แบนโจ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสาย ๕ สาย ใช้มือดีด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ banjo เขียนว่า บี-เอ-เอ็น-เจ-โอ.	แบนโจ น. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง มีสาย ๕ สาย ใช้มือดีด. (อ. banjo).
แบบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่กําหนดให้ถือเป็นหลักหรือเป็นแนวดําเนิน, ตัวอย่าง เช่น ลอกแบบ เลียนแบบ; อย่าง เช่น คนแบบนี้; ตํารา เช่น แบบเรียน; รูปลักษณะ เช่น แบบเสื้อ แบบบ้าน; สิ่งที่แกะหรือสลักเป็นต้นให้เป็นรอยลึกลงไป หรือนูนขึ้นมาเพื่อใช้เป็นแม่พิมพ์; ใบตองซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น แล้วใช้มีดเจียนให้เป็นแผ่นกลม ใช้ไม้กลัดกลัดไว้ สําหรับรองขนมบางชนิด เช่น ขนมลืมกลืน หรือตัดให้เป็นรูปต่าง ๆ ใช้รองเย็บกลีบดอกไม้มีดอกบานบุรีเป็นต้น เย็บเป็นดอกไม้ประดิษฐ์.	แบบ น. สิ่งที่กําหนดให้ถือเป็นหลักหรือเป็นแนวดําเนิน, ตัวอย่าง เช่น ลอกแบบ เลียนแบบ; อย่าง เช่น คนแบบนี้; ตํารา เช่น แบบเรียน; รูปลักษณะ เช่น แบบเสื้อ แบบบ้าน; สิ่งที่แกะหรือสลักเป็นต้นให้เป็นรอยลึกลงไป หรือนูนขึ้นมาเพื่อใช้เป็นแม่พิมพ์; ใบตองซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น แล้วใช้มีดเจียนให้เป็นแผ่นกลม ใช้ไม้กลัดกลัดไว้ สําหรับรองขนมบางชนิด เช่น ขนมลืมกลืน หรือตัดให้เป็นรูปต่าง ๆ ใช้รองเย็บกลีบดอกไม้มีดอกบานบุรีเป็นต้น เย็บเป็นดอกไม้ประดิษฐ์.
แบบข้อคำถาม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-ไม้-โท-ออ-อ่าง-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง แบบรายการคําถามที่ให้บุคคลต่าง ๆ กรอกคําตอบเพื่อหาข้อมูล, แบบสอบถาม ก็ว่า.	แบบข้อคำถาม น. แบบรายการคําถามที่ให้บุคคลต่าง ๆ กรอกคําตอบเพื่อหาข้อมูล, แบบสอบถาม ก็ว่า.
แบบฉบับ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-ฉอ-ฉิ่ง-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง หลักปฏิบัติที่เป็นบรรทัดฐาน, สิ่งที่ถือเป็นแบบได้.	แบบฉบับ น. หลักปฏิบัติที่เป็นบรรทัดฐาน, สิ่งที่ถือเป็นแบบได้.
แบบบาง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้อนแอ้น, เอวบางร่างน้อย, ไม่แน่นหนาหรือไม่คงทน.	แบบบาง ว. อ้อนแอ้น, เอวบางร่างน้อย, ไม่แน่นหนาหรือไม่คงทน.
แบบแปลน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แผนผัง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง แบบเพื่อประโยชน์ในการก่อสร้าง ดัดแปลง รื้อถอน เคลื่อนย้าย ใช้หรือเปลี่ยนการใช้อาคาร โดยมีรูปแสดงรายละเอียดส่วนสำคัญ ขนาดเครื่องหมายวัสดุ และการใช้สอยต่าง ๆ ของอาคารอย่างชัดเจนพอที่จะใช้ในการดำเนินการได้.	แบบแปลน น. แผนผัง; (กฎ) แบบเพื่อประโยชน์ในการก่อสร้าง ดัดแปลง รื้อถอน เคลื่อนย้าย ใช้หรือเปลี่ยนการใช้อาคาร โดยมีรูปแสดงรายละเอียดส่วนสำคัญ ขนาดเครื่องหมายวัสดุ และการใช้สอยต่าง ๆ ของอาคารอย่างชัดเจนพอที่จะใช้ในการดำเนินการได้.
แบบแผน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ผอ-ผึ้ง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ขนบธรรมเนียมที่กําหนดใช้หรือที่เคยประพฤติปฏิบัติสืบต่อกันมา.	แบบแผน น. ขนบธรรมเนียมที่กําหนดใช้หรือที่เคยประพฤติปฏิบัติสืบต่อกันมา.
แบบฝึกหัด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง แบบตัวอย่างปัญหาหรือคําสั่งที่ตั้งขึ้นเพื่อให้นักเรียนฝึกตอบเป็นต้น.	แบบฝึกหัด น. แบบตัวอย่างปัญหาหรือคําสั่งที่ตั้งขึ้นเพื่อให้นักเรียนฝึกตอบเป็นต้น.
แบบพิธี เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง พิธีการตามกําหนด.	แบบพิธี น. พิธีการตามกําหนด.
แบบพิมพ์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง กระดาษพิมพ์ที่เป็นแบบสําหรับกรอกข้อความ หรือทําเครื่องหมายตามที่กําหนดหรือที่ต้องการ เช่น แบบพิมพ์คําร้อง.	แบบพิมพ์ น. กระดาษพิมพ์ที่เป็นแบบสําหรับกรอกข้อความ หรือทําเครื่องหมายตามที่กําหนดหรือที่ต้องการ เช่น แบบพิมพ์คําร้อง.
แบบสอบถาม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง แบบข้อคําถาม.	แบบสอบถาม น. แบบข้อคําถาม.
แบบอย่าง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวอย่างที่จะอ้างเป็นบรรทัดฐานได้.	แบบอย่าง น. ตัวอย่างที่จะอ้างเป็นบรรทัดฐานได้.
แบ็บ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นอนอยู่กับที่ ลุกไม่ไหว ในลักษณะที่หมดกําลังหรือเจ็บป่วยมีอาการเพียบเป็นต้น ในคําว่า นอนแบ็บ.	แบ็บ ว. อาการที่นอนอยู่กับที่ ลุกไม่ไหว ในลักษณะที่หมดกําลังหรือเจ็บป่วยมีอาการเพียบเป็นต้น ในคําว่า นอนแบ็บ.
แบรก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[บะแหฺรก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง แปรก, เครื่องเกวียนหรือรถชนิดหนึ่งสําหรับประกบหัวเพลากับคานกันลูกล้อไม่ให้เลื่อนหลุด.	แบรก [บะแหฺรก] (กลอน) น. แปรก, เครื่องเกวียนหรือรถชนิดหนึ่งสําหรับประกบหัวเพลากับคานกันลูกล้อไม่ให้เลื่อนหลุด.
แบเรียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๕๖ สัญลักษณ์ Ba เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเงิน เนื้ออ่อน เมื่อถูกอากาศสีจะหมองลงอย่างรวดเร็ว หลอมละลายที่ ๗๑๔°ซ. สารประกอบของแบเรียมใช้ในอุตสาหกรรมสีทา แก้ว และดอกไม้ไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ barium เขียนว่า บี-เอ-อา-ไอ-ยู-เอ็ม.	แบเรียม น. ธาตุลําดับที่ ๕๖ สัญลักษณ์ Ba เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง สีเงิน เนื้ออ่อน เมื่อถูกอากาศสีจะหมองลงอย่างรวดเร็ว หลอมละลายที่ ๗๑๔°ซ. สารประกอบของแบเรียมใช้ในอุตสาหกรรมสีทา แก้ว และดอกไม้ไฟ. (อ. barium).
แบหลา เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	[แบหฺลา] ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นอนแผ่กางมือกางเท้า ในคําว่า นอนแบหลา. ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ฆ่าตัวตาย เช่น เห็นเพลิงพลุ่งรุ่งโรจน์โชตนา ก็แบหลาโจนเข้าในอัคคี, ฉวยคว้าได้กริชของพี่ยา จะแบหลาชีวันให้บรรลัย, น้องจะแบหลาครานี้ ตายตามพระพี่ที่หายไป. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔.	แบหลา [แบหฺลา] (ปาก) ว. อาการที่นอนแผ่กางมือกางเท้า ในคําว่า นอนแบหลา. (กลอน) ก. ฆ่าตัวตาย เช่น เห็นเพลิงพลุ่งรุ่งโรจน์โชตนา ก็แบหลาโจนเข้าในอัคคี, ฉวยคว้าได้กริชของพี่ยา จะแบหลาชีวันให้บรรลัย, น้องจะแบหลาครานี้ ตายตามพระพี่ที่หายไป. (อิเหนา).
แบะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง แบออก เช่น แบะหนังสือ, ทําให้อ้า เช่น แบะทุเรียน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้า, ที่เปิดกว้างออกไป, เช่น ถูกฟันหัวแบะ; มีลักษณะกางออกหรือถ่างออก เช่น ล้อแบะ.	แบะ ก. แบออก เช่น แบะหนังสือ, ทําให้อ้า เช่น แบะทุเรียน. ว. อ้า, ที่เปิดกว้างออกไป, เช่น ถูกฟันหัวแบะ; มีลักษณะกางออกหรือถ่างออก เช่น ล้อแบะ.
แบะแฉะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า.	แบะแฉะ ว. อาการที่นั่งเฉื่อยชาอยู่นาน ๆ, เฉื่อยชา, แฉะแบะ ก็ว่า.
แบะท่า เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําท่าเปิดโอกาสให้, ให้ท่า.	แบะท่า ก. ทําท่าเปิดโอกาสให้, ให้ท่า.
แบะปาก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อะ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แสยะปากทําอาการรังเกียจเป็นต้น.	แบะปาก ก. แสยะปากทําอาการรังเกียจเป็นต้น.
แบะอก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เปิดอกเสื้อแสดงท่าว่าเป็นนักเลงหรือไม่สุภาพ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกลักษณะการใส่เสื้อไม่กลัดกระดุมว่า ใส่เสื้อแบะอก.	แบะอก ก. เปิดอกเสื้อแสดงท่าว่าเป็นนักเลงหรือไม่สุภาพ. ว. เรียกลักษณะการใส่เสื้อไม่กลัดกระดุมว่า ใส่เสื้อแบะอก.
โบ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เชือกหรือริบบิ้นทําเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ bow เขียนว่า บี-โอ-ดับเบิลยู.	โบ น. เชือกหรือริบบิ้นทําเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. (อ. bow).
โบแดง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง งานชิ้นสําคัญที่ได้รับการยกย่องสรรเสริญ.	โบแดง น. งานชิ้นสําคัญที่ได้รับการยกย่องสรรเสริญ.
โบ้, โบ๋ โบ้ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท โบ๋ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นรูลึกเข้าไป เช่น สะดือโบ๋ ตาโบ๋.	โบ้, โบ๋ ว. เป็นรูลึกเข้าไป เช่น สะดือโบ๋ ตาโบ๋.
โบก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง พัด, ทําให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างโบกมือโบกธง; ทา, ฉาบ, เช่น โบกปูน.	โบก ก. พัด, ทําให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างโบกมือโบกธง; ทา, ฉาบ, เช่น โบกปูน.
โบกมือ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง แกว่งมือทําสัญญาณ.	โบกมือ ก. แกว่งมือทําสัญญาณ.
โบกขร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ	[โบกขะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ใบบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โปกฺขร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-รอ-เรือ.	โบกขร– [โบกขะระ–] น. ใบบัว. (ป. โปกฺขร).
โบกขรพรรษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี	[–พัด] เป็นคำนาม หมายถึง ฝนดุจนํ้าตกลงในใบบัว, ฝนชนิดนี้ กล่าวไว้ว่า ใครอยากจะให้เปียก ก็เปียก ถ้าไม่อยากให้เปียก ก็ไม่เปียก เหมือนนํ้าตกลงบนใบบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โปกฺขร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-รอ-เรือ ว่า ใบบัว + ภาษาสันสกฤต วรฺษ เขียนว่า วอ-แหวน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี ว่า ฝน .	โบกขรพรรษ [–พัด] น. ฝนดุจนํ้าตกลงในใบบัว, ฝนชนิดนี้ กล่าวไว้ว่า ใครอยากจะให้เปียก ก็เปียก ถ้าไม่อยากให้เปียก ก็ไม่เปียก เหมือนนํ้าตกลงบนใบบัว. (ป. โปกฺขร ว่า ใบบัว + ส. วรฺษ ว่า ฝน).
โบกขรณี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	[–ขะระนี, –ขอระนี] เป็นคำนาม หมายถึง สระบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โปกฺ–ขรณี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.	โบกขรณี [–ขะระนี, –ขอระนี] น. สระบัว. (ป. โปกฺ–ขรณี).
โบชุก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งแม่ทัพ. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา.	โบชุก น. ตําแหน่งแม่ทัพ. (พงศ. เลขา).
โบดก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่	[–ดก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ลูกน้อย, ลูกสัตว์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โปตก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่.	โบดก [–ดก] (กลอน) น. ลูกน้อย, ลูกสัตว์. (ป. โปตก).
โบต เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรือเล็กที่เป็นส่วนอุปกรณ์ของเรือเดินทะเลขนาดใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ boat เขียนว่า บี-โอ-เอ-ที.	โบต น. ชื่อเรือเล็กที่เป็นส่วนอุปกรณ์ของเรือเดินทะเลขนาดใหญ่. (อ. boat).
โบนัส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง เงินพิเศษที่รัฐวิสาหกิจ องค์การ บริษัท ห้างร้าน เป็นต้น จ่ายให้เป็นบําเหน็จรางวัลแก่พนักงานเจ้าหน้าที่ของตน นอกเหนือจากเงินเดือนค่าจ้าง, เงินที่ให้เป็นส่วนแบ่งพิเศษแก่ผู้ถือหุ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ bonus เขียนว่า บี-โอ-เอ็น-ยู-เอส.	โบนัส น. เงินพิเศษที่รัฐวิสาหกิจ องค์การ บริษัท ห้างร้าน เป็นต้น จ่ายให้เป็นบําเหน็จรางวัลแก่พนักงานเจ้าหน้าที่ของตน นอกเหนือจากเงินเดือนค่าจ้าง, เงินที่ให้เป็นส่วนแบ่งพิเศษแก่ผู้ถือหุ้น. (อ. bonus).
โบ๊เบ๊ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ตรี-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ตรี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเสียงเอ็ดอึงจนฟังไม่ได้ศัพท์.	โบ๊เบ๊ ว. มีเสียงเอ็ดอึงจนฟังไม่ได้ศัพท์.
โบย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เฆี่ยนด้วยหวายเป็นต้นเป็นการลงโทษ.	โบย ก. เฆี่ยนด้วยหวายเป็นต้นเป็นการลงโทษ.
โบยบิน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง บินร่อนไปมาอย่างผีเสื้อเป็นต้น.	โบยบิน ก. บินร่อนไปมาอย่างผีเสื้อเป็นต้น.
โบรมีน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๓๕ สัญลักษณ์ Br เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของเหลว สีแดงเข้ม ระเหยเป็นไอได้ง่าย มีกลิ่นฉุนจัด เป็นพิษ ระคายเยื่อจมูก เดือดที่ ๕๘.๘°ซ. สารประกอบของโบรมีนใช้เป็นยาและใช้ในการถ่ายรูป. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ bromine เขียนว่า บี-อา-โอ-เอ็ม-ไอ-เอ็น-อี.	โบรมีน น. ธาตุลําดับที่ ๓๕ สัญลักษณ์ Br เป็นอโลหะ ลักษณะเป็นของเหลว สีแดงเข้ม ระเหยเป็นไอได้ง่าย มีกลิ่นฉุนจัด เป็นพิษ ระคายเยื่อจมูก เดือดที่ ๕๘.๘°ซ. สารประกอบของโบรมีนใช้เป็นยาและใช้ในการถ่ายรูป. (อ. bromine).
โบรอน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๕ สัญลักษณ์ B เป็นโลหะ ลักษณะเป็นผงละเอียดสีนํ้าตาล หรือเป็นผลึกสีเหลือง หลอมละลายที่ ๒๓๐๐°ซ. ใช้ประโยชน์ในอุตสาหกรรมผลิตเหล็กกล้า แก้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ boron เขียนว่า บี-โอ-อา-โอ-เอ็น.	โบรอน น. ธาตุลําดับที่ ๕ สัญลักษณ์ B เป็นโลหะ ลักษณะเป็นผงละเอียดสีนํ้าตาล หรือเป็นผลึกสีเหลือง หลอมละลายที่ ๒๓๐๐°ซ. ใช้ประโยชน์ในอุตสาหกรรมผลิตเหล็กกล้า แก้ว. (อ. boron).
โบราณ, โบราณ– โบราณ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน โบราณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	[โบราน, โบรานนะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีมาแล้วช้านาน, เก่าก่อน, เช่น อักษรโบราณ หนังสือโบราณ, เก่า, เก่าแก่, เช่น แพทย์แผนโบราณ ของโบราณ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ไม่ทันสมัย เช่น คนหัวโบราณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โปราณ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน และมาจากภาษาสันสกฤต เปาราณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน.	โบราณ, โบราณ– [โบราน, โบรานนะ–] ว. มีมาแล้วช้านาน, เก่าก่อน, เช่น อักษรโบราณ หนังสือโบราณ, เก่า, เก่าแก่, เช่น แพทย์แผนโบราณ ของโบราณ; (ปาก) ไม่ทันสมัย เช่น คนหัวโบราณ. (ป. โปราณ; ส. เปาราณ).
โบราณคดี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	[โบรานนะคะดี, โบรานคะดี] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาที่ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับโบราณวัตถุและโบราณสถาน, เดิมใช้ โบราณคดีวิทยา.	โบราณคดี [โบรานนะคะดี, โบรานคะดี] น. วิชาที่ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับโบราณวัตถุและโบราณสถาน, เดิมใช้ โบราณคดีวิทยา.
โบราณวัตถุ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อุ	[โบรานนะวัดถุ, โบรานวัดถุ] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งของโบราณที่เคลื่อนที่ได้ เช่น พระพุทธรูป เทวรูป ศิลาจารึก มีอายุเก่ากว่า ๑๐๐ ปีขึ้นไป; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง สังหาริมทรัพย์ที่เป็นของโบราณไม่ว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ หรือเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ หรือที่เป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของโบราณสถาน ซากมนุษย์ หรือซากสัตว์ ซึ่งโดยอายุหรือโดยลักษณะแห่งการประดิษฐ์หรือโดยหลักฐานเกี่ยวกับประวัติของสังหาริมทรัพย์นั้นเป็นประโยชน์ในทางศิลปะ ประวัติศาสตร์ หรือโบราณคดี.	โบราณวัตถุ [โบรานนะวัดถุ, โบรานวัดถุ] น. สิ่งของโบราณที่เคลื่อนที่ได้ เช่น พระพุทธรูป เทวรูป ศิลาจารึก มีอายุเก่ากว่า ๑๐๐ ปีขึ้นไป; (กฎ) สังหาริมทรัพย์ที่เป็นของโบราณไม่ว่าจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ หรือเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ หรือที่เป็นส่วนหนึ่งส่วนใดของโบราณสถาน ซากมนุษย์ หรือซากสัตว์ ซึ่งโดยอายุหรือโดยลักษณะแห่งการประดิษฐ์หรือโดยหลักฐานเกี่ยวกับประวัติของสังหาริมทรัพย์นั้นเป็นประโยชน์ในทางศิลปะ ประวัติศาสตร์ หรือโบราณคดี.
โบราณสถาน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[โบรานนะสะถาน, โบรานสะถาน] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่เคลื่อนที่ไม่ได้ เช่น โบสถ์ วิหาร วัง มีอายุเก่ากว่า ๑๐๐ ปีขึ้นไป; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง อสังหาริมทรัพย์ซึ่งโดยอายุหรือโดยลักษณะแห่งการก่อสร้าง หรือโดยหลักฐานเกี่ยวกับประวัติของอสังหาริมทรัพย์นั้น เป็นประโยชน์ในทางศิลปะ ประวัติศาสตร์ หรือโบราณคดี ทั้งนี้ รวมถึงสถานที่ที่เป็นแหล่งโบราณคดี แหล่งประวัติศาสตร์ และอุทยานประวัติศาสตร์ด้วย.	โบราณสถาน [โบรานนะสะถาน, โบรานสะถาน] น. สิ่งที่เคลื่อนที่ไม่ได้ เช่น โบสถ์ วิหาร วัง มีอายุเก่ากว่า ๑๐๐ ปีขึ้นไป; (กฎ) อสังหาริมทรัพย์ซึ่งโดยอายุหรือโดยลักษณะแห่งการก่อสร้าง หรือโดยหลักฐานเกี่ยวกับประวัติของอสังหาริมทรัพย์นั้น เป็นประโยชน์ในทางศิลปะ ประวัติศาสตร์ หรือโบราณคดี ทั้งนี้ รวมถึงสถานที่ที่เป็นแหล่งโบราณคดี แหล่งประวัติศาสตร์ และอุทยานประวัติศาสตร์ด้วย.
โบสถ์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่สําหรับพระสงฆ์ใช้ประชุมทําสังฆกรรม เช่น สวดพระปาติโมกข์ อุปสมบท มีสีมาเป็นเครื่องบอกเขต, อนุโลมเรียกสถานที่ประกอบพิธีกรรมของศาสนาอื่นว่า โบสถ์ เช่น โบสถ์พราหมณ์ โบสถ์คริสต์. (มาจากคําว่า อุโบสถ). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี อุโปสถ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-สอ-เสือ-ถอ-ถุง.	โบสถ์ น. สถานที่สําหรับพระสงฆ์ใช้ประชุมทําสังฆกรรม เช่น สวดพระปาติโมกข์ อุปสมบท มีสีมาเป็นเครื่องบอกเขต, อนุโลมเรียกสถานที่ประกอบพิธีกรรมของศาสนาอื่นว่า โบสถ์ เช่น โบสถ์พราหมณ์ โบสถ์คริสต์. (มาจากคําว่า อุโบสถ). (ป. อุโปสถ).
ใบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของพืชที่ติดอยู่กับกิ่งหรือลำต้น โดยมากมีลักษณะเป็นแผ่นแบน ๆ รูปร่างต่าง ๆ กัน มีก้านใบหรือไม่มีก็ได้ มักมีสีเขียว; สิ่งที่ทําด้วยผืนผ้าเป็นต้น สําหรับขึงที่เสากระโดงเพื่อรับลม; แผ่นเอกสารหรือหนังสือสําคัญต่าง ๆ เช่น ใบขับขี่ ใบทะเบียน; เรียกของที่เป็นแผ่น ๆ เช่น ใบหนังสือ ใบมีด ใบหู ทองใบ; ลักษณนามสําหรับใช้เรียกผลไม้ ภาชนะ เครื่องใช้บางอย่าง หรือแผ่นเอกสาร เช่น มะม่วง ๒ ใบ ถ้วย ๓ ใบ ตู้ ๔ ใบ ใบขับขี่ ๕ ใบ.	ใบ น. ส่วนของพืชที่ติดอยู่กับกิ่งหรือลำต้น โดยมากมีลักษณะเป็นแผ่นแบน ๆ รูปร่างต่าง ๆ กัน มีก้านใบหรือไม่มีก็ได้ มักมีสีเขียว; สิ่งที่ทําด้วยผืนผ้าเป็นต้น สําหรับขึงที่เสากระโดงเพื่อรับลม; แผ่นเอกสารหรือหนังสือสําคัญต่าง ๆ เช่น ใบขับขี่ ใบทะเบียน; เรียกของที่เป็นแผ่น ๆ เช่น ใบหนังสือ ใบมีด ใบหู ทองใบ; ลักษณนามสําหรับใช้เรียกผลไม้ ภาชนะ เครื่องใช้บางอย่าง หรือแผ่นเอกสาร เช่น มะม่วง ๒ ใบ ถ้วย ๓ ใบ ตู้ ๔ ใบ ใบขับขี่ ๕ ใบ.
ใบกองเกิน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ใบสําคัญทหารกองเกิน ที่นายอําเภอออกให้แก่ชายซึ่งมีสัญชาติไทย และมีอายุย่างเข้า ๑๘ ปี ที่ได้ไปลงบัญชีทหารกองเกิน.	ใบกองเกิน (กฎ) น. ใบสําคัญทหารกองเกิน ที่นายอําเภอออกให้แก่ชายซึ่งมีสัญชาติไทย และมีอายุย่างเข้า ๑๘ ปี ที่ได้ไปลงบัญชีทหารกองเกิน.
ใบกองหนุน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ใบสําคัญทหารกองหนุน ที่ผู้ว่าราชการจังหวัดพร้อมด้วยสัสดีจังหวัดออกให้แก่ทหารกองประจําการที่รับราชการเป็นทหารกองประจําการจนครบกําหนด หรือทหารกองเกินที่มีอายุครบกําหนด ปลดเป็นทหารกองหนุนแล้ว.	ใบกองหนุน (กฎ) น. ใบสําคัญทหารกองหนุน ที่ผู้ว่าราชการจังหวัดพร้อมด้วยสัสดีจังหวัดออกให้แก่ทหารกองประจําการที่รับราชการเป็นทหารกองประจําการจนครบกําหนด หรือทหารกองเกินที่มีอายุครบกําหนด ปลดเป็นทหารกองหนุนแล้ว.
ใบขนสินค้า เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารแสดงรายการสินค้า อันได้แก่ ชนิด คุณภาพ ปริมาณ นํ้าหนัก ราคาอันแท้จริงในท้องตลาดและรายการอื่นตามที่อธิบดีกรมศุลกากรต้องการ ซึ่งผู้นําของเข้าหรือผู้ส่งของออกต้องยื่นต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ เมื่อนําของใด ๆ เข้ามาในประเทศ หรือส่งของใด ๆ ออกนอกประเทศ.	ใบขนสินค้า (กฎ) น. เอกสารแสดงรายการสินค้า อันได้แก่ ชนิด คุณภาพ ปริมาณ นํ้าหนัก ราคาอันแท้จริงในท้องตลาดและรายการอื่นตามที่อธิบดีกรมศุลกากรต้องการ ซึ่งผู้นําของเข้าหรือผู้ส่งของออกต้องยื่นต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ เมื่อนําของใด ๆ เข้ามาในประเทศ หรือส่งของใด ๆ ออกนอกประเทศ.
ใบขับขี่ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ใบอนุญาตให้ขับเคลื่อนยานยนต์ได้, ถ้าเป็นใบอนุญาตให้ขับเรือ เรียกว่า ประกาศนียบัตรนายท้ายเรือ, ถ้าเป็นใบอนุญาตให้ขับเครื่องบิน เรียกว่า ใบอนุญาตนักบิน.	ใบขับขี่ (ปาก) น. ใบอนุญาตให้ขับเคลื่อนยานยนต์ได้, ถ้าเป็นใบอนุญาตให้ขับเรือ เรียกว่า ประกาศนียบัตรนายท้ายเรือ, ถ้าเป็นใบอนุญาตให้ขับเครื่องบิน เรียกว่า ใบอนุญาตนักบิน.
ใบแข็ง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรือเดินทะเลที่ใช้เสื่อเป็นใบ ใช้ไม้เป็นกระดูก เรียกว่า เรือใบแข็ง.	ใบแข็ง น. เรือเดินทะเลที่ใช้เสื่อเป็นใบ ใช้ไม้เป็นกระดูก เรียกว่า เรือใบแข็ง.
ใบจอง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-จอ-จาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือแสดงการยอมให้เข้าครอบครองที่ดินชั่วคราวในเขตท้องที่ที่ยังมิได้ประกาศเขตสํารวจที่ดิน หรือในกรณีที่สภาพของที่ดินเป็นแปลงเล็กแปลงน้อย ซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่เป็นผู้ออกให้.	ใบจอง (กฎ) น. หนังสือแสดงการยอมให้เข้าครอบครองที่ดินชั่วคราวในเขตท้องที่ที่ยังมิได้ประกาศเขตสํารวจที่ดิน หรือในกรณีที่สภาพของที่ดินเป็นแปลงเล็กแปลงน้อย ซึ่งพนักงานเจ้าหน้าที่เป็นผู้ออกให้.
ใบฉัตร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ฉอ-ฉิ่ง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่งอเป็นขอบโดยรอบตัวฆ้อง.	ใบฉัตร น. ส่วนที่งอเป็นขอบโดยรอบตัวฆ้อง.
ใบฎีกา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-ชะ-ดา-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งพระฐานานุกรมอันดับสุดท้ายรองจากสมุห์ลงมา.	ใบฎีกา น. ตําแหน่งพระฐานานุกรมอันดับสุดท้ายรองจากสมุห์ลงมา.
ใบดาล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง บานประตูหรือหน้าต่างที่ใช้ลูกดาล.	ใบดาล น. บานประตูหรือหน้าต่างที่ใช้ลูกดาล.
ใบดำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง (โบ) ใบแจ้งกําหนดการฌาปนกิจศพ; ใบสลากที่จัดไว้ให้ผู้ที่เข้ารับการคัดเลือกเพื่อเข้ารับราชการทหารจับ ถ้าจับได้ใบดําก็ไม่ต้องเป็นทหาร.	ใบดำ น. (โบ) ใบแจ้งกําหนดการฌาปนกิจศพ; ใบสลากที่จัดไว้ให้ผู้ที่เข้ารับการคัดเลือกเพื่อเข้ารับราชการทหารจับ ถ้าจับได้ใบดําก็ไม่ต้องเป็นทหาร.
ใบแดง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง (โบ) ใบแจ้งกําหนดการมงคลสมรส; ใบสลากที่จัดไว้ให้ผู้ที่เข้ารับการคัดเลือกเพื่อเข้ารับราชการทหารจับ ถ้าจับได้ใบแดงก็ต้องเป็นทหาร; ใบแสดงการลงโทษในการแข่งขันฟุตบอลที่ผู้เล่นกระทำผิดกติการุนแรง เป็นการไล่ออก.	ใบแดง น. (โบ) ใบแจ้งกําหนดการมงคลสมรส; ใบสลากที่จัดไว้ให้ผู้ที่เข้ารับการคัดเลือกเพื่อเข้ารับราชการทหารจับ ถ้าจับได้ใบแดงก็ต้องเป็นทหาร; ใบแสดงการลงโทษในการแข่งขันฟุตบอลที่ผู้เล่นกระทำผิดกติการุนแรง เป็นการไล่ออก.
ใบแดงแจ้งโทษ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารที่กรมตํารวจออกเพื่อแสดงว่าผู้นั้นเคยต้องโทษในคดีอาญามาแล้ว เดิมใช้กระดาษสีแดง.	ใบแดงแจ้งโทษ (กฎ; เลิก) น. เอกสารที่กรมตํารวจออกเพื่อแสดงว่าผู้นั้นเคยต้องโทษในคดีอาญามาแล้ว เดิมใช้กระดาษสีแดง.
ใบตราส่ง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารซึ่งผู้ขนส่งออกให้แก่ผู้ส่งสินค้า เพื่อเป็นหลักฐานการรับขนของให้ตามข้อตกลง.	ใบตราส่ง (กฎ) น. เอกสารซึ่งผู้ขนส่งออกให้แก่ผู้ส่งสินค้า เพื่อเป็นหลักฐานการรับขนของให้ตามข้อตกลง.
ใบตอง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ใบกล้วย.	ใบตอง น. ใบกล้วย.
ใบไต่สวน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สอ-เสือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือแสดงการสอบสวนเพื่อออกโฉนดที่ดิน และหมายความรวมถึงใบนำด้วย.	ใบไต่สวน (กฎ) น. หนังสือแสดงการสอบสวนเพื่อออกโฉนดที่ดิน และหมายความรวมถึงใบนำด้วย.
ใบแทรก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นกระดาษมีข้อความประกาศหรือโฆษณาเป็นต้นที่แทรกอยู่ในหนังสือพิมพ์.	ใบแทรก น. แผ่นกระดาษมีข้อความประกาศหรือโฆษณาเป็นต้นที่แทรกอยู่ในหนังสือพิมพ์.
ใบบอก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือรายงานเหตุการณ์ทางราชการ; หนังสือแจ้งราชการมาจากหัวเมือง.	ใบบอก (โบ) น. หนังสือรายงานเหตุการณ์ทางราชการ; หนังสือแจ้งราชการมาจากหัวเมือง.
ใบบุญ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง ร่มบุญ, ส่วนบุญที่ปกป้องคุ้มครองอยู่.	ใบบุญ น. ร่มบุญ, ส่วนบุญที่ปกป้องคุ้มครองอยู่.
ใบเบิก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือเบิกสิ่งของต่าง ๆ.	ใบเบิก น. หนังสือเบิกสิ่งของต่าง ๆ.
ใบเบิกทาง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง หนังสืออนุญาตให้โดยสารหรือให้ผ่าน, หนังสือเบิกทาง ก็เรียก.	ใบเบิกทาง (ปาก) น. หนังสืออนุญาตให้โดยสารหรือให้ผ่าน, หนังสือเบิกทาง ก็เรียก.
ใบเบิกร่อง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารที่กรมศุลกากรออกให้แก่เรือที่มีระวางจดทะเบียนตํ่ากว่า ๒๐๐ ตัน ที่ออกจากท่าเรือกรุงเทพฯ เพื่อส่งมอบให้แก่พนักงานเจ้าหน้าที่เมื่อนําเรือผ่านด่านศุลกากรที่ปากนํ้าสมุทรปราการ.	ใบเบิกร่อง (กฎ) น. เอกสารที่กรมศุลกากรออกให้แก่เรือที่มีระวางจดทะเบียนตํ่ากว่า ๒๐๐ ตัน ที่ออกจากท่าเรือกรุงเทพฯ เพื่อส่งมอบให้แก่พนักงานเจ้าหน้าที่เมื่อนําเรือผ่านด่านศุลกากรที่ปากนํ้าสมุทรปราการ.
ใบปก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง กระดาษหรือผ้าหรือหนังเป็นต้นที่หุ้มอยู่ภายนอกสมุดหรือหนังสือ, ปก ก็เรียก.	ใบปก น. กระดาษหรือผ้าหรือหนังเป็นต้นที่หุ้มอยู่ภายนอกสมุดหรือหนังสือ, ปก ก็เรียก.
ใบประจำต่อ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง กระดาษแผ่นหนึ่งที่ผนึกต่อเข้ากับตั๋วเงิน ในกรณีที่ไม่มีที่ในตั๋วเงินที่จะสลักหลังได้ต่อไป ใบประจำต่อถือเป็นส่วนหนึ่งของตั๋วเงินนั้น.	ใบประจำต่อ (กฎ) น. กระดาษแผ่นหนึ่งที่ผนึกต่อเข้ากับตั๋วเงิน ในกรณีที่ไม่มีที่ในตั๋วเงินที่จะสลักหลังได้ต่อไป ใบประจำต่อถือเป็นส่วนหนึ่งของตั๋วเงินนั้น.
ใบปรือ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้หรือปูนรูปเป็นครีบ ๆ คล้ายใบระกาติดที่ตะเข้เครื่องบนโบสถ์วิหารเป็นต้น.	ใบปรือ น. ชื่อไม้หรือปูนรูปเป็นครีบ ๆ คล้ายใบระกาติดที่ตะเข้เครื่องบนโบสถ์วิหารเป็นต้น.
ใบปลิว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นกระดาษมีข้อความประกาศหรือโฆษณาเป็นต้น เพื่อเผยแพร่แก่ประชาชนทั่ว ๆ ไป.	ใบปลิว น. แผ่นกระดาษมีข้อความประกาศหรือโฆษณาเป็นต้น เพื่อเผยแพร่แก่ประชาชนทั่ว ๆ ไป.
ใบพัด เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง วัตถุที่มีลักษณะแบนมีรูสําหรับใส่แกนหรือเพลาให้หมุนได้สําหรับพัดลมพัดนํ้า เพื่อขับยานมีเครื่องบินและเรือเป็นต้น ให้เคลื่อนที่หรือเพื่อให้เกิดความเย็นเป็นต้น เช่น ใบพัดเครื่องบิน ใบพัดพัดลม ใบพัดสีลม.	ใบพัด น. วัตถุที่มีลักษณะแบนมีรูสําหรับใส่แกนหรือเพลาให้หมุนได้สําหรับพัดลมพัดนํ้า เพื่อขับยานมีเครื่องบินและเรือเป็นต้น ให้เคลื่อนที่หรือเพื่อให้เกิดความเย็นเป็นต้น เช่น ใบพัดเครื่องบิน ใบพัดพัดลม ใบพัดสีลม.
ใบพัทธสีมา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	[–พัดทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นหินที่ทําเป็นเครื่องหมายบอกเขตโบสถ์, ใบสีมา หรือ ใบเสมา ก็ว่า.	ใบพัทธสีมา [–พัดทะ–] น. แผ่นหินที่ทําเป็นเครื่องหมายบอกเขตโบสถ์, ใบสีมา หรือ ใบเสมา ก็ว่า.
ใบโพ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นโลหะทำเป็นรูปใบโพแขวนไว้ที่ปลายลูกเน่ง เพื่อรับลมไปแกว่งลูกเน่งให้กระทบตัวกระดิ่งหรือกระดึงให้เกิดเสียงดัง.	ใบโพ ๑ น. แผ่นโลหะทำเป็นรูปใบโพแขวนไว้ที่ปลายลูกเน่ง เพื่อรับลมไปแกว่งลูกเน่งให้กระทบตัวกระดิ่งหรือกระดึงให้เกิดเสียงดัง.
ใบเมี่ยง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผ้าสําหรับห่อศพเข้าโกศ.	ใบเมี่ยง น. เรียกผ้าสําหรับห่อศพเข้าโกศ.
ใบไม้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของพืชที่มีหน้าที่หายใจ คายนํ้า เก็บอาหาร สืบพันธุ์.	ใบไม้ ๑ น. ส่วนของพืชที่มีหน้าที่หายใจ คายนํ้า เก็บอาหาร สืบพันธุ์.
ใบรับ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือที่แสดงว่าได้รับเงินหรือสิ่งของเป็นต้นไว้แล้ว.	ใบรับ น. หนังสือที่แสดงว่าได้รับเงินหรือสิ่งของเป็นต้นไว้แล้ว.
ใบรับรอง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารที่แสดงการรับรอง เช่น ใบรับรองแพทย์.	ใบรับรอง น. เอกสารที่แสดงการรับรอง เช่น ใบรับรองแพทย์.
ใบลา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารแสดงความจํานงขอลางาน.	ใบลา น. เอกสารแสดงความจํานงขอลางาน.
ใบเลี้ยง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ใบที่แตกออกมาจากเมล็ดเป็นใบแรกหรือคู่แรก, ใบที่อยู่ชิดกับขั้วผลไม้บางชนิด.	ใบเลี้ยง น. ใบที่แตกออกมาจากเมล็ดเป็นใบแรกหรือคู่แรก, ใบที่อยู่ชิดกับขั้วผลไม้บางชนิด.
ใบสอ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ใบเสมาบนกําแพงเมือง.	ใบสอ น. ใบเสมาบนกําแพงเมือง.
ใบสั่ง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือสั่งให้ปฏิบัติตามที่แจ้งไว้ เช่น ใบสั่งยา ใบสั่งจ่าย ใบสั่งให้ไปเสียค่าปรับ.	ใบสั่ง น. หนังสือสั่งให้ปฏิบัติตามที่แจ้งไว้ เช่น ใบสั่งยา ใบสั่งจ่าย ใบสั่งให้ไปเสียค่าปรับ.
ใบสั่งจ่าย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือคําสั่งให้จ่ายเงินหรือสิ่งของ.	ใบสั่งจ่าย น. หนังสือคําสั่งให้จ่ายเงินหรือสิ่งของ.
ใบสัจ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารซึ่งตระลาการพิจารณาข้อเท็จจริงแล้วนําเสนอลูกขุนปรึกษาปรับสัจตัดสิน.	ใบสัจ (โบ) น. เอกสารซึ่งตระลาการพิจารณาข้อเท็จจริงแล้วนําเสนอลูกขุนปรึกษาปรับสัจตัดสิน.
ใบสำคัญ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารที่รับรองข้อเท็จจริง ความถูกต้อง หรือสิทธิ.	ใบสำคัญ น. เอกสารที่รับรองข้อเท็จจริง ความถูกต้อง หรือสิทธิ.
ใบสำคัญคู่จ่าย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารที่เป็นหลักฐานในการจ่ายเงิน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง หลักฐานการจ่ายที่เป็นใบเสร็จรับเงิน หลักฐานของธนาคารแสดงการจ่ายเงินแก่เจ้าหนี้ หรือหลักฐานการนําเงินเข้าบัญชีเงินฝากของผู้รับที่ธนาคาร และรวมถึงใบนําส่งเงินต่อคลังด้วย.	ใบสำคัญคู่จ่าย น. เอกสารที่เป็นหลักฐานในการจ่ายเงิน; (กฎ) หลักฐานการจ่ายที่เป็นใบเสร็จรับเงิน หลักฐานของธนาคารแสดงการจ่ายเงินแก่เจ้าหนี้ หรือหลักฐานการนําเงินเข้าบัญชีเงินฝากของผู้รับที่ธนาคาร และรวมถึงใบนําส่งเงินต่อคลังด้วย.
ใบสำคัญประจำตัว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือประจำตัวของคนต่างด้าวซึ่งนายทะเบียนได้ออกให้ตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนคนต่างด้าว.	ใบสำคัญประจำตัว (กฎ) น. หนังสือประจำตัวของคนต่างด้าวซึ่งนายทะเบียนได้ออกให้ตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนคนต่างด้าว.
ใบสีมา, ใบเสมา ใบสีมา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา ใบเสมา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นหินที่ทําเป็นเครื่องหมายบอกเขตโบสถ์, ใบพัทธสีมา ก็ว่า.	ใบสีมา, ใบเสมา น. แผ่นหินที่ทําเป็นเครื่องหมายบอกเขตโบสถ์, ใบพัทธสีมา ก็ว่า.
ใบสุทธิ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารแสดงวิทยฐานะและความประพฤติเป็นต้นของบุคคลผู้ถือเมื่อลาออกหรือจบการศึกษาชั้นสูงสุดของโรงเรียน.	ใบสุทธิ น. เอกสารแสดงวิทยฐานะและความประพฤติเป็นต้นของบุคคลผู้ถือเมื่อลาออกหรือจบการศึกษาชั้นสูงสุดของโรงเรียน.
ใบเสร็จ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารที่แสดงว่าได้รับเงินเป็นการถูกต้องแล้ว.	ใบเสร็จ น. เอกสารที่แสดงว่าได้รับเงินเป็นการถูกต้องแล้ว.
ใบหน้า เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เค้าหน้า, ดวงหน้า, รูปลักษณะของหน้า.	ใบหน้า น. เค้าหน้า, ดวงหน้า, รูปลักษณะของหน้า.
ใบหุ้น เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ใบสําคัญสําหรับหุ้นที่บริษัทจํากัดออกให้แก่ผู้ถือหุ้น เพื่อเป็นหลักฐานแสดงการถือหุ้น.	ใบหุ้น (กฎ) น. ใบสําคัญสําหรับหุ้นที่บริษัทจํากัดออกให้แก่ผู้ถือหุ้น เพื่อเป็นหลักฐานแสดงการถือหุ้น.
ใบเหยียบย่ำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ใบอนุญาตให้จับจองที่ดิน ซึ่งกําหนดให้ผู้รับอนุญาตต้องทําประโยชน์ในที่ดินให้แล้วภายใน ๒ ปี.	ใบเหยียบย่ำ (กฎ; เลิก) น. ใบอนุญาตให้จับจองที่ดิน ซึ่งกําหนดให้ผู้รับอนุญาตต้องทําประโยชน์ในที่ดินให้แล้วภายใน ๒ ปี.
ใบเหลือง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ใบแสดงการลงโทษในการแข่งขันฟุตบอล ถ้าผู้เล่นกระทำผิดกติกาครั้งแรกจะได้รับใบเหลืองจากกรรมการผู้ตัดสินเป็นการแจ้งโทษ ถ้ากระทำผิดกติกาอีกก็จะได้รับใบแดง เป็นการไล่ออก.	ใบเหลือง น. ใบแสดงการลงโทษในการแข่งขันฟุตบอล ถ้าผู้เล่นกระทำผิดกติกาครั้งแรกจะได้รับใบเหลืองจากกรรมการผู้ตัดสินเป็นการแจ้งโทษ ถ้ากระทำผิดกติกาอีกก็จะได้รับใบแดง เป็นการไล่ออก.
ใบอนุญาตขับขี่ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ใบอนุญาตขับรถยนต์ตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ ใบอนุญาตสําหรับคนขับรถตามกฎหมายว่าด้วยรถจ้าง ใบอนุญาตขับขี่ตามกฎหมายว่าด้วยล้อเลื่อน และใบอนุญาตผู้ประจําเครื่องอุปกรณ์การขนส่งตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่ง, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ใบขับขี่.	ใบอนุญาตขับขี่ (กฎ) น. ใบอนุญาตขับรถยนต์ตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ ใบอนุญาตสําหรับคนขับรถตามกฎหมายว่าด้วยรถจ้าง ใบอนุญาตขับขี่ตามกฎหมายว่าด้วยล้อเลื่อน และใบอนุญาตผู้ประจําเครื่องอุปกรณ์การขนส่งตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่ง, (ปาก) ใบขับขี่.
ใบ้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่สามารถจะพูดเป็นถ้อยคําที่คนทั่ว ๆ ไปเข้าใจได้, โดยปริยายหมายความว่า นิ่งไม่พูด เช่น นั่งเป็นใบ้. เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาท่าทางแทนถ้อยคํา เช่น ภาษาใบ้; แนะด้วยอุบาย เช่น บอกใบ้, บอกเลศนัย เช่น ใบ้หวย.	ใบ้ ว. ไม่สามารถจะพูดเป็นถ้อยคําที่คนทั่ว ๆ ไปเข้าใจได้, โดยปริยายหมายความว่า นิ่งไม่พูด เช่น นั่งเป็นใบ้. ก. แสดงกิริยาท่าทางแทนถ้อยคํา เช่น ภาษาใบ้; แนะด้วยอุบาย เช่น บอกใบ้, บอกเลศนัย เช่น ใบ้หวย.
ใบ้คลั่ง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	ใบ้คลั่ง น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ใบก้นปิด เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ไม้-โท-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Stephania japonica (Thunb.) Miers var. discolor (Blume) Forman ในวงศ์ Menispermaceae ก้านใบลํ้าอยู่ใต้โคนใบ ใบใช้ทํายาได้.	ใบก้นปิด น. ชื่อไม้เถาชนิด Stephania japonica (Thunb.) Miers var. discolor (Blume) Forman ในวงศ์ Menispermaceae ก้านใบลํ้าอยู่ใต้โคนใบ ใบใช้ทํายาได้.
ใบขนุน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อปลาทะเลชนิด Lactarius lactarius ในวงศ์ Lactariidae ลําตัวป้อม แบนข้าง หัวโต ปากกว้างและเชิดขึ้น เกล็ดหลุดง่าย มีครีบหลัง ๒ ตอน ตอนที่ ๒ ยาวและมีลักษณะคล้ายครีบก้นซึ่งอยู่ตรงข้ามและยาวกว่าเล็กน้อย ลําตัวสีเงินตลอด ที่ขอบด้านบนของแผ่นปิดเหงือกมีจุดสีดําเด่น ครีบต่าง ๆ สีเหลืองอ่อน พบตลอดชายฝั่ง ขนาดยาวได้ถึง ๔๐ เซนติเมตร, ขนุน ญวน ซับขนุน หรือ สาบขนุน ก็เรียก. (๒) ชื่อหนึ่งของปลาตาเดียวโดยเฉพาะทุกชนิดในสกุล Pseudorhombus วงศ์ Bothidae เป็นปลาทะเลที่มีตาทั้งคู่อยู่บนด้านซ้ายของหัว. ในวงเล็บ ดู ตาเดียว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน.	ใบขนุน น. (๑) ชื่อปลาทะเลชนิด Lactarius lactarius ในวงศ์ Lactariidae ลําตัวป้อม แบนข้าง หัวโต ปากกว้างและเชิดขึ้น เกล็ดหลุดง่าย มีครีบหลัง ๒ ตอน ตอนที่ ๒ ยาวและมีลักษณะคล้ายครีบก้นซึ่งอยู่ตรงข้ามและยาวกว่าเล็กน้อย ลําตัวสีเงินตลอด ที่ขอบด้านบนของแผ่นปิดเหงือกมีจุดสีดําเด่น ครีบต่าง ๆ สีเหลืองอ่อน พบตลอดชายฝั่ง ขนาดยาวได้ถึง ๔๐ เซนติเมตร, ขนุน ญวน ซับขนุน หรือ สาบขนุน ก็เรียก. (๒) ชื่อหนึ่งของปลาตาเดียวโดยเฉพาะทุกชนิดในสกุล Pseudorhombus วงศ์ Bothidae เป็นปลาทะเลที่มีตาทั้งคู่อยู่บนด้านซ้ายของหัว. (ดู ตาเดียว).
ใบเงิน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่ม ๓ ชนิดในสกุล Graptophyllum และ Pseuderanthemum วงศ์ Acanthaceae คือ ชนิด G. pictum (L.) Griff. ใบสีเขียว กลางใบด่างขาว ช่อดอกสั้น ดอกสีม่วงแดง; ชนิด P. albomarginatum Radlk. ใบสีเขียว ขอบขาว ช่อดอกยาว ดอกสีขาวกลางดอกมีประสีม่วงชมพู; และชนิด P. atropurpureum Griff. สีใบและช่อดอกเหมือนชนิดที่สอง แต่ดอกสีชมพูอมม่วง.	ใบเงิน น. ชื่อไม้พุ่ม ๓ ชนิดในสกุล Graptophyllum และ Pseuderanthemum วงศ์ Acanthaceae คือ ชนิด G. pictum (L.) Griff. ใบสีเขียว กลางใบด่างขาว ช่อดอกสั้น ดอกสีม่วงแดง; ชนิด P. albomarginatum Radlk. ใบสีเขียว ขอบขาว ช่อดอกยาว ดอกสีขาวกลางดอกมีประสีม่วงชมพู; และชนิด P. atropurpureum Griff. สีใบและช่อดอกเหมือนชนิดที่สอง แต่ดอกสีชมพูอมม่วง.
ใบตาล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	ดู หมอตาล เขียนว่า หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง ที่ หมอ เขียนว่า หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒.	ใบตาล ดู หมอตาล ที่ หมอ ๒.
ใบทอง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกใบเงินชนิด Graptophyllum pictum (L.) Griff. ที่ใบสีเขียว กลางใบสีเหลือง.	ใบทอง น. ชื่อเรียกใบเงินชนิด Graptophyllum pictum (L.) Griff. ที่ใบสีเขียว กลางใบสีเหลือง.
ใบท้องแดง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นจันทบุรี เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกระบือเจ็ดตัว. ในวงเล็บ ดู กระบือเจ็ดตัว เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน.	ใบท้องแดง (ถิ่น–จันทบุรี) น. ต้นกระบือเจ็ดตัว. (ดู กระบือเจ็ดตัว).
ใบนาก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Pseuderanthemum atropurpureum Griff. ในวงศ์ Acanthaceae กิ่งสีม่วง พื้นใบสีเขียวอมม่วง; ชื่อเรียกใบเงินชนิด Graptophyllum pictum (L.) Griff. ที่กิ่งและพื้นใบสีเขียวอมม่วง.	ใบนาก น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Pseuderanthemum atropurpureum Griff. ในวงศ์ Acanthaceae กิ่งสีม่วง พื้นใบสีเขียวอมม่วง; ชื่อเรียกใบเงินชนิด Graptophyllum pictum (L.) Griff. ที่กิ่งและพื้นใบสีเขียวอมม่วง.
ใบโพ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน ความหมายที่ ๑	ดูใน ใบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้.	ใบโพ ๑ ดูใน ใบ.
ใบโพ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลหลายชนิดในสกุล Drepane วงศ์ Drepanidae ลําตัวสีเงิน สั้น กว้าง และแบนข้างมาก ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ครีบสีเหลืองอ่อน ครีบอกยาวเรียว ครีบท้องอยู่ในแนวหน้าครีบอก ครีบหางมีปลายเป็นเหลี่ยมมุมป้าน ชนิด D. punctata มีจุดดําที่ข้างตัวเรียงในแนวตั้งหลายแนว แต่ชนิด D. longimana มีแถบสีเทาเรียงในลักษณะเดียวกัน, ทั้ง ๒ ชนิดอาศัยอยู่ตามพื้นท้องนํ้าที่เป็นกรวดทรายใกล้แนวปะการัง ขนาดยาวได้ถึง ๔๐ เซนติเมตร, แมลงปอ ก็เรียก.	ใบโพ ๒ น. ชื่อปลาทะเลหลายชนิดในสกุล Drepane วงศ์ Drepanidae ลําตัวสีเงิน สั้น กว้าง และแบนข้างมาก ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ครีบสีเหลืองอ่อน ครีบอกยาวเรียว ครีบท้องอยู่ในแนวหน้าครีบอก ครีบหางมีปลายเป็นเหลี่ยมมุมป้าน ชนิด D. punctata มีจุดดําที่ข้างตัวเรียงในแนวตั้งหลายแนว แต่ชนิด D. longimana มีแถบสีเทาเรียงในลักษณะเดียวกัน, ทั้ง ๒ ชนิดอาศัยอยู่ตามพื้นท้องนํ้าที่เป็นกรวดทรายใกล้แนวปะการัง ขนาดยาวได้ถึง ๔๐ เซนติเมตร, แมลงปอ ก็เรียก.
ใบไม้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	ดูใน ใบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้.	ใบไม้ ๑ ดูใน ใบ.
ใบไม้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๒	ดู สลิด เขียนว่า สอ-เสือ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒.	ใบไม้ ๒ ดู สลิด ๒.
ใบไม้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพยาธิทางเดินอาหารในอันดับ Digenea มีหลายสกุลและหลายวงศ์ ลําตัวแบนคล้ายใบไม้ เป็นพยาธิที่ทําอันตรายต่อระบบทางเดินอาหารของมนุษย์และสัตว์ โดยเฉพาะตับ ถุงนํ้าดีและท่อนํ้าดี มีหลายชนิด เช่น ชนิด Fasciola hepatica, Opisthorchis sinensis, Fasciolopsis buski.	ใบไม้ ๓ น. ชื่อพยาธิทางเดินอาหารในอันดับ Digenea มีหลายสกุลและหลายวงศ์ ลําตัวแบนคล้ายใบไม้ เป็นพยาธิที่ทําอันตรายต่อระบบทางเดินอาหารของมนุษย์และสัตว์ โดยเฉพาะตับ ถุงนํ้าดีและท่อนํ้าดี มีหลายชนิด เช่น ชนิด Fasciola hepatica, Opisthorchis sinensis, Fasciolopsis buski.
ใบระกา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้สลักหรือปูนปั้นรูปเป็นครีบ ๆ หรือลวดลายต่าง ๆ ติดกับตัวลํายองระหว่างช่อฟ้ากับหางหงส์ ประกอบ ๒ ข้างหน้าบันโบสถ์ วิหาร และปราสาท เป็นต้น.	ใบระกา น. ชื่อไม้สลักหรือปูนปั้นรูปเป็นครีบ ๆ หรือลวดลายต่าง ๆ ติดกับตัวลํายองระหว่างช่อฟ้ากับหางหงส์ ประกอบ ๒ ข้างหน้าบันโบสถ์ วิหาร และปราสาท เป็นต้น.
ใบหูช้าง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ดู กระแตไต่ไม้ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท ความหมายที่ ๒.	ใบหูช้าง ดู กระแตไต่ไม้ ๒.
ไบ่ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เคี้ยวสิ่งของทําปากเยื้องไปมา.	ไบ่ ๆ ว. อาการที่เคี้ยวสิ่งของทําปากเยื้องไปมา.
ป เขียนว่า ปอ-ปลา	พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป ที่ขึ้นต้นของคําหรือพยางค์ในภาษาบาลีและสันสกฤตมักแผลงมาเป็นตัว บ ในภาษาไทย เช่น ปท ปิตา เป็น บท บิดา.	ป พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป ที่ขึ้นต้นของคําหรือพยางค์ในภาษาบาลีและสันสกฤตมักแผลงมาเป็นตัว บ ในภาษาไทย เช่น ปท ปิตา เป็น บท บิดา.
ปก เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง แผ่ออกคลุมเบื้องบน เช่น ตะไคร้ใบปกดิน. เป็นคำนาม หมายถึง กระดาษหรือผ้าหรือหนังเป็นต้นที่หุ้มอยู่ภายนอกสมุดหรือหนังสือเป็นต้น, ใบปก ก็เรียก; แผ่นผ้าที่ติดปากกระเป๋าเสื้อ, แผ่นผ้าที่ติดกับคอเสื้อพับตลบลงมาหรือแบะออกทั้ง ๒ ข้าง เช่น ปกเชิ้ต ปกเสื้อนอก.	ปก ๑ ก. แผ่ออกคลุมเบื้องบน เช่น ตะไคร้ใบปกดิน. น. กระดาษหรือผ้าหรือหนังเป็นต้นที่หุ้มอยู่ภายนอกสมุดหรือหนังสือเป็นต้น, ใบปก ก็เรียก; แผ่นผ้าที่ติดปากกระเป๋าเสื้อ, แผ่นผ้าที่ติดกับคอเสื้อพับตลบลงมาหรือแบะออกทั้ง ๒ ข้าง เช่น ปกเชิ้ต ปกเสื้อนอก.
ปกกระพอง เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องปกส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างหัวช้าง.	ปกกระพอง น. เครื่องปกส่วนที่นูนเป็นปุ่ม ๒ ข้างหัวช้าง.
ปกเกศ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา	เป็นคำกริยา หมายถึง ปกเกล้า, คุ้มครอง.	ปกเกศ ก. ปกเกล้า, คุ้มครอง.
ปกครอง เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดูแล, คุ้มครอง, ระวังรักษา; บริหาร.	ปกครอง ก. ดูแล, คุ้มครอง, ระวังรักษา; บริหาร.
ปกคลุม เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง แผ่คลุมอยู่เบื้องบน.	ปกคลุม ก. แผ่คลุมอยู่เบื้องบน.
ปกป้อง เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง คุ้มครองป้องกัน.	ปกป้อง ก. คุ้มครองป้องกัน.
ปกปักรักษา เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ดูแลรักษา.	ปกปักรักษา ก. ดูแลรักษา.
ปกปิด เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ปิดไม่ให้รู้หรือไม่ให้เห็น, ปิดไว้เป็นความลับ.	ปกปิด ก. ปิดไม่ให้รู้หรือไม่ให้เห็น, ปิดไว้เป็นความลับ.
ปก เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ปลาแก้มชํ้า. ในวงเล็บ ดู แก้มชํ้า เขียนว่า สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-นิก-คะ-หิด-ไม้-โท-สะ-หระ-อา.	ปก ๒ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ปลาแก้มชํ้า. (ดู แก้มชํ้า).
ปกติ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ปะกะติ, ปกกะติ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา, ปรกติ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกฺฤติ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-รึ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ปกติ [ปะกะติ, ปกกะติ] ว. ธรรมดา, เป็นไปตามเคย, ไม่แปลกไปจากธรรมดา, ปรกติ ก็ว่า. (ป.; ส. ปฺรกฺฤติ).
ปกรณ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[ปะกอน] เป็นคำนาม หมายถึง คัมภีร์, ตํารา, หนังสือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปกรณ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกรณ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน.	ปกรณ์ [ปะกอน] น. คัมภีร์, ตํารา, หนังสือ. (ป. ปกรณ; ส. ปฺรกรณ).
ปกรณัม เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า	[ปะกะระนำ] เป็นคำนาม หมายถึง ปกรณ์, เรื่อง, เช่น ปักษีปกรณัม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกรณ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน และมาจากภาษาบาลี ปกรณ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน.	ปกรณัม [ปะกะระนำ] น. ปกรณ์, เรื่อง, เช่น ปักษีปกรณัม. (ส. ปฺรกรณ; ป. ปกรณ).
ปการ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ปะกาน] เป็นคำนาม หมายถึง อย่าง, ชนิด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรการ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	ปการ [ปะกาน] น. อย่าง, ชนิด. (ป.; ส. ปฺรการ).
ปกิณกะ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ปะกินนะกะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน, (มักใช้ประกอบหน้าศัพท์) เช่น ปกิณกคดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปกิณฺณก เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน-กอ-ไก่ และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกีรฺณก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน-กอ-ไก่.	ปกิณกะ [ปะกินนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน, (มักใช้ประกอบหน้าศัพท์) เช่น ปกิณกคดี. (ป. ปกิณฺณก; ส. ปฺรกีรฺณก).
ปกีรณัม เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า	[ปะกีระนํา] เป็นคำกริยา หมายถึง จําแนกหรือกระจายออกไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกีรณมฺ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน-มอ-ม้า-พิน-ทุ.	ปกีรณัม [ปะกีระนํา] ก. จําแนกหรือกระจายออกไป. (ส. ปฺรกีรณมฺ).
ปโกฏิ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ	[ปะโกด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสังขยาจํานวนสูง = ๑๐๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐ (เท่ากับสิบล้านโกฏิ). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปโกฏิ [ปะโกด] น. ชื่อสังขยาจํานวนสูง = ๑๐๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๐ (เท่ากับสิบล้านโกฏิ). (ป.).
ปง ๑, ปงปัง ปง ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ปอ-ปลา-งอ-งู ปงปัง เขียนว่า ปอ-ปลา-งอ-งู-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น.	ปง ๑, ปงปัง ว. เสียงดังเช่นนั้น.
ปง เขียนว่า ปอ-ปลา-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ป่ง หรือ โป่ง ก็ว่า.	ปง ๒ (ถิ่น–พายัพ) น. ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ป่ง หรือ โป่ง ก็ว่า.
ป่ง เขียนว่า ปอ-ปลา-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีป่ง เรียกว่า ป่าป่ง ดินป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีป่ง, เรียกลักษณะที่นั่งห้างคอยยิงสัตว์ที่มากินดินป่งว่า นั่งป่ง; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ หมายถึง ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ปง หรือ โป่ง ก็ว่า.	ป่ง น. พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีป่ง เรียกว่า ป่าป่ง ดินป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีป่ง, เรียกลักษณะที่นั่งห้างคอยยิงสัตว์ที่มากินดินป่งว่า นั่งป่ง; (ถิ่น–พายัพ) ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ปง หรือ โป่ง ก็ว่า.
ปงช้าง เขียนว่า ปอ-ปลา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ดู หนอนตายหยาก เขียนว่า หอ-หีบ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ (๑).	ปงช้าง ดู หนอนตายหยาก (๑).
ปฎล เขียนว่า ปอ-ปลา-ดอ-ชะ-ดา-ลอ-ลิง	[ปะดน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หลังคา, เพดาน, ชั้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏล เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-ลอ-ลิง.	ปฎล [ปะดน] (แบบ) น. หลังคา, เพดาน, ชั้น. (ป. ปฏล).
ปฏัก เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ประตัก.	ปฏัก (แบบ) น. ประตัก.
ปฏิ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ	คําอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นําหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ปฏิ– คําอุปสรรคในภาษาบาลีใช้นําหน้าศัพท์อื่น แปลว่า เฉพาะ, ตอบ, ทวน, กลับ. (ป.; ส. ปฺรติ).
ปฏิกรณ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในฟิสิกส์ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องที่ใช้สําหรับก่อให้เกิดปฏิกิริยาแตกสลายทางนิวเคลียร์อย่างสมํ่าเสมอและควบคุมได้เพื่อผลิตพลังงาน สารกัมมันตรังสี เครื่องชนิดนี้มีหลายแบบ และใช้เชื้อเพลิงนิวเคลียร์ซึ่งมักเป็นแท่งยูเรเนียม, มักเรียกว่า เครื่องปฏิกรณ์ปรมาณู. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ reactor เขียนว่า อา-อี-เอ-ซี-ที-โอ-อา.	ปฏิกรณ์ (ฟิสิกส์) น. เครื่องที่ใช้สําหรับก่อให้เกิดปฏิกิริยาแตกสลายทางนิวเคลียร์อย่างสมํ่าเสมอและควบคุมได้เพื่อผลิตพลังงาน สารกัมมันตรังสี เครื่องชนิดนี้มีหลายแบบ และใช้เชื้อเพลิงนิวเคลียร์ซึ่งมักเป็นแท่งยูเรเนียม, มักเรียกว่า เครื่องปฏิกรณ์ปรมาณู. (อ. reactor).
ปฏิกรรมสงคราม เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การชดใช้ค่าเสียหายที่ฝ่ายชนะสงครามเรียกร้องเอาจากฝ่ายพ่ายแพ้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ reparation เขียนว่า อา-อี-พี-เอ-อา-เอ-ที-ไอ-โอ-เอ็น.	ปฏิกรรมสงคราม น. การชดใช้ค่าเสียหายที่ฝ่ายชนะสงครามเรียกร้องเอาจากฝ่ายพ่ายแพ้. (อ. reparation).
ปฏิการ–, ปฏิการะ ปฏิการ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ปฏิการะ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ปะติการะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การสนองคุณ, การตอบแทนคุณ, คู่กับ อุปการะ; การซ่อมแซม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิการ–, ปฏิการะ [ปะติการะ–] น. การสนองคุณ, การตอบแทนคุณ, คู่กับ อุปการะ; การซ่อมแซม. (ป.).
ปฏิกิริยา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การกระทําตอบสนอง; การกระทําต่อต้าน; ผลของการกระทําซึ่งเป็นเหตุให้เกิดกิริยาสะท้อนมาเป็นอีกอย่างหนึ่ง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในเคมี หมายถึง การเกิดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีของสาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ ว่า ตอบ, ทวน, กลับ + กิริยา เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ว่า การกระทํา . (อ. reaction).	ปฏิกิริยา น. การกระทําตอบสนอง; การกระทําต่อต้าน; ผลของการกระทําซึ่งเป็นเหตุให้เกิดกิริยาสะท้อนมาเป็นอีกอย่างหนึ่ง; (เคมี) การเกิดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีของสาร. (ป. ปฏิ ว่า ตอบ, ทวน, กลับ + กิริยา ว่า การกระทํา). (อ. reaction).
ปฏิกูล เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	[–กูน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สกปรกน่ารังเกียจ เช่น สิ่งปฏิกูล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิกฺกูล เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง.	ปฏิกูล [–กูน] ว. สกปรกน่ารังเกียจ เช่น สิ่งปฏิกูล. (ป. ปฏิกฺกูล).
ปฏิคคหิต, ปฏิคหิต– ปฏิคคหิต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า ปฏิคหิต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[ปะติกคะหิด, ปะติกคะหิตะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง รับเอา เช่น เราก็ปฏิคคหิตด้วยศรัทธา. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์วนปเวสน์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อันรับเอาแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิคฺ–คหิต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	ปฏิคคหิต, ปฏิคหิต– [ปะติกคะหิด, ปะติกคะหิตะ–] (แบบ) ก. รับเอา เช่น เราก็ปฏิคคหิตด้วยศรัทธา. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). ว. อันรับเอาแล้ว. (ป. ปฏิคฺ–คหิต).
ปฏิคม เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ต้อนรับ, ผู้รับแขก, ผู้ดูแลต้อนรับ.	ปฏิคม น. ผู้ต้อนรับ, ผู้รับแขก, ผู้ดูแลต้อนรับ.
ปฏิคาหก เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รับทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิคฺคาหก เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-กอ-ไก่.	ปฏิคาหก น. ผู้รับทาน. (ป. ปฏิคฺคาหก).
ปฏิฆะ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความคับแค้น, ความกระทบกระทั่ง, ความขึ้งเคียด (โทสะ). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิฆะ (แบบ) น. ความคับแค้น, ความกระทบกระทั่ง, ความขึ้งเคียด (โทสะ). (ป.).
ปฏิชีวนะ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[–ชีวะนะ] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกยาประเภทที่มีสารที่สกัดจากผลผลิตของเชื้อจุลินทรีย์ ใช้ฆ่าหรือยับยั้งการแพร่พันธุ์ของแบคทีเรีย ว่า ยาปฏิชีวนะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ antibiotics เขียนว่า เอ-เอ็น-ที-ไอ-บี-ไอ-โอ-ที-ไอ-ซี-เอส.	ปฏิชีวนะ [–ชีวะนะ] น. เรียกยาประเภทที่มีสารที่สกัดจากผลผลิตของเชื้อจุลินทรีย์ ใช้ฆ่าหรือยับยั้งการแพร่พันธุ์ของแบคทีเรีย ว่า ยาปฏิชีวนะ. (อ. antibiotics).
ปฏิญญา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	[ปะตินยา] เป็นคำนาม หมายถึง การให้คํามั่นสัญญาหรือการแสดงยืนยันโดยถือเอาสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือความสุจริตใจเป็นที่ตั้ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิญญา [ปะตินยา] น. การให้คํามั่นสัญญาหรือการแสดงยืนยันโดยถือเอาสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือความสุจริตใจเป็นที่ตั้ง. (ป.).
ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง การให้คํามั่นสัญญาหรือการแสดงยืนยันถึงสิทธิหรืออํานาจอันชอบธรรมของมนุษย์ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป.	ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน น. การให้คํามั่นสัญญาหรือการแสดงยืนยันถึงสิทธิหรืออํานาจอันชอบธรรมของมนุษย์ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันทั่วไป.
ปฏิญาณ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	[ปะติยาน] เป็นคำกริยา หมายถึง ให้คํามั่นสัญญา โดยมากมักเป็นไปตามแบบพิธี.	ปฏิญาณ [ปะติยาน] ก. ให้คํามั่นสัญญา โดยมากมักเป็นไปตามแบบพิธี.
ปฏิทิน เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แบบสําหรับดูวัน เดือน ปี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติทิน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ว่า เฉพาะวัน, สําหรับวัน .	ปฏิทิน น. แบบสําหรับดูวัน เดือน ปี. (ป.; ส. ปฺรติทิน ว่า เฉพาะวัน, สําหรับวัน).
ปฏิทินโหราศาสตร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ตาตารางแผนที่แสดงการเคลื่อนไหวของดาวพระเคราะห์ประจำวัน, ปูม ก็เรียก.	ปฏิทินโหราศาสตร์ น. ตาตารางแผนที่แสดงการเคลื่อนไหวของดาวพระเคราะห์ประจำวัน, ปูม ก็เรียก.
ปฏิบถ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ถอ-ถุง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทวนทาง, สวนทาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิปถ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ถอ-ถุง.	ปฏิบถ ว. ทวนทาง, สวนทาง. (ป. ปฏิปถ).
ปฏิบัติ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง ดําเนินการไปตามระเบียบแบบแผน เช่น ปฏิบัติราชการ, กระทําเพื่อให้เกิดความชํานาญ เช่น ภาคปฏิบัติ; กระทําตาม เช่น ปฏิบัติตามสัญญา; ประพฤติ เช่น ปฏิบัติสมณธรรม ปฏิบัติต่อกัน; ปรนนิบัติรับใช้ เช่น ปฏิบัติบิดามารดา ปฏิบัติครูบาอาจารย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิปตฺติ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ปฏิบัติ ก. ดําเนินการไปตามระเบียบแบบแผน เช่น ปฏิบัติราชการ, กระทําเพื่อให้เกิดความชํานาญ เช่น ภาคปฏิบัติ; กระทําตาม เช่น ปฏิบัติตามสัญญา; ประพฤติ เช่น ปฏิบัติสมณธรรม ปฏิบัติต่อกัน; ปรนนิบัติรับใช้ เช่น ปฏิบัติบิดามารดา ปฏิบัติครูบาอาจารย์. (ป. ปฏิปตฺติ).
ปฏิบัติการ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ทํางานตามหน้าที่. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทดลองเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงตามทฤษฎีหรือฝึกงานเพื่อให้เกิดความชํานาญเป็นต้น เช่น ห้องปฏิบัติการ.	ปฏิบัติการ ก. ทํางานตามหน้าที่. ว. ที่ทดลองเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงตามทฤษฎีหรือฝึกงานเพื่อให้เกิดความชํานาญเป็นต้น เช่น ห้องปฏิบัติการ.
ปฏิบัติธรรม เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ประพฤติตามธรรม; เจริญภาวนา.	ปฏิบัติธรรม ก. ประพฤติตามธรรม; เจริญภาวนา.
ปฏิบัติบูชา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การบูชาด้วยการปฏิบัติตามคำสั่งสอน, คู่กับ อามิสบูชา ซึ่งเป็นการบูชาด้วยสิ่งของ.	ปฏิบัติบูชา น. การบูชาด้วยการปฏิบัติตามคำสั่งสอน, คู่กับ อามิสบูชา ซึ่งเป็นการบูชาด้วยสิ่งของ.
ปฏิปทา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	[–ปะทา] เป็นคำนาม หมายถึง ทางดําเนิน; ความประพฤติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิปทา [–ปะทา] น. ทางดําเนิน; ความประพฤติ. (ป.).
ปฏิปักษ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปรฺติปกฺษ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี และมาจากภาษาบาลี ปฏิปกฺข เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่.	ปฏิปักษ์ น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู. ว. ที่ตรงกันข้าม เช่น ฝ่ายปฏิปักษ์. (ส. ปรฺติปกฺษ; ป. ปฏิปกฺข).
ปฏิปัน เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ดําเนินไปแล้ว, ผู้บรรลุแล้ว, ผู้ตรัสรู้แล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิปนฺน เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-นอ-หนู-พิน-ทุ-นอ-หนู.	ปฏิปัน (แบบ) น. ผู้ดําเนินไปแล้ว, ผู้บรรลุแล้ว, ผู้ตรัสรู้แล้ว. (ป. ปฏิปนฺน).
ปฏิปุจฉาพยากรณ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การจําแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิปุจฉาพยากรณ์ น. การจําแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. (ป.).
ปฏิปุจฉาวาที เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้จําแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิปุจฉาวาที น. ผู้จําแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมด้วยวิธีย้อนถาม. (ป.).
ปฏิพัทธ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง เนื่องกัน, ผูกพัน, รักใคร่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิพทฺธ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติพทฺธ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทง.	ปฏิพัทธ์ ก. เนื่องกัน, ผูกพัน, รักใคร่. (ป. ปฏิพทฺธ; ส. ปฺรติพทฺธ).
ปฏิพากย์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิวากฺย เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ปฏิพากย์ น. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ. (ป. ปฏิวากฺย).
ปฏิภาค, ปฏิภาค– ปฏิภาค เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย ปฏิภาค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	[ปะติพาก, ปะติพากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนเปรียบ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทียบเคียง, เหมือน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิภาค เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติภาค เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย.	ปฏิภาค, ปฏิภาค– [ปะติพาก, ปะติพากคะ–] น. ส่วนเปรียบ. ว. เทียบเคียง, เหมือน. (ป. ปฏิภาค; ส. ปฺรติภาค).
ปฏิภาคนิมิต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง “อารมณ์เทียบเคียง” คือ เมื่อพบเห็นสิ่งใดจนติดตาหลับตาเห็นแล้วอาจนึกทายส่วนหรือแบ่งส่วนแห่งสิ่งนั้นให้สมรูปสมสัณฐาน เรียกว่า ปฏิภาคนิมิต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิภาคนิมิตฺต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺริตภาค เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย + นิมิตฺต เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า .	ปฏิภาคนิมิต น. “อารมณ์เทียบเคียง” คือ เมื่อพบเห็นสิ่งใดจนติดตาหลับตาเห็นแล้วอาจนึกทายส่วนหรือแบ่งส่วนแห่งสิ่งนั้นให้สมรูปสมสัณฐาน เรียกว่า ปฏิภาคนิมิต. (ป. ปฏิภาคนิมิตฺต; ส. ปฺริตภาค + นิมิตฺต).
ปฏิภาณ, ปฏิภาณ– ปฏิภาณ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-นอ-เนน ปฏิภาณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	[ปะติพาน, ปะติพานะ–, ปะติพานนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิภาณ, ปฏิภาณ– [ปะติพาน, ปะติพานะ–, ปะติพานนะ–] น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. (ป.).
ปฏิภาณกวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	[ปะติพานนะกะวี, ปะติพานกะวี] เป็นคำนาม หมายถึง กวีผู้มีความสามารถในการใช้ปฏิภาณแต่งกลอนสด.	ปฏิภาณกวี [ปะติพานนะกะวี, ปะติพานกะวี] น. กวีผู้มีความสามารถในการใช้ปฏิภาณแต่งกลอนสด.
ปฏิภาณปฏิสัมภิทา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	[ปะติพานะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในปฏิภาณ คือ ความเข้าใจทำให้สามารถแก้ไขเหตุการณ์ได้ในเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน หรือกล่าวโต้ตอบได้ทันท่วงที. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิภาณปฏิสัมภิทา [ปะติพานะ–] น. ปฏิสัมภิทา ๑ ใน ๔ อย่าง คือ ๑. อรรถปฏิสัมภิทา ๒. ธรรมปฏิสัมภิทา ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภิทา หมายถึง ปัญญาอันแตกฉานในปฏิภาณ คือ ความเข้าใจทำให้สามารถแก้ไขเหตุการณ์ได้ในเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน หรือกล่าวโต้ตอบได้ทันท่วงที. (ป.).
ปฏิภาณโวหาร เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-โอ-วอ-แหวน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ปะติพานนะ–, ปะติพาน–] เป็นคำนาม หมายถึง การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที.	ปฏิภาณโวหาร [ปะติพานนะ–, ปะติพาน–] น. การกล่าวเหมาะด้วยเหตุผลในทันที.
ปฏิมา, ปฏิมากร ปฏิมา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา ปฏิมากร เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง รูปเปรียบหรือรูปแทนองค์พระพุทธเจ้า คือ พระพุทธรูป, เรียกย่อมาจาก พุทธปฏิมา หรือ พุทธปฏิมากร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิมา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา.	ปฏิมา, ปฏิมากร น. รูปเปรียบหรือรูปแทนองค์พระพุทธเจ้า คือ พระพุทธรูป, เรียกย่อมาจาก พุทธปฏิมา หรือ พุทธปฏิมากร. (ป. ปฏิมา).
ปฏิยุทธ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง รบตอบ, สู้รบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิยุทธ์ ก. รบตอบ, สู้รบ. (ป.).
ปฏิรพ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พอ-พาน	[–รบ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งเสียงเอาชัย, ร้องดัง, ร้องขู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิรว เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-วอ-แหวน.	ปฏิรพ [–รบ] (แบบ) ก. ส่งเสียงเอาชัย, ร้องดัง, ร้องขู่. (ป. ปฏิรว).
ปฏิรูป, ปฏิรูป– ปฏิรูป เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา ปฏิรูป– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	[–รูบ, –รูปะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สมควร, เหมาะสม, เช่น ปฏิรูปเทส คือ ถิ่นที่สมควร หรือ ถิ่นที่เหมาะสม; เทียม, ไม่แท้, เช่น มิตรปฏิรูป. เป็นคำกริยา หมายถึง ปรับปรุงให้สมควร เช่น ปฏิรูปบ้านเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิรูป, ปฏิรูป– [–รูบ, –รูปะ–] ว. สมควร, เหมาะสม, เช่น ปฏิรูปเทส คือ ถิ่นที่สมควร หรือ ถิ่นที่เหมาะสม; เทียม, ไม่แท้, เช่น มิตรปฏิรูป. ก. ปรับปรุงให้สมควร เช่น ปฏิรูปบ้านเมือง. (ป.).
ปฏิโลม เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทวนกลับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิโลม เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า ว่า ทวนขน คู่กับ อนุโลม ว่า ตามขน .	ปฏิโลม ว. ทวนกลับ. (ป. ปฏิโลม ว่า ทวนขน คู่กับ อนุโลม ว่า ตามขน).
ปฏิวัติ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง การหมุนกลับ, การผันแปรเปลี่ยนหลักมูล; การเปลี่ยนแปลงระบบ เช่น ปฏิวัติอุตสาหกรรม, การเปลี่ยนแปลงระบอบการบริหารบ้านเมือง เช่น ปฏิวัติการปกครอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิวตฺติ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ปฏิวัติ น. การหมุนกลับ, การผันแปรเปลี่ยนหลักมูล; การเปลี่ยนแปลงระบบ เช่น ปฏิวัติอุตสาหกรรม, การเปลี่ยนแปลงระบอบการบริหารบ้านเมือง เช่น ปฏิวัติการปกครอง. (ป. ปฏิวตฺติ).
ปฏิวาต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	[–วาด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทวนลม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิวาต [–วาด] ว. ทวนลม. (ป.).
ปฏิวาท เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	[–วาด] เป็นคำนาม หมายถึง คําโต้, คําคัดค้าน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิวาท [–วาด] น. คําโต้, คําคัดค้าน. (ป.).
ปฏิเวธ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทง	[–เวด] เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใจตลอด, ตรัสรู้, ลุล่วงผลปฏิบัติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิเวธ [–เวด] ก. เข้าใจตลอด, ตรัสรู้, ลุล่วงผลปฏิบัติ. (ป.).
ปฏิสนธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง เกิดในท้อง, ถือกําเนิด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิสนฺธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ.	ปฏิสนธิ (แบบ) ก. เกิดในท้อง, ถือกําเนิด. (ป. ปฏิสนฺธิ).
ปฏิสวะ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	[ปะติดสะวะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การฝืนคํารับ, การรับแล้วไม่ทําตามรับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิสฺสว เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-วอ-แหวน.	ปฏิสวะ [ปะติดสะวะ] (แบบ) น. การฝืนคํารับ, การรับแล้วไม่ทําตามรับ. (ป. ปฏิสฺสว).
ปฏิสังขรณ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ซ่อมแซมทําให้กลับคืนดีเหมือนเดิม (มักใช้เฉพาะวัดวาอาราม) เช่น ปฏิสังขรณ์วัด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิสังขรณ์ ก. ซ่อมแซมทําให้กลับคืนดีเหมือนเดิม (มักใช้เฉพาะวัดวาอาราม) เช่น ปฏิสังขรณ์วัด. (ป.).
ปฏิสันถาร เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การทักทายปราศรัยแขกผู้มาหา (มักใช้แก่ผู้น้อย); การต้อนรับแขก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปฏิสนฺถาร เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	ปฏิสันถาร น. การทักทายปราศรัยแขกผู้มาหา (มักใช้แก่ผู้น้อย); การต้อนรับแขก. (ป. ปฏิสนฺถาร).
ปฏิสัมภิทา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความแตกฉาน, ปัญญาอันแตกฉาน, มี ๔ อย่าง คือ อรรถปฏิสัมภิทา ธรรมปฏิสัมภิทา นิรุตติปฏิสัมภิทา ปฏิภาณปฏิสัมภิทา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิสัมภิทา (แบบ) น. ความแตกฉาน, ปัญญาอันแตกฉาน, มี ๔ อย่าง คือ อรรถปฏิสัมภิทา ธรรมปฏิสัมภิทา นิรุตติปฏิสัมภิทา ปฏิภาณปฏิสัมภิทา. (ป.).
ปฏิเสธ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ทอ-ทง	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่รับ, ไม่ยอมรับ, เช่น ปฏิเสธการเชิญ, ไม่ยอมรับข้อเท็จจริง เช่น ปฏิเสธข้อกล่าวหา; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ หมายถึง แสดงความหมายตรงกันข้ามกับยืนยัน รับ หรือ ยอมรับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฏิเสธ ก. ไม่รับ, ไม่ยอมรับ, เช่น ปฏิเสธการเชิญ, ไม่ยอมรับข้อเท็จจริง เช่น ปฏิเสธข้อกล่าวหา; (ไว) แสดงความหมายตรงกันข้ามกับยืนยัน รับ หรือ ยอมรับ. (ป.).
ปฏิเสธข่าว เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ทอ-ทง-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงยืนยันว่าไม่เป็นไปตามนั้น.	ปฏิเสธข่าว ก. แสดงยืนยันว่าไม่เป็นไปตามนั้น.
ปฐพี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	[ปะถะ–, ปัดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี.	ปฐพี [ปะถะ–, ปัดถะ–] น. แผ่นดิน. (ป. ปวี).
ปฐพีวิทยา เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[ปะถะพีวิดทะยา, ปัดถะพีวิดทะยา] เป็นคำนาม หมายถึง วิทยาศาสตร์แขนงหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ pedology เขียนว่า พี-อี-ดี-โอ-แอล-โอ-จี-วาย.	ปฐพีวิทยา [ปะถะพีวิดทะยา, ปัดถะพีวิดทะยา] น. วิทยาศาสตร์แขนงหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับเรื่องดิน. (อ. pedology).
ปฐม, ปฐม– ปฐม เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า ปฐม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า	[ปะถม, ปะถมมะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประถม, ลำดับแรก, ลำดับเบื้องต้น; ชั้นที่ ๑, เรียกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นที่ ๑ ในตระกูลจุลจอมเกล้าว่า ปฐมจุลจอมเกล้า ปฐมจุลจอมเกล้าวิเศษ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐม, ปฐม– [ปะถม, ปะถมมะ–] ว. ประถม, ลำดับแรก, ลำดับเบื้องต้น; ชั้นที่ ๑, เรียกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นที่ ๑ ในตระกูลจุลจอมเกล้าว่า ปฐมจุลจอมเกล้า ปฐมจุลจอมเกล้าวิเศษ. (ป.).
ปฐมกรรม เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ปะถมมะกํา] เป็นคำนาม หมายถึง กฎเบื้องต้นหรือข้อสําคัญ; ชื่อพิธีแบบหนึ่งที่กษัตริย์ในครั้งโบราณกระทําแก่ผู้เป็นปรปักษ์.	ปฐมกรรม [ปะถมมะกํา] น. กฎเบื้องต้นหรือข้อสําคัญ; ชื่อพิธีแบบหนึ่งที่กษัตริย์ในครั้งโบราณกระทําแก่ผู้เป็นปรปักษ์.
ปฐมฌาน เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-ชอ-เชอ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ปะถมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ฌานเบื้องต้น ได้แก่ ฌานที่ ๑ มีองค์ ๕ คือ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐมฌาน [ปะถมมะ–] น. ฌานเบื้องต้น ได้แก่ ฌานที่ ๑ มีองค์ ๕ คือ วิตก วิจาร ปีติ สุข เอกัคตา. (ป.).
ปฐมทัศน์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[ปะถมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การแสดงครั้งแรก, เรียกการแสดงละครหรือการฉายภาพยนตร์รอบแรกว่า รอบปฐมทัศน์.	ปฐมทัศน์ [ปะถมมะ–] น. การแสดงครั้งแรก, เรียกการแสดงละครหรือการฉายภาพยนตร์รอบแรกว่า รอบปฐมทัศน์.
ปฐมเทศนา เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[ปะถมมะเทสะนา, ปะถมมะเทดสะหฺนา, ปะถมเทดสะหฺนา] เป็นคำนาม หมายถึง เทศนาครั้งแรกในพระพุทธศาสนา หมายถึง ธัมมจักกัปปวัตนสูตร; ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง เป็นพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิบ้าง นั่งห้อยพระบาทอย่างนั่งเก้าอี้บ้าง เครื่องหมายสําคัญอยู่ที่พระหัตถ์ขวา ทํานิ้วพระหัตถ์กรีดเป็นวงกลม ส่วนพระหัตถ์ซ้ายวางหงายอยู่บนพระเพลาบ้าง ถือชายจีวรบ้าง ทําท่าทางประคองพระหัตถ์ขวาบ้าง.	ปฐมเทศนา [ปะถมมะเทสะนา, ปะถมมะเทดสะหฺนา, ปะถมเทดสะหฺนา] น. เทศนาครั้งแรกในพระพุทธศาสนา หมายถึง ธัมมจักกัปปวัตนสูตร; ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง เป็นพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิบ้าง นั่งห้อยพระบาทอย่างนั่งเก้าอี้บ้าง เครื่องหมายสําคัญอยู่ที่พระหัตถ์ขวา ทํานิ้วพระหัตถ์กรีดเป็นวงกลม ส่วนพระหัตถ์ซ้ายวางหงายอยู่บนพระเพลาบ้าง ถือชายจีวรบ้าง ทําท่าทางประคองพระหัตถ์ขวาบ้าง.
ปฐมนิเทศ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา	[ปะถมมะ–, ปะถม–] เป็นคำนาม หมายถึง การแนะนําชี้แนวเพื่อการศึกษาและการทํางานในเบื้องต้น.	ปฐมนิเทศ [ปะถมมะ–, ปะถม–] น. การแนะนําชี้แนวเพื่อการศึกษาและการทํางานในเบื้องต้น.
ปฐมบุรุษ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี	[ปะถมมะ–, ปะถม–] เป็นคำนาม หมายถึง บุรุษที่ ๑, ตามไวยากรณ์ ได้แก่ สรรพนามพวกที่ใช้แทนชื่อผู้พูด เช่น ข้า เรา แต่ตามไวยากรณ์บาลีหมายถึงพวกที่เราพูดถึง เช่น เขา.	ปฐมบุรุษ [ปะถมมะ–, ปะถม–] น. บุรุษที่ ๑, ตามไวยากรณ์ ได้แก่ สรรพนามพวกที่ใช้แทนชื่อผู้พูด เช่น ข้า เรา แต่ตามไวยากรณ์บาลีหมายถึงพวกที่เราพูดถึง เช่น เขา.
ปฐมพยาบาล เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[ปะถมพะยาบาน] เป็นคำนาม หมายถึง การปฏิบัติขั้นต้นยามฉุกเฉินตามวิธีแพทย์ก่อนลงมือรักษาพยาบาล.	ปฐมพยาบาล [ปะถมพะยาบาน] น. การปฏิบัติขั้นต้นยามฉุกเฉินตามวิธีแพทย์ก่อนลงมือรักษาพยาบาล.
ปฐมโพธิกาล เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[ปะถมมะโพทิกาน] เป็นคำนาม หมายถึง กาลแรกตรัสรู้ คือ ระยะเวลานับตั้งแต่พระพุทธเจ้าตรัสรู้จนถึงทรงประดิษฐานพระพุทธศาสนาในแคว้นมคธ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐมโพธิกาล [ปะถมมะโพทิกาน] น. กาลแรกตรัสรู้ คือ ระยะเวลานับตั้งแต่พระพุทธเจ้าตรัสรู้จนถึงทรงประดิษฐานพระพุทธศาสนาในแคว้นมคธ. (ป.).
ปฐมยาม เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[ปะถมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ยามต้น, ในบาลีแบ่งคืนออกเป็น ๓ ยาม กำหนดยามละ ๔ ชั่วโมง เรียกว่า ปฐมยาม มัชฌิมยาม และปัจฉิมยาม ปฐมยามกำหนดเวลาตั้งแต่ย่ำค่ำ หรือ ๑๘ นาฬิกา ถึง ๔ ทุ่ม หรือ ๒๒ นาฬิกา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐมยาม [ปะถมมะ–] น. ยามต้น, ในบาลีแบ่งคืนออกเป็น ๓ ยาม กำหนดยามละ ๔ ชั่วโมง เรียกว่า ปฐมยาม มัชฌิมยาม และปัจฉิมยาม ปฐมยามกำหนดเวลาตั้งแต่ย่ำค่ำ หรือ ๑๘ นาฬิกา ถึง ๔ ทุ่ม หรือ ๒๒ นาฬิกา. (ป.).
ปฐมฤกษ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[ปะถมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ช่วงเวลาแรกของฤกษ์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เริ่มแรก เช่น ฉบับปฐมฤกษ์.	ปฐมฤกษ์ [ปะถมมะ–] น. ช่วงเวลาแรกของฤกษ์. ว. เริ่มแรก เช่น ฉบับปฐมฤกษ์.
ปฐมวัย เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ปะถมมะไว] เป็นคำนาม หมายถึง วัยต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐมวัย [ปะถมมะไว] น. วัยต้น. (ป.).
ปฐมสมโพธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	[ปะถมมะสมโพด, ปะถมสมโพด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์ว่าด้วยประวัติของพระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐมสมโพธิ [ปะถมมะสมโพด, ปะถมสมโพด] น. ชื่อคัมภีร์ว่าด้วยประวัติของพระพุทธเจ้า. (ป.).
ปฐมสุรทิน เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[ปะถมมะสุระทิน] เป็นคำนาม หมายถึง วันที่ ๑ แห่งเดือนทางสุริยคติ.	ปฐมสุรทิน [ปะถมมะสุระทิน] น. วันที่ ๑ แห่งเดือนทางสุริยคติ.
ปฐมาษาฒ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า	[ปะถะมาสาด] เป็นคำนาม หมายถึง เดือน ๘ แรก, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง เขียนเป็น ปฐมาสาฒ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปมาสาฬฺห เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-พิน-ทุ-หอ-หีบ และมาจากภาษาสันสกฤต ปูรฺวาษาฒ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า.	ปฐมาษาฒ [ปะถะมาสาด] น. เดือน ๘ แรก, (โบ) เขียนเป็น ปฐมาสาฒ ก็มี. (ป. ปมาสาฬฺห; ส. ปูรฺวาษาฒ).
ปฐมดุสิต เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[ปะถมดุสิด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	ปฐมดุสิต [ปะถมดุสิด] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ปฐมาษาฒ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า	ดู ปฐม, ปฐม– ปฐม เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า ปฐม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-มอ-ม้า .	ปฐมาษาฒ ดู ปฐม, ปฐม–.
ปฐวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	[ปะถะวี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปฐวี [ปะถะวี] (แบบ) น. แผ่นดิน. (ป.).
ปณต เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-ตอ-เต่า	[ปะนด] เป็นคำกริยา หมายถึง ประณต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณต เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-ตอ-เต่า.	ปณต [ปะนด] ก. ประณต. (ป.; ส. ปฺรณต).
ปณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[ปะนาม] เป็นคำกริยา หมายถึง ประณาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ปณาม [ปะนาม] ก. ประณาม. (ป.; ส. ปฺรณาม).
ปณิธาน เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ปะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ประณิธาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณิธาน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ปณิธาน [ปะ–] น. ประณิธาน. (ป.; ส. ปฺรณิธาน).
ปณิธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	[ปะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ประณิธิ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณิธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ.	ปณิธิ [ปะ–] น. ประณิธิ. (ป.; ส. ปฺรณิธิ).
ปณีต เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า	[ปะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประณีต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณีต เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า.	ปณีต [ปะ–] ว. ประณีต. (ป.; ส. ปฺรณีต).
ปด, ปดโป้ ปด เขียนว่า ปอ-ปลา-ดอ-เด็ก ปดโป้ เขียนว่า ปอ-ปลา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง โกหก, พูดเท็จ, จงใจกล่าวคําที่ไม่จริง.	ปด, ปดโป้ ก. โกหก, พูดเท็จ, จงใจกล่าวคําที่ไม่จริง.
ปดิวรัดา เขียนว่า ปอ-ปลา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[ปะดิวะรัดดา] เป็นคำนาม หมายถึง ภริยาที่ซื่อสัตย์และภักดีต่อสามี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปติวรฺตา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา.	ปดิวรัดา [ปะดิวะรัดดา] น. ภริยาที่ซื่อสัตย์และภักดีต่อสามี. (ส. ปติวรฺตา).
ปติ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้า, ผัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปติ น. เจ้า, ผัว. (ป.).
ปติวัตร เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ความประพฤติต่อผัว, ความจงรักในผัว.	ปติวัตร น. ความประพฤติต่อผัว, ความจงรักในผัว.
ปติยัต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ตระเตรียม, ทําให้เสร็จ, ตกแต่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปติยตฺต เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ปติยัต ก. ตระเตรียม, ทําให้เสร็จ, ตกแต่ง. (ป. ปติยตฺต).
ปถพี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	[ปะถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺฤถวี เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-รึ-ถอ-ถุง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี และมาจากภาษาบาลี ปวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี.	ปถพี [ปะถะ–] น. แผ่นดิน. (ส. ปฺฤถวี; ป. ปวี).
ปถมัง เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	[ปะถะหฺมัง] เป็นคำนาม หมายถึง วิธีทําผงด้วยเวทมนตร์คาถาเพื่อความศักดิ์สิทธิ์.	ปถมัง [ปะถะหฺมัง] น. วิธีทําผงด้วยเวทมนตร์คาถาเพื่อความศักดิ์สิทธิ์.
ปถวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	[ปะถะวี] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ดิน เช่น ปถวีธาตุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺฤถวี เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-รึ-ถอ-ถุง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี และมาจากภาษาบาลี ปวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี.	ปถวี ๑ [ปะถะวี] (โบ) น. ดิน เช่น ปถวีธาตุ. (ส. ปฺฤถวี; ป. ปวี).
ปถวี เขียนว่า ปอ-ปลา-ถอ-ถุง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	[ปะถะหฺวี] เป็นคำนาม หมายถึง ท้ายเรือพิธี (เรียกเฉพาะเรือหลวง).	ปถวี ๒ [ปะถะหฺวี] น. ท้ายเรือพิธี (เรียกเฉพาะเรือหลวง).
ปทัฏฐาน เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แบบแผนสําหรับยึดถือเป็นแนวทางปฏิบัติ; เหตุที่ตั้งเป็นเครื่องถึง, เหตุอันใกล้ที่สุด; บรรทัดฐาน หรือ ปทัสถาน ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปทสฺถาน เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ปทัฏฐาน น. แบบแผนสําหรับยึดถือเป็นแนวทางปฏิบัติ; เหตุที่ตั้งเป็นเครื่องถึง, เหตุอันใกล้ที่สุด; บรรทัดฐาน หรือ ปทัสถาน ก็ว่า. (ป.; ส. ปทสฺถาน).
ปทัสถาน เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แบบแผนสําหรับยึดถือเป็นแนวทางปฏิบัติ; เหตุที่ตั้งเป็นเครื่องถึง, เหตุอันใกล้ที่สุด; บรรทัดฐาน หรือ ปทัฏฐาน ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ปทฏฺาน เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ปทัสถาน น. แบบแผนสําหรับยึดถือเป็นแนวทางปฏิบัติ; เหตุที่ตั้งเป็นเครื่องถึง, เหตุอันใกล้ที่สุด; บรรทัดฐาน หรือ ปทัฏฐาน ก็ว่า. (ส.; ป. ปทฏฺาน).
ปทานุกรม เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือสําหรับค้นคว้าความหมายของคําที่เรียงตามลําดับบท.	ปทานุกรม น. หนังสือสําหรับค้นคว้าความหมายของคําที่เรียงตามลําดับบท.
ปทีป เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ประทีป. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรทีป เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา.	ปทีป น. ประทีป. (ป.; ส. ปฺรทีป).
ปทุม เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง บัวหลวง, บัวก้าน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปทฺม เขียนว่า ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ปทุม น. บัวหลวง, บัวก้าน. (ป.; ส. ปทฺม).
ปน เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน, ถ้าเอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า เจือปน, ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่ว เรียกว่า คละปน.	ปน ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน, ถ้าเอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน เรียกว่า เจือปน, ถ้าเป็นในลักษณะที่ปนกันทั้งเล็กและใหญ่ ทั้งดีและชั่ว เรียกว่า คละปน.
ปนเป เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปนกันยุ่งจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร.	ปนเป ว. ปนกันยุ่งจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร.
ป่น เขียนว่า ปอ-ปลา-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องจิ้มอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยนํ้าปลาร้า. เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้แหลกละเอียดด้วยการตําเป็นต้น เช่น ป่นเกลือ ป่นปลา ป่นพริก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่แหลกละเอียด เช่น พริกป่น ปลาป่น เกลือป่น.	ป่น น. เครื่องจิ้มอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยนํ้าปลาร้า. ก. ทําให้แหลกละเอียดด้วยการตําเป็นต้น เช่น ป่นเกลือ ป่นปลา ป่นพริก. ว. ที่แหลกละเอียด เช่น พริกป่น ปลาป่น เกลือป่น.
ป่นปี้ เขียนว่า ปอ-ปลา-ไม้-เอก-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยับเยิน, ย่อยยับ.	ป่นปี้ ว. ยับเยิน, ย่อยยับ.
ปนัดดา เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เหลน (คือ ลูกของหลานปู่). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปนัดดา (แบบ) น. เหลน (คือ ลูกของหลานปู่). (ป.).
ปบ เขียนว่า ปอ-ปลา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง วิ่งไล่ตะครุบ, ตบตะครุบ, ตะปบ ก็ว่า.	ปบ ก. วิ่งไล่ตะครุบ, ตบตะครุบ, ตะปบ ก็ว่า.
ปปัญจ–, ปปัญจะ ปปัญจ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-จอ-จาน ปปัญจะ เขียนว่า ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ	[ปะปันจะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความเนิ่นช้า, ความนาน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เนิ่นช้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปปัญจ–, ปปัญจะ [ปะปันจะ–] (แบบ) น. ความเนิ่นช้า, ความนาน. ว. เนิ่นช้า. (ป.).
ปปัญจธรรม เขียนว่า ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-จอ-จาน-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมที่ทําให้เนิ่นช้า คือ ตัณหา มานะ ทิฐิ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปปัญจธรรม (แบบ) น. ธรรมที่ทําให้เนิ่นช้า คือ ตัณหา มานะ ทิฐิ. (ป.).
ปม เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก.	ปม น. เนื้อที่เป็นปุ่มขึ้นตามตัว, ขอดของผ้าหรือเชือก, ข้อยุ่งที่แก้ยาก.
ปมเขื่อง, ปมเด่น ปมเขื่อง เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู ปมเด่น เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะอารมณ์และความต้องการที่แสดงออกในทางที่เหนือกว่าบุคคลอื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ superiority เขียนว่า เอส-ยู-พี-อี-อา-ไอ-โอ-อา-ไอ-ที-วาย complex เขียนว่า ซี-โอ-เอ็ม-พี-แอล-อี-เอ็กซ์ .	ปมเขื่อง, ปมเด่น น. ลักษณะอารมณ์และความต้องการที่แสดงออกในทางที่เหนือกว่าบุคคลอื่น. (อ. superiority complex).
ปมจิต เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง อารมณ์และความรู้สึกของบุคคลที่เก็บกดสะสมไว้ในจิตใต้สํานึกมาตั้งแต่ในวัยเด็ก ปมจิตนี้จะทําให้บุคคลผู้นั้นแสดงออกในด้านความคิด ความรู้สึก และการกระทําในลักษณะที่ซํ้ากันจนเกิดเป็นอุปนิสัยประจําตัว.	ปมจิต น. อารมณ์และความรู้สึกของบุคคลที่เก็บกดสะสมไว้ในจิตใต้สํานึกมาตั้งแต่ในวัยเด็ก ปมจิตนี้จะทําให้บุคคลผู้นั้นแสดงออกในด้านความคิด ความรู้สึก และการกระทําในลักษณะที่ซํ้ากันจนเกิดเป็นอุปนิสัยประจําตัว.
ปมด้อย เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะความคิด ความรู้สึก อารมณ์ หรือการกระทําของบุคคล ที่แสดงออกถึงความตํ่าต้อยกว่าผู้อื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ inferiority เขียนว่า ไอ-เอ็น-เอฟ-อี-อา-ไอ-โอ-อา-ไอ-ที-วาย complex เขียนว่า ซี-โอ-เอ็ม-พี-แอล-อี-เอ็กซ์ .	ปมด้อย น. ลักษณะความคิด ความรู้สึก อารมณ์ หรือการกระทําของบุคคล ที่แสดงออกถึงความตํ่าต้อยกว่าผู้อื่น. (อ. inferiority complex).
ปมประสาท เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งที่อยู่ของเซลล์ประสาท.	ปมประสาท น. ตําแหน่งที่อยู่ของเซลล์ประสาท.
ปมเปา เขียนว่า ปอ-ปลา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปุ่มที่เกิดตามเนื้อตามตัว.	ปมเปา ว. ปุ่มที่เกิดตามเนื้อตามตัว.
ปโย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้านม, นํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปย เขียนว่า ปอ-ปลา-ยอ-ยัก, ที่เป็น ปโย เพราะเข้าสมาสกับศัพท์ที่มีพยัญชนะตัวหน้าเป็นอักษรตํ่าหรือตัว ห ดังตัวอย่างต่อไปนี้****	ปโย– น. นํ้านม, นํ้า. (ป., ส. ปย), ที่เป็น ปโย เพราะเข้าสมาสกับศัพท์ที่มีพยัญชนะตัวหน้าเป็นอักษรตํ่าหรือตัว ห ดังตัวอย่างต่อไปนี้
ปโยชนม์ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-มอ-ม้า-ทัน-ทะ-คาด	[ปะโยชน] เป็นคำนาม หมายถึง “ผู้มีนํ้าเป็นที่เกิด” คือ เมฆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปโยชนฺมนฺ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-พิน-ทุ.	ปโยชนม์ [ปะโยชน] น. “ผู้มีนํ้าเป็นที่เกิด” คือ เมฆ. (ส. ปโยชนฺมนฺ).
ปโยธร เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง “ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้า” คือ เมฆ, “ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้านม” คือ ถัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ปโยธร น. “ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้า” คือ เมฆ, “ผู้ทรงไว้ซึ่งนํ้านม” คือ ถัน. (ป., ส.).
ปโยธรา เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง “ที่ทรงนํ้านมไว้” คือ ทรวงอกหรือนมหญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปโยธรา น. “ที่ทรงนํ้านมไว้” คือ ทรวงอกหรือนมหญิง. (ส.).
ปโยนิธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง “ที่รับนํ้า” คือ ทะเล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปโยนิธิ น. “ที่รับนํ้า” คือ ทะเล. (ส.).
ปโยราศิ เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง “กองนํ้า” คือ ทะเล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปโยราศิ น. “กองนํ้า” คือ ทะเล. (ส.).
ปร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ	[ปะระ–, ปอระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปร– [ปะระ–, ปอระ–] ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. (ป.).
ปรนัย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ปะระ–, ปอระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง วัตถุวิสัย; เรียกการสอบแบบที่ผู้สอบมักไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็นส่วนตัว เป็นคําถามที่ต้องการคําตอบตายตัว ว่า การสอบแบบปรนัย, คู่กับ อัตนัย.	ปรนัย [ปะระ–, ปอระ–] ว. วัตถุวิสัย; เรียกการสอบแบบที่ผู้สอบมักไม่มีโอกาสแสดงความคิดเห็นส่วนตัว เป็นคําถามที่ต้องการคําตอบตายตัว ว่า การสอบแบบปรนัย, คู่กับ อัตนัย.
ปรปักษ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[ปอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.	ปรปักษ์ [ปอระ–] น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.
ปรโลก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	[ปะระ–, ปอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง โลกหน้า.	ปรโลก [ปะระ–, ปอระ–] น. โลกหน้า.
ปรวาที เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	[ปะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้กล่าวถ้อยคําฝ่ายตอบหรือฝ่ายค้าน, คู่กับ สกวาที.	ปรวาที [ปะระ–] น. ผู้กล่าวถ้อยคําฝ่ายตอบหรือฝ่ายค้าน, คู่กับ สกวาที.
ปรหิตะ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	[ปะระหิตะ, ปอระหิตะ] เป็นคำนาม หมายถึง ประโยชน์ผู้อื่น, มักใช้ควบกับ ประโยชน์ เป็น ปรหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปรหิต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	ปรหิตะ [ปะระหิตะ, ปอระหิตะ] น. ประโยชน์ผู้อื่น, มักใช้ควบกับ ประโยชน์ เป็น ปรหิตประโยชน์ ว่า ประโยชน์เกื้อกูลแก่ผู้อื่น. (ป. ปรหิต).
ปรก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	[ปฺรก] เป็นคำนาม หมายถึง ซุ้มเล็ก ๆ ที่พระสงฆ์อาศัยในเวลาอยู่ปริวาส. เป็นคำกริยา หมายถึง ปก, ปิด, คลุม, เช่น พระนาคปรก ผมปรกหน้า.	ปรก ๑ [ปฺรก] น. ซุ้มเล็ก ๆ ที่พระสงฆ์อาศัยในเวลาอยู่ปริวาส. ก. ปก, ปิด, คลุม, เช่น พระนาคปรก ผมปรกหน้า.
ปรก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	[ปฺรก] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกผู้นั่งภาวนาในพิธีปลุกเสก เช่น ในพิธีพุทธาภิเษก ว่า คณะปรก.	ปรก ๒ [ปฺรก] น. เรียกผู้นั่งภาวนาในพิธีปลุกเสก เช่น ในพิธีพุทธาภิเษก ว่า คณะปรก.
ปรกติ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ปฺรกกะติ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ธรรมดา เช่น ตามปรกติ, เป็นไปตามเคย เช่น เหตุการณ์ปรกติ, ไม่แปลกไปจากธรรมดา เช่น อาการปรกติ, ปกติ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกฺฤติ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-รึ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี ปกติ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ปรกติ [ปฺรกกะติ] ว. ธรรมดา เช่น ตามปรกติ, เป็นไปตามเคย เช่น เหตุการณ์ปรกติ, ไม่แปลกไปจากธรรมดา เช่น อาการปรกติ, ปกติ ก็ว่า. (ส. ปฺรกฺฤติ; ป. ปกติ).
ปรง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อเฟิน ๒ ชนิดในสกุล Acrostichum วงศ์ Pteridaceae ต้นเป็นกอขึ้นริมนํ้า ใบยาวเป็นทาง ใบอ่อนสีแดง กินได้ คือ ปรงทะเล (A. aureum L.) และ ปรงหนู (A. speciosum Willd.). (๒) ชื่อพรรณไม้ในกลุ่มพืชเมล็ดเปลือยหลายชนิดในสกุล Cycas วงศ์ Cycadaceae เป็นไม้ต้น ลําต้นกลม สีดําขรุขระ ใบเล็กยาวเรียงถี่ ๆ บนแกนกลาง เช่น ปรงญี่ปุ่น (C. revoluta Thunb.) ใบใช้ทําพวงหรีด ปรงเขา (C. pectinata Griff.).	ปรง น. (๑) ชื่อเฟิน ๒ ชนิดในสกุล Acrostichum วงศ์ Pteridaceae ต้นเป็นกอขึ้นริมนํ้า ใบยาวเป็นทาง ใบอ่อนสีแดง กินได้ คือ ปรงทะเล (A. aureum L.) และ ปรงหนู (A. speciosum Willd.). (๒) ชื่อพรรณไม้ในกลุ่มพืชเมล็ดเปลือยหลายชนิดในสกุล Cycas วงศ์ Cycadaceae เป็นไม้ต้น ลําต้นกลม สีดําขรุขระ ใบเล็กยาวเรียงถี่ ๆ บนแกนกลาง เช่น ปรงญี่ปุ่น (C. revoluta Thunb.) ใบใช้ทําพวงหรีด ปรงเขา (C. pectinata Griff.).
ปรด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก	[ปฺรด] เป็นคำกริยา หมายถึง วิ่ง, วิ่งแล่น, เช่น เร่งรถปรดปรึง. ในวงเล็บ มาจาก คำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๑.	ปรด [ปฺรด] ก. วิ่ง, วิ่งแล่น, เช่น เร่งรถปรดปรึง. (คําพากย์).
ปรตยักษ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[ปฺรดตะยัก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ประจักษ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตฺยกฺษ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี และมาจากภาษาบาลี ปจฺจกฺข เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่.	ปรตยักษ์ [ปฺรดตะยัก] (กลอน) ก. ประจักษ์. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
ปรตยาค เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	[ปฺรดตะยาก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ประจาค, บริจาค. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตฺยาค เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย และมาจากภาษาบาลี ปริจฺจาค เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย.	ปรตยาค [ปฺรดตะยาก] (กลอน) ก. ประจาค, บริจาค. (ส. ปฺรตฺยาค; ป. ปริจฺจาค).
ปรตเยก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	[ปฺรดตะเยก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปัจเจก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรเตฺยก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่ และมาจากภาษาบาลี ปจฺเจก เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-กอ-ไก่.	ปรตเยก [ปฺรดตะเยก] (กลอน) ว. ปัจเจก. (ส. ปฺรเตฺยก; ป. ปจฺเจก).
ปรน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-นอ-หนู	[ปฺรน] เป็นคำกริยา หมายถึง บํารุงเลี้ยงดูให้สมบูรณ์.	ปรน [ปฺรน] ก. บํารุงเลี้ยงดูให้สมบูรณ์.
ปรนปรือ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	[ปฺรนปฺรือ] เป็นคำกริยา หมายถึง บํารุงเลี้ยงดูให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น.	ปรนปรือ [ปฺรนปฺรือ] ก. บํารุงเลี้ยงดูให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น.
ปรนเปรอ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง	[ปฺรนเปฺรอ] เป็นคำกริยา หมายถึง บํารุงบําเรอเลี้ยงดู, เลี้ยงดูด้วยการเอาอกเอาใจ.	ปรนเปรอ [ปฺรนเปฺรอ] ก. บํารุงบําเรอเลี้ยงดู, เลี้ยงดูด้วยการเอาอกเอาใจ.
ปรนนิบัติ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ปฺรนนิบัด] เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใจใส่คอยปฏิบัติรับใช้, ปรนนิบัติวัตถาก ก็ว่า.	ปรนนิบัติ [ปฺรนนิบัด] ก. เอาใจใส่คอยปฏิบัติรับใช้, ปรนนิบัติวัตถาก ก็ว่า.
ปรนิมมิตวสวัตดี เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สอ-เสือ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	[ปะระนิมมิตตะวะสะวัดดี, ปอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๖ แห่งสวรรค์ ๖ ชั้น ได้แก่ จาตุมหาราชหรือจาตุมหาราชิกหรือจาตุมหาราชิกา ดาวดึงส์ ยามา ดุสิต นิมมานรดี และปรนิมมิตวสวัตดี, มีท้าววสวัตดีมารเป็นผู้ครอง.	ปรนิมมิตวสวัตดี [ปะระนิมมิตตะวะสะวัดดี, ปอระ–] น. ชื่อสวรรค์ชั้นที่ ๖ แห่งสวรรค์ ๖ ชั้น ได้แก่ จาตุมหาราชหรือจาตุมหาราชิกหรือจาตุมหาราชิกา ดาวดึงส์ ยามา ดุสิต นิมมานรดี และปรนิมมิตวสวัตดี, มีท้าววสวัตดีมารเป็นผู้ครอง.
ปรบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้	[ปฺรบ] เป็นคำกริยา หมายถึง เอาฝ่ามือตบกันหลาย ๆ ครั้งให้เกิดเสียงเพื่อแสดงความยินดีเป็นต้น ในคําว่า ปรบมือ, ตบมือ ก็ว่า; ตี เช่น ไก่ปรบปีก ช้างปรบหู.	ปรบ [ปฺรบ] ก. เอาฝ่ามือตบกันหลาย ๆ ครั้งให้เกิดเสียงเพื่อแสดงความยินดีเป็นต้น ในคําว่า ปรบมือ, ตบมือ ก็ว่า; ตี เช่น ไก่ปรบปีก ช้างปรบหู.
ปรบไก่ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงพื้นเมืองอย่างหนึ่ง ใช้ตบมือเป็นจังหวะ และว่าแก้กันอย่างเพลงฉ่อย, ชื่อหน้าทับประกอบเพลงดนตรีแบบหนึ่ง.	ปรบไก่ น. ชื่อเพลงพื้นเมืองอย่างหนึ่ง ใช้ตบมือเป็นจังหวะ และว่าแก้กันอย่างเพลงฉ่อย, ชื่อหน้าทับประกอบเพลงดนตรีแบบหนึ่ง.
ปรบมือให้ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่อง, สรรเสริญ.	ปรบมือให้ (สำ) ก. ยกย่อง, สรรเสริญ.
ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ปะระมะ–, ปอระมะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างยิ่ง (ใช้นําหน้าคําอื่นโดยมาก). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปรม– [ปะระมะ–, ปอระมะ–] ว. อย่างยิ่ง (ใช้นําหน้าคําอื่นโดยมาก). (ป.).
ปรมัตถ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด	[ปะระมัด, ปอระมัด] เป็นคำนาม หมายถึง ประโยชน์อย่างยิ่ง, เนื้อความอย่างยิ่ง, ความจริงอันเป็นที่สุด; ชื่อพระอภิธรรมปิฎก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลึกซึ้งยากที่ปุถุชนจะเข้าใจได้ เช่น นี่เป็นเรื่องปรมัตถ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ปรมัตถ์ [ปะระมัด, ปอระมัด] น. ประโยชน์อย่างยิ่ง, เนื้อความอย่างยิ่ง, ความจริงอันเป็นที่สุด; ชื่อพระอภิธรรมปิฎก. ว. ลึกซึ้งยากที่ปุถุชนจะเข้าใจได้ เช่น นี่เป็นเรื่องปรมัตถ์. (ป.).
ปรมาจารย์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ปะระมาจาน, ปอระมาจาน] เป็นคำนาม หมายถึง อาจารย์ผู้เป็นเอกหรือยอดเยี่ยมในทางวิชาใดวิชาหนึ่ง.	ปรมาจารย์ [ปะระมาจาน, ปอระมาจาน] น. อาจารย์ผู้เป็นเอกหรือยอดเยี่ยมในทางวิชาใดวิชาหนึ่ง.
ปรมาณู เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อู	[ปะระ–, ปอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของสารที่มีขนาดเล็กที่สุดจนไม่สามารถจะแยกย่อยได้อีกด้วยวิธีเคมี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปรมาณุ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อุ.	ปรมาณู [ปะระ–, ปอระ–] น. ส่วนของสารที่มีขนาดเล็กที่สุดจนไม่สามารถจะแยกย่อยได้อีกด้วยวิธีเคมี. (ป., ส. ปรมาณุ).
ปรมาตมัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	[ปะระมาดตะมัน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในปรัชญา เป็นคำนาม หมายถึง อาตมันสูงสุด เป็นต้นกําเนิดและที่รวมของทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปรม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า + อาตฺมนฺ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-พิน-ทุ .	ปรมาตมัน [ปะระมาดตะมัน] (ปรัชญา) น. อาตมันสูงสุด เป็นต้นกําเนิดและที่รวมของทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาล. (ส. ปรม + อาตฺมนฺ).
ปรมาภิไธย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทง-ยอ-ยัก	[ปะระมาพิไท, ปอระมาพิไท] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อ (ใช้เฉพาะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว) เช่น ในพระปรมาภิไธย ทรงลงพระปรมาภิไธย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปรมาภิเธยฺย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ปรมาภิไธย [ปะระมาพิไท, ปอระมาพิไท] น. ชื่อ (ใช้เฉพาะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว) เช่น ในพระปรมาภิไธย ทรงลงพระปรมาภิไธย. (ป. ปรมาภิเธยฺย).
ปรมาภิเษก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่	[ปะระ–, ปอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง อภิเษกอย่างยิ่ง คือ การตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปรมาภิเษก [ปะระ–, ปอระ–] น. อภิเษกอย่างยิ่ง คือ การตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ส.).
ปรมินทร์, ปรเมนทร์ ปรมินทร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด ปรเมนทร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[ปะระมิน, ปอระมิน, ปะระเมน, ปอระเมน] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปรมินทร์, ปรเมนทร์ [ปะระมิน, ปอระมิน, ปะระเมน, ปอระเมน] น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง. (ส.).
ปรเมศวร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[ปะระเมด] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง คือ พระอิศวร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปรเมศวร์ [ปะระเมด] น. ผู้เป็นใหญ่ยิ่ง คือ พระอิศวร. (ส.).
ปรเมษฐ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ทัน-ทะ-คาด	[ปะระเมด, ปอระเมด] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สูงสุด คือ พระพรหม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ปรเมษฐ์ [ปะระเมด, ปอระเมด] น. ผู้สูงสุด คือ พระพรหม. (ส.).
ปรมัตถ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมัตถ์ ดู ปรม–.
ปรมาจารย์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมาจารย์ ดู ปรม–.
ปรมาณู เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อู	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมาณู ดู ปรม–.
ปรมาตมัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมาตมัน ดู ปรม–.
ปรมาภิไธย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทง-ยอ-ยัก	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมาภิไธย ดู ปรม–.
ปรมาภิเษก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมาภิเษก ดู ปรม–.
ปรมินทร์, ปรเมนทร์ ปรมินทร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด ปรเมนทร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรมินทร์, ปรเมนทร์ ดู ปรม–.
ปรเมศวร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรเมศวร์ ดู ปรม–.
ปรเมษฐ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ทัน-ทะ-คาด	ดู ปรม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	ปรเมษฐ์ ดู ปรม–.
ปรเมหะ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	[ปะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์หมอว่าด้วยโรคเกิดแต่นํ้าเบา (น้ำปัสสาวะ).	ปรเมหะ [ปะระ–] น. ชื่อคัมภีร์หมอว่าด้วยโรคเกิดแต่นํ้าเบา (น้ำปัสสาวะ).
ปรวด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	[ปะหฺรวด] เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อที่เป็นโรค มีลักษณะเป็นก้อนแข็งอยู่ใต้ผิวหนัง; ชื่อหมอช้าง.	ปรวด ๑ [ปะหฺรวด] น. เนื้อที่เป็นโรค มีลักษณะเป็นก้อนแข็งอยู่ใต้ผิวหนัง; ชื่อหมอช้าง.
ปรวด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	[ปะหฺรวด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง โปรด.	ปรวด ๒ [ปะหฺรวด] (กลอน) ก. โปรด.
ปรวนแปร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ	[ปฺรวนแปฺร] เป็นคำกริยา หมายถึง เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่อยู่ที่เป็นปรกติ เช่น อากาศปรวนแปร, รวนเร เช่น ใจปรวนแปร, แปรปรวน ก็ว่า.	ปรวนแปร [ปฺรวนแปฺร] ก. เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่อยู่ที่เป็นปรกติ เช่น อากาศปรวนแปร, รวนเร เช่น ใจปรวนแปร, แปรปรวน ก็ว่า.
ปรศุ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อุ	[ปะระสุ] เป็นคำนาม หมายถึง ขวาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ผรสุ เขียนว่า ผอ-ผึ้ง-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ.	ปรศุ [ปะระสุ] น. ขวาน. (ส.; ป. ผรสุ).
ปรสิต, ปรสิต– ปรสิต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า ปรสิต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[ปะระสิด, ปะระสิดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง (แพทย์) สัตว์พวกพยาธิที่อาศัยอยู่ในมนุษย์และสัตว์; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในการเกษตรกรรม หมายถึง ตัวเบียน เช่น กาฝาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ parasite เขียนว่า พี-เอ-อา-เอ-เอส-ไอ-ที-อี.	ปรสิต, ปรสิต– [ปะระสิด, ปะระสิดตะ–] น. (แพทย์) สัตว์พวกพยาธิที่อาศัยอยู่ในมนุษย์และสัตว์; (เกษตร) ตัวเบียน เช่น กาฝาก. (อ. parasite).
ปรสิตวิทยา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[ปะระสิดตะวิดทะยา, ปะระสิดวิดทะยา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในแพทยศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง วิชาที่ว่าด้วยพยาธิ.	ปรสิตวิทยา [ปะระสิดตะวิดทะยา, ปะระสิดวิดทะยา] (แพทย์) น. วิชาที่ว่าด้วยพยาธิ.
ปร๋อ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง	[ปฺร๋อ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นกบินเร็ว, โดยปริยายหมายความว่า เร็ว, แคล่วคล่อง, ว่องไว, ไม่ติดขัด, เช่น วิ่งปร๋อ พูดไทยได้ปร๋อ.	ปร๋อ [ปฺร๋อ] ว. อาการที่นกบินเร็ว, โดยปริยายหมายความว่า เร็ว, แคล่วคล่อง, ว่องไว, ไม่ติดขัด, เช่น วิ่งปร๋อ พูดไทยได้ปร๋อ.
ปรองดอง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-งอ-งู	[ปฺรอง–] เป็นคำกริยา หมายถึง ออมชอม, ประนีประนอม, ยอมกัน, ไม่แก่งแย่งกัน, ตกลงกันด้วยความไกล่เกลี่ย, ตกลงกันด้วยไมตรีจิต.	ปรองดอง [ปฺรอง–] ก. ออมชอม, ประนีประนอม, ยอมกัน, ไม่แก่งแย่งกัน, ตกลงกันด้วยความไกล่เกลี่ย, ตกลงกันด้วยไมตรีจิต.
ปรอด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	[ปะหฺรอด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Pycnonotidae สีเหลืองหม่น กินผลไม้และแมลง มีหลายชนิด เช่น ปรอดสวน (Pycnonotus blanfordi) ปรอดหน้านวล (P. goiavier), กรอด ก็เรียก, บางทีเขียนเป็น กระหรอด หรือ กะหรอด.	ปรอด [ปะหฺรอด] น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Pycnonotidae สีเหลืองหม่น กินผลไม้และแมลง มีหลายชนิด เช่น ปรอดสวน (Pycnonotus blanfordi) ปรอดหน้านวล (P. goiavier), กรอด ก็เรียก, บางทีเขียนเป็น กระหรอด หรือ กะหรอด.
ปรอด ๆ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	[ปฺรอด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น เช่น ขี้ปรอด ๆ.	ปรอด ๆ [ปฺรอด] ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น ขี้ปรอด ๆ.
ปรอท เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ทอ-ทะ-หาน	[ปะหฺรอด] เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๘๐ สัญลักษณ์ Hg เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของเหลว สีเงิน แข็งตัวที่ -๓๘.๓๖°ซ. เดือดที่ ๓๕๗°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปทําเทอร์โมมิเตอร์ บารอมิเตอร์ โลหะเจือซึ่งเรียกว่า อะมัลกัม (amalgam) ใช้ในงานทันตกรรมและทําเครื่องมือวิทยาศาสตร์อื่น ๆ สารประกอบของปรอทเป็นพิษ แต่บางอย่างใช้เป็นยาได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ mercury เขียนว่า เอ็ม-อี-อา-ซี-ยู-อา-วาย; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เครื่องวัดอุณหภูมิ; โดยปริยายหมายถึงอาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็วว่องไว เช่น ไวเป็นปรอท. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ปารท เขียนว่า ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน.	ปรอท [ปะหฺรอด] น. ธาตุลําดับที่ ๘๐ สัญลักษณ์ Hg เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของเหลว สีเงิน แข็งตัวที่ -๓๘.๓๖°ซ. เดือดที่ ๓๕๗°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปทําเทอร์โมมิเตอร์ บารอมิเตอร์ โลหะเจือซึ่งเรียกว่า อะมัลกัม (amalgam) ใช้ในงานทันตกรรมและทําเครื่องมือวิทยาศาสตร์อื่น ๆ สารประกอบของปรอทเป็นพิษ แต่บางอย่างใช้เป็นยาได้. (อ. mercury); (ปาก) เครื่องวัดอุณหภูมิ; โดยปริยายหมายถึงอาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็วว่องไว เช่น ไวเป็นปรอท. (ป., ส. ปารท).
ปรอย, ปรอย ๆ ๑ ปรอย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ปรอย ๆ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	[ปฺรอย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่แสดงอาการเศร้า (ใช้แก่ตา) เช่น ทําตาปรอย.	ปรอย, ปรอย ๆ ๑ [ปฺรอย] ว. ที่แสดงอาการเศร้า (ใช้แก่ตา) เช่น ทําตาปรอย.
ปรอย ๆ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก ความหมายที่ ๒	[ปฺรอย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ตกเป็นระยะ ๆ ไม่หนาเม็ด (ใช้แก่ฝนตก) เช่น ฝนตกปรอย ๆ.	ปรอย ๆ ๒ [ปฺรอย] ว. ที่ตกเป็นระยะ ๆ ไม่หนาเม็ด (ใช้แก่ฝนตก) เช่น ฝนตกปรอย ๆ.
ประ– เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	[ปฺระ]ใช้เติมหน้าคําอื่นเพื่อให้คําหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คําที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.	ประ– ๑ [ปฺระ] ใช้เติมหน้าคําอื่นเพื่อให้คําหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คําที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.
ประ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	[ปฺระ] เป็นคำกริยา หมายถึง ปะทะ เช่น ประหมัด, กระทบ, ระ, เช่น ผมประบ่า.	ประ ๒ [ปฺระ] ก. ปะทะ เช่น ประหมัด, กระทบ, ระ, เช่น ผมประบ่า.
ประคารม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีฝีปากกัน.	ประคารม ก. ตีฝีปากกัน.
ประ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๓	[ปฺระ] เป็นคำกริยา หมายถึง ทำให้เป็นจุด ๆ เช่น ประไข่ปลา, ทำให้เป็นจุด ๆ หรือเม็ด ๆ ทั่วไปอย่างประแป้ง.	ประ ๓ [ปฺระ] ก. ทำให้เป็นจุด ๆ เช่น ประไข่ปลา, ทำให้เป็นจุด ๆ หรือเม็ด ๆ ทั่วไปอย่างประแป้ง.
ประแป้ง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แตะหน้าหรือตัวให้เป็นจุด ๆ ด้วยแป้งนวลผสมนํ้า.	ประแป้ง ก. แตะหน้าหรือตัวให้เป็นจุด ๆ ด้วยแป้งนวลผสมนํ้า.
ประโปรย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ยอ-ยัก	[–โปฺรย] เป็นคำกริยา หมายถึง ทำน้ำให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ประโปรยน้ำจากพระสุหร่าย.	ประโปรย [–โปฺรย] ก. ทำน้ำให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ประโปรยน้ำจากพระสุหร่าย.
ประพรม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[–พฺรม] เป็นคำกริยา หมายถึง ประโปรยด้วยสิ่งที่มีลักษณะเป็นน้ำ เช่น ประพรมน้ำมนต์ เอาน้ำอบประพรมอัฐิ.	ประพรม [–พฺรม] ก. ประโปรยด้วยสิ่งที่มีลักษณะเป็นน้ำ เช่น ประพรมน้ำมนต์ เอาน้ำอบประพรมอัฐิ.
ประวิสรรชนีย์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ปฺระวิสันชะนี] เป็นคำกริยา หมายถึง ใส่เครื่องหมายวิสรรชนีย์.	ประวิสรรชนีย์ [ปฺระวิสันชะนี] ก. ใส่เครื่องหมายวิสรรชนีย์.
ประ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๔	[ปฺระ] ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้และภาษามลายู เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกระ. ในวงเล็บ ดู กระ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒.	ประ ๔ [ปฺระ] (ถิ่น–ปักษ์ใต้, มลายู) น. ลูกกระ. (ดู กระ ๒).
ประ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๕	[ปฺระ]ดู กระ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๓.	ประ ๕ [ปฺระ] ดู กระ ๓.
ประกบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง แนบชิดกัน, ทาบกัน, เช่น ขนมครก ๒ ฝาประกบกัน ไม้ไผ่ ๒ ซีกประกบกัน.	ประกบ ก. แนบชิดกัน, ทาบกัน, เช่น ขนมครก ๒ ฝาประกบกัน ไม้ไผ่ ๒ ซีกประกบกัน.
ประกบตัว เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดตามอย่างใกล้ชิด เช่น ตํารวจประกบตัวผู้ร้าย, คุมตัวอย่างใกล้ชิด เช่น ประกบตัวผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามในการเล่นฟุตบอลเป็นต้น.	ประกบตัว ก. ติดตามอย่างใกล้ชิด เช่น ตํารวจประกบตัวผู้ร้าย, คุมตัวอย่างใกล้ชิด เช่น ประกบตัวผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามในการเล่นฟุตบอลเป็นต้น.
ประกฤต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-รอ-รึ-ตอ-เต่า	[–กฺริด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ทํา, ทํามาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกฺฤต เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-รึ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี ปกต เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ตอ-เต่า.	ประกฤต [–กฺริด] (แบบ) ก. ทํา, ทํามาก. (ส. ปฺรกฺฤต; ป. ปกต).
ประกฤติ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-รอ-รึ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[–กฺริด, –กฺริติ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง มูลเดิม, ที่เกิด, รากเหง้า; ความเป็นไปตามธรรมดา, ความเป็นไปตามปรกติ, ลักษณะ; กฎ, เกณฑ์, แบบเดิม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกฺฤติ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-รึ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี ปกติ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ประกฤติ [–กฺริด, –กฺริติ] (แบบ) น. มูลเดิม, ที่เกิด, รากเหง้า; ความเป็นไปตามธรรมดา, ความเป็นไปตามปรกติ, ลักษณะ; กฎ, เกณฑ์, แบบเดิม. (ส. ปฺรกฺฤติ; ป. ปกติ).
ประกล เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ประการ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่าง.	ประกล น. ประการ. ว. ต่าง.
ประกวด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง แข่งขันเพื่อเลือกเฟ้นเอาดี โดยมีการตัดสิน เช่น ประกวดนางงาม ประกวดบทความ.	ประกวด ก. แข่งขันเพื่อเลือกเฟ้นเอาดี โดยมีการตัดสิน เช่น ประกวดนางงาม ประกวดบทความ.
ประกวดประขัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แข่งสู้อวดกัน เช่น แต่งตัวประกวดประขันกัน.	ประกวดประขัน ก. แข่งสู้อวดกัน เช่น แต่งตัวประกวดประขันกัน.
ประกวดราคา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เสนอราคาแข่งขันกัน.	ประกวดราคา ก. เสนอราคาแข่งขันกัน.
ประกอบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาชิ้นส่วนต่าง ๆ มารวมหรือคุมกันเข้าเป็นรูปร่างตามที่ต้องการ เช่น ประกอบรถยนต์; ทํา เช่น ประกอบอาชีพ ประกอบธุรกิจ; ประสมหรือปรุงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เช่น ประกอบยา; เสริม, เพิ่มเติม, เช่น อธิบายประกอบ.	ประกอบ ก. เอาชิ้นส่วนต่าง ๆ มารวมหรือคุมกันเข้าเป็นรูปร่างตามที่ต้องการ เช่น ประกอบรถยนต์; ทํา เช่น ประกอบอาชีพ ประกอบธุรกิจ; ประสมหรือปรุงเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เช่น ประกอบยา; เสริม, เพิ่มเติม, เช่น อธิบายประกอบ.
ประกอบด้วย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง มี, มีมาก, เช่น ประกอบด้วยเมตตา, กอบด้วย ก็ว่า.	ประกอบด้วย ก. มี, มีมาก, เช่น ประกอบด้วยเมตตา, กอบด้วย ก็ว่า.
ประกอบอาหาร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําหรือปรุงแต่งอาหารต่าง ๆ.	ประกอบอาหาร ก. ทําหรือปรุงแต่งอาหารต่าง ๆ.
ประกัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รับรองว่าจะรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้น, รับรองว่าจะมีหรือไม่มีเหตุการณ์นั้น ๆ. เป็นคำนาม หมายถึง หลักทรัพย์ที่ให้ไว้เป็นเครื่องรับรอง.	ประกัน ก. รับรองว่าจะรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้น, รับรองว่าจะมีหรือไม่มีเหตุการณ์นั้น ๆ. น. หลักทรัพย์ที่ให้ไว้เป็นเครื่องรับรอง.
ประกันชีวิต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัญญาประกันภัยชนิดหนึ่ง ซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่า ผู้รับประกันภัย ตกลงจะใช้เงินจํานวนหนึ่งให้แก่ผู้รับประโยชน์โดยอาศัยความทรงชีพ หรือมรณะของบุคคลคนหนึ่ง และในการนี้ผู้เอาประกันภัยตกลงจะส่งเงินซึ่งเรียกว่า เบี้ยประกันภัย ให้แก่ผู้รับประกันภัย, สัญญาประกันชีวิต ก็เรียก. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทําสัญญาประกันชีวิต.	ประกันชีวิต (กฎ) น. ชื่อสัญญาประกันภัยชนิดหนึ่ง ซึ่งบุคคลคนหนึ่งเรียกว่า ผู้รับประกันภัย ตกลงจะใช้เงินจํานวนหนึ่งให้แก่ผู้รับประโยชน์โดยอาศัยความทรงชีพ หรือมรณะของบุคคลคนหนึ่ง และในการนี้ผู้เอาประกันภัยตกลงจะส่งเงินซึ่งเรียกว่า เบี้ยประกันภัย ให้แก่ผู้รับประกันภัย, สัญญาประกันชีวิต ก็เรียก. (ปาก) ก. ทําสัญญาประกันชีวิต.
ประกันเชิงลา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ประกันตัวออกมาจากที่คุมขังได้เป็นคราว ๆ คราวละ ๓ วัน หรือ ๗ วัน.	ประกันเชิงลา (โบ) ก. ประกันตัวออกมาจากที่คุมขังได้เป็นคราว ๆ คราวละ ๓ วัน หรือ ๗ วัน.
ประกันภัย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับประกันภัย ตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดแทนหรือใช้เงินจํานวนหนึ่งให้ในกรณีที่หากมีวินาศภัยขึ้น หรือในเหตุอย่างอื่นในอนาคตดังได้ระบุไว้ในสัญญา และในการนี้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้เอาประกันภัย ตกลงจะส่งเงินซึ่งเรียกว่า เบี้ยประกันภัย, สัญญาประกันภัย ก็เรียก.	ประกันภัย (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับประกันภัย ตกลงจะใช้ค่าสินไหมทดแทนหรือใช้เงินจํานวนหนึ่งให้ในกรณีที่หากมีวินาศภัยขึ้น หรือในเหตุอย่างอื่นในอนาคตดังได้ระบุไว้ในสัญญา และในการนี้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้เอาประกันภัย ตกลงจะส่งเงินซึ่งเรียกว่า เบี้ยประกันภัย, สัญญาประกันภัย ก็เรียก.
ประกับ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกอบเข้าทั้ง ๒ ข้างเพื่อให้แน่น.	ประกับ ๑ ก. ประกอบเข้าทั้ง ๒ ข้างเพื่อให้แน่น.
ประกับ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง วัตถุใช้แทนเงินปลีก ขนาดเท่าเหรียญมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๑ นิ้ว ทําด้วยดินเผาตีตราต่าง ๆ.	ประกับ ๒ (โบ) น. วัตถุใช้แทนเงินปลีก ขนาดเท่าเหรียญมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ ๑ นิ้ว ทําด้วยดินเผาตีตราต่าง ๆ.
ประกาย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากวัตถุที่ลุกเป็นไฟ เช่น ประกายลูกไฟ, แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากของแข็งบางอย่างที่กระทบกันอย่างแรง เช่น ดาบกระทบกันเป็นประกาย ตีเหล็กไฟเป็นประกาย, ความแวววาวที่เหลี่ยมเพชรเป็นต้นกระทบแสง, แสงแปลบปลาบอย่างแสงฟ้าแลบ, โดยปริยายหมายถึงแสงที่มีลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตาเป็นประกาย, แสงสะท้อนจากสิ่งที่เป็นมันเป็นเงา เช่น ประกายแสงจากกระเบื้องหลังคาโบสถ์. (แผลงมาจาก ผกาย).	ประกาย น. แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากวัตถุที่ลุกเป็นไฟ เช่น ประกายลูกไฟ, แสงที่เห็นกระเด็นกระจายออกจากของแข็งบางอย่างที่กระทบกันอย่างแรง เช่น ดาบกระทบกันเป็นประกาย ตีเหล็กไฟเป็นประกาย, ความแวววาวที่เหลี่ยมเพชรเป็นต้นกระทบแสง, แสงแปลบปลาบอย่างแสงฟ้าแลบ, โดยปริยายหมายถึงแสงที่มีลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตาเป็นประกาย, แสงสะท้อนจากสิ่งที่เป็นมันเป็นเงา เช่น ประกายแสงจากกระเบื้องหลังคาโบสถ์. (แผลงมาจาก ผกาย).
ประกายพรึก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	[ปฺระกายพฺรึก] เป็นคำนาม หมายถึง ดาวรุ่ง คือ ดาวพระศุกร์ที่เห็นในเวลาเช้ามืด, ถ้าเห็นในเวลาหัวคํ่า เรียกว่า ดาวประจําเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ผกาย เขียนว่า ผอ-ผึ้ง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ว่า ดาว + พรึก เขียนว่า พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่ ว่า รุ่ง .	ประกายพรึก [ปฺระกายพฺรึก] น. ดาวรุ่ง คือ ดาวพระศุกร์ที่เห็นในเวลาเช้ามืด, ถ้าเห็นในเวลาหัวคํ่า เรียกว่า ดาวประจําเมือง. (ข. ผกาย ว่า ดาว + พรึก ว่า รุ่ง).
ประการ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง อย่าง เช่น จะทําประการไร, ชนิด เช่น หลายประการ; ทํานอง, แบบ, เช่น ด้วยประการฉะนี้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรการ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี ปการ เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	ประการ น. อย่าง เช่น จะทําประการไร, ชนิด เช่น หลายประการ; ทํานอง, แบบ, เช่น ด้วยประการฉะนี้. (ส. ปฺรการ; ป. ปการ).
ประกาศ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	เป็นคำกริยา หมายถึง ป่าวร้อง, แจ้งให้ทราบ, เช่น ประกาศงานบุญงานกุศล. เป็นคำนาม หมายถึง ข้อความที่แจ้งให้ทราบทั่วกัน เช่น ประกาศของวัด ประกาศของบริษัท; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ข้อความที่ทางราชการแจ้งให้ประชาชนทราบหรือวางแนวทางให้ปฏิบัติ เช่น ประกาศพระบรมราชโองการ ประกาศกระทรวง ประกาศสํานักนายกรัฐมนตรี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกาศ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา และมาจากภาษาบาลี ปกาส เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ.	ประกาศ ก. ป่าวร้อง, แจ้งให้ทราบ, เช่น ประกาศงานบุญงานกุศล. น. ข้อความที่แจ้งให้ทราบทั่วกัน เช่น ประกาศของวัด ประกาศของบริษัท; (กฎ) ข้อความที่ทางราชการแจ้งให้ประชาชนทราบหรือวางแนวทางให้ปฏิบัติ เช่น ประกาศพระบรมราชโองการ ประกาศกระทรวง ประกาศสํานักนายกรัฐมนตรี. (ส. ปฺรกาศ; ป. ปกาส).
ประกาศก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่	[ปฺระกาสก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ประกาศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกาศก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่.	ประกาศก [ปฺระกาสก] (แบบ) น. ผู้ประกาศ. (ส. ปฺรกาศก).
ประกาศนียบัตร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ปฺระกาสะนียะบัด, ปฺระกาดสะนียะบัด] เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารแสดงคุณวุฒิ ตามปรกติตํ่ากว่าระดับอุดมศึกษา.	ประกาศนียบัตร [ปฺระกาสะนียะบัด, ปฺระกาดสะนียะบัด] น. เอกสารแสดงคุณวุฒิ ตามปรกติตํ่ากว่าระดับอุดมศึกษา.
ประกาศิต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง คําสั่งเด็ดขาด, คําพูดที่ศักดิ์สิทธิ์.	ประกาศิต น. คําสั่งเด็ดขาด, คําพูดที่ศักดิ์สิทธิ์.
ประกำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง รัด, ตรึงให้แน่น, เช่น ประกําตรึงด้วยเพชรแน่นหนา. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์กุมาร.	ประกำ ก. รัด, ตรึงให้แน่น, เช่น ประกําตรึงด้วยเพชรแน่นหนา. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
ประกิด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกอบ, ประกับ, ประดับ.	ประกิด ก. ประกอบ, ประกับ, ประดับ.
ประกิต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง แจ้งความ, ประกาศ, แสดง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประกิต (แบบ) ก. แจ้งความ, ประกาศ, แสดง. (ส.).
ประกีรณกะ, ประเกียรณกะ ประกีรณกะ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ ประเกียรณกะ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-นอ-เนน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรกีรฺณก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน-กอ-ไก่ และมาจากภาษาบาลี ปกิณฺณก เขียนว่า ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน-กอ-ไก่.	ประกีรณกะ, ประเกียรณกะ [ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).
ประแกก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกร้าวกัน, วิวาทกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ปฺรแกก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-กอ-ไก่ ว่า เถียงกัน .	ประแกก ก. แตกร้าวกัน, วิวาทกัน. (ข. ปฺรแกก ว่า เถียงกัน).
ประคด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องคาดเอวหรืออกของพระภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นสายถักเป็นแผ่นสําหรับคาดเอว เรียกว่า ประคดเอว, ถ้าเป็นผืนผ้าสําหรับคาดอก เรียกว่า ประคดอก, รัดประคด ก็เรียก; ผ้าสําหรับคาดเอวทับเครื่องแบบขุนนางสมัยโบราณ.	ประคด น. เครื่องคาดเอวหรืออกของพระภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นสายถักเป็นแผ่นสําหรับคาดเอว เรียกว่า ประคดเอว, ถ้าเป็นผืนผ้าสําหรับคาดอก เรียกว่า ประคดอก, รัดประคด ก็เรียก; ผ้าสําหรับคาดเอวทับเครื่องแบบขุนนางสมัยโบราณ.
ประคนธรรพ, ประคนธรรพ์ ประคนธรรพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-พาน ประคนธรรพ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด	[ปฺระคนทับ, ปฺระคนทัน]ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์ ประโคนธรรพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-พาน ประโคนธรรพ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด .	ประคนธรรพ, ประคนธรรพ์ [ปฺระคนทับ, ปฺระคนทัน] ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์.
ประคบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกผ้าที่ห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ อังไฟแล้วนาบหรือคลึงบริเวณที่ปวดว่า ลูกประคบ. เป็นคำกริยา หมายถึง นาบหรือกดคลึงด้วยลูกประคบ.	ประคบ ว. เรียกผ้าที่ห่อเครื่องยาผูกเป็นลูกกลม ๆ อังไฟแล้วนาบหรือคลึงบริเวณที่ปวดว่า ลูกประคบ. ก. นาบหรือกดคลึงด้วยลูกประคบ.
ประคบประหงม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-งอ-งู-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ทะนุถนอม, ฟูมฟักรักษา.	ประคบประหงม ก. ทะนุถนอม, ฟูมฟักรักษา.
ประคอง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พยุงให้ทรงตัวอยู่ เช่น ประคองตัวเอง, ช่วยพยุงไม่ให้เซไม่ให้ล้มเป็นต้น เช่น ประคองคนเจ็บให้ลุก ประคองคนแก่เดิน, ระมัดระวังไม่ให้หกหรือพลั้งพลาด เช่น ประคองชามแกงให้ดี, โอบรัดเบา ๆ เช่น หนุ่มสาวเดินประคองกันไป; โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ประคองสถานการณ์บ้านเมืองไว้ให้ดี.	ประคอง ก. พยุงให้ทรงตัวอยู่ เช่น ประคองตัวเอง, ช่วยพยุงไม่ให้เซไม่ให้ล้มเป็นต้น เช่น ประคองคนเจ็บให้ลุก ประคองคนแก่เดิน, ระมัดระวังไม่ให้หกหรือพลั้งพลาด เช่น ประคองชามแกงให้ดี, โอบรัดเบา ๆ เช่น หนุ่มสาวเดินประคองกันไป; โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ประคองสถานการณ์บ้านเมืองไว้ให้ดี.
ประคับประคอง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง คอยระมัดระวังพยุงไว้, คอยบํารุงรักษา, ทะนุถนอมอย่างดี.	ประคับประคอง ก. คอยระมัดระวังพยุงไว้, คอยบํารุงรักษา, ทะนุถนอมอย่างดี.
ประคัลภ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความกล้า, ความสามารถ, ความคะนอง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คล่องแคล่ว, ประเปรียว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประคัลภ์ (แบบ) น. ความกล้า, ความสามารถ, ความคะนอง. ว. คล่องแคล่ว, ประเปรียว. (ส.).
ประคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลม ๆ ที่ร้อยเป็นพวงสําหรับเป็นเครื่องหมายการนับในเวลาบริกรรมภาวนาหรือสําหรับใช้เป็นเครื่องราง, เรียกเครื่องประดับที่ทําด้วยทองคําเป็นต้นมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.	ประคำ น. ลูกกลม ๆ ที่ร้อยเป็นพวงสําหรับเป็นเครื่องหมายการนับในเวลาบริกรรมภาวนาหรือสําหรับใช้เป็นเครื่องราง, เรียกเครื่องประดับที่ทําด้วยทองคําเป็นต้นมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.
ประคำร้อย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อฝีชนิดหนึ่งเกิดขึ้นบริเวณลําคอ เป็นเม็ดเรียงกันรอบคอ.	ประคำร้อย น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งเกิดขึ้นบริเวณลําคอ เป็นเม็ดเรียงกันรอบคอ.
ประคำไก่ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Drypetes roxburghii Wall. ในวงศ์ Euphorbiaceae ลําต้นและกิ่งก้านสีขาวนวล ใบหนาเป็นมัน ผลกลมรีสีขาวอมเทา ใช้ทํายาได้, มะคําไก่ ก็เรียก.	ประคำไก่ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Drypetes roxburghii Wall. ในวงศ์ Euphorbiaceae ลําต้นและกิ่งก้านสีขาวนวล ใบหนาเป็นมัน ผลกลมรีสีขาวอมเทา ใช้ทํายาได้, มะคําไก่ ก็เรียก.
ประคำดีควาย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Sapindus วงศ์ Sapindaceae คือ ชนิด S. trifoliatus L. ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๔–๖ ใบ และชนิด S. rarak A. DC. มีใบย่อย ๑๔–๓๐ ใบ ทั้ง ๒ ชนิดผลกลมขนาดผลพุทรา ใช้ทํายาได้ เมื่อชงกับนํ้าร้อน ใช้ซักผ้าไหมหรือล้างเครื่องเพชรแทนสบู่ได้, มะคําดีควาย หรือ มะซัก ก็เรียก.	ประคำดีควาย น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Sapindus วงศ์ Sapindaceae คือ ชนิด S. trifoliatus L. ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๔–๖ ใบ และชนิด S. rarak A. DC. มีใบย่อย ๑๔–๓๐ ใบ ทั้ง ๒ ชนิดผลกลมขนาดผลพุทรา ใช้ทํายาได้ เมื่อชงกับนํ้าร้อน ใช้ซักผ้าไหมหรือล้างเครื่องเพชรแทนสบู่ได้, มะคําดีควาย หรือ มะซัก ก็เรียก.
ประคิ่น, ประคิ่นวินชา ประคิ่น เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู ประคิ่นวินชา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ประจง, ค่อย ๆ ทําให้เรียบร้อย, ประคอง.	ประคิ่น, ประคิ่นวินชา ก. ประจง, ค่อย ๆ ทําให้เรียบร้อย, ประคอง.
ประคุณ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง คล่องแคล่ว, ชํานาญ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรคุณ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน ว่า ตรง, สัตย์ซื่อ, ซื่อตรง และมาจากภาษาบาลี ปคุณ เขียนว่า ปอ-ปลา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน.	ประคุณ (แบบ) ก. คล่องแคล่ว, ชํานาญ. (ส. ปฺรคุณ ว่า ตรง, สัตย์ซื่อ, ซื่อตรง; ป. ปคุณ).
ประเคน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ถวายของพระโดยวิธียกส่งให้ตามพิธีการที่กําหนดไว้ เช่น ประเคนอาหาร; ส่งให้ถึงมือ (ใช้ในความแดกดัน) เช่น ต้องเอาไปประเคนให้จนถึงที่; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ตี เช่น ประเคนกระบาล ๓ ที.	ประเคน ก. ถวายของพระโดยวิธียกส่งให้ตามพิธีการที่กําหนดไว้ เช่น ประเคนอาหาร; ส่งให้ถึงมือ (ใช้ในความแดกดัน) เช่น ต้องเอาไปประเคนให้จนถึงที่; (ปาก) ตี เช่น ประเคนกระบาล ๓ ที.
ประเคราะห์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความเพียรที่แก่กล้า; การยกย่อง, การเชิดชู, ตรงข้ามกับ นิเคราะห์ ซึ่งแปลว่า การกําราบ, การลงโทษ, การข่มขี่. เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่อง, ประคับประคอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรคฺรห เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-เรือ-หอ-หีบ และมาจากภาษาบาลี ปคฺคห เขียนว่า ปอ-ปลา-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-หอ-หีบ.	ประเคราะห์ (แบบ) น. ความเพียรที่แก่กล้า; การยกย่อง, การเชิดชู, ตรงข้ามกับ นิเคราะห์ ซึ่งแปลว่า การกําราบ, การลงโทษ, การข่มขี่. ก. ยกย่อง, ประคับประคอง. (ส. ปฺรคฺรห; ป. ปคฺคห).
ประโคน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้นว่า เสาประโคน.	ประโคน ๑ น. เรียกเสาใหญ่ที่ปักหมายเขตแดนระหว่างประเทศหรือเมืองเป็นต้นว่า เสาประโคน.
ประโคน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้าง หลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและหน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง หมายถึง กระคน ก็ว่า.	ประโคน ๒ น. สายรัดจากใต้สัปคับไปที่อกช้าง หลังขาหน้า แล้วลอดมาบรรจบกันโยงใต้ท้องช้างและหน้าขาหน้าไปจากสายชนักที่คอช้าง, (กลอน) กระคน ก็ว่า.
ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์ ประโคนธรรพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-พาน ประโคนธรรพ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-พอ-พาน-ทัน-ทะ-คาด	[ปฺระโคนทับ, ปฺระโคนทัน] เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้าคนธรรพ์ผู้เป็นเจ้าแห่งการดนตรี ถือว่าเป็นครูปี่พาทย์, เขียนเป็น ประคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็มี.	ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์ [ปฺระโคนทับ, ปฺระโคนทัน] น. หัวหน้าคนธรรพ์ผู้เป็นเจ้าแห่งการดนตรี ถือว่าเป็นครูปี่พาทย์, เขียนเป็น ประคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็มี.
ประโคม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรเลงดนตรีเพื่อเป็นสัญญาณในพิธีบางอย่างเพื่อสักการบูชาหรือยกย่องเป็นต้น.	ประโคม ก. บรรเลงดนตรีเพื่อเป็นสัญญาณในพิธีบางอย่างเพื่อสักการบูชาหรือยกย่องเป็นต้น.
ประโคมข่าว เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ป่าวประกาศให้ครึกโครม.	ประโคมข่าว ก. ป่าวประกาศให้ครึกโครม.
ประจง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรจง, ทําให้ดี.	ประจง ก. บรรจง, ทําให้ดี.
ประจญ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ยอ-หยิง	[ปฺระจน] เป็นคำกริยา หมายถึง ต่อสู้, สู้รบ, ต้านทาน, ผจญ ก็ว่า.	ประจญ [ปฺระจน] ก. ต่อสู้, สู้รบ, ต้านทาน, ผจญ ก็ว่า.
ประจบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรจบ, เพิ่มให้ครบจํานวน, เช่น มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท; จดกัน, ใกล้ชิดติดต่อกัน, เช่น ปูกระดานให้ประจบกัน ทาง ๒ สายมาประจบกัน, ทําให้เข้ากันสนิท เช่น ติดกรอบหน้าต่างให้มุมประจบกัน.	ประจบ ๑ ก. บรรจบ, เพิ่มให้ครบจํานวน, เช่น มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท; จดกัน, ใกล้ชิดติดต่อกัน, เช่น ปูกระดานให้ประจบกัน ทาง ๒ สายมาประจบกัน, ทําให้เข้ากันสนิท เช่น ติดกรอบหน้าต่างให้มุมประจบกัน.
ประจบ ๒, ประจบประแจง ประจบ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้ ประจบประแจง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือทําให้เขารักเขาชอบ.	ประจบ ๒, ประจบประแจง ก. พูดหรือทําให้เขารักเขาชอบ.
ประจบสอพลอ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-พอ-พาน-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ประจบประแจงผู้บังคับบัญชาหรือผู้มีฐานะสูงกว่าด้วยการกล่าวร้ายป้ายสีผู้อื่นเป็นต้นเพื่อประโยชน์ของตน.	ประจบสอพลอ ก. ประจบประแจงผู้บังคับบัญชาหรือผู้มีฐานะสูงกว่าด้วยการกล่าวร้ายป้ายสีผู้อื่นเป็นต้นเพื่อประโยชน์ของตน.
ประจวบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง จําเพาะพอดี, สบเหมาะ, บังเอิญพบ, เช่น นํ้าเหนือหลากมาประจวบกับนํ้าทะเลหนุน นํ้าเลยท่วม.	ประจวบ ก. จําเพาะพอดี, สบเหมาะ, บังเอิญพบ, เช่น นํ้าเหนือหลากมาประจวบกับนํ้าทะเลหนุน นํ้าเลยท่วม.
ประจ๋อประแจ๋ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กะหนอกะแหน, ฉอเลาะ, อาการที่พูดเอาอกเอาใจหรือประจบประแจง.	ประจ๋อประแจ๋ ว. กะหนอกะแหน, ฉอเลาะ, อาการที่พูดเอาอกเอาใจหรือประจบประแจง.
ประจักษ–, ประจักษ์ ประจักษ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี ประจักษ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปรากฏชัด อาจเป็นทางตาหรือใจก็ได้ เช่น ประจักษ์แก่ตา ประจักษ์แก่ใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตฺยกฺษ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี และมาจากภาษาบาลี ปจฺจกฺข เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่.	ประจักษ–, ประจักษ์ ว. ปรากฏชัด อาจเป็นทางตาหรือใจก็ได้ เช่น ประจักษ์แก่ตา ประจักษ์แก่ใจ. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
ประจักษนิยม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[ปฺระจักสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ประสบการณ์นิยม.	ประจักษนิยม [ปฺระจักสะ–] น. ประสบการณ์นิยม.
ประจักษ์พยาน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.	ประจักษ์พยาน (กฎ) น. พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.
ประจัญ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	[ปฺระจัน] เป็นคำกริยา หมายถึง ปะทะต่อสู้, ผจัญ ก็ว่า.	ประจัญ [ปฺระจัน] ก. ปะทะต่อสู้, ผจัญ ก็ว่า.
ประจัญบาน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รบอย่างตะลุมบอน.	ประจัญบาน ก. รบอย่างตะลุมบอน.
ประจัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กั้นเป็นส่วนสัด เช่น ฝาประจันห้อง; ประชัน, ประเชิญ, เผชิญ, เช่น หันหน้าประจันกัน; เรียกไม้ที่ใช้คํ้าแคมเรือที่เบิกได้ที่แล้วเพื่อไม่ให้หุบว่า ไม้ประจัน.	ประจัน ก. กั้นเป็นส่วนสัด เช่น ฝาประจันห้อง; ประชัน, ประเชิญ, เผชิญ, เช่น หันหน้าประจันกัน; เรียกไม้ที่ใช้คํ้าแคมเรือที่เบิกได้ที่แล้วเพื่อไม่ให้หุบว่า ไม้ประจัน.
ประจันหน้า เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เผชิญหน้ากัน, อยู่ต่อหน้ากัน.	ประจันหน้า ก. เผชิญหน้ากัน, อยู่ต่อหน้ากัน.
ประจาก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง พรากไป, จากไป.	ประจาก ก. พรากไป, จากไป.
ประจาค เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	เป็นคำกริยา หมายถึง สละ, ให้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปริจฺจาค เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตฺยาค เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย.	ประจาค ก. สละ, ให้. (ป. ปริจฺจาค; ส. ปฺรตฺยาค).
ประจาน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกาศเปิดเผยความชั่วให้รู้ทั่วกันด้วยวิธีต่าง ๆ เช่น พูดประจาน ตัดหัวเสียบประจาน พาตระเวนประจานทั่วเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ผจาล เขียนว่า ผอ-ผึ้ง-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง ว่า ทําให้เข็ดหลาบ .	ประจาน ก. ประกาศเปิดเผยความชั่วให้รู้ทั่วกันด้วยวิธีต่าง ๆ เช่น พูดประจาน ตัดหัวเสียบประจาน พาตระเวนประจานทั่วเมือง. (ข. ผจาล ว่า ทําให้เข็ดหลาบ).
ประจำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นปรกติ, เสมอ, เช่น มาเป็นประจํา นั่งประจํา; เฉพาะ เช่น ตราประจํากระทรวง ตราประจําตําแหน่ง; ที่กําหนดให้มีเป็นปรกติ เช่น งานประจําปี, เรียกรถโดยสารที่วิ่งอยู่บนเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งเป็นปรกติว่า รถประจําทาง, เรียกครูหรืออาจารย์ที่สอนและดูแลรับผิดชอบนักเรียนชั้นใดชั้นหนึ่งเป็นปรกติว่า ครูหรืออาจารย์ประจําชั้น, เรียกบัตรที่ออกให้ไว้เฉพาะบุคคลและจะต้องเก็บไว้กับตัวเป็นปรกติว่า บัตรประจําตัว, เรียกลูกจ้างที่จ้างไว้เป็นปรกติ ไม่ใช่ชั่วคราวว่า ลูกจ้างประจํา, เรียกผู้ที่มาติดต่อหรือไปมาหาสู่กันเสมอเป็นปรกติ เช่น ลูกค้าประจํา ขาประจํา, ลักษณะการฝากเงินไว้กับธนาคารโดยจะได้รับดอกเบี้ยเมื่อฝากครบตามเวลาที่กำหนดไว้ เรียกว่า ฝากประจำ. เป็นคำนาม หมายถึง เงินที่มอบไว้แก่คู่สัญญา โดยตกลงว่า ถ้าตนไม่ทําตามสัญญา ให้ริบเงินนั้นเสีย เรียกว่า เงินวางประจํา, มัดจํา ก็ว่า.	ประจำ ว. เป็นปรกติ, เสมอ, เช่น มาเป็นประจํา นั่งประจํา; เฉพาะ เช่น ตราประจํากระทรวง ตราประจําตําแหน่ง; ที่กําหนดให้มีเป็นปรกติ เช่น งานประจําปี, เรียกรถโดยสารที่วิ่งอยู่บนเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งเป็นปรกติว่า รถประจําทาง, เรียกครูหรืออาจารย์ที่สอนและดูแลรับผิดชอบนักเรียนชั้นใดชั้นหนึ่งเป็นปรกติว่า ครูหรืออาจารย์ประจําชั้น, เรียกบัตรที่ออกให้ไว้เฉพาะบุคคลและจะต้องเก็บไว้กับตัวเป็นปรกติว่า บัตรประจําตัว, เรียกลูกจ้างที่จ้างไว้เป็นปรกติ ไม่ใช่ชั่วคราวว่า ลูกจ้างประจํา, เรียกผู้ที่มาติดต่อหรือไปมาหาสู่กันเสมอเป็นปรกติ เช่น ลูกค้าประจํา ขาประจํา, ลักษณะการฝากเงินไว้กับธนาคารโดยจะได้รับดอกเบี้ยเมื่อฝากครบตามเวลาที่กำหนดไว้ เรียกว่า ฝากประจำ. น. เงินที่มอบไว้แก่คู่สัญญา โดยตกลงว่า ถ้าตนไม่ทําตามสัญญา ให้ริบเงินนั้นเสีย เรียกว่า เงินวางประจํา, มัดจํา ก็ว่า.
ประจำการ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อยู่ในตําแหน่งหน้าที่ประจํา, ยังอยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่, เช่น ทหารประจําการ.	ประจำการ ว. อยู่ในตําแหน่งหน้าที่ประจํา, ยังอยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่, เช่น ทหารประจําการ.
ประจำครั่ง, ประจำตรา ประจำครั่ง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู ประจำตรา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาครั่งผนึกแล้วประทับเครื่องหมายเป็นสําคัญ.	ประจำครั่ง, ประจำตรา ก. เอาครั่งผนึกแล้วประทับเครื่องหมายเป็นสําคัญ.
ประจำฉัตร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-ฉอ-ฉิ่ง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อนุราธา มี ๔ ดวง, ดาวนกยูง ดาวอนุราธ หรือ ดาวอนุราธะ ก็เรียก.	ประจำฉัตร น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อนุราธา มี ๔ ดวง, ดาวนกยูง ดาวอนุราธ หรือ ดาวอนุราธะ ก็เรียก.
ประจำซอง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-ซอ-โซ่-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าประจํารักษาหน้าที่เมื่อมีเหตุฉุกเฉิน.	ประจำซอง ก. เข้าประจํารักษาหน้าที่เมื่อมีเหตุฉุกเฉิน.
ประจำเดือน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ระดู.	ประจำเดือน น. ระดู.
ประจำเมือง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อดาวพระศุกร์ที่เห็นในเวลาหัวคํ่า, ถ้าเห็นในเวลาเช้ามืด เรียกว่า ดาวรุ่ง หรือ ดาวประกายพรึก.	ประจำเมือง น. ชื่อดาวพระศุกร์ที่เห็นในเวลาหัวคํ่า, ถ้าเห็นในเวลาเช้ามืด เรียกว่า ดาวรุ่ง หรือ ดาวประกายพรึก.
ประจำยาม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายอย่างหนึ่ง มีรูปเป็นดอก ๔ กลีบ วางเป็นระยะ ๆ คั่นลายอื่น.	ประจำยาม น. ชื่อลายอย่างหนึ่ง มีรูปเป็นดอก ๔ กลีบ วางเป็นระยะ ๆ คั่นลายอื่น.
ประจิม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ทิศตะวันตก.	ประจิม น. ทิศตะวันตก.
ประจิ้มประจ่อง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง หยิบหย่ง, ดัดจริตกรีดกราย.	ประจิ้มประจ่อง ก. หยิบหย่ง, ดัดจริตกรีดกราย.
ประจิ้มประเจ๋อ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง พูดจาและแสดงกิริยาเสนอหน้าอย่างเด็ก.	ประจิ้มประเจ๋อ ว. พูดจาและแสดงกิริยาเสนอหน้าอย่างเด็ก.
ประจุ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรจุ, ใส่; ใส่เข้าที่ให้แน่น เช่น ประจุดินปืน; เข้าประจําที่, เข้าประจําตําแหน่ง. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกยาที่ขับพิษถ่ายพิษว่า ยาประจุ.	ประจุ ก. บรรจุ, ใส่; ใส่เข้าที่ให้แน่น เช่น ประจุดินปืน; เข้าประจําที่, เข้าประจําตําแหน่ง. น. เรียกยาที่ขับพิษถ่ายพิษว่า ยาประจุ.
ประจุไฟฟ้า เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง อนุภาคที่แสดงอํานาจไฟฟ้าซึ่งได้แก่ โปรตอน และอิเล็กตรอน วัตถุใดที่มีจํานวนโปรตอนมากกว่าจํานวนอิเล็กตรอน ก็กําหนดว่าวัตถุนั้นมีประจุไฟฟ้าบวก แต่ถ้ามีจํานวนอิเล็กตรอนมากกว่าจํานวนโปรตอน ก็กําหนดว่าวัตถุนั้นมีประจุไฟฟ้าลบ.	ประจุไฟฟ้า น. อนุภาคที่แสดงอํานาจไฟฟ้าซึ่งได้แก่ โปรตอน และอิเล็กตรอน วัตถุใดที่มีจํานวนโปรตอนมากกว่าจํานวนอิเล็กตรอน ก็กําหนดว่าวัตถุนั้นมีประจุไฟฟ้าบวก แต่ถ้ามีจํานวนอิเล็กตรอนมากกว่าจํานวนโปรตอน ก็กําหนดว่าวัตถุนั้นมีประจุไฟฟ้าลบ.
ประจุโลหิต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ฟอกเลือด.	ประจุโลหิต ก. ฟอกเลือด.
ประจุขาด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกวิธีกล่าวคําลาสึกจากพระ.	ประจุขาด น. เรียกวิธีกล่าวคําลาสึกจากพระ.
ประจุคมน์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ลุกขึ้นต้อนรับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปจฺจุคฺคมน เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-นอ-หนู.	ประจุคมน์ ก. ลุกขึ้นต้อนรับ. (ป. ปจฺจุคฺคมน).
ประจุบัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ปัจจุบัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปจฺจุปฺปนฺน เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ปอ-ปลา-นอ-หนู-พิน-ทุ-นอ-หนู และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตฺยุตฺปนฺน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ปอ-ปลา-นอ-หนู-พิน-ทุ-นอ-หนู.	ประจุบัน น. ปัจจุบัน. (ป. ปจฺจุปฺปนฺน; ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน).
ประเจก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปัจเจก, เฉพาะตัว, เฉพาะผู้เดียว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ปจฺเจก เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-กอ-ไก่ และมาจากภาษาสันสกฤต ปฺรเตฺยก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่.	ประเจก ว. ปัจเจก, เฉพาะตัว, เฉพาะผู้เดียว. (ป. ปจฺเจก; ส. ปฺรเตฺยก).
ประเจิด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรเจิด, เชิดขึ้นสูง, สูงเด่น, เฉิดฉาย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม.	ประเจิด ก. บรรเจิด, เชิดขึ้นสูง, สูงเด่น, เฉิดฉาย. ว. งาม.
ประเจิดประเจ้อ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการกระทําที่ถือกันว่าน่าละอายหรือไม่บังควรให้คนอื่นเห็น.	ประเจิดประเจ้อ ว. อาการกระทําที่ถือกันว่าน่าละอายหรือไม่บังควรให้คนอื่นเห็น.
ประเจียด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.	ประเจียด น. ผ้าลงเลขยันต์ถือกันว่าเป็นเครื่องป้องกันอันตรายได้ ใช้เป็นผ้าผูกคอหรือผูกต้นแขนเป็นต้น.
ประแจ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง กุญแจ.	ประแจ น. กุญแจ.
ประแจจีน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายแบบจีนชนิดหนึ่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมหักมุมไขว้กัน.	ประแจจีน น. ชื่อลายแบบจีนชนิดหนึ่งเป็นรูปสี่เหลี่ยมหักมุมไขว้กัน.
ประชด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง แกล้งทําให้เกินควรหรือพูดแดกดันเพราะความไม่พอใจ เช่น หุงข้าวประชดหมา ปิ้งปลาประชดแมว พูดประชด, ประชดประชัน ก็ว่า, ในกลอนใช้ว่า ประทยด หรือ ประเทียด ก็มี.	ประชด ก. แกล้งทําให้เกินควรหรือพูดแดกดันเพราะความไม่พอใจ เช่น หุงข้าวประชดหมา ปิ้งปลาประชดแมว พูดประชด, ประชดประชัน ก็ว่า, ในกลอนใช้ว่า ประทยด หรือ ประเทียด ก็มี.
ประชดประชัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือทําเป็นเชิงกระทบกระแทกแดกดัน.	ประชดประชัน ก. พูดหรือทําเป็นเชิงกระทบกระแทกแดกดัน.
ประชน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ประชัน, มักใช้เข้าคู่กับคํา ประชัน เป็น ประชนประชัน.	ประชน ก. ประชัน, มักใช้เข้าคู่กับคํา ประชัน เป็น ประชนประชัน.
ประชวม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ประชุม.	ประชวม (กลอน) ก. ประชุม.
ประชวร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-รอ-เรือ	[ปฺระชวน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง เจ็บป่วย. (ใช้แก่เจ้านาย). (ส. ปฺรชฺวร).	ประชวร [ปฺระชวน] (ราชา) ก. เจ็บป่วย. (ใช้แก่เจ้านาย). (ส. ปฺรชฺวร).
ประชัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่แข่งขันเพื่อให้รู้ว่าใครจะแสดงได้ดีกว่าหรือเก่งกว่ากัน เช่น งิ้ว ๒ โรงประชันกัน อย่าเอาเป็ดขันประชันไก่, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เด็กร้องไห้ประชันกัน.	ประชัน ว. อาการที่แข่งขันเพื่อให้รู้ว่าใครจะแสดงได้ดีกว่าหรือเก่งกว่ากัน เช่น งิ้ว ๒ โรงประชันกัน อย่าเอาเป็ดขันประชันไก่, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เด็กร้องไห้ประชันกัน.
ประชา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง หมู่คน เช่น ปวงประชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ปชา เขียนว่า ปอ-ปลา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา.	ประชา น. หมู่คน เช่น ปวงประชา. (ส.; ป. ปชา).
ประชากร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง หมู่คน, หมู่พลเมือง (เกี่ยวกับจํานวน).	ประชากร น. หมู่คน, หมู่พลเมือง (เกี่ยวกับจํานวน).
ประชากรศาสตร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การศึกษาทางสถิติเกี่ยวกับประชากรในแง่อัตราการเกิด การตาย การย้ายถิ่น และการกระจาย เป็นต้น รวมทั้งผลกระทบที่มีต่อสภาวะทางสังคมและเศรษฐกิจ.	ประชากรศาสตร์ น. การศึกษาทางสถิติเกี่ยวกับประชากรในแง่อัตราการเกิด การตาย การย้ายถิ่น และการกระจาย เป็นต้น รวมทั้งผลกระทบที่มีต่อสภาวะทางสังคมและเศรษฐกิจ.
ประชาคม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชุมชน, กลุ่มชนซึ่งอยู่รวมกันและมีการติดต่อสัมพันธ์กัน.	ประชาคม น. ชุมชน, กลุ่มชนซึ่งอยู่รวมกันและมีการติดต่อสัมพันธ์กัน.
ประชาชน, ประชาราษฎร์ ประชาชน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-นอ-หนู ประชาราษฎร์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง พลเมือง, สามัญชนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่ข้าราชการ พ่อค้า หรือนักบวช ในความว่า ข้าราชการ พ่อค้า และประชาชน.	ประชาชน, ประชาราษฎร์ น. พลเมือง, สามัญชนทั่ว ๆ ไปที่ไม่ใช่ข้าราชการ พ่อค้า หรือนักบวช ในความว่า ข้าราชการ พ่อค้า และประชาชน.
ประชาชาติ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ประเทศ, ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ, ชาติ ก็ว่า.	ประชาชาติ น. ประเทศ, ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ, ชาติ ก็ว่า.
ประชาชี เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ประชาชน.	ประชาชี (ปาก) น. ประชาชน.
ประชาทัณฑ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การที่ฝูงชนกลุ้มรุมทําร้าย เป็นการลงโทษบุคคลที่ตนเข้าใจหรือนึกว่ามีความผิด โดยไม่ดําเนินการตามกระบวนการยุติธรรม.	ประชาทัณฑ์ น. การที่ฝูงชนกลุ้มรุมทําร้าย เป็นการลงโทษบุคคลที่ตนเข้าใจหรือนึกว่ามีความผิด โดยไม่ดําเนินการตามกระบวนการยุติธรรม.
ประชาธิปไตย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	[ปฺระชาทิปะไต, ปฺระชาทิบปะไต] เป็นคำนาม หมายถึง ระบอบการปกครองที่ถือมติปวงชนเป็นใหญ่, การถือเสียงข้างมากเป็นใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรชา เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา + ภาษาบาลี อธิปเตยฺย เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก .	ประชาธิปไตย [ปฺระชาทิปะไต, ปฺระชาทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองที่ถือมติปวงชนเป็นใหญ่, การถือเสียงข้างมากเป็นใหญ่. (ส. ปฺรชา + ป. อธิปเตยฺย).
ประชานาถ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง	เป็นคำนาม หมายถึง พระพรหม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประชานาถ น. พระพรหม. (ส.).
ประชาบดี เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าแห่งสรรพสัตว์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรชาปติ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ประชาบดี น. เจ้าแห่งสรรพสัตว์. (ส. ปฺรชาปติ).
ประชาบาล เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง การศึกษาของท้องถิ่น มีราชการบริหารส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ดําเนินการ, เรียกโรงเรียนประเภทนี้ว่า โรงเรียนประชาบาล; ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว หมายถึง การปกครองพลเมืองในท้องถิ่น.	ประชาบาล น. การศึกษาของท้องถิ่น มีราชการบริหารส่วนท้องถิ่นเป็นผู้ดําเนินการ, เรียกโรงเรียนประเภทนี้ว่า โรงเรียนประชาบาล; (เลิก) การปกครองพลเมืองในท้องถิ่น.
ประชาพิจารณ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การฟังความคิดเห็นของประชาชนส่วนใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ public เขียนว่า พี-ยู-บี-แอล-ไอ-ซี hearing เขียนว่า เอช-อี-เอ-อา-ไอ-เอ็น-จี .	ประชาพิจารณ์ น. การฟังความคิดเห็นของประชาชนส่วนใหญ่. (อ. public hearing).
ประชาภิบาล เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ปกครองพลเมือง; การปกครองชาวเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประชาภิบาล น. ผู้ปกครองพลเมือง; การปกครองชาวเมือง. (ส.).
ประชามติ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง มติของประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศที่แสดงออกในเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือที่ใดที่หนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ plebiscite เขียนว่า พี-แอล-อี-บี-ไอ-เอส-ซี-ไอ-ที-อี; มติของประชาชนที่รัฐให้สิทธิออกเสียงลงคะแนนรับรองร่างกฎหมายสําคัญที่ได้ผ่านสภานิติบัญญัติแล้ว หรือให้ตัดสินในปัญหาสําคัญในการบริหารประเทศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ referendum เขียนว่า อา-อี-เอฟ-อี-อา-อี-เอ็น-ดี-ยู-เอ็ม.	ประชามติ น. มติของประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศที่แสดงออกในเรื่องใดเรื่องหนึ่งหรือที่ใดที่หนึ่ง. (อ. plebiscite); มติของประชาชนที่รัฐให้สิทธิออกเสียงลงคะแนนรับรองร่างกฎหมายสําคัญที่ได้ผ่านสภานิติบัญญัติแล้ว หรือให้ตัดสินในปัญหาสําคัญในการบริหารประเทศ. (อ. referendum).
ประชาสงเคราะห์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การช่วยเหลือในด้านสวัสดิการ เช่นการบรรเทาทุกข์ผู้ประสบสาธารณภัยที่รัฐให้แก่ประชาชนที่ตกทุกข์ได้ยาก.	ประชาสงเคราะห์ น. การช่วยเหลือในด้านสวัสดิการ เช่นการบรรเทาทุกข์ผู้ประสบสาธารณภัยที่รัฐให้แก่ประชาชนที่ตกทุกข์ได้ยาก.
ประชาสัมพันธ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดต่อสื่อสารเพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันถูกต้องต่อกัน. เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบในการนี้.	ประชาสัมพันธ์ ก. ติดต่อสื่อสารเพื่อส่งเสริมความเข้าใจอันถูกต้องต่อกัน. น. เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบในการนี้.
ประชิด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าถึงตัว, เข้าชิดตัว, เช่น ผู้ร้ายมาประชิดตัว.	ประชิด ก. เข้าถึงตัว, เข้าชิดตัว, เช่น ผู้ร้ายมาประชิดตัว.
ประชี เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำสิ่งที่เป็นปุยอย่างสำลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก.	ประชี ก. ทำสิ่งที่เป็นปุยอย่างสำลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก.
ประชุม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง มารวมกันหรือเรียกให้มารวมกันเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง, มาร่วมพบกันเพื่อปรึกษาหารือ, เช่น ประชุมกรรมการ, โดยปริยายใช้หมายถึงเอาสิ่งที่เป็นประเภทเดียวกันมารวมกัน เช่น ประชุมพงศาวดาร ประชุมปาฐกถา, บางทีใช้หมายความอย่างเดียวกับชุมนุม เช่น ประชุมพระบรมราชาธิบาย ประชุมประกาศรัชกาลที่ ๔.	ประชุม ก. มารวมกันหรือเรียกให้มารวมกันเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง, มาร่วมพบกันเพื่อปรึกษาหารือ, เช่น ประชุมกรรมการ, โดยปริยายใช้หมายถึงเอาสิ่งที่เป็นประเภทเดียวกันมารวมกัน เช่น ประชุมพงศาวดาร ประชุมปาฐกถา, บางทีใช้หมายความอย่างเดียวกับชุมนุม เช่น ประชุมพระบรมราชาธิบาย ประชุมประกาศรัชกาลที่ ๔.
ประชุมเพลิง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	[–เพฺลิง] เป็นคำกริยา หมายถึง เผาศพ.	ประชุมเพลิง [–เพฺลิง] ก. เผาศพ.
ประชุมสุดยอด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง การประชุมระหว่างประเทศของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารระดับสูงของรัฐบาล.	ประชุมสุดยอด น. การประชุมระหว่างประเทศของเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารระดับสูงของรัฐบาล.
ประเชิญ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ชนกัน, ปะทะกัน, เจอหน้ากัน; เอาผ้านุ่ง ผ้าขาวม้าเป็นต้นที่ขาดกลางผืนมาตัดตรงขาดออก แล้วเอาชายมาต่อกันเข้าใหม่ เรียกว่า ประเชิญผ้า.	ประเชิญ ก. ชนกัน, ปะทะกัน, เจอหน้ากัน; เอาผ้านุ่ง ผ้าขาวม้าเป็นต้นที่ขาดกลางผืนมาตัดตรงขาดออก แล้วเอาชายมาต่อกันเข้าใหม่ เรียกว่า ประเชิญผ้า.
ประณต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อมไหว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประณต ก. น้อมไหว้. (ส.).
ประณม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การน้อมไหว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประณม น. การน้อมไหว้. (ส.).
ประณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อมไหว้ เช่น ขอประณามบาทบงสุ์พระทรงศรี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า และมาจากภาษาบาลี ปณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ประณาม ๑ ก. น้อมไหว้ เช่น ขอประณามบาทบงสุ์พระทรงศรี. (ส. ปฺรณาม; ป. ปณาม).
ประณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย เช่น ถูกประณามว่าเป็นคนโกง; ขับไล่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า และมาจากภาษาบาลี ปณาม เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ประณาม ๒ ก. กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย เช่น ถูกประณามว่าเป็นคนโกง; ขับไล่. (ส. ปฺรณาม; ป. ปณาม).
ประณิธาน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง การตั้งความปรารถนา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณิธาน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู และมาจากภาษาบาลี ปณิธาน เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ประณิธาน น. การตั้งความปรารถนา. (ส. ปฺรณิธาน; ป. ปณิธาน).
ประณิธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง การตั้งความปรารถนา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณิธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาบาลี ปณิธิ เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ.	ประณิธิ น. การตั้งความปรารถนา. (ส. ปฺรณิธิ; ป. ปณิธิ).
ประณีต เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ละเอียดลออ, เรียบร้อยงดงาม, เช่น ฝีมือประณีต ทําอย่างประณีต, ที่ปรุงอย่างสุดฝีมือด้วยของดี ๆ เช่น ปรุงอาหารอันประณีต. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณีต เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี ปณีต เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า.	ประณีต ว. ละเอียดลออ, เรียบร้อยงดงาม, เช่น ฝีมือประณีต ทําอย่างประณีต, ที่ปรุงอย่างสุดฝีมือด้วยของดี ๆ เช่น ปรุงอาหารอันประณีต. (ส. ปฺรณีต; ป. ปณีต).
ประณุท เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-เนน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน	[ปฺระนุด] เป็นคำกริยา หมายถึง บรรเทา, ระงับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรณุท เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน และมาจากภาษาบาลี ปนุท เขียนว่า ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน.	ประณุท [ปฺระนุด] ก. บรรเทา, ระงับ. (ส. ปฺรณุท; ป. ปนุท).
ประดง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคผิวหนังจําพวกหนึ่ง ทําให้คันเป็นต้น ตามตําราแพทย์แผนโบราณว่ามีหลายชนิด เช่น ประดงเลือด ประดงลม.	ประดง น. ชื่อโรคผิวหนังจําพวกหนึ่ง ทําให้คันเป็นต้น ตามตําราแพทย์แผนโบราณว่ามีหลายชนิด เช่น ประดงเลือด ประดงลม.
ประดงแดง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	ดู กระโดงแดง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู.	ประดงแดง ดู กระโดงแดง.
ประดน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เก่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-นอ-หนู.	ประดน ๑ ว. เก่า. (ส. ปฺรตน).
ประดนธรรม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมของเก่า.	ประดนธรรม น. ธรรมของเก่า.
ประดน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิ่มให้, เติมให้, แถมให้, ให้ทดแทนที่ขาดอยู่.	ประดน ๒ ก. เพิ่มให้, เติมให้, แถมให้, ให้ทดแทนที่ขาดอยู่.
ประดวน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยอน, แยง.	ประดวน ก. ยอน, แยง.
ประดอน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง อุดหรือยัดปิดรูไว้.	ประดอน ก. อุดหรือยัดปิดรูไว้.
ประดอย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้งดงามและละเอียดลออยิ่งขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคํา ประดิด เป็น ประดิดประดอย.	ประดอย ก. ทําให้งดงามและละเอียดลออยิ่งขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคํา ประดิด เป็น ประดิดประดอย.
ประดัก ๆ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการแห่งคนที่ตกนํ้าแล้วสําลักนํ้า เรียกว่า สําลักประดัก ๆ, อาการที่ชักหงับ ๆ ใกล้จะตาย.	ประดัก ๆ ว. อาการแห่งคนที่ตกนํ้าแล้วสําลักนํ้า เรียกว่า สําลักประดัก ๆ, อาการที่ชักหงับ ๆ ใกล้จะตาย.
ประดักประเดิด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รี ๆ รอ ๆ, ที่ทําให้รู้สึกลําบากยุ่งยากกายหรือใจ.	ประดักประเดิด ว. รี ๆ รอ ๆ, ที่ทําให้รู้สึกลําบากยุ่งยากกายหรือใจ.
ประดัง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยัดเยียดกันเข้ามา เช่น คนประดังกันเข้ามา, มาติด ๆ พร้อม ๆ กัน เช่น งานประดังเข้ามา; ดังขึ้นพร้อมกัน, แซ่ซ้อง, (หมายเอาเสียง).	ประดัง ว. ยัดเยียดกันเข้ามา เช่น คนประดังกันเข้ามา, มาติด ๆ พร้อม ๆ กัน เช่น งานประดังเข้ามา; ดังขึ้นพร้อมกัน, แซ่ซ้อง, (หมายเอาเสียง).
ประดับ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ตกแต่งให้งามด้วยสิ่งต่าง ๆ มีสร้อย แหวน เป็นต้น เช่น ประดับเหรียญตรา ประดับอาคารสถานที่ ประดับโคมไฟ, โดยปริยายหมายความว่า ประกอบ, เพิ่ม, เช่น ประดับบารมี.	ประดับ ก. ตกแต่งให้งามด้วยสิ่งต่าง ๆ มีสร้อย แหวน เป็นต้น เช่น ประดับเหรียญตรา ประดับอาคารสถานที่ ประดับโคมไฟ, โดยปริยายหมายความว่า ประกอบ, เพิ่ม, เช่น ประดับบารมี.
ประดับประดา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ประดับ.	ประดับประดา (ปาก) ก. ประดับ.
ประดา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง บรรดา, ทั้งหมด, ถ้าใช้เข้าคู่กับคํา เต็ม เป็น เต็มประดา หมายความว่า เต็มที. เป็นคำกริยา หมายถึง เรียงหน้ากันเข้าไป.	ประดา ๑ ว. บรรดา, ทั้งหมด, ถ้าใช้เข้าคู่กับคํา เต็ม เป็น เต็มประดา หมายความว่า เต็มที. ก. เรียงหน้ากันเข้าไป.
ประดาตาย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แทบตาย ในความว่า แทบล้มประดาตาย.	ประดาตาย ว. แทบตาย ในความว่า แทบล้มประดาตาย.
ประดาทัพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งกองทัพเรียงหน้ากระดานเข้าไป.	ประดาทัพ ก. ตั้งกองทัพเรียงหน้ากระดานเข้าไป.
ประดาพล เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ลอ-ลิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกพลเรียงหน้าเข้าไป.	ประดาพล ก. ยกพลเรียงหน้าเข้าไป.
ประดามี เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่มีอยู่ทั้งหมด, บรรดามี ก็ว่า.	ประดามี (ปาก) ว. ที่มีอยู่ทั้งหมด, บรรดามี ก็ว่า.
ประดาเสีย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ล้วนแต่เสียทั้งนั้น, เสียมาก, เลวเต็มที.	ประดาเสีย ว. ล้วนแต่เสียทั้งนั้น, เสียมาก, เลวเต็มที.
ประดา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ดําทน เช่น ประดานํ้า ประดาดิน.	ประดา ๒ ก. ดําทน เช่น ประดานํ้า ประดาดิน.
ประดาน้ำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชํานาญดํานํ้า.	ประดาน้ำ น. ผู้ชํานาญดํานํ้า.
ประดาก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ธงผืนผ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปตาก เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ และมาจากภาษาบาลี ปฏาก เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่.	ประดาก น. ธงผืนผ้า. (ส. ปตาก; ป. ปฏาก).
ประดาป เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ความร้อน, ความร้อนใจ, ความร้อนรน; อํานาจ, ความเป็นใหญ่, เกียรติยศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตาป เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา และมาจากภาษาบาลี ปตาป เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา.	ประดาป น. ความร้อน, ความร้อนใจ, ความร้อนรน; อํานาจ, ความเป็นใหญ่, เกียรติยศ. (ส. ปฺรตาป; ป. ปตาป).
ประดาษ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตกต่ำ เช่น โอ้ครั้งนี้มิได้เห็นเช่นฉลอง เพราะตัวต้องตกประดาษวาสนา. (นิ. ภูเขาทอง). ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ผฺฎาส เขียนว่า ผอ-ผึ้ง-พิน-ทุ-ดอ-ชะ-ดา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ ว่า ผิดระเบียบ นอกรีตนอกรอย .	ประดาษ ว. ตกต่ำ เช่น โอ้ครั้งนี้มิได้เห็นเช่นฉลอง เพราะตัวต้องตกประดาษวาสนา. (นิ. ภูเขาทอง). (ข. ผฺฎาส ว่า ผิดระเบียบ นอกรีตนอกรอย).
ประดิ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ	ศัพท์นี้ใช้แทนคําว่า ปฏิ หรือ ประติ. ในวงเล็บ ดู ําที่มี ปฏิ หรือ ประติ นําหน้า เขียนว่า นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ นอ-หนู-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา .	ประดิ– ศัพท์นี้ใช้แทนคําว่า ปฏิ หรือ ประติ. (ดูคําที่มี ปฏิ หรือ ประติ นําหน้า).
ประดิชญา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	[ปฺระดิดยา, ปฺระดิดชะยา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิญญา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติชฺา เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา.	ประดิชญา [ปฺระดิดยา, ปฺระดิดชะยา] (แบบ) น. ปฏิญญา. (ส. ปฺรติชฺา).
ประดิดประดอย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรจงทําให้งดงามและละเอียดลออยิ่งขึ้น, ใช้ว่า ประดอย ก็ได้.	ประดิดประดอย ก. บรรจงทําให้งดงามและละเอียดลออยิ่งขึ้น, ใช้ว่า ประดอย ก็ได้.
ประดิทิน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประจําวัน, ทุกวัน, เสมอไป, เช่น อนึ่งผู้อยู่ในราชการอันบรรดาจําบําเรอประดิทิน. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือกฎหมาย พระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นราชบุรีดิเรกฤทธิ์ ทรงรวบรวม ฉบับโรงพิมพ์กองลหุโทษ ร.ศ. ๑๒๐.	ประดิทิน ว. ประจําวัน, ทุกวัน, เสมอไป, เช่น อนึ่งผู้อยู่ในราชการอันบรรดาจําบําเรอประดิทิน. (กฎ. ราชบุรี).
ประดิรพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พอ-พาน	[ปฺระดิรบ] เป็นคำกริยา หมายถึง ประติรพ.	ประดิรพ [ปฺระดิรบ] ก. ประติรพ.
ประดิษฐ–, ประดิษฐ์ ประดิษฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน ประดิษฐ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ทัน-ทะ-คาด	[ปฺระดิดถะ–, ปฺระดิด] เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งขึ้น, จัดทําขึ้น, คิดทําขึ้น, สร้างขึ้น, แต่งขึ้น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่จัดทําขึ้นให้เหมือนของจริง เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์, ที่คิดทําขึ้นไม่เหมือนธรรมชาติ เช่น ลายประดิษฐ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติษฺ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน และมาจากภาษาบาลี ปติฏฺ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	ประดิษฐ–, ประดิษฐ์ [ปฺระดิดถะ–, ปฺระดิด] ก. ตั้งขึ้น, จัดทําขึ้น, คิดทําขึ้น, สร้างขึ้น, แต่งขึ้น. ว. ที่จัดทําขึ้นให้เหมือนของจริง เช่น ดอกไม้ประดิษฐ์, ที่คิดทําขึ้นไม่เหมือนธรรมชาติ เช่น ลายประดิษฐ์. (ส. ปฺรติษฺ; ป. ปติฏฺ).
ประดิษฐกรรม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การทําสิ่งของขึ้นจากวัตถุดิบ.	ประดิษฐกรรม น. การทําสิ่งของขึ้นจากวัตถุดิบ.
ประดิษฐาน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ปฺระดิดสะถาน] เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งไว้ (ใช้แก่สิ่งที่เคารพนับถือ) เช่น นําพระพุทธรูปไปประดิษฐานไว้ในโบสถ์ ประดิษฐานพระพุทธศาสนา, แต่งตั้งไว้ในตําแหน่งสูง เช่น ประดิษฐานไว้ในตําแหน่งอัครมเหสี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติษฺาน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู และมาจากภาษาบาลี ปติฏฺาน เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ประดิษฐาน [ปฺระดิดสะถาน] ก. ตั้งไว้ (ใช้แก่สิ่งที่เคารพนับถือ) เช่น นําพระพุทธรูปไปประดิษฐานไว้ในโบสถ์ ประดิษฐานพระพุทธศาสนา, แต่งตั้งไว้ในตําแหน่งสูง เช่น ประดิษฐานไว้ในตําแหน่งอัครมเหสี. (ส. ปฺรติษฺาน; ป. ปติฏฺาน).
ประดุง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ผดุง.	ประดุง ก. ผดุง.
ประดุจ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เช่น, คล้าย, เหมือน, ดัง.	ประดุจ ว. เช่น, คล้าย, เหมือน, ดัง.
ประดู่ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ ๒ ชนิดในสกุล Pterocarpus วงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลือง กลิ่นหอม ชนิด P. indicus Willd. กิ่งมักทอดย้อย เปลือกสีเทา มีนํ้ายางน้อย ปลูกเป็นไม้ให้ร่มตามถนน, ชนิด P. macrocarpus Kurz กิ่งชูขึ้นเล็กน้อย เปลือกสีนํ้าตาลเข้ม มีนํ้ายางมาก ขึ้นตามป่าเบญจพรรณทั่วไป เนื้อไม้สีแดงนิยมใช้ทําดุมเกวียน.	ประดู่ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ ๒ ชนิดในสกุล Pterocarpus วงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลือง กลิ่นหอม ชนิด P. indicus Willd. กิ่งมักทอดย้อย เปลือกสีเทา มีนํ้ายางน้อย ปลูกเป็นไม้ให้ร่มตามถนน, ชนิด P. macrocarpus Kurz กิ่งชูขึ้นเล็กน้อย เปลือกสีนํ้าตาลเข้ม มีนํ้ายางมาก ขึ้นตามป่าเบญจพรรณทั่วไป เนื้อไม้สีแดงนิยมใช้ทําดุมเกวียน.
ประดู่แขก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia sissoo Roxb. ex DC. ในวงศ์ Leguminosae.	ประดู่แขก น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia sissoo Roxb. ex DC. ในวงศ์ Leguminosae.
ประดู่ชิงชัน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ดู ชิงชัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู.	ประดู่ชิงชัน ดู ชิงชัน.
ประดู่แดง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Phyllocarpus septentrionalis J.D. Sm. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีแดงออกเป็นช่อใหญ่.	ประดู่แดง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Phyllocarpus septentrionalis J.D. Sm. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีแดงออกเป็นช่อใหญ่.
ประดู่ลาย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia errans Craib ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีม่วงอ่อน เนื้อไม้ใช้ทําเครื่องเรือน.	ประดู่ลาย น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia errans Craib ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีม่วงอ่อน เนื้อไม้ใช้ทําเครื่องเรือน.
ประเด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง มอบให้หมด เช่น ประเดงานเข้ามาจนทําไม่ไหว, ทุ่มเทให้ เช่น ประเดให้จนเกินต้องการ.	ประเด ก. มอบให้หมด เช่น ประเดงานเข้ามาจนทําไม่ไหว, ทุ่มเทให้ เช่น ประเดให้จนเกินต้องการ.
ประเด็น เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ข้อความสําคัญของเรื่องที่แยกหยิบยกขึ้นพิจารณา; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายอันเป็นสาระสําคัญที่คู่ความยกขึ้นเป็นข้ออ้างในคดี.	ประเด็น น. ข้อความสําคัญของเรื่องที่แยกหยิบยกขึ้นพิจารณา; (กฎ) ข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายอันเป็นสาระสําคัญที่คู่ความยกขึ้นเป็นข้ออ้างในคดี.
ประเดยก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	[ปฺระดะเหฺยก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปัจเจก เช่น เพราะกูเป็นประเดยก. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์วนปเวสน์ ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรเตฺยก เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่ และมาจากภาษาบาลี ปจฺเจก เขียนว่า ปอ-ปลา-จอ-จาน-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-กอ-ไก่.	ประเดยก [ปฺระดะเหฺยก] (แบบ) ว. ปัจเจก เช่น เพราะกูเป็นประเดยก. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ส. ปฺรเตฺยก; ป. ปจฺเจก).
ประเดิม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มต้นหรือเริ่มแรกในการซื้อหรือขายเป็นต้น เช่น ประเดิมซื้อ ประเดิมขาย ประเดิมฝาก (มักใช้ในลักษณะที่เกี่ยวกับพิธีการหรือโชคลาง).	ประเดิม ก. เริ่มต้นหรือเริ่มแรกในการซื้อหรือขายเป็นต้น เช่น ประเดิมซื้อ ประเดิมขาย ประเดิมฝาก (มักใช้ในลักษณะที่เกี่ยวกับพิธีการหรือโชคลาง).
ประเดียง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เผดียง.	ประเดียง ก. เผดียง.
ประเดี๋ยว เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชั่วระยะเวลาหนึ่ง, ชั่วขณะหนึ่ง, ชั่วครู่หนึ่ง, เช่น รอประเดี๋ยวนะ, เดี๋ยว ก็ว่า.	ประเดี๋ยว น. ชั่วระยะเวลาหนึ่ง, ชั่วขณะหนึ่ง, ชั่วครู่หนึ่ง, เช่น รอประเดี๋ยวนะ, เดี๋ยว ก็ว่า.
ประเดี๋ยวก่อน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	คําขอผัดไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง, เดี๋ยวก่อน ก็ว่า.	ประเดี๋ยวก่อน คําขอผัดไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง, เดี๋ยวก่อน ก็ว่า.
ประเดี๋ยวเดียว เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชั่วระยะเวลานิดเดียว, เดี๋ยวเดียว ก็ว่า.	ประเดี๋ยวเดียว ว. ชั่วระยะเวลานิดเดียว, เดี๋ยวเดียว ก็ว่า.
ประเดี๋ยวนี้ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เวลานี้, ในเวลานี้, ทันที, เดี๋ยวนี้ ก็ว่า.	ประเดี๋ยวนี้ ว. เวลานี้, ในเวลานี้, ทันที, เดี๋ยวนี้ ก็ว่า.
ประเดี๋ยวประด๋าว เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชั่วครู่ชั่วยาม.	ประเดี๋ยวประด๋าว ว. ชั่วครู่ชั่วยาม.
ประแดง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง คนเดินหมาย, คนนําข่าวสาร, ผู้สื่อข่าว, นักการ; พนักงานตามคน, ตําแหน่งข้าราชการในสํานักพระราชวัง, บาแดง ก็ใช้.	ประแดง (โบ) น. คนเดินหมาย, คนนําข่าวสาร, ผู้สื่อข่าว, นักการ; พนักงานตามคน, ตําแหน่งข้าราชการในสํานักพระราชวัง, บาแดง ก็ใช้.
ประแดะ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือของช่างทอง สําหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทําด้วยเขาสัตว์; เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลงว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก.(รูปภาพ ประแดะ).	ประแดะ น. เครื่องมือของช่างทอง สําหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทําด้วยเขาสัตว์; เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลงว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก.(รูปภาพ ประแดะ).
ประโดง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน เรียกว่า ลำประโดง, ลำกระโดง ก็ว่า.	ประโดง น. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน เรียกว่า ลำประโดง, ลำกระโดง ก็ว่า.
ประโดย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง พลอยตาม, ยอมตาม.	ประโดย ก. พลอยตาม, ยอมตาม.
ประตง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง โจร. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	ประตง น. โจร. (ช.).
ประตยาค เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	[ปฺระตะยาก] เป็นคำกริยา หมายถึง ประจาค. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรตฺยาค เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย.	ประตยาค [ปฺระตะยาก] ก. ประจาค. (ส. ปฺรตฺยาค).
ประตัก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ที่ฝังเหล็กแหลมข้างปลายใช้แทงสัตว์พาหนะเช่นวัว.	ประตัก น. ไม้ที่ฝังเหล็กแหลมข้างปลายใช้แทงสัตว์พาหนะเช่นวัว.
ประตาป เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ประดาป.	ประตาป น. ประดาป.
ประติ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคําสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. ในวงเล็บ ดู ําที่มี ปฏิ หรือ ประติ นําหน้า เขียนว่า นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ นอ-หนู-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา .	ประติ– เป็นคําสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคําที่มี ปฏิ หรือ ประติ นําหน้า).
ประติชญา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	[ปฺระติดชะยา] เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิญญา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติชฺา เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาบาลี ปฏิญฺา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา.	ประติชญา [ปฺระติดชะยา] น. ปฏิญญา. (ส. ปฺรติชฺา; ป. ปฏิญฺา).
ประติญาณ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิญาณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติชฺาน เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	ประติญาณ น. ปฏิญาณ. (ส. ปฺรติชฺาน).
ประติทิน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิทิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ + ทิน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู และมาจากภาษาบาลี ปฏิ เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ + ทิน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู .	ประติทิน น. ปฏิทิน. (ส. ปฺรติ + ทิน; ป. ปฏิ + ทิน).
ประติมากร เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[ปฺระติมากอน] เป็นคำนาม หมายถึง ช่างปั้น, ช่างแกะสลัก.	ประติมากร [ปฺระติมากอน] น. ช่างปั้น, ช่างแกะสลัก.
ประติมากรรม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ปฺระติมากํา] เป็นคำนาม หมายถึง ศิลปะสาขาหนึ่งในจําพวกวิจิตรศิลป์เกี่ยวกับการแกะสลักไม้ หินอ่อน โลหะ เป็นต้น ให้เป็นรูปหรือลวดลายต่าง ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติมา เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา + กรฺม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า และมาจากภาษาบาลี ปฏิมา เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา + กมฺม เขียนว่า กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า .	ประติมากรรม [ปฺระติมากํา] น. ศิลปะสาขาหนึ่งในจําพวกวิจิตรศิลป์เกี่ยวกับการแกะสลักไม้ หินอ่อน โลหะ เป็นต้น ให้เป็นรูปหรือลวดลายต่าง ๆ. (ส. ปฺรติมา + กรฺม; ป. ปฏิมา + กมฺม).
ประติรพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พอ-พาน	[ปฺระติรบ] เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งเสียงดัง, ร้องดัง, ประดิรพ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ปฺรติรว เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-วอ-แหวน และมาจากภาษาบาลี ปฏิรว เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-วอ-แหวน.	ประติรพ [ปฺระติรบ] ก. ส่งเสียงดัง, ร้องดัง, ประดิรพ ก็ว่า. (ส. ปฺรติรว; ป. ปฏิรว).
ประติศรัพ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน	[ปฺระติสับ] เป็นคำนาม หมายถึง ปฏิสวะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ปฏิสฺสว เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-วอ-แหวน.	ประติศรัพ [ปฺระติสับ] น. ปฏิสวะ. (ส.; ป. ปฏิสฺสว).
ประตู เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้ เช่น ประตูบ้าน ประตูเมือง, ช่อง, ทาง, เช่น ไม่มีประตูสู้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ประตูฟุตบอล ประตูรักบี้, ช่องหรือโอกาสที่จะได้หรือเสียในการเล่นการพนันบางชนิด เช่น ถั่ว โป ไฮโล นํ้าเต้า; ลักษณนามเรียกจํานวนครั้งที่เตะลูกบอลเข้าไปในประตู เช่น ได้ ๒ ประตู เสีย ๓ ประตู, เรียกช่องหรือโอกาสที่จะได้หรือเสียในการพนันบางชนิด เช่น ถูกประตูเดียว กิน ๓ ประตู.	ประตู น. ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้ เช่น ประตูบ้าน ประตูเมือง, ช่อง, ทาง, เช่น ไม่มีประตูสู้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ประตูฟุตบอล ประตูรักบี้, ช่องหรือโอกาสที่จะได้หรือเสียในการเล่นการพนันบางชนิด เช่น ถั่ว โป ไฮโล นํ้าเต้า; ลักษณนามเรียกจํานวนครั้งที่เตะลูกบอลเข้าไปในประตู เช่น ได้ ๒ ประตู เสีย ๓ ประตู, เรียกช่องหรือโอกาสที่จะได้หรือเสียในการพนันบางชนิด เช่น ถูกประตูเดียว กิน ๓ ประตู.
ประตูชัย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ประตูที่มีลักษณะเป็นซุ้ม อาจสร้างเป็นการถาวรหรือชั่วคราว สําหรับผู้ชนะสงครามจะเดินลอดในพิธีเพื่อประกาศชัยชนะ.	ประตูชัย น. ประตูที่มีลักษณะเป็นซุ้ม อาจสร้างเป็นการถาวรหรือชั่วคราว สําหรับผู้ชนะสงครามจะเดินลอดในพิธีเพื่อประกาศชัยชนะ.
ประตูโตงเตง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ประตูเพนียดที่มีเสาโตงเตง.	ประตูโตงเตง น. ประตูเพนียดที่มีเสาโตงเตง.
ประตูน้ำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ประตูสําหรับควบคุมระดับนํ้าที่ไหลเข้าออก; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง สิ่งที่สร้างขึ้นในทางนํ้าเพื่อให้เรือแพผ่านทางนํ้าที่มีระดับนํ้าต่างกันได้.	ประตูน้ำ น. ประตูสําหรับควบคุมระดับนํ้าที่ไหลเข้าออก; (กฎ) สิ่งที่สร้างขึ้นในทางนํ้าเพื่อให้เรือแพผ่านทางนํ้าที่มีระดับนํ้าต่างกันได้.
ประตูป่า เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ปากทางที่จะเข้าสู่ป่า, ประตูที่สะด้วยใบไม้กิ่งไม้สําหรับพิธีเทศน์มหาชาติ, ประตูเรือนที่ปักกิ่งไม้ไว้เวลานําศพออกจากบ้าน.	ประตูป่า น. ปากทางที่จะเข้าสู่ป่า, ประตูที่สะด้วยใบไม้กิ่งไม้สําหรับพิธีเทศน์มหาชาติ, ประตูเรือนที่ปักกิ่งไม้ไว้เวลานําศพออกจากบ้าน.
ประตูผี เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ประตูที่เป็นทางนําศพออกจากภายในเขตกําแพงเมือง.	ประตูผี (โบ) น. ประตูที่เป็นทางนําศพออกจากภายในเขตกําแพงเมือง.
ประตูฟุตบอล เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ประตู ๒ เสา มีคานและมีตาข่ายรอรับลูกฟุตบอลที่เตะผ่านเข้าไป.	ประตูฟุตบอล น. ประตู ๒ เสา มีคานและมีตาข่ายรอรับลูกฟุตบอลที่เตะผ่านเข้าไป.
ประตูระบาย เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่สร้างขึ้นในคลองส่งนํ้าเพื่อควบคุมนํ้าในคลองให้มีระดับหรือปริมาณตามที่ต้องการ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง สิ่งที่สร้างขึ้นในทางนํ้าเพื่อทด กัก กั้น หรือระบายนํ้า ณ ที่อื่นอันมิใช่ที่มาแห่งนํ้าซึ่งจะส่งเข้าสู่เขตชลประทาน โดยมีช่องปิดเปิดได้.	ประตูระบาย น. สิ่งที่สร้างขึ้นในคลองส่งนํ้าเพื่อควบคุมนํ้าในคลองให้มีระดับหรือปริมาณตามที่ต้องการ; (กฎ) สิ่งที่สร้างขึ้นในทางนํ้าเพื่อทด กัก กั้น หรือระบายนํ้า ณ ที่อื่นอันมิใช่ที่มาแห่งนํ้าซึ่งจะส่งเข้าสู่เขตชลประทาน โดยมีช่องปิดเปิดได้.
ประตูรับน้ำ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง อาคารที่สร้างขึ้นตรงบริเวณคันคลองส่งนํ้า เพื่อรับนํ้าจากทางนํ้าอื่นที่อยู่ตามระยะทางของคลองส่งนํ้า.	ประตูรับน้ำ น. อาคารที่สร้างขึ้นตรงบริเวณคันคลองส่งนํ้า เพื่อรับนํ้าจากทางนํ้าอื่นที่อยู่ตามระยะทางของคลองส่งนํ้า.
ประตูลม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกอวัยวะส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วมือนิ้วเท้า.	ประตูลม น. เรียกอวัยวะส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วมือนิ้วเท้า.
ประถม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ถอ-ถุง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปฐม, ลําดับแรก, ลําดับเบื้องต้น, เช่น ประถมศึกษา ชั้นประถม; ชั้นที่ ๑, เรียกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นที่ ๑ ในตระกูลช้างเผือกและมงกุฎไทยว่า ประถมาภรณ์ช้างเผือก ประถมาภรณ์มงกุฎไทย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประถม ว. ปฐม, ลําดับแรก, ลําดับเบื้องต้น, เช่น ประถมศึกษา ชั้นประถม; ชั้นที่ ๑, เรียกเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นที่ ๑ ในตระกูลช้างเผือกและมงกุฎไทยว่า ประถมาภรณ์ช้างเผือก ประถมาภรณ์มงกุฎไทย. (ส.).
ประถมจินดา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ถอ-ถุง-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[ปฺระถมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์แพทย์แผนโบราณ.	ประถมจินดา [ปฺระถมมะ–] น. ชื่อคัมภีร์แพทย์แผนโบราณ.
ประทบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง กระทบ เช่น ประทบประทะอลวน. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	ประทบ (กลอน) ก. กระทบ เช่น ประทบประทะอลวน. (ตะเลงพ่าย).
ประทม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง บรรทม, ผทม ก็ว่า.	ประทม ก. บรรทม, ผทม ก็ว่า.
ประทยด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	[ปฺระเทียด] เป็นคำกริยา หมายถึง ประชด เช่น จึงจะรุมโรมโซรมประทยด สยดตัดพ้อ. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก; ว่าร้ายในเชิงเปรียบเทียบ.	ประทยด [ปฺระเทียด] ก. ประชด เช่น จึงจะรุมโรมโซรมประทยด สยดตัดพ้อ. (ม. คำหลวง ชูชก); ว่าร้ายในเชิงเปรียบเทียบ.
ประท้วง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง กระทําการหรือแสดงกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการคัดค้านเพราะไม่เห็นด้วยหรือไม่พอใจอย่างยิ่ง เช่น อดข้าวประท้วง เขียนหนังสือประท้วง.	ประท้วง ก. กระทําการหรือแสดงกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการคัดค้านเพราะไม่เห็นด้วยหรือไม่พอใจอย่างยิ่ง เช่น อดข้าวประท้วง เขียนหนังสือประท้วง.
ประทวน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ฐานันดรที่ตํ่ากว่าชั้นสัญญาบัตร เช่น นายทหารชั้นประทวน; สมณศักดิ์ชั้นตํ่ากว่าพระครูสัญญาบัตร; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง หนังสือแทนสารกรมธรรม์.	ประทวน น. ฐานันดรที่ตํ่ากว่าชั้นสัญญาบัตร เช่น นายทหารชั้นประทวน; สมณศักดิ์ชั้นตํ่ากว่าพระครูสัญญาบัตร; (โบ) หนังสือแทนสารกรมธรรม์.
ประทวนสินค้า เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เอกสารซึ่งนายคลังสินค้าออกโดยระบุชื่อผู้ฝากสินค้า ซึ่งให้สิทธิแก่ผู้ฝากที่จะสลักหลังจํานําสินค้าที่จดแจ้งไว้ในประทวน โดยไม่ต้องส่งมอบสินค้านั้นแก่ผู้รับสลักหลัง.	ประทวนสินค้า (กฎ) น. เอกสารซึ่งนายคลังสินค้าออกโดยระบุชื่อผู้ฝากสินค้า ซึ่งให้สิทธิแก่ผู้ฝากที่จะสลักหลังจํานําสินค้าที่จดแจ้งไว้ในประทวน โดยไม่ต้องส่งมอบสินค้านั้นแก่ผู้รับสลักหลัง.
ประทักษ์ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขยัน, ฉลาด, คล่องแคล่ว, สามารถ.	ประทักษ์ ว. ขยัน, ฉลาด, คล่องแคล่ว, สามารถ.
ประทักษิณ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง การเวียนขวา โดยให้สิ่งที่เรานับถือหรือผู้ที่เรานับถือเป็นต้นอยู่ทางขวาของผู้เวียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ประทักษิณ น. การเวียนขวา โดยให้สิ่งที่เรานับถือหรือผู้ที่เรานับถือเป็นต้นอยู่ทางขวาของผู้เวียน. (ส.).
ประทัง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ทรงอยู่ได้, ทําให้ดํารงอยู่ได้, เช่น กินพอประทังชีวิต เรือนโย้เอาเสาไปคํ้าพอประทังไว้ก่อน.	ประทัง ก. ทําให้ทรงอยู่ได้, ทําให้ดํารงอยู่ได้, เช่น กินพอประทังชีวิต เรือนโย้เอาเสาไปคํ้าพอประทังไว้ก่อน.
ประทัด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดอกไม้ไฟของจีน ทําด้วยกระดาษสีแดงอัดแน่นห่อดินปืน รูปร่างคล้ายบุหรี่ มีชนวนสําหรับจุด มีเสียงดัง, ลักษณนามว่า ดอก เช่น ประทัด ๒ ดอก.	ประทัด ๑ น. เครื่องดอกไม้ไฟของจีน ทําด้วยกระดาษสีแดงอัดแน่นห่อดินปืน รูปร่างคล้ายบุหรี่ มีชนวนสําหรับจุด มีเสียงดัง, ลักษณนามว่า ดอก เช่น ประทัด ๒ ดอก.
ประทัดลม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดอกไม้ไฟ ทําด้วยกระดาษห่อเม็ดกรวดคลุกสารเคมีบางชนิด ใช้ขว้างให้ไปกระทบของแข็งจะแตกระเบิดดังปัง.	ประทัดลม น. เครื่องดอกไม้ไฟ ทําด้วยกระดาษห่อเม็ดกรวดคลุกสารเคมีบางชนิด ใช้ขว้างให้ไปกระทบของแข็งจะแตกระเบิดดังปัง.
ประทัด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Quassia amara L. ในวงศ์ Simaroubaceae ใบเป็นใบประกอบ ดอกสีแดง กลีบดอกแยกจากกัน เปลือกใช้ทํายาได้, ประทัดใหญ่ ประทัดจีน หรือ ประทัดทอง ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้พุ่มชนิด Russelia equisetiformis Schltr. et Cham. ในวงศ์ Scrophulariaceae ลําต้นเป็นเหลี่ยม แตกกิ่งก้านสาขามาก ใบเป็นฝอยคล้ายใบสน ดอกมีหลายสี กลีบดอกเป็นหลอดแคบ ๆ, ประทัดเล็ก หรือ ประทัดฝรั่ง ก็เรียก.	ประทัด ๒ น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Quassia amara L. ในวงศ์ Simaroubaceae ใบเป็นใบประกอบ ดอกสีแดง กลีบดอกแยกจากกัน เปลือกใช้ทํายาได้, ประทัดใหญ่ ประทัดจีน หรือ ประทัดทอง ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้พุ่มชนิด Russelia equisetiformis Schltr. et Cham. ในวงศ์ Scrophulariaceae ลําต้นเป็นเหลี่ยม แตกกิ่งก้านสาขามาก ใบเป็นฝอยคล้ายใบสน ดอกมีหลายสี กลีบดอกเป็นหลอดแคบ ๆ, ประทัดเล็ก หรือ ประทัดฝรั่ง ก็เรียก.
ประทัดจีน, ประทัดทอง, ประทัดใหญ่ ประทัดจีน เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ประทัดทอง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู ประทัดใหญ่ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ดู ประทัด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒ (๑).	ประทัดจีน, ประทัดทอง, ประทัดใหญ่ ดู ประทัด ๒ (๑).
ประทัดฝรั่ง, ประทัดเล็ก ประทัดฝรั่ง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ฝอ-ฝา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู ประทัดเล็ก เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	ดู ประทัด เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒ (๒).	ประทัดฝรั่ง, ประทัดเล็ก ดู ประทัด ๒ (๒).
ประทับ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง (ราชา) อยู่ที่, อยู่กับที่, เช่น ประทับที่พระตําหนักจิตรลดารโหฐาน, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง นั่ง เช่น ประทับบนพระราชอาสน์; แนบอยู่, แนบชิด, แนบลง, เช่น กอดประทับอก เอาปืนประทับบ่า.	ประทับ ก. (ราชา) อยู่ที่, อยู่กับที่, เช่น ประทับที่พระตําหนักจิตรลดารโหฐาน, (ราชา) นั่ง เช่น ประทับบนพระราชอาสน์; แนบอยู่, แนบชิด, แนบลง, เช่น กอดประทับอก เอาปืนประทับบ่า.
ประทับใจ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดอกติดใจ, ฝังอยู่ในใจ.	ประทับใจ ก. ติดอกติดใจ, ฝังอยู่ในใจ.
ประทับตรา เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง กดตราลงบนเอกสาร.	ประทับตรา ก. กดตราลงบนเอกสาร.
ประทับฟ้อง เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง รับฟ้องไว้พิจารณาต่อไป.	ประทับฟ้อง (กฎ) ก. รับฟ้องไว้พิจารณาต่อไป.
ประทับราบ เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งกับพื้น.	ประทับราบ (ราชา) ก. นั่งกับพื้น.
ประทับแรม เขียนว่า ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง พักค้างคืนในที่อื่น.	ประทับแรม (ราชา) ก. พักค้างคืนในที่อื่น.