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[–วะโรงกาน] เป็นคำนาม หมายถึง คําสั่งของพระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง + วร เขียนว่า วอ-แหวน-รอ-เรือ + ภาษาเขมร โองฺการ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ .	ราชวโรงการ [–วะโรงกาน] น. คําสั่งของพระราชา. (ป. ราช + วร + ข. โองฺการ).
ราชวัติ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง รั้วที่ทําเป็นแผงปักเป็นระยะ ๆ มีฉัตรปักหัวท้ายแผง.	ราชวัติ น. รั้วที่ทําเป็นแผงปักเป็นระยะ ๆ มีฉัตรปักหัวท้ายแผง.
ราชศาสตร์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง กฎหมายที่พระเจ้าแผ่นดินบัญญัติตามหลักธรรมศาสตร์.	ราชศาสตร์ (โบ) น. กฎหมายที่พระเจ้าแผ่นดินบัญญัติตามหลักธรรมศาสตร์.
ราชสกุล เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ตระกูลฝ่ายพระราชา.	ราชสกุล น. ตระกูลฝ่ายพระราชา.
ราชสมบัติ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.	ราชสมบัติ น. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.
ราชสันตติวงศ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ลําดับชั้นพระบรมราชวงศ์ในการสืบราชสมบัติตามกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์.	ราชสันตติวงศ์ (กฎ) น. ลําดับชั้นพระบรมราชวงศ์ในการสืบราชสมบัติตามกฎมณเฑียรบาลว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์.
ราชสาส์น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ทัน-ทะ-คาด-นอ-หนู	[ราดชะสาน] เป็นคำนาม หมายถึง จดหมายของพระมหากษัตริย์ที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ เรียกว่า พระราชสาส์น.	ราชสาส์น [ราดชะสาน] น. จดหมายของพระมหากษัตริย์ที่ใช้ในการเจริญสัมพันธไมตรีระหว่างประเทศ เรียกว่า พระราชสาส์น.
ราชสูยะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชสูยะ น. พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. (ส.).
ราชหัตถเลขา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	[ราดชะหัดถะเลขา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง จดหมาย (ใช้แก่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี และพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง) ใช้ว่า พระราชหัตถเลขา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ราชหัตถเลขา [ราดชะหัดถะเลขา] (ราชา) น. จดหมาย (ใช้แก่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี และพระบรมราชวงศ์ชั้นสูง) ใช้ว่า พระราชหัตถเลขา. (ป.).
ราชองครักษ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[ราดชะองคะรัก] เป็นคำนาม หมายถึง นายทหารชั้นสัญญาบัตรรักษาพระองค์พระมหากษัตริย์เป็นต้น มี ๓ พวก คือ ราชองครักษ์ประจำ ราชองครักษ์เวร ราชองครักษ์พิเศษ.	ราชองครักษ์ [ราดชะองคะรัก] น. นายทหารชั้นสัญญาบัตรรักษาพระองค์พระมหากษัตริย์เป็นต้น มี ๓ พวก คือ ราชองครักษ์ประจำ ราชองครักษ์เวร ราชองครักษ์พิเศษ.
ราชโองการ, ราชโยงการ ราชโองการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ราชโยงการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ราดชะโองกาน, ราดชะโยงกาน] เป็นคำนาม หมายถึง คําสั่งราชการของพระราชา เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ. ในวงเล็บ ดู โองการ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	ราชโองการ, ราชโยงการ [ราดชะโองกาน, ราดชะโยงกาน] น. คําสั่งราชการของพระราชา เรียกว่า พระราชโองการ หรือ พระบรมราชโองการ. (ดู โองการ).
ราชาธิปไตย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีพระราชาเป็นใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง + อธิปเตยฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก . (อ. monarchy).	ราชาธิปไตย น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีพระราชาเป็นใหญ่. (ป. ราช + อธิปเตยฺย). (อ. monarchy).
ราชาธิราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชาผู้เป็นใหญ่กว่าพระราชาอื่น ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชาธิราช น. พระราชาผู้เป็นใหญ่กว่าพระราชาอื่น ๆ. (ส.).
ราชาภิเษก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชพิธีในการสถาปนาขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ ใช้ว่า พระราชพิธีบรมราชาภิเษก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชาภิเษก น. พระราชพิธีในการสถาปนาขึ้นเป็นพระมหากษัตริย์ ใช้ว่า พระราชพิธีบรมราชาภิเษก. (ส.).
ราชูปถัมภ์, ราโชปถัมภ์ ราชูปถัมภ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด ราโชปถัมภ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด	[ราชูปะถำ, ราโชปะถำ] เป็นคำนาม หมายถึง ความอุปถัมภ์ของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราชูปถัมภ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ราชูปถัมภ์, ราโชปถัมภ์ [ราชูปะถำ, ราโชปะถำ] น. ความอุปถัมภ์ของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราชูปถัมภ์. (ป.).
ราชูปโภค, ราโชปโภค ราชูปโภค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-พอ-สำ-เพา-คอ-ควาย ราโชปโภค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-พอ-สำ-เพา-คอ-ควาย	[ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องใช้สอยของพระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ราชูปโภค, ราโชปโภค [ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).
ราเชนทร์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[ราเชน] เป็นคำนาม หมายถึง พระราชาผู้เป็นใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราเชนทร์ [ราเชน] น. พระราชาผู้เป็นใหญ่. (ส.).
ราโชงการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ราโชงกาน] เป็นคำนาม หมายถึง ราชโองการ.	ราโชงการ [ราโชงกาน] น. ราชโองการ.
ราโชวาท เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง คําสั่งสอนของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราโชวาท. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ราโชวาท น. คําสั่งสอนของพระราชา ใช้ว่า พระบรมราโชวาท. (ป.).
ราไชศวรรย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ราไชสะหฺวัน] เป็นคำนาม หมายถึง ราชสมบัติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราไชศวรรย์ [ราไชสะหฺวัน] น. ราชสมบัติ. (ส.).
ราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นสามัญตํ่ากว่าชั้นเทพ เรียกว่าชั้นราช เช่น พระราชสุธี พระราชโมลี.	ราช ๒ น. สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นสามัญตํ่ากว่าชั้นเทพ เรียกว่าชั้นราช เช่น พระราชสุธี พระราชโมลี.
ราชญี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อี	[ราดยี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ราชินี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชญี [ราดยี] (แบบ) น. ราชินี. (ส.).
ราชดัด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	[ราดชะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Brucea amarissima (Lour.) Gomes ในวงศ์ Simaroubaceae เมล็ดใช้ทํายาได้, กาจับหลัก หรือ พญาดาบหัก ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก กะดัด.	ราชดัด [ราดชะ–] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Brucea amarissima (Lour.) Gomes ในวงศ์ Simaroubaceae เมล็ดใช้ทํายาได้, กาจับหลัก หรือ พญาดาบหัก ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก กะดัด.
ราชพฤกษ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[ราดชะพฺรึก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Cassia fistula L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลือง ฝักสีดํา เกลี้ยง ใช้ทํายาได้, คูน หรือ ลมแล้ง ก็เรียก.	ราชพฤกษ์ [ราดชะพฺรึก] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Cassia fistula L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลือง ฝักสีดํา เกลี้ยง ใช้ทํายาได้, คูน หรือ ลมแล้ง ก็เรียก.
ราชมาณพ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-พอ-พาน	[ราดชะมานบ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายา. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ราชมาณพ [ราดชะมานบ] น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายา. (พจน. ๒๔๙๓).
ราชมาษ, ราชมาส ราชมาษ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี ราชมาส เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	[ราดชะมาด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อถั่วชนิด Phaseolus lunatus L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน ออกเป็นช่อไม่แตกแขนง, มาส ก็เรียก.	ราชมาษ, ราชมาส [ราดชะมาด] น. ชื่อถั่วชนิด Phaseolus lunatus L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน ออกเป็นช่อไม่แตกแขนง, มาส ก็เรียก.
ราชย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นพระราชา, ราชสมบัติ, เช่น ขึ้นครองราชย์ เสวยราชย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี รชฺช เขียนว่า รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ชอ-ช้าง.	ราชย์ น. ความเป็นพระราชา, ราชสมบัติ, เช่น ขึ้นครองราชย์ เสวยราชย์. (ส.; ป. รชฺช).
ราชสีห์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง พญาสิงโต, สิงหราช หรือ สีหราช ก็เรียก; สัตว์ในนิยาย ถือว่ามีความดุร้ายและมีกําลังมาก, สิงห์ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง + สีห เขียนว่า สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ และมาจากภาษาสันสกฤต ราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง + สึห เขียนว่า สอ-เสือ-สะ-หระ-อึ-หอ-หีบ .	ราชสีห์ น. พญาสิงโต, สิงหราช หรือ สีหราช ก็เรียก; สัตว์ในนิยาย ถือว่ามีความดุร้ายและมีกําลังมาก, สิงห์ ก็เรียก. (ป. ราช + สีห; ส. ราช + สึห).
ราชสีห์ตัวผู้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุรพอาษาฒ มี ๓ ดวง, ดาวสัปคับช้าง ดาวปุรพษาฒ หรือ ดาวบุพพาสาฬหะ ก็เรียก.	ราชสีห์ตัวผู้ น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุรพอาษาฒ มี ๓ ดวง, ดาวสัปคับช้าง ดาวปุรพษาฒ หรือ ดาวบุพพาสาฬหะ ก็เรียก.
ราชสีห์ตัวเมีย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อุตราษาฒ มี ๕ ดวง, ดาวแตรงอน ดาวอุตตรอาษาฒ หรือ ดาวอุตตราสาฬหะ ก็เรียก.	ราชสีห์ตัวเมีย น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อุตราษาฒ มี ๕ ดวง, ดาวแตรงอน ดาวอุตตรอาษาฒ หรือ ดาวอุตตราสาฬหะ ก็เรียก.
ราชสีห์สองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ถอ-ถุง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่มีอํานาจหรืออิทธิพลพอ ๆ กันอยู่รวมกันไม่ได้, เสือสองตัวอยู่ถํ้าเดียวกันไม่ได้ หรือ จระเข้สองตัวอยู่ถํ้าเดียวกันไม่ได้ ก็ว่า.	ราชสีห์สองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ (สำ) น. คนที่มีอํานาจหรืออิทธิพลพอ ๆ กันอยู่รวมกันไม่ได้, เสือสองตัวอยู่ถํ้าเดียวกันไม่ได้ หรือ จระเข้สองตัวอยู่ถํ้าเดียวกันไม่ได้ ก็ว่า.
ราชะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ยันต์ เช่น ฉลองพระองค์ลงราชะ. ในวงเล็บ มาจากภาษามลายู .	ราชะ น. ยันต์ เช่น ฉลองพระองค์ลงราชะ. (ม.).
ราชัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชัน น. พระราชา. (ส.).
ราชันย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เชื้อกษัตริย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชันย์ น. เชื้อกษัตริย์. (ส.).
ราชัย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ราชย์.	ราชัย น. ราชย์.
ราชา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง พระเจ้าแผ่นดิน, พระมหากษัตริย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ราชา ๑ น. พระเจ้าแผ่นดิน, พระมหากษัตริย์. (ป., ส.).
ราชาคณะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง สมณศักดิ์ชั้นสูงกว่าพระครูสัญญาบัตรขึ้นไป ใช้ว่า พระราชาคณะ.	ราชาคณะ น. สมณศักดิ์ชั้นสูงกว่าพระครูสัญญาบัตรขึ้นไป ใช้ว่า พระราชาคณะ.
ราชาโชค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-คอ-ควาย	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตําแหน่งดาว ถือว่าให้คุณสูงในทางเกียรติยศ ชื่อเสียง การงานแก่ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้ ทั้งจะทำให้ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้เป็นที่นิยมชมชอบรักใคร่โปรดปรานของขุนนาง เจ้าพระยา พระมหากษัตริย์.	ราชาโชค (โหร) น. ชื่อตําแหน่งดาว ถือว่าให้คุณสูงในทางเกียรติยศ ชื่อเสียง การงานแก่ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้ ทั้งจะทำให้ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้เป็นที่นิยมชมชอบรักใคร่โปรดปรานของขุนนาง เจ้าพระยา พระมหากษัตริย์.
ราชาฤกษ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อฤกษ์กําเนิด ถือว่าเป็นมงคลสูง ให้เกียรติยศ ชื่อเสียง และผลดีทางการงานแก่ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้ ทั้งจะทําให้ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้เป็นที่นิยมชมชอบรักใคร่โปรดปรานของขุนนาง เจ้าพระยา พระมหากษัตริย์.	ราชาฤกษ์ (โหร) น. ชื่อฤกษ์กําเนิด ถือว่าเป็นมงคลสูง ให้เกียรติยศ ชื่อเสียง และผลดีทางการงานแก่ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้ ทั้งจะทําให้ผู้เกิดหรือประกอบการงานในฤกษ์นี้เป็นที่นิยมชมชอบรักใคร่โปรดปรานของขุนนาง เจ้าพระยา พระมหากษัตริย์.
ราชาวลี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เชื้อสายของพระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราชาวลี น. เชื้อสายของพระราชา. (ส.).
ราชาศัพท์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง คําเฉพาะใช้สําหรับเพ็ดทูลพระเจ้าแผ่นดินและเจ้านาย, ต่อมาหมายรวมถึงคําที่ใช้กับพระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และสุภาพชนด้วย.	ราชาศัพท์ น. คําเฉพาะใช้สําหรับเพ็ดทูลพระเจ้าแผ่นดินและเจ้านาย, ต่อมาหมายรวมถึงคําที่ใช้กับพระภิกษุสงฆ์ ข้าราชการ และสุภาพชนด้วย.
ราชา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรง เช่น แผ่กิ่งก้านราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อุชุ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ และมาจากภาษาสันสกฤต ฤชุ เขียนว่า รอ-รึ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ.	ราชา ๒ ว. ตรง เช่น แผ่กิ่งก้านราชา. (ป. อุชุ; ส. ฤชุ).
ราชาธิปไตย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราชาธิปไตย ดู ราช ๑, ราช–.
ราชาธิราช เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราชาธิราช ดู ราช ๑, ราช–.
ราชาภิเษก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราชาภิเษก ดู ราช ๑, ราช–.
ราชายตนะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เกด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ราชายตนะ น. ไม้เกด. (ป., ส.).
ราชาวดี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกการลงยาชนิดหนึ่งสําหรับเคลือบทองให้เป็นสีต่าง ๆ เช่น เขียว แดง ฟ้า ว่า ลงยาราชาวดี. (เปอร์เซีย).	ราชาวดี ๑ น. เรียกการลงยาชนิดหนึ่งสําหรับเคลือบทองให้เป็นสีต่าง ๆ เช่น เขียว แดง ฟ้า ว่า ลงยาราชาวดี. (เปอร์เซีย).
ราชาวดี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Buddleja paniculata Wall. ในวงศ์ Buddlejaceae ดอกสีขาวออกเป็นช่อยาว กลิ่นหอม.	ราชาวดี ๒ น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Buddleja paniculata Wall. ในวงศ์ Buddlejaceae ดอกสีขาวออกเป็นช่อยาว กลิ่นหอม.
ราชิ, ราชี ราชิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ ราชี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ทาง, สาย, แถว, เช่น รุกขราชี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ราชิ, ราชี น. ทาง, สาย, แถว, เช่น รุกขราชี. (ป., ส.).
ราชินิกุล, ราชินีกุล ราชินิกุล เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง ราชินีกุล เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ตระกูลฝ่ายพระราชินี.	ราชินิกุล, ราชินีกุล น. ตระกูลฝ่ายพระราชินี.
ราชินี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง พระมเหสี, ใช้ว่า ราชญี ก็ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ราชินี ๑ น. พระมเหสี, ใช้ว่า ราชญี ก็ได้. (ป.).
ราชินีนาถ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชินีที่ทรงได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ทรงดำรงตำแหน่งผู้สําเร็จราชการแผ่นดินแทนพระองค์ และทรงได้รับการสถาปนาพระราชอิสริยยศเป็นสมเด็จพระบรมราชินีนาถ, พระเจ้าแผ่นดินที่เป็นผู้หญิง เช่น พระราชินีนาถวิกตอเรีย.	ราชินีนาถ น. พระราชินีที่ทรงได้รับพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ทรงดำรงตำแหน่งผู้สําเร็จราชการแผ่นดินแทนพระองค์ และทรงได้รับการสถาปนาพระราชอิสริยยศเป็นสมเด็จพระบรมราชินีนาถ, พระเจ้าแผ่นดินที่เป็นผู้หญิง เช่น พระราชินีนาถวิกตอเรีย.
ราชินูปถัมภ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ความอุปถัมภ์ของพระราชินี ใช้ว่า พระบรมราชินูปถัมภ์.	ราชินูปถัมภ์ น. ความอุปถัมภ์ของพระราชินี ใช้ว่า พระบรมราชินูปถัมภ์.
ราชินี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปูน้ำจืดชนิด Thaiphusa sirikit วงศ์ Potamidae กระดองสีม่วงอมน้ำเงิน ขอบกระดองและขาก้ามสีขาว ขาสีแดง อาศัยอยู่ตามลำห้วย พบที่อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี, ปูสามสี หรือปูไตรรงค์ ก็เรียก.	ราชินี ๒ น. ชื่อปูน้ำจืดชนิด Thaiphusa sirikit วงศ์ Potamidae กระดองสีม่วงอมน้ำเงิน ขอบกระดองและขาก้ามสีขาว ขาสีแดง อาศัยอยู่ตามลำห้วย พบที่อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี, ปูสามสี หรือปูไตรรงค์ ก็เรียก.
ราชินูปถัมภ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด	ดู ราชินี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑.	ราชินูปถัมภ์ ดู ราชินี ๑.
ราชูปถัมภ์, ราโชปถัมภ์ ราชูปถัมภ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด ราโชปถัมภ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราชูปถัมภ์, ราโชปถัมภ์ ดู ราช ๑, ราช–.
ราชูปโภค, ราโชปโภค ราชูปโภค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-พอ-สำ-เพา-คอ-ควาย ราโชปโภค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-พอ-สำ-เพา-คอ-ควาย	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราชูปโภค, ราโชปโภค ดู ราช ๑, ราช–.
ราเชน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้หอมชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ราเชน น. ไม้หอมชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ราเชนทร์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราเชนทร์ ดู ราช ๑, ราช–.
ราเชนทรยาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ราเชนทฺระยาน] เป็นคำนาม หมายถึง ยานชนิดคานหามที่มีบุษบกของพระเจ้าแผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราเชนทรยาน [ราเชนทฺระยาน] น. ยานชนิดคานหามที่มีบุษบกของพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.).
ราโชงการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราโชงการ ดู ราช ๑, ราช–.
ราโชวาท เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราโชวาท ดู ราช ๑, ราช–.
ราไชศวรรย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ราช ๑, ราช– ราช ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ราช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง .	ราไชศวรรย์ ดู ราช ๑, ราช–.
ราญ, ราญรอน ราญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง ราญรอน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รบ เช่น นักเลงเขาไม่หาญราญนักเลง.	ราญ, ราญรอน ก. รบ เช่น นักเลงเขาไม่หาญราญนักเลง.
ราด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เทของเหลว ๆ เช่นนํ้าให้กระจายแผ่ไปหรือให้เรี่ยรายไปทั่ว เช่น ราดนํ้า ก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ข้าวราดแกง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เยี่ยวราด ขี้ราด.	ราด ก. เทของเหลว ๆ เช่นนํ้าให้กระจายแผ่ไปหรือให้เรี่ยรายไปทั่ว เช่น ราดนํ้า ก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ข้าวราดแกง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เยี่ยวราด ขี้ราด.
ราต เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้มาแล้ว เช่น ธรรมราต ว่า พระธรรมให้มา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราต ก. ให้มาแล้ว เช่น ธรรมราต ว่า พระธรรมให้มา. (ส.).
ราตร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ราด] เป็นคำนาม หมายถึง กลางคืน, เวลามืด, ใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี รตฺต เขียนว่า รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ราตร [ราด] น. กลางคืน, เวลามืด, ใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส. (ส.; ป. รตฺต).
ราตรี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	[–ตฺรี] เป็นคำนาม หมายถึง กลางคืน, เวลามืดคํ่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ราตฺริ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี รตฺติ เขียนว่า รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ราตรี ๑ [–ตฺรี] น. กลางคืน, เวลามืดคํ่า. (ส. ราตฺริ; ป. รตฺติ).
ราตรี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	[–ตฺรี] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Cestrum nocturnum L. ในวงศ์ Solanaceae ดอกเล็ก สีขาวปนเขียว ออกเป็นช่อ กลิ่นหอมแรงเฉพาะเวลากลางคืน.	ราตรี ๒ [–ตฺรี] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Cestrum nocturnum L. ในวงศ์ Solanaceae ดอกเล็ก สีขาวปนเขียว ออกเป็นช่อ กลิ่นหอมแรงเฉพาะเวลากลางคืน.
ราตรีประดับดาว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	[–ตฺรี–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	ราตรีประดับดาว [–ตฺรี–] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ราโท เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้กระดานเรียบที่ประกบบนกราบเรือบางชนิด เช่น เรือเอี้ยมจุ๊น เรือโป๊ะจ้าย เรือกลไฟ สําหรับกันนํ้าเข้าเรือหรือเดินเลียบข้างเรือ.	ราโท น. ไม้กระดานเรียบที่ประกบบนกราบเรือบางชนิด เช่น เรือเอี้ยมจุ๊น เรือโป๊ะจ้าย เรือกลไฟ สําหรับกันนํ้าเข้าเรือหรือเดินเลียบข้างเรือ.
ราน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตัดหรือฟันกิ่งไม้ออก ในคําว่า รานกิ่ง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรอยปริตื้น ๆ ทั่วไปบนพื้นผิวของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น หม้อราน ผนังราน กระเบื้องราน, แตกลายงา ก็ว่า.	ราน ก. ตัดหรือฟันกิ่งไม้ออก ในคําว่า รานกิ่ง. ว. มีรอยปริตื้น ๆ ทั่วไปบนพื้นผิวของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น หม้อราน ผนังราน กระเบื้องราน, แตกลายงา ก็ว่า.
ร่าน เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ดู บุ้ง เขียนว่า บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๑.	ร่าน ๑ ดู บุ้ง ๑.
ร่าน เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง อยาก, ใคร่, (มักใช้ในทางกามารมณ์); รีบ, ด่วน.	ร่าน ๒ ก. อยาก, ใคร่, (มักใช้ในทางกามารมณ์); รีบ, ด่วน.
ร้าน เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ที่ปลูกยกพื้นขึ้นสําหรับนั่งหรือขายของเป็นต้น, สถานที่ขายของ, เรียกสิ่งที่ปักเสามีไม้พาดข้างบนให้ต้นไม้เลื้อยว่า ร้าน เช่น ร้านบวบ ร้านองุ่น.	ร้าน น. ที่ที่ปลูกยกพื้นขึ้นสําหรับนั่งหรือขายของเป็นต้น, สถานที่ขายของ, เรียกสิ่งที่ปักเสามีไม้พาดข้างบนให้ต้นไม้เลื้อยว่า ร้าน เช่น ร้านบวบ ร้านองุ่น.
ร้านชำ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ร้านขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นเครื่องอาหารเป็นต้น.	ร้านชำ น. ร้านขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นเครื่องอาหารเป็นต้น.
ร้านม้า เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ร้านไม้ยกพื้น มี ๖ เสา สําหรับวางหีบศพเพื่อจะเผา. ในวงเล็บ รูปภาพ ร้านม้า.	ร้านม้า น. ร้านไม้ยกพื้น มี ๖ เสา สําหรับวางหีบศพเพื่อจะเผา. (รูปภาพ ร้านม้า).
ร้านรวง เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-รอ-เรือ-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ร้านขายของที่ตั้งอยู่ติด ๆ กันหรือใกล้ ๆ กันหลาย ๆ ร้าน.	ร้านรวง น. ร้านขายของที่ตั้งอยู่ติด ๆ กันหรือใกล้ ๆ กันหลาย ๆ ร้าน.
ราบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียบเสมอพื้นไม่มีลุ่ม ๆ ดอน ๆ เช่น ที่ราบ ราบเป็นหน้ากลอง, โดยปริยายหมายความว่า หมดสิ้น เช่น หญ้าตายราบ ปราบศัตรูเสียราบ; ล้มระเนระนาด เช่น พายุพัดป่าราบ; เรียกทหารเดินเท้าว่า ทหารราบ, เรียกชายฉกรรจ์ที่อายุครบเข้าประจําการทหาร.	ราบ ว. เรียบเสมอพื้นไม่มีลุ่ม ๆ ดอน ๆ เช่น ที่ราบ ราบเป็นหน้ากลอง, โดยปริยายหมายความว่า หมดสิ้น เช่น หญ้าตายราบ ปราบศัตรูเสียราบ; ล้มระเนระนาด เช่น พายุพัดป่าราบ; เรียกทหารเดินเท้าว่า ทหารราบ, เรียกชายฉกรรจ์ที่อายุครบเข้าประจําการทหาร.
ราบคาบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไข เช่น ยอมแพ้อย่างราบคาบ; เรียบร้อยปราศจากเสี้ยนหนามหรือความกระด้างกระเดื่อง เช่น บ้านเมืองสงบราบคาบ ตำรวจปราบโจรผู้ร้ายเสียราบคาบ.	ราบคาบ ว. อาการที่ยอมแพ้อย่างไม่มีเงื่อนไข เช่น ยอมแพ้อย่างราบคาบ; เรียบร้อยปราศจากเสี้ยนหนามหรือความกระด้างกระเดื่อง เช่น บ้านเมืองสงบราบคาบ ตำรวจปราบโจรผู้ร้ายเสียราบคาบ.
ราบเป็นหน้ากลอง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ราบเรียบ, หมดเสี้ยนหนาม.	ราบเป็นหน้ากลอง (สำ) ว. ราบเรียบ, หมดเสี้ยนหนาม.
ราบรื่น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียบร้อย, ปราศจากอุปสรรคใด ๆ, เช่น งานสําเร็จลงอย่างราบรื่น ชีวิตสมรสราบรื่น.	ราบรื่น ว. เรียบร้อย, ปราศจากอุปสรรคใด ๆ, เช่น งานสําเร็จลงอย่างราบรื่น ชีวิตสมรสราบรื่น.
ราบเรียบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ราบเสมอกัน เช่น ที่ราบเรียบ พื้นนํ้าราบเรียบ.	ราบเรียบ ว. ราบเสมอกัน เช่น ที่ราบเรียบ พื้นนํ้าราบเรียบ.
ราพณ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[ราบ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกทศกัณฐ์; ยักษ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ราวณ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน.	ราพณ์ [ราบ] น. ชื่อเรียกทศกัณฐ์; ยักษ์. (ส. ราวณ).
ราพณาสูร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	[ราบพะนาสูน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ยักษ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ราวณ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-เนน + อสุร เขียนว่า ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ .	ราพณาสูร ๑ [ราบพะนาสูน] (กลอน) น. ยักษ์. (ส. ราวณ + อสุร).
ราพณาสูร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	[ราบพะนาสูน] ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.	ราพณาสูร ๒ [ราบพะนาสูน] (ปาก) ว. สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.
ราม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันราม มีพระพุทธรูปอันราม. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ จารึกสุโขทัย, ศาสตราจารย์ ยอช เซเดส์ ชำระและแปล ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗.	ราม ๑ ว. งาม เช่น นงราม; ปานกลาง, พอดีพองาม, เช่น มีพิหารอันราม มีพระพุทธรูปอันราม. (จารึกสยาม).
ราม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์.	ราม ๒ น. ชื่อตัวเอกในเรื่องรามเกียรติ์.
รามเกียรติ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	[รามมะเกียน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวรรณคดีเรื่องหนึ่ง ว่าด้วยพระรามทําศึกกับทศกัณฐ์เพื่อชิงนางสีดา.	รามเกียรติ์ [รามมะเกียน] น. ชื่อวรรณคดีเรื่องหนึ่ง ว่าด้วยพระรามทําศึกกับทศกัณฐ์เพื่อชิงนางสีดา.
รามสูร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	[รามมะสูน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อยักษ์ตนหนึ่งตามเทพนิยายของอินเดีย เชื่อกันว่าเสียงฟ้าร้องเป็นเสียงรามสูรขว้างขวาน.	รามสูร [รามมะสูน] น. ชื่อยักษ์ตนหนึ่งตามเทพนิยายของอินเดีย เชื่อกันว่าเสียงฟ้าร้องเป็นเสียงรามสูรขว้างขวาน.
รามัญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง มอญ.	รามัญ น. มอญ.
รามัญนิกาย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระสงฆ์นิกายหนึ่งซึ่งสืบสายมาจากพระสงฆ์มอญ.	รามัญนิกาย น. ชื่อพระสงฆ์นิกายหนึ่งซึ่งสืบสายมาจากพระสงฆ์มอญ.
รามา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ข่มเหง, รบกวน, เช่น พอเมาเหล้าก็ชอบรามาชาวบ้าน.	รามา (ปาก) ก. ข่มเหง, รบกวน, เช่น พอเมาเหล้าก็ชอบรามาชาวบ้าน.
ราย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เรื่อง ส่วน บุคคล หรือสิ่งซึ่งแยกกล่าวเป็นอย่าง ๆ ไป เช่น พิจารณาเป็นราย ๆ ไป แต่ละราย รายนี้เข้าที่ไหนบ่อนแตกที่นั่น, ลักษณนามใช้แก่สิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น อุบัติเหตุ ๓ ราย เขามีลูกหนี้หลายราย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่แยกเป็นลําดับหรือเป็นระยะต่อเนื่องกัน เช่น หนังสือพิมพ์รายวัน นิตยสารรายเดือน ค่าอาหารคิดเป็นรายหัว ถามเป็นรายบุคคล, ที่เรียงกันเป็นแถวเป็นระยะ ๆ เช่น ศาลาราย เจดีย์ราย.	ราย น. เรื่อง ส่วน บุคคล หรือสิ่งซึ่งแยกกล่าวเป็นอย่าง ๆ ไป เช่น พิจารณาเป็นราย ๆ ไป แต่ละราย รายนี้เข้าที่ไหนบ่อนแตกที่นั่น, ลักษณนามใช้แก่สิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น อุบัติเหตุ ๓ ราย เขามีลูกหนี้หลายราย. ว. ที่แยกเป็นลําดับหรือเป็นระยะต่อเนื่องกัน เช่น หนังสือพิมพ์รายวัน นิตยสารรายเดือน ค่าอาหารคิดเป็นรายหัว ถามเป็นรายบุคคล, ที่เรียงกันเป็นแถวเป็นระยะ ๆ เช่น ศาลาราย เจดีย์ราย.
รายการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง บัญชีแจ้งชื่อและจํานวนเป็นต้นของสิ่งต่าง ๆ เช่น รายการอาหาร รายการแสดง.	รายการ น. บัญชีแจ้งชื่อและจํานวนเป็นต้นของสิ่งต่าง ๆ เช่น รายการอาหาร รายการแสดง.
รายงาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องราวที่ไปศึกษาค้นคว้าแล้วนํามาเสนอที่ประชุม ครูอาจารย์ หรือผู้บังคับบัญชา เป็นต้น. เป็นคำกริยา หมายถึง บอกเรื่องของการงาน เช่น รายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ.	รายงาน น. เรื่องราวที่ไปศึกษาค้นคว้าแล้วนํามาเสนอที่ประชุม ครูอาจารย์ หรือผู้บังคับบัญชา เป็นต้น. ก. บอกเรื่องของการงาน เช่น รายงานให้ผู้บังคับบัญชาทราบ.
รายงานการประชุม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง รายละเอียดหรือสาระของการประชุมที่จดไว้เป็นทางการ.	รายงานการประชุม น. รายละเอียดหรือสาระของการประชุมที่จดไว้เป็นทางการ.
รายงานตัว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง รายงานต่อผู้บังคับบัญชาตามแบบพิธี โดยบอกชื่อ นามสกุล ยศ ตำแหน่ง หน้าที่ และภารกิจที่ต้องรับผิดชอบ.	รายงานตัว ก. รายงานต่อผู้บังคับบัญชาตามแบบพิธี โดยบอกชื่อ นามสกุล ยศ ตำแหน่ง หน้าที่ และภารกิจที่ต้องรับผิดชอบ.
รายจ่าย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง รายการจ่าย เช่น เดือนนี้รายจ่ายสูงกว่าเดือนที่แล้ว, คู่กับ รายรับ.	รายจ่าย น. รายการจ่าย เช่น เดือนนี้รายจ่ายสูงกว่าเดือนที่แล้ว, คู่กับ รายรับ.
รายได้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง เงินหรือผลประโยชน์ที่ได้รับ เช่น เดือนนี้รายได้ดี.	รายได้ น. เงินหรือผลประโยชน์ที่ได้รับ เช่น เดือนนี้รายได้ดี.
รายได้สุทธิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง รายได้หลังจากหักค่าใช้จ่ายต่าง ๆ แล้ว (ใช้แก่บุคคล).	รายได้สุทธิ น. รายได้หลังจากหักค่าใช้จ่ายต่าง ๆ แล้ว (ใช้แก่บุคคล).
รายตีนตอง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพนักงานชายที่เดินขนาบพระราชยานในกระบวนแห่ว่า พนักงานรายตีนตอง.	รายตีนตอง น. เรียกพนักงานชายที่เดินขนาบพระราชยานในกระบวนแห่ว่า พนักงานรายตีนตอง.
รายทาง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียงรายไปตามทางเป็นระยะ ๆ เช่น ตำรวจยืนรักษาการณ์รายทาง มีประชาชนมาคอยต้อนรับนายกรัฐมนตรีตามรายทาง.	รายทาง ว. เรียงรายไปตามทางเป็นระยะ ๆ เช่น ตำรวจยืนรักษาการณ์รายทาง มีประชาชนมาคอยต้อนรับนายกรัฐมนตรีตามรายทาง.
รายรับ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง รายการรับ เช่น เขามีรายรับเพิ่มขึ้น, คู่กับ รายจ่าย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง เงิน ทรัพย์สิน ค่าตอบแทน หรือประโยชน์ใด ๆ อันมีมูลค่าที่ได้รับหรือพึงได้รับ ไม่ว่าในหรือนอกราชอาณาจักร อันเนื่องมาจากการประกอบกิจการ.	รายรับ น. รายการรับ เช่น เขามีรายรับเพิ่มขึ้น, คู่กับ รายจ่าย; (กฎ) เงิน ทรัพย์สิน ค่าตอบแทน หรือประโยชน์ใด ๆ อันมีมูลค่าที่ได้รับหรือพึงได้รับ ไม่ว่าในหรือนอกราชอาณาจักร อันเนื่องมาจากการประกอบกิจการ.
รายล้อม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เรียงรายโดยรอบ.	รายล้อม ก. เรียงรายโดยรอบ.
รายละเอียด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนย่อยต่าง ๆ ที่ประกอบกันเป็นส่วนใหญ่ เช่น ชี้แจงรายละเอียดของโครงการ.	รายละเอียด น. ส่วนย่อยต่าง ๆ ที่ประกอบกันเป็นส่วนใหญ่ เช่น ชี้แจงรายละเอียดของโครงการ.
รายวิชา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยวิชาที่ระบุไว้ในหลักสูตรการศึกษาระดับต่าง ๆ ในช่วงเวลาหนึ่งภาคการศึกษา มีทั้งที่บังคับและให้เลือก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ course เขียนว่า ซี-โอ-ยู-อา-เอส-อี.	รายวิชา น. หน่วยวิชาที่ระบุไว้ในหลักสูตรการศึกษาระดับต่าง ๆ ในช่วงเวลาหนึ่งภาคการศึกษา มีทั้งที่บังคับและให้เลือก. (อ. course).
ร่าย เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคําประพันธ์ประเภทร้อยกรองแบบหนึ่ง เช่น ร่ายยาว ร่ายสุภาพ ร่ายดั้น ร่ายโบราณ; ทํานองร้องอย่างหนึ่งของละครรํา เรียกว่า ร้องร่าย.	ร่าย ๑ น. ชื่อคําประพันธ์ประเภทร้อยกรองแบบหนึ่ง เช่น ร่ายยาว ร่ายสุภาพ ร่ายดั้น ร่ายโบราณ; ทํานองร้องอย่างหนึ่งของละครรํา เรียกว่า ร้องร่าย.
ร่ายดั้น เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง บทหนึ่งมี ๕ วรรคขึ้นไป วรรคหนึ่งใช้ตั้งแต่ ๕–๗ คำ และจะต้องจบด้วยบาทที่ ๓ และที่ ๔ ของโคลงดั้นวิวิธมาลี นอกนั้นเหมือนร่ายสุภาพ.	ร่ายดั้น น. ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง บทหนึ่งมี ๕ วรรคขึ้นไป วรรคหนึ่งใช้ตั้งแต่ ๕–๗ คำ และจะต้องจบด้วยบาทที่ ๓ และที่ ๔ ของโคลงดั้นวิวิธมาลี นอกนั้นเหมือนร่ายสุภาพ.
ร่ายโบราณ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง นิยมใช้ในวรรณคดีโบราณ ไม่นิยมเอกโท ไม่จำกัดวรรคและคำ แต่มักใช้วรรคละ ๕ คำและใช้คำเท่ากันทุกวรรค.	ร่ายโบราณ น. ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง นิยมใช้ในวรรณคดีโบราณ ไม่นิยมเอกโท ไม่จำกัดวรรคและคำ แต่มักใช้วรรคละ ๕ คำและใช้คำเท่ากันทุกวรรค.
ร่ายไม้ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง เร่เตร่ไปเป็นจังหวะตามกิ่งไม้ เช่น นกร่ายไม้ กระแตร่ายไม้.	ร่ายไม้ ก. เร่เตร่ไปเป็นจังหวะตามกิ่งไม้ เช่น นกร่ายไม้ กระแตร่ายไม้.
ร่ายยาว เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง มีลักษณะคล้ายร่ายโบราณ ใช้แต่งบทเทศน์ บทสวด บทกล่อมลูก เป็นต้น ไม่จำกัดวรรคและคำ แต่ละวรรคไม่ควรน้อยกว่า ๕ คำ นิยมส่งสัมผัสส่งท้ายวรรคหน้า และรับสัมผัสในวรรคถัดไปที่คำใดก็ได้ สัมผัสเชื่อมกันไปเช่นนี้จนจบ.	ร่ายยาว น. ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง มีลักษณะคล้ายร่ายโบราณ ใช้แต่งบทเทศน์ บทสวด บทกล่อมลูก เป็นต้น ไม่จำกัดวรรคและคำ แต่ละวรรคไม่ควรน้อยกว่า ๕ คำ นิยมส่งสัมผัสส่งท้ายวรรคหน้า และรับสัมผัสในวรรคถัดไปที่คำใดก็ได้ สัมผัสเชื่อมกันไปเช่นนี้จนจบ.
ร่ายรำ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง เดินหรือจับระบำไปตามจังหวะดนตรีของละครรำ.	ร่ายรำ ก. เดินหรือจับระบำไปตามจังหวะดนตรีของละครรำ.
ร่ายสุภาพ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง บทหนึ่งมี ๕ วรรคขึ้นไป วรรคหนึ่งมี ๕ คำ ส่งสัมผัสท้ายวรรคหน้า และรับสัมผัสกับคำที่ ๑ ที่ ๒ หรือที่ ๓ ของวรรคถัดไป และจะต้องจบด้วยโคลง ๒ สุภาพ.	ร่ายสุภาพ น. ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง บทหนึ่งมี ๕ วรรคขึ้นไป วรรคหนึ่งมี ๕ คำ ส่งสัมผัสท้ายวรรคหน้า และรับสัมผัสกับคำที่ ๑ ที่ ๒ หรือที่ ๓ ของวรรคถัดไป และจะต้องจบด้วยโคลง ๒ สุภาพ.
ร่าย เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง บริกรรมเวทมนตร์คาถาเพื่อทำให้ศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายเวท ร่ายมนตร์ ร่ายคาถา.	ร่าย ๒ ก. บริกรรมเวทมนตร์คาถาเพื่อทำให้ศักดิ์สิทธิ์ เช่น ร่ายเวท ร่ายมนตร์ ร่ายคาถา.
ร้าย เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดุ เช่น ใจร้าย, ชั่ว เช่น ปากร้าย คนร้าย, ไม่ดี เช่น เคราะห์ร้าย โชคร้าย ชะตาร้าย; ที่เป็นอันตราย เช่น พิษร้าย เนื้อร้าย โรคร้าย. เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่ดี เช่น ใส่ร้าย ป้ายร้าย ให้ร้าย.	ร้าย ว. ดุ เช่น ใจร้าย, ชั่ว เช่น ปากร้าย คนร้าย, ไม่ดี เช่น เคราะห์ร้าย โชคร้าย ชะตาร้าย; ที่เป็นอันตราย เช่น พิษร้าย เนื้อร้าย โรคร้าย. น. ความไม่ดี เช่น ใส่ร้าย ป้ายร้าย ให้ร้าย.
ร้ายกาจ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ร้ายมาก, ร้ายยิ่ง, เช่น เด็กคนนี้ความประพฤติร้ายกาจ ขยะส่งกลิ่นเหม็นร้ายกาจ.	ร้ายกาจ ว. ร้ายมาก, ร้ายยิ่ง, เช่น เด็กคนนี้ความประพฤติร้ายกาจ ขยะส่งกลิ่นเหม็นร้ายกาจ.
ร้ายแรง เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุนแรง เช่น น้ำท่วมทำให้บ้านเมืองเกิดความเสียหายอย่างร้ายแรง, ร้ายมาก เช่น ทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง.	ร้ายแรง ว. รุนแรง เช่น น้ำท่วมทำให้บ้านเมืองเกิดความเสียหายอย่างร้ายแรง, ร้ายมาก เช่น ทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง.
ร่ายรัง เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง พรายแสง.	ร่ายรัง (กลอน) ว. พรายแสง.
ราว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง แถว, แนว, เช่น ราวป่า; เครื่องยึดเหนี่ยวสําหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ และเชือกหรือลวดเป็นต้นที่ขึงสำหรับพาดหรือตากผ้าว่า ราว ราวผ้า หรือราวตากผ้า, ถ้าใช้ขึงสิ่งอื่น ๆ เช่น ขึงมุ้ง เรียกว่า ราวมุ้ง ขึงม่าน เรียกว่า ราวม่าน, ไม้หรือโลหะเป็นต้นสำหรับพาดปักวางสิ่งต่าง ๆ เช่น ราวพระแสง ราวเทียน.	ราว ๑ น. แถว, แนว, เช่น ราวป่า; เครื่องยึดเหนี่ยวสําหรับเกาะหรือขึ้นลงเป็นต้น เช่น ราวบันได ราวสะพาน, เรียกไม้ โลหะ และเชือกหรือลวดเป็นต้นที่ขึงสำหรับพาดหรือตากผ้าว่า ราว ราวผ้า หรือราวตากผ้า, ถ้าใช้ขึงสิ่งอื่น ๆ เช่น ขึงมุ้ง เรียกว่า ราวมุ้ง ขึงม่าน เรียกว่า ราวม่าน, ไม้หรือโลหะเป็นต้นสำหรับพาดปักวางสิ่งต่าง ๆ เช่น ราวพระแสง ราวเทียน.
ราวกะ, ราวกับ ราวกะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ ราวกับ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เช่นกับ, พอกับ, เช่น สวยราวกับนางฟ้า.	ราวกะ, ราวกับ ว. เช่นกับ, พอกับ, เช่น สวยราวกับนางฟ้า.
ราวข่าว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง การส่งข่าวด้วยวิธีรับช่วงกันต่อไป.	ราวข่าว (โบ) น. การส่งข่าวด้วยวิธีรับช่วงกันต่อไป.
ราวความ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อความที่ต่อเนื่อง เช่น เรื่องนี้ยังต้องไปสืบสาวราวความให้ละเอียด.	ราวความ น. เนื้อความที่ต่อเนื่อง เช่น เรื่องนี้ยังต้องไปสืบสาวราวความให้ละเอียด.
ราวเทียน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประกอบการบูชา ลักษณะเป็นคานโลหะแบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานติดบัวจงกลหรือลูกถ้วยรายเป็นระยะห่างกันพองามสำหรับปักเทียน.	ราวเทียน น. เครื่องประกอบการบูชา ลักษณะเป็นคานโลหะแบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานติดบัวจงกลหรือลูกถ้วยรายเป็นระยะห่างกันพองามสำหรับปักเทียน.
ราวนม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-หนู-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณนม เช่น เขาถูกยิงเหนือราวนม.	ราวนม น. บริเวณนม เช่น เขาถูกยิงเหนือราวนม.
ราวป่า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แนวป่า, ชายป่า, ขอบป่า.	ราวป่า น. แนวป่า, ชายป่า, ขอบป่า.
ราวพระแสง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสอดเก็บอาวุธอย่างหอก ลักษณะเป็นคานไม้แบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานเจาะรูกลม ๆ รายเป็นระยะห่างกันพอควรสำหรับสอดด้ามหอก ง้าว ทวน ให้ตั้งเรียงเป็นแถว.	ราวพระแสง น. เครื่องสอดเก็บอาวุธอย่างหอก ลักษณะเป็นคานไม้แบนทอดขวาง มีเสาคู่หนึ่งตั้งขึ้นรับหัวและท้ายคาน บนหลังคานเจาะรูกลม ๆ รายเป็นระยะห่างกันพอควรสำหรับสอดด้ามหอก ง้าว ทวน ให้ตั้งเรียงเป็นแถว.
ราวเรื่อง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องที่ต่อเนื่องกันยืดยาว.	ราวเรื่อง น. เรื่องที่ต่อเนื่องกันยืดยาว.
ราว ๒, ราว ๆ ราว ความหมายที่ ๒ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ราว ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกสิ่งต่าง ๆ ที่ห้อยเรียงรายเป็นแถวเป็นแนวไปตามราว เช่น เบ็ดราว ธงราว ไฟราว; ในระดับใกล้เคียง, ประมาณ, เช่น สูงแค่ราวนม เวลาราว ๆ เที่ยง ราคาราว ๆ นั้นแหละ.	ราว ๒, ราว ๆ ว. เรียกสิ่งต่าง ๆ ที่ห้อยเรียงรายเป็นแถวเป็นแนวไปตามราว เช่น เบ็ดราว ธงราว ไฟราว; ในระดับใกล้เคียง, ประมาณ, เช่น สูงแค่ราวนม เวลาราว ๆ เที่ยง ราคาราว ๆ นั้นแหละ.
ร้าว เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรอยแตกลึกเป็นทางลงไปในเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น แก้วร้าว จานร้าว ผนังร้าว.	ร้าว ว. มีรอยแตกลึกเป็นทางลงไปในเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น แก้วร้าว จานร้าว ผนังร้าว.
ร้าวฉาน เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แตกร้าว, แตกร้าวกัน, โกรธเคืองกัน, เช่น การทะเลาะเบาะแว้งทำให้เกิดร้าวฉานกัน.	ร้าวฉาน ว. แตกร้าว, แตกร้าวกัน, โกรธเคืองกัน, เช่น การทะเลาะเบาะแว้งทำให้เกิดร้าวฉานกัน.
ร้าวระทม เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ตรอมใจ.	ร้าวระทม ก. ตรอมใจ.
ร้าวระบม เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ปวดร้าวเพราะความบอบช้ำ.	ร้าวระบม ก. ปวดร้าวเพราะความบอบช้ำ.
ร้าวราน เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกสามัคคีกัน เช่น การดูหมิ่นกันทำให้เกิดร้าวรานในหมู่เพื่อนฝูง.	ร้าวราน ก. แตกสามัคคีกัน เช่น การดูหมิ่นกันทำให้เกิดร้าวรานในหมู่เพื่อนฝูง.
ร้าวรานใจ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ เช่น ถ้อยคำเสียดแทงทำให้ผู้ฟังร้าวรานใจ.	ร้าวรานใจ ก. ทำให้เจ็บช้ำน้ำใจ เช่น ถ้อยคำเสียดแทงทำให้ผู้ฟังร้าวรานใจ.
ราวี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง รบ เช่น ยกทัพไปราวีข้าศึก, รบกวนหรือระรานโดยใช้กําลังรังแกเป็นต้น เช่น อันธพาลชอบราวีชาวบ้าน, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง สู้กัน, ตะลุมบอนกัน, เช่น นักเรียนกำลังราวีกัน.	ราวี ก. รบ เช่น ยกทัพไปราวีข้าศึก, รบกวนหรือระรานโดยใช้กําลังรังแกเป็นต้น เช่น อันธพาลชอบราวีชาวบ้าน, (ปาก) สู้กัน, ตะลุมบอนกัน, เช่น นักเรียนกำลังราวีกัน.
ราศี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง กอง, หมู่, เช่น บุญราศี ว่า กองบุญ; ชื่อมาตราวัดจักรราศี คือ ๓๐ องศา เป็น ๑ ราศี, ถ้ากลุ่มดาวใดอยู่ในช่วงจักรราศีนั้น ก็เรียกชื่อราศีตามกลุ่มดาวนั้น เช่น ราศีเมษ ราศีกรกฎ, อาทิตย์โคจรรอบจักรวาลผ่านหมู่ดาว ๑๒ หมู่ และดาวหมู่หนึ่ง ๆ เรียกว่า ราศี ๑. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ราศิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี ราสิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ.	ราศี ๑ น. กอง, หมู่, เช่น บุญราศี ว่า กองบุญ; ชื่อมาตราวัดจักรราศี คือ ๓๐ องศา เป็น ๑ ราศี, ถ้ากลุ่มดาวใดอยู่ในช่วงจักรราศีนั้น ก็เรียกชื่อราศีตามกลุ่มดาวนั้น เช่น ราศีเมษ ราศีกรกฎ, อาทิตย์โคจรรอบจักรวาลผ่านหมู่ดาว ๑๒ หมู่ และดาวหมู่หนึ่ง ๆ เรียกว่า ราศี ๑. (ส. ราศิ; ป. ราสิ).
ราศี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ความสง่างาม, ลักษณะดีงามของคน, เช่น หน้าตามีราศี, โดยปริยายหมายความว่า ความอิ่มเอิบ, ความภาคภูมิ, เช่น ได้ตำแหน่งดี ดูมีราศีขึ้น; สิริมงคล เชื่อกันว่าเวลาเช้าราศีอยู่ที่หน้า เวลากลางวันราศีอยู่ที่หน้าอก เวลากลางคืนราศีอยู่ที่เท้า.	ราศี ๒ น. ความสง่างาม, ลักษณะดีงามของคน, เช่น หน้าตามีราศี, โดยปริยายหมายความว่า ความอิ่มเอิบ, ความภาคภูมิ, เช่น ได้ตำแหน่งดี ดูมีราศีขึ้น; สิริมงคล เชื่อกันว่าเวลาเช้าราศีอยู่ที่หน้า เวลากลางวันราศีอยู่ที่หน้าอก เวลากลางคืนราศีอยู่ที่เท้า.
ราษฎร, ราษฎร์ ๑ ราษฎร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-รอ-เรือ ราษฎร์ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[ราดสะดอน, ราด] เป็นคำนาม หมายถึง พลเมืองของประเทศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ราษฎร, ราษฎร์ ๑ [ราดสะดอน, ราด] น. พลเมืองของประเทศ. (ส.).
ราษฎร์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง แว่นแคว้น, บ้านเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี รฏฺ เขียนว่า รอ-เรือ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	ราษฎร์ ๒ น. แว่นแคว้น, บ้านเมือง. (ส.; ป. รฏฺ).
ราษตรี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ราดสะตฺรี] เป็นคำนาม หมายถึง ราตรี.	ราษตรี [ราดสะตฺรี] น. ราตรี.
ราษราตริน, ราษราตรี ราษราตริน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ราษราตรี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ราดสะราตฺริน, –ตฺรี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ราตรี.	ราษราตริน, ราษราตรี [ราดสะราตฺริน, –ตฺรี] (กลอน) น. ราตรี.
ราสี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ราศี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ราสิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ.	ราสี น. ราศี. (ป. ราสิ).
ราหุ, ร่าหุ์, ราหู ๑ ราหุ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ ร่าหุ์ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด ราหู ความหมายที่ ๑ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออสูรตนหนึ่งมีตัวขาดครึ่งท่อน เชื่อกันว่าเมื่อเวลามีสุริยคราสหรือจันทรคราสเป็นเพราะดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ถูกราหูอมเอาไว้, ในตําราโหรว่า เป็นเทวดาพระเคราะห์ มีอาภรณ์และพาหนะสีคลํ้า; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ หมายถึง ชื่อดาวพระเคราะห์ดวงที่ ๗ หมายถึงตําแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากใต้ระนาบสุริยวิถีขึ้นเหนือระนาบสุริยวิถี ส่วนตําแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากเหนือระนาบสุริยวิถีลงสู่ใต้ระนาบสุริยวิถี เรียกว่า พระเกตุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ราหุ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ.	ราหุ, ร่าหุ์, ราหู ๑ น. ชื่ออสูรตนหนึ่งมีตัวขาดครึ่งท่อน เชื่อกันว่าเมื่อเวลามีสุริยคราสหรือจันทรคราสเป็นเพราะดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์ถูกราหูอมเอาไว้, ในตําราโหรว่า เป็นเทวดาพระเคราะห์ มีอาภรณ์และพาหนะสีคลํ้า; (โหร) ชื่อดาวพระเคราะห์ดวงที่ ๗ หมายถึงตําแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากใต้ระนาบสุริยวิถีขึ้นเหนือระนาบสุริยวิถี ส่วนตําแหน่งที่ดวงจันทร์ผ่านจากเหนือระนาบสุริยวิถีลงสู่ใต้ระนาบสุริยวิถี เรียกว่า พระเกตุ. (ป., ส. ราหุ).
ราหู เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลากระเบนทะเลในสกุล Mobula วงศ์ Mobulidae ลักษณะทั่วไปคล้ายปลากระเบนนก มีเนื้อยื่นเป็นแผ่นคล้ายใบหูอยู่ที่มุมขอบนอกปลายสุดของหัวข้างละอันใช้โบกพัดอาหารเข้าปาก ด้านบนลําตัวสีดํา เช่น ชนิด M. japonicus, M. diabolus เฉพาะชนิดแรก มีแถบสีขาวพาดโค้งอยู่ด้านซ้ายของส่วนหัว.	ราหู ๒ น. ชื่อปลากระเบนทะเลในสกุล Mobula วงศ์ Mobulidae ลักษณะทั่วไปคล้ายปลากระเบนนก มีเนื้อยื่นเป็นแผ่นคล้ายใบหูอยู่ที่มุมขอบนอกปลายสุดของหัวข้างละอันใช้โบกพัดอาหารเข้าปาก ด้านบนลําตัวสีดํา เช่น ชนิด M. japonicus, M. diabolus เฉพาะชนิดแรก มีแถบสีขาวพาดโค้งอยู่ด้านซ้ายของส่วนหัว.
รำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.	รำ ๑ น. ผงเยื่อหรือละอองเมล็ดข้าวสาร.
รำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์ รำกฤดาภินิหาร รำสีนวล, ถ้าถืออาวุธประกอบก็เรียกชื่อตามอาวุธที่ถือ เช่น รำดาบ รำทวน รำกริช, ถ้าถือสิ่งของใดประกอบก็เรียกชื่อตามสิ่งของนั้น เช่น รำพัด รำดอกไม้เงินดอกไม้ทอง, อาการที่แสดงท่าคล้ายคลึงเช่นนั้น, ฟ้อน.	รำ ๒ ก. แสดงท่าเคลื่อนไหวโดยมีลีลาและแบบท่าเข้ากับจังหวะเพลงร้องหรือเพลงดนตรี เช่น รำฉุยฉายพราหมณ์ รำกฤดาภินิหาร รำสีนวล, ถ้าถืออาวุธประกอบก็เรียกชื่อตามอาวุธที่ถือ เช่น รำดาบ รำทวน รำกริช, ถ้าถือสิ่งของใดประกอบก็เรียกชื่อตามสิ่งของนั้น เช่น รำพัด รำดอกไม้เงินดอกไม้ทอง, อาการที่แสดงท่าคล้ายคลึงเช่นนั้น, ฟ้อน.
รำเขนง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู-งอ-งู	[–ขะเหฺนง] เป็นคำนาม หมายถึง พิธีพราหมณ์มีการถือเขนงนํ้ามนตร์รําถวายพระอิศวรแล้วประนํ้ามนตร์.	รำเขนง [–ขะเหฺนง] น. พิธีพราหมณ์มีการถือเขนงนํ้ามนตร์รําถวายพระอิศวรแล้วประนํ้ามนตร์.
รำโคม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การรําแบบหนึ่ง ผู้เล่นถือโคมรําเป็นท่าต่าง ๆ, เดิมเล่นเฉพาะในงานหลวง.	รำโคม น. การรําแบบหนึ่ง ผู้เล่นถือโคมรําเป็นท่าต่าง ๆ, เดิมเล่นเฉพาะในงานหลวง.
รำชั่วโทษพากย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทําไม่ดีหรือทําผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รําไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ก็ว่า.	รำชั่วโทษพากย์ (สำ) ก. ทําไม่ดีหรือทําผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รําไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ก็ว่า.
รำเท้า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เต้นหมุนเวียนวนไปด้วยเท้าอย่างเต้นรําของฝรั่ง, เต้นรํา ก็ว่า.	รำเท้า ก. เต้นหมุนเวียนวนไปด้วยเท้าอย่างเต้นรําของฝรั่ง, เต้นรํา ก็ว่า.
รำผี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง การรําในการทรงเจ้าเข้าผี.	รำผี น. การรําในการทรงเจ้าเข้าผี.
รำพัด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เล่นไพ่ไทย.	รำพัด (ปาก) ก. เล่นไพ่ไทย.
รำพัดชา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ท่ารําชนิดหนึ่งในพิธีคชกรรม.	รำพัดชา น. ท่ารําชนิดหนึ่งในพิธีคชกรรม.
รำแพน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แผ่หางกระดกขึ้นหรือแผ่ปีกแล้วเดินกรีดกรายไปมา (ใช้แก่นกยูง นกหว้า และนกแว่น). เป็นคำนาม หมายถึง การเล่นอย่างโบราณชนิดหนึ่งในการพระราชพิธี ผู้เล่นนุ่งผ้าหยักรั้ง สวมเสื้อคอกลม มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออกท่าต่าง ๆ เลี้ยงตัวอยู่บนราวลวด.	รำแพน ก. แผ่หางกระดกขึ้นหรือแผ่ปีกแล้วเดินกรีดกรายไปมา (ใช้แก่นกยูง นกหว้า และนกแว่น). น. การเล่นอย่างโบราณชนิดหนึ่งในการพระราชพิธี ผู้เล่นนุ่งผ้าหยักรั้ง สวมเสื้อคอกลม มือทั้ง ๒ ถือหางนกยูงข้างละกำ รำออกท่าต่าง ๆ เลี้ยงตัวอยู่บนราวลวด.
รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทําไม่ดีหรือทําผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รําชั่วโทษพากย์ ก็ว่า.	รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง (สำ) ก. ทําไม่ดีหรือทําผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รําชั่วโทษพากย์ ก็ว่า.
รำรงค์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ออกสนาม.	รำรงค์ ก. ออกสนาม.
รำลาวแพน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง การจับระบำชนิดหนึ่ง ใช้ผู้แสดงชายหญิงคู่หนึ่งหรือมากกว่าแต่งกายอย่างไทยภาคเหนือ รำออกท่าหยอกเอินประกอบคำร้องและดนตรี, ฟ้อนแพน หรือ ฟ้อนลาวแพน ก็เรียก.	รำลาวแพน น. การจับระบำชนิดหนึ่ง ใช้ผู้แสดงชายหญิงคู่หนึ่งหรือมากกว่าแต่งกายอย่างไทยภาคเหนือ รำออกท่าหยอกเอินประกอบคำร้องและดนตรี, ฟ้อนแพน หรือ ฟ้อนลาวแพน ก็เรียก.
รำวง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง การรําโดยมีผู้เล่นจับคู่รําตามกันไปเป็นวง, แต่เดิมใช้โทนและร้องเพลงปรบมือให้จังหวะ เรียกว่า รําโทน ต่อมาภายหลังเพิ่มดนตรีประกอบด้วย.	รำวง น. การรําโดยมีผู้เล่นจับคู่รําตามกันไปเป็นวง, แต่เดิมใช้โทนและร้องเพลงปรบมือให้จังหวะ เรียกว่า รําโทน ต่อมาภายหลังเพิ่มดนตรีประกอบด้วย.
ร่ำ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดซํ้า ๆ, พรํ่า, เช่น ร่ำว่า ร่ำสั่ง ร่ำสอน; ตีแรง ๆ เช่น รํ่าด้วยไม้.	ร่ำ ๑ ก. พูดซํ้า ๆ, พรํ่า, เช่น ร่ำว่า ร่ำสั่ง ร่ำสอน; ตีแรง ๆ เช่น รํ่าด้วยไม้.
ร่ำไป เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง พรํ่าเพรื่อไป, บ่อย ๆ, เช่น เขาไปดูภาพยนตร์บ่อย ทำให้เสียเงินร่ำไป.	ร่ำไป ว. พรํ่าเพรื่อไป, บ่อย ๆ, เช่น เขาไปดูภาพยนตร์บ่อย ทำให้เสียเงินร่ำไป.
ร่ำร้อง เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พร่ำร้องขอ, พูดอยู่บ่อย ๆ, เช่น ลูก ๆ ร่ำร้องจะไปเที่ยวเขาดิน.	ร่ำร้อง ก. พร่ำร้องขอ, พูดอยู่บ่อย ๆ, เช่น ลูก ๆ ร่ำร้องจะไปเที่ยวเขาดิน.
ร่ำรี้ร่ำไร เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ซํ้า ๆ ซาก ๆ อยู่นั่นเอง เช่น มัวแต่พูดร่ำรี้ร่ำไรอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวงานก็ไม่เสร็จ.	ร่ำรี้ร่ำไร ก. ซํ้า ๆ ซาก ๆ อยู่นั่นเอง เช่น มัวแต่พูดร่ำรี้ร่ำไรอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวงานก็ไม่เสร็จ.
ร่ำเรียน เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ท่องบ่น, เพาะความรู้, หาความรู้ฝึกหัด.	ร่ำเรียน ก. ท่องบ่น, เพาะความรู้, หาความรู้ฝึกหัด.
ร่ำไร เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง อ้อยอิ่ง เช่น มัวแต่ร่ำไรอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟ.	ร่ำไร ก. อ้อยอิ่ง เช่น มัวแต่ร่ำไรอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวจะไม่ทันรถไฟ.
ร่ำลา เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง อำลา, ลา, ล่ำลา ก็ว่า.	ร่ำลา ก. อำลา, ลา, ล่ำลา ก็ว่า.
ร่ำสุรา เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ดื่มสุราแล้วดื่มสุราเล่า.	ร่ำสุรา (ปาก) ก. ดื่มสุราแล้วดื่มสุราเล่า.
ร่ำไห้ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน.	ร่ำไห้ ก. ร้องไห้เป็นเวลานาน, ร้องไห้ไม่หยุดหย่อน.
ร่ำ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.	ร่ำ ๒ ก. อบ, ปรุง, เช่น ร่ำแป้ง ร่ำผ้า.
รำคาญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ระคายเคือง เช่น รำคาญหู รำคาญตา รำคาญเนื้อ รำคาญตัว; เบื่อ เช่น ทำสวนครัวแก้รำคาญ; ทำให้เดือดร้อน, เบื่อหน่าย, เช่น เสียงทะเลาะกันทำให้รำคาญ.	รำคาญ ก. ระคายเคือง เช่น รำคาญหู รำคาญตา รำคาญเนื้อ รำคาญตัว; เบื่อ เช่น ทำสวนครัวแก้รำคาญ; ทำให้เดือดร้อน, เบื่อหน่าย, เช่น เสียงทะเลาะกันทำให้รำคาญ.
รำคาญใจ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.	รำคาญใจ ก. ถูกรบกวนจุกจิกจนเบื่อหน่าย เช่น น้อง ๆ มาเซ้าซี้เขาให้พาไปเที่ยวบ่อย ๆ จนเขารำคาญใจ.
รำงับ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ระงับ.	รำงับ ก. ระงับ.
รำจวน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-จอ-จาน-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รัญจวน.	รำจวน ก. รัญจวน.
รำซุย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ท่าละครท่าหนึ่ง.	รำซุย น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
รำบาญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง รบศึก, รบ. (แผลงมาจาก ราญ).	รำบาญ ก. รบศึก, รบ. (แผลงมาจาก ราญ).
รำพัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พรํ่าพรรณนาตามอารมณ์ เช่น เขารำพันถึงความทุกข์ของตน แม่รำพันแต่ความดีของลูก.	รำพัน ก. พรํ่าพรรณนาตามอารมณ์ เช่น เขารำพันถึงความทุกข์ของตน แม่รำพันแต่ความดีของลูก.
รำพาย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง พัด, กระพือ.	รำพาย ก. พัด, กระพือ.
รำพึง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง คิดถึง, คิดคำนึงอยู่ในใจ, เช่น เขารำพึงถึงความหลังด้วยความเศร้าใจ. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานยกขึ้นประทับที่พระอุระ พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย เป็นกิริยารำพึง.	รำพึง ก. คิดถึง, คิดคำนึงอยู่ในใจ, เช่น เขารำพึงถึงความหลังด้วยความเศร้าใจ. น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานยกขึ้นประทับที่พระอุระ พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย เป็นกิริยารำพึง.
รำพึงรำพัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดอย่างที่คิดคำนึงอยู่ เช่น เขารำพึงรำพันว่า โลกนี้น่าอยู่จริงหนอ.	รำพึงรำพัน ก. พูดอย่างที่คิดคำนึงอยู่ เช่น เขารำพึงรำพันว่า โลกนี้น่าอยู่จริงหนอ.
รำเพย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง พัดอ่อน ๆ เรื่อย ๆ มักพากลิ่นหอมของดอกไม้มาด้วย (ใช้แก่ลม).	รำเพย ๑ ก. พัดอ่อน ๆ เรื่อย ๆ มักพากลิ่นหอมของดอกไม้มาด้วย (ใช้แก่ลม).
รำเพย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Thevetia peruviana Schum. ในวงศ์ Apocynaceae มียางขาว ใบคล้ายยี่โถ ดอกสีเหลือง รูปกระบอกปากบาน ผลมีพิษ ถิ่นเดิมอยู่ในอเมริกาแถบร้อนชื้น, ดอกกระบอก หรือ ยี่โถฝรั่ง ก็เรียก.	รำเพย ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Thevetia peruviana Schum. ในวงศ์ Apocynaceae มียางขาว ใบคล้ายยี่โถ ดอกสีเหลือง รูปกระบอกปากบาน ผลมีพิษ ถิ่นเดิมอยู่ในอเมริกาแถบร้อนชื้น, ดอกกระบอก หรือ ยี่โถฝรั่ง ก็เรียก.
รำไพ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน ความหมายที่ ๑	ดู รวิ เขียนว่า รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ.	รำไพ ๑ ดู รวิ.
รำไพ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งามผุดผ่อง เช่น รําไพพรรณ.	รำไพ ๒ ว. งามผุดผ่อง เช่น รําไพพรรณ.
รำมะแข เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่	ดู ลําแข เขียนว่า ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่.	รำมะแข ดู ลําแข.
รำมะนา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง กลองขึงหนังหน้าเดียว รูปกลมแป้น มี ๒ ชนิด ชนิดที่ใช้กับวงลําตัดมีขนาดใหญ่กว่าที่ใช้กับวงมโหรี.	รำมะนา น. กลองขึงหนังหน้าเดียว รูปกลมแป้น มี ๒ ชนิด ชนิดที่ใช้กับวงลําตัดมีขนาดใหญ่กว่าที่ใช้กับวงมโหรี.
รำมะนาด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคชนิดหนึ่งเกิดตามรากฟัน ทําให้เหงือกบวมเป็นหนอง.	รำมะนาด น. ชื่อโรคชนิดหนึ่งเกิดตามรากฟัน ทําให้เหงือกบวมเป็นหนอง.
รำมะร่อ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ในระยะทางหรือเวลาอันใกล้จวนเจียน เช่น จะสำเร็จการศึกษาอยู่รำมะร่อ จะถึงบ้านอยู่รำมะร่อ, รอมร่อ ก็ว่า.	รำมะร่อ ว. ในระยะทางหรือเวลาอันใกล้จวนเจียน เช่น จะสำเร็จการศึกษาอยู่รำมะร่อ จะถึงบ้านอยู่รำมะร่อ, รอมร่อ ก็ว่า.
รำยวน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ห้อยย้อย.	รำยวน ก. ห้อยย้อย.
รำย้อย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ยอ-ยัก-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ห้อยย้อย.	รำย้อย ก. ห้อยย้อย.
รำแย้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพืชชนิดหนึ่ง เช่น กระเทียมหอมรําแย้ก็มี. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาพน.	รำแย้ น. ชื่อพืชชนิดหนึ่ง เช่น กระเทียมหอมรําแย้ก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
ร่ำรวย เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รวยมาก, มั่งคั่ง.	ร่ำรวย ว. รวยมาก, มั่งคั่ง.
รำราญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง รบ. (แผลงมาจาก ราญ).	รำราญ ก. รบ. (แผลงมาจาก ราญ).
รำรำ, ร่ำร่ำ รำรำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ ร่ำร่ำ เขียนว่า รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง คิดหรือตั้งใจซ้ำ ๆ อยู่ เช่น รำรำว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ไปเสียที ร่ำร่ำจะไปเที่ยวภูกระดึงก็ไม่ได้ไปเสียที. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น รำรำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, ลําลํา ก็ว่า.	รำรำ, ร่ำร่ำ ก. คิดหรือตั้งใจซ้ำ ๆ อยู่ เช่น รำรำว่าจะไปเยี่ยมเพื่อนที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ไปเสียที ร่ำร่ำจะไปเที่ยวภูกระดึงก็ไม่ได้ไปเสียที. ว. จวนเจียน, เกือบ, ตั้งท่าขยับ, เช่น รำรำจะวิวาทกันอยู่แล้ว, ลําลํา ก็ว่า.
รำเร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่ง เช่น ทั้งขนมรําเรเร่ฉํ่า. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก.	รำเร น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง เช่น ทั้งขนมรําเรเร่ฉํ่า. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
รำไร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็กน้อย เช่น แสงสว่างรำไร แสงแดดรำไร; อาการที่เห็นไม่ชัดเต็มที่เพราะอยู่ในระยะไกลหรือมีอะไรบังเป็นต้น เช่น เห็นกระท่อมรำไรอยู่ในหมู่ไม้.	รำไร ว. เล็กน้อย เช่น แสงสว่างรำไร แสงแดดรำไร; อาการที่เห็นไม่ชัดเต็มที่เพราะอยู่ในระยะไกลหรือมีอะไรบังเป็นต้น เช่น เห็นกระท่อมรำไรอยู่ในหมู่ไม้.
รำลึก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ระลึก.	รำลึก ก. ระลึก.
รำหัด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง โรย (ใช้สําหรับเอาพิมเสนแทรกยา); ใส่, แทรก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ่อน.	รำหัด ก. โรย (ใช้สําหรับเอาพิมเสนแทรกยา); ใส่, แทรก. ว. อ่อน.
รำหัส เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง รหัส.	รำหัส น. รหัส.
ริ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มคิดหรือทําแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.	ริ ก. เริ่มคิดหรือทําแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
ริปอง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง คิดหมาย, คิดอ่าน.	ริปอง ก. คิดหมาย, คิดอ่าน.
ริเริ่ม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มคิดเริ่มทําเป็นคนแรก (มักใช้ในทางดี) เช่น นายเลื่อน พงษ์โสภณ ริเริ่มทำรถจักรยานสามล้อ.	ริเริ่ม ก. เริ่มคิดเริ่มทําเป็นคนแรก (มักใช้ในทางดี) เช่น นายเลื่อน พงษ์โสภณ ริเริ่มทำรถจักรยานสามล้อ.
ริอ่าน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ริ เช่น ริอ่านเป็นขโมย.	ริอ่าน ก. ริ เช่น ริอ่านเป็นขโมย.
ริก, ริก ๆ ริก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ริก ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.	ริก, ริก ๆ ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
ริดสีดวง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคพวกหนึ่งมีหลายชนิด เกิดในช่องตา จมูก ทวารหนัก เป็นต้น.	ริดสีดวง น. ชื่อโรคพวกหนึ่งมีหลายชนิด เกิดในช่องตา จมูก ทวารหนัก เป็นต้น.
ริน, ริน ๆ ริน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ริน ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง เทให้ไหลออกเรื่อย ๆ ทีละน้อย เช่น รินนํ้าใส่ถ้วย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรื่อย ๆ, น้อย ๆ, เช่น นํ้าไหลริน ลมพัดริน ๆ. เป็นคำนาม หมายถึง ทองคําที่มีเนื้อหย่อนกว่าเนื้อ ๔ เรียกว่า ทองริน.	ริน, ริน ๆ ก. เทให้ไหลออกเรื่อย ๆ ทีละน้อย เช่น รินนํ้าใส่ถ้วย. ว. เรื่อย ๆ, น้อย ๆ, เช่น นํ้าไหลริน ลมพัดริน ๆ. น. ทองคําที่มีเนื้อหย่อนกว่าเนื้อ ๔ เรียกว่า ทองริน.
ริ้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแมลงพวกตัวบึ่งที่มีขนาดเล็กกว่าแมลงหวี่ ส่วนใหญ่อยู่ในสกุล Culicoides และ Leptoconops วงศ์ Ceratopogonidae เช่น ชนิด C. orientalis, L. spinosifrons.	ริ้น น. ชื่อแมลงพวกตัวบึ่งที่มีขนาดเล็กกว่าแมลงหวี่ ส่วนใหญ่อยู่ในสกุล Culicoides และ Leptoconops วงศ์ Ceratopogonidae เช่น ชนิด C. orientalis, L. spinosifrons.
ริบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอํานาจกฎหมายเป็นต้น.	ริบ ๑ ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอํานาจกฎหมายเป็นต้น.
ริบทรัพย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ยึดเอาทรัพย์มาเป็นของแผ่นดิน เช่น ถูกริบทรัพย์โดยคำสั่งศาล.	ริบทรัพย์ ก. ยึดเอาทรัพย์มาเป็นของแผ่นดิน เช่น ถูกริบทรัพย์โดยคำสั่งศาล.
ริบทรัพย์สิน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง โทษทางอาญาสถานหนึ่งที่ศาลสั่งให้ทรัพย์สินที่ริบตกเป็นของแผ่นดิน.	ริบทรัพย์สิน (กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่งที่ศาลสั่งให้ทรัพย์สินที่ริบตกเป็นของแผ่นดิน.
ริบราชบาตร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[–ราดชะบาด] เป็นคำกริยา หมายถึง รวบเอาทรัพย์สินของคนที่ต้องพระราชอาญาเข้าเป็นของหลวง.	ริบราชบาตร [–ราดชะบาด] ก. รวบเอาทรัพย์สินของคนที่ต้องพระราชอาญาเข้าเป็นของหลวง.
ริบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คม.	ริบ ๒ ว. คม.
ริบบิ้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แถบแพร ไหม ไนลอน เป็นต้น ใช้สําหรับผูกหรือประดับ มีหลายสีหลายขนาด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ribbon เขียนว่า อา-ไอ-บี-บี-โอ-เอ็น.	ริบบิ้น น. แถบแพร ไหม ไนลอน เป็นต้น ใช้สําหรับผูกหรือประดับ มีหลายสีหลายขนาด. (อ. ribbon).
ริบรี่, ริบหรี่ ริบรี่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ริบหรี่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกือบดับ, สว่างน้อย ๆ, เช่น แสงริบหรี่.	ริบรี่, ริบหรี่ ว. เกือบดับ, สว่างน้อย ๆ, เช่น แสงริบหรี่.
ริปุ, ริปู ริปุ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ ริปู เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ข้าศึก, ปรปักษ์, คนโกง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ริปุ, ริปู น. ข้าศึก, ปรปักษ์, คนโกง. (ป., ส.).
ริม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ. เป็นคำบุรพบท หมายถึง ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เกือบ, จวน, เช่น ริมตาย.	ริม น. ชาย, ขอบ, เช่น ริมคลอง ริมผ้า ริมโต๊ะ. บ. ใกล้, ชิด, เช่น นั่งริมหน้าต่าง. ว. ด้านนอก เช่น น้องนอนกลาง พี่นอนริม; (ปาก) เกือบ, จวน, เช่น ริมตาย.
ริมฝีปาก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อส่วนที่เป็นขอบรอบปาก ส่วนบนเรียกว่า ริมฝีปากบน ส่วนล่างเรียกว่า ริมฝีปากล่าง มีเส้นขอบรอบที่เรียกว่า เส้นขอบริมฝีปาก.	ริมฝีปาก น. เนื้อส่วนที่เป็นขอบรอบปาก ส่วนบนเรียกว่า ริมฝีปากบน ส่วนล่างเรียกว่า ริมฝีปากล่าง มีเส้นขอบรอบที่เรียกว่า เส้นขอบริมฝีปาก.
ริ้ว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เส้นลายหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นรอย เป็นทาง ๆ เป็นแถวหรือเป็นแนวยาวไป เช่น ผ้าขาดเป็นริ้ว ริ้วขบวน ริ้วปลาแห้ง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น เรียกปลาแห้งที่ผ่าเป็น ๕ ริ้ว ว่า ปลา ๕ ริ้ว หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ปลาห้า.	ริ้ว น. เส้นลายหรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นรอย เป็นทาง ๆ เป็นแถวหรือเป็นแนวยาวไป เช่น ผ้าขาดเป็นริ้ว ริ้วขบวน ริ้วปลาแห้ง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น เรียกปลาแห้งที่ผ่าเป็น ๕ ริ้ว ว่า ปลา ๕ ริ้ว หรือเรียกสั้น ๆ ว่า ปลาห้า.
ริ้วรอย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะที่เป็นแนวเป็นทาง เช่น ถูกหนามเกี่ยวเป็นริ้วรอย ถูกแมวข่วนเป็นริ้วรอย, โดยปริยายหมายความว่า ร่องรอย เช่น หน้าตามีริ้วรอยแห่งความทุกข์.	ริ้วรอย น. ลักษณะที่เป็นแนวเป็นทาง เช่น ถูกหนามเกี่ยวเป็นริ้วรอย ถูกแมวข่วนเป็นริ้วรอย, โดยปริยายหมายความว่า ร่องรอย เช่น หน้าตามีริ้วรอยแห่งความทุกข์.
ริษยา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[ริดสะหฺยา] เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี, เห็นเขาได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต อีรฺษฺยา เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาบาลี อิสฺสา เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา.	ริษยา [ริดสะหฺยา] ก. อาการที่ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี, เห็นเขาได้ดีแล้วทนนิ่งอยู่ไม่ได้. (ส. อีรฺษฺยา; ป. อิสฺสา).
รี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง หอรีหอขวาง.	รี ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง หอรีหอขวาง.
รี่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อนเข้าไปเรื่อยไม่รีรอ เช่น รี่เข้าใส่. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เคลื่อนเข้าไปเรื่อยไม่รีรอ เช่น เดินรี่เข้ามา.	รี่ ๑ ก. เคลื่อนเข้าไปเรื่อยไม่รีรอ เช่น รี่เข้าใส่. ว. อาการที่เคลื่อนเข้าไปเรื่อยไม่รีรอ เช่น เดินรี่เข้ามา.
รี่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	ดู ลี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑.	รี่ ๒ ดู ลี่ ๑.
รี้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง พล, พลรบ, กองทัพ, กองทหาร. เป็นคำกริยา หมายถึง ยกไป, เดินไป.	รี้ (โบ) น. พล, พลรบ, กองทัพ, กองทหาร. ก. ยกไป, เดินไป.
รี้พล เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-พอ-พาน-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง กระบวนทหาร, กองทหาร.	รี้พล น. กระบวนทหาร, กองทหาร.
รี ๆ ขวาง ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ไม้-ยะ-มก ขอ-ไข่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง กีดเกะกะ, เก้งก้าง, เช่น คนไม่เคยเข้าครัวจับอะไรไม่ถูก รี ๆ ขวาง ๆ ไปหมด, ขวาง ๆ รี ๆ ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลักษณะหรือกิริยาท่าทางที่เกะกะเก้งก้าง เช่น จะข้ามถนนก็ไม่ข้าม มัวแต่ยืนรี ๆ ขวาง ๆ อยู่นั่นแหละ.	รี ๆ ขวาง ๆ ก. กีดเกะกะ, เก้งก้าง, เช่น คนไม่เคยเข้าครัวจับอะไรไม่ถูก รี ๆ ขวาง ๆ ไปหมด, ขวาง ๆ รี ๆ ก็ว่า. ว. มีลักษณะหรือกิริยาท่าทางที่เกะกะเก้งก้าง เช่น จะข้ามถนนก็ไม่ข้าม มัวแต่ยืนรี ๆ ขวาง ๆ อยู่นั่นแหละ.
รีด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง บีบ รูด หรือทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้แผ่ กว้าง ยาว หรือเรียบ เป็นต้น ตามที่ต้องการ, กดแรง ๆ และไถเพื่อทำให้เรียบ เช่น รีดผ้า รีดใบตอง รีดกลีบบัว, บีบทำให้เป็นแผ่นหรือเป็นเส้นยาว เช่น รีดทอง รีดยาง, บีบรูดด้วยอาการเค้นเพื่อให้สิ่งที่อยู่ภายในออกมา เช่น รีดนมวัว รีดไส้หมู รีดหนอง; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ใช้กำลังหรืออิทธิพลบังคับเอาทรัพย์สินของผู้อื่น เช่น รีดเอาเงิน รีดเอาทรัพย์, ใช้ว่า รีดไถ ก็มี.	รีด ก. บีบ รูด หรือทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้แผ่ กว้าง ยาว หรือเรียบ เป็นต้น ตามที่ต้องการ, กดแรง ๆ และไถเพื่อทำให้เรียบ เช่น รีดผ้า รีดใบตอง รีดกลีบบัว, บีบทำให้เป็นแผ่นหรือเป็นเส้นยาว เช่น รีดทอง รีดยาง, บีบรูดด้วยอาการเค้นเพื่อให้สิ่งที่อยู่ภายในออกมา เช่น รีดนมวัว รีดไส้หมู รีดหนอง; (ปาก) ใช้กำลังหรืออิทธิพลบังคับเอาทรัพย์สินของผู้อื่น เช่น รีดเอาเงิน รีดเอาทรัพย์, ใช้ว่า รีดไถ ก็มี.
รีดนาทาเน้น, รีดนาทาเร้น รีดนาทาเน้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ไม้-โท-นอ-หนู รีดนาทาเร้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ขูดรีดเอาทรัพย์สินจนแทบหมดเนื้อหมดตัว; เคี่ยวเข็ญให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกินกำลังความสามารถ เช่น รีดนาทาเน้นเด็กให้ทำงานหนัก.	รีดนาทาเน้น, รีดนาทาเร้น ก. ขูดรีดเอาทรัพย์สินจนแทบหมดเนื้อหมดตัว; เคี่ยวเข็ญให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกินกำลังความสามารถ เช่น รีดนาทาเน้นเด็กให้ทำงานหนัก.
รีดลูก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้แท้งลูก.	รีดลูก ก. ทําให้แท้งลูก.
รีดเลือดกับปู เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เคี่ยวเข็ญหรือบีบบังคับเอากับผู้ที่ไม่มีจะให้, หาเลือดกับปู หรือ เอาเลือดกับปู ก็ว่า.	รีดเลือดกับปู (สำ) ก. เคี่ยวเข็ญหรือบีบบังคับเอากับผู้ที่ไม่มีจะให้, หาเลือดกับปู หรือ เอาเลือดกับปู ก็ว่า.
รีดักชัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในเคมี เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้สารได้รับธาตุไฮโดรเจนมารวมตัวด้วย, ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้สารสูญเสียธาตุออกซิเจนไป, ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้อะตอมของธาตุได้รับอิเล็กตรอนเพิ่มขึ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ reduction เขียนว่า อา-อี-ดี-ยู-ซี-ที-ไอ-โอ-เอ็น.	รีดักชัน (เคมี) น. ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้สารได้รับธาตุไฮโดรเจนมารวมตัวด้วย, ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้สารสูญเสียธาตุออกซิเจนไป, ปฏิกิริยาเคมีที่ทําให้อะตอมของธาตุได้รับอิเล็กตรอนเพิ่มขึ้น. (อ. reduction).
รีต เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง เยี่ยงอย่าง, แบบแผน, ประเพณี, เช่น นอกรีต. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาบาลี จาริตฺต เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต จาริตฺร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	รีต น. เยี่ยงอย่าง, แบบแผน, ประเพณี, เช่น นอกรีต. (เทียบ ป. จาริตฺต; ส. จาริตฺร).
รีเนียม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๗๕ สัญลักษณ์ Re เป็นโลหะลักษณะเป็นของแข็งสีเทา หลอมละลายที่ ๓๑๘๐°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ ใช้ทําอุปกรณ์ไฟฟ้า ใช้เป็นองค์ประกอบของโลหะทนไฟในจรวด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ rhenium เขียนว่า อา-เอช-อี-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	รีเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๗๕ สัญลักษณ์ Re เป็นโลหะลักษณะเป็นของแข็งสีเทา หลอมละลายที่ ๓๑๘๐°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ ใช้ทําอุปกรณ์ไฟฟ้า ใช้เป็นองค์ประกอบของโลหะทนไฟในจรวด. (อ. rhenium).
รีบ, รีบ ๆ รีบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้ รีบ ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างรวดเร็ว เช่น รีบเสียจนมือสั่น รีบไปรีบมา รีบทำ รีบนอน รีบ ๆ หน่อย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รวดเร็ว, ไม่รอช้า, เช่น เดินรีบ ๆ หน่อยเดี๋ยวฝนจะตก กินรีบ ๆ จะติดคอ.	รีบ, รีบ ๆ ก. อาการที่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างรวดเร็ว เช่น รีบเสียจนมือสั่น รีบไปรีบมา รีบทำ รีบนอน รีบ ๆ หน่อย. ว. รวดเร็ว, ไม่รอช้า, เช่น เดินรีบ ๆ หน่อยเดี๋ยวฝนจะตก กินรีบ ๆ จะติดคอ.
รีบร้อน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่รีบทำอย่างลุกลน เช่น เขารีบร้อนไปทำงานจนลืมกระเป๋าสตางค์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รีบลุกลน เช่น พอได้รับโทรเลข เขาก็ไปอย่างรีบร้อน.	รีบร้อน ก. อาการที่รีบทำอย่างลุกลน เช่น เขารีบร้อนไปทำงานจนลืมกระเป๋าสตางค์. ว. รีบลุกลน เช่น พอได้รับโทรเลข เขาก็ไปอย่างรีบร้อน.
รีบรุด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปหรือมาอย่างรีบด่วน เช่น เขารีบรุดไปพบหมอ ตำรวจรีบรุดมาที่เกิดเหตุ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ด่วน, ทันที, เช่น เขาเดินอย่างรีบรุด.	รีบรุด ก. ไปหรือมาอย่างรีบด่วน เช่น เขารีบรุดไปพบหมอ ตำรวจรีบรุดมาที่เกิดเหตุ. ว. ด่วน, ทันที, เช่น เขาเดินอย่างรีบรุด.
รีบเร่ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งให้เร็วขึ้นกว่าปรกติ เช่น ครูรีบเร่งตรวจข้อสอบให้เสร็จ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็วขึ้นกว่าปรกติ เช่น เขาทำงานอย่างรีบเร่งเพื่อให้ได้งานมากขึ้น.	รีบเร่ง ก. อาการที่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งให้เร็วขึ้นกว่าปรกติ เช่น ครูรีบเร่งตรวจข้อสอบให้เสร็จ. ว. เร็วขึ้นกว่าปรกติ เช่น เขาทำงานอย่างรีบเร่งเพื่อให้ได้งานมากขึ้น.
รีม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยนับจํานวนแผ่นกระดาษ กําหนดว่า กระดาษ ๕๑๖ แผ่น เป็น ๑ รีม แต่โดยทั่ว ๆ ไปถือว่า กระดาษ ๔๘๐ หรือ ๕๐๐ แผ่น เป็น ๑ รีม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ream เขียนว่า อา-อี-เอ-เอ็ม.	รีม น. หน่วยนับจํานวนแผ่นกระดาษ กําหนดว่า กระดาษ ๕๑๖ แผ่น เป็น ๑ รีม แต่โดยทั่ว ๆ ไปถือว่า กระดาษ ๔๘๐ หรือ ๕๐๐ แผ่น เป็น ๑ รีม. (อ. ream).
รีรอ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ชักช้า, ลังเลใจ, เช่น มัวรีรออยู่ทำไม กินโดยไม่รีรอ.	รีรอ ก. ชักช้า, ลังเลใจ, เช่น มัวรีรออยู่ทำไม กินโดยไม่รีรอ.
รี ๆ, รอ ๆ รี ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ไม้-ยะ-มก รอ ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-ออ-อ่าง ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แสดงอาการลังเลใจ, ไม่แน่ใจที่จะทําลงไป, เช่น มัวรี ๆ รอ ๆ อยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะตัดสินใจเสียที.	รี ๆ, รอ ๆ ว. แสดงอาการลังเลใจ, ไม่แน่ใจที่จะทําลงไป, เช่น มัวรี ๆ รอ ๆ อยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะตัดสินใจเสียที.
รี้ริก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงหัวเราะเมื่อถูกหยอก.	รี้ริก ว. เสียงหัวเราะเมื่อถูกหยอก.
รึกต์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ว่าง, เปล่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ริกฺต เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี ริตฺต เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	รึกต์ ว. ว่าง, เปล่า. (ส. ริกฺต; ป. ริตฺต).
รึง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ร้อน, ระอุ เช่น เถ้ารึง. เป็นคำกริยา หมายถึง รัด.	รึง ว. ร้อน, ระอุ เช่น เถ้ารึง. ก. รัด.
รึ้ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดึง, ฉุด, รั้ง, ลาก.	รึ้ง ก. ดึง, ฉุด, รั้ง, ลาก.
รื่น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชื่น, สบาย, เช่น ฟังเสียงรื่นหู ดูทิวทัศน์รื่นตา เสียใจแต่แสร้งทำหน้ารื่น.	รื่น ว. ชื่น, สบาย, เช่น ฟังเสียงรื่นหู ดูทิวทัศน์รื่นตา เสียใจแต่แสร้งทำหน้ารื่น.
รื่นรมย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สบายใจ, บันเทิง, เช่น สวนสาธารณะปลูกต้นไม้ไว้สวยงามน่ารื่นรมย์.	รื่นรมย์ ว. สบายใจ, บันเทิง, เช่น สวนสาธารณะปลูกต้นไม้ไว้สวยงามน่ารื่นรมย์.
รื่นเริง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง สนุกสนานเบิกบานใจ, เพลิน, เช่น ทุกคนรื่นเริงในวันปีใหม่ โทรทัศน์บางรายการทำให้ผู้ดูรื่นเริง.	รื่นเริง ก. สนุกสนานเบิกบานใจ, เพลิน, เช่น ทุกคนรื่นเริงในวันปีใหม่ โทรทัศน์บางรายการทำให้ผู้ดูรื่นเริง.
รื้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง รื่น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา เช่น น้ำตารื้นขอบตา.	รื้น (กลอน) ก. รื่น. ว. อาการที่น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา เช่น น้ำตารื้นขอบตา.
รื้อ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง แยกออกหรือถอดออกเป็นต้นจากสิ่งที่เป็นรูปแล้วให้เสียความเป็นกลุ่มก้อนของรูปเดิม เช่น รื้อบ้าน รื้อหลังคา รื้อข้าวของกระจุยกระจาย; เอาขึ้นมาใหม่ เช่น รื้อเรื่องราวที่ระงับไว้ขึ้นมาพิจารณาใหม่ รื้อเรื่องเดิมขึ้นมาเขียนใหม่; ขนออก เช่น รื้อสัตว์จากวัฏสงสาร.	รื้อ ก. แยกออกหรือถอดออกเป็นต้นจากสิ่งที่เป็นรูปแล้วให้เสียความเป็นกลุ่มก้อนของรูปเดิม เช่น รื้อบ้าน รื้อหลังคา รื้อข้าวของกระจุยกระจาย; เอาขึ้นมาใหม่ เช่น รื้อเรื่องราวที่ระงับไว้ขึ้นมาพิจารณาใหม่ รื้อเรื่องเดิมขึ้นมาเขียนใหม่; ขนออก เช่น รื้อสัตว์จากวัฏสงสาร.
รื้อไข้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง หายไข้ใหม่ ๆ.	รื้อไข้ ก. หายไข้ใหม่ ๆ.
รื้อแต่หลังคาเขา หลังคาเราไม่รื้อ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง คิดแต่จะเอาของผู้อื่นมาใช้ของของตัวเก็บไว้, คิดแต่จะเอา ไม่คิดจะให้.	รื้อแต่หลังคาเขา หลังคาเราไม่รื้อ (สำ) ก. คิดแต่จะเอาของผู้อื่นมาใช้ของของตัวเก็บไว้, คิดแต่จะเอา ไม่คิดจะให้.
รื้อถอน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ถอ-ถุง-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รื้อและถอนสิ่งปลูกสร้างแล้วโยกย้ายไป เช่น รื้อถอนบ้านเรือน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง รื้อส่วนอันเป็นโครงสร้างของอาคาร เช่น เสา คาน ตง ออกไปให้หมด เช่น รื้อถอนบ้านเรือน.	รื้อถอน ก. รื้อและถอนสิ่งปลูกสร้างแล้วโยกย้ายไป เช่น รื้อถอนบ้านเรือน; (กฎ) รื้อส่วนอันเป็นโครงสร้างของอาคาร เช่น เสา คาน ตง ออกไปให้หมด เช่น รื้อถอนบ้านเรือน.
รื้อฟื้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาขึ้นมาทําใหม่ เช่น รื้อฟื้นคดีมาพิจารณาใหม่.	รื้อฟื้น ก. เอาขึ้นมาทําใหม่ เช่น รื้อฟื้นคดีมาพิจารณาใหม่.
รื้อร่าย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อทำนองเพลงร้องอย่างลำนำ.	รื้อร่าย น. ชื่อทำนองเพลงร้องอย่างลำนำ.
รุ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.	รุ ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
รุข้าว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาฟางออกจากเมล็ดข้าวที่นวดแล้ว.	รุข้าว ก. เอาฟางออกจากเมล็ดข้าวที่นวดแล้ว.
รุสต๊อก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง จำหน่ายสินค้าโดยการลดราคาเพื่อระบายสินค้าให้หมด.	รุสต๊อก ก. จำหน่ายสินค้าโดยการลดราคาเพื่อระบายสินค้าให้หมด.
รุก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ล่วงลํ้าเข้าไปในเขตของผู้อื่น เช่น รุกที่ดิน ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม, โดยปริยายหมายถึงคุกคามให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม เช่น เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด; เดินตัวหมากรุกเข้าไปกระทบตาขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง.	รุก ๑ ก. ล่วงลํ้าเข้าไปในเขตของผู้อื่น เช่น รุกที่ดิน ทำไร่รุกเข้าไปในเขตหวงห้าม, โดยปริยายหมายถึงคุกคามให้ถอยร่นหรือต้อนให้จนมุม เช่น เขาถูกนายรุกเสียจนตั้งตัวไม่ติด; เดินตัวหมากรุกเข้าไปกระทบตาขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง.
รุกฆาต เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง เดินหมากรุกเข้าไปจะกินขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง พร้อมกันนั้นก็เตรียมจะกินหมากอีกตัวหนึ่งด้วย ถ้าฝ่ายนั้นถอยขุนหนีก็จะกินหมากตัวที่เหลือ เช่น รุกฆาตขุนฆาตเรือ ถ้าถอยขุนหนีก็จะกินเรือ, (ใช้ในการเล่นหมากรุก).	รุกฆาต ก. เดินหมากรุกเข้าไปจะกินขุนของอีกฝ่ายหนึ่ง พร้อมกันนั้นก็เตรียมจะกินหมากอีกตัวหนึ่งด้วย ถ้าฝ่ายนั้นถอยขุนหนีก็จะกินหมากตัวที่เหลือ เช่น รุกฆาตขุนฆาตเรือ ถ้าถอยขุนหนีก็จะกินเรือ, (ใช้ในการเล่นหมากรุก).
รุกร้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เร่งเข้าไป, รีบเร่ง.	รุกร้น ก. เร่งเข้าไป, รีบเร่ง.
รุกราน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ล่วงลํ้าเข้าไปก้าวร้าวระราน เช่น ถูกข้าศึกรุกราน.	รุกราน ก. ล่วงลํ้าเข้าไปก้าวร้าวระราน เช่น ถูกข้าศึกรุกราน.
รุกล้ำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง รุกล่วงล้ำเข้าไป เช่น รุกล้ำอธิปไตย รุกล้ำดินแดน.	รุกล้ำ ก. รุกล่วงล้ำเข้าไป เช่น รุกล้ำอธิปไตย รุกล้ำดินแดน.
รุกไล่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ไล่โจมตีให้หนีไป เช่น รุกไล่ข้าศึก.	รุกไล่ ก. ไล่โจมตีให้หนีไป เช่น รุกไล่ข้าศึก.
รุก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.	รุก ๒ ก. ทำเส้นให้เล็ก (ใช้แก่แกะตรา) เช่น รุกลายเส้นในตราให้ชัด.
รุกข–, รุกข์ รุกข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่ รุกข์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด	[รุกขะ–, รุก] เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต วฺฤกฺษ เขียนว่า วอ-แหวน-พิน-ทุ-รอ-รึ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี.	รุกข–, รุกข์ [รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).
รุกขชาติ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้, หมู่ไม้.	รุกขชาติ น. ต้นไม้, หมู่ไม้.
รุกขเทวดา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.	รุกขเทวดา น. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.
รุกขมูล เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.	รุกขมูล น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.
รุกขมูลิกธุดงค์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	[–มูลิกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี รุกฺขมูลิกธูตงฺค เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ทอ-ทง-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	รุกขมูลิกธุดงค์ [–มูลิกะ–] น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจํา. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).
รุกขกะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[–ขะกะ] เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้เล็ก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	รุกขกะ [–ขะกะ] น. ต้นไม้เล็ก. (ป.).
รุกขา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้.	รุกขา (กลอน) น. ต้นไม้.
รุกรุย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	[รุกฺ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุงรัง, กระจุยกระจาย, ไม่น่าดู, เช่น บ้านช่องรุกรุย เสื้อผ้ารุกรุย; ตํ่าช้า เช่น คนรุกรุย.	รุกรุย [รุกฺ–] ว. รุงรัง, กระจุยกระจาย, ไม่น่าดู, เช่น บ้านช่องรุกรุย เสื้อผ้ารุกรุย; ตํ่าช้า เช่น คนรุกรุย.
รุกษะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อะ	[รุกฺ–] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง รุกข์, ต้นไม้.	รุกษะ [รุกฺ–] (โบ) น. รุกข์, ต้นไม้.
รุ่ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ระยะเวลาตอนเริ่มแรกแห่งวัน เช่น รุ่งอรุณ รุ่งเช้า ยันรุ่ง ตลาดโต้รุ่ง, เวลาสว่าง เช่น ใกล้รุ่ง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สว่าง เช่น ฟ้ารุ่ง, อรุณรุ่ง.	รุ่ง น. ระยะเวลาตอนเริ่มแรกแห่งวัน เช่น รุ่งอรุณ รุ่งเช้า ยันรุ่ง ตลาดโต้รุ่ง, เวลาสว่าง เช่น ใกล้รุ่ง. ว. สว่าง เช่น ฟ้ารุ่ง, อรุณรุ่ง.
รุ่งขึ้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง วันใหม่, วันพรุ่งนี้.	รุ่งขึ้น น. วันใหม่, วันพรุ่งนี้.
รุ่งแจ้ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาพระอาทิตย์ขึ้นสว่างแล้ว แต่ยังไม่มีแสงแดด.	รุ่งแจ้ง น. เวลาพระอาทิตย์ขึ้นสว่างแล้ว แต่ยังไม่มีแสงแดด.
รุ่งเช้า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาระหว่างรุ่งสว่างถึงเช้า, เช้าวันรุ่งขึ้น.	รุ่งเช้า น. เวลาพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาระหว่างรุ่งสว่างถึงเช้า, เช้าวันรุ่งขึ้น.
รุ่งราง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาจวนสว่างพอมองเห็นราง ๆ ยังไม่กระจ่างชัด.	รุ่งราง น. เวลาจวนสว่างพอมองเห็นราง ๆ ยังไม่กระจ่างชัด.
รุ่งเรือง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สว่างไสว เช่น จุดโคมไฟรุ่งเรืองแสงจับท้องฟ้า, งามสุกใส เช่น ปราสาทราชมนเทียรดูรุ่งเรืองเมื่อต้องแสงจันทร์, เจริญ, อุดมสมบูรณ์, เช่น บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง อนาคตรุ่งเรือง, งอกงาม เช่น ให้มีความรุ่งเรืองในพระศาสนา.	รุ่งเรือง ว. สว่างไสว เช่น จุดโคมไฟรุ่งเรืองแสงจับท้องฟ้า, งามสุกใส เช่น ปราสาทราชมนเทียรดูรุ่งเรืองเมื่อต้องแสงจันทร์, เจริญ, อุดมสมบูรณ์, เช่น บ้านเมืองเจริญรุ่งเรือง อนาคตรุ่งเรือง, งอกงาม เช่น ให้มีความรุ่งเรืองในพระศาสนา.
รุ่งโรจน์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-จอ-จาน-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระจ่างแจ้ง, โชติช่วง, เช่น แสงไฟรุ่งโรจน์, เจริญรุ่งเรือง เช่น ชีวิตรุ่งโรจน์.	รุ่งโรจน์ ว. กระจ่างแจ้ง, โชติช่วง, เช่น แสงไฟรุ่งโรจน์, เจริญรุ่งเรือง เช่น ชีวิตรุ่งโรจน์.
รุ่งสว่าง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-สอ-เสือ-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาจวนสว่าง ยังแลเห็นอะไรไม่ชัด.	รุ่งสว่าง น. เวลาจวนสว่าง ยังแลเห็นอะไรไม่ชัด.
รุ่งสาง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาจวนสว่าง ยังแลเห็นอะไรไม่ชัด.	รุ่งสาง น. เวลาจวนสว่าง ยังแลเห็นอะไรไม่ชัด.
รุ่งอรุณ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาเช้าตรู่ที่เริ่มเห็นแสงเงินแสงทอง.	รุ่งอรุณ น. เวลาเช้าตรู่ที่เริ่มเห็นแสงเงินแสงทอง.
รุ้ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง แสงที่ปรากฏบนท้องฟ้าเป็นแถบโค้งสีต่าง ๆ ๗ สี คือ ม่วง คราม นํ้าเงิน เขียว เหลือง ส้ม แดง, สีเช่นนั้นที่ปรากฏในเพชร. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กว้างโค้ง, โค้ง เช่น ขุดรุ้งรางเข้าไป.	รุ้ง ๑ น. แสงที่ปรากฏบนท้องฟ้าเป็นแถบโค้งสีต่าง ๆ ๗ สี คือ ม่วง คราม นํ้าเงิน เขียว เหลือง ส้ม แดง, สีเช่นนั้นที่ปรากฏในเพชร. ว. กว้างโค้ง, โค้ง เช่น ขุดรุ้งรางเข้าไป.
รุ้งพราย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง สีรุ้งที่กลอกอยู่พราวพรายในเพชรหรือเปลือกหอยบางชนิด เช่นหอยมุก.	รุ้งพราย น. สีรุ้งที่กลอกอยู่พราวพรายในเพชรหรือเปลือกหอยบางชนิด เช่นหอยมุก.
รุ้งร่วง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าเพชรที่ส่งแววออกเมื่อกระทบแสงสว่าง.	รุ้งร่วง น. นํ้าเพชรที่ส่งแววออกเมื่อกระทบแสงสว่าง.
รุ้ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเหยี่ยวขนาดใหญ่ชนิด Spilornis cheela ในวงศ์ Accipitridae ตัวสีนํ้าตาลเข้ม มีลายจุดขาวที่หัว ปีก และท้อง หางสีนํ้าตาลพาดขาว มีพู่ขนตรงต้นคอซึ่งจะแผ่ออกเห็นได้ชัดเวลาโกรธหรือต่อสู้กัน, อีรุ้ง ก็เรียก.	รุ้ง ๒ น. ชื่อเหยี่ยวขนาดใหญ่ชนิด Spilornis cheela ในวงศ์ Accipitridae ตัวสีนํ้าตาลเข้ม มีลายจุดขาวที่หัว ปีก และท้อง หางสีนํ้าตาลพาดขาว มีพู่ขนตรงต้นคอซึ่งจะแผ่ออกเห็นได้ชัดเวลาโกรธหรือต่อสู้กัน, อีรุ้ง ก็เรียก.
รุงรัง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่สิ่งเป็นเส้นยาว ๆ พัวพันกันยุ่งยุ่มย่าม เช่น ขนยาวรุงรัง ผมเผ้ารุงรัง หนวดเครารุงรัง, อาการที่สิ่งต่าง ๆ รวมกันอยู่อย่างระเกะระกะหรือแยกกระจัดกระจายกันอยู่ยุ่งเหยิง เช่น ห้องรกรุงรัง ห้อยผ้าไว้รุงรัง; พะรุงพะรัง เช่น หอบของมารุงรัง, นุงนัง เช่น หนี้สินรุงรัง.	รุงรัง ว. อาการที่สิ่งเป็นเส้นยาว ๆ พัวพันกันยุ่งยุ่มย่าม เช่น ขนยาวรุงรัง ผมเผ้ารุงรัง หนวดเครารุงรัง, อาการที่สิ่งต่าง ๆ รวมกันอยู่อย่างระเกะระกะหรือแยกกระจัดกระจายกันอยู่ยุ่งเหยิง เช่น ห้องรกรุงรัง ห้อยผ้าไว้รุงรัง; พะรุงพะรัง เช่น หอบของมารุงรัง, นุงนัง เช่น หนี้สินรุงรัง.
รุ่งริ่ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย, เช่น เสื้อขาดรุ่งริ่ง, กะรุ่งกะริ่ง ก็ว่า.	รุ่งริ่ง ว. ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย, เช่น เสื้อขาดรุ่งริ่ง, กะรุ่งกะริ่ง ก็ว่า.
รุจ, รุจา รุจ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน รุจา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุ่งเรือง, สว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต รุจ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน.	รุจ, รุจา ว. รุ่งเรือง, สว่าง. (ป., ส. รุจ).
รุจนะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[รุดจะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง ความชอบใจ, ความพอใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	รุจนะ [รุดจะนะ] น. ความชอบใจ, ความพอใจ. (ป.).
รุจิ, รุจี รุจิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ รุจี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง แสง, ความรุ่งเรือง; ความงาม; ความชอบใจ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุ่งเรือง, สว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต รุจิ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ.	รุจิ, รุจี น. แสง, ความรุ่งเรือง; ความงาม; ความชอบใจ. ว. รุ่งเรือง, สว่าง. (ป., ส. รุจิ).
รุจิเรข เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่	[รุจิเรก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลายงาม, มีลายสุกใส.	รุจิเรข [รุจิเรก] ว. มีลายงาม, มีลายสุกใส.
รุจิระ, รุจิรา รุจิระ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ รุจิรา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม, สว่าง, รุ่งเรือง, สวย; กะทัดรัด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รุจิระ, รุจิรา ว. งาม, สว่าง, รุ่งเรือง, สวย; กะทัดรัด. (ป., ส.).
รุชา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ความไม่สบาย, ความเสียดแทง; โรค. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รุชา น. ความไม่สบาย, ความเสียดแทง; โรค. (ป., ส.).
รุด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ด่วนไปทันที, ใช้ควบกับคํา รีบ เป็น รีบรุด ก็ได้ เช่น ทำงานอย่างรีบรุด.	รุด ว. ด่วนไปทันที, ใช้ควบกับคํา รีบ เป็น รีบรุด ก็ได้ เช่น ทำงานอย่างรีบรุด.
รุดหน้า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ก้าวหน้าไปมาก, ลุล่วงไปเร็ว, เช่น ในระยะ ๑๐ ปีประเทศไทยเจริญรุดหน้าไปมาก งานรุดหน้าไปมากแล้ว.	รุดหน้า ก. ก้าวหน้าไปมาก, ลุล่วงไปเร็ว, เช่น ในระยะ ๑๐ ปีประเทศไทยเจริญรุดหน้าไปมาก งานรุดหน้าไปมากแล้ว.
รุต เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง เสียง, เสียงร้อง, เสียงสัตว์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รุต น. เสียง, เสียงร้อง, เสียงสัตว์. (ป., ส.).
รุทธ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ห้าม, กีด, กั้น, ดับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รุทธ์ ก. ห้าม, กีด, กั้น, ดับ. (ป., ส.).
รุทระ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[รุดทฺระ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น่ากลัวยิ่งนัก. เป็นคำนาม หมายถึง เทวดาหมู่หนึ่งมี ๑๑ องค์ รวมเรียกว่า เอกาทศรุทร, ชื่อเทพสําคัญองค์หนึ่งในพระเวท ซึ่งพวกฮินดูถือว่าเป็นองค์เดียวกับพระศิวะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี รุทฺท เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน.	รุทระ [รุดทฺระ] ว. น่ากลัวยิ่งนัก. น. เทวดาหมู่หนึ่งมี ๑๑ องค์ รวมเรียกว่า เอกาทศรุทร, ชื่อเทพสําคัญองค์หนึ่งในพระเวท ซึ่งพวกฮินดูถือว่าเป็นองค์เดียวกับพระศิวะ. (ส.; ป. รุทฺท).
รุธิระ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เลือด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีแดง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รุธิระ น. เลือด. ว. สีแดง. (ป., ส.).
รุเธียร เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ	[รุเทียน] เป็นคำนาม หมายถึง เลือด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีแดง. (แผลงมาจาก รุธิร).	รุเธียร [รุเทียน] น. เลือด. ว. สีแดง. (แผลงมาจาก รุธิร).
รุน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดุนไปเรื่อย, ไสไปเรื่อย, เช่น รุนหลังให้รีบเดินไปข้างหน้า; ระบายท้อง. เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องช้อนกุ้งชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ไผ่สานเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายชนาง แต่เล็กกว่า มีด้ามยาว ใช้ช้อนกุ้งหรือปลาเล็กปลาน้อยตามชายเฟือย.	รุน ก. ดุนไปเรื่อย, ไสไปเรื่อย, เช่น รุนหลังให้รีบเดินไปข้างหน้า; ระบายท้อง. น. เครื่องช้อนกุ้งชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ไผ่สานเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายชนาง แต่เล็กกว่า มีด้ามยาว ใช้ช้อนกุ้งหรือปลาเล็กปลาน้อยตามชายเฟือย.
รุนแรง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หนักมาก, แรงมาก, เกินปรกติ, เช่น ดุว่าอย่างรุนแรง คัดค้านอย่างรุนแรง ความคิดเห็นรุนแรง.	รุนแรง ว. หนักมาก, แรงมาก, เกินปรกติ, เช่น ดุว่าอย่างรุนแรง คัดค้านอย่างรุนแรง ความคิดเห็นรุนแรง.
รุ่น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง วัยของคนที่ถืออายุเป็นเครื่องกำหนด เช่น รุ่นเด็ก รุ่นหนุ่ม รุ่นสาว รุ่นน้อง, สมัยของคนที่ใช้หลักใดหลักหนึ่งเป็นต้นว่า ปีการศึกษา น้ำหนัก เป็นเครื่องกำหนด เช่น นิสิตรุ่นแรก บัณฑิตรุ่นที่ ๒ นักมวยรุ่นฟลายเวท, คราวหรือสมัยแห่งสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดหรือผลิตขึ้นเป็นระยะ ๆ เช่น มะม่วงออกผลรุ่นแรก รถยนต์คันนี้เป็นรุ่นล่าสุด; กิ่งไม้ที่แตกออกมาใหม่ อ้วน งาม เรียกว่า รุ่นไม้. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพิ่งเป็นหนุ่มเป็นสาว, เพิ่งแตกเนื้อหนุ่มเนื้อสาว, เช่น วัยรุ่น.	รุ่น น. วัยของคนที่ถืออายุเป็นเครื่องกำหนด เช่น รุ่นเด็ก รุ่นหนุ่ม รุ่นสาว รุ่นน้อง, สมัยของคนที่ใช้หลักใดหลักหนึ่งเป็นต้นว่า ปีการศึกษา น้ำหนัก เป็นเครื่องกำหนด เช่น นิสิตรุ่นแรก บัณฑิตรุ่นที่ ๒ นักมวยรุ่นฟลายเวท, คราวหรือสมัยแห่งสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดหรือผลิตขึ้นเป็นระยะ ๆ เช่น มะม่วงออกผลรุ่นแรก รถยนต์คันนี้เป็นรุ่นล่าสุด; กิ่งไม้ที่แตกออกมาใหม่ อ้วน งาม เรียกว่า รุ่นไม้. ว. เพิ่งเป็นหนุ่มเป็นสาว, เพิ่งแตกเนื้อหนุ่มเนื้อสาว, เช่น วัยรุ่น.
รุ่น ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กำลังอยู่ในวัยแตกเนื้อหนุ่มแตกเนื้อสาว เช่น เด็กรุ่น ๆ; มีวัยใกล้เคียงกัน, ที่อยู่ในวัยเดียวกัน, เช่น คนรุ่น ๆ คุณพ่อ คนรุ่น ๆ กัน.	รุ่น ๆ ว. กำลังอยู่ในวัยแตกเนื้อหนุ่มแตกเนื้อสาว เช่น เด็กรุ่น ๆ; มีวัยใกล้เคียงกัน, ที่อยู่ในวัยเดียวกัน, เช่น คนรุ่น ๆ คุณพ่อ คนรุ่น ๆ กัน.
รุ่นกระเตาะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เริ่มแตกเนื้อสาว.	รุ่นกระเตาะ ว. เริ่มแตกเนื้อสาว.
รุ่นกระทง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพิ่งสอนขัน (ใช้แก่ไก่) ในคำว่า ไก่รุ่นกระทง, กำลังแตกเนื้อหนุ่ม.	รุ่นกระทง ว. เพิ่งสอนขัน (ใช้แก่ไก่) ในคำว่า ไก่รุ่นกระทง, กำลังแตกเนื้อหนุ่ม.
รุ่นตะกอ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เริ่มแตกเนื้อหนุ่ม.	รุ่นตะกอ ว. เริ่มแตกเนื้อหนุ่ม.
รุ่นราวคราวกัน, รุ่นราวคราวเดียวกัน รุ่นราวคราวกัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู รุ่นราวคราวเดียวกัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอายุไล่เลี่ยกัน.	รุ่นราวคราวกัน, รุ่นราวคราวเดียวกัน ว. มีอายุไล่เลี่ยกัน.
รุบรู่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีแสงมัวจนมองอะไรไม่เห็นถนัดชัดเจน เช่น แสงเดือนรุบรู่, รุบหรู่ หรุบรู่ หรือ หรุบหรู่ ก็ว่า.	รุบรู่ ว. มีแสงมัวจนมองอะไรไม่เห็นถนัดชัดเจน เช่น แสงเดือนรุบรู่, รุบหรู่ หรุบรู่ หรือ หรุบหรู่ ก็ว่า.
รุบาการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง อาการแห่งรูป, รูป, เช่น เทพยดาก็กําบงงรุบาการอันตรธานไป. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาราช ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต รูป เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา + อาการ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ .	รุบาการ (กลอน) น. อาการแห่งรูป, รูป, เช่น เทพยดาก็กําบงงรุบาการอันตรธานไป. (ม. คำหลวง มหาราช). (ป., ส. รูป + อาการ).
รุม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่คนหลายคนหรือสัตว์หลายตัวรวมกันเข้ามาทําอย่างใดอย่างหนึ่งแก่ผู้หนึ่งหรือสิ่งหนึ่งอย่างไม่มีระเบียบ เช่น รุมตี รุมด่า แมลงวันรุมตอมเมล็ดทุเรียน, ประดังห้อมล้อมเข้ามา เช่น กลุ้มรุม รุมกันเข้าไปซื้อของ, ประดังกันเข้ามา เช่น โดนโรครุมเสียแย่; กรุ่นอยู่ภายในเพราะพิษไข้เป็นต้น เช่น เป็นไข้ร้อนรุมอยู่หลายวัน.	รุม ๑ ก. อาการที่คนหลายคนหรือสัตว์หลายตัวรวมกันเข้ามาทําอย่างใดอย่างหนึ่งแก่ผู้หนึ่งหรือสิ่งหนึ่งอย่างไม่มีระเบียบ เช่น รุมตี รุมด่า แมลงวันรุมตอมเมล็ดทุเรียน, ประดังห้อมล้อมเข้ามา เช่น กลุ้มรุม รุมกันเข้าไปซื้อของ, ประดังกันเข้ามา เช่น โดนโรครุมเสียแย่; กรุ่นอยู่ภายในเพราะพิษไข้เป็นต้น เช่น เป็นไข้ร้อนรุมอยู่หลายวัน.
รุม ๒, รุม ๆ รุม ความหมายที่ ๒ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า รุม ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่คนเริ่มจะเป็นไข้ หรือจวนจะหายแต่ยังไม่หายดี ตัวยังร้อนอยู่บ้างนิดหน่อย เรียกว่าตัวรุม หรือ ตัวรุม ๆ, (ไฟ) อ่อน ๆ เช่น ย่างบนไฟรุม ๆ เคี่ยวบนไฟรุม ๆ.	รุม ๒, รุม ๆ ว. อาการที่คนเริ่มจะเป็นไข้ หรือจวนจะหายแต่ยังไม่หายดี ตัวยังร้อนอยู่บ้างนิดหน่อย เรียกว่าตัวรุม หรือ ตัวรุม ๆ, (ไฟ) อ่อน ๆ เช่น ย่างบนไฟรุม ๆ เคี่ยวบนไฟรุม ๆ.
รุมไข้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง เอายาให้คนไข้กินเพื่อไม่ให้ตัวร้อนจัดหรือเย็นจัด.	รุมไข้ ก. เอายาให้คนไข้กินเพื่อไม่ให้ตัวร้อนจัดหรือเย็นจัด.
รุมไฟ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาฟืนดุ้นใหญ่ ๆ วางทับลงบนกองไฟเพื่อให้ไฟติดกรุ่นอยู่เสมอ, สุมไฟ ก็ว่า.	รุมไฟ ก. เอาฟืนดุ้นใหญ่ ๆ วางทับลงบนกองไฟเพื่อให้ไฟติดกรุ่นอยู่เสมอ, สุมไฟ ก็ว่า.
รุมเร้า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ประดังเข้ามา เช่น มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามารุมเร้าอยู่เสมอ.	รุมเร้า ก. ประดังเข้ามา เช่น มีเรื่องร้าย ๆ เข้ามารุมเร้าอยู่เสมอ.
รุมล้อม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ออเข้ามา, รุมเข้ามาห้อมล้อม, เช่น นักข่าวรุมล้อมนายกรัฐมนตรี.	รุมล้อม ก. ออเข้ามา, รุมเข้ามาห้อมล้อม, เช่น นักข่าวรุมล้อมนายกรัฐมนตรี.
รุ่ม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ร้อนผ่าว ๆ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เรื่อย, บ่อย, เช่น เรียกใช้เสียรุ่ม, มาก เช่น รวยรุ่ม.	รุ่ม ว. ร้อนผ่าว ๆ; (ปาก) เรื่อย, บ่อย, เช่น เรียกใช้เสียรุ่ม, มาก เช่น รวยรุ่ม.
รุ่มรวย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รวยมาก, รวยรุ่ม หรือ รํ่ารวย ก็ว่า.	รุ่มรวย ว. รวยมาก, รวยรุ่ม หรือ รํ่ารวย ก็ว่า.
รุ่มร้อน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, ร้อนรุ่ม ก็ว่า.	รุ่มร้อน ก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ, ร้อนรุ่ม ก็ว่า.
รุ่มร่าม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เกินพอดี, เกินที่ควรเป็น, เช่น หนวดเครารุ่มร่าม, ไม่กะทัดรัด, ไม่รัดกุม, เช่น แต่งหนังสือสำนวนรุ่มร่าม, ไม่เรียบร้อย เช่น กิริยารุ่มร่าม, ปรกติใช้เกี่ยวกับเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวที่ยาวหรือใหญ่เกินตัว เช่น แต่งตัวรุ่มร่าม.	รุ่มร่าม ก. เกินพอดี, เกินที่ควรเป็น, เช่น หนวดเครารุ่มร่าม, ไม่กะทัดรัด, ไม่รัดกุม, เช่น แต่งหนังสือสำนวนรุ่มร่าม, ไม่เรียบร้อย เช่น กิริยารุ่มร่าม, ปรกติใช้เกี่ยวกับเสื้อผ้าเครื่องแต่งตัวที่ยาวหรือใหญ่เกินตัว เช่น แต่งตัวรุ่มร่าม.
รุย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง แมลงวัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	รุย น. แมลงวัน. (ข.).
รุ่ย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Bruguiera cylindrica (L.) Blume ในวงศ์ Rhizophoraceae ขึ้นตามป่าชายเลน โคนต้นมีรากหายใจโค้งคล้ายรูปหัวเข่า ผลยาวเหมือนฝักถั่ว, ถั่วขาว ก็เรียก.	รุ่ย ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Bruguiera cylindrica (L.) Blume ในวงศ์ Rhizophoraceae ขึ้นตามป่าชายเลน โคนต้นมีรากหายใจโค้งคล้ายรูปหัวเข่า ผลยาวเหมือนฝักถั่ว, ถั่วขาว ก็เรียก.
รุ่ย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หลุดออกจากที่เดิมทีละเล็กละน้อย เช่น ด้ายชายผ้ารุ่ยไปทีละเส้นสองเส้น.	รุ่ย ๒ ว. หลุดออกจากที่เดิมทีละเล็กละน้อย เช่น ด้ายชายผ้ารุ่ยไปทีละเส้นสองเส้น.
รุ่ยร่าย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตก ๆ หล่น ๆ เช่น หอบของมารุ่ยร่าย, เก็บไม่เรียบร้อย เช่น ผมมวยเก็บไม่หมดดูรุ่ยร่าย.	รุ่ยร่าย ว. ตก ๆ หล่น ๆ เช่น หอบของมารุ่ยร่าย, เก็บไม่เรียบร้อย เช่น ผมมวยเก็บไม่หมดดูรุ่ยร่าย.
รุรุ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง สัตว์จําพวกเนื้อชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	รุรุ น. สัตว์จําพวกเนื้อชนิดหนึ่ง. (ป.).
รุษฏ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-ตอ-ปะ-ตัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง แค้นเคือง, โกรธ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต รุษฺฏ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก และมาจากภาษาบาลี รุฏฺ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	รุษฏ์ ก. แค้นเคือง, โกรธ. (ส. รุษฺฏ; ป. รุฏฺ).
รุหะ, รูหะ รุหะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ รูหะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง งอก, งาม, เจริญ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รุหะ, รูหะ ก. งอก, งาม, เจริญ. (ป., ส.).
รุหาญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เปรียบ, ดุจ. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร รุหาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	รุหาญ ว. เปรียบ, ดุจ. (เทียบ ข. รุหาน).
รู เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ช่อง เช่น รูเข็ม ผ้าขาดเป็นรู, ช่องที่ลึกเข้าไปในสิ่งต่าง ๆ เช่น รูหู รูจมูก รูปู รูงู.	รู น. ช่อง เช่น รูเข็ม ผ้าขาดเป็นรู, ช่องที่ลึกเข้าไปในสิ่งต่าง ๆ เช่น รูหู รูจมูก รูปู รูงู.
รู่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ครูด, ถู, สี, เช่น อย่าเอาทองไปรู่กระเบื้อง.	รู่ ก. ครูด, ถู, สี, เช่น อย่าเอาทองไปรู่กระเบื้อง.
รู้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง แจ้ง, เข้าใจ, ทราบ.	รู้ ก. แจ้ง, เข้าใจ, ทราบ.
รู้กัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เป็นนัยกันเฉพาะในกลุ่มของตน เช่น เรื่องนี้เขารู้กัน.	รู้กัน ก. รู้เป็นนัยกันเฉพาะในกลุ่มของตน เช่น เรื่องนี้เขารู้กัน.
รู้กันอยู่ในที เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เรื่องดีอยู่แล้วระหว่างกันโดยไม่ต้องพูดออกมา เช่น เขารู้กันอยู่ในทีแล้วว่าจะยกมรดกให้แก่ผู้ใด.	รู้กันอยู่ในที ก. รู้เรื่องดีอยู่แล้วระหว่างกันโดยไม่ต้องพูดออกมา เช่น เขารู้กันอยู่ในทีแล้วว่าจะยกมรดกให้แก่ผู้ใด.
รู้การรู้งาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำงานเก่ง เช่น คนรู้การรู้งาน ทำงานอะไร ๆ ก็เรียบร้อย.	รู้การรู้งาน ก. ทำงานเก่ง เช่น คนรู้การรู้งาน ทำงานอะไร ๆ ก็เรียบร้อย.
รู้แกว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เบาะแส, รู้ระแคะระคาย, เช่น รู้แกวว่าจะมายืมเงินเลยหลบหน้าไปก่อน.	รู้แกว ก. รู้เบาะแส, รู้ระแคะระคาย, เช่น รู้แกวว่าจะมายืมเงินเลยหลบหน้าไปก่อน.
รู้เขารู้เรา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักขอบเขตความสามารถของตนเองและผู้อื่น.	รู้เขารู้เรา ก. รู้จักขอบเขตความสามารถของตนเองและผู้อื่น.
รู้ความ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใจภาษา (ใช้แก่เด็ก).	รู้ความ ก. เข้าใจภาษา (ใช้แก่เด็ก).
รู้คิด, รู้คิดรู้อ่าน รู้คิด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก รู้คิดรู้อ่าน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใจคิดตริตรอง เช่น เด็กบางคนรู้คิดรู้อ่านดีกว่าผู้ใหญ่.	รู้คิด, รู้คิดรู้อ่าน ก. เข้าใจคิดตริตรอง เช่น เด็กบางคนรู้คิดรู้อ่านดีกว่าผู้ใหญ่.
รู้คุณ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำกริยา หมายถึง ระลึกถึงความดีที่ผู้อื่นทำให้แก่ตน เช่น ลูกศิษย์รู้คุณอาจารย์ ลูกรู้คุณพ่อแม่.	รู้คุณ ก. ระลึกถึงความดีที่ผู้อื่นทำให้แก่ตน เช่น ลูกศิษย์รู้คุณอาจารย์ ลูกรู้คุณพ่อแม่.
รู้เค้า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ร่องรอย เช่น รู้เค้าว่าใครเป็นฆาตกร เก็บเงินไว้ให้ดีอย่าให้ใครรู้เค้า.	รู้เค้า ก. รู้ร่องรอย เช่น รู้เค้าว่าใครเป็นฆาตกร เก็บเงินไว้ให้ดีอย่าให้ใครรู้เค้า.
รู้งาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำงานเป็น, เข้าใจลักษณะงาน, เช่น แม้ว่าเขาจะเข้าใหม่ แต่ก็รู้งานดี.	รู้งาน ก. ทำงานเป็น, เข้าใจลักษณะงาน, เช่น แม้ว่าเขาจะเข้าใหม่ แต่ก็รู้งานดี.
รู้งู ๆ ปลา ๆ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-อู ไม้-ยะ-มก ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา ไม้-ยะ-มก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เล็ก ๆ น้อย ๆ, รู้ไม่จริง.	รู้งู ๆ ปลา ๆ (สำ) ก. รู้เล็ก ๆ น้อย ๆ, รู้ไม่จริง.
รู้จัก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เคยพบเคยเห็นและจําได้ เช่น คนกรุงเทพฯ รู้จักวัดพระแก้วดี แม้เด็ก ๆ ก็ยังรู้จักหนูและแมว; คุ้นเคยกัน เช่น นายดำกับนายแดงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ, รู้จักมักคุ้น ก็ว่า; รู้ เช่น รู้จักคิด รู้จักทำ.	รู้จัก ก. เคยพบเคยเห็นและจําได้ เช่น คนกรุงเทพฯ รู้จักวัดพระแก้วดี แม้เด็ก ๆ ก็ยังรู้จักหนูและแมว; คุ้นเคยกัน เช่น นายดำกับนายแดงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ, รู้จักมักคุ้น ก็ว่า; รู้ เช่น รู้จักคิด รู้จักทำ.
รู้จักเก็บรู้จักเขี่ย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักสะสม, รู้จักหา.	รู้จักเก็บรู้จักเขี่ย (สำ) ก. รู้จักสะสม, รู้จักหา.
รู้จักเก็บรู้จักงำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักเก็บรักษาข้าวของ.	รู้จักเก็บรู้จักงำ (สำ) ก. รู้จักเก็บรักษาข้าวของ.
รู้จักที่ต่ำที่สูง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักเคารพบุคคลและสถานที่ตามควรแก่ฐานะ เช่น เด็กพวกนั้นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไปนั่งในที่ที่จัดไว้สำหรับผู้ใหญ่.	รู้จักที่ต่ำที่สูง ก. รู้จักเคารพบุคคลและสถานที่ตามควรแก่ฐานะ เช่น เด็กพวกนั้นไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ไปนั่งในที่ที่จัดไว้สำหรับผู้ใหญ่.
รู้จักมักคุ้น, รู้จักมักจี่ รู้จักมักคุ้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู รู้จักมักจี่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง คุ้นเคยกัน เช่น เขารู้จักมักคุ้นกับน้องฉันมานานแล้ว.	รู้จักมักคุ้น, รู้จักมักจี่ ก. คุ้นเคยกัน เช่น เขารู้จักมักคุ้นกับน้องฉันมานานแล้ว.
รู้จำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้แล้วจำได้, รู้จักจำ.	รู้จำ ก. รู้แล้วจำได้, รู้จักจำ.
รู้แจ้ง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใจตลอด, รู้ตามเหตุผลอย่างชัดเจน, รู้แจ้งแทงตลอด ก็ว่า.	รู้แจ้ง ก. เข้าใจตลอด, รู้ตามเหตุผลอย่างชัดเจน, รู้แจ้งแทงตลอด ก็ว่า.
รู้ใจ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้อัธยาศัยใจคอว่าเป็นอย่างไร หรือชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เช่น ลูกน้องรู้ใจนาย, รู้เส้น ก็ว่า.	รู้ใจ ก. รู้อัธยาศัยใจคอว่าเป็นอย่างไร หรือชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เช่น ลูกน้องรู้ใจนาย, รู้เส้น ก็ว่า.
รู้ฉลาด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เอารัดเอาเปรียบ เช่น เขารู้ฉลาดกินแต่ของเพื่อน ของตัวเก็บไว้.	รู้ฉลาด ก. เอารัดเอาเปรียบ เช่น เขารู้ฉลาดกินแต่ของเพื่อน ของตัวเก็บไว้.
รู้ชั้นเชิง, รู้ชั้นรู้เชิง รู้ชั้นเชิง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู รู้ชั้นรู้เชิง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เล่ห์เหลี่ยม, รู้กลอุบาย, เช่น เขารู้ชั้นเชิงของคู่ต่อสู้ ฉันรู้ชั้นเชิงไม่ยอมให้ใครมาหลอกง่าย ๆ ตำรวจรู้ชั้นเชิงของผู้ร้าย.	รู้ชั้นเชิง, รู้ชั้นรู้เชิง ก. รู้เล่ห์เหลี่ยม, รู้กลอุบาย, เช่น เขารู้ชั้นเชิงของคู่ต่อสู้ ฉันรู้ชั้นเชิงไม่ยอมให้ใครมาหลอกง่าย ๆ ตำรวจรู้ชั้นเชิงของผู้ร้าย.
รู้เช่นเห็นชาติ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้กําพืด, รู้นิสัยสันดาน, เช่น เขาชอบหักหลังคนอื่น เพื่อน ๆ รู้เช่นเห็นชาติมานานแล้ว.	รู้เช่นเห็นชาติ (สำ) ก. รู้กําพืด, รู้นิสัยสันดาน, เช่น เขาชอบหักหลังคนอื่น เพื่อน ๆ รู้เช่นเห็นชาติมานานแล้ว.
รู้เชิง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้กระบวนท่า, รู้ท่าที, รู้กลเม็ด, เช่น มวยคู่นี้ต่างก็รู้เชิงกัน.	รู้เชิง ก. รู้กระบวนท่า, รู้ท่าที, รู้กลเม็ด, เช่น มวยคู่นี้ต่างก็รู้เชิงกัน.
รู้ดี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง อวดรู้, สู่รู้, เช่น อย่ารู้ดีไปหน่อยเลย.	รู้ดี ก. อวดรู้, สู่รู้, เช่น อย่ารู้ดีไปหน่อยเลย.
รู้ดีรู้ชั่ว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ผลขั้นสุดท้าย, รู้ผลขั้นแตกหัก, เช่น หลังการชกพรุ่งนี้ก็จะรู้ดีรู้ชั่วว่าใครจะชนะ.	รู้ดีรู้ชั่ว ก. รู้ผลขั้นสุดท้าย, รู้ผลขั้นแตกหัก, เช่น หลังการชกพรุ่งนี้ก็จะรู้ดีรู้ชั่วว่าใครจะชนะ.
รู้ตัว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกตัว เช่น โดนล้วงกระเป๋าโดยไม่รู้ตัว, รู้มาก่อน เช่น ได้รับแต่งตั้งโดยไม่รู้ตัว, รู้เนื้อรู้ตัว ก็ว่า; รู้ล่วงหน้าว่าจะมีเหตุดีหรือร้ายแก่ตัว เช่น ผู้ร้ายรู้ตัวว่าจะถูกจับเลยชิงหนีไปเสียก่อน; รู้ว่าใครเป็นผู้ทำเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เช่น รู้ตัวคนส่งบัตรสนเท่ห์ รู้ตัวคนส่งดอกไม้มาอวยพรวันเกิด.	รู้ตัว ก. รู้สึกตัว เช่น โดนล้วงกระเป๋าโดยไม่รู้ตัว, รู้มาก่อน เช่น ได้รับแต่งตั้งโดยไม่รู้ตัว, รู้เนื้อรู้ตัว ก็ว่า; รู้ล่วงหน้าว่าจะมีเหตุดีหรือร้ายแก่ตัว เช่น ผู้ร้ายรู้ตัวว่าจะถูกจับเลยชิงหนีไปเสียก่อน; รู้ว่าใครเป็นผู้ทำเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เช่น รู้ตัวคนส่งบัตรสนเท่ห์ รู้ตัวคนส่งดอกไม้มาอวยพรวันเกิด.
รู้ตื้นลึกหนาบาง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ความเป็นไปของผู้อื่นอย่างละเอียด.	รู้ตื้นลึกหนาบาง ก. รู้ความเป็นไปของผู้อื่นอย่างละเอียด.
รู้เต็มอก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ความเป็นไปอย่างดี แต่ไม่อาจพูดออกมาได้ เช่น รู้เต็มอกว่าเขาไม่ซื่อสัตย์ แต่ก็บอกใครไม่ได้, รู้อยู่แก่ใจ รู้อยู่เต็มใจ หรือ รู้อยู่เต็มอก ก็ว่า.	รู้เต็มอก ก. รู้ความเป็นไปอย่างดี แต่ไม่อาจพูดออกมาได้ เช่น รู้เต็มอกว่าเขาไม่ซื่อสัตย์ แต่ก็บอกใครไม่ได้, รู้อยู่แก่ใจ รู้อยู่เต็มใจ หรือ รู้อยู่เต็มอก ก็ว่า.
รู้ไต๋ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ความลับ, รู้ความในใจ, เช่น พอเขามาตีสนิทก็รู้ไต๋แล้วว่าต้องการอะไร.	รู้ไต๋ ก. รู้ความลับ, รู้ความในใจ, เช่น พอเขามาตีสนิทก็รู้ไต๋แล้วว่าต้องการอะไร.
รู้ถึงหู เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เพราะมีคนบอก เช่น เรื่องนี้อย่าให้รู้ถึงหูเขานะ.	รู้ถึงหู ก. รู้เพราะมีคนบอก เช่น เรื่องนี้อย่าให้รู้ถึงหูเขานะ.
รู้ทัน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ถึงเหตุการณ์หรือความคิดของบุคคลอื่นไม่เพลี่ยงพล้ำเสียเปรียบ เช่น รู้ทันว่าน้ำจะท่วมจึงขนของหนีเสียก่อน รู้ทันความคิดของเพื่อนว่าจะหักหลังเรื่องผลประโยชน์, รู้เท่าทัน ก็ว่า.	รู้ทัน ก. รู้ถึงเหตุการณ์หรือความคิดของบุคคลอื่นไม่เพลี่ยงพล้ำเสียเปรียบ เช่น รู้ทันว่าน้ำจะท่วมจึงขนของหนีเสียก่อน รู้ทันความคิดของเพื่อนว่าจะหักหลังเรื่องผลประโยชน์, รู้เท่าทัน ก็ว่า.
รู้ท่า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ทันความคิด, รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งคิดอย่างไร, เช่น เห็นหน้าน้องก็รู้ท่าว่าจะมาขอเงิน.	รู้ท่า ก. รู้ทันความคิด, รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งคิดอย่างไร, เช่น เห็นหน้าน้องก็รู้ท่าว่าจะมาขอเงิน.
รู้ที เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ชั้นเชิง, รู้เล่ห์เลี่ยม, เช่น มาบ่อย ๆ รู้ทีว่าคงจะประสงค์อะไรอย่างหนึ่ง.	รู้ที ก. รู้ชั้นเชิง, รู้เล่ห์เลี่ยม, เช่น มาบ่อย ๆ รู้ทีว่าคงจะประสงค์อะไรอย่างหนึ่ง.
รู้เท่า เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกสภาพที่เป็นจริง, รู้ตามความเป็นจริง, เช่น รู้เท่าสังขาร; รู้ทัน เช่น รู้เท่าความคิดของผู้อื่น, รู้เท่าทัน ก็ว่า.	รู้เท่า ก. รู้สึกสภาพที่เป็นจริง, รู้ตามความเป็นจริง, เช่น รู้เท่าสังขาร; รู้ทัน เช่น รู้เท่าความคิดของผู้อื่น, รู้เท่าทัน ก็ว่า.
รู้เท่าไม่ถึงการ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ไม่ถึงว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ.	รู้เท่าไม่ถึงการ ก. รู้ไม่ถึงว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ.
รู้เท่าไม่ถึงการณ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง เขลา, คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุร้ายขึ้น, เช่น รับฝากของโจรไว้โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ว่าของนั้นเป็นของโจร.	รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ก. เขลา, คาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุร้ายขึ้น, เช่น รับฝากของโจรไว้โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ว่าของนั้นเป็นของโจร.
รู้น้อยพลอยรำคาญ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-พอ-พาน-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้น้อยไม่เข้าใจ ทําให้เกิดความรําคาญใจ, มักพูดเข้าคู่กับ รู้มากยากนาน เป็น รู้มากยากนาน รู้น้อยพลอยรําคาญ.	รู้น้อยพลอยรำคาญ (สำ) ก. รู้น้อยไม่เข้าใจ ทําให้เกิดความรําคาญใจ, มักพูดเข้าคู่กับ รู้มากยากนาน เป็น รู้มากยากนาน รู้น้อยพลอยรําคาญ.
รู้เนื้อรู้ตัว เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ตัว เช่น ก่อนจะเข้าไปพบเขา ต้องบอกให้รู้เนื้อรู้ตัวเสียก่อน ผู้ร้ายเข้ามาโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว.	รู้เนื้อรู้ตัว ก. รู้ตัว เช่น ก่อนจะเข้าไปพบเขา ต้องบอกให้รู้เนื้อรู้ตัวเสียก่อน ผู้ร้ายเข้ามาโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว.
รู้มลัก, รู้มลาก รู้มลัก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ รู้มลาก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	[–มะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง รู้มากอย่าง, เข้าใจมาก.	รู้มลัก, รู้มลาก [–มะ–] ก. รู้มากอย่าง, เข้าใจมาก.
รู้มาก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาเปรียบ.	รู้มาก ก. เอาเปรียบ.
รู้มากยากนาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้มากเกินไปจนทําให้ยุ่งยากใจ, มักพูดเข้าคู่กับ รู้น้อยพลอยรําคาญ เป็น รู้มากยากนาน รู้น้อยพลอยรําคาญ.	รู้มากยากนาน (สำ) ก. รู้มากเกินไปจนทําให้ยุ่งยากใจ, มักพูดเข้าคู่กับ รู้น้อยพลอยรําคาญ เป็น รู้มากยากนาน รู้น้อยพลอยรําคาญ.
รู้ไม่จริง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ไม่ถ่องแท้, รู้ไม่มากพอ, เช่น เขาชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ไม่จริง.	รู้ไม่จริง ก. รู้ไม่ถ่องแท้, รู้ไม่มากพอ, เช่น เขาชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของเพื่อน ๆ ทั้ง ๆ ที่รู้ไม่จริง.
รู้ไม่ถึง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ไม่ลึกซึ้งพอ เช่น หลักธรรมะขั้นสูงเช่นนี้ ฉันยังรู้ไม่ถึง.	รู้ไม่ถึง ก. รู้ไม่ลึกซึ้งพอ เช่น หลักธรรมะขั้นสูงเช่นนี้ ฉันยังรู้ไม่ถึง.
รู้ยาวรู้สั้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว.	รู้ยาวรู้สั้น (สำ) ก. รู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว.
รู้รส เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-รอ-เรือ-สอ-เสือ	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกถึงผลที่ได้รับ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ถ้าเด็กดื้อต้องตีเสียบ้าง จะได้รู้รสไม้เรียว ฉันเพิ่งรู้รสความหิว.	รู้รส ก. รู้สึกถึงผลที่ได้รับ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ถ้าเด็กดื้อต้องตีเสียบ้าง จะได้รู้รสไม้เรียว ฉันเพิ่งรู้รสความหิว.
รู้เรื่อง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใจเรื่อง (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น พูดเท่าไร ๆ ก็ไม่รู้เรื่อง.	รู้เรื่อง ก. เข้าใจเรื่อง (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น พูดเท่าไร ๆ ก็ไม่รู้เรื่อง.
รู้แล้วรู้รอด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-ไม้-โท-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เสร็จสิ้นกันที เช่น เรื่องนี้จะว่าอย่างไรก็ว่ากัน จะได้รู้แล้วรู้รอดไปเสียที.	รู้แล้วรู้รอด ก. เสร็จสิ้นกันที เช่น เรื่องนี้จะว่าอย่างไรก็ว่ากัน จะได้รู้แล้วรู้รอดไปเสียที.
รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-สอ-เสือ-ไม้-เอก-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เรียนรู้ไว้ไม่หนักเรี่ยวหนักแรงหรือเสียหายอะไร.	รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม (สำ) ก. เรียนรู้ไว้ไม่หนักเรี่ยวหนักแรงหรือเสียหายอะไร.
รู้สำนึก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกตัวว่าผิด เช่น ถูกลงโทษอย่างหนักแล้วยังไม่รู้สำนึก.	รู้สำนึก ก. รู้สึกตัวว่าผิด เช่น ถูกลงโทษอย่างหนักแล้วยังไม่รู้สำนึก.
รู้สึก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สอ-เสือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ตัว เช่น ย่องไปข้างหลังอย่าให้เขารู้สึก หลับเป็นตายปลุกเท่าไรก็ไม่รู้สึก, รู้ด้วยการสัมผัส เช่น รู้สึกร้อน รู้สึกหนาว, รู้สำนึก เช่น เขารู้สึกตัวว่าทำผิด, เกิดอาการที่รู้ว่าเป็นสุขหรือทุกข์ เช่น รู้สึกสนุก รู้สึกซาบซึ้ง รู้สึกมึนศีรษะ, เกิดสังหรณ์ขึ้นในใจ เช่น รู้สึกว่าจะมีใครมาหา, มีแนวโน้มให้สันนิษฐานหรือคาดคะเนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เช่น รู้สึกว่าสินค้าเกษตรจะมีราคาตกต่ำในปีนี้ ในที่สุดต้องยกเลิกเรื่องบางเรื่องเพราะรู้สึกว่าจะไปไม่รอด.	รู้สึก ก. รู้ตัว เช่น ย่องไปข้างหลังอย่าให้เขารู้สึก หลับเป็นตายปลุกเท่าไรก็ไม่รู้สึก, รู้ด้วยการสัมผัส เช่น รู้สึกร้อน รู้สึกหนาว, รู้สำนึก เช่น เขารู้สึกตัวว่าทำผิด, เกิดอาการที่รู้ว่าเป็นสุขหรือทุกข์ เช่น รู้สึกสนุก รู้สึกซาบซึ้ง รู้สึกมึนศีรษะ, เกิดสังหรณ์ขึ้นในใจ เช่น รู้สึกว่าจะมีใครมาหา, มีแนวโน้มให้สันนิษฐานหรือคาดคะเนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เช่น รู้สึกว่าสินค้าเกษตรจะมีราคาตกต่ำในปีนี้ ในที่สุดต้องยกเลิกเรื่องบางเรื่องเพราะรู้สึกว่าจะไปไม่รอด.
รู้เส้น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ใจ เช่น เขารู้เส้นนายดี ลูกเขยรู้เส้นพ่อตาว่าชอบกินเหล้า.	รู้เส้น ก. รู้ใจ เช่น เขารู้เส้นนายดี ลูกเขยรู้เส้นพ่อตาว่าชอบกินเหล้า.
รู้ไส้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-สอ-เสือ-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ความในหรือเรื่องส่วนตัวของผู้อื่นเป็นอย่างดี (มักใช้เกี่ยวกับฐานะการเงิน).	รู้ไส้ ก. รู้ความในหรือเรื่องส่วนตัวของผู้อื่นเป็นอย่างดี (มักใช้เกี่ยวกับฐานะการเงิน).
รู้หนเหนือหนใต้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ตอ-เต่า-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ทิศทาง, รู้จักหนทาง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เดี๋ยวนี้บ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปมากแล้วไม่รู้หนเหนือหนใต้, โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้เรื่อง เช่น ทำงานใหม่ ๆ ไม่รู้หนเหนือหนใต้, รู้เหนือรู้ใต้ ก็ว่า.	รู้หนเหนือหนใต้ ก. รู้ทิศทาง, รู้จักหนทาง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เดี๋ยวนี้บ้านเมืองเปลี่ยนแปลงไปมากแล้วไม่รู้หนเหนือหนใต้, โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้เรื่อง เช่น ทำงานใหม่ ๆ ไม่รู้หนเหนือหนใต้, รู้เหนือรู้ใต้ ก็ว่า.
รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่ รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักเอาตัวรอดหรือปรับตัวให้เข้ากับเหตุการณ์.	รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง (สำ) ก. รู้จักเอาตัวรอดหรือปรับตัวให้เข้ากับเหตุการณ์.
รู้หาญรู้ขลาด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.	รู้หาญรู้ขลาด (สำ) ก. กล้าในที่ควรกล้า กลัวในที่ควรกลัว.
รู้เห็น เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้และเห็นเหตุการณ์ด้วยตนเอง เช่น เขาเป็นพยานที่รู้เห็น.	รู้เห็น ก. รู้และเห็นเหตุการณ์ด้วยตนเอง เช่น เขาเป็นพยานที่รู้เห็น.
รู้เห็นเป็นใจ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้เห็นเหตุการณ์และให้ความร่วมมือร่วมใจด้วย เช่น เขารู้เห็นเป็นใจกับโจร.	รู้เห็นเป็นใจ ก. รู้เห็นเหตุการณ์และให้ความร่วมมือร่วมใจด้วย เช่น เขารู้เห็นเป็นใจกับโจร.
รู้เหนือรู้ใต้ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ตอ-เต่า-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ทิศทาง, รู้จักหนทาง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เดี๋ยวนี้บ้านเมืองเปลี่ยนแปลงมาก ไปแล้วไม่รู้เหนือรู้ใต้, โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้เรื่อง เช่น ทำงานใหม่ ๆ ไม่รู้เหนือรู้ใต้, รู้หนเหนือหนใต้ ก็ว่า.	รู้เหนือรู้ใต้ ก. รู้ทิศทาง, รู้จักหนทาง, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เดี๋ยวนี้บ้านเมืองเปลี่ยนแปลงมาก ไปแล้วไม่รู้เหนือรู้ใต้, โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้เรื่อง เช่น ทำงานใหม่ ๆ ไม่รู้เหนือรู้ใต้, รู้หนเหนือหนใต้ ก็ว่า.
รู้อย่างเป็ด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ไม่จริงสักอย่างเดียว.	รู้อย่างเป็ด (สำ) ก. รู้ไม่จริงสักอย่างเดียว.
รู้อยู่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลี้ยงง่าย, ไม่อ้อน, ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ ว่า เด็กรู้อยู่; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง โดยปริยายหมายความถึงคนหรือสัตว์เลี้ยงบางชนิดที่ไม่ชอบเที่ยวเตร่.	รู้อยู่ ว. เลี้ยงง่าย, ไม่อ้อน, ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ ว่า เด็กรู้อยู่; (ปาก) โดยปริยายหมายความถึงคนหรือสัตว์เลี้ยงบางชนิดที่ไม่ชอบเที่ยวเตร่.
รู้อยู่แก่ใจ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ซึ้งอยู่ในใจของตน เช่น รู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนเป็นคนโกงแล้วยังคบกันอยู่ได้.	รู้อยู่แก่ใจ ก. รู้ซึ้งอยู่ในใจของตน เช่น รู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนเป็นคนโกงแล้วยังคบกันอยู่ได้.
รู้เองเป็นเอง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ว่าแต่ผู้อื่น ตัวเองก็ทําเช่นนั้น, ทํานองเดียวกับ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง.	รู้เองเป็นเอง ก. ว่าแต่ผู้อื่น ตัวเองก็ทําเช่นนั้น, ทํานองเดียวกับ ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง.
รูจี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-จอ-จาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง รุจี.	รูจี น. รุจี.
รูด เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่เอามือกําหรือจับสิ่งซึ่งมีลักษณะยาว ๆ ให้เลื่อนไปตามยาว เช่น รูดชะอม รูดใบมะยม รูดราวบันได เอาใบข่อยรูดปลาไหล.	รูด ก. กิริยาที่เอามือกําหรือจับสิ่งซึ่งมีลักษณะยาว ๆ ให้เลื่อนไปตามยาว เช่น รูดชะอม รูดใบมะยม รูดราวบันได เอาใบข่อยรูดปลาไหล.
รูดซิป เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา	เป็นคำกริยา หมายถึง ดึงซิปให้ติดกันหรือให้แยกออก; โดยปริยายหมายความว่าไม่ยอมเปิดปากพูดในเรื่องที่เป็นความลับ.	รูดซิป ก. ดึงซิปให้ติดกันหรือให้แยกออก; โดยปริยายหมายความว่าไม่ยอมเปิดปากพูดในเรื่องที่เป็นความลับ.
รูดทรัพย์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ยึดเอาสิ่งมีค่า เช่น แหวน นาฬิกา สายสร้อย ออกจากตัวโดยเจ้าของไม่รู้ตัว หรือโดยถูกขู่บังคับ.	รูดทรัพย์ (ปาก) ก. ยึดเอาสิ่งมีค่า เช่น แหวน นาฬิกา สายสร้อย ออกจากตัวโดยเจ้าของไม่รู้ตัว หรือโดยถูกขู่บังคับ.
รูดม่าน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดึงม่านหรือม่านบังตาให้เลื่อนไปตามราวเพื่อปิดหรือเปิด; โดยปริยายหมายความว่า สิ้นสุด, จบ, เช่น รูดม่านชีวิต.	รูดม่าน ก. ดึงม่านหรือม่านบังตาให้เลื่อนไปตามราวเพื่อปิดหรือเปิด; โดยปริยายหมายความว่า สิ้นสุด, จบ, เช่น รูดม่านชีวิต.
รูทีเนียม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๔๔ สัญลักษณ์ Ru เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเงิน เปราะ หลอมละลายที่ ๒๓๑๐°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ruthenium เขียนว่า อา-ยู-ที-เอช-อี-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	รูทีเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๔๔ สัญลักษณ์ Ru เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเงิน เปราะ หลอมละลายที่ ๒๓๑๐°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือ. (อ. ruthenium).
รูบิเดียม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๓๗ สัญลักษณ์ Rb เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง เนื้ออ่อน สีขาว ไวต่อปฏิกิริยาเคมีอย่างยิ่ง หลอมละลายที่ ๓๘.๙°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ rubidium เขียนว่า อา-ยู-บี-ไอ-ดี-ไอ-ยู-เอ็ม.	รูบิเดียม น. ธาตุลําดับที่ ๓๗ สัญลักษณ์ Rb เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง เนื้ออ่อน สีขาว ไวต่อปฏิกิริยาเคมีอย่างยิ่ง หลอมละลายที่ ๓๘.๙°ซ. (อ. rubidium).
รูป, รูป– รูป เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา รูป– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	[รูบ, รูบปะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยตา เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ, ร่าง เช่น โครงรูป, ร่างกาย เช่น รูปตัวคน รูปตัวสัตว์, เค้าโครง เช่น ขึ้นรูป, แบบ เช่น รูปสามเหลี่ยม รูปรี รูปไข่; ลักษณนามใช้เรียกพระภิกษุสามเณร เช่น พระรูปหนึ่ง สามเณร ๒ รูป. เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนตัวผู้พูด สําหรับพระภิกษุสามเณรพูดกับคฤหัสถ์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	รูป, รูป– [รูบ, รูบปะ–] น. สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยตา เป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ, ร่าง เช่น โครงรูป, ร่างกาย เช่น รูปตัวคน รูปตัวสัตว์, เค้าโครง เช่น ขึ้นรูป, แบบ เช่น รูปสามเหลี่ยม รูปรี รูปไข่; ลักษณนามใช้เรียกพระภิกษุสามเณร เช่น พระรูปหนึ่ง สามเณร ๒ รูป. ส. คําใช้แทนตัวผู้พูด สําหรับพระภิกษุสามเณรพูดกับคฤหัสถ์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. (ป., ส.).
รูปการณ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะของเรื่องราว, เค้ามูลของเรื่องราว, เช่น คดีนี้ดูรูปการณ์แล้วจะต้องแพ้ รูปการณ์บอกว่าบริษัทนี้จะเจริญต่อไปภายหน้า.	รูปการณ์ น. ลักษณะของเรื่องราว, เค้ามูลของเรื่องราว, เช่น คดีนี้ดูรูปการณ์แล้วจะต้องแพ้ รูปการณ์บอกว่าบริษัทนี้จะเจริญต่อไปภายหน้า.
รูปไข่ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง มีรูปกลมรีอย่างไข่เป็ดไข่ไก่.	รูปไข่ น. มีรูปกลมรีอย่างไข่เป็ดไข่ไก่.
รูปเงา เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อา	(ศิลปะ) น. สิ่งที่เห็นแต่เพียงขอบนอก ส่วนพื้นภายในมืดทึบ เช่น เห็นรูปเงาของบ้านเรือน ๒ ฝั่งแม่น้ำเมื่อยามตะวันยอแสง, รูปที่เห็นย้อนแสง เช่น รูปเงาคนยืนขวางตะวัน.	รูปเงา (ศิลปะ) น. สิ่งที่เห็นแต่เพียงขอบนอก ส่วนพื้นภายในมืดทึบ เช่น เห็นรูปเงาของบ้านเรือน ๒ ฝั่งแม่น้ำเมื่อยามตะวันยอแสง, รูปที่เห็นย้อนแสง เช่น รูปเงาคนยืนขวางตะวัน.
รูปโฉม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง รูปร่าง, ทรวดทรง, เช่น นางมีรูปโฉมงดงาม.	รูปโฉม น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เช่น นางมีรูปโฉมงดงาม.
รูปโฉมโนมพรรณ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง รูปร่างและผิวพรรณ เช่น นางในวรรณคดีมักมีรูปโฉมโนมพรรณงดงามยิ่ง.	รูปโฉมโนมพรรณ น. รูปร่างและผิวพรรณ เช่น นางในวรรณคดีมักมีรูปโฉมโนมพรรณงดงามยิ่ง.
รูปชี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง นักบวชหญิง.	รูปชี (โบ) น. นักบวชหญิง.
รูปฌาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[รูบปะชาน] เป็นคำนาม หมายถึง ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์ มี ๔ คือ ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน และจตุตถฌาน.	รูปฌาน [รูบปะชาน] น. ฌานมีรูปธรรมเป็นอารมณ์ มี ๔ คือ ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน และจตุตถฌาน.
รูปถ่าย เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ภาพที่บันทึกไว้ด้วยวิธีให้แสงผ่านฟิล์มรูปเป็นต้นลงบนแผ่นวัสดุไวแสง เช่น กระดาษอัดรูป แล้วนำไปล้างตามกรรมวิธีเพื่อให้รูปปรากฏ.	รูปถ่าย น. ภาพที่บันทึกไว้ด้วยวิธีให้แสงผ่านฟิล์มรูปเป็นต้นลงบนแผ่นวัสดุไวแสง เช่น กระดาษอัดรูป แล้วนำไปล้างตามกรรมวิธีเพื่อให้รูปปรากฏ.
รูปทรง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ทรวดทรง สัณฐาน ประกอบด้วยความกว้าง หนาหรือลึก และสูง เช่น เรือลำนี้รูปทรงเพรียว; (ศิลปะ) สิ่งที่เห็นเป็นกลุ่มก้อนหรือเห็นแต่ ๒ ด้านขึ้นไป มีลักษณะจำกัดด้วยความกว้าง หนาหรือลึก และสูง เช่น รูปทรงพีระมิด.	รูปทรง น. ทรวดทรง สัณฐาน ประกอบด้วยความกว้าง หนาหรือลึก และสูง เช่น เรือลำนี้รูปทรงเพรียว; (ศิลปะ) สิ่งที่เห็นเป็นกลุ่มก้อนหรือเห็นแต่ ๒ ด้านขึ้นไป มีลักษณะจำกัดด้วยความกว้าง หนาหรือลึก และสูง เช่น รูปทรงพีระมิด.
รูปธรรม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[รูบปะทํา] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่รู้ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย อันได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่สามารถสัมผัสได้ด้วยกาย, คู่กับ นามธรรม คือสิ่งที่รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น; สิ่งที่สามารถแสดงออกมาให้ปรากฏเป็นจริงเป็นจังมิใช่เป็นเพียงทฤษฎีเท่านั้น, สิ่งที่สามารถปฏิบัติได้, เช่น ต้องทําโครงการพัฒนาชนบทให้เป็นรูปธรรมด้วยการจัดให้มีนํ้ากินนํ้าใช้เป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	รูปธรรม [รูบปะทํา] น. สิ่งที่รู้ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย อันได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่สามารถสัมผัสได้ด้วยกาย, คู่กับ นามธรรม คือสิ่งที่รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น; สิ่งที่สามารถแสดงออกมาให้ปรากฏเป็นจริงเป็นจังมิใช่เป็นเพียงทฤษฎีเท่านั้น, สิ่งที่สามารถปฏิบัติได้, เช่น ต้องทําโครงการพัฒนาชนบทให้เป็นรูปธรรมด้วยการจัดให้มีนํ้ากินนํ้าใช้เป็นต้น. (ป.).
รูปธรรมนามธรรม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะที่เป็นเองอย่างนั้นตามธรรมชาติ (ใช้แก่รูปร่างหน้าตาของคน) เช่น หน้าตาสวยหรือไม่สวยก็เป็นเรื่องของรูปธรรมนามธรรม.	รูปธรรมนามธรรม น. ลักษณะที่เป็นเองอย่างนั้นตามธรรมชาติ (ใช้แก่รูปร่างหน้าตาของคน) เช่น หน้าตาสวยหรือไม่สวยก็เป็นเรื่องของรูปธรรมนามธรรม.
รูปแบบ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง รูปที่กำหนดขึ้นเป็นหลักหรือเป็นแนวซึ่งเป็นที่ยอมรับ เช่น รูปแบบร้อยกรอง; (ศิลปะ) สิ่งที่แสดงให้เห็นว่าเป็นเช่นนั้น ๆ อย่างรูปคน รูปบ้าน รูปปลา รูปใบไม้ เช่น รูปแบบผู้หญิง รูปแบบเป็ด รูปแบบวัด.	รูปแบบ น. รูปที่กำหนดขึ้นเป็นหลักหรือเป็นแนวซึ่งเป็นที่ยอมรับ เช่น รูปแบบร้อยกรอง; (ศิลปะ) สิ่งที่แสดงให้เห็นว่าเป็นเช่นนั้น ๆ อย่างรูปคน รูปบ้าน รูปปลา รูปใบไม้ เช่น รูปแบบผู้หญิง รูปแบบเป็ด รูปแบบวัด.
รูปพยัญชนะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ เช่น ก ข, พยัญชนะ ก็เรียก.	รูปพยัญชนะ น. ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงพยัญชนะ เช่น ก ข, พยัญชนะ ก็เรียก.
รูปพรรณ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน	[รูบปะพัน] เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะ, รูปร่างและสี, เช่น รูปพรรณวัว รูปพรรณควาย; เงินทองที่ทําเป็นเครื่องประดับ เช่น เงินรูปพรรณ ทองรูปพรรณ.	รูปพรรณ [รูบปะพัน] น. ลักษณะ, รูปร่างและสี, เช่น รูปพรรณวัว รูปพรรณควาย; เงินทองที่ทําเป็นเครื่องประดับ เช่น เงินรูปพรรณ ทองรูปพรรณ.
รูปพรรณสัณฐาน เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง รูปร่างลักษณะ เช่น เขามีรูปพรรณสันฐานอย่างไร สูงหรือต่ำ ดำหรือขาว.	รูปพรรณสัณฐาน น. รูปร่างลักษณะ เช่น เขามีรูปพรรณสันฐานอย่างไร สูงหรือต่ำ ดำหรือขาว.
รูปพรหม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เทพในพรหมโลกตามคติพระพุทธศาสนา เป็นจำพวกมีรูป มี ๑๖ ชั้น, คู่กับ อรูปพรหม. ในวงเล็บ ดู พรหม, พรหม– พรหม เขียนว่า พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า พรหม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า พอ-พาน-รอ-เรือ-หอ-หีบ-มอ-ม้า .	รูปพรหม น. เทพในพรหมโลกตามคติพระพุทธศาสนา เป็นจำพวกมีรูป มี ๑๖ ชั้น, คู่กับ อรูปพรหม. (ดู พรหม, พรหม–).
รูปภพ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-สำ-เพา-พอ-พาน	[รูบปะพบ] เป็นคำนาม หมายถึง ภพของผู้ที่ได้รูปฌาน ๔, รูปภูมิ ก็ว่า.	รูปภพ [รูบปะพบ] น. ภพของผู้ที่ได้รูปฌาน ๔, รูปภูมิ ก็ว่า.
รูปภาพ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง รูปที่วาดหรือเขียนขึ้นเป็นต้น เช่น เขาเปิดร้านขายรูปภาพ มีทั้งภาพสีน้ำมันและสีน้ำ; (ศิลปะ) สิ่งที่ปรากฏบนพื้น กระดาษ ผนัง ผ้าใบ เป็นต้น เกิดขึ้นจากการวาดหรือระบายสีเป็นภาพคน ภาพสัตว์ ภาพทิวทัศน์ เป็นต้น.	รูปภาพ น. รูปที่วาดหรือเขียนขึ้นเป็นต้น เช่น เขาเปิดร้านขายรูปภาพ มีทั้งภาพสีน้ำมันและสีน้ำ; (ศิลปะ) สิ่งที่ปรากฏบนพื้น กระดาษ ผนัง ผ้าใบ เป็นต้น เกิดขึ้นจากการวาดหรือระบายสีเป็นภาพคน ภาพสัตว์ ภาพทิวทัศน์ เป็นต้น.
รูปร่าง เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะร่างกาย เช่น เขามีรูปร่างสูงโปร่ง, ทรวดทรง, ทรง, เช่น หลังคานี้รูปร่างเหมือนเก๋งจีน; (ศิลปะ) สิ่งที่เห็นแต่เพียงขอบนอกเป็นกำหนด มีลักษณะจำกัดเพียงความกว้างกับสูง เช่น รูปร่างพื้นฐาน ได้แก่ รูปสามเหลี่ยม รูปสี่เหลี่ยม รูปวงกลม เป็นต้น.	รูปร่าง น. ลักษณะร่างกาย เช่น เขามีรูปร่างสูงโปร่ง, ทรวดทรง, ทรง, เช่น หลังคานี้รูปร่างเหมือนเก๋งจีน; (ศิลปะ) สิ่งที่เห็นแต่เพียงขอบนอกเป็นกำหนด มีลักษณะจำกัดเพียงความกว้างกับสูง เช่น รูปร่างพื้นฐาน ได้แก่ รูปสามเหลี่ยม รูปสี่เหลี่ยม รูปวงกลม เป็นต้น.
รูปลอก เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ภาพบนแผ่นกระดาษเป็นต้น เมื่อนํามาปิดบนพื้นแล้วลอกกระดาษออก จะทําให้ภาพติดอยู่บนพื้นนั้น ๆ.	รูปลอก น. ภาพบนแผ่นกระดาษเป็นต้น เมื่อนํามาปิดบนพื้นแล้วลอกกระดาษออก จะทําให้ภาพติดอยู่บนพื้นนั้น ๆ.
รูปสมบัติ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สอ-เสือ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[รูบปะสมบัด, รูบสมบัด] เป็นคำนาม หมายถึง รูปงาม เช่น เขามีทั้งรูปสมบัติ คุณสมบัติ และทรัพย์สมบัติ.	รูปสมบัติ [รูบปะสมบัด, รูบสมบัด] น. รูปงาม เช่น เขามีทั้งรูปสมบัติ คุณสมบัติ และทรัพย์สมบัติ.
รูปสระ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะ า, สระ ก็เรียก.	รูปสระ น. ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะ า, สระ ก็เรียก.
รูปหล่อ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรูปงาม (มักใช้แก่ผู้ชาย).	รูปหล่อ ว. มีรูปงาม (มักใช้แก่ผู้ชาย).
รูปเหลี่ยม เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง รูปที่มีด้านโดยรอบเป็นเส้นตรงอย่างน้อย ๓ เส้น ปลายเส้นจดกัน.	รูปเหลี่ยม น. รูปที่มีด้านโดยรอบเป็นเส้นตรงอย่างน้อย ๓ เส้น ปลายเส้นจดกัน.
รูปิยะ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เงินตรา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	รูปิยะ น. เงินตรา. (ป.).
รูปี เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหน่วยเงินตราอินเดีย.	รูปี น. ชื่อหน่วยเงินตราอินเดีย.
รูเล็ตต์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง เจ้ามือใช้ลูกงากลมใส่ในวงล้อที่หมุนอย่างเร็ว วงล้อนั้นแบ่งเป็นช่อง ๆ สีแดงสลับดํา มีเลขกํากับทุกช่อง ผู้เล่นจะต้องแทงว่าลูกกลมนั้นจะตกที่ช่องใด โดยจะแทงแต่ละหมายเลขหรือจะแทงเป็นกลุ่ม เช่น กลุ่มเลข คู่–คี่ กลุ่มเลข สูง–ตํ่า หรือจะแทงสีก็ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ roulette เขียนว่า อา-โอ-ยู-แอล-อี-ที-ที-อี.	รูเล็ตต์ น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่ง เจ้ามือใช้ลูกงากลมใส่ในวงล้อที่หมุนอย่างเร็ว วงล้อนั้นแบ่งเป็นช่อง ๆ สีแดงสลับดํา มีเลขกํากับทุกช่อง ผู้เล่นจะต้องแทงว่าลูกกลมนั้นจะตกที่ช่องใด โดยจะแทงแต่ละหมายเลขหรือจะแทงเป็นกลุ่ม เช่น กลุ่มเลข คู่–คี่ กลุ่มเลข สูง–ตํ่า หรือจะแทงสีก็ได้. (อ. roulette).
เร่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง เที่ยวไปไม่ประจําเป็นตําแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจําที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น เร่ไปคุยที่โต๊ะโน้นบ้างโต๊ะนี้บ้าง, อาการที่หันเหและเวียนเคลื่อนที่จากจุดเดิมไปสู่อีกที่หนึ่ง เช่น เดินกลับบ้านเห็นคนเล่นหมากรุกก็เลยเร่ไปเล่นด้วย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ไม่อยู่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น พ่อค้าเร่, เรียกละครที่มิได้อยู่แสดงประจำที่ว่า ละครเร่, เรียกเรือที่ตระเวนขายของต่าง ๆ ไปตามแม่น้ำลำคลองว่า เรือเร่, เรียกพ่อค้าแม่ค้าที่หาบของขายไปเรื่อย ๆ ไม่อยู่ประจำที่ว่า พ่อค้าหาบเร่ แม่ค้าหาบเร่, เรียกสั้น ๆ ว่า หาบเร่.	เร่ ก. เที่ยวไปไม่ประจําเป็นตําแหน่งแห่งที่ (ใช้แก่การค้าย่อย หรือรับจ้างขนส่งซึ่งไม่ประจําที่) เช่น เร่ขายของ, เตร่, เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย, เช่น เร่ไปคุยที่โต๊ะโน้นบ้างโต๊ะนี้บ้าง, อาการที่หันเหและเวียนเคลื่อนที่จากจุดเดิมไปสู่อีกที่หนึ่ง เช่น เดินกลับบ้านเห็นคนเล่นหมากรุกก็เลยเร่ไปเล่นด้วย. ว. ที่ไม่อยู่ประจำเป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น พ่อค้าเร่, เรียกละครที่มิได้อยู่แสดงประจำที่ว่า ละครเร่, เรียกเรือที่ตระเวนขายของต่าง ๆ ไปตามแม่น้ำลำคลองว่า เรือเร่, เรียกพ่อค้าแม่ค้าที่หาบของขายไปเรื่อย ๆ ไม่อยู่ประจำที่ว่า พ่อค้าหาบเร่ แม่ค้าหาบเร่, เรียกสั้น ๆ ว่า หาบเร่.
เร่ร่อน, เร่ร่าย เร่ร่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู เร่ร่าย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง อยู่หรือไปไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น พ่อแม่ตายก็ต้องเร่ร่อนหาที่พักพิงไปเรื่อย ๆ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่อยู่ไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น คนเร่ร่อน, ร่อนเร่ ก็ว่า.	เร่ร่อน, เร่ร่าย ก. อยู่หรือไปไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น พ่อแม่ตายก็ต้องเร่ร่อนหาที่พักพิงไปเรื่อย ๆ. ว. ที่อยู่ไม่เป็นตำแหน่งแห่งที่ เช่น คนเร่ร่อน, ร่อนเร่ ก็ว่า.
เรข, เรขา เรข เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่ เรขา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เขียน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดังเขียน, งาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เรขา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา ว่า ลาย, เส้น .	เรข, เรขา ก. เขียน. ว. ดังเขียน, งาม. (ป., ส. เรขา ว่า ลาย, เส้น).
เรขาคณิต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง คณิตศาสตร์แขนงหนึ่งที่ว่าด้วยการจําแนกประเภทสมบัติ และโครงสร้างของเซตของจุดที่เรียงกันอย่างมีระเบียบตามกฎเกณฑ์ที่กําหนดให้เป็นรูปทรงต่าง ๆ เช่น เส้นตรง วงกลม รูปสามเหลี่ยม ระนาบ รูปกรวย.	เรขาคณิต (คณิต) น. คณิตศาสตร์แขนงหนึ่งที่ว่าด้วยการจําแนกประเภทสมบัติ และโครงสร้างของเซตของจุดที่เรียงกันอย่างมีระเบียบตามกฎเกณฑ์ที่กําหนดให้เป็นรูปทรงต่าง ๆ เช่น เส้นตรง วงกลม รูปสามเหลี่ยม ระนาบ รูปกรวย.
เรขาคณิตบริสุทธิ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เรขาคณิตที่ใช้กฎเกณฑ์ของระบบตรรกศาสตร์โดยเริ่มต้นจากบทนิยามและสัจพจน์ที่เกี่ยวกับรูปทรงมาเรียบเรียงให้เป็นทฤษฎีบท แล้วอนุมานผลลัพธ์จากทฤษฎีบท.	เรขาคณิตบริสุทธิ์ (คณิต) น. เรขาคณิตที่ใช้กฎเกณฑ์ของระบบตรรกศาสตร์โดยเริ่มต้นจากบทนิยามและสัจพจน์ที่เกี่ยวกับรูปทรงมาเรียบเรียงให้เป็นทฤษฎีบท แล้วอนุมานผลลัพธ์จากทฤษฎีบท.
เรขาคณิตวิเคราะห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เรขาคณิตที่ใช้สมการมาควบคุมเซตของจุดที่เรียงกันเป็นรูปทรงต่าง ๆ แล้วอนุมานผลลัพธ์จากการแก้สมการนั้น ๆ พร้อมทั้งการแปลความหมายด้วย.	เรขาคณิตวิเคราะห์ (คณิต) น. เรขาคณิตที่ใช้สมการมาควบคุมเซตของจุดที่เรียงกันเป็นรูปทรงต่าง ๆ แล้วอนุมานผลลัพธ์จากการแก้สมการนั้น ๆ พร้อมทั้งการแปลความหมายด้วย.
เร็ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็ว, ถี่.	เร็ง ว. เร็ว, ถี่.
เร่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รีบ เช่น เร่งปักผ้าเช็ดหน้าให้ทันงาน เร่งตรวจข้อสอบ, บังคับให้เร็ว, บอกเตือนให้รีบปฏิบัติ, เช่น เร่งคนงานให้ทำงานให้ทันเวลา เร่งลูกให้แต่งตัวไปโรงเรียน.	เร่ง ก. รีบ เช่น เร่งปักผ้าเช็ดหน้าให้ทันงาน เร่งตรวจข้อสอบ, บังคับให้เร็ว, บอกเตือนให้รีบปฏิบัติ, เช่น เร่งคนงานให้ทำงานให้ทันเวลา เร่งลูกให้แต่งตัวไปโรงเรียน.
เร่งเครื่อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิ่มความเร็วของเครื่องจักรให้สูงขึ้น, เหยียบคันเร่งรถยนต์เพื่อให้รถแล่นเร็วขึ้น.	เร่งเครื่อง ก. เพิ่มความเร็วของเครื่องจักรให้สูงขึ้น, เหยียบคันเร่งรถยนต์เพื่อให้รถแล่นเร็วขึ้น.
เร่งด่วน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รวดเร็วมาก, รวดเร็วยิ่ง, เช่น งานนี้ต้องทำอย่างเร่งด่วนให้เสร็จภายใน ๑๒ ชั่วโมง ย้ายเร่งด่วนภายใน ๒๔ ชั่วโมง.	เร่งด่วน ว. รวดเร็วมาก, รวดเร็วยิ่ง, เช่น งานนี้ต้องทำอย่างเร่งด่วนให้เสร็จภายใน ๑๒ ชั่วโมง ย้ายเร่งด่วนภายใน ๒๔ ชั่วโมง.
เร่งฝีเท้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เดินหรือวิ่งให้เร็วขึ้น.	เร่งฝีเท้า ก. เดินหรือวิ่งให้เร็วขึ้น.
เร่งมือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เร่งทำให้เร็วขึ้น.	เร่งมือ ก. เร่งทำให้เร็วขึ้น.
เร่งรัด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เร่งอย่างกวดขัน เช่น เร่งรัดลูกหนี้ให้ใช้เงินคืน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกหลักสูตรที่เร่งให้เรียนจบภายในกำหนดเวลาที่เร็วขึ้นว่า หลักสูตรเร่งรัด.	เร่งรัด ก. เร่งอย่างกวดขัน เช่น เร่งรัดลูกหนี้ให้ใช้เงินคืน. ว. เรียกหลักสูตรที่เร่งให้เรียนจบภายในกำหนดเวลาที่เร็วขึ้นว่า หลักสูตรเร่งรัด.
เร่งร่าย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง รีบไป.	เร่งร่าย ก. รีบไป.
เร่งรีบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง รีบด่วน.	เร่งรีบ ก. รีบด่วน.
เร่งเร้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง รบเร้าให้รีบทำ, รบเร้าให้ทำโดยเร็ว, เช่น เขายังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน ก็อย่าเพิ่งไปเร่งเร้าเขาเลย เกษตรกรเร่งเร้าให้ทางการช่วยเหลือก่อนที่พืชผลจะเสียหาย.	เร่งเร้า ก. รบเร้าให้รีบทำ, รบเร้าให้ทำโดยเร็ว, เช่น เขายังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน ก็อย่าเพิ่งไปเร่งเร้าเขาเลย เกษตรกรเร่งเร้าให้ทางการช่วยเหลือก่อนที่พืชผลจะเสียหาย.
เร่งวันเร่งคืน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง อยากให้ถึงวันที่กำหนดโดยเร็ว เช่น เด็ก ๆ เร่งวันเร่งคืนให้ถึงวันปิดเทอม.	เร่งวันเร่งคืน ก. อยากให้ถึงวันที่กำหนดโดยเร็ว เช่น เด็ก ๆ เร่งวันเร่งคืนให้ถึงวันปิดเทอม.
เร้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เร่ง.	เร้ง ก. เร่ง.
เรณุ, เรณู เรณุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อุ เรณู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ละออง, ละอองเกสร, นวลละอองเกสรดอกไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เรณุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อุ.	เรณุ, เรณู น. ละออง, ละอองเกสร, นวลละอองเกสรดอกไม้. (ป., ส. เรณุ).
เรณุก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรณุ.	เรณุก น. เรณุ.
เรดอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘๖ สัญลักษณ์ Rn เป็นแก๊สกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ ลักษณะเป็นแก๊สเฉื่อย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ radon เขียนว่า อา-เอ-ดี-โอ-เอ็น.	เรดอน น. ธาตุลําดับที่ ๘๖ สัญลักษณ์ Rn เป็นแก๊สกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ ลักษณะเป็นแก๊สเฉื่อย. (อ. radon).
เรดาร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ระบบการใช้ไมโครเวฟเพื่อหาตําแหน่งที่อยู่แสดงเอกลักษณ์ หรือนําทิศทางของวัตถุที่เคลื่อนที่ เช่น เรืออากาศยาน ดาวเทียม จรวด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ radar เขียนว่า อา-เอ-ดี-เอ-อา.	เรดาร์ น. ระบบการใช้ไมโครเวฟเพื่อหาตําแหน่งที่อยู่แสดงเอกลักษณ์ หรือนําทิศทางของวัตถุที่เคลื่อนที่ เช่น เรืออากาศยาน ดาวเทียม จรวด. (อ. radar).
เรเดียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘๘ สัญลักษณ์ Ra เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ เป็นโลหะที่หายากมาก หลอมละลายที่ ๗๐๐°ซ. ใช้ประโยชน์ในทางแพทย์สําหรับรักษาโรคมะเร็ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ radium เขียนว่า อา-เอ-ดี-ไอ-ยู-เอ็ม.	เรเดียม น. ธาตุลําดับที่ ๘๘ สัญลักษณ์ Ra เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่มีปรากฏในธรรมชาติ เป็นโลหะที่หายากมาก หลอมละลายที่ ๗๐๐°ซ. ใช้ประโยชน์ในทางแพทย์สําหรับรักษาโรคมะเร็ง. (อ. radium).
เร้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง หลบให้ลับตาคน, แฝง, เช่น เร้นกายเข้าไปในความมืด เร้นเข้าไปในถ้ำไม่ให้คนเห็น, หลีกให้พ้นจากผู้คนเพื่อหาความวิเวก เช่น พระภิกษุหลีกไปเร้นอยู่ในป่า.	เร้น ก. หลบให้ลับตาคน, แฝง, เช่น เร้นกายเข้าไปในความมืด เร้นเข้าไปในถ้ำไม่ให้คนเห็น, หลีกให้พ้นจากผู้คนเพื่อหาความวิเวก เช่น พระภิกษุหลีกไปเร้นอยู่ในป่า.
เร้นลับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-นอ-หนู-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เหลือรู้เหลือเห็น เหลือที่จะเข้าใจ เช่น ซ่อนสมบัติไว้ในที่เร้นลับ เชื่อกันว่าเมืองลับแลเป็นเมืองที่เร้นลับ.	เร้นลับ ว. เหลือรู้เหลือเห็น เหลือที่จะเข้าใจ เช่น ซ่อนสมบัติไว้ในที่เร้นลับ เชื่อกันว่าเมืองลับแลเป็นเมืองที่เร้นลับ.
เรรวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่แน่นอน เช่น จิตใจเรรวน ใจคอเรรวน, รวนเร ก็ว่า.	เรรวน ว. เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่แน่นอน เช่น จิตใจเรรวน ใจคอเรรวน, รวนเร ก็ว่า.
เรไร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อจักจั่นสีนํ้าตาลหลายชนิดในสกุล Pomponia, Tosena และสกุลอื่น ๆ ในวงศ์ Cicadidae ส่วนใหญ่ตัวค่อนข้างโต ตัวผู้มีอวัยวะพิเศษทําให้เกิดเสียงสูงและตํ่ามีกังวานสลับกันไปได้หลายระดับ ชนิดที่โตที่สุดซึ่งพบได้ง่ายในประเทศไทย คือ ชนิด P. intermedia.	เรไร ๑ น. ชื่อจักจั่นสีนํ้าตาลหลายชนิดในสกุล Pomponia, Tosena และสกุลอื่น ๆ ในวงศ์ Cicadidae ส่วนใหญ่ตัวค่อนข้างโต ตัวผู้มีอวัยวะพิเศษทําให้เกิดเสียงสูงและตํ่ามีกังวานสลับกันไปได้หลายระดับ ชนิดที่โตที่สุดซึ่งพบได้ง่ายในประเทศไทย คือ ชนิด P. intermedia.
เรไร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งทําด้วยไม้ซางอันเดียว มีเต้าสําหรับเป่า.	เรไร ๒ น. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งทําด้วยไม้ซางอันเดียว มีเต้าสําหรับเป่า.
เรไร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งข้าวเจ้า เส้นเล็ก ๆ คล้ายซ่าหริ่ม จับให้เป็นกลุ่มเล็ก ๆ คล้ายรังนก โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูด น้ำตาลทราย งา หยอดด้วยกะทิ.	เรไร ๓ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทำด้วยแป้งข้าวเจ้า เส้นเล็ก ๆ คล้ายซ่าหริ่ม จับให้เป็นกลุ่มเล็ก ๆ คล้ายรังนก โรยหน้าด้วยมะพร้าวขูด น้ำตาลทราย งา หยอดด้วยกะทิ.
เร็ว, เร็ว ๆ เร็ว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-วอ-แหวน เร็ว ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-วอ-แหวน ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไว เช่น กินเร็ว หายเร็ว ๆ, รีบ เช่น เร็วเข้า เร็ว ๆ หน่อย, ด่วน, ไม่ชักช้า, เช่น ขอให้มาโดยเร็ว.	เร็ว, เร็ว ๆ ว. ไว เช่น กินเร็ว หายเร็ว ๆ, รีบ เช่น เร็วเข้า เร็ว ๆ หน่อย, ด่วน, ไม่ชักช้า, เช่น ขอให้มาโดยเร็ว.
เร็ว ๆ นี้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-วอ-แหวน ไม้-ยะ-มก นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่นาน (ใช้แก่อดีต) เช่น เขามาถึงเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขาเพิ่งบรรลุนิติภาวะเร็ว ๆ นี้, ไม่ช้า (ใช้แก่อนาคต) เช่น เขาจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ เขาจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้.	เร็ว ๆ นี้ ว. ไม่นาน (ใช้แก่อดีต) เช่น เขามาถึงเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขาเพิ่งบรรลุนิติภาวะเร็ว ๆ นี้, ไม่ช้า (ใช้แก่อนาคต) เช่น เขาจะมาถึงเร็ว ๆ นี้ เขาจะแต่งงานเร็ว ๆ นี้.
เร่ว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกมีเหง้าหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Zingiberaceae ต้นคล้ายข่า เช่น เร่วใหญ่ (Amomum xanthioides Wall.) ผลใช้ทํายา.	เร่ว น. ชื่อไม้ล้มลุกมีเหง้าหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Zingiberaceae ต้นคล้ายข่า เช่น เร่วใหญ่ (Amomum xanthioides Wall.) ผลใช้ทํายา.
เรวดี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ดาวฤกษ์ที่ ๒๗ มี ๑๖ ดวง เห็นเป็นรูปหญิงท้อง, ดาวปลาตะเพียน หรือ ดาวนาง ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เรวตี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี.	เรวดี น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๗ มี ๑๖ ดวง เห็นเป็นรูปหญิงท้อง, ดาวปลาตะเพียน หรือ ดาวนาง ก็เรียก. (ป., ส. เรวตี).
เรอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ลมในกระเพาะพุ่งออกทางปาก มักมีเสียงดังออกมาด้วย.	เรอ ก. อาการที่ลมในกระเพาะพุ่งออกทางปาก มักมีเสียงดังออกมาด้วย.
เร่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรื่อย, เฉื่อย; เซ่อ.	เร่อ ว. เรื่อย, เฉื่อย; เซ่อ.
เร่อร่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่แต่งกายรุ่มร่ามเกินพอดี เช่น เขาแต่งตัวเร่อร่าผิดกาลเทศะ, ซุ่มซ่าม เช่น เขาเดินเร่อร่าออกไปกลางถนนเลยถูกรถชน, เซ่อซ่า เช่น เขาเร่อร่าเข้าไปอยู่กับพวกเล่นการพนันเลยถูกจับไปด้วย, เก้งก้าง เช่น เขาเป็นคนท่าทางเร่อร่าอย่างนั้นเอง, กะเร่อกะร่า กะเล่อกะล่า หรือ เล่อล่า ก็ว่า.	เร่อร่า ว. อาการที่แต่งกายรุ่มร่ามเกินพอดี เช่น เขาแต่งตัวเร่อร่าผิดกาลเทศะ, ซุ่มซ่าม เช่น เขาเดินเร่อร่าออกไปกลางถนนเลยถูกรถชน, เซ่อซ่า เช่น เขาเร่อร่าเข้าไปอยู่กับพวกเล่นการพนันเลยถูกจับไปด้วย, เก้งก้าง เช่น เขาเป็นคนท่าทางเร่อร่าอย่างนั้นเอง, กะเร่อกะร่า กะเล่อกะล่า หรือ เล่อล่า ก็ว่า.
เรา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	สรรพนามบุรุษที่ ๑ เป็นคำแทนตัวผู้พูด จะเป็นคนเดียวหรือหลายคนก็ได้ ถ้าผู้พูดเป็นคนคนเดียว อาจพูดแทนคนอื่น ๆ รวมทั้งตัวเองด้วย เช่น เราทุกคนเป็นคนไทย หรืออาจพูดกับผู้ที่มีฐานะเสมอกัน เช่น เรามีความเห็นอย่างนี้ เธอมีความเห็นอย่างไร หรืออาจพูดกับผู้ที่มีฐานะต่ำกว่า เช่น อธิบดีพูดกับนักการว่า ปีนี้เราจะขึ้นเงินเดือนให้ ๒ ขั้น, สรรพนามบุรุษที่ ๒ เป็นคำใช้สำหรับผู้มีอำนาจหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย เช่น เจ้าหน้าที่ถามผู้ต้องหาว่า เราจะรับสารภาพไหม.	เรา สรรพนามบุรุษที่ ๑ เป็นคำแทนตัวผู้พูด จะเป็นคนเดียวหรือหลายคนก็ได้ ถ้าผู้พูดเป็นคนคนเดียว อาจพูดแทนคนอื่น ๆ รวมทั้งตัวเองด้วย เช่น เราทุกคนเป็นคนไทย หรืออาจพูดกับผู้ที่มีฐานะเสมอกัน เช่น เรามีความเห็นอย่างนี้ เธอมีความเห็นอย่างไร หรืออาจพูดกับผู้ที่มีฐานะต่ำกว่า เช่น อธิบดีพูดกับนักการว่า ปีนี้เราจะขึ้นเงินเดือนให้ ๒ ขั้น, สรรพนามบุรุษที่ ๒ เป็นคำใช้สำหรับผู้มีอำนาจหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย เช่น เจ้าหน้าที่ถามผู้ต้องหาว่า เราจะรับสารภาพไหม.
เร่า, เร่า ๆ เร่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา เร่า ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สั่นระรัว, ไหวถี่ ๆ, เช่น ดิ้นเร่า ๆ, อาการที่ซอยเท้าถี่ ๆ ด้วยความโกรธเป็นต้น เช่น เต้นเร่า ๆ, เรื่อย ๆ ไม่หยุดเสียง เช่น นกกาเหว่าเร่าร้อง.	เร่า, เร่า ๆ ว. สั่นระรัว, ไหวถี่ ๆ, เช่น ดิ้นเร่า ๆ, อาการที่ซอยเท้าถี่ ๆ ด้วยความโกรธเป็นต้น เช่น เต้นเร่า ๆ, เรื่อย ๆ ไม่หยุดเสียง เช่น นกกาเหว่าเร่าร้อง.
เร่าร้อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ.	เร่าร้อน ก. กลัดกลุ้มด้วยร้อนใจ.
เร้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง กระตุ้นเตือน เช่น เร้าอารมณ์; ปลุกใจ เช่น พูดเร้าใจ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่กระตุ้นเตือน เช่น สิ่งเร้า.	เร้า ก. กระตุ้นเตือน เช่น เร้าอารมณ์; ปลุกใจ เช่น พูดเร้าใจ. ว. ที่กระตุ้นเตือน เช่น สิ่งเร้า.
เราะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ไผ่เป็นต้นเหลาเป็นซี่กลม ๆ ถักให้ติดกันเป็นผืน สําหรับล้อมปลา.	เราะ ๑ น. ไม้ไผ่เป็นต้นเหลาเป็นซี่กลม ๆ ถักให้ติดกันเป็นผืน สําหรับล้อมปลา.
เราะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เคาะหรือต่อยริมออกทีละน้อยเพื่อให้ได้รูปตามต้องการ เช่น เอาไม้เราะตาตุ่ม เวลาเดินลงส้น เราะกระเบื้อง เราะปากขวด, กะเทาะให้แตกออกจากกัน เช่น เราะถั่วทอง, เคาะให้หลุด เช่น เราะสนิม; เดินระผ่านเสาหรือหลักที่ปักไว้เป็นแถวเพื่อหาทางเข้าออกเป็นต้น เช่น เราะรั้ว เราะกำแพง.	เราะ ๒ ก. เคาะหรือต่อยริมออกทีละน้อยเพื่อให้ได้รูปตามต้องการ เช่น เอาไม้เราะตาตุ่ม เวลาเดินลงส้น เราะกระเบื้อง เราะปากขวด, กะเทาะให้แตกออกจากกัน เช่น เราะถั่วทอง, เคาะให้หลุด เช่น เราะสนิม; เดินระผ่านเสาหรือหลักที่ปักไว้เป็นแถวเพื่อหาทางเข้าออกเป็นต้น เช่น เราะรั้ว เราะกำแพง.
เราะราย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชอบพูดจาชวนหาเรื่องไม่เลือกหน้า, มักพูดชวนทะเลาะทั่วไป เช่น พูดจาเราะราย ปากเปราะเราะราย ปากคอเราะราย.	เราะราย ว. ชอบพูดจาชวนหาเรื่องไม่เลือกหน้า, มักพูดชวนทะเลาะทั่วไป เช่น พูดจาเราะราย ปากเปราะเราะราย ปากคอเราะราย.
เราะร้าย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดมากหยาบคาย, พูดไม่เพราะ.	เราะร้าย ก. พูดมากหยาบคาย, พูดไม่เพราะ.
เราะสะเก็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เฆี่ยนซ้ำที่เดิม เช่น ถ้าทำผิดอีก จะถูกเราะสะเก็ด.	เราะสะเก็ด ก. เฆี่ยนซ้ำที่เดิม เช่น ถ้าทำผิดอีก จะถูกเราะสะเก็ด.
เริง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ระเริง, ร่าเริง.	เริง ว. ระเริง, ร่าเริง.
เริงใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รู้สึกสนุกสนานเบิกบานใจ.	เริงใจ ว. รู้สึกสนุกสนานเบิกบานใจ.
เริงรมย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทำให้รื่นเริงหรือบันเทิงใจ เช่น หนังสือเริงรมย์ สถานเริงรมย์.	เริงรมย์ ว. ที่ทำให้รื่นเริงหรือบันเทิงใจ เช่น หนังสือเริงรมย์ สถานเริงรมย์.
เริด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ค้าง เช่น สร้างโบสถ์หลายปีแล้วยังเริดอยู่; ร้าง, ละเลย, เช่น ต่างคนต่างเริดกันไป.	เริด ๑ ก. ค้าง เช่น สร้างโบสถ์หลายปีแล้วยังเริดอยู่; ร้าง, ละเลย, เช่น ต่างคนต่างเริดกันไป.
เริดรา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ค่อย ๆ เลิกกันไป.	เริดรา ก. ค่อย ๆ เลิกกันไป.
เริดร้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ค่อย ๆ เหินห่างและทอดทิ้งไปในที่สุด.	เริดร้าง ก. ค่อย ๆ เหินห่างและทอดทิ้งไปในที่สุด.
เริด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกอาการที่นอนตาค้างหรือนอนไม่หลับว่า นอนตาเริด; เรียกอาการที่วิ่งมาอย่างเร็วด้วยความตื่นเต้นหรือกลัวเป็นต้นว่า วิ่งหน้าเริด; ร่นสูงขึ้นมามากเช่น นั่งกระโปรงเริดเลยหัวเข่า, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง สวยมากเป็นพิเศษ เช่น แต่งตัวเสียเริด.	เริด ๒ ว. เรียกอาการที่นอนตาค้างหรือนอนไม่หลับว่า นอนตาเริด; เรียกอาการที่วิ่งมาอย่างเร็วด้วยความตื่นเต้นหรือกลัวเป็นต้นว่า วิ่งหน้าเริด; ร่นสูงขึ้นมามากเช่น นั่งกระโปรงเริดเลยหัวเข่า, (ปาก) สวยมากเป็นพิเศษ เช่น แต่งตัวเสียเริด.
เริม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคติดเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นเม็ดเล็ก ๆ พองใสติดกันเป็นกลุ่ม มีอาการคัน ปวดแสบปวดร้อน.	เริม น. ชื่อโรคติดเชื้อไวรัสชนิดหนึ่ง ขึ้นเป็นเม็ดเล็ก ๆ พองใสติดกันเป็นกลุ่ม มีอาการคัน ปวดแสบปวดร้อน.
เริ่ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งต้นมี เป็น หรือลงมือกระทํา.	เริ่ม ก. ตั้งต้นมี เป็น หรือลงมือกระทํา.
เริ่มต้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งต้น, ขึ้นต้น, เช่น เขาเริ่มต้นถักเสื้อตัวใหม่แล้ว ครูเริ่มต้นแต่งคำประพันธ์.	เริ่มต้น ก. ตั้งต้น, ขึ้นต้น, เช่น เขาเริ่มต้นถักเสื้อตัวใหม่แล้ว ครูเริ่มต้นแต่งคำประพันธ์.
เริ่มแรก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แรกเกิดขึ้น, ตั้งแต่ต้น, เช่น งานเริ่มแรกของเขาคือรับราชการ เริ่มแรกที่สร้างหมู่บ้านยังไม่มีวัด, แรกเริ่ม ก็ว่า.	เริ่มแรก ว. แรกเกิดขึ้น, ตั้งแต่ต้น, เช่น งานเริ่มแรกของเขาคือรับราชการ เริ่มแรกที่สร้างหมู่บ้านยังไม่มีวัด, แรกเริ่ม ก็ว่า.
เริ้ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สั่นไปทั้งตัว เช่น ตัวสั่นเริ้ม, เทิ้ม ก็ว่า.	เริ้ม ว. สั่นไปทั้งตัว เช่น ตัวสั่นเริ้ม, เทิ้ม ก็ว่า.
เริศร้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ละเลยไป, ห่างเหินไป.	เริศร้าง (กลอน) ก. ละเลยไป, ห่างเหินไป.
เรี่ย, เรี่ย ๆ เรี่ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก เรี่ย ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เฉียดใกล้ในแนวนอน เช่น นกบินเรี่ยน้ำ เครื่องบินบินเรี่ยยอดไม้ น้ำขึ้นมาเรี่ย ๆ พื้น.	เรี่ย, เรี่ย ๆ ว. เฉียดใกล้ในแนวนอน เช่น นกบินเรี่ยน้ำ เครื่องบินบินเรี่ยยอดไม้ น้ำขึ้นมาเรี่ย ๆ พื้น.
เรี่ยราด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระจายไปอย่างเลอะเทอะ เช่น น้ำหกเรี่ยราด น้ำแกงหกเรี่ยราด.	เรี่ยราด ว. กระจายไปอย่างเลอะเทอะ เช่น น้ำหกเรี่ยราด น้ำแกงหกเรี่ยราด.
เรี่ยราย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง กระจายเกลื่อนไป เช่น กินข้าวหกเรี่ยรายไปทั่ว หมาคุ้ยขยะตกเรี่ยราย.	เรี่ยราย ก. กระจายเกลื่อนไป เช่น กินข้าวหกเรี่ยรายไปทั่ว หมาคุ้ยขยะตกเรี่ยราย.
เรี่ยไร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ขอร้องให้ช่วยออกเงินทำบุญเป็นต้นตามสมัครใจ เช่น เรี่ยไรสงเคราะห์เด็กกำพร้า.	เรี่ยไร ก. ขอร้องให้ช่วยออกเงินทำบุญเป็นต้นตามสมัครใจ เช่น เรี่ยไรสงเคราะห์เด็กกำพร้า.
เรี้ย ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็ว ๆ เช่น กระรอกไต่ไม้เรี้ย ๆ.	เรี้ย ๆ ว. เร็ว ๆ เช่น กระรอกไต่ไม้เรี้ย ๆ.
เรียก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เปล่งเสียงเพื่อให้มาหรือให้ไปเป็นต้น เช่น แม่เรียกให้มาทำการบ้าน ช่วยเรียกสุนัขไปเสียที, ออกชื่อ เช่น ครูเรียกมาลีให้มาหา, เชิญ เช่น เรียกประชุม เรียกหมอ เรียกน้ำ เรียกลม; ให้ชื่อ เช่น น้ำที่ทำให้แข็งเรียกว่าน้ำแข็ง ภาชนะอย่างนี้เรียกว่าถ้วย; กำหนดเอา, ร้องเอา, เช่น หมอเรียกค่ารักษาพยาบาล โจทก์เรียกค่าเสียหาย รัฐบาลเรียกเก็บภาษี; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ชวนให้มีอาการเช่นนั้น เช่น เรียกน้ำตา เรียกเสียงตบมือ.	เรียก ก. เปล่งเสียงเพื่อให้มาหรือให้ไปเป็นต้น เช่น แม่เรียกให้มาทำการบ้าน ช่วยเรียกสุนัขไปเสียที, ออกชื่อ เช่น ครูเรียกมาลีให้มาหา, เชิญ เช่น เรียกประชุม เรียกหมอ เรียกน้ำ เรียกลม; ให้ชื่อ เช่น น้ำที่ทำให้แข็งเรียกว่าน้ำแข็ง ภาชนะอย่างนี้เรียกว่าถ้วย; กำหนดเอา, ร้องเอา, เช่น หมอเรียกค่ารักษาพยาบาล โจทก์เรียกค่าเสียหาย รัฐบาลเรียกเก็บภาษี; (ปาก) ชวนให้มีอาการเช่นนั้น เช่น เรียกน้ำตา เรียกเสียงตบมือ.
เรียกขวัญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง เชิญขวัญให้มาอยู่กับเนื้อกับตัวโดยมีหมอขวัญทำพิธี.	เรียกขวัญ ก. เชิญขวัญให้มาอยู่กับเนื้อกับตัวโดยมีหมอขวัญทำพิธี.
เรียกคืน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทวงคืน เช่น ฉันเรียกคืนเงินมัดจำจากบริษัท.	เรียกคืน ก. ทวงคืน เช่น ฉันเรียกคืนเงินมัดจำจากบริษัท.
เรียกตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง สั่งให้มาปรากฏตัว, สั่งให้มารายงานตัว, เช่น พ่อเรียกตัวให้กลับจากต่างประเทศ ศาลเรียกตัวให้ไปเป็นพยาน.	เรียกตัว ก. สั่งให้มาปรากฏตัว, สั่งให้มารายงานตัว, เช่น พ่อเรียกตัวให้กลับจากต่างประเทศ ศาลเรียกตัวให้ไปเป็นพยาน.
เรียกเนื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เนื้อดีงอกขึ้นมาในที่ที่เป็นแผล เช่น ยานี้เรียกเนื้อได้ดี; ทำให้อ้วน, ทำให้สมบูรณ์, เช่น เชื่อกันว่าอาบน้ำให้เด็กอ่อนบ่อย ๆ เรียกเนื้อได้ดี.	เรียกเนื้อ ก. ทําให้เนื้อดีงอกขึ้นมาในที่ที่เป็นแผล เช่น ยานี้เรียกเนื้อได้ดี; ทำให้อ้วน, ทำให้สมบูรณ์, เช่น เชื่อกันว่าอาบน้ำให้เด็กอ่อนบ่อย ๆ เรียกเนื้อได้ดี.
เรียกร้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องขอแกมบังคับให้ทำหรือให้งดการกระทำ เช่น เรียกร้องขอความเป็นธรรม เรียกร้องขอความเห็นใจ.	เรียกร้อง ก. ร้องขอแกมบังคับให้ทำหรือให้งดการกระทำ เช่น เรียกร้องขอความเป็นธรรม เรียกร้องขอความเห็นใจ.
เรียกหา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องหา เช่น ลูกเรียกหาแม่ทั้งคืน คนไข้เรียกหาหมอ.	เรียกหา ก. ร้องหา เช่น ลูกเรียกหาแม่ทั้งคืน คนไข้เรียกหาหมอ.
เรียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง จัดให้เป็นแถวหรือเป็นลำดับเป็นต้น เช่น จัดแถวหน้ากระดานเรียงสอง เข้าแถวเรียงตามลำดับไหล่ เรียงไข่ใส่ตะกร้า; ลักษณนามเรียกพลูที่เอามาเรียงซ้อนกันประมาณ ๗–๘ ใบ เช่น พลูเรียงหนึ่ง พลู ๒ เรียง. (ในบทกลอนแผลงเป็น ระเรียง หรือ รันเรียง ก็มี).	เรียง ก. จัดให้เป็นแถวหรือเป็นลำดับเป็นต้น เช่น จัดแถวหน้ากระดานเรียงสอง เข้าแถวเรียงตามลำดับไหล่ เรียงไข่ใส่ตะกร้า; ลักษณนามเรียกพลูที่เอามาเรียงซ้อนกันประมาณ ๗–๘ ใบ เช่น พลูเรียงหนึ่ง พลู ๒ เรียง. (ในบทกลอนแผลงเป็น ระเรียง หรือ รันเรียง ก็มี).
เรียงความ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงให้เป็นเรื่องเป็นราว, แต่งหนังสือในลักษณะที่ใช้พูดหรือเขียนกันเป็นสามัญ ต่างจากลักษณะที่แต่งเป็นร้อยกรอง. เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องที่นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงขึ้น.	เรียงความ ก. นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงให้เป็นเรื่องเป็นราว, แต่งหนังสือในลักษณะที่ใช้พูดหรือเขียนกันเป็นสามัญ ต่างจากลักษณะที่แต่งเป็นร้อยกรอง. น. เรื่องที่นำข้อความต่าง ๆ มาแต่งเรียบเรียงขึ้น.
เรียงตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทีละคน ๆ ตามลำดับ เช่น เรียกมาสัมภาษณ์เรียงตัว.	เรียงตัว ว. ทีละคน ๆ ตามลำดับ เช่น เรียกมาสัมภาษณ์เรียงตัว.
เรียงเบอร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ใบตรวจสลากกินแบ่งรัฐบาลที่ถูกรางวัล เรียงตามลำดับหมายเลข.	เรียงเบอร์ (ปาก) น. ใบตรวจสลากกินแบ่งรัฐบาลที่ถูกรางวัล เรียงตามลำดับหมายเลข.
เรียงพิมพ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาตัวพิมพ์มาเรียงตามต้นฉบับเพื่อตีพิมพ์.	เรียงพิมพ์ ก. เอาตัวพิมพ์มาเรียงตามต้นฉบับเพื่อตีพิมพ์.
เรียงพี่เรียงน้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นลูกพี่ลูกน้องกันตามลำดับศักดิ์ คือผู้เป็นพี่มีบุตร บุตรนั้นเรียกว่าลูกผู้พี่ น้องมีบุตร บุตรนั้นเรียกว่าลูกผู้น้อง บุตรทั้งสองฝ่ายนั้นเรียกว่า เรียงพี่เรียงน้องกัน.	เรียงพี่เรียงน้อง ว. เป็นลูกพี่ลูกน้องกันตามลำดับศักดิ์ คือผู้เป็นพี่มีบุตร บุตรนั้นเรียกว่าลูกผู้พี่ น้องมีบุตร บุตรนั้นเรียกว่าลูกผู้น้อง บุตรทั้งสองฝ่ายนั้นเรียกว่า เรียงพี่เรียงน้องกัน.
เรียงเม็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ย่อย เช่น ข้าวยังไม่ทันเรียงเม็ดเลย ไปวิ่งเล่นแล้ว.	เรียงเม็ด (ปาก) ก. ย่อย เช่น ข้าวยังไม่ทันเรียงเม็ดเลย ไปวิ่งเล่นแล้ว.
เรียงรัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เรียงเป็นระเบียบ.	เรียงรัน ก. เรียงเป็นระเบียบ.
เรียงราย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เรียงติดต่อกันไปเป็นระยะ ๆ เช่น ต้นมะขามเรียงรายรอบสนามหลวง นักเรียนเข้าแถวเรียงรายไปตามถนน.	เรียงราย ก. เรียงติดต่อกันไปเป็นระยะ ๆ เช่น ต้นมะขามเรียงรายรอบสนามหลวง นักเรียนเข้าแถวเรียงรายไปตามถนน.
เรียงหน้ากระดาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เรียงไหล่หันหน้าไปทางเดียวกันเป็นแนวยาว เช่น จัดแถวเรียงหน้ากระดาน.	เรียงหน้ากระดาน ก. เรียงไหล่หันหน้าไปทางเดียวกันเป็นแนวยาว เช่น จัดแถวเรียงหน้ากระดาน.
เรียงหมอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อดิถีเนื่องในพิธีส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ กําหนดตามวันทางจันทรคติ.	เรียงหมอน น. ชื่อดิถีเนื่องในพิธีส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ กําหนดตามวันทางจันทรคติ.
เรียง ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนจะคํ่า. (อะหม เรง ว่า ล่าไป).	เรียง ๆ ว. จวนจะคํ่า. (อะหม เรง ว่า ล่าไป).
เรียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เฉียดผิว ๆ เช่น ทอยกระเบื้องเรียดนํ้า กระดานใบแล่นเรียดผิวน้ำ; ไม่มียกเว้น เช่น เก็บค่าดูเรียดแม้แต่เด็กเล็ก ๆ.	เรียด ๑ ก. เฉียดผิว ๆ เช่น ทอยกระเบื้องเรียดนํ้า กระดานใบแล่นเรียดผิวน้ำ; ไม่มียกเว้น เช่น เก็บค่าดูเรียดแม้แต่เด็กเล็ก ๆ.
เรียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือสำหรับชักหวายให้เป็นเส้นกลมขนาดต่าง ๆ ทำด้วยแผ่นโลหะเจาะรูตามขนาดที่ต้องการ.	เรียด ๒ น. เครื่องมือสำหรับชักหวายให้เป็นเส้นกลมขนาดต่าง ๆ ทำด้วยแผ่นโลหะเจาะรูตามขนาดที่ต้องการ.
เรียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้ารับความรู้จากผู้สอน, รับการฝึกฝนอบรมเพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจหรือความชำนาญ, เช่น เรียนหนังสือ เรียนวิชาความรู้, ฝึกให้เกิดความรู้ความเข้าใจจนเป็นหรือมีความชำนาญ เช่น เขาเรียนแก้พัดลมด้วยตนเอง; บอก, แจ้ง, (มักใช้แก่ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงกว่าหรือเสมอกัน) เช่น จึงเรียนมาเพื่อทราบ จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา เรียนผู้อำนวยการว่ามีคนขอพบ; คำขึ้นต้นจดหมายหรือที่ใช้ในการจ่าหน้าซองในหนังสือราชการที่เขียนถึงบุคคลทั่วไป หรือจดหมายส่วนตัวที่บุคคลธรรมดาเขียนถึงกันเพื่อแสดงความนับถือ.	เรียน ๑ ก. เข้ารับความรู้จากผู้สอน, รับการฝึกฝนอบรมเพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจหรือความชำนาญ, เช่น เรียนหนังสือ เรียนวิชาความรู้, ฝึกให้เกิดความรู้ความเข้าใจจนเป็นหรือมีความชำนาญ เช่น เขาเรียนแก้พัดลมด้วยตนเอง; บอก, แจ้ง, (มักใช้แก่ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงกว่าหรือเสมอกัน) เช่น จึงเรียนมาเพื่อทราบ จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา เรียนผู้อำนวยการว่ามีคนขอพบ; คำขึ้นต้นจดหมายหรือที่ใช้ในการจ่าหน้าซองในหนังสือราชการที่เขียนถึงบุคคลทั่วไป หรือจดหมายส่วนตัวที่บุคคลธรรมดาเขียนถึงกันเพื่อแสดงความนับถือ.
เรียนปฏิบัติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง ขอหารือต่อผู้ใหญ่ เช่น เรียนปฏิบัติมาเพื่อโปรดพิจารณาแนะนำ.	เรียนปฏิบัติ ก. ขอหารือต่อผู้ใหญ่ เช่น เรียนปฏิบัติมาเพื่อโปรดพิจารณาแนะนำ.
เรียนผูกต้องเรียนแก้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้วิธีทําก็ต้องรู้วิธีแก้ไข, รู้กลอุบายทุกทาง ทั้งทางก่อและทางแก้.	เรียนผูกต้องเรียนแก้ (สำ) ก. รู้วิธีทําก็ต้องรู้วิธีแก้ไข, รู้กลอุบายทุกทาง ทั้งทางก่อและทางแก้.
เรียนรู้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใจความหมายของสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยประสบการณ์.	เรียนรู้ ก. เข้าใจความหมายของสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยประสบการณ์.
เรียนลัด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เรียนตามหลักสูตรเร่งรัดเพื่อให้จบเร็วกว่าปรกติ.	เรียนลัด ก. เรียนตามหลักสูตรเร่งรัดเพื่อให้จบเร็วกว่าปรกติ.
เรียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ใช้เป็นคำประกอบหน้ากริยาอื่นเพื่อแสดงความสุภาพ เช่น เรียนถาม เรียนเชิญ.	เรียน ๒ ใช้เป็นคำประกอบหน้ากริยาอื่นเพื่อแสดงความสุภาพ เช่น เรียนถาม เรียนเชิญ.
เรียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ขรุขระ เช่น พื้นเรียบ, ราบ เช่น กระเบื้องแผ่นเรียบ ฝาผนังเรียบไม่มีลวดลาย, เป็นระเบียบ เช่น จัดบ้านเรียบ, ไม่ยุ่ง เช่น หวีผมเรียบ, ไม่ยับ เช่น รีดเสื้อเรียบ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เกลี้ยง, หมด, ไม่เหลือ, เช่น กินเรียบ กวาดเรียบ ตายเรียบ.	เรียบ ว. ไม่ขรุขระ เช่น พื้นเรียบ, ราบ เช่น กระเบื้องแผ่นเรียบ ฝาผนังเรียบไม่มีลวดลาย, เป็นระเบียบ เช่น จัดบ้านเรียบ, ไม่ยุ่ง เช่น หวีผมเรียบ, ไม่ยับ เช่น รีดเสื้อเรียบ; (ปาก) เกลี้ยง, หมด, ไม่เหลือ, เช่น กินเรียบ กวาดเรียบ ตายเรียบ.
เรียบ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นไปตามธรรมดาสามัญ, ไม่โลดโผน, เช่น ใช้ชีวิตเรียบ ๆ; ไม่ฉูดฉาด เช่น แต่งตัวเรียบ ๆ.	เรียบ ๆ ว. เป็นไปตามธรรมดาสามัญ, ไม่โลดโผน, เช่น ใช้ชีวิตเรียบ ๆ; ไม่ฉูดฉาด เช่น แต่งตัวเรียบ ๆ.
เรียบร้อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สุภาพ เช่น พูดจาเรียบร้อย กิริยามารยาทเรียบร้อย; เป็นระเบียบ เช่น จัดห้องเรียบร้อย, มีระเบียบ เช่น ทำงานเรียบร้อย, ประณีต เช่น เย็บผ้าเรียบร้อย; เสร็จ เช่น กินข้าวมาเรียบร้อยแล้ว; สงบราบคาบ เช่น สถานการณ์บ้านเมืองเรียบร้อย.	เรียบร้อย ว. สุภาพ เช่น พูดจาเรียบร้อย กิริยามารยาทเรียบร้อย; เป็นระเบียบ เช่น จัดห้องเรียบร้อย, มีระเบียบ เช่น ทำงานเรียบร้อย, ประณีต เช่น เย็บผ้าเรียบร้อย; เสร็จ เช่น กินข้าวมาเรียบร้อยแล้ว; สงบราบคาบ เช่น สถานการณ์บ้านเมืองเรียบร้อย.
เรียบเรียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แต่ง เช่น เรียบเรียงข้อความ เรียบเรียงถ้อยคำ, ตกแต่งถ้อยคำให้สละสลวยและเรียงลำดับความให้ชัดเจน เช่น แปลและเรียบเรียงหนังสือ, จัดเสียงเพิ่มเติมจากทำนองที่มีอยู่แล้วตามหลักวิชาการดนตรีเพื่อให้บทเพลงไพเราะขึ้น ในความว่า เรียบเรียงเสียงประสาน.	เรียบเรียง ก. แต่ง เช่น เรียบเรียงข้อความ เรียบเรียงถ้อยคำ, ตกแต่งถ้อยคำให้สละสลวยและเรียงลำดับความให้ชัดเจน เช่น แปลและเรียบเรียงหนังสือ, จัดเสียงเพิ่มเติมจากทำนองที่มีอยู่แล้วตามหลักวิชาการดนตรีเพื่อให้บทเพลงไพเราะขึ้น ในความว่า เรียบเรียงเสียงประสาน.
เรียบวุธ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-วอ-แหวน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง	เป็นคำกริยา หมายถึง ถืออาวุธอยู่ในท่าเรียบ คือ ถือปืนแนบอยู่ทางขวา ส้นปืนจดดิน, เลือนมาจาก เรียบอาวุธ. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หมดเกลี้ยง เช่น กินเสียเรียบวุธเลย.	เรียบวุธ ก. ถืออาวุธอยู่ในท่าเรียบ คือ ถือปืนแนบอยู่ทางขวา ส้นปืนจดดิน, เลือนมาจาก เรียบอาวุธ. (ปาก) ว. หมดเกลี้ยง เช่น กินเสียเรียบวุธเลย.
เรียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนตัวผู้พูด สําหรับผู้ชายพูดกับผู้หญิงที่รัก, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. [ข. ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง เริ่ยม = พี่].	เรียม ส. คําใช้แทนตัวผู้พูด สําหรับผู้ชายพูดกับผู้หญิงที่รัก, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. [ข. (ราชา) เริ่ยม = พี่].
เรี่ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สะอาด, หมดจด, เอี่ยมอ่อง, เช่น แต่งตัวเรี่ยม หน้าตาเรี่ยม ขัดพื้นเสียเรี่ยม; วิเศษ, ดีเยี่ยม, เช่น ถ้าสอบได้ที่ ๑ ก็เรี่ยม ได้บรรจุงานก็เรี่ยม.	เรี่ยม ว. สะอาด, หมดจด, เอี่ยมอ่อง, เช่น แต่งตัวเรี่ยม หน้าตาเรี่ยม ขัดพื้นเสียเรี่ยม; วิเศษ, ดีเยี่ยม, เช่น ถ้าสอบได้ที่ ๑ ก็เรี่ยม ได้บรรจุงานก็เรี่ยม.
เรี่ยมเร้, เรี่ยมเร้เรไร เรี่ยมเร้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท เรี่ยมเร้เรไร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรี่ยมมาก.	เรี่ยมเร้, เรี่ยมเร้เรไร (ปาก) ว. เรี่ยมมาก.
เรียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีลักษณะโคนโตปลายเล็ก เช่น เรียวหวาย เรียวไม้, เรียกไม้ปลายเรียวเล็กสำหรับตีเด็กว่า ไม้เรียว. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็กลงไปตามลำดับอย่างลำไม้ไผ่ เช่น นิ้วเรียว ขาเรียว; โดยปริยายหมายถึงเสื่อมลงตามลําดับ เช่น ศาสนาเรียว.	เรียว ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะโคนโตปลายเล็ก เช่น เรียวหวาย เรียวไม้, เรียกไม้ปลายเรียวเล็กสำหรับตีเด็กว่า ไม้เรียว. ว. เล็กลงไปตามลำดับอย่างลำไม้ไผ่ เช่น นิ้วเรียว ขาเรียว; โดยปริยายหมายถึงเสื่อมลงตามลําดับ เช่น ศาสนาเรียว.
เรียวไผ่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ผอ-ผึ้ง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง แขนงไม้ไผ่ที่แตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่สีสุก ไผ่ลำมะลอก.	เรียวไผ่ น. แขนงไม้ไผ่ที่แตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่สีสุก ไผ่ลำมะลอก.
เรียวหนาม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง แขนงไม้ไผ่ที่มีหนาม มักแตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่ป่า.	เรียวหนาม น. แขนงไม้ไผ่ที่มีหนาม มักแตกออกจากบริเวณโคนไผ่บางชนิด เช่น ไผ่ป่า.
เรียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง สายสําหรับรั้งใบเรือ, เขียนว่า เลียว ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน เลี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน = ผูก, มัด, พัน, วนเวียนคดเคี้ยว .	เรียว ๒ น. สายสําหรับรั้งใบเรือ, เขียนว่า เลียว ก็มี. (จ. เลี่ยว = ผูก, มัด, พัน, วนเวียนคดเคี้ยว).
เรี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง แรง, กําลัง; เรียกสายนํ้าที่ไหลเชี่ยวแรง.	เรี่ยว น. แรง, กําลัง; เรียกสายนํ้าที่ไหลเชี่ยวแรง.
เรี่ยวแรง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง แรง, กำลัง, เช่น หมดเรี่ยวแรง.	เรี่ยวแรง น. แรง, กำลัง, เช่น หมดเรี่ยวแรง.
เรี้ยวรก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-รอ-เรือ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รกมาก เช่น ป่าเรี้ยวรก, รกเรี้ยว ก็ว่า.	เรี้ยวรก ว. รกมาก เช่น ป่าเรี้ยวรก, รกเรี้ยว ก็ว่า.