ตามพ–, ตามพะ ตามพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พอ-พาน ตามพะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อะ	[ตามพะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ทองแดง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ตมฺพ เขียนว่า ตอ-เต่า-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-พาน และมาจากภาษาสันสกฤต ตามฺร เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	ตามพ–, ตามพะ [ตามพะ–] (แบบ) น. ทองแดง. (ป. ตมฺพ; ส. ตามฺร).
ตามพหัตถี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พอ-พาน-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี	[ตามพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล กายสีทองแดง. ในวงเล็บ ดู กาฬาวก เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-กอ-ไก่.	ตามพหัตถี [ตามพะ–] น. ชื่อช้างตระกูล ๑ ใน ๑๐ ตระกูล กายสีทองแดง. (ดู กาฬาวก).
ตามะแน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู	ดู เนื้อทราย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ที่ เนื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒.	ตามะแน ดู เนื้อทราย ที่ เนื้อ ๒.
ตามิน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Amblyrhynchichthys truncatus ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวยาวเพรียว แบนข้าง หัวเล็ก มีลักษณะเด่นที่จะงอยปากสั้นและปลายตัดตรง ปากเล็กอยู่ตํ่า ตาโต พื้นลําตัวสีเงิน ครีบต่าง ๆ สีเทา ขนาดยาวไม่เกิน ๒๐ เซนติเมตร, ตาเหลือก หรือ หนามหลัง ก็เรียก.	ตามิน น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Amblyrhynchichthys truncatus ในวงศ์ Cyprinidae ลําตัวยาวเพรียว แบนข้าง หัวเล็ก มีลักษณะเด่นที่จะงอยปากสั้นและปลายตัดตรง ปากเล็กอยู่ตํ่า ตาโต พื้นลําตัวสีเงิน ครีบต่าง ๆ สีเทา ขนาดยาวไม่เกิน ๒๐ เซนติเมตร, ตาเหลือก หรือ หนามหลัง ก็เรียก.
ตาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต, เช่น สภาวะสมองตาย; เคลื่อนไหวไม่ได้ เช่น มือตาย ตีนตาย; ไม่เดินเพราะเครื่องเสียหรือหยุดเป็นต้น เช่น รถยนต์ตาย นาฬิกาตาย; ยืนแต้มอยู่อย่างเดียว เช่น ลูกเต๋าตายหก; ลักษณะที่ประตูในการเล่นการพนันบางประเภท เช่น โป ถั่ว ไม่ออกเลย หรือนาน ๆ จึงจะออกสักครั้งหนึ่ง; ผิดตามที่กติกากำหนดไว้ในการเล่นกีฬาหรือการละเล่นบางชนิด.	ตาย ๑ ก. สิ้นใจ, สิ้นชีวิต, ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต, เช่น สภาวะสมองตาย; เคลื่อนไหวไม่ได้ เช่น มือตาย ตีนตาย; ไม่เดินเพราะเครื่องเสียหรือหยุดเป็นต้น เช่น รถยนต์ตาย นาฬิกาตาย; ยืนแต้มอยู่อย่างเดียว เช่น ลูกเต๋าตายหก; ลักษณะที่ประตูในการเล่นการพนันบางประเภท เช่น โป ถั่ว ไม่ออกเลย หรือนาน ๆ จึงจะออกสักครั้งหนึ่ง; ผิดตามที่กติกากำหนดไว้ในการเล่นกีฬาหรือการละเล่นบางชนิด.
ตายขาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยืนต้นตายเป็นแถว ๆ (ใช้แก่ต้นไม้) ในความว่า ไม้ตายขาน.	ตายขาน ก. ยืนต้นตายเป็นแถว ๆ (ใช้แก่ต้นไม้) ในความว่า ไม้ตายขาน.
ตายขุย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ออกดอกเป็นเมล็ดแล้วตาย (ใช้แก่ไม้ในจําพวกไผ่).	ตายขุย ก. ออกดอกเป็นเมล็ดแล้วตาย (ใช้แก่ไม้ในจําพวกไผ่).
ตายคาที่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ตายทันทีตรงที่เกิดเหตุ.	ตายคาที่ ก. ตายทันทีตรงที่เกิดเหตุ.
ตายโคม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกไข่ที่ตัวตายในระหว่างฟักว่า ไข่ตายโคม.	ตายโคม น. เรียกไข่ที่ตัวตายในระหว่างฟักว่า ไข่ตายโคม.
ตายใจ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง หลงเชื่ออย่างไม่สงสัย.	ตายใจ ก. หลงเชื่ออย่างไม่สงสัย.
ตายซาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ตายทิ้งร่างแห้งอยู่ (ใช้แก่สัตว์บางอย่าง เช่น คางคก จิ้งจก).	ตายซาก ก. ตายทิ้งร่างแห้งอยู่ (ใช้แก่สัตว์บางอย่าง เช่น คางคก จิ้งจก).
ตายด้าน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง หมดความรู้สึกทางสัมผัส, ไม่มีความรู้สึกเหมือนอย่างที่เคยมี; โดยปริยายหมายความว่า หยุดเจริญก้าวหน้า ติดอยู่แค่นั้น.	ตายด้าน ก. หมดความรู้สึกทางสัมผัส, ไม่มีความรู้สึกเหมือนอย่างที่เคยมี; โดยปริยายหมายความว่า หยุดเจริญก้าวหน้า ติดอยู่แค่นั้น.
ตายดาบหน้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง มุ่งเสี่ยงไปข้างหน้า, เสี่ยงหนีเหตุการณ์ร้ายปัจจุบันไปเผชิญชีวิตข้างหน้า, มีทิฐิมานะที่จะต่อสู้กับเคราะห์กรรมเอาข้างหน้า, เสี่ยงทําไปก่อน แล้วค่อยคิดแก้เหตุการณ์ภายหลัง.	ตายดาบหน้า ก. มุ่งเสี่ยงไปข้างหน้า, เสี่ยงหนีเหตุการณ์ร้ายปัจจุบันไปเผชิญชีวิตข้างหน้า, มีทิฐิมานะที่จะต่อสู้กับเคราะห์กรรมเอาข้างหน้า, เสี่ยงทําไปก่อน แล้วค่อยคิดแก้เหตุการณ์ภายหลัง.
ตายตัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง คงที่อยู่อย่างนั้น เช่น ราคาตายตัว อัตราตายตัว.	ตายตัว ก. คงที่อยู่อย่างนั้น เช่น ราคาตายตัว อัตราตายตัว.
ตายทั้งกลม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตายทั้งหมด, ตายทั้งแม่ทั้งลูก, เรียกหญิงที่ตายพร้อมกับลูกที่อยู่ในท้องว่า หญิงตายทั้งกลม.	ตายทั้งกลม ว. ตายทั้งหมด, ตายทั้งแม่ทั้งลูก, เรียกหญิงที่ตายพร้อมกับลูกที่อยู่ในท้องว่า หญิงตายทั้งกลม.
ตายน้อย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกือบตาย.	ตายน้อย ว. เกือบตาย.
ตายนึ่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-หนู-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เฉาหรือเหี่ยวเพราะถูกแดดหรือไอร้อนอย่างถูกนึ่ง.	ตายนึ่ง ก. เฉาหรือเหี่ยวเพราะถูกแดดหรือไอร้อนอย่างถูกนึ่ง.
ตายประชดป่าช้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง แกล้งทําหรือพูดแดกดันประชดอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเสียหายจากการทําหรือพูดนั้น.	ตายประชดป่าช้า (สำ) ก. แกล้งทําหรือพูดแดกดันประชดอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเสียหายจากการทําหรือพูดนั้น.
ตายเป็นเบือ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ตายมากมายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ.	ตายเป็นเบือ ก. ตายมากมายเกลื่อนกลาดไปเหมือนถูกยาเบื่อ.
ตายฝอย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ฝอ-ฝา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง แห้งตายไปเพราะแล้ง (ใช้แก่ข้าวกล้า).	ตายฝอย ก. แห้งตายไปเพราะแล้ง (ใช้แก่ข้าวกล้า).
ตายฝังยังเลี้ยง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ฝอ-ฝา-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เลี้ยงดูตามบุญตามกรรม.	ตายฝังยังเลี้ยง ก. เลี้ยงดูตามบุญตามกรรม.
ตายพราย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ตายเสียแต่ยังไม่ออกผล (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิดซึ่งกําลังจะมีผล เช่น กล้วย ถั่วแระ), ยืนต้นตาย (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิด เช่น คูน).	ตายพราย ก. ตายเสียแต่ยังไม่ออกผล (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิดซึ่งกําลังจะมีผล เช่น กล้วย ถั่วแระ), ยืนต้นตาย (ใช้แก่ต้นไม้บางชนิด เช่น คูน).
ตายรัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ในที่สุดก็ต้องหวนกลับมาอยู่กับครอบครัวตามเดิม (ใช้แก่สามี) เช่น กลับมาตายรัง.	ตายรัง ว. ในที่สุดก็ต้องหวนกลับมาอยู่กับครอบครัวตามเดิม (ใช้แก่สามี) เช่น กลับมาตายรัง.
ตายราบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีทางสู้, ไม่พ้นมือไปได้.	ตายราบ ว. ไม่มีทางสู้, ไม่พ้นมือไปได้.
ตายเรียบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตายทั้งหมด.	ตายเรียบ (ปาก) ว. ตายทั้งหมด.
ตายลาภ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นลาภแน่ ๆ, หนีไม่พ้น, เช่น นางนี้ดีร้ายตายลาภเรา. ในวงเล็บ มาจาก มณีพิชัยตอนต้น บทละคร พระนิพนธ์ ในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ ชั้น ๒ กรมหลวงภูวเนตรนรินทรฤทธิ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๒.	ตายลาภ (แบบ) ว. เป็นลาภแน่ ๆ, หนีไม่พ้น, เช่น นางนี้ดีร้ายตายลาภเรา. (มณีพิชัย).
ตายห่า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ตายด้วยอหิวาตกโรคหรือกาฬโรค.	ตายห่า ก. ตายด้วยอหิวาตกโรคหรือกาฬโรค.
ตายโหง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตายผิดธรรมดาโดยอาการร้าย เช่น ถูกฆ่าตาย ตกนํ้าตาย.	ตายโหง ก. ตายผิดธรรมดาโดยอาการร้าย เช่น ถูกฆ่าตาย ตกนํ้าตาย.
ตายอดตายอยาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง อดอยากมานาน.	ตายอดตายอยาก ก. อดอยากมานาน.
ตาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําประกอบท้ายประโยคหรือหน้าประโยค หมายความว่า แย่, เต็มที, ยิ่งนัก, เช่น ร้อนจะตาย ตายละทีนี้, คําเปล่งเสียงแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น เช่น อุ๊ยตาย ตายแล้ว.	ตาย ๒ ว. คําประกอบท้ายประโยคหรือหน้าประโยค หมายความว่า แย่, เต็มที, ยิ่งนัก, เช่น ร้อนจะตาย ตายละทีนี้, คําเปล่งเสียงแสดงความตกใจหรือประหลาดใจเป็นต้น เช่น อุ๊ยตาย ตายแล้ว.
ต้าย เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เสาเขื่อน.	ต้าย (โบ) น. เสาเขื่อน.
ตาราไต เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ดอกบัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	ตาราไต น. ดอกบัว. (ช.).
ตาเรือ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต้นไม้ยืนต้น. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ตาเรือ น. ชื่อต้นไม้ยืนต้น. (พจน. ๒๔๙๓).
ตาเรือชัย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์ปุนัพสุ มี ๓ ดวง, ดาวหัวสําเภา ดาวสะเภา ดาวสําเภาทอง ดาวยามเกา หรือ ดาวปุนัพพสู ก็เรียก.	ตาเรือชัย น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์ปุนัพสุ มี ๓ ดวง, ดาวหัวสําเภา ดาวสะเภา ดาวสําเภาทอง ดาวยามเกา หรือ ดาวปุนัพพสู ก็เรียก.
ตาล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[ตาน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปาล์มชนิด Borassus flabellifer L. ในวงศ์ Palmae ใบใหญ่ ดอกแยกเพศ อยู่ต่างต้น ต้นเพศผู้ออกดอกเป็นงวงคล้ายมะพร้าว ไม่มีผล ต้นเพศเมียออกดอกเป็นช่อเดี่ยว ๆ ผลใหญ่กลมโตเป็นทะลาย น้ำหวานที่ออกจากงวงของต้นเพศผู้ เรียกว่า น้ำตาลสด ใช้ทำน้ำตาลได้ ตอนหัวของผลอ่อน เรียกว่า หัวตาล ต้มแกงกินได้ เมื่อเต้ายังอ่อน เรียกว่า ลอนตาล นิยมกินสดหรือกินกับนํ้าเชื่อม เนื้อในตาลอ่อนที่เฉาะออกมาจากเต้า เรียกว่า ตาลเฉาะ จาวที่เกิดจากเมล็ดแก่ที่งอกแล้ว เรียกว่า จาวตาล เชื่อมกินได้, ตาลโตนด ก็เรียก; เรียกขนมที่ทําด้วยแป้งผสมนํ้าคั้นจากลูกตาลสุกว่า ขนมตาล.	ตาล [ตาน] น. ชื่อปาล์มชนิด Borassus flabellifer L. ในวงศ์ Palmae ใบใหญ่ ดอกแยกเพศ อยู่ต่างต้น ต้นเพศผู้ออกดอกเป็นงวงคล้ายมะพร้าว ไม่มีผล ต้นเพศเมียออกดอกเป็นช่อเดี่ยว ๆ ผลใหญ่กลมโตเป็นทะลาย น้ำหวานที่ออกจากงวงของต้นเพศผู้ เรียกว่า น้ำตาลสด ใช้ทำน้ำตาลได้ ตอนหัวของผลอ่อน เรียกว่า หัวตาล ต้มแกงกินได้ เมื่อเต้ายังอ่อน เรียกว่า ลอนตาล นิยมกินสดหรือกินกับนํ้าเชื่อม เนื้อในตาลอ่อนที่เฉาะออกมาจากเต้า เรียกว่า ตาลเฉาะ จาวที่เกิดจากเมล็ดแก่ที่งอกแล้ว เรียกว่า จาวตาล เชื่อมกินได้, ตาลโตนด ก็เรียก; เรียกขนมที่ทําด้วยแป้งผสมนํ้าคั้นจากลูกตาลสุกว่า ขนมตาล.
ตาลปัตร เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ตาละปัด] เป็นคำนาม หมายถึง พัดใบตาล มีด้ามยาว สําหรับพระใช้ในพิธีกรรมเช่นในเวลาให้ศีล ต่อมาอนุโลมเรียกพัดที่ทําด้วยผ้าหรือไหมซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ตาลปัตร ด้วย, ตาลิปัตร ก็ว่า.	ตาลปัตร [ตาละปัด] น. พัดใบตาล มีด้ามยาว สําหรับพระใช้ในพิธีกรรมเช่นในเวลาให้ศีล ต่อมาอนุโลมเรียกพัดที่ทําด้วยผ้าหรือไหมซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ตาลปัตร ด้วย, ตาลิปัตร ก็ว่า.
ตาลปัตรบังเพลิง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	[–เพฺลิง] เป็นคำนาม หมายถึง ตาลปัตรที่มีลักษณะเช่นเดียวกับพัดยศของพระสงฆ์ ใช้ประดับสถานที่ในงานพระเมรุชั้นพระมหากษัตริย์และพระราชวงศ์ชั้นสูง นิยมทําเป็นรูปตุ๊กตาเทวดานั่งคุกเข่าถือตาลปัตรรายรอบบริเวณพระเมรุ, ตาลิปัตรบังเพลิง ก็เรียก. ในวงเล็บ รูปภาพ ตาลปัตรบังเพลิง.	ตาลปัตรบังเพลิง [–เพฺลิง] น. ตาลปัตรที่มีลักษณะเช่นเดียวกับพัดยศของพระสงฆ์ ใช้ประดับสถานที่ในงานพระเมรุชั้นพระมหากษัตริย์และพระราชวงศ์ชั้นสูง นิยมทําเป็นรูปตุ๊กตาเทวดานั่งคุกเข่าถือตาลปัตรรายรอบบริเวณพระเมรุ, ตาลิปัตรบังเพลิง ก็เรียก. (รูปภาพ ตาลปัตรบังเพลิง).
ตาลยอดด้วน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-วอ-แหวน-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่ไม่มีทางเจริญก้าวหน้าต่อไปอีกแล้ว; คนที่ไม่มีบุตรสืบตระกูล.	ตาลยอดด้วน (สำ) น. คนที่ไม่มีทางเจริญก้าวหน้าต่อไปอีกแล้ว; คนที่ไม่มีบุตรสืบตระกูล.
ตาลปัตรฤๅษี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-รอ-รึ-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Opuntia cochenillifera (L.) Miller ในวงศ์ Cactaceae กิ่งแบนอวบ ใบลดขนาดลงเป็นกระจุก ขนค่อนข้างแข็ง เป็นไม้ต่างประเทศ ปลูกเป็นไม้ประดับ. (๒) ชื่อไม้พุ่มชนิด Cycas siamensis Miq. ในวงศ์ Cycadaceae. (๓) ดู กาสัก เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒.	ตาลปัตรฤๅษี น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Opuntia cochenillifera (L.) Miller ในวงศ์ Cactaceae กิ่งแบนอวบ ใบลดขนาดลงเป็นกระจุก ขนค่อนข้างแข็ง เป็นไม้ต่างประเทศ ปลูกเป็นไม้ประดับ. (๒) ชื่อไม้พุ่มชนิด Cycas siamensis Miq. ในวงศ์ Cycadaceae. (๓) ดู กาสัก ๒.
ตาลาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ดู ตะลาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑.	ตาลาน ๑ ดู ตะลาน ๑.
ตาลาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ดู ตะลาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๒.	ตาลาน ๒ ดู ตะลาน ๒.
ตาลิปัตร เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ตาลปัตร. ในวงเล็บ ดูใน ตาล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง.	ตาลิปัตร น. ตาลปัตร. (ดูใน ตาล).
ตาลิปัตรบังเพลิง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ตาลปัตรบังเพลิง. ในวงเล็บ ดูใน ตาล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง.	ตาลิปัตรบังเพลิง น. ตาลปัตรบังเพลิง. (ดูใน ตาล).
ตาลุ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เพดานปาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ตาลุ (แบบ) น. เพดานปาก. (ป., ส.).
ตาลุชะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในไวยากรณ์ เป็นคำนาม หมายถึง อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากเพดานแข็ง ได้แก่พยัญชนะวรรค จ คือ จ ฉ ช ฌ ญ และอักษร ย สระอิ อี รวมทั้ง ศ ในภาษาสันสกฤต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ตาลวฺย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ตาลุชะ (ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากเพดานแข็ง ได้แก่พยัญชนะวรรค จ คือ จ ฉ ช ฌ ญ และอักษร ย สระอิ อี รวมทั้ง ศ ในภาษาสันสกฤต. (ป.; ส. ตาลวฺย).
ตาว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ดาบ, มีดยาว.	ตาว ๑ (โบ) น. ดาบ, มีดยาว.
ตาว ๒, ต๋าว ตาว ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ต๋าว เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปาล์มชนิด Arenga pinnata (Wurmb) Merr. ในวงศ์ Palmae ใบคล้ายใบมะพร้าว ด้านล่างมีนวลขาว จั่นเป็นพวงห้อย ให้นํ้าตาลทํานองมะพร้าว ออกผลเป็นทะลาย เนื้อในเมล็ดอ่อนเรียกว่า ลูกชิด เชื่อมกินได้.	ตาว ๒, ต๋าว น. ชื่อปาล์มชนิด Arenga pinnata (Wurmb) Merr. ในวงศ์ Palmae ใบคล้ายใบมะพร้าว ด้านล่างมีนวลขาว จั่นเป็นพวงห้อย ให้นํ้าตาลทํานองมะพร้าว ออกผลเป็นทะลาย เนื้อในเมล็ดอ่อนเรียกว่า ลูกชิด เชื่อมกินได้.
ตาเสือ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Aphanamixis polystachya (Wall.) R. Parker ในวงศ์ Meliaceae เนื้อไม้สีแดง แข็งและหนัก ใช้ในการก่อสร้าง.	ตาเสือ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Aphanamixis polystachya (Wall.) R. Parker ในวงศ์ Meliaceae เนื้อไม้สีแดง แข็งและหนัก ใช้ในการก่อสร้าง.
ตาหนู เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง มะกลํ่าตาหนู. ในวงเล็บ ดู มะกลํ่า เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา.	ตาหนู ๑ น. มะกลํ่าตาหนู. (ดู มะกลํ่า).
ตาหนู เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๒	ลักษณะของสิ่งของที่อยู่ภายในแพลมออกมาข้างนอกแต่เล็กน้อย.	ตาหนู ๒ ลักษณะของสิ่งของที่อยู่ภายในแพลมออกมาข้างนอกแต่เล็กน้อย.
ตาหลิ่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู	[–หฺลิ่ง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ตลิ่ง.	ตาหลิ่ง [–หฺลิ่ง] (กลอน) น. ตลิ่ง.
ตาหวาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ดูใน ตา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒.	ตาหวาน ๑ ดูใน ตา ๒.
ตาหวาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ดู ตาพอง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๓.	ตาหวาน ๒ ดู ตาพอง ๓.
ตาเหลว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เฉลว เช่น ตาหลิ่งตาเหลวปัก ปิดไว้. ในวงเล็บ มาจาก นิราศนรินทร์ แบบเรียนกวีนิพนธ์.	ตาเหลว (กลอน) น. เฉลว เช่น ตาหลิ่งตาเหลวปัก ปิดไว้. (นิ. นรินทร์).
ตาเหลือก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	ดูใน ตา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒.	ตาเหลือก ๑ ดูใน ตา ๒.
ตาเหลือก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาที่มีตาโตคลุมด้วยเยื่อใส เกล็ดเรียบ หลายชนิด หลายสกุล ที่เป็นปลาทะเลหรือนํ้ากร่อย ได้แก่ทุกชนิดในสกุล Ilisha วงศ์ Clupeidae ลําตัวยาวเรียว แบนข้าง ท้องเป็นสันแหลม เกล็ดที่สันท้องเป็นเหลี่ยมคมเรียงต่อกันคล้ายฟันเลื่อย, อีปุด หรือ ปุด ก็เรียก; ที่เป็นปลานํ้ากร่อยแต่อยู่ได้ในนํ้าจืดได้แก่ ตาเหลือกนํ้าจืด หรือ ข้าวเหนียวบูด (Megalops cyprinoides) ในวงศ์ Megalopidae และ ตาเหลือกยาว (Elops saurus) ในวงศ์ Elopidae, ทั้ง ๒ ชนิดนี้มีรูปร่างคล้ายกัน ปากกว้าง ที่ใต้คางระหว่างกระดูกขากรรไกรล่างมีแผ่นกระดูกแข็ง ๑ ชิ้น สําหรับชนิดแรกตัวป้อมกว่า และมีก้านครีบหลังอันสุดท้ายยื่นยาวเป็นเส้น; ส่วนที่เป็นปลานํ้าจืดได้แก่ ตามิน (Amblyrhynchichthys truncatus). ในวงเล็บ ดู ตามิน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู.	ตาเหลือก ๒ น. ชื่อปลาที่มีตาโตคลุมด้วยเยื่อใส เกล็ดเรียบ หลายชนิด หลายสกุล ที่เป็นปลาทะเลหรือนํ้ากร่อย ได้แก่ทุกชนิดในสกุล Ilisha วงศ์ Clupeidae ลําตัวยาวเรียว แบนข้าง ท้องเป็นสันแหลม เกล็ดที่สันท้องเป็นเหลี่ยมคมเรียงต่อกันคล้ายฟันเลื่อย, อีปุด หรือ ปุด ก็เรียก; ที่เป็นปลานํ้ากร่อยแต่อยู่ได้ในนํ้าจืดได้แก่ ตาเหลือกนํ้าจืด หรือ ข้าวเหนียวบูด (Megalops cyprinoides) ในวงศ์ Megalopidae และ ตาเหลือกยาว (Elops saurus) ในวงศ์ Elopidae, ทั้ง ๒ ชนิดนี้มีรูปร่างคล้ายกัน ปากกว้าง ที่ใต้คางระหว่างกระดูกขากรรไกรล่างมีแผ่นกระดูกแข็ง ๑ ชิ้น สําหรับชนิดแรกตัวป้อมกว่า และมีก้านครีบหลังอันสุดท้ายยื่นยาวเป็นเส้น; ส่วนที่เป็นปลานํ้าจืดได้แก่ ตามิน (Amblyrhynchichthys truncatus). (ดู ตามิน).
ตาฬะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกุญแจ, กลอนประตู, ลูกดาล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ตาฬะ (แบบ) น. ลูกกุญแจ, กลอนประตู, ลูกดาล. (ป., ส.).
ตำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง ทิ่ม, แทง, เช่น หนามตํา; ใช้สากหรือสิ่งอื่นที่คล้ายคลึงเช่นนั้นทิ่มลงไปอย่างแรงเรื่อย ๆ เช่น ตําข้าว ตํานํ้าพริก.	ตำ ก. ทิ่ม, แทง, เช่น หนามตํา; ใช้สากหรือสิ่งอื่นที่คล้ายคลึงเช่นนั้นทิ่มลงไปอย่างแรงเรื่อย ๆ เช่น ตําข้าว ตํานํ้าพริก.
ตำข้าวสารกรอกหม้อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง หาเพียงแค่พอกินไปมื้อหนึ่ง ๆ, ทําพอให้เสร็จไปชั่วครั้งหนึ่ง ๆ.	ตำข้าวสารกรอกหม้อ (สำ) ก. หาเพียงแค่พอกินไปมื้อหนึ่ง ๆ, ทําพอให้เสร็จไปชั่วครั้งหนึ่ง ๆ.
ตำตา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปรากฏชัดแก่ตา, ตําหูตําตา ก็ว่า.	ตำตา ว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตําหูตําตา ก็ว่า.
ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน หมายถึง ลงทุนไปโดยได้ผลประโยชน์ไม่คุ้มทุน, ใช้จ่ายทรัพย์ในทางที่ไม่เกิดประโยชน์, เสียทรัพย์ไปโดยไม่ได้ประโยชน์อะไร.	ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ (สำ) ลงทุนไปโดยได้ผลประโยชน์ไม่คุ้มทุน, ใช้จ่ายทรัพย์ในทางที่ไม่เกิดประโยชน์, เสียทรัพย์ไปโดยไม่ได้ประโยชน์อะไร.
ตำส้ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-ไม้-โท-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาเฉพาะถิ่น เป็นคำนาม หมายถึง ส้มตํา.	ตำส้ม (ถิ่น) น. ส้มตํา.
ตำหูตำตา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.	ตำหูตำตา ว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.
ต่ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงข้ามกับสูง, มีระดับด้อยหรือน้อยกว่าปรกติ เช่น ความดันโลหิตตํ่า.	ต่ำ ๑ ว. ตรงข้ามกับสูง, มีระดับด้อยหรือน้อยกว่าปรกติ เช่น ความดันโลหิตตํ่า.
ต่ำใจ เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อยใจ, เสียใจ, ใช้คู่กับ น้อยเนื้อ เป็น น้อยเนื้อตํ่าใจ.	ต่ำใจ ก. น้อยใจ, เสียใจ, ใช้คู่กับ น้อยเนื้อ เป็น น้อยเนื้อตํ่าใจ.
ต่ำช้า เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลวทราม.	ต่ำช้า ว. เลวทราม.
ต่ำตน เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ถ่อมตน.	ต่ำตน (โบ) ก. ถ่อมตน.
ต่ำต้อย เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีฐานะความเป็นอยู่หรือตําแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน.	ต่ำต้อย ว. มีฐานะความเป็นอยู่หรือตําแหน่งหน้าที่ด้อยกว่ากันมากจนเทียบกันไม่ได้, มีฐานะไม่เท่าเทียมเพื่อน.
ต่ำสุด เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น้อยที่สุด เช่น ตัวเลขต่ำสุด คะแนนนิยมต่ำสุด.	ต่ำสุด ว. น้อยที่สุด เช่น ตัวเลขต่ำสุด คะแนนนิยมต่ำสุด.
ต่ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง ทอ เช่น ต่ำหูก.	ต่ำ ๒ (ถิ่น–อีสาน) ก. ทอ เช่น ต่ำหูก.
ตำนาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องแสดงกิจการอันมีมาแล้วแต่ปางหลัง, เรื่องราวนมนานที่เล่ากันสืบ ๆ มา, เช่น ตํานานพุทธเจดีย์สยาม; เรียกพระปริตรบทหนึ่ง ๆ ว่า ตํานาน ในคําว่า เจ็ดตํานาน สิบสองตํานาน.	ตำนาน น. เรื่องแสดงกิจการอันมีมาแล้วแต่ปางหลัง, เรื่องราวนมนานที่เล่ากันสืบ ๆ มา, เช่น ตํานานพุทธเจดีย์สยาม; เรียกพระปริตรบทหนึ่ง ๆ ว่า ตํานาน ในคําว่า เจ็ดตํานาน สิบสองตํานาน.
ตำเนิน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ห่ามจวนสุก เช่น กล้วยตําเนิน, แก่ยังไม่จัด เช่น แตงโมตําเนิน ทุเรียนตําเนิน, ดําเนิน ก็ว่า.	ตำเนิน ๑ ว. ห่ามจวนสุก เช่น กล้วยตําเนิน, แก่ยังไม่จัด เช่น แตงโมตําเนิน ทุเรียนตําเนิน, ดําเนิน ก็ว่า.
ตำเนิน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ดําเนิน.	ตำเนิน ๒ (กลอน) ก. ดําเนิน.
ตำเนียน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ดําเนียน, ติเตียน.	ตำเนียน (กลอน) ก. ดําเนียน, ติเตียน.
ตำบล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตําบล มีกํานันเป็นหัวหน้าปกครอง.	ตำบล (กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตําบล มีกํานันเป็นหัวหน้าปกครอง.
ตำแบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาแห้งชนิดหนึ่งที่ไม่เป็นริ้ว, จําแบ ก็ว่า.	ตำแบ น. ชื่อปลาแห้งชนิดหนึ่งที่ไม่เป็นริ้ว, จําแบ ก็ว่า.
ต้ำปุก เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงของหนัก ๆ ทึบ ๆ ตกลงจากที่สูง.	ต้ำปุก ว. เสียงของหนัก ๆ ทึบ ๆ ตกลงจากที่สูง.
ต้ำผาง เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังของวัตถุแบน ๆ ที่ตกลงหรือกระทบกัน.	ต้ำผาง ว. เสียงดังของวัตถุแบน ๆ ที่ตกลงหรือกระทบกัน.
ต้ำพรวด เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	[–พฺรวด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงของตกลงไปในที่รกหรือในที่เหลว ๆ.	ต้ำพรวด [–พฺรวด] ว. เสียงของตกลงไปในที่รกหรือในที่เหลว ๆ.
ตำแย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Laportea interrupta Chew ในวงศ์ Urticaceae มีขนตามลําต้นและใบ ถูกเข้าจะคันและเป็นผื่นตามผิวหนัง, ตําแยตัวเมีย หรือ กะลังตังไก่ ก็เรียก.	ตำแย ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Laportea interrupta Chew ในวงศ์ Urticaceae มีขนตามลําต้นและใบ ถูกเข้าจะคันและเป็นผื่นตามผิวหนัง, ตําแยตัวเมีย หรือ กะลังตังไก่ ก็เรียก.
ตำแย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกหญิงผู้ทําคลอดตามแผนโบราณว่า หมอตําแย. (มาจาก มหาเถรตําแย ผู้ทําตําราว่าด้วยวิชานี้).	ตำแย ๒ ว. เรียกหญิงผู้ทําคลอดตามแผนโบราณว่า หมอตําแย. (มาจาก มหาเถรตําแย ผู้ทําตําราว่าด้วยวิชานี้).
ตำแยตัวผู้, ตำแยแมว ตำแยตัวผู้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ตำแยแมว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Acalypha indica L. ในวงศ์ Euphorbiaceae ลักษณะคล้ายตําแยแต่ไม่มีขน ถูกเข้าไม่คัน ใช้ทํายาได้, อเนกคุณ ก็เรียก.	ตำแยตัวผู้, ตำแยแมว น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Acalypha indica L. ในวงศ์ Euphorbiaceae ลักษณะคล้ายตําแยแต่ไม่มีขน ถูกเข้าไม่คัน ใช้ทํายาได้, อเนกคุณ ก็เรียก.
ตำแยตัวเมีย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	ดู ตำแย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑.	ตำแยตัวเมีย ดู ตำแย ๑.
ตำรวจ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-จอ-จาน	[–หฺรวด] เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าหน้าที่ของรัฐ มีหน้าที่ตรวจตรารักษาความสงบ จับกุม และปราบปรามผู้กระทําผิดกฎหมาย เรียกชื่อตามหน้าที่ที่รับผิดชอบ เช่น ตํารวจสันติบาล ตํารวจกองปราบ ตํารวจดับเพลิง ตํารวจนํ้า ตํารวจรถไฟ ตํารวจป่าไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฎํรวต เขียนว่า ดอ-ชะ-ดา-นิก-คะ-หิด-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ตอ-เต่า ตมฺรวต เขียนว่า ตอ-เต่า-มอ-ม้า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ตอ-เต่า .	ตำรวจ [–หฺรวด] น. เจ้าหน้าที่ของรัฐ มีหน้าที่ตรวจตรารักษาความสงบ จับกุม และปราบปรามผู้กระทําผิดกฎหมาย เรียกชื่อตามหน้าที่ที่รับผิดชอบ เช่น ตํารวจสันติบาล ตํารวจกองปราบ ตํารวจดับเพลิง ตํารวจนํ้า ตํารวจรถไฟ ตํารวจป่าไม้. (ข. ฎํรวต, ตมฺรวต).
ตำรวจนครบาล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-จอ-จาน-นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ตํารวจผู้มีหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อยในเขตกรุงเทพมหานคร.	ตำรวจนครบาล น. ตํารวจผู้มีหน้าที่รักษาความสงบเรียบร้อยในเขตกรุงเทพมหานคร.
ตำรวจภูธร เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-จอ-จาน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-ทอ-ทง-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ตํารวจผู้มีหน้าที่ระวังและระงับเหตุการณ์ทางอาญาภายนอกกรุงเทพมหานคร.	ตำรวจภูธร น. ตํารวจผู้มีหน้าที่ระวังและระงับเหตุการณ์ทางอาญาภายนอกกรุงเทพมหานคร.
ตำรวจวัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-จอ-จาน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ข้าราชการในพระองค์ มีหน้าที่ตรวจตรารักษาพระราชวัง และดูแลไม่ให้มีการละเมิดระเบียบประเพณีวังเป็นต้น.	ตำรวจวัง น. ข้าราชการในพระองค์ มีหน้าที่ตรวจตรารักษาพระราชวัง และดูแลไม่ให้มีการละเมิดระเบียบประเพณีวังเป็นต้น.
ตำรวจหลวง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-วอ-แหวน-จอ-จาน-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ข้าราชการในพระองค์ มีหน้าที่พิทักษ์รักษาองค์พระมหากษัตริย์และพระราชินีในงานพระราชพิธี.	ตำรวจหลวง น. ข้าราชการในพระองค์ มีหน้าที่พิทักษ์รักษาองค์พระมหากษัตริย์และพระราชินีในงานพระราชพิธี.
ตำรับ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	[–หฺรับ] เป็นคำนาม หมายถึง ตําราที่กําหนดไว้เป็นเฉพาะแต่ละเรื่องละราย เช่น ตํารับหอสมุดแห่งชาติ; ใบสั่งยา (ใช้เฉพาะแพทยศาสตร์). ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฎํราบ่ เขียนว่า ดอ-ชะ-ดา-นิก-คะ-หิด-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก ตมฺราบ่ เขียนว่า ตอ-เต่า-มอ-ม้า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก .	ตำรับ [–หฺรับ] น. ตําราที่กําหนดไว้เป็นเฉพาะแต่ละเรื่องละราย เช่น ตํารับหอสมุดแห่งชาติ; ใบสั่งยา (ใช้เฉพาะแพทยศาสตร์). (ข. ฎํราบ่, ตมฺราบ่).
ตำรา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง แบบแผนที่ว่าด้วยหลักวิชาต่าง ๆ, ตํารับตํารา ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฎํรา เขียนว่า ดอ-ชะ-ดา-นิก-คะ-หิด-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ตมฺรา เขียนว่า ตอ-เต่า-มอ-ม้า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา .	ตำรา น. แบบแผนที่ว่าด้วยหลักวิชาต่าง ๆ, ตํารับตํารา ก็ว่า. (ข. ฎํรา, ตมฺรา).
ตำรุ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	[–หฺรุ] เป็นคำนาม หมายถึง ตรุ.	ตำรุ [–หฺรุ] น. ตรุ.
ตำลึง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Coccinia grandis (L.) J. Voigt ในวงศ์ Cucurbitaceae มีมือเกาะ ใช้ใบและยอดเป็นผัก.	ตำลึง ๑ น. ชื่อไม้เถาชนิด Coccinia grandis (L.) J. Voigt ในวงศ์ Cucurbitaceae มีมือเกาะ ใช้ใบและยอดเป็นผัก.
ตำลึง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๔ บาท เท่ากับ ๑ ตําลึง, เขียนตามวิธีโบราณดังนี้ (อักขระพิเศษ) หมายความว่า ๔ ตําลึง; ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณี สําหรับกําหนดนํ้าหนักเท่ากับเงินหนัก ๔ บาท หรือ ๖๐ กรัม. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฎํฬึง เขียนว่า ดอ-ชะ-ดา-นิก-คะ-หิด-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ตมฺลึง เขียนว่า ตอ-เต่า-มอ-ม้า-พิน-ทุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู .	ตำลึง ๒ น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๔ บาท เท่ากับ ๑ ตําลึง, เขียนตามวิธีโบราณดังนี้ (อักขระพิเศษ) หมายความว่า ๔ ตําลึง; ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณี สําหรับกําหนดนํ้าหนักเท่ากับเงินหนัก ๔ บาท หรือ ๖๐ กรัม. (ข. ฎํฬึง, ตมฺลึง).
ตำเสา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	ดู กันเกรา เขียนว่า กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา.	ตำเสา ดู กันเกรา.
ตำหนัก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรือนของเจ้านาย, กุฏิของสมเด็จพระสังฆราช. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฎํณาก่ เขียนว่า ดอ-ชะ-ดา-นิก-คะ-หิด-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ไม้-เอก.	ตำหนัก น. เรือนของเจ้านาย, กุฏิของสมเด็จพระสังฆราช. (ข. ฎํณาก่).
ตำหนักน้ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ตําหนักที่ปลูกในนํ้า.	ตำหนักน้ำ น. ตําหนักที่ปลูกในนํ้า.
ตำหนักแพ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง ตําหนักที่ตั้งอยู่บนแพ.	ตำหนักแพ น. ตําหนักที่ตั้งอยู่บนแพ.
ตำหนิ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง รอยแผลเป็นหรือไฝปานเป็นต้นที่เป็นเครื่องหมายให้สังเกตเห็นได้, รอยเสียที่ผลไม้หรือสิ่งของ. เป็นคำกริยา หมายถึง ติเตียน.	ตำหนิ น. รอยแผลเป็นหรือไฝปานเป็นต้นที่เป็นเครื่องหมายให้สังเกตเห็นได้, รอยเสียที่ผลไม้หรือสิ่งของ. ก. ติเตียน.
ตำหระ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง แถบ, ซีก, แปลง, (ใช้แก่ที่ดินหรือร่างกาย).	ตำหระ (โบ) น. แถบ, ซีก, แปลง, (ใช้แก่ที่ดินหรือร่างกาย).
ตำแหน่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-เอก-งอ-งู	[–แหฺน่ง] เป็นคำนาม หมายถึง ที่อยู่ เช่น ตําแหน่งของดวงดาว; แห่งที่; หน้าที่การงาน; ฐานะ เช่น ตําแหน่งผู้จัดการ; ลักษณนามเรียกจํานวนตัวเลขหลังจุดทศนิยม ยกเว้นเลขศูนย์ที่ไม่มีตัวเลขอื่นตามหลัง เช่น ๕.๐๔ เรียกว่า ทศนิยม ๒ ตําแหน่ง ๖.๑๐๘ เรียกว่า ทศนิยม ๓ ตําแหน่ง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ หมายถึง สิ่งที่บ่งระบุระดับความถูกต้องในการแสดงค่าของจํานวนจริงในรูปของทศนิยม เช่น ทศนิยม ๓ ตําแหน่ง หมายถึง ระดับความถูกต้องชนิดที่มีความคลาดเคลื่อนไม่เกิน ๑ ใน ๑,๐๐๐.	ตำแหน่ง [–แหฺน่ง] น. ที่อยู่ เช่น ตําแหน่งของดวงดาว; แห่งที่; หน้าที่การงาน; ฐานะ เช่น ตําแหน่งผู้จัดการ; ลักษณนามเรียกจํานวนตัวเลขหลังจุดทศนิยม ยกเว้นเลขศูนย์ที่ไม่มีตัวเลขอื่นตามหลัง เช่น ๕.๐๔ เรียกว่า ทศนิยม ๒ ตําแหน่ง ๖.๑๐๘ เรียกว่า ทศนิยม ๓ ตําแหน่ง; (คณิต) สิ่งที่บ่งระบุระดับความถูกต้องในการแสดงค่าของจํานวนจริงในรูปของทศนิยม เช่น ทศนิยม ๓ ตําแหน่ง หมายถึง ระดับความถูกต้องชนิดที่มีความคลาดเคลื่อนไม่เกิน ๑ ใน ๑,๐๐๐.
ตำแหน่งที่ตั้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-เอก-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง พิกัดหรือจํานวนจริงชุดหนึ่ง ซึ่งแสดงระยะที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ห่างจากแกนอ้างอิงที่กําหนดไว้แล้ว, ตําแหน่งที่ ก็เรียก.	ตำแหน่งที่ตั้ง (คณิต) น. พิกัดหรือจํานวนจริงชุดหนึ่ง ซึ่งแสดงระยะที่สิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ห่างจากแกนอ้างอิงที่กําหนดไว้แล้ว, ตําแหน่งที่ ก็เรียก.
ติ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง ชี้ข้อบกพร่อง.	ติ ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
ติเตียน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกโทษขึ้นพูด, กล่าวร้าย.	ติเตียน ก. ยกโทษขึ้นพูด, กล่าวร้าย.
ติเรือทั้งโกลน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ตําหนิสิ่งที่ยังทําไม่เสร็จหรือที่ยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร, ติพล่อย ๆ ไปเสียก่อนที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร.	ติเรือทั้งโกลน (สำ) ก. ตําหนิสิ่งที่ยังทําไม่เสร็จหรือที่ยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร, ติพล่อย ๆ ไปเสียก่อนที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร.
ติก–, ติกะ ติก– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ติกะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ติกะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติก–, ติกะ [ติกะ–] (แบบ) น. หมวด ๓ คือ ที่รวมวัตถุหรือธรรมะอย่างละ ๓. (ป.).
ติกาหรัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	[–หฺรัง] เป็นคำนาม หมายถึง เรือนแก้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	ติกาหรัง [–หฺรัง] น. เรือนแก้ว. (ช.).
ติง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ทักไว้, ท้วงไว้.	ติง ๑ ก. ทักไว้, ท้วงไว้.
ติงทุเลา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ขัดข้อง, แย้งขอให้ระงับไว้ก่อน.	ติงทุเลา (โบ) ก. ขัดข้อง, แย้งขอให้ระงับไว้ก่อน.
ติง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง ขยับเขยื้อน, ไหว.	ติง ๒ (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) ก. ขยับเขยื้อน, ไหว.
ติ่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.	ติ่ง ๑ น. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.
ติ่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ดู ตุ่น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑.	ติ่ง ๒ ดู ตุ่น ๑.
ติ๋ง, ติ๋ง ๆ ติ๋ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู ติ๋ง ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.	ติ๋ง, ติ๋ง ๆ ว. เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.
ติ่งตั่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Getonia floribunda (Roxb.) Lam. ในวงศ์ Combretaceae ดอกสีเขียวอมขาว ออกดอกเวลาผลัดใบ.	ติ่งตั่ง น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Getonia floribunda (Roxb.) Lam. ในวงศ์ Combretaceae ดอกสีเขียวอมขาว ออกดอกเวลาผลัดใบ.
ติ๋งต่าง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ต่างว่า, สมมุติว่า, ตีต่าง ตี๊ต่าง หรือ ตี๋ต่าง ก็ว่า.	ติ๋งต่าง ก. ต่างว่า, สมมุติว่า, ตีต่าง ตี๊ต่าง หรือ ตี๋ต่าง ก็ว่า.
ติงส–, ติงสติ ติงส– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ ติงสติ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ติงสะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สามสิบ, โดยมากใช้ว่า ดึงส์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ติํส เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-??60??-เอส-ยู-พี-??62??-นิค-คะ-หิด-??60??-??47??-เอส-ยู-พี-??62??-สอ-เสือ ติํสติ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-??60??-เอส-ยู-พี-??62??-นิค-คะ-หิด-??60??-??47??-เอส-ยู-พี-??62??-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ .	ติงส–, ติงสติ [ติงสะ–] (แบบ) ว. สามสิบ, โดยมากใช้ว่า ดึงส์. (ป. ติํส, ติํสติ).
ติงสติม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	[ติงสะติมะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ ๓๐ เช่น ติงสติมสุรทิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติงสติม– [ติงสะติมะ–] (แบบ) ว. ที่ ๓๐ เช่น ติงสติมสุรทิน. (ป.).
ติ่งหาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู หิ่งหาย เขียนว่า หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก.	ติ่งหาย ดู หิ่งหาย.
ติณ, ติณ– ติณ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน ติณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน	[ติน, ตินะ–, ตินนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง หญ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติณ, ติณ– [ติน, ตินะ–, ตินนะ–] น. หญ้า. (ป.).
ติณชาติ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง หญ้า, พืชจําพวกหญ้า.	ติณชาติ น. หญ้า, พืชจําพวกหญ้า.
ติด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ข้องอยู่ เช่น ติดอยู่ในโลก ติดอยู่ในกิเลส; ประดับ เช่น ติดเหรียญ ติดตรา เอาดอกไม้ติดผม; แนบอยู่ เช่น เนื้อติดมัน เนื้อติดกระดูก; ทําให้เกิดขัดอยู่หรือข้องอยู่จนไม่อาจให้เคลื่อนไปได้ เช่น ติดขบวนแห่ ติดไฟแดง ติดฝน; ชอบอย่างขาดไม่ได้ เช่น ติดบุหรี่ ติดฝิ่น; อาศัยไปด้วยหรือมาด้วย เช่น ติดรถไปด้วย; ผนึก เช่น ติดแสตมป์ ติดประกาศ ติดกาว; จุด เช่น ติดไฟ ติดตะเกียง ติดเตาฟู่; ต่อเนื่องอย่างใกล้ชิด เช่น ห้องติดกัน; ได้รับเชื้อโรค เช่น ติดหิด; คงอยู่หรือทําให้คงอยู่ เช่น สีติดเสื้อ เสื้อติดสี; ไม่ร่วง, ไม่หลุด, (ใช้แก่ผลไม้) เช่น มะม่วงปีนี้ติดมาก; อยู่ในที่คุมขัง เช่น ติดคุก ติดตะราง; กักบริเวณ เช่น ติดสนม; คล้าย, ใกล้ข้าง, เช่น หน้าตาติดไปทางพ่อ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง มีหนี้สินติดค้างกันอยู่ เช่น ติดเงิน.	ติด ๑ ก. อาการที่ข้องอยู่ เช่น ติดอยู่ในโลก ติดอยู่ในกิเลส; ประดับ เช่น ติดเหรียญ ติดตรา เอาดอกไม้ติดผม; แนบอยู่ เช่น เนื้อติดมัน เนื้อติดกระดูก; ทําให้เกิดขัดอยู่หรือข้องอยู่จนไม่อาจให้เคลื่อนไปได้ เช่น ติดขบวนแห่ ติดไฟแดง ติดฝน; ชอบอย่างขาดไม่ได้ เช่น ติดบุหรี่ ติดฝิ่น; อาศัยไปด้วยหรือมาด้วย เช่น ติดรถไปด้วย; ผนึก เช่น ติดแสตมป์ ติดประกาศ ติดกาว; จุด เช่น ติดไฟ ติดตะเกียง ติดเตาฟู่; ต่อเนื่องอย่างใกล้ชิด เช่น ห้องติดกัน; ได้รับเชื้อโรค เช่น ติดหิด; คงอยู่หรือทําให้คงอยู่ เช่น สีติดเสื้อ เสื้อติดสี; ไม่ร่วง, ไม่หลุด, (ใช้แก่ผลไม้) เช่น มะม่วงปีนี้ติดมาก; อยู่ในที่คุมขัง เช่น ติดคุก ติดตะราง; กักบริเวณ เช่น ติดสนม; คล้าย, ใกล้ข้าง, เช่น หน้าตาติดไปทางพ่อ; (ปาก) มีหนี้สินติดค้างกันอยู่ เช่น ติดเงิน.
ติดกระดุม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เย็บลูกกระดุมติดกับเสื้อผ้า, กลัดลูกกระดุม.	ติดกระดุม ก. เย็บลูกกระดุมติดกับเสื้อผ้า, กลัดลูกกระดุม.
ติดกัณฑ์เทศน์ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาเงินติดเทียนบูชากัณฑ์เทศน์, เอาเงินหรือสิ่งของบูชาธรรมเนื่องในการเทศน์.	ติดกัณฑ์เทศน์ ก. เอาเงินติดเทียนบูชากัณฑ์เทศน์, เอาเงินหรือสิ่งของบูชาธรรมเนื่องในการเทศน์.
ติดเก้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการสมจรของสุนัขซึ่งกําลังติดกัน, ติดเต้ง หรือ ติดเป้ง ก็ว่า.	ติดเก้ง ก. อาการสมจรของสุนัขซึ่งกําลังติดกัน, ติดเต้ง หรือ ติดเป้ง ก็ว่า.
ติดขัด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ขัดข้อง.	ติดขัด ก. ขัดข้อง.
ติดเครื่อง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เครื่องจักรกลติดหรือเดิน.	ติดเครื่อง ก. ทําให้เครื่องจักรกลติดหรือเดิน.
ติดจะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อนข้าง, ใกล้ข้าง, เช่น เห็นรอยขาดอยู่นิดติดจะเก่า. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔.	ติดจะ ว. ค่อนข้าง, ใกล้ข้าง, เช่น เห็นรอยขาดอยู่นิดติดจะเก่า. (อิเหนา).
ติดจักรยาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ขี่จักรยานแล้วบังคับให้อยู่กับที่.	ติดจักรยาน ก. ขี่จักรยานแล้วบังคับให้อยู่กับที่.
ติดใจ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ชอบ, ฝังอยู่ในใจ; ข้องใจ.	ติดใจ ก. ชอบ, ฝังอยู่ในใจ; ข้องใจ.
ติดเชื้อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง รับเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกาย และเชื้อนั้นเจริญในร่างกาย มักแสดงอาการเจ็บป่วย เช่น เขาติดเชื้อมาจากผู้อื่น; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง รับเอานิสัยหรือพฤติกรรมบางอย่างของคนที่อยู่รอบข้างเป็นต้นมาใช้หรือเป็นแบบอย่าง เช่น เขาติดเชื้อพูดคำหยาบมาจากเพื่อน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของโรคที่รับเชื้อมาจากผู้อื่นหรือสิ่งอื่น, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคติดเชื้อ.	ติดเชื้อ ก. รับเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกาย และเชื้อนั้นเจริญในร่างกาย มักแสดงอาการเจ็บป่วย เช่น เขาติดเชื้อมาจากผู้อื่น; (ปาก) รับเอานิสัยหรือพฤติกรรมบางอย่างของคนที่อยู่รอบข้างเป็นต้นมาใช้หรือเป็นแบบอย่าง เช่น เขาติดเชื้อพูดคำหยาบมาจากเพื่อน. ว. ลักษณะของโรคที่รับเชื้อมาจากผู้อื่นหรือสิ่งอื่น, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคติดเชื้อ.
ติดตลก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาตัวตลกมาเล่นแทรกเพื่อให้ตัวละครหรือคนร้องพัก, มักพูดใช้สํานวนโวหารหรือแสดงท่าทางชวนให้คนหัวเราะขบขัน.	ติดตลก ก. เอาตัวตลกมาเล่นแทรกเพื่อให้ตัวละครหรือคนร้องพัก, มักพูดใช้สํานวนโวหารหรือแสดงท่าทางชวนให้คนหัวเราะขบขัน.
ติดตลาด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง จัดให้มีตลาดขึ้น; เป็นที่นิยมกันทั่วไป เช่น สินค้าติดตลาด.	ติดตลาด ก. จัดให้มีตลาดขึ้น; เป็นที่นิยมกันทั่วไป เช่น สินค้าติดตลาด.
ติดต่อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปมาหาสู่กัน, พูดจาเพื่อทําความตกลง, สื่อสาร. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของโรคติดเชื้อเมื่อเป็นแก่ผู้หนึ่งแล้วสามารถแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นได้, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคติดต่อ เช่น วัณโรคเป็นโรคติดต่อชนิดหนึ่ง.	ติดต่อ ก. ไปมาหาสู่กัน, พูดจาเพื่อทําความตกลง, สื่อสาร. ว. ลักษณะของโรคติดเชื้อเมื่อเป็นแก่ผู้หนึ่งแล้วสามารถแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นได้, เรียกโรคที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า โรคติดต่อ เช่น วัณโรคเป็นโรคติดต่อชนิดหนึ่ง.
ติดต้อยห้อยตาม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เดินตามไปติด ๆ เช่น อุตส่าห์สู้ติดต้อยห้อยตาม. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์.	ติดต้อยห้อยตาม (สำ) ก. เดินตามไปติด ๆ เช่น อุตส่าห์สู้ติดต้อยห้อยตาม. (สังข์ทอง).
ติดตะกร้อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง บังคับตะกร้อให้ติดอยู่บนเข่าหรือแขนเป็นต้น.	ติดตะกร้อ ก. บังคับตะกร้อให้ติดอยู่บนเข่าหรือแขนเป็นต้น.
ติดตั้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ประกอบเครื่องยนต์กลไกเป็นต้นเข้าด้วยกันเพื่อให้ใช้การได้ เช่น ติดตั้งเครื่องทำน้ำร้อน, นำเครื่องยนต์กลไกเป็นต้นมาตั้งไว้เพื่อทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ติดตั้งเครื่องยนต์ในโรงงาน.	ติดตั้ง ก. ประกอบเครื่องยนต์กลไกเป็นต้นเข้าด้วยกันเพื่อให้ใช้การได้ เช่น ติดตั้งเครื่องทำน้ำร้อน, นำเครื่องยนต์กลไกเป็นต้นมาตั้งไว้เพื่อทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ติดตั้งเครื่องยนต์ในโรงงาน.
ติดตัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง มีอยู่กับตัว เช่น มีเงินติดตัว มีอาวุธติดตัว.	ติดตัว ก. มีอยู่กับตัว เช่น มีเงินติดตัว มีอาวุธติดตัว.
ติดตา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง ด้วยการแซะตาของต้นที่ต้องการขยายพันธุ์ไปติดที่ต้นหรือกิ่งของอีกต้นหนึ่งที่เป็นชนิดเดียวกัน โดยกรีดเปลือกตรงที่ต้องการจะนำตาไปติดให้เผยออก สอดตาให้แนบกับเนื้อไม้ ใช้แถบพลาสติกพันให้แน่นเว้นเฉพาะส่วนที่เป็นตา. เป็นคำกริยา หมายถึง ยังรู้สึกนึกเห็นภาพอยู่ไม่รู้เลือน; ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเช่นนั้น.	ติดตา น. วิธีขยายพันธุ์ต้นไม้แบบหนึ่ง ด้วยการแซะตาของต้นที่ต้องการขยายพันธุ์ไปติดที่ต้นหรือกิ่งของอีกต้นหนึ่งที่เป็นชนิดเดียวกัน โดยกรีดเปลือกตรงที่ต้องการจะนำตาไปติดให้เผยออก สอดตาให้แนบกับเนื้อไม้ ใช้แถบพลาสติกพันให้แน่นเว้นเฉพาะส่วนที่เป็นตา. ก. ยังรู้สึกนึกเห็นภาพอยู่ไม่รู้เลือน; ขยายพันธุ์ด้วยวิธีการเช่นนั้น.
ติดตาม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ไปด้วย, มาด้วย; แสวงหาเพิ่มเติม, สดับตรับฟังความเคลื่อนไหวไปเรื่อย ๆ, เช่น ติดตามข่าว; ตามหา เช่น ตํารวจติดตามผู้ร้าย.	ติดตาม ก. ไปด้วย, มาด้วย; แสวงหาเพิ่มเติม, สดับตรับฟังความเคลื่อนไหวไปเรื่อย ๆ, เช่น ติดตามข่าว; ตามหา เช่น ตํารวจติดตามผู้ร้าย.
ติดตื้น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดอยู่ในที่ที่มีนํ้าตื้น ไม่พอที่เรือจะไปได้.	ติดตื้น ก. ติดอยู่ในที่ที่มีนํ้าตื้น ไม่พอที่เรือจะไปได้.
ติดเต้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดเก้ง.	ติดเต้ง ก. ติดเก้ง.
ติดบวก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-บอ-ไบ-ไม้-วอ-แหวน-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิ่มจํานวน (ใช้เฉพาะการบัญชี).	ติดบวก ก. เพิ่มจํานวน (ใช้เฉพาะการบัญชี).
ติดบ่อน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งบ่อนการพนัน.	ติดบ่อน ก. ตั้งบ่อนการพนัน.
ติดปาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้คําใดคําหนึ่งบ่อย ๆ จนเป็นนิสัย.	ติดปาก ก. ใช้คําใดคําหนึ่งบ่อย ๆ จนเป็นนิสัย.
ติดเป้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดเก้ง.	ติดเป้ง ก. ติดเก้ง.
ติดพัน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เกี่ยวข้อง, เกี่ยวเนื่องกัน, เช่น การรบติดพัน; รักใคร่ชอบพอ เช่น ติดพันผู้หญิง.	ติดพัน ก. เกี่ยวข้อง, เกี่ยวเนื่องกัน, เช่น การรบติดพัน; รักใคร่ชอบพอ เช่น ติดพันผู้หญิง.
ติดไฟ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำกริยา หมายถึง ก่อไฟ, ประดับไฟ.	ติดไฟ ก. ก่อไฟ, ประดับไฟ.
ติดมือ, ติดไม้ติดมือ ติดมือ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ติดไม้ติดมือ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ถือหรือนําไปด้วย.	ติดมือ, ติดไม้ติดมือ ก. ถือหรือนําไปด้วย.
ติดร่างแห เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ	เป็นคำกริยา หมายถึง พลอยติดไปด้วย (มักใช้ในทางไม่ดี), ติดหลังแห ก็ว่า.	ติดร่างแห ก. พลอยติดไปด้วย (มักใช้ในทางไม่ดี), ติดหลังแห ก็ว่า.
ติดลบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง มีรายจ่ายเกินรายได้; ขาดจํานวน (ใช้แก่เลขและการบัญชี).	ติดลบ (ปาก) ก. มีรายจ่ายเกินรายได้; ขาดจํานวน (ใช้แก่เลขและการบัญชี).
ติดลม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ว่าวขึ้นไปสูงได้ลมพยุงให้ทรงตัวอยู่; โดยปริยายหมายความว่า พูดมากเรื่อยไปไม่รู้จักจบ.	ติดลม ก. อาการที่ว่าวขึ้นไปสูงได้ลมพยุงให้ทรงตัวอยู่; โดยปริยายหมายความว่า พูดมากเรื่อยไปไม่รู้จักจบ.
ติดศัพท์ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดใช้ศัพท์ยากหลาย ๆ คํา, พูดใช้ศัพท์คําใดคําหนึ่งบ่อย ๆ; แปลศัพท์ไม่ออก.	ติดศัพท์ ก. พูดใช้ศัพท์ยากหลาย ๆ คํา, พูดใช้ศัพท์คําใดคําหนึ่งบ่อย ๆ; แปลศัพท์ไม่ออก.
ติดสนม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-นอ-หนู-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ถูกกักบริเวณในเขตพระราชฐานโดยอยู่ในความดูแลของพวกสนม ใช้แก่ผู้มีฐานันดรศักดิ์แห่งราชวงศ์ หรือข้าทูลละอองธุลีพระบาทชั้นผู้ใหญ่.	ติดสนม (โบ) ก. ถูกกักบริเวณในเขตพระราชฐานโดยอยู่ในความดูแลของพวกสนม ใช้แก่ผู้มีฐานันดรศักดิ์แห่งราชวงศ์ หรือข้าทูลละอองธุลีพระบาทชั้นผู้ใหญ่.
ติดสอยห้อยตาม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดตามไปรับใช้.	ติดสอยห้อยตาม ก. ติดตามไปรับใช้.
ติดสัด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการสืบพันธุ์ของสัตว์ที่เป็นไปตามฤดูกาล.	ติดสัด ก. อาการสืบพันธุ์ของสัตว์ที่เป็นไปตามฤดูกาล.
ติดสำนวน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดใช้สํานวนมาก ๆ, พูดจาเล่นสํานวน.	ติดสำนวน ก. พูดใช้สํานวนมาก ๆ, พูดจาเล่นสํานวน.
ติดสินบน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้สินบน.	ติดสินบน ก. ให้สินบน.
ติดหน้าตามหลัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ห้อมล้อมติดตามไป.	ติดหน้าตามหลัง ก. ห้อมล้อมติดตามไป.
ติดหมัด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทันทีทันใด (เลียนจากภาษามวย คือต่อยไปแล้วบวมหรือโนตามหมัดขึ้นมา).	ติดหมัด ว. ทันทีทันใด (เลียนจากภาษามวย คือต่อยไปแล้วบวมหรือโนตามหมัดขึ้นมา).
ติดหลังแห เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ	เป็นคำกริยา หมายถึง พลอยติดไปด้วย (มักใช้ในทางไม่ดี), ติดร่างแห ก็ว่า.	ติดหลังแห ก. พลอยติดไปด้วย (มักใช้ในทางไม่ดี), ติดร่างแห ก็ว่า.
ติดแห้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดอยู่ในที่ที่นํ้าแห้งลง ไม่พอที่เรือจะไปได้.	ติดแห้ง ก. ติดอยู่ในที่ที่นํ้าแห้งลง ไม่พอที่เรือจะไปได้.
ติดอันดับ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าขั้นหรือลําดับที่กําหนดไว้.	ติดอันดับ ก. เข้าขั้นหรือลําดับที่กําหนดไว้.
ติดอ่าง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดไม่ใคร่ออกทันใจ คือกว่าจะพูดได้แต่ละคําต้องยํ้าคําต้นอยู่นาน จึงพูดต่อไปได้.	ติดอ่าง ว. อาการที่พูดไม่ใคร่ออกทันใจ คือกว่าจะพูดได้แต่ละคําต้องยํ้าคําต้นอยู่นาน จึงพูดต่อไปได้.
ติด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ในการแทงโปโดยวิธีเลี่ยม ลูกค้าติดประตูข้างเคียงได้ ๑ ประตู โปออกประตูที่ลูกค้าแทงเลี่ยมไว้ เจ้ามือจ่าย ๒ ต่อ ถ้าออกประตูที่ลูกค้าแทงติดไว้ ไม่ได้ไม่เสีย ถ้าออกประตูอื่นนอกจากนั้น เจ้ามือกิน เช่น ลูกค้าแทงเลี่ยม ๒ ติด ๓ โปออก ๒ เจ้ามือจ่าย ๒ ต่อ ถ้าออก ๓ ไม่ได้ไม่เสีย ถ้าออกหน่วยหรือครบ เจ้ามือกิน.	ติด ๒ ก. ในการแทงโปโดยวิธีเลี่ยม ลูกค้าติดประตูข้างเคียงได้ ๑ ประตู โปออกประตูที่ลูกค้าแทงเลี่ยมไว้ เจ้ามือจ่าย ๒ ต่อ ถ้าออกประตูที่ลูกค้าแทงติดไว้ ไม่ได้ไม่เสีย ถ้าออกประตูอื่นนอกจากนั้น เจ้ามือกิน เช่น ลูกค้าแทงเลี่ยม ๒ ติด ๓ โปออก ๒ เจ้ามือจ่าย ๒ ต่อ ถ้าออก ๓ ไม่ได้ไม่เสีย ถ้าออกหน่วยหรือครบ เจ้ามือกิน.
ติด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในวงศ์ Echeneidae เช่น สกุล Echeneis และ Remora มีลักษณะเฉพาะเด่นกว่าปลาอื่น ๆ ทั้งหมด คือ ที่ด้านบนของส่วนหัวมีอวัยวะรูปวงรีลักษณะเป็นซี่เรียงตัวในแนวขวางคล้ายบานเกล็ด ใช้เป็นส่วนยึดเกาะแน่นกับปลาหรือสัตว์อื่นที่มีขนาดใหญ่กว่าหรือวัตถุลอยนํ้า ปากเชิดขึ้นอยู่ปลายสุดของหัว ที่พบเสมอได้แก่ ชนิด E. naucrates, เหา เหาทะเล หรือ เหาฉลาม ก็เรียก.	ติด ๓ น. ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในวงศ์ Echeneidae เช่น สกุล Echeneis และ Remora มีลักษณะเฉพาะเด่นกว่าปลาอื่น ๆ ทั้งหมด คือ ที่ด้านบนของส่วนหัวมีอวัยวะรูปวงรีลักษณะเป็นซี่เรียงตัวในแนวขวางคล้ายบานเกล็ด ใช้เป็นส่วนยึดเกาะแน่นกับปลาหรือสัตว์อื่นที่มีขนาดใหญ่กว่าหรือวัตถุลอยนํ้า ปากเชิดขึ้นอยู่ปลายสุดของหัว ที่พบเสมอได้แก่ ชนิด E. naucrates, เหา เหาทะเล หรือ เหาฉลาม ก็เรียก.
ติด ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระชั้นชิด เช่น วิ่งติด ๆ กันไป.	ติด ๆ ว. กระชั้นชิด เช่น วิ่งติด ๆ กันไป.
ติ๊ดเดียว, ติ๊ดหนึ่ง ติ๊ดเดียว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ติ๊ดหนึ่ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็กน้อย, เล็กนิดเดียว, เช่น แหวนวงนี้เพชรเม็ดติ๊ดเดียว น้ำในแก้วมีอยู่ติ๊ดหนึ่ง ไม่พอกิน, กระติ๊ด กระติ๊ดเดียว หรือ กระติ๊ดหนึ่ง ก็ว่า.	ติ๊ดเดียว, ติ๊ดหนึ่ง (ปาก) ว. เล็กน้อย, เล็กนิดเดียว, เช่น แหวนวงนี้เพชรเม็ดติ๊ดเดียว น้ำในแก้วมีอยู่ติ๊ดหนึ่ง ไม่พอกิน, กระติ๊ด กระติ๊ดเดียว หรือ กระติ๊ดหนึ่ง ก็ว่า.
ติตติกะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[ติด–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรสขม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติตติกะ [ติด–] (แบบ) ว. มีรสขม. (ป.).
ติตติระ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ติด–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นกกระทา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติตติระ [ติด–] (แบบ) น. นกกระทา. (ป.).
ติตถะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อะ	[ติด–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ดิตถ์, ท่านํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติตถะ [ติด–] (แบบ) น. ดิตถ์, ท่านํ้า. (ป.).
ติถี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ดิถี, วันตามจันทรคติ เช่น ขึ้นคํ่าหนึ่ง แรม ๒ คํ่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ติถิ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ.	ติถี (แบบ) น. ดิถี, วันตามจันทรคติ เช่น ขึ้นคํ่าหนึ่ง แรม ๒ คํ่า. (ป., ส. ติถิ).
ติปา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ตก. ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	ติปา ก. ตก. (ช.).
ติปาถะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จิปาถะ, สารพัด, ไม่เลือกว่าอะไร.	ติปาถะ ว. จิปาถะ, สารพัด, ไม่เลือกว่าอะไร.
ติมิ, ติมิงคละ ติมิ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ ติมิงคละ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	[–คะละ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาในคัมภีร์ไตรภูมิ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ติมิ, ติมิงคละ [–คะละ] น. ชื่อปลาในคัมภีร์ไตรภูมิ. (ป., ส.).
ติระ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ฝั่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ติระ (แบบ) น. ฝั่ง. (ป., ส.).
ติรัจฉาน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[–รัด–] เป็นคำนาม หมายถึง ดิรัจฉาน, สัตว์เดรัจฉาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ติรจฺฉานคต เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-จอ-จาน-พิน-ทุ-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-คอ-ควาย-ตอ-เต่า ว่า สัตว์มีร่างกายเจริญโดยขวาง .	ติรัจฉาน [–รัด–] น. ดิรัจฉาน, สัตว์เดรัจฉาน. (ป. ติรจฺฉานคต ว่า สัตว์มีร่างกายเจริญโดยขวาง).
ติลก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	[–หฺลก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดิลก, ยอด, เลิศ. เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายที่เจิมที่หน้าผากของพวกพราหมณ์เป็นเครื่องหมายนิกาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ติลก ๑ [–หฺลก] ว. ดิลก, ยอด, เลิศ. น. เครื่องหมายที่เจิมที่หน้าผากของพวกพราหมณ์เป็นเครื่องหมายนิกาย. (ป., ส.).
ติลก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	[–หฺลก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ต้นโลท. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ติลก ๒ [–หฺลก] (แบบ) น. ต้นโลท. (ป.).
ติละ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง พืชงา, เมล็ดงา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ติละ (แบบ) น. พืชงา, เมล็ดงา. (ป., ส.).
ติ้ว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Cratoxylum วงศ์ Guttiferae เช่น ติ้วเกลี้ยง (C. cochinchinense Blume), ขี้ติ้ว หรือ ติ้วใบเลื่อม ก็เรียก.	ติ้ว ๑ น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Cratoxylum วงศ์ Guttiferae เช่น ติ้วเกลี้ยง (C. cochinchinense Blume), ขี้ติ้ว หรือ ติ้วใบเลื่อม ก็เรียก.
ติ้ว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ซี่เล็ก ๆ ใช้สําหรับเป็นคะแนน เช่น ปักติ้ว นับติ้ว สําหรับเสี่ยงทาย เช่น สั่นติ้วเซียมซี หรือสําหรับใช้แทนสลาก เช่น เอาติ้วไปขึ้นของ.	ติ้ว ๒ น. ไม้ซี่เล็ก ๆ ใช้สําหรับเป็นคะแนน เช่น ปักติ้ว นับติ้ว สําหรับเสี่ยงทาย เช่น สั่นติ้วเซียมซี หรือสําหรับใช้แทนสลาก เช่น เอาติ้วไปขึ้นของ.
ติ้ว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๓	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตึงเกินไป, แน่นเกินไป, เช่น รัดติ้ว คับติ้ว; สั้นกว่าปรกติ เช่น สาแหรกติ้ว; รวดเร็ว เช่น หมุนติ้ว.	ติ้ว ๓ ว. ตึงเกินไป, แน่นเกินไป, เช่น รัดติ้ว คับติ้ว; สั้นกว่าปรกติ เช่น สาแหรกติ้ว; รวดเร็ว เช่น หมุนติ้ว.
ติ้วใบเลื่อม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	ดู ติ้ว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑.	ติ้วใบเลื่อม ดู ติ้ว ๑.
ตี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง; ทําให้เกิดเสียง เช่น ตีระฆัง; กด, ประทับ, เช่น ตีพิมพ์ ตีตรา; ทําให้เข้ากัน เช่น ตีเกลียวเชือก ตีไข่; กําหนด เช่น ตีราคา; ทิ้งให้เห็น เช่น ตีไพ่; ชักว่าวให้ไปในทิศทางที่ตนต้องการ เช่น ตีว่าวไปทางซ้าย ตีว่าวหนี ตีว่าวแยกกัน. เป็นคำนาม หมายถึง วิธีนับเวลาตามประเพณีในเวลากลางคืน หลังเที่ยงคืน ตั้งแต่ ๑ นาฬิกา ถึง ๖ นาฬิกา เรียกว่า ตี ๑ ถึง ตี ๖, แต่ตี ๖ นิยมเรียกว่า ยํ่ารุ่ง.	ตี ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง; ทําให้เกิดเสียง เช่น ตีระฆัง; กด, ประทับ, เช่น ตีพิมพ์ ตีตรา; ทําให้เข้ากัน เช่น ตีเกลียวเชือก ตีไข่; กําหนด เช่น ตีราคา; ทิ้งให้เห็น เช่น ตีไพ่; ชักว่าวให้ไปในทิศทางที่ตนต้องการ เช่น ตีว่าวไปทางซ้าย ตีว่าวหนี ตีว่าวแยกกัน. น. วิธีนับเวลาตามประเพณีในเวลากลางคืน หลังเที่ยงคืน ตั้งแต่ ๑ นาฬิกา ถึง ๖ นาฬิกา เรียกว่า ตี ๑ ถึง ตี ๖, แต่ตี ๖ นิยมเรียกว่า ยํ่ารุ่ง.
ตีกรรเชียง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	[–กัน–] เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่นั่งหันหน้าไปทางท้ายเรือแล้วใช้มือเหนี่ยวกรรเชียงพุ้ยนํ้าให้เรือแล่นไป, เรียกท่าว่ายนํ้าโดยนอนหงายแล้วใช้แขนทั้ง ๒ พุ้ยนํ้าให้ตัวเลื่อนไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ชกแบบตีกรรเชียง, ตีกระเชียง ก็ว่า.	ตีกรรเชียง [–กัน–] ก. อาการที่นั่งหันหน้าไปทางท้ายเรือแล้วใช้มือเหนี่ยวกรรเชียงพุ้ยนํ้าให้เรือแล่นไป, เรียกท่าว่ายนํ้าโดยนอนหงายแล้วใช้แขนทั้ง ๒ พุ้ยนํ้าให้ตัวเลื่อนไป, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ชกแบบตีกรรเชียง, ตีกระเชียง ก็ว่า.
ตีกลับ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ย้อนกลับคืนผู้ส่ง (ใช้แก่หนังสือหรือจดหมาย) เช่น หนังสือถูกตีกลับ จดหมายถูกตีกลับเพราะหาผู้รับไม่ได้.	ตีกลับ ก. ย้อนกลับคืนผู้ส่ง (ใช้แก่หนังสือหรือจดหมาย) เช่น หนังสือถูกตีกลับ จดหมายถูกตีกลับเพราะหาผู้รับไม่ได้.
ตีกาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําเสียงประกอบเพลงอย่างหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๒.	ตีกาก ก. ทําเสียงประกอบเพลงอย่างหนึ่ง. (รามเกียรติ์ ร. ๒).
ตีกิน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉวยโอกาสเอาประโยชน์ที่ไม่ควรจะได้.	ตีกิน ก. ฉวยโอกาสเอาประโยชน์ที่ไม่ควรจะได้.
ตีเกล็ด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทบผ้า ๒ ชั้นแล้วเย็บเป็นแนว เพื่อการตกแต่ง; ตีฝาซ้อนเหลื่อมกันตามแนวนอน.	ตีเกล็ด ก. ทบผ้า ๒ ชั้นแล้วเย็บเป็นแนว เพื่อการตกแต่ง; ตีฝาซ้อนเหลื่อมกันตามแนวนอน.
ตีเกลียว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง หมุนบิดให้เชือกเขม็งขึ้น.	ตีเกลียว ก. หมุนบิดให้เชือกเขม็งขึ้น.
ตีไก่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-กอ-ไก่-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้ไก่ตีกันหรือชนกัน, โดยปริยายเรียกการเล่นของเด็กที่เอาดอกหญ้าแพรกมาตีกันว่า ตีไก่.	ตีไก่ ก. ให้ไก่ตีกันหรือชนกัน, โดยปริยายเรียกการเล่นของเด็กที่เอาดอกหญ้าแพรกมาตีกันว่า ตีไก่.
ตีขนาบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ขอ-ไข่-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ขึ้นมาขนาบข้าง.	ตีขนาบ ก. ทําให้ขึ้นมาขนาบข้าง.
ตีขลุม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ตู่หรือหยิบฉวยเอาของผู้อื่นโดยทึกทักเอาว่าเป็นของตน, แสดงอาการเป็นเชิงรับสมอ้างเพื่อประโยชน์แก่ตน.	ตีขลุม ก. ตู่หรือหยิบฉวยเอาของผู้อื่นโดยทึกทักเอาว่าเป็นของตน, แสดงอาการเป็นเชิงรับสมอ้างเพื่อประโยชน์แก่ตน.
ตีข่าว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ตีพิมพ์ข่าว (ใช้แก่หนังสือพิมพ์) เช่น หนังสือพิมพ์นิยมตีข่าวที่อยู่ในความสนใจของประชาชน.	ตีข่าว (ปาก) ก. ตีพิมพ์ข่าว (ใช้แก่หนังสือพิมพ์) เช่น หนังสือพิมพ์นิยมตีข่าวที่อยู่ในความสนใจของประชาชน.
ตีความ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ชี้หรือกําหนดความหมาย; ให้ความหมายหรืออธิบาย; ใช้หรือปรับให้เข้าใจเจตนาและความมุ่งหมายเพื่อความถูกต้อง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง วิเคราะห์ถ้อยคําหรือข้อความในบทกฎหมาย นิติกรรม สัญญา หรือเอกสารอื่น ๆ ที่มีปัญหาสงสัย หรือที่มีความหมายไม่ชัดเจน เพื่อกําหนดความหมายอันแท้จริงของถ้อยคําหรือข้อความนั้น ๆ เช่น ตีความกฎหมาย.	ตีความ ก. ชี้หรือกําหนดความหมาย; ให้ความหมายหรืออธิบาย; ใช้หรือปรับให้เข้าใจเจตนาและความมุ่งหมายเพื่อความถูกต้อง; (กฎ) วิเคราะห์ถ้อยคําหรือข้อความในบทกฎหมาย นิติกรรม สัญญา หรือเอกสารอื่น ๆ ที่มีปัญหาสงสัย หรือที่มีความหมายไม่ชัดเจน เพื่อกําหนดความหมายอันแท้จริงของถ้อยคําหรือข้อความนั้น ๆ เช่น ตีความกฎหมาย.
ตีคอ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดให้ต้องใจหรือให้ถูกอกถูกใจเพื่อหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง.	ตีคอ ก. พูดให้ต้องใจหรือให้ถูกอกถูกใจเพื่อหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ตีคู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ขึ้นมาเป็นคู่.	ตีคู่ ก. ทําให้ขึ้นมาเป็นคู่.
ตีงูให้กากิน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-งอ-งู-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ไม้-โท-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทําสิ่งใด ๆ ไว้แล้ว แต่ผลไปตกแก่ผู้อื่น, ทําสิ่งที่ตนควรจะได้รับประโยชน์ แต่กลับไม่ได้.	ตีงูให้กากิน (สำ) ก. ทําสิ่งใด ๆ ไว้แล้ว แต่ผลไปตกแก่ผู้อื่น, ทําสิ่งที่ตนควรจะได้รับประโยชน์ แต่กลับไม่ได้.
ตีงูให้หลังหัก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-งอ-งู-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ไม้-โท-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง กระทําการสิ่งใดแก่ศัตรูโดยไม่เด็ดขาดจริงจังย่อมจะได้รับผลร้ายในภายหลัง เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทําร้ายเมื่อภายหลัง. ในวงเล็บ มาจาก พระอภัยมณีคำกลอน ของ สุนทรภู่ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗.	ตีงูให้หลังหัก (สำ) ก. กระทําการสิ่งใดแก่ศัตรูโดยไม่เด็ดขาดจริงจังย่อมจะได้รับผลร้ายในภายหลัง เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทําร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย).
ตีจาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําตัวออกหาก, แยกตัวออกไป, พยายามทอดทิ้ง, หนีไป, เลิกคบกัน.	ตีจาก ก. ทําตัวออกหาก, แยกตัวออกไป, พยายามทอดทิ้ง, หนีไป, เลิกคบกัน.
ตีชิง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําร้ายเจ้าทรัพย์แล้วแย่งเอาของไป.	ตีชิง ก. ทําร้ายเจ้าทรัพย์แล้วแย่งเอาของไป.
ตีตนก่อนไข้, ตีตนตายก่อนไข้ ตีตนก่อนไข้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-นอ-หนู-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท ตีตนตายก่อนไข้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง กังวลทุกข์ร้อนหรือหวาดกลัวในเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น.	ตีตนก่อนไข้, ตีตนตายก่อนไข้ (สำ) ก. กังวลทุกข์ร้อนหรือหวาดกลัวในเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น.
ตีตรวน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ใส่ตรวน จําตรวนที่ขาโดยวิธีตียํ้าหัวตะปูที่ห่วงเหล็กสวมขาเพื่อไม่ให้ถ่างออกได้.	ตีตรวน ก. ใส่ตรวน จําตรวนที่ขาโดยวิธีตียํ้าหัวตะปูที่ห่วงเหล็กสวมขาเพื่อไม่ให้ถ่างออกได้.
ตีตัวออกหาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ห่างเหินไปไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม, ตีตนจากไป, ปลีกตัวออกไป, เอาใจออกหาก ก็ว่า.	ตีตัวออกหาก ก. ห่างเหินไปไม่ร่วมมือร่วมใจเหมือนเดิม, ตีตนจากไป, ปลีกตัวออกไป, เอาใจออกหาก ก็ว่า.
ตีตั๋ว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-จัด-ตะ-วา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ซื้อตั๋ว.	ตีตั๋ว ก. ซื้อตั๋ว.
ตีตื้น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ค่อยดีขึ้น (ใช้ในลักษณะเช่นการแข่งขันที่ตกอยู่ในฐานะเสียเปรียบแล้วกลับฟื้นตัวขึ้น).	ตีตื้น ก. ค่อยดีขึ้น (ใช้ในลักษณะเช่นการแข่งขันที่ตกอยู่ในฐานะเสียเปรียบแล้วกลับฟื้นตัวขึ้น).
ตีแตะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ขัดแตะโดยเอาไม้ไผ่ผ่าให้เป็นซีก ๆ แล้วขัดและตีให้แน่น ในการทํารั้วบ้านและฝาเรือน.	ตีแตะ ก. ขัดแตะโดยเอาไม้ไผ่ผ่าให้เป็นซีก ๆ แล้วขัดและตีให้แน่น ในการทํารั้วบ้านและฝาเรือน.
ตีโต้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีกลับไป.	ตีโต้ ก. ตีกลับไป.
ตีทะเบียน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง จดทะเบียน.	ตีทะเบียน ก. จดทะเบียน.
ตีท้ายครัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าติดต่อตีสนิททางภรรยา (มักใช้ในทางชู้สาว).	ตีท้ายครัว ก. เข้าติดต่อตีสนิททางภรรยา (มักใช้ในทางชู้สาว).
ตีท้ายน้ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าทําในตอนหลังหรือในระยะหลัง.	ตีท้ายน้ำ (สำ) ก. เข้าทําในตอนหลังหรือในระยะหลัง.
ตีบทแตก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงได้แนบเนียนสมบทบาท.	ตีบทแตก ก. แสดงได้แนบเนียนสมบทบาท.
ตีบรรทัด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เป็นเส้นบรรทัดตามแนวนอน.	ตีบรรทัด ก. ทําให้เป็นเส้นบรรทัดตามแนวนอน.
ตีบังกั้น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ช่วยปกป้องและออกรับแทน.	ตีบังกั้น ก. ช่วยปกป้องและออกรับแทน.
ตีปลาหน้าไซ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ซอ-โซ่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือทําให้กิจการของผู้อื่นซึ่งกําลังดําเนินไปด้วยดีกลับเสียไป.	ตีปลาหน้าไซ (สำ) ก. พูดหรือทําให้กิจการของผู้อื่นซึ่งกําลังดําเนินไปด้วยดีกลับเสียไป.
ตีป่า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีดะ, ตีไม่เลือก.	ตีป่า ก. ตีดะ, ตีไม่เลือก.
ตีป่าให้เสือกลัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ขู่ให้กลัว.	ตีป่าให้เสือกลัว (สำ) ก. ขู่ให้กลัว.
ตีปีก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงความดีใจโดยงอข้อศอกแล้วตีสีข้างอย่างไก่ตีปีก, แสดงอาการลิงโลดด้วยความดีใจ.	ตีปีก ก. แสดงความดีใจโดยงอข้อศอกแล้วตีสีข้างอย่างไก่ตีปีก, แสดงอาการลิงโลดด้วยความดีใจ.
ตีแปลง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-งอ-งู	[–แปฺลง] เป็นคำกริยา หมายถึง ทําดินโคลนให้เป็นแอ่งสําหรับนอนเกลือก (ใช้แก่ควาย หมู); อาการที่ปลากัดต้นไม้เช่นต้นข้าวสําหรับวางไข่; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นอนตีแปลง.	ตีแปลง [–แปฺลง] ก. ทําดินโคลนให้เป็นแอ่งสําหรับนอนเกลือก (ใช้แก่ควาย หมู); อาการที่ปลากัดต้นไม้เช่นต้นข้าวสําหรับวางไข่; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นอนตีแปลง.
ตีผี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีเล่นการพนันบิลเลียดชนิดหนึ่ง.	ตีผี น. วิธีเล่นการพนันบิลเลียดชนิดหนึ่ง.
ตีผึ้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง หาผึ้ง โดยวิธีเอาควันรมแล้วตัดคอนหรือปาดเอารังลงมา; เรียกการเล่นชนิดหนึ่งทางภาคอีสานเล่นต่อจากตอนหมอลํา.	ตีผึ้ง ก. หาผึ้ง โดยวิธีเอาควันรมแล้วตัดคอนหรือปาดเอารังลงมา; เรียกการเล่นชนิดหนึ่งทางภาคอีสานเล่นต่อจากตอนหมอลํา.
ตีแผ่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-แอ-ผอ-ผึ้ง-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง ขยายออกมาอย่างชัดแจ้ง, เปิดเผยรายละเอียดอย่างชัดแจ้ง.	ตีแผ่ ก. ขยายออกมาอย่างชัดแจ้ง, เปิดเผยรายละเอียดอย่างชัดแจ้ง.
ตีฝีปาก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง อวดแสดงคารม.	ตีฝีปาก ก. อวดแสดงคารม.
ตีโพยตีพาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง แกล้งร้องหรือทําโวยวายเกินสมควร, แสดงความเสียอกเสียใจจนเกินเหตุ.	ตีโพยตีพาย ก. แกล้งร้องหรือทําโวยวายเกินสมควร, แสดงความเสียอกเสียใจจนเกินเหตุ.
ตีมอง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง จับปลาด้วยมอง.	ตีมอง ก. จับปลาด้วยมอง.
ตีรวน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงกิริยาหรือวาจาชวนวิวาท, รวน ก็ว่า.	ตีรวน ก. แสดงกิริยาหรือวาจาชวนวิวาท, รวน ก็ว่า.
ตีรั้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คล้ายคลึงกัน, เสมอกัน.	ตีรั้ง ว. คล้ายคลึงกัน, เสมอกัน.
ตีลังกา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง หกคะเมนหงายหลังม้วนเอาหัวกลับขึ้น.	ตีลังกา ก. หกคะเมนหงายหลังม้วนเอาหัวกลับขึ้น.
ตีลูกซึม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ทำเฉย ๆ เหมือนไม่รู้เรื่อง, แสร้งทำหน้าซึมเศร้าเพื่อให้สงสารหรือเห็นอกเห็นใจ.	ตีลูกซึม ก. ทำเฉย ๆ เหมือนไม่รู้เรื่อง, แสร้งทำหน้าซึมเศร้าเพื่อให้สงสารหรือเห็นอกเห็นใจ.
ตีวง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ล้อมวง, ขยายวง.	ตีวง ก. ล้อมวง, ขยายวง.
ตีวัวกระทบคราด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง โกรธคนหนึ่งแต่ทําอะไรเขาไม่ได้ ไพล่ไปรังควานอีกคนหนึ่งที่เกี่ยวข้องและตนสามารถทําได้.	ตีวัวกระทบคราด (สำ) ก. โกรธคนหนึ่งแต่ทําอะไรเขาไม่ได้ ไพล่ไปรังควานอีกคนหนึ่งที่เกี่ยวข้องและตนสามารถทําได้.
ตีสนิท เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าไปทําเป็นสนิทชิดชอบเพื่อหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง.	ตีสนิท ก. เข้าไปทําเป็นสนิทชิดชอบเพื่อหวังผลอย่างใดอย่างหนึ่ง.
ตีสองหน้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ทั้ง ๒ ฝ่ายต่างเข้าใจผิดว่าเป็นพวกตน.	ตีสองหน้า ก. ทําให้ทั้ง ๒ ฝ่ายต่างเข้าใจผิดว่าเป็นพวกตน.
ตีสาย, ตีสายตะแล็ปแก็ป ตีสาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ตีสายตะแล็ปแก็ป เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-ไต่-คู้-ปอ-ปลา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งโทรเลข.	ตีสาย, ตีสายตะแล็ปแก็ป (โบ) ก. ส่งโทรเลข.
ตีสำนวน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดใช้สํานวนโวหารเป็นเชิงอวดฉลาด.	ตีสำนวน ก. พูดใช้สํานวนโวหารเป็นเชิงอวดฉลาด.
ตีเส้น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เป็นแนวตรงด้วยไม้บรรทัดหรือด้ายชุบสีดําเป็นต้น.	ตีเส้น ก. ทําให้เป็นแนวตรงด้วยไม้บรรทัดหรือด้ายชุบสีดําเป็นต้น.
ตีเสมอ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกตนขึ้นเทียมท่าน โดยไม่รู้จักที่ตํ่าที่สูง.	ตีเสมอ ก. ยกตนขึ้นเทียมท่าน โดยไม่รู้จักที่ตํ่าที่สูง.
ตีเสียง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคําที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).	ตีเสียง ก. ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคําที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).
ตีเสียว่า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง กะเอาว่า, สมมุติว่า.	ตีเสียว่า ก. กะเอาว่า, สมมุติว่า.
ตีหน้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง แกล้งทําสีหน้าให้ผิดจากใจจริง เช่น ตีหน้าเซ่อ.	ตีหน้า ก. แกล้งทําสีหน้าให้ผิดจากใจจริง เช่น ตีหน้าเซ่อ.
ตีหน้าตาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําหน้าเฉยเหมือนไม่มีความรู้สึกหรือไม่รู้เรื่อง.	ตีหน้าตาย ก. ทําหน้าเฉยเหมือนไม่มีความรู้สึกหรือไม่รู้เรื่อง.
ตีหน้ายักษ์ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทำหน้าถมึงทึงแสดงอาการเกรี้ยวกราดดุดัน, ใส่หน้ายักษ์ ก็ว่า.	ตีหน้ายักษ์ (สำ) ก. ทำหน้าถมึงทึงแสดงอาการเกรี้ยวกราดดุดัน, ใส่หน้ายักษ์ ก็ว่า.
ตีหลายหน้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ตลบตะแลง, กลับกลอก.	ตีหลายหน้า (สำ) ก. ตลบตะแลง, กลับกลอก.
ตีห่าง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-หอ-หีบ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ตีตัวออกหาก, ไม่คบหาสมาคมด้วยเหมือนเดิม.	ตีห่าง ก. ตีตัวออกหาก, ไม่คบหาสมาคมด้วยเหมือนเดิม.
ตีไหล่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เคียงคู่กันอย่างใกล้ชิดสนิทสนม เช่น ๒ คนนี้รักกันมาก เดินตีไหล่กันมาเลย.	ตีไหล่ ว. เคียงคู่กันอย่างใกล้ชิดสนิทสนม เช่น ๒ คนนี้รักกันมาก เดินตีไหล่กันมาเลย.
ตีอวน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง จับปลาด้วยอวน.	ตีอวน ก. จับปลาด้วยอวน.
ตีอีตื้อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง นิ่งเฉย, ดื้อด้าน.	ตีอีตื้อ ก. นิ่งเฉย, ดื้อด้าน.
ตี่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง การเล่นอย่างหนึ่งของเด็ก ไม่จํากัดจํานวนผู้เล่น โดยขีดเส้นแบ่งเขตระหว่างผู้เล่น ๒ ฝ่าย และจํากัดเขตด้านกว้างและด้านหลังด้วย ผู้เล่นแบ่งเป็น ๒ ฝ่าย จํานวนเท่า ๆ กัน คนตี่จะวิ่งออกจากเส้นแบ่งเขตโดยกลั้นใจร้องเสียง “ตี่” ตลอดเวลาที่เข้าไปอยู่ในเขตตรงข้าม พยายามใช้มือฟันฝ่ายตรงข้ามให้มากที่สุด และพยายามวิ่งกลับเข้าเขตของตนให้ได้ ฝ่ายตรงข้ามก็ต้องพยายามไม่ให้ถูกฟัน และหาโอกาสจับคนตี่ไว้มิให้กลับไปได้, ตี่จับ หรือ ตี่เสียง ก็เรียก. เป็นคำกริยา หมายถึง วิ่งร้องตี่ไป.	ตี่ ๑ น. การเล่นอย่างหนึ่งของเด็ก ไม่จํากัดจํานวนผู้เล่น โดยขีดเส้นแบ่งเขตระหว่างผู้เล่น ๒ ฝ่าย และจํากัดเขตด้านกว้างและด้านหลังด้วย ผู้เล่นแบ่งเป็น ๒ ฝ่าย จํานวนเท่า ๆ กัน คนตี่จะวิ่งออกจากเส้นแบ่งเขตโดยกลั้นใจร้องเสียง “ตี่” ตลอดเวลาที่เข้าไปอยู่ในเขตตรงข้าม พยายามใช้มือฟันฝ่ายตรงข้ามให้มากที่สุด และพยายามวิ่งกลับเข้าเขตของตนให้ได้ ฝ่ายตรงข้ามก็ต้องพยายามไม่ให้ถูกฟัน และหาโอกาสจับคนตี่ไว้มิให้กลับไปได้, ตี่จับ หรือ ตี่เสียง ก็เรียก. ก. วิ่งร้องตี่ไป.
ตี่ใบ้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการเล่นตี่ชนิดหนึ่งที่ผู้ตี่ไม่ทําเสียง “ตี่” ในเวลาเล่น คือต้องหุบปากตลอดเวลาการหุบปากเท่ากับการออกเสียงตี่ อ้าปากเมื่อใดเท่ากับสิ้นเสียงตี่เมื่อนั้น.	ตี่ใบ้ น. ชื่อการเล่นตี่ชนิดหนึ่งที่ผู้ตี่ไม่ทําเสียง “ตี่” ในเวลาเล่น คือต้องหุบปากตลอดเวลาการหุบปากเท่ากับการออกเสียงตี่ อ้าปากเมื่อใดเท่ากับสิ้นเสียงตี่เมื่อนั้น.
ตี่ป้าบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ปอ-ปลา-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการเล่นตี่ชนิดหนึ่งใช้มือตบหลังเมื่อไล่ทัน.	ตี่ป้าบ น. ชื่อการเล่นตี่ชนิดหนึ่งใช้มือตบหลังเมื่อไล่ทัน.
ตี่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง แหวกออก, ถ่างออก, เช่น ตี่ฝา ว่า ถ่างฝา ตี่ตา ว่า ถ่างตา.	ตี่ ๒ (ถิ่น–อีสาน) ก. แหวกออก, ถ่างออก, เช่น ตี่ฝา ว่า ถ่างฝา ตี่ตา ว่า ถ่างตา.
ตี่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกตาที่หนังตาบนตกลงมาจนเกือบปิด ทำให้เบิกตากว้างไม่ได้ ว่า ตาตี่.	ตี่ ๓ น. เรียกตาที่หนังตาบนตกลงมาจนเกือบปิด ทำให้เบิกตากว้างไม่ได้ ว่า ตาตี่.
ตีทอง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิด Megalaima haemacephala ในวงศ์ Megalaimidae เป็นนกโพระดกที่เล็กที่สุด ตัวเขียว คอเหลือง อกแดง หน้าผากแดง ขอบตาเหลือง ทํารังในโพรงไม้ กินผลไม้ เช่น ลูกไทร มักเกาะบนต้นไม้สูง ร้องเสียง “ป๊ก ๆ” เป็นจังหวะสมํ่าเสมอ.	ตีทอง น. ชื่อนกชนิด Megalaima haemacephala ในวงศ์ Megalaimidae เป็นนกโพระดกที่เล็กที่สุด ตัวเขียว คอเหลือง อกแดง หน้าผากแดง ขอบตาเหลือง ทํารังในโพรงไม้ กินผลไม้ เช่น ลูกไทร มักเกาะบนต้นไม้สูง ร้องเสียง “ป๊ก ๆ” เป็นจังหวะสมํ่าเสมอ.
ตีน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สําหรับยืนหรือเดินเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นหรือส่วนล่างของสิ่งบางอย่าง เช่น ตีนม่าน ตีนมุ้ง; ชาย, เชิง, เช่น ตีนท่า ตีนเลน.	ตีน ๑ น. อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สําหรับยืนหรือเดินเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นหรือส่วนล่างของสิ่งบางอย่าง เช่น ตีนม่าน ตีนมุ้ง; ชาย, เชิง, เช่น ตีนท่า ตีนเลน.
ตีนกา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายกากบาทมีรูปดังนี้ + หรือ x, ไม้จัตวามีรูปดังนี้  ๋; เรียกรอยย่นซึ่งปรากฏที่หางตามีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ตีนกา.	ตีนกา ๑ น. เครื่องหมายกากบาทมีรูปดังนี้ + หรือ x, ไม้จัตวามีรูปดังนี้  ๋; เรียกรอยย่นซึ่งปรากฏที่หางตามีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นว่า ตีนกา.
ตีนกา ๒, ตีนครุ ตีนกา ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ตีนครุ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	[–คฺรุ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้ + สําหรับบอกจํานวนเงิน เส้นดิ่งข้างบนเป็นหลักชั่ง เส้นดิ่งข้างล่างเป็นหลักไพ มุมบนด้านซ้ายเป็นหลักตําลึง มุมบนด้านขวาเป็นหลักบาท มุมล่างด้านซ้ายเป็นหลักเฟื้อง มุมล่างด้านขวาเป็นหลักสลึง เช่น อ่านว่า ๕ ชั่ง ๔ ตําลึง ๓ บาท ๒ สลึง ๑ เฟื้อง ๒ ไพ, เฉพาะจํานวนตําลึง บาท สลึง เฟื้อง อาจเขียนย่อแต่เพียงมุมใดมุมหนึ่งที่ต้องการก็ได้ เช่น (ตัวอักขระพิเศษ) = ๔ ตําลึง (ตัวอักขระพิเศษ) = ๓ บาท (อักขระพิเศษ) = ๒ สลึง (อักขระพิเศษ) = ๑ เฟื้อง, ปัจจุบัน แพทย์แผนโบราณยังใช้เครื่องหมายตีนกาหรือตีนครุเป็นมาตราชั่งเฉพาะที่เกี่ยวกับเครื่องยาเท่านั้น.(รูปภาพ).	ตีนกา ๒, ตีนครุ [–คฺรุ] น. ชื่อเครื่องหมายรูปดังนี้ + สําหรับบอกจํานวนเงิน เส้นดิ่งข้างบนเป็นหลักชั่ง เส้นดิ่งข้างล่างเป็นหลักไพ มุมบนด้านซ้ายเป็นหลักตําลึง มุมบนด้านขวาเป็นหลักบาท มุมล่างด้านซ้ายเป็นหลักเฟื้อง มุมล่างด้านขวาเป็นหลักสลึง เช่น อ่านว่า ๕ ชั่ง ๔ ตําลึง ๓ บาท ๒ สลึง ๑ เฟื้อง ๒ ไพ, เฉพาะจํานวนตําลึง บาท สลึง เฟื้อง อาจเขียนย่อแต่เพียงมุมใดมุมหนึ่งที่ต้องการก็ได้ เช่น (ตัวอักขระพิเศษ) = ๔ ตําลึง (ตัวอักขระพิเศษ) = ๓ บาท (อักขระพิเศษ) = ๒ สลึง (อักขระพิเศษ) = ๑ เฟื้อง, ปัจจุบัน แพทย์แผนโบราณยังใช้เครื่องหมายตีนกาหรือตีนครุเป็นมาตราชั่งเฉพาะที่เกี่ยวกับเครื่องยาเท่านั้น.(รูปภาพ).
ตีนคู้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกสระอู.	ตีนคู้ น. ชื่อเรียกสระอู.
ตีนจก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-จอ-จาน-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเชิงซิ่นที่ทอจกลายโดยใช้ขนเม่นควักและใช้ด้ายหรือไหมสอดลาย แล้วนํามาเย็บติดกับซิ่น, เรียกผ้าที่มีเชิงเช่นนั้นว่า ผ้าตีนจก.	ตีนจก น. ชื่อเชิงซิ่นที่ทอจกลายโดยใช้ขนเม่นควักและใช้ด้ายหรือไหมสอดลาย แล้วนํามาเย็บติดกับซิ่น, เรียกผ้าที่มีเชิงเช่นนั้นว่า ผ้าตีนจก.
ตีนตะขาบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกรถชนิดหนึ่งซึ่งขับเคลื่อนด้วยสายพาน สามารถขับเคลื่อนไปในภูมิประเทศที่เป็นทุ่งนาป่าเขาได้ดีกว่ารถที่ใช้ล้อธรรมดา.	ตีนตะขาบ น. เรียกรถชนิดหนึ่งซึ่งขับเคลื่อนด้วยสายพาน สามารถขับเคลื่อนไปในภูมิประเทศที่เป็นทุ่งนาป่าเขาได้ดีกว่ารถที่ใช้ล้อธรรมดา.
ตีนถีบปากกัด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มานะพยายามทํางานทุกอย่างเพื่อปากท้องโดยไม่คํานึงถึงความเหนื่อยยาก, ปากกัดตีนถีบ ก็ว่า.	ตีนถีบปากกัด (สำ) ว. มานะพยายามทํางานทุกอย่างเพื่อปากท้องโดยไม่คํานึงถึงความเหนื่อยยาก, ปากกัดตีนถีบ ก็ว่า.
ตีนเท่าฝาหอย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง เด็กทารก.	ตีนเท่าฝาหอย (สำ) น. เด็กทารก.
ตีนผี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ซึ่งอยู่ใต้หางหงส์ สอดอยู่ในช่องว่างระหว่างแปหัวเสากับเชิงกลอน; ส่วนของจักรที่ใช้กดผ้าเวลาเดินจักร ยกขึ้นลงได้; ไกที่ติดอยู่ใต้กระปุกตะเกียงลาน สําหรับไขลาน มีลักษณะคล้ายกุญแจไขลานนาฬิกา; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เรียกผู้ที่ขับรถเร็วจนน่าหวาดเสียวและไม่รักษากฎจราจรว่า พวกตีนผี.	ตีนผี น. ไม้ซึ่งอยู่ใต้หางหงส์ สอดอยู่ในช่องว่างระหว่างแปหัวเสากับเชิงกลอน; ส่วนของจักรที่ใช้กดผ้าเวลาเดินจักร ยกขึ้นลงได้; ไกที่ติดอยู่ใต้กระปุกตะเกียงลาน สําหรับไขลาน มีลักษณะคล้ายกุญแจไขลานนาฬิกา; (ปาก) เรียกผู้ที่ขับรถเร็วจนน่าหวาดเสียวและไม่รักษากฎจราจรว่า พวกตีนผี.
ตีนโรงตีนศาล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกคนที่ชอบพลอยประสมหาเศษหาเลยหรือหารายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ตามโรงศาลว่า พวกตีนโรงตีนศาล.	ตีนโรงตีนศาล ว. เรียกคนที่ชอบพลอยประสมหาเศษหาเลยหรือหารายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ตามโรงศาลว่า พวกตีนโรงตีนศาล.
ตีนเหยียด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรียกสระอุ.	ตีนเหยียด น. ชื่อเรียกสระอุ.
ตีน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้ากร่อยในวงศ์ Periophthalmidae ที่ใช้ครีบอกต่างตีน ตาโปนมองเห็นเหนือนํ้าได้ดี เช่น ชนิด Periophthalmus barbarus, Boleophthalmus boddarti.(ดู จุมพรวด).	ตีน ๒ น. ชื่อปลานํ้ากร่อยในวงศ์ Periophthalmidae ที่ใช้ครีบอกต่างตีน ตาโปนมองเห็นเหนือนํ้าได้ดี เช่น ชนิด Periophthalmus barbarus, Boleophthalmus boddarti.(ดู จุมพรวด).
ตีนกา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ดูใน ตีน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ความหมายที่ ๑.	ตีนกา ๑ ดูใน ตีน ๑.
ตีนกา ๒, ตีนครุ ตีนกา ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ตีนครุ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	ดูใน ตีน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ความหมายที่ ๑.	ตีนกา ๒, ตีนครุ ดูใน ตีน ๑.
ตีนกา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิด Eleusine indica Gaertn. ในวงศ์ Gramineae ลําต้นแบน ช่อดอกเป็นก้านเดี่ยว ปลายก้านแตกเป็นแขนงสั้น ๆ คล้ายตีนกา ใช้ทํายาได้, หญ้าปากคอก ก็เรียก.	ตีนกา ๓ น. ชื่อหญ้าชนิด Eleusine indica Gaertn. ในวงศ์ Gramineae ลําต้นแบน ช่อดอกเป็นก้านเดี่ยว ปลายก้านแตกเป็นแขนงสั้น ๆ คล้ายตีนกา ใช้ทํายาได้, หญ้าปากคอก ก็เรียก.
ตีนจ้ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Ardisia aprica Fletch. ในวงศ์ Myrsinaceae ยอดและใบอ่อนกินได้.	ตีนจ้ำ น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Ardisia aprica Fletch. ในวงศ์ Myrsinaceae ยอดและใบอ่อนกินได้.
ตีนตะขาบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเฟินชนิด Nephrolepis biserrata (Sw.) Schott ในวงศ์ Nephrolepidaceae.	ตีนตะขาบ น. ชื่อเฟินชนิด Nephrolepis biserrata (Sw.) Schott ในวงศ์ Nephrolepidaceae.
ตีนตุ๊กแก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Ficus pumila L. ในวงศ์ Moraceae ใบเขียว กิ่งก้านแตกรากเกาะเลื้อย ใช้ปลูกประดับผนัง, ลิ้นเสือ ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกขนาดเล็กชนิด Tridax procumbens L. ในวงศ์ Compositae ขึ้นทั่วไปตามที่รกร้าง ดอกมีก้านยาว กลีบสีเหลืองนวล. (๓) ชื่อไม้ล้มลุกอวบนํ้าชนิด Kalanchoe delagoensis Eckl. et Zeyh. ในวงศ์ Crassulaceae เป็นไม้ปลูก, ตุ๊กแกใบกลม ก็เรียก. (๔) ชื่อเฟินขนาดเล็กชนิด Selaginella helferi Warb. ในวงศ์ Selaginellaceae ใบเป็นเกล็ดเล็ก ๆ มีกลุ่มอับสปอร์เป็นแท่งที่ปลายกิ่ง. (๕) ชื่อเห็ดชนิด Schizophyllum commune Fr. ในวงศ์ Schizophyllaceae ขึ้นตามเปลือกไม้ ดอกเห็ดรูปพัดขอบจักม้วนลง สีขาวอมเทาอ่อน ด้านล่างมีครีบสีนํ้าตาลเข้ม เนื้อเหนียว กินได้, เห็ดข้าวตอก ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก เห็ดแครง. (๖) ชื่อเห็ดชนิด Lopharia papyracea (Jungh.) Reid ในวงศ์ Stereaceae ขึ้นบนขอนไม้ ไม่มีก้าน เป็นแผ่นบางคล้ายกระดาษ สีนํ้าตาลหม่น กินได้ และใช้ทํายา, เห็ดจิก ก็เรียก.	ตีนตุ๊กแก น. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Ficus pumila L. ในวงศ์ Moraceae ใบเขียว กิ่งก้านแตกรากเกาะเลื้อย ใช้ปลูกประดับผนัง, ลิ้นเสือ ก็เรียก. (๒) ชื่อไม้ล้มลุกขนาดเล็กชนิด Tridax procumbens L. ในวงศ์ Compositae ขึ้นทั่วไปตามที่รกร้าง ดอกมีก้านยาว กลีบสีเหลืองนวล. (๓) ชื่อไม้ล้มลุกอวบนํ้าชนิด Kalanchoe delagoensis Eckl. et Zeyh. ในวงศ์ Crassulaceae เป็นไม้ปลูก, ตุ๊กแกใบกลม ก็เรียก. (๔) ชื่อเฟินขนาดเล็กชนิด Selaginella helferi Warb. ในวงศ์ Selaginellaceae ใบเป็นเกล็ดเล็ก ๆ มีกลุ่มอับสปอร์เป็นแท่งที่ปลายกิ่ง. (๕) ชื่อเห็ดชนิด Schizophyllum commune Fr. ในวงศ์ Schizophyllaceae ขึ้นตามเปลือกไม้ ดอกเห็ดรูปพัดขอบจักม้วนลง สีขาวอมเทาอ่อน ด้านล่างมีครีบสีนํ้าตาลเข้ม เนื้อเหนียว กินได้, เห็ดข้าวตอก ก็เรียก, ปักษ์ใต้เรียก เห็ดแครง. (๖) ชื่อเห็ดชนิด Lopharia papyracea (Jungh.) Reid ในวงศ์ Stereaceae ขึ้นบนขอนไม้ ไม่มีก้าน เป็นแผ่นบางคล้ายกระดาษ สีนํ้าตาลหม่น กินได้ และใช้ทํายา, เห็ดจิก ก็เรียก.
ตีนเต่า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกกล้วยลูกเล็ก ๆ ที่อยู่ปลายเครือว่า กล้วยตีนเต่า.	ตีนเต่า น. เรียกกล้วยลูกเล็ก ๆ ที่อยู่ปลายเครือว่า กล้วยตีนเต่า.
ตีนเทียน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิด Himantopus himantopus ในวงศ์ Recurvirostridae ลําตัวด้านบนลายเขียว ด้านล่างสีขาว ปากสีดําและยาวเรียว ขายาวสีแดง ตัวผู้หัวสีดํา ตัวเมียหัวสีขาว พบอยู่ตามชายฝั่งแม่นํ้า กินกุ้งและปลา.	ตีนเทียน น. ชื่อนกชนิด Himantopus himantopus ในวงศ์ Recurvirostridae ลําตัวด้านบนลายเขียว ด้านล่างสีขาว ปากสีดําและยาวเรียว ขายาวสีแดง ตัวผู้หัวสีดํา ตัวเมียหัวสีขาว พบอยู่ตามชายฝั่งแม่นํ้า กินกุ้งและปลา.
ตีนนก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-นอ-หนู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Vitex pinnata L. ในวงศ์ Labiatae ดอกเล็ก สีฟ้าอมขาว ออกเป็นช่อใหญ่ ผลกลมเล็ก สีดำ เนื้อไม้ทนทานใช้ทำเครื่องมือ, กานน กาสามปีก โคนสมอ หรือ สมอกานน ก็เรียก. (๒) ดู กาสามปีก เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่ (๑).	ตีนนก น. (๑) ชื่อไม้ต้นชนิด Vitex pinnata L. ในวงศ์ Labiatae ดอกเล็ก สีฟ้าอมขาว ออกเป็นช่อใหญ่ ผลกลมเล็ก สีดำ เนื้อไม้ทนทานใช้ทำเครื่องมือ, กานน กาสามปีก โคนสมอ หรือ สมอกานน ก็เรียก. (๒) ดู กาสามปีก (๑).
ตีนเป็ด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในวงศ์ Apocynaceae คือ ชนิด Alstonia scholaris (L.) R. Br. ใบออกรอบข้อ ๔–๗ ใบ ผลเป็นฝักยาว ๒ ฝัก, สัตบรรณ หรือ พญาสัตบรรณ ก็เรียก; และ ตีนเป็ดน้ำ (Cerbera odollam Gaertn.) เป็นไม้ต้นขนาดกลาง มักขึ้นตามชายนํ้า ดอกสีขาว ผลกลม.	ตีนเป็ด น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในวงศ์ Apocynaceae คือ ชนิด Alstonia scholaris (L.) R. Br. ใบออกรอบข้อ ๔–๗ ใบ ผลเป็นฝักยาว ๒ ฝัก, สัตบรรณ หรือ พญาสัตบรรณ ก็เรียก; และ ตีนเป็ดน้ำ (Cerbera odollam Gaertn.) เป็นไม้ต้นขนาดกลาง มักขึ้นตามชายนํ้า ดอกสีขาว ผลกลม.
ตีนแรด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) เห็ดตีนแรด. ในวงเล็บ ดู จั่น เขียนว่า จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู ความหมายที่ ๕ (๒). (๒) ชื่อต้นไม้ยืนต้น. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ตีนแรด น. (๑) เห็ดตีนแรด. [ดู จั่น ๕ (๒)]. (๒) ชื่อต้นไม้ยืนต้น. (พจน. ๒๔๙๓).
ตีบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอาการแคบเข้าผิดปรกติ (ใช้แก่สิ่งที่เป็นช่องกลวง) เช่น คอตีบ เส้นเลือดตีบ ไส้ตีบ.	ตีบ ๑ ว. มีอาการแคบเข้าผิดปรกติ (ใช้แก่สิ่งที่เป็นช่องกลวง) เช่น คอตีบ เส้นเลือดตีบ ไส้ตีบ.
ตีบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งซึ่งพัฒนามาจากลูกผสมระหว่างกล้วยป่ากับกล้วยตานี.	ตีบ ๒ น. ชื่อกล้วยพันธุ์หนึ่งซึ่งพัฒนามาจากลูกผสมระหว่างกล้วยป่ากับกล้วยตานี.
ตีรถะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อะ	[ตีระ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป หมายถึง ติตถ์, ดิตถ์, ท่านํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี ติตฺถ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง.	ตีรถะ [ตีระ–] (แบบ) ติตถ์, ดิตถ์, ท่านํ้า. (ส.; ป. ติตฺถ).
ตีระ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ฝั่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ตีระ (แบบ) น. ฝั่ง. (ป., ส.).
ตึ, ตึ ๆ ตึ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ ตึ ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อแห้ง, มักใช้ประกอบกับคํา เหม็น เป็น เหม็นตึ.	ตึ, ตึ ๆ ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อแห้ง, มักใช้ประกอบกับคํา เหม็น เป็น เหม็นตึ.
ตึตัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น, ตุตัง ก็ว่า.	ตึตัง ว. เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น, ตุตัง ก็ว่า.
ตึก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง อาคารที่ก่อสร้างด้วยอิฐปูนเป็นต้น.	ตึก น. อาคารที่ก่อสร้างด้วยอิฐปูนเป็นต้น.
ตึกแถว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ถอ-ถุง-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง อาคารที่ก่อด้วยอิฐฉาบปูนหรือคอนกรีตเป็นห้อง ๆ เรียงติดกันไปเป็นแถว, ห้องแถว ก็เรียก; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง อาคารที่พักอาศัยหรืออาคารพาณิชย์ ซึ่งปลูกสร้างติดต่อกันเป็นแถวเกิน ๒ ห้อง และประกอบด้วยวัตถุทนไฟเป็นส่วนใหญ่.	ตึกแถว น. อาคารที่ก่อด้วยอิฐฉาบปูนหรือคอนกรีตเป็นห้อง ๆ เรียงติดกันไปเป็นแถว, ห้องแถว ก็เรียก; (กฎ) อาคารที่พักอาศัยหรืออาคารพาณิชย์ ซึ่งปลูกสร้างติดต่อกันเป็นแถวเกิน ๒ ห้อง และประกอบด้วยวัตถุทนไฟเป็นส่วนใหญ่.
ตึกระฟ้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง อาคารที่สูงมาก.	ตึกระฟ้า น. อาคารที่สูงมาก.
ตึก ๆ, ตึ้ก ๆ, ตึ้กตั้ก ตึก ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก ตึ้ก ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก ตึ้กตั้ก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังอย่างเสียงหัวใจเต้นเวลาเหนื่อยหรือตกใจเป็นต้น.	ตึก ๆ, ตึ้ก ๆ, ตึ้กตั้ก ว. เสียงดังอย่างเสียงหัวใจเต้นเวลาเหนื่อยหรือตกใจเป็นต้น.
ตึง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่หย่อน เช่น เชือกตึง เส้นตึง, ค่อนข้างคับ เช่น เสื้อแขนตึง; มีอาการออกจะโกรธ ๆ เช่น หมู่นี้ดูตึงไป.	ตึง ๑ ว. ไม่หย่อน เช่น เชือกตึง เส้นตึง, ค่อนข้างคับ เช่น เสื้อแขนตึง; มีอาการออกจะโกรธ ๆ เช่น หมู่นี้ดูตึงไป.
ตึงเครียด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใกล้จะถึงขั้นแตกหัก เช่น สถานการณ์ตึงเครียด.	ตึงเครียด ว. ใกล้จะถึงขั้นแตกหัก เช่น สถานการณ์ตึงเครียด.
ตึงตัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก้ไขให้คลายความลําบากหรือความคับแค้นได้ยาก.	ตึงตัว ว. แก้ไขให้คลายความลําบากหรือความคับแค้นได้ยาก.
ตึงเปรี๊ยะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.	ตึงเปรี๊ยะ ว. ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.
ตึง ๒, ตึง ๆ ตึง ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ตึง ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.	ตึง ๒, ตึง ๆ ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ตึงตัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆ ครั้ง; โดยปริยายหมายถึงมีกิริยามารยาทซุ่มซ่ามไม่เรียบร้อย เช่น ทะลึ่งตึงตัง.	ตึงตัง ว. เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆ ครั้ง; โดยปริยายหมายถึงมีกิริยามารยาทซุ่มซ่ามไม่เรียบร้อย เช่น ทะลึ่งตึงตัง.
ตึง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ความหมายที่ ๓	ดู พลวง เขียนว่า พอ-พาน-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู ความหมายที่ ๒.	ตึง ๓ ดู พลวง ๒.
ตึดตื๋อ, ตึ๊ดตื๋อ ตึดตื๋อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง ตึ๊ดตื๋อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อึ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มาก, ใช้ประกอบกับคำ มืด เป็น มืดตึดตื๋อ หรือ มืดตึ๊ดตื๋อ.	ตึดตื๋อ, ตึ๊ดตื๋อ ว. มาก, ใช้ประกอบกับคำ มืด เป็น มืดตึดตื๋อ หรือ มืดตึ๊ดตื๋อ.
ตืด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กลิ่นไม่ดี, กลิ่นเหม็นที่ติดอยู่ไม่รู้หาย เรียกว่า เหม็นตืด, บางทีใช้ว่า เหม็นตืดเหม็นตัง.	ตืด ๑ ว. กลิ่นไม่ดี, กลิ่นเหม็นที่ติดอยู่ไม่รู้หาย เรียกว่า เหม็นตืด, บางทีใช้ว่า เหม็นตืดเหม็นตัง.
ตืด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หนืด, ตระหนี่, มักใช้ว่า ขี้ตืด.	ตืด ๒ ว. หนืด, ตระหนี่, มักใช้ว่า ขี้ตืด.
ตื่น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ฟื้นจากหลับ เช่น ตื่นนอน, ไม่หลับ เช่น ตื่นอยู่; แสดงอาการผิดปรกติเพราะตกใจ ดีใจ หรือแปลกใจ เป็นต้น เช่น วัวตื่น ควายตื่น ตื่นเวที ตื่นยศ ตื่นไฟ; รู้สิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง ในคําว่า พระพุทธเจ้าเป็นผู้ตื่นแล้ว; โดยปริยายหมายความว่า รู้เท่าทัน, รู้ตัวขึ้น.	ตื่น ก. ฟื้นจากหลับ เช่น ตื่นนอน, ไม่หลับ เช่น ตื่นอยู่; แสดงอาการผิดปรกติเพราะตกใจ ดีใจ หรือแปลกใจ เป็นต้น เช่น วัวตื่น ควายตื่น ตื่นเวที ตื่นยศ ตื่นไฟ; รู้สิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริง ในคําว่า พระพุทธเจ้าเป็นผู้ตื่นแล้ว; โดยปริยายหมายความว่า รู้เท่าทัน, รู้ตัวขึ้น.
ตื่นข่าว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เชื่อข่าวหรือคําเล่าลือโดยไม่มีเหตุผล.	ตื่นข่าว ก. เชื่อข่าวหรือคําเล่าลือโดยไม่มีเหตุผล.
ตื่นตัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ไหวทันเหตุการณ์, รู้ตัวทันเหตุการณ์.	ตื่นตัว ก. ไหวทันเหตุการณ์, รู้ตัวทันเหตุการณ์.
ตื่นตาตื่นใจ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ตื่นเต้นเพราะได้พบได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยพบเคยเห็น.	ตื่นตาตื่นใจ ก. ตื่นเต้นเพราะได้พบได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยพบเคยเห็น.
ตื่นตาย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง หายกลัว, หายตกใจ, เช่น ก็ตื่นตายยินดีเป็นพ้นนัก. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔.	ตื่นตาย ก. หายกลัว, หายตกใจ, เช่น ก็ตื่นตายยินดีเป็นพ้นนัก. (อิเหนา).
ตื่นตูม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ตกใจโดยไม่ได้พิจารณา เช่น กระต่ายตื่นตูม.	ตื่นตูม ก. ตกใจโดยไม่ได้พิจารณา เช่น กระต่ายตื่นตูม.
ตื่นเต้น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการลิงโลดด้วยดีใจหรือแปลกใจ, มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย.	ตื่นเต้น ก. แสดงอาการลิงโลดด้วยดีใจหรือแปลกใจ, มีความประหม่าเพราะไม่คุ้นเคย.
ตื่นแต่ดึก สึกแต่หนุ่ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่ สอ-เสือ-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง เร่งรัดทําการงานให้เหมาะสมแก่วัยและเวลา.	ตื่นแต่ดึก สึกแต่หนุ่ม (สำ) ก. เร่งรัดทําการงานให้เหมาะสมแก่วัยและเวลา.
ตื่นฟ้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง แจ่มฟ้า.	ตื่นฟ้า (กลอน) ก. แจ่มฟ้า.
ตื้น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตํ่าลงไปจากขอบน้อยกว่าปรกติ เช่น ชามก้นตื้น, หยั่งลงไปได้ไม่ไกลจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่น นํ้าตื้น คลองตื้น, เข้าไปไม่ไกลจากขอบเป็นต้น เช่น ตรอกตื้น; ผิวเผิน, ไม่ลึกซึ้ง, เช่น ความคิดตื้น, ตรงข้ามกับ ลึก.	ตื้น ว. ตํ่าลงไปจากขอบน้อยกว่าปรกติ เช่น ชามก้นตื้น, หยั่งลงไปได้ไม่ไกลจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่น นํ้าตื้น คลองตื้น, เข้าไปไม่ไกลจากขอบเป็นต้น เช่น ตรอกตื้น; ผิวเผิน, ไม่ลึกซึ้ง, เช่น ความคิดตื้น, ตรงข้ามกับ ลึก.
ตื้นตัน, ตื้นตันใจ ตื้นตัน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู ตื้นตันใจ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รู้สึกอัดอั้นเพราะดีใจหรือเสียใจเป็นต้น.	ตื้นตัน, ตื้นตันใจ ว. รู้สึกอัดอั้นเพราะดีใจหรือเสียใจเป็นต้น.
ตื้อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทึบ เช่น มืดตื้อ สมองตื้อ; แน่นอึดอัด เช่น อิ่มตื้อ ท้องตื้อ; เรียกดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งว่า อ้ายตื้อ หรือ อีตื้อ; เรียกข้าวเหนียวนํ้ากะทิในพิธีเลี้ยงว่า อ้ายตื้อ.	ตื้อ ว. ทึบ เช่น มืดตื้อ สมองตื้อ; แน่นอึดอัด เช่น อิ่มตื้อ ท้องตื้อ; เรียกดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งว่า อ้ายตื้อ หรือ อีตื้อ; เรียกข้าวเหนียวนํ้ากะทิในพิธีเลี้ยงว่า อ้ายตื้อ.
ตื๊อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง รบเร้าจะเอาให้ได้, เซ้าซี้รบกวนรํ่าไป.	ตื๊อ (ปาก) ก. รบเร้าจะเอาให้ได้, เซ้าซี้รบกวนรํ่าไป.
ตื๋อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็วมาก (ใช้แก่กริยาวิ่ง).	ตื๋อ ว. เร็วมาก (ใช้แก่กริยาวิ่ง).
ตุ, ตุ ๆ ตุ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ ตุ ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.	ตุ, ตุ ๆ ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
ตุตัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตึตัง, เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น.	ตุตัง ว. ตึตัง, เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น.
ตุ๊ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จํ้ามํ่า, ใช้ประกอบกับคำ อ้วน เป็น อ้วนตุ๊, (มักใช้แก่เด็ก).	ตุ๊ ๑ ว. จํ้ามํ่า, ใช้ประกอบกับคำ อ้วน เป็น อ้วนตุ๊, (มักใช้แก่เด็ก).
ตุ๊ต๊ะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ตอ-เต่า-ไม้-ตรี-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้วนอุ้ยอ้าย.	ตุ๊ต๊ะ ว. อ้วนอุ้ยอ้าย.
ตุ๊ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง พระ.	ตุ๊ ๒ (ถิ่น–พายัพ) น. พระ.
ตุ๊กแก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในวงศ์ Gekkonidae หัวโต หางยาว หลายชนิดตีนเหนียวสามารถเกาะตามผนังเรียบได้ หลายชนิดร้องเสียงดัง ออกหากินในเวลากลางคืน ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น ตุ๊กแกที่พบตามบ้านเรือน (Gekko gecko) ตุ๊กแกบินหางเฟิน (Ptychozoon lionatum), พายัพเรียก ต๊กโต, อีสานเรียก กับแก้. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลวดลายเป็นดอกดวงเลอะเทอะ เช่น ผ้าลายตุ๊กแก ตัวลายเป็นตุ๊กแก.	ตุ๊กแก ๑ น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในวงศ์ Gekkonidae หัวโต หางยาว หลายชนิดตีนเหนียวสามารถเกาะตามผนังเรียบได้ หลายชนิดร้องเสียงดัง ออกหากินในเวลากลางคืน ในประเทศไทยมีหลายชนิด เช่น ตุ๊กแกที่พบตามบ้านเรือน (Gekko gecko) ตุ๊กแกบินหางเฟิน (Ptychozoon lionatum), พายัพเรียก ต๊กโต, อีสานเรียก กับแก้. ว. มีลวดลายเป็นดอกดวงเลอะเทอะ เช่น ผ้าลายตุ๊กแก ตัวลายเป็นตุ๊กแก.
ตุ๊กแก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	(๑) ดู แค้. (๒) ดู เก๋า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา.	ตุ๊กแก ๒ (๑) ดู แค้. (๒) ดู เก๋า.
ตุ๊กแกใบกลม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-มอ-ม้า	ดู ตีนตุ๊กแก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่ (๓).	ตุ๊กแกใบกลม ดู ตีนตุ๊กแก (๓).
ตุ๊กตา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	[ตุ๊กกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ของเล่นของเด็กซึ่งทําเป็นรูปคนหรือสัตว์เป็นต้น มักมีขนาดเล็กกว่าตัวจริง, ลักษณนามว่า ตัว; เงาที่ปรากฏเป็นรูปคนเล็ก ๆ เป็นต้น ในแววตา; ที่รับเพลาและข้อเสือเครื่องจักรเพื่อให้เที่ยง; ชื่อเสาที่ยันขื่อคัด; ตัวอย่างที่สมมุติขึ้นมาประกอบคําอธิบายหรือวินิจฉัยเป็นต้น เช่น ตั้งตุ๊กตามาดู.	ตุ๊กตา [ตุ๊กกะ–] น. ของเล่นของเด็กซึ่งทําเป็นรูปคนหรือสัตว์เป็นต้น มักมีขนาดเล็กกว่าตัวจริง, ลักษณนามว่า ตัว; เงาที่ปรากฏเป็นรูปคนเล็ก ๆ เป็นต้น ในแววตา; ที่รับเพลาและข้อเสือเครื่องจักรเพื่อให้เที่ยง; ชื่อเสาที่ยันขื่อคัด; ตัวอย่างที่สมมุติขึ้นมาประกอบคําอธิบายหรือวินิจฉัยเป็นต้น เช่น ตั้งตุ๊กตามาดู.
ตุ๊กตาล้มลุก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-โท-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ตุ๊กตาไม่มีขา ฐานโค้ง มีโลหะถ่วงอยู่ข้างในฐานเมื่อผลักให้ล้มแล้วจะกลับตั้งขึ้นมาได้เอง, โดยปริยายหมายถึงคนเจ็บไข้ที่ไม่ค่อยมีกําลังวังชา ประเดี๋ยวล้มนอน ประเดี๋ยวลุกนั่ง.	ตุ๊กตาล้มลุก น. ตุ๊กตาไม่มีขา ฐานโค้ง มีโลหะถ่วงอยู่ข้างในฐานเมื่อผลักให้ล้มแล้วจะกลับตั้งขึ้นมาได้เอง, โดยปริยายหมายถึงคนเจ็บไข้ที่ไม่ค่อยมีกําลังวังชา ประเดี๋ยวล้มนอน ประเดี๋ยวลุกนั่ง.
ตุ๊กตาเสียกบาล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[–เสียกะบาน] เป็นคำนาม หมายถึง ตุ๊กตาที่ใส่กระบะกาบกล้วยพร้อมทั้งเครื่องเซ่นผีแล้วนําไปวางไว้ที่ทางสามแพร่งหรือลอยนํ้า.	ตุ๊กตาเสียกบาล [–เสียกะบาน] น. ตุ๊กตาที่ใส่กระบะกาบกล้วยพร้อมทั้งเครื่องเซ่นผีแล้วนําไปวางไว้ที่ทางสามแพร่งหรือลอยนํ้า.
ตุ๊กต่ำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	[ตุ๊กกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแร่ชนิดหนึ่งสีดําเหมือนนิล. ในวงเล็บ มาจาก อักขราภิธานศรับท์ ของ หมอปรัดเล.	ตุ๊กต่ำ [ตุ๊กกะ–] น. ชื่อแร่ชนิดหนึ่งสีดําเหมือนนิล. (ปรัดเล).
ตุ๊กต่ำน้ำทอง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องยาไทยชนิดหนึ่ง.	ตุ๊กต่ำน้ำทอง น. ชื่อเครื่องยาไทยชนิดหนึ่ง.
ตุกติก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีชั้นเชิง, มีเล่ห์เหลี่ยมไม่ตรงไปตรงมา.	ตุกติก ว. มีชั้นเชิง, มีเล่ห์เหลี่ยมไม่ตรงไปตรงมา.
ตุ๊กติ๊ก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตุ้งติ้ง.	ตุ๊กติ๊ก ว. ตุ้งติ้ง.
ตุ๊กตุ่น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	[ตุ๊กกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ของเล่นสําหรับเด็ก ทําเป็นรูปสัตว์หรือสัตว์ประหลาดต่าง ๆ ขนาดเล็กกว่าตัวจริง, ใช้เข้าคู่กับคำ ตุ๊กตา เป็น ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา.	ตุ๊กตุ่น [ตุ๊กกะ–] น. ของเล่นสําหรับเด็ก ทําเป็นรูปสัตว์หรือสัตว์ประหลาดต่าง ๆ ขนาดเล็กกว่าตัวจริง, ใช้เข้าคู่กับคำ ตุ๊กตา เป็น ตุ๊กตุ่นตุ๊กตา.
ตุ๊กตุ๋ย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก	[ตุ๊กกะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่สลักสําคัญอะไร.	ตุ๊กตุ๋ย [ตุ๊กกะ–] (ปาก) ว. ไม่สลักสําคัญอะไร.
ตุง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นกระพุ้งยื่นออกมา, นูนออกมา.	ตุง ว. เป็นกระพุ้งยื่นออกมา, นูนออกมา.
ตุ้งก่า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-กอ-ไก่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง หม้อสําหรับสูบกัญชา.	ตุ้งก่า น. หม้อสําหรับสูบกัญชา.
ตุ้งติ้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ตุ้มหูชนิดหนึ่ง มีระย้าห้อย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, กระตุ้งกระติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า, อาการที่วัตถุเล็ก ๆ แกว่งไปแกว่งมา, ตุ๊กติ๊ก ก็ว่า.	ตุ้งติ้ง ๑ น. ตุ้มหูชนิดหนึ่ง มีระย้าห้อย. ว. มีกิริยาท่าทางกระชดกระช้อย, กระตุ้งกระติ้ง หรือ ดุ้งดิ้ง ก็ว่า, อาการที่วัตถุเล็ก ๆ แกว่งไปแกว่งมา, ตุ๊กติ๊ก ก็ว่า.
ตุ้งติ้ง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ตุ้งติ้งเปลญวน ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเพลง ของ พระยาพิศาลสารเกษตร ฉบับโรงพิมพ์ยิ้มศรี พ.ศ. ๒๔๘๒.	ตุ้งติ้ง ๒ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง, ตุ้งติ้งเปลญวน ก็เรียก. (บัญชีเพลง).
ตุ๊ดตู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เหล็กสำหรับเจาะรูหรือตอกกระดาษเป็นต้นให้เป็นลูกปลารูปต่าง ๆ เช่น กลม ดอกจิก.	ตุ๊ดตู่ ๑ น. เหล็กสำหรับเจาะรูหรือตอกกระดาษเป็นต้นให้เป็นลูกปลารูปต่าง ๆ เช่น กลม ดอกจิก.
ตุ๊ดตู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกกชนิด Schoenoplectus mucronatus (L.) Palla ในวงศ์ Cyperaceae ขึ้นเป็นกอ สีนํ้าตาลอ่อน ลําต้นเป็นสามเหลี่ยม, กกกลม ก็เรียก.	ตุ๊ดตู่ ๒ น. ชื่อกกชนิด Schoenoplectus mucronatus (L.) Palla ในวงศ์ Cyperaceae ขึ้นเป็นกอ สีนํ้าตาลอ่อน ลําต้นเป็นสามเหลี่ยม, กกกลม ก็เรียก.
ตุ๊ดตู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด Varanus dumerilii ในวงศ์ Varanidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับตะกวด ตัวสีนวล ลายสีน้ำตาลเข้ม เกล็ดบนคอเป็นแผ่นแบน เมื่อยังเล็กหัวสีแดง พบทางภาคใต้ของประเทศไทย.	ตุ๊ดตู่ ๓ น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด Varanus dumerilii ในวงศ์ Varanidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับตะกวด ตัวสีนวล ลายสีน้ำตาลเข้ม เกล็ดบนคอเป็นแผ่นแบน เมื่อยังเล็กหัวสีแดง พบทางภาคใต้ของประเทศไทย.
ตุ๊ดตู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๔	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์ชนิดหนึ่ง เช่น ในบทดอกสร้อยสุภาษิตว่า “ตุ๊ดเอ๋ยตุ๊ดตู่ ในเรี่ยวในรูช่างอยู่ได้...”.	ตุ๊ดตู่ ๔ น. ชื่อสัตว์ชนิดหนึ่ง เช่น ในบทดอกสร้อยสุภาษิตว่า “ตุ๊ดเอ๋ยตุ๊ดตู่ ในเรี่ยวในรูช่างอยู่ได้...”.
ตุ๊ดตู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ความหมายที่ ๕	ดู แมลงช้าง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ที่ แมลง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-งอ-งู.	ตุ๊ดตู่ ๕ ดู แมลงช้าง ที่ แมลง.
ตุน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เก็บสะสมไว้ เช่น ซื้อของตุนไว้; เก็บหรือกักไว้เพื่อกันขาดแคลนหรือหวังกําไรในการค้า เช่น ตุนสินค้า, กักตุน ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ตุน ก. เก็บสะสมไว้ เช่น ซื้อของตุนไว้; เก็บหรือกักไว้เพื่อกันขาดแคลนหรือหวังกําไรในการค้า เช่น ตุนสินค้า, กักตุน ก็ว่า. (จ.).
ตุ่น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Talpa micrura ในวงศ์ Talpidae รูปร่างคล้ายหนูตะเภา ลำตัวอ้วนป้อม หัวเล็ก ตาเล็กมาก จมูกแหลม ขนอ่อนนุ่ม เล็บตีนหน้ายาวใหญ่เห็นได้ชัด ขุดรูเป็นที่อยู่อาศัย กินพืช, ติ่ง ก็เรียก; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง โดยปริยายหมายความว่า คนโง่ คนเซ่อ, มักใช้ว่า โง่เง่าเต่าตุ่น.	ตุ่น ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Talpa micrura ในวงศ์ Talpidae รูปร่างคล้ายหนูตะเภา ลำตัวอ้วนป้อม หัวเล็ก ตาเล็กมาก จมูกแหลม ขนอ่อนนุ่ม เล็บตีนหน้ายาวใหญ่เห็นได้ชัด ขุดรูเป็นที่อยู่อาศัย กินพืช, ติ่ง ก็เรียก; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า คนโง่ คนเซ่อ, มักใช้ว่า โง่เง่าเต่าตุ่น.
ตุ่น ๒, ตุ่น ๆ ตุ่น ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ตุ่น ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีมัว ๆ อย่างสีเทาหม่น ๆ.	ตุ่น ๒, ตุ่น ๆ ว. สีมัว ๆ อย่างสีเทาหม่น ๆ.
ตุ๋น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-จัด-ตะ-วา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้สุกด้วยวิธีเอาของใส่ภาชนะวางในภาชนะที่มีนํ้าแล้วเอาฝาครอบ ตั้งไฟให้นํ้าเดือด เช่น ตุ๋นไข่ ตุ๋นข้าว, เคี่ยวให้เปื่อย เช่น ตุ๋นเนื้อ ตุ๋นเป็ด. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกสิ่งที่ทําให้สุกโดยวิธีดังกล่าว เช่น ไข่ตุ๋น เนื้อตุ๋น เป็ดตุ๋น; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง โดยปริยายหมายความว่า หลอกลวงเอาไปแทบหมดตัว, ผู้ถูกหลอกลวงเอาไปแทบหมดตัว เรียกว่า ผู้ถูกตุ๋น. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ตุ๋น ก. ทําให้สุกด้วยวิธีเอาของใส่ภาชนะวางในภาชนะที่มีนํ้าแล้วเอาฝาครอบ ตั้งไฟให้นํ้าเดือด เช่น ตุ๋นไข่ ตุ๋นข้าว, เคี่ยวให้เปื่อย เช่น ตุ๋นเนื้อ ตุ๋นเป็ด. น. เรียกสิ่งที่ทําให้สุกโดยวิธีดังกล่าว เช่น ไข่ตุ๋น เนื้อตุ๋น เป็ดตุ๋น; (ปาก) โดยปริยายหมายความว่า หลอกลวงเอาไปแทบหมดตัว, ผู้ถูกหลอกลวงเอาไปแทบหมดตัว เรียกว่า ผู้ถูกตุ๋น. (จ.).
ตุ่นต่าน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ข่มขี่ เช่น พรรณหญิงมิโอมอ่าน ตุ่นต่านให้ชายกลัว. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์กุมาร.	ตุ่นต่าน ก. ข่มขี่ เช่น พรรณหญิงมิโอมอ่าน ตุ่นต่านให้ชายกลัว. (ม. คำหลวง กุมาร).
ตุนาหงัน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-งอ-งู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	[–หฺงัน] เป็นคำกริยา หมายถึง หมั้นไว้ (เพื่อแต่งงาน). ในวงเล็บ มาจากภาษาชวา .	ตุนาหงัน [–หฺงัน] ก. หมั้นไว้ (เพื่อแต่งงาน). (ช.).
ตุบ ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ชีพจรเป็นต้นเต้นเป็นระยะ ๆ.	ตุบ ๆ ว. อาการที่ชีพจรเป็นต้นเต้นเป็นระยะ ๆ.
ตุ้บ, ตุ้บ ๆ ตุ้บ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-บอ-ไบ-ไม้ ตุ้บ ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-บอ-ไบ-ไม้ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังอย่างของหนัก ๆ หล่น หรือเสียงทุบด้วยกําปั้น.	ตุ้บ, ตุ้บ ๆ ว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ หล่น หรือเสียงทุบด้วยกําปั้น.
ตุ้บตั้บ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบกัน. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยถั่วกวนกับนํ้าตาลแล้วทุบให้ละเอียด ตัดเป็นชิ้น ๆ ว่า ขนมตุ้บตั้บ.	ตุ้บตั้บ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงทุบกัน. น. เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยถั่วกวนกับนํ้าตาลแล้วทุบให้ละเอียด ตัดเป็นชิ้น ๆ ว่า ขนมตุ้บตั้บ.
ตุ๊บป่อง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ของลอยกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลงไปตามกระแสนํ้า.	ตุ๊บป่อง ว. อาการที่ของลอยกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลงไปตามกระแสนํ้า.
ตุปัดตุป่อง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, ตะปัดตะป่อง ก็ใช้.	ตุปัดตุป่อง ว. สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, ตะปัดตะป่อง ก็ใช้.
ตุปัดตุเป๋ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำกริยา หมายถึง เดินเฉไปเฉมาไม่ตรงทาง.	ตุปัดตุเป๋ ก. เดินเฉไปเฉมาไม่ตรงทาง.
ตุ่ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะสําหรับขังหรือใส่นํ้า ก้นสอบ ปากแคบกว่าโอ่ง.	ตุ่ม ๑ น. ภาชนะสําหรับขังหรือใส่นํ้า ก้นสอบ ปากแคบกว่าโอ่ง.
ตุ่ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เม็ดที่ขึ้นตามผิวหนัง, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ดอกไม้ออกเป็นตุ่ม.	ตุ่ม ๒ น. เม็ดที่ขึ้นตามผิวหนัง, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ดอกไม้ออกเป็นตุ่ม.
ตุ่ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Puntius bulu ในวงศ์ Cyprinidae อยู่ในจําพวกปลาตะเพียน ไม่มีหนวด กระโดงครีบหลังแข็งและหยักเป็นฟันเลื่อย ลําตัวมีลายพาดสีดํา เคยพบชุกชุมมากในเขตทะเลสาบสงขลาตอนในที่เรียกทะเลน้อย.	ตุ่ม ๓ น. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Puntius bulu ในวงศ์ Cyprinidae อยู่ในจําพวกปลาตะเพียน ไม่มีหนวด กระโดงครีบหลังแข็งและหยักเป็นฟันเลื่อย ลําตัวมีลายพาดสีดํา เคยพบชุกชุมมากในเขตทะเลสาบสงขลาตอนในที่เรียกทะเลน้อย.
ตุ้ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ป้อม ๆ, กลม ๆ. เป็นคำนาม หมายถึง ของที่มีลักษณะกลม ๆ ห้อยลงมา, ลูกตุ้ม ก็ว่า.	ตุ้ม ๑ ว. ป้อม ๆ, กลม ๆ. น. ของที่มีลักษณะกลม ๆ ห้อยลงมา, ลูกตุ้ม ก็ว่า.
ตุ้มมะพร้าว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมาว่า ลูกตุ้มมะพร้าว.	ตุ้มมะพร้าว น. เรียกลูกมะพร้าวเล็ก ๆ ที่เสียหล่นลงมาว่า ลูกตุ้มมะพร้าว.
ตุ้มหู เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับหู, ต่างหู.	ตุ้มหู น. เครื่องประดับหู, ต่างหู.
ตุ้ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	ดู แมลงช้าง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ที่ แมลง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-งอ-งู.	ตุ้ม ๒ ดู แมลงช้าง ที่ แมลง.
ตุ๋ม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-จัด-ตะ-วา-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างของหนักขนาดเล็กตกลงไปในนํ้า.	ตุ๋ม ว. เสียงอย่างของหนักขนาดเล็กตกลงไปในนํ้า.
ตุ้มกว้าว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ดู กระท่อมขี้หมู เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู ที่ กระท่อม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒.	ตุ้มกว้าว ดู กระท่อมขี้หมู ที่ กระท่อม ๒.
ตุ้มแซะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อะ	ดู กระท่อมขี้หมู เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู ที่ กระท่อม เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒.	ตุ้มแซะ ดู กระท่อมขี้หมู ที่ กระท่อม ๒.
ตุมตัง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ดู กระแจะ เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒.	ตุมตัง ดู กระแจะ ๒.
ตุ้มเต๋น เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Duabanga grandiflora (DC.) Walp. ในวงศ์ Sonneratiaceae ไม้ใช้ทําหีบใส่ของเป็นต้น.	ตุ้มเต๋น น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Duabanga grandiflora (DC.) Walp. ในวงศ์ Sonneratiaceae ไม้ใช้ทําหีบใส่ของเป็นต้น.
ตุ้มปี่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง หมวกชนิดหนึ่งมีสัณฐานเหมือนดอกทับทิมควํ่า. ในวงเล็บ รูปภาพ ตุ้มปี่.	ตุ้มปี่ น. หมวกชนิดหนึ่งมีสัณฐานเหมือนดอกทับทิมควํ่า. (รูปภาพ ตุ้มปี่).
ตุมพรวด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	ดู จุมพรวด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก.	ตุมพรวด ดู จุมพรวด.
ตุมพะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมาตราตวงอย่างโบราณ; หม้อนํ้ามีพวย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ตุมฺร เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.	ตุมพะ (แบบ) น. ชื่อมาตราตวงอย่างโบราณ; หม้อนํ้ามีพวย. (ป.; ส. ตุมฺร).
ตุ่ย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะที่มีบางสิ่งบางอย่างดันให้นูนโป่งออกมา เช่น แก้มตุ่ย กระเป๋าตุ่ย.	ตุ่ย ว. ลักษณะที่มีบางสิ่งบางอย่างดันให้นูนโป่งออกมา เช่น แก้มตุ่ย กระเป๋าตุ่ย.
ตุ่ย ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กลิ่นเหม็นน้อย ๆ.	ตุ่ย ๆ ว. กลิ่นเหม็นน้อย ๆ.
ตุ้ย, ตุ้ย ๆ ตุ้ย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก ตุ้ย ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมา เช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.	ตุ้ย, ตุ้ย ๆ ว. อาการที่เคี้ยวอาหารเต็มปากจนแก้มโป่งออกมา เช่น เคี้ยวตุ้ย ๆ กินตุ้ย ๆ.
ตุ๊ย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาหมัดกระแทกเอา. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน . เป็นคำนาม หมายถึง เรียกตัวตลกที่ออกมาขัดจังหวะในการสวดคฤหัสถ์ว่า ตัวตุ๊ย.	ตุ๊ย ก. เอาหมัดกระแทกเอา. (จ.). น. เรียกตัวตลกที่ออกมาขัดจังหวะในการสวดคฤหัสถ์ว่า ตัวตุ๊ย.
ตุ๋ยตุ่ย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง คล้ายว่าวจุฬา แต่หัวไม่ยาว มีไม้ยื่นออกไปสําหรับผูกคันธนู เมื่อถูกลมพัด ใบธนูที่ทําด้วยใบลานจะพลิกหมุนกลับไปมาทําให้เกิดเสียงคล้ายเสียงเพลง นิยมเอาว่าวขึ้นในเวลาเย็น แล้วเอาเชือกผูกไว้ตามต้นไม้เป็นต้นเพื่อฟังเสียงในเวลากลางคืน.	ตุ๋ยตุ่ย น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง คล้ายว่าวจุฬา แต่หัวไม่ยาว มีไม้ยื่นออกไปสําหรับผูกคันธนู เมื่อถูกลมพัด ใบธนูที่ทําด้วยใบลานจะพลิกหมุนกลับไปมาทําให้เกิดเสียงคล้ายเสียงเพลง นิยมเอาว่าวขึ้นในเวลาเย็น แล้วเอาเชือกผูกไว้ตามต้นไม้เป็นต้นเพื่อฟังเสียงในเวลากลางคืน.
ตุรคะ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ	[ตุระคะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ม้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ตุรคะ [ตุระคะ] (แบบ) น. ม้า. (ป., ส.).
ตุรงค–, ตุรงค์ ตุรงค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย ตุรงค์ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	[ตุรงคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ดุรงค์, ม้า, เช่น ตุรงคสังวัจฉร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ตุรงค–, ตุรงค์ [ตุรงคะ–] (แบบ) น. ดุรงค์, ม้า, เช่น ตุรงคสังวัจฉร. (ป., ส.).
ตุรงคราวี เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโคลงโบราณ, คู่กับ มหาตุรงคราวี.	ตุรงคราวี น. ชื่อโคลงโบราณ, คู่กับ มหาตุรงคราวี.
ตุริยางค์ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนของเครื่องดีดสีตีเป่า หมายความอย่างเดียวกับดุริยะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ตุริย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก + องฺค เขียนว่า ออ-อ่าง-งอ-งู-พิน-ทุ-คอ-ควาย .	ตุริยางค์ น. ส่วนของเครื่องดีดสีตีเป่า หมายความอย่างเดียวกับดุริยะ. (ป. ตุริย + องฺค).
ตุล เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง คันชั่ง, ตราชู; ชื่อกลุ่มดาวรูปคันชั่ง เรียกว่า ราศีตุล เป็นราศีที่ ๖ ในจักรราศี, ราศีดุล ก็ว่า.	ตุล น. คันชั่ง, ตราชู; ชื่อกลุ่มดาวรูปคันชั่ง เรียกว่า ราศีตุล เป็นราศีที่ ๖ ในจักรราศี, ราศีดุล ก็ว่า.
ตุลสิ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ	[ตุน–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกะเพรา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ตุลสิ [ตุน–] (แบบ) น. ต้นกะเพรา. (ป.).
ตุลา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง คันชั่ง, ตราชู; ชื่อมาตราวัดนํ้าหนักมคธเท่ากับ ๑๐๐ ปละ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ตุลา (แบบ) น. คันชั่ง, ตราชู; ชื่อมาตราวัดนํ้าหนักมคธเท่ากับ ๑๐๐ ปละ. (ป., ส.).
ตุลาการ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีอํานาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.	ตุลาการ (กฎ) น. ผู้มีอํานาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.
ตุลาคม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเดือนที่ ๑๐ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนมกราคม มี ๓๑ วัน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เลิกใช้แล้ว หมายถึง เดือนที่ ๗ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนเมษายน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ตุลา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา ว่า คันชั่ง + อาคม เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-มอ-ม้า ว่า มา = เดือนที่อาทิตย์มาสู่ราศีตุล .	ตุลาคม น. ชื่อเดือนที่ ๑๐ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนมกราคม มี ๓๑ วัน; (เลิก) เดือนที่ ๗ ตามสุริยคติ ซึ่งเริ่มด้วยเดือนเมษายน. (ป., ส. ตุลา ว่า คันชั่ง + อาคม ว่า มา = เดือนที่อาทิตย์มาสู่ราศีตุล).
ตุหรัดตุเหร่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-รอ-เรือ-ไม้-เอก	[–หฺรัด–เหฺร่] เป็นคำกริยา หมายถึง ไปอย่างไม่มีจุดหมาย, ไม่มีที่อาศัยแน่นอน.	ตุหรัดตุเหร่ [–หฺรัด–เหฺร่] ก. ไปอย่างไม่มีจุดหมาย, ไม่มีที่อาศัยแน่นอน.
ตู เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. เป็นคำนาม หมายถึง ตัว.	ตู ๑ (โบ) ส. คําใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ตัว.
ตูข้า เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ตัวข้า, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.	ตูข้า (โบ) ส. ตัวข้า, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
ตู เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เต้า, ไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร เทา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา.	ตู ๒ ก. เต้า, ไป. (ข. เทา).
ตู่ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง กล่าวอ้างหรือทึกทักเอาของผู้อื่นว่าเป็นของตัว, กล่าวอ้างผิดตัว ผิดสิ่ง ผิดเรื่อง.	ตู่ ก. กล่าวอ้างหรือทึกทักเอาของผู้อื่นว่าเป็นของตัว, กล่าวอ้างผิดตัว ผิดสิ่ง ผิดเรื่อง.
ตู่ตัว เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพี้ยนตัว, ไม่ตรง, (ใช้ในการอ่านหนังสือ เช่น อ่านตู่ตัว ด เป็นตัว ค).	ตู่ตัว ว. เพี้ยนตัว, ไม่ตรง, (ใช้ในการอ่านหนังสือ เช่น อ่านตู่ตัว ด เป็นตัว ค).
ตู่พุทธพจน์ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-พอ-พาน-จอ-จาน-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง อ้างพุทธพจน์ผิด ๆ ถูก ๆ.	ตู่พุทธพจน์ ก. อ้างพุทธพจน์ผิด ๆ ถูก ๆ.
ตู้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องใช้สําหรับเก็บหรือใส่สิ่งของมักมีชั้นมีบานปิดเปิดได้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตู้ยาม รถตู้.	ตู้ ๑ น. เครื่องใช้สําหรับเก็บหรือใส่สิ่งของมักมีชั้นมีบานปิดเปิดได้, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตู้ยาม รถตู้.
ตู้นิรภัย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[–นิระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ตู้ที่ทําขึ้นให้แข็งแรงเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันทรัพย์สินภายในจากการโจรกรรมหรืออัคคีภัย.	ตู้นิรภัย [–นิระ–] น. ตู้ที่ทําขึ้นให้แข็งแรงเป็นพิเศษ เพื่อป้องกันทรัพย์สินภายในจากการโจรกรรมหรืออัคคีภัย.
ตู้พระมาลัย เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ตู้ใส่คัมภีร์พระมาลัยซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าคัมภีร์ใบลาน, หีบพระมาลัย ก็เรียก.	ตู้พระมาลัย น. ตู้ใส่คัมภีร์พระมาลัยซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าคัมภีร์ใบลาน, หีบพระมาลัย ก็เรียก.
ตู้เสบียง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ตู้รถไฟที่ใช้ปรุงและจำหน่ายอาหารในขณะเดินทาง, รถเสบียง ก็ว่า.	ตู้เสบียง น. ตู้รถไฟที่ใช้ปรุงและจำหน่ายอาหารในขณะเดินทาง, รถเสบียง ก็ว่า.
ตู้ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทู่, เรียกควายเขาสั้นหงิกเข้ามาหาหูว่า ควายเขาตู้.	ตู้ ๒ ว. ทู่, เรียกควายเขาสั้นหงิกเข้ามาหาหูว่า ควายเขาตู้.
ตู๊ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-ตรี	เป็นคำกริยา หมายถึง ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น พอตู๊ ๆ กันไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	ตู๊ ก. ประทัง, พอถูไถ, ชดเชย, เช่น พอตู๊ ๆ กันไป. (จ.).
ตู๊เรือ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ไม้-ตรี-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ชะลอเรือ, ทำให้เรือมีความเร็วลดลง.	ตู๊เรือ ก. ชะลอเรือ, ทำให้เรือมีความเร็วลดลง.
ตูก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ทูก เขียนว่า ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่.	ตูก น. เรือ. (ข. ทูก).
ตูด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง รูก้น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นูนขึ้น, สูงขึ้น, เช่น เนื้อตูดขึ้นมา; ยื่นออกไป เช่น ปากตูด.	ตูด น. รูก้น. ว. นูนขึ้น, สูงขึ้น, เช่น เนื้อตูดขึ้นมา; ยื่นออกไป เช่น ปากตูด.
ตูดงอน เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก-งอ-งู-ออ-อ่าง-นอ-หนู	ดู ลี่ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑.	ตูดงอน ดู ลี่ ๑.
ตูบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง กระท่อม, กระต๊อบ, เช่น ไปตั้งตูบตีนเขา. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก, กระตูบ ก็เรียก.	ตูบ ๑ น. กระท่อม, กระต๊อบ, เช่น ไปตั้งตูบตีนเขา. (ม. คำหลวง ชูชก), กระตูบ ก็เรียก.
ตูบ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หลุบลง เช่น หูตูบ.	ตูบ ๒ ว. หลุบลง เช่น หูตูบ.
ตูม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง มะตูม.	ตูม ๑ น. มะตูม.
ตูม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่บาน, ยังไม่บาน.	ตูม ๒ ว. ไม่บาน, ยังไม่บาน.
ตูม ๓, ตูม ๆ ตูม ความหมายที่ ๓ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า ตูม ๆ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น เช่น โดดนํ้าดังตูม เสียงปืนใหญ่ดังตูม ๆ.	ตูม ๓, ตูม ๆ ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น โดดนํ้าดังตูม เสียงปืนใหญ่ดังตูม ๆ.
ตูมตาม เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเอะอะอึกทึก เช่น เสียงระเบิดตูมตาม.	ตูมตาม ว. เสียงดังเอะอะอึกทึก เช่น เสียงระเบิดตูมตาม.
ตูมกา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Strychnos วงศ์ Strychnaceae คือ ตูมกาขาว หรือ มะตึ่ง (S. nux-blanda A.W. Hill) เมล็ดไม่เป็นพิษ, และ ตูมกาแดง หรือ แสลงใจ (S. nux-vomica L.) เมล็ดเป็นพิษ.	ตูมกา น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Strychnos วงศ์ Strychnaceae คือ ตูมกาขาว หรือ มะตึ่ง (S. nux-blanda A.W. Hill) เมล็ดไม่เป็นพิษ, และ ตูมกาแดง หรือ แสลงใจ (S. nux-vomica L.) เมล็ดเป็นพิษ.
ตูลิ่นฮื้อ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ดู ลิ่นฮื้อ เขียนว่า ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง.	ตูลิ่นฮื้อ ดู ลิ่นฮื้อ.
ตูหนา เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาไหลนํ้าจืดชนิด Anguilla bicolor ในวงศ์ Anguillidae ที่ว่ายลงทะเลเพื่อขยายพันธุ์ ลําตัวกลมยาว แบนข้างทางท่อนหาง มีครีบอก เกล็ดเล็กฝังแน่นอยู่ในหนัง ลําตัวและครีบสีนํ้าตาลหรือเกือบดําเสมอกัน พบทางเขตภาคใต้ด้านทะเลอันดามัน ขนาดยาวได้ถึง ๑.๕ เมตร.	ตูหนา น. ชื่อปลาไหลนํ้าจืดชนิด Anguilla bicolor ในวงศ์ Anguillidae ที่ว่ายลงทะเลเพื่อขยายพันธุ์ ลําตัวกลมยาว แบนข้างทางท่อนหาง มีครีบอก เกล็ดเล็กฝังแน่นอยู่ในหนัง ลําตัวและครีบสีนํ้าตาลหรือเกือบดําเสมอกัน พบทางเขตภาคใต้ด้านทะเลอันดามัน ขนาดยาวได้ถึง ๑.๕ เมตร.
เต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจํานวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ คํ่า, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓, เตติงสติมสังวัจฉระ = ปี (แห่งรัชกาล) ที่ ๓๓. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	เต (แบบ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจํานวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ คํ่า, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓, เตติงสติมสังวัจฉระ = ปี (แห่งรัชกาล) ที่ ๓๓. (ป.).
เตก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ไสช้างให้เดิน, กะเตก ก็ว่า.	เตก ก. ไสช้างให้เดิน, กะเตก ก็ว่า.
เต๊ก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ทุบลง, กดลงไม่ให้เผยอขึ้นได้, เช่น ค้อนเหล็กเต๊กลง. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	เต๊ก ๑ ก. ทุบลง, กดลงไม่ให้เผยอขึ้นได้, เช่น ค้อนเหล็กเต๊กลง. (สมุทรโฆษ).
เต๊ก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เดินทางไกลมาก. ในวงเล็บ มาจาก อักขราภิธานศรับท์ ของ หมอปรัดเล.	เต๊ก ๒ ก. เดินทางไกลมาก. (ปรัดเล).
เต็ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Shorea obtusa Wall. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้ในการก่อสร้าง.	เต็ง ๑ น. ชื่อไม้ต้นชนิด Shorea obtusa Wall. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้แข็ง ใช้ในการก่อสร้าง.
เต็ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ตาเต็ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต็ง ๒ น. ตาเต็ง. (จ.).
เต็ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง ทับลงไป.	เต็ง ๓ ก. ทับลงไป.
เต่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเนื้ออูมแน่นตึง ไม่เหี่ยวหรือย่นยาน เช่น เนื้อเต่ง นมเต่ง มะม่วงเต่ง.	เต่ง ว. มีเนื้ออูมแน่นตึง ไม่เหี่ยวหรือย่นยาน เช่น เนื้อเต่ง นมเต่ง มะม่วงเต่ง.
เตช, เตโช เตช เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ชอ-ช้าง เตโช เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เดช, เดโช, อํานาจ, ความร้อน, ไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	เตช, เตโช (แบบ) น. เดช, เดโช, อํานาจ, ความร้อน, ไฟ. (ป., ส.).
เตโชธาตุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุไฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	เตโชธาตุ น. ธาตุไฟ. (ป.).
เต้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่ยืนอยู่แล้วยกเท้าขึ้น ๆ ลง ๆ ถี่ ๆ, เคลื่อนไหวขึ้น ๆ ลง ๆ หรือไป ๆ มา ๆ เช่น เนื้อเต้น อกเต้น, ยกขาขึ้นลงให้เข้าจังหวะกับดนตรี เช่น เต้นระบํา.	เต้น ก. กิริยาที่ยืนอยู่แล้วยกเท้าขึ้น ๆ ลง ๆ ถี่ ๆ, เคลื่อนไหวขึ้น ๆ ลง ๆ หรือไป ๆ มา ๆ เช่น เนื้อเต้น อกเต้น, ยกขาขึ้นลงให้เข้าจังหวะกับดนตรี เช่น เต้นระบํา.
เต้นกินรำกิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง หากินด้วยการเล่นลิเก ละคร เป็นต้น (มักใช้ในเชิงดูถูก).	เต้นกินรำกิน ก. หากินด้วยการเล่นลิเก ละคร เป็นต้น (มักใช้ในเชิงดูถูก).
เต้นเขน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการเต้นของพลรบที่เป็นมนุษย์ ยักษ์ และลิง ที่ออกเต้นเป็นจังหวะเข้ากับปี่พาทย์ในการเล่นโขนเมื่อเวลาเริ่มยกทัพ.	เต้นเขน ก. อาการเต้นของพลรบที่เป็นมนุษย์ ยักษ์ และลิง ที่ออกเต้นเป็นจังหวะเข้ากับปี่พาทย์ในการเล่นโขนเมื่อเวลาเริ่มยกทัพ.
เต้นรำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อนไปโดยมีระยะก้าวตามกําหนดให้เข้าจังหวะกับดนตรี ซึ่งเรียกว่า ลีลาศ โดยปรกติเต้นเป็นคู่ชายหญิง, รําเท้า ก็ว่า เช่น ฝรั่งรําเท้า.	เต้นรำ ก. เคลื่อนไปโดยมีระยะก้าวตามกําหนดให้เข้าจังหวะกับดนตรี ซึ่งเรียกว่า ลีลาศ โดยปรกติเต้นเป็นคู่ชายหญิง, รําเท้า ก็ว่า เช่น ฝรั่งรําเท้า.
เต้นแร้งเต้นกา, เต้นแร้งเต้นแฉ่ง เต้นแร้งเต้นกา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา เต้นแร้งเต้นแฉ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ฉอ-ฉิ่ง-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการดีอกดีใจหรือสนุกสนานด้วยการกระโดดโลดเต้น.	เต้นแร้งเต้นกา, เต้นแร้งเต้นแฉ่ง (สำ) ก. แสดงอาการดีอกดีใจหรือสนุกสนานด้วยการกระโดดโลดเต้น.
เต็นท์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ที่พักหรือที่อาศัย ย้ายไปได้ โดยมากทําด้วยผ้าใบขึงกับเสาหรือหลัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tent เขียนว่า ที-อี-เอ็น-ที.	เต็นท์ น. ที่พักหรือที่อาศัย ย้ายไปได้ โดยมากทําด้วยผ้าใบขึงกับเสาหรือหลัก. (อ. tent).
เต็ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบรรจุอยู่จนไม่มีที่ว่าง, ไม่พร่อง, เช่น นํ้าเต็มโอ่ง คนเต็ม; ดาษดื่น, มีอยู่ทั่วไป, เช่น เต็มบ้านเต็มเมือง เต็มตลาด; เปี่ยม เช่น เต็มฝั่ง เต็มตลิ่ง; สุดขีด, เต็มที่, เช่น ตะโกนเต็มเสียง วิ่งเต็มฝีเท้า; ถ้าใช้ประกอบหน้ากริยา หมายความว่า แทบไม่ไหว เช่น เต็มกิน เต็มทน เต็มสู้.	เต็ม ว. มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบรรจุอยู่จนไม่มีที่ว่าง, ไม่พร่อง, เช่น นํ้าเต็มโอ่ง คนเต็ม; ดาษดื่น, มีอยู่ทั่วไป, เช่น เต็มบ้านเต็มเมือง เต็มตลาด; เปี่ยม เช่น เต็มฝั่ง เต็มตลิ่ง; สุดขีด, เต็มที่, เช่น ตะโกนเต็มเสียง วิ่งเต็มฝีเท้า; ถ้าใช้ประกอบหน้ากริยา หมายความว่า แทบไม่ไหว เช่น เต็มกิน เต็มทน เต็มสู้.
เต็มแกน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขัดสนมาก, ฝืดเคืองมาก, เช่น หากินเต็มแกน.	เต็มแกน ว. ขัดสนมาก, ฝืดเคืองมาก, เช่น หากินเต็มแกน.
เต็มคราบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มแทบจะล้นกระเพาะ (ใช้แก่กริยากินหรืออิ่ม).	เต็มคราบ (ปาก) ว. เต็มแทบจะล้นกระเพาะ (ใช้แก่กริยากินหรืออิ่ม).
เต็มใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง มีนํ้าใจไม่บกพร่อง, มีใจสมัครด้วยยินดี, ไม่มีข้ออิดเอื้อนหรือขัดแย้ง.	เต็มใจ ก. มีนํ้าใจไม่บกพร่อง, มีใจสมัครด้วยยินดี, ไม่มีข้ออิดเอื้อนหรือขัดแย้ง.
เต็มตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สุดกําลัง, เต็มกําลัง, เต็มฝีจักร, เช่น เรือรบเดินหน้าเต็มตัว เดินเครื่องเต็มตัว; เต็มที่ เช่น เป็นหนุ่มเต็มตัว เป็นสาวเต็มตัว; ทั้งตัว เช่น ถ่ายรูปเต็มตัว, ทั่วตัว เช่น ผื่นขึ้นเต็มตัว.	เต็มตัว ว. สุดกําลัง, เต็มกําลัง, เต็มฝีจักร, เช่น เรือรบเดินหน้าเต็มตัว เดินเครื่องเต็มตัว; เต็มที่ เช่น เป็นหนุ่มเต็มตัว เป็นสาวเต็มตัว; ทั้งตัว เช่น ถ่ายรูปเต็มตัว, ทั่วตัว เช่น ผื่นขึ้นเต็มตัว.
เต็มตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้แก่กริยานอน หมายความว่า นอนอิ่ม เช่น นอนเต็มตา, ใช้แก่กริยาเห็น หมายความว่า เห็นชัด เช่น เห็นเต็มตา.	เต็มตา ว. ใช้แก่กริยานอน หมายความว่า นอนอิ่ม เช่น นอนเต็มตา, ใช้แก่กริยาเห็น หมายความว่า เห็นชัด เช่น เห็นเต็มตา.
เต็มตื้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ดีใจจนพูดไม่ออก.	เต็มตื้น ก. ดีใจจนพูดไม่ออก.
เต็มเต็ง, เต็มบาท เต็มเต็ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู เต็มบาท เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีจิตใจสมบูรณ์เป็นปรกติ, ใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เต็มเต็ง ไม่เต็มบาท หมายความว่า บ้า ๆ บอ ๆ.	เต็มเต็ง, เต็มบาท ว. มีจิตใจสมบูรณ์เป็นปรกติ, ใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เต็มเต็ง ไม่เต็มบาท หมายความว่า บ้า ๆ บอ ๆ.
เต็มที เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อนข้างไม่ดี เช่น เต็มทีจริง; เพียบหนัก เช่น อาการเต็มที; เหลือเกิน, เหลือทน, เช่น ยุ่งเต็มที จนเต็มที.	เต็มที ว. ค่อนข้างไม่ดี เช่น เต็มทีจริง; เพียบหนัก เช่น อาการเต็มที; เหลือเกิน, เหลือทน, เช่น ยุ่งเต็มที จนเต็มที.
เต็มที่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มกําลัง, เต็มขนาด เช่น โตเต็มที่.	เต็มที่ ว. เต็มกําลัง, เต็มขนาด เช่น โตเต็มที่.
เต็มประดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มทน, เต็มที, เช่น โกรธเต็มประดา เกลียดเต็มประดา.	เต็มประดา ว. เต็มทน, เต็มที, เช่น โกรธเต็มประดา เกลียดเต็มประดา.
เต็มประตู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทุกทาง, ไม่มีทางเลี่ยง, เช่น ผิดเต็มประตู.	เต็มประตู ว. ทุกทาง, ไม่มีทางเลี่ยง, เช่น ผิดเต็มประตู.
เต็มปาก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้ประกอบกริยาพูดหรือกล่าว หมายความว่า พูดได้สนิทปาก, พูดได้อย่างไม่กระดากปาก ไม่อ้อมแอ้ม, บางทีก็ใช้ว่า เต็มปากเต็มคอ หรือ เต็มปากเต็มคํา.	เต็มปาก ว. ใช้ประกอบกริยาพูดหรือกล่าว หมายความว่า พูดได้สนิทปาก, พูดได้อย่างไม่กระดากปาก ไม่อ้อมแอ้ม, บางทีก็ใช้ว่า เต็มปากเต็มคอ หรือ เต็มปากเต็มคํา.
เต็มเปา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มที่, เต็มแรง, อย่างจัง, เต็มรัก ก็ว่า.	เต็มเปา (ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, อย่างจัง, เต็มรัก ก็ว่า.
เต็มมือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากจนเกือบล้นมือ เช่น มีงานเต็มมือ, บางทีก็ใช้ว่า เต็มไม้เต็มมือ.	เต็มมือ ว. มากจนเกือบล้นมือ เช่น มีงานเต็มมือ, บางทีก็ใช้ว่า เต็มไม้เต็มมือ.
เต็มเม็ดเต็มหน่วย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครบ, ไม่ขาดตกบกพร่อง, เช่น เก็บภาษีได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย.	เต็มเม็ดเต็มหน่วย ว. ครบ, ไม่ขาดตกบกพร่อง, เช่น เก็บภาษีได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย.
เต็มไม้เต็มมือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มมือ; สุดกําลัง, สุดความสามารถ, เต็มที่, เช่น ทําให้เต็มไม้เต็มมือ; โดยสนิทใจ, ไม่มีความรังเกียจ, ไม่ขยะแขยง, เช่น จับสิ่งสกปรกได้เต็มไม้เต็มมือ.	เต็มไม้เต็มมือ ว. เต็มมือ; สุดกําลัง, สุดความสามารถ, เต็มที่, เช่น ทําให้เต็มไม้เต็มมือ; โดยสนิทใจ, ไม่มีความรังเกียจ, ไม่ขยะแขยง, เช่น จับสิ่งสกปรกได้เต็มไม้เต็มมือ.
เต็มยศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครบเครื่อง.	เต็มยศ ว. ครบเครื่อง.
เต็มรัก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มที่, เต็มแรง, อย่างจัง, เต็มเปา ก็ว่า.	เต็มรัก (ปาก) ว. เต็มที่, เต็มแรง, อย่างจัง, เต็มเปา ก็ว่า.
เต็มหู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง ได้ยินได้ฟังมาเต็มที่ เช่น ได้ยินมาเต็มหู.	เต็มหู ก. ได้ยินได้ฟังมาเต็มที่ เช่น ได้ยินมาเต็มหู.
เต็มเหนี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มแรง.	เต็มเหนี่ยว ว. เต็มแรง.
เต็มเหยียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สุดฝีเท้า เช่น วิ่งเต็มเหยียด; ที่ติดต่อกันไปโดยไม่หยุดพัก เช่น สอน ๓ ชั่วโมงเต็มเหยียด.	เต็มเหยียด ว. สุดฝีเท้า เช่น วิ่งเต็มเหยียด; ที่ติดต่อกันไปโดยไม่หยุดพัก เช่น สอน ๓ ชั่วโมงเต็มเหยียด.
เต็มอก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ทั้งหมด, อย่างชัดแจ้ง, เช่น รู้อยู่เต็มอก.	เต็มอก ว. ทั้งหมด, อย่างชัดแจ้ง, เช่น รู้อยู่เต็มอก.
เต็มอกเต็มใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มใจ เช่น ให้ด้วยความเต็มอกเต็มใจ.	เต็มอกเต็มใจ ว. เต็มใจ เช่น ให้ด้วยความเต็มอกเต็มใจ.
เต็มอัตรา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เต็มขนาดที่กําหนดไว้, เต็มตามกําหนด.	เต็มอัตรา ว. เต็มขนาดที่กําหนดไว้, เต็มตามกําหนด.
เตย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Pandanus วงศ์ Pandanaceae ขึ้นเป็นกอก็มี โดดเดี่ยวก็มี ใบแคบยาวเรียงสลับเวียนเป็นเกลียวขึ้นไปจนถึงยอด ดอกแยกเพศอยู่ต่างต้น เช่น เตยทะเล (P. tectorius Sol. ex Parkinson var. litoralis Martelli) ต้นเพศผู้ของเตยชนิดนี้เรียก ลําเจียก, เตยด่าง (P. tectorius Sol. ex Parkinson) ต้นเพศผู้เรียก การะเกด, เตยสานเสื่อ (P. kaida Kurz) ใบใช้ทําใบเรือกระแชงและสานเสื่อ, เตยหอม (P. amaryllifolius Roxb.) ใบใช้ปรุงแต่งกลิ่นและสีในการทําขนมหรืออาหารบางชนิด.	เตย น. ชื่อไม้พุ่มหรือไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Pandanus วงศ์ Pandanaceae ขึ้นเป็นกอก็มี โดดเดี่ยวก็มี ใบแคบยาวเรียงสลับเวียนเป็นเกลียวขึ้นไปจนถึงยอด ดอกแยกเพศอยู่ต่างต้น เช่น เตยทะเล (P. tectorius Sol. ex Parkinson var. litoralis Martelli) ต้นเพศผู้ของเตยชนิดนี้เรียก ลําเจียก, เตยด่าง (P. tectorius Sol. ex Parkinson) ต้นเพศผู้เรียก การะเกด, เตยสานเสื่อ (P. kaida Kurz) ใบใช้ทําใบเรือกระแชงและสานเสื่อ, เตยหอม (P. amaryllifolius Roxb.) ใบใช้ปรุงแต่งกลิ่นและสีในการทําขนมหรืออาหารบางชนิด.
เตยเลื้อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นเปียะ. ในวงเล็บ ดู เปียะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑.	เตยเลื้อย (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ต้นเปียะ. (ดู เปียะ ๑).
เตร่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ไม้-เอก	[เตฺร่] เป็นคำกริยา หมายถึง เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย.	เตร่ [เตฺร่] ก. เดินไปเดินมาอย่างไม่มีจุดหมาย.
เตร็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	[เตฺร็ด] เป็นคำนาม หมายถึง ลํานํ้าเล็กที่เป็นทางลัดเชื่อมลํานํ้าใหญ่สายเดียวกันทั้ง ๒ ข้าง, เกร็ด ก็เรียก. ในวงเล็บ ดู เกร็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑.	เตร็ด [เตฺร็ด] น. ลํานํ้าเล็กที่เป็นทางลัดเชื่อมลํานํ้าใหญ่สายเดียวกันทั้ง ๒ ข้าง, เกร็ด ก็เรียก. (ดู เกร็ด ๑).
เตร็ดเตร่, เตร็ดเตรน เตร็ดเตร่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ไม้-เอก เตร็ดเตรน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-นอ-หนู	[เตฺร็ดเตฺร่, เตฺร็ดเตฺรน] เป็นคำกริยา หมายถึง เที่ยวไปไม่อยู่เป็นที่ เช่น ที่โฉมนางพญาเตร็ดเตรนตระเวนเวหา. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มัทรี.	เตร็ดเตร่, เตร็ดเตรน [เตฺร็ดเตฺร่, เตฺร็ดเตฺรน] ก. เที่ยวไปไม่อยู่เป็นที่ เช่น ที่โฉมนางพญาเตร็ดเตรนตระเวนเวหา. (ม. คำหลวง มัทรี).
เตรตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	[เตฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง ด้านของลูกสกาที่มี ๓ แต้ม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เตรตา [เตฺร–] น. ด้านของลูกสกาที่มี ๓ แต้ม. (ส.).
เตรน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-นอ-หนู	[เตฺรน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เตร็ดเตร่ เช่น เที่ยวเตรนตระเวนหาคู่. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑.	เตรน [เตฺรน] (กลอน) ก. เตร็ดเตร่ เช่น เที่ยวเตรนตระเวนหาคู่. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
เตริง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	[เตฺริง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เจิ่ง, เหลิง, เช่น กระทิงเที่ยวเตริงพนาลี. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑.	เตริง [เตฺริง] (กลอน) ก. เจิ่ง, เหลิง, เช่น กระทิงเที่ยวเตริงพนาลี. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
เตรียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	[เตฺรียด] เป็นคำกริยา หมายถึง เกี่ยงงอน.	เตรียด [เตฺรียด] ก. เกี่ยงงอน.
เตรียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	[เตฺรียบ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เทียบ เช่น เตรียบจันทรสมสูริย์ สถิตย์. ในวงเล็บ มาจาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิต ชิโนรส ทรงนิพนธ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗; จัดไว้เสร็จ, จัดไว้พร้อม, เช่น เตรียบตั้งต่อฉาน. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	เตรียบ [เตฺรียบ] (กลอน) ก. เทียบ เช่น เตรียบจันทรสมสูริย์ สถิตย์. (สรรพสิทธิ์); จัดไว้เสร็จ, จัดไว้พร้อม, เช่น เตรียบตั้งต่อฉาน. (ตะเลงพ่าย).
เตรียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[เตฺรียม] เป็นคำกริยา หมายถึง จัดแจงไว้ให้เรียบร้อย, จัดหรือทําไว้ล่วงหน้า; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในเคมี หมายถึง ทําให้เกิดสารเคมีที่ต้องการจากสารเคมีอื่นด้วยกระบวนการทางเคมี เช่น เตรียมแก๊สออกซิเจนจากดินประสิว.	เตรียม [เตฺรียม] ก. จัดแจงไว้ให้เรียบร้อย, จัดหรือทําไว้ล่วงหน้า; (เคมี) ทําให้เกิดสารเคมีที่ต้องการจากสารเคมีอื่นด้วยกระบวนการทางเคมี เช่น เตรียมแก๊สออกซิเจนจากดินประสิว.
เตรียมตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง จัดแจงไว้ให้พร้อมเพื่อรับเหตุการณ์ข้างหน้า, ทําตัวให้พร้อม.	เตรียมตัว ก. จัดแจงไว้ให้พร้อมเพื่อรับเหตุการณ์ข้างหน้า, ทําตัวให้พร้อม.
เตรียมพร้อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เตรียมตัวเตรียมกําลังไว้ให้พร้อม.	เตรียมพร้อม ก. เตรียมตัวเตรียมกําลังไว้ให้พร้อม.
เตรียมตรม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[เตฺรียมตฺรม] เป็นคำกริยา หมายถึง ระทมใจจนหม่นไหม้, ใช้เป็น ตรมเตรียม เกรียมกรม หรือ กรมเกรียม ก็ได้.	เตรียมตรม [เตฺรียมตฺรม] ก. ระทมใจจนหม่นไหม้, ใช้เป็น ตรมเตรียม เกรียมกรม หรือ กรมเกรียม ก็ได้.
เตละ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง นํ้ามัน, นํ้ามันงา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	เตละ (แบบ) น. นํ้ามัน, นํ้ามันงา. (ป.).
เตลิด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	[ตะเหฺลิด] เป็นคำกริยา หมายถึง กระเจิดกระเจิง, แตกเพ่นพ่านไป, เพริด.	เตลิด [ตะเหฺลิด] ก. กระเจิดกระเจิง, แตกเพ่นพ่านไป, เพริด.
เตว็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	[ตะเหฺว็ด] เป็นคำนาม หมายถึง รูปเทพารักษ์ที่ประดิษฐานไว้ในศาลพระภูมิหรือศาลเจ้า, ใช้ว่า ตระเว็ด หรือ เจว็ด ก็มี.	เตว็ด [ตะเหฺว็ด] น. รูปเทพารักษ์ที่ประดิษฐานไว้ในศาลพระภูมิหรือศาลเจ้า, ใช้ว่า ตระเว็ด หรือ เจว็ด ก็มี.
เต่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สั้นหรือสูงเกินควร เช่น แขนเสื้อสั้นเต่อ นุ่งผ้าสูงเต่อ, เตินเต่อ ก็ว่า.	เต่อ ว. สั้นหรือสูงเกินควร เช่น แขนเสื้อสั้นเต่อ นุ่งผ้าสูงเต่อ, เตินเต่อ ก็ว่า.
เตอะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มาก, ใช้ประกอบกับคํา หนา เป็น หนาเตอะ.	เตอะ ว. มาก, ใช้ประกอบกับคํา หนา เป็น หนาเตอะ.
เตะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง วัดหรือเหวี่ยงไปด้วยเท้า.	เตะ ก. วัดหรือเหวี่ยงไปด้วยเท้า.
เตะจมูก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ได้กลิ่นอย่างแรง.	เตะจมูก ก. ได้กลิ่นอย่างแรง.
เตะฉาก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง เตะแล้วถอยหลบออกมา (ใช้ในกีฬามวย).	เตะฉาก ก. เตะแล้วถอยหลบออกมา (ใช้ในกีฬามวย).
เตะโด่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-โอ-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ยกให้มีตําแหน่งสูงขึ้นแต่มักมีอํานาจน้อยลง.	เตะโด่ง (ปาก) ก. ยกให้มีตําแหน่งสูงขึ้นแต่มักมีอํานาจน้อยลง.
เตะตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง สะดุดตา.	เตะตา ก. สะดุดตา.
เตะฝุ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ว่างงาน, ตกงาน.	เตะฝุ่น (ปาก) ว. ว่างงาน, ตกงาน.
เตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับก่อไฟหุงต้มหรือเผาสิ่งต่าง ๆ ตามปรกติใช้ฟืนหรือถ่าน ถ้าใช้สิ่งอื่น ๆ ก็เรียกชื่อตามสิ่งนั้น ๆ เช่น เตาแก๊ส เตาไฟฟ้า.	เตา น. ที่สําหรับก่อไฟหุงต้มหรือเผาสิ่งต่าง ๆ ตามปรกติใช้ฟืนหรือถ่าน ถ้าใช้สิ่งอื่น ๆ ก็เรียกชื่อตามสิ่งนั้น ๆ เช่น เตาแก๊ส เตาไฟฟ้า.
เตาแก๊ส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-ตรี-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง เตาหุงต้มที่ใช้แก๊สเป็นเชื้อเพลิง.	เตาแก๊ส น. เตาหุงต้มที่ใช้แก๊สเป็นเชื้อเพลิง.
เตาทุเรียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเตาชนิดหนึ่ง สําหรับเผาเครื่องถ้วยชามและเครื่องกระเบื้องต่าง ๆ ในจังหวัดสุโขทัยสมัยโบราณ.	เตาทุเรียง น. ชื่อเตาชนิดหนึ่ง สําหรับเผาเครื่องถ้วยชามและเครื่องกระเบื้องต่าง ๆ ในจังหวัดสุโขทัยสมัยโบราณ.
เตาผิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เตาที่ทําด้วยอิฐสําหรับก่อไฟผิงในหน้าหนาว.	เตาผิง น. เตาที่ทําด้วยอิฐสําหรับก่อไฟผิงในหน้าหนาว.
เตาฟู่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง เตาที่ใช้สูบลมพ่นนํ้ามันให้ขึ้นไปถูกไฟลุกเป็นเปลว.	เตาฟู่ น. เตาที่ใช้สูบลมพ่นนํ้ามันให้ขึ้นไปถูกไฟลุกเป็นเปลว.
เตาไฟ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับก่อไฟหุงต้มอาหาร.	เตาไฟ น. ที่สําหรับก่อไฟหุงต้มอาหาร.
เตาไมโครเวฟ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง เตาอบที่ใช้ไมโครเวฟทำให้ร้อน, เรียกสั้น ๆ ว่า ไมโครเวฟ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ microwave เขียนว่า เอ็ม-ไอ-ซี-อา-โอ-ดับเบิลยู-เอ-วี-อี oven เขียนว่า โอ-วี-อี-เอ็น .	เตาไมโครเวฟ น. เตาอบที่ใช้ไมโครเวฟทำให้ร้อน, เรียกสั้น ๆ ว่า ไมโครเวฟ. (อ. microwave oven).
เตารีด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องทำด้วยโลหะ สำหรับรีดผ้าให้เรียบโดยอาศัยความร้อนเช่นถ่าน หรือ ไฟฟ้า, อุดเตา ก็ว่า.	เตารีด น. เครื่องทำด้วยโลหะ สำหรับรีดผ้าให้เรียบโดยอาศัยความร้อนเช่นถ่าน หรือ ไฟฟ้า, อุดเตา ก็ว่า.
เตาสูบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เตาที่ใช้สูบลมพ่นถ่านให้ลุกเป็นเปลว.	เตาสูบ น. เตาที่ใช้สูบลมพ่นถ่านให้ลุกเป็นเปลว.
เต่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในอันดับ Chelonia ตัวมีกระดองหุ้ม มีหลายชนิดและหลายวงศ์ ที่อยู่บนบก เช่น เต่าแขนง ที่อยู่ในนํ้าจืด เช่น เต่านา ที่อยู่ในทะเล เช่น เต่ากระ บางชนิดกระดองอ่อน เช่น ตะพาบ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โดยปริยายหมายความว่า โง่ หรือ เชื่องช้า.	เต่า ๑ น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในอันดับ Chelonia ตัวมีกระดองหุ้ม มีหลายชนิดและหลายวงศ์ ที่อยู่บนบก เช่น เต่าแขนง ที่อยู่ในนํ้าจืด เช่น เต่านา ที่อยู่ในทะเล เช่น เต่ากระ บางชนิดกระดองอ่อน เช่น ตะพาบ. ว. โดยปริยายหมายความว่า โง่ หรือ เชื่องช้า.
เต่าดำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Siebenrockiella crassicollis ในวงศ์ Emydidae อาศัยตามโคลนเลนใต้นํ้า กระดองหลังสีดํากว่าเต่าชนิดอื่น ๆ หัวดํามีแต้มขาวที่ขมับ, ดำแก้มขาว ก็เรียก.	เต่าดำ น. ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Siebenrockiella crassicollis ในวงศ์ Emydidae อาศัยตามโคลนเลนใต้นํ้า กระดองหลังสีดํากว่าเต่าชนิดอื่น ๆ หัวดํามีแต้มขาวที่ขมับ, ดำแก้มขาว ก็เรียก.
เต่านา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Malayemys subtrijuga ในวงศ์ Emydidae เป็นเต่าขนาดกลาง หัวโตมีลายขาวเป็นทางยาว มักอยู่ตามท้องนาและหนองบึงทั่วไป.	เต่านา น. ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Malayemys subtrijuga ในวงศ์ Emydidae เป็นเต่าขนาดกลาง หัวโตมีลายขาวเป็นทางยาว มักอยู่ตามท้องนาและหนองบึงทั่วไป.
เต่าหก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเต่าบกชนิด Manouria emys ในวงศ์ Testudinidae อาศัยอยู่ในที่ลุ่มตามป่าเขาสูงที่เป็นป่าดงดิบหรือในโคลนตมตามริมห้วย ระหว่างขาหลังกับหางมีเกล็ดแหลมใหญ่คล้ายเล็บยื่นออกมาจากผิวหนัง ทําให้เข้าใจผิดว่ามี ๖ ขา จัดเป็นเต่าบกขนาดใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย.	เต่าหก น. ชื่อเต่าบกชนิด Manouria emys ในวงศ์ Testudinidae อาศัยอยู่ในที่ลุ่มตามป่าเขาสูงที่เป็นป่าดงดิบหรือในโคลนตมตามริมห้วย ระหว่างขาหลังกับหางมีเกล็ดแหลมใหญ่คล้ายเล็บยื่นออกมาจากผิวหนัง ทําให้เข้าใจผิดว่ามี ๖ ขา จัดเป็นเต่าบกขนาดใหญ่ที่สุดในทวีปเอเชีย.
เต่าหวาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Heosemys grandis ในวงศ์ Emydidae กระดองสีนํ้าตาลแดง หัวมีลายสีส้ม อาศัยอยู่ตามบึงและแม่นํ้าลําคลอง ปัจจุบันพบได้ยากในถิ่นธรรมชาติ.	เต่าหวาย น. ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Heosemys grandis ในวงศ์ Emydidae กระดองสีนํ้าตาลแดง หัวมีลายสีส้ม อาศัยอยู่ตามบึงและแม่นํ้าลําคลอง ปัจจุบันพบได้ยากในถิ่นธรรมชาติ.
เต่าหับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Cuora amboinensis ในวงศ์ Emydidae อาศัยอยู่บนบกที่มีความชื้นมากกว่าอยู่ในนํ้า กระดองหลังโค้งนูนมาก กระดองท้องเป็นบานพับแบ่งออกเป็น ๒ ตอน และสามารถหับปิดได้.	เต่าหับ ๑ น. ชื่อเต่านํ้าจืดชนิด Cuora amboinensis ในวงศ์ Emydidae อาศัยอยู่บนบกที่มีความชื้นมากกว่าอยู่ในนํ้า กระดองหลังโค้งนูนมาก กระดองท้องเป็นบานพับแบ่งออกเป็น ๒ ตอน และสามารถหับปิดได้.
เต่าเหลือง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเต่าบกชนิด Indotestudo elongata ในวงศ์ Testudinidae กระดองสีเหลืองคล้ายสีขี้ผึ้ง ตัวยาวประมาณ ๒๕ เซนติเมตร กินพืช, ขี้ผึ้ง เทียน หรือ แขนง ก็เรียก.	เต่าเหลือง น. ชื่อเต่าบกชนิด Indotestudo elongata ในวงศ์ Testudinidae กระดองสีเหลืองคล้ายสีขี้ผึ้ง ตัวยาวประมาณ ๒๕ เซนติเมตร กินพืช, ขี้ผึ้ง เทียน หรือ แขนง ก็เรียก.
เต่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นผ้าสําหรับคาดหน้าอกเด็กเล็ก ๆ, เอี๊ยม ก็ว่า.	เต่า ๒ น. แผ่นผ้าสําหรับคาดหน้าอกเด็กเล็ก ๆ, เอี๊ยม ก็ว่า.
เต่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง คํากํากับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยเหนือ ตรงกับเลข ๙, เขียนเป็น เต้า ก็มี.	เต่า ๓ น. คํากํากับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยเหนือ ตรงกับเลข ๙, เขียนเป็น เต้า ก็มี.
เต่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๔	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อดาวกลุ่มหนึ่ง.	เต่า ๔ น. ชื่อดาวกลุ่มหนึ่ง.
เต้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบนของเรือนสําหรับสอดที่ช่องปลายเสารับเชิงกลอน, ถ้าอยู่ตามเสาที่ไม่ใช่มุม เรียก เต้าราย, ถ้าอยู่ที่เสามุมรับเชิงชายทั้ง ๒ ข้าง เรียก เต้ารุม; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง หม้อใส่นํ้า เรียกว่า พระเต้าษิโณทก; นม; นํ้าเต้า; เรียกภาชนะที่มีรูปคล้ายนํ้าเต้า เช่น เต้าปูน เต้านํ้า; ลักษณนามเรียกนมหรือพูลูกตาล เช่น นมเต้าหนึ่ง ตาล ๒ เต้า; เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะฐานนูนขึ้นอย่างเต้านม.	เต้า ๑ น. เครื่องบนของเรือนสําหรับสอดที่ช่องปลายเสารับเชิงกลอน, ถ้าอยู่ตามเสาที่ไม่ใช่มุม เรียก เต้าราย, ถ้าอยู่ที่เสามุมรับเชิงชายทั้ง ๒ ข้าง เรียก เต้ารุม; (ราชา) หม้อใส่นํ้า เรียกว่า พระเต้าษิโณทก; นม; นํ้าเต้า; เรียกภาชนะที่มีรูปคล้ายนํ้าเต้า เช่น เต้าปูน เต้านํ้า; ลักษณนามเรียกนมหรือพูลูกตาล เช่น นมเต้าหนึ่ง ตาล ๒ เต้า; เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะฐานนูนขึ้นอย่างเต้านม.
เต้าแคน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้มีลักษณะกลมป่องตรงกลาง สําหรับเสียบลูกแคน มีรูสําหรับเป่า.	เต้าแคน น. ไม้มีลักษณะกลมป่องตรงกลาง สําหรับเสียบลูกแคน มีรูสําหรับเป่า.
เต้าปืน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ฐานชนวนปืนโบราณที่มีลักษณะนูนขึ้น สําหรับโรยดินหู.	เต้าปืน น. ฐานชนวนปืนโบราณที่มีลักษณะนูนขึ้น สําหรับโรยดินหู.
เต้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ไป.	เต้า ๒ ก. ไป.
เต้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง คํากํากับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยเหนือ ตรงกับเลข ๙, เขียนเป็น เต่า ก็มี.	เต้า ๓ น. คํากํากับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยเหนือ ตรงกับเลข ๙, เขียนเป็น เต่า ก็มี.
เต้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๔	เป็นคำนาม หมายถึง ศาสนาเต๋า.	เต้า ๔ น. ศาสนาเต๋า.
เต๋า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ลูกบาศก์สําหรับทอดหรือเขย่านับแต้มเล่นการพนัน.	เต๋า ๑ น. ลูกบาศก์สําหรับทอดหรือเขย่านับแต้มเล่นการพนัน.
เต๋าเขย่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ขลุกขลิก. ในวงเล็บ ดู ขลุกขลิก เขียนว่า ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ ที่ ขลุก เขียนว่า ขอ-ไข่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่.	เต๋าเขย่า น. ขลุกขลิก. (ดู ขลุกขลิก ที่ ขลุก).
เต๋า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศาสนาสําคัญศาสนาหนึ่งของจีน มีศาสดาชื่อ เล่าจื๊อ หรือ เหลาจื่อ, เต้า ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต๋า ๒ น. ชื่อศาสนาสําคัญศาสนาหนึ่งของจีน มีศาสดาชื่อ เล่าจื๊อ หรือ เหลาจื่อ, เต้า ก็ว่า. (จ.).
เต่ากระสุน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง คันกระสุนตอนกลางที่มีลักษณะนูนขึ้นมาหรือดามด้วยไม้ให้นูนขึ้นมา.	เต่ากระสุน น. คันกระสุนตอนกลางที่มีลักษณะนูนขึ้นมาหรือดามด้วยไม้ให้นูนขึ้นมา.
เต่ากินผักบุ้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ผอ-ผึ้ง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	เต่ากินผักบุ้ง น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
เต่าเกียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Homalomena truncata Engl. ในวงศ์ Araceae.	เต่าเกียด น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Homalomena truncata Engl. ในวงศ์ Araceae.
เต้าเจี้ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ถั่วเหลืองที่หมักเกลือสําหรับปรุงอาหาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต้าเจี้ยว น. ถั่วเหลืองที่หมักเกลือสําหรับปรุงอาหาร. (จ.).
เต่าทอง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อด้วงปีกแข็งขนาดเล็กในวงศ์ Chrysomelidae ตัวป้อม ๆ ลําตัวส่วนหลังมีสีเงินหรือสีทอง ปีกแข็งใส โค้งนูน เมื่อหุบปีกเข้าหากันจะจดกับด้านหลังทําให้มองคล้ายหลังเต่า พวกที่อยู่ในสกุล Aspidomorpha ส่วนใหญ่มีสีทอง เรียก เต่าทอง เช่น ชนิด A. sanctaecrucis พวกที่มีสีเงิน เรียก เต่าเงิน เช่น ชนิด Cassida circumdata.	เต่าทอง ๑ น. ชื่อด้วงปีกแข็งขนาดเล็กในวงศ์ Chrysomelidae ตัวป้อม ๆ ลําตัวส่วนหลังมีสีเงินหรือสีทอง ปีกแข็งใส โค้งนูน เมื่อหุบปีกเข้าหากันจะจดกับด้านหลังทําให้มองคล้ายหลังเต่า พวกที่อยู่ในสกุล Aspidomorpha ส่วนใหญ่มีสีทอง เรียก เต่าทอง เช่น ชนิด A. sanctaecrucis พวกที่มีสีเงิน เรียก เต่าเงิน เช่น ชนิด Cassida circumdata.
เต่าทอง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	เต่าทอง ๒ น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
เต่าทอเสื่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้สําหรับกระแทกปอที่ใช้ทอเสื่อให้แน่น.	เต่าทอเสื่อ น. ไม้สําหรับกระแทกปอที่ใช้ทอเสื่อให้แน่น.
เต้าทึง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง มีถั่วแดงกับลูกเดือยต้ม แป้งกรอบ ลูกพลับแห้ง เป็นต้น ใส่นํ้าตาลต้มร้อน ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต้าทึง น. ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง มีถั่วแดงกับลูกเดือยต้ม แป้งกรอบ ลูกพลับแห้ง เป็นต้น ใส่นํ้าตาลต้มร้อน ๆ. (จ.).
เต่าบ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Meloidae ลําตัวและปีกยาว ปีกมีลักษณะอ่อนและบางกว่าด้วงปีกแข็งทั่ว ๆ ไป ลําตัวและปีกมักจะมีนํ้ามันเยิ้มออกมา ซึ่งมีสารแคนทาริดินปนอยู่ เมื่อกินเข้าไปจะมีอาการเกร็งและดิ้นเหมือนคนบ้า อาจถึงตายได้ ชนิดที่พบทั่วไปอาศัยอยู่ตามต้นกระเจี๊ยบแดง ปอแก้ว และถั่ว ได้แก่ ชนิด Mylabris phalerata และชนิด M. pustulata, แมงไฟเดือนห้า ก็เรียก.	เต่าบ้า น. ชื่อด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Meloidae ลําตัวและปีกยาว ปีกมีลักษณะอ่อนและบางกว่าด้วงปีกแข็งทั่ว ๆ ไป ลําตัวและปีกมักจะมีนํ้ามันเยิ้มออกมา ซึ่งมีสารแคนทาริดินปนอยู่ เมื่อกินเข้าไปจะมีอาการเกร็งและดิ้นเหมือนคนบ้า อาจถึงตายได้ ชนิดที่พบทั่วไปอาศัยอยู่ตามต้นกระเจี๊ยบแดง ปอแก้ว และถั่ว ได้แก่ ชนิด Mylabris phalerata และชนิด M. pustulata, แมงไฟเดือนห้า ก็เรียก.
เต่ารั้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	ดู เต่าร้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู.	เต่ารั้ง ดู เต่าร้าง.
เต้ารับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ไฟฟ้า มีรู ๒ รู สําหรับรับเต้าเสียบ เพื่อให้กระแสไฟฟ้าเคลื่อนที่ผ่านเข้าสู่เครื่องใช้ไฟฟ้าได้ครบวงจร.	เต้ารับ น. อุปกรณ์ไฟฟ้า มีรู ๒ รู สําหรับรับเต้าเสียบ เพื่อให้กระแสไฟฟ้าเคลื่อนที่ผ่านเข้าสู่เครื่องใช้ไฟฟ้าได้ครบวงจร.
เต่าร้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปาล์ม ๒ ชนิดในสกุล Caryota วงศ์ Palmae คือ ชนิด C. mitis Lour. ต้นเป็นกอและชนิด C. urens L. ต้นคล้ายหมาก ผลเป็นทะลาย, เต่ารั้ง หรือ หมากคัน ก็เรียก.	เต่าร้าง น. ชื่อปาล์ม ๒ ชนิดในสกุล Caryota วงศ์ Palmae คือ ชนิด C. mitis Lour. ต้นเป็นกอและชนิด C. urens L. ต้นคล้ายหมาก ผลเป็นทะลาย, เต่ารั้ง หรือ หมากคัน ก็เรียก.
เต่าเลือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อยันต์ชนิดหนึ่งทําเป็นรูปเต่า เพื่อทําให้คนหลงเลือน.	เต่าเลือน น. ชื่อยันต์ชนิดหนึ่งทําเป็นรูปเต่า เพื่อทําให้คนหลงเลือน.
เต้าส่วน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งเปียกกวนกับถั่วเขียวที่เอาเปลือกออกแล้วราดนํ้ากะทิ. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต้าส่วน น. ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งเปียกกวนกับถั่วเขียวที่เอาเปลือกออกแล้วราดนํ้ากะทิ. (จ.).
เต้าเสียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ปลั๊กไฟ.	เต้าเสียบ น. ปลั๊กไฟ.
เต่าหับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	ดูใน เต่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑.	เต่าหับ ๑ ดูใน เต่า ๑.
เต่าหับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ที่ตีติดกับข้างเรือด้านในด้วยลูกประสักเป็นไม้แข็งแรง เจาะรูสี่เหลี่ยมเล็กกว่ารูที่ไม้เสริมแคร่ซึ่งอยู่ข้างบนสําหรับยึดหลักแจวให้แน่น.	เต่าหับ ๒ น. ไม้ที่ตีติดกับข้างเรือด้านในด้วยลูกประสักเป็นไม้แข็งแรง เจาะรูสี่เหลี่ยมเล็กกว่ารูที่ไม้เสริมแคร่ซึ่งอยู่ข้างบนสําหรับยึดหลักแจวให้แน่น.
เต้าหู้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ถั่วเหลืองที่โม่เป็นแป้งแล้วทําเป็นแผ่น ๆ ใช้เป็นอาหาร มี ๒ ชนิด คือ เต้าหู้ขาว และเต้าหู้เหลือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต้าหู้ น. ถั่วเหลืองที่โม่เป็นแป้งแล้วทําเป็นแผ่น ๆ ใช้เป็นอาหาร มี ๒ ชนิด คือ เต้าหู้ขาว และเต้าหู้เหลือง. (จ.).
เต้าหู้ยี้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง อาหารเค็มของจีน ทําด้วยเต้าหู้ขาวหมัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต้าหู้ยี้ น. อาหารเค็มของจีน ทําด้วยเต้าหู้ขาวหมัก. (จ.).
เต้าฮวย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ฮอ-นก-ฮูก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง ทําด้วยนํ้าถั่วเหลืองที่มีลักษณะแข็งตัว ปรุงด้วยนํ้าขิงต้มกับนํ้าตาล. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .	เต้าฮวย น. ชื่อของหวานชนิดหนึ่ง ทําด้วยนํ้าถั่วเหลืองที่มีลักษณะแข็งตัว ปรุงด้วยนํ้าขิงต้มกับนํ้าตาล. (จ.).
เต๊าะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ตรี-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือแสดงอาการเลียบเคียงเพื่อให้สมปรารถนา.	เต๊าะ (ปาก) ก. พูดหรือแสดงอาการเลียบเคียงเพื่อให้สมปรารถนา.
เตาะแตะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินเตาะแตะ, กระเตาะกระแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า; เรียกการเล่นการพนันหรือทําการค้าอย่างมีทุนน้อยแล้วต่อทุนให้มากว่า เล่นเตาะแตะ ค้าขายเตาะแตะ.	เตาะแตะ ว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินเตาะแตะ, กระเตาะกระแตะ หรือ เตาะ ๆ แตะ ๆ ก็ว่า; เรียกการเล่นการพนันหรือทําการค้าอย่างมีทุนน้อยแล้วต่อทุนให้มากว่า เล่นเตาะแตะ ค้าขายเตาะแตะ.
เตาะ ๆ แตะ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินเตาะ ๆ แตะ ๆ, กระเตาะกระแตะ หรือ เตาะแตะ ก็ว่า.	เตาะ ๆ แตะ ๆ ว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินเตาะ ๆ แตะ ๆ, กระเตาะกระแตะ หรือ เตาะแตะ ก็ว่า.
เติ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับเทสกา รูปกระปุก ทําด้วยงาหรือไม้แข็ง มีรูข้าง ๆ สําหรับลูกออก.	เติ่ง ๑ น. ที่สําหรับเทสกา รูปกระปุก ทําด้วยงาหรือไม้แข็ง มีรูข้าง ๆ สําหรับลูกออก.
เติ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ค้างอยู่นานเกินควร ในคําว่า ค้างเติ่ง.	เติ่ง ๒ ว. อาการที่ค้างอยู่นานเกินควร ในคําว่า ค้างเติ่ง.
เตินเต่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สั้นหรือสูงเกินควร เช่น นุ่งผ้าสั้นเตินเต่อ นุ่งผ้าสูงเตินเต่อ, เต่อ ก็ว่า.	เตินเต่อ ว. สั้นหรือสูงเกินควร เช่น นุ่งผ้าสั้นเตินเต่อ นุ่งผ้าสูงเตินเต่อ, เต่อ ก็ว่า.
เติบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากเกินสมควร เช่น กินกับเติบ.	เติบ ว. มากเกินสมควร เช่น กินกับเติบ.
เติบโต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง โตขึ้น เช่น ร่างกายเติบโต ต้นไม้เติบโต, เติบใหญ่ ก็ว่า.	เติบโต ก. โตขึ้น เช่น ร่างกายเติบโต ต้นไม้เติบโต, เติบใหญ่ ก็ว่า.
เติม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิ่มสิ่งที่ยังบกพร่องอยู่.	เติม ก. เพิ่มสิ่งที่ยังบกพร่องอยู่.
เตี้ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรูปร่างตํ่ากว่าปรกติ.	เตี้ย ว. มีรูปร่างตํ่ากว่าปรกติ.
เตี้ยตน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถ่อมตน.	เตี้ยตน (กลอน) ว. ถ่อมตน.
เตี้ยอุ้มค่อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-คอ-ควาย-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่มีฐานะตํ่าต้อยหรือยากจน แต่รับภาระเลี้ยงดูคนที่มีฐานะเช่นตนอีก.	เตี้ยอุ้มค่อม (สำ) น. คนที่มีฐานะตํ่าต้อยหรือยากจน แต่รับภาระเลี้ยงดูคนที่มีฐานะเช่นตนอีก.
เตียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับนอนหรือตั้งสิ่งของ มีขา ๔ ขา รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.	เตียง น. ที่สําหรับนอนหรือตั้งสิ่งของ มีขา ๔ ขา รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า.
เตียงลา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง อัฒจันทร์สําหรับขึ้นลงซึ่งยกไปตั้งได้.	เตียงลา น. อัฒจันทร์สําหรับขึ้นลงซึ่งยกไปตั้งได้.
เตียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียบราบ เช่น ดายหญ้าให้เตียน, หมดไป เช่น ถูกกวาดเสียเตียน, ไม่รก.	เตียน ๑ ว. เรียบราบ เช่น ดายหญ้าให้เตียน, หมดไป เช่น ถูกกวาดเสียเตียน, ไม่รก.
เตียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ติ, ทัก.	เตียน ๒ ก. ติ, ทัก.
เตียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ตะลุ่มปากผาย มีฝาครอบ สําหรับใส่ของกิน.	เตียบ น. ตะลุ่มปากผาย มีฝาครอบ สําหรับใส่ของกิน.
เตี๋ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับใส่ข้าวเปลือกหรือของอย่างอื่นเช่นเกลือหรือปูน เอาเสื่อลําแพนล้อมเป็นวงรอบแล้วยาด้วยขี้ควาย.	เตี๋ยม น. ที่สําหรับใส่ข้าวเปลือกหรือของอย่างอื่นเช่นเกลือหรือปูน เอาเสื่อลําแพนล้อมเป็นวงรอบแล้วยาด้วยขี้ควาย.
เตียรถ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด	[เตียน] เป็นคำนาม หมายถึง เดียรถ์, ท่านํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ตีรฺถ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ถอ-ถุง และมาจากภาษาบาลี ติตฺถ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ถอ-ถุง.	เตียรถ์ [เตียน] น. เดียรถ์, ท่านํ้า. (ส. ตีรฺถ; ป. ติตฺถ).
เตียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ลิงจําพวกหนึ่งในเรื่องรามเกียรติ์ที่ใช้ผ้าตะบิดโพกศีรษะ เรียกว่า เตียวเพชร; เรียกหนังที่สลักเป็นรูปลิงขาวมัดลิงดำมาหาฤๅษี. ในวงเล็บ มาจาก ลัทธิธรรมเนียมภาคต่าง ๆ ฉบับกรมศิลปากร; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ หมายถึง เสวียน. เป็นคำกริยา หมายถึง มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น, เช่น เตียวแขนมันไพล่หลัง. (พระราชนิพนธ์พระร่วง แบบเรียน).	เตียว ๑ น. ลิงจําพวกหนึ่งในเรื่องรามเกียรติ์ที่ใช้ผ้าตะบิดโพกศีรษะ เรียกว่า เตียวเพชร; เรียกหนังที่สลักเป็นรูปลิงขาวมัดลิงดำมาหาฤๅษี. (ลัทธิ); ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง. (รามเกียรติ์ ร. ๑); (ถิ่น–ปักษ์ใต้) เสวียน. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น, เช่น เตียวแขนมันไพล่หลัง. (พระราชนิพนธ์พระร่วง แบบเรียน).
เตียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำกริยา หมายถึง เที่ยว, เดิน, เช่น ธนาก็เต้าเตียวจร. ในวงเล็บ มาจาก บุณโณวาทคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๖.	เตียว ๒ (ถิ่น–พายัพ) ก. เที่ยว, เดิน, เช่น ธนาก็เต้าเตียวจร. (บุณโณวาท).
เตี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าชิ้นน้อยยาวสําหรับคาดปากหม้อกันไม่ให้ไอร้อนออกเวลานึ่งของ, ผ้าขัดหนอกผู้หญิงสําหรับซับระดูหรืออยู่กระดานไฟ; ใบตองหรือใบมะพร้าวสําหรับคาดกลัดห่อขนม เช่นห่อข้าวหมาก ห่อขนมตาล; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ หมายถึง กางเกง. เป็นคำกริยา หมายถึง มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น.	เตี่ยว น. ผ้าชิ้นน้อยยาวสําหรับคาดปากหม้อกันไม่ให้ไอร้อนออกเวลานึ่งของ, ผ้าขัดหนอกผู้หญิงสําหรับซับระดูหรืออยู่กระดานไฟ; ใบตองหรือใบมะพร้าวสําหรับคาดกลัดห่อขนม เช่นห่อข้าวหมาก ห่อขนมตาล; (ถิ่น–พายัพ) กางเกง. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น.
เตื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ครั้ง, หน, เทือ เทื่อ หรือ เทื้อ ก็ว่า.	เตื้อ (ถิ่น–พายัพ) น. ครั้ง, หน, เทือ เทื่อ หรือ เทื้อ ก็ว่า.
เตือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง บอกให้รู้ล่วงหน้า, ทําให้รู้ตัว, ทําให้รู้สํานึก, ทักไม่ให้ลืม.	เตือน ก. บอกให้รู้ล่วงหน้า, ทําให้รู้ตัว, ทําให้รู้สํานึก, ทักไม่ให้ลืม.
เตือนใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง สะกิดใจ, ทําให้ระลึกได้.	เตือนใจ ก. สะกิดใจ, ทําให้ระลึกได้.
เตือนตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ชวนดู.	เตือนตา ก. ชวนดู.
เตือนสติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำกริยา หมายถึง เตือนให้รู้ตัว, เตือนให้ได้สติ.	เตือนสติ ก. เตือนให้รู้ตัว, เตือนให้ได้สติ.
แต่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เฉพาะ, อย่างเดียว, เท่านั้น, เช่น เลือกเอาแต่ที่ดี ๆ อยู่แต่ในบ้าน. เป็นคำบุรพบท หมายถึง นําหน้านามบอกเวลาหรือบอกสถานที่ เช่น มาแต่เช้า มาแต่บ้าน แต่ไหนแต่ไรมา.	แต่ ๑ ว. เฉพาะ, อย่างเดียว, เท่านั้น, เช่น เลือกเอาแต่ที่ดี ๆ อยู่แต่ในบ้าน. บ. นําหน้านามบอกเวลาหรือบอกสถานที่ เช่น มาแต่เช้า มาแต่บ้าน แต่ไหนแต่ไรมา.
แต่ละ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําที่บอกแยกเป็นจํานวนหนึ่ง ๆ เช่น แต่ละคน แต่ละราย แต่ละหมวด.	แต่ละ ว. คําที่บอกแยกเป็นจํานวนหนึ่ง ๆ เช่น แต่ละคน แต่ละราย แต่ละหมวด.
แต่วัน, แต่หัววัน แต่วัน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู แต่หัววัน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ก่อนเวลากำหนด, ก่อนเวลาสมควร, เช่น งานเริ่มทุ่มหนึ่ง มาแต่วันเชียว, ก่อนเวลาที่ควรเป็น (มักใช้เฉพาะเวลาช่วงบ่ายค่อนไปทางเย็น) เช่น วันนี้กลับบ้านแต่วัน กินข้าวแต่วัน กินเหล้าแต่หัววัน.	แต่วัน, แต่หัววัน ว. ก่อนเวลากำหนด, ก่อนเวลาสมควร, เช่น งานเริ่มทุ่มหนึ่ง มาแต่วันเชียว, ก่อนเวลาที่ควรเป็น (มักใช้เฉพาะเวลาช่วงบ่ายค่อนไปทางเย็น) เช่น วันนี้กลับบ้านแต่วัน กินข้าวแต่วัน กินเหล้าแต่หัววัน.
แต่ ๒, แต่ว่า แต่ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก แต่ว่า เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำสันธาน หมายถึง เชื่อมความให้กลับกัน ให้ยิ่งหย่อนกว่ากัน หรือให้แย้งกัน เช่น นํ้าขึ้นแต่ลมลง นาย ก รักลูกก็จริงอยู่ แต่นาย ข ยังรักมากกว่า นาย ก กินข้าว แต่นาย ข นอน; ตาม เช่น ให้กินแต่เต็มใจ. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาราช.	แต่ ๒, แต่ว่า สัน. เชื่อมความให้กลับกัน ให้ยิ่งหย่อนกว่ากัน หรือให้แย้งกัน เช่น นํ้าขึ้นแต่ลมลง นาย ก รักลูกก็จริงอยู่ แต่นาย ข ยังรักมากกว่า นาย ก กินข้าว แต่นาย ข นอน; ตาม เช่น ให้กินแต่เต็มใจ. (ม. คำหลวง มหาราช).
แต่ทว่า เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำสันธาน หมายถึง แต่ถ้าว่า, ถ้าว่า, เช่น ถึงอย่างนั้นก็จริงแหล่ แต่ทว่า, บางทีพูดสั้น ๆ ว่า ทว่า.	แต่ทว่า สัน. แต่ถ้าว่า, ถ้าว่า, เช่น ถึงอย่างนั้นก็จริงแหล่ แต่ทว่า, บางทีพูดสั้น ๆ ว่า ทว่า.
แต่ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงร้องเช่นนั้นและทํามือส่ายไปมาล่อให้เด็กเล็ก ๆ รํา, แต่ช้าแต่ ก็ว่า.	แต่ ๆ ว. เสียงร้องเช่นนั้นและทํามือส่ายไปมาล่อให้เด็กเล็ก ๆ รํา, แต่ช้าแต่ ก็ว่า.
แต้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แป้น ในคําว่า ยิ้มแต้, ป้อ เช่น รําแต้, แสดงความยินดี เช่น วิ่งแต้.	แต้ ๑ ว. แป้น ในคําว่า ยิ้มแต้, ป้อ เช่น รําแต้, แสดงความยินดี เช่น วิ่งแต้.
แต้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง ต้นมะค่าแต้. ในวงเล็บ ดู มะค่าแต้ เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท ที่ มะค่า เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา.	แต้ ๒ (ถิ่น–อีสาน) น. ต้นมะค่าแต้. (ดู มะค่าแต้ ที่ มะค่า).
แตก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทําให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก ตบะแตก; ปะทุ เช่น ถ่านแตก; ผลิ เช่น แตกกิ่งก้าน แตกใบอ่อน แตกหน่อ; ไหลออกมาเอง เช่น เหงื่อแตก เยี่ยวแตก ขี้แตก; มีรอยแยก, แยกออกเป็นรอย, เช่น กําแพงแตก หน้าขนมแตก; เรียกผู้อ่านหนังสือออกคล่องว่า อ่านหนังสือแตก, เรียกเสียงห้าวเมื่อเริ่มเป็นหนุ่มว่า เสียงแตก, เรียกอาการที่พูดจนแสบคอหรือตะโกนดังจนสุดเสียงว่า พูดจนคอแตก ตะโกนจนคอแตก.	แตก ก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทําให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก ตบะแตก; ปะทุ เช่น ถ่านแตก; ผลิ เช่น แตกกิ่งก้าน แตกใบอ่อน แตกหน่อ; ไหลออกมาเอง เช่น เหงื่อแตก เยี่ยวแตก ขี้แตก; มีรอยแยก, แยกออกเป็นรอย, เช่น กําแพงแตก หน้าขนมแตก; เรียกผู้อ่านหนังสือออกคล่องว่า อ่านหนังสือแตก, เรียกเสียงห้าวเมื่อเริ่มเป็นหนุ่มว่า เสียงแตก, เรียกอาการที่พูดจนแสบคอหรือตะโกนดังจนสุดเสียงว่า พูดจนคอแตก ตะโกนจนคอแตก.
แตกคอ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง หมางใจกันเพราะภายหลังเกิดมีความเห็นหรือรสนิยมไม่ตรงกัน, แตกสามัคคี.	แตกคอ ก. หมางใจกันเพราะภายหลังเกิดมีความเห็นหรือรสนิยมไม่ตรงกัน, แตกสามัคคี.
แตกคอก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่ปฏิบัติตามที่เคยทำกันมา.	แตกคอก ก. ไม่ปฏิบัติตามที่เคยทำกันมา.
แตกเงิน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาเงินตราหน่วยใหญ่ไปแลกเป็นเงินปลีกหรือหน่วยย่อย.	แตกเงิน ก. เอาเงินตราหน่วยใหญ่ไปแลกเป็นเงินปลีกหรือหน่วยย่อย.
แตกฉาน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชํานิชํานาญ, เชี่ยวชาญ, เช่น มีความรู้แตกฉาน.	แตกฉาน ๑ ว. ชํานิชํานาญ, เชี่ยวชาญ, เช่น มีความรู้แตกฉาน.
แตกฉาน ๒, แตกฉานซ่านเซ็น แตกฉาน ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู แตกฉานซ่านเซ็น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ซอ-โซ่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง กระจัดกระจายไป.	แตกฉาน ๒, แตกฉานซ่านเซ็น ก. กระจัดกระจายไป.
แตกดับ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ตาย.	แตกดับ ก. ตาย.
แตกต่าง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่เหมือนกัน, ผิดกัน.	แตกต่าง ก. ไม่เหมือนกัน, ผิดกัน.
แตกตื่น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แห่กันไปด้วยความตื่นเต้น ตกอกตกใจ หรืออยากรู้อยากเห็น เป็นต้น.	แตกตื่น ก. แห่กันไปด้วยความตื่นเต้น ตกอกตกใจ หรืออยากรู้อยากเห็น เป็นต้น.
แตกแตน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกกระจาย, แตกไม่เป็นชิ้นเป็นอัน.	แตกแตน ก. แตกกระจาย, แตกไม่เป็นชิ้นเป็นอัน.
แตกแถว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ถอ-ถุง-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง แยกตัวออกจากพวกด้วยการกระทำหรือด้วยความคิด.	แตกแถว ก. แยกตัวออกจากพวกด้วยการกระทำหรือด้วยความคิด.
แตกทัพ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกกระจัดกระจายไปจากกองทัพ, พ่ายแพ้.	แตกทัพ ก. แตกกระจัดกระจายไปจากกองทัพ, พ่ายแพ้.
แตกเนื้อสาว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มเป็นสาว.	แตกเนื้อสาว ก. เริ่มเป็นสาว.
แตกเนื้อหนุ่ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มเป็นหนุ่ม.	แตกเนื้อหนุ่ม ก. เริ่มเป็นหนุ่ม.
แตกฝูง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อู-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ปลีกตัวออกจากหมู่, มีความประพฤติหรือความเห็นผิดแผกไปจากหมู่.	แตกฝูง ก. ปลีกตัวออกจากหมู่, มีความประพฤติหรือความเห็นผิดแผกไปจากหมู่.
แตกพาน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มเป็นหนุ่ม.	แตกพาน ก. เริ่มเป็นหนุ่ม.
แตกมัน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่มันของกะทิลอยขึ้นในเวลาเคี่ยว ในความว่า เคี่ยวกะทิแตกมัน.	แตกมัน ก. อาการที่มันของกะทิลอยขึ้นในเวลาเคี่ยว ในความว่า เคี่ยวกะทิแตกมัน.
แตกแยก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกสามัคคี.	แตกแยก ก. แตกสามัคคี.
แตกระแหง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.	แตกระแหง ก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.
แตกร้าว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง บาดหมางหรือผิดใจกันจนติดต่อคบหากันอย่างเดิมไม่ได้.	แตกร้าว ก. บาดหมางหรือผิดใจกันจนติดต่อคบหากันอย่างเดิมไม่ได้.
แตกลายงา เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรอยปริตื้น ๆ ทั่วไปบนพื้นผิวของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ถ้วยชามแตกลายงา, ราน ก็ว่า.	แตกลายงา ว. มีรอยปริตื้น ๆ ทั่วไปบนพื้นผิวของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น ถ้วยชามแตกลายงา, ราน ก็ว่า.
แตกหัก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เด็ดขาดถึงที่สุดไม่ข้างใดก็ข้างหนึ่งเป็นได้รู้ดีกัน เช่น รบขั้นแตกหัก เจรจาขั้นแตกหัก, ฉาดฉานถึงที่สุดไม่มีอะไรคลุมเครือ เช่น พูดแตกหัก.	แตกหัก ว. เด็ดขาดถึงที่สุดไม่ข้างใดก็ข้างหนึ่งเป็นได้รู้ดีกัน เช่น รบขั้นแตกหัก เจรจาขั้นแตกหัก, ฉาดฉานถึงที่สุดไม่มีอะไรคลุมเครือ เช่น พูดแตกหัก.
แต่ก่อนแต่กี้, แต่กี้แต่ก่อน แต่ก่อนแต่กี้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท แต่กี้แต่ก่อน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แต่ไหนแต่ไรมา.	แต่ก่อนแต่กี้, แต่กี้แต่ก่อน ว. แต่ไหนแต่ไรมา.
แตง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Cucurbitaceae เถามีขน มีมือเกาะ บางชนิดยอด ดอก และผลกินได้ เช่น แตงกวา (Cucumis sativus L.) ผลเล็ก ใช้เป็นผัก, แตงไทย (C. melo L.) ผลอ่อนใช้เป็นผัก เมื่อสุกกินกับนํ้ากะทิ, แตงโม [Citrullus lanatus (Thunb.) Matum et Nakai] ยอดและผลอ่อนใช้เป็นผัก ผลแก่เนื้อมีรสหวาน, แตงร้าน (Cucumis sativus L.) เป็นแตงกวาพันธุ์หนึ่ง ผลโตกว่าแตงกวาธรรมดามาก, แตงหนู [Zehneria marginata (Blume) Keraud.–Aymo.] มีผลเล็กมาก.	แตง น. ชื่อไม้เถาล้มลุกหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Cucurbitaceae เถามีขน มีมือเกาะ บางชนิดยอด ดอก และผลกินได้ เช่น แตงกวา (Cucumis sativus L.) ผลเล็ก ใช้เป็นผัก, แตงไทย (C. melo L.) ผลอ่อนใช้เป็นผัก เมื่อสุกกินกับนํ้ากะทิ, แตงโม [Citrullus lanatus (Thunb.) Matum et Nakai] ยอดและผลอ่อนใช้เป็นผัก ผลแก่เนื้อมีรสหวาน, แตงร้าน (Cucumis sativus L.) เป็นแตงกวาพันธุ์หนึ่ง ผลโตกว่าแตงกวาธรรมดามาก, แตงหนู [Zehneria marginata (Blume) Keraud.–Aymo.] มีผลเล็กมาก.
แตงเถาตาย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง หญิงม่ายที่มีอายุมาก.	แตงเถาตาย (สำ) น. หญิงม่ายที่มีอายุมาก.
แตงร่มใบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีผิวเป็นนวลใยในวัยสาว.	แตงร่มใบ (สำ) ว. มีผิวเป็นนวลใยในวัยสาว.
แต่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง จัดให้งาม เช่น แต่งร้าน แต่งบ้าน, ทําให้ดี เช่น แต่งต้นไม้ แต่งผม; จัดตั้ง เช่น แต่งทนาย แต่งราชทูต; จัดแจง เช่น แต่งเครื่องราชบรรณาการ แต่งทัพ; เรียบเรียงให้เป็นเรื่องราว เช่น แต่งหนังสือ แต่งโคลงกลอน, คิดทําขึ้นเอง เช่น แต่งเรื่อง; ครอง เช่น แต่งเมือง ว่า ครองเมือง.	แต่ง ก. จัดให้งาม เช่น แต่งร้าน แต่งบ้าน, ทําให้ดี เช่น แต่งต้นไม้ แต่งผม; จัดตั้ง เช่น แต่งทนาย แต่งราชทูต; จัดแจง เช่น แต่งเครื่องราชบรรณาการ แต่งทัพ; เรียบเรียงให้เป็นเรื่องราว เช่น แต่งหนังสือ แต่งโคลงกลอน, คิดทําขึ้นเอง เช่น แต่งเรื่อง; ครอง เช่น แต่งเมือง ว่า ครองเมือง.
แต่งกว้าน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ตรวจจัดราชการ.	แต่งกว้าน (โบ) ก. ตรวจจัดราชการ.
แต่งการ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง แต่งงาน เช่น ไม่แต่งการกับพระนุชบุษบา. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔.	แต่งการ (กลอน) ก. แต่งงาน เช่น ไม่แต่งการกับพระนุชบุษบา. (อิเหนา).
แต่งงาน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําพิธีเพื่อให้ชายหญิงอยู่กินเป็นผัวเมียกันตามประเพณี.	แต่งงาน ก. ทําพิธีเพื่อให้ชายหญิงอยู่กินเป็นผัวเมียกันตามประเพณี.
แต่งตั้ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่องขึ้น, ชุบเลี้ยงให้มียศ, ให้ตําแหน่ง.	แต่งตั้ง ก. ยกย่องขึ้น, ชุบเลี้ยงให้มียศ, ให้ตําแหน่ง.
แต่งตัว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย.	แต่งตัว ก. สวมเสื้อผ้าหรือประดับประดาร่างกาย.
แต่งหน้า เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้เครื่องสําอางเสริมแต่งใบหน้าให้สวยขึ้น, ใช้เครื่องสําอางเสริมแต่งใบหน้าให้มีลักษณะต่าง ๆ ให้เหมาะสมกับบทบาทในการแสดงละครเป็นต้น, ผ่าตัดตกแต่งใบหน้าให้ดูสวยหรือดูหนุ่มสาวขึ้น.	แต่งหน้า ก. ใช้เครื่องสําอางเสริมแต่งใบหน้าให้สวยขึ้น, ใช้เครื่องสําอางเสริมแต่งใบหน้าให้มีลักษณะต่าง ๆ ให้เหมาะสมกับบทบาทในการแสดงละครเป็นต้น, ผ่าตัดตกแต่งใบหน้าให้ดูสวยหรือดูหนุ่มสาวขึ้น.
แต่งหน้าขนม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-นอ-หนู-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ประดับหน้าขนมเค้กให้สวยงามด้วยนํ้าตาลหรือครีมเป็นต้น.	แต่งหน้าขนม ก. ประดับหน้าขนมเค้กให้สวยงามด้วยนํ้าตาลหรือครีมเป็นต้น.
แตงเม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ตังเม.	แตงเม น. ตังเม.
แต้จิ๋ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน, เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.	แต้จิ๋ว น. จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน, เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.
แตด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนแห่งอวัยวะเพศของหญิง อยู่ระหว่างแคมในตอนบน, เม็ดละมุด ก็ว่า.	แตด น. ส่วนแห่งอวัยวะเพศของหญิง อยู่ระหว่างแคมในตอนบน, เม็ดละมุด ก็ว่า.
แต๊ดแต๋ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลักษณะแบนราบเพราะถูกกดถูกเหยียบเป็นต้น ในคําว่า แบนแต๊ดแต๋, แป๊ดแป๋ ก็ว่า.	แต๊ดแต๋ ว. มีลักษณะแบนราบเพราะถูกกดถูกเหยียบเป็นต้น ในคําว่า แบนแต๊ดแต๋, แป๊ดแป๋ ก็ว่า.