น เขียนว่า นอ-หนู ความหมายที่ ๑	พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน.	น ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน.
น เขียนว่า นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคําว่า นภ (ฟ้า).	น ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคําว่า นภ (ฟ้า).
นก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว.	นก ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว.
นกกระจอก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง จุดแล้วจะพุ่งออกจากรังไปได้ไกล เรียกเต็มว่า นกกระจอกออกจากรัง; ชื่อไพ่จีนชนิดหนึ่งมี ๑๑๔ ตัว; เรียกปากที่มีแผลเปื่อยที่มุมปากว่า ปากนกกระจอก.	นกกระจอก ๑ น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง จุดแล้วจะพุ่งออกจากรังไปได้ไกล เรียกเต็มว่า นกกระจอกออกจากรัง; ชื่อไพ่จีนชนิดหนึ่งมี ๑๑๔ ตัว; เรียกปากที่มีแผลเปื่อยที่มุมปากว่า ปากนกกระจอก.
นกกระจอกทอง เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก บทดอกสร้อยสุภาษิต สำหรับโรงเลี้ยงเด็ก ของ พระอรรคชายาเธอ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๕.	นกกระจอกทอง น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (บทดอกสร้อย).
นกกะปูด เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง คนที่ทนเก็บความลับไว้ไม่ได้, คนที่ชอบพูดเปิดเผยความลับของผู้อื่น.	นกกะปูด (ปาก) น. คนที่ทนเก็บความลับไว้ไม่ได้, คนที่ชอบพูดเปิดเผยความลับของผู้อื่น.
นกกางปีก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง กลอักษรชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า แสนรักร้อน (ร้อนรัก) หนักอกเอ๋ย ฉันใดจะได้ชมชิด (ชิดชม) เชย ไม่ลืมเลย (เลยลืม) ปลื้มอาลัย.	นกกางปีก น. กลอักษรชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า แสนรักร้อน (ร้อนรัก) หนักอกเอ๋ย ฉันใดจะได้ชมชิด (ชิดชม) เชย ไม่ลืมเลย (เลยลืม) ปลื้มอาลัย.
นกเขา เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเหยี่ยวในวงศ์ Accipitridae สีเทานํ้าตาลมีลายตลอดตัว อกสีนํ้าตาลลายกระขาว มักเกาะซ่อนตัวบนต้นไม้เพื่อคอยโฉบล่าเหยื่อ อยู่ตามลําพัง มีหลายชนิด เช่น เหยี่ยวนกเขาหงอน (Accipiter trivirgatus) เหยี่ยวนกเขาชิครา (A. badius) เหยี่ยวนกเขาพันธุ์ญี่ปุ่น (A. gularis).	นกเขา ๑ น. ชื่อเหยี่ยวในวงศ์ Accipitridae สีเทานํ้าตาลมีลายตลอดตัว อกสีนํ้าตาลลายกระขาว มักเกาะซ่อนตัวบนต้นไม้เพื่อคอยโฉบล่าเหยื่อ อยู่ตามลําพัง มีหลายชนิด เช่น เหยี่ยวนกเขาหงอน (Accipiter trivirgatus) เหยี่ยวนกเขาชิครา (A. badius) เหยี่ยวนกเขาพันธุ์ญี่ปุ่น (A. gularis).
นกจาก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (เงาะป่า; ดึกดําบรรพ์).	นกจาก น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (เงาะป่า; ดึกดําบรรพ์).
นกต่อ เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่ทําหน้าที่ติดต่อหรือชักจูงหลอกล่อคนอื่นให้หลงเชื่อ (ใช้ในทางไม่ดี).	นกต่อ (สำ) น. คนที่ทําหน้าที่ติดต่อหรือชักจูงหลอกล่อคนอื่นให้หลงเชื่อ (ใช้ในทางไม่ดี).
นกยูง เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อนุราธา มี ๔ ดวง, ดาวประจําฉัตร ดาวอนุราธ หรือ ดาวอนุราธะ ก็เรียก.	นกยูง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อนุราธา มี ๔ ดวง, ดาวประจําฉัตร ดาวอนุราธ หรือ ดาวอนุราธะ ก็เรียก.
นกรู้ เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่มีไหวพริบรู้เท่าทันเหตุการณ์หรือภัยที่จะมาถึงตน.	นกรู้ (สำ) น. ผู้ที่มีไหวพริบรู้เท่าทันเหตุการณ์หรือภัยที่จะมาถึงตน.
นกสองหัว เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่ทําตัวฝักใฝ่เข้าด้วยทั้ง ๒ ฝ่ายที่ไม่เป็นมิตรกันโดยหวังประโยชน์เพื่อตน.	นกสองหัว (สำ) น. คนที่ทําตัวฝักใฝ่เข้าด้วยทั้ง ๒ ฝ่ายที่ไม่เป็นมิตรกันโดยหวังประโยชน์เพื่อตน.
นกหก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง นกต่าง ๆ.	นกหก น. นกต่าง ๆ.
นกหวีด เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสําหรับใช้เป่าให้มีเสียงดังหวีด.	นกหวีด น. เครื่องสําหรับใช้เป่าให้มีเสียงดังหวีด.
นกอยู่ในปล่อง เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อาศเลษา มี ๕ ดวง, ดาวเรือน หรือ ดาวอสิเลสะ ก็เรียก.	นกอยู่ในปล่อง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อาศเลษา มี ๕ ดวง, ดาวเรือน หรือ ดาวอสิเลสะ ก็เรียก.
นก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสับแก๊ปปืนให้ลั่น.	นก ๒ น. เครื่องสับแก๊ปปืนให้ลั่น.
นกคุ่ม เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปืนชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	นกคุ่ม น. ชื่อปืนชนิดหนึ่ง. (ตะเลงพ่าย).
นกกระจอก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	ดูใน นก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑.	นกกระจอก ๑ ดูใน นก ๑.
นกกระจอก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลในสกุล Parexocoetus และ Cypselurus วงศ์ Exocoetidae ลําตัวยาวเพรียว แต่เป็นเหลี่ยมเกือบกลม ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัวแต่เชิดขึ้นเล็กน้อย ตาโต ครีบหลังและครีบก้นอยู่ค่อนไปทางหางซึ่งเป็นแฉกลึกโดยแฉกล่างยาวกว่าแฉกบน ที่สําคัญคือ ครีบอกซึ่งขยายใหญ่มากคล้ายปีกนกใช้ช่วยในการร่อนถลาไปเหนือผิวนํ้า ครีบบนของลําตัวสีเขียวหรือนํ้าเงินหม่น ข้างท้องสีขาวเงิน อาศัยอยู่บริเวณผิวนํ้าห่างฝั่ง ขนาดยาวประมาณ ๓๐ เซนติเมตร, ปลาบิน ก็เรียก.	นกกระจอก ๒ น. ชื่อปลาทะเลในสกุล Parexocoetus และ Cypselurus วงศ์ Exocoetidae ลําตัวยาวเพรียว แต่เป็นเหลี่ยมเกือบกลม ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัวแต่เชิดขึ้นเล็กน้อย ตาโต ครีบหลังและครีบก้นอยู่ค่อนไปทางหางซึ่งเป็นแฉกลึกโดยแฉกล่างยาวกว่าแฉกบน ที่สําคัญคือ ครีบอกซึ่งขยายใหญ่มากคล้ายปีกนกใช้ช่วยในการร่อนถลาไปเหนือผิวนํ้า ครีบบนของลําตัวสีเขียวหรือนํ้าเงินหม่น ข้างท้องสีขาวเงิน อาศัยอยู่บริเวณผิวนํ้าห่างฝั่ง ขนาดยาวประมาณ ๓๐ เซนติเมตร, ปลาบิน ก็เรียก.
นกกระทุง เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	ดู เหนียงนกกระทุง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-นอ-หนู-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-งอ-งู (๒).	นกกระทุง ดู เหนียงนกกระทุง (๒).
นกเขา เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ดูใน นก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑.	นกเขา ๑ ดูใน นก ๑.
นกเขา เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ดู ขี้ขม เขียนว่า ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ขอ-ไข่-มอ-ม้า.	นกเขา ๒ ดู ขี้ขม.
นกปล่อย เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ดูใน กินสี่ถ้วย เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ถอ-ถุง-ไม้-โท-วอ-แหวน-ยอ-ยัก.	นกปล่อย ดูใน กินสี่ถ้วย.
นกุล เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง	[นะกุน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พังพอน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นกุล [นะกุน] (แบบ) น. พังพอน. (ป., ส.).
นข–, นขะ นข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่ นขะ เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ	[นะขะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นข–, นขะ [นะขะ–] (แบบ) น. เล็บ, เล็บมือ, เล็บเท้า. (ป., ส.).
นขทารณ์ เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เหยี่ยว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นขทารณ์ น. เหยี่ยว. (ส.).
นขลิขิต เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวงเล็บ รูปดังนี้ ( ).	นขลิขิต น. เครื่องหมายวงเล็บ รูปดังนี้ ( ).
นขเลขา เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การขีดด้วยเล็บ; การทาเล็บ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นขเลขา น. การขีดด้วยเล็บ; การทาเล็บ. (ส.).
นขา เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	[นะขา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เล็บ.	นขา [นะขา] (กลอน) น. เล็บ.
นขา เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	ดู นข–, นขะ นข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่ นขะ เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อะ .	นขา ดู นข–, นขะ.
นค–, นคะ นค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย นคะ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ	[นะคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ภูเขา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นค–, นคะ [นะคะ–] (แบบ) น. ภูเขา. (ป., ส.).
นคินทร, นคินทร์ นคินทร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ นคินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เขาใหญ่ เช่น นคินทรราชวงกต. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก.	นคินทร, นคินทร์ (กลอน) น. เขาใหญ่ เช่น นคินทรราชวงกต. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
นเคนทร์, นเคศวร นเคนทร์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นเคศวร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าเขา, เขาหิมพานต์, เขาไกรลาส. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นเคนทร์, นเคศวร น. เจ้าเขา, เขาหิมพานต์, เขาไกรลาส. (ส.).
นโคทร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง เวิ้งเขา, หุบเขา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นโคทร น. เวิ้งเขา, หุบเขา. (ส.).
นคร, นคร– นคร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ นคร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ	[นะคอน, นะคะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง เมืองใหญ่, กรุง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นคร, นคร– [นะคอน, นะคะระ–] น. เมืองใหญ่, กรุง. (ป., ส.).
นครบาล เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[นะคอนบาน] เป็นคำนาม หมายถึง (เลิก) ผู้มีหน้าที่ในการปกครองนครหลวง; ชื่อทบวงการเมืองระดับกระทรวงในสมัยก่อน คือ กระทรวงนครบาล ซึ่งมีหน้าที่ปกครองเขตนครหลวง; เรียกตำรวจที่มีหน้าที่ระวังและระงับเหตุการณ์ทางอาญาในกรุงเทพมหานครว่า ตำรวจนครบาล.	นครบาล [นะคอนบาน] น. (เลิก) ผู้มีหน้าที่ในการปกครองนครหลวง; ชื่อทบวงการเมืองระดับกระทรวงในสมัยก่อน คือ กระทรวงนครบาล ซึ่งมีหน้าที่ปกครองเขตนครหลวง; เรียกตำรวจที่มีหน้าที่ระวังและระงับเหตุการณ์ทางอาญาในกรุงเทพมหานครว่า ตำรวจนครบาล.
นครบาลจังหวัด เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ว่าราชการจังหวัดในเขตนครหลวง.	นครบาลจังหวัด (เลิก) น. ผู้ว่าราชการจังหวัดในเขตนครหลวง.
นครรัฐ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน	[นะคอนรัด] เป็นคำนาม หมายถึง เมืองที่ปกครองตนเองเป็นอิสระ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ city เขียนว่า ซี-ไอ-ที-วาย state เขียนว่า เอส-ที-เอ-ที-อี .	นครรัฐ [นะคอนรัด] น. เมืองที่ปกครองตนเองเป็นอิสระ. (อ. city state).
นครวาสี เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี	[นะคะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชาวนคร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นครวาสี [นะคะระ–] น. ชาวนคร. (ป.).
นครโสภิณี, หญิงนครโสภิณี นครโสภิณี เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี หญิงนครโสภิณี เขียนว่า หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	[นะคอน–, หฺยิงนะคอน–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป ดู นครโสเภณี, หญิงนครโสเภณี นครโสเภณี เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี หญิงนครโสเภณี เขียนว่า หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี . หมายถึง (ป.).	นครโสภิณี, หญิงนครโสภิณี [นะคอน–, หฺยิงนะคอน–] (แบบ) ดู นครโสเภณี, หญิงนครโสเภณี. (ป.).
นครโสเภณี, หญิงนครโสเภณี นครโสเภณี เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี หญิงนครโสเภณี เขียนว่า หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	[นะคอน–, หฺยิงนะคอน–] เป็นคำนาม หมายถึง หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, โสเภณี หญิงโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ หญิงหากิน ก็ว่า, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป หมายถึง นครโสภิณี, หญิงนครโสภิณี.	นครโสเภณี, หญิงนครโสเภณี [นะคอน–, หฺยิงนะคอน–] น. หญิงที่หาเลี้ยงชีพด้วยการค้าประเวณี, โสเภณี หญิงโสเภณี หญิงงามเมือง หรือ หญิงหากิน ก็ว่า, (แบบ) นครโสภิณี, หญิงนครโสภิณี.
นคราทร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	[นะคะราทอน] ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกรมมีหน้าที่ทําความสะอาดให้แก่พระนคร.	นคราทร [นะคะราทอน] (เลิก) น. ชื่อกรมมีหน้าที่ทําความสะอาดให้แก่พระนคร.
นครินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	[นะคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง จอมนคร, เจ้าเมือง, เมืองใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นคร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ + อินฺทฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ .	นครินทร์ [นะคะ–] น. จอมนคร, เจ้าเมือง, เมืองใหญ่. (ส. นคร + อินฺทฺร).
นคเรศ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	[นะคะเรด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เมือง.	นคเรศ [นะคะเรด] (กลอน) น. เมือง.
นคราทร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	ดู นคร, นคร– นคร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ นคร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ .	นคราทร ดู นคร, นคร–.
นครินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู นคร, นคร– นคร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ นคร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ .	นครินทร์ ดู นคร, นคร–.
นคเรศ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	ดู นคร, นคร– นคร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ นคร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ .	นคเรศ ดู นคร, นคร–.
นคินทร, นคินทร์ นคินทร เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ นคินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู นค–, นคะ นค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย นคะ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ .	นคินทร, นคินทร์ ดู นค–, นคะ.
นเคนทร์, นเคศวร นเคนทร์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นเคศวร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	ดู นค–, นคะ นค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย นคะ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ .	นเคนทร์, นเคศวร ดู นค–, นคะ.
นโคทร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ	ดู นค–, นคะ นค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย นคะ เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ .	นโคทร ดู นค–, นคะ.
นง เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นาง (ใช้นําหน้าคําอื่น).	นง น. นาง (ใช้นําหน้าคําอื่น).
นงคราญ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง นางงาม, นางสาว.	นงคราญ น. นางงาม, นางสาว.
นงนุช เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง นางน้อง.	นงนุช น. นางน้อง.
นงพะงา เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-พอ-พาน-สะ-หระ-อะ-งอ-งู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง นางงาม.	นงพะงา น. นางงาม.
นงพาล เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง นางรุ่นสาว, นางสาวเด็ก.	นงพาล น. นางรุ่นสาว, นางสาวเด็ก.
นงพุธ, นงโพธ นงพุธ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทง นงโพธ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-ทอ-ทง	เป็นคำนาม หมายถึง นางงามเมื่อแรกรุ่น.	นงพุธ, นงโพธ น. นางงามเมื่อแรกรุ่น.
นงเยาว์ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง นางสาว.	นงเยาว์ น. นางสาว.
นงราม เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง นางงาม.	นงราม น. นางงาม.
นงลักษณ์ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง นางผู้มีลักษณะดี, นางผู้มีขวัญดี.	นงลักษณ์ น. นางผู้มีลักษณะดี, นางผู้มีขวัญดี.
นงคุฐ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ถอ-ถาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นงฺคุฏฺ เขียนว่า นอ-หนู-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	นงคุฐ (แบบ) น. หาง. (ป. นงฺคุฏฺ).
นท เขียนว่า นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน	[นด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่นํ้า, ลํานํ้า, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นท [นด] (แบบ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่นํ้า, ลํานํ้า, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). (ป., ส.).
นที เขียนว่า นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	[นะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แม่นํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นที [นะ–] (แบบ) น. แม่นํ้า. (ป.).
นทีรัย เขียนว่า นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง กระแสนํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นทีรัย น. กระแสนํ้า. (ส.).
นนตรา เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[นนตฺรา] เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกระถิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	นนตรา [นนตฺรา] น. ต้นกระถิน. (ช.).
นนท์, นันทน์ นนท์ เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด นันทน์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความสนุก, ความยินดี, ความรื่นเริง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นนท์, นันทน์ (แบบ) น. ความสนุก, ความยินดี, ความรื่นเริง. (ป., ส.).
นนทรี เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	[นนซี] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Peltophorum pterocarpum Backer ex Heyne ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลืองออกเป็นช่อตรงปลายกิ่ง ฝักแบนสีนํ้าตาลแกมแดง.	นนทรี ๑ [นนซี] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Peltophorum pterocarpum Backer ex Heyne ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลืองออกเป็นช่อตรงปลายกิ่ง ฝักแบนสีนํ้าตาลแกมแดง.
นนทรี เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	[นนซี] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าเค็มชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	นนทรี ๒ [นนซี] น. ชื่อปลานํ้าเค็มชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
นนทลี เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	[นนทะลี] เป็นคำนาม หมายถึง แม่ เช่น สี่ไทธิเบศร์วรดิลก ชนกแลนนทลี. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	นนทลี [นนทะลี] น. แม่ เช่น สี่ไทธิเบศร์วรดิลก ชนกแลนนทลี. (สมุทรโฆษ).
นนทิ เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ	[นน–ทิ] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความยินดี, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น เช่น นนทิกร นนทิการ; วัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นนทิ [นน–ทิ] น. ผู้มีความยินดี, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น เช่น นนทิกร นนทิการ; วัว. (ส.).
นบ เขียนว่า นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ไหว้, นอบน้อม.	นบ (กลอน) ก. ไหว้, นอบน้อม.
นบนอบ เขียนว่า นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อมกายลงไหว้, นอบนบ ก็ว่า.	นบนอบ ก. น้อมกายลงไหว้, นอบนบ ก็ว่า.
นปุงสกลิงค์, นปุงสกลึงค์ นปุงสกลิงค์ เขียนว่า นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-สอ-เสือ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด นปุงสกลึงค์ เขียนว่า นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-สอ-เสือ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	[นะปุงสะกะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ เป็นคำนาม หมายถึง เพศของคําที่ไม่เป็นเพศชายและเพศหญิง เช่น ภูเขา บ้าน โต๊ะ เก้าอี้ ดิน นํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นปุํสก เขียนว่า นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-นิค-คะ-หิด-สอ-เสือ-กอ-ไก่ = กะเทย + ลิงฺค เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย = เพศ .	นปุงสกลิงค์, นปุงสกลึงค์ [นะปุงสะกะ–] (ไว) น. เพศของคําที่ไม่เป็นเพศชายและเพศหญิง เช่น ภูเขา บ้าน โต๊ะ เก้าอี้ ดิน นํ้า. (ป., ส. นปุํสก = กะเทย + ลิงฺค = เพศ).
นพ, นพ– นพ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน นพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน	[นบ, นบพะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นว เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน และมาจากภาษาสันสกฤต นวนฺ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู-พิน-ทุ.	นพ, นพ– [นบ, นบพะ–] ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). (ป. นว; ส. นวนฺ).
นพเก้า เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	[นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแหวนฝังพลอย ๙ อย่าง ทําเป็นยอดก็มี ฝังรอบวงแหวนก็มี สําหรับสวมในการมงคล; ชื่อแกงชนิดหนึ่งมีลักษณะคล้ายแกงส้ม ปรุงด้วยผักหลายชนิด เช่น ผักกระเฉด ผักบุ้ง ประสมปลาร้า, แกงซั้ว ก็เรียก.	นพเก้า [นบพะ–] น. ชื่อแหวนฝังพลอย ๙ อย่าง ทําเป็นยอดก็มี ฝังรอบวงแหวนก็มี สําหรับสวมในการมงคล; ชื่อแกงชนิดหนึ่งมีลักษณะคล้ายแกงส้ม ปรุงด้วยผักหลายชนิด เช่น ผักกระเฉด ผักบุ้ง ประสมปลาร้า, แกงซั้ว ก็เรียก.
นพคุณ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	[นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทองคําเนื้อเก้า เป็นทองบริสุทธิ์ โบราณกําหนดราคาตามคุณภาพของเนื้อ หนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๙ บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้านํ้า, เรียกสั้น ๆ ว่า ทองนพคุณ.	นพคุณ [นบพะ–] น. ทองคําเนื้อเก้า เป็นทองบริสุทธิ์ โบราณกําหนดราคาตามคุณภาพของเนื้อ หนัก ๑ บาท เป็นราคาเงิน ๙ บาท เรียกว่า ทองเนื้อเก้า หรือ ทองนพคุณเก้านํ้า, เรียกสั้น ๆ ว่า ทองนพคุณ.
นพเคราะห์ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	[นบพะเคฺราะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ.	นพเคราะห์ [นบพะเคฺราะ] (โหร) น. ดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ.
นพปฎล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-ปอ-ปลา-ดอ-ชะ-ดา-ลอ-ลิง	[นบพะปะดน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเพดาน ๙ ชั้น หมายถึง เศวตฉัตร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นว เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน + ปฏล เขียนว่า ปอ-ปลา-ตอ-ปะ-ตัก-ลอ-ลิง .	นพปฎล [นบพะปะดน] ว. มีเพดาน ๙ ชั้น หมายถึง เศวตฉัตร. (ป. นว + ปฏล).
นพพล, นพพวง, นพพัน นพพล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-พอ-พาน-ลอ-ลิง นพพวง เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-พอ-พาน-วอ-แหวน-งอ-งู นพพัน เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	[นบพน, นบพวง, นบพัน] เป็นคำนาม หมายถึง วิธีฝึกหัดเลขโบราณอย่างหนึ่ง.	นพพล, นพพวง, นพพัน [นบพน, นบพวง, นบพัน] น. วิธีฝึกหัดเลขโบราณอย่างหนึ่ง.
นพรัตน์ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แก้ว ๙ อย่าง คือ เพชร ทับทิม มรกต บุษราคัม โกเมน นิล มุกดา เพทาย ไพฑูรย์, นวรัตน์ หรือ เนาวรัตน์ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นพรัตน์ [นบพะ–] น. แก้ว ๙ อย่าง คือ เพชร ทับทิม มรกต บุษราคัม โกเมน นิล มุกดา เพทาย ไพฑูรย์, นวรัตน์ หรือ เนาวรัตน์ ก็ว่า. (ส.).
นพศก เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่	[นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๙ เช่น ปีเถาะนพศก จุลศักราช ๑๓๔๙.	นพศก [นบพะ–] น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๙ เช่น ปีเถาะนพศก จุลศักราช ๑๓๔๙.
นพศูล, นภศูล นพศูล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง นภศูล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	[นบพะสูน] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกาลําภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก.	นพศูล, นภศูล [นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกาลําภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก.
นพกะ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ใหม่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นวก เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่.	นพกะ [นบพะ–] น. ผู้ใหม่. (ป. นวก).
นพนิต เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[นบพะนิด] เป็นคำนาม หมายถึง เนยข้นชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นวนีต เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า.	นพนิต [นบพะนิด] น. เนยข้นชนิดหนึ่ง. (ป. นวนีต).
นภ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา	[นะพะ–, นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ฟ้า, หาว, อากาศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นภ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา นภสฺ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-เสือ-พิน-ทุ .	นภ– [นะพะ–, นบพะ–] น. ฟ้า, หาว, อากาศ. (ป., ส. นภ, นภสฺ).
นภจร เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-จอ-จาน-รอ-เรือ	[นบพะจอน] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ไปในฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นภสฺจร เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-เสือ-พิน-ทุ-จอ-จาน-รอ-เรือ.	นภจร [นบพะจอน] น. ผู้ไปในฟ้า. (ส. นภสฺจร).
นภดล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง	[นบพะดน] เป็นคำนาม หมายถึง พื้นฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นภสฺตล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-เสือ-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง.	นภดล [นบพะดน] น. พื้นฟ้า. (ส. นภสฺตล).
นภมณฑล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	[นบพะมนทน] เป็นคำนาม หมายถึง ท้องฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นโภมณฺฑล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-พอ-สำ-เพา-มอ-ม้า-นอ-เนน-พิน-ทุ-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง.	นภมณฑล [นบพะมนทน] น. ท้องฟ้า. (ส. นโภมณฺฑล).
นภวิถี เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี	[นะพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทางฟ้า คือ วิถีโคจรแห่งตะวัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นโภวิถี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-พอ-สำ-เพา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี.	นภวิถี [นะพะ–] น. ทางฟ้า คือ วิถีโคจรแห่งตะวัน. (ส. นโภวิถี).
นภศูล, นพศูล นภศูล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง นพศูล เขียนว่า นอ-หนู-พอ-พาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	[นบพะสูน] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลําภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก.	นภศูล, นพศูล [นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทําเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลําภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก.
นภสินธุ์ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด	[นบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แม่นํ้าคงคา, แม่นํ้าในฟ้า คือ ทางช้างเผือกในตําราดาว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นภสินฺธุ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ.	นภสินธุ์ [นบพะ–] น. แม่นํ้าคงคา, แม่นํ้าในฟ้า คือ ทางช้างเผือกในตําราดาว. (ส. นภสินฺธุ).
นภา เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ฟ้า.	นภา (กลอน) น. ฟ้า.
นภาลัย เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ฟากฟ้า, กลางหาว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นภาลัย น. ฟากฟ้า, กลางหาว. (ป.).
นภา เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา	ดู นภ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา.	นภา ดู นภ–.
นภาลัย เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู นภ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-พอ-สำ-เพา.	นภาลัย ดู นภ–.
นม เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของร่างกาย อยู่บริเวณหน้าอก มี ๒ เต้า, ของผู้หญิงมีต่อมสำหรับผลิตน้ำนมเป็นอาหารสำหรับลูกอ่อน ส่วนของผู้ชายมีขนาดเล็กและไม่มีน้ำนม, นมของสัตว์บางชนิด เช่น ลิง ค่าง ก็มี ๒ เต้าเช่นเดียวกับคน ส่วนของสัตว์บางชนิด เช่น สุนัข วัว ควาย มีหลายเต้าเรียงอยู่ที่ท้องเป็น ๒ แถว; แม่นม, ราชาศัพท์ว่า พระนม; น้ำนม เช่น เลี้ยงลูกด้วยนม; ชื่อสิ่งที่เป็นเต้าเป็นปุ่มคล้ายนม เช่น นมทองหลาง นมจะเข้; เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห่อหุ้มต้นผักกระเฉดว่า นมผักกระเฉด, เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห้อยติดอยู่ตามข้อพังพวยว่า นมพังพวย.	นม ๑ น. ส่วนของร่างกาย อยู่บริเวณหน้าอก มี ๒ เต้า, ของผู้หญิงมีต่อมสำหรับผลิตน้ำนมเป็นอาหารสำหรับลูกอ่อน ส่วนของผู้ชายมีขนาดเล็กและไม่มีน้ำนม, นมของสัตว์บางชนิด เช่น ลิง ค่าง ก็มี ๒ เต้าเช่นเดียวกับคน ส่วนของสัตว์บางชนิด เช่น สุนัข วัว ควาย มีหลายเต้าเรียงอยู่ที่ท้องเป็น ๒ แถว; แม่นม, ราชาศัพท์ว่า พระนม; น้ำนม เช่น เลี้ยงลูกด้วยนม; ชื่อสิ่งที่เป็นเต้าเป็นปุ่มคล้ายนม เช่น นมทองหลาง นมจะเข้; เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห่อหุ้มต้นผักกระเฉดว่า นมผักกระเฉด, เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห้อยติดอยู่ตามข้อพังพวยว่า นมพังพวย.
นมข้น เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ขอ-ไข่-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นมที่มีลักษณะข้นและมีรสหวานจัด ได้จากการทําให้นํ้าบางส่วนในนํ้านมวัวระเหยไปแล้วเติมนํ้าตาล.	นมข้น น. นมที่มีลักษณะข้นและมีรสหวานจัด ได้จากการทําให้นํ้าบางส่วนในนํ้านมวัวระเหยไปแล้วเติมนํ้าตาล.
นมตาบอด, นมบอด นมตาบอด เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก นมบอด เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง นมที่หัวบุ๋มเข้าไป.	นมตาบอด, นมบอด น. นมที่หัวบุ๋มเข้าไป.
นมตาสะแก เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง นมที่หัวยื่นออกมาเหมือนตาไม้สะแก.	นมตาสะแก น. นมที่หัวยื่นออกมาเหมือนตาไม้สะแก.
นมนาง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวิสรรชนีย์รูปดังนี้ ะ.	นมนาง ๑ น. เครื่องหมายวิสรรชนีย์รูปดังนี้ ะ.
นมบกอกพร่อง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะของหญิงที่ชายทําให้เสียความบริสุทธิ์แล้วทอดทิ้งไป เช่น แลมันทําชู้แล้วมันทอดหญิงนั้นเสีย ท่านว่ามันทําให้ลูกหลานท่านนมบกอกพร่อง ให้ไหมชายผู้เลมิดพ่อแม่ผู้เถ้าผู้แก่นั้นโดยขนาฎ. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง, มักใช้เพี้ยนไปเป็น นมตกอกพร่อง.	นมบกอกพร่อง (กฎ; โบ) น. ลักษณะของหญิงที่ชายทําให้เสียความบริสุทธิ์แล้วทอดทิ้งไป เช่น แลมันทําชู้แล้วมันทอดหญิงนั้นเสีย ท่านว่ามันทําให้ลูกหลานท่านนมบกอกพร่อง ให้ไหมชายผู้เลมิดพ่อแม่ผู้เถ้าผู้แก่นั้นโดยขนาฎ. (สามดวง), มักใช้เพี้ยนไปเป็น นมตกอกพร่อง.
นมผง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ผอ-ผึ้ง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีลักษณะเป็นผง ได้จากการนํานํ้านมวัวไปผ่านกรรมวิธีซึ่งทําให้ส่วนที่เป็นนํ้าระเหยออกไปหมด อาจเติมสารเคมีที่มีประโยชน์ต่อร่างกายลงไปด้วยก็ได้.	นมผง น. สิ่งที่มีลักษณะเป็นผง ได้จากการนํานํ้านมวัวไปผ่านกรรมวิธีซึ่งทําให้ส่วนที่เป็นนํ้าระเหยออกไปหมด อาจเติมสารเคมีที่มีประโยชน์ต่อร่างกายลงไปด้วยก็ได้.
นมผา เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง หินงอกหรือหินย้อยซึ่งเกิดจากคราบหินปูนที่ย้อยลงมาจากเพดานถํ้า มีสีนวลอ่อนคล้ายนํ้านม เมื่อต้องแสงจะมีประกายแวววาว.	นมผา น. หินงอกหรือหินย้อยซึ่งเกิดจากคราบหินปูนที่ย้อยลงมาจากเพดานถํ้า มีสีนวลอ่อนคล้ายนํ้านม เมื่อต้องแสงจะมีประกายแวววาว.
นมพวง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-พอ-พาน-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนมที่มีฐานใหญ่ตั้งชิดกันทั้งคู่ ไม่ยานไม่งอน.	นมพวง น. ชื่อนมที่มีฐานใหญ่ตั้งชิดกันทั้งคู่ ไม่ยานไม่งอน.
นมไม้ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ทําเป็นรูปนม ๒ เต้า สําหรับหนุนหลังแก้เมื่อยเป็นต้น.	นมไม้ น. ไม้ทําเป็นรูปนม ๒ เต้า สําหรับหนุนหลังแก้เมื่อยเป็นต้น.
นมสาว เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่งทําด้วยแป้งถั่วหรือแป้งเท้ายายม่อมกวนจนใส ไส้ทําด้วยถั่วเขียวกวนปั้นเป็นก้อนกลม ห่อด้วยใบตองสด รูปอย่างขนมเทียน เรียกว่า ขนมเทียนนมสาว.	นมสาว ๑ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งทําด้วยแป้งถั่วหรือแป้งเท้ายายม่อมกวนจนใส ไส้ทําด้วยถั่วเขียวกวนปั้นเป็นก้อนกลม ห่อด้วยใบตองสด รูปอย่างขนมเทียน เรียกว่า ขนมเทียนนมสาว.
นมหนู เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของปืนที่สวมแก๊ปเพื่อให้ประกายเข้าไปเผาดินปืนข้างใน; ส่วนของเครื่องใช้เป็นปุ่มมีรูเพื่อให้ฉีดนํ้ามันออกมา เช่น นมหนูตะเกียง นมหนูเครื่องยนต์.	นมหนู น. ส่วนของปืนที่สวมแก๊ปเพื่อให้ประกายเข้าไปเผาดินปืนข้างใน; ส่วนของเครื่องใช้เป็นปุ่มมีรูเพื่อให้ฉีดนํ้ามันออกมา เช่น นมหนูตะเกียง นมหนูเครื่องยนต์.
นม– ๒, นมะ นม– ความหมายที่ ๒ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า นมะ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ	[นะมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การนอบน้อม, การเคารพ, การไหว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นมสฺ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สอ-เสือ-พิน-ทุ.	นม– ๒, นมะ [นะมะ–] น. การนอบน้อม, การเคารพ, การไหว้. (ป.; ส. นมสฺ).
นมักการ, นมัสการ นมักการ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ นมัสการ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[นะมักกาน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป หมายถึง , [นะมัดสะกาน] น. การแสดงความอ่อนน้อมด้วยการกราบไหว้; คําที่ใช้ขึ้นต้นและลงท้ายจดหมายที่มีไปถึงพระภิกษุสามเณร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นมกฺการ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-กอ-ไก่-พิน-ทุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ และมาจากภาษาสันสกฤต นมสฺการ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สอ-เสือ-พิน-ทุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	นมักการ, นมัสการ [นะมักกาน] (แบบ), [นะมัดสะกาน] น. การแสดงความอ่อนน้อมด้วยการกราบไหว้; คําที่ใช้ขึ้นต้นและลงท้ายจดหมายที่มีไปถึงพระภิกษุสามเณร. (ป. นมกฺการ; ส. นมสฺการ).
นมกระแชง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้เถาชนิดหนึ่ง ใช้ทํายาได้. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	นมกระแชง น. ต้นไม้เถาชนิดหนึ่ง ใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
นมควาย เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Uvaria hahnii J. Sinclair ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีแดงเข้ม.	นมควาย น. ชื่อไม้เถาชนิด Uvaria hahnii J. Sinclair ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีแดงเข้ม.
นมชะนี เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Artabotrys burmanicus A. DC. ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีเขียวอมขาว.	นมชะนี น. ชื่อไม้เถาชนิด Artabotrys burmanicus A. DC. ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีเขียวอมขาว.
นมช้าง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Uvaria cordata Alston ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีแดงเข้ม.	นมช้าง น. ชื่อไม้เถาชนิด Uvaria cordata Alston ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีแดงเข้ม.
นมตำเรีย, นมตำเลีย นมตำเรีย เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก นมตำเลีย เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	ดู นมพิจิตร เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ (๑).	นมตำเรีย, นมตำเลีย ดู นมพิจิตร (๑).
นมนาง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑	ดูใน นม เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑.	นมนาง ๑ ดูใน นม ๑.
นมนาง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Trochus niloticus ในวงศ์ Trochidae ขนาดใหญ่กว่าหอยนมสาว เปลือกเป็นรูปกรวยแหลม พื้นผิวขรุขระและเวียนเป็นวงขึ้นไปยังปลายยอด อาศัยอยู่ตามโขดหินและแนวปะการัง เมื่อขัดผิวเปลือกออกจะเห็นเป็นมุก ใช้ทำเป็นเครื่องประดับ.	นมนาง ๒ น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Trochus niloticus ในวงศ์ Trochidae ขนาดใหญ่กว่าหอยนมสาว เปลือกเป็นรูปกรวยแหลม พื้นผิวขรุขระและเวียนเป็นวงขึ้นไปยังปลายยอด อาศัยอยู่ตามโขดหินและแนวปะการัง เมื่อขัดผิวเปลือกออกจะเห็นเป็นมุก ใช้ทำเป็นเครื่องประดับ.
นมนาง เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Pouteria cambodiana Baehni ในวงศ์ Sapotaceae ลําต้นมีหนามแข็ง.	นมนาง ๓ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Pouteria cambodiana Baehni ในวงศ์ Sapotaceae ลําต้นมีหนามแข็ง.
นมนาน เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นานมาก, นานนม ก็ว่า.	นมนาน ว. นานมาก, นานนม ก็ว่า.
นมพิจิตร เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อพืชอิงอาศัยชนิด Hoya parasitica Wall. ในวงศ์ Asclepiadaceae ใบรี หนา ดอกสีขาวกลางดอกสีม่วง กลิ่นหอม ทุกส่วนมียางขาวคล้ายน้ำนม, นมตำเรีย หรือ นมตำเลีย ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้เถาชนิด Trichosanthes cucumerina L. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลมีรสขม ใช้ทํายาได้, บวบขม ก็เรียก.	นมพิจิตร น. (๑) ชื่อพืชอิงอาศัยชนิด Hoya parasitica Wall. ในวงศ์ Asclepiadaceae ใบรี หนา ดอกสีขาวกลางดอกสีม่วง กลิ่นหอม ทุกส่วนมียางขาวคล้ายน้ำนม, นมตำเรีย หรือ นมตำเลีย ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้เถาชนิด Trichosanthes cucumerina L. ในวงศ์ Cucurbitaceae ผลมีรสขม ใช้ทํายาได้, บวบขม ก็เรียก.
นมแมว เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Rauwenhoffia siamensis Scheff. ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีนํ้าตาลอ่อนเกือบนวล ออกเดี่ยว ๆ ตามง่ามใบ บานเวลาเย็น กลิ่นหอม ผลสุกกินได้.	นมแมว น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Rauwenhoffia siamensis Scheff. ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีนํ้าตาลอ่อนเกือบนวล ออกเดี่ยว ๆ ตามง่ามใบ บานเวลาเย็น กลิ่นหอม ผลสุกกินได้.
นมวัว เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Anomianthus dulcis J. Sinclair ในวงศ์ Annonaceae ผลสุกสีแดงอมส้ม รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ.	นมวัว น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Anomianthus dulcis J. Sinclair ในวงศ์ Annonaceae ผลสุกสีแดงอมส้ม รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ.
นมสวรรค์ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สอ-เสือ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Clerodendrum paniculatum L. ในวงศ์ Labiatae ขึ้นตามที่ชุ่มชื้น ที่โคนใบมีต่อมนูนหลายต่อม ดอกสีแดงอมส้ม ออกเป็นช่อตามยอด ผลเล็ก มี ๔ พู ใช้ทํายาได้, พนมสวรรค์ ก็เรียก.	นมสวรรค์ น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Clerodendrum paniculatum L. ในวงศ์ Labiatae ขึ้นตามที่ชุ่มชื้น ที่โคนใบมีต่อมนูนหลายต่อม ดอกสีแดงอมส้ม ออกเป็นช่อตามยอด ผลเล็ก มี ๔ พู ใช้ทํายาได้, พนมสวรรค์ ก็เรียก.
นมสาว เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	ดูใน นม เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑.	นมสาว ๑ ดูใน นม ๑.
นมสาว เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Trochus maculatus ในวงศ์ Trochidae เปลือกม้วนเป็นวง ฐานเปลือกใหญ่ ปลายแหลม ขนาดเล็กกว่าหอยนมนาง เมื่อขัดผิวเปลือกออกจะเห็นเป็นมุก ใช้ทําเป็นเครื่องประดับ.	นมสาว ๒ น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Trochus maculatus ในวงศ์ Trochidae เปลือกม้วนเป็นวง ฐานเปลือกใหญ่ ปลายแหลม ขนาดเล็กกว่าหอยนมนาง เมื่อขัดผิวเปลือกออกจะเห็นเป็นมุก ใช้ทําเป็นเครื่องประดับ.
นมักการ, นมัสการ นมักการ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ นมัสการ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู นม– ๒, นมะ นม– ความหมายที่ ๒ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า นมะ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ .	นมักการ, นมัสการ ดู นม– ๒, นมะ.
นมาซ เขียนว่า นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ซอ-โซ่	เป็นคำนาม หมายถึง พิธีกรรมเกี่ยวกับการนมัสการในศาสนาอิสลาม เพื่อชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ ปฏิบัติวันละ ๕ เวลา, ละหมาด ก็เรียก.	นมาซ น. พิธีกรรมเกี่ยวกับการนมัสการในศาสนาอิสลาม เพื่อชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ ปฏิบัติวันละ ๕ เวลา, ละหมาด ก็เรียก.
นย–, นยะ นย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก นยะ เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	[นะยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เค้าความที่ส่อให้เข้าใจเอาเอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นย–, นยะ [นะยะ–] น. เค้าความที่ส่อให้เข้าใจเอาเอง. (ป., ส.).
นโยบาย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง หลักและวิธีปฏิบัติซึ่งถือเป็นแนวดําเนินการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นย เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก + อุปาย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก .	นโยบาย น. หลักและวิธีปฏิบัติซึ่งถือเป็นแนวดําเนินการ. (ป. นย + อุปาย).
นยนะ, นยนา นยนะ เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ นยนา เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[นะยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ดวงตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นยนะ, นยนา [นะยะ–] น. ดวงตา. (ป., ส.).
นยักษ์ เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	[นะยัก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตํ่าต้อย, เลว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นยักษ์ [นะยัก] (แบบ) ว. ตํ่าต้อย, เลว. (ส.).
นโยบาย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู นย–, นยะ นย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก นยะ เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ .	นโยบาย ดู นย–, นยะ.
นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ	[นอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคําหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นร– [นอระ–] น. คน, ชาย, เพศหญิงใช้ว่า นรี หรือ นารี, นิยมใช้เป็นคําหน้าสมาส เช่น นรเทพ นรสิงห์. (ป., ส.).
นรชาติ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง คน, หมู่คน.	นรชาติ น. คน, หมู่คน.
นรเทพ, นรนาถ, นรนายก, นรบดี, นรบาล, นรราช นรเทพ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน นรนาถ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง นรนายก เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่ นรบดี เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี นรบาล เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง นรราช เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	[นอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นรเทพ, นรนาถ, นรนายก, นรบดี, นรบาล, นรราช [นอระ–] น. พระราชา. (ป., ส.).
นรพยัคฆ์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ระ-คัง-ทัน-ทะ-คาด	[นอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง สมิงมิ่งชาย คือ คนเก่งกาจราวกับเสือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นรพยัคฆ์ [นอระ–] น. สมิงมิ่งชาย คือ คนเก่งกาจราวกับเสือ. (ป.).
นรเศรษฐ์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ทัน-ทะ-คาด	[นอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง คนประเสริฐ; พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นรเศรษฐ์ [นอระ–] น. คนประเสริฐ; พระราชา. (ส.).
นรสิงห์, นรสีห์ นรสิงห์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด นรสีห์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	[นอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง คนปานสิงห์, นักรบผู้มหาโยธิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี .	นรสิงห์, นรสีห์ [นอระ–] น. คนปานสิงห์, นักรบผู้มหาโยธิน. (ส., ป.).
นรา เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง คน.	นรา (กลอน) น. คน.
นรากร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง คน, หมู่คน.	นรากร น. คน, หมู่คน.
นราธิเบนทร์, นราธิเบศร์ นราธิเบนทร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นราธิเบศร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง พระมหากษัตริย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อธิป เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา + อินฺทฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อธิป เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา + อิสฺสร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-รอ-เรือ .	นราธิเบนทร์, นราธิเบศร์ น. พระมหากษัตริย์. (ส. นร + อธิป + อินฺทฺร; ป. นร + อธิป + อิสฺสร).
นราธิป เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา	[นะราทิบ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. (นร + อธิป).	นราธิป [นะราทิบ] (แบบ) น. พระราชา. (นร + อธิป).
นรินทร์, นริศ, นริศร, นริศวร นรินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นริศ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา นริศร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ นริศวร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	[นะริน, นะริด, นะริดสวน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อินฺทฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อีศ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อีศฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อีศฺวร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-วอ-แหวน-รอ-เรือ .	นรินทร์, นริศ, นริศร, นริศวร [นะริน, นะริด, นะริดสวน] (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร, นร + อีศ, นร + อีศฺร, นร + อีศฺวร).
นเรนทรสูร, นเรศ, นเรศวร, นเรศูร นเรนทรสูร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ นเรศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา นเรศวร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ นเรศูร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	[นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อินฺทฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ + สูร เขียนว่า สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อีศ เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา นร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ + อีศฺวร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-วอ-แหวน-รอ-เรือ .	นเรนทรสูร, นเรศ, นเรศวร, นเรศูร [นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน] (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).
นโรดม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นโรตฺตม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-มอ-ม้า และมาจากภาษาบาลี นรุตฺตม เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-มอ-ม้า.	นโรดม (แบบ) น. พระราชา. (ส. นโรตฺตม; ป. นรุตฺตม).
นรก เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[นะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แดนหรือภูมิที่เชื่อกันว่าผู้ทําบาปจะต้องไปเกิดและถูกลงโทษ, โดยปริยายหมายถึงแดนที่มีแต่ความทุกข์ทรมาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นรก [นะ–] น. แดนหรือภูมิที่เชื่อกันว่าผู้ทําบาปจะต้องไปเกิดและถูกลงโทษ, โดยปริยายหมายถึงแดนที่มีแต่ความทุกข์ทรมาน. (ป., ส.).
นรกานต์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	[นะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง นรก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นรก เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่ + อนฺต เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า .	นรกานต์ [นะระ–] น. นรก. (ป. นรก + อนฺต).
นรกจกเปรต เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่-จอ-จาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง คนที่เหี้ยมโหด คล้ายกับเปรตมาจากนรก.	นรกจกเปรต น. คนที่เหี้ยมโหด คล้ายกับเปรตมาจากนรก.
นรกานต์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ดู นรก เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่.	นรกานต์ ดู นรก.
นรการ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[นอระกาน, นะระกาน] เป็นคำนาม หมายถึง ช้างสีดอ, ช้างตัวผู้ มีงาสั้น.	นรการ [นอระกาน, นะระกาน] น. ช้างสีดอ, ช้างตัวผู้ มีงาสั้น.
นรา เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นรา ดู นร–.
นรากร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นรากร ดู นร–.
นราธิเบนทร์, นราธิเบศร์ นราธิเบนทร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นราธิเบศร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นราธิเบนทร์, นราธิเบศร์ ดู นร–.
นราธิป เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นราธิป ดู นร–.
นรินทร์, นริศ, นริศร, นริศวร นรินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นริศ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา นริศร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ นริศวร เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นรินทร์, นริศ, นริศร, นริศวร ดู นร–.
นรี เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[นะรี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นรี [นะรี] (แบบ) น. นาง. (ส.).
นรีเวชวิทยา เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[–เวดวิดทะยา] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยโรคเกี่ยวกับระบบการสืบพันธุ์ของสตรี.	นรีเวชวิทยา [–เวดวิดทะยา] น. วิชาว่าด้วยโรคเกี่ยวกับระบบการสืบพันธุ์ของสตรี.
นเรนทรสูร, นเรศ, นเรศวร, นเรศูร นเรนทรสูร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ นเรศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา นเรศวร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ นเรศูร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นเรนทรสูร, นเรศ, นเรศวร, นเรศูร ดู นร–.
นเรศวร์ชนช้าง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	[นะเรด–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	นเรศวร์ชนช้าง [นะเรด–] น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
นโรดม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า	ดู นร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-เรือ.	นโรดม ดู นร–.
นฤ– เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ ความหมายที่ ๑	[นะรึ–] เป็นคำนาม หมายถึง คน (ใช้นําหน้าคำอื่น). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤ– ๑ [นะรึ–] น. คน (ใช้นําหน้าคำอื่น). (ส.).
นฤดม เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลิศชายหรือแข็งแรงที่สุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤดม ว. เลิศชายหรือแข็งแรงที่สุด. (ส.).
นฤเทพ, นฤบ นฤเทพ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน นฤบ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-บอ-ไบ-ไม้	ดี น. พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤเทพ, นฤบ ดี น. พระราชา. (ส.).
นฤบาล เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤบาล น. พระราชา. (ส.).
นฤเบศ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชา.	นฤเบศ น. พระราชา.
นฤปนีติ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[–ปะนีติ] เป็นคำนาม หมายถึง พระราโชบาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤปนีติ [–ปะนีติ] น. พระราโชบาย. (ส.).
นฤปเวศม์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา-มอ-ม้า-ทัน-ทะ-คาด	[–ปะเวด] เป็นคำนาม หมายถึง ราชสํานัก; ศาล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤปเวศม์ [–ปะเวด] น. ราชสํานัก; ศาล. (ส.).
นฤปะ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ปกครอง, พระราชา.	นฤปะ น. ผู้ปกครอง, พระราชา.
นฤปัตนี เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	[–ปัดตะนี] เป็นคำนาม หมายถึง พระราชินี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤปัตนี [–ปัดตะนี] น. พระราชินี. (ส.).
นฤ– เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ ความหมายที่ ๒	[นะรึ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มี, ออก, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น นฤมล ว่า ไม่มีมลทิน, นฤโฆษ ว่า ดังออก. (คํานี้เขียนแผลงมาจาก นิ ในบาลี ซึ่งสันสกฤต เป็น นิสฺ).	นฤ– ๒ [นะรึ–] ว. ไม่มี, ออก, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น นฤมล ว่า ไม่มีมลทิน, นฤโฆษ ว่า ดังออก. (คํานี้เขียนแผลงมาจาก นิ ในบาลี ซึ่งสันสกฤต เป็น นิสฺ).
นฤคหิต เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[นะรึคะหิด] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้  ํ, นิคหิต หรือ หยาดนํ้าค้าง ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นิคฺฤหีต เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-รึ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี นิคฺคหีต เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า. ในวงเล็บ ดู นิคหิต เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	นฤคหิต [นะรึคะหิด] (โบ) น. ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้  ํ, นิคหิต หรือ หยาดนํ้าค้าง ก็เรียก. (ส. นิคฺฤหีต; ป. นิคฺคหีต). (ดู นิคหิต).
นฤโฆษ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-สะ-หระ-โอ-คอ-ระ-คัง-สอ-รือ-สี	[นะรึโคด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ดังออก, กึกก้อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤโฆษ [นะรึโคด] (แบบ) ก. ดังออก, กึกก้อง. (ส.).
นฤนาท เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	[นะรึนาด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความกึกก้อง; การบันลือ.	นฤนาท [นะรึนาด] (แบบ) น. ความกึกก้อง; การบันลือ.
นฤมล เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง	[นะรึมน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีมลทิน. เป็นคำนาม หมายถึง นาง.	นฤมล [นะรึมน] ว. ไม่มีมลทิน. น. นาง.
นฤตย–, นฤตย์ นฤตย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก นฤตย์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[นะริดตะยะ–, นะริด] เป็นคำนาม หมายถึง การระบํา, การฟ้อนรํา, การเต้นรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤตย–, นฤตย์ [นะริดตะยะ–, นะริด] น. การระบํา, การฟ้อนรํา, การเต้นรํา. (ส.).
นฤตยศาลา เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ห้องเต้นรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤตยศาลา น. ห้องเต้นรํา. (ส.).
นฤตยศาสตร์ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง วิทยาหรือศิลปะแห่งการระบํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤตยศาสตร์ น. วิทยาหรือศิลปะแห่งการระบํา. (ส.).
นฤตยสถาน เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับการระบํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นฤตยสถาน น. ที่สําหรับการระบํา. (ส.).
นฤพาน เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[นะรึ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความดับกิเลสและกองทุกข์. ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ตาย (ใช้แก่พระมหากษัตริย์) เช่น ครั้งนั้นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้าเสด็จนฤพาน. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์ พ.ศ. ๒๔๙๘ ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นิรฺวาณ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-เนน และมาจากภาษาบาลี นิพฺพาน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	นฤพาน [นะรึ–] น. ความดับกิเลสและกองทุกข์. (โบ) ก. ตาย (ใช้แก่พระมหากษัตริย์) เช่น ครั้งนั้นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้าเสด็จนฤพาน. (พงศ. กรุงเก่า). (ส. นิรฺวาณ; ป. นิพฺพาน).
นฤมาณ เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	[นะรึ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การสร้าง, การแปลง, การทํา, การวัดส่วน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นิรฺมาณ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-เนน.	นฤมาณ [นะรึ–] (แบบ) น. การสร้าง, การแปลง, การทํา, การวัดส่วน. (ส. นิรฺมาณ).
นฤมิต เขียนว่า นอ-หนู-รอ-รึ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[นะรึ–] เป็นคำกริยา หมายถึง สร้าง, แปลง, ทํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นิรฺมิต เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาบาลี นิมฺมิต เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	นฤมิต [นะรึ–] ก. สร้าง, แปลง, ทํา. (ส. นิรฺมิต; ป. นิมฺมิต).
นลาฏ เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก	[นะลาด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง หน้าผาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ลลาฏ เขียนว่า ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก.	นลาฏ [นะลาด] (ราชา) น. หน้าผาก. (ป.; ส. ลลาฏ).
นลิน เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[นะลิน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ดอกบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นลิน [นะลิน] (แบบ) น. ดอกบัว. (ป., ส.).
นลินี เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	[นะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หมู่บัว, สระบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นลินี [นะ–] (แบบ) น. หมู่บัว, สระบัว. (ป., ส.).
นลินี เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	ดู นลิน เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู.	นลินี ดู นลิน.
นว– เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	[นะวะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหม่ (ใช้เป็นคําหน้าสมาส). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นว– ๑ [นะวะ–] ว. ใหม่ (ใช้เป็นคําหน้าสมาส). (ป., ส.).
นวกรรม, นวการ, นวกิจ นวกรรม เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า นวการ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ นวกิจ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง การก่อสร้าง.	นวกรรม, นวการ, นวกิจ น. การก่อสร้าง.
นวกรรมิก เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ดูแลการก่อสร้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี นวกมฺมิก เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	นวกรรมิก น. ผู้ดูแลการก่อสร้าง. (ส.; ป. นวกมฺมิก).
นวชาต เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหม่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นวชาต ว. ใหม่. (ส.).
นวนิต เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง นพนิต, เนยข้นชนิดหนึ่ง. (ชาวอินเดียเรียกว่า ghee). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นวนิต น. นพนิต, เนยข้นชนิดหนึ่ง. (ชาวอินเดียเรียกว่า ghee). (ป., ส.).
นวนิยาย เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง บันเทิงคดีร้อยแก้วขนาดยาวรูปแบบหนึ่ง มีตัวละคร โครงเรื่อง เหตุการณ์ในเรื่อง และสถานที่ ที่ทำให้เนื้อเรื่องมีความสมจริง เช่น เรื่องหญิงคนชั่ว ของ ก. สุรางคนางค์ เรื่องผู้ชนะสิบทิศ ของ ยาขอบ เรื่องสี่แผ่นดิน ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เรื่องเรือมนุษย์ ของ กฤษณา อโศกสิน, ถ้ามีขนาดสั้น เรียกว่า นวนิยายขนาดสั้น เช่น เรื่องดรรชนีนาง ของ อิงอร เรื่องสร้อยทอง ของ นิมิต ภูมิถาวร.	นวนิยาย น. บันเทิงคดีร้อยแก้วขนาดยาวรูปแบบหนึ่ง มีตัวละคร โครงเรื่อง เหตุการณ์ในเรื่อง และสถานที่ ที่ทำให้เนื้อเรื่องมีความสมจริง เช่น เรื่องหญิงคนชั่ว ของ ก. สุรางคนางค์ เรื่องผู้ชนะสิบทิศ ของ ยาขอบ เรื่องสี่แผ่นดิน ของ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เรื่องเรือมนุษย์ ของ กฤษณา อโศกสิน, ถ้ามีขนาดสั้น เรียกว่า นวนิยายขนาดสั้น เช่น เรื่องดรรชนีนาง ของ อิงอร เรื่องสร้อยทอง ของ นิมิต ภูมิถาวร.
นวพธู เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-พอ-พาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกสะใภ้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นวพธู น. ลูกสะใภ้. (ส.).
นว– เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	[นะวะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เก้า, จํานวน ๙, (ใช้เป็นคําหน้าสมาส). (ป.; เป็นคำสรรพนาม หมายถึง นวนฺ).	นว– ๒ [นะวะ–] ว. เก้า, จํานวน ๙, (ใช้เป็นคําหน้าสมาส). (ป.; ส. นวนฺ).
นวครหะ, นวเคราะห์ นวครหะ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ นวเคราะห์ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	[–คฺระหะ, –เคฺราะ] เป็นคำนาม หมายถึง นพเคราะห์, ดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นวครหะ, นวเคราะห์ [–คฺระหะ, –เคฺราะ] น. นพเคราะห์, ดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ. (ส.).
นวคุณ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง นพคุณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวคุณ น. นพคุณ. (ป.).
นวทวาร เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ช่องทั้ง ๙ แห่งร่างกาย คือ ตา ๒ หู ๒ จมูก ๒ ปาก ๑ ทวารเบา ๑ ทวารหนัก ๑; ร่างกาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นวทวาร น. ช่องทั้ง ๙ แห่งร่างกาย คือ ตา ๒ หู ๒ จมูก ๒ ปาก ๑ ทวารเบา ๑ ทวารหนัก ๑; ร่างกาย. (ส.).
นวปฎล เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ปอ-ปลา-ดอ-ชะ-ดา-ลอ-ลิง	[นะวะปะดน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นพปฎล, มีเพดาน ๙ ชั้น หมายความถึง เศวตฉัตร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวปฎล [นะวะปะดน] ว. นพปฎล, มีเพดาน ๙ ชั้น หมายความถึง เศวตฉัตร. (ป.).
นวมุข เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่	เป็นคำนาม หมายถึง นวทวาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นวมุข น. นวทวาร. (ส.).
นวรัตน์ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง นพรัตน์, แก้ว ๙ อย่าง คือ เพชร ทับทิม มรกต บุษราคัม โกเมน นิล มุกดา เพทาย ไพฑูรย์, เนาวรัตน์ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นวรัตน์ น. นพรัตน์, แก้ว ๙ อย่าง คือ เพชร ทับทิม มรกต บุษราคัม โกเมน นิล มุกดา เพทาย ไพฑูรย์, เนาวรัตน์ ก็ว่า. (ส.).
นวโลหะ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง โลหะ ๙ ชนิด คือ เหล็ก ๑ ปรอท ๑ ทองแดง ๑ เงิน ๑ และทองคํา ๑ เพียงนี้เรียกว่า เบญจโลหะ, ถ้าเติมอีก ๒ ชนิด คือ เจ้า ๑ (เป็นคําตัดมาจาก “เจ้านํ้าเงิน” ว่า เป็นแร่ชนิดหนึ่ง สีเขียวเป็นสีนํ้าเงิน) และสังกะสี ๑ เรียกว่า สัตโลหะ, ถ้าเติมอีก ๒ ชนิด คือ ชิน ๑ และบริสุทธิ์ ๑ (คือทองแดงบริสุทธิ์) เรียกว่า นวโลหะ. ในวงเล็บ มาจาก ตำราสร้างพระพุทธรูป พระพุทธรูปสมัยต่าง ๆ ในประเทศไทย โดย หลวงบริบาลบุรีภัณฑ์ และตำราโสฬสแปรธาตุ (ทำทอง) ฉบับโรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พ.ศ. ๒๔๙๙.	นวโลหะ น. โลหะ ๙ ชนิด คือ เหล็ก ๑ ปรอท ๑ ทองแดง ๑ เงิน ๑ และทองคํา ๑ เพียงนี้เรียกว่า เบญจโลหะ, ถ้าเติมอีก ๒ ชนิด คือ เจ้า ๑ (เป็นคําตัดมาจาก “เจ้านํ้าเงิน” ว่า เป็นแร่ชนิดหนึ่ง สีเขียวเป็นสีนํ้าเงิน) และสังกะสี ๑ เรียกว่า สัตโลหะ, ถ้าเติมอีก ๒ ชนิด คือ ชิน ๑ และบริสุทธิ์ ๑ (คือทองแดงบริสุทธิ์) เรียกว่า นวโลหะ. (ตําราสร้างพระพุทธรูป).
นววิธ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง	[–วิด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ๙ ประการ, ๙ อย่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นววิธ [–วิด] ว. ๙ ประการ, ๙ อย่าง. (ป.).
นวอรหาทิคุณ, นวารหาทิคุณ นวอรหาทิคุณ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน นวารหาทิคุณ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	[นะวะอะระหาทิคุน, นะวาระหาทิคุน] เป็นคำนาม หมายถึง คุณพระพุทธเจ้า ๙ ประการ มีบท อรหํ เป็นต้น. (พูดเลือนมาเป็น นวหรคุณ).	นวอรหาทิคุณ, นวารหาทิคุณ [นะวะอะระหาทิคุน, นะวาระหาทิคุน] น. คุณพระพุทธเจ้า ๙ ประการ มีบท อรหํ เป็นต้น. (พูดเลือนมาเป็น นวหรคุณ).
นวังคสัตถุศาสน์ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[นะวังคะสัดถุสาด] เป็นคำนาม หมายถึง คําสอนของพระศาสดา คือ พระพุทธเจ้า มีองค์ ๙ คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวังคสัตถุศาสน์ [นะวังคะสัดถุสาด] น. คําสอนของพระศาสดา คือ พระพุทธเจ้า มีองค์ ๙ คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ. (ป.).
นวก– ๑, นวกะ นวก– ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่ นวกะ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[นะวะกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ใหม่, ผู้อ่อน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี . เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหม่, อ่อน, เช่น พระนวกะ นวกภูมิ.	นวก– ๑, นวกะ [นะวะกะ–] น. ผู้ใหม่, ผู้อ่อน. (ป.). ว. ใหม่, อ่อน, เช่น พระนวกะ นวกภูมิ.
นวกภูมิ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ	[นะวะกะพูม] เป็นคำนาม หมายถึง ขั้นหรือชั้นแห่งผู้ใหม่, ในคณะสงฆ์หมายถึงภิกษุที่มีพรรษาต่ำกว่า ๕, ภิกษุจัดเป็น ๓ ชั้น ชั้นต้น คือ นวกภูมิ (ชั้นใหม่), ชั้นกลาง คือ มัชฌิมภูมิ มีพรรษาตั้งแต่ ๕ ถึง ๙, และ ชั้นสูง คือ เถรภูมิ (ชั้นพระเถระ) มีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวกภูมิ [นะวะกะพูม] น. ขั้นหรือชั้นแห่งผู้ใหม่, ในคณะสงฆ์หมายถึงภิกษุที่มีพรรษาต่ำกว่า ๕, ภิกษุจัดเป็น ๓ ชั้น ชั้นต้น คือ นวกภูมิ (ชั้นใหม่), ชั้นกลาง คือ มัชฌิมภูมิ มีพรรษาตั้งแต่ ๕ ถึง ๙, และ ชั้นสูง คือ เถรภูมิ (ชั้นพระเถระ) มีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป. (ป.).
นวโกวาท เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	[นะวะโกวาด] เป็นคำนาม หมายถึง โอวาทเพื่อผู้บวชใหม่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวโกวาท [นะวะโกวาด] น. โอวาทเพื่อผู้บวชใหม่. (ป.).
นวก– เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	[นะวะกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง หมวด ๙ หมายความว่า วัตถุอันมีจํานวน ๙ ทุกอย่าง เช่น รัตนะ ๙ คําสอนของพระศาสดา ๙ พุทธคุณ ๙ เอามารวมไว้ในหมวดนั้น เรียกว่า นวก เช่น นวกนิบาต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวก– ๒ [นะวะกะ–] น. หมวด ๙ หมายความว่า วัตถุอันมีจํานวน ๙ ทุกอย่าง เช่น รัตนะ ๙ คําสอนของพระศาสดา ๙ พุทธคุณ ๙ เอามารวมไว้ในหมวดนั้น เรียกว่า นวก เช่น นวกนิบาต. (ป.).
นวโกวาท เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	ดู นวก– ๑, นวกะ นวก– ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่ นวกะ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ .	นวโกวาท ดู นวก– ๑, นวกะ.
นวด เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้มือบีบหรือกดเพื่อให้คลายจากความปวดเมื่อยหรือเมื่อยขบ.	นวด ก. ใช้มือบีบหรือกดเพื่อให้คลายจากความปวดเมื่อยหรือเมื่อยขบ.
นวดข้าว เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้วัวควายหรือคนยํ่ารวงข้าวให้เมล็ดหลุดจากรวง.	นวดข้าว ก. ใช้วัวควายหรือคนยํ่ารวงข้าวให้เมล็ดหลุดจากรวง.
นวดแป้ง เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ขยําแป้งให้เข้ากัน.	นวดแป้ง ก. ขยําแป้งให้เข้ากัน.
นวดฟั้น เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง บีบขยําให้หายปวดเมื่อยหรือเมื่อยขบ.	นวดฟั้น ก. บีบขยําให้หายปวดเมื่อยหรือเมื่อยขบ.
นวม เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีของอ่อนนุ่มอยู่ข้างใน เพื่อให้ความอบอุ่นหรือเพื่อป้องกันการเสียดสี การกดดัน การกระทบกระทั่งเป็นต้น เช่น เสื้อนวม เกราะนวม นวมคอ, เรียกผ้าห่มนอนที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า ผ้านวม, เรียกกานํ้าที่มีนวมหุ้มเพื่อเก็บความร้อนไว้ได้นานว่า กานวม, เรียกปี่พาทย์ที่ตีด้วยไม้พันด้วยนวมว่า ปี่พาทย์ไม้นวม.	นวม ๑ น. สิ่งที่มีของอ่อนนุ่มอยู่ข้างใน เพื่อให้ความอบอุ่นหรือเพื่อป้องกันการเสียดสี การกดดัน การกระทบกระทั่งเป็นต้น เช่น เสื้อนวม เกราะนวม นวมคอ, เรียกผ้าห่มนอนที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า ผ้านวม, เรียกกานํ้าที่มีนวมหุ้มเพื่อเก็บความร้อนไว้ได้นานว่า กานวม, เรียกปี่พาทย์ที่ตีด้วยไม้พันด้วยนวมว่า ปี่พาทย์ไม้นวม.
นวม– เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	[นะวะมะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ ๙ เช่น นวมสุรทิน = วันที่ ๙. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวม– ๒ [นะวะมะ–] (แบบ) ว. ที่ ๙ เช่น นวมสุรทิน = วันที่ ๙. (ป.).
นวมี เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	[นะวะมี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ ๙ เช่น นวมีดิถี = วัน ๙ คํ่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นวมี [นะวะมี] (แบบ) ว. ที่ ๙ เช่น นวมีดิถี = วัน ๙ คํ่า. (ป.).
น่วม เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-วอ-แหวน-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ่อนนุ่มจนเกือบเหลว เช่น บีบเสียจนน่วม.	น่วม ว. อ่อนนุ่มจนเกือบเหลว เช่น บีบเสียจนน่วม.
นวมี เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	ดู นวม– เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒.	นวมี ดู นวม– ๒.
นวย เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เยื้องกราย, กรีดกราย; น้อม เช่น คิดคิ้วคํานวณนวย คือธนูอันก่งยง. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	นวย ก. เยื้องกราย, กรีดกราย; น้อม เช่น คิดคิ้วคํานวณนวย คือธนูอันก่งยง. (สมุทรโฆษ).
นวยนาด เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เยื้องกราย, กรีดกราย; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก เงาะป่า พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉบับโรงพิมพ์อักษรบริการ พ.ศ. ๒๕๑๑.	นวยนาด ก. เยื้องกราย, กรีดกราย; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (เงาะป่า).
นวล เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีขาวปนเหลืองเล็กน้อย; ผ่องเป็นยองใย, งามผุดผ่อง, เช่น ผิวนวล. เป็นคำนาม หมายถึง ผงแป้งที่โรยบนก้อนแป้งเวลานวดหรือปั้นเพื่อไม่ให้ติดมือติดภาชนะเป็นต้น; ละอองสีขาวบนผิวผลไม้หรือใบไม้บางชนิดแสดงว่าแก่จัด เช่น นวลมะม่วง นวลแตง นวลใบตอง.	นวล ว. สีขาวปนเหลืองเล็กน้อย; ผ่องเป็นยองใย, งามผุดผ่อง, เช่น ผิวนวล. น. ผงแป้งที่โรยบนก้อนแป้งเวลานวดหรือปั้นเพื่อไม่ให้ติดมือติดภาชนะเป็นต้น; ละอองสีขาวบนผิวผลไม้หรือใบไม้บางชนิดแสดงว่าแก่จัด เช่น นวลมะม่วง นวลแตง นวลใบตอง.
นวลระหง เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรูปทรงงาม.	นวลระหง ว. มีรูปทรงงาม.
นวลลออ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ผุดผ่อง, งามดี.	นวลลออ ว. ผุดผ่อง, งามดี.
นวลละออง เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ผุดผ่องเป็นยองใย.	นวลละออง ว. ผุดผ่องเป็นยองใย.
นวลหง เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-หอ-หีบ-งอ-งู	[นวนละหง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีสีเนื้อนวลงาม.	นวลหง [นวนละหง] ว. มีสีเนื้อนวลงาม.
นวลจันทร์ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Cirrhinus microlepis ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวยาวเรียว แบนข้างเล็กน้อย ตาเล็ก ปากเล็กอยู่ตํ่าที่ปลายหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะในแนวเส้นข้างตัวมีประมาณ ๖๐ เกล็ด ลําตัวด้านหลังสีนํ้าตาลเทา ข้างท้องสีขาว ปลายครีบหลังและครีบท้องสีชมพู อาศัยตามลํานํ้าในเขตที่ลุ่มภาคกลางไปจนถึงแม่นํ้าโขง ขนาดยาวได้ถึง ๖๕ เซนติเมตร.	นวลจันทร์ น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Cirrhinus microlepis ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวยาวเรียว แบนข้างเล็กน้อย ตาเล็ก ปากเล็กอยู่ตํ่าที่ปลายหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะในแนวเส้นข้างตัวมีประมาณ ๖๐ เกล็ด ลําตัวด้านหลังสีนํ้าตาลเทา ข้างท้องสีขาว ปลายครีบหลังและครีบท้องสีชมพู อาศัยตามลํานํ้าในเขตที่ลุ่มภาคกลางไปจนถึงแม่นํ้าโขง ขนาดยาวได้ถึง ๖๕ เซนติเมตร.
นวลจันทร์ทะเล เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลหรือน้ำกร่อยชนิด Chanos chanos ในวงศ์ Chanidae ลำตัวยาวเพรียว แบนข้างเล็กน้อย หัวหลิม ตาโต ครีบหลังมีครีบเดียวตั้งอยู่ในแนวกลางตัว ครีบหางเป็นแฉกลึก เกล็ดทั่วตัวมีสีเงิน ขนาดยาวได้ถึง ๑.๕ เมตร อยู่ในน้ำจืดได้, ชะลิน หรือ ทูน้ำจืด ก็เรียก.	นวลจันทร์ทะเล น. ชื่อปลาทะเลหรือน้ำกร่อยชนิด Chanos chanos ในวงศ์ Chanidae ลำตัวยาวเพรียว แบนข้างเล็กน้อย หัวหลิม ตาโต ครีบหลังมีครีบเดียวตั้งอยู่ในแนวกลางตัว ครีบหางเป็นแฉกลึก เกล็ดทั่วตัวมีสีเงิน ขนาดยาวได้ถึง ๑.๕ เมตร อยู่ในน้ำจืดได้, ชะลิน หรือ ทูน้ำจืด ก็เรียก.
นวลน้อย เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิด Zoysia matrella (L.) Merr. ในวงศ์ Gramineae ใช้เป็นหญ้าสนาม.	นวลน้อย น. ชื่อหญ้าชนิด Zoysia matrella (L.) Merr. ในวงศ์ Gramineae ใช้เป็นหญ้าสนาม.
นวังคสัตถุศาสน์ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	ดู นว– เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒.	นวังคสัตถุศาสน์ ดู นว– ๒.
นวัตกรรม เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทำขึ้นใหม่หรือแปลกจากเดิมซึ่งอาจจะเป็นความคิด วิธีการ หรืออุปกรณ์ เป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นวต เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ตอ-เต่า + ภาษาสันสกฤต กรฺม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า และมาจากภาษาอังกฤษ innovation เขียนว่า ไอ-เอ็น-เอ็น-โอ-วี-เอ-ที-ไอ-โอ-เอ็น.	นวัตกรรม น. สิ่งที่ทำขึ้นใหม่หรือแปลกจากเดิมซึ่งอาจจะเป็นความคิด วิธีการ หรืออุปกรณ์ เป็นต้น. (ป. นวต + ส. กรฺม; อ. innovation).
นวาระ เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[นะวาระ] เป็นคำนาม หมายถึง กุหลาบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	นวาระ [นะวาระ] น. กุหลาบ. (ช.).
นหาดก เขียนว่า นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่	[นะหาดก] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้อาบแล้ว, ผู้ล้างแล้ว, คําบัญญัติในลัทธิพราหมณ์สําหรับเรียกผู้ใหญ่ในวรรณะ เช่น พราหมณ์ผู้ได้กระทําพิธีอาบนํ้า ซึ่งจําต้องกระทําเมื่อเสร็จกิจศึกษาจากสํานักอาจารย์ และตั้งต้นเป็นผู้ครองเรือน (คฤหัสถ์ คือ ผู้มีภรรยาและครอบครัว), ในพระพุทธศาสนา หมายเอาท่านที่ชําระกิเลสมลทินสิ้นแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นหาตก เขียนว่า นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่ และมาจากภาษาสันสกฤต สฺนาตก เขียนว่า สอ-เสือ-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่.	นหาดก [นะหาดก] น. ผู้อาบแล้ว, ผู้ล้างแล้ว, คําบัญญัติในลัทธิพราหมณ์สําหรับเรียกผู้ใหญ่ในวรรณะ เช่น พราหมณ์ผู้ได้กระทําพิธีอาบนํ้า ซึ่งจําต้องกระทําเมื่อเสร็จกิจศึกษาจากสํานักอาจารย์ และตั้งต้นเป็นผู้ครองเรือน (คฤหัสถ์ คือ ผู้มีภรรยาและครอบครัว), ในพระพุทธศาสนา หมายเอาท่านที่ชําระกิเลสมลทินสิ้นแล้ว. (ป. นหาตก; ส. สฺนาตก).
นหานะ เขียนว่า นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง การอาบนํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต สฺนาน เขียนว่า สอ-เสือ-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.	นหานะ น. การอาบนํ้า. (ป.; ส. สฺนาน).
นหารุ เขียนว่า นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	[นะหารุ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เส้น, เอ็น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต สฺนายุ เขียนว่า สอ-เสือ-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ.	นหารุ [นะหารุ] (แบบ) น. เส้น, เอ็น. (ป.; ส. สฺนายุ).
นหุต เขียนว่า นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า ความหมายที่ ๑	[นะหุด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หมื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นหุต ๑ [นะหุด] ว. หมื่น. (ป.).
นหุต เขียนว่า นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า ความหมายที่ ๒	[นะหุด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสังขยา = ๑๐,๐๐๐,๐๐๐๔ หรือ เลข ๑ มีเลข ๐ ตามหลัง ๒๘ ตัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นหุต ๒ [นะหุด] น. ชื่อสังขยา = ๑๐,๐๐๐,๐๐๐๔ หรือ เลข ๑ มีเลข ๐ ตามหลัง ๒๘ ตัว. (ป.).
นฬ–, นฬะ นฬ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-จุ-ลา นฬะ เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อะ	[นะละ–] เป็นคำนาม หมายถึง ไม้อ้อ, ไม้รวก, ไม้ไผ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นฬ–, นฬะ [นะละ–] น. ไม้อ้อ, ไม้รวก, ไม้ไผ่. (ป.).
นฬการ เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-จุ-ลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ช่างจักสาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นฬการ น. ช่างจักสาน. (ป.).
นฬป เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-จุ-ลา-ปอ-ปลา	[นะลบ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ปลาช่อน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นฬป [นะลบ] (แบบ) น. ปลาช่อน. (ป.).
นอ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒–๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง โน เช่น แม้นมีไม้ใกล้ตัวหัวจะนอ. ในวงเล็บ มาจาก คาวี พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ พิมพ์ จ.ศ. ๑๒๔๙.	นอ ๑ น. สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒–๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. (กลอน) ก. โน เช่น แม้นมีไม้ใกล้ตัวหัวจะนอ. (คาวี).
นอ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดุริยางค์ของชาวมูเซอ.	นอ ๒ น. เครื่องดุริยางค์ของชาวมูเซอ.
นอก เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำบุรพบท หมายถึง ตรงข้ามกับใน, ไม่ใช่ใน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง พ้นออกไปจากภายในหรือร่วมใน เช่น นอกเรือน นอกประเทศ นอกกาย นอกตําแหน่ง, ต่างประเทศ เช่น ของนอก ไปนอก, เรียกเขตที่พ้นจากเมืองหลวงออกไปว่า บ้านนอก, เรียกประเทศในทวีปยุโรปและอเมริกาว่า เมืองนอก, เรียกผลไม้ที่เอามาจากนอกกรุง เช่น เงาะนอก ทุเรียนนอก, คู่กับ ผลไม้ในกรุง เช่น เงาะสวน ทุเรียนสวน.	นอก บ. ตรงข้ามกับใน, ไม่ใช่ใน. ว. พ้นออกไปจากภายในหรือร่วมใน เช่น นอกเรือน นอกประเทศ นอกกาย นอกตําแหน่ง, ต่างประเทศ เช่น ของนอก ไปนอก, เรียกเขตที่พ้นจากเมืองหลวงออกไปว่า บ้านนอก, เรียกประเทศในทวีปยุโรปและอเมริกาว่า เมืองนอก, เรียกผลไม้ที่เอามาจากนอกกรุง เช่น เงาะนอก ทุเรียนนอก, คู่กับ ผลไม้ในกรุง เช่น เงาะสวน ทุเรียนสวน.
นอกกฎหมาย เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ดอ-ชะ-ดา-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ถูกกฎหมาย เช่น บุตรนอกกฎหมาย.	นอกกฎหมาย ว. ไม่ถูกกฎหมาย เช่น บุตรนอกกฎหมาย.
นอกครู เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง ประพฤติไม่ตรงตามคําสั่งสอนของครูบาอาจารย์, ประพฤติไม่ตรงตามแบบฉบับที่นิยมกันมา.	นอกครู ก. ประพฤติไม่ตรงตามคําสั่งสอนของครูบาอาจารย์, ประพฤติไม่ตรงตามแบบฉบับที่นิยมกันมา.
นอกคอก เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประพฤติไม่ตรงตามแบบตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.	นอกคอก ว. ประพฤติไม่ตรงตามแบบตามธรรมเนียมประเพณีของบรรพบุรุษ.
นอกคัมภีร์ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นอกตำรา.	นอกคัมภีร์ ว. นอกตำรา.
นอกจาก เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำบุรพบท หมายถึง เว้นเสียแต่.	นอกจาก บ. เว้นเสียแต่.
นอกใจ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ซื่อตรงต่อสามีหรือภรรยาด้วยการคบชู้สู่สาว.	นอกใจ ว. ไม่ซื่อตรงต่อสามีหรือภรรยาด้วยการคบชู้สู่สาว.
นอกชาน เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นเรือนที่ยื่นพ้นชายคาระเบียงออกมา.	นอกชาน น. พื้นเรือนที่ยื่นพ้นชายคาระเบียงออกมา.
นอกตำรา เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ผิดจากตํารา, ไม่มีในตํารา, นอกคัมภีร์ ก็ว่า.	นอกตำรา ว. ผิดจากตํารา, ไม่มีในตํารา, นอกคัมภีร์ ก็ว่า.
นอกถนน เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ถอ-ถุง-นอ-หนู-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ท้องถนน.	นอกถนน น. ที่ท้องถนน.
นอกบาลี เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือทํานอกแบบฉบับ.	นอกบาลี ก. พูดหรือทํานอกแบบฉบับ.
นอกรีต, นอกรีตนอกรอย นอกรีต เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า นอกรีตนอกรอย เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ประพฤติตามจารีตประเพณี.	นอกรีต, นอกรีตนอกรอย ว. ไม่ประพฤติตามจารีตประเพณี.
นอกลู่นอกทาง เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ประพฤติตามแนวทางที่พ่อแม่ครูอาจารย์ได้เคยดําเนินมา.	นอกลู่นอกทาง ว. ไม่ประพฤติตามแนวทางที่พ่อแม่ครูอาจารย์ได้เคยดําเนินมา.
นอกสังเวียน เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นอกวงการ, นอกเวที, เช่น เขาก็ดีแต่เก่งนอกสังเวียน.	นอกสังเวียน ว. นอกวงการ, นอกเวที, เช่น เขาก็ดีแต่เก่งนอกสังเวียน.
นอกเหนือ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยิ่งกว่านี้, มากกว่านี้, ใช่แต่เท่านี้.	นอกเหนือ ว. ยิ่งกว่านี้, มากกว่านี้, ใช่แต่เท่านี้.
นอง เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ค้างขังอยู่บนพื้น (ใช้แก่นํ้า) เช่น นํ้านองถนน นํ้านองบ้าน.	นอง ก. ค้างขังอยู่บนพื้น (ใช้แก่นํ้า) เช่น นํ้านองถนน นํ้านองบ้าน.
นองเนือง เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เนืองนอง.	นองเนือง ว. เนืองนอง.
นองเลือด เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างดุเดือดและต้องเสียเลือดเนื้อหรือล้มตายกันเป็นจํานวนมาก เช่น รบกันนองเลือด.	นองเลือด ว. อย่างดุเดือดและต้องเสียเลือดเนื้อหรือล้มตายกันเป็นจํานวนมาก เช่น รบกันนองเลือด.
นองหน้า เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาบหน้า (ใช้แก่นํ้าตา).	นองหน้า ว. อาบหน้า (ใช้แก่นํ้าตา).
น่อง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง กล้ามเนื้อที่อยู่ด้านหลังหน้าแข้ง.	น่อง ๑ น. กล้ามเนื้อที่อยู่ด้านหลังหน้าแข้ง.
น่องสิงห์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายชนิดหนึ่งมักประดับที่ส่วนหลังของขาโต๊ะ ตั่ง หรือตู้แบบขาสิงห์ หรือประดับริมหรือขอบ เช่นริมโต๊ะหรือกรอบรูป.	น่องสิงห์ น. ชื่อลายชนิดหนึ่งมักประดับที่ส่วนหลังของขาโต๊ะ ตั่ง หรือตู้แบบขาสิงห์ หรือประดับริมหรือขอบ เช่นริมโต๊ะหรือกรอบรูป.
น่อง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Antiaris toxicaria Leschen. ในวงศ์ Moraceae ยางมีพิษ ใช้ทำยางน่อง.	น่อง ๒ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Antiaris toxicaria Leschen. ในวงศ์ Moraceae ยางมีพิษ ใช้ทำยางน่อง.
น้อง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดทีหลัง, ลูกของอาหรือของน้า, เรียกคนที่มีอายุคราวน้อง เช่น น้องแดง น้องเขียว; ออกทีหลัง, มาทีหลัง, เช่น หมากทะลายน้อง มะพร้าวทะลายน้อง, คู่กับ ทะลายพี่; ลักษณนามใช้นับอายุไม้จําพวกไม้ไผ่ เช่น ไม้น้องเดียว คือ ไม้ที่มีอายุ ๒ ปี ไม้ ๒ น้อง คือ ไม้ที่มีอายุ ๓ ปี.	น้อง น. ผู้ร่วมบิดาหรือมารดาเดียวกันและเกิดทีหลัง, ลูกของอาหรือของน้า, เรียกคนที่มีอายุคราวน้อง เช่น น้องแดง น้องเขียว; ออกทีหลัง, มาทีหลัง, เช่น หมากทะลายน้อง มะพร้าวทะลายน้อง, คู่กับ ทะลายพี่; ลักษณนามใช้นับอายุไม้จําพวกไม้ไผ่ เช่น ไม้น้องเดียว คือ ไม้ที่มีอายุ ๒ ปี ไม้ ๒ น้อง คือ ไม้ที่มีอายุ ๓ ปี.
น้อง ๆ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนจะเป็น, ใกล้จะเป็น, เกือบจะเป็น, เช่น น้อง ๆ อธิบดีเข้าไปแล้ว.	น้อง ๆ ว. จวนจะเป็น, ใกล้จะเป็น, เกือบจะเป็น, เช่น น้อง ๆ อธิบดีเข้าไปแล้ว.
น้องเพล เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเวลาก่อนเพล ระหว่าง ๑๐ นาฬิกา ถึง ๑๑ นาฬิกา.	น้องเพล น. เรียกเวลาก่อนเพล ระหว่าง ๑๐ นาฬิกา ถึง ๑๑ นาฬิกา.
น่องแน่ง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ติดกันนุงนัง, เกี่ยวเนื่องกันยุ่ง.	น่องแน่ง ว. ติดกันนุงนัง, เกี่ยวเนื่องกันยุ่ง.
นอต เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยแสดงความเร็วของสิ่งใดสิ่งหนึ่งตามระบบการเดินเรือ มีค่าเท่ากับ ๑ ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง หรือ ๑.๘๕๒ กิโลเมตรต่อชั่วโมง เช่น เรือแล่นได้เร็ว ๘ ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง เรียกว่า เรือมีความเร็ว ๘ นอต ลมมีความเร็ว ๕๐ ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง เรียกว่า ลมมีความเร็ว ๕๐ นอต. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ knot เขียนว่า เค-เอ็น-โอ-ที.	นอต ๑ น. หน่วยแสดงความเร็วของสิ่งใดสิ่งหนึ่งตามระบบการเดินเรือ มีค่าเท่ากับ ๑ ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง หรือ ๑.๘๕๒ กิโลเมตรต่อชั่วโมง เช่น เรือแล่นได้เร็ว ๘ ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง เรียกว่า เรือมีความเร็ว ๘ นอต ลมมีความเร็ว ๕๐ ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง เรียกว่า ลมมีความเร็ว ๕๐ นอต. (อ. knot).
นอต เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องตรึงหรือขันสิ่งอื่นให้แน่น ประกอบด้วยแท่งและแป้นโลหะ, ตัวที่เป็นแท่งมีปลายข้างหนึ่งเป็นปุ่ม อีกข้างหนึ่งมีเกลียวด้านนอก เรียกว่า นอตตัวผู้ และตัวที่เป็นแป้นมีลักษณะเป็นเหลี่ยมมีรูตรงกลางและมีเกลียวด้านใน เรียกว่า นอตตัวเมีย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ nut เขียนว่า เอ็น-ยู-ที.	นอต ๒ น. เครื่องตรึงหรือขันสิ่งอื่นให้แน่น ประกอบด้วยแท่งและแป้นโลหะ, ตัวที่เป็นแท่งมีปลายข้างหนึ่งเป็นปุ่ม อีกข้างหนึ่งมีเกลียวด้านนอก เรียกว่า นอตตัวผู้ และตัวที่เป็นแป้นมีลักษณะเป็นเหลี่ยมมีรูตรงกลางและมีเกลียวด้านใน เรียกว่า นอตตัวเมีย. (อ. nut).
นอน เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอนตัวลงกับพื้นหรือที่ใด ๆ, อาการที่สัตว์เอนตัวลงกับพื้นเพื่อพักผ่อนเป็นต้นหรือยืนหลับอยู่กับที่, อาการที่ทําให้ของสูง ๆ ทอดลง เช่น เอาเสานอนลง, อาการที่พรรณไม้บางชนิด เช่น จามจุรี ผักกระเฉด ไมยราบ หลุบใบในเวลาใกล้จะสิ้นแสงตะวัน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะที่ตรงข้ามกับ ยืน หรือ ตั้ง เช่น แนวนอน แปนอน.	นอน ก. เอนตัวลงกับพื้นหรือที่ใด ๆ, อาการที่สัตว์เอนตัวลงกับพื้นเพื่อพักผ่อนเป็นต้นหรือยืนหลับอยู่กับที่, อาการที่ทําให้ของสูง ๆ ทอดลง เช่น เอาเสานอนลง, อาการที่พรรณไม้บางชนิด เช่น จามจุรี ผักกระเฉด ไมยราบ หลุบใบในเวลาใกล้จะสิ้นแสงตะวัน. ว. ลักษณะที่ตรงข้ามกับ ยืน หรือ ตั้ง เช่น แนวนอน แปนอน.
นอนก้น เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ผงหรือตะกอนเป็นต้นในของเหลวตกลงไปอยู่ก้นที่รองรับของเหลวนั้น เช่น ตะกอนนอนก้น.	นอนก้น ก. อาการที่ผงหรือตะกอนเป็นต้นในของเหลวตกลงไปอยู่ก้นที่รองรับของเหลวนั้น เช่น ตะกอนนอนก้น.
นอนกิน เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่ต้องทํางานก็มีกิน โดยมีผลประโยชน์เป็นรายได้ เช่น นอนกินดอกเบี้ย.	นอนกิน ก. ไม่ต้องทํางานก็มีกิน โดยมีผลประโยชน์เป็นรายได้ เช่น นอนกินดอกเบี้ย.
นอนกินบ้านกินเมือง เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง นอนตื่นสายด้วยความเกียจคร้าน (ใช้เป็นคำประชด).	นอนกินบ้านกินเมือง (สำ) ก. นอนตื่นสายด้วยความเกียจคร้าน (ใช้เป็นคำประชด).
นอนใจ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง มั่นใจ, วางใจ, ไม่รีบร้อน.	นอนใจ ก. มั่นใจ, วางใจ, ไม่รีบร้อน.
นอนตาไม่หลับ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง นอนหวาดต่อภัยหรือเป็นทุกข์หรือห่วงใย.	นอนตาไม่หลับ ก. นอนหวาดต่อภัยหรือเป็นทุกข์หรือห่วงใย.
นอนตีพุง เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ได้ผลประโยชน์โดยไม่ต้องทําอะไร; สบายใจ, หมดกังวล.	นอนตีพุง (ปาก) ก. ได้ผลประโยชน์โดยไม่ต้องทําอะไร; สบายใจ, หมดกังวล.
นอนนก เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-นอ-หนู-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งหลับ.	นอนนก ก. นั่งหลับ.
นอนแบ็บ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง นอนอย่างอ่อนเพลีย, นอนซม. ในวงเล็บ ดู แบ็บ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้.	นอนแบ็บ ก. นอนอย่างอ่อนเพลีย, นอนซม. (ดู แบ็บ).
นอนโรง เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง นอนค้างคืนล่วงหน้าที่โรงก่อนกําหนดงาน (ใช้แก่โขนเป็นต้น) เช่น โขนนอนโรง.	นอนโรง ก. นอนค้างคืนล่วงหน้าที่โรงก่อนกําหนดงาน (ใช้แก่โขนเป็นต้น) เช่น โขนนอนโรง.
นอนเล่น เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง นอนพักผ่อนโดยไม่คิดว่าจะหลับ.	นอนเล่น ก. นอนพักผ่อนโดยไม่คิดว่าจะหลับ.
นอนวัน เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง หมุนเร็วเที่ยงตรง (ใช้เรียกลูกข่างเป็นต้นที่หมุนเรียบอยู่กับที่).	นอนวัน ก. หมุนเร็วเที่ยงตรง (ใช้เรียกลูกข่างเป็นต้นที่หมุนเรียบอยู่กับที่).
นอนเวร เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ผลัดเปลี่ยนกันมานอนรักษาการณ์นอกเวลาทํางาน.	นอนเวร ก. ผลัดเปลี่ยนกันมานอนรักษาการณ์นอกเวลาทํางาน.
นอนหลับทับสิทธิ์ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่ใช้สิทธิ์ที่ตนมีอยู่เมื่อถึงคราวจะใช้, ทับสิทธิ์ ก็ว่า.	นอนหลับทับสิทธิ์ ก. ไม่ใช้สิทธิ์ที่ตนมีอยู่เมื่อถึงคราวจะใช้, ทับสิทธิ์ ก็ว่า.
นอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็น เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น, ไม่รู้อีโหน่อีเหน่.	นอนหลับไม่รู้ นอนคู้ไม่เห็น (สำ) ก. ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น, ไม่รู้อีโหน่อีเหน่.
นอนเอือก เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง นอนอืดอย่างเกียจคร้าน.	นอนเอือก ก. นอนอืดอย่างเกียจคร้าน.
นอบ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อม, หมอบย่อลง, มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น นบนอบ นอบน้อม.	นอบ ก. น้อม, หมอบย่อลง, มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น นบนอบ นอบน้อม.
นอบนบ เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อมกายลงไหว้, นบนอบ ก็ว่า.	นอบนบ ก. น้อมกายลงไหว้, นบนอบ ก็ว่า.
นอบน้อม เขียนว่า นอ-หนู-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการแสดงความเคารพอย่างสูง เช่น นอบน้อมพระรัตนตรัย, อาการที่ยอบตัวลงแสดงความเคารพอยู่ในที.	นอบน้อม ก. อาการแสดงความเคารพอย่างสูง เช่น นอบน้อมพระรัตนตรัย, อาการที่ยอบตัวลงแสดงความเคารพอยู่ในที.
น้อม เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง โน้ม เช่น น้อมลาภมาเพื่อตน, ค้อม เช่น กิ่งไม้น้อมลง, โอนลงเป็นการแสดงความเคารพ เช่น น้อมกาย น้อมใจ, โอนอ่อนตาม เช่น น้อมใจเชื่อ.	น้อม ก. โน้ม เช่น น้อมลาภมาเพื่อตน, ค้อม เช่น กิ่งไม้น้อมลง, โอนลงเป็นการแสดงความเคารพ เช่น น้อมกาย น้อมใจ, โอนอ่อนตาม เช่น น้อมใจเชื่อ.
น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวาย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ถอ-ถุง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง ถวาย (ใช้แก่ของที่ยกไม่ได้หรือนับไม่ได้ที่ถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมราชชนนี สมเด็จพระยุพราช สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช และสมเด็จพระบรมราชกุมารี), ในการเขียนใช้ น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวาย หรือ น้อมเกล้าฯ ถวาย ก็ได้.	น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวาย (ราชา) ก. ถวาย (ใช้แก่ของที่ยกไม่ได้หรือนับไม่ได้ที่ถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมราชชนนี สมเด็จพระยุพราช สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช และสมเด็จพระบรมราชกุมารี), ในการเขียนใช้ น้อมเกล้าน้อมกระหม่อมถวาย หรือ น้อมเกล้าฯ ถวาย ก็ได้.
น้อมนำ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง นําไปโดยกิริยาอ่อนน้อม.	น้อมนำ ก. นําไปโดยกิริยาอ่อนน้อม.
น้อย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก, เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย, ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ไม่สําคัญ เช่น ครูน้อย ผู้น้อย เณรน้อย, เกี่ยวกับความรู้สึกเป็นไปในทางน่ารักน่าเอ็นดู เช่น เด็กน้อย น้องน้อย สาวน้อย หนูน้อย.	น้อย ๑ ว. ตรงข้ามกับ มาก, ไม่มาก, เช่น ฝนน้อย น้ำน้อย มีเงินน้อย พูดน้อย, ตรงข้ามกับ ใหญ่, ไม่ใหญ่, เช่น ข้าราชการชั้นผู้น้อย; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่ไม่สําคัญ เช่น ครูน้อย ผู้น้อย เณรน้อย, เกี่ยวกับความรู้สึกเป็นไปในทางน่ารักน่าเอ็นดู เช่น เด็กน้อย น้องน้อย สาวน้อย หนูน้อย.
น้อยแง่ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-งอ-งู-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อยหน้า; ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม.	น้อยแง่ ก. น้อยหน้า; ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม.
น้อยใจ, น้อยเนื้อต่ำใจ, น้อยอกน้อยใจ น้อยใจ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน น้อยเนื้อต่ำใจ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน น้อยอกน้อยใจ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.	น้อยใจ, น้อยเนื้อต่ำใจ, น้อยอกน้อยใจ ก. รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมเป็นต้น.
น้อยหน้า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่เทียมหน้าเขา.	น้อยหน้า ก. ไม่เทียมหน้าเขา.
น้อยหรือ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําแสดงความหมายว่า มาก; คําเปล่งแสดงความไม่พอใจ เช่น น้อยหรือทําได้, ตัดพ้อต่อว่าด้วยความเอ็นดู เช่น น้อยหรือช่างว่า.	น้อยหรือ ว. คําแสดงความหมายว่า มาก; คําเปล่งแสดงความไม่พอใจ เช่น น้อยหรือทําได้, ตัดพ้อต่อว่าด้วยความเอ็นดู เช่น น้อยหรือช่างว่า.
น้อย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง คําเติมหน้าชื่อแห่งผู้ที่ได้บวชเป็นสามเณรแล้ว, ถ้าได้บวชเป็นภิกษุเติมหน้าชื่อว่า หนาน. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ ๒ พระนิพนธ์ ในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ฉบับโรงพิมพ์บำรุงนุกูลกิจ พ.ศ. ๒๔๘๒.	น้อย ๒ (ถิ่น–พายัพ) น. คําเติมหน้าชื่อแห่งผู้ที่ได้บวชเป็นสามเณรแล้ว, ถ้าได้บวชเป็นภิกษุเติมหน้าชื่อว่า หนาน. (พงศ. ร. ๒).
น้อยหน่า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Annona squamosa L. ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีเหลืองแกมเขียว กลีบดอกหนา มี ๓ กลีบ ผลสีเขียว ผิวนูนเป็นตา ๆ เนื้อในผลหนาขาว รสหวาน มีเมล็ดมาก.	น้อยหน่า น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Annona squamosa L. ในวงศ์ Annonaceae ดอกสีเหลืองแกมเขียว กลีบดอกหนา มี ๓ กลีบ ผลสีเขียว ผิวนูนเป็นตา ๆ เนื้อในผลหนาขาว รสหวาน มีเมล็ดมาก.
น้อยโหน่ง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กถึงขนาดกลางชนิด Annona reticulata L. ในวงศ์ Annonaceae ดอกคล้ายดอกน้อยหน่า แต่ผลโตกว่า เปลือกบางแต่เหนียว ค่อนข้างเรียบ ไม่นูนเป็นตา ๆ สีเขียวจาง ๆ ปนสีแดงเรื่อ ๆ เนื้อในผลหนาขาว รสหวานไม่สนิทเหมือนน้อยหน่า มีเมล็ดมาก.	น้อยโหน่ง น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กถึงขนาดกลางชนิด Annona reticulata L. ในวงศ์ Annonaceae ดอกคล้ายดอกน้อยหน่า แต่ผลโตกว่า เปลือกบางแต่เหนียว ค่อนข้างเรียบ ไม่นูนเป็นตา ๆ สีเขียวจาง ๆ ปนสีแดงเรื่อ ๆ เนื้อในผลหนาขาว รสหวานไม่สนิทเหมือนน้อยหน่า มีเมล็ดมาก.
นะ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบท้ายคําอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ.	นะ ๑ ว. คําประกอบท้ายคําอื่น บอกความเป็นเชิงอ้อนวอน บังคับตกลง หรือเน้นให้หนักแน่น เป็นต้น เช่น อยู่นะ ไปละนะ.
นะ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตัวตั้งธาตุน้ำของเวทมนตร์คาถาทางเมตตามหานิยม เช่น เขาคงมีนะดี ใคร ๆ เห็นก็เมตตา.	นะ ๒ น. ชื่อตัวตั้งธาตุน้ำของเวทมนตร์คาถาทางเมตตามหานิยม เช่น เขาคงมีนะดี ใคร ๆ เห็นก็เมตตา.
นะแน่ง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แน่งน้อย, ร่างน้อยงามกะทัดรัด.	นะแน่ง (กลอน) ว. แน่งน้อย, ร่างน้อยงามกะทัดรัด.
นัก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ใช้ประกอบหน้าคําอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชํานาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคํานวณ นักสืบ, ผู้มีอาชีพในทางนั้น ๆ เช่น นักกฎหมาย นักแสดง นักเขียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	นัก ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคําอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชํานาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคํานวณ นักสืบ, ผู้มีอาชีพในทางนั้น ๆ เช่น นักกฎหมาย นักแสดง นักเขียน. (ข.).
นักการ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง พนักงานชั้นผู้น้อยตํ่ากว่าเสมียน ทําหน้าที่เดินหนังสือ.	นักการ น. พนักงานชั้นผู้น้อยตํ่ากว่าเสมียน ทําหน้าที่เดินหนังสือ.
นักการเมือง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ฝักใฝ่ในทางการเมือง, ผู้ที่ทําหน้าที่ทางการเมือง เช่นรัฐมนตรี สมาชิกรัฐสภา.	นักการเมือง น. ผู้ฝักใฝ่ในทางการเมือง, ผู้ที่ทําหน้าที่ทางการเมือง เช่นรัฐมนตรี สมาชิกรัฐสภา.
นักกีฬา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชอบเล่นกีฬา, ผู้เข้าแข่งขันกีฬา; โดยปริยายหมายความว่า ผู้มีนํ้าใจไม่เอาเปรียบผู้อื่น.	นักกีฬา น. ผู้ชอบเล่นกีฬา, ผู้เข้าแข่งขันกีฬา; โดยปริยายหมายความว่า ผู้มีนํ้าใจไม่เอาเปรียบผู้อื่น.
นักข่าว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สื่อข่าว, ผู้รายงานข่าว, ผู้เขียนข่าว, ผู้บอกข่าว, (ใช้เฉพาะทางสื่อสารมวลชน), ผู้ส่งข่าว ก็เรียก.	นักข่าว น. ผู้สื่อข่าว, ผู้รายงานข่าว, ผู้เขียนข่าว, ผู้บอกข่าว, (ใช้เฉพาะทางสื่อสารมวลชน), ผู้ส่งข่าว ก็เรียก.
นักท่องเที่ยว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลที่เดินทางจากท้องที่อันเป็นถิ่นที่อยู่โดยปรกติของตนไปยังท้องที่อื่นเป็นการชั่วคราวด้วยความสมัครใจ และด้วยวัตถุประสงค์อันมิใช่เพื่อไปประกอบอาชีพหรือหารายได้.	นักท่องเที่ยว (กฎ) น. บุคคลที่เดินทางจากท้องที่อันเป็นถิ่นที่อยู่โดยปรกติของตนไปยังท้องที่อื่นเป็นการชั่วคราวด้วยความสมัครใจ และด้วยวัตถุประสงค์อันมิใช่เพื่อไปประกอบอาชีพหรือหารายได้.
นักเทศ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง คนต่างประเทศที่สําหรับใช้ในราชสํานัก เช่น นักเทศจงไปสั่งการ พนักงานของใครให้ขวายขวน. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์.	นักเทศ น. คนต่างประเทศที่สําหรับใช้ในราชสํานัก เช่น นักเทศจงไปสั่งการ พนักงานของใครให้ขวายขวน. (สังข์ทอง).
นักเทศน์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชํานาญในการเทศน์.	นักเทศน์ น. ผู้ชํานาญในการเทศน์.
นักโทษ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลซึ่งถูกลงโทษจําคุก.	นักโทษ น. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจําคุก.
นักโทษเด็ดขาด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจําคุกภายหลังคําพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคําสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายให้ลงโทษด้วย.	นักโทษเด็ดขาด (กฎ) น. บุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามหมายจําคุกภายหลังคําพิพากษาถึงที่สุด และหมายความรวมถึงบุคคลซึ่งถูกขังไว้ตามคําสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายให้ลงโทษด้วย.
นักธรรม เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รู้ธรรม, ผู้สอบความรู้ธรรมได้ตามหลักสูตรที่กําหนดไว้ มี ๓ ชั้น คือ ชั้นตรี ชั้นโท ชั้นเอก; ฤษี.	นักธรรม น. ผู้รู้ธรรม, ผู้สอบความรู้ธรรมได้ตามหลักสูตรที่กําหนดไว้ มี ๓ ชั้น คือ ชั้นตรี ชั้นโท ชั้นเอก; ฤษี.
นักบวช เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ถือบวช.	นักบวช น. ผู้ถือบวช.
นักบิน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ขับขี่เครื่องบิน.	นักบิน น. ผู้ขับขี่เครื่องบิน.
นักบุญ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้อ้างตัวว่าเป็นผู้วิเศษ, ผู้ที่ทําความดีไว้มากเมื่อตายแล้วได้รับยกย่องว่าเป็นผู้สําเร็จในทางศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก, ผู้ยินดีในการบุญ.	นักบุญ น. ผู้อ้างตัวว่าเป็นผู้วิเศษ, ผู้ที่ทําความดีไว้มากเมื่อตายแล้วได้รับยกย่องว่าเป็นผู้สําเร็จในทางศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก, ผู้ยินดีในการบุญ.
นักปราชญ์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ยอ-หยิง-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.	นักปราชญ์ น. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.
นักพรต เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ประพฤติพรต, ลักษณนามว่า รูป.	นักพรต น. ผู้ประพฤติพรต, ลักษณนามว่า รูป.
นักรบ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชํานาญในการรบ, ทหาร.	นักรบ น. ผู้ชํานาญในการรบ, ทหาร.
นักเรียน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ศึกษาเล่าเรียน; ผู้รับการศึกษาจากโรงเรียน.	นักเรียน น. ผู้ศึกษาเล่าเรียน; ผู้รับการศึกษาจากโรงเรียน.
นักเรียนนอก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ไปศึกษามาจากต่างประเทศ โดยเฉพาะหมายถึงประเทศในยุโรปและสหรัฐอเมริกา.	นักเรียนนอก น. ผู้ที่ไปศึกษามาจากต่างประเทศ โดยเฉพาะหมายถึงประเทศในยุโรปและสหรัฐอเมริกา.
นักเลง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๆ เช่น นักเลงหนังสือ นักเลงการพนัน; ผู้เกะกะระราน เช่น เป็นนักเลง, นักเลงโต ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจกว้าง กล้าได้กล้าเสีย เช่น ใจนักเลง.	นักเลง น. ผู้ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๆ เช่น นักเลงหนังสือ นักเลงการพนัน; ผู้เกะกะระราน เช่น เป็นนักเลง, นักเลงโต ก็ว่า. ว. มีใจกว้าง กล้าได้กล้าเสีย เช่น ใจนักเลง.
นักเลงโต เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เกะกะระราน เช่น น้องชายเขาเป็นนักเลงโต ทำให้เพื่อนบ้านเดือดร้อนเสมอ ๆ, นักเลง ก็ว่า.	นักเลงโต น. ผู้เกะกะระราน เช่น น้องชายเขาเป็นนักเลงโต ทำให้เพื่อนบ้านเดือดร้อนเสมอ ๆ, นักเลง ก็ว่า.
นักวิชาการ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เชี่ยวชาญในวิชาความรู้สาขาใดสาขาหนึ่งหรือหลายสาขา.	นักวิชาการ น. ผู้เชี่ยวชาญในวิชาความรู้สาขาใดสาขาหนึ่งหรือหลายสาขา.
นักศึกษา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความรู้สอบไล่ได้ไม่ตํ่ากว่ามัธยมศึกษาตอนปลายตามหลักสูตรของกระทรวงศึกษาธิการหรือมีความรู้ตามที่กระทรวงศึกษาธิการเทียบเท่า ซึ่งเข้ารับการศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา.	นักศึกษา น. ผู้มีความรู้สอบไล่ได้ไม่ตํ่ากว่ามัธยมศึกษาตอนปลายตามหลักสูตรของกระทรวงศึกษาธิการหรือมีความรู้ตามที่กระทรวงศึกษาธิการเทียบเท่า ซึ่งเข้ารับการศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา.
นักสนม เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-เสือ-นอ-หนู-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงคนใช้ในพระราชวัง.	นักสนม น. หญิงคนใช้ในพระราชวัง.
นักสวด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-เสือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชํานาญในการสวด.	นักสวด น. ผู้ชํานาญในการสวด.
นักสิทธิ์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สําเร็จ, ฤษี, ลักษณนามว่า ตน.	นักสิทธิ์ น. ผู้สําเร็จ, ฤษี, ลักษณนามว่า ตน.
นักสืบ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชํานาญในการสืบสวน.	นักสืบ น. ผู้ชํานาญในการสืบสวน.
นัก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างยิ่ง, มากหรือหนักไปในทางใดทางหนึ่ง, เช่น หนาวนัก ร้อนนัก.	นัก ๒ ว. อย่างยิ่ง, มากหรือหนักไปในทางใดทางหนึ่ง, เช่น หนาวนัก ร้อนนัก.
นักหนา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากยิ่ง, ยิ่งนัก, หนักหนา ก็ใช้.	นักหนา ว. มากยิ่ง, ยิ่งนัก, หนักหนา ก็ใช้.
นักกะ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง จระเข้, เต่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นกฺร เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	นักกะ (แบบ) น. จระเข้, เต่า. (ป.; ส. นกฺร).
นักขัต, นักขัต นักขัต เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า นักขัต เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า	– [นักขัด, นักขัดตะ–] น. ดาว, ดาวฤกษ์. ในวงเล็บ ดู นักษัตร เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นกฺขตฺต เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต นกฺษตฺร เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	นักขัต, นักขัต – [นักขัด, นักขัดตะ–] น. ดาว, ดาวฤกษ์. (ดู นักษัตร). (ป. นกฺขตฺต; ส. นกฺษตฺร).
นักขัตฤกษ์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ฤกษ์ที่ขึ้นกับการโคจรของดวงจันทร์ว่าผ่านดาวนักษัตรหมู่ใดหมู่หนึ่งใน ๒๗ หมู่ รวมถึงฤกษ์ที่ขึ้นกับการโคจรของดวงดาวในสุริยจักรวาลว่าผ่านดาวนักษัตรหมู่ใดหมู่หนึ่งใน ๒๗ หมู่, เรียกงานที่จัดขึ้นตามนักขัตฤกษ์ว่า งานนักขัตฤกษ์, เรียกวันที่มีงานนักขัตฤกษ์ว่า วันนักขัตฤกษ์.	นักขัตฤกษ์ น. ฤกษ์ที่ขึ้นกับการโคจรของดวงจันทร์ว่าผ่านดาวนักษัตรหมู่ใดหมู่หนึ่งใน ๒๗ หมู่ รวมถึงฤกษ์ที่ขึ้นกับการโคจรของดวงดาวในสุริยจักรวาลว่าผ่านดาวนักษัตรหมู่ใดหมู่หนึ่งใน ๒๗ หมู่, เรียกงานที่จัดขึ้นตามนักขัตฤกษ์ว่า งานนักขัตฤกษ์, เรียกวันที่มีงานนักขัตฤกษ์ว่า วันนักขัตฤกษ์.
นักงาน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง ตัดมาจากคำว่า พนักงาน เป็นคำนาม หมายถึง หน้าที่ เช่น อันการสงครามครั้งนี้ ไว้นักงานพี่จะช่วยหัก. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑.	นักงาน (กลอน; ตัดมาจาก พนักงาน) น. หน้าที่ เช่น อันการสงครามครั้งนี้ ไว้นักงานพี่จะช่วยหัก. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
นักตะ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง กลางคืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักตะ (แบบ) น. กลางคืน. (ส.).
นักนิ่น เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นิ่ม, อ่อน, โดยปริยายหมายถึงผู้หญิง เช่น จากมานักนิ่นเนื้อ นอนหนาว. (กำสรวล).	นักนิ่น ว. นิ่ม, อ่อน, โดยปริยายหมายถึงผู้หญิง เช่น จากมานักนิ่นเนื้อ นอนหนาว. (กำสรวล).
นักระ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[นักกฺระ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง จระเข้. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี นกฺก เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-พิน-ทุ-กอ-ไก่.	นักระ [นักกฺระ] (แบบ) น. จระเข้. (ส.; ป. นกฺก).
นักษัตร ๑, นักษัตร– นักษัตร ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ นักษัตร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[นักสัด, นักสัดตฺระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ดาว, ดาวฤกษ์, มี ๒๗ หมู่ คือ ๑. อัศวินี, อัสสนี (ดาวม้า ดาวคู่ม้า หรือ ดาวอัศวยุช) มี ๗ ดวง ๒. ภรณี (ดาวก้อนเส้า) มี ๓ ดวง ๓. กฤติกา, กฤตติกา, กัตติกา (ดาวธงสามเหลี่ยม หรือ ดาวลูกไก่) มี ๘ ดวง ๔. โรหิณี (ดาวพราหมี ดาวปลาตะเพียน หรือ ดาวคางหมู) มี ๗ ดวง ๕. มฤคศิร, มฤคเศียร, มิคสิระ (ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณี) มี ๓ ดวง ๖. อารทรา, อทระ (ดาวอัททา ดาวตัวโค หรือ ดาวตาสําเภา) มี ๑ ดวง ๗. ปุนัพสุ, ปุนัพพสู (ดาวหัวสําเภา ดาวสําเภาทอง ดาวสะเภา ดาวยามเกา หรือ ดาวตาเรือชัย) มี ๓ ดวง ๘. บุษยะ, บุษย์, ปุษยะ, ปุสสะ (ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา หรือ ดาวสิธยะ) มี ๕ ดวง ๙. อาศเลษา, อสิเลสะ (ดาวเรือน หรือ ดาวนกอยู่ในปล่อง) มี ๕ ดวง ๑๐. มฆ, มฆา, มาฆะ (ดาวโคมูตร ดาววานร ดาวงอนไถ หรือ ดาวงูผู้) มี ๕ ดวง ๑๑. บุรพผลคุนี, ปุรพผลคุนี, ปุพพผลคุนี (ดาววัวตัวผู้ หรือ ดาวงูเมีย) มี ๒ ดวง ๑๒. อุตรผลคุนี, อุตตรผลคุนี (ดาวเพดาน หรือ ดาววัวตัวเมีย) มี ๒ ดวง ๑๓. หัสต, หัสตะ, หัฏฐะ (ดาวศอกคู้ หรือ ดาวศีรษะช้าง) มี ๕ ดวง ๑๔. จิตระ, จิตรา (ดาวต่อมนํ้า ดาวไต้ไฟ ดาวตาจระเข้ หรือ ดาวเสือ) มี ๑ ดวง ๑๕. สวาดิ, สวาตี, สวัสติ (ดาวช้างพัง หรือ ดาวงูเหลือม) มี ๕ ดวง ๑๖. วิศาขา, วิสาขะ (ดาวคันฉัตร หรือ ดาวศีรษะกระบือ) มี ๕ ดวง ๑๗. อนุราธ, อนุราธะ, อนุราธา (ดาวประจําฉัตร หรือ ดาวนกยูง) มี ๔ ดวง ๑๘. เชฏฐะ, เชษฐา (ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวแพะ) มี ๑๔ ดวง ๑๙. มูล, มูละ, มูลา (ดาวช้างน้อย หรือ ดาวแมว) มี ๙ ดวง ๒๐. ปุรพษาฒ, บุรพอาษาฒ, บุพพาสาฬหะ (ดาวสัปคับช้าง หรือ ดาวราชสีห์ตัวผู้) มี ๓ ดวง ๒๑. อุตราษาฒ, อุตตรอาษาฒ, อุตตราสาฬหะ (ดาวแตรงอน หรือ ดาวราชสีห์ตัวเมีย) มี ๕ ดวง ๒๒. ศรวณะ, ศระวณ, สาวนะ (ดาวหลักชัย หรือ ดาวพระฤๅษี) มี ๓ ดวง ๒๓. ธนิษฐะ, ธนิษฐา (ดาวศรวิษฐา ดาวเศรษฐี หรือ ดาวไซ) มี ๔ ดวง ๒๔. ศตภิษัช, สตภิสชะ (ดาวพิมพ์ทอง หรือ ดาวยักษ์) มี ๔ ดวง ๒๕. บุรพภัทรบท, ปุพพภัททะ (ดาวโปฐบท ดาวแรดตัวผู้ หรือ ดาวหัวเนื้อทราย) มี ๒ ดวง ๒๖. อุตรภัทรบท, อุตตรภัทรบท, อุตตรภัททะ (ดาวแรดตัวเมีย หรือ ดาวไม้เท้า) มี ๒ ดวง ๒๗. เรวดี (ดาวปลาตะเพียน หรือ ดาวนาง) มี ๑๖ ดวง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี นกฺขตฺต เขียนว่า นอ-หนู-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	นักษัตร ๑, นักษัตร– [นักสัด, นักสัดตฺระ–] น. ดาว, ดาวฤกษ์, มี ๒๗ หมู่ คือ ๑. อัศวินี, อัสสนี (ดาวม้า ดาวคู่ม้า หรือ ดาวอัศวยุช) มี ๗ ดวง ๒. ภรณี (ดาวก้อนเส้า) มี ๓ ดวง ๓. กฤติกา, กฤตติกา, กัตติกา (ดาวธงสามเหลี่ยม หรือ ดาวลูกไก่) มี ๘ ดวง ๔. โรหิณี (ดาวพราหมี ดาวปลาตะเพียน หรือ ดาวคางหมู) มี ๗ ดวง ๕. มฤคศิร, มฤคเศียร, มิคสิระ (ดาวหัวเต่า ดาวหัวเนื้อ ดาวศีรษะเนื้อ ดาวศีรษะโค ดาวมฤคศิรัส หรือ ดาวอาครหายณี) มี ๓ ดวง ๖. อารทรา, อทระ (ดาวอัททา ดาวตัวโค หรือ ดาวตาสําเภา) มี ๑ ดวง ๗. ปุนัพสุ, ปุนัพพสู (ดาวหัวสําเภา ดาวสําเภาทอง ดาวสะเภา ดาวยามเกา หรือ ดาวตาเรือชัย) มี ๓ ดวง ๘. บุษยะ, บุษย์, ปุษยะ, ปุสสะ (ดาวปุยฝ้าย ดาวพวงดอกไม้ ดาวดอกบัว ดาวโลง ดาวปู ดาวสมอสําเภา หรือ ดาวสิธยะ) มี ๕ ดวง ๙. อาศเลษา, อสิเลสะ (ดาวเรือน หรือ ดาวนกอยู่ในปล่อง) มี ๕ ดวง ๑๐. มฆ, มฆา, มาฆะ (ดาวโคมูตร ดาววานร ดาวงอนไถ หรือ ดาวงูผู้) มี ๕ ดวง ๑๑. บุรพผลคุนี, ปุรพผลคุนี, ปุพพผลคุนี (ดาววัวตัวผู้ หรือ ดาวงูเมีย) มี ๒ ดวง ๑๒. อุตรผลคุนี, อุตตรผลคุนี (ดาวเพดาน หรือ ดาววัวตัวเมีย) มี ๒ ดวง ๑๓. หัสต, หัสตะ, หัฏฐะ (ดาวศอกคู้ หรือ ดาวศีรษะช้าง) มี ๕ ดวง ๑๔. จิตระ, จิตรา (ดาวต่อมนํ้า ดาวไต้ไฟ ดาวตาจระเข้ หรือ ดาวเสือ) มี ๑ ดวง ๑๕. สวาดิ, สวาตี, สวัสติ (ดาวช้างพัง หรือ ดาวงูเหลือม) มี ๕ ดวง ๑๖. วิศาขา, วิสาขะ (ดาวคันฉัตร หรือ ดาวศีรษะกระบือ) มี ๕ ดวง ๑๗. อนุราธ, อนุราธะ, อนุราธา (ดาวประจําฉัตร หรือ ดาวนกยูง) มี ๔ ดวง ๑๘. เชฏฐะ, เชษฐา (ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวแพะ) มี ๑๔ ดวง ๑๙. มูล, มูละ, มูลา (ดาวช้างน้อย หรือ ดาวแมว) มี ๙ ดวง ๒๐. ปุรพษาฒ, บุรพอาษาฒ, บุพพาสาฬหะ (ดาวสัปคับช้าง หรือ ดาวราชสีห์ตัวผู้) มี ๓ ดวง ๒๑. อุตราษาฒ, อุตตรอาษาฒ, อุตตราสาฬหะ (ดาวแตรงอน หรือ ดาวราชสีห์ตัวเมีย) มี ๕ ดวง ๒๒. ศรวณะ, ศระวณ, สาวนะ (ดาวหลักชัย หรือ ดาวพระฤๅษี) มี ๓ ดวง ๒๓. ธนิษฐะ, ธนิษฐา (ดาวศรวิษฐา ดาวเศรษฐี หรือ ดาวไซ) มี ๔ ดวง ๒๔. ศตภิษัช, สตภิสชะ (ดาวพิมพ์ทอง หรือ ดาวยักษ์) มี ๔ ดวง ๒๕. บุรพภัทรบท, ปุพพภัททะ (ดาวโปฐบท ดาวแรดตัวผู้ หรือ ดาวหัวเนื้อทราย) มี ๒ ดวง ๒๖. อุตรภัทรบท, อุตตรภัทรบท, อุตตรภัททะ (ดาวแรดตัวเมีย หรือ ดาวไม้เท้า) มี ๒ ดวง ๒๗. เรวดี (ดาวปลาตะเพียน หรือ ดาวนาง) มี ๑๖ ดวง. (ส.; ป. นกฺขตฺต).
นักษัตรจักร เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง แผนที่หมู่ดาวที่ไม่เคลื่อนฐาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรจักร น. แผนที่หมู่ดาวที่ไม่เคลื่อนฐาน. (ส.).
นักษัตรเนมี เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ดาวเหนือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรเนมี น. ดาวเหนือ. (ส.).
นักษัตรบดี เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ดาวพระพุธ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรบดี น. ดาวพระพุธ. (ส.).
นักษัตรบถ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ถอ-ถุง	เป็นคำนาม หมายถึง ฟากฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรบถ น. ฟากฟ้า. (ส.).
นักษัตรปาฐก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ถอ-ถาน-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง นักดาราศาสตร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรปาฐก น. นักดาราศาสตร์. (ส.).
นักษัตรมณฑล เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ดาวหมู่หนึ่ง ๆ เช่น ดาวจระเข้ ดาวลูกไก่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรมณฑล น. ดาวหมู่หนึ่ง ๆ เช่น ดาวจระเข้ ดาวลูกไก่. (ส.).
นักษัตรมาลา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง จักรราศีที่ดาวเวียน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรมาลา น. จักรราศีที่ดาวเวียน. (ส.).
นักษัตรโยค เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง การประจวบแห่ง (พระจันทร์กับ) ดาว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรโยค น. การประจวบแห่ง (พระจันทร์กับ) ดาว. (ส.).
นักษัตรวิทยา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาดาว, โหราศาสตร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นักษัตรวิทยา น. วิชาดาว, โหราศาสตร์. (ส.).
นักษัตร เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	[นักสัด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อรอบเวลา กําหนด ๑๒ ปี เป็น ๑ รอบ เรียกว่า ๑๒ นักษัตร โดยกําหนดให้สัตว์เป็นเครื่องหมายในปีนั้น ๆ คือ ชวด–หนู ฉลู–วัว ขาล–เสือ เถาะ–กระต่าย มะโรง–งูใหญ่ มะเส็ง–งูเล็ก มะเมีย–ม้า มะแม–แพะ วอก–ลิง ระกา–ไก่ จอ–หมา กุน–หมู.	นักษัตร ๒ [นักสัด] น. ชื่อรอบเวลา กําหนด ๑๒ ปี เป็น ๑ รอบ เรียกว่า ๑๒ นักษัตร โดยกําหนดให้สัตว์เป็นเครื่องหมายในปีนั้น ๆ คือ ชวด–หนู ฉลู–วัว ขาล–เสือ เถาะ–กระต่าย มะโรง–งูใหญ่ มะเส็ง–งูเล็ก มะเมีย–ม้า มะแม–แพะ วอก–ลิง ระกา–ไก่ จอ–หมา กุน–หมู.
นักสราช เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	[นักสะราด] เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งคนถือธงท้ายเรือพระที่นั่งพาย. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือวชิรญาณ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ.	นักสราช [นักสะราด] น. ตําแหน่งคนถือธงท้ายเรือพระที่นั่งพาย. (วชิรญาณ).
นัข เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ขอ-ไข่	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เล็บ, นิ้วมือ เช่น ทศนัข. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นข เขียนว่า นอ-หนู-ขอ-ไข่.	นัข (กลอน) น. เล็บ, นิ้วมือ เช่น ทศนัข. (ป., ส. นข).
นัค เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ภูเขา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นค เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย.	นัค ๑ (แบบ) น. ภูเขา. (ป., ส. นค).
นัค– ๒, นัคคะ นัค– ความหมายที่ ๒ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย นัคคะ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ	[นักคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เปลือยกาย เช่น นัคสมณะ ว่า ชีเปลือย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นคฺค เขียนว่า นอ-หนู-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย.	นัค– ๒, นัคคะ [นักคะ–] (แบบ) ว. เปลือยกาย เช่น นัคสมณะ ว่า ชีเปลือย. (ป. นคฺค).
นั่ง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้.	นั่ง ก. อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้.
นั่งกินนอนกิน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความสุขสบายมากโดยไม่ต้องทํามาหากินอะไร.	นั่งกินนอนกิน ว. มีความสุขสบายมากโดยไม่ต้องทํามาหากินอะไร.
นั่งขัดตะหมาด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งขัดสมาธิ.	นั่งขัดตะหมาด (ปาก) ก. นั่งขัดสมาธิ.
นั่งขัดสมาธิ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ	[–สะหฺมาด] เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งคู้เข่าทั้ง ๒ ข้างให้แบะลงที่พื้น แล้วเอาขาไขว้กันทับฝ่าเท้า, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง นั่งขัดตะหมาด.	นั่งขัดสมาธิ [–สะหฺมาด] ก. นั่งคู้เข่าทั้ง ๒ ข้างให้แบะลงที่พื้น แล้วเอาขาไขว้กันทับฝ่าเท้า, (ปาก) นั่งขัดตะหมาด.
นั่งคุกเข่า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งโดยวิธีย่อเข่าลงให้ติดพื้น แล้วหย่อนก้นลงบนส้นเท้า.	นั่งคุกเข่า ก. นั่งโดยวิธีย่อเข่าลงให้ติดพื้น แล้วหย่อนก้นลงบนส้นเท้า.
นั่งซัง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ซอ-โซ่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าอยู่ในที่ซึ่งไม่มีใครจะทําอันตรายได้แล้ว, ขึ้นซัง ก็ว่า.	นั่งซัง ก. เข้าอยู่ในที่ซึ่งไม่มีใครจะทําอันตรายได้แล้ว, ขึ้นซัง ก็ว่า.
นั่งทาง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดักคอยทําร้ายกลางทาง, นั่งคอยระวังเหตุ.	นั่งทาง ก. ดักคอยทําร้ายกลางทาง, นั่งคอยระวังเหตุ.
นั่งทางใน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งเข้าสมาธิเพื่อหยั่งรู้ด้วยพลังจิต.	นั่งทางใน ก. นั่งเข้าสมาธิเพื่อหยั่งรู้ด้วยพลังจิต.
นั่งเทียน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกวิธีทํานายอย่างหนึ่งโดยจุดเทียนติดไว้ที่ขอบปากบาตรเป็นต้นแล้วนั่งเพ่งดูนํ้าในบาตร แล้วทํานายไปตามลักษณะของรูปที่ปรากฏในนํ้านั้น.	นั่งเทียน น. เรียกวิธีทํานายอย่างหนึ่งโดยจุดเทียนติดไว้ที่ขอบปากบาตรเป็นต้นแล้วนั่งเพ่งดูนํ้าในบาตร แล้วทํานายไปตามลักษณะของรูปที่ปรากฏในนํ้านั้น.
นั่งแท่น เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดำรงตำแหน่งที่มีอำนาจวาสนา.	นั่งแท่น ก. ดำรงตำแหน่งที่มีอำนาจวาสนา.
นั่งในหัวใจ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ใจ, ทําถูกต้องตรงตามที่ผู้อื่นคิดไว้.	นั่งในหัวใจ (สำ) ก. รู้ใจ, ทําถูกต้องตรงตามที่ผู้อื่นคิดไว้.
นั่งปรก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[–ปฺรก] เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งทําใจให้เป็นสมาธิกํากับพระสงฆ์ด้วยกันอีก ๔ รูปซึ่งสวดในพิธีที่มีสวดภาณวาร, นั่งเข้าสมาธิส่งกระแสจิตเข้าไปยังวัตถุมงคลในพิธีต่าง ๆ.	นั่งปรก [–ปฺรก] ก. นั่งทําใจให้เป็นสมาธิกํากับพระสงฆ์ด้วยกันอีก ๔ รูปซึ่งสวดในพิธีที่มีสวดภาณวาร, นั่งเข้าสมาธิส่งกระแสจิตเข้าไปยังวัตถุมงคลในพิธีต่าง ๆ.
นั่งโป่ง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์ที่มากินดินโป่ง.	นั่งโป่ง ก. นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์ที่มากินดินโป่ง.
นั่งพับเพียบ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งพับขาทั้ง ๒ ข้าง ให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.	นั่งพับเพียบ ก. นั่งพับขาทั้ง ๒ ข้าง ให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน.
นั่งเมือง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ครองเมือง.	นั่งเมือง ก. ครองเมือง.
นั่งยอง ๆ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งโดยวิธีชันเข่าทั้ง ๒ ข้าง ไม่ให้ก้นถึงพื้น.	นั่งยอง ๆ ก. นั่งโดยวิธีชันเข่าทั้ง ๒ ข้าง ไม่ให้ก้นถึงพื้น.
นั่งร้าน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง โครงร่างที่ทําด้วยไม้หรือโลหะ สําหรับนั่งหรือปีนป่ายในการก่อสร้างสิ่งสูง ๆ เช่นพระเจดีย์หรือตึก, ร่างร้าน ก็เรียก.	นั่งร้าน น. โครงร่างที่ทําด้วยไม้หรือโลหะ สําหรับนั่งหรือปีนป่ายในการก่อสร้างสิ่งสูง ๆ เช่นพระเจดีย์หรือตึก, ร่างร้าน ก็เรียก.
นั่งราว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกอาการที่ตัวโขนแสดงบทของตนแล้วไปนั่งประจําที่บนราวที่พาดไปตามส่วนยาวของโรงตรงหน้าฉากแทนนั่งเตียงว่า โขนนั่งราว หรือ โขนโรงนอก.	นั่งราว ว. เรียกอาการที่ตัวโขนแสดงบทของตนแล้วไปนั่งประจําที่บนราวที่พาดไปตามส่วนยาวของโรงตรงหน้าฉากแทนนั่งเตียงว่า โขนนั่งราว หรือ โขนโรงนอก.
นั่งเล่น เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งพักผ่อน.	นั่งเล่น ก. นั่งพักผ่อน.
นั่งห้าง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์.	นั่งห้าง ก. นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์.
นังคัล เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ไถ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นังคัล (แบบ) น. ไถ. (ป.).
นัจ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การฟ้อนรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นจฺจ เขียนว่า นอ-หนู-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน.	นัจ (แบบ) น. การฟ้อนรํา. (ป. นจฺจ).
นัฏ, นัฏกะ นัฏ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก นัฏกะ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[นัด, นัดตะกะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ฟ้อนรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นฏฺฏ เขียนว่า นอ-หนู-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก นฏฺฏก เขียนว่า นอ-หนู-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก-กอ-ไก่ .	นัฏ, นัฏกะ [นัด, นัดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรํา. (ป., ส. นฏฺฏ, นฏฺฏก).
นัฑ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-มน-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ไม้อ้อ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี นฬ เขียนว่า นอ-หนู-ลอ-จุ-ลา.	นัฑ (แบบ) น. ไม้อ้อ. (ส.; ป. นฬ).
นัด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ตกลงกันเพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่งตามแต่จะกําหนด. เป็นคำนาม หมายถึง การกําหนดตกลงว่าจะพบปะกันเป็นต้น เช่น มีนัด ผิดนัด; ลักษณนามเรียกการกําหนดประชุมครั้งหนึ่ง ๆ เช่น ขาดประชุม ๓ นัด.	นัด ๑ ก. ตกลงกันเพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่งตามแต่จะกําหนด. น. การกําหนดตกลงว่าจะพบปะกันเป็นต้น เช่น มีนัด ผิดนัด; ลักษณนามเรียกการกําหนดประชุมครั้งหนึ่ง ๆ เช่น ขาดประชุม ๓ นัด.
นัดแนะ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง นัดและชี้แจงให้กันทราบ.	นัดแนะ ก. นัดและชี้แจงให้กันทราบ.
นัดหมาย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง กําหนดและกะกันไว้.	นัดหมาย ก. กําหนดและกะกันไว้.
นัด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เป่าหรือสูดให้วัตถุที่เป็นผงอย่างยานัตถุ์เข้าในจมูก เช่น นัดยานัตถุ์.	นัด ๒ ก. เป่าหรือสูดให้วัตถุที่เป็นผงอย่างยานัตถุ์เข้าในจมูก เช่น นัดยานัตถุ์.
นัด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๓	ลักษณนามเรียกกระสุนปืนทั้งที่ยังมิได้ยิงและที่ได้ยิงออกไปแล้ว เช่น กระสุน ๓ นัด ยิงสลุต ๒๑ นัด.	นัด ๓ ลักษณนามเรียกกระสุนปืนทั้งที่ยังมิได้ยิงและที่ได้ยิงออกไปแล้ว เช่น กระสุน ๓ นัด ยิงสลุต ๒๑ นัด.
นัดดา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง หลานปู่, หลานตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นตฺตุ เขียนว่า นอ-หนู-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ.	นัดดา น. หลานปู่, หลานตา. (ป. นตฺตุ).
นัตถุ์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด	[นัด] เป็นคำนาม หมายถึง จมูก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นสฺตุ เขียนว่า นอ-หนู-สอ-เสือ-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ.	นัตถุ์ [นัด] น. จมูก. (ป.; ส. นสฺตุ).
นั่น เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนนามที่อยู่ไกลกว่า นี่ เช่น นั่นอะไร, คําใช้แทนนามที่หมายถึงบุคคล สิ่งของ หรือเรื่องที่อ้างถึง เช่น เอานี่ผสมนั่น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่อยู่ไกลกว่า นี่ เช่น โต๊ะนั่น ที่นั่น.	นั่น ส. คําใช้แทนนามที่อยู่ไกลกว่า นี่ เช่น นั่นอะไร, คําใช้แทนนามที่หมายถึงบุคคล สิ่งของ หรือเรื่องที่อ้างถึง เช่น เอานี่ผสมนั่น. ว. ที่อยู่ไกลกว่า นี่ เช่น โต๊ะนั่น ที่นั่น.
นั่นซี, นั่นนะซี นั่นซี เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี นั่นนะซี เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี	คําแสดงการเห็นพ้องด้วย.	นั่นซี, นั่นนะซี คําแสดงการเห็นพ้องด้วย.
นั่นแน่ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-ไม้-เอก	คําแสดงการยืนยันการพบเห็นเป็นต้น เช่น นั่นแน่มาอยู่ที่นี่เอง นั่นแน่ ว่าแล้วอย่างไรล่ะ.	นั่นแน่ คําแสดงการยืนยันการพบเห็นเป็นต้น เช่น นั่นแน่มาอยู่ที่นี่เอง นั่นแน่ ว่าแล้วอย่างไรล่ะ.
นั่นปะไร, นั่นเป็นไร นั่นปะไร เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ นั่นเป็นไร เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	คํากล่าวแสดงว่าเหตุการณ์เป็นอย่างที่พูดไว้, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง คำแสดงการซ้ำเติม เช่น นั่นปะไร ว่าแล้วไม่เชื่อ.	นั่นปะไร, นั่นเป็นไร คํากล่าวแสดงว่าเหตุการณ์เป็นอย่างที่พูดไว้, (ปาก) คำแสดงการซ้ำเติม เช่น นั่นปะไร ว่าแล้วไม่เชื่อ.
นั่นแหละ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	[–แหฺละ]คําแสดงการเน้นให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น นั่นแหละ ใช่แล้ว คุณนั่นแหละ.	นั่นแหละ [–แหฺละ] คําแสดงการเน้นให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น นั่นแหละ ใช่แล้ว คุณนั่นแหละ.
นั่นเอง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-งอ-งู	คําประกอบคําอื่นแสดงการเน้นให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น เขานั่นเอง.	นั่นเอง คําประกอบคําอื่นแสดงการเน้นให้หนักแน่นยิ่งขึ้น เช่น เขานั่นเอง.
นั้น เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้ประกอบนามหรือข้อความที่กล่าวอ้างมาแล้ว เช่น ในจดหมายฉบับนั้น ตามที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้น, ใช้ประกอบนามที่อยู่ไกลกว่า นี้ เช่น คนนั้น สิ่งนั้น, ใช้ประกอบคําอื่นคู่กับคํา ใด แสดงความแน่นอน เช่น คนใด คนนั้น เมื่อใด เมื่อนั้น.	นั้น ว. ใช้ประกอบนามหรือข้อความที่กล่าวอ้างมาแล้ว เช่น ในจดหมายฉบับนั้น ตามที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นนั้น, ใช้ประกอบนามที่อยู่ไกลกว่า นี้ เช่น คนนั้น สิ่งนั้น, ใช้ประกอบคําอื่นคู่กับคํา ใด แสดงความแน่นอน เช่น คนใด คนนั้น เมื่อใด เมื่อนั้น.
นั้นแล เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง	คําลงท้ายบอกว่าจบเรื่อง.	นั้นแล คําลงท้ายบอกว่าจบเรื่อง.
นันท– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน	[นันทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความสนุก, ความยินดี, ความรื่นเริง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นันท– [นันทะ–] น. ความสนุก, ความยินดี, ความรื่นเริง. (ป.).
นันทปักษี เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคเด็กอย่างหนึ่ง.	นันทปักษี น. ชื่อโรคเด็กอย่างหนึ่ง.
นันททายี เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี	[นันทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโคลงโบราณอย่างหนึ่ง, คู่กับ มหานันททายี.	นันททายี [นันทะ–] น. ชื่อโคลงโบราณอย่างหนึ่ง, คู่กับ มหานันททายี.
นันทนาการ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[นันทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง กิจกรรมที่ทําตามสมัครใจในยามว่าง เพื่อให้เกิดความสนุกสนานเพลิดเพลินและผ่อนคลายความตึงเครียด, การสราญใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ recreation เขียนว่า อา-อี-ซี-อา-อี-เอ-ที-ไอ-โอ-เอ็น.	นันทนาการ [นันทะ–] น. กิจกรรมที่ทําตามสมัครใจในยามว่าง เพื่อให้เกิดความสนุกสนานเพลิดเพลินและผ่อนคลายความตึงเครียด, การสราญใจ. (อ. recreation).
นันทวัน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	[นันทะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสวนของพระอินทร์ ๑ ใน ๔ แห่ง ได้แก่ นันทวัน ปารุสกวัน จิตรลดาวัน และมิสกวัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นนฺทวน เขียนว่า นอ-หนู-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู.	นันทวัน [นันทะ–] น. ชื่อสวนของพระอินทร์ ๑ ใน ๔ แห่ง ได้แก่ นันทวัน ปารุสกวัน จิตรลดาวัน และมิสกวัน. (ป. นนฺทวน).
นันทิ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความยินดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นันทิ น. ผู้มีความยินดี. (ส.).
นับ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ตรวจหรือบอกให้รู้จํานวน; ถือเอาว่า เช่น มีเงินนับเป็นน้อง มีทองนับเป็นพี่.	นับ ก. ตรวจหรือบอกให้รู้จํานวน; ถือเอาว่า เช่น มีเงินนับเป็นน้อง มีทองนับเป็นพี่.
นับถือ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เชื่อถือยึดมั่น เช่น นับถือศาสนา, เคารพ เช่น นับถือผู้หลักผู้ใหญ่, ยกย่อง เช่น นับถือว่าเป็นครูบาอาจารย์, ใช้เป็นคําลงท้ายจดหมายแสดงความสุภาพว่า ด้วยความนับถือ หรือ ขอแสดงความนับถือ.	นับถือ ก. เชื่อถือยึดมั่น เช่น นับถือศาสนา, เคารพ เช่น นับถือผู้หลักผู้ใหญ่, ยกย่อง เช่น นับถือว่าเป็นครูบาอาจารย์, ใช้เป็นคําลงท้ายจดหมายแสดงความสุภาพว่า ด้วยความนับถือ หรือ ขอแสดงความนับถือ.
นับหน้าถือตา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นที่เคารพยกย่อง เช่น เขาเป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั่วไป.	นับหน้าถือตา ว. เป็นที่เคารพยกย่อง เช่น เขาเป็นที่นับหน้าถือตาของคนทั่วไป.
นับประสา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สํามะหา, จะเสียเวลาพูดไปทําไม, มักใช้ว่า นับประสาอะไร.	นับประสา ว. สํามะหา, จะเสียเวลาพูดไปทําไม, มักใช้ว่า นับประสาอะไร.
นัย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ไน, ไนยะ] เป็นคำนาม หมายถึง ข้อสําคัญ เช่น นัยแห่งเรื่องนี้; ความ, ความหมาย, เช่น หลายนัย; แนว, ทาง, เช่น ตีความได้หลายนัย; แง่ เช่น อีกนัยหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นย เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก.	นัย [ไน, ไนยะ] น. ข้อสําคัญ เช่น นัยแห่งเรื่องนี้; ความ, ความหมาย, เช่น หลายนัย; แนว, ทาง, เช่น ตีความได้หลายนัย; แง่ เช่น อีกนัยหนึ่ง. (ป. นย).
นัยว่า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	[ไน–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเค้าว่า.	นัยว่า [ไน–] ว. มีเค้าว่า.
นัยน์ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ดวงตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นยน เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-นอ-หนู.	นัยน์ น. ดวงตา. (ป., ส. นยน).
นัยน์ตา, นัยน์เนตร นัยน์ตา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา นัยน์เนตร เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ดวงตา.	นัยน์ตา, นัยน์เนตร น. ดวงตา.
นัยนามพุ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ	[ไนยะนามพุ] เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นยน เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-นอ-หนู + อมฺพุ เขียนว่า ออ-อ่าง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ .	นัยนามพุ [ไนยะนามพุ] น. นํ้าตา. (ป. นยน + อมฺพุ).
นัยนา เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[ไนยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ดวงตา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นยน เขียนว่า นอ-หนู-ยอ-ยัก-นอ-หนู.	นัยนา [ไนยะ–] (กลอน) น. ดวงตา. (ป., ส. นยน).
นัว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยุ่ง, นุง; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน หมายถึง อร่อย.	นัว ว. ยุ่ง, นุง; (ถิ่น–อีสาน) อร่อย.
นัวเนีย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปัวเปีย, พัลวัน, เกี่ยวพันกันยุ่ง.	นัวเนีย ว. ปัวเปีย, พัลวัน, เกี่ยวพันกันยุ่ง.
นา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่ราบทําเป็นคันกั้นนํ้าเป็นแปลง ๆ สําหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสําหรับทําประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทํา เช่น นาเกลือ นากุ้ง นาผักกระเฉด, ใช้ประกอบกับคําอื่นที่เกิดหรือเกี่ยวข้องกับนา เช่น เต่านา ปูนา.	นา ๑ น. พื้นที่ราบทําเป็นคันกั้นนํ้าเป็นแปลง ๆ สําหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสําหรับทําประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทํา เช่น นาเกลือ นากุ้ง นาผักกระเฉด, ใช้ประกอบกับคําอื่นที่เกิดหรือเกี่ยวข้องกับนา เช่น เต่านา ปูนา.
นาขอบเหล็ก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง นาชนิดที่ไม่มีทางจะบุกเบิกออกไปได้อีก, นาเชิงทรง ก็ว่า.	นาขอบเหล็ก น. นาชนิดที่ไม่มีทางจะบุกเบิกออกไปได้อีก, นาเชิงทรง ก็ว่า.
นาคู่โค เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง นาที่ได้ทํามาแล้วนาน เป็นนาดี ทําแล้วไม่ใคร่เสีย.	นาคู่โค น. นาที่ได้ทํามาแล้วนาน เป็นนาดี ทําแล้วไม่ใคร่เสีย.
นาเชิงทรง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นาชนิดที่ไม่มีทางจะบุกเบิกออกไปได้อีก, นาขอบเหล็ก ก็ว่า.	นาเชิงทรง น. นาชนิดที่ไม่มีทางจะบุกเบิกออกไปได้อีก, นาขอบเหล็ก ก็ว่า.
นาดำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง นาชนิดที่ใช้ถอนต้นกล้ามาปลูก.	นาดำ น. นาชนิดที่ใช้ถอนต้นกล้ามาปลูก.
นาปรัง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นาที่ทำในฤดูแล้งนอกฤดูทํานา.	นาปรัง น. นาที่ทำในฤดูแล้งนอกฤดูทํานา.
นาปี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง นาที่ทำในฤดูฝนซึ่งเป็นฤดูทํานา.	นาปี น. นาที่ทำในฤดูฝนซึ่งเป็นฤดูทํานา.
นาฟางลอย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง นาที่ปลูกข้าวชนิดหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า “ข้าวขึ้นน้ำ” เนื่องจากมีรากยาว สามารถหนีน้ำที่บ่ามาท่วมได้รวดเร็ว สามารถแตกแขนงตามข้อและที่ข้อจะมีรากงอกออกมาสำหรับดูดหาอาหาร นิยมปลูกในท้องที่ซึ่งมีระดับน้ำสูงตั้งแต่ ๑–๔ เมตร, นาเมือง ก็เรียก.	นาฟางลอย น. นาที่ปลูกข้าวชนิดหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า “ข้าวขึ้นน้ำ” เนื่องจากมีรากยาว สามารถหนีน้ำที่บ่ามาท่วมได้รวดเร็ว สามารถแตกแขนงตามข้อและที่ข้อจะมีรากงอกออกมาสำหรับดูดหาอาหาร นิยมปลูกในท้องที่ซึ่งมีระดับน้ำสูงตั้งแต่ ๑–๔ เมตร, นาเมือง ก็เรียก.
นาเมือง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นาฟางลอย; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดสั้นเนื้อฟ่ามว่า ข้าวนาเมือง.	นาเมือง น. นาฟางลอย; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดสั้นเนื้อฟ่ามว่า ข้าวนาเมือง.
นาสวน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นาข้าวที่ปลูกในพื้นที่ซึ่งมีระดับน้ำลึกตั้งแต่ ๑ เมตรลงมา; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดแข็งเป็นมันว่า ข้าวนาสวน.	นาสวน น. นาข้าวที่ปลูกในพื้นที่ซึ่งมีระดับน้ำลึกตั้งแต่ ๑ เมตรลงมา; เรียกข้าวเปลือกที่มีเมล็ดแข็งเป็นมันว่า ข้าวนาสวน.
นาหว่าน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นาชนิดที่หว่านเมล็ดข้าวลงในนา.	นาหว่าน น. นาชนิดที่หว่านเมล็ดข้าวลงในนา.
นา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป หมายถึง คําบทบูรณ์ มักใช้ประกอบท้ายคําบทร้อยกรองให้มีความกระชับหรือสละสลวยขึ้น เช่น แลนา.	นา ๒ (แบบ) คําบทบูรณ์ มักใช้ประกอบท้ายคําบทร้อยกรองให้มีความกระชับหรือสละสลวยขึ้น เช่น แลนา.
นา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ดูแลรักษานาหลวง จัดหาและรักษาเสบียงอาหารสำหรับพระนคร ดูแลทุกข์สุขของชาวไร่ชาวนา.	นา ๓ (โบ; เลิก) น. ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ดูแลรักษานาหลวง จัดหาและรักษาเสบียงอาหารสำหรับพระนคร ดูแลทุกข์สุขของชาวไร่ชาวนา.
น่า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทําอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทําให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก.	น่า ๑ ว. คําประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทําอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทําให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก.
น่าเกลียดน่าชัง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น่ารักน่าเอ็นดู (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).	น่าเกลียดน่าชัง (สำ) ว. น่ารักน่าเอ็นดู (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).
น่า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบท้ายความ หมายความไปในทางชักชวนหรือให้ทําตาม เช่น กินเถิดน่า ไปเถิดน่า.	น่า ๒ ว. คําประกอบท้ายความ หมายความไปในทางชักชวนหรือให้ทําตาม เช่น กินเถิดน่า ไปเถิดน่า.
น้า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.	น้า น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
นาก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Mustelidae ขนลําตัวสีนํ้าตาลอมเทา มี ๒ ชั้น ชั้นในละเอียด ชั้นนอกหยาบ หัวกว้างและแบน ระหว่างนิ้วมีแผ่นพังผืดขึงอยู่คล้ายตีนเป็ด หางแบน ขาหลังใหญ่และแข็งแรงกว่าขาหน้า ใช้ว่ายนํ้าร่วมกับหาง ไล่จับปลาและสัตว์นํ้าเล็ก ๆ ในประเทศไทยมี ๔ ชนิด ที่มีจํานวนมากและรู้จักกันทั่วไป คือ นากใหญ่ขนเรียบ (Lutra perspicillata) และนากเล็กเล็บสั้น (Aonyx cinerea).	นาก ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Mustelidae ขนลําตัวสีนํ้าตาลอมเทา มี ๒ ชั้น ชั้นในละเอียด ชั้นนอกหยาบ หัวกว้างและแบน ระหว่างนิ้วมีแผ่นพังผืดขึงอยู่คล้ายตีนเป็ด หางแบน ขาหลังใหญ่และแข็งแรงกว่าขาหน้า ใช้ว่ายนํ้าร่วมกับหาง ไล่จับปลาและสัตว์นํ้าเล็ก ๆ ในประเทศไทยมี ๔ ชนิด ที่มีจํานวนมากและรู้จักกันทั่วไป คือ นากใหญ่ขนเรียบ (Lutra perspicillata) และนากเล็กเล็บสั้น (Aonyx cinerea).
นาก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง โลหะผสมชนิดหนึ่ง โดยเอาทองคํา เงิน กับทองแดงผสมเข้าด้วยกัน นิยมใช้ทํารูปพรรณต่าง ๆ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกสีอย่างสีทองปนแดง เช่น ชมพู่สีนาก.	นาก ๒ น. โลหะผสมชนิดหนึ่ง โดยเอาทองคํา เงิน กับทองแดงผสมเข้าด้วยกัน นิยมใช้ทํารูปพรรณต่าง ๆ. ว. เรียกสีอย่างสีทองปนแดง เช่น ชมพู่สีนาก.
นากสวาด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สอ-เสือ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	[–สะหวาด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกสีสวาดชนิดที่มีสีนากเจือ, เรียกสีเนื้อโลหะพระพุทธรูปที่มีสีแดงอมส้ม.	นากสวาด [–สะหวาด] ว. เรียกสีสวาดชนิดที่มีสีนากเจือ, เรียกสีเนื้อโลหะพระพุทธรูปที่มีสีแดงอมส้ม.
นากบุด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Mesua nervosa Planch. et Triana ในวงศ์ Guttiferae กลีบดอกสีขาว มีเกสรเพศผู้สีเหลืองจำนวนมาก.	นากบุด (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Mesua nervosa Planch. et Triana ในวงศ์ Guttiferae กลีบดอกสีขาว มีเกสรเพศผู้สีเหลืองจำนวนมาก.
นากาสาหรี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[–หฺรี] เป็นคำนาม หมายถึง ดอกสารภี. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	นากาสาหรี [–หฺรี] น. ดอกสารภี. (ช.).
นาค ๑, นาค– นาค ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย นาค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	[นาก, นากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง งูใหญ่มีหงอน เป็นสัตว์ในนิยาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาค ๑, นาค– [นาก, นากคะ–] น. งูใหญ่มีหงอน เป็นสัตว์ในนิยาย. (ป., ส.).
นาคเกี่ยว, นาคเกี้ยว, นาคเกี่ยวพระสุเมรุ นาคเกี่ยว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน นาคเกี้ยว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน นาคเกี่ยวพระสุเมรุ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	นาคเกี่ยว, นาคเกี้ยว, นาคเกี่ยวพระสุเมรุ น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
นาคเกี้ยวกระหวัด, นาคบริพันธ์ นาคเกี้ยวกระหวัด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก นาคบริพันธ์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	[นากคะบอริพัน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.	นาคเกี้ยวกระหวัด, นาคบริพันธ์ [นากคะบอริพัน] น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
นาคบาศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	[นากคะบาด] เป็นคำนาม หมายถึง บ่วงที่เป็นงู เป็นชื่อศรของอินทรชิตที่แผลงไปเป็นงู. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นาคบาศ [นากคะบาด] น. บ่วงที่เป็นงู เป็นชื่อศรของอินทรชิตที่แผลงไปเป็นงู. (ส.).
นาคปรก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[นากปฺรก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถนั่งขัดสมาธิ หงายพระหัตถ์ทั้ง ๒ วางซ้อนกันบนพระเพลา มีพญานาคแผ่พังพานปกคลุมเบื้องบนพระเศียร ที่สร้างเป็นแบบขัดสมาธิเพชรก็มี มี ๒ แบบ แบบหนึ่งประทับนั่งสมาธิบนขนดพญานาค อีกแบบหนึ่งประทับนั่งสมาธิภายในวงขนดพญานาค คือพญานาคขดตัวล้อมพระกายไว้ถึงพระอังสา เพื่อป้องกันลมฝน.	นาคปรก [นากปฺรก] น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถนั่งขัดสมาธิ หงายพระหัตถ์ทั้ง ๒ วางซ้อนกันบนพระเพลา มีพญานาคแผ่พังพานปกคลุมเบื้องบนพระเศียร ที่สร้างเป็นแบบขัดสมาธิเพชรก็มี มี ๒ แบบ แบบหนึ่งประทับนั่งสมาธิบนขนดพญานาค อีกแบบหนึ่งประทับนั่งสมาธิภายในวงขนดพญานาค คือพญานาคขดตัวล้อมพระกายไว้ถึงพระอังสา เพื่อป้องกันลมฝน.
นาคปัก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	[นากปัก] เป็นคำนาม หมายถึง รูปหัวนาคที่ปักกับบันแถลงที่หลังคาปราสาทหรือบุษบก.	นาคปัก [นากปัก] น. รูปหัวนาคที่ปักกับบันแถลงที่หลังคาปราสาทหรือบุษบก.
นาคพันธ์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	[นากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโคลงโบราณชนิดหนึ่ง, สนธิอลงกต ก็ว่า.	นาคพันธ์ [นากคะ–] น. ชื่อโคลงโบราณชนิดหนึ่ง, สนธิอลงกต ก็ว่า.
นาครวย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	[นาก–รวย] เป็นคำนาม หมายถึง ตัวไม้ที่ทำอย่างตัวนาค ทอดตรงลงมาจากอกไก่ถึงแปหาญ ทั้ง ๒ ข้างของหน้าบัน.	นาครวย [นาก–รวย] น. ตัวไม้ที่ทำอย่างตัวนาค ทอดตรงลงมาจากอกไก่ถึงแปหาญ ทั้ง ๒ ข้างของหน้าบัน.
นาคราช เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ความหมายที่ ๑	[นากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง พญางู; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	นาคราช ๑ [นากคะ–] น. พญางู; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
นาคราชแผลงฤทธิ์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-แอ-ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง-งอ-งู-รอ-รึ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.	นาคราชแผลงฤทธิ์ น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
นาคลดา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	[นากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เถาวัลย์งู, เถาพลู.	นาคลดา [นากคะ–] น. เถาวัลย์งู, เถาพลู.
นาคเล่นน้ำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าที่พุ่งเป็นลําขึ้นไปในอากาศเนื่องจากลมงวง, พวยนํ้า ก็ว่า.	นาคเล่นน้ำ น. นํ้าที่พุ่งเป็นลําขึ้นไปในอากาศเนื่องจากลมงวง, พวยนํ้า ก็ว่า.
นาควิถี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี	[นากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทางที่พระจันทร์เดินไปในระหว่างดาวสวาดิ (หรือ อัศวินี) ภรณี และกฤติกา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นาควิถี [นากคะ–] น. ทางที่พระจันทร์เดินไปในระหว่างดาวสวาดิ (หรือ อัศวินี) ภรณี และกฤติกา. (ส.).
นาคสะดุ้ง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวไม้ที่ทำอย่างตัวนาค ทอดต่อลงมาจากแปหาญถึงหางหงส์ ทั้ง ๒ ข้างของหน้าบัน โบราณเรียกว่า เครื่องสะดุ้ง.	นาคสะดุ้ง น. ตัวไม้ที่ทำอย่างตัวนาค ทอดต่อลงมาจากแปหาญถึงหางหงส์ ทั้ง ๒ ข้างของหน้าบัน โบราณเรียกว่า เครื่องสะดุ้ง.
นาคสังวัจฉระ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[นากคะสังวัดฉะระ] เป็นคำนาม หมายถึง ปีมะโรง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นาคสังวัจฉระ [นากคะสังวัดฉะระ] น. ปีมะโรง. (ป.).
นาค ๒, นาคา ๑ นาค ความหมายที่ ๒ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย นาคา ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา	[นาก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อชนเผ่าหนึ่งอยู่ในบริเวณเทือกเขานาค ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย และทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศพม่า มีหลายสาขา เช่น อาโอนาค กูกินาค.	นาค ๒, นาคา ๑ [นาก] น. ชื่อชนเผ่าหนึ่งอยู่ในบริเวณเทือกเขานาค ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศอินเดีย และทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศพม่า มีหลายสาขา เช่น อาโอนาค กูกินาค.
นาค ๓, นาค– นาค ความหมายที่ ๓ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย นาค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	[นาก, นากคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นาค ๓, นาค– [นาก, นากคะ–] (แบบ) น. ช้าง. (ป.).
นาคทนต์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	[นากคะ–] เป็นคำนาม หมายถึง งาช้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาคทนต์ [นากคะ–] น. งาช้าง. (ป., ส.).
นาค เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย ความหมายที่ ๔	[นาก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ไม้กากะทิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นาค ๔ [นาก] (แบบ) น. ไม้กากะทิง. (ป.).
นาค เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย ความหมายที่ ๕	[นาก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ประเสริฐ, ผู้ไม่ทําบาป; เรียกคนที่ไปอยู่วัดเตรียมตัวจะบวชหรือกําลังจะบวช. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาค ๕ [นาก] (แบบ) น. ผู้ประเสริฐ, ผู้ไม่ทําบาป; เรียกคนที่ไปอยู่วัดเตรียมตัวจะบวชหรือกําลังจะบวช. (ป., ส.).
นาคร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ	[นาคอน] เป็นคำนาม หมายถึง ชาวนคร, ชาวกรุง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาคร [นาคอน] น. ชาวนคร, ชาวกรุง. (ป., ส.).
นาคราช เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ความหมายที่ ๑	ดูใน นาค ๑, นาค– นาค ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย นาค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย .	นาคราช ๑ ดูใน นาค ๑, นาค–.
นาคราช เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเฟินหลายชนิดในสกุล Davallia วงศ์ Davalliaceae ลําต้นสีนํ้าตาลแซมดําเป็นเกล็ดคล้ายเกล็ดงู ใช้ทํายาได้ เช่น ชนิด D. denticulata Mett.	นาคราช ๒ น. ชื่อเฟินหลายชนิดในสกุล Davallia วงศ์ Davalliaceae ลําต้นสีนํ้าตาลแซมดําเป็นเกล็ดคล้ายเกล็ดงู ใช้ทํายาได้ เช่น ชนิด D. denticulata Mett.
นาคา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง งู.	นาคา ๒ (กลอน) น. งู.
นาคาวโลก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	[–คาวะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ซ้ายห้อยเยื้องมาข้างหน้าประทับไว้ที่พระเพลาข้างซ้าย พระหัตถ์ขวาห้อยลงข้างพระองค์ตามปรกติ เอี้ยวพระกายผินพระพักตร์เหลียวไปข้างหลัง เป็นกิริยาทอดพระเนตรพระนครไพศาลีผิดปรกติคล้ายดูอย่างไว้อาลัย ด้วยจะเป็นการเห็นครั้งสุดท้าย จะไม่ได้เสด็จมาเห็นอีกต่อไป.	นาคาวโลก [–คาวะ–] น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ซ้ายห้อยเยื้องมาข้างหน้าประทับไว้ที่พระเพลาข้างซ้าย พระหัตถ์ขวาห้อยลงข้างพระองค์ตามปรกติ เอี้ยวพระกายผินพระพักตร์เหลียวไปข้างหลัง เป็นกิริยาทอดพระเนตรพระนครไพศาลีผิดปรกติคล้ายดูอย่างไว้อาลัย ด้วยจะเป็นการเห็นครั้งสุดท้าย จะไม่ได้เสด็จมาเห็นอีกต่อไป.
นาคินทร์, นาเคนทร์, นาเคศ, นาเคศวร นาคินทร์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นาเคนทร์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด นาเคศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สอ-สา-ลา นาเคศวร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สอ-สา-ลา-วอ-แหวน-รอ-เรือ	[นาคิน, –เคน, –เคด, –เคสวน] เป็นคำนาม หมายถึง พญาช้าง, พญางู.	นาคินทร์, นาเคนทร์, นาเคศ, นาเคศวร [นาคิน, –เคน, –เคด, –เคสวน] น. พญาช้าง, พญางู.
นาคี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง งู เช่น นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย. ในวงเล็บ มาจาก แบบเรียนกวีนิพนธ์ โลกนิติคำโคลง.	นาคี ๑ (กลอน) น. งู เช่น นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย. (โลกนิติ).
นาคี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง เช่น ขี่ยาตรานาคี. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	นาคี ๒ (กลอน) น. ช้าง เช่น ขี่ยาตรานาคี. (ตะเลงพ่าย).
นาโครคินทระ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[นาโคระคินทฺระ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พญานาค เช่น อันว่าพระญานาโครคินทรกคํานึง. ในวงเล็บ มาจาก นันโทปนันทสูตรคำหลวง หนังสือพระประวัติ และ พระนิพนธ์ บทร้อยกรอง พระนิพนธ์ ในเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร ฉบับเจริญรัตน์การพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๑๖ ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นาค เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย + อุรค เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-คอ-ควาย + อินฺทฺร เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ .	นาโครคินทระ [นาโคระคินทฺระ] (แบบ) น. พญานาค เช่น อันว่าพระญานาโครคินทรกคํานึง. (นันโท). (ส. นาค + อุรค + อินฺทฺร).
นาง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง คําประกอบหน้าคําเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบําเรอ นางละคร นางพระกํานัล; คําแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง คํานําหน้าชื่อหญิงผู้มีสามีแล้ว, คํานําหน้าชื่อภรรยาที่เรียกตามราชทินนามของสามีที่มีบรรดาศักดิ์ตํ่ากว่าพระยาลงมา; คำเรียกสัตว์ตัวเมียโดยสุภาพ เช่น นางช้าง นางม้า; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เรวดี มี ๑๖ ดวง, ดาวปลาตะเพียน ก็เรียก.	นาง ๑ น. คําประกอบหน้าคําเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบําเรอ นางละคร นางพระกํานัล; คําแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย; (กฎ) คํานําหน้าชื่อหญิงผู้มีสามีแล้ว, คํานําหน้าชื่อภรรยาที่เรียกตามราชทินนามของสามีที่มีบรรดาศักดิ์ตํ่ากว่าพระยาลงมา; คำเรียกสัตว์ตัวเมียโดยสุภาพ เช่น นางช้าง นางม้า; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เรวดี มี ๑๖ ดวง, ดาวปลาตะเพียน ก็เรียก.
นางกราย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ท่ารําชนิดหนึ่งที่หมอช้างรําเมื่อนําช้างบํารูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.	นางกราย น. ท่ารําชนิดหนึ่งที่หมอช้างรําเมื่อนําช้างบํารูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.
นางกวัก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ทําด้วยจะงอยงวงช้างหรือสิ่งอื่น โดยเชื่อว่าเป็นเครื่องเรียกเอาโชคลาภมาให้.	นางกวัก ๑ น. ชื่อรูปศักดิ์สิทธิ์ที่ทําด้วยจะงอยงวงช้างหรือสิ่งอื่น โดยเชื่อว่าเป็นเครื่องเรียกเอาโชคลาภมาให้.
นางกำนัล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง นางอยู่งานที่ทรงใช้สอยในพระราชมนเทียร และได้รับพระราชทานหีบหมากกาไหล่ แต่ยังไม่นับว่าเป็นเจ้าจอม.	นางกำนัล น. นางอยู่งานที่ทรงใช้สอยในพระราชมนเทียร และได้รับพระราชทานหีบหมากกาไหล่ แต่ยังไม่นับว่าเป็นเจ้าจอม.
นางงาม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-งอ-งู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงสาวที่ชนะการประกวดความงาม.	นางงาม น. หญิงสาวที่ชนะการประกวดความงาม.
นางจรัล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-จอ-จาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, นางเรียง ก็ว่า.	นางจรัล น. เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, นางเรียง ก็ว่า.
นางตานี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิงอยู่ที่ต้นกล้วยตานี.	นางตานี น. ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิงอยู่ที่ต้นกล้วยตานี.
นางแต่งตัวสะ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.	นางแต่งตัวสะ น. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.
นางท้าว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงซึ่งรับบรรดาศักดิ์และมีหน้าที่ระวังรักษาราชการฝ่ายในในพระบรมมหาราชวัง; นางพญา.	นางท้าว น. หญิงซึ่งรับบรรดาศักดิ์และมีหน้าที่ระวังรักษาราชการฝ่ายในในพระบรมมหาราชวัง; นางพญา.
นางแนบ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เสาหินคู่หนึ่ง สลักลวดลายตั้งแนบกรอบเช็ดหน้า สำหรับประดับตกแต่ง ๒ ข้างประตูปราสาทหินให้ดูงดงาม และมีส่วนช่วยค้ำจุนทับหลังด้วย, บังอวด ก็ว่า.	นางแนบ น. เสาหินคู่หนึ่ง สลักลวดลายตั้งแนบกรอบเช็ดหน้า สำหรับประดับตกแต่ง ๒ ข้างประตูปราสาทหินให้ดูงดงาม และมีส่วนช่วยค้ำจุนทับหลังด้วย, บังอวด ก็ว่า.
นางใน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นางพนักงานฝ่ายใน.	นางใน น. นางพนักงานฝ่ายใน.
นางบำเรอ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงที่ปรนเปรอเฉพาะชายคนใดคนหนึ่งในทางกามารมณ์โดยมิได้อยู่ในฐานะภรรยา.	นางบำเรอ น. หญิงที่ปรนเปรอเฉพาะชายคนใดคนหนึ่งในทางกามารมณ์โดยมิได้อยู่ในฐานะภรรยา.
นางแบบ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้หญิงที่แสดงแบบเสื้อหรือเครื่องประดับเป็นต้น.	นางแบบ น. ผู้หญิงที่แสดงแบบเสื้อหรือเครื่องประดับเป็นต้น.
นางพญา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-พอ-พาน-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง พระราชินี, นางผู้เป็นใหญ่.	นางพญา น. พระราชินี, นางผู้เป็นใหญ่.
นางพระกำนัล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง คุณพนักงานหญิงที่ยังมิได้แต่งงาน มีหน้าที่ปฏิบัติรับใช้พระราชินีในการเสด็จไปในพระราชพิธีต่าง ๆ.	นางพระกำนัล น. คุณพนักงานหญิงที่ยังมิได้แต่งงาน มีหน้าที่ปฏิบัติรับใช้พระราชินีในการเสด็จไปในพระราชพิธีต่าง ๆ.
นางฟ้า เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง นางในเทพนิยายที่ถือว่าอยู่บนสวรรค์.	นางฟ้า น. นางในเทพนิยายที่ถือว่าอยู่บนสวรรค์.
นางเมือง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง มเหสี, พระชายา.	นางเมือง (โบ) น. มเหสี, พระชายา.
นางไม้ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิงอยู่ตามต้นไม้ใหญ่มีต้นตะเคียนเป็นต้น.	นางไม้ น. ผีผู้หญิงที่เชื่อว่าสิงอยู่ตามต้นไม้ใหญ่มีต้นตะเคียนเป็นต้น.
นางรอง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวรองฝ่ายหญิงในการแสดงละครหรือภาพยนตร์เป็นต้น.	นางรอง น. ตัวรองฝ่ายหญิงในการแสดงละครหรือภาพยนตร์เป็นต้น.
นางร้องไห้ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงที่ทําหน้าที่หรือรับจ้างร้องไห้ครํ่าครวญถึงคุณความดีของผู้ตาย.	นางร้องไห้ น. หญิงที่ทําหน้าที่หรือรับจ้างร้องไห้ครํ่าครวญถึงคุณความดีของผู้ตาย.
นางเรียง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, นางจรัล ก็ว่า.	นางเรียง น. เสาที่ปักรายเป็นแถว ไว้ระยะแต่ละต้นห่างกันพอสมควร สำหรับแสดงแนวถนนหรือกั้นเขต, นางจรัล ก็ว่า.
นางโลม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง หญิงโสเภณี.	นางโลม (ปาก) น. หญิงโสเภณี.
นางสนองพระโอษฐ์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง คุณพนักงานหญิงที่แต่งงานแล้ว มีหน้าที่รับพระราชเสาวนีย์ไปปฏิบัติหรือเชิญพระราชเสาวนีย์ไปติดต่อข้อราชการตามพระราชประสงค์ของพระราชินี.	นางสนองพระโอษฐ์ น. คุณพนักงานหญิงที่แต่งงานแล้ว มีหน้าที่รับพระราชเสาวนีย์ไปปฏิบัติหรือเชิญพระราชเสาวนีย์ไปติดต่อข้อราชการตามพระราชประสงค์ของพระราชินี.
นางสะ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางแต่งตัวสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.	นางสะ น. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางแต่งตัวสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.
นางสาว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง คํานําหน้าชื่อหญิงที่มีอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป และยังไม่มีสามี.	นางสาว (กฎ) น. คํานําหน้าชื่อหญิงที่มีอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป และยังไม่มีสามี.
นางห้าม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงสามัญที่เป็นภรรยาของเจ้านายที่ไม่ใช่สะใภ้หลวง.	นางห้าม น. หญิงสามัญที่เป็นภรรยาของเจ้านายที่ไม่ใช่สะใภ้หลวง.
นางอ้อม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ออ-อ่าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง คร่าวเสาเพนียด.	นางอ้อม น. คร่าวเสาเพนียด.
นางเอก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวเอกฝ่ายหญิงในการแสดงละครหรือภาพยนตร์เป็นต้น.	นางเอก น. ตัวเอกฝ่ายหญิงในการแสดงละครหรือภาพยนตร์เป็นต้น.
นาง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ใช้แทนคําว่า อี ที่เป็นพยางค์ต้นของบางคําเพื่อความสุภาพ เช่น นางรม นางแอ่น. ในวงเล็บ ดู อี เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี. เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกหญิง มักกล่าวเป็นเชิงเหยียดหยามเป็นต้น, พูดเป็นเสียงสั้นว่า นัง ก็มี.	นาง ๒ ใช้แทนคําว่า อี ที่เป็นพยางค์ต้นของบางคําเพื่อความสุภาพ เช่น นางรม นางแอ่น. (ดู อี). น. คําเรียกหญิง มักกล่าวเป็นเชิงเหยียดหยามเป็นต้น, พูดเป็นเสียงสั้นว่า นัง ก็มี.
นาง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองต่าง ๆ ที่มีคําว่า นาง ขึ้นต้น เช่น นางครวญ นางนาค นางนก. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๒.	นาง ๓ น. ชื่อเพลงไทยทํานองต่าง ๆ ที่มีคําว่า นาง ขึ้นต้น เช่น นางครวญ นางนาค นางนก. (รามเกียรติ์ ร. ๒).
นาง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๔	ดู ชะโอน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-นอ-หนู และ เนื้ออ่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู.	นาง ๔ ดู ชะโอน และ เนื้ออ่อน.
นางกวัก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	ดูใน นาง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑.	นางกวัก ๑ ดูใน นาง ๑.
นางกวัก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด Eucharis grandiflora Planch. et Link. ในวงศ์ Amaryllidaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอมในตอนเย็น นิยมปลูกไว้ในบ้านโดยเชื่อว่านําโชคลาภมาให้, ว่านนางกวัก ก็เรียก.	นางกวัก ๒ น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด Eucharis grandiflora Planch. et Link. ในวงศ์ Amaryllidaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอมในตอนเย็น นิยมปลูกไว้ในบ้านโดยเชื่อว่านําโชคลาภมาให้, ว่านนางกวัก ก็เรียก.
นางเกล็ด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Thynnichthys thynnoides ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวเพรียว แบนข้างเล็กน้อย ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะบนเส้นข้างตัวมี ๕๘–๖๕ เกล็ด พื้นลําตัวสีเงินเป็นประกาย พบทั่วไป แต่มีชุกชุมในเขตภาคกลางของประเทศไทย ขนาดยาวได้ถึง ๒๕ เซนติเมตร, เกล็ดถี่ พรม หรือ ลิง ก็เรียก.	นางเกล็ด น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Thynnichthys thynnoides ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวเพรียว แบนข้างเล็กน้อย ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะบนเส้นข้างตัวมี ๕๘–๖๕ เกล็ด พื้นลําตัวสีเงินเป็นประกาย พบทั่วไป แต่มีชุกชุมในเขตภาคกลางของประเทศไทย ขนาดยาวได้ถึง ๒๕ เซนติเมตร, เกล็ดถี่ พรม หรือ ลิง ก็เรียก.
นางจุม, นางชม นางจุม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า นางชม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า	ดู กะทกรก เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-กอ-ไก่ (๑).	นางจุม, นางชม ดู กะทกรก (๑).
นางดำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง ต้นหยี. ในวงเล็บ ดู หยี เขียนว่า หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒.	นางดำ (ถิ่น–อีสาน) น. ต้นหยี. (ดู หยี ๒).
นางนวล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกนํ้าในวงศ์ Laridae มี ๒ วงศ์ย่อย คือ นางนวลใหญ่ ในวงศ์ย่อย Larinae ตัวใหญ่ แข็งแรง ปากงองุ้มเล็กน้อย ปีกกว้าง ปลายหางกลม กินปลาโดยโฉบกินตามผิวนํ้าหรือรวมฝูงกันจับปลาขณะว่ายนํ้า ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น นางนวลธรรมดา (Larus brunnicephalus) นางนวลขอบปีกขาว (L. ridibundus), และนางนวลแกลบ ในวงศ์ย่อย Sterninae ตัวเล็กเพรียวลม ปลายปากแหลม ปลายหางมี ๒ แฉก กินปลาและสัตว์นํ้าขนาดเล็กโดยดําลงไปจับเหยื่อหรือโฉบกินตามผิวนํ้า แต่มักไม่ชอบว่ายนํ้าเหมือนนางนวลใหญ่ มีหลายชนิด เช่น นางนวลแกลบธรรมดา (Sterna hirundo) นางนวลแกลบท้ายทอยดํา (S. sumatrana) นางนวลแกลบเล็ก (S. albifrons).	นางนวล น. ชื่อนกนํ้าในวงศ์ Laridae มี ๒ วงศ์ย่อย คือ นางนวลใหญ่ ในวงศ์ย่อย Larinae ตัวใหญ่ แข็งแรง ปากงองุ้มเล็กน้อย ปีกกว้าง ปลายหางกลม กินปลาโดยโฉบกินตามผิวนํ้าหรือรวมฝูงกันจับปลาขณะว่ายนํ้า ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น นางนวลธรรมดา (Larus brunnicephalus) นางนวลขอบปีกขาว (L. ridibundus), และนางนวลแกลบ ในวงศ์ย่อย Sterninae ตัวเล็กเพรียวลม ปลายปากแหลม ปลายหางมี ๒ แฉก กินปลาและสัตว์นํ้าขนาดเล็กโดยดําลงไปจับเหยื่อหรือโฉบกินตามผิวนํ้า แต่มักไม่ชอบว่ายนํ้าเหมือนนางนวลใหญ่ มีหลายชนิด เช่น นางนวลแกลบธรรมดา (Sterna hirundo) นางนวลแกลบท้ายทอยดํา (S. sumatrana) นางนวลแกลบเล็ก (S. albifrons).
นางนูน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-นอ-หนู	ดู อีนูน เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-นอ-หนู.	นางนูน ดู อีนูน.
นางแย้ม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Clerodendrum chinense (Osbeck) Mabb. ในวงศ์ Labiatae ใบออกตรงข้ามกัน โคนใบเว้าแบบหัวใจ ขอบใบหยัก มีขนเล็กน้อย ดอกเป็นช่อสั้น ๆ เบียดกันแน่น กลีบดอกมักซ้อน สีขาวหรือแดงเรื่อ ๆ กลิ่นหอม.	นางแย้ม น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Clerodendrum chinense (Osbeck) Mabb. ในวงศ์ Labiatae ใบออกตรงข้ามกัน โคนใบเว้าแบบหัวใจ ขอบใบหยัก มีขนเล็กน้อย ดอกเป็นช่อสั้น ๆ เบียดกันแน่น กลีบดอกมักซ้อน สีขาวหรือแดงเรื่อ ๆ กลิ่นหอม.
นางรม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบคู่หลายชนิดในวงศ์ Ostreidae รูปร่างค่อนข้างกลมหรือยาวรี มีสีต่าง ๆ กัน ส่วนใหญ่เป็นสีเทา เปลือกด้านล่างโค้งเล็กน้อยยึดติดกับวัสดุที่เกาะ นิยมใช้เป็นอาหาร เช่น ชนิด Saccostrea forskali, อีรม ก็เรียก.	นางรม ๑ น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่หลายชนิดในวงศ์ Ostreidae รูปร่างค่อนข้างกลมหรือยาวรี มีสีต่าง ๆ กัน ส่วนใหญ่เป็นสีเทา เปลือกด้านล่างโค้งเล็กน้อยยึดติดกับวัสดุที่เกาะ นิยมใช้เป็นอาหาร เช่น ชนิด Saccostrea forskali, อีรม ก็เรียก.
นางรม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเห็ดชนิด Pleurotus ostreatus (Fr.) Quél. ในวงศ์ Polyporaceae ขึ้นเป็นกลุ่มบนขอนไม้ โคนก้านดอกติดกัน มีหลายพันธุ์ ดอกเห็ดสีขาวหรือขาวอมเทา เนื้อนุ่ม กินได้, ชื่อที่ถูกต้องคือ เห็ดหอยนางรม.	นางรม ๒ น. ชื่อเห็ดชนิด Pleurotus ostreatus (Fr.) Quél. ในวงศ์ Polyporaceae ขึ้นเป็นกลุ่มบนขอนไม้ โคนก้านดอกติดกัน มีหลายพันธุ์ ดอกเห็ดสีขาวหรือขาวอมเทา เนื้อนุ่ม กินได้, ชื่อที่ถูกต้องคือ เห็ดหอยนางรม.
นางรมใหญ่ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	ดู ตะโกรม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า.	นางรมใหญ่ ดู ตะโกรม.
นางรำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ	ดู กระช้อยนางรํา เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา.	นางรำ ดู กระช้อยนางรํา.
นางล้อม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด Proiphys amboiensis (L.) Hebert ในวงศ์ Amaryllidaceae เชื่อว่าป้องกันขโมยได้, ว่านนางล้อม ก็เรียก. (๒) ชื่อกกชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	นางล้อม น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด Proiphys amboiensis (L.) Hebert ในวงศ์ Amaryllidaceae เชื่อว่าป้องกันขโมยได้, ว่านนางล้อม ก็เรียก. (๒) ชื่อกกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
นางเล็ด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําด้วยข้าวเหนียวนึ่งแผ่เป็นแผ่นกลม ตากแห้ง ทอดนํ้ามันให้พองแล้วโรยนํ้าตาลเคี่ยว.	นางเล็ด น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําด้วยข้าวเหนียวนึ่งแผ่เป็นแผ่นกลม ตากแห้ง ทอดนํ้ามันให้พองแล้วโรยนํ้าตาลเคี่ยว.
นางเลิ้ง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง หม้อขนาดใหญ่สําหรับใส่นํ้า. ในวงเล็บ มาจาก อักขราภิธานศรับท์ ของ หมอปรัดเล, ตุ่ม.	นางเลิ้ง น. หม้อขนาดใหญ่สําหรับใส่นํ้า. (ปรัดเล), ตุ่ม.
นางหงส์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-หอ-หีบ-งอ-งู-สอ-เสือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวงปี่พาทย์ไทยที่ผสมวงอีกแบบหนึ่ง ซึ่งประกอบด้วยปี่ชวาและกลองมลายู สําหรับบรรเลงในงานศพ; ชื่อเพลงไทยชุดหนึ่ง ใช้ประโคมศพ.	นางหงส์ น. ชื่อวงปี่พาทย์ไทยที่ผสมวงอีกแบบหนึ่ง ซึ่งประกอบด้วยปี่ชวาและกลองมลายู สําหรับบรรเลงในงานศพ; ชื่อเพลงไทยชุดหนึ่ง ใช้ประโคมศพ.
นางอาย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู ลิงลม เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า.	นางอาย ดู ลิงลม.
นางแอ่น เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นกอีแอ่น. ในวงเล็บ ดู อีแอ่น เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-แอ-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-นอ-หนู.	นางแอ่น น. นกอีแอ่น. (ดู อีแอ่น).
นาฏ, นาฏ– นาฏ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก นาฏ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก	[นาด, นาตะ–, นาดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง นางละคร, นางฟ้อนรํา, ใช้ประกอบกับคําอื่น หมายความว่า หญิงสาวสวย เช่น นางนาฏ นุชนาฏ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาฏ, นาฏ– [นาด, นาตะ–, นาดตะ–] น. นางละคร, นางฟ้อนรํา, ใช้ประกอบกับคําอื่น หมายความว่า หญิงสาวสวย เช่น นางนาฏ นุชนาฏ. (ป., ส.).
นาฏกรรม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[นาดตะกํา] เป็นคำนาม หมายถึง การละครหรือการฟ้อนรํา; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง งานเกี่ยวกับการรํา การเต้น การทําท่า หรือการแสดงที่ประกอบขึ้นเป็นเรื่องราว และหมายความรวมถึงการแสดงโดยวิธีใบ้ด้วย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นาฏกรรม [นาดตะกํา] น. การละครหรือการฟ้อนรํา; (กฎ) งานเกี่ยวกับการรํา การเต้น การทําท่า หรือการแสดงที่ประกอบขึ้นเป็นเรื่องราว และหมายความรวมถึงการแสดงโดยวิธีใบ้ด้วย. (ส.).
นาฏดนตรี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[นาตะดนตฺรี] เป็นคำนาม หมายถึง ลิเก.	นาฏดนตรี [นาตะดนตฺรี] น. ลิเก.
นาฏศิลป์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ทัน-ทะ-คาด	[นาดตะสิน] เป็นคำนาม หมายถึง ศิลปะแห่งการละครหรือการฟ้อนรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นาฏศิลป์ [นาดตะสิน] น. ศิลปะแห่งการละครหรือการฟ้อนรํา. (ส.).
นาฏกะ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[นาตะกะ, นาดตะกะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ฟ้อนรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาฏกะ [นาตะกะ, นาดตะกะ] (แบบ) น. ผู้ฟ้อนรํา. (ป., ส.).
นาฏย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก-ยอ-ยัก	[นาดตะยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกี่ยวกับการฟ้อนรํา, เกี่ยวกับการแสดงละคร, เช่น นาฏยศาลา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต นาฏฺย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	นาฏย– [นาดตะยะ–] (แบบ) ว. เกี่ยวกับการฟ้อนรํา, เกี่ยวกับการแสดงละคร, เช่น นาฏยศาลา. (ส. นาฏฺย).
นาด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทอดแขนให้อ่อนงาม.	นาด ก. ทอดแขนให้อ่อนงาม.
นาถ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง	[นาด, นาถะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ที่พึ่ง, ผู้เป็นที่พึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาถ [นาด, นาถะ] (แบบ) น. ที่พึ่ง, ผู้เป็นที่พึ่ง. (ป., ส.).
นาท เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ความบันลือ; เสียงบันลือ, เสียงร้อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาท น. ความบันลือ; เสียงบันลือ, เสียงร้อง. (ป., ส.).
นาที เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหน่วยเวลา เท่ากับ ๑ ใน ๖๐ ของชั่วโมง. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาสันสกฤต นาฑี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อี.	นาที น. ชื่อหน่วยเวลา เท่ากับ ๑ ใน ๖๐ ของชั่วโมง. (เทียบ ส. นาฑี).
นาน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยาว, ช้า, (ใช้แก่เวลา) เช่น กินเวลานาน.	นาน ว. ยาว, ช้า, (ใช้แก่เวลา) เช่น กินเวลานาน.
นานนม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-นอ-หนู-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นานมาก, นมนาน ก็ว่า.	นานนม ว. นานมาก, นมนาน ก็ว่า.
นานสองนาน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นานมาก.	นานสองนาน ว. นานมาก.
นานแสนนาน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นานเหลือเกิน.	นานแสนนาน ว. นานเหลือเกิน.
น่าน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ย่าน, เขต, เช่น น่านนํ้า.	น่าน น. ย่าน, เขต, เช่น น่านนํ้า.
น่านน้ำ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่ทางนํ้า, เขตทางนํ้า.	น่านน้ำ น. พื้นที่ทางนํ้า, เขตทางนํ้า.
น่านน้ำอาณาเขต เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง น่านนํ้าต่าง ๆ รวมทั้งทะเลอาณาเขตและน่านนํ้าที่อยู่ภายในแผ่นดิน ซึ่งอยู่ภายใต้อธิปไตยของรัฐใดรัฐหนึ่ง.	น่านน้ำอาณาเขต น. น่านนํ้าต่าง ๆ รวมทั้งทะเลอาณาเขตและน่านนํ้าที่อยู่ภายในแผ่นดิน ซึ่งอยู่ภายใต้อธิปไตยของรัฐใดรัฐหนึ่ง.
น่านฟ้า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่ทางอากาศ, เขตทางอากาศ.	น่านฟ้า น. พื้นที่ทางอากาศ, เขตทางอากาศ.
นานัครส เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[นานักคะรด] เป็นคำนาม หมายถึง รสเลิศต่าง ๆ เช่น นานัครสโภชชาหาร. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์วนปเวสน์ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นานา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา + อคฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย + รส เขียนว่า รอ-เรือ-สอ-เสือ .	นานัครส [นานักคะรด] น. รสเลิศต่าง ๆ เช่น นานัครสโภชชาหาร. (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์). (ป. นานา + อคฺค + รส).
นานัตว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-วอ-แหวน	[นานัด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นต่าง ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นานัตว [นานัด] (แบบ) น. ความเป็นต่าง ๆ. (ส.).
นานัปการ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[นานับปะกาน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีหลายอย่าง, นานาประการ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นานปฺปการ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ.	นานัปการ [นานับปะกาน] ว. มีหลายอย่าง, นานาประการ ก็ว่า. (ป. นานปฺปการ).
นานา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่าง ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นานา ว. ต่าง ๆ. (ป.).
นานาจิตตัง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่างจิตต่างใจ, ต่างคนก็ต่างความคิดเช่นคนหนึ่งถูกกับอากาศเย็น แต่อีกคนหนึ่งถูกกับอากาศร้อน.	นานาจิตตัง ว. ต่างจิตต่างใจ, ต่างคนก็ต่างความคิดเช่นคนหนึ่งถูกกับอากาศเย็น แต่อีกคนหนึ่งถูกกับอากาศร้อน.
นานาเนก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่าง ๆ กันมากมาย, ใช้ย่อว่า นาเนก ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นานา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา + อเนก เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-กอ-ไก่ .	นานาเนก ว. ต่าง ๆ กันมากมาย, ใช้ย่อว่า นาเนก ก็มี. (ป. นานา + อเนก).
นานาประการ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีหลายอย่าง, นานัปการ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นานาประการ ว. มีหลายอย่าง, นานัปการ ก็ว่า. (ส.).
นานาสังวาส เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง การอยู่ร่วมต่างกัน (ใช้แก่พระสงฆ์ที่มีศีลไม่เสมอกัน ทำอุโบสถหรือสังฆกรรมร่วมกันไม่ได้).	นานาสังวาส น. การอยู่ร่วมต่างกัน (ใช้แก่พระสงฆ์ที่มีศีลไม่เสมอกัน ทำอุโบสถหรือสังฆกรรมร่วมกันไม่ได้).
นาเนก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ต่าง ๆ กันมากมาย. (ย่อมาจาก นานาเนก).	นาเนก ว. ต่าง ๆ กันมากมาย. (ย่อมาจาก นานาเนก).
นาบ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสิ่งที่มีความร้อนรีดหรือกดลงไป เช่น นาบพลู นาบใบตอง เอาเหล็กร้อนนาบเท้า, เรียกพลูที่นาบแล้วว่า พลูนาบ.	นาบ ก. เอาสิ่งที่มีความร้อนรีดหรือกดลงไป เช่น นาบพลู นาบใบตอง เอาเหล็กร้อนนาบเท้า, เรียกพลูที่นาบแล้วว่า พลูนาบ.
นาบข้าว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาไม้ยาวกดต้นข้าวให้ราบลงเพื่อเกี่ยว.	นาบข้าว ก. เอาไม้ยาวกดต้นข้าวให้ราบลงเพื่อเกี่ยว.
นาภิ, นาภี ๑ นาภิ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ นาภี ความหมายที่ ๑ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง สะดือ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาภี, เช่น พระพุทธรูปส่วนสูงวัดจากพระบาทถึงพระนาภี, ท้อง เช่น ประชวรพระนาภี; ดุมเกวียน, ดุมรถ; ศูนย์กลาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาภิ, นาภี ๑ น. สะดือ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาภี, เช่น พระพุทธรูปส่วนสูงวัดจากพระบาทถึงพระนาภี, ท้อง เช่น ประชวรพระนาภี; ดุมเกวียน, ดุมรถ; ศูนย์กลาง. (ป., ส.).
นาภี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชะมด เช่น มฤคนาภี ว่า ตัวชะมด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาภี ๒ น. ชะมด เช่น มฤคนาภี ว่า ตัวชะมด. (ป., ส.).
นาม, นาม– นาม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า นาม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[นามมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; คําชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สําหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นาม, นาม– [นามมะ–] น. ชื่อ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนาม; คําชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ สําหรับเรียกคน สัตว์ และสิ่งของต่าง ๆ; สิ่งที่ไม่ใช่รูป คือ จิตใจ, คู่กับ รูป. (ป.).
นามกร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[นามมะกอน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อ, นาม.	นามกร [นามมะกอน] (แบบ) น. ชื่อ, นาม.
นามธรรม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[นามมะทํา] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ไม่มีรูป คือ รู้ไม่ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น, คู่กับ รูปธรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี นามธมฺม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	นามธรรม [นามมะทํา] น. สิ่งที่ไม่มีรูป คือ รู้ไม่ได้ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย รู้ได้เฉพาะทางใจเท่านั้น, คู่กับ รูปธรรม. (ส.; ป. นามธมฺม).
นามไธย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทง-ยอ-ยัก	[นามมะไท] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตั้ง, ทินนาม (เช่นนามบรรดาศักดิ์). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นามเธยฺย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทง-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	นามไธย [นามมะไท] น. ชื่อตั้ง, ทินนาม (เช่นนามบรรดาศักดิ์). (ป. นามเธยฺย).
นามบัตร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[นามบัด] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นกระดาษค่อนข้างแข็งและเล็กเป็นต้นที่พิมพ์บอกชื่อตัว นามสกุล หรือที่อยู่ที่ทํางานไว้เพื่อแนะนําตัวเป็นต้น.	นามบัตร [นามบัด] น. แผ่นกระดาษค่อนข้างแข็งและเล็กเป็นต้นที่พิมพ์บอกชื่อตัว นามสกุล หรือที่อยู่ที่ทํางานไว้เพื่อแนะนําตัวเป็นต้น.
นามปากกา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแฝงที่นักเขียนหรือนักประพันธ์ใช้แทนชื่อจริงของตน.	นามปากกา น. ชื่อแฝงที่นักเขียนหรือนักประพันธ์ใช้แทนชื่อจริงของตน.
นามแฝง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ฝอ-ฝา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อที่ตั้งขึ้นเพื่อพรางหรือแทนชื่อจริง.	นามแฝง น. ชื่อที่ตั้งขึ้นเพื่อพรางหรือแทนชื่อจริง.
นามสกุล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสกุล.	นามสกุล น. ชื่อสกุล.
นามสงเคราะห์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สอ-เสือ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	[นามมะสง–] เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือที่รวบรวมคําพูดไว้, อภิธาน; สมุดรายชื่อพร้อมทั้งที่อยู่หรือที่ทํางานของบุคคล. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นามสงเคราะห์ [นามมะสง–] น. หนังสือที่รวบรวมคําพูดไว้, อภิธาน; สมุดรายชื่อพร้อมทั้งที่อยู่หรือที่ทํางานของบุคคล. (ส.).
นามสมญา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	[นามสมยา] เป็นคำนาม หมายถึง สมญา.	นามสมญา [นามสมยา] น. สมญา.
นามานุกรม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[–นุกฺรม] เป็นคำนาม หมายถึง พจนานุกรมคําวิสามานยนาม.	นามานุกรม [–นุกฺรม] น. พจนานุกรมคําวิสามานยนาม.
นามานุศาสตร์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อภิธานคําชื่อ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นามานุศาสตร์ น. อภิธานคําชื่อ. (ส.).
นามาภิไธย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อ (ใช้เฉพาะสมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมราชชนนี สมเด็จพระยุพราช สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช และสมเด็จพระบรมราชกุมารี), ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนามาภิไธย เช่น ทรงลงพระนามาภิไธย.	นามาภิไธย น. ชื่อ (ใช้เฉพาะสมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมราชชนนี สมเด็จพระยุพราช สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช และสมเด็จพระบรมราชกุมารี), ราชาศัพท์ใช้ว่า พระนามาภิไธย เช่น ทรงลงพระนามาภิไธย.
นามานุกรม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ดู นาม, นาม– นาม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า นาม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า .	นามานุกรม ดู นาม, นาม–.
นามานุศาสตร์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ดู นาม, นาม– นาม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า นาม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า .	นามานุศาสตร์ ดู นาม, นาม–.
นามาภิไธย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทง-ยอ-ยัก	ดู นาม, นาม– นาม เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า นาม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า .	นามาภิไธย ดู นาม, นาม–.
นาย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง (กฎ) คํานําหน้าชื่อชายที่มีอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป; ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้จ้าง, เช่น เขาเป็นนาย นายไม่อยู่; ผู้เป็นใหญ่เป็นหัวหน้าในกิจการนั้น ๆ เช่น นายตรวจ นายทะเบียน, ผู้ควบคุม เช่น นายหมู่ นายหมวด, ผู้ชํานาญในกิจการนั้น ๆ เช่น นายไปรษณีย์ นายช่าง; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ใช้นําหน้ายศทหารตํารวจ เช่น นายพล นายพัน นายร้อย นายสิบ, คำนำหน้าตำแหน่ง เช่น นายม้าต้น; เมื่อใช้เป็นคํานําราชทินนาม เป็นบรรดาศักดิ์ของข้าราชการในราชสํานักในสมัยก่อนเลิกบรรดาศักดิ์ เช่น นายนรินทร์ธิเบศ นายมหานุภาพ นายสุจินดา นายวรการบัญชา. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย ใช้สําหรับเพื่อนฝูงในลักษณะที่เป็นกันเอง เช่น เย็นนี้นายจะไปด้วยไหม, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.	นาย น. (กฎ) คํานําหน้าชื่อชายที่มีอายุตั้งแต่ ๑๕ ปีบริบูรณ์ขึ้นไป; ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, ผู้จ้าง, เช่น เขาเป็นนาย นายไม่อยู่; ผู้เป็นใหญ่เป็นหัวหน้าในกิจการนั้น ๆ เช่น นายตรวจ นายทะเบียน, ผู้ควบคุม เช่น นายหมู่ นายหมวด, ผู้ชํานาญในกิจการนั้น ๆ เช่น นายไปรษณีย์ นายช่าง; (ปาก) ใช้นําหน้ายศทหารตํารวจ เช่น นายพล นายพัน นายร้อย นายสิบ, คำนำหน้าตำแหน่ง เช่น นายม้าต้น; เมื่อใช้เป็นคํานําราชทินนาม เป็นบรรดาศักดิ์ของข้าราชการในราชสํานักในสมัยก่อนเลิกบรรดาศักดิ์ เช่น นายนรินทร์ธิเบศ นายมหานุภาพ นายสุจินดา นายวรการบัญชา. (ปาก) ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย ใช้สําหรับเพื่อนฝูงในลักษณะที่เป็นกันเอง เช่น เย็นนี้นายจะไปด้วยไหม, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
นายคลังสินค้า เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้รับทำการเก็บรักษาสินค้าเพื่อบำเหน็จเป็นทางค้าปรกติของตน.	นายคลังสินค้า (กฎ) น. บุคคลผู้รับทำการเก็บรักษาสินค้าเพื่อบำเหน็จเป็นทางค้าปรกติของตน.
นายงาน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้างาน.	นายงาน น. หัวหน้างาน.
นายเงิน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นเจ้าของเงินไปช่วยไถ่ทาสเอามาใช้.	นายเงิน (โบ) น. ผู้เป็นเจ้าของเงินไปช่วยไถ่ทาสเอามาใช้.
นายจ้าง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้จ้างทําการงาน, คู่กับ ลูกจ้าง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง บุคคลซึ่งตกลงว่าจ้างบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า ลูกจ้าง ให้ทำงานให้และจะให้สินจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้นั้น.	นายจ้าง น. ผู้จ้างทําการงาน, คู่กับ ลูกจ้าง; (กฎ) บุคคลซึ่งตกลงว่าจ้างบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่า ลูกจ้าง ให้ทำงานให้และจะให้สินจ้างตลอดเวลาที่ทำงานให้นั้น.
นายตรวจ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-วอ-แหวน-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตําแหน่งในราชการ เช่น นายตรวจสรรพสามิต นายตรวจสรรพากร; ผู้ตรวจตั๋วบนรถเมล์หรือรถไฟเป็นต้น.	นายตรวจ น. ชื่อตําแหน่งในราชการ เช่น นายตรวจสรรพสามิต นายตรวจสรรพากร; ผู้ตรวจตั๋วบนรถเมล์หรือรถไฟเป็นต้น.
นายทะเบียน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พนักงานซึ่งมีหน้าที่จัดทำและรักษาทะเบียน.	นายทะเบียน น. พนักงานซึ่งมีหน้าที่จัดทำและรักษาทะเบียน.
นายท่า เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีหน้าที่ควบคุมดูแลกิจการที่ท่าเรือท่ารถ เช่นในการปล่อยเรือปล่อยรถตามกําหนดเวลาเป็นต้น.	นายท่า น. ผู้มีหน้าที่ควบคุมดูแลกิจการที่ท่าเรือท่ารถ เช่นในการปล่อยเรือปล่อยรถตามกําหนดเวลาเป็นต้น.
นายท้าย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ถือท้ายเรือ มีหน้าที่ควบคุมเรือให้แล่นไปตามทิศทาง โดยเฉพาะตามแม่นํ้าลําคลอง.	นายท้าย น. ผู้ถือท้ายเรือ มีหน้าที่ควบคุมเรือให้แล่นไปตามทิศทาง โดยเฉพาะตามแม่นํ้าลําคลอง.
นายทุน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เป็นเจ้าของทุนที่ใช้ในการผลิตสินค้า, ผู้ลงทุนประกอบกิจการหรือออกทุนให้ผู้อื่นประกอบกิจการ.	นายทุน น. ผู้ที่เป็นเจ้าของทุนที่ใช้ในการผลิตสินค้า, ผู้ลงทุนประกอบกิจการหรือออกทุนให้ผู้อื่นประกอบกิจการ.
นายธง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นายทหารเรือคนสนิทของผู้บัญชาการทหารเรือหรือแม่ทัพเรือเป็นต้น.	นายธง น. นายทหารเรือคนสนิทของผู้บัญชาการทหารเรือหรือแม่ทัพเรือเป็นต้น.
นายประกัน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รับประกันหรือคํ้าประกัน, ผู้รับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหายแทน.	นายประกัน น. ผู้รับประกันหรือคํ้าประกัน, ผู้รับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหายแทน.
นายประเพณี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้ารักษาประโยชน์ของวัดและบํารุงวัดได้บังคับว่ากล่าวทั่วไป (ทํานองมรรคนายก). ในวงเล็บ มาจาก ประชุมพงศาวดาร ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ, เลขบอกภาค.	นายประเพณี (โบ) น. หัวหน้ารักษาประโยชน์ของวัดและบํารุงวัดได้บังคับว่ากล่าวทั่วไป (ทํานองมรรคนายก). (ประชุมพงศ.).
นายโรง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง พระเอกลิเก, เจ้าของคณะลิเก; หัวหน้าคณะหนังตะลุงหรือมโนราห์.	นายโรง น. พระเอกลิเก, เจ้าของคณะลิเก; หัวหน้าคณะหนังตะลุงหรือมโนราห์.
นายว่าขี้ข้าพลอย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง พลอยพูดผสมโรงติเตียนผู้อื่นตามนายไปด้วย.	นายว่าขี้ข้าพลอย (สำ) ก. พลอยพูดผสมโรงติเตียนผู้อื่นตามนายไปด้วย.
นายเวร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง นายตํารวจชั้นสัญญาบัตร มีหน้าที่เป็นเลขานุการของผู้ที่มีตําแหน่งสูงกว่าตน เช่น นายเวรผู้บังคับการ นายเวรผู้บัญชาการ นายเวรอธิบดี หรือเป็นหัวหน้าปกครองเจ้าหน้าที่เสมียนพนักงานในบังคับบัญชาเป็นต้น; เจ้าหน้าที่การทูตชั้นผู้น้อยในสถานกงสุล.	นายเวร น. นายตํารวจชั้นสัญญาบัตร มีหน้าที่เป็นเลขานุการของผู้ที่มีตําแหน่งสูงกว่าตน เช่น นายเวรผู้บังคับการ นายเวรผู้บัญชาการ นายเวรอธิบดี หรือเป็นหัวหน้าปกครองเจ้าหน้าที่เสมียนพนักงานในบังคับบัญชาเป็นต้น; เจ้าหน้าที่การทูตชั้นผู้น้อยในสถานกงสุล.
นายหน้า เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้ชี้ช่องหรือจัดการให้บุคคล ๒ ฝ่ายได้เข้าทําสัญญากัน.	นายหน้า (กฎ) น. บุคคลผู้ชี้ช่องหรือจัดการให้บุคคล ๒ ฝ่ายได้เข้าทําสัญญากัน.
นายอากร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รับผูกขาดภาษีอากร.	นายอากร น. ผู้รับผูกขาดภาษีอากร.
นายอำเภอ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งเจ้าพนักงานผู้ปกครองท้องที่ ซึ่งเป็นหัวหน้าปกครองบังคับบัญชาข้าราชการในอําเภอ และรับผิดชอบในการบริหารราชการของอําเภอ.	นายอำเภอ (กฎ) น. ตําแหน่งเจ้าพนักงานผู้ปกครองท้องที่ ซึ่งเป็นหัวหน้าปกครองบังคับบัญชาข้าราชการในอําเภอ และรับผิดชอบในการบริหารราชการของอําเภอ.
น่าย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ของเหนียวของแข็งหรือของแห้งที่แช่นํ้าไว้แล้วเปื่อยหรืออ่อนตัว เช่น แช่ข้าวไว้ให้น่ายแล้วจึงโม่.	น่าย ว. อาการที่ของเหนียวของแข็งหรือของแห้งที่แช่นํ้าไว้แล้วเปื่อยหรืออ่อนตัว เช่น แช่ข้าวไว้ให้น่ายแล้วจึงโม่.
นายก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	[นา–ยก] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้นํา, ผู้เป็นหัวหน้า, เช่น นายกราชบัณฑิตยสถาน นายกสมาคม นายกสโมสร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นายก [นา–ยก] น. ผู้นํา, ผู้เป็นหัวหน้า, เช่น นายกราชบัณฑิตยสถาน นายกสมาคม นายกสโมสร. (ป., ส.).
นายกเทศมนตรี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-มอ-ม้า-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งหัวหน้าคณะเทศมนตรี.	นายกเทศมนตรี (กฎ) น. ตําแหน่งหัวหน้าคณะเทศมนตรี.
นายกรัฐมนตรี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-มอ-ม้า-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งหัวหน้าคณะรัฐมนตรี.	นายกรัฐมนตรี (กฎ) น. ตําแหน่งหัวหน้าคณะรัฐมนตรี.
นายิกา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงผู้เป็นหัวหน้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นายิกา น. หญิงผู้เป็นหัวหน้า. (ป.).
นารา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง รัศมี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นารา (แบบ) น. รัศมี. (ป.).
นารายณ์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของพระวิษณุซึ่งเป็นพระเจ้าองค์หนึ่งของศาสนาพราหมณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นารายณ์ น. ชื่อหนึ่งของพระวิษณุซึ่งเป็นพระเจ้าองค์หนึ่งของศาสนาพราหมณ์. (ส.).
นารายณ์ทรงเครื่อง, นารายณ์ประลองศิลป์ นารายณ์ทรงเครื่อง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู นารายณ์ประลองศิลป์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.	นารายณ์ทรงเครื่อง, นารายณ์ประลองศิลป์ น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
นารายณ์หัตถ์ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เกาหลัง.	นารายณ์หัตถ์ (ราชา) น. ไม้เกาหลัง.
นารี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้หญิง, นาง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นารี (แบบ) น. ผู้หญิง, นาง. (ป., ส.).
นารีบูร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เกสรเพศเมีย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นารีบูร (แบบ) น. เกสรเพศเมีย. (ส.).
นารีผล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ผอ-ผึ้ง-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นมักกะลีผล.	นารีผล น. ต้นมักกะลีผล.
นารีสูร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง นางพญา.	นารีสูร (กลอน) น. นางพญา.
นาเรศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง นาง, ผู้หญิง.	นาเรศ (กลอน) น. นาง, ผู้หญิง.
นาลิวัน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พราหมณ์พวกหนึ่งผู้โล้ชิงช้าและรําเขนงในพระราชพิธีตรียัมปวาย.	นาลิวัน น. พราหมณ์พวกหนึ่งผู้โล้ชิงช้าและรําเขนงในพระราชพิธีตรียัมปวาย.
นาลี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หลอด, ก้าน, ลํา, ช่อง; ทะนาน, เป็นชื่อมาตราตวง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นาฬี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อี นาลี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี .	นาลี (แบบ) น. หลอด, ก้าน, ลํา, ช่อง; ทะนาน, เป็นชื่อมาตราตวง. (ป. นาฬี, นาลี).
นาว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง มะนาว.	นาว (โบ) น. มะนาว.
น้าว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เหนี่ยวลง เช่น น้าวกิ่ง, ดึงจนโค้ง เช่น น้าวศร.	น้าว ก. เหนี่ยวลง เช่น น้าวกิ่ง, ดึงจนโค้ง เช่น น้าวศร.
นาวา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นสัญญาบัตร สูงกว่าเรือเอกหรือเรืออากาศเอก ตํ่ากว่าพลเรือตรีหรือพลอากาศตรี.	นาวา ๑ น. ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นสัญญาบัตร สูงกว่าเรือเอกหรือเรืออากาศเอก ตํ่ากว่าพลเรือตรีหรือพลอากาศตรี.
นาวา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เรือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นาวา ๒ (แบบ) น. เรือ. (ป.).
นาวิก, นาวิก นาวิก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ นาวิก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	– [นาวิก, นาวิกกะ–] น. คนเรือ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกี่ยวกับเรือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาวิก, นาวิก – [นาวิก, นาวิกกะ–] น. คนเรือ. ว. เกี่ยวกับเรือ. (ป., ส.).
นาวิกโยธิน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[นาวิกกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทหารเรือฝ่ายบก.	นาวิกโยธิน [นาวิกกะ–] น. ทหารเรือฝ่ายบก.
นาวิน เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง คนเรือ, ทหารเรือที่ประจําการพลรบในกองทัพเรือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	นาวิน น. คนเรือ, ทหารเรือที่ประจําการพลรบในกองทัพเรือ. (ส.).
นาวี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เรือ, กองทัพเรือ.	นาวี น. เรือ, กองทัพเรือ.
นาเวศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เรือ.	นาเวศ (กลอน) น. เรือ.
นาศ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความเสื่อม, การทําลาย, ความป่นปี้, เช่น บุญแห่งเจ้าจักนาศ จากอาวาศเวียงอินทร์. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ทศพร ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี นาส เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ.	นาศ (แบบ) น. ความเสื่อม, การทําลาย, ความป่นปี้, เช่น บุญแห่งเจ้าจักนาศ จากอาวาศเวียงอินทร์. (ม. คำหลวง ทศพร). (ส.; ป. นาส).
นาสา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง จมูก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	นาสา (แบบ) น. จมูก. (ป., ส.).
นาสิก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง จมูก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต นาสิกา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา.	นาสิก (แบบ) น. จมูก. (ป., ส. นาสิกา).
นาฬิกา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบอกเวลา มีหลายชนิด เช่น นาฬิกาปลุก นาฬิกาพก นาฬิกาข้อมือ, ลักษณนามว่า เรือน; ช่วงเวลาคิดตามชั่วโมง เช่น ๑ ชั่วนาฬิกา = ๑ ชั่วโมง, ใช้เป็นมาตราบอกเวลา เช่น ๑ นาฬิกา ๒ นาฬิกา ... ๒๔ นาฬิกา, เขียนย่อเป็น น. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาสันสกฤต นาฑิกา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ว่า เครื่องกําหนดเวลา .	นาฬิกา น. เครื่องบอกเวลา มีหลายชนิด เช่น นาฬิกาปลุก นาฬิกาพก นาฬิกาข้อมือ, ลักษณนามว่า เรือน; ช่วงเวลาคิดตามชั่วโมง เช่น ๑ ชั่วนาฬิกา = ๑ ชั่วโมง, ใช้เป็นมาตราบอกเวลา เช่น ๑ นาฬิกา ๒ นาฬิกา ... ๒๔ นาฬิกา, เขียนย่อเป็น น. (เทียบ ส. นาฑิกา ว่า เครื่องกําหนดเวลา).
นาฬิกาแดด เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง นาฬิกาชนิดหนึ่ง อาศัยเงาไม้หรือเงาแผ่นโลหะเป็นต้นที่ปรากฏบนหน้าปัด.	นาฬิกาแดด น. นาฬิกาชนิดหนึ่ง อาศัยเงาไม้หรือเงาแผ่นโลหะเป็นต้นที่ปรากฏบนหน้าปัด.
นาฬิกาทราย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ที่ใช้สําหรับวัดเวลา ประกอบด้วย กระเปาะแก้ว ๒ กระเปาะที่มีรูเล็ก ๆ ทะลุถึงกัน ข้างในบรรจุทรายที่จะไหลจากกระเปาะหนึ่งไปยังอีกกระเปาะหนึ่งได้หมดพอดีในเวลาที่กําหนดไว้.	นาฬิกาทราย น. อุปกรณ์ที่ใช้สําหรับวัดเวลา ประกอบด้วย กระเปาะแก้ว ๒ กระเปาะที่มีรูเล็ก ๆ ทะลุถึงกัน ข้างในบรรจุทรายที่จะไหลจากกระเปาะหนึ่งไปยังอีกกระเปาะหนึ่งได้หมดพอดีในเวลาที่กําหนดไว้.
นาฬิกาน้ำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ที่ใช้สําหรับวัดเวลาโดยอาศัยการหยดหรือการไหลของนํ้าที่มีปริมาณตามที่กําหนดไว้.	นาฬิกาน้ำ น. อุปกรณ์ที่ใช้สําหรับวัดเวลาโดยอาศัยการหยดหรือการไหลของนํ้าที่มีปริมาณตามที่กําหนดไว้.
นาฬิเก เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมะพร้าวพันธุ์หนึ่ง ผลเล็ก สีเหลืองหรือส้ม นํ้าหอมหวาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี นาฬิเกร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ และมาจากภาษาสันสกฤต นาริเกร เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ นาริเกล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง นาลิเกล เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง ว่า มะพร้าวทั่วไป .	นาฬิเก น. ชื่อมะพร้าวพันธุ์หนึ่ง ผลเล็ก สีเหลืองหรือส้ม นํ้าหอมหวาน. (ป. นาฬิเกร; ส. นาริเกร, นาริเกล, นาลิเกล, ว่า มะพร้าวทั่วไป).
นาฬี เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นาลี, หลอด, ก้าน, ลํา, ช่อง; ทะนาน, เป็นชื่อมาตราตวง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	นาฬี (แบบ) น. นาลี, หลอด, ก้าน, ลํา, ช่อง; ทะนาน, เป็นชื่อมาตราตวง. (ป.).
นำ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปข้างหน้า เช่น นําขบวน นําเสด็จ, ออกหน้า เช่น วิ่งนํา, เริ่มต้นโดยมีผู้อื่นหรือสิ่งอื่นตามหรือทําตาม เช่น นําสวด นําวิ่ง, พา เช่น นําเที่ยว นําไป นํามา. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ซักหรือถามเป็นเชิงแนะไปในตัว ในคําว่า ซักนํา ถามนํา.	นำ ก. ไปข้างหน้า เช่น นําขบวน นําเสด็จ, ออกหน้า เช่น วิ่งนํา, เริ่มต้นโดยมีผู้อื่นหรือสิ่งอื่นตามหรือทําตาม เช่น นําสวด นําวิ่ง, พา เช่น นําเที่ยว นําไป นํามา. ว. อาการที่ซักหรือถามเป็นเชิงแนะไปในตัว ในคําว่า ซักนํา ถามนํา.
นำจับ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง นําความมาแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ให้ทําการจับกุมผู้กระทําความผิด.	นำจับ (กฎ) ก. นําความมาแจ้งต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ให้ทําการจับกุมผู้กระทําความผิด.
นำทาง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พาไปสู่ที่หมาย, นําไปให้ถูกทาง.	นำทาง ก. พาไปสู่ที่หมาย, นําไปให้ถูกทาง.
นำเที่ยว เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง พาเที่ยวชมบ้านชมเมือง.	นำเที่ยว ก. พาเที่ยวชมบ้านชมเมือง.
นำพา เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใจใส่, เอื้อเฟื้อ, ช่วยธุระ, ใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่นําพา.	นำพา ก. เอาใจใส่, เอื้อเฟื้อ, ช่วยธุระ, ใช้ในประโยคปฏิเสธว่า ไม่นําพา.
นำร่อง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง นําเรือกําปั่นหรือเรือใหญ่และกินนํ้าลึก เช่นเรือสินค้า เข้าหรือออกจากท่าเรือตามร่องน้ำในระยะซึ่งอาจมีอันตรายแก่การเดินเรือ, เรียกเจ้าพนักงานผู้ทําหน้าที่เช่นนั้นว่า พนักงานนําร่อง หรือเรียกสั้น ๆ ว่า นําร่อง, เรียกเรือเล็กที่ใช้ในการนําร่องว่า เรือนําร่อง; โดยปริยายหมายถึงการริเริ่มหรือทดลองทำไปก่อน เช่น โครงการนำร่อง.	นำร่อง ก. นําเรือกําปั่นหรือเรือใหญ่และกินนํ้าลึก เช่นเรือสินค้า เข้าหรือออกจากท่าเรือตามร่องน้ำในระยะซึ่งอาจมีอันตรายแก่การเดินเรือ, เรียกเจ้าพนักงานผู้ทําหน้าที่เช่นนั้นว่า พนักงานนําร่อง หรือเรียกสั้น ๆ ว่า นําร่อง, เรียกเรือเล็กที่ใช้ในการนําร่องว่า เรือนําร่อง; โดยปริยายหมายถึงการริเริ่มหรือทดลองทำไปก่อน เช่น โครงการนำร่อง.
นำสมัย เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความคิดริเริ่มในการแต่งกายเป็นต้นก่อนสมัยนิยม.	นำสมัย ว. มีความคิดริเริ่มในการแต่งกายเป็นต้นก่อนสมัยนิยม.
นำสืบ เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง นําพยานหลักฐานมาแสดงต่อศาลเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงที่กล่าวอ้าง.	นำสืบ (กฎ) ก. นําพยานหลักฐานมาแสดงต่อศาลเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงที่กล่าวอ้าง.
นำแสดง เขียนว่า นอ-หนู-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงบทบาทสําคัญในภาพยนตร์หรือละคร, มีบทบาทนําในการแสดงภาพยนตร์หรือละคร.	นำแสดง ก. แสดงบทบาทสําคัญในภาพยนตร์หรือละคร, มีบทบาทนําในการแสดงภาพยนตร์หรือละคร.
น้ำ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน ๑ : ๘ โดยนํ้าหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส มีประโยชน์มาก เช่นใช้ดื่ม ชําระล้างสิ่งสกปรก, โบราณถือว่าเป็น ธาตุ ๑ ในธาตุ ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม, ใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นนํ้าหรือเหลวเหมือนนํ้า เช่น นํ้าตา นํ้าปลา นํ้าพริก นํ้าส้ม; โดยปริยายหมายถึงคุณสมบัติที่ถือว่าเป็นสาระของสิ่งที่กล่าวถึง เช่น นํ้าคํา นํ้าใจ นํ้าพักนํ้าแรง นํ้ามือ; ความแวววาว (ใช้แก่รัตนชาติ); ลักษณนามเรียกเรือที่ใช้มาแล้ว ๒ ปี ๓ ปี ว่า เรือ ๒ นํ้า เรือ ๓ นํ้า, และที่ใช้เกี่ยวกับนํ้าหมายความว่า ครั้ง เช่น ล้าง ๓ นํ้า ต้ม ๓ นํ้า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีแสงแวววาว (ใช้แก่รัตนชาติ) เช่น เพชรนํ้าหนึ่ง ทับทิมนํ้างาม.	น้ำ น. สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน ๑ : ๘ โดยนํ้าหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส มีประโยชน์มาก เช่นใช้ดื่ม ชําระล้างสิ่งสกปรก, โบราณถือว่าเป็น ธาตุ ๑ ในธาตุ ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม, ใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นนํ้าหรือเหลวเหมือนนํ้า เช่น นํ้าตา นํ้าปลา นํ้าพริก นํ้าส้ม; โดยปริยายหมายถึงคุณสมบัติที่ถือว่าเป็นสาระของสิ่งที่กล่าวถึง เช่น นํ้าคํา นํ้าใจ นํ้าพักนํ้าแรง นํ้ามือ; ความแวววาว (ใช้แก่รัตนชาติ); ลักษณนามเรียกเรือที่ใช้มาแล้ว ๒ ปี ๓ ปี ว่า เรือ ๒ นํ้า เรือ ๓ นํ้า, และที่ใช้เกี่ยวกับนํ้าหมายความว่า ครั้ง เช่น ล้าง ๓ นํ้า ต้ม ๓ นํ้า. ว. มีแสงแวววาว (ใช้แก่รัตนชาติ) เช่น เพชรนํ้าหนึ่ง ทับทิมนํ้างาม.
น้ำกรด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง สารละลายของกรดซึ่งใช้นํ้าเป็นตัวทําละลาย.	น้ำกรด น. สารละลายของกรดซึ่งใช้นํ้าเป็นตัวทําละลาย.
น้ำกระด้าง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าซึ่งเมื่อฟอกกับสบู่แล้วเกิดตะกอนขึ้น ซึ่งเรียกว่า ไคลสบู่ และไม่มีฟองสบู่เกิดขึ้นหรือเกิดขึ้นน้อย ทั้งนี้เพราะมีเกลือของแคลเซียมและแมกนีเซียมละลายอยู่.	น้ำกระด้าง น. นํ้าซึ่งเมื่อฟอกกับสบู่แล้วเกิดตะกอนขึ้น ซึ่งเรียกว่า ไคลสบู่ และไม่มีฟองสบู่เกิดขึ้นหรือเกิดขึ้นน้อย ทั้งนี้เพราะมีเกลือของแคลเซียมและแมกนีเซียมละลายอยู่.
น้ำกระสาย เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าใช้เป็นเครื่องแทรกยาไทย เช่น นํ้าเหล้า นํ้าซาวข้าว.	น้ำกระสาย น. นํ้าใช้เป็นเครื่องแทรกยาไทย เช่น นํ้าเหล้า นํ้าซาวข้าว.
น้ำกะทิ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าที่คั้นออกจากมะพร้าวขูด, นํ้าที่คั้นจากมะพร้าวขูดที่ผสมนํ้าตาลปึกกินกับข้าวเหนียวหรือลอดช่องเป็นต้น เช่น ข้าวเหนียวนํ้ากะทิ ลอดช่องนํ้ากะทิ.	น้ำกะทิ น. นํ้าที่คั้นออกจากมะพร้าวขูด, นํ้าที่คั้นจากมะพร้าวขูดที่ผสมนํ้าตาลปึกกินกับข้าวเหนียวหรือลอดช่องเป็นต้น เช่น ข้าวเหนียวนํ้ากะทิ ลอดช่องนํ้ากะทิ.
น้ำกาม เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าเชื้อที่เกิดจากความกําหนัด แล้วเคลื่อนออกมาจากอวัยวะสืบพันธุ์ของเพศชาย.	น้ำกาม น. นํ้าเชื้อที่เกิดจากความกําหนัด แล้วเคลื่อนออกมาจากอวัยวะสืบพันธุ์ของเพศชาย.
น้ำเกลือ เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าที่มีเกลือโซเดียมคลอไรด์ละลายอยู่ สําหรับฉีดเข้าหลอดเลือดดํา.	น้ำเกลือ น. นํ้าที่มีเกลือโซเดียมคลอไรด์ละลายอยู่ สําหรับฉีดเข้าหลอดเลือดดํา.
น้ำเกิด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าในทะเลและแม่นํ้าลําคลองที่มีทางติดต่อโดยตรงกับทะเลหรือได้รับอิทธิพลจากนํ้าทะเลเป็นต้น มีระดับนํ้าขึ้นสูงมากและลงตํ่ามากเนื่องจากอิทธิพลของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ ในช่วงเวลาที่ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์อยู่ในวงโคจรเกือบเป็นแนวเดียวกันกับโลก นํ้าเกิดจะมี ๒ ช่วง คือ ช่วงวันเดือนเพ็ญ ตั้งแต่วันขึ้น ๑๓ คํ่า ถึงวันแรม ๒ คํ่า และช่วงวันเดือนดับ ตั้งแต่วันแรม ๑๓ คํ่า ถึงวันขึ้น ๒ คํ่า.	น้ำเกิด น. นํ้าในทะเลและแม่นํ้าลําคลองที่มีทางติดต่อโดยตรงกับทะเลหรือได้รับอิทธิพลจากนํ้าทะเลเป็นต้น มีระดับนํ้าขึ้นสูงมากและลงตํ่ามากเนื่องจากอิทธิพลของดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ ในช่วงเวลาที่ดวงจันทร์และดวงอาทิตย์อยู่ในวงโคจรเกือบเป็นแนวเดียวกันกับโลก นํ้าเกิดจะมี ๒ ช่วง คือ ช่วงวันเดือนเพ็ญ ตั้งแต่วันขึ้น ๑๓ คํ่า ถึงวันแรม ๒ คํ่า และช่วงวันเดือนดับ ตั้งแต่วันแรม ๑๓ คํ่า ถึงวันขึ้น ๒ คํ่า.
น้ำขาว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าเมาชนิดหนึ่งทําด้วยข้าวเหนียวนึ่งคลุกกับแป้งเหล้าซึ่งเป็นเชื้อหมักไว้จนมีนํ้าขุ่นขาว.	น้ำขาว น. นํ้าเมาชนิดหนึ่งทําด้วยข้าวเหนียวนึ่งคลุกกับแป้งเหล้าซึ่งเป็นเชื้อหมักไว้จนมีนํ้าขุ่นขาว.
น้ำข้าว เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าที่ได้จากข้าวเมื่อหุงแล้วเช็ดนํ้าหรือตักนํ้าออก.	น้ำข้าว ๑ น. นํ้าที่ได้จากข้าวเมื่อหุงแล้วเช็ดนํ้าหรือตักนํ้าออก.
น้ำขึ้น เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าในทะเลและแม่นํ้าลําคลองที่มีทางติดต่อโดยตรงกับทะเลหรือได้รับอิทธิพลจากนํ้าทะเลเป็นต้น ที่มีระดับนํ้าสูงขึ้น ในวันหนึ่ง ๆ ตามปรกตินํ้าจะขึ้น ๒ ครั้ง และนํ้าขึ้นครั้งแรกจะมีระดับสูงกว่าขึ้นครั้งที่ ๒.	น้ำขึ้น น. นํ้าในทะเลและแม่นํ้าลําคลองที่มีทางติดต่อโดยตรงกับทะเลหรือได้รับอิทธิพลจากนํ้าทะเลเป็นต้น ที่มีระดับนํ้าสูงขึ้น ในวันหนึ่ง ๆ ตามปรกตินํ้าจะขึ้น ๒ ครั้ง และนํ้าขึ้นครั้งแรกจะมีระดับสูงกว่าขึ้นครั้งที่ ๒.
น้ำขึ้นให้รีบตัก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ไม้-โท-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน หมายถึง มีโอกาสดีควรรีบทํา.	น้ำขึ้นให้รีบตัก (สำ) มีโอกาสดีควรรีบทํา.
น้ำขุ่นไว้ใน น้ำใสไว้นอก เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-สอ-เสือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน หมายถึง แม้จะไม่พอใจก็ยังแสดงสีหน้ายิ้มแย้ม.	น้ำขุ่นไว้ใน น้ำใสไว้นอก (สำ) แม้จะไม่พอใจก็ยังแสดงสีหน้ายิ้มแย้ม.
น้ำแข็ง เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้าที่ถูกความเย็นจัดจนแข็งตัวเป็นก้อน.	น้ำแข็ง น. นํ้าที่ถูกความเย็นจัดจนแข็งตัวเป็นก้อน.
น้ำแข็งกด เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง น้ำแข็งไสที่ใส่กระบอกหรือแก้วอย่างหนา กดให้เป็นแท่ง.	น้ำแข็งกด น. น้ำแข็งไสที่ใส่กระบอกหรือแก้วอย่างหนา กดให้เป็นแท่ง.
น้ำแข็งเปล่า เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง น้ำแข็งก้อนเล็ก ๆ ใส่แก้วเป็นต้น ใส่น้ำหรือน้ำชา.	น้ำแข็งเปล่า น. น้ำแข็งก้อนเล็ก ๆ ใส่แก้วเป็นต้น ใส่น้ำหรือน้ำชา.
น้ำแข็งไส เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง น้ำแข็งที่ได้จากการไสก้อนน้ำแข็งไปบนเครื่องไส มีลักษณะเป็นเกล็ดฝอย.	น้ำแข็งไส น. น้ำแข็งที่ได้จากการไสก้อนน้ำแข็งไปบนเครื่องไส มีลักษณะเป็นเกล็ดฝอย.