ทัณฑะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อะ	[ทันดะ] เป็นคำนาม หมายถึง มาตราโบราณสําหรับวัดความยาว ๑ ทัณฑะ เท่ากับ ๒ ศอก.	ทัณฑะ [ทันดะ] น. มาตราโบราณสําหรับวัดความยาว ๑ ทัณฑะ เท่ากับ ๒ ศอก.
ทัณฑิกา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	[ทันทิ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง มีกลอนสัมผัสกันคล้ายกาพย์สุรางคนางค์. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ.	ทัณฑิกา [ทันทิ–] น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง มีกลอนสัมผัสกันคล้ายกาพย์สุรางคนางค์. (ชุมนุมตํารากลอน).
ทัณฑิมา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	[ทันทิ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกในพวกสัตว์หิมพานต์ รูปเป็นครุฑถือกระบอง.	ทัณฑิมา [ทันทิ–] น. ชื่อนกในพวกสัตว์หิมพานต์ รูปเป็นครุฑถือกระบอง.
ทัณฑีบท เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน	[ทันทีบด] เป็นคำนาม หมายถึง โคลงโบราณชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือชุมนุมตำรากลอน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ.	ทัณฑีบท [ทันทีบด] น. โคลงโบราณชนิดหนึ่ง. (ชุมนุมตํารากลอน).
ทัด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสิ่งของหรือดอกไม้เหน็บหูตรงบริเวณที่เรียกว่า ทัดดอกไม้. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกทรงผมผู้หญิงที่มีผมยื่นยาวทั้ง ๒ ข้างจอนผมสําหรับทัดหูว่า ผมทัด.	ทัด ๑ ก. เอาสิ่งของหรือดอกไม้เหน็บหูตรงบริเวณที่เรียกว่า ทัดดอกไม้. น. เรียกทรงผมผู้หญิงที่มีผมยื่นยาวทั้ง ๒ ข้างจอนผมสําหรับทัดหูว่า ผมทัด.
ทัดดอกไม้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนอวัยวะบริเวณระหว่างหูกับขมับ.	ทัดดอกไม้ น. ส่วนอวัยวะบริเวณระหว่างหูกับขมับ.
ทัด ๒, ทัดเทียม ทัด ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ทัดเทียม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เท่าเทียม, เสมอ, เช่น ฝีมือทั้งสองฝ่ายนั้นดีทัดกัน. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา.	ทัด ๒, ทัดเทียม ว. เท่าเทียม, เสมอ, เช่น ฝีมือทั้งสองฝ่ายนั้นดีทัดกัน. (พงศ. เลขา).
ทัด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลองชนิดหนึ่งที่ขึ้นหนังตรึงแน่นทั้ง ๒ หน้า เรียกว่า กลองทัด.	ทัด ๓ น. ชื่อกลองชนิดหนึ่งที่ขึ้นหนังตรึงแน่นทั้ง ๒ หน้า เรียกว่า กลองทัด.
ทัด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๔	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ต้านไว้, ทานไว้.	ทัด ๔ (กลอน) ก. ต้านไว้, ทานไว้.
ทัดทาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กล่าวหรือแสดงออกเป็นทํานองห้ามหรือท้วงเพื่อให้งดไว้.	ทัดทาน ก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทํานองห้ามหรือท้วงเพื่อให้งดไว้.
ทัดทา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง กระดานมีด้ามสําหรับโกยข้าวเปลือก.	ทัดทา น. กระดานมีด้ามสําหรับโกยข้าวเปลือก.
–ทัต มีเครื่องหมายยัติภังค์หน้าคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้แล้ว, ใช้เป็นคําหลังสมาส เช่น พรหมทัต เทวทัต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทตฺต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	–ทัต ก. ให้แล้ว, ใช้เป็นคําหลังสมาส เช่น พรหมทัต เทวทัต. (ป. ทตฺต).
ทัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง ต้นพุทรา. ในวงเล็บ ดู พุทรา เขียนว่า พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา.	ทัน ๑ (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) น. ต้นพุทรา. (ดู พุทรา).
ทัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นไปตามเวลาที่กําหนด, เป็นไปพอดีกับเวลาที่กําหนด, เช่น ทันกาล ทันเวลา; ตามไปถึง เช่น เรียนทัน วิ่งทัน; เท่า, เทียมถึง, เช่น รู้ทันคน; เสมอด้วย เช่น อันว่าผู้จะทำนายฝนนแลจะทันพระศรีสรรเพชญ์ เสด็จภูมีบาลในสงสารภพนี้ก็บมี โสดแล. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์กุมาร.	ทัน ๒ ว. เป็นไปตามเวลาที่กําหนด, เป็นไปพอดีกับเวลาที่กําหนด, เช่น ทันกาล ทันเวลา; ตามไปถึง เช่น เรียนทัน วิ่งทัน; เท่า, เทียมถึง, เช่น รู้ทันคน; เสมอด้วย เช่น อันว่าผู้จะทำนายฝนนแลจะทันพระศรีสรรเพชญ์ เสด็จภูมีบาลในสงสารภพนี้ก็บมี โสดแล. (ม. คำหลวง กุมาร).
ทันกิน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง คิดหรือทําการใด ๆ ทันท่วงที (โดยปรกติใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่น ทําการงานช้าไม่ทันกิน มัวงุ่มง่ามอยู่อย่างนี้ไม่ทันกิน.	ทันกิน ก. คิดหรือทําการใด ๆ ทันท่วงที (โดยปรกติใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่น ทําการงานช้าไม่ทันกิน มัวงุ่มง่ามอยู่อย่างนี้ไม่ทันกิน.
ทันควัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทันทีทันใด, ฉับพลัน.	ทันควัน ว. ทันทีทันใด, ฉับพลัน.
ทันใจ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็วทันเท่ากับใจนึกหรือต้องการ.	ทันใจ ว. เร็วทันเท่ากับใจนึกหรือต้องการ.
ทันตา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทันที่ตาเห็นในปัจจุบัน, ในชาตินี้, ในเวลานั้น, ทันตาเห็น ก็ว่า.	ทันตา ว. ทันที่ตาเห็นในปัจจุบัน, ในชาตินี้, ในเวลานั้น, ทันตาเห็น ก็ว่า.
ทันท่วงที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทันต่อเหตุการณ์พอดิบพอดี.	ทันท่วงที ว. ทันต่อเหตุการณ์พอดิบพอดี.
ทันที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ในขณะนั้นเอง, ทันทีทันใด หรือ ทันใดนั้น ก็ว่า.	ทันที ว. ในขณะนั้นเอง, ทันทีทันใด หรือ ทันใดนั้น ก็ว่า.
ทันน้ำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ให้ทันคราวนํ้าขึ้น.	ทันน้ำ ว. ให้ทันคราวนํ้าขึ้น.
ทันน้ำทันฝน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ฝอ-ฝา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ให้ทันหน้านํ้าหน้าฝน, ให้ทันฤดูกาล.	ทันน้ำทันฝน ว. ให้ทันหน้านํ้าหน้าฝน, ให้ทันฤดูกาล.
ทันสมัย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตามสมัยที่นิยมกัน.	ทันสมัย ว. ตามสมัยที่นิยมกัน.
ทันใด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เดี๋ยวนั้น, บัดนั้น.	ทันใด ว. เดี๋ยวนั้น, บัดนั้น.
ทันต–, ทันต์ ๑ ทันต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า ทันต์ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	[ทันตะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ฟัน, งาช้าง เช่น เอกทันต์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทันต–, ทันต์ ๑ [ทันตะ–] (แบบ) น. ฟัน, งาช้าง เช่น เอกทันต์. (ป., ส.).
ทันตชะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	[ทันตะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ เป็นคำนาม หมายถึง อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากฟัน ได้แก่ พยัญชนะวรรค ต คือ ต ถ ท ธ น และอักษร ล ส รวมทั้ง ฦ ฦๅ ในภาษาสันสกฤต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทนฺตวฺย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ทันตชะ [ทันตะ–] (ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากฟัน ได้แก่ พยัญชนะวรรค ต คือ ต ถ ท ธ น และอักษร ล ส รวมทั้ง ฦ ฦๅ ในภาษาสันสกฤต. (ป.; ส. ทนฺตวฺย).
ทันตแพทย์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทันตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แพทย์ผู้มีหน้าที่ตรวจรักษาโรคทางฟัน เหงือก ขากรรไกร และโรคภายในช่องปาก.	ทันตแพทย์ [ทันตะ–] น. แพทย์ผู้มีหน้าที่ตรวจรักษาโรคทางฟัน เหงือก ขากรรไกร และโรคภายในช่องปาก.
ทันต์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ทรมานแล้ว, ข่มแล้ว, ฝึกหัดแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทันต์ ๒ (แบบ) ก. ทรมานแล้ว, ข่มแล้ว, ฝึกหัดแล้ว. (ป.).
ทันติน, ทันตี ทันติน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ทันตี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทนฺตินฺ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ และมาจากภาษาบาลี ทนฺตี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี.	ทันติน, ทันตี (แบบ) น. ช้าง. (ส. ทนฺตินฺ; ป. ทนฺตี).
ทันธ–, ทันธ์ ทันธ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง ทันธ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-ทัน-ทะ-คาด	[ทันทะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ช้า ๆ, เงื่อง, เกียจคร้าน; หนัก; เขลา เช่น ทันธปัญญา คือ ปัญญาเขลา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทันธ–, ทันธ์ [ทันทะ–] (แบบ) ว. ช้า ๆ, เงื่อง, เกียจคร้าน; หนัก; เขลา เช่น ทันธปัญญา คือ ปัญญาเขลา. (ป.).
ทับ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง กระท่อมหรือสิ่งปลูกสร้างที่ทําอยู่ชั่วคราว.	ทับ ๑ น. กระท่อมหรือสิ่งปลูกสร้างที่ทําอยู่ชั่วคราว.
ทับแพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง กระท่อมบนแพ.	ทับแพ น. กระท่อมบนแพ.
ทับ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง วางข้างบน, ซ้อนข้างบน, อาการที่ของหนัก ๆ โค่นหรือล้มลงพาดบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง เช่น ต้นไม้ล้มทับบ้าน, อาการที่สิ่งที่มีล้อเคลื่อนไปด้วยกําลังเร็วแล้วปะทะกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วกดหรือบดลงไปโดยแรง เช่น รถทับคน; ร่วมเพศเพื่อสืบพันธุ์ (ใช้แก่สัตว์บางชนิด เช่น ม้า วัว ควาย); เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ / ที่ขีดเอนหลังจํานวนเลขว่า ทับ.	ทับ ๒ ก. วางข้างบน, ซ้อนข้างบน, อาการที่ของหนัก ๆ โค่นหรือล้มลงพาดบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง เช่น ต้นไม้ล้มทับบ้าน, อาการที่สิ่งที่มีล้อเคลื่อนไปด้วยกําลังเร็วแล้วปะทะกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วกดหรือบดลงไปโดยแรง เช่น รถทับคน; ร่วมเพศเพื่อสืบพันธุ์ (ใช้แก่สัตว์บางชนิด เช่น ม้า วัว ควาย); เรียกเครื่องหมายรูปดังนี้ / ที่ขีดเอนหลังจํานวนเลขว่า ทับ.
ทับถม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ถอ-ถุง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิ่มซับซ้อนกันเข้ามามากมาย; โดยปริยายหมายความว่ากล่าวซํ้าเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น.	ทับถม ก. เพิ่มซับซ้อนกันเข้ามามากมาย; โดยปริยายหมายความว่ากล่าวซํ้าเติมให้เขาเสียหายหนักขึ้น.
ทับทรวง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับชนิดหนึ่งเรียกว่า ตาบ รูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนฝังเพชรพลอย ติดอยู่ตรงที่ไขว้สังวาล สะพายแล่งทับหน้าอก, ตาบหน้า หรือ ตาบทับ ก็เรียก. ในวงเล็บ รูปภาพ ทับทรวง.	ทับทรวง น. เครื่องประดับชนิดหนึ่งเรียกว่า ตาบ รูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนฝังเพชรพลอย ติดอยู่ตรงที่ไขว้สังวาล สะพายแล่งทับหน้าอก, ตาบหน้า หรือ ตาบทับ ก็เรียก. (รูปภาพ ทับทรวง).
ทับที่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกอาการที่นอนตรงที่ของคนตายว่า นอนทับที่.	ทับที่ ว. เรียกอาการที่นอนตรงที่ของคนตายว่า นอนทับที่.
ทับลัคน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำกริยา หมายถึง ลักษณะที่ดาวพระเคราะห์มีตําแหน่งอยู่ในเรือนเดียวกันหรือจรมาร่วมลัคนา.	ทับลัคน์ (โหร) ก. ลักษณะที่ดาวพระเคราะห์มีตําแหน่งอยู่ในเรือนเดียวกันหรือจรมาร่วมลัคนา.
ทับศัพท์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่รับเอาคําของภาษาหนึ่งมาใช้ในอีกภาษาหนึ่งโดยวิธีถ่ายเสียงและถอดอักษร เช่น เขียนทับศัพท์ แปลทับศัพท์.	ทับศัพท์ ว. ที่รับเอาคําของภาษาหนึ่งมาใช้ในอีกภาษาหนึ่งโดยวิธีถ่ายเสียงและถอดอักษร เช่น เขียนทับศัพท์ แปลทับศัพท์.
ทับสิทธิ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่ยอมใช้สิทธิ์ของตน, สละสิทธิ์, นอนหลับทับสิทธิ์ ก็ว่า.	ทับสิทธิ์ ก. ไม่ยอมใช้สิทธิ์ของตน, สละสิทธิ์, นอนหลับทับสิทธิ์ ก็ว่า.
ทับหลัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ลวดลายที่ทําประดับไว้บนหลังตู้; ท่อนหินรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่สลักเป็นลวดลายต่าง ๆ ประดับอยู่เหนือประตูเข้าปราสาทหิน; เรียกตัวไม้ที่อยู่ตอนบนหน้าต่างหรือประตูหลังกรอบเช็ดหน้า ใช้บังคับปลายเดือยบานแผละหน้าต่างหรือประตูว่า ทับหลังหน้าต่าง หรือ ทับหลังประตู. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง อยู่ข้างล่าง (ใช้แก่การพนันเช่นไพ่ตอง).	ทับหลัง น. ลวดลายที่ทําประดับไว้บนหลังตู้; ท่อนหินรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่สลักเป็นลวดลายต่าง ๆ ประดับอยู่เหนือประตูเข้าปราสาทหิน; เรียกตัวไม้ที่อยู่ตอนบนหน้าต่างหรือประตูหลังกรอบเช็ดหน้า ใช้บังคับปลายเดือยบานแผละหน้าต่างหรือประตูว่า ทับหลังหน้าต่าง หรือ ทับหลังประตู. (ปาก) ก. อยู่ข้างล่าง (ใช้แก่การพนันเช่นไพ่ตอง).
ทับหลังลัคน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำกริยา หมายถึง เรียกลักษณะที่พระเคราะห์ที่อยู่ในเรือนวินาศหรือเป็น ๑๒ กับลัคนาว่า พระเคราะห์ทับหลังลัคน์.	ทับหลังลัคน์ (โหร) ก. เรียกลักษณะที่พระเคราะห์ที่อยู่ในเรือนวินาศหรือเป็น ๑๒ กับลัคนาว่า พระเคราะห์ทับหลังลัคน์.
ทับ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Buprestidae ลําตัวยาวโค้งนูนแข็งมาก หัวเล็กซ่อนอยู่ใต้อกปล้องแรกซึ่งโค้งมนเรียวไปทางหัวเชื่อมกับอกปล้องกลางซึ่งกว้างกว่าส่วนอื่น ๆ ท้องมนเรียวไปทางปลายหาง ปีกแข็งหุ้มส่วนท้องจนหมด มีหลายสี ที่พบบ่อยมีสีเขียวเป็นมันเลื่อม เช่น ชนิด Sternocera aequisignata, S. ruficornis.	ทับ ๓ น. ชื่อด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Buprestidae ลําตัวยาวโค้งนูนแข็งมาก หัวเล็กซ่อนอยู่ใต้อกปล้องแรกซึ่งโค้งมนเรียวไปทางหัวเชื่อมกับอกปล้องกลางซึ่งกว้างกว่าส่วนอื่น ๆ ท้องมนเรียวไปทางปลายหาง ปีกแข็งหุ้มส่วนท้องจนหมด มีหลายสี ที่พบบ่อยมีสีเขียวเป็นมันเลื่อม เช่น ชนิด Sternocera aequisignata, S. ruficornis.
ทับ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๔	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง โทน, ชาวพื้นเมืองปักษ์ใต้ยังคงเรียกโทนชาตรีว่า ทับ เช่นที่ใช้ประโคมในการแสดงหนังตะลุง มโนราห์ และโต๊ะครึม.	ทับ ๔ (โบ) น. โทน, ชาวพื้นเมืองปักษ์ใต้ยังคงเรียกโทนชาตรีว่า ทับ เช่นที่ใช้ประโคมในการแสดงหนังตะลุง มโนราห์ และโต๊ะครึม.
ทับเกษตร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	[–กะเสด] เป็นคำนาม หมายถึง ที่อยู่ริมเขตบ้าน, เขตที่, พระระเบียง.	ทับเกษตร ๑ [–กะเสด] น. ที่อยู่ริมเขตบ้าน, เขตที่, พระระเบียง.
ทับเกษตร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	[–กะเสด] เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนบนของฐานที่รองรับพระพุทธรูปปางประทับนั่ง.	ทับเกษตร ๒ [–กะเสด] น. ส่วนบนของฐานที่รองรับพระพุทธรูปปางประทับนั่ง.
ทับทาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่องูบกบางชนิด เช่น งูสามเหลี่ยม ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางเหลือง, งูทับสมิงคลา ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางขาว.	ทับทาง น. ชื่องูบกบางชนิด เช่น งูสามเหลี่ยม ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางเหลือง, งูทับสมิงคลา ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางขาว.
ทับทางขาว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ดู ทับสมิงคลา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา.	ทับทางขาว ดู ทับสมิงคลา.
ทับทิม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง พลอยสีแดงชนิดหนึ่ง; เรียกสิ่งที่เป็นเกล็ดสีม่วงแก่ เมื่อละลายนํ้าจะออกเป็นสีทับทิม ว่า ด่างทับทิม; เรียกหินที่มีสีคล้ายทับทิมใช้รองแกนในนาฬิกาข้อมือเป็นต้นว่า ทับทิม; เรียกขนมชนิดหนึ่งทําด้วยแป้งมันใส่สีแดงเหมือนเม็ดทับทิมต้มกินกับนํ้าเชื่อมหรือนํ้าหวานว่า ทับทิมลอยแก้ว, ถ้าทําด้วยแห้วหรือมันแกวหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ คลุกแป้ง แล้วทําด้วยกรรมวิธีเดียวกัน เรียกว่า ทับทิมกรอบ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีแดงชนิดหนึ่งคล้ายทับทิม เรียกว่า สีทับทิม. (ไทยเดิม ทับทิม ว่า แสงแดง). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทาฑิม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า.	ทับทิม ๑ น. พลอยสีแดงชนิดหนึ่ง; เรียกสิ่งที่เป็นเกล็ดสีม่วงแก่ เมื่อละลายนํ้าจะออกเป็นสีทับทิม ว่า ด่างทับทิม; เรียกหินที่มีสีคล้ายทับทิมใช้รองแกนในนาฬิกาข้อมือเป็นต้นว่า ทับทิม; เรียกขนมชนิดหนึ่งทําด้วยแป้งมันใส่สีแดงเหมือนเม็ดทับทิมต้มกินกับนํ้าเชื่อมหรือนํ้าหวานว่า ทับทิมลอยแก้ว, ถ้าทําด้วยแห้วหรือมันแกวหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ คลุกแป้ง แล้วทําด้วยกรรมวิธีเดียวกัน เรียกว่า ทับทิมกรอบ. ว. สีแดงชนิดหนึ่งคล้ายทับทิม เรียกว่า สีทับทิม. (ไทยเดิม ทับทิม ว่า แสงแดง). (ส. ทาฑิม).
ทับทิม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Punica granatum L. ในวงศ์ Punicaceae เนื้อที่หุ้มเมล็ดสีแดงใสคล้ายพลอยทับทิม กินได้ เปลือกของต้น ของผล และของราก ใช้ทํายาได้.	ทับทิม ๒ น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Punica granatum L. ในวงศ์ Punicaceae เนื้อที่หุ้มเมล็ดสีแดงใสคล้ายพลอยทับทิม กินได้ เปลือกของต้น ของผล และของราก ใช้ทํายาได้.
ทับเล็ก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	ดู ค่อม ๒.	ทับเล็ก ดู ค่อม ๒.
ทับสมิงคลา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	[ทับสะหฺมิงคฺลา] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่องูพิษชนิด Bungarus candidus ในวงศ์ Elapidae หัวสีดํา ตัวมีลายเป็นปล้องสีดําสลับขาว เขี้ยวพิษผนึกแน่นกับขากรรไกรบน ขยับหรือพับเขี้ยวไม่ได้ ตัวยาวประมาณ ๑ เมตร, ทับทางขาว ก็เรียก.	ทับสมิงคลา [ทับสะหฺมิงคฺลา] น. ชื่องูพิษชนิด Bungarus candidus ในวงศ์ Elapidae หัวสีดํา ตัวมีลายเป็นปล้องสีดําสลับขาว เขี้ยวพิษผนึกแน่นกับขากรรไกรบน ขยับหรือพับเขี้ยวไม่ได้ ตัวยาวประมาณ ๑ เมตร, ทับทางขาว ก็เรียก.
ทัป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ความโง่, ความเซ่อ; ความโอ้อวด, ความจองหอง, ความเย่อหยิ่ง, ทรรป ก็ใช้ เช่น ขวนทรรป ว่า ใฝ่จองหอง. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์สักบรรพ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทปฺป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ปอ-ปลา และมาจากภาษาสันสกฤต ทรฺป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ปอ-ปลา.	ทัป น. ความโง่, ความเซ่อ; ความโอ้อวด, ความจองหอง, ความเย่อหยิ่ง, ทรรป ก็ใช้ เช่น ขวนทรรป ว่า ใฝ่จองหอง. (ม. คำหลวง สักบรรพ). (ป. ทปฺป; ส. ทรฺป).
ทัปนะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[ทับปะนะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แว่นส่องหน้า, ทรรปณ์ หรือ ทรรปณะ ก็ใช้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทปฺปน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ปอ-ปลา-นอ-หนู และมาจากภาษาสันสกฤต ทรฺปณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ปอ-ปลา-นอ-เนน.	ทัปนะ [ทับปะนะ] (แบบ) น. แว่นส่องหน้า, ทรรปณ์ หรือ ทรรปณะ ก็ใช้. (ป. ทปฺปน; ส. ทรฺปณ).
ทัพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง กองทหาร, ลักษณนามว่า กอง หรือ ทัพ.	ทัพ ๑ น. กองทหาร, ลักษณนามว่า กอง หรือ ทัพ.
ทัพ– ๒, ทัพพะ ทัพ– ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน ทัพพะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อะ	[ทับพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องใช้ต่าง ๆ, สมบัติ, เงิน, มักใช้ประกอบส่วนหน้าสมาส. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทัพ– ๒, ทัพพะ [ทับพะ–] น. เครื่องใช้ต่าง ๆ, สมบัติ, เงิน, มักใช้ประกอบส่วนหน้าสมาส. (ป.).
ทัพสัมภาระ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ทับพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งหรือเครื่องอันเป็นส่วนประกอบที่จะคุมกันเข้าเป็นเรือน เรือ รถ หรือเกวียน เป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทัพสัมภาระ [ทับพะ–] น. สิ่งหรือเครื่องอันเป็นส่วนประกอบที่จะคุมกันเข้าเป็นเรือน เรือ รถ หรือเกวียน เป็นต้น. (ป.).
ทัพพี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องตักข้าวและแกงมีรูปร่างคล้ายช้อน แต่ใหญ่กว่า ทําด้วยทองเหลืองเป็นต้น, ทรพี ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทพฺพิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาสันสกฤต ทรฺวี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี.	ทัพพี น. เครื่องตักข้าวและแกงมีรูปร่างคล้ายช้อน แต่ใหญ่กว่า ทําด้วยทองเหลืองเป็นต้น, ทรพี ก็ว่า. (ป. ทพฺพิ; ส. ทรฺวี).
ทั่ว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกหนทุกแห่ง, เช่น ทั่วตัว ทั่วโลก ทั่วหน้า.	ทั่ว ว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกหนทุกแห่ง, เช่น ทั่วตัว ทั่วโลก ทั่วหน้า.
ทั่วถึง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถึงทุกคน, ครบทั่วทุกคน.	ทั่วถึง ว. ถึงทุกคน, ครบทั่วทุกคน.
ทั่วไป, ทั่ว ๆ ไป ทั่วไป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา ทั่ว ๆ ไป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ธรรมดา ๆ เช่น โดยเหตุผลทั่ว ๆ ไป, ไม่จํากัด เช่น กฎทั่วไป, ส่วนใหญ่, ส่วนมาก, เช่น คนทั่ว ๆ ไป.	ทั่วไป, ทั่ว ๆ ไป ว. ธรรมดา ๆ เช่น โดยเหตุผลทั่ว ๆ ไป, ไม่จํากัด เช่น กฎทั่วไป, ส่วนใหญ่, ส่วนมาก, เช่น คนทั่ว ๆ ไป.
ทั่วทุกสารทิศ, ทั่วทุกหัวระแหง ทั่วทุกสารทิศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา ทั่วทุกหัวระแหง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทั่วทุกหนทุกแห่ง.	ทั่วทุกสารทิศ, ทั่วทุกหัวระแหง ว. ทั่วทุกหนทุกแห่ง.
ทัศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สิบ เช่น ทัศนัข. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ; ครบ, ถ้วน, เช่น บารมี ๓๐ ทัศ.	ทัศ (แบบ) ว. สิบ เช่น ทัศนัข. (ส.); ครบ, ถ้วน, เช่น บารมี ๓๐ ทัศ.
ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา ทัศน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู ทัศน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด ทัศนะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ ทัศนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[ทัดสะนะ–, ทัด, ทัดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความเห็น, การเห็น, เครื่องรู้เห็น, สิ่งที่เห็น, การแสดง, ทรรศนะ ก็ใช้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทสฺสน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-นอ-หนู และมาจากภาษาสันสกฤต ทรฺศน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-สอ-สา-ลา-นอ-หนู.	ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา [ทัดสะนะ–, ทัด, ทัดสะ–] น. ความเห็น, การเห็น, เครื่องรู้เห็น, สิ่งที่เห็น, การแสดง, ทรรศนะ ก็ใช้. (ป. ทสฺสน; ส. ทรฺศน).
ทัศนคติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง แนวความคิดเห็น.	ทัศนคติ น. แนวความคิดเห็น.
ทัศนวิสัย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในภูมิศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ระยะทางไกลที่สุดซึ่งสามารถมองเห็นวัตถุด้วยตาเปล่าและบอกได้ว่าวัตถุนั้นเป็นอะไร.	ทัศนวิสัย (ภูมิ) น. ระยะทางไกลที่สุดซึ่งสามารถมองเห็นวัตถุด้วยตาเปล่าและบอกได้ว่าวัตถุนั้นเป็นอะไร.
ทัศนศาสตร์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาฟิสิกส์แขนงหนึ่งว่าด้วยเรื่องราวของแสง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ optics เขียนว่า โอ-พี-ที-ไอ-ซี-เอส.	ทัศนศาสตร์ น. วิชาฟิสิกส์แขนงหนึ่งว่าด้วยเรื่องราวของแสง. (อ. optics).
ทัศนศิลป์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ศิลปกรรมประเภทหนึ่งซึ่งแสดงออกด้วยลักษณะที่เป็นรูปภาพหรือรูปทรง รับรู้ได้ด้วยการเห็นและสัมผัสได้ด้วยการจับต้อง เช่น ภาพจิตรกรรม ภาพพิมพ์ งานประติมากรรม งานสถาปัตยกรรม.	ทัศนศิลป์ น. ศิลปกรรมประเภทหนึ่งซึ่งแสดงออกด้วยลักษณะที่เป็นรูปภาพหรือรูปทรง รับรู้ได้ด้วยการเห็นและสัมผัสได้ด้วยการจับต้อง เช่น ภาพจิตรกรรม ภาพพิมพ์ งานประติมากรรม งานสถาปัตยกรรม.
ทัศนศึกษา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ท่องเที่ยวเพื่อแสวงหาความรู้. เป็นคำนาม หมายถึง การเรียนรู้ด้วยการดูการเห็น, การศึกษานอกสถานที่.	ทัศนศึกษา ก. ท่องเที่ยวเพื่อแสวงหาความรู้. น. การเรียนรู้ด้วยการดูการเห็น, การศึกษานอกสถานที่.
ทัศนาการ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง อาการดู.	ทัศนาการ น. อาการดู.
ทัศนาจร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ท่องเที่ยว. เป็นคำนาม หมายถึง การท่องเที่ยว, การไปเที่ยวชมภูมิประเทศหรือโบราณสถานเป็นต้น.	ทัศนาจร ก. ท่องเที่ยว. น. การท่องเที่ยว, การไปเที่ยวชมภูมิประเทศหรือโบราณสถานเป็นต้น.
ทัศนูปกรณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ช่วยการเห็น เช่น กล้องโทรทรรศน์ กล้องจุลทรรศน์.	ทัศนูปกรณ์ น. อุปกรณ์ช่วยการเห็น เช่น กล้องโทรทรรศน์ กล้องจุลทรรศน์.
ทัศนาการ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา ทัศน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู ทัศน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด ทัศนะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ ทัศนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา .	ทัศนาการ ดู ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา.
ทัศนาจร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-รอ-เรือ	ดู ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา ทัศน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู ทัศน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด ทัศนะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ ทัศนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา .	ทัศนาจร ดู ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา.
ทัศนีย–, ทัศนีย์ ทัศนีย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก ทัศนีย์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทัดสะนียะ–, ทัดสะนี] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น่าดู, งาม, ทรรศนีย์ ก็ใช้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทสฺสนีย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต ทรฺศนีย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก.	ทัศนีย–, ทัศนีย์ [ทัดสะนียะ–, ทัดสะนี] ว. น่าดู, งาม, ทรรศนีย์ ก็ใช้. (ป. ทสฺสนีย; ส. ทรฺศนีย).
ทัศนียภาพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ภาพที่น่าดู, มักใช้หมายถึงภูมิประเทศที่สวยงาม.	ทัศนียภาพ น. ภาพที่น่าดู, มักใช้หมายถึงภูมิประเทศที่สวยงาม.
ทัศนูปกรณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	ดู ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา ทัศน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู ทัศน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด ทัศนะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ ทัศนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา .	ทัศนูปกรณ์ ดู ทัศน–, ทัศน์, ทัศนะ, ทัศนา.
ทัศไนย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-นอ-หนู-ยอ-ยัก	[ทัดสะไน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น่าดู, งาม. (แผลงมาจาก ทัศนีย์).	ทัศไนย [ทัดสะไน] ว. น่าดู, งาม. (แผลงมาจาก ทัศนีย์).
ทัสนานุตริยะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	[ทัดสะนานุดตะริยะ] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่เห็นอันประเสริฐ, การเห็นอันประเสริฐ เช่นการเห็นธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทสฺสนานุตฺตริย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก.	ทัสนานุตริยะ [ทัดสะนานุดตะริยะ] น. สิ่งที่เห็นอันประเสริฐ, การเห็นอันประเสริฐ เช่นการเห็นธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นต้น. (ป. ทสฺสนานุตฺตริย).
ทัฬหะ, ทัฬหิ, ทัฬหี ทัฬหะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ ทัฬหิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ ทัฬหี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี	[ทันหะ, ทันหิ, ทันฮี] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มั่นคง, แข็งแรง, แน่นหนา, จัด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทฺฤฒ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-รึ-ทอ-ผู้-เท่า ทฺฤฒี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-รึ-ทอ-ผู้-เท่า-สะ-หระ-อี .	ทัฬหะ, ทัฬหิ, ทัฬหี [ทันหะ, ทันหิ, ทันฮี] ว. มั่นคง, แข็งแรง, แน่นหนา, จัด. (ป.; ส. ทฺฤฒ, ทฺฤฒี).
ทัฬหิกรณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	[ทันหิกอน] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องทําให้มั่น ได้แก่ข้อความที่ชักมาอ้างเพื่อให้คําพูดของตนมั่นคง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทฬฺหีกรณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ลอ-จุ-ลา-พิน-ทุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน.	ทัฬหิกรณ์ [ทันหิกอน] น. เครื่องทําให้มั่น ได้แก่ข้อความที่ชักมาอ้างเพื่อให้คําพูดของตนมั่นคง. (ป. ทฬฺหีกรณ).
ทัฬหีกรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ทันฮีกํา] เป็นคำนาม หมายถึง การกระทําให้มั่นคงขึ้น ได้แก่การที่ทําซํ้าลงไปเพื่อให้มั่นคงในกรณีที่การกระทําครั้งแรกไม่สมบูรณ์ มักใช้ในพิธีสงฆ์ เช่น ทําทัฬหีกรรม สวดทัฬหีกรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทฬฺหีกมฺม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ลอ-จุ-ลา-พิน-ทุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า และมาจากภาษาสันสกฤต ทฺฤฒี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-รึ-ทอ-ผู้-เท่า-สะ-หระ-อี + กรฺมนฺ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-พิน-ทุ .	ทัฬหีกรรม [ทันฮีกํา] น. การกระทําให้มั่นคงขึ้น ได้แก่การที่ทําซํ้าลงไปเพื่อให้มั่นคงในกรณีที่การกระทําครั้งแรกไม่สมบูรณ์ มักใช้ในพิธีสงฆ์ เช่น ทําทัฬหีกรรม สวดทัฬหีกรรม. (ป. ทฬฺหีกมฺม; ส. ทฺฤฒี + กรฺมนฺ).
ทัฬหิกรณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	ดู ทัฬหะ, ทัฬหิ, ทัฬหี ทัฬหะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ ทัฬหิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ ทัฬหี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี .	ทัฬหิกรณ์ ดู ทัฬหะ, ทัฬหิ, ทัฬหี.
ทัฬหีกรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ดู ทัฬหะ, ทัฬหิ, ทัฬหี ทัฬหะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ ทัฬหิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ ทัฬหี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี .	ทัฬหีกรรม ดู ทัฬหะ, ทัฬหิ, ทัฬหี.
ทา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง คํารวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ ก็เรียกว่า ฉาบ, ถ้าทาโดยใช้ฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปมา ก็เรียกว่า ลูบ, ถ้าทาโดยละเลงทั่ว ๆ ไป ก็เรียกว่า ไล้, ถ้าทาให้ติดเฉพาะที่ใดที่หนึ่ง ก็เรียกว่า ป้าย หรือ บ้าย.	ทา ก. คํารวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ ก็เรียกว่า ฉาบ, ถ้าทาโดยใช้ฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปมา ก็เรียกว่า ลูบ, ถ้าทาโดยละเลงทั่ว ๆ ไป ก็เรียกว่า ไล้, ถ้าทาให้ติดเฉพาะที่ใดที่หนึ่ง ก็เรียกว่า ป้าย หรือ บ้าย.
ท่า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ฝั่งนํ้าสําหรับขึ้นลงหรือจอดเรือ, ท่านํ้า ก็เรียก, ที่สําหรับขึ้นลงริมนํ้า เช่น ท่าข้าม; โดยปริยายหมายถึงที่จอดยานพาหนะบางชนิด เช่น ท่าเกวียน ท่าอากาศยาน; เรียกนํ้าในแม่นํ้าลําคลองว่า นํ้าท่า, คู่กับ นํ้าฝน.	ท่า ๑ น. ฝั่งนํ้าสําหรับขึ้นลงหรือจอดเรือ, ท่านํ้า ก็เรียก, ที่สําหรับขึ้นลงริมนํ้า เช่น ท่าข้าม; โดยปริยายหมายถึงที่จอดยานพาหนะบางชนิด เช่น ท่าเกวียน ท่าอากาศยาน; เรียกนํ้าในแม่นํ้าลําคลองว่า นํ้าท่า, คู่กับ นํ้าฝน.
ท่าเรือ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ที่จอดเรือ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง สถานที่สําหรับให้บริการแก่เรือในการจอด เทียบบรรทุก หรือขนถ่ายของ.	ท่าเรือ น. ที่จอดเรือ; (กฎ) สถานที่สําหรับให้บริการแก่เรือในการจอด เทียบบรรทุก หรือขนถ่ายของ.
ท่าอากาศยาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับเครื่องบินขึ้นลง ประกอบด้วยลานจอดเครื่องบิน ลู่เครื่องบินขึ้นลง โรงเก็บอุปกรณ์การบิน หอบังคับการบิน ที่ทําการของเจ้าหน้าที่ และที่พักผู้โดยสารเข้าออกเป็นต้น, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง สนามบิน.	ท่าอากาศยาน น. ที่สําหรับเครื่องบินขึ้นลง ประกอบด้วยลานจอดเครื่องบิน ลู่เครื่องบินขึ้นลง โรงเก็บอุปกรณ์การบิน หอบังคับการบิน ที่ทําการของเจ้าหน้าที่ และที่พักผู้โดยสารเข้าออกเป็นต้น, (ปาก) สนามบิน.
ท่า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะท่วงทีของร่างกายที่อยู่นิ่ง ๆ ในบางอิริยาบถ เช่น ท่ายืน ท่านั่ง ท่านอน; การแสดงกิริยายกมือยกเท้าเป็นต้นตามกําหนดเป็นวิธีไว้ เช่น ท่ามวย ท่ารํา; ชั้นเชิง, ท่วงที, วิธี, เช่น พลาดท่า ได้ท่า เสียท่า.	ท่า ๒ น. ลักษณะท่วงทีของร่างกายที่อยู่นิ่ง ๆ ในบางอิริยาบถ เช่น ท่ายืน ท่านั่ง ท่านอน; การแสดงกิริยายกมือยกเท้าเป็นต้นตามกําหนดเป็นวิธีไว้ เช่น ท่ามวย ท่ารํา; ชั้นเชิง, ท่วงที, วิธี, เช่น พลาดท่า ได้ท่า เสียท่า.
ท่าดีทีเหลว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีท่าทางดี แต่ทําอะไรไม่ได้เรื่อง.	ท่าดีทีเหลว (สำ) ว. มีท่าทางดี แต่ทําอะไรไม่ได้เรื่อง.
ท่าเดียว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างเดียว, ประการเดียว, ถ่ายเดียว, เช่น จะกินท่าเดียว.	ท่าเดียว (ปาก) ว. อย่างเดียว, ประการเดียว, ถ่ายเดียว, เช่น จะกินท่าเดียว.
ท่าทาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กิริยาอาการที่ปรากฏให้เห็น เช่น ท่าทางดี ท่าทางไม่ดี, บางทีใช้ว่า ท่า ก็มี.	ท่าทาง ว. กิริยาอาการที่ปรากฏให้เห็น เช่น ท่าทางดี ท่าทางไม่ดี, บางทีใช้ว่า ท่า ก็มี.
ท่าที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นไปของสถานการณ์หรือบุคคลเป็นต้น, ทีท่า ก็ว่า.	ท่าที น. ความเป็นไปของสถานการณ์หรือบุคคลเป็นต้น, ทีท่า ก็ว่า.
ท่านั้นท่านี้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างนั้นอย่างนี้, โยกโย้, เช่น พูดท่านั้นท่านี้.	ท่านั้นท่านี้ (สำ) ว. อย่างนั้นอย่างนี้, โยกโย้, เช่น พูดท่านั้นท่านี้.
ท่า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง รอคอย เช่น เหตุไฉนรีบมาไม่ท่ากัน. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔, มักใช้เข้าคู่กับ คอย หรือ รอ เป็น คอยท่า รอท่า.	ท่า ๓ ก. รอคอย เช่น เหตุไฉนรีบมาไม่ท่ากัน. (อิเหนา), มักใช้เข้าคู่กับ คอย หรือ รอ เป็น คอยท่า รอท่า.
ท้า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.	ท้า ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
ท้าทาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ชวนวิวาท เช่น เพราะเขาว่าท้าทายว่าจะทําอันตรายแก่ท่านไท้บรมนาถราชบิดา. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์วนปเวสน์; ชวนให้ทดลองความรู้ความสามารถ เช่น ท้าทายปัญญา ท้าทายความสามารถ.	ท้าทาย ก. ชวนวิวาท เช่น เพราะเขาว่าท้าทายว่าจะทําอันตรายแก่ท่านไท้บรมนาถราชบิดา. (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์); ชวนให้ทดลองความรู้ความสามารถ เช่น ท้าทายปัญญา ท้าทายความสามารถ.
ทาก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังพวกปลิง ในชั้น Hirudinea ลำตัวขนาดต่าง ๆ กัน ลักษณะเป็นปล้อง ยืดหดได้มาก อยู่ตามป่า มีสารฮิรูดิน (hirudin) เมื่อดูดกินเลือดสัตว์เลือดอุ่นทำให้เลือดไม่แข็งตัว มีหลายชนิด เช่น ชนิด Haemadipsa interrupta ในวงศ์ Hirudidae.	ทาก ๑ น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังพวกปลิง ในชั้น Hirudinea ลำตัวขนาดต่าง ๆ กัน ลักษณะเป็นปล้อง ยืดหดได้มาก อยู่ตามป่า มีสารฮิรูดิน (hirudin) เมื่อดูดกินเลือดสัตว์เลือดอุ่นทำให้เลือดไม่แข็งตัว มีหลายชนิด เช่น ชนิด Haemadipsa interrupta ในวงศ์ Hirudidae.
ทาก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยกาบเดี่ยวหลายชนิด หลายวงศ์ ในชั้น Gastropoda เช่น ชนิด Achatina fulica วงศ์ Achatinidae มีเปลือกหุ้มตัว, ชนิด Limax flavus วงศ์ Limacidae ตัวแบนยาว มีเปลือกเล็กแบนมากไม่หุ้มตัว ทั้ง ๒ ชนิดอยู่บนบก.	ทาก ๒ น. ชื่อหอยกาบเดี่ยวหลายชนิด หลายวงศ์ ในชั้น Gastropoda เช่น ชนิด Achatina fulica วงศ์ Achatinidae มีเปลือกหุ้มตัว, ชนิด Limax flavus วงศ์ Limacidae ตัวแบนยาว มีเปลือกเล็กแบนมากไม่หุ้มตัว ทั้ง ๒ ชนิดอยู่บนบก.
ทาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สําหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางนํ้า ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง เช่น ทางประตู ทางหน้าต่าง; โอกาส เช่น ไม่มีทางจะสําเร็จ; แนว เช่น เดินทางใน; วิธีการ เช่น ส่งเงินทางธนาณัติ; แถว, แถบ, ถิ่น, เช่น เป็นคนทางไหน; ฝ่าย, ข้าง, ส่วน, (ในลักษณะที่แยกแนวกัน) เช่น ทางผู้หญิงเขาจะว่าอย่างไร ทางเหนือ ทางโลก; แนวทางหรือแบบอย่างทางดนตรีเฉพาะของอาจารย์แต่ละคน.	ทาง ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สําหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางนํ้า ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง เช่น ทางประตู ทางหน้าต่าง; โอกาส เช่น ไม่มีทางจะสําเร็จ; แนว เช่น เดินทางใน; วิธีการ เช่น ส่งเงินทางธนาณัติ; แถว, แถบ, ถิ่น, เช่น เป็นคนทางไหน; ฝ่าย, ข้าง, ส่วน, (ในลักษณะที่แยกแนวกัน) เช่น ทางผู้หญิงเขาจะว่าอย่างไร ทางเหนือ ทางโลก; แนวทางหรือแบบอย่างทางดนตรีเฉพาะของอาจารย์แต่ละคน.
ทางการ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ระเบียบปฏิบัติที่วางไว้เป็นแนวทาง, ฝ่ายที่เป็นกิจการ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เป็นงานเป็นการ.	ทางการ น. ระเบียบปฏิบัติที่วางไว้เป็นแนวทาง, ฝ่ายที่เป็นกิจการ. ว. ที่เป็นงานเป็นการ.
ทางเก็บ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง การบรรเลงที่เพิ่มเติมเสียงสอดแทรกให้มีพยางค์ถี่ขึ้นกว่าทำนองเนื้อเพลงธรรมดา, ลูกเก็บ ก็ว่า.	ทางเก็บ น. การบรรเลงที่เพิ่มเติมเสียงสอดแทรกให้มีพยางค์ถี่ขึ้นกว่าทำนองเนื้อเพลงธรรมดา, ลูกเก็บ ก็ว่า.
ทางข้าม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ทางม้าลาย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง พื้นที่ที่ทําไว้สําหรับให้คนเดินเท้าข้าม โดยทําเครื่องหมายเป็นเส้นหรือแนวหรือตอกหมุดไว้บนทาง และหมายความรวมถึงพื้นที่ที่ทําให้คนเดินเท้าข้าม ไม่ว่าในระดับใต้พื้นดินหรือเหนือพื้นดิน.	ทางข้าม น. ทางม้าลาย; (กฎ) พื้นที่ที่ทําไว้สําหรับให้คนเดินเท้าข้าม โดยทําเครื่องหมายเป็นเส้นหรือแนวหรือตอกหมุดไว้บนทาง และหมายความรวมถึงพื้นที่ที่ทําให้คนเดินเท้าข้าม ไม่ว่าในระดับใต้พื้นดินหรือเหนือพื้นดิน.
ทางช้างเผือก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง แสงกลุ่มดาวซึ่งแผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า.	ทางช้างเผือก น. แสงกลุ่มดาวซึ่งแผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า.
ทางด่วน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ทางหรือถนนซึ่งสร้างขึ้นเพื่อให้เดินทางได้รวดเร็วและปลอดภัย มีการควบคุมและกําหนดจุดให้ยานพาหนะเข้าออกเฉพาะที่ และไม่มีทางอื่นตัดผ่านในระดับเดียวกัน.	ทางด่วน น. ทางหรือถนนซึ่งสร้างขึ้นเพื่อให้เดินทางได้รวดเร็วและปลอดภัย มีการควบคุมและกําหนดจุดให้ยานพาหนะเข้าออกเฉพาะที่ และไม่มีทางอื่นตัดผ่านในระดับเดียวกัน.
ทางเท้า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ทางข้างถนนที่มักยกสูงขึ้นสำหรับให้คนเดิน, บาทวิถี ก็ว่า.	ทางเท้า น. ทางข้างถนนที่มักยกสูงขึ้นสำหรับให้คนเดิน, บาทวิถี ก็ว่า.
ทางโท เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ทางที่รถต้องยอมให้รถทางเอกผ่านไปได้ก่อน.	ทางโท น. ทางที่รถต้องยอมให้รถทางเอกผ่านไปได้ก่อน.
ทางใน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง การหยั่งรู้ด้วยพลังจิต, โดยปริยายหมายถึงการนึกเดาเอาเอง.	ทางใน น. การหยั่งรู้ด้วยพลังจิต, โดยปริยายหมายถึงการนึกเดาเอาเอง.
ทางผ่าน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ผอ-ผึ้ง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้เป็นเครื่องมือดุจสะพานเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ.	ทางผ่าน น. บุคคลหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ใช้เป็นเครื่องมือดุจสะพานเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ.
ทางพิเศษ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-สา-ลา-สอ-รือ-สี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ทางหรือถนนซึ่งจัดสร้างขึ้นไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้พื้นดิน เหนือพ้นพื้นดินหรือพื้นนํ้า เพื่ออํานวยความสะดวกในการจราจรเป็นพิเศษ.	ทางพิเศษ (กฎ) น. ทางหรือถนนซึ่งจัดสร้างขึ้นไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้พื้นดิน เหนือพ้นพื้นดินหรือพื้นนํ้า เพื่ออํานวยความสะดวกในการจราจรเป็นพิเศษ.
ทางม้าลาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่ที่ทำไว้สำหรับให้คนเดินเท้าข้ามถนน โดยทาสีขาวดำเป็นแถบสลับกัน.	ทางม้าลาย น. พื้นที่ที่ทำไว้สำหรับให้คนเดินเท้าข้ามถนน โดยทาสีขาวดำเป็นแถบสลับกัน.
ทางสาธารณะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ทางบกหรือทางนํ้าสําหรับประชาชนใช้ในการจราจร และหมายความรวมถึงทางรถไฟและทางรถรางที่มีรถเดินสําหรับประชาชนโดยสารด้วย.	ทางสาธารณะ (กฎ) น. ทางบกหรือทางนํ้าสําหรับประชาชนใช้ในการจราจร และหมายความรวมถึงทางรถไฟและทางรถรางที่มีรถเดินสําหรับประชาชนโดยสารด้วย.
ทางสามแพร่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ทางที่แยกเป็น ๓ สาย เกิดจากทางสายหนึ่งมาบรรจบเป็นมุมฉากกับทางอีกสายหนึ่ง, โบราณถือว่าเป็นทางผีผ่าน ไม่เป็นมงคล เช่น ไปทำพิธีเซ่นวักเสียกบาลที่ทางสามแพร่ง.	ทางสามแพร่ง น. ทางที่แยกเป็น ๓ สาย เกิดจากทางสายหนึ่งมาบรรจบเป็นมุมฉากกับทางอีกสายหนึ่ง, โบราณถือว่าเป็นทางผีผ่าน ไม่เป็นมงคล เช่น ไปทำพิธีเซ่นวักเสียกบาลที่ทางสามแพร่ง.
ทางสายกลาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง มรรคมีองค์ ๘ อันเป็นทางที่จะนำไปสู่ความดับทุกข์ ประกอบด้วย ๑. สัมมาทิฐิ ความเห็นชอบ ๒. สัมมาสังกัปปะ ความดำริชอบ ๓. สัมมาวาจา การเจรจาชอบ ๔. สัมมากัมมันตะ การงานชอบ ๕. สัมมาอาชีวะ การเลี้ยงชีวิตชอบ ๖. สัมมาวายามะ ความพยายามชอบ ๗. สัมมาสติ ความระลึกชอบ ๘. สัมมาสมาธิ ความตั้งใจชอบ รวมเรียกว่า มัชฌิมาปฏิปทา แปลว่า ทางสายกลาง; การปฏิบัติที่ไม่ตึงนักไม่หย่อนนัก, การปฏิบัติที่ไม่ตึงไปทางใดทางหนึ่ง.	ทางสายกลาง น. มรรคมีองค์ ๘ อันเป็นทางที่จะนำไปสู่ความดับทุกข์ ประกอบด้วย ๑. สัมมาทิฐิ ความเห็นชอบ ๒. สัมมาสังกัปปะ ความดำริชอบ ๓. สัมมาวาจา การเจรจาชอบ ๔. สัมมากัมมันตะ การงานชอบ ๕. สัมมาอาชีวะ การเลี้ยงชีวิตชอบ ๖. สัมมาวายามะ ความพยายามชอบ ๗. สัมมาสติ ความระลึกชอบ ๘. สัมมาสมาธิ ความตั้งใจชอบ รวมเรียกว่า มัชฌิมาปฏิปทา แปลว่า ทางสายกลาง; การปฏิบัติที่ไม่ตึงนักไม่หย่อนนัก, การปฏิบัติที่ไม่ตึงไปทางใดทางหนึ่ง.
ทางหลวง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ทางหรือถนนซึ่งจัดไว้เพื่อประโยชน์ในการจราจรสาธารณะทางบก ไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้หรือเหนือพื้นดิน หรือใต้หรือเหนืออสังหาริมทรัพย์อย่างอื่น นอกจากทางรถไฟ และหมายความรวมถึงที่ดิน พืช พันธุ์ไม้ทุกชนิด สะพาน ท่อหรือรางระบายน้ำ อุโมงค์ ร่องน้ำ กำแพงกันดิน เขื่อน รั้ว หลักสำรวจ หลักเขต หลักระยะ ป้ายจราจร เครื่องหมายจราจร เครื่องหมายสัญญาณ เครื่องสัญญาณไฟฟ้า เครื่องแสดงสัญญาณ ที่จอดรถ ที่พักคนโดยสาร เรือสำหรับขนส่งข้ามฟาก ท่าเรือสำหรับขึ้นหรือลงรถ และอาคารหรือสิ่งอื่นอันเป็นอุปกรณ์งานทางบรรดาที่ได้จัดไว้ในเขตทางหลวงและเพื่อประโยชน์แก่งานทางนั้นด้วย.	ทางหลวง (กฎ) น. ทางหรือถนนซึ่งจัดไว้เพื่อประโยชน์ในการจราจรสาธารณะทางบก ไม่ว่าในระดับพื้นดิน ใต้หรือเหนือพื้นดิน หรือใต้หรือเหนืออสังหาริมทรัพย์อย่างอื่น นอกจากทางรถไฟ และหมายความรวมถึงที่ดิน พืช พันธุ์ไม้ทุกชนิด สะพาน ท่อหรือรางระบายน้ำ อุโมงค์ ร่องน้ำ กำแพงกันดิน เขื่อน รั้ว หลักสำรวจ หลักเขต หลักระยะ ป้ายจราจร เครื่องหมายจราจร เครื่องหมายสัญญาณ เครื่องสัญญาณไฟฟ้า เครื่องแสดงสัญญาณ ที่จอดรถ ที่พักคนโดยสาร เรือสำหรับขนส่งข้ามฟาก ท่าเรือสำหรับขึ้นหรือลงรถ และอาคารหรือสิ่งอื่นอันเป็นอุปกรณ์งานทางบรรดาที่ได้จัดไว้ในเขตทางหลวงและเพื่อประโยชน์แก่งานทางนั้นด้วย.
ทางออก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ทางรอด, วิธีแก้ปัญหา.	ทางออก (สำ) น. ทางรอด, วิธีแก้ปัญหา.
ทางเอก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ทางที่รถแล่นผ่านไปได้ก่อนรถทางโท.	ทางเอก น. ทางที่รถแล่นผ่านไปได้ก่อนรถทางโท.
ทาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกใบของต้นไม้บางชนิด เช่น หมาก มะพร้าว กล้วย, ลักษณนามเรียกใบหมาก ใบมะพร้าว ใบกล้วย เป็นต้น ว่า ทาง เช่น ใบกล้วยทางหนึ่ง ใบมะพร้าว ๒ ทาง.	ทาง ๒ น. เรียกใบของต้นไม้บางชนิด เช่น หมาก มะพร้าว กล้วย, ลักษณนามเรียกใบหมาก ใบมะพร้าว ใบกล้วย เป็นต้น ว่า ทาง เช่น ใบกล้วยทางหนึ่ง ใบมะพร้าว ๒ ทาง.
ท้าง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทั่ว, ตลอด, โบราณใช้อย่างเดียวกับ ทั้ง.	ท้าง (กลอน) ว. ทั่ว, ตลอด, โบราณใช้อย่างเดียวกับ ทั้ง.
ทางมะพร้าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่องูชนิด Elaphe radiata ในวงศ์ Colubridae ท่อนหัวมีลายยาว ตามลําตัวสีดําขาว ท่อนหางสีนํ้าตาลแดง ไม่มีพิษ, ก้านมะพร้าว ก็เรียก.	ทางมะพร้าว น. ชื่องูชนิด Elaphe radiata ในวงศ์ Colubridae ท่อนหัวมีลายยาว ตามลําตัวสีดําขาว ท่อนหางสีนํ้าตาลแดง ไม่มีพิษ, ก้านมะพร้าว ก็เรียก.
ทาฐะ, ทาฒะ ทาฐะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ ทาฒะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เขี้ยว, งาช้าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทาา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาสันสกฤต ทาฒา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า-สะ-หระ-อา.	ทาฐะ, ทาฒะ (แบบ) น. เขี้ยว, งาช้าง. (ป. ทาา; ส. ทาฒา).
ทาฐิกะ, ทาฒิกะ ทาฐิกะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ ทาฒิกะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง หนวด (ที่คาง), เครา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทาิก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ และมาจากภาษาสันสกฤต ทาฒิก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ผู้-เท่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	ทาฐิกะ, ทาฒิกะ (ราชา) น. หนวด (ที่คาง), เครา. (ป. ทาิก; ส. ทาฒิก).
ทาน ๑, ทาน– ทาน ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ทาน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ทานะ–, ทานนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การให้, มักใช้ประกอบท้ายคำอื่น เช่น ธรรมทาน วิทยาทาน; สิ่งที่ให้ มักหมายถึงเงินหรือสิ่งของที่คนให้แก่คนยากจน, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. ในวงเล็บ ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า . ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทาน ๑, ทาน– [ทานะ–, ทานนะ–] น. การให้, มักใช้ประกอบท้ายคำอื่น เช่น ธรรมทาน วิทยาทาน; สิ่งที่ให้ มักหมายถึงเงินหรือสิ่งของที่คนให้แก่คนยากจน, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม). (ป., ส.).
ทานกัณฑ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด	[ทานนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกัณฑ์ที่ ๓ ในมหาชาติ.	ทานกัณฑ์ [ทานนะ–] น. ชื่อกัณฑ์ที่ ๓ ในมหาชาติ.
ทานบดี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	[ทานนะบอดี] เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทานปติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ทานบดี [ทานนะบอดี] น. เจ้าของทาน. (ป., ส. ทานปติ).
ทานบารมี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	[ทานนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง จรรยาอย่างเลิศ คือ ทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทานปารมี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี และมาจากภาษาสันสกฤต ทานปารมิตา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา.	ทานบารมี [ทานนะ–] น. จรรยาอย่างเลิศ คือ ทาน. (ป. ทานปารมี; ส. ทานปารมิตา).
ทานมัย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ทานนะไม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สําเร็จด้วยทาน, แล้วไปด้วยทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทานมัย [ทานนะไม] ว. สําเร็จด้วยทาน, แล้วไปด้วยทาน. (ป., ส.).
ทานศีล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง	[ทานะสีน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีการให้เป็นปรกติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทานสีล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง.	ทานศีล [ทานะสีน] ว. มีการให้เป็นปรกติ. (ส.; ป. ทานสีล).
ทานาธิบดี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู + อธิปติ เขียนว่า ออ-อ่าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ .	ทานาธิบดี น. เจ้าของทาน. (ป., ส. ทาน + อธิปติ).
ทาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ยันหรือรับไว้, มักใช้เข้าคู่กับคํา ต้าน เป็น ต้านทาน.	ทาน ๒ ก. ยันหรือรับไว้, มักใช้เข้าคู่กับคํา ต้าน เป็น ต้านทาน.
ทาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง สอบหนังสือให้ตรงกับต้นฉบับ.	ทาน ๓ ก. สอบหนังสือให้ตรงกับต้นฉบับ.
ท่าน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เป็นคํากลาง ๆ หรือแสดงความเคารพ เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, ใช้แทนผู้ที่เราพูดถึงด้วยความเคารพ เช่น ท่านไม่อยู่ คุณพ่อท่านหลับแล้ว หรือโดยไม่เจาะจง เช่น อย่าลักทรัพย์ท่าน เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓. เป็นคำนาม หมายถึง คําที่ใช้ประกอบหน้าชื่อบรรดาศักดิ์หรือตําแหน่งแสดงความยกย่อง เช่น ท่านขุน ท่านอาจารย์ ท่านเจ้าอาวาส.	ท่าน ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เป็นคํากลาง ๆ หรือแสดงความเคารพ เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, ใช้แทนผู้ที่เราพูดถึงด้วยความเคารพ เช่น ท่านไม่อยู่ คุณพ่อท่านหลับแล้ว หรือโดยไม่เจาะจง เช่น อย่าลักทรัพย์ท่าน เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓. น. คําที่ใช้ประกอบหน้าชื่อบรรดาศักดิ์หรือตําแหน่งแสดงความยกย่อง เช่น ท่านขุน ท่านอาจารย์ ท่านเจ้าอาวาส.
ท่านชาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง คําที่ใช้เรียกราชนิกุลฝ่ายชายชั้นหม่อมเจ้า.	ท่านชาย น. คําที่ใช้เรียกราชนิกุลฝ่ายชายชั้นหม่อมเจ้า.
ท่านผู้หญิง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เดิมใช้เป็นคำนำหน้าชื่อสตรีที่เป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาและเป็นผู้ที่ได้รับพระราชทานเครื่องยศท่านผู้หญิง, ปัจจุบันใช้เป็นคำนำหน้าชื่อสตรีที่สมรสแล้วและได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าฝ่ายในชั้นทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษขึ้นไป, ถ้ายังไม่ได้สมรสเรียกว่า คุณ.	ท่านผู้หญิง น. เดิมใช้เป็นคำนำหน้าชื่อสตรีที่เป็นภรรยาเอกของเจ้าพระยาและเป็นผู้ที่ได้รับพระราชทานเครื่องยศท่านผู้หญิง, ปัจจุบันใช้เป็นคำนำหน้าชื่อสตรีที่สมรสแล้วและได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าฝ่ายในชั้นทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษขึ้นไป, ถ้ายังไม่ได้สมรสเรียกว่า คุณ.
ท่านหญิง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง คําที่ใช้เรียกราชนิกุลฝ่ายหญิงชั้นหม่อมเจ้า.	ท่านหญิง น. คําที่ใช้เรียกราชนิกุลฝ่ายหญิงชั้นหม่อมเจ้า.
ทานต์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เชื่อง, ใจเย็น, ใจดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทานต์ (แบบ) ว. เชื่อง, ใจเย็น, ใจดี. (ส.).
ทานตะวัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Helianthus annuus L. ในวงศ์ Compositae ช่อดอกกลมใหญ่สีเหลือง กลีบดอกเรียงซ้อนกันเป็นระเบียบ เมล็ดให้นํ้ามัน กินได้.	ทานตะวัน น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Helianthus annuus L. ในวงศ์ Compositae ช่อดอกกลมใหญ่สีเหลือง กลีบดอกเรียงซ้อนกันเป็นระเบียบ เมล็ดให้นํ้ามัน กินได้.
ทานบน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ถ้อยคำหรือหนังสือสัญญาว่าจะไม่ประพฤติละเมิดตามเงื่อนไขที่ได้ให้ไว้, ทัณฑ์บน ก็ว่า.	ทานบน (โบ) น. ถ้อยคำหรือหนังสือสัญญาว่าจะไม่ประพฤติละเมิดตามเงื่อนไขที่ได้ให้ไว้, ทัณฑ์บน ก็ว่า.
ทานพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พอ-พาน	[–นบ] เป็นคำนาม หมายถึง อสูรจําพวกหนึ่งในนิยาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทานพ [–นบ] น. อสูรจําพวกหนึ่งในนิยาย. (ป., ส.).
ทานาธิบดี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	ดู ทาน ๑, ทาน– ทาน ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ทาน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู .	ทานาธิบดี ดู ทาน ๑, ทาน–.
ทาบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง วางวัตถุสิ่งหนึ่งแนบกับอีกสิ่งหนึ่ง เช่น ทาบผ้าทาบตัว, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เปรียบ, เทียบ, เช่น เรามีความรู้น้อยจะไปทาบท่านผู้รู้ได้อย่างไร; ตบ, ตี, เช่น นกทาบปีก, ถาบ ก็ใช้.	ทาบ ก. วางวัตถุสิ่งหนึ่งแนบกับอีกสิ่งหนึ่ง เช่น ทาบผ้าทาบตัว, (ปาก) เปรียบ, เทียบ, เช่น เรามีความรู้น้อยจะไปทาบท่านผู้รู้ได้อย่างไร; ตบ, ตี, เช่น นกทาบปีก, ถาบ ก็ใช้.
ทาบกิ่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง โดยใช้ต้นตอที่เพาะไว้ตัดให้สูงจากโคนต้นเล็กน้อยในลักษณะแฉลบ แล้วนำไปทาบที่กิ่งของอีกต้นหนึ่งซึ่งปาดให้แฉลบเช่นเดียวกับต้นตอที่จะทาบ ใช้แถบพลาสติกพันบริเวณที่ทาบให้แน่น. เป็นคำกริยา หมายถึง ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเช่นนั้น.	ทาบกิ่ง น. วิธีขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง โดยใช้ต้นตอที่เพาะไว้ตัดให้สูงจากโคนต้นเล็กน้อยในลักษณะแฉลบ แล้วนำไปทาบที่กิ่งของอีกต้นหนึ่งซึ่งปาดให้แฉลบเช่นเดียวกับต้นตอที่จะทาบ ใช้แถบพลาสติกพันบริเวณที่ทาบให้แน่น. ก. ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเช่นนั้น.
ทาบทาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หยั่งใจเขาดู, ลองหยั่งเสียงดู. เป็นคำกริยา หมายถึง ติดต่อสอบถามเพื่อฟังความเห็นก่อนที่จะตกลงกัน.	ทาบทาม ว. หยั่งใจเขาดู, ลองหยั่งเสียงดู. ก. ติดต่อสอบถามเพื่อฟังความเห็นก่อนที่จะตกลงกัน.
ทาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สายที่ผูกปลายตะโกกหรือแอกด้านหนึ่งอ้อมใต้คอวัวหรือควายไปยังอีกด้านหนึ่ง, เชือกหนังทําเป็นปลอกสวมใส่คอช้างที่จับใหม่, สายเชือกหรือหนังที่รั้งโกกหรือพวงมาลัยสวมคอม้าไปผูกกับรถหรือไถ. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาบาลี ทาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ว่า เชือก .	ทาม ๑ น. สายที่ผูกปลายตะโกกหรือแอกด้านหนึ่งอ้อมใต้คอวัวหรือควายไปยังอีกด้านหนึ่ง, เชือกหนังทําเป็นปลอกสวมใส่คอช้างที่จับใหม่, สายเชือกหรือหนังที่รั้งโกกหรือพวงมาลัยสวมคอม้าไปผูกกับรถหรือไถ. (เทียบ ป. ทาม ว่า เชือก).
ทาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ดาม; ลองดู, เลียบเคียง.	ทาม ๒ ก. ดาม; ลองดู, เลียบเคียง.
ทาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ริมฝั่งลํานํ้า มีนํ้าท่วมเป็นครั้งคราว.	ทาม ๓ น. ที่ริมฝั่งลํานํ้า มีนํ้าท่วมเป็นครั้งคราว.
ท่ามกลาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งอยู่ระหว่างกลางสิ่งแวดล้อม เช่น อยู่ในท่ามกลางประชาชน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ระหว่างกลางสิ่งแวดล้อม เช่น อยู่ท่ามกลางอันตราย. (ไทยเดิม ท่าม ว่า ที่ เช่น ท่ามเหนือ ท่ามใต้).	ท่ามกลาง น. ที่ซึ่งอยู่ระหว่างกลางสิ่งแวดล้อม เช่น อยู่ในท่ามกลางประชาชน. ว. ระหว่างกลางสิ่งแวดล้อม เช่น อยู่ท่ามกลางอันตราย. (ไทยเดิม ท่าม ว่า ที่ เช่น ท่ามเหนือ ท่ามใต้).
ทาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง บอกเหตุการณ์หรือความเป็นไปที่จะเกิดในเบื้องหน้า, ทํานาย ก็ว่า.	ทาย ๑ ก. บอกเหตุการณ์หรือความเป็นไปที่จะเกิดในเบื้องหน้า, ทํานาย ก็ว่า.
ทาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ยก; ถือ เช่น ทายธนู ว่า ถือธนู.	ทาย ๒ (กลอน) ก. ยก; ถือ เช่น ทายธนู ว่า ถือธนู.
ทาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ป่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทาว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน.	ทาย ๓ น. ป่า. (ป.; ส. ทาว).
ท้าย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่อยู่สุดด้านหนึ่ง, ตรงข้ามกับ ด้านหัว เช่น ท้ายเรือ, ตรงข้ามกับ ด้านหน้า เช่น ท้ายวัง, ตรงข้ามกับ ต้น เช่น ท้ายฤดู.	ท้าย น. ส่วนที่อยู่สุดด้านหนึ่ง, ตรงข้ามกับ ด้านหัว เช่น ท้ายเรือ, ตรงข้ามกับ ด้านหน้า เช่น ท้ายวัง, ตรงข้ามกับ ต้น เช่น ท้ายฤดู.
ท้ายเขื่อน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ท้ายนํ้า.	ท้ายเขื่อน น. ท้ายนํ้า.
ท้ายครัว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทางภรรยา เช่น เข้าท้ายครัว หมายความว่า เข้าทางภรรยา.	ท้ายครัว (ปาก) ว. ทางภรรยา เช่น เข้าท้ายครัว หมายความว่า เข้าทางภรรยา.
ท้ายโต่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ท้ายที่สูงโด่งขึ้นไป (ใช้แก่เรือ).	ท้ายโต่ง น. ท้ายที่สูงโด่งขึ้นไป (ใช้แก่เรือ).
ท้ายทอย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนสุดของกะโหลกศีรษะด้านหลัง, กําด้น.	ท้ายทอย น. ส่วนสุดของกะโหลกศีรษะด้านหลัง, กําด้น.
ท้ายน้ำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณที่ระบายนํ้าออกทางด้านล่างของตัวเขื่อน, ท้ายเขื่อน ก็เรียก.	ท้ายน้ำ น. บริเวณที่ระบายนํ้าออกทางด้านล่างของตัวเขื่อน, ท้ายเขื่อน ก็เรียก.
ท้ายฝน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ฝอ-ฝา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ปลายฤดูฝน.	ท้ายฝน น. ปลายฤดูฝน.
ท้ายสังข์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ท้ายสุดของปืนใหญ่แบบไทย มีลักษณะงอนคล้ายก้นของหอยสังข์.	ท้ายสังข์ น. ท้ายสุดของปืนใหญ่แบบไทย มีลักษณะงอนคล้ายก้นของหอยสังข์.
ทายก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	[–ยก] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ถวายจตุปัจจัยแก่ภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นเพศหญิงเรียกว่า ทายิกา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทายก [–ยก] น. ผู้ถวายจตุปัจจัยแก่ภิกษุสามเณร, ถ้าเป็นเพศหญิงเรียกว่า ทายิกา. (ป., ส.).
ทายัช เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์มรดก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทายชฺช เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ชอ-ช้าง และมาจากภาษาสันสกฤต ทายาทฺย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ทายัช (แบบ) น. ทรัพย์มรดก. (ป. ทายชฺช; ส. ทายาทฺย).
ทายา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดี, สําคัญ, ที่ต้องการ, เช่น กูจะให้ขนมของทายา กินอร่อยหนักหนาประสาจน. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์, ทยา ก็ใช้.	ทายา ว. ดี, สําคัญ, ที่ต้องการ, เช่น กูจะให้ขนมของทายา กินอร่อยหนักหนาประสาจน. (สังข์ทอง), ทยา ก็ใช้.
ทายาด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยวดยิ่ง, ยิ่งยวด, เช่น ทนทายาด, พระญาณสมเด็จทรง ทายาด. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตยวนพ่าย ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐.	ทายาด ว. ยวดยิ่ง, ยิ่งยวด, เช่น ทนทายาด, พระญาณสมเด็จทรง ทายาด. (ยวนพ่าย).
ทายาท เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สืบสันดาน, ผู้สืบสกุล, โดยปริยายหมายถึงผู้รับหรือผู้อยู่ในฐานะที่จะรับตําแหน่งหน้าที่ต่อจากบุคคลอื่น เช่น ทายาททางการเมือง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง บุคคลรวมทั้งทารกในครรภ์มารดาซึ่งมีสิทธิได้รับมรดกของผู้ตาย ถ้าสิทธินั้นเกิดขึ้นตามกฎหมาย เรียกว่า ทายาทโดยธรรม ถ้าสิทธินั้นเกิดขึ้นตามพินัยกรรม เรียกว่า ผู้รับพินัยกรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทายาท น. ผู้สืบสันดาน, ผู้สืบสกุล, โดยปริยายหมายถึงผู้รับหรือผู้อยู่ในฐานะที่จะรับตําแหน่งหน้าที่ต่อจากบุคคลอื่น เช่น ทายาททางการเมือง; (กฎ) บุคคลรวมทั้งทารกในครรภ์มารดาซึ่งมีสิทธิได้รับมรดกของผู้ตาย ถ้าสิทธินั้นเกิดขึ้นตามกฎหมาย เรียกว่า ทายาทโดยธรรม ถ้าสิทธินั้นเกิดขึ้นตามพินัยกรรม เรียกว่า ผู้รับพินัยกรรม. (ป., ส.).
ทายาทโดยธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ทายาทที่มีสิทธิตามกฎหมายในมรดกของผู้ตาย ได้แก่ คู่สมรสที่ยังมีชีวิตอยู่ ผู้สืบสันดาน บิดามารดา พี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน พี่น้องร่วมบิดาหรือร่วมมารดาเดียวกัน ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง ป้า น้า อา ตามลําดับที่กฎหมายกําหนดไว้.	ทายาทโดยธรรม (กฎ) น. ทายาทที่มีสิทธิตามกฎหมายในมรดกของผู้ตาย ได้แก่ คู่สมรสที่ยังมีชีวิตอยู่ ผู้สืบสันดาน บิดามารดา พี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน พี่น้องร่วมบิดาหรือร่วมมารดาเดียวกัน ปู่ ย่า ตา ยาย ลุง ป้า น้า อา ตามลําดับที่กฎหมายกําหนดไว้.
ทายิกา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	ดู ทายก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่.	ทายิกา ดู ทายก.
ทาร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ทาระ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เมีย เช่น ทารทาน คือ การให้เมียเป็นทาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทาร– [ทาระ–] (แบบ) น. เมีย เช่น ทารทาน คือ การให้เมียเป็นทาน. (ป., ส.).
ทารก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เด็กที่ยังไม่เดียงสา, เด็กเล็ก ๆ, เด็กแบเบาะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทารก น. เด็กที่ยังไม่เดียงสา, เด็กเล็ก ๆ, เด็กแบเบาะ. (ป., ส.).
ทารพี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พอ-พาน-สะ-หระ-อี	[ทาระ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ทัพพี, ทรพี, เช่น จัดแจงข้าวปลาทารพี. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑.	ทารพี [ทาระ–] (กลอน) น. ทัพพี, ทรพี, เช่น จัดแจงข้าวปลาทารพี. (ขุนช้างขุนแผน).
ทาริกา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เด็กหญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทาริกา น. เด็กหญิง. (ป., ส.).
ทารุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ท่อนไม้, ฟืน, ชิ้นไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทารุ (แบบ) น. ท่อนไม้, ฟืน, ชิ้นไม้. (ป., ส.).
ทารุณ, ทารุณ– ทารุณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน ทารุณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	[ทารุนนะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดุร้าย, โหดร้าย, ร้ายกาจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทารุณ, ทารุณ– [ทารุนนะ–] ว. ดุร้าย, โหดร้าย, ร้ายกาจ. (ป., ส.).
ทารุณกรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ทารุนนะกํา] เป็นคำนาม หมายถึง การกระทําอย่างโหดร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทารุณกรรม [ทารุนนะกํา] น. การกระทําอย่างโหดร้าย. (ส.).
ทาว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง อ้อนวอน, วิงวอน, ขอร้อง, เช่น ต้องทาวกันแล้วทาวกันเล่า.	ทาว ก. อ้อนวอน, วิงวอน, ขอร้อง, เช่น ต้องทาวกันแล้วทาวกันเล่า.
ท่าว, ทะท่าว ท่าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ทะท่าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ล้ม, ทบ, ซํ้า, ยอบลง; เดิน; ทอดทิ้ง เช่น ท่าวจักทอดธุระ กะว่าฝันเป็นแน่. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตนิทราชาคริต พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.	ท่าว, ทะท่าว (กลอน) ก. ล้ม, ทบ, ซํ้า, ยอบลง; เดิน; ทอดทิ้ง เช่น ท่าวจักทอดธุระ กะว่าฝันเป็นแน่. (นิทราชาคริต).
ท่าวกำลัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เดินพล.	ท่าวกำลัง (กลอน) ก. เดินพล.
ท่าวทบระนับ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ล้มหกคะเมนทับกัน.	ท่าวทบระนับ (กลอน) ก. ล้มหกคะเมนทับกัน.
ท้าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่, พระเจ้าแผ่นดิน, (โดยมากใช้ในบทกลอน); ตําแหน่งบรรดาศักดิ์ข้าราชการฝ่ายใน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน หมายถึง คําประกอบชื่อผู้ชายที่เป็นเชื้อสายเจ้าหรือขุนนาง.	ท้าว ๑ น. ผู้เป็นใหญ่, พระเจ้าแผ่นดิน, (โดยมากใช้ในบทกลอน); ตําแหน่งบรรดาศักดิ์ข้าราชการฝ่ายใน; (ถิ่น–อีสาน) คําประกอบชื่อผู้ชายที่เป็นเชื้อสายเจ้าหรือขุนนาง.
ท้าวนาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ข้าราชการฝ่ายใน.	ท้าวนาง น. ข้าราชการฝ่ายใน.
ท้าวพญา, ท้าวพระยา ท้าวพญา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-พอ-พาน-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา ท้าวพระยา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง กษัตริย์.	ท้าวพญา, ท้าวพระยา (กลอน) น. กษัตริย์.
ท้าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการสั่นรัว ๆ เช่น ความกลัวตัวสั่นอยู่ท้าวท้าว. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์.	ท้าว ๒ (กลอน) ว. อาการสั่นรัว ๆ เช่น ความกลัวตัวสั่นอยู่ท้าวท้าว. (สังข์ทอง).
ทาษ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ทาส.	ทาษ (โบ) น. ทาส.
ทาส, ทาส– ทาส เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ ทาส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ	[ทาด, ทาดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่อุทิศตนแก่สิ่งที่เลื่อมใสศรัทธา เช่น เป็นทาสความรู้, ผู้ที่ยอมตนให้ตกอยู่ในอํานาจสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เป็นทาสการพนัน เป็นทาสยาเสพติด เป็นทาสความรัก เป็นทาสเงิน; บ่าวทั่วไป, ผู้ที่ขายตัวลงเป็นคนรับใช้หรือที่นายเงินไถ่ค่าตัวมา เรียกว่า ทาสนํ้าเงิน, ผู้ที่เป็นลูกของทาสนํ้าเงิน เรียกว่า ทาสเรือนเบี้ย หรือ ทาสในเรือนเบี้ย, ทาสที่เอาเงินไปซื้อมา เรียกว่า ทาสสินไถ่, ผู้ที่เป็นคนเชลย เรียกว่า ทาสเชลย, ถ้าใช้คู่กันว่า ทาสทาสี ก็หมายความว่า ทาส เป็นบ่าวผู้ชาย และ ทาสี เป็นบ่าวผู้หญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทาส, ทาส– [ทาด, ทาดสะ–] น. ผู้ที่อุทิศตนแก่สิ่งที่เลื่อมใสศรัทธา เช่น เป็นทาสความรู้, ผู้ที่ยอมตนให้ตกอยู่ในอํานาจสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เป็นทาสการพนัน เป็นทาสยาเสพติด เป็นทาสความรัก เป็นทาสเงิน; บ่าวทั่วไป, ผู้ที่ขายตัวลงเป็นคนรับใช้หรือที่นายเงินไถ่ค่าตัวมา เรียกว่า ทาสนํ้าเงิน, ผู้ที่เป็นลูกของทาสนํ้าเงิน เรียกว่า ทาสเรือนเบี้ย หรือ ทาสในเรือนเบี้ย, ทาสที่เอาเงินไปซื้อมา เรียกว่า ทาสสินไถ่, ผู้ที่เป็นคนเชลย เรียกว่า ทาสเชลย, ถ้าใช้คู่กันว่า ทาสทาสี ก็หมายความว่า ทาส เป็นบ่าวผู้ชาย และ ทาสี เป็นบ่าวผู้หญิง. (ป., ส.).
ทาสทาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ทาดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ทานอย่างเลว คือ อาการที่โยนให้หรือให้โดยไม่เต็มใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทาสทาน [ทาดสะ–] น. ทานอย่างเลว คือ อาการที่โยนให้หรือให้โดยไม่เต็มใจ. (ป., ส.).
ทาสน้ำเงิน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ดู น้ำเงิน เขียนว่า นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๑.	ทาสน้ำเงิน ดู น้ำเงิน ๑.
ทาสปัญญา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	[ทาดสะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความคิดตํ่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โง่เขลาเบาปัญญา, มีสติปัญญาน้อย, เช่น คนทาสปัญญา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทาสปัญญา [ทาดสะ–] น. ความคิดตํ่า. ว. โง่เขลาเบาปัญญา, มีสติปัญญาน้อย, เช่น คนทาสปัญญา. (ป.).
ทาสี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ทาสผู้หญิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทาสี น. ทาสผู้หญิง. (ป., ส.).
ทำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง กระทํา, ประกอบขึ้น, ผลิตขึ้น, สร้างขึ้น, ก่อขึ้น, เช่น ทําเก้าอี้ ทําโต๊ะ ทํารองเท้า ทํารัง; ประกอบการงาน เช่น ทํานา ทําสวน ทําโป๊ะ; ดําเนินการ, ปฏิบัติงาน, เช่น ทําหน้าที่ประธาน ทําตามคําสั่ง ทําตามกฎหมาย; แต่งให้งาม เช่น ทําผม ทํานัยน์ตา ทําจมูก; คิดและปฏิบัติไปตามกฎเกณฑ์ที่กําหนดไว้ เช่น ทําเลข ทําการฝีมือ, ประกอบพิธีกรรมเกี่ยวกับการนั้น ๆ เช่น ทําวัตร ทําศพ; แสดง เช่น ทําบท ทําเพลง ทําเบ่ง; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ศึกษาในระดับปริญญา เช่น ทําปริญญา ทําดอกเตอร์.	ทำ ก. กระทํา, ประกอบขึ้น, ผลิตขึ้น, สร้างขึ้น, ก่อขึ้น, เช่น ทําเก้าอี้ ทําโต๊ะ ทํารองเท้า ทํารัง; ประกอบการงาน เช่น ทํานา ทําสวน ทําโป๊ะ; ดําเนินการ, ปฏิบัติงาน, เช่น ทําหน้าที่ประธาน ทําตามคําสั่ง ทําตามกฎหมาย; แต่งให้งาม เช่น ทําผม ทํานัยน์ตา ทําจมูก; คิดและปฏิบัติไปตามกฎเกณฑ์ที่กําหนดไว้ เช่น ทําเลข ทําการฝีมือ, ประกอบพิธีกรรมเกี่ยวกับการนั้น ๆ เช่น ทําวัตร ทําศพ; แสดง เช่น ทําบท ทําเพลง ทําเบ่ง; (ปาก) ศึกษาในระดับปริญญา เช่น ทําปริญญา ทําดอกเตอร์.
ทำกรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําสิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษ, ทํากรรมทําเวรก็ว่า.	ทำกรรม ก. ทําสิ่งที่เป็นทุกข์เป็นโทษ, ทํากรรมทําเวรก็ว่า.
ทำการบ้าน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทํางานหรือทําแบบฝึกหัดตามที่ครูอาจารย์สั่งให้ทํานอกเวลาเรียน.	ทำการบ้าน ก. ทํางานหรือทําแบบฝึกหัดตามที่ครูอาจารย์สั่งให้ทํานอกเวลาเรียน.
ทำขวัญ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําพิธีเชิญขวัญหรือเรียกขวัญมาอยู่กับตัว เช่น ทําขวัญนาค ทําขวัญเรือน; ให้เงินหรือสิ่งของเพื่อปลอบใจ หรือเพื่อชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้อื่น, เสียเงินค่าปรับให้แก่ผู้ถูกทําร้ายหรือถูกหมิ่นประมาท.	ทำขวัญ ก. ทําพิธีเชิญขวัญหรือเรียกขวัญมาอยู่กับตัว เช่น ทําขวัญนาค ทําขวัญเรือน; ให้เงินหรือสิ่งของเพื่อปลอบใจ หรือเพื่อชดใช้ค่าเสียหายให้แก่ผู้อื่น, เสียเงินค่าปรับให้แก่ผู้ถูกทําร้ายหรือถูกหมิ่นประมาท.
ทำครัว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง หุงหาอาหาร.	ทำครัว ก. หุงหาอาหาร.
ทำคลอด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ช่วยให้ทารกคลอดจากครรภ์มารดา.	ทำคลอด ก. ช่วยให้ทารกคลอดจากครรภ์มารดา.
ทำความ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ก่อเหตุขึ้น, ก่อเรื่องขึ้น.	ทำความ ก. ก่อเหตุขึ้น, ก่อเรื่องขึ้น.
ทำคุณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกอบพิธีเพื่อทําร้ายฝ่ายตรงข้ามโดยใช้เวทมนตร์คาถาเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้เข้าไปอยู่ในตัวของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นต้น, ทําคุณทําไสย ก็ว่า.	ทำคุณ ก. ประกอบพิธีเพื่อทําร้ายฝ่ายตรงข้ามโดยใช้เวทมนตร์คาถาเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้เข้าไปอยู่ในตัวของอีกฝ่ายหนึ่งเป็นต้น, ทําคุณทําไสย ก็ว่า.
ทำคุณบูชาโทษ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทําคุณแต่กลับเป็นโทษ, ทําดีแต่กลับเป็นร้าย, มักใช้พูดเข้าคู่กับ โปรดสัตว์ได้บาป.	ทำคุณบูชาโทษ (สำ) ก. ทําคุณแต่กลับเป็นโทษ, ทําดีแต่กลับเป็นร้าย, มักใช้พูดเข้าคู่กับ โปรดสัตว์ได้บาป.
ทำเจ็บ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เดือดร้อนลําเค็ญ, ทำเสียเจ็บ หรือ ทำเอาเจ็บ ก็ว่า.	ทำเจ็บ (ปาก) ก. ทําให้เดือดร้อนลําเค็ญ, ทำเสียเจ็บ หรือ ทำเอาเจ็บ ก็ว่า.
ทำใจ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ควบคุมใจ.	ทำใจ ก. ควบคุมใจ.
ทำซ้ำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ซอ-โซ่-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง คัดลอกไม่ว่าโดยวิธีใด ๆ เลียนแบบ ทำสำเนา ทำแม่พิมพ์ บันทึกเสียง บันทึกภาพ หรือบันทึกเสียงและภาพจากต้นฉบับ หรือจากการโฆษณาในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ ทั้งนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน สำหรับในส่วนที่เกี่ยวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์ หมายความถึง คัดลอกหรือทำสำเนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์จากสื่อบันทึกใด ไม่ว่าด้วยวิธีใด ๆ ในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ โดยไม่มีลักษณะเป็นการจัดทำงานขึ้นใหม่ ทั้งนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน.	ทำซ้ำ (กฎ) ก. คัดลอกไม่ว่าโดยวิธีใด ๆ เลียนแบบ ทำสำเนา ทำแม่พิมพ์ บันทึกเสียง บันทึกภาพ หรือบันทึกเสียงและภาพจากต้นฉบับ หรือจากการโฆษณาในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ ทั้งนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน สำหรับในส่วนที่เกี่ยวกับโปรแกรมคอมพิวเตอร์ หมายความถึง คัดลอกหรือทำสำเนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์จากสื่อบันทึกใด ไม่ว่าด้วยวิธีใด ๆ ในส่วนอันเป็นสาระสำคัญ โดยไม่มีลักษณะเป็นการจัดทำงานขึ้นใหม่ ทั้งนี้ไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน.
ทำได้, ทำได้ลงคอ ทำได้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท ทำได้ลงคอ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-ลอ-ลิง-งอ-งู-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําอย่างไม่เกรงใจ.	ทำได้, ทำได้ลงคอ ก. ทําอย่างไม่เกรงใจ.
ทำตัว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง วางตัว, ประพฤติ, เช่น ทําตัวดี ทําตัวไม่ดี.	ทำตัว ก. วางตัว, ประพฤติ, เช่น ทําตัวดี ทําตัวไม่ดี.
ทำตา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงความรู้สึกด้วยสายตา เช่น ทําตาเล็กตาน้อย ทําตาขุ่นตาเขียว.	ทำตา ก. แสดงความรู้สึกด้วยสายตา เช่น ทําตาเล็กตาน้อย ทําตาขุ่นตาเขียว.
ทำท่า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาหรืออาการอย่างใดอย่างหนึ่ง.	ทำท่า ก. แสดงกิริยาหรืออาการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ทำที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาหรืออาการให้ผู้อื่นสําคัญผิด.	ทำที ก. แสดงกิริยาหรืออาการให้ผู้อื่นสําคัญผิด.
ทำแท้ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง รีดลูก, มีเจตนาทําให้ทารกออกจากครรภ์มารดาก่อนกําหนดและตาย.	ทำแท้ง ก. รีดลูก, มีเจตนาทําให้ทารกออกจากครรภ์มารดาก่อนกําหนดและตาย.
ทำโทษ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	เป็นคำกริยา หมายถึง ลงโทษ.	ทำโทษ ก. ลงโทษ.
ทำนาบนหลังคน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น.	ทำนาบนหลังคน (สำ) ก. หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น.
ทำนาออมกล้า ทำปลาออมเกลือ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทําการสิ่งใดถ้ากลัวหมดเปลืองย่อมไม่ได้ผลสมบูรณ์.	ทำนาออมกล้า ทำปลาออมเกลือ (สำ) ก. ทําการสิ่งใดถ้ากลัวหมดเปลืองย่อมไม่ได้ผลสมบูรณ์.
ทำบาป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกอบกรรมชั่ว มีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเป็นต้น, ทําบาปทํากรรม ก็ว่า.	ทำบาป ก. ประกอบกรรมชั่ว มีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเป็นต้น, ทําบาปทํากรรม ก็ว่า.
ทำบุญ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกอบกรรมดี มีการเลี้ยงพระ ตักบาตร ถวายจตุปัจจัยแก่พระสงฆ์ เป็นต้น, ทําบุญทํากุศล ก็ว่า.	ทำบุญ ก. ประกอบกรรมดี มีการเลี้ยงพระ ตักบาตร ถวายจตุปัจจัยแก่พระสงฆ์ เป็นต้น, ทําบุญทํากุศล ก็ว่า.
ทำบุญเอาหน้า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทําบุญเพื่ออวดผู้อื่น ไม่ใช่ทําด้วยใจบริสุทธิ์, มักพูดเข้าคู่กับ ภาวนากันตาย.	ทำบุญเอาหน้า (สำ) ก. ทําบุญเพื่ออวดผู้อื่น ไม่ใช่ทําด้วยใจบริสุทธิ์, มักพูดเข้าคู่กับ ภาวนากันตาย.
ทำปลา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําปลาให้สะอาดด้วยการขอดเกล็ด ผ่าท้องเอาไส้พุงออกเป็นต้นให้เหมาะแก่การปรุงอาหาร.	ทำปลา ก. ทําปลาให้สะอาดด้วยการขอดเกล็ด ผ่าท้องเอาไส้พุงออกเป็นต้นให้เหมาะแก่การปรุงอาหาร.
ทำปากทำคอ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง จีบปากจีบคอเวลาพูด.	ทำปากทำคอ ก. จีบปากจีบคอเวลาพูด.
ทำเป็น เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสร้งแสดง เช่น ทําเป็นหลับ; วางท่า เช่น ทําเป็นคุณนาย, ใช้ว่า ทําเป็นว่า ก็มี.	ทำเป็น ก. แสร้งแสดง เช่น ทําเป็นหลับ; วางท่า เช่น ทําเป็นคุณนาย, ใช้ว่า ทําเป็นว่า ก็มี.
ทำไปทำมา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ในที่สุด, ผลสุดท้าย, เช่น ทําไปทํามากลับได้กําไร ทําไปทํามาจวนติดตะราง.	ทำไปทำมา ก. ในที่สุด, ผลสุดท้าย, เช่น ทําไปทํามากลับได้กําไร ทําไปทํามาจวนติดตะราง.
ทำพิษ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-สอ-รือ-สี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ให้ผลร้าย.	ทำพิษ (ปาก) ก. ให้ผลร้าย.
ทำไพ่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ละเลงไพ่ทั้งกองให้คละกันแล้วรวบเข้าเป็นกองใหม่หลังจากกินแต่ละตาแล้ว การทําไพ่อาจทําให้เป็นประโยชน์แก่มือใดมือหนึ่งก็ได้.	ทำไพ่ ก. ละเลงไพ่ทั้งกองให้คละกันแล้วรวบเข้าเป็นกองใหม่หลังจากกินแต่ละตาแล้ว การทําไพ่อาจทําให้เป็นประโยชน์แก่มือใดมือหนึ่งก็ได้.
ทำฟัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ฟันอยู่ในสภาพปรกติหรือใช้การได้ด้วยการอุด ถอน หรือใส่ฟันใหม่ เป็นต้น.	ทำฟัน ก. ทําให้ฟันอยู่ในสภาพปรกติหรือใช้การได้ด้วยการอุด ถอน หรือใส่ฟันใหม่ เป็นต้น.
ทำไฟ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำกริยา หมายถึง เดินสายไฟ; ทําให้เกิดกระแสไฟ เช่น เครื่องทําไฟ.	ทำไฟ ก. เดินสายไฟ; ทําให้เกิดกระแสไฟ เช่น เครื่องทําไฟ.
ทำร้าย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้บาดเจ็บหรือเสียหาย.	ทำร้าย ก. ทําให้บาดเจ็บหรือเสียหาย.
ทำร้ายร่างกาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อความผิดอาญาฐานทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจของผู้อื่นนั้น เรียกว่า ความผิดฐานทำร้ายร่างกาย.	ทำร้ายร่างกาย (กฎ) น. ชื่อความผิดอาญาฐานทำร้ายผู้อื่นจนเป็นเหตุให้เกิดอันตรายแก่กายหรือจิตใจของผู้อื่นนั้น เรียกว่า ความผิดฐานทำร้ายร่างกาย.
ทำฤทธิ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-รอ-รึ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําพยศหรืออาละวาดเพื่อให้ได้รับการเอาอกเอาใจ (มักใช้แก่เด็ก), ทําฤทธิ์ทําเดช ก็ว่า.	ทำฤทธิ์ ก. ทําพยศหรืออาละวาดเพื่อให้ได้รับการเอาอกเอาใจ (มักใช้แก่เด็ก), ทําฤทธิ์ทําเดช ก็ว่า.
ทำลิง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําอาการซุกซนอย่างลิงอย่างค่าง, ทําลิงทําค่าง ก็ว่า.	ทำลิง ก. ทําอาการซุกซนอย่างลิงอย่างค่าง, ทําลิงทําค่าง ก็ว่า.
ทำวัตร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง กระทํากิจที่พึงกระทําตามหน้าที่หรือธรรมเนียมเช่นไหว้พระสวดมนต์เช้าคํ่าของพุทธบริษัท, ทําวัตรพระ ก็ว่า; ทําสามีจิกรรมตามธรรมเนียมของพระเณร.	ทำวัตร ก. กระทํากิจที่พึงกระทําตามหน้าที่หรือธรรมเนียมเช่นไหว้พระสวดมนต์เช้าคํ่าของพุทธบริษัท, ทําวัตรพระ ก็ว่า; ทําสามีจิกรรมตามธรรมเนียมของพระเณร.
ทำวัตรค่ำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเย็นหรือคํ่า.	ทำวัตรค่ำ ก. ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเย็นหรือคํ่า.
ทำวัตรเช้า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเช้า.	ทำวัตรเช้า ก. ไหว้พระสวดมนต์ในตอนเช้า.
ทำเวร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง ผลัดเปลี่ยนเวรกันทํางาน โดยเฉพาะทําความสะอาดห้องเรียนของนักเรียน; ก่อเวร, ผูกเวร, ทําเวรทํากรรม ก็ว่า.	ทำเวร ก. ผลัดเปลี่ยนเวรกันทํางาน โดยเฉพาะทําความสะอาดห้องเรียนของนักเรียน; ก่อเวร, ผูกเวร, ทําเวรทํากรรม ก็ว่า.
ทำเวลา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ได้เวลาตามกําหนด, เร่งให้เร็วขึ้น.	ทำเวลา ก. ทําให้ได้เวลาตามกําหนด, เร่งให้เร็วขึ้น.
ทำสาว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ตบแต่งช่องคลอดให้เหมือนสภาพเดิม.	ทำสาว ก. ตบแต่งช่องคลอดให้เหมือนสภาพเดิม.
ทำเสน่ห์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เพศตรงข้ามหลงรักด้วยวิธีการทางไสยศาสตร์.	ทำเสน่ห์ ก. ทําให้เพศตรงข้ามหลงรักด้วยวิธีการทางไสยศาสตร์.
ทำเสียเจ็บ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทำให้เดือดร้อนลำเค็ญ, ทำเจ็บ หรือ ทำเอาเจ็บ ก็ว่า.	ทำเสียเจ็บ (ปาก) ก. ทำให้เดือดร้อนลำเค็ญ, ทำเจ็บ หรือ ทำเอาเจ็บ ก็ว่า.
ทำหน้าทำตา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาอาการทางหน้าตา เช่น ทําหน้าทําตาล้อหลอก.	ทำหน้าทำตา ก. แสดงกิริยาอาการทางหน้าตา เช่น ทําหน้าทําตาล้อหลอก.
ทำหมัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําการคุมกําเนิดโดยกรรมวิธีที่จะไม่ให้ชายหรือหญิงสามารถมีลูกอีกต่อไป.	ทำหมัน ก. ทําการคุมกําเนิดโดยกรรมวิธีที่จะไม่ให้ชายหรือหญิงสามารถมีลูกอีกต่อไป.
ทำหูทวนลม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ได้ยินแต่ทําเป็นไม่ได้ยิน.	ทำหูทวนลม ก. ได้ยินแต่ทําเป็นไม่ได้ยิน.
ทำเหตุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง ก่อเหตุ.	ทำเหตุ ก. ก่อเหตุ.
ทำให้, ทำเอา ทำให้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ไม้-โท ทำเอา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เป็นเหตุให้ เช่น ทําให้เขาได้ไปเมืองนอก ทําเอาเขายํ่าแย่ไป.	ทำให้, ทำเอา ก. เป็นเหตุให้ เช่น ทําให้เขาได้ไปเมืองนอก ทําเอาเขายํ่าแย่ไป.
ทำเอาเจ็บ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทำให้เดือดร้อนลำเค็ญ, ทำเจ็บ หรือ ทำเสียเจ็บ ก็ว่า.	ทำเอาเจ็บ (ปาก) ก. ทำให้เดือดร้อนลำเค็ญ, ทำเจ็บ หรือ ทำเสียเจ็บ ก็ว่า.
ทำงน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ห่วงใย, ยุ่งใจ. เป็นคำนาม หมายถึง ภาระ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ทํงน่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-นิก-คะ-หิด-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-เอก ว่า หนัก .	ทำงน ก. ห่วงใย, ยุ่งใจ. น. ภาระ. (ข. ทํงน่ ว่า หนัก).
ทำนบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งก่อสร้างที่ปิดกั้นลำน้ำไม่ให้น้ำไหลผ่าน.	ทำนบ น. สิ่งก่อสร้างที่ปิดกั้นลำน้ำไม่ให้น้ำไหลผ่าน.
ทำนวย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง หมู่, เหล่า.	ทำนวย ๑ น. หมู่, เหล่า.
ทำนวย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทําเป็นรูปนาค เช่น แท้ทวยทํานวยน้อม. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘. (แผลงมาจาก ทวย).	ทำนวย ๒ น. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทําเป็นรูปนาค เช่น แท้ทวยทํานวยน้อม. (สมุทรโฆษ). (แผลงมาจาก ทวย).
ทำนอง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ทาง, แบบ, แบบอย่าง, เช่น ทํานองคลองธรรม ทํานองเดียวกัน; ระเบียบเสียงสูงตํ่าซึ่งมีจังหวะสั้นยาว เช่น ทํานองสวด ทํานองเทศน์ ทํานองเพลง.	ทำนอง น. ทาง, แบบ, แบบอย่าง, เช่น ทํานองคลองธรรม ทํานองเดียวกัน; ระเบียบเสียงสูงตํ่าซึ่งมีจังหวะสั้นยาว เช่น ทํานองสวด ทํานองเทศน์ ทํานองเพลง.
ทำนองเสนาะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีการอ่านออกเสียงอย่างไพเราะตามลีลาของบทร้อยกรองประเภทโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน.	ทำนองเสนาะ น. วิธีการอ่านออกเสียงอย่างไพเราะตามลีลาของบทร้อยกรองประเภทโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน.
ทำนาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง บอกเหตุการณ์หรือความเป็นไปที่จะเกิดในเบื้องหน้า, ทาย ก็ว่า. (แผลงมาจาก ทาย).	ทำนาย ก. บอกเหตุการณ์หรือความเป็นไปที่จะเกิดในเบื้องหน้า, ทาย ก็ว่า. (แผลงมาจาก ทาย).
ทำนุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง บํารุง, อุดหนุน. (แผลงมาจาก ทะนุ).	ทำนุ ก. บํารุง, อุดหนุน. (แผลงมาจาก ทะนุ).
ทำนุบำรุง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใจใส่ดูแลเลี้ยงดู เช่น ทํานุบํารุงบิดามารดา ทํานุบํารุงบุตรธิดา; ซ่อมแซมรักษา, อุดหนุนให้เจริญขึ้น, เช่น ทํานุบํารุงวัด; ธํารงรักษาไว้ เช่น ทํานุบํารุงศาสนา ทํานุบํารุงบ้านเมือง, ทะนุบํารุง ก็ว่า.	ทำนุบำรุง ก. เอาใจใส่ดูแลเลี้ยงดู เช่น ทํานุบํารุงบิดามารดา ทํานุบํารุงบุตรธิดา; ซ่อมแซมรักษา, อุดหนุนให้เจริญขึ้น, เช่น ทํานุบํารุงวัด; ธํารงรักษาไว้ เช่น ทํานุบํารุงศาสนา ทํานุบํารุงบ้านเมือง, ทะนุบํารุง ก็ว่า.
ทำนูล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	เป็นคำกริยา หมายถึง บอก, กล่าว; ยกขึ้นเทินหัว. (แผลงมาจาก ทูล). ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	ทำนูล ก. บอก, กล่าว; ยกขึ้นเทินหัว. (แผลงมาจาก ทูล). (ข.).
ทำเนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ช่างเถิด, ตามมี.	ทำเนา ว. ช่างเถิด, ตามมี.
ทำเนียบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ที่พักทางราชการของผู้มีตําแหน่งสูง เช่น ทําเนียบผู้สําเร็จราชการ, ที่ทําการของคณะรัฐบาล เรียกว่า ทําเนียบรัฐบาล.	ทำเนียบ ๑ น. ที่พักทางราชการของผู้มีตําแหน่งสูง เช่น ทําเนียบผู้สําเร็จราชการ, ที่ทําการของคณะรัฐบาล เรียกว่า ทําเนียบรัฐบาล.
ทำเนียบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เทียบ, เปรียบ. เป็นคำนาม หมายถึง การลําดับตําแหน่งหน้าที่ซึ่งวางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทําเนียบสมณศักดิ์ ทําเนียบราชการ, การแบ่งประเภทช้างม้าเป็นต้นที่วางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทําเนียบช้าง ทําเนียบม้า. (แผลงมาจาก เทียบ).	ทำเนียบ ๒ ก. เทียบ, เปรียบ. น. การลําดับตําแหน่งหน้าที่ซึ่งวางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทําเนียบสมณศักดิ์ ทําเนียบราชการ, การแบ่งประเภทช้างม้าเป็นต้นที่วางเป็นระเบียบแบบแผนขึ้นไว้ เช่น ทําเนียบช้าง ทําเนียบม้า. (แผลงมาจาก เทียบ).
ทำเนียบนาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง นามต่าง ๆ ที่พระมหากษัตริย์โปรดให้ขนานเป็นทําเนียบไว้ เช่น นามพระราชวัง นามพระที่นั่ง นามประตู นามป้อม ตลอดจนถึงนามที่ทางราชการเรียก.	ทำเนียบนาม น. นามต่าง ๆ ที่พระมหากษัตริย์โปรดให้ขนานเป็นทําเนียบไว้ เช่น นามพระราชวัง นามพระที่นั่ง นามประตู นามป้อม ตลอดจนถึงนามที่ทางราชการเรียก.
ทำเนียม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทียม. ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ธรรมเนียม. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง. (แผลงมาจาก เทียม).	ทำเนียม ว. เทียม. (โบ) น. ธรรมเนียม. (สามดวง). (แผลงมาจาก เทียม).
ทำมัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Litsea petiolata Hook.f. ในวงศ์ Lauraceae ใบและเนื้อไม้มีกลิ่นคล้ายแมงดา, ชะมัง ก็เรียก.	ทำมัง (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้นชนิด Litsea petiolata Hook.f. ในวงศ์ Lauraceae ใบและเนื้อไม้มีกลิ่นคล้ายแมงดา, ชะมัง ก็เรียก.
ทำไม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพราะเหตุไร, เพราะอะไร, เพื่ออะไร. เป็นคำกริยา หมายถึง ทําอะไร เช่น ฉันจะทําอย่างนี้ ใครจะทําไม.	ทำไม ว. เพราะเหตุไร, เพราะอะไร, เพื่ออะไร. ก. ทําอะไร เช่น ฉันจะทําอย่างนี้ ใครจะทําไม.
ทำลาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ทําให้สิ่งซึ่งเป็นกลุ่มก้อนแตกหักหรือพังกระจัดกระจาย, ทําให้พัง เช่น ทําลายกําแพง, ทําให้ฉิบหาย เช่น ทําลายวงศ์ตระกูล, ทําให้หมดสิ้นไป เช่น ทําลายชื่อเสียง ทําลายหลักฐาน. (แผลงมาจากทลาย).	ทำลาย ก. อาการที่ทําให้สิ่งซึ่งเป็นกลุ่มก้อนแตกหักหรือพังกระจัดกระจาย, ทําให้พัง เช่น ทําลายกําแพง, ทําให้ฉิบหาย เช่น ทําลายวงศ์ตระกูล, ทําให้หมดสิ้นไป เช่น ทําลายชื่อเสียง ทําลายหลักฐาน. (แผลงมาจากทลาย).
ทำลายขวัญ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เสียขวัญ.	ทำลายขวัญ ก. ทําให้เสียขวัญ.
ทำลายสถิติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง สร้างสถิติขึ้นมาใหม่ให้ดีกว่าเหนือกว่าสถิติเดิม.	ทำลายสถิติ ก. สร้างสถิติขึ้นมาใหม่ให้ดีกว่าเหนือกว่าสถิติเดิม.
ทำเล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ถิ่นที่, ตำบล, ภูมิที่ตั้ง, (มักใช้แก่แหล่งทำมาหากิน) เช่น ทำเลการค้า.	ทำเล น. ถิ่นที่, ตำบล, ภูมิที่ตั้ง, (มักใช้แก่แหล่งทำมาหากิน) เช่น ทำเลการค้า.
ทำวน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ห่วงใย, วุ่นวายใจ.	ทำวน ก. ห่วงใย, วุ่นวายใจ.
ทิคัมพร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ	[–พอน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นคนเปลือย, คู่กับ นิกายเศวตัมพร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทิคฺ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย-พิน-ทุ (ทิศ เขียนว่า ??40??-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา ฟ้า เขียนว่า ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม) = ผู้มีฟ้าเป็นเครื่องนุ่งห่ม หมายความว่า ไม่นุ่งผ้า).	ทิคัมพร [–พอน] น. ชื่อนิกายในศาสนาเชนหรือเดียรถีย์นิครนถ์ซึ่งประพฤติตนเป็นคนเปลือย, คู่กับ นิกายเศวตัมพร. (ป., ส. ทิคฺ (ทิศ, ฟ้า) + อมฺพร (เครื่องนุ่งห่ม) = ผู้มีฟ้าเป็นเครื่องนุ่งห่ม หมายความว่า ไม่นุ่งผ้า).
ทิฆัมพร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-คอ-ระ-คัง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ	[–พอน] เป็นคำนาม หมายถึง ท้องฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทีฆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง + อมฺพร เขียนว่า ออ-อ่าง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-พาน-รอ-เรือ .	ทิฆัมพร [–พอน] น. ท้องฟ้า. (ป. ทีฆ + อมฺพร).
ทิ้ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ถืออยู่หลุดจากมือด้วยอาการต่าง ๆ, ถ้าด้วยอาการขว้าง เรียกว่า ขว้างทิ้ง, ถ้าด้วยอาการโยน เรียกว่า โยนทิ้ง, ถ้าด้วยอาการเท เรียกว่า เททิ้ง เป็นต้น; สละ เช่น ทิ้งทาน, ละไป เช่น ทิ้งบ้าน ทิ้งเรือน, โยนหรือเทเสียโดยไม่ต้องการ เช่น ทิ้งขยะ, ปล่อยลง เช่น ทิ้งระเบิด, ปล่อยไว้ เช่น ทิ้งไว้ให้เย็น, เหลือไว้ เช่น ทิ้งเงินไว้ให้ใช้, เว้น เช่น ทิ้งระยะ ทิ้งช่วง; เรียกแพรหรือผ้าเนื้อหนัก ๆ ลื่น ๆ ที่มีลักษณะถ่วงหรือทิ้งตัวลงว่า ผ้าเนื้อทิ้ง หรือ ผ้าทิ้งตัว; โดยปริยายหมายความว่า ปล่อยด้วยกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทิ้งลูกทิ้งเมีย ทิ้งบ้าน ทิ้งการเล่าเรียน ทิ้งเพื่อน ทิ้งกันเสียไกล พูดทิ้งไว้ที.	ทิ้ง ก. ทําให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ถืออยู่หลุดจากมือด้วยอาการต่าง ๆ, ถ้าด้วยอาการขว้าง เรียกว่า ขว้างทิ้ง, ถ้าด้วยอาการโยน เรียกว่า โยนทิ้ง, ถ้าด้วยอาการเท เรียกว่า เททิ้ง เป็นต้น; สละ เช่น ทิ้งทาน, ละไป เช่น ทิ้งบ้าน ทิ้งเรือน, โยนหรือเทเสียโดยไม่ต้องการ เช่น ทิ้งขยะ, ปล่อยลง เช่น ทิ้งระเบิด, ปล่อยไว้ เช่น ทิ้งไว้ให้เย็น, เหลือไว้ เช่น ทิ้งเงินไว้ให้ใช้, เว้น เช่น ทิ้งระยะ ทิ้งช่วง; เรียกแพรหรือผ้าเนื้อหนัก ๆ ลื่น ๆ ที่มีลักษณะถ่วงหรือทิ้งตัวลงว่า ผ้าเนื้อทิ้ง หรือ ผ้าทิ้งตัว; โดยปริยายหมายความว่า ปล่อยด้วยกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทิ้งลูกทิ้งเมีย ทิ้งบ้าน ทิ้งการเล่าเรียน ทิ้งเพื่อน ทิ้งกันเสียไกล พูดทิ้งไว้ที.
ทิ้งกระจาด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ประเพณีทางศาสนาอย่างหนึ่งของจีน โดยนำอาหาร ข้าวสาร และเงินใส่กระจาดเล็ก ๆ ทิ้งให้คนยากจนแย่งกันแบบโปรยทาน ต่อมาใช้ทิ้งติ้วหรือสลากสำหรับนำไปขึ้นของแทน.	ทิ้งกระจาด น. ประเพณีทางศาสนาอย่างหนึ่งของจีน โดยนำอาหาร ข้าวสาร และเงินใส่กระจาดเล็ก ๆ ทิ้งให้คนยากจนแย่งกันแบบโปรยทาน ต่อมาใช้ทิ้งติ้วหรือสลากสำหรับนำไปขึ้นของแทน.
ทิ้งขว้าง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่เอาใจใส่ดูแล, พรากหนีไป.	ทิ้งขว้าง ก. ไม่เอาใจใส่ดูแล, พรากหนีไป.
ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู ไม้-ยะ-มก ขอ-ไข่-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใจใส่ดูแลบ้างไม่เอาใจใส่ดูแลบ้าง.	ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ ก. เอาใจใส่ดูแลบ้างไม่เอาใจใส่ดูแลบ้าง.
ทิ้งจดหมาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งจดหมายทางไปรษณีย์.	ทิ้งจดหมาย ก. ส่งจดหมายทางไปรษณีย์.
ทิ้งทวน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทําอย่างไว้ฝีมือ, ทําจนสุดความสามารถ, ไม่ทําอีกต่อไป; ปล่อยฝีมือฝีปากเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกไป; ฉวยโอกาสทําเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหมดอํานาจ.	ทิ้งทวน (ปาก) ก. ทําอย่างไว้ฝีมือ, ทําจนสุดความสามารถ, ไม่ทําอีกต่อไป; ปล่อยฝีมือฝีปากเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเลิกไป; ฉวยโอกาสทําเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหมดอํานาจ.
ทิ้งทาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้ทานโดยวิธีหว่านหรือโปรยสตางค์หรือเหรียญ, โปรยทาน ก็ว่า.	ทิ้งทาน ก. ให้ทานโดยวิธีหว่านหรือโปรยสตางค์หรือเหรียญ, โปรยทาน ก็ว่า.
ทิ้งท้าย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ปล่อยทีเด็ดตอนลงท้าย.	ทิ้งท้าย ก. ปล่อยทีเด็ดตอนลงท้าย.
ทิ้งไพ่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ปล่อยไพ่ตัวที่ไม่ต้องการให้แก่มือล่าง.	ทิ้งไพ่ ก. ปล่อยไพ่ตัวที่ไม่ต้องการให้แก่มือล่าง.
ทิ้งฟ้อง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง การที่โจทก์เพิกเฉยไม่ร้องขอต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อให้ส่งหมายเรียกให้แก้คดีแก่จําเลย และไม่แจ้งให้ศาลทราบเหตุแห่งการเพิกเฉยเช่นว่านั้น ภายในกําหนด ๗ วัน ภายหลังที่ได้เสนอคําฟ้องแล้ว หรือการที่โจทก์เพิกเฉยไม่ดําเนินคดีภายในเวลาที่ศาลเห็นสมควรกําหนดไว้เพื่อการนั้น โดยได้ส่งคําสั่งให้แก่โจทก์โดยชอบแล้ว.	ทิ้งฟ้อง (กฎ) ก. การที่โจทก์เพิกเฉยไม่ร้องขอต่อพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อให้ส่งหมายเรียกให้แก้คดีแก่จําเลย และไม่แจ้งให้ศาลทราบเหตุแห่งการเพิกเฉยเช่นว่านั้น ภายในกําหนด ๗ วัน ภายหลังที่ได้เสนอคําฟ้องแล้ว หรือการที่โจทก์เพิกเฉยไม่ดําเนินคดีภายในเวลาที่ศาลเห็นสมควรกําหนดไว้เพื่อการนั้น โดยได้ส่งคําสั่งให้แก่โจทก์โดยชอบแล้ว.
ทิ้งมะพร้าวห้าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ท่ากระโดดนํ้าอย่างหนึ่ง เวลากระโดดงอเข่าทั้ง ๒ ขึ้นมา แล้วเอามือทั้ง ๒ รวบเข่า ทิ้งก้นลงไป, มัดหมู ก็ว่า.	ทิ้งมะพร้าวห้าว น. ท่ากระโดดนํ้าอย่างหนึ่ง เวลากระโดดงอเข่าทั้ง ๒ ขึ้นมา แล้วเอามือทั้ง ๒ รวบเข่า ทิ้งก้นลงไป, มัดหมู ก็ว่า.
ทิ้งย่อ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง กระโดดลงมาแล้วย่อหัวเข่าพร้อมกับเหยียดแขนทั้ง ๒ ไปข้างหน้า.	ทิ้งย่อ ก. กระโดดลงมาแล้วย่อหัวเข่าพร้อมกับเหยียดแขนทั้ง ๒ ไปข้างหน้า.
ทิงเจอร์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สารละลายที่ใช้เอทิลแอลกอฮอล์เป็นตัวทําละลาย เช่น ทิงเจอร์ไอโอดีน คือ สารละลายที่เกิดจากการละลายผลึกไอโอดีนในเอทิลแอลกอฮอล์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tincture เขียนว่า ที-ไอ-เอ็น-ซี-ที-ยู-อา-อี.	ทิงเจอร์ น. สารละลายที่ใช้เอทิลแอลกอฮอล์เป็นตัวทําละลาย เช่น ทิงเจอร์ไอโอดีน คือ สารละลายที่เกิดจากการละลายผลึกไอโอดีนในเอทิลแอลกอฮอล์. (อ. tincture).
ทิ้งถ่วง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ถอ-ถุง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	ดู หิงห้อย, หิ่งห้อย หิงห้อย เขียนว่า หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก หิ่งห้อย เขียนว่า หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก .	ทิ้งถ่วง ดู หิงห้อย, หิ่งห้อย.
ทิ้งถ่อน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ถอ-ถุง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Albizia procera Benth. ในวงศ์ Leguminosae ใบมน ๆ เล็ก ๆ ดอกสีเหลือง เปลือกใช้ทํายาได้.	ทิ้งถ่อน น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Albizia procera Benth. ในวงศ์ Leguminosae ใบมน ๆ เล็ก ๆ ดอกสีเหลือง เปลือกใช้ทํายาได้.
ทิ้งทูด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิดหนึ่งในจําพวกนกทึดทือ, เท้งทูด ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ทิ้งทูด น. ชื่อนกชนิดหนึ่งในจําพวกนกทึดทือ, เท้งทูด ก็ว่า. (พจน. ๒๔๙๓).
ทิช–, ทิชะ ทิช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง ทิชะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	[ทิชะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เกิด ๒ ครั้ง คือ นก และพราหมณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทฺวิช เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง.	ทิช–, ทิชะ [ทิชะ–] (แบบ) น. ผู้เกิด ๒ ครั้ง คือ นก และพราหมณ์. (ป., ส. ทฺวิช).
ทิชากร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง “ผู้เกิด ๒ ครั้ง”, นก, หมู่นก; พราหมณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทิชากร น. “ผู้เกิด ๒ ครั้ง”, นก, หมู่นก; พราหมณ์. (ป.).
ทิชาชาติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง “ผู้เกิด ๒ ครั้ง”, นก, หมู่นก; พราหมณ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทิชาชาติ น. “ผู้เกิด ๒ ครั้ง”, นก, หมู่นก; พราหมณ์. (ป.).
ทิชากร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	ดู ทิช–, ทิชะ ทิช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง ทิชะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ .	ทิชากร ดู ทิช–, ทิชะ.
ทิชาชาติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ดู ทิช–, ทิชะ ทิช– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง ทิชะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ .	ทิชาชาติ ดู ทิช–, ทิชะ.
ทิฏฐะ, ทิฐ– ทิฏฐะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ ทิฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถาน	[ทิดถะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อันบุคคลเห็นแล้ว, ทันตาเห็น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิฏฺ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน และมาจากภาษาสันสกฤต ทฺฤษฺฏ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-รึ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก.	ทิฏฐะ, ทิฐ– [ทิดถะ–] (แบบ) ว. อันบุคคลเห็นแล้ว, ทันตาเห็น. (ป. ทิฏฺ; ส. ทฺฤษฺฏ).
ทิฐธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถาน-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ภพนี้, ชาตินี้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิฏฺธมฺม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-ทอ-ทง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ทิฐธรรม (แบบ) น. ภพนี้, ชาตินี้. (ป. ทิฏฺธมฺม).
ทิฏฐานุคติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แบบอย่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิฏฺานุคติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ว่า ดําเนินตามสิ่งที่ปรากฏ .	ทิฏฐานุคติ (แบบ) น. แบบอย่าง. (ป. ทิฏฺานุคติ ว่า ดําเนินตามสิ่งที่ปรากฏ).
ทิฏฐุชุกรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การทําความเห็นให้ตรง คือ เห็นถูกทาง เช่น เห็นว่า ทําดีได้ดี ทําชั่วได้ชั่ว (เป็นข้อหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ คือ ทานมัย สีลมัย ภาวนามัย อปจายนมัย เวยยาวัจจมัย ปัตติทานมัย ปัตตานุโมทนามัย ธัมมัสสวนมัย ธัมมเทสนามัย ทิฏฐุชุกรรม). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิฏฺฐุชุกมฺม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.	ทิฏฐุชุกรรม (แบบ) น. การทําความเห็นให้ตรง คือ เห็นถูกทาง เช่น เห็นว่า ทําดีได้ดี ทําชั่วได้ชั่ว (เป็นข้อหนึ่งในบุญกิริยาวัตถุ ๑๐ คือ ทานมัย สีลมัย ภาวนามัย อปจายนมัย เวยยาวัจจมัย ปัตติทานมัย ปัตตานุโมทนามัย ธัมมัสสวนมัย ธัมมเทสนามัย ทิฏฐุชุกรรม). (ป. ทิฏฺฐุชุกมฺม).
ทิฐิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ	[ทิดถิ] เป็นคำนาม หมายถึง ความเห็น เช่น สัมมาทิฐิ ความเห็นชอบ มิจฉาทิฐิ ความเห็นผิด; ความอวดดื้อถือดี เช่น เขามีทิฐิมาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิฏฺิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาสันสกฤต ทฺฤษฺฏิ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-รึ-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อิ.	ทิฐิ [ทิดถิ] น. ความเห็น เช่น สัมมาทิฐิ ความเห็นชอบ มิจฉาทิฐิ ความเห็นผิด; ความอวดดื้อถือดี เช่น เขามีทิฐิมาก. (ป. ทิฏฺิ; ส. ทฺฤษฺฏิ).
ทิด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง คํานําหน้าชื่อผู้ที่สึกจากพระ เช่น ทิดบุญ ทิดเกิด.	ทิด น. คํานําหน้าชื่อผู้ที่สึกจากพระ เช่น ทิดบุญ ทิดเกิด.
ทิต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รุ่งเรือง, สว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิตฺต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ทิต (แบบ) ว. รุ่งเรือง, สว่าง. (ป. ทิตฺต).
ทิน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ให้แล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทินฺน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-นอ-หนู.	ทิน ๑ (แบบ) ก. ให้แล้ว. (ป. ทินฺน).
ทิน ๒, ทิน– ทิน ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ทิน– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	[ทินนะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง วัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทิน ๒, ทิน– [ทินนะ–] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
ทินกร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[ทินนะกอน] เป็นคำนาม หมายถึง พระอาทิตย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทินกร [ทินนะกอน] น. พระอาทิตย์. (ป., ส.).
ทินศูนย์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทินนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง วันร้าย (ใช้ในตําราหมอดู).	ทินศูนย์ [ทินนะ–] น. วันร้าย (ใช้ในตําราหมอดู).
ทินาท เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เวลาตั้งแต่ยํ่ารุ่งถึงเที่ยงวัน.	ทินาท (โหร) น. เวลาตั้งแต่ยํ่ารุ่งถึงเที่ยงวัน.
ทิพ, ทิพ– ทิพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน ทิพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน	[ทิบ, ทิบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก; วัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทิว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิพฺพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน และมาจากภาษาสันสกฤต ทิวฺย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ทิพ, ทิพ– [ทิบ, ทิบพะ–] น. สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก; วัน. (ป., ส. ทิว). ว. เป็นของเทวดา เช่น ทิพสมบัติ. (ป. ทิพฺพ; ส. ทิวฺย).
ทิพจักขุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ	[ทิบพะจักขุ] เป็นคำนาม หมายถึง ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิพฺพจกฺขุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ และมาจากภาษาสันสกฤต ทิพฺยจกฺษุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ.	ทิพจักขุ [ทิบพะจักขุ] น. ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ป. ทิพฺพจกฺขุ; ส. ทิพฺยจกฺษุ).
ทิพโสต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-ตอ-เต่า	[ทิบพะโสด] เป็นคำนาม หมายถึง หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทิพฺพโสต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต ทิพฺยโศฺรตฺร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	ทิพโสต [ทิบพะโสด] น. หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ป. ทิพฺพโสต; ส. ทิพฺยโศฺรตฺร).
ทิพย–, ทิพย์ ทิพย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก ทิพย์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทิบพะยะ–, ทิบ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นของเทวดา เช่น อาหารทิพย์, ดีวิเศษอย่างเทวดา เช่น ตาทิพย์ หูทิพย์, ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา เช่น เนื้อทิพย์, ใช้ว่า ทิพ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทิวฺย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี ทิพฺพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน.	ทิพย–, ทิพย์ [ทิบพะยะ–, ทิบ] ว. เป็นของเทวดา เช่น อาหารทิพย์, ดีวิเศษอย่างเทวดา เช่น ตาทิพย์ หูทิพย์, ดีวิเศษเหนือปรกติธรรมดา เช่น เนื้อทิพย์, ใช้ว่า ทิพ ก็มี. (ส. ทิวฺย; ป. ทิพฺพ).
ทิพยจักษุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ	[ทิบพะยะจักสุ] เป็นคำนาม หมายถึง ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทิพฺยจกฺษุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ และมาจากภาษาบาลี ทิพฺพจกฺขุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ.	ทิพยจักษุ [ทิบพะยะจักสุ] น. ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ส. ทิพฺยจกฺษุ; ป. ทิพฺพจกฺขุ).
ทิพยจักษุญาณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ความรู้ในจุติและเกิดของสัตว์ทั้งหลาย, จุตูปปาตญาณ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทิพฺยจกฺษุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ + ภาษาบาลี าณ เขียนว่า ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน และมาจากภาษาบาลี ทิพฺพจกฺขุาณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-จอ-จาน-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน.	ทิพยจักษุญาณ น. ความรู้ในจุติและเกิดของสัตว์ทั้งหลาย, จุตูปปาตญาณ ก็เรียก. (ส. ทิพฺยจกฺษุ + ป. าณ; ป. ทิพฺพจกฺขุาณ).
ทิพยญาณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ความรู้เป็นทิพย์.	ทิพยญาณ น. ความรู้เป็นทิพย์.
ทิพยเนตร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทิพฺพเนตฺต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ทิพยเนตร น. ตาทิพย์ คือ จะดูอะไรเห็นได้ทั้งหมด. (ส.; ป. ทิพฺพเนตฺต).
ทิพยพยาน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.	ทิพยพยาน น. พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.
ทิพยมานุษ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี	เป็นคำนาม หมายถึง ครึ่งเทพครึ่งมนุษย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทิพยมานุษ น. ครึ่งเทพครึ่งมนุษย์. (ส.).
ทิพยรส เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง รสทิพย์, รสเลิศ.	ทิพยรส น. รสทิพย์, รสเลิศ.
ทิพยโศรตร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ทิบพะโสด, ทิบพะยะโสด] เป็นคำนาม หมายถึง หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทิพฺยโศฺรตฺร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-สอ-สา-ลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี ทิพฺพโสต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-ตอ-เต่า.	ทิพยโศรตร [ทิบพะโสด, ทิบพะยะโสด] น. หูทิพย์ คือ จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด, เป็นอภิญญาอย่าง ๑ ในอภิญญา ๖. (ส. ทิพฺยโศฺรตฺร; ป. ทิพฺพโสต).
ทิพา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง วัน.	ทิพา (แบบ) น. วัน.
ทิพากร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง พระอาทิตย์.	ทิพากร น. พระอาทิตย์.
ทิม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ศาลาแถวหรือห้องแถวสําหรับเป็นที่พักหรือไว้ของในพระราชวัง เช่น ทิมตํารวจ ทิมกลอง.	ทิม น. ศาลาแถวหรือห้องแถวสําหรับเป็นที่พักหรือไว้ของในพระราชวัง เช่น ทิมตํารวจ ทิมกลอง.
ทิมดาบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ทิมที่พวกขุนนางคอยเฝ้าฟังกระแสราชการ.	ทิมดาบ (โบ) น. ทิมที่พวกขุนนางคอยเฝ้าฟังกระแสราชการ.
ทิ่ม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสิ่งที่มีลักษณะยาว ๆ หรือแหลม ๆ กระแทกโดยแรง เช่น เอามีดทิ่มพุง เอานิ้วทิ่มตา.	ทิ่ม ก. เอาสิ่งที่มีลักษณะยาว ๆ หรือแหลม ๆ กระแทกโดยแรง เช่น เอามีดทิ่มพุง เอานิ้วทิ่มตา.
ทิ่มตำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดทับถม ปรักปรํา ซํ้าเติมให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มตํา.	ทิ่มตำ ว. อาการที่พูดทับถม ปรักปรํา ซํ้าเติมให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มตํา.
ทิ่มแทง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทิ่มให้ทะลุเข้าไป, อาการที่แทงซํ้าหลาย ๆ ครั้ง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดเสียดสีให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มแทง.	ทิ่มแทง ก. ทิ่มให้ทะลุเข้าไป, อาการที่แทงซํ้าหลาย ๆ ครั้ง. ว. อาการที่พูดเสียดสีให้เจ็บใจ เรียกว่า พูดทิ่มแทง.
ทิมทอง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อดาวฤกษ์สตภิสัช.	ทิมทอง น. ชื่อดาวฤกษ์สตภิสัช.
ทิว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง แถวหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด เช่น ทิวเขา ทิวไม้.	ทิว ๑ น. แถวหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด เช่น ทิวเขา ทิวไม้.
ทิว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก, เทียว ก็ว่า.	ทิว ๒ น. ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก, เทียว ก็ว่า.
ทิว– ๓, ทิวะ ทิว– ความหมายที่ ๓ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน ทิวะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	[ทิวะ–] เป็นคำนาม หมายถึง วัน; สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก, เช่น ทิวงคต คือ ไปสู่เทวโลก หมายถึง ตาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทิว– ๓, ทิวะ [ทิวะ–] น. วัน; สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก, เช่น ทิวงคต คือ ไปสู่เทวโลก หมายถึง ตาย. (ป., ส.).
ทิวกาล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เวลากลางวัน.	ทิวกาล น. เวลากลางวัน.
ทิวงคต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-งอ-งู-คอ-ควาย-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง ไปสู่สวรรค์, ตาย, (ใช้แก่พระยุพราช หรือเจ้าฟ้าซึ่งได้รับการเฉลิมพระยศพิเศษ).	ทิวงคต (ราชา) ก. ไปสู่สวรรค์, ตาย, (ใช้แก่พระยุพราช หรือเจ้าฟ้าซึ่งได้รับการเฉลิมพระยศพิเศษ).
ทิวทัศน์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[ทิวทัด] เป็นคำนาม หมายถึง ลักษณะภูมิประเทศที่ปรากฏเห็นตามธรรมชาติ เช่น ทิวทัศน์ทุ่งนา ทิวทัศน์ป่าเขา ทิวทัศน์ทางทะเล, เรียกภาพเขียนหรือภาพถ่ายจากทิวทัศน์ว่า ภาพทิวทัศน์.	ทิวทัศน์ [ทิวทัด] น. ลักษณะภูมิประเทศที่ปรากฏเห็นตามธรรมชาติ เช่น ทิวทัศน์ทุ่งนา ทิวทัศน์ป่าเขา ทิวทัศน์ทางทะเล, เรียกภาพเขียนหรือภาพถ่ายจากทิวทัศน์ว่า ภาพทิวทัศน์.
ทิวส–, ทิวสะ ทิวส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สอ-เสือ ทิวสะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	[ทิวะสะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง วัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทิวส–, ทิวสะ [ทิวะสะ] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
ทิวสภาค เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สอ-เสือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของวัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทิวสภาค น. ส่วนของวัน. (ป.).
ทิวา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง วัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทิวา (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).
ทิวากร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง พระอาทิตย์; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง หมายถึง กลางวัน เช่น ราตรีปักษีเข้าแนบนอน ทิวากรเราแนบประจํานาง. ในวงเล็บ มาจาก เรื่องกากีกลอนสุภาพ หนังสือวรรณคดี ของ เจ้าพระยาพระคลัง (หน) ฉบับหอสมุดแห่งชาติ พ.ศ. ๒๕๐๗ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทิวากร น. พระอาทิตย์; (กลอน) กลางวัน เช่น ราตรีปักษีเข้าแนบนอน ทิวากรเราแนบประจํานาง. (กากี). (ป.).
ทิวากาล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เวลากลางวัน.	ทิวากาล น. เวลากลางวัน.
ทิศ, ทิศา ทิศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา ทิศา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ด้าน, ข้าง, ทาง, เบื้อง, (หมายเอา เหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก เป็นต้น). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทิส เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ.	ทิศ, ทิศา น. ด้าน, ข้าง, ทาง, เบื้อง, (หมายเอา เหนือ ใต้ ตะวันออก ตะวันตก เป็นต้น). (ส.; ป. ทิส).
ทิศทาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง แนว, ทางที่มุ่งไป.	ทิศทาง น. แนว, ทางที่มุ่งไป.
ทิศาดร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ทิศ.	ทิศาดร (กลอน) น. ทิศ.
ทิศานุทิศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง ทิศน้อยทิศใหญ่. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทิศานุทิศ น. ทิศน้อยทิศใหญ่. (ส.).
ทิศาปาโมกข์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.	ทิศาปาโมกข์ น. อาจารย์ผู้มีความรู้และชื่อเสียงโด่งดัง.
ที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจํานวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที.	ที ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจํานวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที.
ทีใครทีมัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง โอกาสของใครก็เป็นของคนนั้น.	ทีใครทีมัน น. โอกาสของใครก็เป็นของคนนั้น.
ทีเดียว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ฉับพลัน, ทันที, เช่น พูดออกมาทีเดียวนะ; แท้จริง เช่น เก่งทีเดียว.	ทีเดียว ว. ฉับพลัน, ทันที, เช่น พูดออกมาทีเดียวนะ; แท้จริง เช่น เก่งทีเดียว.
ทีนี้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ต่อนี้ไป เช่น ทีนี้จะไม่ทําอีก.	ทีนี้ น. ต่อนี้ไป เช่น ทีนี้จะไม่ทําอีก.
ทีหลัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ภายหลัง, หลังจากนั้น, ทีหน้าทีหลัง ก็ว่า.	ทีหลัง น. ภายหลัง, หลังจากนั้น, ทีหน้าทีหลัง ก็ว่า.
ที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น ท่าดีแต่ทีเหลว ได้ทีเสียที.	ที ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น ท่าดีแต่ทีเหลว ได้ทีเสียที.
ทีเด็ด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชั้นเชิงที่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างเด็ดขาด.	ทีเด็ด น. ชั้นเชิงที่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายหนึ่งได้อย่างเด็ดขาด.
ทีท่า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นไปของสถานการณ์หรือบุคคลเป็นต้น, ท่าที ก็ว่า.	ทีท่า น. ความเป็นไปของสถานการณ์หรือบุคคลเป็นต้น, ท่าที ก็ว่า.
ทีเล่นทีจริง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง แสร้งทําเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.	ทีเล่นทีจริง (สำ) ก. แสร้งทําเล่น ๆ หรือล้อหลอกเป็นการลองเชิง แต่เมื่อเห็นเขาเผลอตัวหรือไม่ว่าก็เอาจริง, เล่นก็ได้ จริงก็ได้.
ที่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทํามาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตําแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่ เช่าที่; ภาชนะ, เครื่องใช้, เช่น ที่บูชา ที่นอน ที่เขี่ยบุหรี่; ลักษณนามบอกสถานที่หรือสิ่งของเป็นชุด ๆ เป็นต้น เช่น ที่นั่ง ๓ ที่ อาหาร ๓ ที่. เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนคํานามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น คนที่ขยัน เด็กที่ฉลาด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คํานําหน้าสังขยาบอกลําดับ เช่น ที่ ๑ ที่ ๒. เป็นคำบุรพบท หมายถึง ใน, ณ, เช่น อยู่ที่บ้าน.	ที่ น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทํามาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตําแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่ เช่าที่; ภาชนะ, เครื่องใช้, เช่น ที่บูชา ที่นอน ที่เขี่ยบุหรี่; ลักษณนามบอกสถานที่หรือสิ่งของเป็นชุด ๆ เป็นต้น เช่น ที่นั่ง ๓ ที่ อาหาร ๓ ที่. ส. คําใช้แทนคํานามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น คนที่ขยัน เด็กที่ฉลาด. ว. คํานําหน้าสังขยาบอกลําดับ เช่น ที่ ๑ ที่ ๒. บ. ใน, ณ, เช่น อยู่ที่บ้าน.
ที่กัลปนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งมีผู้อุทิศแต่ผลประโยชน์ให้วัดหรือพระศาสนา.	ที่กัลปนา (กฎ) น. ที่ซึ่งมีผู้อุทิศแต่ผลประโยชน์ให้วัดหรือพระศาสนา.
ที่จริง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จริง, แท้, แน่นอน. เป็นคำสันธาน หมายถึง คําขึ้นต้นประโยคหรือข้อความแสดงถึงความที่ถูกที่ควร, อันที่จริง หรือ ตามที่จริง ก็ว่า.	ที่จริง ว. จริง, แท้, แน่นอน. สัน. คําขึ้นต้นประโยคหรือข้อความแสดงถึงความที่ถูกที่ควร, อันที่จริง หรือ ตามที่จริง ก็ว่า.
ที่ดิน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผืนแผ่นดินหรือพื้นดิน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง พื้นที่ดินทั่วไป และหมายความรวมถึง ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง บาง ลํานํ้า ทะเลสาบ เกาะ และที่ชายทะเลด้วย.	ที่ดิน น. ผืนแผ่นดินหรือพื้นดิน; (กฎ) พื้นที่ดินทั่วไป และหมายความรวมถึง ภูเขา ห้วย หนอง คลอง บึง บาง ลํานํ้า ทะเลสาบ เกาะ และที่ชายทะเลด้วย.
ที่ดินของรัฐ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ขอ-ไข่-ออ-อ่าง-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บรรดาที่ดินทั้งหลายอันเป็นทรัพย์สินของแผ่นดินหรือสาธารณสมบัติของแผ่นดินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และที่ดินในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ได้อนุมัติให้บุคคลเข้าอยู่อาศัยหรือทำประโยชน์ ตามกฎหมายว่าด้วยป่าสงวนแห่งชาติ.	ที่ดินของรัฐ (กฎ) น. บรรดาที่ดินทั้งหลายอันเป็นทรัพย์สินของแผ่นดินหรือสาธารณสมบัติของแผ่นดินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ และที่ดินในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ได้อนุมัติให้บุคคลเข้าอยู่อาศัยหรือทำประโยชน์ ตามกฎหมายว่าด้วยป่าสงวนแห่งชาติ.
ที่ดินมือเปล่า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ดินซึ่งผู้ครอบครองยังไม่มีหนังสือสําคัญสําหรับที่ดิน.	ที่ดินมือเปล่า น. ที่ดินซึ่งผู้ครอบครองยังไม่มีหนังสือสําคัญสําหรับที่ดิน.
ที่ทาง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่, ที่ดิน.	ที่ทาง น. พื้นที่, ที่ดิน.
ที่ทำการ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่ทํางาน.	ที่ทำการ น. สถานที่ทํางาน.
ที่เท่าแมวดิ้นตาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ที่ดินหรือเนื้อที่เล็กน้อย.	ที่เท่าแมวดิ้นตาย (สำ) น. ที่ดินหรือเนื้อที่เล็กน้อย.
ที่แท้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท	เป็นคำสันธาน หมายถึง ที่จริง.	ที่แท้ สัน. ที่จริง.
ที่ธรณีสงฆ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทง-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-งอ-งู-คอ-ระ-คัง-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.	ที่ธรณีสงฆ์ (กฎ) น. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.
ที่นอน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ฟูก, เบาะ, เครื่องปูลาดสําหรับนอน, ราชาศัพท์เรียกว่า พระที่.	ที่นอน น. ฟูก, เบาะ, เครื่องปูลาดสําหรับนอน, ราชาศัพท์เรียกว่า พระที่.
ที่นั่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง อาคารที่ประทับซึ่งตามปรกติอยู่ในพระราชวัง เช่น พระที่นั่งบรมพิมาน พระที่นั่งอัมพรสถาน, อาคารที่เสด็จออกมหาสมาคม เช่น พระที่นั่งจักรีมหาปราสาท พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย พระที่นั่งอนันตสมาคม พระที่นั่งวโรภาสพิมาน (บางปะอิน), ที่ประทับสําหรับประทับบนพระแท่นราชบัลลังก์ภายใต้เศวตฉัตร เช่น พระที่นั่งพุดตานกาญจนสิงหาสน์ พระที่นั่งภัทรบิฐ, ยานที่ประทับในการเสด็จพระราชดําเนินโดยขบวนแห่ทางบก เช่น พระที่นั่งพุดตานทอง พระที่นั่งราเชนทรยาน, ยานหรือพาหนะที่พระเจ้าแผ่นดินและพระราชินีทรงหรือประทับ เช่น รถพระที่นั่ง ม้าพระที่นั่ง; ก้น, ที่นั่งทับ, ใช้ว่า พระที่นั่ง.	ที่นั่ง (ราชา) น. อาคารที่ประทับซึ่งตามปรกติอยู่ในพระราชวัง เช่น พระที่นั่งบรมพิมาน พระที่นั่งอัมพรสถาน, อาคารที่เสด็จออกมหาสมาคม เช่น พระที่นั่งจักรีมหาปราสาท พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย พระที่นั่งอนันตสมาคม พระที่นั่งวโรภาสพิมาน (บางปะอิน), ที่ประทับสําหรับประทับบนพระแท่นราชบัลลังก์ภายใต้เศวตฉัตร เช่น พระที่นั่งพุดตานกาญจนสิงหาสน์ พระที่นั่งภัทรบิฐ, ยานที่ประทับในการเสด็จพระราชดําเนินโดยขบวนแห่ทางบก เช่น พระที่นั่งพุดตานทอง พระที่นั่งราเชนทรยาน, ยานหรือพาหนะที่พระเจ้าแผ่นดินและพระราชินีทรงหรือประทับ เช่น รถพระที่นั่ง ม้าพระที่นั่ง; ก้น, ที่นั่งทับ, ใช้ว่า พระที่นั่ง.
ที่ปรึกษา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีหน้าที่ให้ความเห็นแนะนำ.	ที่ปรึกษา น. ผู้มีหน้าที่ให้ความเห็นแนะนำ.
ที่พึ่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-พอ-พาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตําราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง.	ที่พึ่ง น. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตําราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง.
ที่มั่น เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ตั้งสําหรับต่อสู้.	ที่มั่น น. ที่ตั้งสําหรับต่อสู้.
ที่มา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ต้นเค้า, ต้นกําเนิด.	ที่มา น. ต้นเค้า, ต้นกําเนิด.
ที่รัก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง คนรัก, คําแบบแสดงถึงความสุภาพ ความเคารพ ความนับถือเวลาพูดในที่ชุมนุมชนเป็นต้น เช่น พี่น้องที่รักทั้งหลาย หรือในจดหมายที่มีไปถึงผู้ที่คุ้นเคยกัน เช่น แดงที่รัก.	ที่รัก น. คนรัก, คําแบบแสดงถึงความสุภาพ ความเคารพ ความนับถือเวลาพูดในที่ชุมนุมชนเป็นต้น เช่น พี่น้องที่รักทั้งหลาย หรือในจดหมายที่มีไปถึงผู้ที่คุ้นเคยกัน เช่น แดงที่รัก.
ที่ราชพัสดุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง อสังหาริมทรัพย์อันเป็นทรัพย์สินของแผ่นดินทุกชนิด เว้นแต่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน ดังต่อไปนี้ (๑) ที่ดินรกร้างว่างเปล่า และที่ดินซึ่งมีผู้เวนคืนหรือทอดทิ้งหรือกลับมาเป็นของแผ่นดินโดยประการอื่นตามกฎหมายที่ดิน (๒) อสังหาริมทรัพย์สำหรับพลเมืองใช้หรือสงวนไว้เพื่อประโยชน์ของพลเมืองใช้ร่วมกันเป็นต้นว่า ที่ชายตลิ่ง ทางน้ำ ทางหลวง ทะเลสาบ สำหรับอสังหาริมทรัพย์ของรัฐวิสาหกิจที่เป็นนิติบุคคลขององค์การปกครองท้องถิ่นไม่ถือว่าเป็นที่ราชพัสดุ.	ที่ราชพัสดุ (กฎ) น. อสังหาริมทรัพย์อันเป็นทรัพย์สินของแผ่นดินทุกชนิด เว้นแต่สาธารณสมบัติของแผ่นดิน ดังต่อไปนี้ (๑) ที่ดินรกร้างว่างเปล่า และที่ดินซึ่งมีผู้เวนคืนหรือทอดทิ้งหรือกลับมาเป็นของแผ่นดินโดยประการอื่นตามกฎหมายที่ดิน (๒) อสังหาริมทรัพย์สำหรับพลเมืองใช้หรือสงวนไว้เพื่อประโยชน์ของพลเมืองใช้ร่วมกันเป็นต้นว่า ที่ชายตลิ่ง ทางน้ำ ทางหลวง ทะเลสาบ สำหรับอสังหาริมทรัพย์ของรัฐวิสาหกิจที่เป็นนิติบุคคลขององค์การปกครองท้องถิ่นไม่ถือว่าเป็นที่ราชพัสดุ.
ที่ราบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ภูมิประเทศที่เป็นที่ราบซึ่งอาจจะราบเรียบหรือมีลักษณะเป็นลูกคลื่น โดยปรกติความสูงตํ่าของพื้นที่ในบริเวณนั้นจะแตกต่างกันไม่เกิน ๑๕๐ เมตร.	ที่ราบ น. ภูมิประเทศที่เป็นที่ราบซึ่งอาจจะราบเรียบหรือมีลักษณะเป็นลูกคลื่น โดยปรกติความสูงตํ่าของพื้นที่ในบริเวณนั้นจะแตกต่างกันไม่เกิน ๑๕๐ เมตร.
ที่ราบสูง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ราบซึ่งสูงกว่าระดับผิวโลกโดยรอบตั้งแต่ ๓๐๐ เมตรขึ้นไป.	ที่ราบสูง น. ที่ราบซึ่งสูงกว่าระดับผิวโลกโดยรอบตั้งแต่ ๓๐๐ เมตรขึ้นไป.
ที่วัด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ที่ซึ่งตั้งวัดตลอดจนเขตของวัด.	ที่วัด (กฎ) น. ที่ซึ่งตั้งวัดตลอดจนเขตของวัด.
ที่ว่าการ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่ปฏิบัติราชการระดับอําเภอ เรียกว่า ที่ว่าการอําเภอ.	ที่ว่าการ น. สถานที่ปฏิบัติราชการระดับอําเภอ เรียกว่า ที่ว่าการอําเภอ.
ที่สุด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ปลายสุด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สุดท้าย เช่น ในที่สุด; ลักษณะที่ยิ่งหรือหย่อนกว่าสิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดในพวกเดียวกัน เช่น ดีที่สุด ช้าที่สุด.	ที่สุด น. ปลายสุด. ว. สุดท้าย เช่น ในที่สุด; ลักษณะที่ยิ่งหรือหย่อนกว่าสิ่งอื่น ๆ ทั้งหมดในพวกเดียวกัน เช่น ดีที่สุด ช้าที่สุด.
ที่หมาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ที่มุ่งไปให้ถึง, จุดที่ตั้งใจจะให้บรรลุถึง.	ที่หมาย น. ที่ที่มุ่งไปให้ถึง, จุดที่ตั้งใจจะให้บรรลุถึง.
ที่ไหน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แห่งใด, แห่งใดแห่งหนึ่ง, แห่งใดก็ตาม, เช่น ไปที่ไหนก็ได้; คําใช้ในข้อความคาดคะเนว่าคงจะไม่เป็นเช่นนั้น เช่นนี้ มีความหมายว่า ไฉน, ฉันใด, อย่างไร, เช่น เขาก็เห็นว่าที่ไหนเราจะได้.	ที่ไหน น. แห่งใด, แห่งใดแห่งหนึ่ง, แห่งใดก็ตาม, เช่น ไปที่ไหนก็ได้; คําใช้ในข้อความคาดคะเนว่าคงจะไม่เป็นเช่นนั้น เช่นนี้ มีความหมายว่า ไฉน, ฉันใด, อย่างไร, เช่น เขาก็เห็นว่าที่ไหนเราจะได้.
ที่ไหนได้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อะไรได้, หาใช่เช่นนั้นไม่, คําใช้แสดงความประหลาดใจ ไม่พอใจ ปฏิเสธ หรือแย้ง เป็นต้น เช่น ก พูดว่า หนังสือเล่มนี้ราคาถึง ๑๐ บาทไหม ข ตอบว่า ที่ไหนได้ ตั้ง ๕๐ บาท.	ที่ไหนได้ (ปาก) ว. อะไรได้, หาใช่เช่นนั้นไม่, คําใช้แสดงความประหลาดใจ ไม่พอใจ ปฏิเสธ หรือแย้ง เป็นต้น เช่น ก พูดว่า หนังสือเล่มนี้ราคาถึง ๑๐ บาทไหม ข ตอบว่า ที่ไหนได้ ตั้ง ๕๐ บาท.
ทีฆ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง	[ทีคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยาว, นาน, ยั่งยืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทีรฺฆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-คอ-ระ-คัง.	ทีฆ– [ทีคะ–] (แบบ) ว. ยาว, นาน, ยั่งยืน. (ป.; ส. ทีรฺฆ).
ทีฆชาติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง งู. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทีฆชาติ น. งู. (ป.).
ทีฆนิกาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์นิกายแรกแห่งพระสุตตันตปิฎก แปลว่า หมวดยาว รวบรวมพระสูตรขนาดยาวไว้ในหมวดนี้.	ทีฆนิกาย น. ชื่อคัมภีร์นิกายแรกแห่งพระสุตตันตปิฎก แปลว่า หมวดยาว รวบรวมพระสูตรขนาดยาวไว้ในหมวดนี้.
ทีฆสระ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง สระที่มีเสียงยาว ในภาษาบาลีได้แก่ อา อี อู เอ โอ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อา อี อู เอ ไอ โอ ฤๅ ฦๅ เอา, ในภาษาไทยได้แก่ อา อี อือ อู เอ แอ โอ ออ เออ เอีย เอือ อัว ฤๅ ฦๅ.	ทีฆสระ น. สระที่มีเสียงยาว ในภาษาบาลีได้แก่ อา อี อู เอ โอ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อา อี อู เอ ไอ โอ ฤๅ ฦๅ เอา, ในภาษาไทยได้แก่ อา อี อือ อู เอ แอ โอ ออ เออ เอีย เอือ อัว ฤๅ ฦๅ.
ทีฆายุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อายุยืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทีฆายุ (แบบ) ว. อายุยืน. (ป.).
ทีฆายุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ	ดู ทีฆ–.	ทีฆายุ ดู ทีฆ–.
ทีป, ทีปะ ทีป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา ทีปะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ	[ทีบ, ทีปะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เกาะ; แสงไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทีป, ทีปะ [ทีบ, ทีปะ] (แบบ) น. เกาะ; แสงไฟ. (ป., ส.).
ทีม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชุด, หมู่, คณะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ team เขียนว่า ที-อี-เอ-เอ็ม.	ทีม น. ชุด, หมู่, คณะ. (อ. team).
ทีรฆ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-คอ-ระ-คัง	[ทีระคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยาว, นาน, ยั่งยืน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทีฆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-คอ-ระ-คัง.	ทีรฆ– [ทีระคะ–] (แบบ) ว. ยาว, นาน, ยั่งยืน. (ส.; ป. ทีฆ).
ทีเอ็นที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง สารประกอบอินทรีย์ ชื่อเต็มคือ ไทรไนโทรโทลูอีน (trinitrotoluene) มีสูตร C7H5(NO2)3 ลักษณะเป็นของแข็ง มีรูปผลึกสีเหลืองอ่อน หลอมละลายที่ ๘๒°ซ. เป็นวัตถุระเบิดชนิดร้ายแรง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ TNT เขียนว่า ที-เอ็น-ที.	ทีเอ็นที น. สารประกอบอินทรีย์ ชื่อเต็มคือ ไทรไนโทรโทลูอีน (trinitrotoluene) มีสูตร C7H5(NO2)3 ลักษณะเป็นของแข็ง มีรูปผลึกสีเหลืองอ่อน หลอมละลายที่ ๘๒°ซ. เป็นวัตถุระเบิดชนิดร้ายแรง. (อ. TNT).
ทึก ๑, ทึกทัก ทึก ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่ ทึกทัก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ตู่เอาเป็นของตัว, ถือเอาเป็นจริงเป็นจัง, เหมาเอาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้.	ทึก ๑, ทึกทัก ก. ตู่เอาเป็นของตัว, ถือเอาเป็นจริงเป็นจัง, เหมาเอาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้.
ทึก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง นํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	ทึก ๒ น. นํ้า. (ข.).
ทึ่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง อยากรู้อยากเห็นเกินกว่าที่ควรจะเป็น (พระราชหัตถเลขา ร. ๕ ถึงสมเด็จพระบรมราชินีนาถ); รู้สึกว่าน่าสนใจ, น่าอัศจรรย์ใจ, (ใช้ในทางที่ดี).	ทึ่ง (ปาก) ก. อยากรู้อยากเห็นเกินกว่าที่ควรจะเป็น (พระราชหัตถเลขา ร. ๕ ถึงสมเด็จพระบรมราชินีนาถ); รู้สึกว่าน่าสนใจ, น่าอัศจรรย์ใจ, (ใช้ในทางที่ดี).
ทึ้ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พยายามดึงของเหนียวหรือสิ่งที่ติดอยู่แน่นแล้ว ๆ เล่า ๆ เช่น ทึ้งผม แร้งทึ้งศพ.	ทึ้ง ก. พยายามดึงของเหนียวหรือสิ่งที่ติดอยู่แน่นแล้ว ๆ เล่า ๆ เช่น ทึ้งผม แร้งทึ้งศพ.
ทึดทือ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกในวงศ์ Strigidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับนกเค้า ตัวสีนํ้าตาลมีลายกระสีขาว ลําตัวด้านบนและปีกสีเข้มกว่าด้านท้อง ขนคิ้วยาวเห็นได้ชัด ตาสีเหลือง ขาไม่มีขน หากินในเวลากลางคืน ในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ ทึดทือพันธุ์เหนือ (Ketupa zeylonensis) และ ทึดทือมลายู (K. ketupa).	ทึดทือ น. ชื่อนกในวงศ์ Strigidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับนกเค้า ตัวสีนํ้าตาลมีลายกระสีขาว ลําตัวด้านบนและปีกสีเข้มกว่าด้านท้อง ขนคิ้วยาวเห็นได้ชัด ตาสีเหลือง ขาไม่มีขน หากินในเวลากลางคืน ในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ ทึดทือพันธุ์เหนือ (Ketupa zeylonensis) และ ทึดทือมลายู (K. ketupa).
ทึนทึก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนแก่, เรียกมะพร้าวที่จวนแก่ว่า มะพร้าวทึนทึก, เรียกสาวใหญ่ที่ยังไม่ได้แต่งงานว่า สาวทึนทึก, ทึมทึก ก็ว่า.	ทึนทึก ว. จวนแก่, เรียกมะพร้าวที่จวนแก่ว่า มะพร้าวทึนทึก, เรียกสาวใหญ่ที่ยังไม่ได้แต่งงานว่า สาวทึนทึก, ทึมทึก ก็ว่า.
ทึบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลมอากาศหรือแสงสว่างเข้าออกไม่ได้หรือไม่เพียงพอ เช่น ห้องทึบ ผนังทึบ ตู้ทึบ ป่าทึบ, ไม่โปร่งแสง เช่น เป็นแท่งทึบ; ไม่โปร่ง, หนาแน่น, เช่น ลายทึบ; โดยปริยายหมายความว่า โง่มาก เช่น ปัญญาทึบ สมองทึบ.	ทึบ ว. มีลมอากาศหรือแสงสว่างเข้าออกไม่ได้หรือไม่เพียงพอ เช่น ห้องทึบ ผนังทึบ ตู้ทึบ ป่าทึบ, ไม่โปร่งแสง เช่น เป็นแท่งทึบ; ไม่โปร่ง, หนาแน่น, เช่น ลายทึบ; โดยปริยายหมายความว่า โง่มาก เช่น ปัญญาทึบ สมองทึบ.
ทึม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง โรงสําหรับตั้งศพเพื่อประกอบพิธีก่อนเผา เรียกว่า โรงทึม.	ทึม ๑ น. โรงสําหรับตั้งศพเพื่อประกอบพิธีก่อนเผา เรียกว่า โรงทึม.
ทึม ๒, ทึม ๆ ทึม ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า ทึม ๆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.	ทึม ๒, ทึม ๆ ว. ครึ้ม, มัวซัว, เช่น ท้องฟ้าทึม สีทึม ๆ.
ทึ่ม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทื่อ, ไม่เฉียบแหลม, โง่.	ทึ่ม (ปาก) ว. ทื่อ, ไม่เฉียบแหลม, โง่.
ทึมทึก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนแก่, เรียกมะพร้าวที่จวนแก่ว่า มะพร้าวทึมทึก, เรียกสาวใหญ่ที่ยังไม่ได้แต่งงานว่า สาวทึมทึก, ทึนทึก ก็ว่า.	ทึมทึก ว. จวนแก่, เรียกมะพร้าวที่จวนแก่ว่า มะพร้าวทึมทึก, เรียกสาวใหญ่ที่ยังไม่ได้แต่งงานว่า สาวทึมทึก, ทึนทึก ก็ว่า.
ทื่อ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่คม (ใช้แก่ของแบน ๆ ที่มีคมแต่ไม่คม) เช่น มีดทื่อ; ไม่เฉียบแหลม เช่น ปัญญาทื่อ; ไม่มีลับลมคมใน เช่น พูดทื่อ ๆ; นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แข็งทื่อ, ซื่อ ก็ว่า. เป็นคำกริยา หมายถึง รี่เข้าใส่โดยไม่ระมัดระวัง เช่น ทื่อเข้าใส่.	ทื่อ ว. ไม่คม (ใช้แก่ของแบน ๆ ที่มีคมแต่ไม่คม) เช่น มีดทื่อ; ไม่เฉียบแหลม เช่น ปัญญาทื่อ; ไม่มีลับลมคมใน เช่น พูดทื่อ ๆ; นิ่งเฉยอยู่ไม่กระดุกกระดิกเหมือนสิ่งไม่มีชีวิต เช่น แข็งทื่อ, ซื่อ ก็ว่า. ก. รี่เข้าใส่โดยไม่ระมัดระวัง เช่น ทื่อเข้าใส่.
ทุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลําบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทําได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า ปัญญาทราม เป็นต้น. ในวงเล็บ ดู ทุร ประกอบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ . ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เดิมเป็น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู ทุสฺ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ , ทุ นี้เมื่ออยู่หน้าคําอื่นตามหลักไวยากรณ์ภาษาบาลีและสันสกฤต กําหนดให้เติมตัวสะกดลงตัวหนึ่งเพื่อให้เท่าของเดิม เช่น ทุ + คติ เป็น ทุคคติ, ทุ + จริต เป็น ทุจจริต, ตัวสะกดนั้นดูพยัญชนะคําหลังเป็นเกณฑ์ ถ้าพยัญชนะวรรคคําหลังเป็นอักษรสูงหรืออักษรกลาง ก็ใช้พยัญชนะที่ ๑ แห่งวรรคนั้นสะกด เช่น ทุ + กร เป็น ทุกกร, ทุ + ข เป็น ทุกข, ถ้าเป็นพยัญชนะวรรคคําหลังเป็นอักษรตํ่า ก็ใช้พยัญชนะที่ ๓ แห่งวรรคนั้นสะกด เช่น ทุ + คติ เป็น ทุคคติ, ทุ + ภาษิต เป็น ทุพภาษิต, อีกอย่างหนึ่งว่า ถ้าพยัญชนะคําหลังเป็นอักษรตํ่า ก็ใช้เติม ร แทนตัวสะกดได้ทุกวรรค เช่น ทุรชน ทุรพล ทุรภิกษ์ ทุรยศ ทุรลักษณ์, หรือเอาสระ อุ ออกเสียก็มี เช่น ทรชน ทรพล ทรพิษ ทรยศ ทรลักษณ์, ในวิธีหลังนี้บางมติว่า เอา อุ เป็น ร (ใช้ไปถึงคํา ทรกรรม ด้วย) และเมื่ออยู่หน้าสระก็เติม ร เช่น ทุ + อาจาร เป็น ทุราจาร, ทุ + อาธวา เป็น ทุราธวา.	ทุ ๑ ว. คําอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลําบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทําได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า ปัญญาทราม เป็นต้น. (ดู ทุร ประกอบ). (ป.; ส. เดิมเป็น ทุสฺ), ทุ นี้เมื่ออยู่หน้าคําอื่นตามหลักไวยากรณ์ภาษาบาลีและสันสกฤต กําหนดให้เติมตัวสะกดลงตัวหนึ่งเพื่อให้เท่าของเดิม เช่น ทุ + คติ เป็น ทุคคติ, ทุ + จริต เป็น ทุจจริต, ตัวสะกดนั้นดูพยัญชนะคําหลังเป็นเกณฑ์ ถ้าพยัญชนะวรรคคําหลังเป็นอักษรสูงหรืออักษรกลาง ก็ใช้พยัญชนะที่ ๑ แห่งวรรคนั้นสะกด เช่น ทุ + กร เป็น ทุกกร, ทุ + ข เป็น ทุกข, ถ้าเป็นพยัญชนะวรรคคําหลังเป็นอักษรตํ่า ก็ใช้พยัญชนะที่ ๓ แห่งวรรคนั้นสะกด เช่น ทุ + คติ เป็น ทุคคติ, ทุ + ภาษิต เป็น ทุพภาษิต, อีกอย่างหนึ่งว่า ถ้าพยัญชนะคําหลังเป็นอักษรตํ่า ก็ใช้เติม ร แทนตัวสะกดได้ทุกวรรค เช่น ทุรชน ทุรพล ทุรภิกษ์ ทุรยศ ทุรลักษณ์, หรือเอาสระ อุ ออกเสียก็มี เช่น ทรชน ทรพล ทรพิษ ทรยศ ทรลักษณ์, ในวิธีหลังนี้บางมติว่า เอา อุ เป็น ร (ใช้ไปถึงคํา ทรกรรม ด้วย) และเมื่ออยู่หน้าสระก็เติม ร เช่น ทุ + อาจาร เป็น ทุราจาร, ทุ + อาธวา เป็น ทุราธวา.
ทุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สอง, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น ทุวิธ ว่า ๒ อย่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุ ๒ (แบบ) ว. สอง, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น ทุวิธ ว่า ๒ อย่าง. (ป.).
ทุ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๓	ดู กระทุ.	ทุ ๓ ดู กระทุ.
ทุก ๑, ทุก ๆ ทุก ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ทุก ๆ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แต่ละหน่วย ๆ ของจํานวนทั้งหมด, ทั้งหมดโดยหมายแยกเป็นหน่วย ๆ, เช่น คนที่เกิดมาแล้วมีปัญญาด้วยกันทุกคน แต่ทุกคนมีปัญญาไม่เท่ากัน ทุก ๆ คนจะต้องช่วยเหลือกัน.	ทุก ๑, ทุก ๆ ว. แต่ละหน่วย ๆ ของจํานวนทั้งหมด, ทั้งหมดโดยหมายแยกเป็นหน่วย ๆ, เช่น คนที่เกิดมาแล้วมีปัญญาด้วยกันทุกคน แต่ทุกคนมีปัญญาไม่เท่ากัน ทุก ๆ คนจะต้องช่วยเหลือกัน.
ทุกที เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นหรือลดลงทุกขณะ เช่น ห่างออกไปทุกที ใกล้เข้ามาทุกที.	ทุกที ว. อาการที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้นหรือลดลงทุกขณะ เช่น ห่างออกไปทุกที ใกล้เข้ามาทุกที.
ทุกพาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกแห่ง เช่น กระทำพุทธประติมาทุกแห่งทุกพาย. (จารึกวัดศรีชุม).	ทุกพาย (โบ) ว. ทุกแห่ง เช่น กระทำพุทธประติมาทุกแห่งทุกพาย. (จารึกวัดศรีชุม).
ทุกเมื่อ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกขณะ, ทุกเวลา, ตลอดเวลา, เสมอ, เมื่อใดก็ได้.	ทุกเมื่อ ว. ทุกขณะ, ทุกเวลา, ตลอดเวลา, เสมอ, เมื่อใดก็ได้.
ทุกเมื่อเชื่อวัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตลอดเวลาไม่ว่างเว้น.	ทุกเมื่อเชื่อวัน ว. ตลอดเวลาไม่ว่างเว้น.
ทุกวันนี้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขณะนี้, ในปัจจุบันนี้.	ทุกวันนี้ ว. ขณะนี้, ในปัจจุบันนี้.
ทุกวี่ทุกวัน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกวัน เช่น พูดกรอกหูอยู่ทุกวี่ทุกวัน.	ทุกวี่ทุกวัน (ปาก) ว. ทุกวัน เช่น พูดกรอกหูอยู่ทุกวี่ทุกวัน.
ทุกสิ่งทุกอย่าง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทั้งหมด.	ทุกสิ่งทุกอย่าง ว. ทั้งหมด.
ทุกหน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกครั้ง.	ทุกหน ว. ทุกครั้ง.
ทุกหนทุกแห่ง, ทุกแห่ง ทุกหนทุกแห่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ไม้-เอก-งอ-งู ทุกแห่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกที่ทุกทาง, ทุกตําบล.	ทุกหนทุกแห่ง, ทุกแห่ง ว. ทุกที่ทุกทาง, ทุกตําบล.
ทุกหย่อมหญ้า เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกหนทุกแห่ง.	ทุกหย่อมหญ้า ว. ทุกหนทุกแห่ง.
ทุกหัวระแหง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกแห่งหน.	ทุกหัวระแหง ว. ทุกแห่งหน.
ทุก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	ดู ค้าว.	ทุก ๒ ดู ค้าว.
ทุก– ๓, ทุกะ ทุก– ความหมายที่ ๓ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ทุกะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ทุกะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หมวด ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุก– ๓, ทุกะ [ทุกะ–] (แบบ) น. หมวด ๒. (ป.).
ทุกนิบาต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาที่กําหนดด้วยธรรมหรือคาถาที่แบ่งหมวดอย่างละ ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุกนิบาต น. ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาที่กําหนดด้วยธรรมหรือคาถาที่แบ่งหมวดอย่างละ ๒. (ป.).
ทุกข–, ทุกข์ ทุกข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่ ทุกข์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด	[ทุกขะ–, ทุก] เป็นคำนาม หมายถึง ความยากลําบาก, ความไม่สบายกายไม่สบายใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทุะข เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่.	ทุกข–, ทุกข์ [ทุกขะ–, ทุก] น. ความยากลําบาก, ความไม่สบายกายไม่สบายใจ. (ป.; ส. ทุะข).
ทุกขนิโรธ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-ทอ-ทง	[ทุกขะนิโรด] เป็นคำนาม หมายถึง ความดับทุกข์, เป็นชื่อของอริยสัจข้อที่ ๓. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุกขนิโรธ [ทุกขะนิโรด] น. ความดับทุกข์, เป็นชื่อของอริยสัจข้อที่ ๓. (ป.).
ทุกขลาภ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา	[ทุกขะลาบ] เป็นคำนาม หมายถึง การที่ต้องรับทุกข์เสียก่อนจึงมีลาภ, ลาภที่ได้มาด้วยความทุกข์ยาก, ลาภที่ได้มาแล้วมีทุกข์ติดตามมาด้วย.	ทุกขลาภ [ทุกขะลาบ] น. การที่ต้องรับทุกข์เสียก่อนจึงมีลาภ, ลาภที่ได้มาด้วยความทุกข์ยาก, ลาภที่ได้มาแล้วมีทุกข์ติดตามมาด้วย.
ทุกขเวทนา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[ทุกขะเวทะนา] เป็นคำนาม หมายถึง ความรู้สึกไม่สบายกายไม่สบายใจ, ความรู้สึกเจ็บปวดทรมาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุกขเวทนา [ทุกขะเวทะนา] น. ความรู้สึกไม่สบายกายไม่สบายใจ, ความรู้สึกเจ็บปวดทรมาน. (ป.).
ทุกขสมุทัย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ทุกขะสะหฺมุไท] เป็นคำนาม หมายถึง เหตุให้เกิดทุกข์, เป็นชื่อของอริยสัจข้อที่ ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุกขสมุทัย [ทุกขะสะหฺมุไท] น. เหตุให้เกิดทุกข์, เป็นชื่อของอริยสัจข้อที่ ๒. (ป.).
ทุกข์สุข เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ขอ-ไข่	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นอยู่หรือความเป็นไปของชีวิตในขณะนั้น.	ทุกข์สุข น. ความเป็นอยู่หรือความเป็นไปของชีวิตในขณะนั้น.
ทุกขารมณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ความรู้สึกเจ็บปวด, ความรู้สึกไม่สบายกายไม่สบายใจ.	ทุกขารมณ์ น. ความรู้สึกเจ็บปวด, ความรู้สึกไม่สบายกายไม่สบายใจ.
ทุกขักษัย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ทุกขักไส] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การหมดทุกข์, พระนิพพาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ทุะข เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่ + กฺษย เขียนว่า กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี ทุกฺขกฺขย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก.	ทุกขักษัย [ทุกขักไส] (แบบ) น. การหมดทุกข์, พระนิพพาน. (ส. ทุะข + กฺษย; ป. ทุกฺขกฺขย).
ทุกขารมณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	ดู ทุกข–, ทุกข์ ทุกข– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่ ทุกข์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด .	ทุกขารมณ์ ดู ทุกข–, ทุกข์.
ทุกฏ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ตอ-ปะ-ตัก	[ทุกกด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความชั่ว; ชื่ออาบัติจําพวกหนึ่งในอาบัติทั้ง ๗. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุกฺกฏ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-กอ-ไก่-ตอ-ปะ-ตัก.	ทุกฏ [ทุกกด] (แบบ) น. ความชั่ว; ชื่ออาบัติจําพวกหนึ่งในอาบัติทั้ง ๗. (ป. ทุกฺกฏ).
ทุกร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ	[ทุกกะระ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทําได้ยาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุกฺกร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ.	ทุกร– [ทุกกะระ–] (แบบ) น. สิ่งที่ทําได้ยาก. (ป. ทุกฺกร).
ทุกรกิริยา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การกระทํากิจที่ทําได้โดยยาก ได้แก่ การทําความเพียรเพื่อบรรลุธรรมวิเศษ; ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง นั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานพระอุระ. ในวงเล็บ มาจาก ตำนานพุทธเจดีย์ พระนิพนธ์ ในสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุกฺกรกิริยา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา.	ทุกรกิริยา น. การกระทํากิจที่ทําได้โดยยาก ได้แก่ การทําความเพียรเพื่อบรรลุธรรมวิเศษ; ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง นั่งขัดสมาธิ พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานพระอุระ. (พุทธเจดีย์). (ป. ทุกฺกรกิริยา).
ทุกษดร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ	[ทุกสะดอน] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกข์ยิ่งกว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุกฺขตร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-ตอ-เต่า-รอ-เรือ.	ทุกษดร [ทุกสะดอน] (โบ; กลอน) ว. ทุกข์ยิ่งกว่า. (ป. ทุกฺขตร).
ทุกัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ดู ทูกัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู.	ทุกัง ดู ทูกัง.
ทุกูล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าอย่างดี, มักใช้ว่า ผ้าทุกูลพัสตร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ทุกูล (แบบ) น. ผ้าอย่างดี, มักใช้ว่า ผ้าทุกูลพัสตร์. (ป., ส.).
ทุคตะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	[ทุกคะตะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยากจน, เข็ญใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุคฺคต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า ว่า ถึงความยากแค้น .	ทุคตะ [ทุกคะตะ] ว. ยากจน, เข็ญใจ. (ป. ทุคฺคต ว่า ถึงความยากแค้น).
ทุคติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ทุกคะติ] เป็นคำนาม หมายถึง ภูมิที่ถือว่าไปเกิดแล้วมีความทุกข์ความลําบาก, นรก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุคฺคติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ทุคติ [ทุกคะติ] น. ภูมิที่ถือว่าไปเกิดแล้วมีความทุกข์ความลําบาก, นรก. (ป. ทุคฺคติ).
ทุ่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ราบโล่ง.	ทุ่ง ๑ น. ที่ราบโล่ง.
ทุ่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ขี้. เป็นคำกริยา หมายถึง ขี้.	ทุ่ง ๒ น. ขี้. ก. ขี้.
ทุ้ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตุง, ตุ่ยออกมา. เป็นคำนาม หมายถึง ฝักบัวที่ย้อยลงมา เช่น เปิดนํ้าลงตามทุ้งสหัสธารา. ในวงเล็บ มาจาก เรื่องพระราชพิธีสิบสองเดือน พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉบับพิมพ์ พ.ศ. ๒๔๖๓.	ทุ้ง ๑ ว. ตุง, ตุ่ยออกมา. น. ฝักบัวที่ย้อยลงมา เช่น เปิดนํ้าลงตามทุ้งสหัสธารา. (สิบสองเดือน).
ทุ้ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง กระทุ้ง เช่น ชอบแต่ทุบถองทุ้งให้กุ้งกิน. ในวงเล็บ มาจาก มณีพิชัยตอนต้น บทละคร พระนิพนธ์ ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ ชั้น ๒ กรมหลวงภูวเนตรนรินทรฤทธิ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๒.	ทุ้ง ๒ ก. กระทุ้ง เช่น ชอบแต่ทุบถองทุ้งให้กุ้งกิน. (มณีพิชัย).
ทุงงะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-งอ-งู-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นปัตตานี เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Acrossocheilus dukai ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวยาวเรียว แบนข้าง ปากเล็กอยู่ตํ่า บริเวณหัวตอนหน้าหรือก่อนถึงตามีตุ่มเนื้อขนาดเล็กกระจายอยู่ เกล็ดใหญ่ มีจุดดําที่โคนครีบหาง พบอาศัยอยู่ตามเขตต้นนํ้าลําธารบริเวณภูเขาทั่วประเทศ ที่ดอยหัวมด ในเขตของภาคเหนือ เรียก แป้งแช่.	ทุงงะ (ถิ่น–ปัตตานี) น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Acrossocheilus dukai ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวยาวเรียว แบนข้าง ปากเล็กอยู่ตํ่า บริเวณหัวตอนหน้าหรือก่อนถึงตามีตุ่มเนื้อขนาดเล็กกระจายอยู่ เกล็ดใหญ่ มีจุดดําที่โคนครีบหาง พบอาศัยอยู่ตามเขตต้นนํ้าลําธารบริเวณภูเขาทั่วประเทศ ที่ดอยหัวมด ในเขตของภาคเหนือ เรียก แป้งแช่.
ทุงเทง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู	ดู โทงเทง ๑.	ทุงเทง ดู โทงเทง ๑.
ทุจจิณณะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประพฤติชั่วแล้ว, ทําชั่วแล้ว, อบรมไม่ดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุจฺจิณฺณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน.	ทุจจิณณะ (แบบ) ว. ประพฤติชั่วแล้ว, ทําชั่วแล้ว, อบรมไม่ดี. (ป. ทุจฺจิณฺณ).
ทุจริต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[ทุดจะหฺริด] เป็นคำนาม หมายถึง ความประพฤติชั่ว, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางกาย เรียกว่า กายทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางใจ เรียกว่า มโนทุจริต. เป็นคำกริยา หมายถึง โกง เช่น ทุจริตในการสอบ, คดโกง, ฉ้อโกง, เช่น ทุจริตต่อหน้าที่. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ซื่อตรง เช่น คนทุจริต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุจฺจริต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-จอ-จาน-พิน-ทุ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	ทุจริต [ทุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชั่ว, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางกาย เรียกว่า กายทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางใจ เรียกว่า มโนทุจริต. ก. โกง เช่น ทุจริตในการสอบ, คดโกง, ฉ้อโกง, เช่น ทุจริตต่อหน้าที่. ว. ไม่ซื่อตรง เช่น คนทุจริต. (ป. ทุจฺจริต).
ทุด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือติเตียน.	ทุด อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือติเตียน.
ทุตวิลัมพิตมาลา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	[ทุตะวิลำพิตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๔ คณะ คือ น ภ ภ ร (ตามแบบว่า ทุตวิลมฺพิตมาห นภา ภรา) ตัวอย่างว่า ชินกถาคณนา วนิดาประมาณ พฤศติเพธพิสดาร อดิเรกภิปราย.	ทุตวิลัมพิตมาลา [ทุตะวิลำพิตะ–] น. ชื่อฉันท์วรรณพฤติ กําหนดด้วย ๔ คณะ คือ น ภ ภ ร (ตามแบบว่า ทุตวิลมฺพิตมาห นภา ภรา) ตัวอย่างว่า ชินกถาคณนา วนิดาประมาณ พฤศติเพธพิสดาร อดิเรกภิปราย.
ทุติย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก	[ทุติยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ ๒, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น ทุติยดิถี = วัน ๒ คํ่า, ทุติยมาส = เดือนที่ ๒, ทุติยวาร = ครั้งที่ ๒, ทุติยสุรทิน = วันที่ ๒. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุติย– [ทุติยะ–] (แบบ) ว. ที่ ๒, มักใช้นําหน้าศัพท์อื่น เช่น ทุติยดิถี = วัน ๒ คํ่า, ทุติยมาส = เดือนที่ ๒, ทุติยวาร = ครั้งที่ ๒, ทุติยสุรทิน = วันที่ ๒. (ป.).
ทุติยาสาฬหะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ	[–สานหะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เดือน ๘ ที่ ๒, เดือน ๘ หลัง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุติยาสาฬหะ [–สานหะ] (แบบ) น. เดือน ๘ ที่ ๒, เดือน ๘ หลัง. (ป.).
ทุทรรศนนิยม, ทุนิยม ทุทรรศนนิยม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ทุนิยม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ทฤษฎีที่ถือว่า โลก ชีวิตและมนุษย์ เป็นสิ่งเลวร้ายที่สุด; การมองโลกในแง่ร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ pessimism เขียนว่า พี-อี-เอส-เอส-ไอ-เอ็ม-ไอ-เอส-เอ็ม.	ทุทรรศนนิยม, ทุนิยม น. ทฤษฎีที่ถือว่า โลก ชีวิตและมนุษย์ เป็นสิ่งเลวร้ายที่สุด; การมองโลกในแง่ร้าย. (อ. pessimism).
ทุน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ของเดิมหรือเงินเดิมที่มีไว้ ลงไว้ กําหนดไว้ จัดตั้งไว้ เพื่อประโยชน์ให้งอกงาม เช่น มีความรู้เป็นทุน มีเงินเป็นทุน; เงินหรือทรัพย์สินอื่น ๆ ที่ตั้งไว้สําหรับดําเนินกิจการเพื่อหาผลประโยชน์.	ทุน น. ของเดิมหรือเงินเดิมที่มีไว้ ลงไว้ กําหนดไว้ จัดตั้งไว้ เพื่อประโยชน์ให้งอกงาม เช่น มีความรู้เป็นทุน มีเงินเป็นทุน; เงินหรือทรัพย์สินอื่น ๆ ที่ตั้งไว้สําหรับดําเนินกิจการเพื่อหาผลประโยชน์.
ทุนจดทะเบียน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง จํานวนเงินทุนของบริษัทที่ได้จดทะเบียนไว้ตามกฎหมาย และได้กําหนดไว้ในหนังสือบริคณฑ์สนธิของบริษัท โดยแยกออกเป็นหุ้นพร้อมทั้งระบุมูลค่าหุ้นที่ตราไว้ และจํานวนสูงสุดของหุ้นที่จะออกจําหน่ายได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ authorized เขียนว่า เอ-ยู-ที-เอช-โอ-อา-ไอ-แซด-อี-ดี capital เขียนว่า ซี-เอ-พี-ไอ-ที-เอ-แอล .	ทุนจดทะเบียน (กฎ) น. จํานวนเงินทุนของบริษัทที่ได้จดทะเบียนไว้ตามกฎหมาย และได้กําหนดไว้ในหนังสือบริคณฑ์สนธิของบริษัท โดยแยกออกเป็นหุ้นพร้อมทั้งระบุมูลค่าหุ้นที่ตราไว้ และจํานวนสูงสุดของหุ้นที่จะออกจําหน่ายได้. (อ. authorized capital).
ทุนทรัพย์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ทุนซับ, ทุนนะซับ] เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์ที่เป็นทุน, จํานวนทรัพย์ที่ตั้งเป็นทุน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง จํานวนเงินหรือราคาทรัพย์ที่เรียกร้องกันในคดี.	ทุนทรัพย์ [ทุนซับ, ทุนนะซับ] น. ทรัพย์ที่เป็นทุน, จํานวนทรัพย์ที่ตั้งเป็นทุน; (กฎ) จํานวนเงินหรือราคาทรัพย์ที่เรียกร้องกันในคดี.
ทุนนอน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เงินทุนประจําที่ได้ดอกผลเสมอ.	ทุนนอน น. เงินทุนประจําที่ได้ดอกผลเสมอ.
ทุนนิยม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ระบบเศรษฐกิจที่ยอมให้บุคคลมีกรรมสิทธิ์ในที่ดินและทรัพยากรที่เป็นทุนมีเสรีภาพในการผลิต และการค้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ capitalism เขียนว่า ซี-เอ-พี-ไอ-ที-เอ-แอล-ไอ-เอส-เอ็ม.	ทุนนิยม น. ระบบเศรษฐกิจที่ยอมให้บุคคลมีกรรมสิทธิ์ในที่ดินและทรัพยากรที่เป็นทุนมีเสรีภาพในการผลิต และการค้า. (อ. capitalism).
ทุนรอน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ทรัพย์ที่มีเอาไว้ใช้สอยหาผลประโยชน์.	ทุนรอน น. ทรัพย์ที่มีเอาไว้ใช้สอยหาผลประโยชน์.
ทุนเรือนหุ้น เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ทุนจดทะเบียนของบริษัทซึ่งแบ่งออกเป็นหุ้น มีมูลค่าหุ้นละเท่า ๆ กัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ capital เขียนว่า ซี-เอ-พี-ไอ-ที-เอ-แอล stock เขียนว่า เอส-ที-โอ-ซี-เค .	ทุนเรือนหุ้น (กฎ) น. ทุนจดทะเบียนของบริษัทซึ่งแบ่งออกเป็นหุ้น มีมูลค่าหุ้นละเท่า ๆ กัน. (อ. capital stock).
ทุนสำรอง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เงินที่จัดสรรไว้จากเงินกําไรของบริษัทตามที่กําหนดไว้ในกฎหมายและข้อบังคับของบริษัท ทุกคราวที่จ่ายเงินปันผล.	ทุนสำรอง (กฎ) น. เงินที่จัดสรรไว้จากเงินกําไรของบริษัทตามที่กําหนดไว้ในกฎหมายและข้อบังคับของบริษัท ทุกคราวที่จ่ายเงินปันผล.
ทุนสำรองเงินตรา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง กองทุนสินทรัพย์ที่ธนาคารแห่งประเทศไทยรักษาไว้ เพื่อดํารงไว้ซึ่งเสถียรภาพของเงินตรา.	ทุนสำรองเงินตรา (กฎ) น. กองทุนสินทรัพย์ที่ธนาคารแห่งประเทศไทยรักษาไว้ เพื่อดํารงไว้ซึ่งเสถียรภาพของเงินตรา.
ทุนหมุนเวียน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ทุนที่ตั้งขึ้นเพื่อกิจการซึ่งอนุญาตให้นํารายรับสมทบทุนไว้ใช้จ่ายได้.	ทุนหมุนเวียน (กฎ) น. ทุนที่ตั้งขึ้นเพื่อกิจการซึ่งอนุญาตให้นํารายรับสมทบทุนไว้ใช้จ่ายได้.
ทุ่น เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ลอยนํ้าสําหรับให้สิ่งอื่นเกาะหรือเพื่อพยุงสิ่งอื่นให้ลอยนํ้า เช่น ทุ่นแพ ทุ่นทอดสะพาน หรือสําหรับเป็นที่ผูกจอดเรือ เช่น ทุ่นสมอ หรือสําหรับเป็นเครื่องหมายในการเดินเรือ เช่น ทุ่นนําร่อง, โดยปริยายหมายถึงพยัญชนะ อ ที่เป็นทุ่นให้สระเกาะ เช่น อา อี อู. เป็นคำกริยา หมายถึง ผ่อนหรือช่วยให้สิ้นเปลืองน้อยลง เช่น ทุ่นแรง ทุ่นเวลา ทุ่นสตางค์.	ทุ่น น. สิ่งที่ลอยนํ้าสําหรับให้สิ่งอื่นเกาะหรือเพื่อพยุงสิ่งอื่นให้ลอยนํ้า เช่น ทุ่นแพ ทุ่นทอดสะพาน หรือสําหรับเป็นที่ผูกจอดเรือ เช่น ทุ่นสมอ หรือสําหรับเป็นเครื่องหมายในการเดินเรือ เช่น ทุ่นนําร่อง, โดยปริยายหมายถึงพยัญชนะ อ ที่เป็นทุ่นให้สระเกาะ เช่น อา อี อู. ก. ผ่อนหรือช่วยให้สิ้นเปลืองน้อยลง เช่น ทุ่นแรง ทุ่นเวลา ทุ่นสตางค์.
ทุ่นเบ็ด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ทุ่นสําหรับผูกสายเบ็ดตกปลา เพื่อเป็นสัญญาณให้รู้ว่าปลากินเบ็ด.	ทุ่นเบ็ด น. ทุ่นสําหรับผูกสายเบ็ดตกปลา เพื่อเป็นสัญญาณให้รู้ว่าปลากินเบ็ด.
ทุ่นระเบิด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องกีดขวางที่มีอํานาจระเบิด ผูกโซ่ถ่วงให้ลอยประจําอยู่ใต้นํ้าเพื่อทําลายหรือต่อต้านการบุกรุกของฝ่ายศัตรูทางทะเล, ถ้าใช้ฝังพรางไว้บนบก เรียกว่า ทุ่นระเบิดบก, เรียกอาณาบริเวณที่วางทุ่นระเบิดไว้เพื่อป้องกันปิดล้อม หรือจํากัดการเคลื่อนไหวของฝ่ายศัตรูทั้งทางทะเลและทางบกว่า สนามทุ่นระเบิด, เรียกลักษณะการทําลายทุ่นระเบิดที่ศัตรูวางไว้ในทะเลว่า กวาดทุ่นระเบิด.	ทุ่นระเบิด น. เครื่องกีดขวางที่มีอํานาจระเบิด ผูกโซ่ถ่วงให้ลอยประจําอยู่ใต้นํ้าเพื่อทําลายหรือต่อต้านการบุกรุกของฝ่ายศัตรูทางทะเล, ถ้าใช้ฝังพรางไว้บนบก เรียกว่า ทุ่นระเบิดบก, เรียกอาณาบริเวณที่วางทุ่นระเบิดไว้เพื่อป้องกันปิดล้อม หรือจํากัดการเคลื่อนไหวของฝ่ายศัตรูทั้งทางทะเลและทางบกว่า สนามทุ่นระเบิด, เรียกลักษณะการทําลายทุ่นระเบิดที่ศัตรูวางไว้ในทะเลว่า กวาดทุ่นระเบิด.
ทุ่นอวน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ทุ่นสําหรับผูกอวนไม่ให้จม.	ทุ่นอวน น. ทุ่นสําหรับผูกอวนไม่ให้จม.
ทุนนิมิต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[ทุนนิมิด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ลางร้าย; เครื่องหมายอันชั่วร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุนฺนิมิตฺต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ทุนนิมิต [ทุนนิมิด] (แบบ) น. ลางร้าย; เครื่องหมายอันชั่วร้าย. (ป. ทุนฺนิมิตฺต).
ทุบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้ของแข็งเช่นค้อนหรือสิ่งที่มีลักษณะกลม ๆ เป็นต้นตีลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้แตก เช่น ทุบมะพร้าว ทุบอิฐ ทุบหิน หรือเพื่อให้นุ่มให้แหลก เช่น ทุบเนื้อวัว ทุบเนื้อหมู หรือเพื่อให้ตาย เช่น ทุบด้วยท่อนจันทน์ ทุบหัวปลา, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอากําปั้นทุบหลัง เอามือทุบโต๊ะ.	ทุบ ก. ใช้ของแข็งเช่นค้อนหรือสิ่งที่มีลักษณะกลม ๆ เป็นต้นตีลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้แตก เช่น ทุบมะพร้าว ทุบอิฐ ทุบหิน หรือเพื่อให้นุ่มให้แหลก เช่น ทุบเนื้อวัว ทุบเนื้อหมู หรือเพื่อให้ตาย เช่น ทุบด้วยท่อนจันทน์ ทุบหัวปลา, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอากําปั้นทุบหลัง เอามือทุบโต๊ะ.
ทุบตี เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําร้ายร่างกายด้วยการทุบ ตี เตะ ต่อย เป็นต้น.	ทุบตี ก. ทําร้ายร่างกายด้วยการทุบ ตี เตะ ต่อย เป็นต้น.
ทุบหม้อข้าว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ตัดอาชีพ, ทําลายหนทางทำมาหากิน.	ทุบหม้อข้าว (สำ) ก. ตัดอาชีพ, ทําลายหนทางทำมาหากิน.
ทุบทู เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบังตัวป้องกันอาวุธของโบราณชนิดหนึ่ง.	ทุบทู น. เครื่องบังตัวป้องกันอาวุธของโบราณชนิดหนึ่ง.
ทุปปัญญา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	[ทุบ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ปัญญาทราม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุปปัญญา [ทุบ–] (แบบ) น. ปัญญาทราม. (ป.).
ทุพพรรณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พอ-พาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน	[ทุบ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีสีไม่งาม, มีผิวไม่งาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุพฺพณฺณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พิน-ทุ-พอ-พาน-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน และมาจากภาษาสันสกฤต ทุรฺวรฺณ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-พิน-ทุ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน.	ทุพพรรณ [ทุบ–] (แบบ) ว. มีสีไม่งาม, มีผิวไม่งาม. (ป. ทุพฺพณฺณ; ส. ทุรฺวรฺณ).
ทุพพล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พอ-พาน-ลอ-ลิง	[ทุบพน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุรพล ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ทุรฺพล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-พิน-ทุ-พอ-พาน-ลอ-ลิง.	ทุพพล [ทุบพน] (แบบ) ว. มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุรพล ก็ว่า. (ป.; ส. ทุรฺพล).
ทุพพลภาพ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พอ-พาน-ลอ-ลิง-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	[ทุบพนละพาบ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หย่อนกําลังความสามารถที่จะประกอบการงานตามปรกติได้.	ทุพพลภาพ [ทุบพนละพาบ] ว. หย่อนกําลังความสามารถที่จะประกอบการงานตามปรกติได้.
ทุพภิกขภัย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ทุบพิกขะไพ] เป็นคำนาม หมายถึง ภัยอันเกิดจากข้าวยากหมากแพงหรือการขาดแคลนอาหารในบ้านเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุพภิกขภัย [ทุบพิกขะไพ] น. ภัยอันเกิดจากข้าวยากหมากแพงหรือการขาดแคลนอาหารในบ้านเมือง. (ป.).
ทุพภิกขันดร, ทุพภิกขันดรกัป ทุพภิกขันดร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ ทุพภิกขันดรกัป เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-พอ-พาน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ปอ-ปลา	[ทุบพิกขันดอน, ทุบพิกขันดะระกับ] เป็นคำนาม หมายถึง ระยะเวลาที่กําหนดไว้ว่าเป็นตอนที่ขาดแคลนอาหาร, คู่กับ สัตถันดรกัป คือ ระยะเวลาที่ฆ่าฟันกันไม่หยุดหย่อน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุพภิกขันดร, ทุพภิกขันดรกัป [ทุบพิกขันดอน, ทุบพิกขันดะระกับ] น. ระยะเวลาที่กําหนดไว้ว่าเป็นตอนที่ขาดแคลนอาหาร, คู่กับ สัตถันดรกัป คือ ระยะเวลาที่ฆ่าฟันกันไม่หยุดหย่อน. (ป.).
ทุม, ทุม– ทุม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ทุม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุม, ทุม– (แบบ) น. ต้นไม้. (ป.).
ทุมราชา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	[ทุมมะ–] เป็นคำนาม หมายถึง พญาไม้, ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้ ใช้ว่า ไม้โพ ก็มี. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ทุมราชา [ทุมมะ–] น. พญาไม้, ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้ ใช้ว่า ไม้โพ ก็มี. (พจน. ๒๔๙๓).
ทุ่ม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาของหนัก ๆ ทิ้งลงไป เช่น เอาก้อนหินทุ่มลงไปในนํ้า, ทิ้งทับลง, ทิ้งถมลง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทุ่มเงิน; ตี เช่น กระทุ่มดั่งทุ่มกร ตีอก เรียมฤๅ. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์. เป็นคำนาม หมายถึง วิธีนับเวลาตามประเพณีสําหรับ ๖ ชั่วโมงแรกของกลางคืน ตั้งแต่ ๑๙ นาฬิกา ถึง ๒๔ นาฬิกา เรียกว่า ๑ ทุ่ม ถึง ๖ ทุ่ม, แต่ ๖ ทุ่ม นิยมเรียกว่า สองยาม.	ทุ่ม ก. เอาของหนัก ๆ ทิ้งลงไป เช่น เอาก้อนหินทุ่มลงไปในนํ้า, ทิ้งทับลง, ทิ้งถมลง, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทุ่มเงิน; ตี เช่น กระทุ่มดั่งทุ่มกร ตีอก เรียมฤๅ. (ตะเลงพ่าย). น. วิธีนับเวลาตามประเพณีสําหรับ ๖ ชั่วโมงแรกของกลางคืน ตั้งแต่ ๑๙ นาฬิกา ถึง ๒๔ นาฬิกา เรียกว่า ๑ ทุ่ม ถึง ๖ ทุ่ม, แต่ ๖ ทุ่ม นิยมเรียกว่า สองยาม.
ทุ่มตลาด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง นําสินค้าจํานวนมากออกขายในราคาที่ตํ่ากว่าราคาปรกติ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง นําสินค้าเข้ามาจําหน่ายในประเทศในราคาที่ตํ่ากว่าราคาปรกติของสินค้านั้น อันก่อหรืออาจก่อให้เกิดความเสียหายแก่กิจการอุตสาหกรรมภายในประเทศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ dumping เขียนว่า ดี-ยู-เอ็ม-พี-ไอ-เอ็น-จี.	ทุ่มตลาด ก. นําสินค้าจํานวนมากออกขายในราคาที่ตํ่ากว่าราคาปรกติ; (กฎ) นําสินค้าเข้ามาจําหน่ายในประเทศในราคาที่ตํ่ากว่าราคาปรกติของสินค้านั้น อันก่อหรืออาจก่อให้เกิดความเสียหายแก่กิจการอุตสาหกรรมภายในประเทศ. (อ. dumping).
ทุ่มเถียง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เถียงกันรุนแรงอย่างทะเลาะ.	ทุ่มเถียง ก. เถียงกันรุนแรงอย่างทะเลาะ.
ทุ่มเท เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ยอมเสียสละให้อย่างล้นเหลือหรือเต็มกําลังความสามารถ เช่น ทุ่มเทเงินทอง ทุ่มเทกําลังความคิด.	ทุ่มเท ก. ยอมเสียสละให้อย่างล้นเหลือหรือเต็มกําลังความสามารถ เช่น ทุ่มเทเงินทอง ทุ่มเทกําลังความคิด.
ทุ้ม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่แหลม, ตํ่าแต่มีความนุ่มนวลไม่แกร่งกร้าว, (ใช้แก่เสียง). เป็นคำนาม หมายถึง เรียกระนาดที่มีเสียงตํ่ากว่าระนาดเอก แต่มีเสียงนุ่มนวลกว่า มีไม้นวม ๒ อันสําหรับตี ว่า ระนาดทุ้ม.	ทุ้ม ว. ไม่แหลม, ตํ่าแต่มีความนุ่มนวลไม่แกร่งกร้าว, (ใช้แก่เสียง). น. เรียกระนาดที่มีเสียงตํ่ากว่าระนาดเอก แต่มีเสียงนุ่มนวลกว่า มีไม้นวม ๒ อันสําหรับตี ว่า ระนาดทุ้ม.
ทุมโน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู	[ทุมมะโน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เสียใจ เช่น จะทุมโนโทมนัสน้อยใจไปไยนะน้องหญิง. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุมโน [ทุมมะโน] (แบบ; กลอน) ก. เสียใจ เช่น จะทุมโนโทมนัสน้อยใจไปไยนะน้องหญิง. (ม. ร่ายยาว ชูชก). (ป.).
ทุย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กลมรีอย่างผลมะตูม; เรียกผลมะพร้าวที่เจริญเติบโตตามปรกติจนเปลือกแห้ง รูปรี ๆ กะลาลีบ นํ้าหนักเบาเพราะไม่มีเนื้อและนํ้า ว่า มะพร้าวทุย นิยมตัดครึ่งท่อนเพื่อทํากราดวงถูบ้านเป็นต้น; เป็นคําเรียกควายที่มีเขาสั้นหรือหงิกว่า ควายทุย.	ทุย ว. กลมรีอย่างผลมะตูม; เรียกผลมะพร้าวที่เจริญเติบโตตามปรกติจนเปลือกแห้ง รูปรี ๆ กะลาลีบ นํ้าหนักเบาเพราะไม่มีเนื้อและนํ้า ว่า มะพร้าวทุย นิยมตัดครึ่งท่อนเพื่อทํากราดวงถูบ้านเป็นต้น; เป็นคําเรียกควายที่มีเขาสั้นหรือหงิกว่า ควายทุย.
ทุ้ย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดเดาส่ง, พูดพุ่งส่ง.	ทุ้ย ก. พูดเดาส่ง, พูดพุ่งส่ง.
ทุร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ	[ทุระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบหน้าคําศัพท์ หมายความว่า ชั่ว, ยาก, ลําบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทุรค ว่า ที่ไปถึงยาก, ทางลําบาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุร– [ทุระ–] ว. คําประกอบหน้าคําศัพท์ หมายความว่า ชั่ว, ยาก, ลําบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทุรค ว่า ที่ไปถึงยาก, ทางลําบาก. (ส.).
ทุรกันดาร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ไปมาลําบากมาก, ที่ห่างไกลความเจริญ.	ทุรกันดาร ว. ที่ไปมาลําบากมาก, ที่ห่างไกลความเจริญ.
ทุรคม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปลําบาก, ไปถึงยาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุรคม ก. ไปลําบาก, ไปถึงยาก. (ส.).
ทุรชน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ทรชน, คนชั่วร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุรชน น. ทรชน, คนชั่วร้าย. (ส.).
ทุรชาติ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ชาติชั่ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุรชาติ น. ชาติชั่ว. (ส.).
ทุรพล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-พอ-พาน-ลอ-ลิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุพพล ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุรพล ว. มีกําลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้, ทุพพล ก็ว่า. (ส.).
ทุรภิกษ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การอัตคัดเสบียง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุรภิกษ์ น. การอัตคัดเสบียง. (ส.).
ทุรลักษณ์ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลักษณะไม่ดี; มีเครื่องหมายชั่ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ทุรลักษณ์ ว. มีลักษณะไม่ดี; มีเครื่องหมายชั่ว. (ส.).
ทุรศีลธรรม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การกระทำผิดศีลธรรมอันดีของประชาชน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ immoral เขียนว่า ไอ-เอ็ม-เอ็ม-โอ-อา-เอ-แอล.	ทุรศีลธรรม น. การกระทำผิดศีลธรรมอันดีของประชาชน. (อ. immoral).
ทุรน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เดือดร้อน, ดิ้นรน, เช่น จะทุรนเดือดแด. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตนิทราชาคริต พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.	ทุรน (กลอน) ก. เดือดร้อน, ดิ้นรน, เช่น จะทุรนเดือดแด. (นิทราชาคริต).
ทุรนทุราย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง กระวนกระวาย, กระสับกระส่าย, ดิ้นรนจะให้พ้นจากทรมาน.	ทุรนทุราย ก. กระวนกระวาย, กระสับกระส่าย, ดิ้นรนจะให้พ้นจากทรมาน.
ทุรัถยา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถุง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[–รัดถะยา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ทางไกล. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา.	ทุรัถยา [–รัดถะยา] (แบบ) น. ทางไกล. (พงศ. เลขา).
ทุรัศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไกล เช่น ทุรัศกันดาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทูร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ.	ทุรัศ (กลอน) ว. ไกล เช่น ทุรัศกันดาร. (ส.; ป. ทูร).
ทุราคม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การถึงลําบาก, การอยู่ทางไกล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุราคม น. การถึงลําบาก, การอยู่ทางไกล. (ป.).
ทุราจาร เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ความประพฤติชั่วช้าเลวทรามในที่ซึ่งไม่ควร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุราจาร น. ความประพฤติชั่วช้าเลวทรามในที่ซึ่งไม่ควร. (ป.).
ทุราธวา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา	[ทุราทะวา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ทางลําบาก, ทางทุรกันดาร. [ส. ทุรธฺวา, ทุรฺ– (ยาก, ลำบาก) + อธฺวนฺ (ทางไกล)].	ทุราธวา [ทุราทะวา] (กลอน) น. ทางลําบาก, ทางทุรกันดาร. [ส. ทุรธฺวา, ทุรฺ– (ยาก, ลำบาก) + อธฺวนฺ (ทางไกล)].
ทุเรศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง คําพูดแสดงความรู้สึกเมื่อประสบสิ่งที่ขัดหูขัดตาหรือเป็นที่น่าสมเพชเป็นต้น.	ทุเรศ (ปาก) คําพูดแสดงความรู้สึกเมื่อประสบสิ่งที่ขัดหูขัดตาหรือเป็นที่น่าสมเพชเป็นต้น.
ทุเรียน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Durio zibethinus L. ในวงศ์ Bombacaceae ผลเป็นพู ๆ มีหนามแข็งเต็มทั่วลูก เนื้อมีรสหวานมัน มีหลายพันธุ์ เช่น กบ ก้านยาว กําปั่น ทองย้อย หมอนทอง.	ทุเรียน น. ชื่อไม้ต้นชนิด Durio zibethinus L. ในวงศ์ Bombacaceae ผลเป็นพู ๆ มีหนามแข็งเต็มทั่วลูก เนื้อมีรสหวานมัน มีหลายพันธุ์ เช่น กบ ก้านยาว กําปั่น ทองย้อย หมอนทอง.
ทุเรียนแขก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-กอ-ไก่	ดู ทุเรียนเทศ.	ทุเรียนแขก ดู ทุเรียนเทศ.
ทุเรียนเทศ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Annona muricata L. ในวงศ์ Annonaceae ผลมีหนามขรุขระ รสหวานอมเปรี้ยว กินได้, ทุเรียนแขก ก็เรียก.	ทุเรียนเทศ น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Annona muricata L. ในวงศ์ Annonaceae ผลมีหนามขรุขระ รสหวานอมเปรี้ยว กินได้, ทุเรียนแขก ก็เรียก.
ทุลักทุเล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เป็นไปอย่างขลุกขลัก ยุ่งยาก วุ่นวาย ไม่เป็นระเบียบ.	ทุลักทุเล ว. อาการที่เป็นไปอย่างขลุกขลัก ยุ่งยาก วุ่นวาย ไม่เป็นระเบียบ.
ทุเลา เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ค่อยยังชั่ว เช่น ไข้ทุเลา; ผ่อนผัน เช่น ขอทุเลาไปอีกสัก ๒–๓ วัน.	ทุเลา ก. ค่อยยังชั่ว เช่น ไข้ทุเลา; ผ่อนผัน เช่น ขอทุเลาไปอีกสัก ๒–๓ วัน.
ทุวิธะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ๒ อย่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุวิธะ (แบบ) ว. ๒ อย่าง. (ป.).
ทุศีล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ล่วงละเมิดศีลหรือวินัย (มักใช้แก่นักบวชนักพรต). ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทุสฺสีล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง.	ทุศีล ว. ล่วงละเมิดศีลหรือวินัย (มักใช้แก่นักบวชนักพรต). (ส.; ป. ทุสฺสีล).
ทุษฐ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน	[ทุดถะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง ประทุษร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทุฏฺ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน.	ทุษฐ– [ทุดถะ–] ก. ประทุษร้าย. (ส.; ป. ทุฏฺ).
ทุส–, ทุสสะ ทุส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ ทุสสะ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ	[ทุดสะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผ้า เช่น กฐินทุสทาน ว่า ถวายผ้ากฐิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ทุสฺส เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-สอ-เสือ.	ทุส–, ทุสสะ [ทุดสะ–] (แบบ) น. ผ้า เช่น กฐินทุสทาน ว่า ถวายผ้ากฐิน. (ป. ทุสฺส).
ทุสสีล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-เสือ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง	[ทุดสีน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุศีล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทุสสีล [ทุดสีน] (แบบ) ว. ทุศีล. (ป.).
ทู เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สอง เช่น ลูกเสือสนองคําโคทู. ในวงเล็บ มาจาก เสือโคคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๕.	ทู ๑ (กลอน) ว. สอง เช่น ลูกเสือสนองคําโคทู. (เสือโค).
ทู เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อปลาทะเลชนิด Rastrelliger brachysoma ในวงศ์ Scombridae ตัวยาวเรียว แบนข้างเป็นรูปกระสวย คอดหางแคบ ปากกว้างเอียงขึ้นเล็กน้อย มีครีบหลัง ๒ ตอน ตอนที่ ๒ อยู่ตรงข้ามกับครีบก้น โดยต่างก็มีครีบย่อย ๕ อัน เรียงต่ออยู่ข้างท้าย เกล็ดเล็กบาง ข้างหลังสีนํ้าเงิน ชิดโคนครีบหลังตอนแรกมีจุดสีดํา ๓–๖ จุดเรียงอยู่ ๑ แถว ข้างท้องสีขาวเงิน อาศัยรวมกันเป็นฝูงใหญ่ใกล้ผิวนํ้า. (๒) ดู ลัง เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู ความหมายที่ ๒.	ทู ๒ น. (๑) ชื่อปลาทะเลชนิด Rastrelliger brachysoma ในวงศ์ Scombridae ตัวยาวเรียว แบนข้างเป็นรูปกระสวย คอดหางแคบ ปากกว้างเอียงขึ้นเล็กน้อย มีครีบหลัง ๒ ตอน ตอนที่ ๒ อยู่ตรงข้ามกับครีบก้น โดยต่างก็มีครีบย่อย ๕ อัน เรียงต่ออยู่ข้างท้าย เกล็ดเล็กบาง ข้างหลังสีนํ้าเงิน ชิดโคนครีบหลังตอนแรกมีจุดสีดํา ๓–๖ จุดเรียงอยู่ ๑ แถว ข้างท้องสีขาวเงิน อาศัยรวมกันเป็นฝูงใหญ่ใกล้ผิวนํ้า. (๒) ดู ลัง ๒.
ทูโม่ง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-งอ-งู	ดู ลัง เขียนว่า ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู ความหมายที่ ๒.	ทูโม่ง ดู ลัง ๒.
ทู่ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่แหลม (ใช้แก่ของที่มีลักษณะยาวแหลม แต่ขาดความแหลมไปเพราะความสึกกร่อนด้วยการใช้เป็นต้น) เช่น ดินสอทู่ เข็มทู่.	ทู่ ว. ไม่แหลม (ใช้แก่ของที่มีลักษณะยาวแหลม แต่ขาดความแหลมไปเพราะความสึกกร่อนด้วยการใช้เป็นต้น) เช่น ดินสอทู่ เข็มทู่.
ทู้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ยอมอยู่ในอํานาจ.	ทู้ ก. ยอมอยู่ในอํานาจ.
ทูกัง เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลชนิด Arius leiotetocephalus ในวงศ์ Ariidae ไม่มีเกล็ด มีหนวด ส่วนหน้าของครีบหลังและครีบอกมีก้านครีบเป็นเงี่ยง จัดอยู่ในพวกปลากดขนาดใหญ่ แต่แตกต่างจากปลาชนิดอื่นในสกุลเดียวกัน โดยมีกระดูกบริเวณท้ายทอยเป็นแผ่นกลมรีใหญ่กว่าชนิดอื่น ๆ ทั้งหมด อาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลหรือนํ้ากร่อยโดยเฉพาะบริเวณปากแม่นํ้า, ทุกัง ก็เรียก.	ทูกัง น. ชื่อปลาทะเลชนิด Arius leiotetocephalus ในวงศ์ Ariidae ไม่มีเกล็ด มีหนวด ส่วนหน้าของครีบหลังและครีบอกมีก้านครีบเป็นเงี่ยง จัดอยู่ในพวกปลากดขนาดใหญ่ แต่แตกต่างจากปลาชนิดอื่นในสกุลเดียวกัน โดยมีกระดูกบริเวณท้ายทอยเป็นแผ่นกลมรีใหญ่กว่าชนิดอื่น ๆ ทั้งหมด อาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลหรือนํ้ากร่อยโดยเฉพาะบริเวณปากแม่นํ้า, ทุกัง ก็เรียก.
ทู่ซี้ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทนไปจนกว่าจะตาย.	ทู่ซี้ (ปาก) ก. ทนไปจนกว่าจะตาย.
ทูต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้นําข้อความไปแจ้งทั้ง ๒ ฝ่าย, ผู้รับใช้ไปเจรจาแทน, ผู้สื่อสาร, ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้แทนไปยังต่างประเทศ เพื่อเจรจาหรือเจริญสันถวไมตรีเป็นทางราชการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทูต น. ผู้นําข้อความไปแจ้งทั้ง ๒ ฝ่าย, ผู้รับใช้ไปเจรจาแทน, ผู้สื่อสาร, ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้แทนไปยังต่างประเทศ เพื่อเจรจาหรือเจริญสันถวไมตรีเป็นทางราชการ. (ป.).
ทูตานุทูต เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ทูตใหญ่น้อย, คณะทูต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทูตานุทูต น. ทูตใหญ่น้อย, คณะทูต. (ป.).
ทูน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง เทิน, เอาของไว้บนศีรษะ, เช่น เอาของทูนหัว.	ทูน ๑ ก. เทิน, เอาของไว้บนศีรษะ, เช่น เอาของทูนหัว.
ทูนหัว เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง คำพูดแสดงความรักใคร่หรือยกย่อง เช่น พ่อทูนหัว แม่ทูนหัว.	ทูนหัว น. คำพูดแสดงความรักใคร่หรือยกย่อง เช่น พ่อทูนหัว แม่ทูนหัว.
ทูน เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชิดทางใน (บอกควายในเวลาไถนา).	ทูน ๒ ว. ชิดทางใน (บอกควายในเวลาไถนา).
ทูน้ำจืด เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก	ดู นวลจันทร์ทะเล เขียนว่า นอ-หนู-วอ-แหวน-ลอ-ลิง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง.	ทูน้ำจืด ดู นวลจันทร์ทะเล.
ทูบ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้แม่แคร่เกวียนที่ยื่นออกไปติดกับแอก.	ทูบ น. ไม้แม่แคร่เกวียนที่ยื่นออกไปติดกับแอก.
ทูม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง บวม, อูม, ในคําว่า คางทูม หมายถึงโรคที่ทําให้คางบวม.	ทูม ก. บวม, อูม, ในคําว่า คางทูม หมายถึงโรคที่ทําให้คางบวม.
ทูมทาม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทิบทาบ.	ทูมทาม ว. เทิบทาบ.
ทูร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ	[ทูระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบหน้าคําศัพท์ หมายความว่า ไกล เช่น ทูรบถ ทูรมรรคา ว่า ทางยาว, ทางไกล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ทูร– [ทูระ–] ว. คําประกอบหน้าคําศัพท์ หมายความว่า ไกล เช่น ทูรบถ ทูรมรรคา ว่า ทางยาว, ทางไกล. (ป.).
ทูล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	เป็นคำกริยา หมายถึง บอก, กล่าว, (ใช้แก่เจ้านาย). (ข.).	ทูล ก. บอก, กล่าว, (ใช้แก่เจ้านาย). (ข.).
ทูลกระหม่อม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง คําสําหรับเรียกเจ้าฟ้าซึ่งมีพระราชชนนีเป็นอัครมเหสีหรือมีพระราชชนนีเป็นพระราชธิดาในพระมหากษัตริย์รัชกาลใดรัชกาลหนึ่ง.	ทูลกระหม่อม ๑ น. คําสําหรับเรียกเจ้าฟ้าซึ่งมีพระราชชนนีเป็นอัครมเหสีหรือมีพระราชชนนีเป็นพระราชธิดาในพระมหากษัตริย์รัชกาลใดรัชกาลหนึ่ง.
ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ถอ-ถุง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำกริยา หมายถึง ถวาย (ใช้แก่ของที่ยกได้ที่ถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมราชชนนี สมเด็จพระยุพราช สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช และสมเด็จพระบรมราชกุมารี), ในการเขียนใช้ ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย หรือ ทูลเกล้าฯ ถวาย ก็ได้.	ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย (ราชา) ก. ถวาย (ใช้แก่ของที่ยกได้ที่ถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี สมเด็จพระบรมราชชนนี สมเด็จพระยุพราช สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช และสมเด็จพระบรมราชกุมารี), ในการเขียนใช้ ทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย หรือ ทูลเกล้าฯ ถวาย ก็ได้.
ทูลกระหม่อม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	ดูใน ทูล เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง.	ทูลกระหม่อม ๑ ดูใน ทูล.
ทูลกระหม่อม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปูน้ำจืดชนิด Thaipotamon chulabhorn ในวงศ์ Potamidae กระดองสีม่วงเข้มคล้ายสีเปลือกมังคุด ขาและขาก้ามสีเหลืองอมส้ม ปลายก้ามและขาสีขาว ขุดรูอยู่ พบในป่าดูนลำพัน อำเภอนาเชือก จังหวัดมหาสารคาม.	ทูลกระหม่อม ๒ น. ชื่อปูน้ำจืดชนิด Thaipotamon chulabhorn ในวงศ์ Potamidae กระดองสีม่วงเข้มคล้ายสีเปลือกมังคุด ขาและขาก้ามสีเหลืองอมส้ม ปลายก้ามและขาสีขาว ขุดรูอยู่ พบในป่าดูนลำพัน อำเภอนาเชือก จังหวัดมหาสารคาม.
ทูเลียม เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๖๙ สัญลักษณ์ Tm เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๕๔๕°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ thulium เขียนว่า ที-เอช-ยู-แอล-ไอ-ยู-เอ็ม.	ทูเลียม น. ธาตุลําดับที่ ๖๙ สัญลักษณ์ Tm เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็ง หลอมละลายที่ ๑๕๔๕°ซ. (อ. thulium).
ทูษก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-สอ-รือ-สี-กอ-ไก่	[ทู–สก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ประทุษร้าย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ทูสก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-สอ-เสือ-กอ-ไก่.	ทูษก [ทู–สก] (แบบ) น. ผู้ประทุษร้าย. (ส.; ป. ทูสก).
เท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทนํ้า เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ อย่างเทนํ้า ก็เรียกว่า ฝนเทลงมา, อาการที่คนจํานวนมาก ๆ เคลื่อนไปรวมกันตามแนวเท. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เอียงหรือตะแคงไปข้างหนึ่ง เช่น เรือเท พื้นเท. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมาตราตวงเหล้า ๑ เท เท่ากับ ๒๐ ทะนาน.	เท ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทนํ้า เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ อย่างเทนํ้า ก็เรียกว่า ฝนเทลงมา, อาการที่คนจํานวนมาก ๆ เคลื่อนไปรวมกันตามแนวเท. ว. เอียงหรือตะแคงไปข้างหนึ่ง เช่น เรือเท พื้นเท. น. ชื่อมาตราตวงเหล้า ๑ เท เท่ากับ ๒๐ ทะนาน.
เทกระจาด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่รถบรรทุกหรือรถโดยสารเกิดอุบัติเหตุทําให้ผู้โดยสารตายหรือได้รับบาดเจ็บหรือข้าวของต้องเสียหายไปทั้งคัน.	เทกระจาด ก. อาการที่รถบรรทุกหรือรถโดยสารเกิดอุบัติเหตุทําให้ผู้โดยสารตายหรือได้รับบาดเจ็บหรือข้าวของต้องเสียหายไปทั้งคัน.
เทกระเป๋า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้จ่ายจนเงินหมดกระเป๋าหรือเท่าที่ติดตัวไป.	เทกระเป๋า ก. ใช้จ่ายจนเงินหมดกระเป๋าหรือเท่าที่ติดตัวไป.
เทครัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกครอบครัวไป, กวาดครอบครัวไป; โดยปริยายเรียกชายที่ได้หญิงเป็นภรรยาทั้งแม่ทั้งลูกหรือทั้งพี่ทั้งน้องว่า พระยาเทครัว.	เทครัว ก. ยกครอบครัวไป, กวาดครอบครัวไป; โดยปริยายเรียกชายที่ได้หญิงเป็นภรรยาทั้งแม่ทั้งลูกหรือทั้งพี่ทั้งน้องว่า พระยาเทครัว.
เทคอนกรีต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาปูนซีเมนต์ ทราย และกรวดหรือหินผสมกับนํ้า แล้วเทให้เป็นพื้นแข็งหรือทําถนนเป็นต้น.	เทคอนกรีต ก. เอาปูนซีเมนต์ ทราย และกรวดหรือหินผสมกับนํ้า แล้วเทให้เป็นพื้นแข็งหรือทําถนนเป็นต้น.
เทน้ำเทท่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คล่อง, รวดเร็ว, มักใช้ประกอบคํา ขาย เป็น ขายดีอย่างเทนํ้าเทท่า.	เทน้ำเทท่า (ปาก) ว. คล่อง, รวดเร็ว, มักใช้ประกอบคํา ขาย เป็น ขายดีอย่างเทนํ้าเทท่า.
เทปูน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาปูนซีเมนต์ ทราย และปูนขาวผสมกับนํ้าแล้วเทให้เป็นพื้น เสา เป็นต้น.	เทปูน ก. เอาปูนซีเมนต์ ทราย และปูนขาวผสมกับนํ้าแล้วเทให้เป็นพื้น เสา เป็นต้น.
เท่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เอียงน้อย ๆ (มักใช้แก่การสวมหมวก); โก้เก๋ เช่น แต่งตัวเท่.	เท่ ว. เอียงน้อย ๆ (มักใช้แก่การสวมหมวก); โก้เก๋ เช่น แต่งตัวเท่.
เทคนิค เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ศิลปะหรือกลวิธีเฉพาะวิชานั้น ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ technique เขียนว่า ที-อี-ซี-เอช-เอ็น-ไอ-คิว-ยู-อี.	เทคนิค น. ศิลปะหรือกลวิธีเฉพาะวิชานั้น ๆ. (อ. technique).
เทคนีเชียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-คอ-ควาย-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๔๓ สัญลักษณ์ Tc เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ technetium เขียนว่า ที-อี-ซี-เอช-เอ็น-อี-ที-ไอ-ยู-เอ็ม.	เทคนีเชียม น. ธาตุลําดับที่ ๔๓ สัญลักษณ์ Tc เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. technetium).
เทคโนโลยี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-คอ-ควาย-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง วิทยาการที่นำเอาความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาใช้ให้เกิดประโยชน์ในทางปฏิบัติและอุตสาหกรรม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ technology เขียนว่า ที-อี-ซี-เอช-เอ็น-โอ-แอล-โอ-จี-วาย.	เทคโนโลยี น. วิทยาการที่นำเอาความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาใช้ให้เกิดประโยชน์ในทางปฏิบัติและอุตสาหกรรม. (อ. technology).
เทง, เท้ง ๑ เทง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-งอ-งู เท้ง ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ทุบ, เคาะ, เช่น อันว่าพระมหาสัตว์ก็ถามเพื่อว่าดึกดื่น ตื่นนอนใครแลมาเท้งทรวารพระกุฎีดูดังนี้. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์กุมาร.	เทง, เท้ง ๑ (โบ) ก. ทุบ, เคาะ, เช่น อันว่าพระมหาสัตว์ก็ถามเพื่อว่าดึกดื่น ตื่นนอนใครแลมาเท้งทรวารพระกุฎีดูดังนี้. (ม. คำหลวง กุมาร).
เท้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ทิ้ง เช่น ผีจักเท้งที่โพล้ ที่เพล้ใครเผา. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	เท้ง ๒ (กลอน) ก. ทิ้ง เช่น ผีจักเท้งที่โพล้ ที่เพล้ใครเผา. (ตะเลงพ่าย).
เท้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรือชนิดหนึ่ง รูปร่างคล้ายเรือกําปั่น ตอนหัวหนาและงุ้มเป็นปากนก ท้ายเรือปาดลงเป็นรูปแตงโม มีเสาหัวและเสากลางสําหรับชักใบ กลางลํามีเก๋ง ท้ายเรือมีบาหลีรูปกลม และมีแคร่รอบบาหลีท้าย หัวเรือไม่เจาะรูสมอ, ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง หัวท้ายทู่อย่างเรือที่ใช้หนุนเรือนแพ.	เท้ง ๓ น. ชื่อเรือชนิดหนึ่ง รูปร่างคล้ายเรือกําปั่น ตอนหัวหนาและงุ้มเป็นปากนก ท้ายเรือปาดลงเป็นรูปแตงโม มีเสาหัวและเสากลางสําหรับชักใบ กลางลํามีเก๋ง ท้ายเรือมีบาหลีรูปกลม และมีแคร่รอบบาหลีท้าย หัวเรือไม่เจาะรูสมอ, ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง หัวท้ายทู่อย่างเรือที่ใช้หนุนเรือนแพ.
เท้งเต้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ลอยไปลอยมาตามเรื่องตามราว เช่น เรือลอยเท้งเต้ง.	เท้งเต้ง ว. อาการที่ลอยไปลอยมาตามเรื่องตามราว เช่น เรือลอยเท้งเต้ง.
เท้งทูด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง นกทิ้งทูด.	เท้งทูด (กลอน) น. นกทิ้งทูด.
เท็จ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-ไต่-คู้-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปด, โกหก, ไม่จริง.	เท็จ ว. ปด, โกหก, ไม่จริง.
เท็จจริง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-ไต่-คู้-จอ-จาน-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จริงเท่าที่ปรากฏ.	เท็จจริง ว. จริงเท่าที่ปรากฏ.
เท็จเทียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-ไต่-คู้-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ใช่ของจริง, ไม่ใช่ของแท้.	เท็จเทียม ว. ไม่ใช่ของจริง, ไม่ใช่ของแท้.
เทนนิส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง ผู้เล่นใช้ไม้แร็กเกตตีลูกยางกลมหุ้มสักหลาดข้ามตาข่ายโต้กันไปมา, เรียกลูกยางกลมหุ้มสักหลาดที่ใช้เล่นเทนนิสว่า ลูกเทนนิส. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tennis เขียนว่า ที-อี-เอ็น-เอ็น-ไอ-เอส.	เทนนิส น. ชื่อกีฬาชนิดหนึ่ง ผู้เล่นใช้ไม้แร็กเกตตีลูกยางกลมหุ้มสักหลาดข้ามตาข่ายโต้กันไปมา, เรียกลูกยางกลมหุ้มสักหลาดที่ใช้เล่นเทนนิสว่า ลูกเทนนิส. (อ. tennis).