จิ้มฟันจระเข้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลและนํ้าจืดทุกชนิดในวงศ์ Syngnathidae ปากยื่นเป็นท่อ ลําตัวหน้าตัดเป็นเหลี่ยมแต่ยาวเรียวมาก ผิวหนังเป็นแผ่นแข็งเรียงต่อกันเป็นเหลี่ยมเป็นข้อ ครีบต่าง ๆ มีขนาดเล็ก เฉพาะครีบท้องไม่มี ตัวผู้ทําหน้าที่ฟักไข่โดยเก็บไว้บริเวณหน้าท้อง ลําตัวมักมีสีนํ้าตาล อาจมีลายสีเข้มพาดขวาง ที่พบในนํ้าจืดได้แก่ ชนิด Microphis boaja ส่วนในทะเลได้แก่ชนิดในสกุลต่าง ๆ เช่น Doryrhamphus, Corythoichthys, Trachyramphus.จิ้มฟันจระเข้ น. ชื่อปลาทะเลและนํ้าจืดทุกชนิดในวงศ์ Syngnathidae ปากยื่นเป็นท่อ ลําตัวหน้าตัดเป็นเหลี่ยมแต่ยาวเรียวมาก ผิวหนังเป็นแผ่นแข็งเรียงต่อกันเป็นเหลี่ยมเป็นข้อ ครีบต่าง ๆ มีขนาดเล็ก เฉพาะครีบท้องไม่มี ตัวผู้ทําหน้าที่ฟักไข่โดยเก็บไว้บริเวณหน้าท้อง ลําตัวมักมีสีนํ้าตาล อาจมีลายสีเข้มพาดขวาง ที่พบในนํ้าจืดได้แก่ ชนิด Microphis boaja ส่วนในทะเลได้แก่ชนิดในสกุลต่าง ๆ เช่น Doryrhamphus, Corythoichthys, Trachyramphus.
จิ้มลิ้ม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง น่ารักน่าเอ็นดู (มักใช้แก่หน้าตาหญิงรุ่นสาว).จิ้มลิ้ม ว. น่ารักน่าเอ็นดู (มักใช้แก่หน้าตาหญิงรุ่นสาว).
จิร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ[–ระ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นาน, ช้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .จิร– [–ระ–] ว. นาน, ช้า. (ป., ส.).
จิรกาล เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง เป็นคำนาม หมายถึง กาลนาน, เวลาช้านาน.จิรกาล น. กาลนาน, เวลาช้านาน.
จิรัฐิติกาล เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง[จิรัดถิติ–] เป็นคำนาม หมายถึง เวลายั่งยืน, เวลาที่ตั้งอยู่นาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี จิร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ + ติ เขียนว่า ถอ-ถาน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ + กาล เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง .จิรัฐิติกาล [จิรัดถิติ–] น. เวลายั่งยืน, เวลาที่ตั้งอยู่นาน. (ป. จิร + ติ + กาล).
จิ๋ว เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็กมาก.จิ๋ว ว. เล็กมาก.
จี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตูม เช่น สงวนมิ่งมาลยจาวจี แกล่กลํ้า. ในวงเล็บ มาจาก ทวาทศมาส ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐, พายัพว่า จี๋.จี ว. ตูม เช่น สงวนมิ่งมาลยจาวจี แกล่กลํ้า. (ทวาทศมาส), พายัพว่า จี๋.
จี่ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง เผา, ใช้เข้าคู่กับคํา เผา เป็น เผาจี่, โดยปริยายหมายความว่า ทอดในกระทะที่ทานํ้ามันน้อย ๆ เช่น แป้งจี่.จี่ ๑ ก. เผา, ใช้เข้าคู่กับคํา เผา เป็น เผาจี่, โดยปริยายหมายความว่า ทอดในกระทะที่ทานํ้ามันน้อย ๆ เช่น แป้งจี่.
จี่ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อแมลงพวกด้วงปีกแข็งในวงศ์ Copridae อาศัยอยู่ตามมูลสัตว์ ส่วนใหญ่ตัวขนาดกลาง ยาวประมาณ ๒ เซนติเมตร กว้างประมาณ ๑ เซนติเมตร หัวแบน ขาแบน ด้านข้างมีลักษณะเป็นหนามคล้ายฟันเลื่อย สีดําตลอด ปั้นมูลสัตว์ให้เป็นก้อนเพื่อวางไข่ ให้ลูกได้อาศัยอยู่ภายใน เมื่อถูกต้องตัวมักทําเสียงร้องดังฉู่ฉี่ บางครั้งจึงเรียกตัวฉู่ฉี่ หรือด้วงจู้จี้ ชนิดที่พบบ่อยได้แก่พวกที่อยู่ในสกุล Onitis เช่น ชนิด O. subopacus พบมากในภาคใต้ ชนิด O. philemon พบมากในภาคอีสาน ส่วนในภาคอื่น ๆ เป็นชนิด O. virens.จี่ ๒ น. ชื่อแมลงพวกด้วงปีกแข็งในวงศ์ Copridae อาศัยอยู่ตามมูลสัตว์ ส่วนใหญ่ตัวขนาดกลาง ยาวประมาณ ๒ เซนติเมตร กว้างประมาณ ๑ เซนติเมตร หัวแบน ขาแบน ด้านข้างมีลักษณะเป็นหนามคล้ายฟันเลื่อย สีดําตลอด ปั้นมูลสัตว์ให้เป็นก้อนเพื่อวางไข่ ให้ลูกได้อาศัยอยู่ภายใน เมื่อถูกต้องตัวมักทําเสียงร้องดังฉู่ฉี่ บางครั้งจึงเรียกตัวฉู่ฉี่ หรือด้วงจู้จี้ ชนิดที่พบบ่อยได้แก่พวกที่อยู่ในสกุล Onitis เช่น ชนิด O. subopacus พบมากในภาคใต้ ชนิด O. philemon พบมากในภาคอีสาน ส่วนในภาคอื่น ๆ เป็นชนิด O. virens.
จี้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับมีรูปเหลี่ยม กลม หรือรี มักทําด้วยทองคําประดับเพชรพลอยเป็นต้น มีห่วงที่กรอบสําหรับห้อยคอ.จี้ ๑ น. เครื่องประดับมีรูปเหลี่ยม กลม หรือรี มักทําด้วยทองคําประดับเพชรพลอยเป็นต้น มีห่วงที่กรอบสําหรับห้อยคอ.
จี้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๒ เป็นคำกริยา หมายถึง เอานิ้วมือหรือสิ่งของจดหรือแหย่เข้าไป, เอามือแหย่ให้รู้ตัวหรือให้สะดุ้ง; ติดตามอย่างกระชั้นชิด เช่น วิ่งจี้หลังมา, ติดตามเร่งรัด เช่น จี้ให้ทำงาน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ใช้อาวุธขู่เข็ญบังคับให้ทําตาม.จี้ ๒ ก. เอานิ้วมือหรือสิ่งของจดหรือแหย่เข้าไป, เอามือแหย่ให้รู้ตัวหรือให้สะดุ้ง; ติดตามอย่างกระชั้นชิด เช่น วิ่งจี้หลังมา, ติดตามเร่งรัด เช่น จี้ให้ทำงาน; (ปาก) ใช้อาวุธขู่เข็ญบังคับให้ทําตาม.
จี้เส้น เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-ไม้-โท-นอ-หนู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือแสดงท่าทางให้เกิดอารมณ์ขัน.จี้เส้น (ปาก) ก. พูดหรือแสดงท่าทางให้เกิดอารมณ์ขัน.
จี้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๓ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมแป้งข้าวเจ้านวดกับกะทิแล้วนึ่งให้สุก ปั้นเป็นก้อนกลมแบน หุ้มไส้ที่ทำด้วยน้ำตาลทรายเคี่ยวจนเหนียวผสมงาคั่ว แล้วคลุกนวลแป้งข้าวเจ้าที่คั่วสุก.จี้ ๓ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเหนียวผสมแป้งข้าวเจ้านวดกับกะทิแล้วนึ่งให้สุก ปั้นเป็นก้อนกลมแบน หุ้มไส้ที่ทำด้วยน้ำตาลทรายเคี่ยวจนเหนียวผสมงาคั่ว แล้วคลุกนวลแป้งข้าวเจ้าที่คั่วสุก.
จี้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๔ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ต้นคนทา. ในวงเล็บ ดู คนทา เขียนว่า คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา.จี้ ๔ (ถิ่น–พายัพ) น. ต้นคนทา. (ดู คนทา).
จี๋ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา ความหมายที่ ๑ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็ว, จัด, เช่น วิ่งจี๋ หมุนจี๋ เร็วจี๋, ยิ่ง เช่น ร้อนจี๋ ปวดจี๋.จี๋ ๑ ว. เร็ว, จัด, เช่น วิ่งจี๋ หมุนจี๋ เร็วจี๋, ยิ่ง เช่น ร้อนจี๋ ปวดจี๋.
จี๋ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา ความหมายที่ ๒ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตูม.จี๋ ๒ (ถิ่น–พายัพ) ว. ตูม.
จี้กุ่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง จิ้งโกร่ง. ในวงเล็บ ดู จิ้งโกร่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู.จี้กุ่ง (ถิ่น–พายัพ) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
จี๋จ้อ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-จอ-จาน-ไม้-โท-ออ-อ่างดู จิงจ้อ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-จอ-จาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง.จี๋จ้อ ดู จิงจ้อ.
จี่จู้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง นกกางเขน. ในวงเล็บ ดู กางเขน เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู.จี่จู้ (ถิ่น–อีสาน) น. นกกางเขน. (ดู กางเขน).
จีแจ๊บ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-บอ-ไบ-ไม้ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง นกกางเขน. ในวงเล็บ ดู กางเขน เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-นอ-หนู.จีแจ๊บ (ถิ่น–พายัพ) น. นกกางเขน. (ดู กางเขน).
จี๊ด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็ก, เล็กมาก.จี๊ด ๑ ว. เล็ก, เล็กมาก.
จี๊ด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จัด, ยิ่ง, (ใช้แก่รสเปรี้ยวหรืออาการปวดอย่างเสียดแทงคล้ายมีอะไรมาจี้อยู่).จี๊ด ๒ ว. จัด, ยิ่ง, (ใช้แก่รสเปรี้ยวหรืออาการปวดอย่างเสียดแทงคล้ายมีอะไรมาจี้อยู่).
จีน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออก มีพรมแดนติดต่อกับมองโกเลีย รัสเซีย เวียดนาม ลาว พม่า ภูฏาน เนปาล อินเดีย คีร์กีซ และคาซัคสถาน มีภาษาพูดและอักษรของตนเองใช้.จีน ๑ น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออก มีพรมแดนติดต่อกับมองโกเลีย รัสเซีย เวียดนาม ลาว พม่า ภูฏาน เนปาล อินเดีย คีร์กีซ และคาซัคสถาน มีภาษาพูดและอักษรของตนเองใช้.
จีนเต็ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้าคนงานที่เป็นชาวจีน (ใช้เฉพาะในสถานที่ทําการร่วมกันมาก ๆ เช่น บ่อนหรือโรงสุรายาฝิ่น). ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .จีนเต็ง น. หัวหน้าคนงานที่เป็นชาวจีน (ใช้เฉพาะในสถานที่ทําการร่วมกันมาก ๆ เช่น บ่อนหรือโรงสุรายาฝิ่น). (จ.).
จีนฮ่อ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ฮอ-นก-ฮูก-ไม้-เอก-ออ-อ่าง เป็นคำนาม หมายถึง จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น, ฮ่อ ก็เรียก.จีนฮ่อ น. จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น, ฮ่อ ก็เรียก.
จีน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า จีน เช่น จีนขวัญอ่อน จีนลั่นถัน จีนขิมเล็ก.จีน ๒ น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า จีน เช่น จีนขวัญอ่อน จีนลั่นถัน จีนขิมเล็ก.
จีนแส เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ เป็นคำนาม หมายถึง หมอ, ครู, ซินแส ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ซินแซ เขียนว่า ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-ซอ-โซ่.จีนแส น. หมอ, ครู, ซินแส ก็ว่า. (จ. ซินแซ).
จีนแสโสกา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-โอ-สอ-เสือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.จีนแสโสกา น. ชื่อเพลงไทยทํานองหนึ่ง.
จี่นายโม้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-ไม้-โท ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง จิ้งโกร่ง. ในวงเล็บ ดู จิ้งโกร่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู.จี่นายโม้ (ถิ่น–อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
จีบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง พับกลับไปกลับมาหรือทําให้ย่นเป็นกลีบเป็นรอย เช่น จีบผ้า, เรียกผ้าที่จีบในลักษณะเช่นนั้นว่า ผ้าจีบ; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เกี้ยวพาราสี. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมอย่างหนึ่งทําด้วยแป้ง มีไส้ มีรอยเป็นจีบ ๆ; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง เรียกเหล็กแหลมคือลูกชนักสําหรับใช้ในการขี่ช้างตกมันว่า พระแสงจีบ; ลักษณนามเรียกพลูที่ม้วนพันใยฝ้ายแล้ว เช่น พลูจีบหนึ่ง พลู ๒ จีบ.จีบ ๑ ก. พับกลับไปกลับมาหรือทําให้ย่นเป็นกลีบเป็นรอย เช่น จีบผ้า, เรียกผ้าที่จีบในลักษณะเช่นนั้นว่า ผ้าจีบ; (ปาก) เกี้ยวพาราสี. น. ชื่อขนมอย่างหนึ่งทําด้วยแป้ง มีไส้ มีรอยเป็นจีบ ๆ; (ราชา) เรียกเหล็กแหลมคือลูกชนักสําหรับใช้ในการขี่ช้างตกมันว่า พระแสงจีบ; ลักษณนามเรียกพลูที่ม้วนพันใยฝ้ายแล้ว เช่น พลูจีบหนึ่ง พลู ๒ จีบ.
จีบปาก, จีบปากจีบคอ จีบปาก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ จีบปากจีบคอ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-ออ-อ่าง เป็นคำกริยา หมายถึง พูดอย่างดัดจริต, พูดเชิงประจบประแจง.จีบปาก, จีบปากจีบคอ ก. พูดอย่างดัดจริต, พูดเชิงประจบประแจง.
จีบพลู เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู เป็นคำกริยา หมายถึง ม้วนพลูที่ป้ายปูนไว้แล้วให้เป็นรูปกรวย แล้วพันด้วยใยฝ้าย.จีบพลู ก. ม้วนพลูที่ป้ายปูนไว้แล้วให้เป็นรูปกรวย แล้วพันด้วยใยฝ้าย.
จีบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง พุดจีบ. ในวงเล็บ ดู พุด เขียนว่า พอ-พาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก (๒).จีบ ๒ น. พุดจีบ. [ดู พุด (๒)].
จีโบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำนาม หมายถึง หมวกโบราณชนิดหนึ่ง ทําด้วยขนสัตว์ ข้าง ๆ ยาวลงมาปกหูกันความหนาว เวลาไม่ใช้ม้วนขึ้น. (ประชุมพงศ. ภาค ๕๐); ชื่อเครื่องถ้วยชาชุดชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ รูปภาพ หมวกจีโบ.จีโบ น. หมวกโบราณชนิดหนึ่ง ทําด้วยขนสัตว์ ข้าง ๆ ยาวลงมาปกหูกันความหนาว เวลาไม่ใช้ม้วนขึ้น. (ประชุมพงศ. ภาค ๕๐); ชื่อเครื่องถ้วยชาชุดชนิดหนึ่ง. (รูปภาพ หมวกจีโบ).
จี่ป่ม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-มอ-ม้า ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง จิ้งโกร่ง. ในวงเล็บ ดู จิ้งโกร่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู.จี่ป่ม (ถิ่น–อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
จี่โป่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง จิ้งโกร่ง. ในวงเล็บ ดู จิ้งโกร่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู.จี่โป่ง (ถิ่น–อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
จีพร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-พอ-พาน-รอ-เรือ ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง จีวร.จีพร (โบ) น. จีวร.
จีม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง เอาลิ่มเสียบแทรกลงไปเพื่อให้แน่นเป็นต้น.จีม ก. เอาลิ่มเสียบแทรกลงไปเพื่อให้แน่นเป็นต้น.
จีรัง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นาน, ยาวนาน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยั่งยืน เป็น จีรังยั่งยืน เช่น สังขารไม่จีรังยั่งยืน.จีรัง ว. นาน, ยาวนาน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ยั่งยืน เป็น จีรังยั่งยืน เช่น สังขารไม่จีรังยั่งยืน.
จีวร, จีวร– จีวร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ จีวร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ [จีวอน, จีวอนระ–] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องนุ่งห่มของภิกษุสามเณรในพระพุทธศาสนา, ผ้าสําหรับห่มของภิกษุสามเณร, คู่กับ สบง, ภาษาปากเรียก ผ้าเหลือง. [ในพระพุทธศาสนา จีวร ในคําว่า บาตรจีวร หรือ ไตรจีวร หมายเอาผ้าทั้ง ๓ อย่าง คือ ผ้าทาบ (สังฆาฏิ) ผ้าห่ม (จีวร) และผ้านุ่ง (สบง), ในคําว่า สบง จีวร สังฆาฏิ หมายเอาแต่ผ้าห่มอย่างเดียว]. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .จีวร, จีวร– [จีวอน, จีวอนระ–] น. เครื่องนุ่งห่มของภิกษุสามเณรในพระพุทธศาสนา, ผ้าสําหรับห่มของภิกษุสามเณร, คู่กับ สบง, ภาษาปากเรียก ผ้าเหลือง. [ในพระพุทธศาสนา จีวร ในคําว่า บาตรจีวร หรือ ไตรจีวร หมายเอาผ้าทั้ง ๓ อย่าง คือ ผ้าทาบ (สังฆาฏิ) ผ้าห่ม (จีวร) และผ้านุ่ง (สบง), ในคําว่า สบง จีวร สังฆาฏิ หมายเอาแต่ผ้าห่มอย่างเดียว]. (ป., ส.).
จีวรกรรม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การเตรียมจีวรเพื่อเดินทาง เช่น ซัก สุ ย้อม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี จีวรกมฺม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.จีวรกรรม (แบบ) น. การเตรียมจีวรเพื่อเดินทาง เช่น ซัก สุ ย้อม. (ส.; ป. จีวรกมฺม).
จีวรการสมัย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง คราวที่พระทําจีวร คือตัดเย็บอยู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .จีวรการสมัย (แบบ) น. คราวที่พระทําจีวร คือตัดเย็บอยู่. (ป.).
จีวรกาลสมัย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง คราวที่เป็นฤดูถวายจีวร (งวดที่ ๑ ตั้งแต่วันมหาปวารณา คือ วันแรมคํ่าหนึ่งเดือน ๑๑ ถึงวันเพ็ญเดือน ๑๒, งวดที่ ๒ ตั้งแต่วันมหาปวารณาไปจนหมดฤดูหนาว, งวดที่ ๑ เป็นของพระที่มิได้กรานกฐิน, งวดที่ ๒ เป็นของพระที่กรานกฐินแล้ว). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .จีวรกาลสมัย (แบบ) น. คราวที่เป็นฤดูถวายจีวร (งวดที่ ๑ ตั้งแต่วันมหาปวารณา คือ วันแรมคํ่าหนึ่งเดือน ๑๑ ถึงวันเพ็ญเดือน ๑๒, งวดที่ ๒ ตั้งแต่วันมหาปวารณาไปจนหมดฤดูหนาว, งวดที่ ๑ เป็นของพระที่มิได้กรานกฐิน, งวดที่ ๒ เป็นของพระที่กรานกฐินแล้ว). (ป.).
จีวรทานสมัย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง สมัยถวายจีวรในจีวรกาล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .จีวรทานสมัย (แบบ) น. สมัยถวายจีวรในจีวรกาล. (ป.).
จีวรภาชก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-กอ-ไก่ ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผู้แจกจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมุติให้เป็นเจ้าหน้าที่แจกจีวรที่สงฆ์ได้มาให้แก่ภิกษุ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .จีวรภาชก (แบบ) น. ผู้แจกจีวร คือ ภิกษุที่สงฆ์สมมุติให้เป็นเจ้าหน้าที่แจกจีวรที่สงฆ์ได้มาให้แก่ภิกษุ. (ป., ส.).
จึง, จึ่ง จึง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อึ-งอ-งู จึ่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู เป็นคำสันธาน หมายถึง สําหรับต่อความแสดงกิริยาที่กระทําภายหลัง เช่น กินข้าวแล้วจึงไป, แสดงความที่เป็นผลเนื่องจากเหตุข้างหน้า เช่น ทําดีจึงได้ดี.จึง, จึ่ง สัน. สําหรับต่อความแสดงกิริยาที่กระทําภายหลัง เช่น กินข้าวแล้วจึงไป, แสดงความที่เป็นผลเนื่องจากเหตุข้างหน้า เช่น ทําดีจึงได้ดี.
จึ้ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-โท-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง เหล็กสําหรับไชรูอย่างหนึ่ง เช่น เกะกะกบไสไชเหล็กจึ้ง. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑. (ดิกชนารีไทย). ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน จึ่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู ว่า เจาะ .จึ้ง น. เหล็กสําหรับไชรูอย่างหนึ่ง เช่น เกะกะกบไสไชเหล็กจึ้ง. (ขุนช้างขุนแผน). (ดิกชนารีไทย). (จ. จึ่ง ว่า เจาะ).
จืด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรสไม่เค็มไม่เปรี้ยวเป็นต้น เช่น นํ้าจืด ไข่จืด; ไม่เข้ม เช่น หน้าจืด, ไม่ฝาด เช่น หมากจืด, ไม่ฉุน เช่น ยาจืด; ไม่สนุก, ไม่ครึกครื้น, เช่น งานนี้จืด; หมด เช่น อันสมรรถมือผจญ จืดเสี้ยน. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือลิลิตตะเลงพ่าย แบบเรียนกวีนิพนธ์.จืด ว. มีรสไม่เค็มไม่เปรี้ยวเป็นต้น เช่น นํ้าจืด ไข่จืด; ไม่เข้ม เช่น หน้าจืด, ไม่ฝาด เช่น หมากจืด, ไม่ฉุน เช่น ยาจืด; ไม่สนุก, ไม่ครึกครื้น, เช่น งานนี้จืด; หมด เช่น อันสมรรถมือผจญ จืดเสี้ยน. (ตะเลงพ่าย).
จืดจาง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง คลายลง, เหินห่าง, เช่น ความสัมพันธ์จืดจาง.จืดจาง ก. คลายลง, เหินห่าง, เช่น ความสัมพันธ์จืดจาง.
จืดชืด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีรสชาติ, ไม่สนุก, เช่น งานเลี้ยงจืดชืด.จืดชืด ว. ไม่มีรสชาติ, ไม่สนุก, เช่น งานเลี้ยงจืดชืด.
จืดตา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.จืดตา ว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.
จื้นเจือก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างเต็มตื้น.จื้นเจือก ว. อย่างเต็มตื้น.
จุ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง มีขนาด ปริมาณ หรือจํานวนบรรจุ เช่น ขวดใบนี้จุน้ำได้ ๑ ลิตร ลิฟต์นี้จุคนได้ ๑๐ คน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มาก เช่น กินจุ.จุ ๑ ก. มีขนาด ปริมาณ หรือจํานวนบรรจุ เช่น ขวดใบนี้จุน้ำได้ ๑ ลิตร ลิฟต์นี้จุคนได้ ๑๐ คน. ว. มาก เช่น กินจุ.
จุใจ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากจนเป็นที่พอใจ.จุใจ ว. มากจนเป็นที่พอใจ.
จุ ๒, จุ ๆ จุ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ จุ ๆ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ ไม้-ยะ-มก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงดูดลมเข้าปากเพื่อดุ ห้าม หรือเตือนเป็นต้น.จุ ๒, จุ ๆ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงดูดลมเข้าปากเพื่อดุ ห้าม หรือเตือนเป็นต้น.
จุปาก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ เป็นคำกริยา หมายถึง ทำเสียงด้วยปากดังจุ ๆ.จุปาก ก. ทำเสียงด้วยปากดังจุ ๆ.
จุก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ผมเด็ก ๆ ที่ขมวดเอาไว้ตรงขม่อม, ผมจุก หรือ หัวจุก ก็เรียก, ราชาศัพท์ว่า พระเมาลี หรือ พระโมลี; กลุ่ม, ขมวด, หมวด, (ใช้แก่หัวหอมหัวกระเทียม เรียกว่า จุกหอม จุกกระเทียม); ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดรวมกันเป็นจุก เช่น ผูกผม ๒ จุก จุกหอม ๓ จุก.จุก ๑ น. ผมเด็ก ๆ ที่ขมวดเอาไว้ตรงขม่อม, ผมจุก หรือ หัวจุก ก็เรียก, ราชาศัพท์ว่า พระเมาลี หรือ พระโมลี; กลุ่ม, ขมวด, หมวด, (ใช้แก่หัวหอมหัวกระเทียม เรียกว่า จุกหอม จุกกระเทียม); ลักษณนามเรียกสิ่งที่มัดรวมกันเป็นจุก เช่น ผูกผม ๒ จุก จุกหอม ๓ จุก.
จุก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้อุดปากขวด. เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่บังเกิดแน่นอยู่ในอกหรือในท้อง เช่น กินมากจนจุก; เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งอุดปากขวดเป็นต้น เช่น เอาไม้ก๊อกจุกปากขวด, ค้างคาอยู่ที่ช่อง เช่น นั่งจุกประตู ลิ้นจุกปาก, ปิด ใช้ในความเช่น หางจุกตูด.จุก ๒ น. สิ่งที่ใช้อุดปากขวด. ก. อาการที่บังเกิดแน่นอยู่ในอกหรือในท้อง เช่น กินมากจนจุก; เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งอุดปากขวดเป็นต้น เช่น เอาไม้ก๊อกจุกปากขวด, ค้างคาอยู่ที่ช่อง เช่น นั่งจุกประตู ลิ้นจุกปาก, ปิด ใช้ในความเช่น หางจุกตูด.
จุกเจ่า เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เซา, นั่งเหงา, นั่งคุดคู้อยู่, เจ่าจุก ก็ว่า.จุกเจ่า ว. เซา, นั่งเหงา, นั่งคุดคู้อยู่, เจ่าจุก ก็ว่า.
จุกช่องล้อมวง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-วอ-แหวน-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง อารักขาพระเจ้าแผ่นดินในเวลาเสด็จประพาสหรือในเหตุบางประการเช่นเมื่อพระเจ้าแผ่นดินทรงพระประชวร. (จุกช่อง คือ จัดคนให้รักษาการณ์อยู่ตามช่องทางเช่นตรอก ซอย ปากคลอง ล้อมวง คือจัดคนให้ล้อมที่ประทับเป็นชั้น ๆ).จุกช่องล้อมวง (โบ) ก. อารักขาพระเจ้าแผ่นดินในเวลาเสด็จประพาสหรือในเหตุบางประการเช่นเมื่อพระเจ้าแผ่นดินทรงพระประชวร. (จุกช่อง คือ จัดคนให้รักษาการณ์อยู่ตามช่องทางเช่นตรอก ซอย ปากคลอง ล้อมวง คือจัดคนให้ล้อมที่ประทับเป็นชั้น ๆ).
จุกยา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา เป็นคำกริยา หมายถึง เอายาจืดหรือยาฉุนทําเป็นก้อนกลม ๆ จุกไว้ที่มุมปาก.จุกยา ก. เอายาจืดหรือยาฉุนทําเป็นก้อนกลม ๆ จุกไว้ที่มุมปาก.
จุก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๓ เป็นคำนาม หมายถึง ส้มจุก. ในวงเล็บ ดู ส้ม เขียนว่า สอ-เสือ-ไม้-โท-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑.จุก ๓ น. ส้มจุก. (ดู ส้ม ๑).
จุ๊กกรู๊ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ไม้-ตรี เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงนกเขาขันคู, กรุกกรู๊ ก็ว่า.จุ๊กกรู๊ ว. เสียงนกเขาขันคู, กรุกกรู๊ ก็ว่า.
จุกจิก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่ เป็นคำกริยา หมายถึง รบกวน, กวนใจ, เช่น อย่าจุกจิกนักเลย. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จู้จี้ เช่น เขาเป็นคนจุกจิก; เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน, เช่น ในกระเป๋าถือมีแต่ของจุกจิก, กระจุกกระจิก ก็ว่า.จุกจิก ก. รบกวน, กวนใจ, เช่น อย่าจุกจิกนักเลย. ว. จู้จี้ เช่น เขาเป็นคนจุกจิก; เล็ก ๆ น้อย ๆ, เบ็ดเตล็ดคละกัน, เช่น ในกระเป๋าถือมีแต่ของจุกจิก, กระจุกกระจิก ก็ว่า.
จุกชี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี[จุกกะชี] เป็นคำนาม หมายถึง ฐานปูนสําหรับประดิษฐานพระประธานเป็นต้น, ชุกชี ก็ว่า.จุกชี [จุกกะชี] น. ฐานปูนสําหรับประดิษฐานพระประธานเป็นต้น, ชุกชี ก็ว่า.
จุกผาม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า[จุกกะผาม] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีตับและม้ามโต มีไข้คลุมเครือเรื้อรัง คือ ไข้จับสั่นเรื้อรัง, ป้าง ก็เรียก.จุกผาม [จุกกะผาม] น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง มีตับและม้ามโต มีไข้คลุมเครือเรื้อรัง คือ ไข้จับสั่นเรื้อรัง, ป้าง ก็เรียก.
จุกผามม้ามย้อย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคเกิดที่ม้ามทําให้ม้ามย้อยลงมา.จุกผามม้ามย้อย น. ชื่อโรคเกิดที่ม้ามทําให้ม้ามย้อยลงมา.
จุกพราหมณ์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Cymbiola nobilis ในวงศ์ Volutidae เปลือกหนารูปไข่ พื้นผิวด้านนอกมีลายเส้นหยักสีนํ้าตาลไหม้บนพื้นสีนํ้าตาลอ่อน ปลายยอดเป็นจุกม้วนเป็นวงเหมือนมวยผมของพราหมณ์.จุกพราหมณ์ น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Cymbiola nobilis ในวงศ์ Volutidae เปลือกหนารูปไข่ พื้นผิวด้านนอกมีลายเส้นหยักสีนํ้าตาลไหม้บนพื้นสีนํ้าตาลอ่อน ปลายยอดเป็นจุกม้วนเป็นวงเหมือนมวยผมของพราหมณ์.
จุกโรหินี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี[จุกกะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้อิงอาศัยชนิด Dischidia rafflesiana Wall. ในวงศ์ Asclepiadaceae เกาะเลื้อยบนต้นไม้ มีนํ้ายางขาว ใบเป็นรูปถุง กลวงใน ออกเป็นกระจุก รากใช้ทํายาได้, พุงปลา หรือ พุงปลาช่อน ก็เรียก, พายัพเรียก กล้วยไม้.จุกโรหินี [จุกกะ–] น. ชื่อไม้อิงอาศัยชนิด Dischidia rafflesiana Wall. ในวงศ์ Asclepiadaceae เกาะเลื้อยบนต้นไม้ มีนํ้ายางขาว ใบเป็นรูปถุง กลวงใน ออกเป็นกระจุก รากใช้ทํายาได้, พุงปลา หรือ พุงปลาช่อน ก็เรียก, พายัพเรียก กล้วยไม้.
จุ่ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง จง, คําช่วยกริยาบอกความบังคับหรือความหวัง.จุ่ง ก. จง, คําช่วยกริยาบอกความบังคับหรือความหวัง.
จุ้งจัง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง อาหารอย่างหนึ่ง ทำด้วยปลาเล็ก ๆ หมักเกลือกับข้าวคั่ว อย่างเดียวกับปลาจ่อม ใช้เป็นเครื่องจิ้ม, จิงจัง หรือ จิ้งจัง ก็ว่า.จุ้งจัง (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. อาหารอย่างหนึ่ง ทำด้วยปลาเล็ก ๆ หมักเกลือกับข้าวคั่ว อย่างเดียวกับปลาจ่อม ใช้เป็นเครื่องจิ้ม, จิงจัง หรือ จิ้งจัง ก็ว่า.
จุ๋งจิ๋ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง พูดกันเบา ๆ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, กระจุ๋งกระจิ๋ง ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดกันเบา ๆ ทําเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, กระจุ๋งกระจิ๋ง ก็ว่า.จุ๋งจิ๋ง ก. พูดกันเบา ๆ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, กระจุ๋งกระจิ๋ง ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ทําเสียงเล็กเสียงน้อยน่าเอ็นดู, กระจุ๋งกระจิ๋ง ก็ว่า.
จุฑา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง จุก, โดยปริยายหมายถึงที่สูงสุดของศีรษะ เช่น ยอด หัว มงกุฎ, จุฬา ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต จูฑา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาบาลี จูฬา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา.จุฑา (แบบ) น. จุก, โดยปริยายหมายถึงที่สูงสุดของศีรษะ เช่น ยอด หัว มงกุฎ, จุฬา ก็ว่า. (ส. จูฑา; ป. จูฬา).
จุฑาธิปไตย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ยอ-ยัก[–ทิปะไต, –ทิบปะไต] เป็นคำนาม หมายถึง พระเจ้าแผ่นดิน เช่น จงมาประสิทธิวจีพระจุฑาธิปไตย. ในวงเล็บ มาจาก ประถม ก กา ประถม ก กาหัดอ่าน ปฐมมาลา อักษรนิติ แบบเรียนหนังสือไทย ฉบับโอเดียนการพิมพ์ พ.ศ. ๒๕๑๓.จุฑาธิปไตย [–ทิปะไต, –ทิบปะไต] น. พระเจ้าแผ่นดิน เช่น จงมาประสิทธิวจีพระจุฑาธิปไตย. (ปฐมมาลา).
จุฑามณี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-นอ-เนน-สะ-หระ-อี เป็นคำนาม หมายถึง ปิ่น, ราชาศัพท์ว่า พระจุฑามณี; มวยผมของพระพุทธเจ้า; ชื่อพระธาตุเจดีย์บรรจุพระเกศธาตุของพระพุทธเจ้าอยู่ที่ดาวดึงส์ เรียกว่า จุฑามณีเจดีย์, จุฬามณี ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี จูฬามณี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.จุฑามณี น. ปิ่น, ราชาศัพท์ว่า พระจุฑามณี; มวยผมของพระพุทธเจ้า; ชื่อพระธาตุเจดีย์บรรจุพระเกศธาตุของพระพุทธเจ้าอยู่ที่ดาวดึงส์ เรียกว่า จุฑามณีเจดีย์, จุฬามณี ก็ว่า. (ส.; ป. จูฬามณี).
จุฑามาศ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา เป็นคำนาม หมายถึง หย่อมผมกลางกระหม่อม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .จุฑามาศ น. หย่อมผมกลางกระหม่อม. (ส.).
จุฑารัตน์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องประดับจุก. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .จุฑารัตน์ น. เครื่องประดับจุก. (ส.).
จุณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง จุรณ, จูรณ, ของที่ป่น, ของที่ละเอียด, ผง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี จุณฺณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน และมาจากภาษาสันสกฤต จูรฺณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน.จุณ (โบ) น. จุรณ, จูรณ, ของที่ป่น, ของที่ละเอียด, ผง. (ป. จุณฺณ; ส. จูรฺณ).
จุณมหาจุณ, จุณวิจุณ จุณมหาจุณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน จุณวิจุณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ของที่แหลกละเอียดมาก เช่น แหลกเป็นจุณมหาจุณ แหลกเป็นจุณวิจุณ, จุรณมหาจุรณ หรือ จุรณวิจุรณ ก็ว่า.จุณมหาจุณ, จุณวิจุณ (โบ) น. ของที่แหลกละเอียดมาก เช่น แหลกเป็นจุณมหาจุณ แหลกเป็นจุณวิจุณ, จุรณมหาจุรณ หรือ จุรณวิจุรณ ก็ว่า.
จุณณียบท เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-นอ-เนน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน[จุนนียะบด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง บทบาลีเล็กน้อย ที่ยกขึ้นแสดงก่อนเนื้อความ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .จุณณียบท [จุนนียะบด] (แบบ) น. บทบาลีเล็กน้อย ที่ยกขึ้นแสดงก่อนเนื้อความ. (ป.).
จุด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง รอยหรือแต้มที่มีลักษณะกลม ๆ ปรากฏที่ผิวพื้น; ขีด, ระดับ, ขั้น, เช่น จุดเดือด จุดเยือกแข็ง, ที่ เช่น จุดหมาย จุดประสงค์; ประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูดหรือถกเถียงกันเป็นต้น เช่น พูดไม่ถูกจุด ตอบไม่ตรงจุด. เป็นคำกริยา หมายถึง ทําเครื่องหมายเช่นนั้น เช่น เอาปลายดินสอจุดไว้; ทําให้ไฟติด เช่น จุดบุหรี่ จุดไฟ.จุด น. รอยหรือแต้มที่มีลักษณะกลม ๆ ปรากฏที่ผิวพื้น; ขีด, ระดับ, ขั้น, เช่น จุดเดือด จุดเยือกแข็ง, ที่ เช่น จุดหมาย จุดประสงค์; ประเด็นสําคัญของเรื่องที่พูดหรือถกเถียงกันเป็นต้น เช่น พูดไม่ถูกจุด ตอบไม่ตรงจุด. ก. ทําเครื่องหมายเช่นนั้น เช่น เอาปลายดินสอจุดไว้; ทําให้ไฟติด เช่น จุดบุหรี่ จุดไฟ.
จุดแข็ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง จุดที่เข้มแข็ง, จุดที่ฝ่ายตรงข้ามจะเอาชนะได้ยาก, ตรงข้ามกับ จุดอ่อน.จุดแข็ง น. จุดที่เข้มแข็ง, จุดที่ฝ่ายตรงข้ามจะเอาชนะได้ยาก, ตรงข้ามกับ จุดอ่อน.
จุดจบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำนาม หมายถึง วาระสุดท้าย, ตอนสุดท้าย; ความตาย.จุดจบ น. วาระสุดท้าย, ตอนสุดท้าย; ความตาย.
จุดชนวน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง ก่อเหตุ, เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องอื่นขึ้นต่อไป, เช่น จุดชนวนสงคราม.จุดชนวน ก. ก่อเหตุ, เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องอื่นขึ้นต่อไป, เช่น จุดชนวนสงคราม.
จุดเด่น เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ปรากฏชัดสะดุดตาหรือสะดุดใจ.จุดเด่น น. สิ่งที่ปรากฏชัดสะดุดตาหรือสะดุดใจ.
จุดเดือด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง อุณหภูมิขณะที่ความดันสูงสุดของไอของของเหลวเท่ากับความกดของบรรยากาศ ณ อุณหภูมินี้ ของเหลวจะเปลี่ยนสถานะกลายเป็นไอได้ทั่วทั้งหมด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ boiling เขียนว่า บี-โอ-ไอ-แอล-ไอ-เอ็น-จี point เขียนว่า พี-โอ-ไอ-เอ็น-ที .จุดเดือด น. อุณหภูมิขณะที่ความดันสูงสุดของไอของของเหลวเท่ากับความกดของบรรยากาศ ณ อุณหภูมินี้ ของเหลวจะเปลี่ยนสถานะกลายเป็นไอได้ทั่วทั้งหมด. (อ. boiling point).
จุดไต้ตำตอ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ตอ-เต่า-ไม้-โท-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อำ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำกริยา หมายถึง พูดหรือทําสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังเอิญไปโดนเอาเจ้าตัวหรือผู้ที่เป็นเจ้าของเรื่องนั้นเข้าโดยผู้พูดหรือผู้ทําไม่รู้ตัว.จุดไต้ตำตอ (สำ) ก. พูดหรือทําสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังเอิญไปโดนเอาเจ้าตัวหรือผู้ที่เป็นเจ้าของเรื่องนั้นเข้าโดยผู้พูดหรือผู้ทําไม่รู้ตัว.
จุดทศนิยม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง จุดที่ใส่หลังจํานวนเต็มและหน้าเศษตามวิธีทําเลขแบบทศนิยม.จุดทศนิยม น. จุดที่ใส่หลังจํานวนเต็มและหน้าเศษตามวิธีทําเลขแบบทศนิยม.
จุดน้ำค้าง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง อุณหภูมิที่ไอนํ้าในอากาศเกิดการอิ่มตัวและเริ่มควบแน่นเป็นหยดนํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ dew เขียนว่า ดี-อี-ดับเบิลยู point เขียนว่า พี-โอ-ไอ-เอ็น-ที .จุดน้ำค้าง น. อุณหภูมิที่ไอนํ้าในอากาศเกิดการอิ่มตัวและเริ่มควบแน่นเป็นหยดนํ้า. (อ. dew point).
จุดบอด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณที่เครื่องมือสื่อสารรับสัญญาณได้ไม่ชัด, บริเวณหลังลูกตาที่ไม่รับแสง, บริเวณที่ควรจะมองเห็นแต่ไม่สามารถมองเห็นได้ เช่น ทางโค้งนี้มีจุดบอด ทำให้เกิดอุบัติเหตุรถชนกันบ่อย ๆ, จุดของปัญหาที่ไม่สามารถตัดสินใจหรือแยกแยะได้อย่างชัดเจนอาจจะเนื่องจากขาดความรู้ความเข้าใจอย่างถ่องแท้เป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงสภาวะที่ไม่สามารถแก้ปัญหาได้.จุดบอด น. บริเวณที่เครื่องมือสื่อสารรับสัญญาณได้ไม่ชัด, บริเวณหลังลูกตาที่ไม่รับแสง, บริเวณที่ควรจะมองเห็นแต่ไม่สามารถมองเห็นได้ เช่น ทางโค้งนี้มีจุดบอด ทำให้เกิดอุบัติเหตุรถชนกันบ่อย ๆ, จุดของปัญหาที่ไม่สามารถตัดสินใจหรือแยกแยะได้อย่างชัดเจนอาจจะเนื่องจากขาดความรู้ความเข้าใจอย่างถ่องแท้เป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงสภาวะที่ไม่สามารถแก้ปัญหาได้.
จุดประสงค์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง ผลที่ประสงค์ให้บรรลุ เช่น การแข่งขันกีฬาครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อสร้างความสามัคคีในหมู่คณะ, วัตถุประสงค์ ก็ว่า.จุดประสงค์ น. ผลที่ประสงค์ให้บรรลุ เช่น การแข่งขันกีฬาครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อสร้างความสามัคคีในหมู่คณะ, วัตถุประสงค์ ก็ว่า.
จุดยืน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อือ-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ความคิดแน่วแน่, ความมั่นคงในหลักการตามความคิดความเชื่อของตน.จุดยืน น. ความคิดแน่วแน่, ความมั่นคงในหลักการตามความคิดความเชื่อของตน.
จุดยุทธศาสตร์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง พื้นที่และสถานที่ตั้งที่มีความสำคัญในทางการเมือง เศรษฐกิจ จิตวิทยา และกำลังรบทางทหารทั้งในยามสงบและยามสงคราม.จุดยุทธศาสตร์ น. พื้นที่และสถานที่ตั้งที่มีความสำคัญในทางการเมือง เศรษฐกิจ จิตวิทยา และกำลังรบทางทหารทั้งในยามสงบและยามสงคราม.
จุดเยือกแข็ง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง อุณหภูมิที่เกิดภาวะสมดุลระหว่างของแข็งกับของเหลว ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, อุณหภูมิที่ของเหลวเปลี่ยนสถานะเป็นของแข็ง ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, (อุณหภูมินี้เป็นอุณหภูมิเดียวกับจุดหลอมเหลวของสารเดียวกัน). (อ. freezing point).จุดเยือกแข็ง น. อุณหภูมิที่เกิดภาวะสมดุลระหว่างของแข็งกับของเหลว ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, อุณหภูมิที่ของเหลวเปลี่ยนสถานะเป็นของแข็ง ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, (อุณหภูมินี้เป็นอุณหภูมิเดียวกับจุดหลอมเหลวของสารเดียวกัน). (อ. freezing point).
จุดรวม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-รอ-เรือ-วอ-แหวน-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง จุดกลางซึ่งเป็นที่รวมของคน สิ่งของ หรือความรู้สึกนึกคิดเป็นต้น, จุดศูนย์กลาง ก็ว่า.จุดรวม น. จุดกลางซึ่งเป็นที่รวมของคน สิ่งของ หรือความรู้สึกนึกคิดเป็นต้น, จุดศูนย์กลาง ก็ว่า.
จุดลูกน้ำ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ, จุลภาค ก็เรียก.จุดลูกน้ำ น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ, จุลภาค ก็เรียก.
จุดศูนย์กลาง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง จุดที่อยู่ตรงใจกลางของวงกลมหรือวงรี ซึ่งเป็นจุดกึ่งกลางของคอร์ดทุกเส้นที่ผ่านจุดนั้น, จุดรวม.จุดศูนย์กลาง (คณิต) น. จุดที่อยู่ตรงใจกลางของวงกลมหรือวงรี ซึ่งเป็นจุดกึ่งกลางของคอร์ดทุกเส้นที่ผ่านจุดนั้น, จุดรวม.
จุดศูนย์ถ่วง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อู-นอ-หนู-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด-ถอ-ถุง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง จุดซึ่งแนวของนํ้าหนักของก้อนเทหวัตถุนั้นผ่านดิ่งลง ไม่ว่าก้อนเทหวัตถุนั้นจะอยู่ในลักษณะใดก็ตาม, จุดศูนย์กลางของความถ่วง ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ centre เขียนว่า ซี-อี-เอ็น-ที-อา-อี of เขียนว่า โอ-เอฟ gravity เขียนว่า จี-อา-เอ-วี-ไอ-ที-วาย .จุดศูนย์ถ่วง น. จุดซึ่งแนวของนํ้าหนักของก้อนเทหวัตถุนั้นผ่านดิ่งลง ไม่ว่าก้อนเทหวัตถุนั้นจะอยู่ในลักษณะใดก็ตาม, จุดศูนย์กลางของความถ่วง ก็ว่า. (อ. centre of gravity).
จุดสะเทิน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในฟิสิกส์ เป็นคำนาม หมายถึง บริเวณเล็ก ๆ ที่เป็นกลาง.จุดสะเทิน (ฟิสิกส์) น. บริเวณเล็ก ๆ ที่เป็นกลาง.
จุดสัมผัส เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-ผอ-ผึ้ง-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง จุดที่เส้นสัมผัสแตะเส้นโค้ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ point เขียนว่า พี-โอ-ไอ-เอ็น-ที of เขียนว่า โอ-เอฟ contact เขียนว่า ซี-โอ-เอ็น-ที-เอ-ซี-ที .จุดสัมผัส (คณิต) น. จุดที่เส้นสัมผัสแตะเส้นโค้ง. (อ. point of contact).
จุดหมาย, จุดหมายปลายทาง จุดหมาย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก จุดหมายปลายทาง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง จุดหรือสภาวะที่ต้องพยายามไปให้ถึง, จุดหรือสภาวะที่ตั้งใจจะให้บรรลุถึง, เช่น การเดินทางครั้งนี้มีจุดหมายที่จังหวัดสุโขทัย คนเรามีความสุขเป็นจุดหมายในชีวิต.จุดหมาย, จุดหมายปลายทาง น. จุดหรือสภาวะที่ต้องพยายามไปให้ถึง, จุดหรือสภาวะที่ตั้งใจจะให้บรรลุถึง, เช่น การเดินทางครั้งนี้มีจุดหมายที่จังหวัดสุโขทัย คนเรามีความสุขเป็นจุดหมายในชีวิต.
จุดหลอมเหลว เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง อุณหภูมิที่เกิดภาวะสมดุลระหว่างของแข็งกับของเหลว ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, อุณหภูมิที่ของแข็งเปลี่ยนสถานะเป็นของเหลว ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, (อุณหภูมินี้เป็นอุณหภูมิเดียวกับจุดเยือกแข็งของสารเดียวกัน). (อ. melting point).จุดหลอมเหลว น. อุณหภูมิที่เกิดภาวะสมดุลระหว่างของแข็งกับของเหลว ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, อุณหภูมิที่ของแข็งเปลี่ยนสถานะเป็นของเหลว ณ ความกดมาตรฐาน ๑ บรรยากาศ, (อุณหภูมินี้เป็นอุณหภูมิเดียวกับจุดเยือกแข็งของสารเดียวกัน). (อ. melting point).
จุดหลัง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง เอาเล็บจิกหรือกดตุ่มหรือผื่นที่หลังเพื่อแก้คันเป็นต้น.จุดหลัง ก. เอาเล็บจิกหรือกดตุ่มหรือผื่นที่หลังเพื่อแก้คันเป็นต้น.
จุดเหี่ยวเฉา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง ขีดขั้นที่กําหนดปริมาณนํ้าในดินน้อยที่สุดเท่าที่พืชจะสามารถนําไปเลี้ยงลําต้นได้โดยไม่เหี่ยวเฉา ถ้ามีปริมาณนํ้าในดินน้อยกว่านั้น พืชจะเหี่ยวเฉาทันที.จุดเหี่ยวเฉา น. ขีดขั้นที่กําหนดปริมาณนํ้าในดินน้อยที่สุดเท่าที่พืชจะสามารถนําไปเลี้ยงลําต้นได้โดยไม่เหี่ยวเฉา ถ้ามีปริมาณนํ้าในดินน้อยกว่านั้น พืชจะเหี่ยวเฉาทันที.
จุดอ่อน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง จุดอ่อนแอ, จุดที่ฝ่ายตรงข้ามจะเอาชนะได้โดยง่าย, ตรงข้ามกับ จุดแข็ง.จุดอ่อน น. จุดอ่อนแอ, จุดที่ฝ่ายตรงข้ามจะเอาชนะได้โดยง่าย, ตรงข้ามกับ จุดแข็ง.
จุดอิ่มตัว เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง ขีดขั้นที่อากาศสามารถรับไอนํ้าไว้ได้เต็มที่ ณ อุณหภูมิใดอุณหภูมิหนึ่ง ถ้าได้รับเกินขีดขั้นนี้ ไอนํ้าที่ได้รับเกินมาจะควบแน่นเป็นหยดนํ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ saturation เขียนว่า เอส-เอ-ที-ยู-อา-เอ-ที-ไอ-โอ-เอ็น point เขียนว่า พี-โอ-ไอ-เอ็น-ที .จุดอิ่มตัว น. ขีดขั้นที่อากาศสามารถรับไอนํ้าไว้ได้เต็มที่ ณ อุณหภูมิใดอุณหภูมิหนึ่ง ถ้าได้รับเกินขีดขั้นนี้ ไอนํ้าที่ได้รับเกินมาจะควบแน่นเป็นหยดนํ้า. (อ. saturation point).
จุติ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ[จุ–ติ, จุดติ] เป็นคำกริยา หมายถึง เคลื่อน, เปลี่ยนสภาพจากกำเนิดหนึ่งไปเป็นอีกกำเนิดหนึ่ง, (มักใช้แก่เทวดา). (ป.; เป็นคำสรรพนาม หมายถึง จฺยุติ).จุติ [จุ–ติ, จุดติ] ก. เคลื่อน, เปลี่ยนสภาพจากกำเนิดหนึ่งไปเป็นอีกกำเนิดหนึ่ง, (มักใช้แก่เทวดา). (ป.; ส. จฺยุติ).
จุตูปปาตญาณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน[–ตูปะปาตะยาน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความรู้ในจุติและเกิดของสัตว์ทั้งหลาย, ทิพยจักษุญาณ ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต จฺยุตฺยุตฺปาตชฺาน เขียนว่า จอ-จาน-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ชอ-ช้าง-พิน-ทุ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู.จุตูปปาตญาณ [–ตูปะปาตะยาน] (แบบ) น. ความรู้ในจุติและเกิดของสัตว์ทั้งหลาย, ทิพยจักษุญาณ ก็เรียก. (ป.; ส. จฺยุตฺยุตฺปาตชฺาน).
จุทสะ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ[จุดทะสะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สิบสี่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี จุทฺทส เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ และมาจากภาษาสันสกฤต จตุรทศ เขียนว่า จอ-จาน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา.จุทสะ [จุดทะสะ] (แบบ) ว. สิบสี่. (ป. จุทฺทส; ส. จตุรทศ).
จุทสมสุรทิน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-เสือ-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง วันที่ ๑๔ ทางสุริยคติ.จุทสมสุรทิน น. วันที่ ๑๔ ทางสุริยคติ.
จุน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง คํ้าหรือยันเพื่อปะทะปะทังไว้.จุน ก. คํ้าหรือยันเพื่อปะทะปะทังไว้.
จุนเจือ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง เป็นคำกริยา หมายถึง อุดหนุน, เผื่อแผ่.จุนเจือ ก. อุดหนุน, เผื่อแผ่.
จุ่น เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะสะดือที่โปนออกมา เรียกว่า สะดือจุ่น.จุ่น ว. ลักษณะสะดือที่โปนออกมา เรียกว่า สะดือจุ่น.
จุ้น เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ที่รองภาชนะเช่นถ้วยหรือป้าน ทําด้วยไม้หรือกระเบื้องเป็นต้น.จุ้น ๑ น. ที่รองภาชนะเช่นถ้วยหรือป้าน ทําด้วยไม้หรือกระเบื้องเป็นต้น.
จุ้น เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู ความหมายที่ ๒ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง จุ้นจ้าน.จุ้น ๒ (ปาก) ก. จุ้นจ้าน.
จุ้นจ้าน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าไปยุ่งเกี่ยวในสถานที่หรือในเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวจนน่าเกลียด, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง จุ้น.จุ้นจ้าน ก. เข้าไปยุ่งเกี่ยวในสถานที่หรือในเรื่องที่ไม่ใช่หน้าที่ของตัวจนน่าเกลียด, (ปาก) จุ้น.
จุ้นจู๊ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-ตรี เป็นคำนาม หมายถึง ผู้จัดการเรือ, หัวหน้าและผู้จัดการเรื่องสินค้าในเรือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .จุ้นจู๊ น. ผู้จัดการเรือ, หัวหน้าและผู้จัดการเรื่องสินค้าในเรือ. (จ.).
จุนจู๋ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-จัด-ตะ-วา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หดตัวเข้าไปมาก, สั้นมาก ในคําว่า สั้นจุนจู๋, จู๋ ก็ว่า.จุนจู๋ ว. หดตัวเข้าไปมาก, สั้นมาก ในคําว่า สั้นจุนจู๋, จู๋ ก็ว่า.
จุนทการ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ[จุนทะกาน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ช่างกลึง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต กุนฺทกร เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-รอ-เรือ.จุนทการ [จุนทะกาน] (แบบ) น. ช่างกลึง. (ป.; ส. กุนฺทกร).
จุนสี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี[จุนนะสี] เป็นคำนาม หมายถึง เกลือปรกติชนิดหนึ่ง ชื่อ คิวปริกซัลเฟต (CuSO4) เมื่อเป็นผลึกมีสูตร CuSO4x5H2O ลักษณะเป็นผลึกสีนํ้าเงิน ใช้ประโยชน์ในการชุบทองแดงด้วยไฟฟ้า ใช้เป็นสารฆ่าเชื้อรา ฆ่าลูกนํ้า, คนทั่วไปเข้าใจว่าเกิดจากสนิมทองแดง.จุนสี [จุนนะสี] น. เกลือปรกติชนิดหนึ่ง ชื่อ คิวปริกซัลเฟต (CuSO4) เมื่อเป็นผลึกมีสูตร CuSO4x5H2O ลักษณะเป็นผลึกสีนํ้าเงิน ใช้ประโยชน์ในการชุบทองแดงด้วยไฟฟ้า ใช้เป็นสารฆ่าเชื้อรา ฆ่าลูกนํ้า, คนทั่วไปเข้าใจว่าเกิดจากสนิมทองแดง.
จุบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำกริยา หมายถึง เอาปากดูดโดยเร็วและแรง, อาการที่ปลาทําอย่างนั้น เรียกว่า ปลาจุบ.จุบ ก. เอาปากดูดโดยเร็วและแรง, อาการที่ปลาทําอย่างนั้น เรียกว่า ปลาจุบ.
จุ๊บ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างเสียงดูดปาก. เป็นคำกริยา หมายถึง (ปาก) จูบ, ดูด.จุ๊บ ๑ ว. เสียงอย่างเสียงดูดปาก. ก. (ปาก) จูบ, ดูด.
จุ๊บ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง หลอดสําหรับรับของไหลเช่นลมหรือไอนํ้าเป็นต้นให้ผ่านเข้าไป. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ tube เขียนว่า ที-ยู-บี-อี.จุ๊บ ๒ น. หลอดสําหรับรับของไหลเช่นลมหรือไอนํ้าเป็นต้นให้ผ่านเข้าไป. (อ. tube).
จุบจิบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่กินพร่ำเพรื่อทีละเล็กทีละน้อย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กิน เป็น กินจุบกินจิบ, โบราณใช้ว่า กระจุบกระจิบ ก็มี.จุบจิบ ว. อาการที่กินพร่ำเพรื่อทีละเล็กทีละน้อย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กิน เป็น กินจุบกินจิบ, โบราณใช้ว่า กระจุบกระจิบ ก็มี.
จุ๊บแจง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Cerithidea obtusa ในวงศ์ Potamididae เปลือกผิวขรุขระเวียนเป็นวง รูปร่างค่อนข้างยาว ปลาย แหลม สีเทาอมดํา.จุ๊บแจง ๑ น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวชนิด Cerithidea obtusa ในวงศ์ Potamididae เปลือกผิวขรุขระเวียนเป็นวง รูปร่างค่อนข้างยาว ปลาย แหลม สีเทาอมดํา.
จุ๊บแจง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.จุ๊บแจง ๒ น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
จุ่ม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งจ่อมลงไปในของเหลวแล้วยกขึ้น เช่น เอาผ้าจุ่มนํ้า.จุ่ม ก. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งจ่อมลงไปในของเหลวแล้วยกขึ้น เช่น เอาผ้าจุ่มนํ้า.
จุ้ม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งชุบหรือจุ่มลงไปในของเหลว เช่น เอาปากกาจุ้มหมึก.จุ้ม ก. เอาสิ่งใดสิ่งหนึ่งชุบหรือจุ่มลงไปในของเหลว เช่น เอาปากกาจุ้มหมึก.
จุ๋มจิ๋ม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-จัด-ตะ-วา-มอ-ม้า-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-จัด-ตะ-วา-มอ-ม้า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็ก ๆ น้อย ๆ น่าเอ็นดู, กระจุ๋มกระจิ๋ม ก็ว่า.จุ๋มจิ๋ม ว. เล็ก ๆ น้อย ๆ น่าเอ็นดู, กระจุ๋มกระจิ๋ม ก็ว่า.
จุมพฏ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ตอ-ปะ-ตัก[–พด] เป็นคำนาม หมายถึง เสวียน; รัดเกล้า, เทริด; ของที่เป็นวง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .จุมพฏ [–พด] น. เสวียน; รัดเกล้า, เทริด; ของที่เป็นวง. (ป.).
จุมพรวด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาน้ำกร่อยหลายชนิดและหลายสกุลในวงศ์ Periophthalmidae เช่น สกุล Boleophthalmus, Pseudapocryptes, Parapocryptes ชนิด B. boddarti พบตามหาดเลนหรือชายฝั่งทะเล รูปร่างและพฤติกรรมในการเคลื่อนไหวคล้ายปลากระจัง, กำพวด กำพุด ตีน หรือ ตุมพรวด ก็เรียก.จุมพรวด น. ชื่อปลาน้ำกร่อยหลายชนิดและหลายสกุลในวงศ์ Periophthalmidae เช่น สกุล Boleophthalmus, Pseudapocryptes, Parapocryptes ชนิด B. boddarti พบตามหาดเลนหรือชายฝั่งทะเล รูปร่างและพฤติกรรมในการเคลื่อนไหวคล้ายปลากระจัง, กำพวด กำพุด ตีน หรือ ตุมพรวด ก็เรียก.
จุมพล เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-ลอ-ลิง[จุมพน] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง จอมพล, นายทัพ, ผู้เป็นใหญ่กว่าพล.จุมพล [จุมพน] (โบ) น. จอมพล, นายทัพ, ผู้เป็นใหญ่กว่าพล.
จุมพิต เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า[–พิด] เป็นคำกริยา หมายถึง จูบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต จุมฺพิต เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-พิน-ทุ-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า ว่า จูบด้วยปาก .จุมพิต [–พิด] ก. จูบ. (ป.; ส. จุมฺพิต ว่า จูบด้วยปาก).
จุมโพล่ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-ไม้-เอก[–โพฺล่] เป็นคำนาม หมายถึง ฝาปิดช่องบันไดหรือช่องทางขึ้นลงเรือดำน้ำหรือที่ดาดฟ้าเรือ.จุมโพล่ [–โพฺล่] น. ฝาปิดช่องบันไดหรือช่องทางขึ้นลงเรือดำน้ำหรือที่ดาดฟ้าเรือ.
จุ้ย เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็ก, น้อย, เช่น พระจอมจุ้ย.จุ้ย ว. เล็ก, น้อย, เช่น พระจอมจุ้ย.
จุรณ, จูรณ จุรณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-เนน จูรณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-นอ-เนน [จุน, จูน] เป็นคำนาม หมายถึง ของที่ป่น, ของที่ละเอียด, ผง, เช่น แหลกเป็นจุรณ, โบราณเขียนเป็น จุณ ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต จูรฺณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-พิน-ทุ-นอ-เนน และมาจากภาษาบาลี จุณฺณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-พิน-ทุ-นอ-เนน.จุรณ, จูรณ [จุน, จูน] น. ของที่ป่น, ของที่ละเอียด, ผง, เช่น แหลกเป็นจุรณ, โบราณเขียนเป็น จุณ ก็มี. (ส. จูรฺณ; ป. จุณฺณ).
จุรณมหาจุรณ, จุรณวิจุรณ จุรณมหาจุรณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-มอ-ม้า-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-เนน จุรณวิจุรณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-เนน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-นอ-เนน [จุนมะหาจุน, จุนวิจุน] เป็นคำนาม หมายถึง ของที่แหลกละเอียดมาก เช่น แหลกเป็นจุรณมหาจุรณ แหลกเป็นจุรณวิจุรณ, โบราณเขียนเป็น จุณมหาจุณ หรือ จุณวิจุณ ก็มี.จุรณมหาจุรณ, จุรณวิจุรณ [จุนมะหาจุน, จุนวิจุน] น. ของที่แหลกละเอียดมาก เช่น แหลกเป็นจุรณมหาจุรณ แหลกเป็นจุรณวิจุรณ, โบราณเขียนเป็น จุณมหาจุณ หรือ จุณวิจุณ ก็มี.
จุรี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำนาม หมายถึง มีด, หอก, ดาบ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จรี เขียนว่า จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี ว่า มีด, หอก, ดาบ .จุรี (กลอน) น. มีด, หอก, ดาบ. (ข. จรี ว่า มีด, หอก, ดาบ).
จุไร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง ไรจุก, ไรผม, ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ หมายถึง พระจุไร.จุไร น. ไรจุก, ไรผม, (ราชา) พระจุไร.
จุล– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง[จุนละ–] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เล็ก, น้อย, (มักใช้นําหน้าคําสมาส) เช่น จุลศักราช จุลพน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี จุลฺล เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-พิน-ทุ-ลอ-ลิง.จุล– [จุนละ–] ว. เล็ก, น้อย, (มักใช้นําหน้าคําสมาส) เช่น จุลศักราช จุลพน. (ป. จุลฺล).
จุลกฐิน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-กอ-ไก่-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง เรียกพิธีทอดกฐินที่ต้องทําตั้งแต่ปั่นฝ้าย ทอ เย็บ ย้อมผ้ากฐิน และถวายสงฆ์ให้เสร็จในวันเดียว, โดยปริยายหมายความว่า งานที่ต้องทําอย่างชุลมุนวุ่นวายเพื่อให้เสร็จทันเวลาอันจํากัด.จุลกฐิน น. เรียกพิธีทอดกฐินที่ต้องทําตั้งแต่ปั่นฝ้าย ทอ เย็บ ย้อมผ้ากฐิน และถวายสงฆ์ให้เสร็จในวันเดียว, โดยปริยายหมายความว่า งานที่ต้องทําอย่างชุลมุนวุ่นวายเพื่อให้เสร็จทันเวลาอันจํากัด.
จุลชีพ, จุลชีวัน, จุลชีวิน, จุลินทรีย์ จุลชีพ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน จุลชีวัน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู จุลชีวิน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู จุลินทรีย์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมาก มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ต้องดูด้วยกล้องจุลทรรศน์ ส่วนมากมีเซลล์เดียว. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ microbe เขียนว่า เอ็ม-ไอ-ซี-อา-โอ-บี-อี micro—organism เขียนว่า เอ็ม-ไอ-ซี-อา-โอ-??151??-โอ-อา-จี-เอ-เอ็น-ไอ-เอส-เอ็ม .จุลชีพ, จุลชีวัน, จุลชีวิน, จุลินทรีย์ น. สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมาก มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ต้องดูด้วยกล้องจุลทรรศน์ ส่วนมากมีเซลล์เดียว. (อ. microbe, micro—organism).
จุลทรรศน์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง กล้องขยายดูของเล็กที่ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ microscope เขียนว่า เอ็ม-ไอ-ซี-อา-โอ-เอส-ซี-โอ-พี-อี.จุลทรรศน์ น. กล้องขยายดูของเล็กที่ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า. (อ. microscope).
จุลพน เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-พอ-พาน-นอ-หนู[จุนละ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกัณฑ์ที่ ๖ ของมหาชาติ.จุลพน [จุนละ–] น. ชื่อกัณฑ์ที่ ๖ ของมหาชาติ.
จุลภาค เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ, จุดลูกนํ้า ก็เรียก; ภาคเล็ก.จุลภาค น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ , สำหรับคั่นวรรคตอนของข้อความ, จุดลูกนํ้า ก็เรียก; ภาคเล็ก.
จุลวรรค เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อคัมภีร์ที่ ๔ ในพระวินัยปิฎก; ชื่อมาตราปักษคณนา คือ ปักษ์ถ้วน ๓ ปักษ์ ปักษ์ขาด ๑ ปักษ์ เป็นจุลวรรค.จุลวรรค น. ชื่อคัมภีร์ที่ ๔ ในพระวินัยปิฎก; ชื่อมาตราปักษคณนา คือ ปักษ์ถ้วน ๓ ปักษ์ ปักษ์ขาด ๑ ปักษ์ เป็นจุลวรรค.
จุลศักราช เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง เป็นคำนาม หมายถึง ศักราชน้อย เริ่มตั้งภายหลังพุทธศักราช ๑๑๘๑ ปี (พุทธศักราชลบด้วย ๑๑๘๑ เท่ากับจุลศักราช).จุลศักราช น. ศักราชน้อย เริ่มตั้งภายหลังพุทธศักราช ๑๑๘๑ ปี (พุทธศักราชลบด้วย ๑๑๘๑ เท่ากับจุลศักราช).
จุลสาร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งตีพิมพ์ที่บอกเรื่องต่าง ๆ ที่น่าสนใจ ออกมาเป็นคราว ๆ ไม่มีกําหนดเวลาแน่นอน.จุลสาร น. สิ่งตีพิมพ์ที่บอกเรื่องต่าง ๆ ที่น่าสนใจ ออกมาเป็นคราว ๆ ไม่มีกําหนดเวลาแน่นอน.
จุลอุปรากร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง ละครประเภทหนึ่ง มีดนตรีเป็นส่วนประกอบสำคัญ ดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงผสมวงดุริยางค์คล้ายอุปรากรแต่มีบทสนทนา เนื้อเรื่องมีความร่าเริงขบขัน และมักจบลงด้วยความสุข. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ operetta เขียนว่า โอ-พี-อี-อา-อี-ที-ที-เอ.จุลอุปรากร น. ละครประเภทหนึ่ง มีดนตรีเป็นส่วนประกอบสำคัญ ดำเนินเรื่องด้วยการร้องเพลงผสมวงดุริยางค์คล้ายอุปรากรแต่มีบทสนทนา เนื้อเรื่องมีความร่าเริงขบขัน และมักจบลงด้วยความสุข. (อ. operetta).
จุลจอมเกล้า เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-จอ-จาน-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา[จุนละ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลหนึ่ง สร้างขึ้นครั้งแรกในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.จุลจอมเกล้า [จุนละ–] น. ชื่อเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตระกูลหนึ่ง สร้างขึ้นครั้งแรกในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว.
จุลวงศ์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู-สอ-สา-ลา-ทัน-ทะ-คาด[จุนละ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนังสือพงศาวดารลังกา แต่งเป็นภาษาบาลีต่อจากมหาวงศ์ ตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าสิริเมฆวรรณจนถึงลังกาถูกอังกฤษยึดครอง.จุลวงศ์ [จุนละ–] น. ชื่อหนังสือพงศาวดารลังกา แต่งเป็นภาษาบาลีต่อจากมหาวงศ์ ตั้งแต่รัชสมัยพระเจ้าสิริเมฆวรรณจนถึงลังกาถูกอังกฤษยึดครอง.
จุฬา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง จุก, โดยปริยายหมายถึงที่สูงสุดของศีรษะ เช่น ยอด หัว มงกุฎ, จุฑา ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี จูฬา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา และมาจากภาษาสันสกฤต จูฑา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา.จุฬา ๑ น. จุก, โดยปริยายหมายถึงที่สูงสุดของศีรษะ เช่น ยอด หัว มงกุฎ, จุฑา ก็ว่า. (ป. จูฬา; ส. จูฑา).
จุฬามณี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-นอ-เนน-สะ-หระ-อี เป็นคำนาม หมายถึง ปิ่น; มวยผมของพระพุทธเจ้า; ชื่อพระธาตุเจดีย์บรรจุพระเกศธาตุของพระพุทธเจ้าอยู่ที่ดาวดึงส์ เรียกว่า จุฬามณีเจดีย์, จุฑามณี ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต จูฑามณี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.จุฬามณี น. ปิ่น; มวยผมของพระพุทธเจ้า; ชื่อพระธาตุเจดีย์บรรจุพระเกศธาตุของพระพุทธเจ้าอยู่ที่ดาวดึงส์ เรียกว่า จุฬามณีเจดีย์, จุฑามณี ก็ว่า. (ป.; ส. จูฑามณี).
จุฬาลักษณ์ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีลักษณะเลิศ, โฉมงาม.จุฬาลักษณ์ ว. มีลักษณะเลิศ, โฉมงาม.
จุฬา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง มีรูปร่าง ๕ แฉก หัวแหลม, คู่กับ ว่าวปักเป้า, ว่าวกุลา ก็เรียก.จุฬา ๒ น. ชื่อว่าวชนิดหนึ่ง มีรูปร่าง ๕ แฉก หัวแหลม, คู่กับ ว่าวปักเป้า, ว่าวกุลา ก็เรียก.
จุฬาราชมนตรี เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-มอ-ม้า-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี เป็นคำนาม หมายถึง ตำแหน่งผู้นำสูงสุดทางด้านการบริหารกิจการมุสลิมในประเทศไทย เป็นที่ปรึกษาทางราชการเกี่ยวกับกิจการมุสลิมทั้งปวง.จุฬาราชมนตรี น. ตำแหน่งผู้นำสูงสุดทางด้านการบริหารกิจการมุสลิมในประเทศไทย เป็นที่ปรึกษาทางราชการเกี่ยวกับกิจการมุสลิมทั้งปวง.
จุฬาลัมพา, จุฬาลำพา จุฬาลัมพา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อา จุฬาลำพา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง โกฐจุฬาลัมพา. ในวงเล็บ ดู โกฐจุฬาลัมพา, โกฐจุฬาลําพา โกฐจุฬาลัมพา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ถอ-ถาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-มอ-ม้า-พอ-พาน-สะ-หระ-อา โกฐจุฬาลําพา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ถอ-ถาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-ลอ-จุ-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-สะ-หระ-อา ที่ โกฐ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-กอ-ไก่-ถอ-ถาน.จุฬาลัมพา, จุฬาลำพา น. โกฐจุฬาลัมพา. (ดู โกฐจุฬาลัมพา, โกฐจุฬาลําพา ที่ โกฐ).
จู เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหมาชนิดหนึ่งตัวเล็ก ๆ ขนยาวปุกปุย เรียกว่า หมาจู.จู น. ชื่อหมาชนิดหนึ่งตัวเล็ก ๆ ขนยาวปุกปุย เรียกว่า หมาจู.
จู่ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก เป็นคำกริยา หมายถึง กรากหรือรี่เข้าใส่โดยไม่รู้ตัว. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตรงถึง, ไม่รั้งรอ.จู่ ก. กรากหรือรี่เข้าใส่โดยไม่รู้ตัว. ว. ตรงถึง, ไม่รั้งรอ.
จู่ ๆ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก ไม้-ยะ-มก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่บอกกล่าวล่วงหน้า เช่น จู่ ๆ ก็มา.จู่ ๆ ว. ไม่บอกกล่าวล่วงหน้า เช่น จู่ ๆ ก็มา.
จู่โจม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง เข้ากระทําการโดยไม่ให้รู้ตัว.จู่โจม ก. เข้ากระทําการโดยไม่ให้รู้ตัว.
จู่ลู่ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก เป็นคำกริยา หมายถึง รี่เข้าไปตามทาง (ลู่ ว่า ทาง), ถลันเข้าไป; โดยปริยายหมายความว่า ดูถูก.จู่ลู่ ก. รี่เข้าไปตามทาง (ลู่ ว่า ทาง), ถลันเข้าไป; โดยปริยายหมายความว่า ดูถูก.
จู้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๑ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง นม, ใช้ว่า นมจู้ เช่น มาฉกชักผ้าห่มชมชู นมจู้เจ้าเณรนี้ราคี. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำกริยา หมายถึง จี้, จ่อ, ไช.จู้ ๑ (ถิ่น–อีสาน) น. นม, ใช้ว่า นมจู้ เช่น มาฉกชักผ้าห่มชมชู นมจู้เจ้าเณรนี้ราคี. (ขุนช้างขุนแผน). (ถิ่น–พายัพ) ก. จี้, จ่อ, ไช.
จู้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดักปลาไหลชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปคล้ายหม้อคอสูง มีงาแซงอยู่ริมก้น ห้อยเหยื่อไว้ภายใน, กระจู้ หรือ อีจู้ ก็มี.จู้ ๒ น. เครื่องดักปลาไหลชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปคล้ายหม้อคอสูง มีงาแซงอยู่ริมก้น ห้อยเหยื่อไว้ภายใน, กระจู้ หรือ อีจู้ ก็มี.
จู๋ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-จัด-ตะ-วา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หดตัวเข้าไปมาก, สั้นมาก ในคําว่า สั้นจู๋, จุนจู๋ ก็ว่า; อาการที่ห่อปากเข้ามา เช่น ทําปากจู๋.จู๋ ว. หดตัวเข้าไปมาก, สั้นมาก ในคําว่า สั้นจู๋, จุนจู๋ ก็ว่า; อาการที่ห่อปากเข้ามา เช่น ทําปากจู๋.
จูง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง พาไปด้วยอาการคล้ายดึงหรือฉุด เช่น จูงควาย จูงเด็ก. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวัยของเด็กระหว่างวัยอุ้มกับวัยแล่น เรียกว่า วัยจูง.จูง ก. พาไปด้วยอาการคล้ายดึงหรือฉุด เช่น จูงควาย จูงเด็ก. น. ชื่อวัยของเด็กระหว่างวัยอุ้มกับวัยแล่น เรียกว่า วัยจูง.
จูงจมูก เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-งอ-งู-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่ เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่จับเชือกที่สนตะพายจมูกวัวควายแล้วจูงไป, โดยปริยายใช้แก่คนว่า ถูกจูงจมูก หมายความว่า ถูกเขาชักนําไปโดยไม่ใช้ความคิดของตน.จูงจมูก ก. อาการที่จับเชือกที่สนตะพายจมูกวัวควายแล้วจูงไป, โดยปริยายใช้แก่คนว่า ถูกจูงจมูก หมายความว่า ถูกเขาชักนําไปโดยไม่ใช้ความคิดของตน.
จูงใจ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำกริยา หมายถึง ชักนําหรือเกลี้ยกล่อมเพื่อให้เห็นคล้อยตาม เช่น พูดจูงใจ.จูงใจ ก. ชักนําหรือเกลี้ยกล่อมเพื่อให้เห็นคล้อยตาม เช่น พูดจูงใจ.
จูงนางเข้าห้อง เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการเล่นชนิดหนึ่ง ใช้เบี้ยทอดแล้วเดินตามช่องในรูปเป็นวงอย่างก้นหอย.จูงนางเข้าห้อง น. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่ง ใช้เบี้ยทอดแล้วเดินตามช่องในรูปเป็นวงอย่างก้นหอย.
จูงนางลีลา เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-งอ-งู-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อท่ารําชนิดหนึ่งที่ควาญช้างรําเมื่อนําช้างบํารูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.จูงนางลีลา น. ชื่อท่ารําชนิดหนึ่งที่ควาญช้างรําเมื่อนําช้างบํารูงาเสร็จครั้งแรกแล้ว.
จูงมือ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง เป็นคำกริยา หมายถึง จับมือพากันไป.จูงมือ ก. จับมือพากันไป.
จู้จี้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง งอแง เช่น เด็กจู้จี้, บ่นจุกจิกรํ่าไร เช่น คนแก่จู้จี้; พิถีพิถันเกินไป เช่น ซื้อของเลือกแล้วเลือกอีกจู้จี้มาก.จู้จี้ ๑ ก. งอแง เช่น เด็กจู้จี้, บ่นจุกจิกรํ่าไร เช่น คนแก่จู้จี้; พิถีพิถันเกินไป เช่น ซื้อของเลือกแล้วเลือกอีกจู้จี้มาก.
จู้จี้ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท ความหมายที่ ๒ดู จี่ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒.จู้จี้ ๒ ดู จี่ ๒.
จู๋จี๋ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-จัด-ตะ-วา-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา เป็นคำกริยา หมายถึง พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, กระจู๋กระจี๋ ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม, กระจู๋กระจี๋ ก็ว่า.จู๋จี๋ ก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, กระจู๋กระจี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม, กระจู๋กระจี๋ ก็ว่า.
จู๊ด เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่พุ่งตัวออกไปโดยเร็ว เช่น วิ่งจู๊ด พุ่งจู๊ด.จู๊ด ว. อาการที่พุ่งตัวออกไปโดยเร็ว เช่น วิ่งจู๊ด พุ่งจู๊ด.
จูบ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำกริยา หมายถึง เอาจมูกสัมผัสสูดแสดงความรักหรือความใคร่.จูบ ก. เอาจมูกสัมผัสสูดแสดงความรักหรือความใคร่.
จูบฝุ่น เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อู-บอ-ไบ-ไม้-ฝอ-ฝา-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง หกล้มหน้าควํ่า.จูบฝุ่น (ปาก) ก. หกล้มหน้าควํ่า.
เจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน เป็นคำนาม หมายถึง อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ว่า แจ .เจ น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, แจ ก็ว่า. (จ. ว่า แจ).
เจ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกคนจีน.เจ๊ก (ปาก) น. คําเรียกคนจีน.
เจ๊กตื่นไฟ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ฟอ-ฟัน ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตื่นตกใจและเอะอะโวยวายเกินกว่าเหตุ.เจ๊กตื่นไฟ (ปาก) ว. ตื่นตกใจและเอะอะโวยวายเกินกว่าเหตุ.
เจ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑ ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ช้าง.เจ่ง ๑ (โบ) น. ช้าง.
เจ่ง ๒, เจ้ง เจ่ง ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-งอ-งู เจ้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดนตรีจีนชนิดหนึ่ง มีสายสําหรับดีด คล้ายจะเข้. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน ว่า เจ็ง .เจ่ง ๒, เจ้ง น. เครื่องดนตรีจีนชนิดหนึ่ง มีสายสําหรับดีด คล้ายจะเข้. (จ. ว่า เจ็ง).
เจ๊ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เลิกล้มกิจการเพราะหมดทุน; สิ้นสุด. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .เจ๊ง (ปาก) ก. เลิกล้มกิจการเพราะหมดทุน; สิ้นสุด. (จ.).
เจ๋ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยอดเยี่ยม, ดีเลิศ.เจ๋ง (ปาก) ว. ยอดเยี่ยม, ดีเลิศ.
เจ็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง จํานวนหกบวกหนึ่ง; ชื่อเดือนจันทรคติ เรียกว่า เดือน ๗ ตกในราวเดือนมิถุนายน; ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง เรียกลูกชายคนที่ ๗ ว่า ลูกเจ็ด, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๗ ว่า ลูกเอก. (กฎ. ๒/๒๖).เจ็ด น. จํานวนหกบวกหนึ่ง; ชื่อเดือนจันทรคติ เรียกว่า เดือน ๗ ตกในราวเดือนมิถุนายน; (โบ) เรียกลูกชายคนที่ ๗ ว่า ลูกเจ็ด, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๗ ว่า ลูกเอก. (กฎ. ๒/๒๖).
เจ็ดชั่วโคตร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-วอ-แหวน-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง วงศ์สกุลที่สืบสายโลหิต ซึ่งนับตั้งแต่ตัวเองขึ้นไป ๓ ชั้น คือ ชั้นพ่อ ชั้นปู่ และชั้นทวด กับนับจากตัวเองลงมาอีก ๓ ชั้น คือ ชั้นลูก ชั้นหลาน และชั้นเหลน รวมเป็นเจ็ดชั่วโคตร ไม่นับผู้หญิงรวมด้วย.เจ็ดชั่วโคตร น. วงศ์สกุลที่สืบสายโลหิต ซึ่งนับตั้งแต่ตัวเองขึ้นไป ๓ ชั้น คือ ชั้นพ่อ ชั้นปู่ และชั้นทวด กับนับจากตัวเองลงมาอีก ๓ ชั้น คือ ชั้นลูก ชั้นหลาน และชั้นเหลน รวมเป็นเจ็ดชั่วโคตร ไม่นับผู้หญิงรวมด้วย.
เจ็ดตะคลี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี[–คฺลี] เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าลายอย่างดีชนิดหนึ่ง, เขียนเป็น เจตตะคลี หรือ เจ็ตคลี ก็มี.เจ็ดตะคลี [–คฺลี] น. ผ้าลายอย่างดีชนิดหนึ่ง, เขียนเป็น เจตตะคลี หรือ เจ็ตคลี ก็มี.
เจดีย–, เจดีย์ ๑ เจดีย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก เจดีย์ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด [–ดียะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งซึ่งก่อเป็นรูปคล้ายลอมฟาง มียอดแหลม บรรจุสิ่งที่นับถือมีพระธาตุเป็นต้น, สิ่งหรือบุคคลที่เคารพนับถือ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เจติย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก และมาจากภาษาสันสกฤต ไจตฺย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.เจดีย–, เจดีย์ ๑ [–ดียะ–] น. สิ่งซึ่งก่อเป็นรูปคล้ายลอมฟาง มียอดแหลม บรรจุสิ่งที่นับถือมีพระธาตุเป็นต้น, สิ่งหรือบุคคลที่เคารพนับถือ. (ป. เจติย; ส. ไจตฺย).
เจดียฐาน, เจดียสถาน เจดียฐาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู เจดียสถาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่เคารพเช่นที่ประดิษฐานพระพุทธปฏิมา พระพุทธบาท พระพุทธฉายา และพระบรมสารีริกธาตุ.เจดียฐาน, เจดียสถาน น. สถานที่เคารพเช่นที่ประดิษฐานพระพุทธปฏิมา พระพุทธบาท พระพุทธฉายา และพระบรมสารีริกธาตุ.
เจดีย์ทิศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา เป็นคำนาม หมายถึง เจดีย์บริวารตั้งอยู่บนฐานไพทีหรือลานประทักษิณล้อมเจดีย์ประธาน มี ๔ องค์ เหมือนดังประจำทิศต่าง ๆ ตามคตินิยมทางจักรวาล.เจดีย์ทิศ น. เจดีย์บริวารตั้งอยู่บนฐานไพทีหรือลานประทักษิณล้อมเจดีย์ประธาน มี ๔ องค์ เหมือนดังประจำทิศต่าง ๆ ตามคตินิยมทางจักรวาล.
เจดีย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในวงศ์ Turritellidae เปลือกเวียนเป็นเกลียวสูงหลายชั้น ยอดแหลมคล้ายเจดีย์ เช่น ชนิด Turritella terebra.เจดีย์ ๒ น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในวงศ์ Turritellidae เปลือกเวียนเป็นเกลียวสูงหลายชั้น ยอดแหลมคล้ายเจดีย์ เช่น ชนิด Turritella terebra.
เจต, เจต– เจต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า เจต– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า [เจด, เจตะ–, เจดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่คิด, ใจ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เจตสฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-สอ-เสือ-พิน-ทุ.เจต, เจต– [เจด, เจตะ–, เจดตะ–] น. สิ่งที่คิด, ใจ. (ป.; ส. เจตสฺ).
เจตคติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ[เจตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ท่าทีหรือความรู้สึกของบุคคลต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ attitude เขียนว่า เอ-ที-ที-ไอ-ที-ยู-ดี-อี.เจตคติ [เจตะ–] น. ท่าทีหรือความรู้สึกของบุคคลต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง. (อ. attitude).
เจตจำนง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-งอ-งู[เจด–] เป็นคำนาม หมายถึง ความตั้งใจมุ่งหมาย, ความจงใจ.เจตจำนง [เจด–] น. ความตั้งใจมุ่งหมาย, ความจงใจ.
เจตภูต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า[เจดตะพูด] เป็นคำนาม หมายถึง สภาพเป็นผู้คิดอ่าน คือ มนัส, ที่เรียกในภาษาสันสกฤตว่า “อาตมัน” เรียกในภาษาบาลีว่า “อัตตา” ก็มี “ชีโว” ก็มี, มีอยู่ในลัทธิว่า “ในโลกนี้ไม่มีอะไรสูญ แม้คนและสัตว์ตายแล้ว ร่างกายเท่านั้นทรุดโทรมไป ส่วนเจตภูตเป็นธรรมชาติไม่สูญ ย่อมถือปฏิสนธิในกําเนิดอื่นสืบไป”, ลัทธินี้ทางพระพุทธศาสนาจัดเป็นสัสตทิฐิ แปลว่า ความเห็นว่าเที่ยง, ตามสามัญที่เข้าใจกัน เจตภูต คือวิญญาณที่สิงอยู่ในตัวคน กล่าวกันว่าออกจากร่างได้ในเวลานอนหลับ.เจตภูต [เจดตะพูด] น. สภาพเป็นผู้คิดอ่าน คือ มนัส, ที่เรียกในภาษาสันสกฤตว่า “อาตมัน” เรียกในภาษาบาลีว่า “อัตตา” ก็มี “ชีโว” ก็มี, มีอยู่ในลัทธิว่า “ในโลกนี้ไม่มีอะไรสูญ แม้คนและสัตว์ตายแล้ว ร่างกายเท่านั้นทรุดโทรมไป ส่วนเจตภูตเป็นธรรมชาติไม่สูญ ย่อมถือปฏิสนธิในกําเนิดอื่นสืบไป”, ลัทธินี้ทางพระพุทธศาสนาจัดเป็นสัสตทิฐิ แปลว่า ความเห็นว่าเที่ยง, ตามสามัญที่เข้าใจกัน เจตภูต คือวิญญาณที่สิงอยู่ในตัวคน กล่าวกันว่าออกจากร่างได้ในเวลานอนหลับ.
เจตนา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา[เจดตะนา] เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งใจ, จงใจ, มุ่งหมาย. เป็นคำนาม หมายถึง ความตั้งใจ, ความจงใจ, ความมุ่งหมาย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .เจตนา [เจดตะนา] ก. ตั้งใจ, จงใจ, มุ่งหมาย. น. ความตั้งใจ, ความจงใจ, ความมุ่งหมาย. (ป., ส.).
เจตนารมณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง ความมุ่งหมาย.เจตนารมณ์ น. ความมุ่งหมาย.
เจตพังคี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี[เจดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มชนิด Cladogynos orientalis Zipp. ex Span. ในวงศ์ Euphorbiaceae ท้องใบขาว รากใช้ทํายาได้.เจตพังคี [เจดตะ–] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Cladogynos orientalis Zipp. ex Span. ในวงศ์ Euphorbiaceae ท้องใบขาว รากใช้ทํายาได้.
เจตมูลเพลิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู[เจดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กหลายชนิดในสกุล Plumbago วงศ์ Plumbaginaceae เช่น เจตมูลเพลิงแดง (P. indica L.) ดอกสีแดง และ เจตมูลเพลิงขาว (P. zeylanica L.) ดอกสีขาว, รากของทั้ง ๒ ชนิด มีรสเผ็ดร้อน ใช้ทํายาได้.เจตมูลเพลิง [เจดตะ–] น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กหลายชนิดในสกุล Plumbago วงศ์ Plumbaginaceae เช่น เจตมูลเพลิงแดง (P. indica L.) ดอกสีแดง และ เจตมูลเพลิงขาว (P. zeylanica L.) ดอกสีขาว, รากของทั้ง ๒ ชนิด มีรสเผ็ดร้อน ใช้ทํายาได้.
เจตมูลเพลิงฝรั่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-ฝอ-ฝา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งูดู พยับหมอก เขียนว่า พอ-พาน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒.เจตมูลเพลิงฝรั่ง ดู พยับหมอก ๒.
เจตสิก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่[เจตะ–, เจดตะ–] เป็นคำนาม หมายถึง อารมณ์ที่เกิดกับใจ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เป็นไปในจิต เช่น สุขหรือทุกข์ที่เกิดในจิต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต ไจตสิก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน-ตอ-เต่า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่.เจตสิก [เจตะ–, เจดตะ–] น. อารมณ์ที่เกิดกับใจ. ว. เป็นไปในจิต เช่น สุขหรือทุกข์ที่เกิดในจิต. (ป.; ส. ไจตสิก).
เจติย– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก[–ติยะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เจดีย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .เจติย– [–ติยะ–] (แบบ) น. เจดีย์. (ป.).
เจโตวิมุติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ[–วิมุด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ความหลุดพ้นด้วยอํานาจแห่งจิต เป็นโลกุตรธรรมประการหนึ่ง, คู่กับ ปัญญาวิมุติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เจโตวิมุตฺติ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.เจโตวิมุติ [–วิมุด] (แบบ) น. ความหลุดพ้นด้วยอํานาจแห่งจิต เป็นโลกุตรธรรมประการหนึ่ง, คู่กับ ปัญญาวิมุติ. (ป. เจโตวิมุตฺติ).
เจน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชํานาญ เช่น เจนสังเวียน,จําได้แม่นยํา เช่น เจนทาง.เจน ว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชํานาญ เช่น เจนสังเวียน,จําได้แม่นยํา เช่น เจนทาง.
เจนจบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชํานาญทั่ว, รอบรู้, ได้พบได้เห็นมามาก.เจนจบ ว. ชํานาญทั่ว, รอบรู้, ได้พบได้เห็นมามาก.
เจนจัด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก เป็นคำกริยา หมายถึง สันทัด,ชํานาญ, มีประสบการณ์มาก, จัดเจน ก็ว่า.เจนจัด ก. สันทัด,ชํานาญ, มีประสบการณ์มาก, จัดเจน ก็ว่า.
เจนใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขึ้นใจ, แม่นยําในใจ.เจนใจ ว. ขึ้นใจ, แม่นยําในใจ.
เจนเวที เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี เป็นคำกริยา หมายถึง ขึ้นเวทีมามากแล้ว, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.เจนเวที ก. ขึ้นเวทีมามากแล้ว, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.
เจนสนาม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง ออกสนามมามากแล้ว, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.เจนสนาม ก. ออกสนามมามากแล้ว, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.
เจนสังเวียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง ขึ้นชกบนสังเวียนบ่อย, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.เจนสังเวียน ก. ขึ้นชกบนสังเวียนบ่อย, โดยปริยายหมายความว่า มีความชำนาญ, ช่ำชอง.
เจ็บ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำกริยา หมายถึง ป่วยไข้, ราชาศัพท์ว่า ประชวร; รู้สึกทางกายเมื่อถูกทุบตีหรือเป็นแผลเป็นต้น.เจ็บ ก. ป่วยไข้, ราชาศัพท์ว่า ประชวร; รู้สึกทางกายเมื่อถูกทุบตีหรือเป็นแผลเป็นต้น.
เจ็บไข้, เจ็บป่วย เจ็บไข้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท เจ็บป่วย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-ไม้-เอก-วอ-แหวน-ยอ-ยัก เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่นที่ทําให้รู้สึกเช่นนั้น, เจ็บไข้ได้ป่วย ก็ว่า.เจ็บไข้, เจ็บป่วย ก. ไม่สบายเพราะโรคหรือความไข้หรือเหตุอื่นที่ทําให้รู้สึกเช่นนั้น, เจ็บไข้ได้ป่วย ก็ว่า.
เจ็บแค้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง ผูกใจเจ็บ.เจ็บแค้น ก. ผูกใจเจ็บ.
เจ็บใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำกริยา หมายถึง ชํ้าใจ.เจ็บใจ ก. ชํ้าใจ.
เจ็บช้ำน้ำใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำกริยา หมายถึง เจ็บใจ, สะเทือนใจ.เจ็บช้ำน้ำใจ ก. เจ็บใจ, สะเทือนใจ.
เจ็บท้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง อาการเจ็บท้องเวลาจะคลอดลูก.เจ็บท้อง ก. อาการเจ็บท้องเวลาจะคลอดลูก.
เจ็บท้องข้องใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-ขอ-ไข่-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง เดือดเนื้อร้อนใจ. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).เจ็บท้องข้องใจ (โบ) ก. เดือดเนื้อร้อนใจ. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).
เจ็บปวด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-ปอ-ปลา-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกเจ็บใจเพราะผิดหวัง.เจ็บปวด ก. รู้สึกเจ็บใจเพราะผิดหวัง.
เจ็บร้อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง เป็นเดือดเป็นแค้น.เจ็บร้อน ก. เป็นเดือดเป็นแค้น.
เจ็บแสบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ไต่-คู้-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำกริยา หมายถึง รู้สึกเจ็บใจอย่างเผ็ดร้อน.เจ็บแสบ ก. รู้สึกเจ็บใจอย่างเผ็ดร้อน.
เจรจา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา[เจนระจา] เป็นคำกริยา หมายถึง พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต จรฺจา เขียนว่า จอ-จาน-รอ-เรือ-พิน-ทุ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา.เจรจา [เจนระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. (ส. จรฺจา).
เจริญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง[จะเริน] เป็นคำกริยา หมายถึง เติบโต, งอกงาม, ทําให้งอกงาม, เช่น เจริญทางพระราชไมตรี เจริญสัมพันธไมตรี, มากขึ้น; ทิ้ง เช่น เจริญยา, จำเริญยา ก็ว่า; ตัด เช่น เจริญเกศา, จำเริญเกศา ก็ว่า; สาธยาย, สวด, (ในงานมงคล) เช่น เจริญพระพุทธมนต์.เจริญ [จะเริน] ก. เติบโต, งอกงาม, ทําให้งอกงาม, เช่น เจริญทางพระราชไมตรี เจริญสัมพันธไมตรี, มากขึ้น; ทิ้ง เช่น เจริญยา, จำเริญยา ก็ว่า; ตัด เช่น เจริญเกศา, จำเริญเกศา ก็ว่า; สาธยาย, สวด, (ในงานมงคล) เช่น เจริญพระพุทธมนต์.
เจริญตาเจริญใจ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม, ต้องตาต้องใจ.เจริญตาเจริญใจ ว. งาม, ต้องตาต้องใจ.
เจริญพร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-พอ-พาน-รอ-เรือเป็นคําเริ่มที่ภิกษุสามเณรพูดกับสุภาพชน และเป็นคํารับ.เจริญพร เป็นคําเริ่มที่ภิกษุสามเณรพูดกับสุภาพชน และเป็นคํารับ.
เจริญพันธุ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อุ-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความสามารถในการสืบพันธุ์และแพร่พันธุ์.เจริญพันธุ์ ว. มีความสามารถในการสืบพันธุ์และแพร่พันธุ์.
เจริญรอย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เป็นคำกริยา หมายถึง ประพฤติ เช่น เจริญรอยตามผู้ใหญ่.เจริญรอย ก. ประพฤติ เช่น เจริญรอยตามผู้ใหญ่.
เจริญสมณธรรม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-สอ-เสือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทอ-ทง-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง บําเพ็ญสมณธรรม.เจริญสมณธรรม ก. บําเพ็ญสมณธรรม.
เจริญอาหาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ เป็นคำกริยา หมายถึง บริโภคอาหารได้มาก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทําให้บริโภคอาหารได้มาก เช่น ยาเจริญอาหาร.เจริญอาหาร ก. บริโภคอาหารได้มาก. ว. ที่ทําให้บริโภคอาหารได้มาก เช่น ยาเจริญอาหาร.
เจริด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก[จะเหฺริด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม, เชิด, สูง, เช่น ป่านั้นเจริดจรุงใจก็มี. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาพน.เจริด [จะเหฺริด] (แบบ) ว. งาม, เชิด, สูง, เช่น ป่านั้นเจริดจรุงใจก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
เจรียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู[จะเรียง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ขับลํา, ขับกล่อม, ร้องเพลง. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร เจฺรียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู.เจรียง [จะเรียง] (แบบ) ก. ขับลํา, ขับกล่อม, ร้องเพลง. (ข. เจฺรียง).
เจลียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู[จะเลียง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไข้ที่มีอาการจับวันเว้นวัน.เจลียง [จะเลียง] น. ชื่อไข้ที่มีอาการจับวันเว้นวัน.
เจว็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-วอ-แหวน-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก[จะเหฺว็ด] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นไม้รูปคล้ายใบเสมา เขียนหรือแกะเป็นรูปเทพารักษ์ ประดิษฐานไว้ในศาลพระภูมิหรือศาลเจ้า มักทำเป็นรูปเทวดาถือพระขรรค์, โดยปริยายหมายความว่า ผู้ที่ได้รับยกย่องให้เป็นประธานหรือเป็นใหญ่ แต่ไม่มีอำนาจ เช่น ตั้งเป็นเจว็ดขึ้นไว้, ใช้ว่า ตระเว็ด หรือ เตว็ด ก็มี.เจว็ด [จะเหฺว็ด] น. แผ่นไม้รูปคล้ายใบเสมา เขียนหรือแกะเป็นรูปเทพารักษ์ ประดิษฐานไว้ในศาลพระภูมิหรือศาลเจ้า มักทำเป็นรูปเทวดาถือพระขรรค์, โดยปริยายหมายความว่า ผู้ที่ได้รับยกย่องให้เป็นประธานหรือเป็นใหญ่ แต่ไม่มีอำนาจ เช่น ตั้งเป็นเจว็ดขึ้นไว้, ใช้ว่า ตระเว็ด หรือ เตว็ด ก็มี.
เจษฎา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑[เจดสะดา] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่ที่สุด, พี่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เชฏฺ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-ตอ-ปะ-ตัก-พิน-ทุ-ถอ-ถาน****(ป. เชฏฺ; เชฺยษฺ).เจษฎา ๑ [เจดสะดา] น. ผู้เป็นใหญ่ที่สุด, พี่. (ป. เชฏฺ; เชฺยษฺ).
เจษฎา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี-ดอ-ชะ-ดา-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒[เจดสะดา] เป็นคำนาม หมายถึง การเคลื่อนไหวอวัยวะ, การไหวมือและเท้า, ท่ารํา; กรรม, การทําด้วยตั้งใจ, การประพฤติ, การตั้งใจทํา, เช่น ภูบาลทุกทวี– ปก็มาด้วยเจษฎา. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘ ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต เจษฺฏา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี-พิน-ทุ-ตอ-ปะ-ตัก-สะ-หระ-อา.เจษฎา ๒ [เจดสะดา] น. การเคลื่อนไหวอวัยวะ, การไหวมือและเท้า, ท่ารํา; กรรม, การทําด้วยตั้งใจ, การประพฤติ, การตั้งใจทํา, เช่น ภูบาลทุกทวี– ปก็มาด้วยเจษฎา. (สมุทรโฆษ). (ส. เจษฺฏา).
เจ๊สัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ้าขรัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก.เจ๊สัว น. คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ้าขรัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก.
เจอ, เจอะ เจอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ออ-อ่าง เจอะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ เป็นคำกริยา หมายถึง พบ, เห็น, ประสบ, ประจวบ.เจอ, เจอะ ก. พบ, เห็น, ประสบ, ประจวบ.
เจ่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่ปากบวมยื่นออกมาหรือมีลักษณะเช่นนั้น.เจ่อ ก. อาการที่ปากบวมยื่นออกมาหรือมีลักษณะเช่นนั้น.
เจ๋อ, เจ๋อเจ๊อะ เจ๋อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง เจ๋อเจ๊อะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ เป็นคำกริยา หมายถึง เสนอหน้าเข้าไปในสถานที่ไม่สมควรเมื่อเขาไม่ต้องการหรือมิได้เรียกหา.เจ๋อ, เจ๋อเจ๊อะ ก. เสนอหน้าเข้าไปในสถานที่ไม่สมควรเมื่อเขาไม่ต้องการหรือมิได้เรียกหา.
เจอร์เมเนียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๓๒ สัญลักษณ์ Ge เป็นโลหะสีขาว เปราะ หลอมละลายที่ ๙๓๗.๔°ซ. มีสมบัติเป็นกึ่งตัวนํา สารประกอบแมกนีเซียมเจอร์เมเนต ใช้ประโยชน์ในหลอดวาวแสง (fluorescent lamp). ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ germanium เขียนว่า จี-อี-อา-เอ็ม-เอ-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.เจอร์เมเนียม น. ธาตุลําดับที่ ๓๒ สัญลักษณ์ Ge เป็นโลหะสีขาว เปราะ หลอมละลายที่ ๙๓๗.๔°ซ. มีสมบัติเป็นกึ่งตัวนํา สารประกอบแมกนีเซียมเจอร์เมเนต ใช้ประโยชน์ในหลอดวาวแสง (fluorescent lamp). (อ. germanium).
เจา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกลูกชายคนที่ ๙ ว่า ลูกเจา, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๙ ว่า ลูกเอา. (กฎ. ๒/๒๖).เจา (โบ) น. เรียกลูกชายคนที่ ๙ ว่า ลูกเจา, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๙ ว่า ลูกเอา. (กฎ. ๒/๒๖).
เจ่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง อาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยกุ้งหรือปลาประสมด้วยข้าวหมาก เรียกว่า กุ้งเจ่า ปลาเจ่า, ถ้าหลนกับกะทิ เรียกว่า หลนกุ้งเจ่า หลนปลาเจ่า ใช้เป็นเครื่องจิ้ม.เจ่า ๑ น. อาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยกุ้งหรือปลาประสมด้วยข้าวหมาก เรียกว่า กุ้งเจ่า ปลาเจ่า, ถ้าหลนกับกะทิ เรียกว่า หลนกุ้งเจ่า หลนปลาเจ่า ใช้เป็นเครื่องจิ้ม.
เจ่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่เกาะ จับ หรือนั่งอย่างหงอยเหงา เช่น นกจับเจ่า นั่งเจ่า, อยู่ในที่จํากัดไปไหนมาไหนไม่ได้ เช่น นํ้าท่วมต้องนั่งเจ่าอยู่กับบ้าน.เจ่า ๒ ว. อาการที่เกาะ จับ หรือนั่งอย่างหงอยเหงา เช่น นกจับเจ่า นั่งเจ่า, อยู่ในที่จํากัดไปไหนมาไหนไม่ได้ เช่น นํ้าท่วมต้องนั่งเจ่าอยู่กับบ้าน.
เจ่าจุก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เซา, นั่งเหงา, นั่งคุดคู้อยู่, จุกเจ่า ก็ว่า.เจ่าจุก ว. เซา, นั่งเหงา, นั่งคุดคู้อยู่, จุกเจ่า ก็ว่า.
เจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, เช่น เจ้านคร; เชื้อสายของกษัตริย์นับตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป, บางแห่งหมายถึงพระเจ้าแผ่นดินก็มี เช่น เจ้ากรุงจีน; ผู้เป็นเจ้าของ เช่น เจ้าทรัพย์ เจ้าหนี้; ผู้ชํานาญ เช่น เจ้าปัญญา เจ้าความคิด เจ้าบทเจ้ากลอน; มักใช้เติมท้ายคําเรียกผู้ที่นับถือ เช่น พระพุทธเจ้า เทพเจ้า; เทพารักษ์ เช่น เจ้าพ่อหลักเมือง.เจ้า ๑ น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, เช่น เจ้านคร; เชื้อสายของกษัตริย์นับตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป, บางแห่งหมายถึงพระเจ้าแผ่นดินก็มี เช่น เจ้ากรุงจีน; ผู้เป็นเจ้าของ เช่น เจ้าทรัพย์ เจ้าหนี้; ผู้ชํานาญ เช่น เจ้าปัญญา เจ้าความคิด เจ้าบทเจ้ากลอน; มักใช้เติมท้ายคําเรียกผู้ที่นับถือ เช่น พระพุทธเจ้า เทพเจ้า; เทพารักษ์ เช่น เจ้าพ่อหลักเมือง.
เจ้ากรม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้ากรมในราชการฝ่ายทหาร, ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง หัวหน้ากรมในราชการฝ่ายพลเรือน เช่น เจ้ากรมสวนหลวง. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง, หัวหน้ากรมของเจ้าต่างกรม.เจ้ากรม น. หัวหน้ากรมในราชการฝ่ายทหาร, (โบ) หัวหน้ากรมในราชการฝ่ายพลเรือน เช่น เจ้ากรมสวนหลวง. (สามดวง), หัวหน้ากรมของเจ้าต่างกรม.
เจ้ากรรม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เคยมีกรรมมีเวรต่อกันมาแต่ชาติก่อน, เจ้ากรรมนายเวร ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทำให้ผิดหวังหรือได้รับความเดือดร้อน เช่น รถเจ้ากรรมเกิดเสียขึ้นกลางทางเลยไปไม่ทัน เด็กเจ้ากรรมวิ่งมาชนเกือบหกล้ม. เป็นคำอุทาน หมายถึง คำกล่าวแสดงความผิดหวังเพราะเกิดอุบัติเหตุโดยไม่คาดคิดมาก่อนเป็นต้น เช่น เจ้ากรรมแท้ ๆ รถมาเสียเอาตอนฝนตกเสียด้วย.เจ้ากรรม น. ผู้เคยมีกรรมมีเวรต่อกันมาแต่ชาติก่อน, เจ้ากรรมนายเวร ก็ว่า. ว. ที่ทำให้ผิดหวังหรือได้รับความเดือดร้อน เช่น รถเจ้ากรรมเกิดเสียขึ้นกลางทางเลยไปไม่ทัน เด็กเจ้ากรรมวิ่งมาชนเกือบหกล้ม. อ. คำกล่าวแสดงความผิดหวังเพราะเกิดอุบัติเหตุโดยไม่คาดคิดมาก่อนเป็นต้น เช่น เจ้ากรรมแท้ ๆ รถมาเสียเอาตอนฝนตกเสียด้วย.
เจ้ากรรมนายเวร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เคยมีกรรมมีเวรต่อกันมาแต่ชาติก่อน, เจ้ากรรม ก็ว่า.เจ้ากรรมนายเวร น. ผู้เคยมีกรรมมีเวรต่อกันมาแต่ชาติก่อน, เจ้ากรรม ก็ว่า.
เจ้ากระทรวง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-วอ-แหวน-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง ผู้บังคับบัญชากระทรวง ได้แก่ รัฐมนตรี และ ปลัดกระทรวง.เจ้ากระทรวง น. ผู้บังคับบัญชากระทรวง ได้แก่ รัฐมนตรี และ ปลัดกระทรวง.
เจ้ากี้เจ้าการ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ชอบเข้าไปวุ่นในธุระของคนอื่นซึ่งมิใช่หน้าที่ของตนจนน่ารำคาญ.เจ้ากี้เจ้าการ น. ผู้ที่ชอบเข้าไปวุ่นในธุระของคนอื่นซึ่งมิใช่หน้าที่ของตนจนน่ารำคาญ.
เจ้ากู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู เป็นคำนาม หมายถึง ท่าน (ใช้เรียกพระที่นับถือ).เจ้ากู น. ท่าน (ใช้เรียกพระที่นับถือ).
เจ้าขรัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ๊สัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก.เจ้าขรัว น. คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ๊สัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก.
เจ้าของ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-ออ-อ่าง-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง (กฎ) ผู้มีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน; ผู้มีสิทธิครอบครอง ใช้สอย เก็บผลประโยชน์ และจําหน่ายทรัพย์สิน.เจ้าของ น. (กฎ) ผู้มีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน; ผู้มีสิทธิครอบครอง ใช้สอย เก็บผลประโยชน์ และจําหน่ายทรัพย์สิน.
เจ้าขา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.เจ้าขา ว. คําที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.
เจ้าข้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คําของผู้น้อยรับคําของผู้ใหญ่; คําร้องบอกกล่าว.เจ้าข้า ว. คําของผู้น้อยรับคําของผู้ใหญ่; คําร้องบอกกล่าว.
เจ้าข้าวแดงแกงร้อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-ดอ-เด็ก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีบุญคุณที่เคยอุปการะเลี้ยงดูมา.เจ้าข้าวแดงแกงร้อน น. ผู้มีบุญคุณที่เคยอุปการะเลี้ยงดูมา.
เจ้าขุนมุลนาย, เจ้าขุนมูลนาย เจ้าขุนมุลนาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เจ้าขุนมูลนาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำนาม หมายถึง ผู้บังคับบัญชา, เจ้านาย ก็ว่า.เจ้าขุนมุลนาย, เจ้าขุนมูลนาย น. ผู้บังคับบัญชา, เจ้านาย ก็ว่า.
เจ้าไข้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ขอ-ไข่-ไม้-โท เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของคนไข้, ผู้รับผิดชอบในตัวคนไข้.เจ้าไข้ น. เจ้าของคนไข้, ผู้รับผิดชอบในตัวคนไข้.
เจ้าคณะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-นอ-เนน-สะ-หระ-อะ เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้าคณะสงฆ์, คําเรียกตําแหน่งผู้ปกครองคณะสงฆ์ระดับตําบล อําเภอ จังหวัด และภาค เป็นต้น ว่า เจ้าคณะตําบล เจ้าคณะอําเภอ เจ้าคณะจังหวัด และเจ้าคณะภาคตามลําดับ.เจ้าคณะ น. หัวหน้าคณะสงฆ์, คําเรียกตําแหน่งผู้ปกครองคณะสงฆ์ระดับตําบล อําเภอ จังหวัด และภาค เป็นต้น ว่า เจ้าคณะตําบล เจ้าคณะอําเภอ เจ้าคณะจังหวัด และเจ้าคณะภาคตามลําดับ.
เจ้าครอก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่ ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าโดยกําเนิดหรือที่สถาปนาขึ้น, เรียกพระราชโอรสและพระราชธิดาชั้นเจ้าฟ้าว่า เจ้าครอกฟ้า, เรียกพระองค์เจ้าและหม่อมเจ้าว่า เจ้าครอก.เจ้าครอก (โบ) น. เจ้าโดยกําเนิดหรือที่สถาปนาขึ้น, เรียกพระราชโอรสและพระราชธิดาชั้นเจ้าฟ้าว่า เจ้าครอกฟ้า, เรียกพระองค์เจ้าและหม่อมเจ้าว่า เจ้าครอก.
เจ้าคะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คำที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือถามผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.เจ้าคะ ว. คำที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือถามผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.
เจ้าค่ะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ไม้-เอก-สะ-หระ-อะ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คำที่ผู้หญิงใช้ขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.เจ้าค่ะ ว. คำที่ผู้หญิงใช้ขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ.
เจ้าคารม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีฝีปากคมคาย.เจ้าคารม น. ผู้มีฝีปากคมคาย.
เจ้าคุณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ หมายถึง บรรดาศักดิ์ฝ่ายในที่ทรงแต่งตั้ง; (โบ; ปาก) คำเรียกผู้มีบรรดาศักดิ์ตั้งแต่ชั้นพระยาขึ้นไป; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง คำเรียกพระภิกษุที่เป็นพระราชาคณะ.เจ้าคุณ (โบ) บรรดาศักดิ์ฝ่ายในที่ทรงแต่งตั้ง; (โบ; ปาก) คำเรียกผู้มีบรรดาศักดิ์ตั้งแต่ชั้นพระยาขึ้นไป; (ปาก) คำเรียกพระภิกษุที่เป็นพระราชาคณะ.
เจ้าคุณจอม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-จอ-จาน-ออ-อ่าง-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งพระสนมเอกวังหลวง.เจ้าคุณจอม น. ตําแหน่งพระสนมเอกวังหลวง.
เจ้าแง่เจ้างอน, เจ้าแง่แสนงอน เจ้าแง่เจ้างอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-งอ-งู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-ออ-อ่าง-นอ-หนู เจ้าแง่แสนงอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-งอ-งู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-งอ-งู-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีแง่งอนมาก.เจ้าแง่เจ้างอน, เจ้าแง่แสนงอน ว. มีแง่งอนมาก.
เจ้าจอม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ออ-อ่าง-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ตําแหน่งพระสนมวังหลวง.เจ้าจอม น. ตําแหน่งพระสนมวังหลวง.
เจ้าจอมมารดา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าจอมที่มีพระราชโอรสหรือพระราชธิดาแล้ว.เจ้าจอมมารดา น. เจ้าจอมที่มีพระราชโอรสหรือพระราชธิดาแล้ว.
เจ้าจำนวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าหน้าที่เก็บภาษีอากร.เจ้าจำนวน (โบ) น. เจ้าหน้าที่เก็บภาษีอากร.
เจ้าจำนำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-สะ-หระ-อำ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ซื้อขายหรือติดต่อกันเป็นประจํา.เจ้าจำนำ น. ผู้ซื้อขายหรือติดต่อกันเป็นประจํา.
เจ้าชีวิต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า เป็นคำนาม หมายถึง พระเจ้าแผ่นดิน.เจ้าชีวิต น. พระเจ้าแผ่นดิน.
เจ้าชู้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ใฝ่ในการชู้สาว.เจ้าชู้ ๑ น. ผู้ใฝ่ในการชู้สาว.
เจ้าเซ็น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง อิหม่ามฮูเซ็นผู้เป็นหลานตาของพระมะหะหมัด, คนพวกหนึ่งที่ถือศาสนาอิสลาม ซึ่งนับถืออิหม่ามฮูเซ็น; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.เจ้าเซ็น น. อิหม่ามฮูเซ็นผู้เป็นหลานตาของพระมะหะหมัด, คนพวกหนึ่งที่ถือศาสนาอิสลาม ซึ่งนับถืออิหม่ามฮูเซ็น; ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
เจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง มีตัวอย่างว่า สุดแค้นแสนคมสมเขาสรวล คําสอนข้อนสั่งข้างสิ่งควร ซํ้าข้อส่วนเข้าแซงแข่งซน.เจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง มีตัวอย่างว่า สุดแค้นแสนคมสมเขาสรวล คําสอนข้อนสั่งข้างสิ่งควร ซํ้าข้อส่วนเข้าแซงแข่งซน.
เจ้าตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง ตัวของผู้ที่ถูกอ้างถึง.เจ้าตัว น. ตัวของผู้ที่ถูกอ้างถึง.
เจ้าถ้อยหมอความ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ชอบเอากฎหมายมาอ้าง, ผู้มักใช้โวหารพลิกแพลงไปในทางกฎหมาย.เจ้าถ้อยหมอความ น. ผู้ที่ชอบเอากฎหมายมาอ้าง, ผู้มักใช้โวหารพลิกแพลงไปในทางกฎหมาย.
เจ้าถิ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของถิ่น, ผู้ชำนาญในเรื่องของท้องถิ่นนั้น ๆ, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง นักเลงโต.เจ้าถิ่น น. เจ้าของถิ่น, ผู้ชำนาญในเรื่องของท้องถิ่นนั้น ๆ, (ปาก) นักเลงโต.
เจ้าท่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าพนักงานผู้มีอํานาจหน้าที่ควบคุมและตรวจตราการเดินเรือ การใช้เรือ การจอดเรือ ร่องนํ้า ทางเดินเรือ และกิจการท่าเรือ.เจ้าท่า (กฎ) น. เจ้าพนักงานผู้มีอํานาจหน้าที่ควบคุมและตรวจตราการเดินเรือ การใช้เรือ การจอดเรือ ร่องนํ้า ทางเดินเรือ และกิจการท่าเรือ.
เจ้าที่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง พระภูมิ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น พระภูมิเจ้าที่.เจ้าที่ ๑ น. พระภูมิ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น พระภูมิเจ้าที่.
เจ้าที่ ๒, เจ้าที่เจ้าทาง เจ้าที่ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก เจ้าที่เจ้าทาง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง เทวดารักษาพื้นที่และหนทาง.เจ้าที่ ๒, เจ้าที่เจ้าทาง น. เทวดารักษาพื้นที่และหนทาง.
เจ้าทุกข์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เสียหายได้รับทุกข์หรือเดือดร้อน, ผู้ที่ไม่มีความสุขใจ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่มีหน้าเศร้าอยู่เสมอ เช่น เด็กคนนี้อาภัพ หน้าตาเจ้าทุกข์.เจ้าทุกข์ น. ผู้ที่เสียหายได้รับทุกข์หรือเดือดร้อน, ผู้ที่ไม่มีความสุขใจ. ว. ที่มีหน้าเศร้าอยู่เสมอ เช่น เด็กคนนี้อาภัพ หน้าตาเจ้าทุกข์.
เจ้าไทย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง พระสงฆ์; เจ้านายชั้นผู้ใหญ่; เขียนเป็น เจาไท ก็มี เช่น พ๋องเผ่าพรรนอนนเหงาเจาไทอนนไปสู. (จารึกวัดช้างล้อม).เจ้าไทย (โบ) น. พระสงฆ์; เจ้านายชั้นผู้ใหญ่; เขียนเป็น เจาไท ก็มี เช่น พ๋องเผ่าพรรนอนนเหงาเจาไทอนนไปสู. (จารึกวัดช้างล้อม).
เจ้านาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำนาม หมายถึง เจ้า; ผู้บังคับบัญชา, เจ้าขุนมุลนาย หรือ เจ้าขุนมูลนาย ก็ว่า.เจ้านาย น. เจ้า; ผู้บังคับบัญชา, เจ้าขุนมุลนาย หรือ เจ้าขุนมูลนาย ก็ว่า.
เจ้าเนื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อ้วน.เจ้าเนื้อ ว. อ้วน.
เจ้าบ้าน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้เป็นหัวหน้าซึ่งครอบครองบ้านในฐานะเป็นเจ้าของ ผู้เช่า หรือในฐานะอื่น เช่น ผู้ดูแลบ้าน.เจ้าบ้าน (กฎ) น. บุคคลผู้เป็นหัวหน้าซึ่งครอบครองบ้านในฐานะเป็นเจ้าของ ผู้เช่า หรือในฐานะอื่น เช่น ผู้ดูแลบ้าน.
เจ้าบ่าว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง ชายผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าสาว.เจ้าบ่าว น. ชายผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าสาว.
เจ้าบุญนายคุณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีบุญคุณ.เจ้าบุญนายคุณ น. ผู้มีบุญคุณ.
เจ้าเบี้ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก เป็นคำนาม หมายถึง นายเงิน.เจ้าเบี้ย น. นายเงิน.
เจ้าประคุณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน เป็นคำนาม หมายถึง (โบ) คำเรียกผู้ที่นับถือ และท่านที่เป็นเจ้าบุญนายคุณ. เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. (เพี้ยนมาจาก เจ้าพระคุณ).เจ้าประคุณ น. (โบ) คำเรียกผู้ที่นับถือ และท่านที่เป็นเจ้าบุญนายคุณ. ส. คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. (เพี้ยนมาจาก เจ้าพระคุณ).
เจ้าประคู้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอให้มาช่วยให้สมประสงค์, เป็นคำอุทานแสดงถึงการอ้อนวอน อธิษฐาน บนบาน หรือ สาปแช่ง เป็นต้น.เจ้าประคู้น น. คําเรียกสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอให้มาช่วยให้สมประสงค์, เป็นคำอุทานแสดงถึงการอ้อนวอน อธิษฐาน บนบาน หรือ สาปแช่ง เป็นต้น.
เจ้าปู่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เฒ่าที่คนเคารพนับถือ, ปู่เจ้า ก็ว่า.เจ้าปู่ น. ผู้เฒ่าที่คนเคารพนับถือ, ปู่เจ้า ก็ว่า.
เจ้าพนักงาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้ได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติราชการ ไม่ว่าเป็นประจําหรือชั่วคราว และหมายความรวมถึงบุคคลผู้ทําหน้าที่ช่วยราชการ ซึ่งกฎหมายถือว่าเป็นเจ้าพนักงานเฉพาะกรณีด้วย.เจ้าพนักงาน (กฎ) น. บุคคลผู้ได้รับแต่งตั้งให้ปฏิบัติราชการ ไม่ว่าเป็นประจําหรือชั่วคราว และหมายความรวมถึงบุคคลผู้ทําหน้าที่ช่วยราชการ ซึ่งกฎหมายถือว่าเป็นเจ้าพนักงานเฉพาะกรณีด้วย.
เจ้าพนักงานบังคับคดี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าพนักงานศาลหรือพนักงานอื่น ผู้มีอํานาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย ในอันที่จะปฏิบัติการเพื่อคุ้มครองสิทธิของคู่ความในระหว่างพิจารณา หรือเพื่อบังคับตามคําพิพากษาหรือคําสั่งของศาล.เจ้าพนักงานบังคับคดี (กฎ) น. เจ้าพนักงานศาลหรือพนักงานอื่น ผู้มีอํานาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย ในอันที่จะปฏิบัติการเพื่อคุ้มครองสิทธิของคู่ความในระหว่างพิจารณา หรือเพื่อบังคับตามคําพิพากษาหรือคําสั่งของศาล.
เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมแต่งตั้งโดยเฉพาะตัว หรือโดยตําแหน่งหน้าที่ ให้ปฏิบัติหน้าที่พิทักษ์ทรัพย์สิน และจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สินของลูกหนี้ในคดีล้มละลายเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์นี้ถือว่าเป็นเจ้าพนักงานของศาล.เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ (กฎ) น. บุคคลซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมแต่งตั้งโดยเฉพาะตัว หรือโดยตําแหน่งหน้าที่ ให้ปฏิบัติหน้าที่พิทักษ์ทรัพย์สิน และจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สินของลูกหนี้ในคดีล้มละลายเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์นี้ถือว่าเป็นเจ้าพนักงานของศาล.
เจ้าพนักงานภูษามาลา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง ข้าราชการในราชสํานัก มีหน้าที่ถวายทรงพระเครื่องใหญ่ ถวายพระกลด ถวายสุกํา ทําสุกํา เปลื้องเครื่องสุกําศพ พระบรมศพ พระศพ และเปลื้องเครื่องสุกําศพที่ได้รับพระราชทานโกศ เป็นต้น โบราณมีหน้าที่ถวายเครื่องต้นด้วย, ในกฎหมายตราสามดวง เรียกแยกเป็น พนักงานพระภูษา พนักงานพระมาลา.เจ้าพนักงานภูษามาลา น. ข้าราชการในราชสํานัก มีหน้าที่ถวายทรงพระเครื่องใหญ่ ถวายพระกลด ถวายสุกํา ทําสุกํา เปลื้องเครื่องสุกําศพ พระบรมศพ พระศพ และเปลื้องเครื่องสุกําศพที่ได้รับพระราชทานโกศ เป็นต้น โบราณมีหน้าที่ถวายเครื่องต้นด้วย, ในกฎหมายตราสามดวง เรียกแยกเป็น พนักงานพระภูษา พนักงานพระมาลา.
เจ้าพนักงานสนมพลเรือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-งอ-งู-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สอ-เสือ-นอ-หนู-มอ-ม้า-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ข้าราชการในราชสํานัก ทําหน้าที่เกี่ยวกับพิธีศพ ทําสุกําศพหีบ จัดดอกไม้ ดูแลรักษาเครื่องนมัสการ โกศ หีบ เป็นต้น.เจ้าพนักงานสนมพลเรือน น. ข้าราชการในราชสํานัก ทําหน้าที่เกี่ยวกับพิธีศพ ทําสุกําศพหีบ จัดดอกไม้ ดูแลรักษาเครื่องนมัสการ โกศ หีบ เป็นต้น.
เจ้าพระเดชนายพระคุณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ชอ-ช้าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีบุญคุณมาก.เจ้าพระเดชนายพระคุณ น. ผู้มีบุญคุณมาก.
เจ้าพระคุณ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าพระคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, ใช้ว่า เจ้าประคุณ ก็มี.เจ้าพระคุณ ส. คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าพระคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, ใช้ว่า เจ้าประคุณ ก็มี.
เจ้าพระยา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง บรรดาศักดิ์ข้าราชการผู้ใหญ่ สูงกว่าพระยา ต่ำกว่าสมเด็จเจ้าพระยา เช่น เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี.เจ้าพระยา ๑ น. บรรดาศักดิ์ข้าราชการผู้ใหญ่ สูงกว่าพระยา ต่ำกว่าสมเด็จเจ้าพระยา เช่น เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี.
เจ้าพ่อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง เป็นคำนาม หมายถึง เทพารักษ์ผู้คุ้มเกรงถิ่นนั้น ๆ, ผู้เป็นใหญ่หรือมีอิทธิพลในถิ่นนั้น.เจ้าพ่อ น. เทพารักษ์ผู้คุ้มเกรงถิ่นนั้น ๆ, ผู้เป็นใหญ่หรือมีอิทธิพลในถิ่นนั้น.
เจ้าพายุ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อุ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตะเกียงชนิดหนึ่งเมื่อเผาไส้แล้วสูบลมให้ดันนํ้ามันเป็นไอขึ้นไปเลี้ยงไส้ทำให้เกิดแสงสว่างนวลจ้า.เจ้าพายุ น. ชื่อตะเกียงชนิดหนึ่งเมื่อเผาไส้แล้วสูบลมให้ดันนํ้ามันเป็นไอขึ้นไปเลี้ยงไส้ทำให้เกิดแสงสว่างนวลจ้า.
เจ้าฟ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง สกุลยศสำหรับพระราชโอรสหรือพระราชธิดาซึ่งพระมารดาเป็นพระราชธิดาหรือพระราชนัดดาของพระมหากษัตริย์; เรียกเจ้าผู้ครองแคว้นไทยถิ่นอื่น เช่น เจ้าฟ้าเชียงตุง.เจ้าฟ้า น. สกุลยศสำหรับพระราชโอรสหรือพระราชธิดาซึ่งพระมารดาเป็นพระราชธิดาหรือพระราชนัดดาของพระมหากษัตริย์; เรียกเจ้าผู้ครองแคว้นไทยถิ่นอื่น เช่น เจ้าฟ้าเชียงตุง.
เจ้าภาพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-พอ-พาน เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของงานพิธีหรือผู้รับเป็นเจ้าของงานพิธี เช่น เจ้าภาพงานแต่งงาน เจ้าภาพสวดพระอภิธรรม; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง เจ้ามือ เช่น เย็นนี้ฉันขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวเอง.เจ้าภาพ น. เจ้าของงานพิธีหรือผู้รับเป็นเจ้าของงานพิธี เช่น เจ้าภาพงานแต่งงาน เจ้าภาพสวดพระอภิธรรม; (ปาก) เจ้ามือ เช่น เย็นนี้ฉันขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวเอง.
เจ้าภาษี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อี ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ผูกขาดตัดตอนจากรัฐบาลไปเรียกเก็บภาษีบางอย่างจากราษฎร.เจ้าภาษี (โบ) น. ผู้ผูกขาดตัดตอนจากรัฐบาลไปเรียกเก็บภาษีบางอย่างจากราษฎร.
เจ้ามรดก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-กอ-ไก่ ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ตายซึ่งมีทรัพย์มรดกตกทอดแก่ทายาท.เจ้ามรดก (กฎ) น. ผู้ตายซึ่งมีทรัพย์มรดกตกทอดแก่ทายาท.
เจ้ามือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ตั้งต้นในวงการพนันเช่นวงไพ่, ผู้รับกินรับใช้ในการเล่นการพนันเช่นถั่ว โป หวย; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ผู้รับออกเงินในการเลี้ยง, เจ้าภาพ ก็ว่า.เจ้ามือ น. ผู้ตั้งต้นในวงการพนันเช่นวงไพ่, ผู้รับกินรับใช้ในการเล่นการพนันเช่นถั่ว โป หวย; (ปาก) ผู้รับออกเงินในการเลี้ยง, เจ้าภาพ ก็ว่า.
เจ้าแม่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-มอ-ม้า-ไม้-เอก เป็นคำนาม หมายถึง เทพารักษ์ผู้หญิงที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์จะให้ความคุ้มเกรงรักษาได้ เช่น เจ้าแม่ทับทิม, หญิงผู้เป็นใหญ่หรือมีอิทธิพลในถิ่นนั้น.เจ้าแม่ น. เทพารักษ์ผู้หญิงที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์จะให้ความคุ้มเกรงรักษาได้ เช่น เจ้าแม่ทับทิม, หญิงผู้เป็นใหญ่หรือมีอิทธิพลในถิ่นนั้น.
เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง สอ-เสือ-มอ-ม้า-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด (สำ) น. ผู้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง.
เจ้ายศ, เจ้ายศเจ้าอย่าง เจ้ายศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา เจ้ายศเจ้าอย่าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ถือยศถือศักดิ์.เจ้ายศ, เจ้ายศเจ้าอย่าง ว. ถือยศถือศักดิ์.
เจ้าระเบียบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ถือระเบียบอย่างเคร่งครัด, ระเบียบจัด.เจ้าระเบียบ ว. ที่ถือระเบียบอย่างเคร่งครัด, ระเบียบจัด.
เจ้าเรือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง นิสัยซึ่งประจําอยู่ในจิตใจ เช่น มีโทสะเป็นเจ้าเรือน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ หมายถึง ดาวเจ้าของราศี.เจ้าเรือน น. นิสัยซึ่งประจําอยู่ในจิตใจ เช่น มีโทสะเป็นเจ้าเรือน; (โหร) ดาวเจ้าของราศี.
เจ้าเล่ห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีกลอุบายพลิกแพลงต่าง ๆ.เจ้าเล่ห์ น. ผู้มีกลอุบายพลิกแพลงต่าง ๆ.
เจ้าเล่ห์เพทุบาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเล่ห์เหลี่ยมเพทุบายมาก.เจ้าเล่ห์เพทุบาย ว. มีเล่ห์เหลี่ยมเพทุบายมาก.
เจ้าเล่ห์แสนกล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-นอ-หนู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเล่ห์เหลี่ยมกลอุบายมาก, แสนกล ก็ว่า.เจ้าเล่ห์แสนกล ว. มีเล่ห์เหลี่ยมกลอุบายมาก, แสนกล ก็ว่า.
เจ้าสังกัด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนราชการที่หน่วยงานย่อยหรือหน่วยงานอื่นสังกัดอยู่ เช่น กระทรวงศึกษาธิการเป็นเจ้าสังกัดของกรมสามัญศึกษา สำนักนายกรัฐมนตรีเป็นเจ้าสังกัดของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.เจ้าสังกัด น. ส่วนราชการที่หน่วยงานย่อยหรือหน่วยงานอื่นสังกัดอยู่ เช่น กระทรวงศึกษาธิการเป็นเจ้าสังกัดของกรมสามัญศึกษา สำนักนายกรัฐมนตรีเป็นเจ้าสังกัดของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
เจ้าสัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ๊สัว หรือ เจ้าขรัว ก็เรียก.เจ้าสัว น. คนที่มั่งมี (มักหมายถึงเศรษฐีจีน), เจ๊สัว หรือ เจ้าขรัว ก็เรียก.
เจ้าสามสี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี เป็นคำนาม หมายถึง พลอยชนิดหนึ่ง เมื่อโดนแสงอาทิตย์จะมีสีเขียวมรกต เมื่อโดนแสงอื่น ๆ ที่ไม่ใช่แสงอาทิตย์ เช่นแสงไฟจากหลอดไฟ จะมีสีแดงแล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วง, พลอยสามสี ก็เรียก.เจ้าสามสี น. พลอยชนิดหนึ่ง เมื่อโดนแสงอาทิตย์จะมีสีเขียวมรกต เมื่อโดนแสงอื่น ๆ ที่ไม่ใช่แสงอาทิตย์ เช่นแสงไฟจากหลอดไฟ จะมีสีแดงแล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วง, พลอยสามสี ก็เรียก.
เจ้าสาว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง หญิงผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าว.เจ้าสาว น. หญิงผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าว.
เจ้าสำบัดสำนวน, เจ้าสำนวน เจ้าสำบัดสำนวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู เจ้าสำนวน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.เจ้าสำบัดสำนวน, เจ้าสำนวน น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.
เจ้าสำราญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-หยิง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ชอบฟุ้งเฟ้อใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน.เจ้าสำราญ ว. ที่ชอบฟุ้งเฟ้อใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน.
เจ้าหน้า, เจ้าหน้าเจ้าตา เจ้าหน้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เจ้าหน้าเจ้าตา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ชอบทําเอาหน้า, ผู้ชอบเสนอหน้าเข้าไปทําธุระให้คนอื่นโดยเขาไม่ได้ขอร้อง.เจ้าหน้า, เจ้าหน้าเจ้าตา น. ผู้ชอบทําเอาหน้า, ผู้ชอบเสนอหน้าเข้าไปทําธุระให้คนอื่นโดยเขาไม่ได้ขอร้อง.
เจ้าหน้าที่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก เป็นคำนาม หมายถึง ผู้มีหน้าที่, ผู้ปฏิบัติหน้าที่.เจ้าหน้าที่ น. ผู้มีหน้าที่, ผู้ปฏิบัติหน้าที่.
เจ้าหนี้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ไม้-โท เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าของหนี้; ผู้ขายเชื่อหรือให้กู้ยืมทรัพย์แก่บุคคลซึ่งเรียกว่าลูกหนี้; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง บุคคลซึ่งมีมูลหนี้เหนือบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าลูกหนี้ และมีสิทธิที่จะเรียกให้ลูกหนี้ชําระหนี้ได้.เจ้าหนี้ น. เจ้าของหนี้; ผู้ขายเชื่อหรือให้กู้ยืมทรัพย์แก่บุคคลซึ่งเรียกว่าลูกหนี้; (กฎ) บุคคลซึ่งมีมูลหนี้เหนือบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าลูกหนี้ และมีสิทธิที่จะเรียกให้ลูกหนี้ชําระหนี้ได้.
เจ้าหลวง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าผู้ครองประเทศราชฝ่ายเหนือ.เจ้าหลวง น. เจ้าผู้ครองประเทศราชฝ่ายเหนือ.
เจ้าหล่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓, บางทีผู้ใหญ่ใช้แก่ผู้น้อยในบุรุษที่ ๓.เจ้าหล่อน ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓, บางทีผู้ใหญ่ใช้แก่ผู้น้อยในบุรุษที่ ๓.
เจ้าหัว, เจ้าหัวกู เจ้าหัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน เจ้าหัวกู เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-กอ-ไก่-สะ-หระ-อู ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้เป็นเจ้าเหนือหัว (ใช้เรียกพระสงฆ์).เจ้าหัว, เจ้าหัวกู (โบ) น. ผู้เป็นเจ้าเหนือหัว (ใช้เรียกพระสงฆ์).
เจ้าอธิการ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ทอ-ทง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง พระที่ดํารงตําแหน่งเป็นพระอุปัชฌาย์หรือเจ้าคณะตําบลซึ่งไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่น.เจ้าอธิการ น. พระที่ดํารงตําแหน่งเป็นพระอุปัชฌาย์หรือเจ้าคณะตําบลซึ่งไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่น.
เจ้าอารมณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่โกรธง่าย, ที่เอาใจยาก.เจ้าอารมณ์ ว. ที่โกรธง่าย, ที่เอาใจยาก.
เจ้าอาวาส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ เป็นคำนาม หมายถึง พระภิกษุซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ดํารงตําแหน่งผู้ปกครองวัด.เจ้าอาวาส น. พระภิกษุซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ดํารงตําแหน่งผู้ปกครองวัด.
เจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒ เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย สําหรับผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อยอย่างสุภาพหรือเอ็นดู, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒ เช่น เจ้ามานี่, คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓, มักใช้เข้าคู่กับคํา นั่น เป็น เจ้านั่น เช่น เจ้านั่นจะไปด้วยหรือเปล่า.เจ้า ๒ ส. คําใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย สําหรับผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อยอย่างสุภาพหรือเอ็นดู, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒ เช่น เจ้ามานี่, คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓, มักใช้เข้าคู่กับคํา นั่น เป็น เจ้านั่น เช่น เจ้านั่นจะไปด้วยหรือเปล่า.
เจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓ เป็นคำนาม หมายถึง คำนำหน้าชื่อเพื่อแสดงว่าเป็นเชื้อสายเจ้านายฝ่ายเหนือ เช่น เจ้าดวงเดือน; คํานําหน้าที่ผู้ใหญ่เรียกเด็กหรือผู้น้อย เช่น เจ้าหนู เจ้าแดง เจ้านี่.เจ้า ๓ น. คำนำหน้าชื่อเพื่อแสดงว่าเป็นเชื้อสายเจ้านายฝ่ายเหนือ เช่น เจ้าดวงเดือน; คํานําหน้าที่ผู้ใหญ่เรียกเด็กหรือผู้น้อย เช่น เจ้าหนู เจ้าแดง เจ้านี่.
เจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๔ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ค้าขายสิ่งของต่าง ๆ เช่น เจ้าผัก เจ้าปลา, ลักษณนามหมายความว่า ราย เช่น มีผู้มาติดต่อ ๓ เจ้า.เจ้า ๔ น. ผู้ค้าขายสิ่งของต่าง ๆ เช่น เจ้าผัก เจ้าปลา, ลักษณนามหมายความว่า ราย เช่น มีผู้มาติดต่อ ๓ เจ้า.
เจ๊า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-สะ-หระ-อา เป็นคำกริยา หมายถึง เลิกกันไป, ไม่ได้ไม่เสีย. (ภาษาการพนัน).เจ๊า ก. เลิกกันไป, ไม่ได้ไม่เสีย. (ภาษาการพนัน).
เจ้าชู้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๑ดูใน เจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑.เจ้าชู้ ๑ ดูใน เจ้า ๑.
เจ้าชู้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อู-ไม้-โท ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหญ้าชนิด Chrysopogon aciculatus (Retz.) Trin. ในวงศ์ Gramineae ผลมักเกาะติดเมื่อผ่านไปถูกเข้า.เจ้าชู้ ๒ น. ชื่อหญ้าชนิด Chrysopogon aciculatus (Retz.) Trin. ในวงศ์ Gramineae ผลมักเกาะติดเมื่อผ่านไปถูกเข้า.
เจ้าพระยา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑ดูใน เจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑.เจ้าพระยา ๑ ดูใน เจ้า ๑.
เจ้าพระยา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum aculeatissimum Jacq.เจ้าพระยา ๒ น. ชื่อมะเขือพันธุ์หนึ่งของชนิด Solanum aculeatissimum Jacq.
เจ้าฟ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกั้งขนาดกลางชนิด Acanthosquilla sirindhorn ในวงศ์ Nannosquillidae ลำตัวค่อนข้างแบนสีเหลืองนวล มีแถบสีดำพาดขวางทุกปล้องตลอดความยาวลำตัวและแพนหาง ด้านบนของหางนูนเป็น ๓ ลอน แต่ละลอนมีหนาม ๔–๖ อัน ขุดรูอยู่ตามหาดทรายปนโคลน.เจ้าฟ้า ๑ น. ชื่อกั้งขนาดกลางชนิด Acanthosquilla sirindhorn ในวงศ์ Nannosquillidae ลำตัวค่อนข้างแบนสีเหลืองนวล มีแถบสีดำพาดขวางทุกปล้องตลอดความยาวลำตัวและแพนหาง ด้านบนของหางนูนเป็น ๓ ลอน แต่ละลอนมีหนาม ๔–๖ อัน ขุดรูอยู่ตามหาดทรายปนโคลน.
เจ้าฟ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปูน้ำจืดชนิด Phricotelphusa sirindhorn ในวงศ์ Potamidae กระดองและขาก้ามสีขาว เบ้าตาและขาสีม่วงอมดำ อาศัยอยู่บริเวณน้ำตกตามซอกหินบนภูเขาระดับสูง พบในจังหวัดระนอง ราชบุรี และเพชรบุรี.เจ้าฟ้า ๒ น. ชื่อปูน้ำจืดชนิด Phricotelphusa sirindhorn ในวงศ์ Potamidae กระดองและขาก้ามสีขาว เบ้าตาและขาสีม่วงอมดำ อาศัยอยู่บริเวณน้ำตกตามซอกหินบนภูเขาระดับสูง พบในจังหวัดระนอง ราชบุรี และเพชรบุรี.
เจ้าฟ้าหญิงสิรินธร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทง-รอ-เรือ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกนางแอ่นชนิด Pseudochelidon sirintarae ในวงศ์ Hirundinidae ลำตัวสีดำ มีแต้มขาวตรงโคนหาง ตาและขอบตาขาว ปากเหลือง เฉพาะตัวผู้มีหางยาวคล้ายเส้นลวด ๒ เส้นพบบริเวณบึงบอระเพ็ด, ตาพอง ก็เรียก.เจ้าฟ้าหญิงสิรินธร น. ชื่อนกนางแอ่นชนิด Pseudochelidon sirintarae ในวงศ์ Hirundinidae ลำตัวสีดำ มีแต้มขาวตรงโคนหาง ตาและขอบตาขาว ปากเหลือง เฉพาะตัวผู้มีหางยาวคล้ายเส้นลวด ๒ เส้นพบบริเวณบึงบอระเพ็ด, ตาพอง ก็เรียก.
เจาะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้เป็นช่องเป็นรู.เจาะ ๑ ก. ทําให้เป็นช่องเป็นรู.
เจาะจมูก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่ เป็นคำกริยา หมายถึง เจาะด้านหัวและท้ายของซุงเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายจมูกห่างจากหัวไม้ประมาณ ๗๕ เซนติเมตร กว้างประมาณ ๑๒.๕ เซนติเมตร แล้วเอาลวดหรือหวายร้อยเข้ากับคานแพซึ่งเป็นไม้ยาว ๆ ขวางลํากับท่อนซุงเพื่อผูกเป็นแพ.เจาะจมูก ก. เจาะด้านหัวและท้ายของซุงเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายจมูกห่างจากหัวไม้ประมาณ ๗๕ เซนติเมตร กว้างประมาณ ๑๒.๕ เซนติเมตร แล้วเอาลวดหรือหวายร้อยเข้ากับคานแพซึ่งเป็นไม้ยาว ๆ ขวางลํากับท่อนซุงเพื่อผูกเป็นแพ.
เจาะ ๒, เจาะจง เจาะ ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ เจาะจง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-จอ-จาน-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง ตั้งใจเฉพาะ, มุ่งไปที่, เช่น นักข่าวเจาะข่าวเรื่องยาเสพติดในโรงเรียน หัวหน้าเจาะจงให้เขาทำงานชิ้นนี้.เจาะ ๒, เจาะจง ก. ตั้งใจเฉพาะ, มุ่งไปที่, เช่น นักข่าวเจาะข่าวเรื่องยาเสพติดในโรงเรียน หัวหน้าเจาะจงให้เขาทำงานชิ้นนี้.
เจิ่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง แผ่ไปมากกว่าปรกติ (ใช้แก่นํ้า).เจิ่ง ก. แผ่ไปมากกว่าปรกติ (ใช้แก่นํ้า).
เจิด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เชิดชู.เจิด ว. เชิดชู.
เจิดจ้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สว่างสุกใส.เจิดจ้า ว. สว่างสุกใส.
เจิ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ไม้-เอก-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าหน้าไม่สนิทเพราะห่างเหินไปนาน เช่น หมู่นี้เขาเจิ่นไป, เจื่อน ก็ว่า.เจิ่น ก. เข้าหน้าไม่สนิทเพราะห่างเหินไปนาน เช่น หมู่นี้เขาเจิ่นไป, เจื่อน ก็ว่า.
เจิม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง เอาแป้งหอมแต้มเป็นจุด ๆ ที่หน้าผากหรือสิ่งที่ต้องการให้มีสิริมงคล; เสริม, เพิ่ม, เช่น เจิมปากกระทง.เจิม ๑ ก. เอาแป้งหอมแต้มเป็นจุด ๆ ที่หน้าผากหรือสิ่งที่ต้องการให้มีสิริมงคล; เสริม, เพิ่ม, เช่น เจิมปากกระทง.
เจิม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง คิ้ว. ในวงเล็บ มาจาก อนันตวิภาค ในหนังสือแปลศัพท์พากย์ต่าง ๆ ของ พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) พิมพ์ ร.ศ. ๑๑๔ ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จิญฺเจิม เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-ยอ-หยิง-พิน-ทุ-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า ว่า คิ้ว .เจิม ๒ น. คิ้ว. (อนันตวิภาค). (ข. จิญฺเจิม ว่า คิ้ว).
เจีย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ผิวโลหะสึก เรียบ โดยวิธีขัดหรือกลึงเป็นต้น.เจีย (ปาก) ก. ทําให้ผิวโลหะสึก เรียบ โดยวิธีขัดหรือกลึงเป็นต้น.
เจียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง เดือนแรกของปีนับทางจันทรคติ คือ เดือนอ้าย.เจียง (ถิ่น–พายัพ; อีสาน) น. เดือนแรกของปีนับทางจันทรคติ คือ เดือนอ้าย.
เจียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะชนิดหนึ่งลักษณะคล้ายตะลุ่มมีฝาคล้ายรูปฝาชี เป็นเครื่องยศขุนนางโบราณ สําหรับใส่ของเช่นผ้า มักทําด้วยเงิน.เจียด ๑ น. ภาชนะชนิดหนึ่งลักษณะคล้ายตะลุ่มมีฝาคล้ายรูปฝาชี เป็นเครื่องยศขุนนางโบราณ สําหรับใส่ของเช่นผ้า มักทําด้วยเงิน.
เจียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒ เป็นคำกริยา หมายถึง แบ่งปันแต่น้อย, ขอแบ่งปันบ้าง, เช่น เขามีน้อยขอเจียดเอามาบ้าง.เจียด ๒ ก. แบ่งปันแต่น้อย, ขอแบ่งปันบ้าง, เช่น เขามีน้อยขอเจียดเอามาบ้าง.
เจียดยา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา เป็นคำกริยา หมายถึง ซื้อยาแผนโบราณ.เจียดยา ก. ซื้อยาแผนโบราณ.
เจียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง ตัด ขริบ หรือเฉือนให้ไปตามแนวหรือให้ได้รูปตามที่ต้องการ เช่น เจียนพลู เจียนใบตอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร เจียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ว่า ตัด, เล็ม .เจียน ๑ ก. ตัด ขริบ หรือเฉือนให้ไปตามแนวหรือให้ได้รูปตามที่ต้องการ เช่น เจียนพลู เจียนใบตอง. (ข. เจียร ว่า ตัด, เล็ม).
เจียนหมาก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่ เป็นคำกริยา หมายถึง ผ่าหมากดิบสดตามยาวเป็นซีก ๆ แล้วใช้มีดเล็กปอกเปลือกชั้นนอกตรงกลางผล ลอกเปลือกถกขึ้นไปเกือบถึงด้านขั้วผล แล้วเจียนเปลือกชั้นในให้ขาดจากเนื้อหมาก แกะเอาเนื้อที่ติดกับเปลือกนอกออกมากินกับพลูที่บ้ายปูน หรือตากให้แห้งเพื่อเก็บไว้กินได้นาน ๆ.เจียนหมาก ก. ผ่าหมากดิบสดตามยาวเป็นซีก ๆ แล้วใช้มีดเล็กปอกเปลือกชั้นนอกตรงกลางผล ลอกเปลือกถกขึ้นไปเกือบถึงด้านขั้วผล แล้วเจียนเปลือกชั้นในให้ขาดจากเนื้อหมาก แกะเอาเนื้อที่ติดกับเปลือกนอกออกมากินกับพลูที่บ้ายปูน หรือตากให้แห้งเพื่อเก็บไว้กินได้นาน ๆ.
เจียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู ความหมายที่ ๒ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เกือบ เช่น เหนื่อยเจียนตาย.เจียน ๒ ว. เกือบ เช่น เหนื่อยเจียนตาย.
เจี๋ยน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง กับข้าวอย่างหนึ่ง มีปลาทอดแล้วปรุงด้วยเครื่องต่าง ๆ เรียกว่า ปลาเจี๋ยน. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน เจี๋ยน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-นอ-หนู ว่า เคลือบนํ้าตาล, เชื่อมนํ้าตาล .เจี๋ยน น. กับข้าวอย่างหนึ่ง มีปลาทอดแล้วปรุงด้วยเครื่องต่าง ๆ เรียกว่า ปลาเจี๋ยน. (จ. เจี๋ยน ว่า เคลือบนํ้าตาล, เชื่อมนํ้าตาล).
เจี๊ยบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จัด, มาก, ยิ่งนัก, เช่น เย็นเจี๊ยบ.เจี๊ยบ ๑ ว. จัด, มาก, ยิ่งนัก, เช่น เย็นเจี๊ยบ.
เจี๊ยบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกลูกไก่ตัวเล็ก ๆ ว่า ลูกเจี๊ยบ. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงร้องของลูกเจี๊ยบ.เจี๊ยบ ๒ น. เรียกลูกไก่ตัวเล็ก ๆ ว่า ลูกเจี๊ยบ. ว. เสียงร้องของลูกเจี๊ยบ.
เจียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องลาดลักษณะเหมือนพรม ทําด้วยขนสัตว์ชนิดหนึ่งในจําพวกกวาง มีอยู่ทางเหนือของประเทศจีน. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร เจียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ว่า แกะ .เจียม ๑ น. เครื่องลาดลักษณะเหมือนพรม ทําด้วยขนสัตว์ชนิดหนึ่งในจําพวกกวาง มีอยู่ทางเหนือของประเทศจีน. (เทียบ ข. เจียม ว่า แกะ).
เจียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒ เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักประมาณตัว, ประพฤติตนพอสถานประมาณ, เช่น เจียมเนื้อเจียมตัว.เจียม ๒ ก. รู้จักประมาณตัว, ประพฤติตนพอสถานประมาณ, เช่น เจียมเนื้อเจียมตัว.
เจียมสังขาร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักประมาณร่างกาย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เจียมสังขาร.เจียมสังขาร (ปาก) ก. รู้จักประมาณร่างกาย, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่เจียมสังขาร.
เจี๋ยมเจี้ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-จัด-ตะ-วา-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-มอ-ม้า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง วางหน้าไม่สนิทมีอาการเก้อเขิน.เจี๋ยมเจี้ยม ว. วางหน้าไม่สนิทมีอาการเก้อเขิน.
เจียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑[เจียน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง นาน, ช้านาน, ยืนนาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต จิร เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ ว่า ยั่งยืน .เจียร ๑ [เจียน] ว. นาน, ช้านาน, ยืนนาน. (ป., ส. จิร ว่า ยั่งยืน).
เจียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒[เจียน] เป็นคำกริยา หมายถึง จร, ไป, จากไป, เช่น วันเจียรสุดาพินท์ พักเตรศ. ในวงเล็บ มาจาก ทวาทศมาส ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐.เจียร ๒ [เจียน] ก. จร, ไป, จากไป, เช่น วันเจียรสุดาพินท์ พักเตรศ. (ทวาทศมาส).
เจียระไน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง ทําเพชรพลอยหรือแก้วให้เป็นเหลี่ยมหรือรูปตามต้องการแล้วขัดเงา. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาทมิฬ จาไณ เขียนว่า จอ-จาน-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-นอ-เนน.เจียระไน ก. ทําเพชรพลอยหรือแก้วให้เป็นเหลี่ยมหรือรูปตามต้องการแล้วขัดเงา. (เทียบทมิฬ จาไณ).
เจียระบาด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก เป็นคำนาม หมายถึง ผ้าคาดเอวชนิดหนึ่ง มีชายห้อยลงที่หน้าขา.เจียระบาด น. ผ้าคาดเอวชนิดหนึ่ง มีชายห้อยลงที่หน้าขา.
เจียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง ทอดมันสัตว์เพื่อเอานํ้ามัน เช่น เจียวนํ้ามันหมู, ทอดของบางอย่างด้วยนํ้ามัน เช่น เจียวไข่ เจียวหอม เจียวกระเทียม; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ หมายถึง แกง. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ทอดด้วยนํ้ามัน เช่น ไข่เจียว หอมเจียว กระเทียมเจียว.เจียว ๑ ก. ทอดมันสัตว์เพื่อเอานํ้ามัน เช่น เจียวนํ้ามันหมู, ทอดของบางอย่างด้วยนํ้ามัน เช่น เจียวไข่ เจียวหอม เจียวกระเทียม; (ถิ่น–พายัพ) แกง. ว. ที่ทอดด้วยนํ้ามัน เช่น ไข่เจียว หอมเจียว กระเทียมเจียว.
เจียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เชียว, ทีเดียว, อย่างนั้น, แน่นอน.เจียว ๒ ว. เชียว, ทีเดียว, อย่างนั้น, แน่นอน.
เจี๊ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า; ก่อเรื่องวุ่นวาย, เอะอะอาละวาด. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า.เจี๊ยว ๑ (ปาก) ก. ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า; ก่อเรื่องวุ่นวาย, เอะอะอาละวาด. ว. อาการที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยวจ๊าว ก็ว่า.
เจี๊ยวจ๊าว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-จอ-จาน-ไม้-ตรี-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยว ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยว ก็ว่า.เจี๊ยวจ๊าว (ปาก) ก. ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยว ก็ว่า. ว. อาการที่ส่งเสียงดังเซ็งแซ่ก่อให้เกิดความรำคาญ โดยมากเป็นเสียงผู้หญิงหรือเด็ก, เจี๊ยว ก็ว่า.
เจี๊ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อี-ไม้-ตรี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง กระเจี๊ยว.เจี๊ยว ๒ (ปาก) น. กระเจี๊ยว.
เจือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง เป็นคำกริยา หมายถึง เอาส่วนน้อยประสมลงไปในส่วนมากให้ระคนปนกัน, ตามปรกติใช้กับของเหลว เช่น เอานํ้าเย็นเจือนํ้าร้อน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่แท้ไม่บริสุทธิ์เพราะมีสิ่งอื่นปนอยู่ด้วย เช่น เงินเจือ.เจือ ก. เอาส่วนน้อยประสมลงไปในส่วนมากให้ระคนปนกัน, ตามปรกติใช้กับของเหลว เช่น เอานํ้าเย็นเจือนํ้าร้อน. ว. ไม่แท้ไม่บริสุทธิ์เพราะมีสิ่งอื่นปนอยู่ด้วย เช่น เงินเจือ.
เจือจาง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่เข้มข้น, เข้มข้นน้อยลงเพราะเติมตัวทําละลายเช่นนํ้าเพิ่มลงไป, มีตัวทําละลายมาก มีตัวถูกละลายน้อย เช่น สารละลายกรดเจือจาง, (ใช้แก่สารละลาย).เจือจาง ว. ไม่เข้มข้น, เข้มข้นน้อยลงเพราะเติมตัวทําละลายเช่นนํ้าเพิ่มลงไป, มีตัวทําละลายมาก มีตัวถูกละลายน้อย เช่น สารละลายกรดเจือจาง, (ใช้แก่สารละลาย).
เจือปน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ปอ-ปลา-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง เอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน.เจือปน ก. เอาส่วนน้อยประสมลงในส่วนมากเพื่อให้ระคนปนเป็นอันเดียวกัน.
เจือจาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-จอ-จาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง เผื่อแผ่, อุดหนุน, จานเจือ ก็ว่า.เจือจาน ก. เผื่อแผ่, อุดหนุน, จานเจือ ก็ว่า.
เจื่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง เข้าหน้าไม่สนิทเพราะห่างเหินไปนาน เช่น หมู่นี้เขาเจื่อนไป, เจิ่น ก็ว่า; วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น เช่น หน้าเขาเจื่อนไป, เรียกหน้าที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า หน้าเจื่อน.เจื่อน ก. เข้าหน้าไม่สนิทเพราะห่างเหินไปนาน เช่น หมู่นี้เขาเจื่อนไป, เจิ่น ก็ว่า; วางหน้าไม่สนิทเพราะกระดากอายเนื่องจากถูกจับผิดได้เป็นต้น เช่น หน้าเขาเจื่อนไป, เรียกหน้าที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า หน้าเจื่อน.
เจื้อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เรื่อยไปไม่มีติดขัด เช่น เทศน์เจื้อย พูดเจื้อย แล่นเจื้อย.เจื้อย ว. เรื่อยไปไม่มีติดขัด เช่น เทศน์เจื้อย พูดเจื้อย แล่นเจื้อย.
เจื้อยแจ้ว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเสียงไพเราะทอดยาวติดต่อเรื่อยไปไม่ขาดระยะ.เจื้อยแจ้ว ว. มีเสียงไพเราะทอดยาวติดต่อเรื่อยไปไม่ขาดระยะ.
เจือสม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สอ-เสือ-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง มีความสอดคล้องหรือสนับสนุนให้น่าเชื่อ เช่น คำให้การของพยานโจทก์กับพยานจำเลยเจือสมกัน.เจือสม ก. มีความสอดคล้องหรือสนับสนุนให้น่าเชื่อ เช่น คำให้การของพยานโจทก์กับพยานจำเลยเจือสมกัน.
แจ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน ความหมายที่ ๑ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระชั้นชิด, ไม่คลาด, ไม่ห่าง, (ใช้ในอาการที่คุมหรือติดตาม) เช่น คุมแจ ตามแจ.แจ ๑ ว. กระชั้นชิด, ไม่คลาด, ไม่ห่าง, (ใช้ในอาการที่คุมหรือติดตาม) เช่น คุมแจ ตามแจ.
แจจน, แจจัน แจจน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-จอ-จาน-นอ-หนู แจจัน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เบียดเสียดกัน, ยัดเยียดกัน, แน่นกัน, อัดแอ, มากนัก; อึกทึก, อึง.แจจน, แจจัน ว. เบียดเสียดกัน, ยัดเยียดกัน, แน่นกัน, อัดแอ, มากนัก; อึกทึก, อึง.
แจ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, เจ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .แจ ๒ น. อาหารที่ไม่ปรุงด้วยเนื้อสัตว์ และผักบางชนิดเช่นกระเทียม กุยช่าย ผักชี, เจ ก็ว่า. (จ.).
แจ้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไก่ชนิดหนึ่ง ตัวเล็กเตี้ย หงอนใหญ่ ตัวผู้มีสีสันสวยงามกว่าไก่ตัวผู้ชนิดอื่น. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของต้นไม้เตี้ย ๆ ที่มีกิ่งทอดแผ่ออกไปโดยรอบ, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เรือนทรงแจ้.แจ้ น. ชื่อไก่ชนิดหนึ่ง ตัวเล็กเตี้ย หงอนใหญ่ ตัวผู้มีสีสันสวยงามกว่าไก่ตัวผู้ชนิดอื่น. ว. ลักษณะของต้นไม้เตี้ย ๆ ที่มีกิ่งทอดแผ่ออกไปโดยรอบ, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เรือนทรงแจ้.
แจ๋ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จัด (ใช้แก่สีแดงหรือแสงแดด) เช่น แดงแจ๋ แดดแจ๋.แจ๋ ว. จัด (ใช้แก่สีแดงหรือแสงแดด) เช่น แดงแจ๋ แดดแจ๋.
แจก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-กอ-ไก่ เป็นคำกริยา หมายถึง แบ่งหรือปันให้แก่คนหลาย ๆ คน เช่น แจกเสื้อผ้า แจกสตางค์; กระจายออก, แยกออก, เช่น แจกออกเป็นแม่ ก กา.แจก ก. แบ่งหรือปันให้แก่คนหลาย ๆ คน เช่น แจกเสื้อผ้า แจกสตางค์; กระจายออก, แยกออก, เช่น แจกออกเป็นแม่ ก กา.
แจกจ่าย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-กอ-ไก่-จอ-จาน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำกริยา หมายถึง แบ่งปันให้ไปทั่ว ๆ.แจกจ่าย ก. แบ่งปันให้ไปทั่ว ๆ.
แจกแจง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง อธิบายขยายความออกไป, อธิบายแสดงรายละเอียด.แจกแจง ก. อธิบายขยายความออกไป, อธิบายแสดงรายละเอียด.
แจกไพ่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน-ไม้-เอก เป็นคำกริยา หมายถึง แบ่งไพ่ให้แก่ผู้เล่นทุกคนตามกําหนดกฎเกณฑ์.แจกไพ่ ก. แบ่งไพ่ให้แก่ผู้เล่นทุกคนตามกําหนดกฎเกณฑ์.
แจกัน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ภาชนะสําหรับปักดอกไม้ตั้งเครื่องบูชาหรือประดับสถานที่ มักมีรูปคล้ายขวดปากบาน.แจกัน น. ภาชนะสําหรับปักดอกไม้ตั้งเครื่องบูชาหรือประดับสถานที่ มักมีรูปคล้ายขวดปากบาน.
แจง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Maerua siamensis Pax ในวงศ์ Capparidaceae ลําต้นเกลี้ยง เปลือกสีเทาดํา เรือนยอดเป็นพุ่มทึบ ผลกลมรี สุกสีเหลือง.แจง ๑ น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Maerua siamensis Pax ในวงศ์ Capparidaceae ลําต้นเกลี้ยง เปลือกสีเทาดํา เรือนยอดเป็นพุ่มทึบ ผลกลมรี สุกสีเหลือง.
แจง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู ความหมายที่ ๒ เป็นคำกริยา หมายถึง กระจายออกเป็นส่วน ๆ เช่น แจงเบี้ย แจงถั่ว, พูดหรือเขียนขยายความออกไป ในคำว่า ชี้แจง. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเทศน์สังคายนาว่า เทศน์แจง.แจง ๒ ก. กระจายออกเป็นส่วน ๆ เช่น แจงเบี้ย แจงถั่ว, พูดหรือเขียนขยายความออกไป ในคำว่า ชี้แจง. น. เรียกเทศน์สังคายนาว่า เทศน์แจง.
แจงรูป เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา เป็นคำนาม หมายถึง วิธีเอาเถ้าถ่านและกระดูกศพที่เผาเสร็จแล้วบนกองฟอนมาเรียงลําดับเป็นอย่างรูปคน ให้หัวอยู่ทางทิศตะวันตกแล้วหันกลับมาทางทิศตะวันออก, แปรรูป หรือ แปรธาตุ ก็ว่า.แจงรูป น. วิธีเอาเถ้าถ่านและกระดูกศพที่เผาเสร็จแล้วบนกองฟอนมาเรียงลําดับเป็นอย่างรูปคน ให้หัวอยู่ทางทิศตะวันตกแล้วหันกลับมาทางทิศตะวันออก, แปรรูป หรือ แปรธาตุ ก็ว่า.
แจงสี่เบี้ย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก เป็นคำกริยา หมายถึง อธิบายละเอียดชัดแจ้ง.แจงสี่เบี้ย ก. อธิบายละเอียดชัดแจ้ง.
แจง ๓, แจ่ง แจง ความหมายที่ ๓ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู แจ่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพและภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง มุม.แจง ๓, แจ่ง (ถิ่น–พายัพ; อีสาน) น. มุม.
แจ้ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงให้รู้, บอกให้รู้, เช่น แจ้งความประสงค์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระจ่าง, สว่าง, ชัด, เช่น แจ้งใจ.แจ้ง ก. แสดงให้รู้, บอกให้รู้, เช่น แจ้งความประสงค์. ว. กระจ่าง, สว่าง, ชัด, เช่น แจ้งใจ.
แจ้งความ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า เป็นคำกริยา หมายถึง บอกให้ทราบความ, แจ้งเหตุต่อเจ้าพนักงาน.แจ้งความ ก. บอกให้ทราบความ, แจ้งเหตุต่อเจ้าพนักงาน.
แจงลอน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-งอ-งู-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ปลาหรือเนื้อโขลกปั้นเป็นก้อนหรือเป็นแผ่นเคี่ยวกับนํ้ากะทิ สําหรับกินกับขนมจีนซาวนํ้า, บางทีใช้โขลกปลาปั้นเป็นก้อนเสียบไม้ปิ้งไฟ เรียกว่า แจงลอนแห้ง, จังลอน ก็ว่า.แจงลอน น. ปลาหรือเนื้อโขลกปั้นเป็นก้อนหรือเป็นแผ่นเคี่ยวกับนํ้ากะทิ สําหรับกินกับขนมจีนซาวนํ้า, บางทีใช้โขลกปลาปั้นเป็นก้อนเสียบไม้ปิ้งไฟ เรียกว่า แจงลอนแห้ง, จังลอน ก็ว่า.
แจ๊ด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จัด, ยิ่ง, ในคำว่า แดงแจ๊ด.แจ๊ด (ปาก) ว. จัด, ยิ่ง, ในคำว่า แดงแจ๊ด.
แจดแจ้, แจ๊ดแจ๋ แจดแจ้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท แจ๊ดแจ๋ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีกิริยาวาจาจุ้นจ้านเกินพอดี.แจดแจ้, แจ๊ดแจ๋ (ปาก) ว. มีกิริยาวาจาจุ้นจ้านเกินพอดี.
แจตร เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ตอ-เต่า-รอ-เรือ[แจด, แจดตฺระ] เป็นคำนาม หมายถึง เดือน ๕ ตามจันทรคติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต ไจตฺร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ.แจตร [แจด, แจดตฺระ] น. เดือน ๕ ตามจันทรคติ. (ส. ไจตฺร).
แจ้น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง รีบไปหา เช่น แจ้นไปหา. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เร็ว เช่น วิ่งแจ้น.แจ้น ก. รีบไปหา เช่น แจ้นไปหา. ว. เร็ว เช่น วิ่งแจ้น.
แจบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้ ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง สนิท; แจ้ง, ชัด.แจบ (ถิ่น–อีสาน) ก. สนิท; แจ้ง, ชัด.
แจ่ม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-มอ-ม้า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระจ่าง, ไม่มัวหมอง.แจ่ม ว. กระจ่าง, ไม่มัวหมอง.
แจ่มแจ้ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กระจ่างชัด, แจ่มกระจ่าง.แจ่มแจ้ง ว. กระจ่างชัด, แจ่มกระจ่าง.
แจ่มใส เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-สอ-เสือ เป็นคำนาม หมายถึง ปลอดโปร่งไม่ขุ่นมัว เช่น อารมณ์แจ่มใส, โปร่ง เช่น อากาศแจ่มใส.แจ่มใส น. ปลอดโปร่งไม่ขุ่นมัว เช่น อารมณ์แจ่มใส, โปร่ง เช่น อากาศแจ่มใส.
แจร เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-รอ-เรือ[แจฺร] เป็นคำนาม หมายถึง ต้นแคแตร เช่น แคแจรเจริญจราว. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์จุลพน.แจร [แจฺร] น. ต้นแคแตร เช่น แคแจรเจริญจราว. (ม. คำหลวง จุลพน).
แจรก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่[แจฺรก] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง แจก, แตกออก, กระจายออก, แยกออก.แจรก [แจฺรก] (กลอน) ก. แจก, แตกออก, กระจายออก, แยกออก.
แจรง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-งอ-งู[แจฺรง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง แจง, กระจายออก, ขยายออก, เช่น ดอกไม้งามเงื่อนแต้ม แชรงยอดแย้มผกาแจรง. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์จุลพน.แจรง [แจฺรง] (กลอน) ก. แจง, กระจายออก, ขยายออก, เช่น ดอกไม้งามเงื่อนแต้ม แชรงยอดแย้มผกาแจรง. (ม. คำหลวง จุลพน).
แจว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-วอ-แหวน เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือสำหรับพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน ลักษณะคล้ายพาย แต่ด้ามยาวเรียว มีที่มือจับเรียกว่า หมวกแจว ใช้หูแจวคล้องเข้ากับหลักแจว. เป็นคำกริยา หมายถึง เอาแจวพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง รีบหนีไป เช่น แจวอ้าว.แจว น. เครื่องมือสำหรับพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน ลักษณะคล้ายพาย แต่ด้ามยาวเรียว มีที่มือจับเรียกว่า หมวกแจว ใช้หูแจวคล้องเข้ากับหลักแจว. ก. เอาแจวพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน; (ปาก) รีบหนีไป เช่น แจวอ้าว.
แจ่ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-วอ-แหวน ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องจิ้มชนิดหนึ่ง ทําด้วยนํ้าปลาร้าหรือน้ำปลาใส่พริกป่น.แจ่ว (ถิ่น–อีสาน) น. เครื่องจิ้มชนิดหนึ่ง ทําด้วยนํ้าปลาร้าหรือน้ำปลาใส่พริกป่น.
แจ้ว, แจ้ว ๆ แจ้ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-วอ-แหวน แจ้ว ๆ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-วอ-แหวน ไม้-ยะ-มก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเสียงแจ่มใส เช่น ไก่ขันแจ้ว, มีเสียงดังติดต่อกันไปเป็นระยะ ๆ เช่น พูดแจ้ว ๆ.แจ้ว, แจ้ว ๆ ว. มีเสียงแจ่มใส เช่น ไก่ขันแจ้ว, มีเสียงดังติดต่อกันไปเป็นระยะ ๆ เช่น พูดแจ้ว ๆ.
แจ๋ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีเสียงดังกังวานแจ่มชัด, ใสมาก เช่น นํ้าใสแจ๋ว; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ดีเยี่ยม เช่น ปาฐกถาวันนี้แจ๋ว.แจ๋ว ว. มีเสียงดังกังวานแจ่มชัด, ใสมาก เช่น นํ้าใสแจ๋ว; (ปาก) ดีเยี่ยม เช่น ปาฐกถาวันนี้แจ๋ว.
แจ๋วแหวว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-วอ-แหวน-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีประกายสดใส.แจ๋วแหวว ว. มีประกายสดใส.
แจะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง แตะ, กระทบ, ประกบกัน, (ใช้เฉพาะการเล่นอย่างเล่นโยนหลุม โดยโยนสตางค์หรือเบี้ยให้ไปแตะหรือประกบกัน), ภาษาปากใช้ว่า กบแจะ ก็มี; แตะต้อง เช่น มือไปแจะหน้าขนม.แจะ ๑ ก. แตะ, กระทบ, ประกบกัน, (ใช้เฉพาะการเล่นอย่างเล่นโยนหลุม โดยโยนสตางค์หรือเบี้ยให้ไปแตะหรือประกบกัน), ภาษาปากใช้ว่า กบแจะ ก็มี; แตะต้อง เช่น มือไปแจะหน้าขนม.
แจะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.แจะ ๒ ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคี้ยวหมากแจะ ๆ.
โจก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-กอ-ไก่ เป็นคำนาม หมายถึง หัวหน้า (มักใช้ในทางไม่สู้ดี).โจก น. หัวหน้า (มักใช้ในทางไม่สู้ดี).
โจ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง ข้าวต้มชนิดหนึ่งที่ใช้ปลายข้าวต้มจนเละ. ในวงเล็บ มาจากภาษาจีน .โจ๊ก ๑ น. ข้าวต้มชนิดหนึ่งที่ใช้ปลายข้าวต้มจนเละ. (จ.).
โจ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีนํ้ามากเกินส่วน (ใช้แก่นํ้าแกง) เช่น น้ำแกงใสโจ๊ก; เสียงดังอย่างเสียงนํ้าไหล.โจ๊ก ๒ ว. มีนํ้ามากเกินส่วน (ใช้แก่นํ้าแกง) เช่น น้ำแกงใสโจ๊ก; เสียงดังอย่างเสียงนํ้าไหล.
โจ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๓ เป็นคำนาม หมายถึง ไพ่ตัวพิเศษจะใช้แทนตัวไหนก็ได้ตามที่ต้องการ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ joker เขียนว่า เจ-โอ-เค-อี-อา.โจ๊ก ๓ น. ไพ่ตัวพิเศษจะใช้แทนตัวไหนก็ได้ตามที่ต้องการ. (อ. joker).
โจ๊ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-ตรี-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๔ เป็นคำนาม หมายถึง ตัวตลก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ joker เขียนว่า เจ-โอ-เค-อี-อา; เรื่องตลก. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตลกขบขัน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ joke เขียนว่า เจ-โอ-เค-อี.โจ๊ก ๔ น. ตัวตลก. (อ. joker); เรื่องตลก. ว. ตลกขบขัน. (อ. joke).
โจง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง โยงขึ้น, รั้งขึ้น.โจง ก. โยงขึ้น, รั้งขึ้น.
โจงกระเบน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง ม้วนชายผ้านุ่งแล้วสอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นไปเหน็บขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, เรียกวิธีนุ่งผ้าเช่นนั้นว่า นุ่งผ้าโจงกระเบน.โจงกระเบน ก. ม้วนชายผ้านุ่งแล้วสอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นไปเหน็บขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, เรียกวิธีนุ่งผ้าเช่นนั้นว่า นุ่งผ้าโจงกระเบน.
โจงกระเบนตีเหล็ก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-งอ-งู-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่ เป็นคำนาม หมายถึง ท่าละครท่าหนึ่ง.โจงกระเบนตีเหล็ก น. ท่าละครท่าหนึ่ง.
โจ่งครึ่ม, โจ๋งครึ่ม, โจ่งครุ่ม โจ่งครึ่ม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-มอ-ม้า โจ๋งครึ่ม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-มอ-ม้า โจ่งครุ่ม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะเสียงอย่างหนึ่งคล้ายกับเสียงกลองแขกดัง เลยหมายความเลือนไปถึงทําการสิ่งไร ๆ ที่เป็นการเปิดเผย, อย่างเปิดเผย, อย่างโจ่งแจ้ง, อย่างไม่เกรงกลัวใคร.โจ่งครึ่ม, โจ๋งครึ่ม, โจ่งครุ่ม ว. ลักษณะเสียงอย่างหนึ่งคล้ายกับเสียงกลองแขกดัง เลยหมายความเลือนไปถึงทําการสิ่งไร ๆ ที่เป็นการเปิดเผย, อย่างเปิดเผย, อย่างโจ่งแจ้ง, อย่างไม่เกรงกลัวใคร.
โจ๋งเจ๋ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-จัด-ตะ-วา-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใสมีแต่นํ้า เช่น น้ำแกงใสโจ๋งเจ๋ง.โจ๋งเจ๋ง ว. ใสมีแต่นํ้า เช่น น้ำแกงใสโจ๋งเจ๋ง.
โจ่งแจ้ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน-ไม้-โท-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อย่างเปิดเผย, ไม่ปิดบัง, เช่น เขาแสดงอย่างโจ่งแจ้ง.โจ่งแจ้ง ว. อย่างเปิดเผย, ไม่ปิดบัง, เช่น เขาแสดงอย่างโจ่งแจ้ง.
โจท เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ทอ-ทะ-หาน[โจด] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ฟ้อง เช่น ทาษโจทเจ้าว่ามิได้เปนทาษก็ดีว่าได้ส่งเงินค่าตัวแล้วก็ดี. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง.โจท [โจด] (โบ) ก. ฟ้อง เช่น ทาษโจทเจ้าว่ามิได้เปนทาษก็ดีว่าได้ส่งเงินค่าตัวแล้วก็ดี. (สามดวง).
โจทเจ้า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เป็นคำกริยา หมายถึง เอาความผิดของเจ้าไปโพนทะนา; เอาใจออกหาก.โจทเจ้า ก. เอาความผิดของเจ้าไปโพนทะนา; เอาใจออกหาก.
โจทก์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ทอ-ทะ-หาน-กอ-ไก่-ทัน-ทะ-คาด[โจด] เป็นคำนาม หมายถึง (กฎ) บุคคลผู้ฟ้องคดีต่อศาล; ผู้กล่าวหา. (เดิมเขียนเป็นโจทย์). (ป., ส.).โจทก์ [โจด] น. (กฎ) บุคคลผู้ฟ้องคดีต่อศาล; ผู้กล่าวหา. (เดิมเขียนเป็นโจทย์). (ป., ส.).
โจทนา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-อา[โจดทะนา] เป็นคำนาม หมายถึง การทักท้วง, การฟ้องหา; คําฟ้องหา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .โจทนา [โจดทะนา] น. การทักท้วง, การฟ้องหา; คําฟ้องหา. (ป., ส.).
โจทย์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ทอ-ทะ-หาน-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด[โจด] เป็นคำนาม หมายถึง คําถามในวิชาคณิตศาสตร์, โดยปริยายใช้หมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปัญหานี้เป็นโจทย์ที่รัฐบาลแก้ไม่ตก.โจทย์ [โจด] น. คําถามในวิชาคณิตศาสตร์, โดยปริยายใช้หมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปัญหานี้เป็นโจทย์ที่รัฐบาลแก้ไม่ตก.
โจน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-นอ-หนู เป็นคำกริยา หมายถึง กระโดดพุ่งไปโดยเร็ว เช่น โจนนํ้า, เผ่นข้ามไป เช่น โจนท้องร่อง, กระโจน ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นํ้าโจน.โจน ก. กระโดดพุ่งไปโดยเร็ว เช่น โจนนํ้า, เผ่นข้ามไป เช่น โจนท้องร่อง, กระโจน ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น นํ้าโจน.
โจนร่ม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-นอ-หนู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง การเล่นชนิดหนึ่ง เช่น มีการมหรสพสมโภชต่าง ๆ และมีโจนร่มด้วย. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา.โจนร่ม (โบ) น. การเล่นชนิดหนึ่ง เช่น มีการมหรสพสมโภชต่าง ๆ และมีโจนร่มด้วย. (พงศ. เลขา).
โจม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑ เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ตามปรกติมียอดเป็นลอมอย่างซุ้ม ใช้เป็นเครื่องกำบังแดดลมเป็นต้น; กูบที่มีด้านเปิดโล่ง ๔ ด้าน; กระโจม ก็ว่า.โจม ๑ น. สิ่งที่ตามปรกติมียอดเป็นลอมอย่างซุ้ม ใช้เป็นเครื่องกำบังแดดลมเป็นต้น; กูบที่มีด้านเปิดโล่ง ๔ ด้าน; กระโจม ก็ว่า.
โจม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒ เป็นคำกริยา หมายถึง โถมเข้าไป, กระโดดเข้าไป, เช่น โจมจับ โจมฟัน.โจม ๒ ก. โถมเข้าไป, กระโดดเข้าไป, เช่น โจมจับ โจมฟัน.
โจมจับ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-มอ-ม้า-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่เข้าโจมตีข้าศึก, ช้างโจมทัพ ก็เรียก.โจมจับ น. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่เข้าโจมตีข้าศึก, ช้างโจมทัพ ก็เรียก.
โจมตี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้กําลังบุกเข้าตี, โดยปริยายหมายความว่า พูดหรือเขียนว่าหรือกล่าวหาผู้อื่นอย่างรุนแรง.โจมตี ก. ใช้กําลังบุกเข้าตี, โดยปริยายหมายความว่า พูดหรือเขียนว่าหรือกล่าวหาผู้อื่นอย่างรุนแรง.
โจมทัพ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่เข้าโจมตีข้าศึก, ช้างโจมจับ ก็เรียก.โจมทัพ น. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่เข้าโจมตีข้าศึก, ช้างโจมจับ ก็เรียก.
โจร ๑, โจร– โจร ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-รอ-เรือ โจร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-รอ-เรือ [โจน, โจระ–, โจนระ–] เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ร้ายที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่นเป็นต้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .โจร ๑, โจร– [โจน, โจระ–, โจนระ–] น. ผู้ร้ายที่ลักขโมยหรือปล้นสะดมทรัพย์สินผู้อื่นเป็นต้น. (ป., ส.).
โจรกรรม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า[โจระกํา, โจนระกํา] เป็นคำนาม หมายถึง การลัก, การขโมย, การปล้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี โจรกมฺม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-กอ-ไก่-มอ-ม้า-พิน-ทุ-มอ-ม้า.โจรกรรม [โจระกํา, โจนระกํา] น. การลัก, การขโมย, การปล้น. (ส.; ป. โจรกมฺม).
โจรสลัด เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-รอ-เรือ-สอ-เสือ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก[โจนสะหฺลัด] เป็นคำนาม หมายถึง โจรที่ปล้นเรือในทะเล.โจรสลัด [โจนสะหฺลัด] น. โจรที่ปล้นเรือในทะเล.
โจร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-รอ-เรือ ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เรียกว่า ซางโจร.โจร ๒ น. ชื่อโรคซางชนิดหนึ่ง เรียกว่า ซางโจร.
โจล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-ลอ-ลิง[โจน, โจละ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ผ้า, ท่อนผ้า, เช่น บริขารโจล. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .โจล [โจน, โจละ] (แบบ) น. ผ้า, ท่อนผ้า, เช่น บริขารโจล. (ป.).
โจษ, โจษจัน โจษ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี โจษจัน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู [โจด, โจดจัน] เป็นคำกริยา หมายถึง พูดอึง, พูดกันเซ็งแซ่, เล่าลือกันอื้ออึง, จรรโจษ หรือ จันโจษ ก็ใช้.โจษ, โจษจัน [โจด, โจดจัน] ก. พูดอึง, พูดกันเซ็งแซ่, เล่าลือกันอื้ออึง, จรรโจษ หรือ จันโจษ ก็ใช้.
โจษจน, โจษแจ โจษจน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี-จอ-จาน-นอ-หนู โจษแจ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-จอ-จาน-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-แอ-จอ-จาน ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง พูดอึง, เล่าลือกันอื้ออึง.โจษจน, โจษแจ (กลอน) ก. พูดอึง, เล่าลือกันอื้ออึง.
ใจ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทําหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด ใจซื่อ; จุดสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ใจมือ, บริเวณที่ถือว่าเป็นจุดสำคัญของสถานที่ เช่น ใจบ้านใจเมือง.ใจ น. สิ่งที่ทําหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด เช่น ใจก็คิดว่าอย่างนั้น, หัวใจ เช่น ใจเต้น, ลมหายใจ เช่น กลั้นใจ อึดใจ หายใจ, ความรู้สึกนึกคิด เช่น ใจคด ใจซื่อ; จุดสำคัญของบางสิ่งบางอย่าง เช่น ใจมือ, บริเวณที่ถือว่าเป็นจุดสำคัญของสถานที่ เช่น ใจบ้านใจเมือง.
ใจกลาง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-กอ-ไก่-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง ศูนย์กลาง.ใจกลาง น. ศูนย์กลาง.
ใจกว้าง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-กอ-ไก่-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.ใจกว้าง ว. มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่.
ใจขาด เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จนสุดความสามารถ เช่น สู้ใจขาด.ใจขาด ว. จนสุดความสามารถ เช่น สู้ใจขาด.
ใจขุ่น เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจไม่ผ่องใส.ใจขุ่น ว. มีใจไม่ผ่องใส.
ใจแข็ง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ยอมง่าย ๆ, ไม่รู้สึกสงสาร, อดกลั้นความเจ็บปวดหรือทุกข์โศกไว้ได้.ใจแข็ง ว. ไม่ยอมง่าย ๆ, ไม่รู้สึกสงสาร, อดกลั้นความเจ็บปวดหรือทุกข์โศกไว้ได้.
ใจความ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนสําคัญของเรื่อง, ตรงข้ามกับ พลความ.ใจความ น. ส่วนสําคัญของเรื่อง, ตรงข้ามกับ พลความ.
ใจคอ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-คอ-ควาย-ออ-อ่าง เป็นคำนาม หมายถึง จิตใจ, อัธยาศัย, อารมณ์, บางทีใช้ในทางร้ายก็มี เช่น ใจคอจะทิ้งบ้านทิ้งช่องไปได้หรือ.ใจคอ น. จิตใจ, อัธยาศัย, อารมณ์, บางทีใช้ในทางร้ายก็มี เช่น ใจคอจะทิ้งบ้านทิ้งช่องไปได้หรือ.
ใจแคบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่คิดเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ใคร ๆ.ใจแคบ ว. ไม่คิดเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ใคร ๆ.
ใจง่าย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-งอ-งู-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เชื่อง่าย, ยินยอมง่าย.ใจง่าย ว. เชื่อง่าย, ยินยอมง่าย.
ใจจดใจจ่อ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-จอ-จาน-ไม้-เอก-ออ-อ่าง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มุ่งอยู่, เป็นห่วงอยู่.ใจจดใจจ่อ ว. มุ่งอยู่, เป็นห่วงอยู่.
ใจจืด เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-จอ-จาน-สะ-หระ-อือ-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีแก่ใจเอื้อเฟื้อใคร.ใจจืด ว. ไม่มีแก่ใจเอื้อเฟื้อใคร.
ใจเฉื่อย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีอารมณ์เฉื่อยชา, ไม่กระตือรือร้น.ใจเฉื่อย ว. มีอารมณ์เฉื่อยชา, ไม่กระตือรือร้น.
ใจชื้น เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง รู้สึกเบาใจ, มีหวังขึ้น, ไม่เดือดร้อน.ใจชื้น ว. รู้สึกเบาใจ, มีหวังขึ้น, ไม่เดือดร้อน.
ใจดำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อำ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เห็นแก่ตัว, ไม่เอื้อเฟื้อใคร, ขาดกรุณา. เป็นคำนาม หมายถึง ความในใจ เช่น พูดถูกใจดํา แทงใจดํา; จุดดําที่อยู่กลางเป้า.ใจดำ ว. เห็นแก่ตัว, ไม่เอื้อเฟื้อใคร, ขาดกรุณา. น. ความในใจ เช่น พูดถูกใจดํา แทงใจดํา; จุดดําที่อยู่กลางเป้า.
ใจดี เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจเมตตากรุณา, ไม่โกรธง่าย; คุมใจไว้ให้มั่น เช่น ใจดีสู้เสือ.ใจดี ว. มีใจเมตตากรุณา, ไม่โกรธง่าย; คุมใจไว้ให้มั่น เช่น ใจดีสู้เสือ.
ใจเด็ด เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีนํ้าใจเด็ดเดี่ยว.ใจเด็ด ว. มีนํ้าใจเด็ดเดี่ยว.
ใจเดียว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่หลายใจ, มีความรักและซื่อตรงในบุคคลเดียวหรือสิ่งเดียวไม่เปลี่ยนแปลง.ใจเดียว ว. ไม่หลายใจ, มีความรักและซื่อตรงในบุคคลเดียวหรือสิ่งเดียวไม่เปลี่ยนแปลง.
ใจเดียวกัน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีความรู้สึกนึกคิดตรงกัน.ใจเดียวกัน ว. มีความรู้สึกนึกคิดตรงกัน.
ใจต่ำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ตอ-เต่า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจใฝ่ในทางเสีย.ใจต่ำ ว. มีใจใฝ่ในทางเสีย.
ใจเติบ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจกว้างขวางเกินสมควร; มีใจอยากให้มากไว้หรือใหญ่โตไว้.ใจเติบ ว. มีใจกว้างขวางเกินสมควร; มีใจอยากให้มากไว้หรือใหญ่โตไว้.
ใจแตก เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-กอ-ไก่ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประพฤติไปตามที่ตนนิยมในทางที่ผิดหรือนอกโอวาทจนเคยตัว.ใจแตก ว. ประพฤติไปตามที่ตนนิยมในทางที่ผิดหรือนอกโอวาทจนเคยตัว.
ใจโต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจกว้างเกินประมาณ, มักใช้เข้าคู่กับ หน้าใหญ่ เป็น หน้าใหญ่ใจโต.ใจโต ว. มีใจกว้างเกินประมาณ, มักใช้เข้าคู่กับ หน้าใหญ่ เป็น หน้าใหญ่ใจโต.
ใจถึง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กล้าทํา, กล้าพูด.ใจถึง ว. กล้าทํา, กล้าพูด.
ใจทมิฬ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ทอ-ทะ-หาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ลอ-จุ-ลา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจดุร้าย, มีใจร้ายกาจ, บางทีก็ใช้คู่กับคำ หินชาติ เป็น ใจทมิฬหินชาติ.ใจทมิฬ ว. มีใจดุร้าย, มีใจร้ายกาจ, บางทีก็ใช้คู่กับคำ หินชาติ เป็น ใจทมิฬหินชาติ.
ใจน้อย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โกรธง่าย.ใจน้อย ว. โกรธง่าย.
ใจนักเลง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-งอ-งู เป็นคำนาม หมายถึง มีใจกล้าสู้; มีใจกว้างขวางกล้าได้กล้าเสีย.ใจนักเลง น. มีใจกล้าสู้; มีใจกว้างขวางกล้าได้กล้าเสีย.
ใจบาน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดีใจ, ปลื้มใจ.ใจบาน ว. ดีใจ, ปลื้มใจ.
ใจบาป, ใจบาปหยาบช้า ใจบาป เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา ใจบาปหยาบช้า เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ปอ-ปลา-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจฝักใฝ่ในทางชั่วร้าย.ใจบาป, ใจบาปหยาบช้า ว. มีใจฝักใฝ่ในทางชั่วร้าย.
ใจบุญ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจฝักใฝ่ในการบุญ.ใจบุญ ว. มีใจฝักใฝ่ในการบุญ.
ใจเบา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่ยั้งคิด, เชื่อง่าย.ใจเบา ว. ไม่ยั้งคิด, เชื่อง่าย.
ใจปลาซิว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจไม่อดทน.ใจปลาซิว ว. มีใจไม่อดทน.
ใจป้ำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ปอ-ปลา-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง กล้าได้กล้าเสีย.ใจป้ำ ว. กล้าได้กล้าเสีย.
ใจแป้ว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-แอ-ปอ-ปลา-ไม้-โท-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจห่อเหี่ยว.ใจแป้ว ว. มีใจห่อเหี่ยว.
ใจฝ่อ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ฝอ-ฝา-ไม้-เอก-ออ-อ่าง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตกใจ.ใจฝ่อ ว. ตกใจ.
ใจพระ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจบุญ, มีใจเมตตา.ใจพระ ว. มีใจบุญ, มีใจเมตตา.
ใจเพชร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใจแข็ง.ใจเพชร ว. ใจแข็ง.
ใจมา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีหวังขึ้น เช่น ใจมาเป็นกอง ใจมาเป็นกระบุง.ใจมา ว. มีหวังขึ้น เช่น ใจมาเป็นกอง ใจมาเป็นกระบุง.
ใจมาร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจดุร้าย, มีใจอำมหิต, บางทีก็ใช้คู่กับ ใจยักษ์ เป็น ใจยักษ์ใจมาร.ใจมาร ว. มีใจดุร้าย, มีใจอำมหิต, บางทีก็ใช้คู่กับ ใจยักษ์ เป็น ใจยักษ์ใจมาร.
ใจมือ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง เป็นคำนาม หมายถึง มาตราตวงตามวิธีประเพณีของไทยโบราณ ๑๕๐ เมล็ดข้าว = ๑ ใจมือ ๔ ใจมือ = ๑ กำมือ และ ๘ กำมือ = ๑ จังออน; กลางฝ่ามือ.ใจมือ น. มาตราตวงตามวิธีประเพณีของไทยโบราณ ๑๕๐ เมล็ดข้าว = ๑ ใจมือ ๔ ใจมือ = ๑ กำมือ และ ๘ กำมือ = ๑ จังออน; กลางฝ่ามือ.
ใจเมือง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ศูนย์กลางของเมือง, กลางเมือง เช่น เกิดเรื่องที่กลางใจเมือง.ใจเมือง ว. ศูนย์กลางของเมือง, กลางเมือง เช่น เกิดเรื่องที่กลางใจเมือง.
ใจไม่ดี เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใจเสียเพราะกลัวหรือวิตกกังวล.ใจไม่ดี ว. ใจเสียเพราะกลัวหรือวิตกกังวล.
ใจไม้ไส้ระกำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-สอ-เสือ-ไม้-โท-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพิกเฉยดูดาย, ไม่มีเมตตากรุณาและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ใคร.ใจไม้ไส้ระกำ ว. เพิกเฉยดูดาย, ไม่มีเมตตากรุณาและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ใคร.
ใจยักษ์ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ยอ-ยัก-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจดุร้าย, มีใจอํามหิต, บางทีก็ใช้คู่กับ ใจมาร เป็น ใจยักษ์ใจมาร.ใจยักษ์ ว. มีใจดุร้าย, มีใจอํามหิต, บางทีก็ใช้คู่กับ ใจมาร เป็น ใจยักษ์ใจมาร.
ใจเย็น เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-ยอ-ยัก-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใจหนักแน่นไม่ฉุนเฉียว, ไม่รีบร้อน.ใจเย็น ว. ใจหนักแน่นไม่ฉุนเฉียว, ไม่รีบร้อน.
ใจร้อน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจไม่หนักแน่น ฉุนเฉียวง่าย; มีใจรีบร้อนอยากจะให้เสร็จเร็ว ๆ.ใจร้อน ว. มีใจไม่หนักแน่น ฉุนเฉียวง่าย; มีใจรีบร้อนอยากจะให้เสร็จเร็ว ๆ.
ใจร้าย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ดุร้าย, ไม่ปรานี.ใจร้าย ว. ดุร้าย, ไม่ปรานี.
ใจเร็ว เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-วอ-แหวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตกลงใจอย่างรวดเร็วโดยไม่พิจารณาให้รอบคอบ.ใจเร็ว ว. ตกลงใจอย่างรวดเร็วโดยไม่พิจารณาให้รอบคอบ.
ใจเร็วด่วนได้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-ไม้-ไต่-คู้-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก-ไม้-เอก-วอ-แหวน-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก-ไม้-โท ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อยากได้เร็ว ๆ โดยไม่คิดให้รอบคอบ.ใจเร็วด่วนได้ (สำ) ว. อยากได้เร็ว ๆ โดยไม่คิดให้รอบคอบ.
ใจลอย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เผลอสติ, เคลิบเคลิ้ม.ใจลอย ว. เผลอสติ, เคลิบเคลิ้ม.
ใจสูง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจที่อบรมมาดี, มีใจใฝ่ในทางดี.ใจสูง ว. มีใจที่อบรมมาดี, มีใจใฝ่ในทางดี.
ใจเสาะ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ.ใจเสาะ ว. มีใจขี้กลัวหรือร้องไห้ง่าย, มีใจอ่อนแอ.
ใจเสีย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจไม่ดีเพราะกลัวหรือวิตกกังวล, หมดกําลังใจ.ใจเสีย ว. มีใจไม่ดีเพราะกลัวหรือวิตกกังวล, หมดกําลังใจ.
ใจหนักแน่น เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-หอ-หีบ-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-ไม้-เอก-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจอดทน, ไม่เชื่อง่าย.ใจหนักแน่น ว. มีใจอดทน, ไม่เชื่อง่าย.
ใจหาย เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่ตกใจเสียวใจขึ้นทันที, ใช้ประกอบท้ายคําอื่นมีความหมายว่า มาก เช่น ดีใจหาย แพงใจหาย.ใจหาย ว. อาการที่ตกใจเสียวใจขึ้นทันที, ใช้ประกอบท้ายคําอื่นมีความหมายว่า มาก เช่น ดีใจหาย แพงใจหาย.
ใจหายใจคว่ำ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.ใจหายใจคว่ำ ว. ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.
ใจหิน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-หอ-หีบ-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจโหดเหี้ยม, มีใจที่แข็งมากไม่ยอมโอนอ่อน เช่น โจรใจหิน.ใจหิน ว. มีใจโหดเหี้ยม, มีใจที่แข็งมากไม่ยอมโอนอ่อน เช่น โจรใจหิน.
ใจเหี่ยวแห้ง เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ไม้-โท-งอ-งู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจไม่สดชื่น.ใจเหี่ยวแห้ง ว. มีใจไม่สดชื่น.
ใจใหญ่ใจโต เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เกินฐานะ.ใจใหญ่ใจโต ว. มีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เกินฐานะ.
ใจอ่อน เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยอมง่าย, สงสารง่าย.ใจอ่อน ว. ยอมง่าย, สงสารง่าย.
ไจ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน เป็นคำนาม หมายถึง ด้ายหรือไหมที่แยกจากเข็ดแล้วมัดผูกไว้เพื่อไม่ให้ยุ่ง, ลักษณนามเรียกด้ายหรือไหมที่แยกออกจากเข็ดแล้วเช่นนั้น เช่น ด้ายไจหนึ่ง ด้าย ๒ ไจ.ไจ น. ด้ายหรือไหมที่แยกจากเข็ดแล้วมัดผูกไว้เพื่อไม่ให้ยุ่ง, ลักษณนามเรียกด้ายหรือไหมที่แยกออกจากเข็ดแล้วเช่นนั้น เช่น ด้ายไจหนึ่ง ด้าย ๒ ไจ.
ไจ้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน-ไม้-โท ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง ปีชวด.ไจ้ (ถิ่น–พายัพ) น. ปีชวด.
ไจ้ ๆ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน-ไม้-โท ไม้-ยะ-มก ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เนือง ๆ, บ่อย ๆ, เป็นอยู่อย่างนั้น, จะไจ้ ก็ว่า.ไจ้ ๆ (กลอน) ว. เนือง ๆ, บ่อย ๆ, เป็นอยู่อย่างนั้น, จะไจ้ ก็ว่า.
ไจร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-จอ-จาน-รอ-เรือ[ไจฺร] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง หมายถึง จร, จากไป, เช่น แลเอกจักร เจียรไจร. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.ไจร [ไจฺร] (กลอน) จร, จากไป, เช่น แลเอกจักร เจียรไจร. (สมุทรโฆษ).
ฉ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง ความหมายที่ ๑พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.ฉ ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.
ฉ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง ความหมายที่ ๒[ฉอ, ฉ้อ, ฉะ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง หก, สําหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .ฉ ๒ [ฉอ, ฉ้อ, ฉะ] ว. หก, สําหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป.).
ฉกษัตริย์ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด[ฉ้อกะสัด, ฉอกะสัด] เป็นคำนาม หมายถึง กษัตริย์ ๖ พระองค์, ชื่อกัณฑ์ที่ ๑๒ ของมหาชาติ.ฉกษัตริย์ [ฉ้อกะสัด, ฉอกะสัด] น. กษัตริย์ ๖ พระองค์, ชื่อกัณฑ์ที่ ๑๒ ของมหาชาติ.
ฉกามาพจร, ฉกามาวจร ฉกามาพจร เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-พอ-พาน-จอ-จาน-รอ-เรือ ฉกามาวจร เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-จอ-จาน-รอ-เรือ [ฉะกามาพะจอน, ฉะกามาวะจอน] เป็นคำนาม หมายถึง สวรรค์ ๖ ชั้น ได้แก่ ๑. จาตุมหาราช หรือจาตุมหาราชิกหรือจาตุมหาราชิกา ๒. ดาวดึงส์ ๓. ยามา ๔. ดุสิต ๕. นิมมานรดี ๖. ปรนิมมิตวสวัตดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี ฉ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง + กาม เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า + อวจร เขียนว่า ออ-อ่าง-วอ-แหวน-จอ-จาน-รอ-เรือ .ฉกามาพจร, ฉกามาวจร [ฉะกามาพะจอน, ฉะกามาวะจอน] น. สวรรค์ ๖ ชั้น ได้แก่ ๑. จาตุมหาราช หรือจาตุมหาราชิกหรือจาตุมหาราชิกา ๒. ดาวดึงส์ ๓. ยามา ๔. ดุสิต ๕. นิมมานรดี ๖. ปรนิมมิตวสวัตดี. (ป. ฉ + กาม + อวจร).
ฉทวาร เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ทอ-ทะ-หาน-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ[ฉะทะวาน] เป็นคำนาม หมายถึง ทวารทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.ฉทวาร [ฉะทะวาน] น. ทวารทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.
ฉทานศาลา เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา[ฉ้อทานนะสาลา] เป็นคำนาม หมายถึง ศาลาเป็นที่ทําทาน ๖ แห่ง, บางทีเขียนว่า ศาลาฉทาน.ฉทานศาลา [ฉ้อทานนะสาลา] น. ศาลาเป็นที่ทําทาน ๖ แห่ง, บางทีเขียนว่า ศาลาฉทาน.
ฉศก เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-สอ-สา-ลา-กอ-ไก่[ฉอสก] เป็นคำนาม หมายถึง เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๖ เช่น ปีชวดฉศก จุลศักราช ๑๓๔๖.ฉศก [ฉอสก] น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๖ เช่น ปีชวดฉศก จุลศักราช ๑๓๔๖.
ฉก เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑ เป็นคำกริยา หมายถึง ฉวยหรือชิงเอาโดยเร็ว; สับ, โขก, เช่น งูฉก.ฉก ๑ ก. ฉวยหรือชิงเอาโดยเร็ว; สับ, โขก, เช่น งูฉก.
ฉกจวัก เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-จอ-จาน-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่[–จะหฺวัก] เป็นคำกริยา หมายถึง ชูหัวขึ้นแผ่พังพานทําท่าจะฉก (ใช้แก่งู).ฉกจวัก [–จะหฺวัก] ก. ชูหัวขึ้นแผ่พังพานทําท่าจะฉก (ใช้แก่งู).
ฉกฉวย เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-ฉอ-ฉิ่ง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก เป็นคำกริยา หมายถึง ยื้อแย่งเอาไปต่อหน้า.ฉกฉวย ก. ยื้อแย่งเอาไปต่อหน้า.
ฉกชิง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู เป็นคำกริยา หมายถึง แย่งชิงเอาไปซึ่งหน้า.ฉกชิง ก. แย่งชิงเอาไปซึ่งหน้า.
ฉก เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปาล์มชนิด Arenga westerhoutii Griff. วงศ์ Palmae ขึ้นตามป่าดิบชื้นทางภาคใต้ ใบด้านล่างเป็นคราบสีเทา ไม่ใคร่หักหรือพับ จั่นเป็นพวงห้อย ออกผลเป็นทะลายใหญ่, รังกับ หรือ รังไก่ ก็เรียก.ฉก ๒ น. ชื่อปาล์มชนิด Arenga westerhoutii Griff. วงศ์ Palmae ขึ้นตามป่าดิบชื้นทางภาคใต้ ใบด้านล่างเป็นคราบสีเทา ไม่ใคร่หักหรือพับ จั่นเป็นพวงห้อย ออกผลเป็นทะลายใหญ่, รังกับ หรือ รังไก่ ก็เรียก.
ฉกรรจ์ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-จอ-จาน-ทัน-ทะ-คาด[ฉะกัน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ห้าวหาญ เช่น ใจฉกรรจ์, แข็งแรงสมบูรณ์ เช่น วัยฉกรรจ์ ชายฉกรรจ์, รุนแรงอาจถึงตาย เช่น แผลฉกรรจ์.ฉกรรจ์ [ฉะกัน] ว. ห้าวหาญ เช่น ใจฉกรรจ์, แข็งแรงสมบูรณ์ เช่น วัยฉกรรจ์ ชายฉกรรจ์, รุนแรงอาจถึงตาย เช่น แผลฉกรรจ์.
ฉกรรจ์ลำเครื่อง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-จอ-จาน-ทัน-ทะ-คาด-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง ทหารที่เลือกคัดและแต่งเครื่องรบพร้อมที่จะเข้ารบได้ทันที เช่น พลฉกรรจ์ลำเครื่องแสนหนึ่ง ช้างเครื่องแปดร้อย. ในวงเล็บ มาจาก พระราชพงศาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา.ฉกรรจ์ลำเครื่อง (โบ) น. ทหารที่เลือกคัดและแต่งเครื่องรบพร้อมที่จะเข้ารบได้ทันที เช่น พลฉกรรจ์ลำเครื่องแสนหนึ่ง ช้างเครื่องแปดร้อย. (พงศ. เลขา).
ฉกาจ, ฉกาจฉกรรจ์ ฉกาจ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-จอ-จาน ฉกาจฉกรรจ์ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-จอ-จาน-ทัน-ทะ-คาด [ฉะกาด, ฉะกาดฉะกัน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เก่งกาจ, ดุร้าย, กล้าแข็ง.ฉกาจ, ฉกาจฉกรรจ์ [ฉะกาด, ฉะกาดฉะกัน] ว. เก่งกาจ, ดุร้าย, กล้าแข็ง.
ฉง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-งอ-งูดู กระฉง เขียนว่า กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ฉอ-ฉิ่ง-งอ-งู.ฉง ดู กระฉง.
ฉงน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-งอ-งู-นอ-หนู[ฉะหฺงน] เป็นคำกริยา หมายถึง สงสัย, ไม่แน่ใจ, แคลงใจ.ฉงน [ฉะหฺงน] ก. สงสัย, ไม่แน่ใจ, แคลงใจ.
ฉงาย เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-งอ-งู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑[ฉะหฺงาย] เป็นคำกริยา หมายถึง สงสัย.ฉงาย ๑ [ฉะหฺงาย] ก. สงสัย.
ฉงาย เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-งอ-งู-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒[ฉะหฺงาย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไกล, ห่าง. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .ฉงาย ๒ [ฉะหฺงาย] ว. ไกล, ห่าง. (ข.).
ฉทึง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-งอ-งู[ฉะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แม่นํ้า เช่น ฉทึงธารคีรีเหวผา. ในวงเล็บ มาจาก คำฉันท์ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗, ใช้ว่า จทึง ชทึง ชรทึง สทิง สทึง หรือ สรทึง ก็มี. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร สฺทึง เขียนว่า สอ-เสือ-พิน-ทุ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-งอ-งู ว่า คลอง .ฉทึง [ฉะ–] น. แม่นํ้า เช่น ฉทึงธารคีรีเหวผา. (ดุษฎีสังเวย), ใช้ว่า จทึง ชทึง ชรทึง สทิง สทึง หรือ สรทึง ก็มี. (ข. สฺทึง ว่า คลอง).
ฉนวน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู ความหมายที่ ๑[ฉะหฺนวน] เป็นคำนาม หมายถึง ทางเดินซึ่งมีเครื่องกําบัง ๒ ข้าง สําหรับพระมหากษัตริย์หรือเจ้านายฝ่ายในเสด็จขึ้นลงหรือเข้าออก. เป็นคำกริยา หมายถึง กําบัง, คั่น, กั้น.ฉนวน ๑ [ฉะหฺนวน] น. ทางเดินซึ่งมีเครื่องกําบัง ๒ ข้าง สําหรับพระมหากษัตริย์หรือเจ้านายฝ่ายในเสด็จขึ้นลงหรือเข้าออก. ก. กําบัง, คั่น, กั้น.
ฉนวน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู ความหมายที่ ๒[ฉะหฺนวน] เป็นคำนาม หมายถึง วัตถุที่ไฟฟ้าหรือความร้อนผ่านไม่ได้สะดวก, วัตถุที่ไม่เป็นตัวนําไฟฟ้าหรือความร้อน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ insulator เขียนว่า ไอ-เอ็น-เอส-ยู-แอล-เอ-ที-โอ-อา.ฉนวน ๒ [ฉะหฺนวน] น. วัตถุที่ไฟฟ้าหรือความร้อนผ่านไม่ได้สะดวก, วัตถุที่ไม่เป็นตัวนําไฟฟ้าหรือความร้อน. (อ. insulator).
ฉนวน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู ความหมายที่ ๓[ฉะหฺนวน] เป็นคำนาม หมายถึง ดินแดนที่มีทางออกทะเลหรือที่ทําให้ดินแดนถูกแยกออกเป็น ๒ ฟาก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ corridor เขียนว่า ซี-โอ-อา-อา-ไอ-ดี-โอ-อา.ฉนวน ๓ [ฉะหฺนวน] น. ดินแดนที่มีทางออกทะเลหรือที่ทําให้ดินแดนถูกแยกออกเป็น ๒ ฟาก. (อ. corridor).
ฉนวน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-วอ-แหวน-นอ-หนู ความหมายที่ ๔[ฉะหฺนวน] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Dalbergia nigrescens Kurz ในวงศ์ Leguminosae เนื้อไม้อ่อน ไม่ทนทาน, สนวน หรือ ชนวน ก็เรียก.ฉนวน ๔ [ฉะหฺนวน] น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Dalbergia nigrescens Kurz ในวงศ์ Leguminosae เนื้อไม้อ่อน ไม่ทนทาน, สนวน หรือ ชนวน ก็เรียก.
ฉนัง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู[ฉะหฺนัง] เป็นคำนาม หมายถึง หม้อ, โบราณเขียนเป็น ฉนงง ก็มี เช่น ฉนงงบ่อมาทนนสาย แสบท้อง. (กำสรวล). (ข.).ฉนัง [ฉะหฺนัง] น. หม้อ, โบราณเขียนเป็น ฉนงง ก็มี เช่น ฉนงงบ่อมาทนนสาย แสบท้อง. (กำสรวล). (ข.).
ฉนาก เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่[ฉะหฺนาก] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่ในสกุล Pristis วงศ์ Pristidae เป็นปลากระดูกอ่อน จัดอยู่ในอันดับ Rajiformes มีเหงือก ๕ คู่อยู่ใต้ส่วนหัว บริเวณปลายสุดของหัวมีแผ่นกระดูกยื่นยาวมาก ขอบทั้ง ๒ ข้างมีซี่กระดูกแข็งคล้ายฟันเรียงห่างกันอย่างสมํ่าเสมอข้างละ ๑ แถวโดยตลอด ชนิด P. cuspidatus มี ๒๓–๓๕ คู่, ชนิด P. microdon มี ๑๗-๒๐ คู่.ฉนาก [ฉะหฺนาก] น. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่ในสกุล Pristis วงศ์ Pristidae เป็นปลากระดูกอ่อน จัดอยู่ในอันดับ Rajiformes มีเหงือก ๕ คู่อยู่ใต้ส่วนหัว บริเวณปลายสุดของหัวมีแผ่นกระดูกยื่นยาวมาก ขอบทั้ง ๒ ข้างมีซี่กระดูกแข็งคล้ายฟันเรียงห่างกันอย่างสมํ่าเสมอข้างละ ๑ แถวโดยตลอด ชนิด P. cuspidatus มี ๒๓–๓๕ คู่, ชนิด P. microdon มี ๑๗-๒๐ คู่.
ฉนำ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-นอ-หนู-สะ-หระ-อำ[ฉะหฺนํา] เป็นคำนาม หมายถึง ปี. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร .ฉนำ [ฉะหฺนํา] น. ปี. (ข.).
ฉบบ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้[ฉะ–] เป็นคำนาม หมายถึง แบบ, เล่มหนังสือ, เรื่อง. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จฺบาบ่ เขียนว่า จอ-จาน-พิน-ทุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก.ฉบบ [ฉะ–] น. แบบ, เล่มหนังสือ, เรื่อง. (ข. จฺบาบ่).
ฉบัง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู[ฉะ–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง บทละ ๑๖ คํา แบ่งเป็น ๓ วรรค วรรคที่ ๑ และ ๓ มี ๖ คำ วรรคที่ ๒ มี ๔ คำ เช่น

  ไว้ปากไว้วากย์วาที ไว้วงศ์กระวี
ไว้เกียรติ์และไว้นามกร

(สามัคคีเภท). ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จฺบำง เขียนว่า จอ-จาน-พิน-ทุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อำ-งอ-งู.		ฉบัง [ฉะ–] น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง บทละ ๑๖ คํา แบ่งเป็น ๓ วรรค วรรคที่ ๑ และ ๓ มี ๖ คำ วรรคที่ ๒ มี ๔ คำ เช่น

  ไว้ปากไว้วากย์วาที ไว้วงศ์กระวี
ไว้เกียรติ์และไว้นามกร

(สามัคคีเภท). (ข. จฺบำง).
ฉบัด เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก[ฉะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชัด, สันทัด, ทันทีทันใด, เช่น เจ้าช้างจึ่งรู้ฉบัด. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน, เร่งยอมนุญาตเยาวฉบัด. ในวงเล็บ มาจาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิต ชิโนรส ทรงนิพนธ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗ ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จฺบาส่ เขียนว่า จอ-จาน-พิน-ทุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ไม้-เอก.ฉบัด [ฉะ–] (กลอน) ว. ชัด, สันทัด, ทันทีทันใด, เช่น เจ้าช้างจึ่งรู้ฉบัด. (ลอ), เร่งยอมนุญาตเยาวฉบัด. (สรรพสิทธิ์). (ข. จฺบาส่).
ฉบับ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้[ฉะ–] เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือเรื่องเดียวกันซึ่งมีข้อความหรือสํานวนแตกต่างกันเป็นต้น เช่น พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ต้นเดิมของหนังสือที่พิมพ์หรือเขียน เรียกว่า ต้นฉบับ; ลักษณนามเรียกหนังสือเล่มหรือหนังสือเป็นแผ่นที่ถือว่าเป็นหน่วยหนึ่ง ๆ เช่น จดหมาย ๓ ฉบับ สลากกินแบ่ง ๕ ฉบับ หนังสือสัญญา ๒ ฉบับ. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จฺบาบ่ เขียนว่า จอ-จาน-พิน-ทุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก.ฉบับ [ฉะ–] น. หนังสือเรื่องเดียวกันซึ่งมีข้อความหรือสํานวนแตกต่างกันเป็นต้น เช่น พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ต้นเดิมของหนังสือที่พิมพ์หรือเขียน เรียกว่า ต้นฉบับ; ลักษณนามเรียกหนังสือเล่มหรือหนังสือเป็นแผ่นที่ถือว่าเป็นหน่วยหนึ่ง ๆ เช่น จดหมาย ๓ ฉบับ สลากกินแบ่ง ๕ ฉบับ หนังสือสัญญา ๒ ฉบับ. (ข. จฺบาบ่).
ฉพีสติม– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-พอ-พาน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-มอ-ม้า[ฉะพีสะติมะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่ ๒๖ เช่น ฉพีสติมสุรทิน ว่า วันที่ ๒๖ (แห่งเดือนสุริยคติ). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .ฉพีสติม– [ฉะพีสะติมะ–] (แบบ) ว. ที่ ๒๖ เช่น ฉพีสติมสุรทิน ว่า วันที่ ๒๖ (แห่งเดือนสุริยคติ). (ป.).
ฉม เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า เป็นคำนาม หมายถึง กลิ่นหอม, เครื่องหอม.ฉม น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.
ฉมบ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้[ฉะมบ] เป็นคำนาม หมายถึง ผีผู้หญิงที่ตายในป่าและสิงอยู่ในบริเวณที่ตาย มีรูปเห็นเป็นเงา ๆ แต่ไม่ทําอันตรายใคร เช่น อนึ่งเปนสัจว่าเปนฉมบจะกละกะสือ แลมาฟ้องร้องเรียนแก่มุขลูกขุนก็ดี ๒๐. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง, ชมบ หรือ ทมบ ก็ว่า. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฉฺมบ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-พิน-ทุ-มอ-ม้า-บอ-ไบ-ไม้ ว่า หมอตําแย .ฉมบ [ฉะมบ] น. ผีผู้หญิงที่ตายในป่าและสิงอยู่ในบริเวณที่ตาย มีรูปเห็นเป็นเงา ๆ แต่ไม่ทําอันตรายใคร เช่น อนึ่งเปนสัจว่าเปนฉมบจะกละกะสือ แลมาฟ้องร้องเรียนแก่มุขลูกขุนก็ดี ๒๐. (สามดวง), ชมบ หรือ ทมบ ก็ว่า. (ข. ฉฺมบ ว่า หมอตําแย).
ฉมวก เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-วอ-แหวน-กอ-ไก่[ฉะหฺมวก] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือแทงปลาเป็นต้น มีง่ามเป็น ๑, ๓ หรือ ๕ ขา ที่ปลายขาทำเป็นเงี่ยง มีด้ามยาว. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร จฺบูก เขียนว่า จอ-จาน-พิน-ทุ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่.ฉมวก [ฉะหฺมวก] น. เครื่องมือแทงปลาเป็นต้น มีง่ามเป็น ๑, ๓ หรือ ๕ ขา ที่ปลายขาทำเป็นเงี่ยง มีด้ามยาว. (ข. จฺบูก).
ฉมวย เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-วอ-แหวน-ยอ-ยัก[ฉะหฺมวย] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ฉวย, จับ; ได้. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แม่น, ขลัง.ฉมวย [ฉะหฺมวย] (กลอน) ก. ฉวย, จับ; ได้. ว. แม่น, ขลัง.
ฉม่อง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู[ฉะหฺม่อง] เป็นคำนาม หมายถึง คนตีฆ้อง เช่น พานรนายฉม่องว่องไว คุมคนธรรพ์ไป ประจานให้ร้องโทษา. ในวงเล็บ มาจาก คำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๑.ฉม่อง [ฉะหฺม่อง] น. คนตีฆ้อง เช่น พานรนายฉม่องว่องไว คุมคนธรรพ์ไป ประจานให้ร้องโทษา. (คําพากย์).
ฉมัง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู[ฉะหฺมัง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แม่น เช่น มือฉมัง, ขลัง เช่น เป่ามนตร์ฉมัง.ฉมัง [ฉะหฺมัง] ว. แม่น เช่น มือฉมัง, ขลัง เช่น เป่ามนตร์ฉมัง.
ฉมัน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู[ฉะหฺมัน] เป็นคำนาม หมายถึง สมัน.ฉมัน [ฉะหฺมัน] น. สมัน.
ฉมา เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา[ฉะมา] เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นดิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต กฺษมา เขียนว่า กอ-ไก่-พิน-ทุ-สอ-รือ-สี-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา.ฉมา [ฉะมา] น. แผ่นดิน. (ป.; ส. กฺษมา).
ฉมำ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-มอ-ม้า-สะ-หระ-อำ[ฉะหฺมํา] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แม่น, ไม่ผิด, ขลัง.ฉมำ [ฉะหฺมํา] ว. แม่น, ไม่ผิด, ขลัง.
ฉล เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง[ฉะละ, ฉน] เป็นคำนาม หมายถึง ความฉ้อโกง. เป็นคำกริยา หมายถึง โกง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .ฉล [ฉะละ, ฉน] น. ความฉ้อโกง. ก. โกง. (ป., ส.).
ฉลวย เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก[ฉะหฺลวย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สวยสะโอดสะอง.ฉลวย [ฉะหฺลวย] ว. สวยสะโอดสะอง.
ฉลวยฉลาด เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-ยอ-ยัก-ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ปัญญาดีงาม.ฉลวยฉลาด ว. ปัญญาดีงาม.
ฉลอง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๑[ฉะหฺลอง] เป็นคำกริยา หมายถึง ทําบุญหรือบูชาสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นงานเอิกเกริกเพื่อแสดงความปีติยินดี เช่น ฉลองพระ ฉลองหนังสือ ฉลองอายุ, จัดงานเอิกเกริกเพื่อแสดงความยินดีในโอกาสต่าง ๆ เช่น ฉลองปริญญา, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ เฉลิม เป็น เฉลิมฉลอง.ฉลอง ๑ [ฉะหฺลอง] ก. ทําบุญหรือบูชาสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นงานเอิกเกริกเพื่อแสดงความปีติยินดี เช่น ฉลองพระ ฉลองหนังสือ ฉลองอายุ, จัดงานเอิกเกริกเพื่อแสดงความยินดีในโอกาสต่าง ๆ เช่น ฉลองปริญญา, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ เฉลิม เป็น เฉลิมฉลอง.
ฉลอง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๒[ฉะหฺลอง] เป็นคำกริยา หมายถึง แทน, ทดแทน, เช่น ฉลองคุณ.ฉลอง ๒ [ฉะหฺลอง] ก. แทน, ทดแทน, เช่น ฉลองคุณ.
ฉลองศรัทธา เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ทอ-ทะ-หาน-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ตอบแทนเต็มที่.ฉลองศรัทธา (ปาก) ก. ตอบแทนเต็มที่.
ฉลอง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๓[ฉะหฺลอง] เป็นคำกริยา หมายถึง จำลอง, รอง, แทน, ช่วย.ฉลอง ๓ [ฉะหฺลอง] ก. จำลอง, รอง, แทน, ช่วย.
ฉลองได เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ดอ-เด็ก ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เกาหลัง.ฉลองได (ราชา) น. ไม้เกาหลัง.
ฉลองพระกรน้อย เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเสื้อชั้นในที่แขนต่อแถบรัดคู่กับฉลองพระองค์ทรงประพาส, พระกรน้อย ก็ว่า.ฉลองพระกรน้อย (ราชา) น. ชื่อเสื้อชั้นในที่แขนต่อแถบรัดคู่กับฉลองพระองค์ทรงประพาส, พระกรน้อย ก็ว่า.
ฉลองพระเนตร เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง แว่นตา.ฉลองพระเนตร (ราชา) น. แว่นตา.
ฉลองพระบาท เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง รองเท้า.ฉลองพระบาท (ราชา) น. รองเท้า.
ฉลองพระศอ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-สา-ลา-ออ-อ่าง ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง สร้อยนวม.ฉลองพระศอ (ราชา) น. สร้อยนวม.
ฉลองพระหัตถ์ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-ถอ-ถุง-ทัน-ทะ-คาด ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ช้อนส้อม, ตะเกียบ, มีดสำหรับโต๊ะอาหาร, ใช้ว่า ฉลองพระหัตถ์ช้อนส้อม ฉลองพระหัตถ์ตะเกียบ ฉลองพระหัตถ์มีด.ฉลองพระหัตถ์ (ราชา) น. ช้อนส้อม, ตะเกียบ, มีดสำหรับโต๊ะอาหาร, ใช้ว่า ฉลองพระหัตถ์ช้อนส้อม ฉลองพระหัตถ์ตะเกียบ ฉลองพระหัตถ์มีด.
ฉลองพระองค์, ฉลององค์ ฉลองพระองค์ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด ฉลององค์ เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-ทัน-ทะ-คาด ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง เสื้อ.ฉลองพระองค์, ฉลององค์ (ราชา) น. เสื้อ.
ฉลอง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-งอ-งู ความหมายที่ ๔[ฉะหฺลอง] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ข้าม ในคำว่า ท่าฉลอง คือ ท่าสำหรับข้าม. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร ฉฺลง เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-พิน-ทุ-ลอ-ลิง-งอ-งู.ฉลอง ๔ [ฉะหฺลอง] (โบ) ก. ข้าม ในคำว่า ท่าฉลอง คือ ท่าสำหรับข้าม. (ข. ฉฺลง).
ฉลอม เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า[ฉะหฺลอม] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง คล้ายเรือกระแชง หัวท้ายงอนเรียว กลางป่อง ตัวเรือเป็นเหลี่ยม กระดานข้างเรือเป็นทับเกล็ด นิยมใช้ตามหัวเมืองชายทะเลแถบปากอ่าว สำหรับบรรทุกสินค้าหรือหาปลา สมัยโบราณเวลาเกิดศึกสงครามก็จะถูกเกณฑ์ไปใช้ในราชการทัพด้วย อาจติดใบหรือไม่ก็ได้.ฉลอม [ฉะหฺลอม] น. ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง คล้ายเรือกระแชง หัวท้ายงอนเรียว กลางป่อง ตัวเรือเป็นเหลี่ยม กระดานข้างเรือเป็นทับเกล็ด นิยมใช้ตามหัวเมืองชายทะเลแถบปากอ่าว สำหรับบรรทุกสินค้าหรือหาปลา สมัยโบราณเวลาเกิดศึกสงครามก็จะถูกเกณฑ์ไปใช้ในราชการทัพด้วย อาจติดใบหรือไม่ก็ได้.
ฉลอมท้ายญวน เขียนว่า ฉอ-ฉิ่ง-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ยอ-หยิง-วอ-แหวน-นอ-หนู เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเรือใบเดินทะเลรูปท้ายตัด ใช้ทางทะเลด้านตะวันออก.ฉลอมท้ายญวน น. ชื่อเรือใบเดินทะเลรูปท้ายตัด ใช้ทางทะเลด้านตะวันออก.