ชัก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่กล้ามเนื้อกระตุกอย่างกะทันหันและรุนแรง มักมีอาการมือเท้าเกร็ง.	ชัก ๒ ก. อาการที่กล้ามเนื้อกระตุกอย่างกะทันหันและรุนแรง มักมีอาการมือเท้าเกร็ง.
ชักคราม เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[–คฺราม]ดู ชะคราม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ชักคราม [–คฺราม] ดู ชะคราม.
ชักช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โอ้เอ้, ล่าช้า.	ชักช้า ว. โอ้เอ้, ล่าช้า.
ชักหน้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ดูใน ชัก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑.	ชักหน้า ๑ ดูใน ชัก ๑.
ชักหน้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมแป้งมัน ละลายกับนํ้าเชื่อม ใส่ถ้วยตะไลนึ่ง เมื่อสุกหน้าจะบุ๋ม, ขนมนํ้าดอกไม้ ก็เรียก.	ชักหน้า ๒ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งข้าวเจ้าผสมแป้งมัน ละลายกับนํ้าเชื่อม ใส่ถ้วยตะไลนึ่ง เมื่อสุกหน้าจะบุ๋ม, ขนมนํ้าดอกไม้ ก็เรียก.
ชัค– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย	[ชักคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน เช่น ชัคสัตว์เสพสำราญ รมยทั่ว กันนา. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชค เขียนว่า ชอ-ช้าง-คอ-ควาย.	ชัค– [ชักคะ–] (แบบ) น. แผ่นดิน เช่น ชัคสัตว์เสพสำราญ รมยทั่ว กันนา. (ตะเลงพ่าย). (ป. ชค).
ชัง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เกลียด, ไม่ชอบ, ไม่รัก.	ชัง ก. เกลียด, ไม่ชอบ, ไม่รัก.
ชั่ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒๐ ตําลึงหรือ ๘๐ บาท เป็น ๑ ชั่ง; ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณีแบบไทย ๒๐ ตําลึง เป็น ๑ ชั่ง หรือมีน้ำหนักเท่ากับ ๑,๒๐๐ กรัม, ถ้าเป็นชั่งจีนมีนํ้าหนักเท่ากับ ๖๐๐ กรัม คือเป็นครึ่งหนึ่งของชั่งไทย. เป็นคำกริยา หมายถึง กระทําให้รู้นํ้าหนักโดยใช้เครื่องชั่งหรือตราชูเป็นต้น.	ชั่ง น. มาตราเงินตามวิธีประเพณี ๒๐ ตําลึงหรือ ๘๐ บาท เป็น ๑ ชั่ง; ชื่อมาตราชั่งตามวิธีประเพณีแบบไทย ๒๐ ตําลึง เป็น ๑ ชั่ง หรือมีน้ำหนักเท่ากับ ๑,๒๐๐ กรัม, ถ้าเป็นชั่งจีนมีนํ้าหนักเท่ากับ ๖๐๐ กรัม คือเป็นครึ่งหนึ่งของชั่งไทย. ก. กระทําให้รู้นํ้าหนักโดยใช้เครื่องชั่งหรือตราชูเป็นต้น.
ชั่งใจ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง คิดให้แน่ก่อนที่จะตัดสินใจ.	ชั่งใจ ก. คิดให้แน่ก่อนที่จะตัดสินใจ.
ชั่งหลวง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมาตราชั่งของหลวง มีนํ้าหนักเท่ากับ ๖๐๐ กรัม.	ชั่งหลวง น. ชื่อมาตราชั่งของหลวง มีนํ้าหนักเท่ากับ ๖๐๐ กรัม.
ชังคา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ราชโองการ เช่น อย่าหมอบมัวคอยฟังพระชังคา. ในวงเล็บ มาจาก พาลีสอนน้อง ของ นรินทร์อินทร์.	ชังคา (กลอน) น. ราชโองการ เช่น อย่าหมอบมัวคอยฟังพระชังคา. (พาลีสอนน้อง).
ชังฆ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ระ-คัง	[ชังคะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ชงฆ์, แข้ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชังฆ– [ชังคะ–] (แบบ) น. ชงฆ์, แข้ง. (ป., ส.).
ชังฆวิหาร เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ระ-คัง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง การเดินไปมา.	ชังฆวิหาร น. การเดินไปมา.
ชัชวาล เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[ชัดชะวาน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สว่าง, รุ่งเรือง, โพลงขึ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชฺวาล เขียนว่า ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง.	ชัชวาล [ชัดชะวาน] ว. สว่าง, รุ่งเรือง, โพลงขึ้น. (ส. ชฺวาล).
ชัฏ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-ปะ-ตัก	[ชัด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ป่าทึบ, ป่ารก, เซิง, เช่น ตัวก่านกาจชาติชัฏขน. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชฏา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อา.	ชัฏ [ชัด] (แบบ) น. ป่าทึบ, ป่ารก, เซิง, เช่น ตัวก่านกาจชาติชัฏขน. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ป., ส. ชฏา).
ชัด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประจักษ์แจ้ง, แจ่มแจ้ง, เช่น เห็นชัด ปรากฏชัด; ไม่ผิดเพี้ยน, ไม่แปร่ง, เช่น พูดชัด.	ชัด ว. ประจักษ์แจ้ง, แจ่มแจ้ง, เช่น เห็นชัด ปรากฏชัด; ไม่ผิดเพี้ยน, ไม่แปร่ง, เช่น พูดชัด.
ชัดเจน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถูกต้องแน่นอน.	ชัดเจน ว. ถูกต้องแน่นอน.
ชัดช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเมื่อเวลาโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น, ชะ ชะชะ หรือ ชะช้า ก็ว่า.	ชัดช้า อ. คําที่เปล่งออกมาเมื่อเวลาโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น, ชะ ชะชะ หรือ ชะช้า ก็ว่า.
ชัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ยางไม้สําหรับยาเรือเป็นต้น.	ชัน ๑ น. ยางไม้สําหรับยาเรือเป็นต้น.
ชันพอน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-พอ-พาน-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชันชนิดหนึ่ง มีสีเหลืองนวล สําหรับใช้พอนเรือเป็นต้น, ลาพอน ก็ว่า.	ชันพอน น. ชันชนิดหนึ่ง มีสีเหลืองนวล สําหรับใช้พอนเรือเป็นต้น, ลาพอน ก็ว่า.
ชันสน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สอ-เสือ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ของแข็งลักษณะโปร่งแสง สีคล้ายอําพัน ได้จากการกลั่นยางสน. ในวงเล็บ ดู ยางสน เขียนว่า ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-นอ-หนู ที่ ยาง ๓ ประกอบ เขียนว่า ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-งอ-งู สาม ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ .	ชันสน น. ของแข็งลักษณะโปร่งแสง สีคล้ายอําพัน ได้จากการกลั่นยางสน. (ดู ยางสน ที่ ยาง ๓ ประกอบ).
ชัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกตั้งตรง เช่น ชันขา ชันเข่า; ตั้งขึ้น เช่น ขนชัน หูชัน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงขึ้นไป, ไม่ลาด, เช่น ตลิ่งชัน.	ชัน ๒ ก. ยกตั้งตรง เช่น ชันขา ชันเข่า; ตั้งขึ้น เช่น ขนชัน หูชัน. ว. ตรงขึ้นไป, ไม่ลาด, เช่น ตลิ่งชัน.
ชันคอ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เริ่มตั้งคอได้ (ใช้แก่เด็ก).	ชันคอ ก. เริ่มตั้งคอได้ (ใช้แก่เด็ก).
ชั้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับวางของอย่างหนึ่ง มีพื้นซ้อนกันคล้ายตู้แต่ไม่มีบานปิด; สิ่งที่ซ้อนลดหลั่นกันเป็นขั้น ๆ เช่น ฉัตร ๕ ชั้น; ขั้นที่ลดหลั่นกัน เช่น ชาติชั้นวรรณะ; ขั้น, ตอน, เช่น ชั้นนี้; ลําดับ เช่น มือคนละชั้น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ซ้อนทับกันเป็นแผ่น ๆ เช่น ขนมชั้น หินชั้น.	ชั้น น. ที่สําหรับวางของอย่างหนึ่ง มีพื้นซ้อนกันคล้ายตู้แต่ไม่มีบานปิด; สิ่งที่ซ้อนลดหลั่นกันเป็นขั้น ๆ เช่น ฉัตร ๕ ชั้น; ขั้นที่ลดหลั่นกัน เช่น ชาติชั้นวรรณะ; ขั้น, ตอน, เช่น ชั้นนี้; ลําดับ เช่น มือคนละชั้น. ว. ที่ซ้อนทับกันเป็นแผ่น ๆ เช่น ขนมชั้น หินชั้น.
ชั้นฉาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง การสังเกตเวลาด้วยมาตราวัดอย่างหนึ่งซึ่งเรียกว่า เหยียบชั้น คือ เอาเท้าวัดเงาของตัวคนที่ยืนกลางแดด ครั้งโบราณกําหนดเวลาโดยการวัดเงานั้นเป็นช่วงเท้า คือ ๑ ชั้นฉาย เท่ากับเงายาว ๑ ช่วงเท้า, มีพิกัดอัตราดังนี้ ๑๐ อักษร เป็น ๑ เมล็ดงา, ๔ เมล็ดงา เป็น ๑ เมล็ดข้าวเปลือก, ๔ เมล็ดข้าวเปลือก เป็น ๑ องคุลี, ๑๕ องคุลี เป็น ๑ ชั้นฉาย.	ชั้นฉาย น. การสังเกตเวลาด้วยมาตราวัดอย่างหนึ่งซึ่งเรียกว่า เหยียบชั้น คือ เอาเท้าวัดเงาของตัวคนที่ยืนกลางแดด ครั้งโบราณกําหนดเวลาโดยการวัดเงานั้นเป็นช่วงเท้า คือ ๑ ชั้นฉาย เท่ากับเงายาว ๑ ช่วงเท้า, มีพิกัดอัตราดังนี้ ๑๐ อักษร เป็น ๑ เมล็ดงา, ๔ เมล็ดงา เป็น ๑ เมล็ดข้าวเปลือก, ๔ เมล็ดข้าวเปลือก เป็น ๑ องคุลี, ๑๕ องคุลี เป็น ๑ ชั้นฉาย.
ชั้นชั่ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างตํ่า.	ชั้นชั่ว ว. อย่างตํ่า.
ชั้นเชิง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เล่ห์เหลี่ยม, ท่วงที, อุบาย, เชิงชั้น ก็ว่า.	ชั้นเชิง น. เล่ห์เหลี่ยม, ท่วงที, อุบาย, เชิงชั้น ก็ว่า.
ชั้นเดียว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง จังหวะของดนตรีไทยที่มีระดับเร็ว คือ เร็วกว่าสองชั้นเท่าตัว หรือเร็วกว่าสามชั้น ๔ เท่า, เรียกเต็มว่า อัตราจังหวะชั้นเดียว, เรียกหน้าทับและเพลงที่มีจังหวะเช่นนี้ว่า หน้าทับชั้นเดียว เพลงชั้นเดียว.	ชั้นเดียว น. จังหวะของดนตรีไทยที่มีระดับเร็ว คือ เร็วกว่าสองชั้นเท่าตัว หรือเร็วกว่าสามชั้น ๔ เท่า, เรียกเต็มว่า อัตราจังหวะชั้นเดียว, เรียกหน้าทับและเพลงที่มีจังหวะเช่นนี้ว่า หน้าทับชั้นเดียว เพลงชั้นเดียว.
ชันกาด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	[ชันนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิด Panicum repens L. ในวงศ์ Gramineae ใช้ทํายาได้.	ชันกาด ๑ [ชันนะ–] น. ชื่อหญ้าชนิด Panicum repens L. ในวงศ์ Gramineae ใช้ทํายาได้.
ชันกาด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	[ชันนะ–]ดู ตะกาด เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒.	ชันกาด ๒ [ชันนะ–] ดู ตะกาด ๒.
ชันชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำกริยา หมายถึง สัญญา, นัดหมาย, ตกลงกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษามลายู janji เขียนว่า เจ-เอ-เอ็น-เจ-ไอ.	ชันชี (ถิ่น–ปักษ์ใต้) ก. สัญญา, นัดหมาย, ตกลงกัน. (ม. janji).
ชันตาฆระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-คอ-ระ-คัง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ชันตาคะระ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เรือนไฟ, ห้องสําหรับรมไฟเพื่อให้เหงื่อออก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชันตาฆระ [ชันตาคะระ] (แบบ) น. เรือนไฟ, ห้องสําหรับรมไฟเพื่อให้เหงื่อออก. (ป.).
ชันตุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง สัตว์เกิด, สัตว์, คน, ต้นไม้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชันตุ (แบบ) น. สัตว์เกิด, สัตว์, คน, ต้นไม้. (ป., ส.).
ชันนะตุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นที่ศีรษะ เกิดจากเชื้อราบนผิวหนังศีรษะก่อนแล้วลุกลามกินลึกลงไปถึงรากผม ทําให้ผมร่วง (มักเกิดแก่เด็กผู้ชาย).	ชันนะตุ น. ชื่อโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง เป็นที่ศีรษะ เกิดจากเชื้อราบนผิวหนังศีรษะก่อนแล้วลุกลามกินลึกลงไปถึงรากผม ทําให้ผมร่วง (มักเกิดแก่เด็กผู้ชาย).
ชันนุ, ชันนุกะ ชันนุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ ชันนุกะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เข่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชานุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ. ในวงเล็บ ดู ชานุ, ชานุกะ ชานุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ ชานุกะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ .	ชันนุ, ชันนุกะ (แบบ) น. เข่า. (ป., ส. ชานุ). (ดู ชานุ, ชานุกะ).
ชันโรง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	[ชันนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อผึ้งขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Apidae เช่น ชนิด Trigona terminata, Melipona apicalis โดยทั่วไปมีขนาดลําตัวยาวไม่เกิน ๑๐ มิลลิเมตร อกกว้างไม่เกิน ๒.๕ มิลลิเมตร อยู่รวมกันเป็นฝูงและแบ่งวรรณะเป็นผึ้งผู้ ผึ้งเมีย และผึ้งงานเหมือนกัน แต่ผึ้งงานไม่มีเหล็กในเหมือนผึ้งธรรมดา รังทําจากขี้ผึ้งผสมขี้ดินและยางไม้ ขนาดหอยโข่งหรือตะโหงกวัว จึงมักจะเรียกผึ้งหอยโข่ง หรือผึ้งตะโหงกวัว แต่มีชื่ออื่นอีกมากมายแตกต่างไปตามท้องถิ่น เช่น หูด ขี้ตังนี หรือ กินชัน, อีสานเรียก ขี้สูด.	ชันโรง [ชันนะ–] น. ชื่อผึ้งขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Apidae เช่น ชนิด Trigona terminata, Melipona apicalis โดยทั่วไปมีขนาดลําตัวยาวไม่เกิน ๑๐ มิลลิเมตร อกกว้างไม่เกิน ๒.๕ มิลลิเมตร อยู่รวมกันเป็นฝูงและแบ่งวรรณะเป็นผึ้งผู้ ผึ้งเมีย และผึ้งงานเหมือนกัน แต่ผึ้งงานไม่มีเหล็กในเหมือนผึ้งธรรมดา รังทําจากขี้ผึ้งผสมขี้ดินและยางไม้ ขนาดหอยโข่งหรือตะโหงกวัว จึงมักจะเรียกผึ้งหอยโข่ง หรือผึ้งตะโหงกวัว แต่มีชื่ออื่นอีกมากมายแตกต่างไปตามท้องถิ่น เช่น หูด ขี้ตังนี หรือ กินชัน, อีสานเรียก ขี้สูด.
ชันษา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	[ชันนะสา] เป็นคำนาม หมายถึง อายุ. (ย่อมาจาก ชนมพรรษา).	ชันษา [ชันนะสา] น. อายุ. (ย่อมาจาก ชนมพรรษา).
ชันสูตร เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ชันนะสูด] เป็นคำกริยา หมายถึง ตรวจสอบเพื่อหาสาเหตุหรือหลักฐานข้อเท็จจริง เช่น ชันสูตรบาดแผล ชันสูตรพลิกศพ, สอบสวนโดยเหตุผล.	ชันสูตร [ชันนะสูด] ก. ตรวจสอบเพื่อหาสาเหตุหรือหลักฐานข้อเท็จจริง เช่น ชันสูตรบาดแผล ชันสูตรพลิกศพ, สอบสวนโดยเหตุผล.
ชันสูตรพลิกศพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สอ-สา-ลา-พอ-พาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง ตรวจพิสูจน์ศพเพื่อให้ทราบว่า ผู้ตายคือใคร ตายที่ไหน เมื่อใด สาเหตุและพฤติการณ์ที่ตาย.	ชันสูตรพลิกศพ (กฎ) ก. ตรวจพิสูจน์ศพเพื่อให้ทราบว่า ผู้ตายคือใคร ตายที่ไหน เมื่อใด สาเหตุและพฤติการณ์ที่ตาย.
ชัปนะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ปอ-ปลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	[ชับปะนะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การพูดพึมพำ, การสวดมนต์พึมพำ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชปน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ปอ-ปลา-นอ-หนู.	ชัปนะ [ชับปะนะ] (แบบ) น. การพูดพึมพำ, การสวดมนต์พึมพำ. (ป., ส. ชปน).
ชัพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน	[ชับ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชว เขียนว่า ชอ-ช้าง-วอ-แหวน.	ชัพ [ชับ] (แบบ) ว. เร็ว. (ป., ส. ชว).
ชัมพูนท เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน	[ชําพูนด] เป็นคำนาม หมายถึง ทองคําเนื้อบริสุทธิ์ (ในคัมภีร์ไตรภูมิกล่าวว่า เกิดใต้ต้นหว้า), ชมพูนท ชมพูนุท หรือ ชามพูนท ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชามฺพูนท เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน.	ชัมพูนท [ชําพูนด] น. ทองคําเนื้อบริสุทธิ์ (ในคัมภีร์ไตรภูมิกล่าวว่า เกิดใต้ต้นหว้า), ชมพูนท ชมพูนุท หรือ ชามพูนท ก็ว่า. (ป.; ส. ชามฺพูนท).
ชัย, ชัย– ชัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ชัย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	[ไช, ไชยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง การชนะ, ความชนะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชัย, ชัย– [ไช, ไชยะ–] น. การชนะ, ความชนะ. (ป., ส.).
ชัยบาน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[ไชยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดื่มในการมีชัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชัยบาน [ไชยะ–] น. เครื่องดื่มในการมีชัย. (ป.).
ชัยเภรี เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ไชยะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลองชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชัยเภรี [ไชยะ–] น. ชื่อกลองชนิดหนึ่ง. (ส.).
ชัยศรี เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[ไชสี] เป็นคำนาม หมายถึง ความสง่าผ่าเผยด้วยความชนะ (ใช้ประกอบกับชื่อต่าง ๆ ที่ถือว่าเป็นมงคล) เช่น พระขรรค์ชัยศรี นครชัยศรี.	ชัยศรี [ไชสี] น. ความสง่าผ่าเผยด้วยความชนะ (ใช้ประกอบกับชื่อต่าง ๆ ที่ถือว่าเป็นมงคล) เช่น พระขรรค์ชัยศรี นครชัยศรี.
ชัยพฤกษ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๑	[ไชยะพฺรึก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Cassia javanica L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีชมพูเข้ม เมื่อออกดอกไม่ทิ้งใบ ฝักเกลี้ยง ใช้ทํายาได้.	ชัยพฤกษ์ ๑ [ไชยะพฺรึก] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Cassia javanica L. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีชมพูเข้ม เมื่อออกดอกไม่ทิ้งใบ ฝักเกลี้ยง ใช้ทํายาได้.
ชัยพฤกษ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๒	[ไชยะพฺรึก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายชนิดหนึ่ง.	ชัยพฤกษ์ ๒ [ไชยะพฺรึก] น. ชื่อลายชนิดหนึ่ง.
ชัยภูมิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ	[ไชยะพูม] เป็นคำนาม หมายถึง ทําเลที่เหมาะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชัยภูมิ [ไชยะพูม] น. ทําเลที่เหมาะ. (ป., ส.).
ชัลลุกา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา	[ชันลุกา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ปลิง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชลุกา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา ชลูกา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาสันสกฤต ชลูกา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา.	ชัลลุกา [ชันลุกา] (แบบ) น. ปลิง. (ป. ชลุกา, ชลูกา; ส. ชลูกา).
ชั่ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ระยะ เช่น นํ้าลึก ๓ ชั่วคน สูง ๓ ชั่วลําตาล, ระยะเวลา, สมัย, ครั้ง, เช่น ชั่วปู่ย่าตายาย ชั่วพ่อชั่วแม่.	ชั่ว ๑ น. ระยะ เช่น นํ้าลึก ๓ ชั่วคน สูง ๓ ชั่วลําตาล, ระยะเวลา, สมัย, ครั้ง, เช่น ชั่วปู่ย่าตายาย ชั่วพ่อชั่วแม่.
ชั่วคน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-คอ-ควาย-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ช่วงเวลาประมาณชั่วอายุ.	ชั่วคน น. ช่วงเวลาประมาณชั่วอายุ.
ชั่วคราว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชั่วระยะเวลาไม่นาน, ไม่ประจํา, ไม่ตลอดไป.	ชั่วคราว ว. ชั่วระยะเวลาไม่นาน, ไม่ประจํา, ไม่ตลอดไป.
ชั่วเบา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชั่วระยะเวลานานตราบที่ยังไม่ได้ถ่ายปัสสาวะ.	ชั่วเบา (โบ) ว. ชั่วระยะเวลานานตราบที่ยังไม่ได้ถ่ายปัสสาวะ.
ชั่วโมง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ช่วงระยะเวลา ๖๐ นาที.	ชั่วโมง น. ช่วงระยะเวลา ๖๐ นาที.
ชั่วแล่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ระยะเวลาที่เป็นไปชั่วครู่ชั่วคราว.	ชั่วแล่น น. ระยะเวลาที่เป็นไปชั่วครู่ชั่วคราว.
ชั่ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลว, ทราม, ร้าย, ไม่ดีเพราะจงใจฝ่าฝืนศีลธรรมหรือจารีตประเพณีเป็นต้น เช่น คนชั่ว.	ชั่ว ๒ ว. เลว, ทราม, ร้าย, ไม่ดีเพราะจงใจฝ่าฝืนศีลธรรมหรือจารีตประเพณีเป็นต้น เช่น คนชั่ว.
ชั่วช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลวทราม.	ชั่วช้า ว. เลวทราม.
ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-งอ-งู-คอ-ระ-คัง-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปล่อยไปตามเรื่องตามราว ไม่เอาเป็นธุระ.	ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์ (สำ) ว. ปล่อยไปตามเรื่องตามราว ไม่เอาเป็นธุระ.
ชั่ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๓	เป็นคำบุรพบท หมายถึง ตลอด, สิ้น, เช่น ชั่วอายุ.	ชั่ว ๓ บ. ตลอด, สิ้น, เช่น ชั่วอายุ.
ชั่วนาตาปี เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตลอดปี.	ชั่วนาตาปี ว. ตลอดปี.
ชั้ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับวางตั้งของ รูปคล้ายตู้ แต่ใช้กระดานข้างตลอดเป็นเชิง.	ชั้ว ๑ น. ที่สําหรับวางตั้งของ รูปคล้ายตู้ แต่ใช้กระดานข้างตลอดเป็นเชิง.
ชั้ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีแทงโปวิธีหนึ่ง ถ้าลูกค้าแทงชั้วไว้ ๑ ประตู และขาย ๑ ประตู โปออกประตูที่ลูกค้าแทงชั้วไว้ เจ้ามือจ่าย ๑ ต่อ ถ้าออกประตูที่ลูกค้าขาย เจ้ามือกิน ถ้าออกประตูอื่นนอกจากนั้น ไม่ได้ไม่เสีย.	ชั้ว ๒ น. วิธีแทงโปวิธีหนึ่ง ถ้าลูกค้าแทงชั้วไว้ ๑ ประตู และขาย ๑ ประตู โปออกประตูที่ลูกค้าแทงชั้วไว้ เจ้ามือจ่าย ๑ ต่อ ถ้าออกประตูที่ลูกค้าขาย เจ้ามือกิน ถ้าออกประตูอื่นนอกจากนั้น ไม่ได้ไม่เสีย.
ชัวชม เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ชื่นชม, รื่นรมย์, ชมชัว ก็ว่า.	ชัวชม ก. ชื่นชม, รื่นรมย์, ชมชัว ก็ว่า.
ชั่วแต่ว่า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียแต่ว่า, เว้นแต่ว่า, เพียงแต่ว่า.	ชั่วแต่ว่า ว. เสียแต่ว่า, เว้นแต่ว่า, เพียงแต่ว่า.
ชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก เมี่ยง. (๒) ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในหลายวงศ์ ใบเล็ก ที่ใช้ปลูกเป็นรั้ว เช่น ชาข่อย (Acalypha siamensis Oliv. ex Gage) ในวงศ์ Euphorbiaceae, ที่นิยมปลูกเป็นไม้ดัด คือ ชาฮกเกี้ยน [Carmona retusa (Vahl) Masam.] ในวงศ์ Boraginaceae และ ชาใบมัน (Malpighia coccigera L.) ในวงศ์ Malpighiaceae.	ชา ๑ น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Camellia sinensis (L.) Kuntze ในวงศ์ Theaceae ขึ้นตามหุบเขาในเขตร้อน ใบใช้ชงเป็นเครื่องดื่ม, พายัพเรียก เมี่ยง. (๒) ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในหลายวงศ์ ใบเล็ก ที่ใช้ปลูกเป็นรั้ว เช่น ชาข่อย (Acalypha siamensis Oliv. ex Gage) ในวงศ์ Euphorbiaceae, ที่นิยมปลูกเป็นไม้ดัด คือ ชาฮกเกี้ยน [Carmona retusa (Vahl) Masam.] ในวงศ์ Boraginaceae และ ชาใบมัน (Malpighia coccigera L.) ในวงศ์ Malpighiaceae.
ชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่รู้สึกน้อยกว่าปรกติ เนื่องจากเส้นประสาทรับความรู้สึกถูกกด ถูกตัดขาด หรือถูกสารพิษ เช่น มือชา เท้าชา; เรียกปลาที่จวนจะตายอยู่แล้วว่า ปลาชา.	ชา ๒ ว. อาการที่รู้สึกน้อยกว่าปรกติ เนื่องจากเส้นประสาทรับความรู้สึกถูกกด ถูกตัดขาด หรือถูกสารพิษ เช่น มือชา เท้าชา; เรียกปลาที่จวนจะตายอยู่แล้วว่า ปลาชา.
ชาเย็น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แสดงอาการเฉยเมยไม่สนใจใยดี เช่น เดี๋ยวนี้เขาแสดงอาการชาเย็น, เย็นชา ก็ว่า.	ชาเย็น ว. แสดงอาการเฉยเมยไม่สนใจใยดี เช่น เดี๋ยวนี้เขาแสดงอาการชาเย็น, เย็นชา ก็ว่า.
ชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกร้านหรือเรือที่ขายเครื่องหอมต่าง ๆ มีแป้งและนํ้าหอมเป็นต้น.	ชา ๓ (โบ) น. เรียกร้านหรือเรือที่ขายเครื่องหอมต่าง ๆ มีแป้งและนํ้าหอมเป็นต้น.
ชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๔	เป็นคำกริยา หมายถึง หมายไว้, กําหนดไว้, เช่น เอามีดสับชาไว้ที่ประมาณส่วนกลางลำอ้อยในการเล่นค่องอ้อย, ใช้ประกอบกับคํา กฎ เป็น กําหนดกฎชา, สังกัด เช่น แบ่งปันแผนกหมู่ชา. (พระอัยการบานแพนก), เด็กชา, เรือชา เช่น สรนุกนิเรียบเรือชา. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	ชา ๔ ก. หมายไว้, กําหนดไว้, เช่น เอามีดสับชาไว้ที่ประมาณส่วนกลางลำอ้อยในการเล่นค่องอ้อย, ใช้ประกอบกับคํา กฎ เป็น กําหนดกฎชา, สังกัด เช่น แบ่งปันแผนกหมู่ชา. (พระอัยการบานแพนก), เด็กชา, เรือชา เช่น สรนุกนิเรียบเรือชา. (สมุทรโฆษ).
ชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๕	เป็นคำกริยา หมายถึง เป็น, ให้เป็น, เช่น มนตร์ชากรุงชนะ. ในวงเล็บ มาจาก คำฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗; สบาย, ดี, เก่ง, เช่น ลือชา. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	ชา ๕ ก. เป็น, ให้เป็น, เช่น มนตร์ชากรุงชนะ. (ดุษฎีสังเวย); สบาย, ดี, เก่ง, เช่น ลือชา. (ข.).
ชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๖	เป็นคำกริยา หมายถึง ว่ากล่าว เช่น อย่าชาคนเมา.	ชา ๖ ก. ว่ากล่าว เช่น อย่าชาคนเมา.
ช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อย ๆ เคลื่อนไป, ไม่เร็ว, ไม่ไว, เช่น เดินช้า วิ่งช้า; ล่า, ไม่ทันเวลาที่กําหนด, เช่น มาช้า.	ช้า ๑ ว. ค่อย ๆ เคลื่อนไป, ไม่เร็ว, ไม่ไว, เช่น เดินช้า วิ่งช้า; ล่า, ไม่ทันเวลาที่กําหนด, เช่น มาช้า.
ช้าก่อน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคําขอร้องให้รั้งรอไว้ก่อน.	ช้าก่อน เป็นคําขอร้องให้รั้งรอไว้ก่อน.
ช้า ๆ ได้พร้าสองเล่มงาม เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ไม้-ยะ-มก สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท-พอ-พาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-มอ-ม้า-งอ-งู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อย ๆ คิดค่อย ๆ ทําแล้วจะสําเร็จผล.	ช้า ๆ ได้พร้าสองเล่มงาม (สำ) ว. ค่อย ๆ คิดค่อย ๆ ทําแล้วจะสําเร็จผล.
ช้านาน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ล่วงเลยมานานแล้ว (ใช้แก่เวลา).	ช้านาน ว. ล่วงเลยมานานแล้ว (ใช้แก่เวลา).
ช้าเป็นการ นานเป็นคุณ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ นอ-หนู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทําดีกว่าด่วนทํา.	ช้าเป็นการ นานเป็นคุณ (สำ) ว. ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทําดีกว่าด่วนทํา.
ช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หยาบ, ชั่ว, เลว, ทราม, เช่น ยายฟังสารยายสั่นหัว ยายเคยลองแต่ตัวชั่วตัวช้า. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	ช้า ๒ ว. หยาบ, ชั่ว, เลว, ทราม, เช่น ยายฟังสารยายสั่นหัว ยายเคยลองแต่ตัวชั่วตัวช้า. (ลอ).
ช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงในบทละคร เรียกว่า เพลงช้า, ชื่อเพลงบทละครอื่น ๆ มีชื่อขึ้นต้นด้วยคําว่า ช้า เช่น ช้าปี่ ช้าหวน ช้าครวญ ช้ากล่อม. เป็นคำกริยา หมายถึง ขับ, กล่อม.	ช้า ๓ น. ชื่อเพลงในบทละคร เรียกว่า เพลงช้า, ชื่อเพลงบทละครอื่น ๆ มีชื่อขึ้นต้นด้วยคําว่า ช้า เช่น ช้าปี่ ช้าหวน ช้าครวญ ช้ากล่อม. ก. ขับ, กล่อม.
ช้านางนอน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ท่าละครท่าหนึ่ง.	ช้านางนอน น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
ช้าลูกหลวง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง การขับร้องเห่กล่อมพระเจ้าลูกเธอที่ขึ้นพระอู่.	ช้าลูกหลวง น. การขับร้องเห่กล่อมพระเจ้าลูกเธอที่ขึ้นพระอู่.
ช้าหงส์,ช้าเจ้าหงส์ ช้าหงส์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-งอ-งู-สอ-เสือ-ทัน-ทะ-คาด ช้าเจ้าหงส์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-งอ-งู-สอ-เสือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงเครื่องปี่พาทย์ กล่อมในพิธีพราหมณ์, ชาวบ้านมักเรียกว่า กล่อมหงส์.	ช้าหงส์,ช้าเจ้าหงส์ น. ชื่อเพลงเครื่องปี่พาทย์ กล่อมในพิธีพราหมณ์, ชาวบ้านมักเรียกว่า กล่อมหงส์.
ชาคระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[ชาคะระ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความเพียร, ความตื่นอยู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชาคระ [ชาคะระ] (แบบ) น. ความเพียร, ความตื่นอยู่. (ป., ส.).
ชาคริต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[–คฺริด] เป็นคำกริยา หมายถึง ตื่น, ระวัง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชาคริต [–คฺริด] ก. ตื่น, ระวัง. (ส.).
ชาคริยานุโยค เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-คอ-ควาย	[ชาคะริยานุโยก] เป็นคำนาม หมายถึง การประกอบความเพียรเพื่อจะชําระใจให้หมดจดไม่เห็นแก่นอนมากนัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชาครฺยา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา + อนุโยค เขียนว่า ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก-คอ-ควาย .	ชาคริยานุโยค [ชาคะริยานุโยก] น. การประกอบความเพียรเพื่อจะชําระใจให้หมดจดไม่เห็นแก่นอนมากนัก. (ป.; ส. ชาครฺยา + อนุโยค).
ช่าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชํานาญในการฝีมือหรือศิลปะอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ช่างตัดเสื้อ ช่างไม้ ช่างไฟ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง เช่น ช่างคิด ช่างพูด ช่างประดิษฐ์, มีลักษณะนิสัยโน้มไปในทางนั้น ๆ เช่น ช่างโง่จริง ๆ ช่างเก่งจริง ๆ.	ช่าง ๑ น. ผู้ชํานาญในการฝีมือหรือศิลปะอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ช่างตัดเสื้อ ช่างไม้ ช่างไฟ. ว. มีนิสัยชอบในทางใดทางหนึ่ง เช่น ช่างคิด ช่างพูด ช่างประดิษฐ์, มีลักษณะนิสัยโน้มไปในทางนั้น ๆ เช่น ช่างโง่จริง ๆ ช่างเก่งจริง ๆ.
ช่างเครื่อง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ควบคุมเครื่อง.	ช่างเครื่อง น. ผู้ควบคุมเครื่อง.
ช่างฝีมือ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความรู้ความสามารถในงานวิชาชีพโดยเฉพาะด้านหัตถกรรม เกษตรกรรม พาณิชยกรรม และวิศวกรรม.	ช่างฝีมือ น. ผู้มีความรู้ความสามารถในงานวิชาชีพโดยเฉพาะด้านหัตถกรรม เกษตรกรรม พาณิชยกรรม และวิศวกรรม.
ช่างฟิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง ช่างแก้เครื่องยนต์.	ช่างฟิต (ปาก) น. ช่างแก้เครื่องยนต์.
ช่างไฟ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ควบคุมไฟในรถไฟเรือไฟเป็นต้น, ช่างแก้ไฟฟ้า.	ช่างไฟ น. ผู้ควบคุมไฟในรถไฟเรือไฟเป็นต้น, ช่างแก้ไฟฟ้า.
ช่าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปล่อย, วางธุระ, เช่น ช่างเถิด ช่างมัน.	ช่าง ๒ ว. ปล่อย, วางธุระ, เช่น ช่างเถิด ช่างมัน.
ช่างปะไร เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปล่อยไปตามเรื่องตามราว, ไม่เอาธุระ.	ช่างปะไร (ปาก) ว. ปล่อยไปตามเรื่องตามราว, ไม่เอาธุระ.
ช้าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Elephas maximus ในวงศ์ Elephantidae ตัวสีเทา จมูกยื่นยาวเรียกว่า งวง ตัวผู้มีงายาวเรียก ช้างพลาย ถ้ามีงาสั้นเรียก ช้างสีดอ ตัวผู้เมื่อตกมันมีความดุร้ายมาก ตัวเมียเรียก ช้างพัง ส่วนใหญ่ไม่มีงาปรากฏให้เห็น แต่บางตัวมีงาสั้น ๆ ซึ่งเรียกว่า ขนาย โผล่ออกมา กินพืช อยู่รวมกันเป็นโขลง มีช้างพังอายุมากเป็นจ่าโขลง.	ช้าง ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Elephas maximus ในวงศ์ Elephantidae ตัวสีเทา จมูกยื่นยาวเรียกว่า งวง ตัวผู้มีงายาวเรียก ช้างพลาย ถ้ามีงาสั้นเรียก ช้างสีดอ ตัวผู้เมื่อตกมันมีความดุร้ายมาก ตัวเมียเรียก ช้างพัง ส่วนใหญ่ไม่มีงาปรากฏให้เห็น แต่บางตัวมีงาสั้น ๆ ซึ่งเรียกว่า ขนาย โผล่ออกมา กินพืช อยู่รวมกันเป็นโขลง มีช้างพังอายุมากเป็นจ่าโขลง.
ช้างงวง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-งอ-งู-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างไม่มีงา, ช้างสีดอ.	ช้างงวง น. ช้างไม่มีงา, ช้างสีดอ.
ช้างชนะงา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ-งอ-งู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างที่โรยเชือกผ่อนให้เข้าไปใกล้ช้างอีกตัวหนึ่งจนประงาหรือเอางากระทบและเป็นฝ่ายชนะ.	ช้างชนะงา น. ช้างที่โรยเชือกผ่อนให้เข้าไปใกล้ช้างอีกตัวหนึ่งจนประงาหรือเอางากระทบและเป็นฝ่ายชนะ.
ช้างชำนิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างสําหรับขี่, ช้างที่นั่ง.	ช้างชำนิ น. ช้างสําหรับขี่, ช้างที่นั่ง.
ช้างชูงวง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-งอ-งู-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.	ช้างชูงวง น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง.
ช้างต่อ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างที่หมอเฒ่าขี่ในการจับช้าง.	ช้างต่อ น. ช้างที่หมอเฒ่าขี่ในการจับช้าง.
ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ความชั่วหรือความผิดร้ายแรงที่คนรู้ทั่วกันแล้ว จะปิดอย่างไรก็ไม่มิด.	ช้างตายทั้งตัวเอาใบบัวมาปิด (สำ) น. ความชั่วหรือความผิดร้ายแรงที่คนรู้ทั่วกันแล้ว จะปิดอย่างไรก็ไม่มิด.
ช้างทำลายโรง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ท่าละครท่าหนึ่ง.	ช้างทำลายโรง น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
ช้างน้อย เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มูลา มี ๙ ดวง, ดาวแมว ดาวมูล หรือ ดาวมูละ ก็เรียก.	ช้างน้อย น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มูลา มี ๙ ดวง, ดาวแมว ดาวมูล หรือ ดาวมูละ ก็เรียก.
ช้างน้ำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง สัตว์ในนิยาย มีรูปร่างเหมือนช้าง มีงวงและงาคล้ายช้าง หางเป็นปลา.	ช้างน้ำ น. สัตว์ในนิยาย มีรูปร่างเหมือนช้าง มีงวงและงาคล้ายช้าง หางเป็นปลา.
ช้างเนียม เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ช้างที่มีลักษณะ ๓ ประการ คือ พื้นหนังดำ งามีลักษณะดังรูปปลีกล้วย และเล็บดำ.	ช้างเนียม (กฎ) น. ช้างที่มีลักษณะ ๓ ประการ คือ พื้นหนังดำ งามีลักษณะดังรูปปลีกล้วย และเล็บดำ.
ช้างประสานงา เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-งอ-งู-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง; ท่าละครท่าหนึ่ง; ชื่อเพลงบทละคร.	ช้างประสานงา น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง; ท่าละครท่าหนึ่ง; ชื่อเพลงบทละคร.
ช้างผะชด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อะ-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างต่อ.	ช้างผะชด น. ช้างต่อ.
ช้างเผือก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างในตระกูลชาติพรหมพงศ์ อิศวรพงศ์ พิษณุพงศ์ หรืออัคนิพงศ์ ที่มีลักษณะ ๗ สี คือ ขาว เหลือง เขียว แดง ดํา ม่วง เมฆ และมีตา เล็บ ขน เป็นต้น ประกอบด้วยคชลักษณ์ด้วย; โดยปริยายหมายถึงคนดีมีวิชาเป็นต้นที่เกิดในชนบทแล้วมามีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในกรุง.	ช้างเผือก ๑ น. ช้างในตระกูลชาติพรหมพงศ์ อิศวรพงศ์ พิษณุพงศ์ หรืออัคนิพงศ์ ที่มีลักษณะ ๗ สี คือ ขาว เหลือง เขียว แดง ดํา ม่วง เมฆ และมีตา เล็บ ขน เป็นต้น ประกอบด้วยคชลักษณ์ด้วย; โดยปริยายหมายถึงคนดีมีวิชาเป็นต้นที่เกิดในชนบทแล้วมามีชื่อเสียงโด่งดังอยู่ในกรุง.
ช้างพลาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างตัวผู้; ชื่อดาวฤกษ์บุรพาษาฒ.	ช้างพลาย น. ช้างตัวผู้; ชื่อดาวฤกษ์บุรพาษาฒ.
ช้างพัง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างตัวเมีย; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์สวาดิ มี ๕ ดวง, ดาวงูเหลือม ดาวสวาตี หรือ ดาวสวัสดิ ก็เรียก.	ช้างพัง น. ช้างตัวเมีย; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์สวาดิ มี ๕ ดวง, ดาวงูเหลือม ดาวสวาตี หรือ ดาวสวัสดิ ก็เรียก.
ช้างยืนแท่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกช้างสำคัญที่ผูกเครื่องพระคชาธารยืนบนแท่นในงานพระราชพิธีว่า ช้างยืนแท่น.	ช้างยืนแท่น น. เรียกช้างสำคัญที่ผูกเครื่องพระคชาธารยืนบนแท่นในงานพระราชพิธีว่า ช้างยืนแท่น.
ช้างยืนโรง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกช้างที่อยู่ประจำโรงว่า ช้างยืนโรง.	ช้างยืนโรง น. เรียกช้างที่อยู่ประจำโรงว่า ช้างยืนโรง.
ช้างร้อง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง จุดมีเสียงดังเหมือนเสียงช้างร้อง.	ช้างร้อง น. ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง จุดมีเสียงดังเหมือนเสียงช้างร้อง.
ช้างสะบัดหญ้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ท่าละครท่าหนึ่ง.	ช้างสะบัดหญ้า น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
ช้างสาร เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีอำนาจ ในความว่า ช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกลาญ.	ช้างสาร (สำ) น. ผู้มีอำนาจ ในความว่า ช้างสารชนกัน หญ้าแพรกก็แหลกลาญ.
ช้างสำคัญ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ช้างที่มีมงคลลักษณะ ๗ ประการ คือ ตาขาว เพดานปากขาว เล็บขาว ขนขาว พื้นหนังขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่ ขนหางขาว และอัณฑโกศขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่.	ช้างสำคัญ (กฎ) น. ช้างที่มีมงคลลักษณะ ๗ ประการ คือ ตาขาว เพดานปากขาว เล็บขาว ขนขาว พื้นหนังขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่ ขนหางขาว และอัณฑโกศขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่.
ช้างสีดอ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ช้างพลายที่มีงาสั้นโผล่ออกมาเล็กน้อยผิดกับช้างสามัญ.	ช้างสีดอ น. ช้างพลายที่มีงาสั้นโผล่ออกมาเล็กน้อยผิดกับช้างสามัญ.
ช้างสีปลาด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	[—ปะหฺลาด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ช้างที่มีมงคลลักษณะอย่างหนึ่งอย่างใดใน ๗ อย่าง คือ ตาขาว เพดานปากขาว เล็บขาว ขนขาว พื้นหนังขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่ ขนหางขาว หรืออัณฑโกศขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่.	ช้างสีปลาด [—ปะหฺลาด] (กฎ) น. ช้างที่มีมงคลลักษณะอย่างหนึ่งอย่างใดใน ๗ อย่าง คือ ตาขาว เพดานปากขาว เล็บขาว ขนขาว พื้นหนังขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่ ขนหางขาว หรืออัณฑโกศขาวหรือสีคล้ายหม้อใหม่.
ช้างใหญ่ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เชษฐา มี ๑๔ ดวง, ดาวงาช้าง ดาวคอนาค ดาวแพะ หรือ ดาวเชษฐะ ก็เรียก.	ช้างใหญ่ น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์เชษฐา มี ๑๔ ดวง, ดาวงาช้าง ดาวคอนาค ดาวแพะ หรือ ดาวเชษฐะ ก็เรียก.
ช้าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกล้วยไม้ชนิด Rhynchostylis gigantea Ridl. ในวงศ์ Orchidaceae กลีบดอกสีขาว มีประสีม่วงหรือแดง กลิ่นหอม พันธุ์ที่กลีบดอกชั้นในมีประที่โคน เรียก ช้างดํา, พันธุ์ที่มีประทั่วทุกกลีบดอก เรียก ช้างกระ หรือ ช้างค่อม (R. gigantea Ridl. var. illustris Rchb.f.), พันธุ์ที่กลีบดอกสีขาวสะอาด เรียก ช้างเผือก (R. gigantea Ridl. var. harrissoniana Holtt.), พันธุ์ที่กลีบดอกสีแดง เรียก ช้างแดง (R. gigantea Ridl. var. rubra Hort.).	ช้าง ๒ น. ชื่อกล้วยไม้ชนิด Rhynchostylis gigantea Ridl. ในวงศ์ Orchidaceae กลีบดอกสีขาว มีประสีม่วงหรือแดง กลิ่นหอม พันธุ์ที่กลีบดอกชั้นในมีประที่โคน เรียก ช้างดํา, พันธุ์ที่มีประทั่วทุกกลีบดอก เรียก ช้างกระ หรือ ช้างค่อม (R. gigantea Ridl. var. illustris Rchb.f.), พันธุ์ที่กลีบดอกสีขาวสะอาด เรียก ช้างเผือก (R. gigantea Ridl. var. harrissoniana Holtt.), พันธุ์ที่กลีบดอกสีแดง เรียก ช้างแดง (R. gigantea Ridl. var. rubra Hort.).
ช้าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อซางวันศุกร์.	ช้าง ๓ น. ชื่อซางวันศุกร์.
ช้าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๔	เป็นคำกริยา หมายถึง เศร้าโศกมาก, ใช้ประกอบกับคํา ไห้ เป็น ไห้ช้าง.	ช้าง ๔ ก. เศร้าโศกมาก, ใช้ประกอบกับคํา ไห้ เป็น ไห้ช้าง.
ช่างกระไร เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ	คํากล่าวเนื่องจากติเตียน ตัดพ้อ หรือผิดหวัง.	ช่างกระไร คํากล่าวเนื่องจากติเตียน ตัดพ้อ หรือผิดหวัง.
ช่างทอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ช่างทอง น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ช้างน้าว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อกล้วยไม้ชนิด Dendrobium pulchellum Roxb. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ สีนํ้าตาลอมชมพูหรือนวล มีแต้มสีเลือดหมูที่กลีบกระเป๋า ๒ แต้ม. (๒) ดู ตานเหลือง เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู.	ช้างน้าว น. (๑) ชื่อกล้วยไม้ชนิด Dendrobium pulchellum Roxb. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ สีนํ้าตาลอมชมพูหรือนวล มีแต้มสีเลือดหมูที่กลีบกระเป๋า ๒ แต้ม. (๒) ดู ตานเหลือง.
ช้างเผือก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	ดูใน ช้าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๑.	ช้างเผือก ๑ ดูใน ช้าง ๑.
ช้างเผือก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลหนึ่ง สร้างขึ้นครั้งแรกในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.	ช้างเผือก ๒ น. เครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลหนึ่ง สร้างขึ้นครั้งแรกในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.
ช้างเผือก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง แสงกลุ่มดาวที่แผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า เรียกว่า ทางช้างเผือก.	ช้างเผือก ๓ น. แสงกลุ่มดาวที่แผ่เห็นสว่างเป็นพืดในท้องฟ้า เรียกว่า ทางช้างเผือก.
ช้างเผือก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๔	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) (ถิ่น–พายัพ) ต้นคงคาเดือด. ในวงเล็บ ดู คงคาเดือด เขียนว่า คอ-ควาย-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก.(๒) ดู ช้าง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู ความหมายที่ ๒.	ช้างเผือก ๔ น. (๑) (ถิ่น–พายัพ) ต้นคงคาเดือด. (ดู คงคาเดือด).(๒) ดู ช้าง ๒.
ช้างเหยียบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	ดู หมอช้างเหยียบ เขียนว่า หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้.	ช้างเหยียบ ดู หมอช้างเหยียบ.
ช่างเหล็ก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ช่างเหล็ก น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
ช้าช่อน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม.	ช้าช่อน (กลอน) ว. งาม.
ชาญ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชํานาญ.	ชาญ ว. ชํานาญ.
ชาด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง วัตถุสีแดงสดชนิดหนึ่ง เป็นผงก็มี เป็นก้อนก็มี ใช้ทํายาไทยหรือประสมกับนํ้ามันสําหรับประทับตราหรือทาสิ่งของ, ชาดที่มาจากเมืองจอแสประเทศจีนเรียก ชาดจอแส, ชาดที่มาจากเมืองอ้ายมุ่ยประเทศจีนเรียก ชาดอ้ายมุ่ย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สีแดงสดอย่างหนึ่ง เรียกว่า สีแดงชาด.	ชาด น. วัตถุสีแดงสดชนิดหนึ่ง เป็นผงก็มี เป็นก้อนก็มี ใช้ทํายาไทยหรือประสมกับนํ้ามันสําหรับประทับตราหรือทาสิ่งของ, ชาดที่มาจากเมืองจอแสประเทศจีนเรียก ชาดจอแส, ชาดที่มาจากเมืองอ้ายมุ่ยประเทศจีนเรียก ชาดอ้ายมุ่ย. ว. สีแดงสดอย่างหนึ่ง เรียกว่า สีแดงชาด.
ชาดหรคุณ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน	[ชาดหอระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชาดประสมกับปรอทและกํามะถันเพื่อจะให้ชาดจับแน่นกับเนื้อทองดุจกะไหล่และเพื่อจะให้สุก. ในวงเล็บ มาจาก ลัทธิธรรมเนียมภาคต่าง ๆ ฉบับกรมศิลปากร.	ชาดหรคุณ [ชาดหอระ–] น. ชาดประสมกับปรอทและกํามะถันเพื่อจะให้ชาดจับแน่นกับเนื้อทองดุจกะไหล่และเพื่อจะให้สุก. (ลัทธิ).
ชาดก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่	[ชา–ดก] เป็นคำนาม หมายถึง เรื่องพระพุทธเจ้าที่มีมาในชาติก่อน ๆ ตามที่กล่าวไว้ในคัมภีร์ชื่อนี้, ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาส่วน ๑ ใน ๙ ส่วนที่เรียกว่า นวังคสัตถุศาสน์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชาตก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-กอ-ไก่.	ชาดก [ชา–ดก] น. เรื่องพระพุทธเจ้าที่มีมาในชาติก่อน ๆ ตามที่กล่าวไว้ในคัมภีร์ชื่อนี้, ชื่อคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาส่วน ๑ ใน ๙ ส่วนที่เรียกว่า นวังคสัตถุศาสน์. (ป. ชาตก).
ชาต–, ชาตะ ชาต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า ชาตะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ	[ชาตะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง เกิด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชาต–, ชาตะ [ชาตะ–] ก. เกิด. (ป.).
ชาตรูป เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง ทอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชาตรูป น. ทอง. (ป., ส.).
ชาตสระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[–สะ] เป็นคำนาม หมายถึง สระธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชาตสระ [–สะ] น. สระธรรมชาติ. (ป.).
ชาตบุษย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ชาดตะบุด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อบัวชนิดหนึ่ง.	ชาตบุษย์ [ชาดตะบุด] น. ชื่อบัวชนิดหนึ่ง.
ชาตรี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	[–ตฺรี] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่มีศิลปะวิชาอาคมหรือมีฝีไม้ลายมือในการต่อสู้ เช่น ชายชาตรี; ละครต้นแบบของละครรำ เล่นกันเป็นพื้นบ้านทั่วไป มีตัวละครน้อย เดิมเป็นชายล้วน ตัวละครที่ไม่สำคัญมักไม่แต่งตัวยืนเครื่อง กระบวนรำไม่สู้งดงามประณีตนัก เรียกว่า ละครชาตรี; ชื่อเพลงบทละครและเพลงอื่น ๆ ที่มีคํา ชาตรี นําหน้า คือ ชาตรีตะลุง ชาตรีใน. (เงาะป่า; บทแผ่นเสียง; ศกุนตลา).	ชาตรี [–ตฺรี] น. ผู้ที่มีศิลปะวิชาอาคมหรือมีฝีไม้ลายมือในการต่อสู้ เช่น ชายชาตรี; ละครต้นแบบของละครรำ เล่นกันเป็นพื้นบ้านทั่วไป มีตัวละครน้อย เดิมเป็นชายล้วน ตัวละครที่ไม่สำคัญมักไม่แต่งตัวยืนเครื่อง กระบวนรำไม่สู้งดงามประณีตนัก เรียกว่า ละครชาตรี; ชื่อเพลงบทละครและเพลงอื่น ๆ ที่มีคํา ชาตรี นําหน้า คือ ชาตรีตะลุง ชาตรีใน. (เงาะป่า; บทแผ่นเสียง; ศกุนตลา).
ชาตา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาเกิดของคน หรือเวลาสร้างสิ่งสำคัญเช่นบ้านเมืองเป็นต้นที่โหรคำนวณไว้, ชะตา ก็ว่า.	ชาตา น. เวลาเกิดของคน หรือเวลาสร้างสิ่งสำคัญเช่นบ้านเมืองเป็นต้นที่โหรคำนวณไว้, ชะตา ก็ว่า.
ชาติ ๑, ชาติ– ๑ ชาติ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ชาติ– ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ชาด, ชาติ–, ชาดติ–] เป็นคำนาม หมายถึง การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กําเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า; ชนิด, จําพวก, ชั้น, หมู่; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิมหรือหมายถึงพวกหรือหมู่ เช่น คชาชาติ มนุษยชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชาติ ๑, ชาติ– ๑ [ชาด, ชาติ–, ชาดติ–] น. การเกิด เช่น ชาตินี้ ชาติหน้า; กําเนิด เช่น มีชาติมีสกุล; เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, เช่น ชาติเสือ ชาติขี้ข้า; ชนิด, จําพวก, ชั้น, หมู่; คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิมหรือหมายถึงพวกหรือหมู่ เช่น คชาชาติ มนุษยชาติ. (ป., ส.).
ชาติธรรม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[ชาติทํา] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความเกิดเป็นธรรมดา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชาติธรฺม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทง-รอ-เรือ-พิน-ทุ-มอ-ม้า ว่า หน้าที่ของตระกูล .	ชาติธรรม [ชาติทํา] ว. มีความเกิดเป็นธรรมดา. (ส. ชาติธรฺม ว่า หน้าที่ของตระกูล).
ชาติภูมิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ	[ชาดติพูม] เป็นคำนาม หมายถึง ถิ่นที่เกิด.	ชาติภูมิ [ชาดติพูม] น. ถิ่นที่เกิด.
ชาติมาลา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	[ชาติ–] เป็นคำนาม หมายถึง สาขาแห่งชาติ, โครงแห่งตระกูล, แผนเครือญาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชาติมาลา [ชาติ–] น. สาขาแห่งชาติ, โครงแห่งตระกูล, แผนเครือญาติ. (ส.).
ชาติ ๒, ชาติ– ๒ ชาติ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ชาติ– ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ชาด, ชาดติ–] เป็นคำนาม หมายถึง ประเทศ; ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ, กลุ่มชนที่มีความรู้สึกในเรื่องเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา ประวัติศาสตร์ ความเป็นมา ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรมอย่างเดียวกัน หรืออยู่ในปกครองรัฐบาลเดียวกัน, ประชาชาติ ก็ว่า.	ชาติ ๒, ชาติ– ๒ [ชาด, ชาดติ–] น. ประเทศ; ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ, กลุ่มชนที่มีความรู้สึกในเรื่องเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา ประวัติศาสตร์ ความเป็นมา ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรมอย่างเดียวกัน หรืออยู่ในปกครองรัฐบาลเดียวกัน, ประชาชาติ ก็ว่า.
ชาตินิยม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[ชาดนิยม] เป็นคำนาม หมายถึง ลัทธิที่ถือชาติเป็นใหญ่, ความรักชาติ.	ชาตินิยม [ชาดนิยม] น. ลัทธิที่ถือชาติเป็นใหญ่, ความรักชาติ.
ชาติพันธุ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด	[ชาดติพัน] เป็นคำนาม หมายถึง กลุ่มที่มีพันธะเกี่ยวข้องกัน และที่แสดงเอกลักษณ์ออกมา โดยการผูกพันลักษณาการของเชื้อชาติและสัญชาติเข้าด้วยกัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ethnos เขียนว่า อี-ที-เอช-เอ็น-โอ-เอส.	ชาติพันธุ์ [ชาดติพัน] น. กลุ่มที่มีพันธะเกี่ยวข้องกัน และที่แสดงเอกลักษณ์ออกมา โดยการผูกพันลักษณาการของเชื้อชาติและสัญชาติเข้าด้วยกัน. (อ. ethnos).
ชาติพันธุ์วรรณนา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-นอ-เนน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา	[ชาดติพันวันนะนา] เป็นคำนาม หมายถึง ชาติพันธุ์วิทยาสาขาหนึ่งที่พรรณนาถึงวัฒนธรรมแบบต่าง ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ethnography เขียนว่า อี-ที-เอช-เอ็น-โอ-จี-อา-เอ-พี-เอช-วาย.	ชาติพันธุ์วรรณนา [ชาดติพันวันนะนา] น. ชาติพันธุ์วิทยาสาขาหนึ่งที่พรรณนาถึงวัฒนธรรมแบบต่าง ๆ. (อ. ethnography).
ชาติพันธุ์วิทยา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	[ชาดติพันวิดทะยา] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับการแบ่งเชื้อชาติของมนุษย์ กําเนิดของเชื้อชาติ ความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อชาติ ตลอดจนลักษณะเฉพาะของเชื้อชาติต่าง ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ ethnology เขียนว่า อี-ที-เอช-เอ็น-โอ-แอล-โอ-จี-วาย.	ชาติพันธุ์วิทยา [ชาดติพันวิดทะยา] น. วิชาที่ศึกษาเกี่ยวกับการแบ่งเชื้อชาติของมนุษย์ กําเนิดของเชื้อชาติ ความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อชาติ ตลอดจนลักษณะเฉพาะของเชื้อชาติต่าง ๆ. (อ. ethnology).
ชาติ ๓, ชาติ– ๓ ชาติ ความหมายที่ ๓ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ ชาติ– ความหมายที่ ๓ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[ชาด, ชาติ–, ชาดติ–] เป็นคำนาม หมายถึง รส เช่น ไม่เป็นรสไม่เป็นชาติ.	ชาติ ๓, ชาติ– ๓ [ชาด, ชาติ–, ชาดติ–] น. รส เช่น ไม่เป็นรสไม่เป็นชาติ.
ชาติรส เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[ชาติรด, ชาดติรด] เป็นคำนาม หมายถึง รสโดยกําเนิด เช่นรสหวานแห่งนํ้าตาล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชาติรส [ชาติรด, ชาดติรด] น. รสโดยกําเนิด เช่นรสหวานแห่งนํ้าตาล. (ป.).
ชาน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง กากอ้อยหรือกากหมากที่เคี้ยวแล้วเป็นต้น เช่น ชานอ้อย ชานหมาก.	ชาน ๑ น. กากอ้อยหรือกากหมากที่เคี้ยวแล้วเป็นต้น เช่น ชานอ้อย ชานหมาก.
ชาน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพื้นเรือนนอกชายคาว่า นอกชาน, พื้นที่นอกตัวเรือน ตัวเมือง หรือตัวกําแพง เป็นต้น ออกไป เช่น ชานเมือง ชานกําแพง ชานเขื่อน.	ชาน ๒ น. เรียกพื้นเรือนนอกชายคาว่า นอกชาน, พื้นที่นอกตัวเรือน ตัวเมือง หรือตัวกําแพง เป็นต้น ออกไป เช่น ชานเมือง ชานกําแพง ชานเขื่อน.
ชานคลอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่จากริมตลิ่งถึงเชิงลาดคันคลองขนานไปกับคลอง.	ชานคลอง (กฎ) น. พื้นที่จากริมตลิ่งถึงเชิงลาดคันคลองขนานไปกับคลอง.
ชานฉัตร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ฉอ-ฉิ่ง-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่เป็นพื้นราบรอบปุ่มฆ้อง, หลังฉัตร ก็ว่า.	ชานฉัตร น. ส่วนที่เป็นพื้นราบรอบปุ่มฆ้อง, หลังฉัตร ก็ว่า.
ชานชาลา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณสถานีรถไฟหรือสถานีขนส่งที่ผู้โดยสารมารอขึ้นรถ; ที่โล่งหน้าสถานที่สําคัญ ๆ บางแห่ง เช่น ชานชาลาหน้าพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท.	ชานชาลา น. บริเวณสถานีรถไฟหรือสถานีขนส่งที่ผู้โดยสารมารอขึ้นรถ; ที่โล่งหน้าสถานที่สําคัญ ๆ บางแห่ง เช่น ชานชาลาหน้าพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท.
ชานุ, ชานุกะ ชานุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ ชานุกะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เข่า, ชันนุ หรือ ชันนุกะ ก็ใช้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชานุ, ชานุกะ น. เข่า, ชันนุ หรือ ชันนุกะ ก็ใช้. (ป., ส.).
ชานุมณฑล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง สะบ้าเข่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชานุมณฑล น. สะบ้าเข่า. (ป., ส.).
ช้าปี่ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.	ช้าปี่ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
ชาปีไหน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิด Caloenas nicobarica ในวงศ์ Columbidae ลําตัวสีเขียวเหลือบเทา ขนหางสีขาว มีสร้อยคอสีเขียวเห็นได้ชัด ขี้อาย มักเกาะหลบตามกิ่งไม้หนาทึบ พบตามหมู่เกาะทางภาคใต้ของประเทศไทย เช่น หมู่เกาะอ่างทอง สุราษฎร์ธานี, กะดง ก็เรียก.	ชาปีไหน น. ชื่อนกชนิด Caloenas nicobarica ในวงศ์ Columbidae ลําตัวสีเขียวเหลือบเทา ขนหางสีขาว มีสร้อยคอสีเขียวเห็นได้ชัด ขี้อาย มักเกาะหลบตามกิ่งไม้หนาทึบ พบตามหมู่เกาะทางภาคใต้ของประเทศไทย เช่น หมู่เกาะอ่างทอง สุราษฎร์ธานี, กะดง ก็เรียก.
ช้าแป้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Solanum erianthum D. Don ในวงศ์ Solanaceae ผลคล้ายมะเขือพวงแต่มีขน กินเมา อาจถึงตายได้ รากใช้ทํายา.	ช้าแป้น น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Solanum erianthum D. Don ในวงศ์ Solanaceae ผลคล้ายมะเขือพวงแต่มีขน กินเมา อาจถึงตายได้ รากใช้ทํายา.
ช้าพลู เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู	[–พฺลู] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Piper sarmentosum Roxb. ในวงศ์ Piperaceae ใบคล้ายพลู กินได้ ต้นและใบมีรสเผ็ด รากและผลใช้ทํายาได้, ชะพลู ก็เรียก.	ช้าพลู [–พฺลู] น. ชื่อไม้เถาชนิด Piper sarmentosum Roxb. ในวงศ์ Piperaceae ใบคล้ายพลู กินได้ ต้นและใบมีรสเผ็ด รากและผลใช้ทํายาได้, ชะพลู ก็เรียก.
ชาม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะรูปคลุ่ม ๆ ชนิดหนึ่ง สําหรับใส่อาหารเป็นต้น.	ชาม น. ภาชนะรูปคลุ่ม ๆ ชนิดหนึ่ง สําหรับใส่อาหารเป็นต้น.
ชามอีโน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ชามขนาดใหญ่อย่างชามโคม.	ชามอีโน (โบ) น. ชามขนาดใหญ่อย่างชามโคม.
ชามพูนท เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน	[ชามพูนด] เป็นคำนาม หมายถึง ทองคําเนื้อบริสุทธิ์ (ในคัมภีร์ไตรภูมิกล่าวว่า เกิดใต้ต้นหว้า), ชมพูนท ชมพูนุทหรือ ชัมพูนท ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชามฺพูนท เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน ว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที. .	ชามพูนท [ชามพูนด] น. ทองคําเนื้อบริสุทธิ์ (ในคัมภีร์ไตรภูมิกล่าวว่า เกิดใต้ต้นหว้า), ชมพูนท ชมพูนุทหรือ ชัมพูนท ก็ว่า. (ส. ชามฺพูนท ว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที.).
ชามาดร, ชามาดา, ชามาตุ ชามาดร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ ชามาดา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา ชามาตุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	[–ดอน] เป็นคำนาม หมายถึง ลูกเขย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชามาตุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ และมาจากภาษาสันสกฤต ชามาตฺฤ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-รึ.	ชามาดร, ชามาดา, ชามาตุ [–ดอน] น. ลูกเขย. (ป. ชามาตุ; ส. ชามาตฺฤ).
ชาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง คนที่ไม่มีมดลูก, ผู้ชาย ก็ว่า.	ชาย ๑ น. คนที่ไม่มีมดลูก, ผู้ชาย ก็ว่า.
ชายชาตรี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีศิลปะหรือฝีไม้ลายมือในการต่อสู้.	ชายชาตรี น. ผู้มีศิลปะหรือฝีไม้ลายมือในการต่อสู้.
ชายสามโบสถ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่บวชแล้วสึกถึง ๓ หน, ใช้พูดเป็นเชิงตําหนิว่า เป็นคนที่ไม่น่าคบ.	ชายสามโบสถ์ (สำ) น. ผู้ที่บวชแล้วสึกถึง ๓ หน, ใช้พูดเป็นเชิงตําหนิว่า เป็นคนที่ไม่น่าคบ.
ชายโสด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชายที่ยังไม่ได้แต่งงาน.	ชายโสด น. ชายที่ยังไม่ได้แต่งงาน.
ชาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนริมหรือปลายของสิ่งของบางอย่าง เช่น ชายผ้า ชายจีวร, ส่วนที่สุดเขต, ริม, เช่น ชายป่า ชายแดน ชายทะเล.	ชาย ๒ น. ส่วนริมหรือปลายของสิ่งของบางอย่าง เช่น ชายผ้า ชายจีวร, ส่วนที่สุดเขต, ริม, เช่น ชายป่า ชายแดน ชายทะเล.
ชายกระเบน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชายผ้านุ่งที่ม้วนแล้วสอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นไปเหน็บขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, หางกระเบน ก็เรียก.	ชายกระเบน น. ชายผ้านุ่งที่ม้วนแล้วสอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นไปเหน็บขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, หางกระเบน ก็เรียก.
ชายกระเบนเหน็บ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง อวัยวะตรงที่เหน็บชายกระเบน.	ชายกระเบนเหน็บ น. อวัยวะตรงที่เหน็บชายกระเบน.
ชายครุย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชายผ้าที่เป็นเส้น ๆ, ครุย ก็ว่า.	ชายครุย น. ชายผ้าที่เป็นเส้น ๆ, ครุย ก็ว่า.
ชายคา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนที่สุดของหลังคาที่ยื่นพ้นตัวเรือนออกมา.	ชายคา น. ส่วนที่สุดของหลังคาที่ยื่นพ้นตัวเรือนออกมา.
ชายแครง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าห้อยทับหน้าขาทั้ง ๒ ข้าง (เครื่องแต่งกาย).	ชายแครง น. ผ้าห้อยทับหน้าขาทั้ง ๒ ข้าง (เครื่องแต่งกาย).
ชายตา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ชําเลือง, ดูทางหางตา.	ชายตา ก. ชําเลือง, ดูทางหางตา.
ชายทะเล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในภูมิศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เขตระหว่างแนวนํ้าทะเลลงตํ่าสุดกับแนวนํ้าทะเลขึ้นสูงสุด.	ชายทะเล (ภูมิ) น. เขตระหว่างแนวนํ้าทะเลลงตํ่าสุดกับแนวนํ้าทะเลขึ้นสูงสุด.
ชายธง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง รูปที่มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมมุมฉากหรือสามเหลี่ยมหน้าจั่ว; ชื่อมีดพกที่มีรูปเช่นนั้น; ที่ดินซึ่งมีรูปเช่นนั้น.	ชายธง ๑ น. รูปที่มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมมุมฉากหรือสามเหลี่ยมหน้าจั่ว; ชื่อมีดพกที่มีรูปเช่นนั้น; ที่ดินซึ่งมีรูปเช่นนั้น.
ชายฝั่ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ฝอ-ฝา-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในภูมิศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง แถบแผ่นดินนับจากแนวชายทะเลขึ้นไปบนบกจนถึงบริเวณที่มีลักษณะภูมิประเทศเปลี่ยนแปลงอย่างเด่นชัด.	ชายฝั่ง (ภูมิ) น. แถบแผ่นดินนับจากแนวชายทะเลขึ้นไปบนบกจนถึงบริเวณที่มีลักษณะภูมิประเทศเปลี่ยนแปลงอย่างเด่นชัด.
ชายพก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-พอ-พาน-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ แล้วดึงชายข้างใดข้างหนึ่งให้มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เหน็บไว้ที่เอว ใส่เงินหรือหมากเป็นต้นได้.	ชายพก น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ แล้วดึงชายข้างใดข้างหนึ่งให้มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เหน็บไว้ที่เอว ใส่เงินหรือหมากเป็นต้นได้.
ชายเฟือย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ฟอ-ฟัน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ริมนํ้าที่มีหญ้ารก ๆ หรือมีไม้นํ้าปกคลุม; ที่ที่สะดวก, ที่ที่ง่าย, เช่น หากินตามชายเฟือย.	ชายเฟือย น. ริมนํ้าที่มีหญ้ารก ๆ หรือมีไม้นํ้าปกคลุม; ที่ที่สะดวก, ที่ที่ง่าย, เช่น หากินตามชายเฟือย.
ชายไหว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าห้อยหน้าอยู่ระหว่างชายแครง.	ชายไหว น. ผ้าห้อยหน้าอยู่ระหว่างชายแครง.
ชาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง พัดอ่อน ๆ เช่น ลมชาย; คล้อย, บ่าย, เช่น ตะวันชาย; เดินเลียบเคียงไป เช่น ชายไปดู.	ชาย ๓ ก. พัดอ่อน ๆ เช่น ลมชาย; คล้อย, บ่าย, เช่น ตะวันชาย; เดินเลียบเคียงไป เช่น ชายไปดู.
ชาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๔	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เห็นจะ, ค่อนข้าง, เช่น ชายจะเบากว่าพ่อชาลี. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน).	ชาย ๔ ว. เห็นจะ, ค่อนข้าง, เช่น ชายจะเบากว่าพ่อชาลี. (ม. ร่ายยาว).
ชายธง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	ดูใน ชาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒.	ชายธง ๑ ดูใน ชาย ๒.
ชายธง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทง-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่องูทะเลมีพิษในวงศ์ Hydrophiidae ตลอดตัวมักมีลายคล้ายธงราวสีจาง ๆ หางแบนเป็นพาย พบในเขตพื้นท้องทะเลทั้งที่เป็นทรายและที่เป็นโคลน มีหลายชนิดและหลายสกุล เช่น ชายธงนวล (Aipysurus eydouxii) ชายธงท้องบาง (Praescutata viperina).	ชายธง ๒ น. ชื่องูทะเลมีพิษในวงศ์ Hydrophiidae ตลอดตัวมักมีลายคล้ายธงราวสีจาง ๆ หางแบนเป็นพาย พบในเขตพื้นท้องทะเลทั้งที่เป็นทรายและที่เป็นโคลน มีหลายชนิดและหลายสกุล เช่น ชายธงนวล (Aipysurus eydouxii) ชายธงท้องบาง (Praescutata viperina).
ชายผ้าสีดา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ผอ-ผึ้ง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเฟินอิงอาศัยหลายชนิดในสกุล Platycerium วงศ์ Polypodiaceae เหง้าใหญ่สั้น ใบมี ๒ แบบ ใบที่ทาบกับต้นไม้เป็นใบไม่สร้างอับสปอร์ แผ่นใบตั้ง ไม่มีก้านใบ ติดอยู่กับต้นตลอดไป ส่วนใบสร้างอับสปอร์แผ่นใบตั้งขึ้นหรือห้อยลง ขอบหยักเว้า ใบจะร่วงไปตามอายุ.	ชายผ้าสีดา น. ชื่อเฟินอิงอาศัยหลายชนิดในสกุล Platycerium วงศ์ Polypodiaceae เหง้าใหญ่สั้น ใบมี ๒ แบบ ใบที่ทาบกับต้นไม้เป็นใบไม่สร้างอับสปอร์ แผ่นใบตั้ง ไม่มีก้านใบ ติดอยู่กับต้นตลอดไป ส่วนใบสร้างอับสปอร์แผ่นใบตั้งขึ้นหรือห้อยลง ขอบหยักเว้า ใบจะร่วงไปตามอายุ.
ชายา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง หม่อมเจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์, ถ้าพระองค์เจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์ เรียกว่า พระชายา.	ชายา ๑ (ราชา) น. หม่อมเจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์, ถ้าพระองค์เจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์ เรียกว่า พระชายา.
ชายา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เมีย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต , บางแห่งใช้หมายความว่า ผู้หญิง, นางผู้มีโฉมงาม, เสียงพูดเป็น ฉายา ฉัยยา ไฉยา หรือ สายา ก็มี.	ชายา ๒ (แบบ) น. เมีย. (ป., ส.), บางแห่งใช้หมายความว่า ผู้หญิง, นางผู้มีโฉมงาม, เสียงพูดเป็น ฉายา ฉัยยา ไฉยา หรือ สายา ก็มี.
ชายาชีพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง นักเต้นรํา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชายาชีพ (โบ) น. นักเต้นรํา. (ส.).
ชายานุชีพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ผัวประจําของหญิงงามเมือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชายานุชีวินฺ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ.	ชายานุชีพ (โบ) น. ผัวประจําของหญิงงามเมือง. (ส. ชายานุชีวินฺ).
ชาเยนทร์, ชาเยศ ชาเยนทร์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด ชาเยศ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง เมีย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชาเยนทร์, ชาเยศ (กลอน) น. เมีย. (ส.).
ชาเยนทร์, ชาเยศ ชาเยนทร์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด ชาเยศ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา	ดู ชายา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒.	ชาเยนทร์, ชาเยศ ดู ชายา ๒.
ชาระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ชายชู้, ชายที่รัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชาระ (แบบ) น. ชายชู้, ชายที่รัก. (ป., ส.).
ชารี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง หญิงชู้, หญิงที่รัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชารี (แบบ) น. หญิงชู้, หญิงที่รัก. (ป., ส.).
ชาล, ชาล– ชาล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง ชาล– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[ชาน, ชาละ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ตาข่าย, ร่างแห; ใยแมงมุม. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชาล, ชาล– [ชาน, ชาละ–] (แบบ) น. ตาข่าย, ร่างแห; ใยแมงมุม. (ป., ส.).
ชาลกรรม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง การจับปลา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชาลกรรม น. การจับปลา. (ส.).
ชาลา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ความรุ่งเรือง, เปลวไฟ, โคมไฟ, แสงสว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชฺวาลา เขียนว่า ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา.	ชาลา ๑ น. ความรุ่งเรือง, เปลวไฟ, โคมไฟ, แสงสว่าง. (ส. ชฺวาลา).
ชาลา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชานเรือน, พื้นภายนอกเรือน.	ชาลา ๒ น. ชานเรือน, พื้นภายนอกเรือน.
ชาลินี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีข่าย; ตัณหา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชาลินี (แบบ) น. สิ่งที่มีข่าย; ตัณหา. (ป., ส.).
ช้าเลือด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Caesalpinia mimosoides Lam. ในวงศ์ Leguminosae เถามีหนามมาก ใบเป็นฝอยคล้ายใบมะขาม ดอกเป็นช่อสีเหลือง มีฝัก ใบและช่อมีกลิ่นเหม็นคล้ายกลิ่นตัวเรือด ใช้ทํายาได้, ปู่ย่า ก็เรียก.	ช้าเลือด น. ชื่อไม้เถาชนิด Caesalpinia mimosoides Lam. ในวงศ์ Leguminosae เถามีหนามมาก ใบเป็นฝอยคล้ายใบมะขาม ดอกเป็นช่อสีเหลือง มีฝัก ใบและช่อมีกลิ่นเหม็นคล้ายกลิ่นตัวเรือด ใช้ทํายาได้, ปู่ย่า ก็เรียก.
ชาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ ชาวนา ชาวประมง หรือนับถือศาสนาร่วมกัน เช่น ชาวพุทธ ชาวคริสต์.	ชาว น. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ ชาวนา ชาวประมง หรือนับถือศาสนาร่วมกัน เช่น ชาวพุทธ ชาวคริสต์.
ชาวนอก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-หนู-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกไทยทางปักษ์ใต้.	ชาวนอก (โบ) น. เรียกไทยทางปักษ์ใต้.
ชาวน้ำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อชนชาติเดิมพวกหนึ่ง อยู่ทางทะเลด้านตะวันตกของแหลมมลายู, ฉลาง หรือ ชาวเล ก็เรียก.	ชาวน้ำ น. ชื่อชนชาติเดิมพวกหนึ่ง อยู่ทางทะเลด้านตะวันตกของแหลมมลายู, ฉลาง หรือ ชาวเล ก็เรียก.
ชาวม่าน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเจ้าพนักงานที่ทําหน้าที่ไขพระวิสูตรในงานพระราชพิธีต่าง ๆ.	ชาวม่าน น. เรียกเจ้าพนักงานที่ทําหน้าที่ไขพระวิสูตรในงานพระราชพิธีต่าง ๆ.
ชาวเล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชาวนํ้า.	ชาวเล น. ชาวนํ้า.
ชาววัง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง.	ชาววัง น. พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง.
ชาวี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชาวชวามลายู เช่น มสุชวาชาวี. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	ชาวี น. ชาวชวามลายู เช่น มสุชวาชาวี. (สมุทรโฆษ).
ช้าหมอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต้นไม้ใช้ทํายาได้. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ช้าหมอง น. ชื่อต้นไม้ใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
ชำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหารเป็นต้น เรียกว่า ร้านชํา หรือ เรือชํา.	ชำ ๑ น. ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหารเป็นต้น เรียกว่า ร้านชํา หรือ เรือชํา.
ชำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เอากิ่งไม้ที่ตัดหรือตอนมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ หรือแช่นํ้าไว้ชั่วคราว เพื่อให้รากงอก.	ชำ ๒ ก. เอากิ่งไม้ที่ตัดหรือตอนมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ หรือแช่นํ้าไว้ชั่วคราว เพื่อให้รากงอก.
ช่ำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากพอแก่ความต้องการจนสมอยาก เช่น เที่ยวเสียชํ่า กินเสียชํ่า.	ช่ำ ว. มากพอแก่ความต้องการจนสมอยาก เช่น เที่ยวเสียชํ่า กินเสียชํ่า.
ช่ำใจ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากพอสมกับที่ใจอยาก.	ช่ำใจ ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก.
ช่ำปอด เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ปอ-ปลา-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากพอสมกับที่ใจอยาก.	ช่ำปอด (ปาก) ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก.
ช้ำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงชํ้า, เป็นรอยจํ้า ๆ อย่างรอยฟกชํ้าดําเขียว.	ช้ำ ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงชํ้า, เป็นรอยจํ้า ๆ อย่างรอยฟกชํ้าดําเขียว.
ช้ำใจ เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง เจ็บใจ, ระทมใจ.	ช้ำใจ ก. เจ็บใจ, ระทมใจ.
ช้ำชอก เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง บอบชํ้ามาก, ชอกชํ้า ก็ว่า.	ช้ำชอก ก. บอบชํ้ามาก, ชอกชํ้า ก็ว่า.
ช้ำเลือดช้ำหนอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-หอ-หีบ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะคล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.	ช้ำเลือดช้ำหนอง ว. มีเลือดและหนองคั่งอยู่, สีที่มีลักษณะคล้ายมีเลือดและหนองปนกันออกสีม่วง ๆ เรียกว่า สีชํ้าเลือดชํ้าหนอง.
ชำงัด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชะงัด, แม่นยํา, ขลัง, แน่, ได้จริง.	ชำงัด ว. ชะงัด, แม่นยํา, ขลัง, แน่, ได้จริง.
ชำงาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).	ชำงาย ๑ ว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา).
ชำงาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉงน, สนเท่ห์, แคลงใจ, เช่น และเย็นตระชักสิชํางาย. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	ชำงาย ๒ ก. ฉงน, สนเท่ห์, แคลงใจ, เช่น และเย็นตระชักสิชํางาย. (สมุทรโฆษ).
ชำงือ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-งอ-งู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง คิดเป็นทุกข์, วิตก, ป่วย, เป็นไข้, เป็นโรค, เช่น ตาชุ่มชื่นชํางือใจ. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ฉกษัตริย์ ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ชํงื เขียนว่า ชอ-ช้าง-นิก-คะ-หิด-งอ-งู-สะ-หระ-อือ ว่า ความไข้, ออกจาก ****(ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ข. ชํงื ว่า ความไข้, ออกจาก; ฌื ว่า เจ็บ, ไข้).	ชำงือ (โบ) ก. คิดเป็นทุกข์, วิตก, ป่วย, เป็นไข้, เป็นโรค, เช่น ตาชุ่มชื่นชํางือใจ. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ข. ชํงื ว่า ความไข้, ออกจาก; ฌื ว่า เจ็บ, ไข้).
ช่ำชอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ชํานิชํานาญ.	ช่ำชอง ก. ชํานิชํานาญ.
ช่ำช่า เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีรส, ชืด.	ช่ำช่า ว. ไม่มีรส, ชืด.
ชำนน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ชนกัน, โดนกัน. (แผลงมาจาก ชน).	ชำนน ก. ชนกัน, โดนกัน. (แผลงมาจาก ชน).
ชำนรร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-รอ-เรือ-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง เหยียบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	ชำนรร ก. เหยียบ. (ข.).
ชำนะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ชนะ, ทําให้เขาพ่ายแพ้. (แผลงมาจาก ชนะ).	ชำนะ ก. ชนะ, ทําให้เขาพ่ายแพ้. (แผลงมาจาก ชนะ).
ชำนัญ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้.	ชำนัญ ก. รู้.
ชำนัญพิเศษ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-สอ-สา-ลา-สอ-รือ-สี	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกนักวิชาการผู้มีความเชี่ยวชาญเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะว่า ผู้ชํานัญพิเศษ; เรียกองค์การต่าง ๆ ในสังกัดองค์การสหประชาชาติว่า ทบวงการชํานัญพิเศษ.	ชำนัญพิเศษ น. เรียกนักวิชาการผู้มีความเชี่ยวชาญเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะว่า ผู้ชํานัญพิเศษ; เรียกองค์การต่าง ๆ ในสังกัดองค์การสหประชาชาติว่า ทบวงการชํานัญพิเศษ.
ชำนัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เหยียบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ชัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู ว่า เหยียบ ****(ข. ชัน ว่า เหยียบ; ชาน่, ชํนาน่ ว่า คราว, สมัย).	ชำนัน ก. เหยียบ. (ข. ชัน ว่า เหยียบ; ชาน่, ชํนาน่ ว่า คราว, สมัย).
ชำนาญ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง เชี่ยวชาญ, จัดเจน.	ชำนาญ ก. เชี่ยวชาญ, จัดเจน.
ชำนาญเกลากลอน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโคลงโบราณแบบหนึ่ง; ชื่อเพลงปี่พาทย์ทํานองหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมบทละครดึกดำบรรพ์ ฉบับหลวง พ.ศ. ๒๔๖๗.	ชำนาญเกลากลอน น. ชื่อโคลงโบราณแบบหนึ่ง; ชื่อเพลงปี่พาทย์ทํานองหนึ่ง. (ดึกดําบรรพ์).
ชำนิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ขี่ เช่น ชํานิโคคําแหงแรง; พาหนะ เช่น ควรชํานิพระองค์. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	ชำนิ ๑ ก. ขี่ เช่น ชํานิโคคําแหงแรง; พาหนะ เช่น ควรชํานิพระองค์. (สมุทรโฆษ).
ชำนิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้ชัดเจน, เชี่ยวชาญ, คล่องแคล่ว.	ชำนิ ๒ ก. รู้ชัดเจน, เชี่ยวชาญ, คล่องแคล่ว.
ชำนิชำนาญ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง เชี่ยวชาญมาก, สันทัดจัดเจน.	ชำนิชำนาญ ก. เชี่ยวชาญมาก, สันทัดจัดเจน.
ชำเนียน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เจียน, สลัก, เช่น ชําเนียนชรเนียรเอมอร. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ฉลุเฉลา, เกลี้ยงเกลา.	ชำเนียน ก. เจียน, สลัก, เช่น ชําเนียนชรเนียรเอมอร. (สมุทรโฆษ). ว. ฉลุเฉลา, เกลี้ยงเกลา.
ชำเนียร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก่ครํ่าคร่า, ชํารุด. (แผลงมาจาก เชียร).	ชำเนียร ๑ ว. แก่ครํ่าคร่า, ชํารุด. (แผลงมาจาก เชียร).
ชำเนียร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น ชําเนียรในศิลป์. ในวงเล็บ มาจาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิต ชิโนรส ทรงนิพนธ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗.	ชำเนียร ๒ ว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น ชําเนียรในศิลป์. (สรรพสิทธิ์).
ชำมะนาด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชมนาด.	ชำมะนาด น. ชมนาด.
ชำมะเลียง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Lepisanthes fruticosa Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ใบยาว ผลสุกสีม่วงดํา กินได้ รสหวานปนฝาด, พุมเรียง ก็เรียก.	ชำมะเลียง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lepisanthes fruticosa Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ใบยาว ผลสุกสีม่วงดํา กินได้ รสหวานปนฝาด, พุมเรียง ก็เรียก.
ชำร่วย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ของตอบแทนผู้มาช่วยงานเช่นงานแต่งงานและงานศพ เรียกว่า ของชําร่วย.	ชำร่วย น. ของตอบแทนผู้มาช่วยงานเช่นงานแต่งงานและงานศพ เรียกว่า ของชําร่วย.
ชำระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ชะล้างให้สะอาด เช่น ชําระร่างกาย; สะสาง, ปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น, เช่น ชําระพระไตรปิฎก ชำระพจนานุกรม; พิจารณาตัดสิน เช่น ชําระความ; ใช้ในคําว่า ชําระหนี้.	ชำระ ก. ชะล้างให้สะอาด เช่น ชําระร่างกาย; สะสาง, ปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น, เช่น ชําระพระไตรปิฎก ชำระพจนานุกรม; พิจารณาตัดสิน เช่น ชําระความ; ใช้ในคําว่า ชําระหนี้.
ชำระคดี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง พิจารณาตัดสินคดี.	ชำระคดี (กฎ) ก. พิจารณาตัดสินคดี.
ช้ำรั่ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่ออาการของโรคอย่างหนึ่ง เกิดจากความผิดปรกติของกระเพาะปัสสาวะหรือท่อปัสสาวะเป็นต้น ทําให้ไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้เหมือนคนปรกติ นํ้าปัสสาวะอาจไหลออกเป็นครั้งคราวหรือตลอดเวลาก็ได้.	ช้ำรั่ว น. ชื่ออาการของโรคอย่างหนึ่ง เกิดจากความผิดปรกติของกระเพาะปัสสาวะหรือท่อปัสสาวะเป็นต้น ทําให้ไม่สามารถกลั้นปัสสาวะได้เหมือนคนปรกติ นํ้าปัสสาวะอาจไหลออกเป็นครั้งคราวหรือตลอดเวลาก็ได้.
ชำรุด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เสื่อมจากสภาพเดิมจนถึงบกพร่องเสียหายหรือบุบสลายไป เช่น หนังสือชํารุด เกวียนชํารุด.	ชำรุด ก. เสื่อมจากสภาพเดิมจนถึงบกพร่องเสียหายหรือบุบสลายไป เช่น หนังสือชํารุด เกวียนชํารุด.
ชำเรา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง ร่วมประเวณี, กระทําการร่วมเพศ.	ชำเรา ๑ (กฎ) ก. ร่วมประเวณี, กระทําการร่วมเพศ.
ชำเรา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ลึก, ลับ, เช่น หน้าตาชําเรา. ในวงเล็บ มาจาก สุบินกุมาร โรงพิมพ์ครูสมิท บางคอแหลม จ.ศ. ๑๒๔๓ ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	ชำเรา ๒ ก. ลึก, ลับ, เช่น หน้าตาชําเรา. (สุบิน). (ข.).
ชำเราะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ซอก, หลืบ, เช่น ชําเราะชระลองดอมไพร. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘. เป็นคำกริยา หมายถึง เซาะ.	ชำเราะ น. ซอก, หลืบ, เช่น ชําเราะชระลองดอมไพร. (สมุทรโฆษ). ก. เซาะ.
ชำแรก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แทรก, แหวก, แทรกลงไป, เจือปน.	ชำแรก ก. แทรก, แหวก, แทรกลงไป, เจือปน.
ชำแระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ที่แฉะ, ที่เลน, เช่น ชายชําแระข้างในตรงร่องนํ้า. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือจดหมายเหตุเรื่องเซอเซมสบรุกเข้ามาขอทำสัญญา ในรัชกาลที่ ๓ เมื่อปีจอ พ.ศ. ๒๓๙๓ ฉบับโรงพิมพ์โสภณพิพรรฒนากร พ.ศ. ๒๔๖๗.	ชำแระ น. ที่แฉะ, ที่เลน, เช่น ชายชําแระข้างในตรงร่องนํ้า. (เชมสบรุก).
ชำลา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ผึ่งแดดยังไม่แห้งสนิท (ใช้แก่ปลา). ในวงเล็บ มาจากภาษาพม่า ชมฺร เขียนว่า ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-พิน-ทุ-รอ-เรือ ออกเสียงว่า เขียนว่า ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา เจมเรียะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อะ ว่า เหี่ยว, ความเหี่ยว .	ชำลา ว. ที่ผึ่งแดดยังไม่แห้งสนิท (ใช้แก่ปลา). (ต. ชมฺร ออกเสียงว่า เจมเรียะ ว่า เหี่ยว, ความเหี่ยว).
ชำเลือง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ชายตาดู, ดูทางหางตา.	ชำเลือง ก. ชายตาดู, ดูทางหางตา.
ชำแหละ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อะ	[–แหฺละ] เป็นคำกริยา หมายถึง แล่เป็นแผ่น ๆ, เฉือนเป็นชิ้น ๆ, เชือด. (แผลงมาจาก แฉละ).	ชำแหละ [–แหฺละ] ก. แล่เป็นแผ่น ๆ, เฉือนเป็นชิ้น ๆ, เชือด. (แผลงมาจาก แฉละ).
ชิ, ชิชะ, ชิชิ ชิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ ชิชะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ ชิชิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.	ชิ, ชิชะ, ชิชิ อ. คําที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
ชิง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอํานาจ.	ชิง ๑ ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอํานาจ.
ชิงคม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง รีบซ้อนกลทําร้ายเสียก่อน เช่น ชะอ้ายแก้วชิงคมเอากูได้. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑.	ชิงคม ก. รีบซ้อนกลทําร้ายเสียก่อน เช่น ชะอ้ายแก้วชิงคมเอากูได้. (ขุนช้างขุนแผน).
ชิงช่วง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แย่ง. เป็นคำนาม หมายถึง การเล่นชนิดหนึ่ง เอาลูกไม้หรือของที่ลอยทิ้งลงในนํ้าแล้วแย่งชิงกัน.	ชิงช่วง ก. แย่ง. น. การเล่นชนิดหนึ่ง เอาลูกไม้หรือของที่ลอยทิ้งลงในนํ้าแล้วแย่งชิงกัน.
ชิงชัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง รบกัน.	ชิงชัย ก. รบกัน.
ชิงเชิง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเศษด้ายที่ตัดออกจากผ้าซึ่งติดอยู่ที่ฟืม. เป็นคำกริยา หมายถึง แย่งชั้นเชิงกัน, คอยเอาทีกัน.	ชิงเชิง น. ชื่อเศษด้ายที่ตัดออกจากผ้าซึ่งติดอยู่ที่ฟืม. ก. แย่งชั้นเชิงกัน, คอยเอาทีกัน.
ชิงดวง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ดอ-เด็ก-วอ-แหวน-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายชนิดหนึ่งเป็นลายแย่งดอกกัน หรือเป็นดอกเกี่ยวกัน, แก้วชิงดวง ก็เรียก.	ชิงดวง น. ชื่อลายชนิดหนึ่งเป็นลายแย่งดอกกัน หรือเป็นดอกเกี่ยวกัน, แก้วชิงดวง ก็เรียก.
ชิงดีชิงเด่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แย่งกันเอาหน้าหรือเอาดีเอาเด่น, ขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของผู้อื่น เพื่อให้ตนดีเด่นแต่ผู้เดียว.	ชิงดีชิงเด่น ก. แย่งกันเอาหน้าหรือเอาดีเอาเด่น, ขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของผู้อื่น เพื่อให้ตนดีเด่นแต่ผู้เดียว.
ชิงทรัพย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อความผิดอาญาฐานลักทรัพย์โดยใช้กําลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กําลังประทุษร้าย เพื่อ (๑) ให้ความสะดวกแก่การลักทรัพย์หรือการพาทรัพย์นั้นไป (๒) ให้ยื่นให้ซึ่งทรัพย์นั้น (๓) ยึดถือเอาทรัพย์นั้นไว้ (๔) ปกปิดการกระทําความผิดนั้น หรือ (๕) ให้พ้นจากการจับกุม.	ชิงทรัพย์ (กฎ) น. ชื่อความผิดอาญาฐานลักทรัพย์โดยใช้กําลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กําลังประทุษร้าย เพื่อ (๑) ให้ความสะดวกแก่การลักทรัพย์หรือการพาทรัพย์นั้นไป (๒) ให้ยื่นให้ซึ่งทรัพย์นั้น (๓) ยึดถือเอาทรัพย์นั้นไว้ (๔) ปกปิดการกระทําความผิดนั้น หรือ (๕) ให้พ้นจากการจับกุม.
ชิงเปรต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำกริยา หมายถึง แย่งเครื่องเซ่นสรวงวิญญาณบรรพบุรุษหรือผู้ที่ตายไปแล้ว ซึ่งเรียกว่า “เปรต” ในงานทําบุญวันสารท เมื่อเสร็จพิธีเซ่นแล้ว ถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นมงคล. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกงานพิธีทําบุญวันสารทว่า พิธีชิงเปรต.	ชิงเปรต (ถิ่น–ปักษ์ใต้) ก. แย่งเครื่องเซ่นสรวงวิญญาณบรรพบุรุษหรือผู้ที่ตายไปแล้ว ซึ่งเรียกว่า “เปรต” ในงานทําบุญวันสารท เมื่อเสร็จพิธีเซ่นแล้ว ถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นมงคล. น. เรียกงานพิธีทําบุญวันสารทว่า พิธีชิงเปรต.
ชิงสุกก่อนห่าม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-หอ-หีบ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ทำสิ่งที่ยังไม่สมควรแก่วัยหรือยังไม่ถึงเวลา (มักหมายถึงการลักลอบได้เสียกันก่อนแต่งงาน), ใช้เป็นคำสอนหรือเตือนสติว่า อย่าชิงสุกก่อนห่าม.	ชิงสุกก่อนห่าม (สำ) ก. ทำสิ่งที่ยังไม่สมควรแก่วัยหรือยังไม่ถึงเวลา (มักหมายถึงการลักลอบได้เสียกันก่อนแต่งงาน), ใช้เป็นคำสอนหรือเตือนสติว่า อย่าชิงสุกก่อนห่าม.
ชิงไหวชิงพริบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง ฉวยโอกาสโดยใช้ไหวพริบ, คอยจ้องดูชั้นเชิงของอีกฝ่ายหนึ่ง.	ชิงไหวชิงพริบ ก. ฉวยโอกาสโดยใช้ไหวพริบ, คอยจ้องดูชั้นเชิงของอีกฝ่ายหนึ่ง.
ชิง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกะพ้อ. ในวงเล็บ ดู กะพ้อ เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒.	ชิง ๒ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ต้นกะพ้อ. (ดู กะพ้อ ๒).
ชิ่ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คด, โกง, เก, ฉิ่ง, เช่น ขาชิ่ง.	ชิ่ง ๑ ว. คด, โกง, เก, ฉิ่ง, เช่น ขาชิ่ง.
ชิ่ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นกะพ้อ. ในวงเล็บ ดู กะพ้อ เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒.	ชิ่ง ๒ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. ต้นกะพ้อ. (ดู กะพ้อ ๒).
ชิงเกิล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อทรงผมผู้หญิงที่ซอยผมด้านหลังไล่ระดับกันลงมาถึงต้นคอ เรียกว่า ผมชิงเกิล. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ shingle เขียนว่า เอส-เอช-ไอ-เอ็น-จี-แอล-อี.	ชิงเกิล น. ชื่อทรงผมผู้หญิงที่ซอยผมด้านหลังไล่ระดับกันลงมาถึงต้นคอ เรียกว่า ผมชิงเกิล. (อ. shingle).
ชิงชัง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง เกลียดชัง, เกลียดมาก.	ชิงชัง ก. เกลียดชัง, เกลียดมาก.
ชิงชัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia oliveri Gamble ในวงศ์ Leguminosae เนื้อไม้แข็ง แก่นสีแดงเข้มถึงสีม่วงแก่, ประดู่ชิงชัน ก็เรียก.	ชิงชัน น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia oliveri Gamble ในวงศ์ Leguminosae เนื้อไม้แข็ง แก่นสีแดงเข้มถึงสีม่วงแก่, ประดู่ชิงชัน ก็เรียก.
ชิงช้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ที่นั่งผูกด้วยเชือกเป็นต้น ๒ ข้าง แขวนตามกิ่งไม้หรือที่สูง สําหรับนั่งหรือยืนไกวไปมา.	ชิงช้า น. ที่นั่งผูกด้วยเชือกเป็นต้น ๒ ข้าง แขวนตามกิ่งไม้หรือที่สูง สําหรับนั่งหรือยืนไกวไปมา.
ชิงช้าสวรรค์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์เพื่อความเพลิดเพลินชนิดหนึ่ง มักมีตามสวนสนุกและในงานเทศกาลต่าง ๆ ประกอบด้วยล้อโลหะขนาดใหญ่คู่ขนานกัน หมุนด้วยแรงกลในแนวตั้งรอบแกนที่ติดอยู่กับที่ มีที่นั่งในกระเช้าโลหะซึ่งห้อยติดอยู่เป็นช่วงระหว่างโครงของล้อทั้ง ๒, กระเช้าสวรรค์ ก็ว่า.	ชิงช้าสวรรค์ น. อุปกรณ์เพื่อความเพลิดเพลินชนิดหนึ่ง มักมีตามสวนสนุกและในงานเทศกาลต่าง ๆ ประกอบด้วยล้อโลหะขนาดใหญ่คู่ขนานกัน หมุนด้วยแรงกลในแนวตั้งรอบแกนที่ติดอยู่กับที่ มีที่นั่งในกระเช้าโลหะซึ่งห้อยติดอยู่เป็นช่วงระหว่างโครงของล้อทั้ง ๒, กระเช้าสวรรค์ ก็ว่า.
ชิงช้าชาลี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Tinospora baenzigeri Forman ในวงศ์ Menispermaceae คล้ายบอระเพ็ด แต่เถาค่อนข้างเกลี้ยง ใช้ทํายาได้.	ชิงช้าชาลี น. ชื่อไม้เถาชนิด Tinospora baenzigeri Forman ในวงศ์ Menispermaceae คล้ายบอระเพ็ด แต่เถาค่อนข้างเกลี้ยง ใช้ทํายาได้.
ชิงชี่ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis micracantha DC. ในวงศ์ Capparidaceae สูง ๒–๔ เมตร มีหนามเล็กสั้น ๆ ขนาบโคนก้านใบข้างละอัน ดอกขาว โคนกลีบดอกสีเหลือง ใกล้โรยกลายเป็นสีม่วงแก่ ออกเป็นตับตามลํากิ่งเหนือง่ามใบตับละ ๒–๗ ดอก ผลกลม ๆ หรือรูปไข่ เมื่อสุกสีแดง ก้านผลยาว, กระโรกใหญ่ หรือ แส้ม้าทะลาย ก็เรียก.	ชิงชี่ น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis micracantha DC. ในวงศ์ Capparidaceae สูง ๒–๔ เมตร มีหนามเล็กสั้น ๆ ขนาบโคนก้านใบข้างละอัน ดอกขาว โคนกลีบดอกสีเหลือง ใกล้โรยกลายเป็นสีม่วงแก่ ออกเป็นตับตามลํากิ่งเหนือง่ามใบตับละ ๒–๗ ดอก ผลกลม ๆ หรือรูปไข่ เมื่อสุกสีแดง ก้านผลยาว, กระโรกใหญ่ หรือ แส้ม้าทะลาย ก็เรียก.
ชิงพลบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-พอ-พาน-ลอ-ลิง-บอ-ไบ-ไม้	[–พฺลบ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จวนคํ่า, โพล้เพล้.	ชิงพลบ [–พฺลบ] ว. จวนคํ่า, โพล้เพล้.
ชิงฮื้อ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ฮอ-นก-ฮูก-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืด ไม่มีหนวด ชนิด Mylopharyngodon aethiops ในวงศ์ Cyprinidae ปากอยู่ปลายสุดของหัว ลําตัวยาว ท้องกลม เกล็ดใหญ่ รูปร่างคล้ายปลาเฉาฮื้อ เว้นแต่มีแผงฟันในบริเวณลําคอเพียงแถวเดียว ที่สําคัญคือ ทั่วลําตัวและครีบสีออกดํา มีถิ่นเดิมอยู่ในประเทศจีน นําเข้ามาเลี้ยงเป็นอาหาร.	ชิงฮื้อ น. ชื่อปลานํ้าจืด ไม่มีหนวด ชนิด Mylopharyngodon aethiops ในวงศ์ Cyprinidae ปากอยู่ปลายสุดของหัว ลําตัวยาว ท้องกลม เกล็ดใหญ่ รูปร่างคล้ายปลาเฉาฮื้อ เว้นแต่มีแผงฟันในบริเวณลําคอเพียงแถวเดียว ที่สําคัญคือ ทั่วลําตัวและครีบสีออกดํา มีถิ่นเดิมอยู่ในประเทศจีน นําเข้ามาเลี้ยงเป็นอาหาร.
ชิณณะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-เนน-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก่, เก่า, ครํ่าคร่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชิณณะ ว. แก่, เก่า, ครํ่าคร่า. (ป.).
ชิด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว (Arenga pinnata) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. ในวงเล็บ ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ ตาว ความหมายที่ ๒ เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ต๋าว ประกอบ เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-จัด-ตะ-วา-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้ .	ชิด ๑ น. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว (Arenga pinnata) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. (ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ).
ชิด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ใกล้จวนติดหรือใกล้จนติดกัน เช่น นั่งชิดกัน ชิดเข้าไปอีกหน่อย.	ชิด ๒ ก. ใกล้จวนติดหรือใกล้จนติดกัน เช่น นั่งชิดกัน ชิดเข้าไปอีกหน่อย.
ชิเดนทรีย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ชิเดนซี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า + อินฺทฺริย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก .	ชิเดนทรีย์ [ชิเดนซี] (แบบ) น. ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. (ป., ส. ชิต + อินฺทฺริย).
ชิต, ชิต– ชิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า ชิต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[ชิด, ชิตะ–] เป็นคำกริยา หมายถึง ชนะแล้ว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชิต, ชิต– [ชิด, ชิตะ–] ก. ชนะแล้ว. (ป., ส.).
ชิตินทรีย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[ชิตินซี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชิตนฺทฺริย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก.	ชิตินทรีย์ [ชิตินซี] (แบบ) น. ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สํารวมอินทรีย์. (ป., ส. ชิตนฺทฺริย).
ชิตินทรีย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ชิต, ชิต– ชิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า ชิต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า .	ชิตินทรีย์ ดู ชิต, ชิต–.
ชิน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทําพระเครื่อง; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. ในวงเล็บ มาจาก อักขราภิธานศรับท์ ของ หมอปรัดเล.	ชิน ๑ น. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทําพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล).
ชิน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.	ชิน ๒ ก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.
ชินชา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เคยบ่อย ๆ จนเลิกเอาใจใส่.	ชินชา ว. เคยบ่อย ๆ จนเลิกเอาใจใส่.
ชิน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๓	เป็นคำกริยา หมายถึง บุอย่างบุทองแดง.	ชิน ๓ ก. บุอย่างบุทองแดง.
ชิน– เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๔	[ชินะ–, ชินนะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคําอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชิน– ๔ [ชินะ–, ชินนะ–] น. ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคําอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).
ชินบุตร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[ชินนะบุด] เป็นคำนาม หมายถึง พระสงฆ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชินปุตะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ และมาจากภาษาบาลี ชินปุตฺต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	ชินบุตร [ชินนะบุด] น. พระสงฆ์. (ส. ชินปุตะ; ป. ชินปุตฺต).
ชิโนรส เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-รอ-เรือ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง พระสงฆ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชิโนรส น. พระสงฆ์. (ป.).
ชิน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๕	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, เชน หรือ ไชนะ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชิน ๕ น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, เชน หรือ ไชนะ ก็ว่า. (ส.).
ชิ่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง สิ้น, หมด.	ชิ่น ก. สิ้น, หมด.
ชิ้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ก้อนหรือแผ่นเล็กที่ตัด แล่ แบ่ง แยก หรือ แตกออกจากส่วนใหญ่ เช่น ชิ้นปลา ชิ้นเนื้อ ชิ้นกระเบื้อง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่เป็นก้อนเป็นแผ่นเล็ก ๆ เช่นนั้น เช่น ผ้าชิ้นหนึ่ง เนื้อ ๒ ชิ้น.	ชิ้น ๑ น. ก้อนหรือแผ่นเล็กที่ตัด แล่ แบ่ง แยก หรือ แตกออกจากส่วนใหญ่ เช่น ชิ้นปลา ชิ้นเนื้อ ชิ้นกระเบื้อง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่เป็นก้อนเป็นแผ่นเล็ก ๆ เช่นนั้น เช่น ผ้าชิ้นหนึ่ง เนื้อ ๒ ชิ้น.
ชิ้นเอก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดีเด่น เช่น งานชิ้นเอก.	ชิ้นเอก ว. ดีเด่น เช่น งานชิ้นเอก.
ชิ้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง คู่รัก.	ชิ้น ๒ (ปาก) น. คู่รัก.
ชินโต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศาสนาดั้งเดิมของชาวญี่ปุ่น ไม่มีศาสดาผู้ก่อตั้ง มีคําสอนให้เคารพบูชาธรรมชาติ เช่น ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ แม่นํ้า.	ชินโต น. ชื่อศาสนาดั้งเดิมของชาวญี่ปุ่น ไม่มีศาสดาผู้ก่อตั้ง มีคําสอนให้เคารพบูชาธรรมชาติ เช่น ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ แม่นํ้า.
ชิโนรส เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-โอ-นอ-หนู-รอ-เรือ-สอ-เสือ	ดู ชิน– เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ความหมายที่ ๔.	ชิโนรส ดู ชิน– ๔.
ชิม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ลองลิ้มรสดูด้วยปลายลิ้น, ทดลองให้รู้รส.	ชิม ก. ลองลิ้มรสดูด้วยปลายลิ้น, ทดลองให้รู้รส.
ชิมลาง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง หยั่งดูท่าทีหรือเหตุการณ์ว่าจะดีหรือร้าย.	ชิมลาง ก. หยั่งดูท่าทีหรือเหตุการณ์ว่าจะดีหรือร้าย.
ชิมแปนซี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-นอ-หนู-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลิงไม่มีหางในวงศ์ Pongidae ขนสีดําหรือน้ำตาลดำ บริเวณใกล้ ๆ ก้นมีขนสีขาว หน้าไม่มีขน แขนและขายาวเกือบเท่ากัน มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Pan troglodytes และ ชิมแปนซีแคระ (P. paniscus) ถิ่นกําเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกา อยู่รวมกันเป็นฝูง ลักษณะคล้ายคน มีเชาวน์ปัญญาสูง สามารถนํามาฝึกหัดให้เลียนท่าทางของคนได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ chimpanzee เขียนว่า ซี-เอช-ไอ-เอ็ม-พี-เอ-เอ็น-แซด-อี-อี.	ชิมแปนซี น. ชื่อลิงไม่มีหางในวงศ์ Pongidae ขนสีดําหรือน้ำตาลดำ บริเวณใกล้ ๆ ก้นมีขนสีขาว หน้าไม่มีขน แขนและขายาวเกือบเท่ากัน มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Pan troglodytes และ ชิมแปนซีแคระ (P. paniscus) ถิ่นกําเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกา อยู่รวมกันเป็นฝูง ลักษณะคล้ายคน มีเชาวน์ปัญญาสูง สามารถนํามาฝึกหัดให้เลียนท่าทางของคนได้. (อ. chimpanzee).
ชิยา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง สายธนู. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชฺยา เขียนว่า ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา.	ชิยา น. สายธนู. (ป.; ส. ชฺยา).
ชิรณ–, ชิรณะ ชิรณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-นอ-เนน ชิรณะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	[ชิระนะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก่, ครํ่าคร่า, ชํารุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชีรณ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน และมาจากภาษาสันสกฤต ชีรฺณ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน.	ชิรณ–, ชิรณะ [ชิระนะ–] ว. แก่, ครํ่าคร่า, ชํารุด. (ป. ชีรณ; ส. ชีรฺณ).
ชิรณัคคิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ	[ชิระนักคิ] เป็นคำนาม หมายถึง ไฟธาตุที่ทําอาหารให้ย่อย, ชีรณัคคิ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชีรณ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน + ภาษาบาลี อคฺคิ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ .	ชิรณัคคิ [ชิระนักคิ] น. ไฟธาตุที่ทําอาหารให้ย่อย, ชีรณัคคิ ก็ว่า. (ส. ชีรณ + ป. อคฺคิ).
ชิรณัคคิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ	ดู ชิรณ–, ชิรณะ ชิรณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-นอ-เนน ชิรณะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ .	ชิรณัคคิ ดู ชิรณ–, ชิรณะ.
ชิระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก่, ครํ่าคร่า, ชํารุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชิระ ว. แก่, ครํ่าคร่า, ชํารุด. (ป.).
ชิวหา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ลิ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชิหฺวา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-หอ-หีบ-พิน-ทุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา.	ชิวหา น. ลิ้น. (ป.; ส. ชิหฺวา).
ชิวหาสดมภ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคลม ตามตําราแพทย์แผนโบราณว่าทําให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.	ชิวหาสดมภ์ น. ชื่อโรคลม ตามตําราแพทย์แผนโบราณว่าทําให้มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.
ชิวหินทรีย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชิวฺหา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน-พิน-ทุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา + อินฺทฺริย เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก .	ชิวหินทรีย์ น. ลิ้นซึ่งเป็นใหญ่ในการลิ้มรส. (ป. ชิวฺหา + อินฺทฺริย).
ชิสา, ชีสา ชิสา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา ชีสา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำสันธาน หมายถึง แม้ว่า เช่น ชิสาท่านโอนเอา ดีต่อ ก็ดี. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตยวนพ่าย ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐.	ชิสา, ชีสา สัน. แม้ว่า เช่น ชิสาท่านโอนเอา ดีต่อ ก็ดี. (ยวนพ่าย).
ชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง นักบวช เช่น ชีปะขาว; คําเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-พอ-พาน-สะ-หระ-อู-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู .	ชี ๑ น. นักบวช เช่น ชีปะขาว; คําเรียกหญิงที่นุ่งขาวห่มขาว โกนคิ้วโกนผมถือศีล, แม่ชี ก็เรียก. (ส. ชี ใช้พูดต้นนามเป็นเครื่องหมายแห่งความยกย่อง).
ชีต้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง พระสงฆ์ที่เป็นอาจารย์.	ชีต้น น. พระสงฆ์ที่เป็นอาจารย์.
ชีปะขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง นักบวชนุ่งขาว.	ชีปะขาว ๑ น. นักบวชนุ่งขาว.
ชีเปลือย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง นักบวชจําพวกหนึ่ง ถือเพศเปลือยกาย, โดยปริยายใช้เรียกคนที่ไม่นุ่งผ้า.	ชีเปลือย น. นักบวชจําพวกหนึ่ง ถือเพศเปลือยกาย, โดยปริยายใช้เรียกคนที่ไม่นุ่งผ้า.
ชีพุก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง พ่อ, ท่านพ่อ, เช่น ด่งงจริงชะรอยชีพุก หากทำทุกข์แก่มึงอย่าเลอย. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร โอวพุก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ว่า พ่อ .	ชีพุก น. พ่อ, ท่านพ่อ, เช่น ด่งงจริงชะรอยชีพุก หากทำทุกข์แก่มึงอย่าเลอย. (ม. คำหลวง ชูชก). (เทียบ ข. โอวพุก ว่า พ่อ).
ชีมืด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชีในคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิก ที่ปฏิญาณตนว่าจะบวชตลอดชีวิต ต้องอยู่แต่ในสํานักของตน จะออกไปติดต่อกับบุคคลอื่นแม้แต่ญาติของตนก็ไม่ได้.	ชีมืด น. ชีในคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิก ที่ปฏิญาณตนว่าจะบวชตลอดชีวิต ต้องอยู่แต่ในสํานักของตน จะออกไปติดต่อกับบุคคลอื่นแม้แต่ญาติของตนก็ไม่ได้.
ชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coriandrum sativum L. ในวงศ์ Umbelliferae ทั้งต้นมีกลิ่น ใช้เป็นผัก เรียกว่า ผักชี ดอกเล็กสีขาว ผลกลมมีกลิ่นฉุน เมื่อแก่ใช้เป็นเครื่องเทศ, ชีลา หรือ หอมป้อม ก็เรียก.	ชี ๒ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coriandrum sativum L. ในวงศ์ Umbelliferae ทั้งต้นมีกลิ่น ใช้เป็นผัก เรียกว่า ผักชี ดอกเล็กสีขาว ผลกลมมีกลิ่นฉุน เมื่อแก่ใช้เป็นเครื่องเทศ, ชีลา หรือ หอมป้อม ก็เรียก.
ชีฝรั่ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ฝอ-ฝา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Eryngium foetidum L. ในวงศ์ Umbelliferae ใบยาวรีขอบจัก กลิ่นฉุน ใช้แต่งกลิ่นอาหาร.	ชีฝรั่ง น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Eryngium foetidum L. ในวงศ์ Umbelliferae ใบยาวรีขอบจัก กลิ่นฉุน ใช้แต่งกลิ่นอาหาร.
ชีล้อม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Oenanthe javanica (Blume) DC. ในวงศ์ Umbelliferae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ใบแบนรีขอบจัก ใช้เป็นผัก ดอกเป็นกระจุกสีขาว ผลกลมค่อนข้างยาว, อ้น หรือ อ้นอ้อ ก็เรียก, พายัพและอีสานเรียก หนอกช้าง.	ชีล้อม น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Oenanthe javanica (Blume) DC. ในวงศ์ Umbelliferae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ใบแบนรีขอบจัก ใช้เป็นผัก ดอกเป็นกระจุกสีขาว ผลกลมค่อนข้างยาว, อ้น หรือ อ้นอ้อ ก็เรียก, พายัพและอีสานเรียก หนอกช้าง.
ชีลาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Anethum graveolens L. ในวงศ์ Umbelliferae ใบเป็นเส้นฝอย ๆ ใช้เป็นผัก ดอกเล็กเป็นช่อสีเหลือง ผลแก่แห้งรูปไข่แบน เรียก เทียนตาตั๊กแตน ใช้ทํายาได้.	ชีลาว น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Anethum graveolens L. ในวงศ์ Umbelliferae ใบเป็นเส้นฝอย ๆ ใช้เป็นผัก ดอกเล็กเป็นช่อสีเหลือง ผลแก่แห้งรูปไข่แบน เรียก เทียนตาตั๊กแตน ใช้ทํายาได้.
ชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๓	ดู ชีปะขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒ (๒).	ชี ๓ ดู ชีปะขาว ๒ (๒).
ชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๔	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําสิ่งที่เป็นปุยอย่างสําลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก.	ชี ๔ ก. ทําสิ่งที่เป็นปุยอย่างสําลีหรือที่เป็นเส้นอย่างกลุ่มยาเส้นให้กระจายตัวออก.
ชี่ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดํา, สี้ ก็เรียก.	ชี่ น. ยาสีฟันโบราณ ใช้สีเพื่อให้ฟันดํา, สี้ ก็เรียก.
ชี้ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกนิ้วที่ ๒ นับแต่หัวแม่มือว่า นิ้วชี้. เป็นคำกริยา หมายถึง เหยียดนิ้วชี้เป็นต้นตรงไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อให้เห็นสิ่งที่ต้องการ, เหยียดตรง เช่น หางชี้; แนะนํา, บอกให้, เช่น ชี้ทาง.	ชี้ น. เรียกนิ้วที่ ๒ นับแต่หัวแม่มือว่า นิ้วชี้. ก. เหยียดนิ้วชี้เป็นต้นตรงไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อให้เห็นสิ่งที่ต้องการ, เหยียดตรง เช่น หางชี้; แนะนํา, บอกให้, เช่น ชี้ทาง.
ชี้ขาด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง สั่งเด็ดขาด, วินิจฉัยเด็ดขาด.	ชี้ขาด ก. สั่งเด็ดขาด, วินิจฉัยเด็ดขาด.
ชี้แจง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดขยายความให้เข้าใจชัดเจน.	ชี้แจง ก. พูดขยายความให้เข้าใจชัดเจน.
ชี้ช่อง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง แนะลู่ทางให้.	ชี้ช่อง ก. แนะลู่ทางให้.
ชี้ตาไม่กระพริบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ดื้อมาก, สู้สายตาไม่ยอมแพ้, เช่น เหม่! ออนี่หนักหนา ชี้ตาไม่กระพริบเลย ว่าแล้วซิยังเฉยดื้อถือบุญ. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์กุมาร.	ชี้ตาไม่กระพริบ (สำ) ก. ดื้อมาก, สู้สายตาไม่ยอมแพ้, เช่น เหม่! ออนี่หนักหนา ชี้ตาไม่กระพริบเลย ว่าแล้วซิยังเฉยดื้อถือบุญ. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
ชี้ตัว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง กระบวนการทางการสอบสวนเพื่อหาตัวผู้กระทําผิด โดยให้ผู้เสียหายหรือพยานชี้ว่าผู้ใดเป็นผู้ต้องหา.	ชี้ตัว (กฎ) น. กระบวนการทางการสอบสวนเพื่อหาตัวผู้กระทําผิด โดยให้ผู้เสียหายหรือพยานชี้ว่าผู้ใดเป็นผู้ต้องหา.
ชี้นกบนปลายไม้ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง หวังในสิ่งที่อยู่ไกลตัว.	ชี้นกบนปลายไม้ (สำ) ก. หวังในสิ่งที่อยู่ไกลตัว.
ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-นอ-หนู-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-นอ-หนู-กอ-ไก่ ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน หมายถึง ไม่ว่าผู้มีอํานาจจะว่าอย่างใด ผู้น้อยก็ต้องคล้อยตามไปอย่างนั้นเพราะกลัวหรือประจบ.	ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ (สำ) ไม่ว่าผู้มีอํานาจจะว่าอย่างใด ผู้น้อยก็ต้องคล้อยตามไปอย่างนั้นเพราะกลัวหรือประจบ.
ชี้นำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-อำ	เป็นคำกริยา หมายถึง ชี้แนะ.	ชี้นำ ก. ชี้แนะ.
ชี้นิ้ว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ได้แต่สั่งการให้ผู้อื่นทํา ไม่ลงมือทําเอง.	ชี้นิ้ว ก. ได้แต่สั่งการให้ผู้อื่นทํา ไม่ลงมือทําเอง.
ชี้แนะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง แนะแนวทางให้, ชี้นํา ก็ว่า.	ชี้แนะ ก. แนะแนวทางให้, ชี้นํา ก็ว่า.
ชีปะขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	ดูใน ชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๑.	ชีปะขาว ๑ ดูใน ชี ๑.
ชีปะขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อแมลงที่เป็นผีเสื้อของหนอนกอข้าว อันได้แก่ชนิด Scirpophaga incertulas, Chilo suppressalis, Chilotraea polychrysa ในวงศ์ Pyralidae เป็นผีเสื้อกลางคืน เมื่อเกาะจะหุบปีกเป็นรูปหลังคาหุ้มตัว ยาว ๒–๒.๕ เซนติเมตร ปีกและลําตัวสีเหลืองอ่อนคล้ายสีฟางข้าว มีเกล็ดละเอียดเหมือนฝุ่นปกคลุมตัว ที่หัวมีส่วนของปากยื่นยาวออกไปเป็นกลีบ ตาโตเห็นได้ชัด มักมาเล่นไฟ เกาะฝาเป็นกลุ่ม ตัวหนอนเป็นหนอนกอทําลายข้าว, ชีผ้าขาว ชีผะขาว หรือ สับปะขาว ก็เรียก. ในวงเล็บ ดู หนอนกอ เขียนว่า หอ-หีบ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง ที่ หนอน เขียนว่า หอ-หีบ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-นอ-หนู ความหมายที่ ๑. (๒) ชื่อแมลงในอันดับ Ephemeroptera มีลําตัวอ่อนมาก หนวดสั้นมองแทบไม่เห็น ปีกบางรูปสามเหลี่ยม มีเส้นปีกมากมาย เมื่อเกาะจะตั้งปีกตรงบนสันหลัง ที่ปลายท้องมีหางยาวคล้ายเส้นด้าย ๒–๓ เส้น ลําตัวและปีกสีขาว เช่น ชนิด Ephemera spp. ในวงศ์ Ephemeridae, ชี ก็เรียก.	ชีปะขาว ๒ น. (๑) ชื่อแมลงที่เป็นผีเสื้อของหนอนกอข้าว อันได้แก่ชนิด Scirpophaga incertulas, Chilo suppressalis, Chilotraea polychrysa ในวงศ์ Pyralidae เป็นผีเสื้อกลางคืน เมื่อเกาะจะหุบปีกเป็นรูปหลังคาหุ้มตัว ยาว ๒–๒.๕ เซนติเมตร ปีกและลําตัวสีเหลืองอ่อนคล้ายสีฟางข้าว มีเกล็ดละเอียดเหมือนฝุ่นปกคลุมตัว ที่หัวมีส่วนของปากยื่นยาวออกไปเป็นกลีบ ตาโตเห็นได้ชัด มักมาเล่นไฟ เกาะฝาเป็นกลุ่ม ตัวหนอนเป็นหนอนกอทําลายข้าว, ชีผ้าขาว ชีผะขาว หรือ สับปะขาว ก็เรียก. (ดู หนอนกอ ที่ หนอน ๑). (๒) ชื่อแมลงในอันดับ Ephemeroptera มีลําตัวอ่อนมาก หนวดสั้นมองแทบไม่เห็น ปีกบางรูปสามเหลี่ยม มีเส้นปีกมากมาย เมื่อเกาะจะตั้งปีกตรงบนสันหลัง ที่ปลายท้องมีหางยาวคล้ายเส้นด้าย ๒–๓ เส้น ลําตัวและปีกสีขาว เช่น ชนิด Ephemera spp. ในวงศ์ Ephemeridae, ชี ก็เรียก.
ชีผะขาว, ชีผ้าขาว ชีผะขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ชีผ้าขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ผอ-ผึ้ง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	ดู ชีปะขาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อะ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒ (๑).	ชีผะขาว, ชีผ้าขาว ดู ชีปะขาว ๒ (๑).
ชีพ, ชีพ– ชีพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน ชีพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน	[ชีบ, ชีบพะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชีวิต เช่น เสียชีพอย่าเสียสัตย์; ความเป็นอยู่, ความดำรงชีวิตอยู่ เช่น ค่าครองชีพ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชีว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน.	ชีพ, ชีพ– [ชีบ, ชีบพะ–] น. ชีวิต เช่น เสียชีพอย่าเสียสัตย์; ความเป็นอยู่, ความดำรงชีวิตอยู่ เช่น ค่าครองชีพ. (ป., ส. ชีว).
ชีพจร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-จอ-จาน-รอ-เรือ	[ชีบพะจอน] เป็นคำนาม หมายถึง อาการที่เส้นเลือดเต้นอยู่ตามร่างกายเช่นที่ข้อมือ.	ชีพจร [ชีบพะจอน] น. อาการที่เส้นเลือดเต้นอยู่ตามร่างกายเช่นที่ข้อมือ.
ชีพิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นอยู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชีวิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า.	ชีพิต น. ความเป็นอยู่. (ป., ส. ชีวิต).
ชีพิตักษัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง การสิ้นชีวิต. เป็นคำกริยา หมายถึง ตาย, ใช้แก่หม่อมเจ้าว่า ถึงชีพิตักษัย. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชีวิตกฺษย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-ยอ-ยัก และมาจากภาษาบาลี ชีวิตกฺขย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่-ยอ-ยัก.	ชีพิตักษัย (ราชา) น. การสิ้นชีวิต. ก. ตาย, ใช้แก่หม่อมเจ้าว่า ถึงชีพิตักษัย. (ส. ชีวิตกฺษย; ป. ชีวิตกฺขย).
ชีพิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ดู ชีพ, ชีพ– ชีพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน ชีพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน .	ชีพิต ดู ชีพ, ชีพ–.
ชีพิตักษัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู ชีพ, ชีพ– ชีพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน ชีพ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน .	ชีพิตักษัย ดู ชีพ, ชีพ–.
ชีฟอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ฟอ-ฟัน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อผ้าชนิดหนึ่ง เนื้อนิ่ม บาง และเบา ใช้ตัดเสื้อผ้าสตรี. ในวงเล็บ มาจากภาษาฝรั่งเศส chiffon เขียนว่า ซี-เอช-ไอ-เอฟ-เอฟ-โอ-เอ็น.	ชีฟอง น. ชื่อผ้าชนิดหนึ่ง เนื้อนิ่ม บาง และเบา ใช้ตัดเสื้อผ้าสตรี. (ฝ. chiffon).
ชี้ฟ้า เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพริกชนิด Capsicum annuum L. ในวงศ์ Solanaceae.	ชี้ฟ้า น. ชื่อพริกชนิด Capsicum annuum L. ในวงศ์ Solanaceae.
ชีรณ–, ชีรณะ ชีรณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน ชีรณะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	[ชีระนะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เก่า, แก่, ชํารุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ เช่น ชีรณกถา ว่า นิทานโบราณ, ชีรณฎีกา ว่า ฎีกาโบราณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชีรณ–, ชีรณะ [ชีระนะ–] ว. เก่า, แก่, ชํารุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ เช่น ชีรณกถา ว่า นิทานโบราณ, ชีรณฎีกา ว่า ฎีกาโบราณ. (ป., ส.).
ชีรณัคคิ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน-ไม้-หัน-อา-กาด-คอ-ควาย-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ	[ชีระนักคิ] เป็นคำนาม หมายถึง ไฟธาตุที่ทําอาหารให้ย่อย, ชิรณัคคิ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชีรณ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-นอ-เนน + ภาษาบาลี อคฺคิ เขียนว่า ออ-อ่าง-คอ-ควาย-พิน-ทุ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ .	ชีรณัคคิ [ชีระนักคิ] น. ไฟธาตุที่ทําอาหารให้ย่อย, ชิรณัคคิ ก็ว่า. (ส. ชีรณ + ป. อคฺคิ).
ชีระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก่, ครํ่าคร่า, ชํารุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชีระ ๑ (แบบ) ว. แก่, ครํ่าคร่า, ชํารุด. (ป.).
ชีระ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชีระ ๒ ว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว. (ส.).
ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ	[ชีวะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชีว–, ชีวะ [ชีวะ–] น. ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. (ป., ส.).
ชีวเคมี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาเคมีสาขาหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับองค์ประกอบทางเคมีของสิ่งที่มีชีวิตและการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับองค์ประกอบเหล่านั้น ตลอดจนกระบวนการต่าง ๆ ที่ควบคุมการเปลี่ยนแปลงนั้น ๆ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ biochemistry เขียนว่า บี-ไอ-โอ-ซี-เอช-อี-เอ็ม-ไอ-เอส-ที-อา-วาย.	ชีวเคมี น. วิชาเคมีสาขาหนึ่งที่ศึกษาเกี่ยวกับองค์ประกอบทางเคมีของสิ่งที่มีชีวิตและการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับองค์ประกอบเหล่านั้น ตลอดจนกระบวนการต่าง ๆ ที่ควบคุมการเปลี่ยนแปลงนั้น ๆ. (อ. biochemistry).
ชีวงคต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-งอ-งู-คอ-ควาย-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ตาย.	ชีวงคต (กลอน) ก. ตาย.
ชีวประวัติ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ประวัติชีวิตบุคคล.	ชีวประวัติ น. ประวัติชีวิตบุคคล.
ชีวภาพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกี่ยวกับสิ่งที่ไม่มีชีวิตและสิ่งที่สืบเนื่องมาจากสิ่งมีชีวิต เช่น วิทยาศาสตร์ชีวภาพ ปุ๋ยชีวภาพ.	ชีวภาพ ว. เกี่ยวกับสิ่งที่ไม่มีชีวิตและสิ่งที่สืบเนื่องมาจากสิ่งมีชีวิต เช่น วิทยาศาสตร์ชีวภาพ ปุ๋ยชีวภาพ.
ชีวโลก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง โลกของสัตว์เป็น, ตรงข้ามกับ โลกผี; เหล่าสัตว์, มนุษยชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชีวโลก น. โลกของสัตว์เป็น, ตรงข้ามกับ โลกผี; เหล่าสัตว์, มนุษยชาติ. (ส.).
ชีววาร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง วันพฤหัสบดี, คุรุวาร หรือ พฤหัสปติวาร ก็ว่า.	ชีววาร น. วันพฤหัสบดี, คุรุวาร หรือ พฤหัสปติวาร ก็ว่า.
ชีววิทยา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาว่าด้วยสิ่งที่มีชีวิต.	ชีววิทยา น. วิชาว่าด้วยสิ่งที่มีชีวิต.
ชีวัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง หมายถึง น.ชีวิต, สิ่งที่มีชีวิต.	ชีวัน (กลอน) น.ชีวิต, สิ่งที่มีชีวิต.
ชีวันตราย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง อันตรายต่อชีวิต, อันตรายถึงตาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชีวันตราย น. อันตรายต่อชีวิต, อันตรายถึงตาย. (ป., ส.).
ชีวา, ชีวี ชีวา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา ชีวี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ชีวิต. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ชีวี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี ว่า สัตว์มีชีวิต .	ชีวา, ชีวี (กลอน) น. ชีวิต. (ส. ชีวี ว่า สัตว์มีชีวิต).
ชีวาตม์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ชีวิตของตน.	ชีวาตม์ (กลอน) น. ชีวิตของตน.
ชีวาลัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ชีวิต เช่น ก็สิ้นชีวาลัยไปเมืองฟ้า. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑. เป็นคำกริยา หมายถึง ตาย เช่น เพียงศรีอนุชาชีวาลัย.	ชีวาลัย (กลอน) น. ชีวิต เช่น ก็สิ้นชีวาลัยไปเมืองฟ้า. (รามเกียรติ์ ร. ๑). ก. ตาย เช่น เพียงศรีอนุชาชีวาลัย.
ชีวิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ความเป็นอยู่, ตรงข้ามกับ ความตาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชีวิต น. ความเป็นอยู่, ตรงข้ามกับ ความตาย. (ป., ส.).
ชีวิตชีวา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สดชื่นคึกคัก.	ชีวิตชีวา ว. สดชื่นคึกคัก.
ชีวิตักษัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง การสิ้นชีวิต. เป็นคำกริยา หมายถึง ตาย.	ชีวิตักษัย น. การสิ้นชีวิต. ก. ตาย.
ชีวิตินทรีย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชีวิต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	ชีวิตินทรีย์ น. ชีวิต. (ป., ส.).
ชีวิน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นอยู่, ผู้มีชีวิต. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ชีวิน (แบบ) น. ผู้เป็นอยู่, ผู้มีชีวิต. (ส.).
ชีวงคต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-งอ-งู-คอ-ควาย-ตอ-เต่า	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวงคต ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวัน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวัน ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวันตราย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวันตราย ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวา, ชีวี ชีวา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา ชีวี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวา, ชีวี ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวาตม์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-ทัน-ทะ-คาด	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวาตม์ ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวาลัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวาลัย ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวิต ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวิตชีวา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวิตชีวา ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวิตักษัย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวิตักษัย ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวิตินทรีย์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวิตินทรีย์ ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีวิน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	ดู ชีว–, ชีวะ ชีว– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน ชีวะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อะ .	ชีวิน ดู ชีว–, ชีวะ.
ชีโว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-โอ-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. ในวงเล็บ ดู ยาม เขียนว่า ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า.	ชีโว (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. (ดู ยาม).
ชืด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จืด, หมดรสชาติ.	ชืด ว. จืด, หมดรสชาติ.
ชื่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง แจ่มใส เช่น หน้าค่อยชื่นขึ้น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เบิกบาน, ยินดี, เช่น ชื่นใจ ชื่นตา.	ชื่น ๑ ก. แจ่มใส เช่น หน้าค่อยชื่นขึ้น. ว. เบิกบาน, ยินดี, เช่น ชื่นใจ ชื่นตา.
ชื่นกลิ่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ชื่นใจด้วยกลิ่น.	ชื่นกลิ่น ก. ชื่นใจด้วยกลิ่น.
ชื่นชม, ชื่นชมยินดี ชื่นชม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า ชื่นชมยินดี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี	เป็นคำกริยา หมายถึง ปีติยินดี.	ชื่นชม, ชื่นชมยินดี ก. ปีติยินดี.
ชื่นบาน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เบิกบาน.	ชื่นบาน ว. เบิกบาน.
ชื่นมื่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ชื่นบาน เช่น ท้าวสามนต์ฟังถ้อยค่อยชื่นมื่น. ในวงเล็บ มาจากเรื่อง สังข์ทอง ใน แบบเรียนกวีนิพนธ์.	ชื่นมื่น ก. ชื่นบาน เช่น ท้าวสามนต์ฟังถ้อยค่อยชื่นมื่น. (สังข์ทอง).
ชื่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ดู อ้ายชื่น เขียนว่า ออ-อ่าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู.	ชื่น ๒ ดู อ้ายชื่น.
ชื้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีไอนํ้าซึมซาบอยู่ เช่น อากาศชื้น, ไม่แห้งทีเดียว เช่น ผ้าชื้น.	ชื้น ว. มีไอนํ้าซึมซาบอยู่ เช่น อากาศชื้น, ไม่แห้งทีเดียว เช่น ผ้าชื้น.
ชื่อ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง คําที่ตั้งขึ้นสําหรับเรียกคน สัตว์ สถานที่ และสิ่งของโดยทั่ว ๆ ไปหรือโดยเฉพาะเจาะจง.	ชื่อ น. คําที่ตั้งขึ้นสําหรับเรียกคน สัตว์ สถานที่ และสิ่งของโดยทั่ว ๆ ไปหรือโดยเฉพาะเจาะจง.
ชื่อตัว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อที่ตั้งให้แก่เด็กตั้งแต่เกิด, ชื่อที่ปรากฏในทะเบียนสํามะโนครัว, ชื่อจริง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ชื่อประจําบุคคล.	ชื่อตัว น. ชื่อที่ตั้งให้แก่เด็กตั้งแต่เกิด, ชื่อที่ปรากฏในทะเบียนสํามะโนครัว, ชื่อจริง; (กฎ) ชื่อประจําบุคคล.
ชื่อย่อ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อที่ย่อมาจากชื่อเต็ม.	ชื่อย่อ น. ชื่อที่ย่อมาจากชื่อเต็ม.
ชื่อรอง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อประกอบถัดจากชื่อตัว.	ชื่อรอง (กฎ) น. ชื่อประกอบถัดจากชื่อตัว.
ชื่อเล่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อที่ตั้งตั้งแต่เด็ก เป็นที่รู้กันในหมู่ญาติหรือผู้ใกล้ชิด.	ชื่อเล่น น. ชื่อที่ตั้งตั้งแต่เด็ก เป็นที่รู้กันในหมู่ญาติหรือผู้ใกล้ชิด.
ชื่อว่า เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำสันธาน หมายถึง แม้ว่า, เรียกว่า, นับว่า, เช่น ชื่อว่าเรือนมึงงามดังเรือนท้าว. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก.	ชื่อว่า สัน. แม้ว่า, เรียกว่า, นับว่า, เช่น ชื่อว่าเรือนมึงงามดังเรือนท้าว. (ม. คำหลวง ชูชก).
ชื่อสกุล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อประจําวงศ์สกุลซึ่งสืบเนื่องจากบิดาถึงบุตร หรือซึ่งได้รับอนุญาตให้จดทะเบียนเป็นทางการแล้ว, นามสกุล; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ชื่อประจําวงศ์สกุล.	ชื่อสกุล น. ชื่อประจําวงศ์สกุลซึ่งสืบเนื่องจากบิดาถึงบุตร หรือซึ่งได้รับอนุญาตให้จดทะเบียนเป็นทางการแล้ว, นามสกุล; (กฎ) ชื่อประจําวงศ์สกุล.
ชื่อเสียง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เกียรติยศ, ชื่อ ก็ว่า เช่น เสียชื่อ มีชื่อ.	ชื่อเสียง น. เกียรติยศ, ชื่อ ก็ว่า เช่น เสียชื่อ มีชื่อ.
ชื้อ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เย็นเยือก, ชื้น, ร่ม.	ชื้อ ว. เย็นเยือก, ชื้น, ร่ม.
ชุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์ ในวงเล็บ มาจากภาษาพม่า ชุ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ ว่า ต้นไม้ .	ชุ (กลอน) น. ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ต. ชุ ว่า ต้นไม้).
ชุก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีดื่น, มีมากมาย, เช่น มะม่วงชุก, มีบ่อย ๆ เช่น ฝนชุก.	ชุก ว. มีดื่น, มีมากมาย, เช่น มะม่วงชุก, มีบ่อย ๆ เช่น ฝนชุก.
ชุกชุม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีดื่นดาษ.	ชุกชุม ว. มีดื่นดาษ.
ชุกชี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี	[ชุกกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ฐานปูนสําหรับประดิษฐานพระประธานเป็นต้น, จุกชี ก็ว่า.	ชุกชี [ชุกกะ–] น. ฐานปูนสําหรับประดิษฐานพระประธานเป็นต้น, จุกชี ก็ว่า.
ชุ่ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำสันธาน หมายถึง จึ่ง, จวน, เช่น ครั้นชุ่งจะใกล้อ้า ค่อยผ้ายโชยชาย. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	ชุ่ง (โบ) สัน. จึ่ง, จวน, เช่น ครั้นชุ่งจะใกล้อ้า ค่อยผ้ายโชยชาย. (ลอ).
ชุ้ง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โค้ง, คด.	ชุ้ง ว. โค้ง, คด.
ชุณห– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-หอ-หีบ	[ชุนหะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขาว, สว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	ชุณห– [ชุนหะ–] (แบบ) ว. ขาว, สว่าง. (ป.).
ชุณหปักษ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-หอ-หีบ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ข้างขึ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ชุณฺหปกฺข เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-พิน-ทุ-หอ-หีบ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่ และมาจากภาษาสันสกฤต โชฺยตฺสฺนปกฺษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี.	ชุณหปักษ์ น. ข้างขึ้น. (ป. ชุณฺหปกฺข; ส. โชฺยตฺสฺนปกฺษ).
ชุด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตา; สิ่งที่ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตาห่าง ๆ รูปคล้ายกระชุ สําหรับใส่หมูเป็น.	ชุด ๑ น. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตา; สิ่งที่ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตาห่าง ๆ รูปคล้ายกระชุ สําหรับใส่หมูเป็น.
ชุด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ด้ายหรือนุ่นเป็นต้นสําหรับเป็นเชื้อให้ไฟติดในเวลาตีหินเหล็กไฟเป็นต้น.	ชุด ๒ น. ด้ายหรือนุ่นเป็นต้นสําหรับเป็นเชื้อให้ไฟติดในเวลาตีหินเหล็กไฟเป็นต้น.
ชุด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ของที่คุมเข้าเป็นสํารับ เช่น ชุดนํ้าชา ชุดสากล, คนที่เป็นพวกเดียวกันได้ เช่น ชุดระบํา, การแสดงตอนหนึ่ง ๆ ของโขนเป็นต้น เช่น ชุดพรหมาสตร์ ชุดนางลอย, ลักษณนามเรียกของหรือคนที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น เสื้อผ้าชุดหนึ่ง; การบรรเลงเพลงไทยซึ่งมีทํานองคล้ายคลึงกัน เช่น ชุดจีน ชุดแขก.	ชุด ๓ น. ของที่คุมเข้าเป็นสํารับ เช่น ชุดนํ้าชา ชุดสากล, คนที่เป็นพวกเดียวกันได้ เช่น ชุดระบํา, การแสดงตอนหนึ่ง ๆ ของโขนเป็นต้น เช่น ชุดพรหมาสตร์ ชุดนางลอย, ลักษณนามเรียกของหรือคนที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น เสื้อผ้าชุดหนึ่ง; การบรรเลงเพลงไทยซึ่งมีทํานองคล้ายคลึงกัน เช่น ชุดจีน ชุดแขก.
ชุดสากล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องแต่งกาย ประกอบด้วยกางเกงขายาว เสื้อเชิ้ต ผ้าผูกคอ เสื้อนอกคอแบะ ถุงเท้า และรองเท้าหุ้มส้น.	ชุดสากล น. เครื่องแต่งกาย ประกอบด้วยกางเกงขายาว เสื้อเชิ้ต ผ้าผูกคอ เสื้อนอกคอแบะ ถุงเท้า และรองเท้าหุ้มส้น.
ชุติ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความโพลง, ความรุ่งเรือง, ความสว่างไสว; ดวงดาว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชฺยุติ เขียนว่า ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	ชุติ (แบบ) น. ความโพลง, ความรุ่งเรือง, ความสว่างไสว; ดวงดาว. (ป.; ส. ชฺยุติ).
ชุติมา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความรุ่งเรือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ชฺยุติมตฺ เขียนว่า ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-พิน-ทุ.	ชุติมา น. ผู้มีความรุ่งเรือง. (ป.; ส. ชฺยุติมตฺ).
ชุน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ซ่อมผ้าหรือแหเป็นต้นที่ขาดทะลุเป็นรูให้เป็นเนื้อเดียวกัน ด้วยการถักหรือด้วยวิธีอื่น ๆ. เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือสําหรับถัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ชุล เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง.	ชุน ก. ซ่อมผ้าหรือแหเป็นต้นที่ขาดทะลุเป็นรูให้เป็นเนื้อเดียวกัน ด้วยการถักหรือด้วยวิธีอื่น ๆ. น. เครื่องมือสําหรับถัก. (ข. ชุล).
ชุบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งจุ่มลงไปในนํ้าหรือของเหลวอื่น ๆ เพื่อให้เปียก ให้กล้า ให้แข็ง เป็นต้น เช่น ชุบมือ ชุบมีด ชุบแป้ง, เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งจุ่มลงไปในสารละลายเพื่อให้โลหะในสารละลายติดสิ่งที่ชุบ เช่น ชุบทอง ชุบโครเมียม; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง เขียนหนังสือด้วยหมึกเป็นต้น.	ชุบ ก. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งจุ่มลงไปในนํ้าหรือของเหลวอื่น ๆ เพื่อให้เปียก ให้กล้า ให้แข็ง เป็นต้น เช่น ชุบมือ ชุบมีด ชุบแป้ง, เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งจุ่มลงไปในสารละลายเพื่อให้โลหะในสารละลายติดสิ่งที่ชุบ เช่น ชุบทอง ชุบโครเมียม; (โบ) เขียนหนังสือด้วยหมึกเป็นต้น.
ชุบชีวิต เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เป็นขึ้น เช่น ชุบชีวิตคนตายให้เป็น, ทําให้มีชีวิตขึ้น เช่น ชุบชีวิตรูปหุ่น; อุปถัมภ์บํารุงให้มีความเป็นอยู่ดีขึ้น.	ชุบชีวิต ก. ทําให้เป็นขึ้น เช่น ชุบชีวิตคนตายให้เป็น, ทําให้มีชีวิตขึ้น เช่น ชุบชีวิตรูปหุ่น; อุปถัมภ์บํารุงให้มีความเป็นอยู่ดีขึ้น.
ชุบตัว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาตัวจุ่มลงไปในของเหลวเพื่อให้ติดสิ่งนั้นอย่างพระสังข์ชุบตัวให้เป็นทอง, เอาตัวเข้าไปในกองไฟเพื่อเปลี่ยนรูปอย่างท้าวสันนุราชชุบตัวในกองไฟเพื่อให้กลับเป็นหนุ่มใหม่; โดยปริยายหมายถึงไปศึกษาอบรมเพิ่มเติมเพื่อให้มีความรู้สูงขึ้น ดีขึ้น โดยมากหมายถึงในยุโรปและอเมริกา เช่น ไปชุบตัวมาจากเมืองนอก.	ชุบตัว ก. เอาตัวจุ่มลงไปในของเหลวเพื่อให้ติดสิ่งนั้นอย่างพระสังข์ชุบตัวให้เป็นทอง, เอาตัวเข้าไปในกองไฟเพื่อเปลี่ยนรูปอย่างท้าวสันนุราชชุบตัวในกองไฟเพื่อให้กลับเป็นหนุ่มใหม่; โดยปริยายหมายถึงไปศึกษาอบรมเพิ่มเติมเพื่อให้มีความรู้สูงขึ้น ดีขึ้น โดยมากหมายถึงในยุโรปและอเมริกา เช่น ไปชุบตัวมาจากเมืองนอก.
ชุบมือเปิบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง ฉวยประโยชน์จากคนอื่นโดยไม่ได้ลงทุนลงแรง.	ชุบมือเปิบ (สำ) ก. ฉวยประโยชน์จากคนอื่นโดยไม่ได้ลงทุนลงแรง.
ชุบย้อม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ยอ-ยัก-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง บํารุงเลี้ยงดูให้มีฐานะดีขึ้น.	ชุบย้อม ก. บํารุงเลี้ยงดูให้มีฐานะดีขึ้น.
ชุบเลี้ยง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง บํารุงเลี้ยงดูให้มีฐานะดีขึ้น.	ชุบเลี้ยง ก. บํารุงเลี้ยงดูให้มีฐานะดีขึ้น.
ชุบสรง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-สอ-เสือ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าผลัดอาบนํ้าเจ้านายหรือพระสงฆ์ เรียกว่า ผ้าชุบสรง.	ชุบสรง น. ผ้าผลัดอาบนํ้าเจ้านายหรือพระสงฆ์ เรียกว่า ผ้าชุบสรง.
ชุบอาบ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าผลัดอาบนํ้า เรียกว่า ผ้าชุบอาบ.	ชุบอาบ น. ผ้าผลัดอาบนํ้า เรียกว่า ผ้าชุบอาบ.
ชุบชู เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อของหวานอย่างหนึ่ง คล้ายลอยแก้ว.	ชุบชู น. ชื่อของหวานอย่างหนึ่ง คล้ายลอยแก้ว.
ชุม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง มารวมกันจากที่ต่าง ๆ เช่น ชุมพล; ดาษดื่น, มีมาก, เช่น ขโมยชุม ยุงชุม.	ชุม ก. มารวมกันจากที่ต่าง ๆ เช่น ชุมพล; ดาษดื่น, มีมาก, เช่น ขโมยชุม ยุงชุม.
ชุมชน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง หมู่ชน, กลุ่มคนที่อยู่รวมกันเป็นสังคมขนาดเล็ก อาศัยอยู่ในอาณาบริเวณเดียวกันและมีผลประโยชน์ร่วมกัน.	ชุมชน น. หมู่ชน, กลุ่มคนที่อยู่รวมกันเป็นสังคมขนาดเล็ก อาศัยอยู่ในอาณาบริเวณเดียวกันและมีผลประโยชน์ร่วมกัน.
ชุมทางรถไฟ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู-รอ-เรือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง สถานีที่รวมทางแยกรถไฟ.	ชุมทางรถไฟ น. สถานีที่รวมทางแยกรถไฟ.
ชุมสายโทรศัพท์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ศูนย์กลางคู่สายโทรศัพท์ และเป็นที่ที่สายโทรศัพท์หมายเลขต่าง ๆ เชื่อมติดต่อกัน.	ชุมสายโทรศัพท์ น. ศูนย์กลางคู่สายโทรศัพท์ และเป็นที่ที่สายโทรศัพท์หมายเลขต่าง ๆ เชื่อมติดต่อกัน.
ชุ่ม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง มีนํ้าหรือของเหลวซึมซาบเอิบอาบอยู่ เช่น ชุ่มคอ.	ชุ่ม ก. มีนํ้าหรือของเหลวซึมซาบเอิบอาบอยู่ เช่น ชุ่มคอ.
ชุ่มใจ, ชุ่มอกชุ่มใจ ชุ่มใจ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน ชุ่มอกชุ่มใจ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง อิ่มเอิบใจ.	ชุ่มใจ, ชุ่มอกชุ่มใจ ก. อิ่มเอิบใจ.
ชุ่มชื่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกสดชื่น, สดชื่น.	ชุ่มชื่น ก. รู้สึกสดชื่น, สดชื่น.
ชุ่มชื้น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีไอนํ้าหรือนํ้าซึมซาบชุ่มอยู่.	ชุ่มชื้น ว. มีไอนํ้าหรือนํ้าซึมซาบชุ่มอยู่.
ชุมนุม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง กอง, หมู่, พวก. เป็นคำกริยา หมายถึง ประชุม, รวมกัน.	ชุมนุม น. กอง, หมู่, พวก. ก. ประชุม, รวมกัน.
ชุมนุมชน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง หมู่ชนที่รวมกันอยู่หนาแน่น, หมู่ชนที่มารวมกันมาก ๆ.	ชุมนุมชน น. หมู่ชนที่รวมกันอยู่หนาแน่น, หมู่ชนที่มารวมกันมาก ๆ.
ชุมพร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมะเดื่อชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ ดู มะเดื่อ เขียนว่า มอ-ม้า-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง. (เลือนมาจาก อุทุมพร).	ชุมพร ๑ น. ชื่อมะเดื่อชนิดหนึ่ง. (ดู มะเดื่อ). (เลือนมาจาก อุทุมพร).
ชุมพร เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาเนื้ออ่อน. (เลือนมาจาก สลุมพร).	ชุมพร ๒ น. ชื่อปลาเนื้ออ่อน. (เลือนมาจาก สลุมพร).
ชุมพา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง ขนยาวคล้ายขนแกะ. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ชุมพา น. ชื่อสัตว์สี่เท้าชนิดหนึ่ง ขนยาวคล้ายขนแกะ. (พจน. ๒๔๙๓).
ชุมเพ็ด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อว่านชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ชุมเพ็ด น. ชื่อว่านชนิดหนึ่งใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
ชุมแพรก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[–แพฺรก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Heritiera javanica Kosterm. ในวงศ์ Sterculiaceae เนื้อไม้ใช้ทําบ้านและเครื่องเรือนเป็นต้น.	ชุมแพรก [–แพฺรก] น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Heritiera javanica Kosterm. ในวงศ์ Sterculiaceae เนื้อไม้ใช้ทําบ้านและเครื่องเรือนเป็นต้น.
ชุมรุม เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ที่พัก, ที่อาศัย.	ชุมรุม น. ที่พัก, ที่อาศัย.
ชุมสาย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสูงชนิดหนึ่ง เป็นรูปฉัตร ๓ ชั้น มีสายไหมห้อย; เรียกพระที่นั่งสําหรับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชินีประทับในงานต่าง ๆ ของทหาร ลูกเสือ และงานพิเศษบางโอกาส ลักษณะเป็นแท่นสี่เหลี่ยม ดาดด้วยหลังคาผ้าระบาย ๓ ชั้น มีสายไหมห้อย ว่า พระที่นั่งชุมสาย. ในวงเล็บ รูปภาพ ชุมสาย.	ชุมสาย น. เครื่องสูงชนิดหนึ่ง เป็นรูปฉัตร ๓ ชั้น มีสายไหมห้อย; เรียกพระที่นั่งสําหรับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชินีประทับในงานต่าง ๆ ของทหาร ลูกเสือ และงานพิเศษบางโอกาส ลักษณะเป็นแท่นสี่เหลี่ยม ดาดด้วยหลังคาผ้าระบาย ๓ ชั้น มีสายไหมห้อย ว่า พระที่นั่งชุมสาย. (รูปภาพ ชุมสาย).
ชุมแสง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Xanthophyllum lanceatum (Miq.) J.J. Sm. ในวงศ์ Xanthophyllaceae ใช้ทํายาได้.	ชุมแสง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Xanthophyllum lanceatum (Miq.) J.J. Sm. ในวงศ์ Xanthophyllaceae ใช้ทํายาได้.
ชุมเห็ด เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่ม ๒ ชนิดในสกุล Senna วงศ์ Leguminosae คือ ชุมเห็ดไทย [S. tora (L.) Roxb.] ใบเล็ก และ ชุมเห็ดเทศ [S. alata (L.) Roxb.] ใบใหญ่, ทั้ง ๒ ชนิดใช้ทํายาได้.	ชุมเห็ด น. ชื่อไม้พุ่ม ๒ ชนิดในสกุล Senna วงศ์ Leguminosae คือ ชุมเห็ดไทย [S. tora (L.) Roxb.] ใบเล็ก และ ชุมเห็ดเทศ [S. alata (L.) Roxb.] ใบใหญ่, ทั้ง ๒ ชนิดใช้ทํายาได้.
ชุ่ย ๑, ชุ่ย ๆ ชุ่ย ความหมายที่ ๑ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ชุ่ย ๆ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หวัด ๆ, มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว, เช่น เขียนชุ่ย ๆ ทําชุ่ย ๆ พูดชุ่ย ๆ.	ชุ่ย ๑, ชุ่ย ๆ ว. หวัด ๆ, มักง่าย, ไม่ได้เรื่องได้ราว, เช่น เขียนชุ่ย ๆ ทําชุ่ย ๆ พูดชุ่ย ๆ.
ชุ่ย เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวรรณกรรม เป็นคำกริยา หมายถึง เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป, เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้, เช่น อ้ายพลายแก้วมิ่งเมืองไม่เงื่องงุย เอางาชุ่ยสอยดาวเข้าราวนม. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑.	ชุ่ย ๒ (วรรณ) ก. เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งไป, เสือกสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้, เช่น อ้ายพลายแก้วมิ่งเมืองไม่เงื่องงุย เอางาชุ่ยสอยดาวเข้าราวนม. (ขุนช้างขุนแผน).
ชุลมุน เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	[ชุนละ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เป็นไปอย่างสับสนวุ่นวายไม่เป็นระเบียบ เช่น เดินกันชุลมุน ชกต่อยกันชุลมุน.	ชุลมุน [ชุนละ–] ว. อาการที่เป็นไปอย่างสับสนวุ่นวายไม่เป็นระเบียบ เช่น เดินกันชุลมุน ชกต่อยกันชุลมุน.
ชุลี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง การประนมมือ, การไหว้. (ตัดมาจาก อัญชลี).	ชุลี (กลอน) น. การประนมมือ, การไหว้. (ตัดมาจาก อัญชลี).
ชุษณ–, ชุษณะ ชุษณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-นอ-เนน ชุษณะ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ	[ชุดสะนะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขาว, สว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โชฺยตฺสฺนา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา.	ชุษณ–, ชุษณะ [ชุดสะนะ] (แบบ) ว. ขาว, สว่าง. (ส. โชฺยตฺสฺนา).
ชุษณปักษ์ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ข้างขึ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โชฺยตฺสฺนปกฺษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-นอ-หนู-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี และมาจากภาษาบาลี ชุณฺหปกฺข เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-พิน-ทุ-หอ-หีบ-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-พิน-ทุ-ขอ-ไข่.	ชุษณปักษ์ น. ข้างขึ้น. (ส. โชฺยตฺสฺนปกฺษ; ป. ชุณฺหปกฺข).
ชู เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกขึ้นสูงกว่าระดับเดิม เช่น ชูมือ, บํารุงให้ดีขึ้น เช่น ชูกําลัง.	ชู ก. ยกขึ้นสูงกว่าระดับเดิม เช่น ชูมือ, บํารุงให้ดีขึ้น เช่น ชูกําลัง.
ชูกลิ่น เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งกลิ่น.	ชูกลิ่น ก. ส่งกลิ่น.
ชูคอ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ชะเง้อคอ, อาการที่นั่งยืดคอวางท่าภาคภูมิ.	ชูคอ ก. ชะเง้อคอ, อาการที่นั่งยืดคอวางท่าภาคภูมิ.
ชูใจ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ใจมีกําลังขึ้น.	ชูใจ ก. ทําให้ใจมีกําลังขึ้น.
ชูชีพ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องช่วยพยุงตัวในนํ้าหรือในอากาศ เช่น พวงมาลัยชูชีพ ร่มชูชีพ.	ชูชีพ น. เครื่องช่วยพยุงตัวในนํ้าหรือในอากาศ เช่น พวงมาลัยชูชีพ ร่มชูชีพ.
ชูรส เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-สอ-เสือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทําให้มีรสชาติดีขึ้น เช่น ผงชูรส.	ชูรส ว. ที่ทําให้มีรสชาติดีขึ้น เช่น ผงชูรส.
ชูโรง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวแสดงที่ทําให้คณะดีขึ้น.	ชูโรง น. ตัวแสดงที่ทําให้คณะดีขึ้น.
ชูหน้าชูตา เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้มีหน้ามีตาขึ้น, เชิดหน้าชูตา ก็ว่า.	ชูหน้าชูตา ก. ทําให้มีหน้ามีตาขึ้น, เชิดหน้าชูตา ก็ว่า.
ชู้ เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง (วรรณ) คู่รัก, บุคคลที่เป็นที่รัก, เช่น มาย่อมหลายชู้เหล้น เพื่อนตน. (กำสรวล); ผู้ล่วงประเวณี; การล่วงประเวณี; ชายที่ร่วมประเวณีด้วยเมียเขา เรียกว่า เป็นชู้, หญิงที่ยังมีสามีอยู่แล้วร่วมประเวณีกับชายอื่น เรียกว่า มีชู้, เรียกชายหรือหญิงที่ใฝ่ในทางชู้สาวว่า เจ้าชู้.	ชู้ น. (วรรณ) คู่รัก, บุคคลที่เป็นที่รัก, เช่น มาย่อมหลายชู้เหล้น เพื่อนตน. (กำสรวล); ผู้ล่วงประเวณี; การล่วงประเวณี; ชายที่ร่วมประเวณีด้วยเมียเขา เรียกว่า เป็นชู้, หญิงที่ยังมีสามีอยู่แล้วร่วมประเวณีกับชายอื่น เรียกว่า มีชู้, เรียกชายหรือหญิงที่ใฝ่ในทางชู้สาวว่า เจ้าชู้.
ชู้สาว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รัก ๆ ใคร่ ๆ, เชิงกามารมณ์, เช่น เรื่องชู้สาว.	ชู้สาว ว. รัก ๆ ใคร่ ๆ, เชิงกามารมณ์, เช่น เรื่องชู้สาว.
ชู้เหนือขันหมาก เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ชายที่ลอบได้เสียกับหญิงคู่หมั้นของชายอื่น.	ชู้เหนือขันหมาก (กฎ; เลิก) น. ชายที่ลอบได้เสียกับหญิงคู่หมั้นของชายอื่น.
ชู้เหนือผัว เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ผอ-ผึ้ง-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ชายที่ลอบได้เสียกับหญิงซึ่งสามียังมีชีวิตอยู่.	ชู้เหนือผัว (กฎ; เลิก) น. ชายที่ลอบได้เสียกับหญิงซึ่งสามียังมีชีวิตอยู่.
ชู้เหนือผี เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อี	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย และเป็นคำที่เลิกใช้แล้ว เป็นคำนาม หมายถึง ชายที่ลอบได้เสียกับหญิงที่สามีตาย ขณะที่ศพสามียังอยู่บนเรือน.	ชู้เหนือผี (กฎ; เลิก) น. ชายที่ลอบได้เสียกับหญิงที่สามีตาย ขณะที่ศพสามียังอยู่บนเรือน.
เช็ค เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-คอ-ควาย	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือตราสาร ซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้สั่งจ่าย สั่งธนาคารให้ใช้เงินจํานวนหนึ่งเมื่อทวงถามให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่งหรือให้ใช้ตามคําสั่งของบุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับเงิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cheque เขียนว่า ซี-เอช-อี-คิว-ยู-อี.	เช็ค (กฎ) น. หนังสือตราสาร ซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้สั่งจ่าย สั่งธนาคารให้ใช้เงินจํานวนหนึ่งเมื่อทวงถามให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่งหรือให้ใช้ตามคําสั่งของบุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับเงิน. (อ. cheque).
เช็คขีดคร่อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-คอ-ควาย-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้แต่เฉพาะให้แก่ธนาคารเท่านั้น.	เช็คขีดคร่อม (กฎ) น. เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้แต่เฉพาะให้แก่ธนาคารเท่านั้น.
เช็คขีดคร่อมเฉพาะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-คอ-ควาย-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ฉอ-ฉิ่ง-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า และในระหว่างเส้นทั้งสองนั้น กรอกชื่อธนาคารใดธนาคารหนึ่งลงไว้โดยเฉพาะ และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้เฉพาะให้แก่ธนาคารนั้น.	เช็คขีดคร่อมเฉพาะ (กฎ) น. เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า และในระหว่างเส้นทั้งสองนั้น กรอกชื่อธนาคารใดธนาคารหนึ่งลงไว้โดยเฉพาะ และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้เฉพาะให้แก่ธนาคารนั้น.
เช็คขีดคร่อมทั่วไป เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-คอ-ควาย-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ดอ-เด็ก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า กับมีหรือไม่มีคำว่า “และบริษัท” หรือคำย่ออย่างใด ๆ แห่งข้อความนี้อยู่ในระหว่างเส้นทั้งสองนั้น และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้เฉพาะให้แก่ธนาคารเท่านั้น.	เช็คขีดคร่อมทั่วไป (กฎ) น. เช็คที่มีเส้นขนานคู่ขีดขวางไว้ข้างด้านหน้า กับมีหรือไม่มีคำว่า “และบริษัท” หรือคำย่ออย่างใด ๆ แห่งข้อความนี้อยู่ในระหว่างเส้นทั้งสองนั้น และจะใช้เงินตามเช็คนั้นได้เฉพาะให้แก่ธนาคารเท่านั้น.
เช็คไปรษณีย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-คอ-ควาย-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ตราสารสําหรับขายแก่ประชาชนเพื่อประโยชน์ในการส่งเงิน โดยเจ้าพนักงาน ณ ที่ทําการไปรษณีย์แห่งหนึ่ง ให้เจ้าพนักงาน ณ ที่ทําการไปรษณีย์แห่งใดแห่งหนึ่งจ่ายเงินให้แก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งซึ่งระบุนามไว้หรือผู้ถือตราสารนั้น.	เช็คไปรษณีย์ (กฎ) น. ตราสารสําหรับขายแก่ประชาชนเพื่อประโยชน์ในการส่งเงิน โดยเจ้าพนักงาน ณ ที่ทําการไปรษณีย์แห่งหนึ่ง ให้เจ้าพนักงาน ณ ที่ทําการไปรษณีย์แห่งใดแห่งหนึ่งจ่ายเงินให้แก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งซึ่งระบุนามไว้หรือผู้ถือตราสารนั้น.
เช้ง, เช้งวับ เช้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-งอ-งู เช้งวับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-งอ-งู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สวยเพราะตกแต่งงามเป็นพิเศษ เช่น งามเช้ง แต่งตัวเสียเช้งวับ.	เช้ง, เช้งวับ (ปาก) ว. สวยเพราะตกแต่งงามเป็นพิเศษ เช่น งามเช้ง แต่งตัวเสียเช้งวับ.
เชงเลง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือจับปลาชนิดหนึ่ง ทําด้วยซีกไม้ไผ่มัดด้วยหวาย รูปคล้ายขวด.	เชงเลง น. เครื่องมือจับปลาชนิดหนึ่ง ทําด้วยซีกไม้ไผ่มัดด้วยหวาย รูปคล้ายขวด.
เช็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้แห้งหรือให้สะอาดโดยใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีผ้าหรือกระดาษเป็นต้น เช่น เช็ดนํ้าตา เช็ดพื้น เช็ดถ้วยชาม, โดนถาก ๆ เช่น โดนหมัดเช็ดหน้าไป.	เช็ด ก. ทําให้แห้งหรือให้สะอาดโดยใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีผ้าหรือกระดาษเป็นต้น เช่น เช็ดนํ้าตา เช็ดพื้น เช็ดถ้วยชาม, โดนถาก ๆ เช่น โดนหมัดเช็ดหน้าไป.
เช็ดน้ำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกวิธีหุงข้าวด้วยการรินนํ้าข้าวออกจากหม้อเพื่อให้แห้งว่า การหุงเช็ดนํ้า.	เช็ดน้ำ น. เรียกวิธีหุงข้าวด้วยการรินนํ้าข้าวออกจากหม้อเพื่อให้แห้งว่า การหุงเช็ดนํ้า.
เช็ดหม้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง รินนํ้าข้าวออกจากหม้อเพื่อให้แห้งในการหุงข้าวด้วยวิธีเช็ดนํ้า.	เช็ดหม้อ ก. รินนํ้าข้าวออกจากหม้อเพื่อให้แห้งในการหุงข้าวด้วยวิธีเช็ดนํ้า.
เช็ดหน้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง กรอบประตูหรือหน้าต่าง, กรอบเช็ดหน้า หรือ วงกบ ก็เรียก.	เช็ดหน้า น. กรอบประตูหรือหน้าต่าง, กรอบเช็ดหน้า หรือ วงกบ ก็เรียก.
เชน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย ศาสดาชื่อมหาวีระ มี ๒ นิกายคือ นิกายทิคัมพร และ นิกายเศวตัมพรหรือเศวตามพร ใช้ภาษาปรากฤตเป็นภาษาทางศาสนา ถือมั่นในหลักอหิงสาและมังสวิรัติ, ชิน หรือ ไชนะ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไชน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-นอ-หนู.	เชน น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย ศาสดาชื่อมหาวีระ มี ๒ นิกายคือ นิกายทิคัมพร และ นิกายเศวตัมพรหรือเศวตามพร ใช้ภาษาปรากฤตเป็นภาษาทางศาสนา ถือมั่นในหลักอหิงสาและมังสวิรัติ, ชิน หรือ ไชนะ ก็ว่า. (ส. ไชน).
เช่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อย่าง, ชนิด, เช่น รู้เช่นเห็นชาติ เช่นนี้ เช่นใด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เหมือน, ใช้นําหน้าคําประสมได้ แปลว่า อย่าง เช่น เช่นนี้ ว่า อย่างนี้, เช่นใด ว่า อย่างใด.	เช่น น. อย่าง, ชนิด, เช่น รู้เช่นเห็นชาติ เช่นนี้ เช่นใด. ว. เหมือน, ใช้นําหน้าคําประสมได้ แปลว่า อย่าง เช่น เช่นนี้ ว่า อย่างนี้, เช่นใด ว่า อย่างใด.
เชย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคําว่า ฝนเชย; พัดมาเฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม); สกัดงาเอานํ้ามันเรียกว่า เชยนํ้ามันงา; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ทันสมัย, เปิ่น.	เชย ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง; โปรยปรายลงมา ในคําว่า ฝนเชย; พัดมาเฉื่อย ๆ (ใช้แก่ลม); สกัดงาเอานํ้ามันเรียกว่า เชยนํ้ามันงา; (ปาก) ว. ไม่ทันสมัย, เปิ่น.
เชยชม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง จับต้องเล้าโลม, กอดจูบ.	เชยชม ก. จับต้องเล้าโลม, กอดจูบ.
เชรา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[เชฺรา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ซอกผา, ห้วย. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	เชรา [เชฺรา] (กลอน) น. ซอกผา, ห้วย. (ข.).
เชราะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	[เชฺราะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง ทาง, ซอก, ทางนํ้าเซาะ. เป็นคำกริยา หมายถึง เซาะให้ลึกเข้าไปหรือเป็นทางเข้าไป.	เชราะ [เชฺราะ] (กลอน) น. ทาง, ซอก, ทางนํ้าเซาะ. ก. เซาะให้ลึกเข้าไปหรือเป็นทางเข้าไป.
เชริด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	[เชฺริด] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เทริด, เครื่องสวมศีรษะ.	เชริด [เชฺริด] (โบ) น. เทริด, เครื่องสวมศีรษะ.
เชลง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-งอ-งู	[ชะเลง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง แต่ง, ประพันธ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	เชลง [ชะเลง] (กลอน) ก. แต่ง, ประพันธ์. (ข.).
เชลย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก	[ชะเลย] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ถูกข้าศึกจับตัวได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .	เชลย [ชะเลย] น. ผู้ที่ถูกข้าศึกจับตัวได้. (ข.).
เชลยศักดิ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อยู่นอกทําเนียบนอกทะเบียน เช่น หมอเชลยศักดิ์ นักสืบเชลยศักดิ์.	เชลยศักดิ์ ว. อยู่นอกทําเนียบนอกทะเบียน เช่น หมอเชลยศักดิ์ นักสืบเชลยศักดิ์.
เชลยศึก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ถูกคู่สงครามจับตัวได้.	เชลยศึก น. ผู้ที่ถูกคู่สงครามจับตัวได้.
เชลแล็ก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ของแข็งที่สกัดได้จากครั่ง ลักษณะเป็นแผ่นบาง สีค่อนข้างเหลือง ละลายได้ดีในแอลกอฮอล์ ใช้ประโยชน์เคลือบผิววัตถุหรือชักเงาผิวไม้, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ชะแล็ก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ shellac เขียนว่า เอส-เอช-อี-แอล-แอล-เอ-ซี.	เชลแล็ก น. ของแข็งที่สกัดได้จากครั่ง ลักษณะเป็นแผ่นบาง สีค่อนข้างเหลือง ละลายได้ดีในแอลกอฮอล์ ใช้ประโยชน์เคลือบผิววัตถุหรือชักเงาผิวไม้, (ปาก) ชะแล็ก. (อ. shellac).
เชลียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	[ชะเลียง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องดินเผาที่ทํามาจากเมืองเชลียง ซึ่งอยู่ในอําเภอสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย.	เชลียง [ชะเลียง] น. ชื่อเครื่องดินเผาที่ทํามาจากเมืองเชลียง ซึ่งอยู่ในอําเภอสวรรคโลก จังหวัดสุโขทัย.
เชวง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-งอ-งู	[ชะเวง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง รุ่งเรือง, เลื่องลือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร เฌฺวง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-เชอ-พิน-ทุ-วอ-แหวน-งอ-งู ว่า ปรีชารุ่งเรือง .	เชวง [ชะเวง] (กลอน) ก. รุ่งเรือง, เลื่องลือ. (ข. เฌฺวง ว่า ปรีชารุ่งเรือง).
เชษฐ– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน ความหมายที่ ๑	[เชดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง พี่ผู้เป็นใหญ่ เช่น เชษฐบุรุษ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เชฏฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน และมาจากภาษาสันสกฤต เชฺยษฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง “เจริญที่สุด”. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี เชฏฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง ถ้าใช้ว่า พระเชษฐภคินี หมายถึง พี่สาว, ถ้าใช้ว่า พระเชษฐภาดา หมายถึง พี่ชาย, ถ้าใช้ว่า พระเชษฐา หมายถึง พี่ชาย.	เชษฐ– ๑ [เชดถะ–] น. พี่ผู้เป็นใหญ่ เช่น เชษฐบุรุษ. (ป. เชฏฺ; ส. เชฺยษฺ). ว. “เจริญที่สุด”. (ส.; ป. เชฏฺ), (ราชา) ถ้าใช้ว่า พระเชษฐภคินี หมายถึง พี่สาว, ถ้าใช้ว่า พระเชษฐภาดา หมายถึง พี่ชาย, ถ้าใช้ว่า พระเชษฐา หมายถึง พี่ชาย.
เชษฐ– เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน ความหมายที่ ๒	[เชดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์เชษฐา เรียกว่า เชษฐมาส คือ เดือน ๗ ตามจันทรคติ ตกในราวเดือนมิถุนายน, ถ้าพระจันทร์เพ็ญเกี่ยวมาทางดาวฤกษ์มูลา เรียกว่า เชษฐมูลมาส. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เชฏฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน และมาจากภาษาสันสกฤต เชฺยษฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน ไชฺยษ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน .	เชษฐ– ๒ [เชดถะ–] น. เดือนอันมีพระจันทร์เพ็ญเสวยฤกษ์เชษฐา เรียกว่า เชษฐมาส คือ เดือน ๗ ตามจันทรคติ ตกในราวเดือนมิถุนายน, ถ้าพระจันทร์เพ็ญเกี่ยวมาทางดาวฤกษ์มูลา เรียกว่า เชษฐมูลมาส. (ป. เชฏฺ; ส. เชฺยษฺ, ไชฺยษ).
เชษฐ– ๓, เชษฐะ เชษฐ– ความหมายที่ ๓ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน เชษฐะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อะ	[เชดถะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ดาวฤกษ์ที่ ๑๘ มี ๑๔ ดวง เห็นเป็นรูปงาช้างหรือคอนาค เช่น อัษฐรัศนักษัตรสมบุรณยล บัญญัติเชษฐดารา. ในวงเล็บ มาจาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิต ชิโนรส ทรงนิพนธ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗, ดาวเชษฐา ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวแพะ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เชฏฺา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาสันสกฤต เชฺยษฺา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา.	เชษฐ– ๓, เชษฐะ [เชดถะ–] น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๘ มี ๑๔ ดวง เห็นเป็นรูปงาช้างหรือคอนาค เช่น อัษฐรัศนักษัตรสมบุรณยล บัญญัติเชษฐดารา. (สรรพสิทธิ์), ดาวเชษฐา ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวแพะ ก็เรียก. (ป. เชฏฺา; ส. เชฺยษฺา).
เชษฐา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	[เชดถา] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง พี่ชาย, คู่กับ กนิษฐา คือ น้องสาว.	เชษฐา ๑ [เชดถา] (กลอน) น. พี่ชาย, คู่กับ กนิษฐา คือ น้องสาว.
เชษฐา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	[เชดถา] เป็นคำนาม หมายถึง ดาวฤกษ์ที่ ๑๘ มี ๑๔ ดวง เห็นเป็นรูปงาช้างหรือคอนาค, ดาวเชษฐะ ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวแพะ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เชฏฺา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาสันสกฤต เชฺยษฺา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา.	เชษฐา ๒ [เชดถา] น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๘ มี ๑๔ ดวง เห็นเป็นรูปงาช้างหรือคอนาค, ดาวเชษฐะ ดาวงาช้าง ดาวช้างใหญ่ ดาวคอนาค หรือ ดาวแพะ ก็เรียก. (ป. เชฏฺา; ส. เชฺยษฺา).
เชอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เป็นคําใช้เข้าคู่กับคํา บําเรอ เช่น อันว่าอมิตดาก็อยู่บําเรอเชอภักดิ์. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก, จํานําบําเรอเชอถนอม. ในวงเล็บ มาจาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิต ชิโนรส ทรงนิพนธ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗.	เชอ ก. เป็นคําใช้เข้าคู่กับคํา บําเรอ เช่น อันว่าอมิตดาก็อยู่บําเรอเชอภักดิ์. (ม. คำหลวง ชูชก), จํานําบําเรอเชอถนอม. (สรรพสิทธิ์).
เช่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าใช้ทรัพย์สิน เช่น บ้าน ที่ดิน รถยนต์ของผู้อื่นชั่วคราว โดยให้ค่าเช่า; ซื้อวัตถุที่ถือว่าขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น เช่าพระพุทธรูป.	เช่า ก. เข้าใช้ทรัพย์สิน เช่น บ้าน ที่ดิน รถยนต์ของผู้อื่นชั่วคราว โดยให้ค่าเช่า; ซื้อวัตถุที่ถือว่าขลังหรือศักดิ์สิทธิ์ เช่น เช่าพระพุทธรูป.
เช่าช่วง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง การที่ผู้เช่าเอาทรัพย์สินที่ตนเช่าไปให้ผู้อื่นเช่าอีกทอดหนึ่ง.	เช่าช่วง (กฎ) ก. การที่ผู้เช่าเอาทรัพย์สินที่ตนเช่าไปให้ผู้อื่นเช่าอีกทอดหนึ่ง.
เช่าซื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัญญาซึ่งเจ้าของเอาทรัพย์สินออกให้เช่า และให้คํามั่นว่าจะขายทรัพย์สินนั้น หรือว่าจะให้ทรัพย์สินนั้นตกเป็นสิทธิแก่ผู้เช่า โดยเงื่อนไขที่ผู้เช่าได้ใช้เงินเป็นจํานวนเท่านั้นเท่านี้คราว.	เช่าซื้อ (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งเจ้าของเอาทรัพย์สินออกให้เช่า และให้คํามั่นว่าจะขายทรัพย์สินนั้น หรือว่าจะให้ทรัพย์สินนั้นตกเป็นสิทธิแก่ผู้เช่า โดยเงื่อนไขที่ผู้เช่าได้ใช้เงินเป็นจํานวนเท่านั้นเท่านี้คราว.
เช่าถือสวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-วอ-แหวน-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เช่าที่สวน.	เช่าถือสวน ก. เช่าที่สวน.
เช่าทรัพย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ให้เช่า ตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้เช่า ได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่งชั่วระยะเวลาอันมีจํากัด และผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น.	เช่าทรัพย์ (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ให้เช่า ตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้เช่า ได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่งชั่วระยะเวลาอันมีจํากัด และผู้เช่าตกลงจะให้ค่าเช่าเพื่อการนั้น.
เช่าพระ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ซื้อพระพุทธรูปหรือพระเครื่องไปบูชา.	เช่าพระ ก. ซื้อพระพุทธรูปหรือพระเครื่องไปบูชา.
เช้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาระหว่างรุ่งสว่างกับสาย, เวลาตั้งแต่รุ่งสว่างถึงเที่ยง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่อยู่ในช่วงเวลาตั้งแต่รุ่งสว่างถึงเที่ยง เช่น รอบเช้า ผลัดเช้า; เร็วกว่าเวลาที่กําหนดในระหว่างรุ่งสว่างกับสาย เช่น มาแต่เช้า; โดยปริยายหมายความว่า ก่อนเวลาที่กําหนด.	เช้า ๑ น. เวลาระหว่างรุ่งสว่างกับสาย, เวลาตั้งแต่รุ่งสว่างถึงเที่ยง. ว. ที่อยู่ในช่วงเวลาตั้งแต่รุ่งสว่างถึงเที่ยง เช่น รอบเช้า ผลัดเช้า; เร็วกว่าเวลาที่กําหนดในระหว่างรุ่งสว่างกับสาย เช่น มาแต่เช้า; โดยปริยายหมายความว่า ก่อนเวลาที่กําหนด.
เช้าตรู่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาสาง ๆ, เวลาที่แสงเงินแสงทองขึ้น, รุ่งอรุณ.	เช้าตรู่ น. เวลาสาง ๆ, เวลาที่แสงเงินแสงทองขึ้น, รุ่งอรุณ.
เช้ามืด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เวลาจวนสว่าง.	เช้ามืด น. เวลาจวนสว่าง.
เช้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง กระเช้า เช่น ครั้นเช้าก็หิ้วเช้า. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มัทรี.	เช้า ๒ (โบ) น. กระเช้า เช่น ครั้นเช้าก็หิ้วเช้า. (ม. คำหลวง มัทรี).
เชาว์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็ว. (แผลงมาจาก ป., เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ชว).	เชาว์ ว. เร็ว. (แผลงมาจาก ป., ส. ชว).
เชาวน์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	[เชา] เป็นคำนาม หมายถึง ปัญญาหรือความคิดฉับไว, ปฏิภาณไหวพริบ. (แผลงมาจาก ป., เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ชวน).	เชาวน์ [เชา] น. ปัญญาหรือความคิดฉับไว, ปฏิภาณไหวพริบ. (แผลงมาจาก ป., ส. ชวน).
เชิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ตีนซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของบางสิ่งบางอย่าง เช่น เชิงเทียน เชิงเขา เชิงกําแพง, ชายหรือปลายของบางสิ่งบางอย่างที่ยื่นออกมา เช่น เชิงตะพาบนํ้า เชิงปลากราย เชิงเลน เชิงกลอน, ริมหรือชายด้านล่างของผ้าที่มีลวดลายเช่น เชิงผ้า เชิงผ้าซิ่น.	เชิง ๑ น. ตีนซึ่งเป็นฐานที่ตั้งของบางสิ่งบางอย่าง เช่น เชิงเทียน เชิงเขา เชิงกําแพง, ชายหรือปลายของบางสิ่งบางอย่างที่ยื่นออกมา เช่น เชิงตะพาบนํ้า เชิงปลากราย เชิงเลน เชิงกลอน, ริมหรือชายด้านล่างของผ้าที่มีลวดลายเช่น เชิงผ้า เชิงผ้าซิ่น.
เชิงกรวย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง กรวยเชิง เช่น ภูษาเชิงกรวยรูจี. ในวงเล็บ มาจาก อิเหนา พระราชนิพนธ์ ในรัชกาลที่ ๒ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๔.	เชิงกรวย (กลอน) น. กรวยเชิง เช่น ภูษาเชิงกรวยรูจี. (อิเหนา).
เชิงกราน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เตาไฟปั้นด้วยดินยกตั้งได้ มีชานสําหรับวางฟืน; เรียกกระดูกตะโพกที่มีสัณฐานอย่างเชิงกรานว่า กระดูกเชิงกราน. ในวงเล็บ รูปภาพ เชิงกราน.	เชิงกราน น. เตาไฟปั้นด้วยดินยกตั้งได้ มีชานสําหรับวางฟืน; เรียกกระดูกตะโพกที่มีสัณฐานอย่างเชิงกรานว่า กระดูกเชิงกราน. (รูปภาพ เชิงกราน).
เชิงกลอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้ประกับปลายเต้าตลอดชายคาเรือนแบบเก่า; ไม้ประกับปลายจันทันตลอดชายคาเรือนแบบใหม่ที่ไม่มีเต้า.	เชิงกลอน น. ไม้ประกับปลายเต้าตลอดชายคาเรือนแบบเก่า; ไม้ประกับปลายจันทันตลอดชายคาเรือนแบบใหม่ที่ไม่มีเต้า.
เชิงชาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เครื่องเรือนรูปแบน สําหรับรับชายคาเรือนที่ไม่มีกลอน, ถ้าเรือนมีกลอน เรียกว่า เชิงกลอน.	เชิงชาย น. ไม้เครื่องเรือนรูปแบน สําหรับรับชายคาเรือนที่ไม่มีกลอน, ถ้าเรือนมีกลอน เรียกว่า เชิงกลอน.
เชิงตะกอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ฐานที่ทําขึ้นสําหรับเผาศพ.	เชิงตะกอน น. ฐานที่ทําขึ้นสําหรับเผาศพ.
เชิงทรง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกนาชนิดที่ไม่มีทางจะบุกเบิกออกไปได้อีกว่า นาเชิงทรง, นาขอบเหล็ก ก็ว่า.	เชิงทรง น. เรียกนาชนิดที่ไม่มีทางจะบุกเบิกออกไปได้อีกว่า นาเชิงทรง, นาขอบเหล็ก ก็ว่า.
เชิงเทิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ดินที่พูนสูงขึ้นเป็นเชิงของป้อมปราการ, พื้นที่ว่างภายในป้อมสําหรับให้ทหารขึ้นไปอยู่ตรวจการณ์หรือต่อสู้ข้าศึก.	เชิงเทิน น. ที่ดินที่พูนสูงขึ้นเป็นเชิงของป้อมปราการ, พื้นที่ว่างภายในป้อมสําหรับให้ทหารขึ้นไปอยู่ตรวจการณ์หรือต่อสู้ข้าศึก.
เชิงแป เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นไม้ที่อยู่ใต้แปหัวเสาตกแต่งให้มีบ่าเพื่อใช้รองรับกลอน.	เชิงแป น. แผ่นไม้ที่อยู่ใต้แปหัวเสาตกแต่งให้มีบ่าเพื่อใช้รองรับกลอน.
เชิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง แง่งอน, กระบวน, เช่น ทําเชิง เอาเชิง; ท่าที, ท่วงที, เช่น คุมเชิง หยั่งเชิง ลองเชิง.	เชิง ๒ ก. แง่งอน, กระบวน, เช่น ทําเชิง เอาเชิง; ท่าที, ท่วงที, เช่น คุมเชิง หยั่งเชิง ลองเชิง.
เชิงชั้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เล่ห์เหลี่ยม, ท่วงที, อุบาย, ชั้นเชิง ก็ว่า.	เชิงชั้น น. เล่ห์เหลี่ยม, ท่วงที, อุบาย, ชั้นเชิง ก็ว่า.
เชิงเดิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ค่าป่วยการที่วิ่งเต้นทําธุระให้ เรียกว่า ค่าเชิงเดิน.	เชิงเดิน น. ค่าป่วยการที่วิ่งเต้นทําธุระให้ เรียกว่า ค่าเชิงเดิน.
เชิงกล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกี่ยวกับเครื่องกล.	เชิงกล ว. เกี่ยวกับเครื่องกล.
เชิงกอบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-กอ-ไก่-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ผูก, มัด, จังกอบ ก็เรียก.	เชิงกอบ (โบ) ก. ผูก, มัด, จังกอบ ก็เรียก.
เชิงซ้อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ซอ-โซ่-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ซับซ้อน, ซ้อนกัน, เช่น ภาพเชิงซ้อน, มีส่วนประกอบหลายอย่าง เช่น จํานวนเชิงซ้อน.	เชิงซ้อน ว. ซับซ้อน, ซ้อนกัน, เช่น ภาพเชิงซ้อน, มีส่วนประกอบหลายอย่าง เช่น จํานวนเชิงซ้อน.
เชิงเดียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ซับซ้อน, ไม่มีสิ่งอื่นเจือปน.	เชิงเดียว ว. ไม่ซับซ้อน, ไม่มีสิ่งอื่นเจือปน.
เชิงเดี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เดี่ยวโดด, โดดเดี่ยว, ไม่มีคู่.	เชิงเดี่ยว ว. เดี่ยวโดด, โดดเดี่ยว, ไม่มีคู่.
เชิงมุม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกี่ยวกับมุม เช่น ระยะสูงเชิงมุม.	เชิงมุม ว. เกี่ยวกับมุม เช่น ระยะสูงเชิงมุม.
เชิงเวียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายชนิดหนึ่ง เช่น เอาพระจําเจิมเฉลิมเชิงเวียน. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ นครกัณฑ์.	เชิงเวียน น. ชื่อลายชนิดหนึ่ง เช่น เอาพระจําเจิมเฉลิมเชิงเวียน. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).
เชิงอรรถ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-ถอ-ถุง	เป็นคำนาม หมายถึง คําอธิบายหรือข้ออ้างอิงที่เขียนหรือพิมพ์ไว้ที่ส่วนล่างของหน้าหนังสือหรือตอนท้ายของเรื่อง.	เชิงอรรถ น. คําอธิบายหรือข้ออ้างอิงที่เขียนหรือพิมพ์ไว้ที่ส่วนล่างของหน้าหนังสือหรือตอนท้ายของเรื่อง.
เชิญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงความปรารถนาเพื่อขอให้ทําอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยความเคารพหรืออ่อนน้อม เช่น เชิญเทวดา เชิญมารับประทานอาหาร; ถือ อุ้ม ชู หรือนําไปเป็นต้นด้วยความเคารพ เช่น เชิญพระแสง เชิญพระพุทธรูป เชิญธง เชิญขันหมาก; กล่าวอนุญาตให้ทําอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยความสุภาพหรืออ่อนน้อม เช่น เชิญเถิด เชิญครับ เชิญตามสบาย.	เชิญ ก. แสดงความปรารถนาเพื่อขอให้ทําอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยความเคารพหรืออ่อนน้อม เช่น เชิญเทวดา เชิญมารับประทานอาหาร; ถือ อุ้ม ชู หรือนําไปเป็นต้นด้วยความเคารพ เช่น เชิญพระแสง เชิญพระพุทธรูป เชิญธง เชิญขันหมาก; กล่าวอนุญาตให้ทําอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยความสุภาพหรืออ่อนน้อม เช่น เชิญเถิด เชิญครับ เชิญตามสบาย.
เชิด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น เชิดหน้า เชิดอก; โดยปริยายหมายความว่า ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคําว่า ถูกเชิด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น ปากเชิด จมูกเชิด หน้าเชิด. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยประเภทหนึ่ง ใช้บรรเลงในการแสดงกิริยาไปมาอย่างรวดเร็วหรือการเดินทางระยะไกล เรียกว่า เพลงเชิด เช่น เชิดกลอง เชิดฉิ่ง เชิดฉาน เชิดนอก; ท่าโขนท่าหนึ่ง.	เชิด ก. ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น เชิดหน้า เชิดอก; โดยปริยายหมายความว่า ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคําว่า ถูกเชิด. ว. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น ปากเชิด จมูกเชิด หน้าเชิด. น. ชื่อเพลงไทยประเภทหนึ่ง ใช้บรรเลงในการแสดงกิริยาไปมาอย่างรวดเร็วหรือการเดินทางระยะไกล เรียกว่า เพลงเชิด เช่น เชิดกลอง เชิดฉิ่ง เชิดฉาน เชิดนอก; ท่าโขนท่าหนึ่ง.
เชิดจีน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	เชิดจีน น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
เชิดชู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกย่อง, ชมเชย.	เชิดชู ก. ยกย่อง, ชมเชย.
เชิดหนัง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกชูตัวหนังตะลุงขึ้นให้เคลื่อนไหวไปตามบทบาท, ยกชูตัวหนังใหญ่แล้วผู้เชิดเยื้องกรายประกอบไปตามบทบาท.	เชิดหนัง ก. ยกชูตัวหนังตะลุงขึ้นให้เคลื่อนไหวไปตามบทบาท, ยกชูตัวหนังใหญ่แล้วผู้เชิดเยื้องกรายประกอบไปตามบทบาท.
เชิดหน้าชูตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้มีหน้ามีตาขึ้น, ชูหน้าชูตา ก็ว่า.	เชิดหน้าชูตา ก. ทําให้มีหน้ามีตาขึ้น, ชูหน้าชูตา ก็ว่า.
เชิดหุ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกชูหุ่นขึ้นให้แสดงกิริยาท่าทางไปตามบทบาท.	เชิดหุ่น ก. ยกชูหุ่นขึ้นให้แสดงกิริยาท่าทางไปตามบทบาท.
เชิ้ต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง เสื้อคอปกชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ shirt เขียนว่า เอส-เอช-ไอ-อา-ที.	เชิ้ต น. เสื้อคอปกชนิดหนึ่ง. (อ. shirt).
เชีย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ไหว้ เช่น เชียเชิงเจ้าพ่อผัวแม่แง่. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์.	เชีย (โบ) ก. ไหว้ เช่น เชียเชิงเจ้าพ่อผัวแม่แง่. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
เชี้ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง เชื้อ, มักใช้ประกอบกับคํา เชิญ เป็น เชี้ยเชิญ.	เชี้ย (โบ) ก. เชื้อ, มักใช้ประกอบกับคํา เชิญ เป็น เชี้ยเชิญ.
เชียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกเมืองทางภาคพายัพและเหนือขึ้นไป เช่น เชียงใหม่ เชียงราย เชียงตุง.	เชียง ๑ น. คําเรียกเมืองทางภาคพายัพและเหนือขึ้นไป เช่น เชียงใหม่ เชียงราย เชียงตุง.
เชียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเครื่องหอมชนิดหนึ่งว่า ชะมดเชียง. ในวงเล็บ ดู ชะมดเชียง เขียนว่า ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู.	เชียง ๒ น. เรียกเครื่องหอมชนิดหนึ่งว่า ชะมดเชียง. (ดู ชะมดเชียง).
เชียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง โกฐเชียง. ในวงเล็บ ดู โกฐเชียง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ถอ-ถาน-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู ที่ โกฐ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ถอ-ถาน.	เชียง ๓ น. โกฐเชียง. (ดู โกฐเชียง ที่ โกฐ).
เชียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง พ่อหรือแม่ของทวด, เทียด ก็ว่า.	เชียด (ปาก) น. พ่อหรือแม่ของทวด, เทียด ก็ว่า.
เชี่ยน, เชี่ยนหมาก เชี่ยน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-นอ-หนู เชี่ยนหมาก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะสําหรับใส่เครื่องหมากพลู.	เชี่ยน, เชี่ยนหมาก น. ภาชนะสําหรับใส่เครื่องหมากพลู.
เชียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เงียบ เช่น เชียบเสียงสงสารองค์. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	เชียบ ก. เงียบ เช่น เชียบเสียงสงสารองค์. (สมุทรโฆษ).
เชี่ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	เชี่ยม น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
เชียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แก่ครํ่าคร่า, ชํารุด. (แผลงมาจาก ชีระ).	เชียร ๑ ว. แก่ครํ่าคร่า, ชํารุด. (แผลงมาจาก ชีระ).
เชียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น เชียรเชียรใบบาตรนํ้า. ในวงเล็บ มาจาก ประกาศแช่งน้ำโคลงห้า. (แผลงมาจาก ชีระ).	เชียร ๒ ว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น เชียรเชียรใบบาตรนํ้า. (แช่งนํ้า). (แผลงมาจาก ชีระ).
เชียร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ให้กําลังใจด้วยการตะโกนโห่ร้อง ใช้ในการแข่งขัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cheer เขียนว่า ซี-เอช-อี-อี-อา.	เชียร์ ก. ให้กําลังใจด้วยการตะโกนโห่ร้อง ใช้ในการแข่งขัน. (อ. cheer).
เชียรณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เก่า, แก่, ชํารุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ. (แผลงมาจาก ชีรณ).	เชียรณ์ ว. เก่า, แก่, ชํารุด, ยุ่ย, ย่อย, โบราณ. (แผลงมาจาก ชีรณ).
เชียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เทียว, ทีเดียว.	เชียว ว. เทียว, ทีเดียว.
เชี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่สายนํ้าไหลแรง เรียกว่า นํ้าไหลเชี่ยว.	เชี่ยว ว. อาการที่สายนํ้าไหลแรง เรียกว่า นํ้าไหลเชี่ยว.
เชี่ยวชาญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สันทัดจัดเจน, ชํ่าชอง, มีความชํานิชํานาญมาก.	เชี่ยวชาญ ว. สันทัดจัดเจน, ชํ่าชอง, มีความชํานิชํานาญมาก.
เชื่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เห็นตามด้วย, มั่นใจ, ไว้ใจ; ซื้อหรือขายโดยติดค้างไว้ ไม่ต้องชําระเงินทันที.	เชื่อ ก. เห็นตามด้วย, มั่นใจ, ไว้ใจ; ซื้อหรือขายโดยติดค้างไว้ ไม่ต้องชําระเงินทันที.
เชื่อใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ไว้ใจ.	เชื่อใจ ก. ไว้ใจ.
เชื่อถือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง นับถือ.	เชื่อถือ ก. นับถือ.
เชื่อฟัง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําตามหรือประพฤติตามคําสั่งหรือคําสอน.	เชื่อฟัง ก. ทําตามหรือประพฤติตามคําสั่งหรือคําสอน.
เชื่อมือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เชื่อฝีมือ, เชื่อความรู้ความสามารถ.	เชื่อมือ (ปาก) ก. เชื่อฝีมือ, เชื่อความรู้ความสามารถ.
เชื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่เป็นต้นเหตุทําให้เกิดสิ่งอื่น ๆ ที่มีลักษณะทํานองเดียวกัน เช่น เชื้อไฟ เชื้อเหล้า; ผู้ที่สืบวงศ์วานว่านเครือเผ่าพันธุ์ต่อ ๆ กันมา เช่น มีเชื้อจีน มีเชื้อแขก; อย่าง เช่น ๓ เชื้อ ว่า ๓ อย่าง.	เชื้อ ๑ น. สิ่งที่เป็นต้นเหตุทําให้เกิดสิ่งอื่น ๆ ที่มีลักษณะทํานองเดียวกัน เช่น เชื้อไฟ เชื้อเหล้า; ผู้ที่สืบวงศ์วานว่านเครือเผ่าพันธุ์ต่อ ๆ กันมา เช่น มีเชื้อจีน มีเชื้อแขก; อย่าง เช่น ๓ เชื้อ ว่า ๓ อย่าง.
เชื้อชาติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ร่วมเผ่าพันธุ์เดียวกัน.	เชื้อชาติ น. ผู้ที่ร่วมเผ่าพันธุ์เดียวกัน.
เชื้อเพลิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทําให้ไฟติดง่าย; สิ่งที่ทําให้เกิดการเผาไหม้.	เชื้อเพลิง น. สิ่งที่ทําให้ไฟติดง่าย; สิ่งที่ทําให้เกิดการเผาไหม้.
เชื้อไฟ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทําให้ไฟติดง่ายเช่นกระดาษหรือไม้ที่เกรียกเป็นชิ้นเล็ก ๆ.	เชื้อไฟ น. สิ่งที่ทําให้ไฟติดง่ายเช่นกระดาษหรือไม้ที่เกรียกเป็นชิ้นเล็ก ๆ.
เชื้อไม่ทิ้งแถว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-ถอ-ถุง-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นไปตามเผ่าพันธุ์.	เชื้อไม่ทิ้งแถว (สำ) ว. เป็นไปตามเผ่าพันธุ์.
เชื้อรา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เชื้อจุลินทรีย์อยู่ในกลุ่มพืชชั้นตํ่า บางชนิดทําให้เกิดโรค เช่น กลาก เกลื้อนได้.	เชื้อรา น. เชื้อจุลินทรีย์อยู่ในกลุ่มพืชชั้นตํ่า บางชนิดทําให้เกิดโรค เช่น กลาก เกลื้อนได้.
เชื้อโรค เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่มีชีวิต เมื่อเข้าสู่ร่างกายมนุษย์หรือสัตว์แล้ว ทําให้เกิดโรคได้; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง เชื้อจุลินทรีย์หรือผลิตผลจากเชื้อจุลินทรีย์ที่ทําให้เกิดโรคในคนหรือสัตว์.	เชื้อโรค น. สิ่งที่มีชีวิต เมื่อเข้าสู่ร่างกายมนุษย์หรือสัตว์แล้ว ทําให้เกิดโรคได้; (กฎ) เชื้อจุลินทรีย์หรือผลิตผลจากเชื้อจุลินทรีย์ที่ทําให้เกิดโรคในคนหรือสัตว์.
เชื้อสาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เผ่าพันธุ์.	เชื้อสาย น. เผ่าพันธุ์.
เชื้อหมัก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง จุลินทรีย์พวกราที่มีขนาดเล็ก สามารถเปลี่ยนนํ้าตาลให้เป็นแอลกอฮอล์และแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ yeast เขียนว่า วาย-อี-เอ-เอส-ที.	เชื้อหมัก น. จุลินทรีย์พวกราที่มีขนาดเล็ก สามารถเปลี่ยนนํ้าตาลให้เป็นแอลกอฮอล์และแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ได้. (อ. yeast).
เชื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง เชิญ เช่น สาวใช้เชื้อชูไป. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ทศพร, มักใช้เข้าคู่กับคํา เชิญ เป็น เชื้อเชิญ; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่งที่มักใช้เนื่องในการอธิษฐาน.	เชื้อ ๒ ก. เชิญ เช่น สาวใช้เชื้อชูไป. (ม. คำหลวง ทศพร), มักใช้เข้าคู่กับคํา เชิญ เป็น เชื้อเชิญ; ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่งที่มักใช้เนื่องในการอธิษฐาน.
เชื้อเชิญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง เชิญด้วยความสุภาพ, เชิญด้วยความอ่อนน้อม.	เชื้อเชิญ ก. เชิญด้วยความสุภาพ, เชิญด้วยความอ่อนน้อม.
เชือก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทําด้วยด้ายหรือป่านปอเป็นต้น มักฟั่นหรือตีเกลียวสําหรับผูกหรือมัด; ลักษณนามเรียกช้างบ้าน เช่น ช้างเชือกหนึ่ง ช้าง ๒ เชือก.	เชือก น. สิ่งที่ทําด้วยด้ายหรือป่านปอเป็นต้น มักฟั่นหรือตีเกลียวสําหรับผูกหรือมัด; ลักษณนามเรียกช้างบ้าน เช่น ช้างเชือกหนึ่ง ช้าง ๒ เชือก.
เชือกเขา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เถาวัลย์.	เชือกเขา น. เถาวัลย์.
เชือกบาศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง เชือกที่ทําเป็นบ่วงผูกปลายไม้คันจามสําหรับคล้องเท้าช้าง.	เชือกบาศ น. เชือกที่ทําเป็นบ่วงผูกปลายไม้คันจามสําหรับคล้องเท้าช้าง.
เชื่อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่เปรียว, ที่คุ้นกับคน, (ใช้แก่สัตว์).	เชื่อง ว. ไม่เปรียว, ที่คุ้นกับคน, (ใช้แก่สัตว์).
เชื่องช้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อืดอาด, ยืดยาด, ไม่ว่องไว.	เชื่องช้า ว. อืดอาด, ยืดยาด, ไม่ว่องไว.
เชือด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้ของมีคมเช่นมีดโกนตัดให้ลึกเข้าไปในเนื้อ เช่น เชือดคอ.	เชือด ก. ใช้ของมีคมเช่นมีดโกนตัดให้ลึกเข้าไปในเนื้อ เช่น เชือดคอ.
เชือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชักช้า.	เชือน ว. ชักช้า.
เชือนแช เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไถล, เถลไถลไม่ตรงไปตรงมา, แชเชือน ก็ว่า.	เชือนแช ว. ไถล, เถลไถลไม่ตรงไปตรงมา, แชเชือน ก็ว่า.
เชื่อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําของหวานอย่างหนึ่ง โดยเอานํ้าตาลใส่นํ้าตั้งไฟเคี่ยวให้ละลาย แล้วใส่สิ่งที่ต้องการเคี่ยวจนได้ที่ เช่น เชื่อมกล้วย, เคี่ยวนํ้าตาลให้ใสเพื่อประสมกับสิ่งอื่น เช่น วุ้นนํ้าเชื่อม. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรียกนํ้าหวานที่เอานํ้าตาลเคี่ยวให้ใสเพื่อใช้ประสมหรือเคี่ยวกับสิ่งอื่นว่า นํ้าเชื่อม; ใช้ประกอบคำ หวาน หมายความว่า หวานมาก เช่น ตาหวานเชื่อม.	เชื่อม ๑ ก. ทําของหวานอย่างหนึ่ง โดยเอานํ้าตาลใส่นํ้าตั้งไฟเคี่ยวให้ละลาย แล้วใส่สิ่งที่ต้องการเคี่ยวจนได้ที่ เช่น เชื่อมกล้วย, เคี่ยวนํ้าตาลให้ใสเพื่อประสมกับสิ่งอื่น เช่น วุ้นนํ้าเชื่อม. ว. เรียกนํ้าหวานที่เอานํ้าตาลเคี่ยวให้ใสเพื่อใช้ประสมหรือเคี่ยวกับสิ่งอื่นว่า นํ้าเชื่อม; ใช้ประกอบคำ หวาน หมายความว่า หวานมาก เช่น ตาหวานเชื่อม.
เชื่อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ติดเป็นเนื้อเดียวกัน เช่น เชื่อมเหล็ก, ทําให้ประสานกัน เช่น เชื่อมสัมพันธไมตรี.	เชื่อม ๒ ก. ทําให้ติดเป็นเนื้อเดียวกัน เช่น เชื่อมเหล็ก, ทําให้ประสานกัน เช่น เชื่อมสัมพันธไมตรี.
เชื่อม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-มอ-ม้า ความหมายที่ ๓	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอาการเงื่องเหงามึนซึมคล้ายเป็นไข้ เช่น เชื่อมซึม.	เชื่อม ๓ ว. มีอาการเงื่องเหงามึนซึมคล้ายเป็นไข้ เช่น เชื่อมซึม.
เชื่อวัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําใช้เข้าคู่กับคํา ทุกเมื่อ เป็น ทุกเมื่อเชื่อวัน หมายความว่า ทุกขณะ, ทุกวัน, เสมอ. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ นครกัณฑ์.	เชื่อวัน ว. คําใช้เข้าคู่กับคํา ทุกเมื่อ เป็น ทุกเมื่อเชื่อวัน หมายความว่า ทุกขณะ, ทุกวัน, เสมอ. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์).
แช เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เถลไถลไม่ตรงไปตรงมา, มักใช้เข้าคู่กับคํา เชือน เป็น แชเชือน หรือ เชือนแช.	แช ว. เถลไถลไม่ตรงไปตรงมา, มักใช้เข้าคู่กับคํา เชือน เป็น แชเชือน หรือ เชือนแช.
แช่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก	เป็นคำกริยา หมายถึง จุ้มหรือใส่ลงไปในนํ้าหรือของเหลวอย่างอื่นชั่วระยะเวลาหนึ่ง เช่น แช่นํ้า แช่ข้าว แช่แป้ง, โดยปริยายใช้หมายถึงอาการที่ชักช้าอยู่กับที่เกินสมควรโดยไม่จําเป็น เช่น ไปนั่งแช่อยู่ได้.	แช่ ก. จุ้มหรือใส่ลงไปในนํ้าหรือของเหลวอย่างอื่นชั่วระยะเวลาหนึ่ง เช่น แช่นํ้า แช่ข้าว แช่แป้ง, โดยปริยายใช้หมายถึงอาการที่ชักช้าอยู่กับที่เกินสมควรโดยไม่จําเป็น เช่น ไปนั่งแช่อยู่ได้.
แช่เบ้า เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่นั่งอยู่กับที่เป็นเวลานาน ๆ โดยไม่ได้ทําประโยชน์อะไร.	แช่เบ้า ว. อาการที่นั่งอยู่กับที่เป็นเวลานาน ๆ โดยไม่ได้ทําประโยชน์อะไร.
แช่เย็น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง เอาใส่ไว้ในเครื่องทําความเย็นหรือนํ้าแข็ง; โดยปริยายหมายความว่า เอาไปเก็บไว้เป็นเวลานาน.	แช่เย็น ก. เอาใส่ไว้ในเครื่องทําความเย็นหรือนํ้าแข็ง; โดยปริยายหมายความว่า เอาไปเก็บไว้เป็นเวลานาน.
แช่อิ่ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่แช่นํ้าตาลเชื่อมจนอิ่มตัว เช่น ผลไม้แช่อิ่ม เปลือกส้มโอแช่อิ่ม.	แช่อิ่ม ว. ที่แช่นํ้าตาลเชื่อมจนอิ่มตัว เช่น ผลไม้แช่อิ่ม เปลือกส้มโอแช่อิ่ม.
แช่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง กล่าวด้วยตั้งใจมุ่งร้ายเพื่อให้เขาเป็นเช่นนั้น.	แช่ง ก. กล่าวด้วยตั้งใจมุ่งร้ายเพื่อให้เขาเป็นเช่นนั้น.
แช่งชักหักกระดูก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง แช่งด่ามุ่งร้ายให้ผู้อื่นได้รับอันตรายอย่างร้ายแรง.	แช่งชักหักกระดูก ก. แช่งด่ามุ่งร้ายให้ผู้อื่นได้รับอันตรายอย่างร้ายแรง.
แช่งน้ำ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง พิธีทํานํ้าให้ศักดิ์สิทธิ์ในการถือนํ้า.	แช่งน้ำ น. พิธีทํานํ้าให้ศักดิ์สิทธิ์ในการถือนํ้า.
แชงมา เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่ง.	แชงมา น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง.
แชบ๊วย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-ตรี-วอ-แหวน-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกุ้งทะเลชนิด Penaeus merguiensis ในวงศ์ Penaeidae ขนาดเล็กกว่ากุ้งกุลาดํา ตัวสีอ่อนใส เปลือกขาว พบทั่วไปในทะเลชายฝั่งและในนํ้ากร่อย.	แชบ๊วย น. ชื่อกุ้งทะเลชนิด Penaeus merguiensis ในวงศ์ Penaeidae ขนาดเล็กกว่ากุ้งกุลาดํา ตัวสีอ่อนใส เปลือกขาว พบทั่วไปในทะเลชายฝั่งและในนํ้ากร่อย.
แช่ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แจ่มใส, มักใช้เข้าคู่กับคําอื่น เช่น แช่มช้อย แช่มชื่น.	แช่ม ว. แจ่มใส, มักใช้เข้าคู่กับคําอื่น เช่น แช่มช้อย แช่มชื่น.
แช่มช้อย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกิริยามารยาทนุ่มนวลน่ารัก.	แช่มช้อย ว. มีกิริยามารยาทนุ่มนวลน่ารัก.
แช่มชื่น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีสีหน้าแจ่มใสเบิกบาน.	แช่มชื่น ว. มีสีหน้าแจ่มใสเบิกบาน.
แชร์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง การลงหุ้นเป็นจํานวนเงินและตามวาระที่กําหนดแล้วประมูลว่าจะให้ดอกเบี้ยเท่าไร ผู้ลงหุ้นที่ให้ดอกเบี้ยสูงสุดจะได้รับเงินก่อน เวียนไปจนครบจํานวนผู้เล่น, เรียกการลงหุ้นเช่นนั้นว่า เล่นแชร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ share เขียนว่า เอส-เอช-เอ-อา-อี.	แชร์ น. การลงหุ้นเป็นจํานวนเงินและตามวาระที่กําหนดแล้วประมูลว่าจะให้ดอกเบี้ยเท่าไร ผู้ลงหุ้นที่ให้ดอกเบี้ยสูงสุดจะได้รับเงินก่อน เวียนไปจนครบจํานวนผู้เล่น, เรียกการลงหุ้นเช่นนั้นว่า เล่นแชร์. (อ. share).
แชรง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-งอ-งู	[แชฺรง] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง แซง.	แชรง [แชฺรง] (โบ) ก. แซง.
แชล่ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-มอ-ม้า	[ชะแล่ม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สวย, งดงาม, แช่มช้อย, แฉล้ม หรือ แสล้ม ก็ใช้.	แชล่ม [ชะแล่ม] ว. สวย, งดงาม, แช่มช้อย, แฉล้ม หรือ แสล้ม ก็ใช้.
แชสซี เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-สอ-เสือ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง โครงของรถยนต์ตามความยาวตัวถังรถ ทำด้วยโลหะแข็งแรง ซึ่งไม่รวมตัวถัง เครื่องยนต์ และล้อ, คัสซี ก็ว่า (อ. chassis).	แชสซี น. โครงของรถยนต์ตามความยาวตัวถังรถ ทำด้วยโลหะแข็งแรง ซึ่งไม่รวมตัวถัง เครื่องยนต์ และล้อ, คัสซี ก็ว่า (อ. chassis).
แชะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อะ	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แฉะ เช่น บเปื้อนแชะชํชล. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์วนปเวสน์.	แชะ (โบ) ว. แฉะ เช่น บเปื้อนแชะชํชล. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
โชก, โชก ๆ โชก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่ โชก ๆ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่ ไม้-ยะ-มก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากจนไหลอาบไปทั่ว เช่น เสื้อเปียกโชก เหงื่อโชก ราดนํ้าแกงโชก ๆ.	โชก, โชก ๆ ว. มากจนไหลอาบไปทั่ว เช่น เสื้อเปียกโชก เหงื่อโชก ราดนํ้าแกงโชก ๆ.
โชกโชน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะที่ได้ผ่านการต่อสู้หรือมีประสบการณ์มาอย่างมากมาย เช่น ต่อสู้มาอย่างโชกโชน ผจญภัยมาอย่างโชกโชน.	โชกโชน (ปาก) ว. ลักษณะที่ได้ผ่านการต่อสู้หรือมีประสบการณ์มาอย่างมากมาย เช่น ต่อสู้มาอย่างโชกโชน ผจญภัยมาอย่างโชกโชน.
โชค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่นําผลมาให้โดยคาดหมายได้ยาก เช่น โชคดี โชคร้าย, มักนิยมใช้ในทางดี เช่น นายแดงเป็นคนมีโชค.	โชค น. สิ่งที่นําผลมาให้โดยคาดหมายได้ยาก เช่น โชคดี โชคร้าย, มักนิยมใช้ในทางดี เช่น นายแดงเป็นคนมีโชค.
โชงโลง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องวิดนํ้ารูปคล้ายเรือครึ่งท่อน มีด้ามถือ ผูกแขวนเข้ากับขาหยั่ง แล้วจับด้ามให้พุ้ยนํ้าเข้าออกตามต้องการ, ชงโลง ก็ว่า, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน หมายถึง กะโซ้.	โชงโลง น. เครื่องวิดนํ้ารูปคล้ายเรือครึ่งท่อน มีด้ามถือ ผูกแขวนเข้ากับขาหยั่ง แล้วจับด้ามให้พุ้ยนํ้าเข้าออกตามต้องการ, ชงโลง ก็ว่า, (ถิ่น–อีสาน) กะโซ้.
โชดก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โชตก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-กอ-ไก่.	โชดก น. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป. โชตก).
โชดึก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี โชติก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.	โชดึก น. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป. โชติก).
โชต เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สว่าง, รุ่งเรือง, โพลง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โชต ว. สว่าง, รุ่งเรือง, โพลง. (ป.).
โชตกะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[โชตะกะ] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โชตกะ [โชตะกะ] น. ผู้รุ่งเรือง, ผู้สว่างไสว, ผู้ส่อง. (ป.).
โชติ, โชติ– โชติ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ โชติ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[โชด, โชติ–] เป็นคำนาม หมายถึง ความรุ่งเรือง, ความโพลง, ความสว่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โชฺยติสฺ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-พิน-ทุ.	โชติ, โชติ– [โชด, โชติ–] น. ความรุ่งเรือง, ความโพลง, ความสว่าง. (ป.; ส. โชฺยติสฺ).
โชติช่วง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู	[โชด–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สว่างรุ่งโรจน์, ช่วงโชติ ก็ว่า.	โชติช่วง [โชด–] ว. สว่างรุ่งโรจน์, ช่วงโชติ ก็ว่า.
โชติรส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[โชติ–] เป็นคำนาม หมายถึง แก้ววิเศษชนิดหนึ่งมีรัศมีรุ่งเรือง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โชติรส [โชติ–] น. แก้ววิเศษชนิดหนึ่งมีรัศมีรุ่งเรือง. (ป.).
โชติก– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่	[โชติกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โชติก– [โชติกะ–] น. ผู้มีความรุ่งเรือง, ผู้มีความสว่างไสว. (ป.).
โชน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ไหม้ทั่วเต็มที่ เช่น ไฟลุกโชน; แรง, เร็ว, เช่น ไหลโชน พุ่งโชน.	โชน ว. อาการที่ไหม้ทั่วเต็มที่ เช่น ไฟลุกโชน; แรง, เร็ว, เช่น ไหลโชน พุ่งโชน.
โชมโรม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ที่พักชั่วคราวของกลุ่มบุคคล; ที่ประชุมของกลุ่มบุคคลที่มีจุดประสงค์เพื่อประโยชน์บางประการร่วมกัน เช่น โชมโรมนักวรรณศิลป์ โชมโรมพุทธศาสตร์; ชมรม ก็ว่า.	โชมโรม น. ที่พักชั่วคราวของกลุ่มบุคคล; ที่ประชุมของกลุ่มบุคคลที่มีจุดประสงค์เพื่อประโยชน์บางประการร่วมกัน เช่น โชมโรมนักวรรณศิลป์ โชมโรมพุทธศาสตร์; ชมรม ก็ว่า.
โชย, โชยชาย โชย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก โชยชาย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ลมพัดอ่อน ๆ เช่น ลมโชย กลิ่นโชย; เดินกรีดกราย.	โชย, โชยชาย ก. อาการที่ลมพัดอ่อน ๆ เช่น ลมโชย กลิ่นโชย; เดินกรีดกราย.
โชยงการ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	[ชะโยง–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง ตัดมาจากคำว่า ราชโยงการ เป็นคำนาม หมายถึง พระดํารัสของพระเจ้าแผ่นดิน เช่น ภูวไนยผายโอษฐอื้นโชยงการ. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.	โชยงการ [ชะโยง–] (กลอน; ตัดมาจาก ราชโยงการ) น. พระดํารัสของพระเจ้าแผ่นดิน เช่น ภูวไนยผายโอษฐอื้นโชยงการ. (ตะเลงพ่าย).
โชยติส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ	[ชะโยติด] เป็นคำนาม หมายถึง ดาราศาสตร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี โชติ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	โชยติส [ชะโยติด] น. ดาราศาสตร์. (ส.; ป. โชติ).
โชรม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[โชฺรม] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง โซม.	โชรม [โชฺรม] (โบ) ก. โซม.
โชว์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-วอ-แหวน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง เปิดอวดให้ดู, แสดงให้คนทั่วไปได้ดูได้ชม เช่น โชว์สินค้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ show เขียนว่า เอส-เอช-โอ-ดับเบิลยู.	โชว์ ก. เปิดอวดให้ดู, แสดงให้คนทั่วไปได้ดูได้ชม เช่น โชว์สินค้า. (อ. show).
โชโหว เขียนว่า สะ-หระ-โอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-โอ-หอ-หีบ-วอ-แหวน	ดู อีเพา เขียนว่า ออ-อ่าง-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา.	โชโหว ดู อีเพา.
ใช่ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คํารับรองแสดงว่า เป็นเช่นนั้น, เป็นอย่างนั้น, ถูก, แน่; บางทีก็ใช้เป็นคําปฏิเสธหมายความว่า ไม่ใช่ เช่น ใช่คน ใช่สัตว์ ใช่ว่า.	ใช่ ว. คํารับรองแสดงว่า เป็นเช่นนั้น, เป็นอย่างนั้น, ถูก, แน่; บางทีก็ใช้เป็นคําปฏิเสธหมายความว่า ไม่ใช่ เช่น ใช่คน ใช่สัตว์ ใช่ว่า.
ใช้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง บังคับให้ทํา เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทําให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชําระ ในคําว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น เมื่อเขาเลี้ยงเรา เราต้องเลี้ยงใช้เขา.	ใช้ ก. บังคับให้ทํา เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทําให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชําระ ในคําว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น เมื่อเขาเลี้ยงเรา เราต้องเลี้ยงใช้เขา.
ใช้กรรม เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ชดใช้กรรมที่ได้ทําไว้.	ใช้กรรม ก. ชดใช้กรรมที่ได้ทําไว้.
ใช้กำลังประทุษร้าย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-สอ-รือ-สี-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง ทำการประทุษร้ายแก่กายหรือจิตใจของบุคคล ไม่ว่าจะทำด้วยใช้แรงกายภาพหรือด้วยวิธีอื่นใด และหมายความรวมถึงการกระทำใด ๆ ซึ่งเป็นเหตุให้บุคคลหนึ่งบุคคลใดอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ ไม่ว่าจะโดยใช้ยาทำให้มึนเมา สะกดจิต หรือใช้วิธีอื่นใดอันคล้ายคลึงกัน.	ใช้กำลังประทุษร้าย (กฎ) ก. ทำการประทุษร้ายแก่กายหรือจิตใจของบุคคล ไม่ว่าจะทำด้วยใช้แรงกายภาพหรือด้วยวิธีอื่นใด และหมายความรวมถึงการกระทำใด ๆ ซึ่งเป็นเหตุให้บุคคลหนึ่งบุคคลใดอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้ ไม่ว่าจะโดยใช้ยาทำให้มึนเมา สะกดจิต หรือใช้วิธีอื่นใดอันคล้ายคลึงกัน.
ใช้ได้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อนข้างดี.	ใช้ได้ ว. ค่อนข้างดี.
ใช้เนื้อ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง จ่ายให้หรือทดแทนส่วนที่ขาดไป.	ใช้เนื้อ ก. จ่ายให้หรือทดแทนส่วนที่ขาดไป.
ใช้บน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แก้บน.	ใช้บน ก. แก้บน.
ใช้ใบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง กางใบแล่นเรือ.	ใช้ใบ ก. กางใบแล่นเรือ.
ใช้เรือ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.	ใช้เรือ น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
ใช้สอย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สอ-เสือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เอามาทําให้เกิดประโยชน์, จับจ่าย, บังคับให้ทํา.	ใช้สอย ก. เอามาทําให้เกิดประโยชน์, จับจ่าย, บังคับให้ทํา.
ไช เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เจาะเข้าไป เช่น หนอนไช ไชรู, แยงเข้าไป เช่น เอานิ้วไชจมูก.	ไช ก. เจาะเข้าไป เช่น หนอนไช ไชรู, แยงเข้าไป เช่น เอานิ้วไชจมูก.
ไช้เท้า เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ผักกาดหัว. ในวงเล็บ ดู กาด เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑.	ไช้เท้า น. ผักกาดหัว. (ดู กาด ๑).
ไชนะ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, ชิน หรือ เชน ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	ไชนะ น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, ชิน หรือ เชน ก็ว่า. (ส.).
ไชย, ไชย– ไชย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก ไชย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก	[ไช, ไชยะ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดีกว่า, เจริญกว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เชยฺย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	ไชย, ไชย– [ไช, ไชยะ–] ว. ดีกว่า, เจริญกว่า. (ป., ส. เชยฺย).
ไชยเภท เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-พอ-สำ-เพา-ทอ-ทะ-หาน	[ไชยะเพด] เป็นคำนาม หมายถึง เด็กที่มีอายุแต่เดือนที่ ๑ ไป.	ไชยเภท [ไชยะเพด] น. เด็กที่มีอายุแต่เดือนที่ ๑ ไป.
ไชโย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-โอ-ยอ-ยัก	เป็นคำอุทาน หมายถึง คําที่เปล่งออกมาแสดงความดีใจหรืออํานวยพรเป็นต้น.	ไชโย อ. คําที่เปล่งออกมาแสดงความดีใจหรืออํานวยพรเป็นต้น.