คุณ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง อาถรรพณ์ คือ พิธีทําร้ายต่ออมิตร โดยเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าในตัวหรือฝังรูปฝังรอย เรียกกันว่า กระทําคุณ, ผู้ถูกกระทำ เรียกว่า ถูกคุณ, คุณไสย ก็ว่า.	คุณ ๒ น. อาถรรพณ์ คือ พิธีทําร้ายต่ออมิตร โดยเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าในตัวหรือฝังรูปฝังรอย เรียกกันว่า กระทําคุณ, ผู้ถูกกระทำ เรียกว่า ถูกคุณ, คุณไสย ก็ว่า.
คุณลุงคุณป้า เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-ปอ-ปลา-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก บทแผ่นเสียง ของ ราชบัณฑิตยสภา ชุดที่ ๑ ฉบับโรงพิมพ์สยามพณิชยการ พ.ศ. ๒๔๗๖.	คุณลุงคุณป้า น. ชื่อเพลงไทยชนิดหนึ่ง. (บทแผ่นเสียง).
คุณากร เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่-รอ-เรือ	ดู คุณ ๑, คุณ– คุณ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน คุณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน .	คุณากร ดู คุณ ๑, คุณ–.
คุณูปการ, คุโณปการ คุณูปการ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ คุโณปการ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-สะ-หระ-โอ-นอ-เนน-ปอ-ปลา-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	ดู คุณ ๑, คุณ– คุณ ความหมายที่ ๑ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน คุณ– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน .	คุณูปการ, คุโณปการ ดู คุณ ๑, คุณ–.
คุด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง งอกงออยู่ภายในไม่โผล่ออกมาตามปรกติ เช่น หนวดคุด รากคุด, ขดงอ เช่น คุดขาเข้ามา.	คุด ก. งอกงออยู่ภายในไม่โผล่ออกมาตามปรกติ เช่น หนวดคุด รากคุด, ขดงอ เช่น คุดขาเข้ามา.
คุดคู้ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขดตัวงอแขนงอเข่า เช่น นอนคุดคู้.	คุดคู้ ว. ขดตัวงอแขนงอเข่า เช่น นอนคุดคู้.
คุดทะราด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโรคติดต่อชนิดหนึ่ง เป็นแผลเรื้อรัง บางรายแผลนั้นบานเหวอะหวะออก มีกลิ่นเหม็น เป็นแม่แผลให้เกิดแผลอื่นจําพวกเดียวกันพุออกไปอีก.	คุดทะราด น. ชื่อโรคติดต่อชนิดหนึ่ง เป็นแผลเรื้อรัง บางรายแผลนั้นบานเหวอะหวะออก มีกลิ่นเหม็น เป็นแม่แผลให้เกิดแผลอื่นจําพวกเดียวกันพุออกไปอีก.
คุดทะราดเหยียบกรวด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ดอ-เด็ก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อะ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงปี่พาทย์ชนิดหนึ่ง.	คุดทะราดเหยียบกรวด น. ชื่อเพลงปี่พาทย์ชนิดหนึ่ง.
คุต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า	[คุด] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง รักษา, คุ้มครอง, ปกครอง, มักใช้ประกอบท้ายศัพท์อื่น เช่น ธรรมคุต. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คุตฺต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า และมาจากภาษาสันสกฤต คุปฺต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	คุต [คุด] (แบบ) ก. รักษา, คุ้มครอง, ปกครอง, มักใช้ประกอบท้ายศัพท์อื่น เช่น ธรรมคุต. (ป. คุตฺต; ส. คุปฺต).
คุตติ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[คุดติ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การรักษา, การคุ้มครอง, การปกครอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คุตฺติ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ และมาจากภาษาสันสกฤต คุปฺติ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	คุตติ [คุดติ] (แบบ) น. การรักษา, การคุ้มครอง, การปกครอง. (ป. คุตฺติ; ส. คุปฺติ).
คุ่น เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	ดู บึ่ง เขียนว่า บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อึ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑.	คุ่น ดู บึ่ง ๑.
คุ้น เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักชอบพอกันมานาน เช่น เป็นคนคุ้นกัน, เคยผ่านหูหรือผ่านตาบ่อย ๆ เช่น คุ้นหน้า คุ้นตา คุ้นหู.	คุ้น ก. รู้จักชอบพอกันมานาน เช่น เป็นคนคุ้นกัน, เคยผ่านหูหรือผ่านตาบ่อย ๆ เช่น คุ้นหน้า คุ้นตา คุ้นหู.
คุ้นเคย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง รู้จักชอบพอสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น พวกเขาทำงานด้วยกันมานาน เลยคุ้นเคยกัน, เคยเห็นเคยทําบ่อย ๆ จนชิน เช่น เขาเดินในที่มืดได้เพราะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้.	คุ้นเคย ก. รู้จักชอบพอสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น พวกเขาทำงานด้วยกันมานาน เลยคุ้นเคยกัน, เคยเห็นเคยทําบ่อย ๆ จนชิน เช่น เขาเดินในที่มืดได้เพราะคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้.
คุป, คุปต์ คุป เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา คุปต์ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง รักษา, คุ้มครอง, ปกครอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี คุตฺต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า.	คุป, คุปต์ (แบบ) ก. รักษา, คุ้มครอง, ปกครอง. (ส.; ป. คุตฺต).
คุปติ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ปอ-ปลา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ	[คุบติ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง การรักษา, การคุ้มครอง, การปกครอง. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต และมาจากภาษาบาลี คุตฺติ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ.	คุปติ [คุบติ] (แบบ) น. การรักษา, การคุ้มครอง, การปกครอง. (ส.; ป. คุตฺติ).
คุม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง คอยกํากับดูแล เช่น คุมงาน คุมพล คุมพวก, ป้องกันรักษา เช่น คุมของ คุมบ่อน.	คุม ๑ ก. คอยกํากับดูแล เช่น คุมงาน คุมพล คุมพวก, ป้องกันรักษา เช่น คุมของ คุมบ่อน.
คุมกำเนิด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ควบคุมการเกิด, ป้องกันการตั้งครรภ์.	คุมกำเนิด ก. ควบคุมการเกิด, ป้องกันการตั้งครรภ์.
คุมขัง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำกริยา หมายถึง คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.	คุมขัง (กฎ) ก. คุมตัว ควบคุม ขัง กักขัง หรือจำคุก.
คุมแค้น เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ผูกใจเจ็บและคิดอยากแก้แค้น, เก็บเอาความแค้นเข้าไว้.	คุมแค้น ก. ผูกใจเจ็บและคิดอยากแก้แค้น, เก็บเอาความแค้นเข้าไว้.
คุมเชิง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง คอยระวังท่วงทีของอีกฝ่ายหนึ่ง.	คุมเชิง ก. คอยระวังท่วงทีของอีกฝ่ายหนึ่ง.
คุมตัว เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ควบคุมไว้หรือจับกุมไว้ เช่น ตำรวจคุมตัวผู้ร้าย.	คุมตัว ก. ควบคุมไว้หรือจับกุมไว้ เช่น ตำรวจคุมตัวผู้ร้าย.
คุมธาตุ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้ธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม ในร่างกายเป็นปรกติสมํ่าเสมอกัน.	คุมธาตุ ก. ทําให้ธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน นํ้า ไฟ ลม ในร่างกายเป็นปรกติสมํ่าเสมอกัน.
คุมนุม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-นอ-หนู-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง คุม เช่น อนึ่งวิวาทด่าตีกันแล้วต่างคนต่างมาเรือน ยังผูกใจโกรธคุมนุมโทษไว้วัน. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง, ยังผูกใจโกรธคุมนุมโทษไว้วันหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือกฎหมาย พระเจ้าลูกยาเธอ กรมหมื่นราชบุรีดิเรกฤทธิ์ ทรงรวบรวม ฉบับโรงพิมพ์กองลหุโทษ ร.ศ. ๑๒๐.	คุมนุม (โบ) ก. คุม เช่น อนึ่งวิวาทด่าตีกันแล้วต่างคนต่างมาเรือน ยังผูกใจโกรธคุมนุมโทษไว้วัน. (สามดวง), ยังผูกใจโกรธคุมนุมโทษไว้วันหนึ่ง. (กฎ. ราชบุรี).
คุมเหง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง ข่มเหง, รังแก, ใช้กำลังหรืออำนาจทำให้เดือดร้อน, กุมเหง ก็ว่า.	คุมเหง (ปาก) ก. ข่มเหง, รังแก, ใช้กำลังหรืออำนาจทำให้เดือดร้อน, กุมเหง ก็ว่า.
คุม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง รวมสิ่งที่กระจายอยู่ให้เข้าชุดเข้าพวกเป็นระเบียบเดียวกัน เช่น คุมยา คุมเรือน.	คุม ๒ ก. รวมสิ่งที่กระจายอยู่ให้เข้าชุดเข้าพวกเป็นระเบียบเดียวกัน เช่น คุมยา คุมเรือน.
คุ่ม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Turnicidae และ Phasianidae ตัวกลม หางสั้น หากินตามพื้นดิน บินได้ในระยะทางสั้น ๆ วงศ์แรกตีนมี ๓ นิ้ว ตัวผู้กกไข่ มี ๓ ชนิด คือ คุ่มอืดเล็ก (Turnix sylvatica) คุ่มอืดใหญ่ (T. tanki) และคุ่มอกลาย (T. suscitator) วงศ์หลังตีนมี ๔ นิ้ว มี ๓ ชนิด คือ คุ่มสี (Coturnix chinensis) คุ่มอกดํา (C. coromandelica) และคุ่มญี่ปุ่น (C. japonica).	คุ่ม ๑ น. ชื่อนกขนาดเล็กหลายชนิดในวงศ์ Turnicidae และ Phasianidae ตัวกลม หางสั้น หากินตามพื้นดิน บินได้ในระยะทางสั้น ๆ วงศ์แรกตีนมี ๓ นิ้ว ตัวผู้กกไข่ มี ๓ ชนิด คือ คุ่มอืดเล็ก (Turnix sylvatica) คุ่มอืดใหญ่ (T. tanki) และคุ่มอกลาย (T. suscitator) วงศ์หลังตีนมี ๔ นิ้ว มี ๓ ชนิด คือ คุ่มสี (Coturnix chinensis) คุ่มอกดํา (C. coromandelica) และคุ่มญี่ปุ่น (C. japonica).
คุ่ม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ค่อมน้อย ๆ เช่น หลังคุ่ม, โค้งเข้า, โค้งลง.	คุ่ม ๒ ว. ค่อมน้อย ๆ เช่น หลังคุ่ม, โค้งเข้า, โค้งลง.
คุ้ม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง กัน, ป้องกัน, เช่น คุ้มฝน; พอ, สม, พอสมควรกัน, เช่น คุ้มค่า คุ้มเหนื่อย; พอเท่ากัน เช่น คุ้มทุน. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มากพอสมควรกัน เช่น กินเสียคุ้ม.	คุ้ม ๑ ก. กัน, ป้องกัน, เช่น คุ้มฝน; พอ, สม, พอสมควรกัน, เช่น คุ้มค่า คุ้มเหนื่อย; พอเท่ากัน เช่น คุ้มทุน. ว. มากพอสมควรกัน เช่น กินเสียคุ้ม.
คุ้มกัน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง คอยป้องกันให้ปลอดภัย, คุ้มครองให้พ้นจากบางสิ่งบางอย่าง เช่น คุ้มกันโรค คุ้มกันไม่ให้ถูกฟ้องร้อง.	คุ้มกัน ก. คอยป้องกันให้ปลอดภัย, คุ้มครองให้พ้นจากบางสิ่งบางอย่าง เช่น คุ้มกันโรค คุ้มกันไม่ให้ถูกฟ้องร้อง.
คุ้มเกรง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ปกป้องไว้ให้คนอื่นเกรงกลัว.	คุ้มเกรง ก. ปกป้องไว้ให้คนอื่นเกรงกลัว.
คุ้มครอง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ป้องกันรักษา, ระวังรักษา, ปกป้องรักษา.	คุ้มครอง ก. ป้องกันรักษา, ระวังรักษา, ปกป้องรักษา.
คุ้มโทษ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-รือ-สี	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ได้รับความคุ้มกันที่จะไม่ต้องถูกลงโทษ เช่น อหนึ่งผู้ตามโจรได้รบพุ่งฟันแทงมีบาดเจบท่านว่าคุ้มโทษ. ในวงเล็บ มาจาก กฎหมายตราสามดวง.	คุ้มโทษ (โบ) ก. ได้รับความคุ้มกันที่จะไม่ต้องถูกลงโทษ เช่น อหนึ่งผู้ตามโจรได้รบพุ่งฟันแทงมีบาดเจบท่านว่าคุ้มโทษ. (สามดวง).
คุ้มห้าม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำกริยา หมายถึง ยกเว้นจากความต้องห้ามและภาษีอากรโดยมีหนังสือเป็นตราภูมิ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ตราภูมิ เป็น ตราภูมิคุ้มห้าม.	คุ้มห้าม ก. ยกเว้นจากความต้องห้ามและภาษีอากรโดยมีหนังสือเป็นตราภูมิ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ตราภูมิ เป็น ตราภูมิคุ้มห้าม.
คุ้ม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง บ้านเจ้านายฝ่ายเหนือ.	คุ้ม ๒ (ถิ่น–พายัพ) น. บ้านเจ้านายฝ่ายเหนือ.
คุ้ม ๓, คุ้มเท้า คุ้ม ความหมายที่ ๓ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า คุ้มเท้า เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำสันธาน หมายถึง ตราบเท่า เช่น แต่น้อยคุ้มใหญ่, คุง หรือ คุ้ง ก็ว่า.	คุ้ม ๓, คุ้มเท้า สัน. ตราบเท่า เช่น แต่น้อยคุ้มใหญ่, คุง หรือ คุ้ง ก็ว่า.
คุ้มดีคุ้มร้าย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อี-คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีสติไม่ปรกติ, บางคราวดีบางคราวร้าย, ดีบ้างร้ายบ้าง.	คุ้มดีคุ้มร้าย ว. มีสติไม่ปรกติ, บางคราวดีบางคราวร้าย, ดีบ้างร้ายบ้าง.
คุมฝอย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า-ฝอ-ฝา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง มูลฝอย, กุมฝอย ก็ว่า.	คุมฝอย น. มูลฝอย, กุมฝอย ก็ว่า.
คุย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดจาสนทนากัน; ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย.	คุย ๑ ก. พูดจาสนทนากัน; (ปาก) ปรึกษาหารือ เช่น เรื่องนี้ขอคุยกันก่อนที่จะตัดสินใจ; พูดเป็นเชิงโอ้อวด เช่น เรื่องแค่นี้ทำเป็นคุย.
คุยเขื่อง, คุยโต คุยเขื่อง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู คุยโต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง พูดจาแสดงความใหญ่โต.	คุยเขื่อง, คุยโต (ปาก) ก. พูดจาแสดงความใหญ่โต.
คุย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาหลายชนิดในสกุล Willughbeia วงศ์ Apocynaceae เช่น W. dulcis Ridl. ใช้ย้อมผ้าให้มีสีแดงและใช้ทํายาได้.	คุย ๒ น. ชื่อไม้เถาหลายชนิดในสกุล Willughbeia วงศ์ Apocynaceae เช่น W. dulcis Ridl. ใช้ย้อมผ้าให้มีสีแดงและใช้ทํายาได้.
คุยช้าง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-ชอ-ช้าง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ดู กะตังกะติ้ว เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒.	คุยช้าง ดู กะตังกะติ้ว ๒.
คุ้ย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้มือ เท้า หรือสิ่งอื่นตะกุยขึ้นมา.	คุ้ย ก. ใช้มือ เท้า หรือสิ่งอื่นตะกุยขึ้นมา.
คุ้ยเขี่ย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง ค้นเอาเรื่องเก่าขึ้นมาเปิดเผย เช่น เรื่องนี้อย่าไปคุ้ยเขี่ยขึ้นมาเลย, ขุด หรือ ขุดคุ้ย ก็ว่า.	คุ้ยเขี่ย ก. ค้นเอาเรื่องเก่าขึ้นมาเปิดเผย เช่น เรื่องนี้อย่าไปคุ้ยเขี่ยขึ้นมาเลย, ขุด หรือ ขุดคุ้ย ก็ว่า.
คุยห– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-หอ-หีบ	[คุยหะ–] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลับ, ซ่อนเร้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คุยฺห เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-หอ-หีบ และมาจากภาษาสันสกฤต คุหฺย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก.	คุยห– [คุยหะ–] (แบบ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. (ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
คุยหฐาน, คุยหประเทศ คุยหฐาน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู คุยหประเทศ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง อวัยวะที่ลับ ใช้ว่า พระคุยหฐาน. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คุยฺห เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-หอ-หีบ + าน เขียนว่า ถอ-ถาน-สะ-หระ-อา-นอ-หนู และมาจากภาษาบาลี คุยฺห เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-หอ-หีบ + ภาษาสันสกฤต ปฺรเทศ เขียนว่า ปอ-ปลา-พิน-ทุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา .	คุยหฐาน, คุยหประเทศ (ราชา) น. อวัยวะที่ลับ ใช้ว่า พระคุยหฐาน. (ป. คุยฺห + าน; ป. คุยฺห + ส. ปฺรเทศ).
คุยหรหัสย์ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-หอ-หีบ-รอ-เรือ-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[คุยหะระหัด] เป็นคำนาม หมายถึง ความลับที่ควรปิดบัง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คุยฺห เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ยอ-ยัก-พิน-ทุ-หอ-หีบ + ภาษาสันสกฤต รหสฺย เขียนว่า รอ-เรือ-หอ-หีบ-สอ-เสือ-พิน-ทุ-ยอ-ยัก .	คุยหรหัสย์ [คุยหะระหัด] น. ความลับที่ควรปิดบัง. (ป. คุยฺห + ส. รหสฺย).
คุรุ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้สั่งสอน, ครู. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	คุรุ น. ผู้สั่งสอน, ครู. (ป., ส.).
คุรุกรรม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง กิจหรือหน้าที่แห่งครู.	คุรุกรรม น. กิจหรือหน้าที่แห่งครู.
คุรุวาร เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง วันครู คือ วันพฤหัสบดี, ชีววาร หรือ พฤหัสปติวาร ก็ว่า.	คุรุวาร น. วันครู คือ วันพฤหัสบดี, ชีววาร หรือ พฤหัสปติวาร ก็ว่า.
คุรุศึกษา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง การเล่าเรียนวิชาครู.	คุรุศึกษา น. การเล่าเรียนวิชาครู.
คุลา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชนชาติต้องสู้และไทยใหญ่, กุลา หรือ กุหล่า ก็ว่า.	คุลา น. ชนชาติต้องสู้และไทยใหญ่, กุลา หรือ กุหล่า ก็ว่า.
คุลาซ่อนลูก เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ซอ-โซ่-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อกลอักษรชนิดหนึ่ง.	คุลาซ่อนลูก น. ชื่อกลอักษรชนิดหนึ่ง.
คุลิก่า เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-กอ-ไก่-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เม็ดกรวดที่อยู่ในกระเพาะสัตว์บดเอื้อง เมื่อนานเข้าก็มีเมือกเกาะเป็นเม็ดกลม ถือกันว่าเป็นยาถอนพิษ. ในวงเล็บ มาจากภาษามลายู guliga เขียนว่า จี-ยู-แอล-ไอ-จี-เอ.	คุลิก่า น. เม็ดกรวดที่อยู่ในกระเพาะสัตว์บดเอื้อง เมื่อนานเข้าก็มีเมือกเกาะเป็นเม็ดกลม ถือกันว่าเป็นยาถอนพิษ. (ม. guliga).
คุลีการ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำกริยา หมายถึง คลุกเคล้าเข้าด้วยกันแล้วปั้นก้อน, คลุกเคล้าให้เข้ากัน.	คุลีการ ก. คลุกเคล้าเข้าด้วยกันแล้วปั้นก้อน, คลุกเคล้าให้เข้ากัน.
คุหา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ถํ้า, คูหา. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	คุหา (แบบ) น. ถํ้า, คูหา. (ป., ส.).
คู เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ร่องนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บนํ้าไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น คูเมือง.	คู ๑ น. ร่องนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บนํ้าไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น คูเมือง.
คู เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง กิริยาที่นกบางชนิดเช่นนกเขาหรือนกพิราบขันหรือร้อง, โดยปริยายหมายความว่า พูดแทะโลมกัน เช่น ข้อยคูดนูแนบนิทรา. ในวงเล็บ มาจาก สรรพสิทธิ์คำฉันท์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิต ชิโนรส ทรงนิพนธ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๗.	คู ๒ ก. กิริยาที่นกบางชนิดเช่นนกเขาหรือนกพิราบขันหรือร้อง, โดยปริยายหมายความว่า พูดแทะโลมกัน เช่น ข้อยคูดนูแนบนิทรา. (สรรพสิทธิ์).
คูเรียงคูราย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ทํานองคูขัน (ใช้แก่นกเขา).	คูเรียงคูราย น. ทํานองคูขัน (ใช้แก่นกเขา).
คู่ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง จํานวนที่หารด้วย ๒ ลงตัว, ตรงข้ามกับ คี่; ของ ๒ สิ่งที่สําหรับกันหรือใช้กํากับกันอย่างช้อนส้อม; ลักษณนามหมายถึงของที่มีลักษณะเป็น ๒ เช่น ตะเกียบคู่หนึ่ง; ผัวหรือเมีย เช่น เลือกคู่ มีคู่ หาคู่. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของสิ่ง ๒ สิ่งที่ต่างกันแต่มีภาวะคล้ายคลึงกัน เช่น ดวงอาทิตย์คู่กับดวงจันทร์ หรือมีความสัมพันธ์กัน เช่น หญิงคู่กับชาย; โดยปริยายหมายความว่า เท่า, เสมอ, เช่น คู่ฟ้า คู่ดิน.	คู่ น. จํานวนที่หารด้วย ๒ ลงตัว, ตรงข้ามกับ คี่; ของ ๒ สิ่งที่สําหรับกันหรือใช้กํากับกันอย่างช้อนส้อม; ลักษณนามหมายถึงของที่มีลักษณะเป็น ๒ เช่น ตะเกียบคู่หนึ่ง; ผัวหรือเมีย เช่น เลือกคู่ มีคู่ หาคู่. ว. ลักษณะของสิ่ง ๒ สิ่งที่ต่างกันแต่มีภาวะคล้ายคลึงกัน เช่น ดวงอาทิตย์คู่กับดวงจันทร์ หรือมีความสัมพันธ์กัน เช่น หญิงคู่กับชาย; โดยปริยายหมายความว่า เท่า, เสมอ, เช่น คู่ฟ้า คู่ดิน.
คู่กรณี เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เกิดพิพาทกัน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง บุคคล ๒ ฝ่ายซึ่งมีส่วนเกี่ยวพันกันในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง.	คู่กรณี น. ผู้ที่เกิดพิพาทกัน; (กฎ) บุคคล ๒ ฝ่ายซึ่งมีส่วนเกี่ยวพันกันในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง.
คู่กัด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง คู่วิวาท.	คู่กัด น. คู่วิวาท.
คู่ขา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง คู่เล่นการพนันที่หย่ากันคือไม่เอาเงินกัน, คู่แสดงหรือคู่เล่นที่เข้ากันได้ดี.	คู่ขา น. คู่เล่นการพนันที่หย่ากันคือไม่เอาเงินกัน, คู่แสดงหรือคู่เล่นที่เข้ากันได้ดี.
คู่แข่ง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-ขอ-ไข่-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เข้าแข่งขันกัน, ผู้ที่ชิงดีชิงเด่นกัน.	คู่แข่ง น. ผู้ที่เข้าแข่งขันกัน, ผู้ที่ชิงดีชิงเด่นกัน.
คู่ครอง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงและชายที่อยู่ร่วมกันฉันผัวเมีย; ผัวหรือเมีย.	คู่ครอง น. หญิงและชายที่อยู่ร่วมกันฉันผัวเมีย; ผัวหรือเมีย.
คู่ควร เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-วอ-แหวน-รอ-เรือ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เหมาะกัน, สมกัน, เสมอกัน, มีค่าเท่ากัน.	คู่ควร ว. เหมาะกัน, สมกัน, เสมอกัน, มีค่าเท่ากัน.
คู่ความ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้ยื่นคําฟ้องหรือถูกฟ้องต่อศาล และหมายความรวมถึงบุคคลผู้มีสิทธิกระทําการแทนบุคคลนั้น ๆ ตามกฎหมายหรือในฐานะทนายความ.	คู่ความ (กฎ) น. บุคคลผู้ยื่นคําฟ้องหรือถูกฟ้องต่อศาล และหมายความรวมถึงบุคคลผู้มีสิทธิกระทําการแทนบุคคลนั้น ๆ ตามกฎหมายหรือในฐานะทนายความ.
คู่ความร่วม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไป ซึ่งเป็นคู่ความในคดีเดียวกัน คือเป็นโจทก์ร่วมหรือจําเลยร่วม โดยบุคคลเหล่านั้นมีผลประโยชน์ร่วมกันในมูลความแห่งคดี.	คู่ความร่วม (กฎ) น. บุคคลตั้งแต่ ๒ คนขึ้นไป ซึ่งเป็นคู่ความในคดีเดียวกัน คือเป็นโจทก์ร่วมหรือจําเลยร่วม โดยบุคคลเหล่านั้นมีผลประโยชน์ร่วมกันในมูลความแห่งคดี.
คู่คิด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ร่วมคิดหรือร่วมปรึกษาหารือที่สนิทสนมและรู้ใจกันดี.	คู่คิด น. ผู้ร่วมคิดหรือร่วมปรึกษาหารือที่สนิทสนมและรู้ใจกันดี.
คู่คี่ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไล่เลี่ยกัน เช่น เขามีคะแนนคู่คี่กัน. เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อการพนันชนิดหนึ่งที่ถือจํานวนคู่หรือจํานวนคี่เป็นหลัก.	คู่คี่ ว. ไล่เลี่ยกัน เช่น เขามีคะแนนคู่คี่กัน. น. ชื่อการพนันชนิดหนึ่งที่ถือจํานวนคู่หรือจํานวนคี่เป็นหลัก.
คู่เคียง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เข้ากระบวนแห่ของหลวงซึ่งเดินเคียงราชยานไปคนละข้าง.	คู่เคียง น. ผู้ที่เข้ากระบวนแห่ของหลวงซึ่งเดินเคียงราชยานไปคนละข้าง.
คู่เคียงเรียงหมอน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผัวเมียที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน, ชายหญิงที่อยู่กินร่วมกันฉันผัวเมีย, คู่เรียงเคียงหมอน ก็ว่า.	คู่เคียงเรียงหมอน น. ผัวเมียที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน, ชายหญิงที่อยู่กินร่วมกันฉันผัวเมีย, คู่เรียงเคียงหมอน ก็ว่า.
คู่โค เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง นาที่ต้องเสียค่านาตามหน้าโฉนดทุก ๆ ปี ผิดกับนาฟางลอย ซึ่งต้องเสียค่านาแต่เฉพาะในปีที่ปลูกข้าว. [“ที่เรียกว่า นาคู่โค เพราะวิธีเก็บหางข้าวนาชนิดนี้นับจํานวนโค (กระบือ) ที่ใช้ทํานาในที่นั้น ๆ ด้วยถือเป็นยุติว่า โคคู่หนึ่งคงจะทํานาในที่เช่นนั้นได้ผลประมาณปีละเท่านั้น เอาเกณฑ์จํานวนโคขึ้นตั้งเป็นอัตราหางข้าวที่จะต้องเสีย เพราะฉะนั้น นาคู่โค ถึงจะทําหรือมิทําจึงต้องเสียหางข้าว” –พงศ. ร. ๒].	คู่โค (โบ) น. นาที่ต้องเสียค่านาตามหน้าโฉนดทุก ๆ ปี ผิดกับนาฟางลอย ซึ่งต้องเสียค่านาแต่เฉพาะในปีที่ปลูกข้าว. [“ที่เรียกว่า นาคู่โค เพราะวิธีเก็บหางข้าวนาชนิดนี้นับจํานวนโค (กระบือ) ที่ใช้ทํานาในที่นั้น ๆ ด้วยถือเป็นยุติว่า โคคู่หนึ่งคงจะทํานาในที่เช่นนั้นได้ผลประมาณปีละเท่านั้น เอาเกณฑ์จํานวนโคขึ้นตั้งเป็นอัตราหางข้าวที่จะต้องเสีย เพราะฉะนั้น นาคู่โค ถึงจะทําหรือมิทําจึงต้องเสียหางข้าว” –พงศ. ร. ๒].
คู่ใจ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำนาม หมายถึง คนสนิทที่รู้ใจและไว้วางใจได้.	คู่ใจ น. คนสนิทที่รู้ใจและไว้วางใจได้.
คู่ฉบับ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ฉอ-ฉิ่ง-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือหรือเอกสารที่ทําขึ้นเป็นต้นฉบับตั้งแต่ ๒ ฉบับขึ้นไป มีข้อความตรงกัน โดยฉบับหนึ่งเป็นคู่ฉบับของอีกฉบับหนึ่ง.	คู่ฉบับ (กฎ) น. หนังสือหรือเอกสารที่ทําขึ้นเป็นต้นฉบับตั้งแต่ ๒ ฉบับขึ้นไป มีข้อความตรงกัน โดยฉบับหนึ่งเป็นคู่ฉบับของอีกฉบับหนึ่ง.
คู่ฉีก เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อี-กอ-ไก่	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง ตั๋วแลกเงินเป็นสํารับ ซึ่งออกเป็น ๒ ฉบับหรือกว่านั้น มีข้อความตรงกันทุกฉบับ มีหมายเลขลําดับลงไว้ในตัวตราสารนั้นเอง และถือว่าเป็นตั๋วแลกเงินฉบับเดียว.	คู่ฉีก (กฎ) น. ตั๋วแลกเงินเป็นสํารับ ซึ่งออกเป็น ๒ ฉบับหรือกว่านั้น มีข้อความตรงกันทุกฉบับ มีหมายเลขลําดับลงไว้ในตัวตราสารนั้นเอง และถือว่าเป็นตั๋วแลกเงินฉบับเดียว.
คู่ชัก เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ชอ-ช้าง-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรือรูปสัตว์คู่หนึ่งซึ่งทำหน้าที่ชักลากเรือพระที่นั่งเมื่อแล่นทวนน้ำ หรือเมื่อไม่ประสงค์ให้เรือพระที่นั่งไหวขณะที่ทรงพระบรรทม เรียกว่า เรือคู่.	คู่ชัก น. เรือรูปสัตว์คู่หนึ่งซึ่งทำหน้าที่ชักลากเรือพระที่นั่งเมื่อแล่นทวนน้ำ หรือเมื่อไม่ประสงค์ให้เรือพระที่นั่งไหวขณะที่ทรงพระบรรทม เรียกว่า เรือคู่.
คู่ชีพ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-พอ-พาน	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ประจําตัว ไปไหนไปด้วยกัน เช่น ม้าคู่ชีพ ดาบคู่ชีพ.	คู่ชีพ ว. ประจําตัว ไปไหนไปด้วยกัน เช่น ม้าคู่ชีพ ดาบคู่ชีพ.
คู่ชีวิต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อี-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ร่วมเป็นร่วมตาย, ผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุข, สามีหรือภรรยา.	คู่ชีวิต น. ผู้ร่วมเป็นร่วมตาย, ผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุข, สามีหรือภรรยา.
คู่ตุนาหงัน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-งอ-งู-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง คู่หมั้น.	คู่ตุนาหงัน น. คู่หมั้น.
คู่ทุกข์คู่ยาก เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-ขอ-ไข่-ทัน-ทะ-คาด-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่ใช้ชีวิตร่วมกันไม่ทอดทิ้งกันทั้งในยามสุขและยามทุกข์, ผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นเวลานานปี, (มักใช้แก่คู่ผัวตัวเมีย).	คู่ทุกข์คู่ยาก น. ผู้ที่ใช้ชีวิตร่วมกันไม่ทอดทิ้งกันทั้งในยามสุขและยามทุกข์, ผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นเวลานานปี, (มักใช้แก่คู่ผัวตัวเมีย).
คู่บ่าวสาว เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เจ้าบ่าวเจ้าสาว.	คู่บ่าวสาว น. เจ้าบ่าวเจ้าสาว.
คู่บ้านคู่เมือง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่เป็นของประจําบ้านเมืองหรือที่มีมาพร้อมกับบ้านเมือง ถือว่าเป็นของที่มีค่ามาก เช่น พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง.	คู่บ้านคู่เมือง ว. ที่เป็นของประจําบ้านเมืองหรือที่มีมาพร้อมกับบ้านเมือง ถือว่าเป็นของที่มีค่ามาก เช่น พระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมือง.
คู่บารมี เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เคยร่วมสร้างบุญบารมีกันมาก่อน และมาสนับสนุนเกื้อกูลกันในปัจจุบัน, สิ่งประดับบารมี.	คู่บารมี น. ผู้ที่เคยร่วมสร้างบุญบารมีกันมาก่อน และมาสนับสนุนเกื้อกูลกันในปัจจุบัน, สิ่งประดับบารมี.
คู่บุญ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เคยสร้างบุญกุศลร่วมกันมาในชาติก่อน.	คู่บุญ น. ผู้ที่เคยสร้างบุญกุศลร่วมกันมาในชาติก่อน.
คู่บุญบารมี เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ยอ-หยิง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เคยร่วมสร้างบุญกุศลกันมาในชาติก่อนและมาสนับสนุนเกื้อกูลกันในปัจจุบัน เช่น พระนางมัทรีเป็นคู่บุญบารมีของพระเวสสันดร.	คู่บุญบารมี น. ผู้ที่เคยร่วมสร้างบุญกุศลกันมาในชาติก่อนและมาสนับสนุนเกื้อกูลกันในปัจจุบัน เช่น พระนางมัทรีเป็นคู่บุญบารมีของพระเวสสันดร.
คู่ปรปักษ์ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เป็นศัตรูกัน.	คู่ปรปักษ์ น. ผู้ที่เป็นศัตรูกัน.
คู่ปรับ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง คู่ต่อสู้ที่เคยขับเคี่ยวกันมา, คู่ต่อสู้ที่พอวัดเหวี่ยงกัน.	คู่ปรับ น. คู่ต่อสู้ที่เคยขับเคี่ยวกันมา, คู่ต่อสู้ที่พอวัดเหวี่ยงกัน.
คู่ผสม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ผอ-ผึ้ง-สอ-เสือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกผู้เล่นกีฬาบางประเภทเช่นแบดมินตัน เทนนิส ที่ใช้ผู้ชายกับผู้หญิงเข้าคู่กัน.	คู่ผสม น. คําเรียกผู้เล่นกีฬาบางประเภทเช่นแบดมินตัน เทนนิส ที่ใช้ผู้ชายกับผู้หญิงเข้าคู่กัน.
คู่ผัวตัวเมีย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ผอ-ผึ้ง-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ผัวเมียที่อยู่กันแบบผัวเดียวเมียเดียว.	คู่ผัวตัวเมีย น. ผัวเมียที่อยู่กันแบบผัวเดียวเมียเดียว.
คู่พระคู่นาง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-พอ-พาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้แสดงเป็นตัวพระเอกและนางเอกในละคร ลิเก เป็นต้น.	คู่พระคู่นาง น. ผู้แสดงเป็นตัวพระเอกและนางเอกในละคร ลิเก เป็นต้น.
คู่พิพาท เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-พอ-พาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-สะ-หระ-อา-ทอ-ทะ-หาน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคล ๒ ฝ่ายซึ่งมีกรณีโต้แย้งกัน.	คู่พิพาท (กฎ) น. บุคคล ๒ ฝ่ายซึ่งมีกรณีโต้แย้งกัน.
คู่ฟ้าคู่ดิน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ฟอ-ฟัน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ยั่งยืนอยู่ชั่วฟ้าดินสลาย, ชั่วนิรันดร.	คู่ฟ้าคู่ดิน ว. ยั่งยืนอยู่ชั่วฟ้าดินสลาย, ชั่วนิรันดร.
คู่ม้า เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อัศวินี มี ๗ ดวง, ดาวคอม้า ดาวม้า ดาวอัศวยุช หรือ ดาวอัสสนี ก็เรียก.	คู่ม้า น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อัศวินี มี ๗ ดวง, ดาวคอม้า ดาวม้า ดาวอัศวยุช หรือ ดาวอัสสนี ก็เรียก.
คู่มิตร เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่มีชะตาถูกกัน เป็นมิตรกัน, ผู้ที่รักใคร่กัน ไม่เป็นภัยแก่กัน ตรงข้ามกับ คู่ศัตรู.	คู่มิตร (โหร) น. ผู้ที่มีชะตาถูกกัน เป็นมิตรกัน, ผู้ที่รักใคร่กัน ไม่เป็นภัยแก่กัน ตรงข้ามกับ คู่ศัตรู.
คู่มือ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใช้ประโยชน์ได้เหมาะใจ, สําหรับประจําตัว, เช่น อาวุธคู่มือ. เป็นคำนาม หมายถึง สมุดหรือหนังสือที่ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ต้องการรู้เพื่อใช้ประกอบตํารา เพื่ออํานวยความสะดวกเกี่ยวกับการศึกษาหรือการปฏิบัติเรื่องใดเรื่องหนึ่ง หรือเพื่อแนะนำวิธีใช้อุปกรณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง.	คู่มือ ว. ใช้ประโยชน์ได้เหมาะใจ, สําหรับประจําตัว, เช่น อาวุธคู่มือ. น. สมุดหรือหนังสือที่ให้ความรู้เกี่ยวกับเรื่องใดเรื่องหนึ่งที่ต้องการรู้เพื่อใช้ประกอบตํารา เพื่ออํานวยความสะดวกเกี่ยวกับการศึกษาหรือการปฏิบัติเรื่องใดเรื่องหนึ่ง หรือเพื่อแนะนำวิธีใช้อุปกรณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง.
คู่รัก เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง หญิงชายที่ผูกสมัครรักใคร่กัน, คนรัก.	คู่รัก น. หญิงชายที่ผูกสมัครรักใคร่กัน, คนรัก.
คู่รักคู่แค้น เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เป็นคู่ต่อสู้ขับเคี่ยวกันมาโดยต่างผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ.	คู่รักคู่แค้น น. ผู้ที่เป็นคู่ต่อสู้ขับเคี่ยวกันมาโดยต่างผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ.
คู่เรียงเคียงหมอน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผัวเมียที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน, ชายหญิงที่อยู่กินร่วมกันฉันผัวเมีย, คู่เคียงเรียงหมอน ก็ว่า.	คู่เรียงเคียงหมอน น. ผัวเมียที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน, ชายหญิงที่อยู่กินร่วมกันฉันผัวเมีย, คู่เคียงเรียงหมอน ก็ว่า.
คู่ลำดับ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อำ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง สิ่ง ๒ สิ่งที่จัดเข้าวงเล็บให้อยู่คู่กัน ซึ่งคํานึงถึงการเรียงลําดับก่อนหลังเป็นหลักสําคัญ โดยถือว่า (a, b) ต่างกับ (b, a).	คู่ลำดับ (คณิต) น. สิ่ง ๒ สิ่งที่จัดเข้าวงเล็บให้อยู่คู่กัน ซึ่งคํานึงถึงการเรียงลําดับก่อนหลังเป็นหลักสําคัญ โดยถือว่า (a, b) ต่างกับ (b, a).
คู่เวรคู่กรรม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-กอ-ไก่-รอ-เรือ-รอ-เรือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง สามีภรรยาที่ต้องทนอยู่ร่วมกันด้วยความทุกข์ความเดือดร้อนโดยเชื่อกันว่าเป็นเพราะเวรกรรมที่เขาได้เคยกระทำร่วมกันมาแต่ชาติก่อน.	คู่เวรคู่กรรม น. สามีภรรยาที่ต้องทนอยู่ร่วมกันด้วยความทุกข์ความเดือดร้อนโดยเชื่อกันว่าเป็นเพราะเวรกรรมที่เขาได้เคยกระทำร่วมกันมาแต่ชาติก่อน.
คู่ศัตรู เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่มีชะตาไม่ถูกกัน เป็นศัตรูกัน, ผู้ที่เป็นภัยแก่กัน, ตรงข้ามกับ คู่มิตร.	คู่ศัตรู (โหร) น. ผู้ที่มีชะตาไม่ถูกกัน เป็นศัตรูกัน, ผู้ที่เป็นภัยแก่กัน, ตรงข้ามกับ คู่มิตร.
คู่สร้าง, คู่สร้างคู่สม คู่สร้าง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-เสือ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู คู่สร้างคู่สม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-เสือ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-เสือ-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชายหญิงที่ถือกันว่าเคยอยู่ร่วมเป็นสามีภรรยากันมาแต่ชาติก่อน, ชายหญิงที่สมเป็นคู่ครองกัน, เนื้อคู่ ก็ว่า.	คู่สร้าง, คู่สร้างคู่สม น. ชายหญิงที่ถือกันว่าเคยอยู่ร่วมเป็นสามีภรรยากันมาแต่ชาติก่อน, ชายหญิงที่สมเป็นคู่ครองกัน, เนื้อคู่ ก็ว่า.
คู่สวด เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-เสือ-วอ-แหวน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง พระ ๒ รูปที่ทําหน้าที่สวดญัตติในการอุปสมบทหรือการกรานกฐินเป็นต้น.	คู่สวด น. พระ ๒ รูปที่ทําหน้าที่สวดญัตติในการอุปสมบทหรือการกรานกฐินเป็นต้น.
คู่สัญญา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-หยิง-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง บุคคล ๒ ฝ่ายหรือหลายฝ่ายซึ่งมีความผูกพันตามสัญญา.	คู่สัญญา (กฎ) น. บุคคล ๒ ฝ่ายหรือหลายฝ่ายซึ่งมีความผูกพันตามสัญญา.
คู่สายโทรศัพท์ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สายที่ใช้ประกอบการสื่อสารทางโทรศัพท์ ๒ เส้น ต่อจากห้องเครื่องชุมสายโทรศัพท์ไปยังบ้านผู้ใช้โทรศัพท์, คู่สาย ก็ว่า.	คู่สายโทรศัพท์ น. สายที่ใช้ประกอบการสื่อสารทางโทรศัพท์ ๒ เส้น ต่อจากห้องเครื่องชุมสายโทรศัพท์ไปยังบ้านผู้ใช้โทรศัพท์, คู่สาย ก็ว่า.
คู่หมั้น เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-หอ-หีบ-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชายหญิงที่ได้หมั้นกันแล้ว; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ชายและหญิงซึ่งเป็นคู่สัญญาหมั้น.	คู่หมั้น น. ชายหญิงที่ได้หมั้นกันแล้ว; (กฎ) ชายและหญิงซึ่งเป็นคู่สัญญาหมั้น.
คู่หู เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-หอ-หีบ-สะ-หระ-อู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่พูดถูกใจกัน, ที่ถูกคอกัน. เป็นคำนาม หมายถึง เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.	คู่หู ว. ที่พูดถูกใจกัน, ที่ถูกคอกัน. น. เพื่อนที่ถูกคอถูกใจกัน.
คู่แห่ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-สะ-หระ-แอ-หอ-หีบ-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง คนแห่เดินในริ้วกระบวน ๒ ข้าง.	คู่แห่ น. คนแห่เดินในริ้วกระบวน ๒ ข้าง.
คู่อริ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่เป็นหรือเคยเป็นศัตรูกัน.	คู่อริ น. ผู้ที่เป็นหรือเคยเป็นศัตรูกัน.
คู่อาฆาต เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-คอ-ระ-คัง-สะ-หระ-อา-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ผู้ที่มีเรื่องบาดหมางกันรุนแรงและผูกพยาบาทต่อกัน.	คู่อาฆาต น. ผู้ที่มีเรื่องบาดหมางกันรุนแรงและผูกพยาบาทต่อกัน.
คู่อาศัย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง คู่ผัวเมียที่ไม่ใช่คู่สร้างกัน จะอยู่ด้วยกันชั่วคราวแล้วเลิกร้างกันไป.	คู่อาศัย น. คู่ผัวเมียที่ไม่ใช่คู่สร้างกัน จะอยู่ด้วยกันชั่วคราวแล้วเลิกร้างกันไป.
คู้ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ตรงกันข้ามกับ เหยียด, งอเข้า เช่น คู้เข่า.	คู้ ก. ตรงกันข้ามกับ เหยียด, งอเข้า เช่น คู้เข่า.
คู้บัลลังก์ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-โท-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-กอ-ไก่-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำกริยา หมายถึง ขัดสมาธิ.	คู้บัลลังก์ ก. ขัดสมาธิ.
คูณ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-นอ-เนน	เป็นคำกริยา หมายถึง เพิ่มจํานวนเท่าตัวตามหน่วยที่ต้องการ, เท่า เช่น ทวีคูณ คือ ๒ เท่า ตรีคูณ คือ ๓ เท่า. เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเครื่องหมายดังนี้ ืx ว่า เครื่องหมายคูณ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต คุณ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อุ-นอ-เนน.	คูณ ก. เพิ่มจํานวนเท่าตัวตามหน่วยที่ต้องการ, เท่า เช่น ทวีคูณ คือ ๒ เท่า ตรีคูณ คือ ๓ เท่า. น. เรียกเครื่องหมายดังนี้ ืx ว่า เครื่องหมายคูณ. (ป., ส. คุณ).
คูณร่วมน้อย เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-นอ-เนน-รอ-เรือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-มอ-ม้า-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	ดู ตัวคูณร่วมน้อย เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-นอ-เนน-รอ-เรือ-ไม้-เอก-วอ-แหวน-มอ-ม้า-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก.	คูณร่วมน้อย ดู ตัวคูณร่วมน้อย.
คูถ เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ถอ-ถุง	เป็นคำนาม หมายถึง ขี้. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	คูถ น. ขี้. (ป., ส.).
คูน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Colocasia gigantea Hook.f. ในวงศ์ Araceae คล้ายบอน ก้านใบและแผ่นใบสีเขียวอ่อน มีนวล ก้านใบทําให้สุกกินได้, ปักษ์ใต้เรียก อ้อดิบ. (๒) ดู ราชพฤกษ์ เขียนว่า รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-พอ-พาน-รอ-รึ-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-ทัน-ทะ-คาด.	คูน ๑ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Colocasia gigantea Hook.f. ในวงศ์ Araceae คล้ายบอน ก้านใบและแผ่นใบสีเขียวอ่อน มีนวล ก้านใบทําให้สุกกินได้, ปักษ์ใต้เรียก อ้อดิบ. (๒) ดู ราชพฤกษ์.
คูน เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ดู ค้าว เขียนว่า คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน.	คูน ๒ ดู ค้าว.
คูปอง เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง บัตรหรือตั๋วชนิดหนึ่งที่ใช้แลกของ ซื้อของ หรือใช้บริการขึ้นดอกเบี้ย หรือปันส่วนเครื่องอุปโภคบริโภคในเมื่อมีการควบคุม. ในวงเล็บ มาจากภาษาฝรั่งเศส coupon เขียนว่า ซี-โอ-ยู-พี-โอ-เอ็น.	คูปอง น. บัตรหรือตั๋วชนิดหนึ่งที่ใช้แลกของ ซื้อของ หรือใช้บริการขึ้นดอกเบี้ย หรือปันส่วนเครื่องอุปโภคบริโภคในเมื่อมีการควบคุม. (ฝ. coupon).
คูเรียม เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๙๖ สัญลักษณ์ Cm เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ curium เขียนว่า ซี-ยู-อา-ไอ-ยู-เอ็ม.	คูเรียม น. ธาตุลําดับที่ ๙๖ สัญลักษณ์ Cm เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. curium).
คูหา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ถํ้า; สิ่งก่อสร้างเป็นห้อง ๆ อย่างตึกแถว แต่ละห้องเรียกว่า คูหา, ลักษณนามเรียกสิ่งก่อสร้างเช่นนั้น เช่น ตึกแถวนี้มี ๑๐ คูหา; โดยอนุโลมใช้เรียกช่องที่กั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้ประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น คูหาลงคะแนนในที่เลือกตั้งสำหรับใช้ในการกาบัตรออกเสียงลงคะแนนเลือกตั้ง.	คูหา น. ถํ้า; สิ่งก่อสร้างเป็นห้อง ๆ อย่างตึกแถว แต่ละห้องเรียกว่า คูหา, ลักษณนามเรียกสิ่งก่อสร้างเช่นนั้น เช่น ตึกแถวนี้มี ๑๐ คูหา; โดยอนุโลมใช้เรียกช่องที่กั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้ประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น คูหาลงคะแนนในที่เลือกตั้งสำหรับใช้ในการกาบัตรออกเสียงลงคะแนนเลือกตั้ง.
เค้ก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง ขนมฝรั่งชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งสาลีผสมไข่ เนย นํ้าตาล เป็นต้น แล้วผิงหรืออบให้สุก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cake เขียนว่า ซี-เอ-เค-อี.	เค้ก น. ขนมฝรั่งชนิดหนึ่ง ทําด้วยแป้งสาลีผสมไข่ เนย นํ้าตาล เป็นต้น แล้วผิงหรืออบให้สุก. (อ. cake).
เค้เก้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-กอ-ไก่-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่เป็นท่า (ใช้แก่อาการหกล้มหรือนอนเป็นต้น) เช่น หกล้มเค้เก้ นอนเค้เก้.	เค้เก้ (ปาก) ว. ไม่เป็นท่า (ใช้แก่อาการหกล้มหรือนอนเป็นต้น) เช่น หกล้มเค้เก้ นอนเค้เก้.
เค้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำกริยา หมายถึง เป็นคําบอกเด็กให้นอน เช่น เค้งเสีย, เคล้ง ก็ว่า.	เค้ง (ปาก) ก. เป็นคําบอกเด็กให้นอน เช่น เค้งเสีย, เคล้ง ก็ว่า.
เคจฉะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-จอ-จาน-ฉอ-ฉิ่ง-สะ-หระ-อะ	[เคดฉะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำกริยา หมายถึง ไป, ถึง, เช่น ผู้ข้าคุงควรเคจฉเล็ดลอดลุเขาคด. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คจฺฉ เขียนว่า คอ-ควาย-จอ-จาน-พิน-ทุ-ฉอ-ฉิ่ง.	เคจฉะ [เคดฉะ] (แบบ) ก. ไป, ถึง, เช่น ผู้ข้าคุงควรเคจฉเล็ดลอดลุเขาคด. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ป. คจฺฉ).
เคณฑะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-สะ-หระ-อะ	[เคนทะ] เป็นคำนาม หมายถึง ลูกข่าง, ใช้ในคําว่า พระราชพิธีเคณฑะ คือ พระราชพิธีทิ้งข่าง. ในวงเล็บ มาจาก เรื่องพระราชพิธีสิบสองเดือน พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาจุฬาลงกรณ์ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ฉบับพิมพ์ พ.ศ. ๒๔๖๓ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี เคณฺฑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-เนน-พิน-ทุ-ทอ-มน-โท.	เคณฑะ [เคนทะ] น. ลูกข่าง, ใช้ในคําว่า พระราชพิธีเคณฑะ คือ พระราชพิธีทิ้งข่าง. (สิบสองเดือน). (ป. เคณฺฑ).
เคด, เค็ด เคด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก เค็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Catunaregum tomentosa (Blume ex DC.) Tirveng. ในวงศ์ Rubiaceae ลำต้นมีหนามยาว ใบรูปไข่กลับหรือค่อนข้างกลม ตามยอดอ่อนด้านล่างของใบและดอกมีขนนุ่ม ผลมีเนื้อหลายเมล็ด เช่น ปรูปรางเคดดวงดาษก็มี. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาพน.	เคด, เค็ด น. ชื่อไม้ต้นชนิด Catunaregum tomentosa (Blume ex DC.) Tirveng. ในวงศ์ Rubiaceae ลำต้นมีหนามยาว ใบรูปไข่กลับหรือค่อนข้างกลม ตามยอดอ่อนด้านล่างของใบและดอกมีขนนุ่ม ผลมีเนื้อหลายเมล็ด เช่น ปรูปรางเคดดวงดาษก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน).
เคน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องเป่า เช่น ปยวปี่แก้วเคนผสาร. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาราช.	เคน ๑ (โบ) น. เครื่องเป่า เช่น ปยวปี่แก้วเคนผสาร. (ม. คำหลวง มหาราช).
เคน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ประเคน เช่น สิ่งสินเวนเคน. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาราช.	เคน ๒ (โบ) ก. ประเคน เช่น สิ่งสินเวนเคน. (ม. คำหลวง มหาราช).
เคน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๓	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคอีสาน เป็นคำกริยา หมายถึง เคล็ด, ยอก, เช่น หลังเคน. (อะหม เคน ว่า เผอิญเกิดเหตุถึงฟกชํ้าดําเขียว).	เคน ๓ (ถิ่น–อีสาน) ก. เคล็ด, ยอก, เช่น หลังเคน. (อะหม เคน ว่า เผอิญเกิดเหตุถึงฟกชํ้าดําเขียว).
เค้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง บีบเน้นลงไปโดยแรง เช่น เค้นผลไม้ให้น่วม เค้นฝีให้หนองออก เค้นคอให้ยอมหรือให้ตาย, โดยปริยายหมายถึงบีบบังคับหรือฝืนทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เค้นเอาความลับออกมา เค้นหัวเราะ.	เค้น ก. บีบเน้นลงไปโดยแรง เช่น เค้นผลไม้ให้น่วม เค้นฝีให้หนองออก เค้นคอให้ยอมหรือให้ตาย, โดยปริยายหมายถึงบีบบังคับหรือฝืนทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เค้นเอาความลับออกมา เค้นหัวเราะ.
เคเบิล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เส้นลวดโลหะขนาดใหญ่ แข็งและเหนียว ใช้ผูกยึดของขนาดใหญ่ เช่นเรือ สะพานแขวน; ตัวนําไฟฟ้าหลายเส้นที่นํามาประกอบกันเป็นสายใหญ่ ภายนอกอาจหุ้มด้วยฉนวนก็ได้ เช่น สายเคเบิลโทรศัพท์ สายเคเบิลไฟฟ้าแรงสูง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cable เขียนว่า ซี-เอ-บี-แอล-อี.	เคเบิล น. เส้นลวดโลหะขนาดใหญ่ แข็งและเหนียว ใช้ผูกยึดของขนาดใหญ่ เช่นเรือ สะพานแขวน; ตัวนําไฟฟ้าหลายเส้นที่นํามาประกอบกันเป็นสายใหญ่ ภายนอกอาจหุ้มด้วยฉนวนก็ได้ เช่น สายเคเบิลโทรศัพท์ สายเคเบิลไฟฟ้าแรงสูง. (อ. cable).
เค็ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-ไต่-คู้-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีรสอย่างรสเกลือ; โดยปริยายหมายความว่า พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า.	เค็ม ว. มีรสอย่างรสเกลือ; โดยปริยายหมายความว่า พยายามให้ได้ประโยชน์มากกว่า.
เคมี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง วิทยาศาสตร์กายภาพแขนงหนึ่ง ซึ่งกล่าวถึงเรื่องราวและสมบัติของสารต่าง ๆ ว่าประกอบกันขึ้นเป็นสารนั้น ๆ ได้อย่างไร และเมื่อสารนั้น ๆ แปรเปลี่ยนไปเป็นสารอื่นได้ปฏิกิริยาที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนั้น ๆ เป็นอย่างไร ทั้งกล่าวถึงการที่จะสังเคราะห์สารนั้น ๆ ขึ้นได้อย่างไรด้วย แบ่งออกเป็นสาขาต่าง ๆ อีกหลายสาขา เช่น เคมีอินทรีย์ เคมีอนินทรีย์ ชีวเคมี เคมีกายภาพ เคมีวิเคราะห์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ chemistry เขียนว่า ซี-เอช-อี-เอ็ม-ไอ-เอส-ที-อา-วาย.	เคมี น. วิทยาศาสตร์กายภาพแขนงหนึ่ง ซึ่งกล่าวถึงเรื่องราวและสมบัติของสารต่าง ๆ ว่าประกอบกันขึ้นเป็นสารนั้น ๆ ได้อย่างไร และเมื่อสารนั้น ๆ แปรเปลี่ยนไปเป็นสารอื่นได้ปฏิกิริยาที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงนั้น ๆ เป็นอย่างไร ทั้งกล่าวถึงการที่จะสังเคราะห์สารนั้น ๆ ขึ้นได้อย่างไรด้วย แบ่งออกเป็นสาขาต่าง ๆ อีกหลายสาขา เช่น เคมีอินทรีย์ เคมีอนินทรีย์ ชีวเคมี เคมีกายภาพ เคมีวิเคราะห์. (อ. chemistry).
เคมีภัณฑ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-พอ-สำ-เพา-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สารบริสุทธิ์ที่เตรียมได้โดยกรรมวิธีเคมีหรือที่ใช้ในกรรมวิธีเคมี.	เคมีภัณฑ์ น. สารบริสุทธิ์ที่เตรียมได้โดยกรรมวิธีเคมีหรือที่ใช้ในกรรมวิธีเคมี.
เคมีอนินทรีย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	[–อะนินซี] เป็นคำนาม หมายถึง วิชาเคมีแขนงที่ว่าด้วยการศึกษาเกี่ยวกับธาตุทั้งสิ้นและสารประกอบของธาตุเหล่านั้น ยกเว้นธาตุคาร์บอนซึ่งศึกษาแต่เพียงตัวธาตุคาร์บอน สารประกอบออกไซด์ สารประกอบซัลไฟด์ และโลหะคาร์บอเนตเท่านั้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ inorganic เขียนว่า ไอ-เอ็น-โอ-อา-จี-เอ-เอ็น-ไอ-ซี chemistry เขียนว่า ซี-เอช-อี-เอ็ม-ไอ-เอส-ที-อา-วาย .	เคมีอนินทรีย์ [–อะนินซี] น. วิชาเคมีแขนงที่ว่าด้วยการศึกษาเกี่ยวกับธาตุทั้งสิ้นและสารประกอบของธาตุเหล่านั้น ยกเว้นธาตุคาร์บอนซึ่งศึกษาแต่เพียงตัวธาตุคาร์บอน สารประกอบออกไซด์ สารประกอบซัลไฟด์ และโลหะคาร์บอเนตเท่านั้น. (อ. inorganic chemistry).
เคมีอินทรีย์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง วิชาเคมีแขนงที่ว่าด้วยการศึกษาเกี่ยวกับสารประกอบทั้งสิ้นของธาตุคาร์บอน ยกเว้นเรื่องสารประกอบออกไซด์ สารประกอบซัลไฟด์ และโลหะคาร์บอเนต. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ organic เขียนว่า โอ-อา-จี-เอ-เอ็น-ไอ-ซี chemistry เขียนว่า ซี-เอช-อี-เอ็ม-ไอ-เอส-ที-อา-วาย .	เคมีอินทรีย์ น. วิชาเคมีแขนงที่ว่าด้วยการศึกษาเกี่ยวกับสารประกอบทั้งสิ้นของธาตุคาร์บอน ยกเว้นเรื่องสารประกอบออกไซด์ สารประกอบซัลไฟด์ และโลหะคาร์บอเนต. (อ. organic chemistry).
เคย ๑, เคอย เคย ความหมายที่ ๑ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ยอ-ยัก เคอย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	[เคย] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสัตว์ทะเลหลายชนิดหลายสกุล มี ๒ วงศ์ ได้แก่ วงศ์ Mysidae เช่น เคยตาดํา (Mesopodopsis orientalis) ในอันดับ Mysidacea และวงศ์ Sergestidae เช่น เคยตาแดง (Acetes erythraeus) ในอันดับ Decapoda ของชั้น Crustacea รูปร่างคล้ายกุ้งแต่ตัวเล็กมาก ขนาดยาวไม่เกิน ๓.๔ เซนติเมตร มีหนวด ๒ แฉก ลําตัวใสหรือขุ่น ทุกชนิดเนื้อยุ่ย เหมาะสําหรับใช้หมักเกลือทํากะปิและนํ้าเคย.	เคย ๑, เคอย [เคย] น. ชื่อสัตว์ทะเลหลายชนิดหลายสกุล มี ๒ วงศ์ ได้แก่ วงศ์ Mysidae เช่น เคยตาดํา (Mesopodopsis orientalis) ในอันดับ Mysidacea และวงศ์ Sergestidae เช่น เคยตาแดง (Acetes erythraeus) ในอันดับ Decapoda ของชั้น Crustacea รูปร่างคล้ายกุ้งแต่ตัวเล็กมาก ขนาดยาวไม่เกิน ๓.๔ เซนติเมตร มีหนวด ๒ แฉก ลําตัวใสหรือขุ่น ทุกชนิดเนื้อยุ่ย เหมาะสําหรับใช้หมักเกลือทํากะปิและนํ้าเคย.
เคย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ยอ-ยัก ความหมายที่ ๒	ใช้เป็นคําประกอบหน้ากริยาแสดงว่ากริยานั้น ๆ ได้เป็นมาแล้ว เช่น เคยทํา = ได้ทํามาแล้ว เคยเห็น = ได้เห็นมาแล้ว, บางทีใช้พูดละกริยาที่ประกอบเสีย เหลือแต่ว่า เคย ก็มี เช่น เคยไปหรือไม่เคย ไม่เคยเลย. เป็นคำกริยา หมายถึง ชิน, คุ้น, เช่น เคยสนาม เคยเวที.	เคย ๒ ใช้เป็นคําประกอบหน้ากริยาแสดงว่ากริยานั้น ๆ ได้เป็นมาแล้ว เช่น เคยทํา = ได้ทํามาแล้ว เคยเห็น = ได้เห็นมาแล้ว, บางทีใช้พูดละกริยาที่ประกอบเสีย เหลือแต่ว่า เคย ก็มี เช่น เคยไปหรือไม่เคย ไม่เคยเลย. ก. ชิน, คุ้น, เช่น เคยสนาม เคยเวที.
เคยตัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ยอ-ยัก-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ติดเป็นนิสัยประจําตัว.	เคยตัว ก. ติดเป็นนิสัยประจําตัว.
เคยปาก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.	เคยปาก ก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.
เคยมือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง ทําอย่างนั้นเสมอ ๆ, ทําจนเป็นนิสัย.	เคยมือ ก. ทําอย่างนั้นเสมอ ๆ, ทําจนเป็นนิสัย.
เครง, เครงครา เครง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู เครงครา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[เคฺรง, –คฺรา] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อึกทึก, กึกก้อง, เช่น หนึ่งกล้วยออกเครือเครงครา กลางลํามายา. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือตำราโชคต่าง ๆ เลือกคัดจากฉบับของโบราณ นาวาตรีหลวงวุฒิวารีรณ ร.น. พิมพ์ พ.ศ. ๒๔๖๗.	เครง, เครงครา [เคฺรง, –คฺรา] ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น หนึ่งกล้วยออกเครือเครงครา กลางลํามายา. (อภิไธยโพธิบาทว์).
เครงครื้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังครึกครื้น, ครื้นเครง ก็ว่า.	เครงครื้น ว. เสียงดังครึกครื้น, ครื้นเครง ก็ว่า.
เครงเครียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครื้นเครง, เกรียวกราว, เช่น หฤทัยเครงเครียว. ในวงเล็บ มาจาก ประชุมจารึกวัดพระเชตุพน ฉบับราชบัณฑิตยสภา พ.ศ. ๒๔๗๒.	เครงเครียว (กลอน) ว. ครื้นเครง, เกรียวกราว, เช่น หฤทัยเครงเครียว. (จารึกวัดโพธิ์).
เคร่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู	[เคฺร่ง] เป็นคำกริยา หมายถึง ถือปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับ เช่น พระเคร่งวินัย.	เคร่ง [เคฺร่ง] ก. ถือปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับ เช่น พระเคร่งวินัย.
เคร่งขรึม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-ขอ-ไข่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อึ-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่เบิกบาน, ไม่เล่นหัว, เอาจริงเอาจัง.	เคร่งขรึม ว. ไม่เบิกบาน, ไม่เล่นหัว, เอาจริงเอาจัง.
เคร่งครัด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ดอ-เด็ก	[–คฺรัด] เป็นคำกริยา หมายถึง เข้มงวด, กวดขัน, เช่น อย่าเคร่งครัดนักเลย; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง หมายถึง แน่น, ตึง, เช่น สองเต้าตูมเต่งเคร่งครัด ดอกไม้ทัดทั้งห่อผ้าห่มหวง. ในวงเล็บ มาจาก หนังสือบทเสภา เรื่องขุนช้างขุนแผน ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐-๖๑, ครัดเคร่ง ก็ว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เข้มงวด, กวดขัน, เช่น รักษาระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัด; ถูกต้องครบถ้วน เช่น ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ข้อยกเว้นต้องตีความอย่างเคร่งครัด; ใช้ว่า ครัดเคร่ง ก็มี.	เคร่งครัด [–คฺรัด] ก. เข้มงวด, กวดขัน, เช่น อย่าเคร่งครัดนักเลย; (กลอน) แน่น, ตึง, เช่น สองเต้าตูมเต่งเคร่งครัด ดอกไม้ทัดทั้งห่อผ้าห่มหวง. (ขุนช้างขุนแผน), ครัดเคร่ง ก็ว่า. ว. เข้มงวด, กวดขัน, เช่น รักษาระเบียบวินัยอย่างเคร่งครัด; ถูกต้องครบถ้วน เช่น ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ข้อยกเว้นต้องตีความอย่างเคร่งครัด; ใช้ว่า ครัดเคร่ง ก็มี.
เคร่งเครียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เคร่งมากไม่หย่อนคลาย, อาการที่สมองไม่ได้พักผ่อนเพราะคร่ำเคร่งอยู่กับงานจนเกินไป.	เคร่งเครียด ก. เคร่งมากไม่หย่อนคลาย, อาการที่สมองไม่ได้พักผ่อนเพราะคร่ำเคร่งอยู่กับงานจนเกินไป.
เครงครำ, เครงคร่ำ เครงครำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ เครงคร่ำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	[เคฺรงคฺรํา, –คฺรํ่า] เป็นคำกริยา หมายถึง ร้องไห้.	เครงครำ, เครงคร่ำ [เคฺรงคฺรํา, –คฺรํ่า] ก. ร้องไห้.
เครดิต เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า	[เคฺร–] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเสียงหรือความเชื่อถือในตัวบุคคลหรือในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง, ความเชื่อถือในฐานะทางการเงินของบุคคลหรือสถาบัน; รายการเจ้าหนี้ตามบัญชี, เงินที่เข้าบัญชีเป็นรายรับ; ตัวเลขแสดงสิทธิที่นิสิตนักศึกษาจะพึงได้รับเมื่อศึกษาตรงตามกําหนดและสอบวิชานั้น ๆ ได้, หน่วยกิต ก็เรียก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ credit เขียนว่า ซี-อา-อี-ดี-ไอ-ที.	เครดิต [เคฺร–] น. ชื่อเสียงหรือความเชื่อถือในตัวบุคคลหรือในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง, ความเชื่อถือในฐานะทางการเงินของบุคคลหรือสถาบัน; รายการเจ้าหนี้ตามบัญชี, เงินที่เข้าบัญชีเป็นรายรับ; ตัวเลขแสดงสิทธิที่นิสิตนักศึกษาจะพึงได้รับเมื่อศึกษาตรงตามกําหนดและสอบวิชานั้น ๆ ได้, หน่วยกิต ก็เรียก. (อ. credit).
เครดิตฟองซิเอร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-ตอ-เต่า-ฟอ-ฟัน-ออ-อ่าง-งอ-งู-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง กิจการให้กู้ยืมเงินโดยวิธีรับจํานองอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าปรกติ หรือกิจการรับซื้อฝากหรือกิจการอื่นเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ตามที่กฎหมายกําหนด.	เครดิตฟองซิเอร์ (กฎ) น. กิจการให้กู้ยืมเงินโดยวิธีรับจํานองอสังหาริมทรัพย์เป็นทางค้าปรกติ หรือกิจการรับซื้อฝากหรือกิจการอื่นเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ตามที่กฎหมายกําหนด.
เครน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-นอ-หนู	[เคฺรน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครืน เช่น กลัวว่าจะครํ่าเครนครืนโครมลง. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก.	เครน [เคฺรน] ว. ครืน เช่น กลัวว่าจะครํ่าเครนครืนโครมลง. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
เครา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	[เคฺรา] เป็นคำนาม หมายถึง ขนที่ขึ้นตามแก้มหรือขากรรไตร, ราชาศัพท์ ว่า พระทาฐิกะ. (ทมิฬ เค–รา).	เครา [เคฺรา] น. ขนที่ขึ้นตามแก้มหรือขากรรไตร, ราชาศัพท์ ว่า พระทาฐิกะ. (ทมิฬ เค–รา).
เคราแพะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-แอ-พอ-พาน-สะ-หระ-อะ	เป็นคำนาม หมายถึง เคราใต้คางที่ไว้ยาวเรียวแหลมคล้ายขนใต้คางของแพะ, เรียกคางที่ไว้เคราเช่นนั้นว่า คางแพะ.	เคราแพะ น. เคราใต้คางที่ไว้ยาวเรียวแหลมคล้ายขนใต้คางของแพะ, เรียกคางที่ไว้เคราเช่นนั้นว่า คางแพะ.
เคร่า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	[เคฺร่า] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง รอ, คอย, เช่น จงนุชรีบเรียบข้อนเคร่าถ้าจีนคอย. ในวงเล็บ มาจาก นิราศนรินทร์ แบบเรียนกวีนิพนธ์.	เคร่า [เคฺร่า] (กลอน) ก. รอ, คอย, เช่น จงนุชรีบเรียบข้อนเคร่าถ้าจีนคอย. (นิ. นรินทร์).
เคราหณี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-หอ-หีบ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี	[เคฺราหะนี] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ครรภ์ เช่น สํสุทธเคราหณี ว่า มีครรภ์เป็นที่ปฏิสนธิอันหมดจดดี. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คหณี เขียนว่า คอ-ควาย-หอ-หีบ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี และมาจากภาษาสันสกฤต คฺรหณี เขียนว่า คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-เรือ-หอ-หีบ-นอ-เนน-สะ-หระ-อี.	เคราหณี [เคฺราหะนี] (แบบ) น. ครรภ์ เช่น สํสุทธเคราหณี ว่า มีครรภ์เป็นที่ปฏิสนธิอันหมดจดดี. (ป. คหณี; ส. คฺรหณี).
เคราะห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๑	[เคฺราะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในโหราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกดาวเฉพาะ ๙ ดวง เรียงตามลำดับมหาทักษา คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ ซึ่งถือกันว่ามีเทวดาประจําแต่ละดวง ว่า ดาวพระเคราะห์, เรียกดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ ดวงอย่างรวม ๆ ว่า ดาวนพเคราะห์ ถือว่าเป็นดาวที่ยึดโชคของคน; สิ่งที่นําผลมาให้โดยไม่ได้คาดหมาย เช่น เคราะห์ดี เคราะห์ร้าย, มักนิยมใช้ในทางไม่ดี เช่น มีเคราะห์ ฟาดเคราะห์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี คห เขียนว่า คอ-ควาย-หอ-หีบ และมาจากภาษาสันสกฤต คฺรห เขียนว่า คอ-ควาย-พิน-ทุ-รอ-เรือ-หอ-หีบ ว่า ยึด .	เคราะห์ ๑ [เคฺราะ] (โหร) น. เรียกดาวเฉพาะ ๙ ดวง เรียงตามลำดับมหาทักษา คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ ซึ่งถือกันว่ามีเทวดาประจําแต่ละดวง ว่า ดาวพระเคราะห์, เรียกดาวพระเคราะห์ทั้ง ๙ ดวงอย่างรวม ๆ ว่า ดาวนพเคราะห์ ถือว่าเป็นดาวที่ยึดโชคของคน; สิ่งที่นําผลมาให้โดยไม่ได้คาดหมาย เช่น เคราะห์ดี เคราะห์ร้าย, มักนิยมใช้ในทางไม่ดี เช่น มีเคราะห์ ฟาดเคราะห์. (ป. คห; ส. คฺรห ว่า ยึด).
เคราะห์หามยามร้าย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เคราะห์ร้าย.	เคราะห์หามยามร้าย น. เคราะห์ร้าย.
เคราะห์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-หอ-หีบ-ทัน-ทะ-คาด ความหมายที่ ๒	[เคฺราะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในดาราศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง เรียกดาวที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง ต้องได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ และเป็นบริวารโคจรรอบดวงอาทิตย์ ว่า ดาวเคราะห์ มี ๙ ดวง เรียงลำดับจากใกล้ดวงอาทิตย์ออกไป คือ พุธ (Mercury) ศุกร์ (Venus) โลก (Earth) อังคาร (Mars) พฤหัสบดี (Jupiter) เสาร์ (Saturn) มฤตยู (Uranus) สมุทร (Neptune) ยม (Pluto).	เคราะห์ ๒ [เคฺราะ] (ดารา) น. เรียกดาวที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง ต้องได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ และเป็นบริวารโคจรรอบดวงอาทิตย์ ว่า ดาวเคราะห์ มี ๙ ดวง เรียงลำดับจากใกล้ดวงอาทิตย์ออกไป คือ พุธ (Mercury) ศุกร์ (Venus) โลก (Earth) อังคาร (Mars) พฤหัสบดี (Jupiter) เสาร์ (Saturn) มฤตยู (Uranus) สมุทร (Neptune) ยม (Pluto).
เครียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	[เคฺรียด] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง จัด เช่น ตึงเครียด, อาการที่สมองไม่ได้ผ่อนคลายเพราะครํ่าเคร่งอยู่กับงานจนเกินไป เช่น หน้าเครียด อารมณ์เครียด.	เครียด [เคฺรียด] ว. จัด เช่น ตึงเครียด, อาการที่สมองไม่ได้ผ่อนคลายเพราะครํ่าเคร่งอยู่กับงานจนเกินไป เช่น หน้าเครียด อารมณ์เครียด.
เครียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	[เคฺรียว] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง รีบไป, รีบมา, โบราณเขียนเป็น ครยว ก็มี เช่น บควรคิดอยู่ย้งง ควรครยว. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตยวนพ่าย ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐, เคียว หรือ เขียว ก็ใช้.	เครียว [เคฺรียว] (โบ) ก. รีบไป, รีบมา, โบราณเขียนเป็น ครยว ก็มี เช่น บควรคิดอยู่ย้งง ควรครยว. (ยวนพ่าย), เคียว หรือ เขียว ก็ใช้.
เครือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	[เคฺรือ] เป็นคำนาม หมายถึง เถาไม้, เรียกพรรณไม้ที่เป็นเถาว่า เครือ เช่น มะกลํ่าเครือ มะแว้งเครือ ขมิ้นเครือ; เชื้อสาย, วงศ์วาน, เช่น เครือญาติ; เรียกงวงที่มีหวีกล้วยติดอยู่ว่า เครือกล้วย; เรียกงาช้างที่ยาวมาก แต่วงรอบเล็กว่า งาเครือ.	เครือ ๑ [เคฺรือ] น. เถาไม้, เรียกพรรณไม้ที่เป็นเถาว่า เครือ เช่น มะกลํ่าเครือ มะแว้งเครือ ขมิ้นเครือ; เชื้อสาย, วงศ์วาน, เช่น เครือญาติ; เรียกงวงที่มีหวีกล้วยติดอยู่ว่า เครือกล้วย; เรียกงาช้างที่ยาวมาก แต่วงรอบเล็กว่า งาเครือ.
เครือเขา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เถาวัลย์.	เครือเขา น. เถาวัลย์.
เครือดิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ไม้เถาตามที่กล่าวไว้ในไตรภูมิวินิจฉัยว่ามีสัณฐานประดุจดังผักบุ้งและแพงพวย. ในวงเล็บ มาจาก ไตรภูมิโลกวินิจฉัย ฉบับที่ ๑ ของ พระยาธรรมปรีชา (แก้ว รักตประจิตร) ม.ป.ท. พ.ศ. ๒๕๒๑.	เครือดิน น. ไม้เถาตามที่กล่าวไว้ในไตรภูมิวินิจฉัยว่ามีสัณฐานประดุจดังผักบุ้งและแพงพวย. (ไตรภูมิวินิจฉัย).
เครือเถา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายไทยชนิดหนึ่ง ประดิษฐ์เป็นเถาไม้เลื้อยสอดสลับ มีดอกใบและก้าน หรือใช้ตัวกระหนกแทน.	เครือเถา น. ชื่อลายไทยชนิดหนึ่ง ประดิษฐ์เป็นเถาไม้เลื้อยสอดสลับ มีดอกใบและก้าน หรือใช้ตัวกระหนกแทน.
เครือแย่ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-แอ-ยอ-ยัก-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อลายชนิดหนึ่ง.	เครือแย่ง น. ชื่อลายชนิดหนึ่ง.
เครือวัลย์พันไม้ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-ลอ-ลิง-ยอ-ยัก-ทัน-ทะ-คาด-พอ-พาน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ท่ารําละครชนิดหนึ่ง.	เครือวัลย์พันไม้ น. ท่ารําละครชนิดหนึ่ง.
เครือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	[เคฺรือ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของเสียงที่สั่นพร่าไม่แจ่มใส เรียกว่า เสียงเครือ.	เครือ ๒ [เคฺรือ] ว. ลักษณะของเสียงที่สั่นพร่าไม่แจ่มใส เรียกว่า เสียงเครือ.
เครือเขาน้ำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Tetrastigma lanceolarium Planch. ในวงศ์ Vitaceae ขึ้นในป่าดิบ ลําต้นตอนบนแบนเป็นร่อง ตอนล่างค่อนข้างกลม อุ้มนํ้า นํ้าในลําต้นกินได้.	เครือเขาน้ำ น. ชื่อไม้เถาชนิด Tetrastigma lanceolarium Planch. ในวงศ์ Vitaceae ขึ้นในป่าดิบ ลําต้นตอนบนแบนเป็นร่อง ตอนล่างค่อนข้างกลม อุ้มนํ้า นํ้าในลําต้นกินได้.
เครือเขามวก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-วอ-แหวน-กอ-ไก่	ดู มวก เขียนว่า มอ-ม้า-วอ-แหวน-กอ-ไก่.	เครือเขามวก ดู มวก.
เครื่อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	[เคฺรื่อง] เป็นคำนาม หมายถึง สิ่ง, สิ่งของ, สิ่งสําหรับประกอบกันหรือเป็นพวกเดียวกัน เช่น เครื่องนอน เครื่องปูลาดอาสนะ, สิ่งของสําหรับใช้การต่าง ๆ เช่น เครื่องรถ เครื่องเรือน เครื่องไฟฟ้า, ของที่เข้าสํารับกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เครื่องแป้ง หมายถึงของที่เข้าสํารับกับแป้งเครื่องสําอาง, ของใช้ของกินสำหรับเจ้านาย เช่น เครื่องทรง เครื่องเสวย.	เครื่อง [เคฺรื่อง] น. สิ่ง, สิ่งของ, สิ่งสําหรับประกอบกันหรือเป็นพวกเดียวกัน เช่น เครื่องนอน เครื่องปูลาดอาสนะ, สิ่งของสําหรับใช้การต่าง ๆ เช่น เครื่องรถ เครื่องเรือน เครื่องไฟฟ้า, ของที่เข้าสํารับกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น เครื่องแป้ง หมายถึงของที่เข้าสํารับกับแป้งเครื่องสําอาง, ของใช้ของกินสำหรับเจ้านาย เช่น เครื่องทรง เครื่องเสวย.
เครื่องกล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-กอ-ไก่-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือที่ประกอบด้วยส่วนที่อยู่กับที่และส่วนที่เคลื่อนที่ได้ สามารถปรับเปลี่ยนและส่งถ่ายพลังงานกลไปยังจุดอื่นในรูปที่เป็นประโยชน์มากขึ้น เช่น รอก คาน ลิ่ม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ machine เขียนว่า เอ็ม-เอ-ซี-เอช-ไอ-เอ็น-อี.	เครื่องกล น. เครื่องมือที่ประกอบด้วยส่วนที่อยู่กับที่และส่วนที่เคลื่อนที่ได้ สามารถปรับเปลี่ยนและส่งถ่ายพลังงานกลไปยังจุดอื่นในรูปที่เป็นประโยชน์มากขึ้น เช่น รอก คาน ลิ่ม. (อ. machine).
เครื่องกัณฑ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-เนน-ทอ-มน-โท-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องไทยธรรมถวายพระผู้แสดงพระธรรมเทศนา, สิ่งของสําหรับถวายพระผู้แสดงพระธรรมเทศนา, กัณฑ์เทศน์ ก็ว่า.	เครื่องกัณฑ์ น. เครื่องไทยธรรมถวายพระผู้แสดงพระธรรมเทศนา, สิ่งของสําหรับถวายพระผู้แสดงพระธรรมเทศนา, กัณฑ์เทศน์ ก็ว่า.
เครื่องกิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง (โบ) เครื่องสำหรับใส่ของกินเช่นเชี่ยนหมาก; ของขบเคี้ยว.	เครื่องกิน น. (โบ) เครื่องสำหรับใส่ของกินเช่นเชี่ยนหมาก; ของขบเคี้ยว.
เครื่องแกง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้ในการปรุงแกง มีพริก กะปิ หอม กระเทียม เป็นต้น.	เครื่องแกง น. สิ่งที่ใช้ในการปรุงแกง มีพริก กะปิ หอม กระเทียม เป็นต้น.
เครื่องเขิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องสานที่ทำจากผิวไม้ไผ่ซึ่งนำมาเรียดแล้วทำเป็นโครง ฉาบด้วยรักสมุกหรือรักชาดเพื่อกันน้ำรั่วซึม ไทยได้รับวิธีการทำมาจากไทยเขินซึ่งอยู่ในยูนนานตอนใต้ จึงเรียกว่า เครื่องเขิน.	เครื่องเขิน น. เครื่องสานที่ทำจากผิวไม้ไผ่ซึ่งนำมาเรียดแล้วทำเป็นโครง ฉาบด้วยรักสมุกหรือรักชาดเพื่อกันน้ำรั่วซึม ไทยได้รับวิธีการทำมาจากไทยเขินซึ่งอยู่ในยูนนานตอนใต้ จึงเรียกว่า เครื่องเขิน.
เครื่องครัว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องใช้ในการหุงหาอาหาร.	เครื่องครัว น. เครื่องใช้ในการหุงหาอาหาร.
เครื่องควบแน่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-นอ-หนู-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือที่ใช้สําหรับทําให้ไอแปรสภาพเป็นของเหลวโดยวิธีลดอุณหภูมิลง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิชาไฟฟ้า หมายถึง เครื่องอุปกรณ์ไฟฟ้าใช้สําหรับเก็บประจุไฟฟ้าไว้ได้เป็นปริมาณมากกว่าแผ่นตัวนําธรรมดาที่มีขนาดเท่ากัน, มักเรียกทับศัพท์ว่า คอนเดนเซอร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ condenser เขียนว่า ซี-โอ-เอ็น-ดี-อี-เอ็น-เอส-อี-อา.	เครื่องควบแน่น น. เครื่องมือที่ใช้สําหรับทําให้ไอแปรสภาพเป็นของเหลวโดยวิธีลดอุณหภูมิลง; (ไฟฟ้า) เครื่องอุปกรณ์ไฟฟ้าใช้สําหรับเก็บประจุไฟฟ้าไว้ได้เป็นปริมาณมากกว่าแผ่นตัวนําธรรมดาที่มีขนาดเท่ากัน, มักเรียกทับศัพท์ว่า คอนเดนเซอร์. (อ. condenser).
เครื่องคาด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องรางบางชนิด เช่น ตะกรุด ลูกสะกด ปลัดขิก ใช้ร้อยเชือกสำหรับคาดเอว.	เครื่องคาด น. เครื่องรางบางชนิด เช่น ตะกรุด ลูกสะกด ปลัดขิก ใช้ร้อยเชือกสำหรับคาดเอว.
เครื่องคู่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ปี่พาทย์เครื่องห้าที่เพิ่มเติมให้เป็นคู่ ๆ คือ ปี่นอกคู่กับปี่ใน ระนาดทุ้มคู่กับระนาดเอก ฆ้องวงเล็กคู่กับฆ้องวงใหญ่ เปิงมางสองหน้าคู่กับโทน ฉาบคู่กับฉิ่ง และกลองคู่หนึ่ง.	เครื่องคู่ น. ปี่พาทย์เครื่องห้าที่เพิ่มเติมให้เป็นคู่ ๆ คือ ปี่นอกคู่กับปี่ใน ระนาดทุ้มคู่กับระนาดเอก ฆ้องวงเล็กคู่กับฆ้องวงใหญ่ เปิงมางสองหน้าคู่กับโทน ฉาบคู่กับฉิ่ง และกลองคู่หนึ่ง.
เครื่องเครา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำนาม หมายถึง เครื่อง, สิ่ง, สิ่งของ.	เครื่องเครา (ปาก) น. เครื่อง, สิ่ง, สิ่งของ.
เครื่องเคียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ของเคียง, ของกินที่เอามาตั้งเทียบข้างเพื่อกินประกอบกับอาหารบางชนิด.	เครื่องเคียง (ราชา) น. ของเคียง, ของกินที่เอามาตั้งเทียบข้างเพื่อกินประกอบกับอาหารบางชนิด.
เครื่องเงิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งของเครื่องใช้หรือเครื่องประดับที่ทําด้วยเงิน.	เครื่องเงิน น. สิ่งของเครื่องใช้หรือเครื่องประดับที่ทําด้วยเงิน.
เครื่องจักร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง กลอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ประกอบกันขึ้นเป็นเครื่อง เพื่อใช้ประโยชน์ในการผลิตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ machinery เขียนว่า เอ็ม-เอ-ซี-เอช-ไอ-เอ็น-อี-อา-วาย.	เครื่องจักร น. กลอุปกรณ์ต่าง ๆ ที่ประกอบกันขึ้นเป็นเครื่อง เพื่อใช้ประโยชน์ในการผลิตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง. (อ. machinery).
เครื่องช่วงล่าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ชอ-ช้าง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ประกอบที่อยู่ใต้พื้นรถยนต์ เช่น สลัก ลูกหมาก คันส่ง แหนบ ล้อ คานปีกนก, เครื่องล่าง ก็ว่า.	เครื่องช่วงล่าง น. อุปกรณ์ประกอบที่อยู่ใต้พื้นรถยนต์ เช่น สลัก ลูกหมาก คันส่ง แหนบ ล้อ คานปีกนก, เครื่องล่าง ก็ว่า.
เครื่องเซ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ของกินของไหว้ผี.	เครื่องเซ่น น. ของกินของไหว้ผี.
เครื่องดนตรี เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ดอ-เด็ก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบรรเลงซึ่งมีเสียงดัง ทําให้รู้สึกเพลิดเพลิน หรือเกิดอารมณ์รัก โศก และรื่นเริงได้ตามทํานองเพลง.	เครื่องดนตรี น. เครื่องบรรเลงซึ่งมีเสียงดัง ทําให้รู้สึกเพลิดเพลิน หรือเกิดอารมณ์รัก โศก และรื่นเริงได้ตามทํานองเพลง.
เครื่องต้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องทรงสําหรับพระเจ้าแผ่นดินในพระราชพิธี เช่น พระราชพิธีบรมราชาภิเษก, เรียกเต็มว่า ฉลองพระองค์เครื่องต้น; ของใช้ของเสวยสำหรับพระเจ้าแผ่นดิน.	เครื่องต้น (ราชา) น. เครื่องทรงสําหรับพระเจ้าแผ่นดินในพระราชพิธี เช่น พระราชพิธีบรมราชาภิเษก, เรียกเต็มว่า ฉลองพระองค์เครื่องต้น; ของใช้ของเสวยสำหรับพระเจ้าแผ่นดิน.
เครื่องตั้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ตอ-เต่า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องตั้งโต๊ะบูชา มีแจกัน เชิงเทียน กระถางธูป และพานดอกไม้ เป็นต้น.	เครื่องตั้ง น. เครื่องตั้งโต๊ะบูชา มีแจกัน เชิงเทียน กระถางธูป และพานดอกไม้ เป็นต้น.
เครื่องทอง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งของเครื่องใช้หรือเครื่องประดับที่ทําด้วยทองคํา.	เครื่องทอง น. สิ่งของเครื่องใช้หรือเครื่องประดับที่ทําด้วยทองคํา.
เครื่องทองทิศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบูชาชนิดหนึ่งสําหรับพระเจ้าแผ่นดินทรงใช้บูชาพระรัตนตรัยในพระราชพิธีใหญ่ มีเตียงทองตั้งซ้อนกัน ๒ เตียง เชิงเทียนแถวหนึ่ง ๕ เชิง เชิงธูปแถวหนึ่ง ๕ เชิง พานข้าวตอกแถวหนึ่ง ๕ พาน พานดอกไม้แถวหนึ่ง ๕ พาน เรียกเต็มว่า เครื่องนมัสการทองทิศ.	เครื่องทองทิศ น. เครื่องบูชาชนิดหนึ่งสําหรับพระเจ้าแผ่นดินทรงใช้บูชาพระรัตนตรัยในพระราชพิธีใหญ่ มีเตียงทองตั้งซ้อนกัน ๒ เตียง เชิงเทียนแถวหนึ่ง ๕ เชิง เชิงธูปแถวหนึ่ง ๕ เชิง พานข้าวตอกแถวหนึ่ง ๕ พาน พานดอกไม้แถวหนึ่ง ๕ พาน เรียกเต็มว่า เครื่องนมัสการทองทิศ.
เครื่องทองน้อย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-ออ-อ่าง-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบูชาชนิดหนึ่งสําหรับพระเจ้าแผ่นดินทรงใช้บูชาเฉพาะวัตถุ เช่นพระบรมอัฐิ มีเชิงเทียน ๑ เชิง เชิงธูป ๑ เชิง กรวยปักดอกไม้ ๓ กรวย ตั้งในพานทองลงยาราชาวดี เรียกเต็มว่า เครื่องนมัสการทองน้อย.	เครื่องทองน้อย น. เครื่องบูชาชนิดหนึ่งสําหรับพระเจ้าแผ่นดินทรงใช้บูชาเฉพาะวัตถุ เช่นพระบรมอัฐิ มีเชิงเทียน ๑ เชิง เชิงธูป ๑ เชิง กรวยปักดอกไม้ ๓ กรวย ตั้งในพานทองลงยาราชาวดี เรียกเต็มว่า เครื่องนมัสการทองน้อย.
เครื่องทุ่นแรง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือที่ใช้เพื่อถนอมพลังงานในการทำงาน.	เครื่องทุ่นแรง น. เครื่องมือที่ใช้เพื่อถนอมพลังงานในการทำงาน.
เครื่องเทศ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ทอ-ทะ-หาน-สอ-สา-ลา	เป็นคำนาม หมายถึง ของหอมฉุนและเผ็ดร้อนที่ได้มาจากพืช โดยมากมาจากต่างประเทศสําหรับใช้ทํายาไทยและปรุงอาหาร เช่น ลูกผักชี ยี่หร่า.	เครื่องเทศ น. ของหอมฉุนและเผ็ดร้อนที่ได้มาจากพืช โดยมากมาจากต่างประเทศสําหรับใช้ทํายาไทยและปรุงอาหาร เช่น ลูกผักชี ยี่หร่า.
เครื่องใน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อวัยวะภายในของสัตว์บางชนิด เช่น ตับ ไต ไส้ ของวัวและควาย; ตลับสำหรับใส่เครื่องกินหมากที่อยู่ภายในหีบหมากเครื่องยศของฝ่ายใน.	เครื่องใน น. อวัยวะภายในของสัตว์บางชนิด เช่น ตับ ไต ไส้ ของวัวและควาย; ตลับสำหรับใส่เครื่องกินหมากที่อยู่ภายในหีบหมากเครื่องยศของฝ่ายใน.
เครื่องบน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ตัวไม้ที่เป็นส่วนของหลังคา เช่น ขื่อ จันทัน แป กลอน.	เครื่องบน น. ตัวไม้ที่เป็นส่วนของหลังคา เช่น ขื่อ จันทัน แป กลอน.
เครื่องบันทึกเสียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อึ-กอ-ไก่-สะ-หระ-เอ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องที่ใช้เปลี่ยนพลังงานเสียงให้เป็นรูปอื่นซึ่งบันทึกเก็บไว้ได้ เช่น บันทึกลงบนแถบแม่เหล็กหรือลงบนร่องจานเสียง.	เครื่องบันทึกเสียง น. เครื่องที่ใช้เปลี่ยนพลังงานเสียงให้เป็นรูปอื่นซึ่งบันทึกเก็บไว้ได้ เช่น บันทึกลงบนแถบแม่เหล็กหรือลงบนร่องจานเสียง.
เครื่องบิน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ ลอยตัวอยู่ได้ด้วยการให้พลังงานกลแก่อากาศโดยรอบก่อให้เกิดแรงพยุงขึ้นโต้ตอบกับความโน้มถ่วงของโลกและใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อน.	เครื่องบิน น. อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ ลอยตัวอยู่ได้ด้วยการให้พลังงานกลแก่อากาศโดยรอบก่อให้เกิดแรงพยุงขึ้นโต้ตอบกับความโน้มถ่วงของโลกและใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อน.
เครื่องบูชา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อู-ชอ-ช้าง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้บูชาของไทย ใช้ของ ๔ อย่างเป็นสําคัญ คือ ข้าวตอก ดอกไม้ ธูป เทียน.	เครื่องบูชา น. สิ่งที่ใช้บูชาของไทย ใช้ของ ๔ อย่างเป็นสําคัญ คือ ข้าวตอก ดอกไม้ ธูป เทียน.
เครื่องแบบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-บอ-ไบ-ไม้-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องแต่งกายที่กําหนดให้แต่งเหมือน ๆ กันเฉพาะหมู่หนึ่งคณะหนึ่ง.	เครื่องแบบ น. เครื่องแต่งกายที่กําหนดให้แต่งเหมือน ๆ กันเฉพาะหมู่หนึ่งคณะหนึ่ง.
เครื่องประดับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องตกแต่งกายมี สร้อย แหวน นาฬิกา เป็นต้น.	เครื่องประดับ น. เครื่องตกแต่งกายมี สร้อย แหวน นาฬิกา เป็นต้น.
เครื่องปรุง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้ในการปรุงอาหารเป็นต้น เช่น เนื้อสัตว์ ผัก เครื่องแกง กะทิ ผลไม้.	เครื่องปรุง น. สิ่งที่ใช้ในการปรุงอาหารเป็นต้น เช่น เนื้อสัตว์ ผัก เครื่องแกง กะทิ ผลไม้.
เครื่องปรุงรส เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อุ-งอ-งู-รอ-เรือ-สอ-เสือ	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้ปรุงแต่งรสอาหาร เช่น น้ำตาล น้ำปลา เกลือ.	เครื่องปรุงรส น. สิ่งที่ใช้ปรุงแต่งรสอาหาร เช่น น้ำตาล น้ำปลา เกลือ.
เครื่องปั้นดินเผา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ปอ-ปลา-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-โท-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกภาชนะที่ปั้นด้วยดินแล้วนําไปเผาไฟว่า เครื่องปั้นดินเผา.	เครื่องปั้นดินเผา น. เรียกภาชนะที่ปั้นด้วยดินแล้วนําไปเผาไฟว่า เครื่องปั้นดินเผา.
เครื่องผูก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเรือนที่มีลักษณะคุมเข้าด้วยกันด้วยวิธีผูกด้วยหวายเป็นต้นว่า เรือนเครื่องผูก, คู่กับ เรือนเครื่องสับ.	เครื่องผูก น. เรียกเรือนที่มีลักษณะคุมเข้าด้วยกันด้วยวิธีผูกด้วยหวายเป็นต้นว่า เรือนเครื่องผูก, คู่กับ เรือนเครื่องสับ.
เครื่องเพชรพลอย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ชอ-ช้าง-รอ-เรือ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง รัตนชาติที่เจียระไนและนำมาทำเป็นเครื่องประดับแล้ว.	เครื่องเพชรพลอย น. รัตนชาติที่เจียระไนและนำมาทำเป็นเครื่องประดับแล้ว.
เครื่องมั่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สัปคับช้างชนิดที่มีศัสตราวุธทั้ง ๒ ข้าง.	เครื่องมั่น น. สัปคับช้างชนิดที่มีศัสตราวุธทั้ง ๒ ข้าง.
เครื่องมือ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-มอ-ม้า-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งของสําหรับใช้ในการงาน, โดยปริยายหมายถึงคนหรือสิ่งที่ใช้ทําประโยชน์อย่างเครื่องมือ เช่น อย่าตกเป็นเครื่องมือของโจรผู้ร้าย, ส่วนเครื่องมือที่มีคม ราชาศัพท์ว่า พระแสง เช่น พระแสงสิ่ว พระแสงกบ พระแสงเลื่อย. ในวงเล็บ มาจาก ลัทธิธรรมเนียมภาคต่าง ๆ ฉบับกรมศิลปากร.	เครื่องมือ น. สิ่งของสําหรับใช้ในการงาน, โดยปริยายหมายถึงคนหรือสิ่งที่ใช้ทําประโยชน์อย่างเครื่องมือ เช่น อย่าตกเป็นเครื่องมือของโจรผู้ร้าย, ส่วนเครื่องมือที่มีคม ราชาศัพท์ว่า พระแสง เช่น พระแสงสิ่ว พระแสงกบ พระแสงเลื่อย. (ลัทธิ).
เครื่องยนต์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องจักรที่ให้กําเนิดพลังงานหรือทําให้วัตถุเคลื่อนที่. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ engine เขียนว่า อี-เอ็น-จี-ไอ-เอ็น-อี.	เครื่องยนต์ น. เครื่องจักรที่ให้กําเนิดพลังงานหรือทําให้วัตถุเคลื่อนที่. (อ. engine).
เครื่องยนต์ไอพ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ยอ-ยัก-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-พอ-พาน-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง กังหันไอพ่น. ในวงเล็บ ดู กังหันไอพ่น เขียนว่า กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ออ-อ่าง-พอ-พาน-ไม้-เอก-นอ-หนู ที่ กังหัน เขียนว่า กอ-ไก่-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู.	เครื่องยนต์ไอพ่น น. กังหันไอพ่น. (ดู กังหันไอพ่น ที่ กังหัน).
เครื่องร่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ คล้ายเครื่องบิน แต่ไม่ใช้เครื่องยนต์ เคลื่อนที่ไปในอากาศโดยอาศัยกระแสลมและความโน้มถ่วงของโลก.	เครื่องร่อน น. อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ คล้ายเครื่องบิน แต่ไม่ใช้เครื่องยนต์ เคลื่อนที่ไปในอากาศโดยอาศัยกระแสลมและความโน้มถ่วงของโลก.
เครื่องราง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ของที่นับถือว่าป้องกันอันตราย ยิงไม่ออก ฟันไม่เข้า เช่น ตะกรุด ผ้ายันต์ เหล็กไหล.	เครื่องราง น. ของที่นับถือว่าป้องกันอันตราย ยิงไม่ออก ฟันไม่เข้า เช่น ตะกรุด ผ้ายันต์ เหล็กไหล.
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อิ-สอ-เสือ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อิ-ยอ-ยัก-สะ-หระ-อา-พอ-สำ-เพา-รอ-เรือ-นอ-เนน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งซึ่งเป็นเครื่องหมายแสดงเกียรติยศและบําเหน็จความชอบ เป็นของพระมหากษัตริย์ทรงสร้างหรือโปรดให้สร้างขึ้นสําหรับพระราชทานเป็นบำเหน็จความชอบในราชการหรือส่วนพระองค์, เรียกเป็นสามัญว่า ตรา, ปัจจุบันหมายความรวมถึงเครื่องราชอิสริยาภรณ์สำหรับพระราชทานแก่ผู้กระทำความดีความชอบอันเป็นประโยชน์แก่ประเทศ ศาสนา และประชาชน และเหรียญที่ระลึกที่พระราชทานเป็นบำเหน็จความชอบในโอกาสต่าง ๆ และที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้บุคคลประดับได้อย่างเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตามที่ทางราชการกำหนด.	เครื่องราชอิสริยาภรณ์ น. สิ่งซึ่งเป็นเครื่องหมายแสดงเกียรติยศและบําเหน็จความชอบ เป็นของพระมหากษัตริย์ทรงสร้างหรือโปรดให้สร้างขึ้นสําหรับพระราชทานเป็นบำเหน็จความชอบในราชการหรือส่วนพระองค์, เรียกเป็นสามัญว่า ตรา, ปัจจุบันหมายความรวมถึงเครื่องราชอิสริยาภรณ์สำหรับพระราชทานแก่ผู้กระทำความดีความชอบอันเป็นประโยชน์แก่ประเทศ ศาสนา และประชาชน และเหรียญที่ระลึกที่พระราชทานเป็นบำเหน็จความชอบในโอกาสต่าง ๆ และที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้บุคคลประดับได้อย่างเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตามที่ทางราชการกำหนด.
เครื่องร่ำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อำ	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ใช้อบให้มีกลิ่นหอม เช่น กํายาน.	เครื่องร่ำ น. สิ่งที่ใช้อบให้มีกลิ่นหอม เช่น กํายาน.
เครื่องเรือน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องปรุงเรือนหรือเครื่องไม้ที่จะคุมกันเข้าเป็นเรือน เช่น ขื่อ เสา; เครื่องตกแต่งภายในเรือน เช่น ตู้ โต๊ะ เก้าอี้.	เครื่องเรือน น. เครื่องปรุงเรือนหรือเครื่องไม้ที่จะคุมกันเข้าเป็นเรือน เช่น ขื่อ เสา; เครื่องตกแต่งภายในเรือน เช่น ตู้ โต๊ะ เก้าอี้.
เครื่องล่าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ประกอบที่อยู่ใต้พื้นรถยนต์ เช่น สลัก ลูกหมาก คันส่ง แหนบ ล้อ คานปีกนก, เครื่องช่วงล่าง ก็ว่า.	เครื่องล่าง น. อุปกรณ์ประกอบที่อยู่ใต้พื้นรถยนต์ เช่น สลัก ลูกหมาก คันส่ง แหนบ ล้อ คานปีกนก, เครื่องช่วงล่าง ก็ว่า.
เครื่องเล่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง แหล่เทศน์มหาชาตินอกเรื่องเดิม มักมีทํานองตลกขบขันหรือเป็นเชิงสั่งสอนเป็นต้น โดยเฉพาะในกัณฑ์ชูชก มหาพน และมหาราช.	เครื่องเล่น น. แหล่เทศน์มหาชาตินอกเรื่องเดิม มักมีทํานองตลกขบขันหรือเป็นเชิงสั่งสอนเป็นต้น โดยเฉพาะในกัณฑ์ชูชก มหาพน และมหาราช.
เครื่องว่าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-วอ-แหวน-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในราชาศัพท์ เป็นคำนาม หมายถึง ของว่าง, ของกินนอกเวลากินอาหารตามปรกติ มักกินในเวลาบ่าย.	เครื่องว่าง (ราชา) น. ของว่าง, ของกินนอกเวลากินอาหารตามปรกติ มักกินในเวลาบ่าย.
เครื่องสด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ของสด เช่น หยวก ใบตอง ดอกไม้ และผลไม้บางชนิด ที่ประดิษฐ์ขึ้นสําหรับตกแต่งเชิงตะกอนที่เผาศพเป็นต้น, ถ้ามุ่งเอาหยวกเป็นหลักก็เรียกว่า เครื่องหยวก.	เครื่องสด น. ของสด เช่น หยวก ใบตอง ดอกไม้ และผลไม้บางชนิด ที่ประดิษฐ์ขึ้นสําหรับตกแต่งเชิงตะกอนที่เผาศพเป็นต้น, ถ้ามุ่งเอาหยวกเป็นหลักก็เรียกว่า เครื่องหยวก.
เครื่องสะดุ้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อะ-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อุ-ไม้-โท-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง นาคสะดุ้ง.	เครื่องสะดุ้ง (โบ) น. นาคสะดุ้ง.
เครื่องสังเค็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ทานวัตถุมีตู้พระธรรม โต๊ะหมู่ เป็นต้น ที่เจ้าภาพจัดถวายแก่สงฆ์หรือภิกษุผู้เทศน์หรือชักบังสุกุลในเวลาปลงศพ.	เครื่องสังเค็ด น. ทานวัตถุมีตู้พระธรรม โต๊ะหมู่ เป็นต้น ที่เจ้าภาพจัดถวายแก่สงฆ์หรือภิกษุผู้เทศน์หรือชักบังสุกุลในเวลาปลงศพ.
เครื่องสับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำนาม หมายถึง เรียกเรือนที่มีลักษณะคุมเข้าด้วยกันด้วยวิธีเข้าปากไม้ว่า เรือนเครื่องสับ, คู่กับ เรือนเครื่องผูก, เรือนฝากระดาน ก็เรียก.	เครื่องสับ น. เรียกเรือนที่มีลักษณะคุมเข้าด้วยกันด้วยวิธีเข้าปากไม้ว่า เรือนเครื่องสับ, คู่กับ เรือนเครื่องผูก, เรือนฝากระดาน ก็เรียก.
เครื่องสาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดนตรีชนิดที่มีสาย เช่น จะเข้ ซอ พิณ ไวโอลิน.	เครื่องสาย น. เครื่องดนตรีชนิดที่มีสาย เช่น จะเข้ ซอ พิณ ไวโอลิน.
เครื่องสำอาง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อำ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งเสริมแต่งหรือบํารุงใบหน้า ผิวพรรณ ผม ฯลฯ ให้ดูงาม เช่น แป้ง ลิปสติก ดินสอเขียนคิ้ว, ราชาศัพท์ว่า เครื่องพระสําอาง; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง วัตถุที่มุ่งหมายสําหรับใช้ทา ถู นวด โรย พ่น หยอด ใส่ อบ หรือกระทําด้วยวิธีอื่นใดต่อส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย เพื่อความสะอาด ความสวยงาม หรือส่งเสริมให้เกิดความสวยงาม และรวมตลอดทั้งเครื่องประทินผิวต่าง ๆ ด้วย.	เครื่องสำอาง น. สิ่งเสริมแต่งหรือบํารุงใบหน้า ผิวพรรณ ผม ฯลฯ ให้ดูงาม เช่น แป้ง ลิปสติก ดินสอเขียนคิ้ว, ราชาศัพท์ว่า เครื่องพระสําอาง; (กฎ) วัตถุที่มุ่งหมายสําหรับใช้ทา ถู นวด โรย พ่น หยอด ใส่ อบ หรือกระทําด้วยวิธีอื่นใดต่อส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกาย เพื่อความสะอาด ความสวยงาม หรือส่งเสริมให้เกิดความสวยงาม และรวมตลอดทั้งเครื่องประทินผิวต่าง ๆ ด้วย.
เครื่องสุกำศพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-กอ-ไก่-สะ-หระ-อำ-สอ-สา-ลา-พอ-พาน	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งของที่ใช้ในการทําสุกําศพ มีผ้าขาว ด้ายดิบ กระดาษฟาง นํ้ายาฟอร์มาลิน.	เครื่องสุกำศพ น. สิ่งของที่ใช้ในการทําสุกําศพ มีผ้าขาว ด้ายดิบ กระดาษฟาง นํ้ายาฟอร์มาลิน.
เครื่องสูง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-สะ-หระ-อู-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ของสําหรับแสดงอิสริยยศหรือยศ เช่น ฉัตร พัดโบก จามร กลด. ในวงเล็บ รูปภาพ เครื่องสูง.	เครื่องสูง น. ของสําหรับแสดงอิสริยยศหรือยศ เช่น ฉัตร พัดโบก จามร กลด. (รูปภาพ เครื่องสูง).
เครื่องหมาย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่ทําขึ้นแสดงความหมายเพื่อจดจําหรือกําหนดรู้ เช่น เครื่องหมายดอกจัน.	เครื่องหมาย น. สิ่งที่ทําขึ้นแสดงความหมายเพื่อจดจําหรือกําหนดรู้ เช่น เครื่องหมายดอกจัน.
เครื่องหมายการค้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายที่ใช้หรือจะใช้เป็นที่หมายหรือเกี่ยวข้องกับสินค้า เพื่อแสดงว่าสินค้าที่ใช้เครื่องหมายของเจ้าของเครื่องหมายการค้านั้นแตกต่างกับสินค้าที่ใช้เครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่น.	เครื่องหมายการค้า (กฎ) น. เครื่องหมายที่ใช้หรือจะใช้เป็นที่หมายหรือเกี่ยวข้องกับสินค้า เพื่อแสดงว่าสินค้าที่ใช้เครื่องหมายของเจ้าของเครื่องหมายการค้านั้นแตกต่างกับสินค้าที่ใช้เครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่น.
เครื่องหมายคำถาม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-สะ-หระ-อำ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ปรัศนี.	เครื่องหมายคำถาม น. ปรัศนี.
เครื่องหมายวรรคตอน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-รอ-เรือ-รอ-เรือ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายต่าง ๆ ที่ใช้ประกอบในการเขียนข้อความ เช่น จุลภาค (,) มหัพภาค (.) ปรัศนี (?).	เครื่องหมายวรรคตอน น. เครื่องหมายต่าง ๆ ที่ใช้ประกอบในการเขียนข้อความ เช่น จุลภาค (,) มหัพภาค (.) ปรัศนี (?).
เครื่องหยวก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-กอ-ไก่	ดู เครื่องสด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก.	เครื่องหยวก ดู เครื่องสด.
เครื่องหลัง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง สัมภาระที่ทหารหรือนักเดินทางเป็นต้นนําติดตัวไป โดยผูกรัดไว้ข้างหลัง.	เครื่องหลัง น. สัมภาระที่ทหารหรือนักเดินทางเป็นต้นนําติดตัวไป โดยผูกรัดไว้ข้างหลัง.
เครื่องห้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องบูชาชนิดหนึ่งสําหรับพระเจ้าแผ่นดินทรงใช้บูชาพระธรรมเวลาทรงสดับเทศนา มีเชิงเทียน ๒ เชิง กระถางธูป ๑ ใบ กรวยปักดอกไม้ ๕ กรวย ตั้งในพานทองลงยาราชาวดี, เรียกเต็มว่า เครื่องนมัสการทองน้อยเครื่องห้า.	เครื่องห้า ๑ น. เครื่องบูชาชนิดหนึ่งสําหรับพระเจ้าแผ่นดินทรงใช้บูชาพระธรรมเวลาทรงสดับเทศนา มีเชิงเทียน ๒ เชิง กระถางธูป ๑ ใบ กรวยปักดอกไม้ ๕ กรวย ตั้งในพานทองลงยาราชาวดี, เรียกเต็มว่า เครื่องนมัสการทองน้อยเครื่องห้า.
เครื่องห้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-หอ-หีบ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ปี่พาทย์ที่ใช้เครื่องดนตรี ๕ อย่าง ตรงกับเบญจดุริยางค์ของอินเดีย มี ๒ ชนิด คือ ชนิดเบาใช้สําหรับการแสดงละครและหนังในพื้นเมือง และชนิดหนักใช้สําหรับการแสดงโขน ชนิดเบาประกอบด้วย เครื่องทําลํานํา ๑ ทับ ๒ กลอง ๑ ฆ้องคู่ ๑ ชนิดหนักประกอบด้วย ปี่ ๑ ระนาด ๑ ฆ้องวง ๑ กลอง ๑ โทน (ตะโพน) กับ ฉิ่ง ๑.	เครื่องห้า ๒ น. ปี่พาทย์ที่ใช้เครื่องดนตรี ๕ อย่าง ตรงกับเบญจดุริยางค์ของอินเดีย มี ๒ ชนิด คือ ชนิดเบาใช้สําหรับการแสดงละครและหนังในพื้นเมือง และชนิดหนักใช้สําหรับการแสดงโขน ชนิดเบาประกอบด้วย เครื่องทําลํานํา ๑ ทับ ๒ กลอง ๑ ฆ้องคู่ ๑ ชนิดหนักประกอบด้วย ปี่ ๑ ระนาด ๑ ฆ้องวง ๑ กลอง ๑ โทน (ตะโพน) กับ ฉิ่ง ๑.
เครื่องเหล็ก เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งของเครื่องมือที่ทําด้วยเหล็ก.	เครื่องเหล็ก น. สิ่งของเครื่องมือที่ทําด้วยเหล็ก.
เครื่องใหญ่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-เอก	เป็นคำนาม หมายถึง ปี่พาทย์เครื่องคู่ที่เพิ่มระนาดทองเป็นอุปกรณ์ระนาดเอก และระนาดเหล็กเป็นอุปกรณ์ระนาดทุ้ม.	เครื่องใหญ่ น. ปี่พาทย์เครื่องคู่ที่เพิ่มระนาดทองเป็นอุปกรณ์ระนาดเอก และระนาดเหล็กเป็นอุปกรณ์ระนาดทุ้ม.
เครื่องอังทราย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-ทอ-ทะ-หาน-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยถาดบรรจุทราย ใช้สําหรับส่งถ่ายความร้อนให้แก่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง โดยวิธีตั้งสิ่งนั้นบนถาดทราย แล้วเผาก้นถาดให้ร้อนจัด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ sand เขียนว่า เอส-เอ-เอ็น-ดี bath เขียนว่า บี-เอ-ที-เอช .	เครื่องอังทราย (วิทยา) น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยถาดบรรจุทราย ใช้สําหรับส่งถ่ายความร้อนให้แก่สิ่งใดสิ่งหนึ่ง โดยวิธีตั้งสิ่งนั้นบนถาดทราย แล้วเผาก้นถาดให้ร้อนจัด. (อ. sand bath).
เครื่องอังน้ำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู-ออ-อ่าง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-นอ-หนู-ไม้-โท-สะ-หระ-อำ	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในวิทยาศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง อุปกรณ์ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยหม้อต้มนํ้าทําด้วยโลหะ มีฝาเป็นแผ่นวงแหวนขนาดต่างกันหลาย ๆ วงวางซ้อนเหลื่อมกัน ใช้สําหรับส่งถ่ายความร้อนให้แก่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยวิธีตั้งสิ่งนั้นบนช่องว่างของแผ่นฝา แล้วต้มนํ้าให้ร้อนเพื่อให้ไอนํ้าร้อนส่งถ่ายความร้อนให้สิ่งนั้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ water เขียนว่า ดับเบิลยู-เอ-ที-อี-อา bath เขียนว่า บี-เอ-ที-เอช .	เครื่องอังน้ำ (วิทยา) น. อุปกรณ์ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยหม้อต้มนํ้าทําด้วยโลหะ มีฝาเป็นแผ่นวงแหวนขนาดต่างกันหลาย ๆ วงวางซ้อนเหลื่อมกัน ใช้สําหรับส่งถ่ายความร้อนให้แก่สิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยวิธีตั้งสิ่งนั้นบนช่องว่างของแผ่นฝา แล้วต้มนํ้าให้ร้อนเพื่อให้ไอนํ้าร้อนส่งถ่ายความร้อนให้สิ่งนั้น. (อ. water bath).
เครือจักรภพ, เครือรัฐ เครือจักรภพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-จอ-จาน-ไม้-หัน-อา-กาด-กอ-ไก่-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-พอ-พาน เครือรัฐ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ถอ-ถาน	[–จักกฺระพบ, –รัด] เป็นคำนาม หมายถึง กลุ่มประเทศหรือรัฐที่มีการปกครองตนเอง แต่ยอมรับนับถือประมุขร่วมกัน เช่น ประเทศในเครือจักรภพอังกฤษ รัฐต่าง ๆ ในเครือรัฐออสเตรเลีย. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ commonwealth เขียนว่า ซี-โอ-เอ็ม-เอ็ม-โอ-เอ็น-ดับเบิลยู-อี-เอ-แอล-ที-เอช.	เครือจักรภพ, เครือรัฐ [–จักกฺระพบ, –รัด] น. กลุ่มประเทศหรือรัฐที่มีการปกครองตนเอง แต่ยอมรับนับถือประมุขร่วมกัน เช่น ประเทศในเครือจักรภพอังกฤษ รัฐต่าง ๆ ในเครือรัฐออสเตรเลีย. (อ. commonwealth).
เคล้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-งอ-งู	[เคฺล้ง] เป็นคำกริยา หมายถึง เค้ง.	เคล้ง [เคฺล้ง] ก. เค้ง.
เคล็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๑	[เคฺล็ด] เป็นคำนาม หมายถึง วิธีการที่ฉลาด พลิกแพลง ใช้ในการอย่างใดอย่างหนึ่ง; การกระทําอย่างใดอย่างหนึ่งที่เชื่อกันว่าเป็นวิธีปัดเป่าหรือกันภัยหรือเหตุร้ายที่จะมีมา เช่น ต้นไม้บางชนิดไม่มีลูก เชื่อกันว่าถ้าเอามีดไปสับต้นเป็นเคล็ดแล้วจะมีลูก; อุบาย, เล่ห์, กลเม็ด, เช่น รู้เคล็ด มีเคล็ด เคล็ดลับ.	เคล็ด ๑ [เคฺล็ด] น. วิธีการที่ฉลาด พลิกแพลง ใช้ในการอย่างใดอย่างหนึ่ง; การกระทําอย่างใดอย่างหนึ่งที่เชื่อกันว่าเป็นวิธีปัดเป่าหรือกันภัยหรือเหตุร้ายที่จะมีมา เช่น ต้นไม้บางชนิดไม่มีลูก เชื่อกันว่าถ้าเอามีดไปสับต้นเป็นเคล็ดแล้วจะมีลูก; อุบาย, เล่ห์, กลเม็ด, เช่น รู้เคล็ด มีเคล็ด เคล็ดลับ.
เคล็ด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ดอ-เด็ก ความหมายที่ ๒	[เคฺล็ด] เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่กล้ามเนื้อแพลง เช่น ขาเคล็ด คอเคล็ด.	เคล็ด ๒ [เคฺล็ด] ก. อาการที่กล้ามเนื้อแพลง เช่น ขาเคล็ด คอเคล็ด.
เคล้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-นอ-หนู	[เคฺล้น] เป็นคำกริยา หมายถึง บีบเน้นไปมา.	เคล้น [เคฺล้น] ก. บีบเน้นไปมา.
เคล้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	[เคฺล้า] เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้มือเป็นต้นคนเบา ๆ ให้ทั่ว เช่น เคล้าเครื่องปรุงให้เข้ากันในการทำอาหาร; คลอเคลีย เช่น เคล้าแข้งเคล้าขา, เกลือก เช่น แมลงภู่เคล้าเกสรดอกไม้.	เคล้า [เคฺล้า] ก. ใช้มือเป็นต้นคนเบา ๆ ให้ทั่ว เช่น เคล้าเครื่องปรุงให้เข้ากันในการทำอาหาร; คลอเคลีย เช่น เคล้าแข้งเคล้าขา, เกลือก เช่น แมลงภู่เคล้าเกสรดอกไม้.
เคล้าคลึง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อึ-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ลูบคลํา, ทั้งเคล้าทั้งคลึง, ลูบคลํากอดรัด.	เคล้าคลึง ก. ลูบคลํา, ทั้งเคล้าทั้งคลึง, ลูบคลํากอดรัด.
เคล้าเคลีย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	เป็นคำกริยา หมายถึง เคล้าคู่กัน, เคียงเคล้ากัน, คลอเคลีย, เคลียเคล้า ก็ว่า.	เคล้าเคลีย ก. เคล้าคู่กัน, เคียงเคล้ากัน, คลอเคลีย, เคลียเคล้า ก็ว่า.
เคล่าคล่อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	[เคฺล่าคฺล่อง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง แคล่วคล่อง เช่น หลบหลีกเคล่าคล่องทํานองยุทธ. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๒.	เคล่าคล่อง [เคฺล่าคฺล่อง] (กลอน) ก. แคล่วคล่อง เช่น หลบหลีกเคล่าคล่องทํานองยุทธ. (รามเกียรติ์ ร. ๒).
เคลิบเคลิ้ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า	[เคฺลิบเคฺลิ้ม] เป็นคำกริยา หมายถึง ลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง, เผลอสติไปชั่วขณะหนึ่ง.	เคลิบเคลิ้ม [เคฺลิบเคฺลิ้ม] ก. ลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง, เผลอสติไปชั่วขณะหนึ่ง.
เคลิ้ม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ไม้-โท-มอ-ม้า	[เคฺลิ้ม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เผลอตัว, หลงไป, จวนหลับ, หลับยังไม่สนิท.	เคลิ้ม [เคฺลิ้ม] ว. เผลอตัว, หลงไป, จวนหลับ, หลับยังไม่สนิท.
เคลีย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก	[เคฺลีย] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เคียงเคล้า, เคียงเคล้ากัน.	เคลีย [เคฺลีย] ว. เคียงเคล้า, เคียงเคล้ากัน.
เคลียคลอ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง เคล้าคู่กัน, เคียงเคล้ากัน, คลอเคลีย ก็ว่า.	เคลียคลอ ก. เคล้าคู่กัน, เคียงเคล้ากัน, คลอเคลีย ก็ว่า.
เคลียเคล้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา	เป็นคำกริยา หมายถึง เคล้าเคลีย.	เคลียเคล้า ก. เคล้าเคลีย.
เคลี้ยคลิง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู	[เคฺลี้ยคฺลิง] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง เกลี้ยกล่อม, ปลอบโยน, เช่น เพื่อเคลี้ยคลิงวิงวอน. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์.	เคลี้ยคลิง [เคฺลี้ยคฺลิง] (โบ) ก. เกลี้ยกล่อม, ปลอบโยน, เช่น เพื่อเคลี้ยคลิงวิงวอน. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).
เคลื่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	[เคฺลื่อน] เป็นคำกริยา หมายถึง ออกจากที่หรือทําให้ออกจากที่ เช่น เคลื่อนขบวน รถไฟค่อย ๆ เคลื่อนไป, เลื่อนหรือทําให้เลื่อนไปจากที่ เช่น กระดูกเคลื่อน เคลื่อนตู้ไป.	เคลื่อน [เคฺลื่อน] ก. ออกจากที่หรือทําให้ออกจากที่ เช่น เคลื่อนขบวน รถไฟค่อย ๆ เคลื่อนไป, เลื่อนหรือทําให้เลื่อนไปจากที่ เช่น กระดูกเคลื่อน เคลื่อนตู้ไป.
เคลื่อนคลาด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง ผิดจากความเป็นจริง, ไม่ตรงตามความเป็นจริง, คลาดเคลื่อน ก็ว่า.	เคลื่อนคลาด ก. ผิดจากความเป็นจริง, ไม่ตรงตามความเป็นจริง, คลาดเคลื่อน ก็ว่า.
เคลื่อนที่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่อยู่กับที่, ไม่ประจําที่, เช่น ห้องสมุดเคลื่อนที่.	เคลื่อนที่ ว. ไม่อยู่กับที่, ไม่ประจําที่, เช่น ห้องสมุดเคลื่อนที่.
เคลื่อนไหว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่อยู่นิ่ง, ไม่คงที่, เช่น น้ำในสระเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาเพราะกระแสลม; แสดงกิริยาหรือปฏิกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น พรรคการเมืองเคลื่อนไหว.	เคลื่อนไหว ก. ไม่อยู่นิ่ง, ไม่คงที่, เช่น น้ำในสระเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลาเพราะกระแสลม; แสดงกิริยาหรือปฏิกิริยาอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น พรรคการเมืองเคลื่อนไหว.
เคลือบ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้	[เคฺลือบ] เป็นคำกริยา หมายถึง ไล้ ทา หรือพอกผิวเดิมด้วยของเหลวบางชนิด แล้วทิ้งไว้ให้เย็นจนแข็งตัว เช่น เคลือบนํ้าตาล เคลือบยาพิษ, ทาผิวนอกด้วยนํ้ายาเคมีแล้วใช้ความร้อนอบให้นํ้ายาเกาะแน่น, เรียกสิ่งที่เคลือบโดยกรรมวิธีเช่นนั้น ว่า เครื่องเคลือบ; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปากเคลือบนํ้าตาล.	เคลือบ [เคฺลือบ] ก. ไล้ ทา หรือพอกผิวเดิมด้วยของเหลวบางชนิด แล้วทิ้งไว้ให้เย็นจนแข็งตัว เช่น เคลือบนํ้าตาล เคลือบยาพิษ, ทาผิวนอกด้วยนํ้ายาเคมีแล้วใช้ความร้อนอบให้นํ้ายาเกาะแน่น, เรียกสิ่งที่เคลือบโดยกรรมวิธีเช่นนั้น ว่า เครื่องเคลือบ; โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปากเคลือบนํ้าตาล.
เคลือบคลุม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อุ-มอ-ม้า	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่แจ่ม, ไม่กระจ่าง, ไม่ชัด, เช่น ข้อความเคลือบคลุม.	เคลือบคลุม ว. ไม่แจ่ม, ไม่กระจ่าง, ไม่ชัด, เช่น ข้อความเคลือบคลุม.
เคลือบแคลง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง สงสัย, แคลงใจ, ระแวง.	เคลือบแคลง ว. สงสัย, แคลงใจ, ระแวง.
เคลือบแฝง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-แอ-ฝอ-ฝา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่กระจ่างทําให้เป็นที่สงสัย.	เคลือบแฝง ว. ไม่กระจ่างทําให้เป็นที่สงสัย.
เคลือบฟัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ผิวนอกของฟันที่หุ้มเนื้อฟันอยู่.	เคลือบฟัน น. ผิวนอกของฟันที่หุ้มเนื้อฟันอยู่.
เคว้ง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-งอ-งู	[เคฺว้ง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คว้าง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า เคว้งคว้าง หรือ คว้างเคว้ง ก็มี.	เคว้ง [เคฺว้ง] ว. คว้าง, มักใช้พูดเข้าคู่กันว่า เคว้งคว้าง หรือ คว้างเคว้ง ก็มี.
เคว้งคว้าง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-งอ-งู-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่หมุนหรือลอยไปตามกระแสลมกระแสนํ้าเป็นต้น อย่างไม่มีจุดหมายหรือไม่มีที่ยึดเหนี่ยว, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาเดินเคว้งคว้างไม่รู้จะไปไหนดี, คว้างเคว้ง ก็ว่า.	เคว้งคว้าง ว. อาการที่หมุนหรือลอยไปตามกระแสลมกระแสนํ้าเป็นต้น อย่างไม่มีจุดหมายหรือไม่มีที่ยึดเหนี่ยว, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาเดินเคว้งคว้างไม่รู้จะไปไหนดี, คว้างเคว้ง ก็ว่า.
เคห–, เคหะ, เคหา เคห– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ เคหะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อะ เคหา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง เรือน, ที่อยู่. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต เคห เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ.	เคห–, เคหะ, เคหา น. เรือน, ที่อยู่. (ป., ส. เคห).
เคหศาสตร์, เคหเศรษฐศาสตร์ เคหศาสตร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด เคหเศรษฐศาสตร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สะ-หระ-เอ-สอ-สา-ลา-รอ-เรือ-สอ-รือ-สี-ถอ-ถาน-สอ-สา-ลา-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง คหกรรมศาสตร์.	เคหศาสตร์, เคหเศรษฐศาสตร์ (โบ) น. คหกรรมศาสตร์.
เคหสถาน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-หอ-หีบ-สอ-เสือ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	[เคหะ–] เป็นคำนาม หมายถึง บ้านเรือน; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในกฎหมาย หมายถึง ที่ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัย เช่น เรือน โรง เรือ หรือแพ ซึ่งคนอยู่อาศัย และหมายความรวมถึงบริเวณของที่ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัยนั้นด้วย จะมีรั้วล้อมหรือไม่ก็ตาม. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต .	เคหสถาน [เคหะ–] น. บ้านเรือน; (กฎ) ที่ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัย เช่น เรือน โรง เรือ หรือแพ ซึ่งคนอยู่อาศัย และหมายความรวมถึงบริเวณของที่ซึ่งใช้เป็นที่อยู่อาศัยนั้นด้วย จะมีรั้วล้อมหรือไม่ก็ตาม. (ส.).
เคอะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อะ	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีท่าทีไม่แนบเนียน.	เคอะ ว. มีท่าทีไม่แนบเนียน.
เคา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง โค เช่น ดั่งว่าพฤติโคเคาเฒ่าชราจร. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก, มีหนวดเพียงหลังเคา. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์กุมาร.	เคา (โบ) น. โค เช่น ดั่งว่าพฤติโคเคาเฒ่าชราจร. (ม. ร่ายยาว ชูชก), มีหนวดเพียงหลังเคา. (ม. คำหลวง กุมาร).
เค้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง สิ่งที่เป็นเครื่องกําหนดหมายบอกให้รู้ เช่น ฝนตั้งเค้า; สิ่งที่ส่อแสดงให้รู้ได้ว่ามีลักษณะเหมือนสิ่งอื่น เช่น นาย ก มีเค้าหน้าเหมือนนาย ข; ต้นเงื่อน เช่น ต้นเค้า; รูปหรือรูปความโดยย่อ เช่น เขียนพอให้เห็นเป็นเค้า; ร่องรอย เช่น พอได้เค้า; เหง้า เช่น โคตรเค้าเหล่ากอ; ข้า. ในวงเล็บ มาจาก อนันตวิภาค ในหนังสือแปลศัพท์พากย์ต่าง ๆ ของ พระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) พิมพ์ ร.ศ. ๑๑๔; ตัวเงินหรือวัตถุที่ใช้แทนตัวเงิน เช่นเมล็ดมะขามเป็นต้นที่เป็นทุนซึ่งตั้งไว้สําหรับเล่นในบ่อนการพนันบางชนิด, เรียกผู้ถือต้นทุนในการพนันว่า ถุงเค้า.	เค้า ๑ น. สิ่งที่เป็นเครื่องกําหนดหมายบอกให้รู้ เช่น ฝนตั้งเค้า; สิ่งที่ส่อแสดงให้รู้ได้ว่ามีลักษณะเหมือนสิ่งอื่น เช่น นาย ก มีเค้าหน้าเหมือนนาย ข; ต้นเงื่อน เช่น ต้นเค้า; รูปหรือรูปความโดยย่อ เช่น เขียนพอให้เห็นเป็นเค้า; ร่องรอย เช่น พอได้เค้า; เหง้า เช่น โคตรเค้าเหล่ากอ; ข้า. (อนันตวิภาค); ตัวเงินหรือวัตถุที่ใช้แทนตัวเงิน เช่นเมล็ดมะขามเป็นต้นที่เป็นทุนซึ่งตั้งไว้สําหรับเล่นในบ่อนการพนันบางชนิด, เรียกผู้ถือต้นทุนในการพนันว่า ถุงเค้า.
เค้าโครง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง โครงเรื่องย่อ ๆ.	เค้าโครง น. โครงเรื่องย่อ ๆ.
เค้าเงื่อน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-งอ-งู-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ร่องรอยที่นําให้สืบสาวเรื่องราวต่อไปได้.	เค้าเงื่อน น. ร่องรอยที่นําให้สืบสาวเรื่องราวต่อไปได้.
เค้ามูล เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง เหตุเดิม.	เค้ามูล น. เหตุเดิม.
เค้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกหลายชนิดในวงศ์ Strigidae ขนนุ่ม หัวใหญ่ ตาโต ตัวลาย ออกหากินเวลากลางคืน กลางวันหลบพักผ่อนตามต้นไม้ มีหลายชนิด เช่น เค้าเหยี่ยว (Ninox scutulata) เค้าแมว หรือ เค้าโมง (Glaucidium cuculoides), ฮูก ก็เรียก.	เค้า ๒ น. ชื่อนกหลายชนิดในวงศ์ Strigidae ขนนุ่ม หัวใหญ่ ตาโต ตัวลาย ออกหากินเวลากลางคืน กลางวันหลบพักผ่อนตามต้นไม้ มีหลายชนิด เช่น เค้าเหยี่ยว (Ninox scutulata) เค้าแมว หรือ เค้าโมง (Glaucidium cuculoides), ฮูก ก็เรียก.
เค้า เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๓	ดู ค้าว เขียนว่า คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน.	เค้า ๓ ดู ค้าว.
เคาน์เตอร์ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-ตอ-เต่า-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง โต๊ะสําหรับรับจ่ายเงินหรือแสดงสินค้าตามร้านค้าหรือสํานักงาน มักมีลักษณะยาวและสูงกว่าโต๊ะธรรมดา, เครื่องเรือนที่มีลักษณะเช่นนั้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ counter เขียนว่า ซี-โอ-ยู-เอ็น-ที-อี-อา.	เคาน์เตอร์ น. โต๊ะสําหรับรับจ่ายเงินหรือแสดงสินค้าตามร้านค้าหรือสํานักงาน มักมีลักษณะยาวและสูงกว่าโต๊ะธรรมดา, เครื่องเรือนที่มีลักษณะเช่นนั้น. (อ. counter).
เคารพ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-พอ-พาน	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการนับถือ เช่น เคารพผู้ใหญ่ เคารพธงชาติ; ไม่ล่วงเกิน, ไม่ล่วงละเมิด, เช่น เคารพสิทธิของผู้อื่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต เคารว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-วอ-แหวน และมาจากภาษาบาลี คารว เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-วอ-แหวน.	เคารพ ก. แสดงอาการนับถือ เช่น เคารพผู้ใหญ่ เคารพธงชาติ; ไม่ล่วงเกิน, ไม่ล่วงละเมิด, เช่น เคารพสิทธิของผู้อื่น. (ส. เคารว; ป. คารว).
เค้าสนามหลวง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-สอ-เสือ-นอ-หนู-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-วอ-แหวน-งอ-งู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ และเป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง สํานักผู้ปกครองบ้านเมือง, ที่ว่าราชการเมือง, คณะผู้ว่าการบ้านเมืองซึ่งประกอบด้วยเจ้าผู้ครองเมืองหรือผู้ครองเมืองข้าหลวงประจำนครหรือเมืองซึ่งต่อมาเรียกว่า ปลัดมณฑลประจำจังหวัด และข้าหลวงผู้ช่วย มีหน้าที่บังคับบัญชารับผิดชอบในกิจการทั่วไปของเมือง, เค้าสนาม ก็ว่า.	เค้าสนามหลวง (ถิ่น–พายัพ; โบ) น. สํานักผู้ปกครองบ้านเมือง, ที่ว่าราชการเมือง, คณะผู้ว่าการบ้านเมืองซึ่งประกอบด้วยเจ้าผู้ครองเมืองหรือผู้ครองเมืองข้าหลวงประจำนครหรือเมืองซึ่งต่อมาเรียกว่า ปลัดมณฑลประจำจังหวัด และข้าหลวงผู้ช่วย มีหน้าที่บังคับบัญชารับผิดชอบในกิจการทั่วไปของเมือง, เค้าสนาม ก็ว่า.
เคาะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ เช่น เคาะจังหวะ เคาะบุหรี่, ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น เช่น เคาะประตู เคาะระฆัง เคาะตัวถังรถ; พูดเย้าแหย่. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เลียบเคียง เช่น พูดเคาะ.	เคาะ ก. ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ เช่น เคาะจังหวะ เคาะบุหรี่, ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น เช่น เคาะประตู เคาะระฆัง เคาะตัวถังรถ; พูดเย้าแหย่. ว. เลียบเคียง เช่น พูดเคาะ.
เคาะแคะ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ	เป็นคำกริยา หมายถึง พูดพาดพิงเชิงชู้สาว, พูดเชิงเกี้ยวพาราสี, เกาะแกะ ก็ว่า.	เคาะแคะ ก. พูดพาดพิงเชิงชู้สาว, พูดเชิงเกี้ยวพาราสี, เกาะแกะ ก็ว่า.
เคี้ย เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาเฉพาะถิ่น และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ทศพร.	เคี้ย (ถิ่น; กลอน) ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อม เคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล. (ม. คำหลวง ทศพร).
เคียง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ชิดกันโดยเรียงข้าง เช่น เดินเคียง นั่งเคียง, ใกล้กัน เช่น บ้านใกล้เรือนเคียง.	เคียง ว. ชิดกันโดยเรียงข้าง เช่น เดินเคียง นั่งเคียง, ใกล้กัน เช่น บ้านใกล้เรือนเคียง.
เคียงบ่าเคียงไหล่ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-บอ-ไบ-ไม้-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-หอ-หีบ-ลอ-ลิง-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีฐานะเสมอกัน ทัดเทียมกัน หรืออยู่ในระดับเดียวกัน; ร่วมสุขร่วมทุกข์ หรือร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน เช่น รบเคียงบ่าเคียงไหล่.	เคียงบ่าเคียงไหล่ ว. มีฐานะเสมอกัน ทัดเทียมกัน หรืออยู่ในระดับเดียวกัน; ร่วมสุขร่วมทุกข์ หรือร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน เช่น รบเคียงบ่าเคียงไหล่.
เคียด เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง เคือง, โกรธ.	เคียด ก. เคือง, โกรธ.
เคียดแค้น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง โกรธแค้น, เคืองแค้น.	เคียดแค้น ก. โกรธแค้น, เคืองแค้น.
เคียน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พัน, คาด, เช่น ผ้าขาวม้าเคียนพุง.	เคียน ก. พัน, คาด, เช่น ผ้าขาวม้าเคียนพุง.
เคียม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง ไหว้, คํานับ, เช่น เคียมคัล, เคี่ยม ก็ว่า; เรียบร้อย, ตรง, เช่น เคียมค่อยมาดลสํานัก จอมจักรนักไทธรรม. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์สักบรรพ. (ถิ่น–อีสาน เขี่ยม ว่า ตรง, เรียบร้อย).	เคียม (กลอน) ก. ไหว้, คํานับ, เช่น เคียมคัล, เคี่ยม ก็ว่า; เรียบร้อย, ตรง, เช่น เคียมค่อยมาดลสํานัก จอมจักรนักไทธรรม. (ม. คำหลวง สักบรรพ). (ถิ่น–อีสาน เขี่ยม ว่า ตรง, เรียบร้อย).
เคี่ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Cotylelobium melanoxylon (Hook.f.) Pierre ในวงศ์ Dipterocarpaceae มีมากในป่าดิบทางภาคใต้ ต้นสูงตรง เป็นไม้ที่ทนทาน.	เคี่ยม ๑ น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Cotylelobium melanoxylon (Hook.f.) Pierre ในวงศ์ Dipterocarpaceae มีมากในป่าดิบทางภาคใต้ ต้นสูงตรง เป็นไม้ที่ทนทาน.
เคี่ยมคะนอง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ-นอ-หนู-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea henryana Pierre ในวงศ์ Dipterocarpaceae ลําต้นสูงตรงมาก มีมากตามป่าดิบทางภาคตะวันออกและภาคใต้.	เคี่ยมคะนอง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea henryana Pierre ในวงศ์ Dipterocarpaceae ลําต้นสูงตรงมาก มีมากตามป่าดิบทางภาคตะวันออกและภาคใต้.
เคี่ยม เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-มอ-ม้า ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องมือของช่างทําหวี ทําด้วยเหล็กมีคมเป็นขั้น ๆ ใช้แต่งซี่หวี.	เคี่ยม ๒ น. ชื่อเครื่องมือของช่างทําหวี ทําด้วยเหล็กมีคมเป็นขั้น ๆ ใช้แต่งซี่หวี.
เคียร เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-รอ-เรือ	[เคียน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง คําพูด เช่น เอื้อนโองการมีสีหนาท เคียรคําถาม. ในวงเล็บ มาจาก สูตรธนูคำฉันท์ จากวชิรญาณรายเดือน ปีที่ ๒๐ ตอนที่ ๗๔ และ ๗๕ ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต คิรา เขียนว่า คอ-ควาย-สะ-หระ-อิ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา.	เคียร [เคียน] (แบบ) น. คําพูด เช่น เอื้อนโองการมีสีหนาท เคียรคําถาม. (สุธน). (ป., ส. คิรา).
เคียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องมือเกี่ยวข้าวและหญ้าเป็นต้น ทําด้วยเหล็ก รูปโค้ง มีคม.	เคียว ๑ น. เครื่องมือเกี่ยวข้าวและหญ้าเป็นต้น ทําด้วยเหล็ก รูปโค้ง มีคม.
เคียว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง รีบไป, รีบมา, เครียว หรือ เขียว ก็ใช้.	เคียว ๒ ก. รีบไป, รีบมา, เครียว หรือ เขียว ก็ใช้.
เคี่ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	เป็นคำกริยา หมายถึง ต้มให้เดือดนาน ๆ เพื่อให้งวด ข้น หรือเปื่อยเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า รํ่าไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น อันซึ่งพระรามฤทธิรงค์ มาเคี่ยวฆ่าวงศ์ยักษี. ในวงเล็บ มาจาก พระราชนิพนธ์บทละครเรื่องรามเกียรติ์ ในรัชกาลที่ ๑.	เคี่ยว ก. ต้มให้เดือดนาน ๆ เพื่อให้งวด ข้น หรือเปื่อยเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า รํ่าไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น อันซึ่งพระรามฤทธิรงค์ มาเคี่ยวฆ่าวงศ์ยักษี. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
เคี่ยวขัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง พยายามต่อสู้หรือแข่งขันด้วยความลําบาก.	เคี่ยวขัน ก. พยายามต่อสู้หรือแข่งขันด้วยความลําบาก.
เคี่ยวขับ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ขอ-ไข่-ไม้-หัน-อา-กาด-บอ-ไบ-ไม้	เป็นคำกริยา หมายถึง เร่งรัด, พยายามให้ถึงที่สุด.	เคี่ยวขับ ก. เร่งรัด, พยายามให้ถึงที่สุด.
เคี่ยวเข็ญ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-เอก-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ขอ-ไข่-ไม้-ไต่-คู้-ยอ-หยิง	เป็นคำกริยา หมายถึง บีบบังคับ, บีบคั้นให้ได้รับความลําบาก เช่น เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป ตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖); บังคับให้ทำงานให้มากขึ้น เช่น เคี่ยวเข็ญให้ขยันหมั่นเพียรในการเล่าเรียน.	เคี่ยวเข็ญ ก. บีบบังคับ, บีบคั้นให้ได้รับความลําบาก เช่น เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป ตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย. (พระราชนิพนธ์ ร. ๖); บังคับให้ทำงานให้มากขึ้น เช่น เคี่ยวเข็ญให้ขยันหมั่นเพียรในการเล่าเรียน.
เคี้ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง บดให้แหลกด้วยฟัน.	เคี้ยว ๑ ก. บดให้แหลกด้วยฟัน.
เคี้ยวฟัน เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-ฟอ-ฟัน-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง แสดงอาการโกรธเมื่อยังทําอะไรเขาไม่ได้, มักใช้เข้าคู่กับคํา เข่นเขี้ยว เป็น เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน.	เคี้ยวฟัน ก. แสดงอาการโกรธเมื่อยังทําอะไรเขาไม่ได้, มักใช้เข้าคู่กับคํา เข่นเขี้ยว เป็น เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน.
เคี้ยวเอื้อง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ออ-อ่าง-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสํารอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด, โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า, บดเอื้อง ก็ว่า.	เคี้ยวเอื้อง ก. อาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสํารอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด, โดยปริยายหมายความว่า ทำอะไรช้า, บดเอื้อง ก็ว่า.
เคี้ยว เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อี-ไม้-โท-ยอ-ยัก-วอ-แหวน ความหมายที่ ๒	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คด เช่น นํ้าเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. ในวงเล็บ มาจาก แบบเรียนกวีนิพนธ์ โลกนิติคำโคลง, โดยมากใช้เข้าคู่กับคํา คด เป็น คดเคี้ยว.	เคี้ยว ๒ ว. คด เช่น นํ้าเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม. (โลกนิติ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคํา คด เป็น คดเคี้ยว.
เคื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งาม, โดยมากเป็น อะเคื้อ.	เคื้อ ๑ (กลอน) ว. งาม, โดยมากเป็น อะเคื้อ.
เคื้อ เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-ไม้-โท-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	(ถิ่น; กลอน; โบ) น. เครือ, เชื้อสาย, เช่น เคื้อคู ว่า เชื้อสายของครู. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์กุมาร.	เคื้อ ๒ (ถิ่น; กลอน; โบ) น. เครือ, เชื้อสาย, เช่น เคื้อคู ว่า เชื้อสายของครู. (ม. คำหลวง กุมาร).
เคือง เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่พอใจและเริ่มรู้สึกโกรธ; ระคาย เช่น เคืองตา, รำคาญ เช่น เคืองหู เคืองใจ.	เคือง ก. ไม่พอใจและเริ่มรู้สึกโกรธ; ระคาย เช่น เคืองตา, รำคาญ เช่น เคืองหู เคืองใจ.
เคืองขุ่น เขียนว่า สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง-งอ-งู-ขอ-ไข่-สะ-หระ-อุ-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง โกรธกรุ่น ๆ อยู่ในใจ, ขุ่นเคือง ก็ว่า.	เคืองขุ่น ก. โกรธกรุ่น ๆ อยู่ในใจ, ขุ่นเคือง ก็ว่า.
แค เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทํายา, พันธุ์ที่ดอกสีแดงเรียก แคแดง.	แค น. ชื่อไม้ต้นชนิด Sesbania grandiflora Pers. ในวงศ์ Leguminosae ดอกมีทั้งสีขาวและสีแดง ยอดอ่อน ดอก และฝักกินได้ เปลือกใช้ทํายา, พันธุ์ที่ดอกสีแดงเรียก แคแดง.
แคฝรั่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ฝอ-ฝา-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Gliricidia sepium (Jacq.) Walp. ในวงศ์ Leguminosae แตกกิ่งก้านระเกะระกะ ออกดอกสีขาวหรือสีม่วงอ่อนตามกิ่ง.	แคฝรั่ง น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Gliricidia sepium (Jacq.) Walp. ในวงศ์ Leguminosae แตกกิ่งก้านระเกะระกะ ออกดอกสีขาวหรือสีม่วงอ่อนตามกิ่ง.
แค่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เพียง, เท่า.	แค่ ว. เพียง, เท่า.
แค้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลานํ้าจืด ไม่มีเกล็ด ชนิด Bagarius bagarius ในวงศ์ Sisoridae หัวแบนแผ่ หนวดแบน ตาเล็ก ลําตัวยาวเรียวลู่จนแคบมากที่คอดหาง ครีบหางเป็นแฉกยาว ผิวหนังเป็นตุ่มแข็ง มีแต้มสีนํ้าตาลแก่พาดขวางเป็นระยะอยู่บนหลัง ครีบต่าง ๆ สีนํ้าตาล พบอาศัยตามพื้นท้องแม่นํ้าสายใหญ่ ๆ ขนาดยาวได้ถึง ๒ เมตร, ตุ๊กแก ก็เรียก.	แค้ น. ชื่อปลานํ้าจืด ไม่มีเกล็ด ชนิด Bagarius bagarius ในวงศ์ Sisoridae หัวแบนแผ่ หนวดแบน ตาเล็ก ลําตัวยาวเรียวลู่จนแคบมากที่คอดหาง ครีบหางเป็นแฉกยาว ผิวหนังเป็นตุ่มแข็ง มีแต้มสีนํ้าตาลแก่พาดขวางเป็นระยะอยู่บนหลัง ครีบต่าง ๆ สีนํ้าตาล พบอาศัยตามพื้นท้องแม่นํ้าสายใหญ่ ๆ ขนาดยาวได้ถึง ๒ เมตร, ตุ๊กแก ก็เรียก.
แคแกล, แคแล แคแกล เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ลอ-ลิง แคแล เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-แอ-ลอ-ลิง	[–แกฺล] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อต้นไม้ใช้ทํายา. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	แคแกล, แคแล [–แกฺล] น. ชื่อต้นไม้ใช้ทํายา. (พจน. ๒๔๙๓).
แคดเมียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๔๘ สัญลักษณ์ Cd เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเงิน เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๓๒๑°ซ. เป็นตัวดูดกลืนอนุภาคนิวตรอนได้ดี จึงทําเป็นแท่ง เรียกว่า แท่งควบคุมในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cadmium เขียนว่า ซี-เอ-ดี-เอ็ม-ไอ-ยู-เอ็ม.	แคดเมียม น. ธาตุลําดับที่ ๔๘ สัญลักษณ์ Cd เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีเงิน เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๓๒๑°ซ. เป็นตัวดูดกลืนอนุภาคนิวตรอนได้ดี จึงทําเป็นแท่ง เรียกว่า แท่งควบคุมในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์. (อ. cadmium).
แค็ตตาล็อก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-ไต่-คู้-ตอ-เต่า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-ไต่-คู้-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง หนังสือ เอกสาร สิ่งพิมพ์ เป็นต้น ที่มีภาพสินค้าเช่นเสื้อผ้า เครื่องใช้ไฟฟ้า พร้อมรายละเอียดของสินค้าเพื่อเผยแพร่หรือสําหรับให้ลูกค้าเลือกซื้อ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ catalogue เขียนว่า ซี-เอ-ที-เอ-แอล-โอ-จี-ยู-อี catalog เขียนว่า ซี-เอ-ที-เอ-แอล-โอ-จี .	แค็ตตาล็อก น. หนังสือ เอกสาร สิ่งพิมพ์ เป็นต้น ที่มีภาพสินค้าเช่นเสื้อผ้า เครื่องใช้ไฟฟ้า พร้อมรายละเอียดของสินค้าเพื่อเผยแพร่หรือสําหรับให้ลูกค้าเลือกซื้อ. (อ. catalogue, catalog).
แคแตร เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-แอ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นชนิด Dolichandrone serrulata (DC.) Seem. ในวงศ์ Bignoniaceae.	แคแตร น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dolichandrone serrulata (DC.) Seem. ในวงศ์ Bignoniaceae.
แคโทด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-โอ-ทอ-ทะ-หาน-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง แผ่นหรือแท่งตัวนําที่โยงต่อกับขั้วลบของเครื่องกําเนิดไฟฟ้า เช่น แบตเตอรี่ไฟฟ้า. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cathode เขียนว่า ซี-เอ-ที-เอช-โอ-ดี-อี.	แคโทด น. แผ่นหรือแท่งตัวนําที่โยงต่อกับขั้วลบของเครื่องกําเนิดไฟฟ้า เช่น แบตเตอรี่ไฟฟ้า. (อ. cathode).
แคน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องดนตรีทางถิ่นอีสาน ทําด้วยไม้ซางผูกเรียงต่อกับเต้าแคน สําหรับเป่าเป็นเพลง.	แคน น. เครื่องดนตรีทางถิ่นอีสาน ทําด้วยไม้ซางผูกเรียงต่อกับเต้าแคน สําหรับเป่าเป็นเพลง.
แค่น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ฝืน เช่น แค่นกิน, คะยั้นคะยอ เช่น แค่นให้กิน, ทําไม่เป็นหรือไม่สันทัดแล้วยังอวดดีขืนทํา เช่น แค่นทำ, สะเออะ เช่น ไม่มีเงินยังแค่นแต่งตัวโก้.	แค่น ก. ฝืน เช่น แค่นกิน, คะยั้นคะยอ เช่น แค่นให้กิน, ทําไม่เป็นหรือไม่สันทัดแล้วยังอวดดีขืนทํา เช่น แค่นทำ, สะเออะ เช่น ไม่มีเงินยังแค่นแต่งตัวโก้.
แค่นแคะ, แค่นไค้ แค่นแคะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ แค่นไค้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-นอ-หนู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.	แค่นแคะ, แค่นไค้ ก. เฟ้นหาความชั่วขึ้นมากล่าว, เซ้าซี้จะให้ได้สมประสงค์.
แค้น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย เช่น แค้นใจ แค้นเคือง.	แค้น ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย เช่น แค้นใจ แค้นเคือง.
แค้นคอ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-นอ-หนู-คอ-ควาย-ออ-อ่าง	เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่คนหรือสัตว์กินอาหารแล้วติดคอหรือฝืดคอกลืนไม่สะดวก.	แค้นคอ ก. อาการที่คนหรือสัตว์กินอาหารแล้วติดคอหรือฝืดคอกลืนไม่สะดวก.
แคบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง มีส่วนกว้างน้อย, ไม่กว้างขวาง เช่น บ้านแคบ ความรู้แคบ.	แคบ ๑ ว. มีส่วนกว้างน้อย, ไม่กว้างขวาง เช่น บ้านแคบ ความรู้แคบ.
แคบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง อานม้า เช่น สรรพแคบหมอนทองห้อยภู่พราย. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตยวนพ่าย ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐ ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร แคบ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้ ว่า เบาะ, อานม้า . เป็นคำกริยา หมายถึง ขลิบ เช่น ล้วนอลงกฎด้วยอลงการ เบาะลอออานแคบคํา. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ ทานกัณฑ์. (ถิ่น–อีสาน แขบ ว่า ขลิบ).	แคบ ๒ น. อานม้า เช่น สรรพแคบหมอนทองห้อยภู่พราย. (ยวนพ่าย). (เทียบ ข. แคบ ว่า เบาะ, อานม้า). ก. ขลิบ เช่น ล้วนอลงกฎด้วยอลงการ เบาะลอออานแคบคํา. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ถิ่น–อีสาน แขบ ว่า ขลิบ).
แคบหมู เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-หอ-หีบ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคพายัพ เป็นคำนาม หมายถึง หนังหมูหรือหนังหมูติดมันทอดให้พองและกรอบ.	แคบหมู (ถิ่น–พายัพ) น. หนังหมูหรือหนังหมูติดมันทอดให้พองและกรอบ.
แคปซูล เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ปอ-ปลา-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง	เป็นคำนาม หมายถึง หลอดเล็ก ๆ ทําด้วยสารที่ไม่เป็นพิษ และละลายได้ง่าย ใช้บรรจุยา; ส่วนของยานอวกาศที่มีอุปกรณ์จําเป็นพร้อมมูล สามารถแยกตัวออกจากส่วนอื่นได้; ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในพฤกษศาสตร์ หมายถึง ลักษณะของผลที่เมื่อแก่เปลือกหุ้มผลจะแห้งแล้วแตกแยกออกจากกันเป็นหลายซีกหรือหลายรู เช่น ผลลําโพง ฝิ่น. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ capsule เขียนว่า ซี-เอ-พี-เอส-ยู-แอล-อี.	แคปซูล น. หลอดเล็ก ๆ ทําด้วยสารที่ไม่เป็นพิษ และละลายได้ง่าย ใช้บรรจุยา; ส่วนของยานอวกาศที่มีอุปกรณ์จําเป็นพร้อมมูล สามารถแยกตัวออกจากส่วนอื่นได้; (พฤกษ) ลักษณะของผลที่เมื่อแก่เปลือกหุ้มผลจะแห้งแล้วแตกแยกออกจากกันเป็นหลายซีกหรือหลายรู เช่น ผลลําโพง ฝิ่น. (อ. capsule).
แคฝอย เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ฝอ-ฝา-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Stereospermum วงศ์ Bignoniaceae เช่น ชนิด S. fimbriatum (Wall. ex G. Don) A. DC. ดอกสีชมพูอมม่วงอ่อน ขอบกลีบดอกรุ่ยเป็นริ้วยาว ๆ ไม่เป็นระเบียบ.	แคฝอย น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Stereospermum วงศ์ Bignoniaceae เช่น ชนิด S. fimbriatum (Wall. ex G. Don) A. DC. ดอกสีชมพูอมม่วงอ่อน ขอบกลีบดอกรุ่ยเป็นริ้วยาว ๆ ไม่เป็นระเบียบ.
แคม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนริมทั้ง ๒ ข้างเรือ, เรียกของอื่นที่มีลักษณะคล้ายริมเรือ เช่น แคมร่อง.	แคม น. ส่วนริมทั้ง ๒ ข้างเรือ, เรียกของอื่นที่มีลักษณะคล้ายริมเรือ เช่น แคมร่อง.
แคร่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก ความหมายที่ ๑	[แคฺร่] เป็นคำนาม หมายถึง ที่สําหรับนั่งหรือนอนโดยมากมีรูปสี่เหลี่ยม มักทําด้วยฟากหรือไม้ไผ่ซี่ ๆ ถักติดกันเป็นต้น ไม่มีขา ยกไปได้, บางชนิดทําเสาเป็นเครื่องรองรับก็มี เรียกรวม ๆ ทั้งหมดว่า แคร่, บางชนิดใช้วางบนคานหาม สําหรับหามไป, ใช้แก่เจ้านาย เรียกว่า แคร่คานหาม, เรียกสั้น ๆ ว่า แคร่ ก็มี, บางชนิดใช้วางบนเรือ เรียกว่า แคร่เรือ; โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แคร่สำหรับวางเครื่องยนต์. ในวงเล็บ รูปภาพ แคร่คานหาม.	แคร่ ๑ [แคฺร่] น. ที่สําหรับนั่งหรือนอนโดยมากมีรูปสี่เหลี่ยม มักทําด้วยฟากหรือไม้ไผ่ซี่ ๆ ถักติดกันเป็นต้น ไม่มีขา ยกไปได้, บางชนิดทําเสาเป็นเครื่องรองรับก็มี เรียกรวม ๆ ทั้งหมดว่า แคร่, บางชนิดใช้วางบนคานหาม สําหรับหามไป, ใช้แก่เจ้านาย เรียกว่า แคร่คานหาม, เรียกสั้น ๆ ว่า แคร่ ก็มี, บางชนิดใช้วางบนเรือ เรียกว่า แคร่เรือ; โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น แคร่สำหรับวางเครื่องยนต์. (รูปภาพ แคร่คานหาม).
แคร่ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก ความหมายที่ ๒	[แคฺร่] เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนบนของเครื่องพิมพ์ดีดที่เลื่อนไปมาได้ ใช้สอดกระดาษสำหรับพิมพ์.	แคร่ ๒ [แคฺร่] น. ส่วนบนของเครื่องพิมพ์ดีดที่เลื่อนไปมาได้ ใช้สอดกระดาษสำหรับพิมพ์.
แครก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[แคฺรก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง คราก, ใช้คู่กับคํา คราก เป็น ครากแครก หรือ แครกคราก ก็ได้ เช่น กบทูย้อยแยกแครกคราก. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก.	แครก [แคฺรก] ว. คราก, ใช้คู่กับคํา คราก เป็น ครากแครก หรือ แครกคราก ก็ได้ เช่น กบทูย้อยแยกแครกคราก. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
แครครั่ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-หัน-อา-กาด-ไม้-เอก-งอ-งู	[แคฺรคฺรั่ง] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง คับคั่ง, มาก, เช่น ที่ใดคนแครครั่ง. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์ชูชก.	แครครั่ง [แคฺรคฺรั่ง] (โบ; กลอน) ก. คับคั่ง, มาก, เช่น ที่ใดคนแครครั่ง. (ม. คำหลวง ชูชก).
แครง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	[แคฺรง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Anadara granosa ในวงศ์ Arcidae ตัวป้อม ๆ กาบมีสันและร่อง อาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลบริเวณที่มีโคลนปนทราย; ภาชนะสําหรับวิดนํ้า รูปคล้ายกาบหอยแครง, ถ้าใช้วิดนํ้าในสวน มีด้ามยาว, ถ้าใช้วิดนํ้าเรือ ไม่มีด้าม.	แครง ๑ [แคฺรง] น. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Anadara granosa ในวงศ์ Arcidae ตัวป้อม ๆ กาบมีสันและร่อง อาศัยอยู่ตามชายฝั่งทะเลบริเวณที่มีโคลนปนทราย; ภาชนะสําหรับวิดนํ้า รูปคล้ายกาบหอยแครง, ถ้าใช้วิดนํ้าในสวน มีด้ามยาว, ถ้าใช้วิดนํ้าเรือ ไม่มีด้าม.
แครง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	[แคฺรง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขิงในหมวดจตุทิพยคันธา เรียกว่า ขิงแครง. ในวงเล็บ ดู จตุทิพยคันธา ใน จตุ– เขียนว่า จอ-จาน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อิ-พอ-พาน-ยอ-ยัก-คอ-ควาย-ไม้-หัน-อา-กาด-นอ-หนู-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-นอ-หนู จอ-จาน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ- .	แครง ๒ [แคฺรง] น. ชื่อขิงในหมวดจตุทิพยคันธา เรียกว่า ขิงแครง. (ดู จตุทิพยคันธา ใน จตุ–).
แครง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๓	[แคฺรง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อึกทึก, กึกก้อง, เช่น อย่างแครงครวญ. ในวงเล็บ มาจาก บทกล่อมช้างของเก่า ในหนังสือชุมนุมฉันท์ดุษฎีสังเวย ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๕๗, สงครามแครง ฟ้งเฟือด. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์วนปเวสน์.	แครง ๓ [แคฺรง] ว. อึกทึก, กึกก้อง, เช่น อย่างแครงครวญ. (กล่อมช้างของเก่า), สงครามแครง ฟ้งเฟือด. (ม. คำหลวง วนปเวสน์).
แครง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๔	[แคฺรง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ตกแต่ง เช่น ธก็ผลัดแผลงแครงเครื่องอันบริสุทธิ์. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์วนปเวสน์. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง งามพรายแพรว, หมดจด, ผ่องใส, เช่น ธก็ทรงพสตรพาสแครง ดุจแสงสังข์ใสสุทธ. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ นครกัณฑ์, อนนธกทําด้วยไหมประไพแครงเครื่องฟ้า. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ นครกัณฑ์, พายคํ่าจํารัสแครง ใสส่อง. ในวงเล็บ มาจาก ทวาทศมาส ฉบับโรงพิมพ์ ไท พ.ศ. ๒๔๖๐. เป็นคำนาม หมายถึง ผ้า เช่น นางก็ทรงพัสตราภรณ์ พาดแครง. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ นครกัณฑ์ ในวงเล็บ เทียบ ****(ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (เทียบ อีสาน แครง ว่า ผ้า, ผ้าพันคอชนิดผืนยาว).	แครง ๔ [แคฺรง] ว. ตกแต่ง เช่น ธก็ผลัดแผลงแครงเครื่องอันบริสุทธิ์. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). ว. งามพรายแพรว, หมดจด, ผ่องใส, เช่น ธก็ทรงพสตรพาสแครง ดุจแสงสังข์ใสสุทธ. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), อนนธกทําด้วยไหมประไพแครงเครื่องฟ้า. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์), พายคํ่าจํารัสแครง ใสส่อง. (ทวาทศมาส). น. ผ้า เช่น นางก็ทรงพัสตราภรณ์ พาดแครง. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (เทียบ อีสาน แครง ว่า ผ้า, ผ้าพันคอชนิดผืนยาว).
แครง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู ความหมายที่ ๕	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาถิ่นภาคใต้ เป็นคำนาม หมายถึง เห็ดแครง. ในวงเล็บ ดู ตีนตุ๊กแก เขียนว่า ตอ-เต่า-สะ-หระ-อี-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อุ-ไม้-ตรี-กอ-ไก่-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่ (๕).	แครง ๕ (ถิ่น–ปักษ์ใต้) น. เห็ดแครง. [ดู ตีนตุ๊กแก (๕)].
แครงเครียว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-วอ-แหวน	[แคฺรงเคฺรียว] ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ และเป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง แรงมาก, โบราณเขียนเป็น แครงครยว ก็มี เช่น ท่านนี้แครงครยว คืนคํ่าขํ่าขยว จักขอสักอัน. ในวงเล็บ มาจาก มหาชาติคำหลวง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๐ กัณฑ์มหาพน.	แครงเครียว [แคฺรงเคฺรียว] (โบ; กลอน) ว. แรงมาก, โบราณเขียนเป็น แครงครยว ก็มี เช่น ท่านนี้แครงครยว คืนคํ่าขํ่าขยว จักขอสักอัน. (ม. คำหลวง มหาพน).
แคระ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ	[แคฺระ] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เตี้ยเล็กกว่าปรกติ เช่น คนแคระ ม้าแคระ ต้นไม้แคระ.	แคระ [แคฺระ] ว. เตี้ยเล็กกว่าปรกติ เช่น คนแคระ ม้าแคระ ต้นไม้แคระ.
แคลคูลัส เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-คอ-ควาย-สะ-หระ-อู-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-สอ-เสือ	[แคน–] เป็นคำนาม หมายถึง คณิตศาสตร์ชั้นสูงแขนงหนึ่ง ศึกษาเกี่ยวกับค่าของจํานวนที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา แบ่งออกเป็น แคลคูลัสเชิงอนุพันธ์ และแคลคูลัสเชิงอินทิกรัล. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ calculus เขียนว่า ซี-เอ-แอล-ซี-ยู-แอล-ยู-เอส.	แคลคูลัส [แคน–] น. คณิตศาสตร์ชั้นสูงแขนงหนึ่ง ศึกษาเกี่ยวกับค่าของจํานวนที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องตลอดเวลา แบ่งออกเป็น แคลคูลัสเชิงอนุพันธ์ และแคลคูลัสเชิงอินทิกรัล. (อ. calculus).
แคลง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู	[แคฺลง] เป็นคำกริยา หมายถึง อาการที่เรือเอียงหรือตะแคง เรียกว่า เรือแคลง; กินแหนง, สงสัย.	แคลง [แคฺลง] ก. อาการที่เรือเอียงหรือตะแคง เรียกว่า เรือแคลง; กินแหนง, สงสัย.
แคลงคลาง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-งอ-งู	[แคฺลงคฺลาง] เป็นคำกริยา หมายถึง แคลงใจ, ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า, บางทีก็พูดสั้น ๆ ว่า แคลง.	แคลงคลาง [แคฺลงคฺลาง] ก. แคลงใจ, ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า, บางทีก็พูดสั้น ๆ ว่า แคลง.
แคลงใจ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-จอ-จาน	เป็นคำกริยา หมายถึง ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า.	แคลงใจ ก. ไม่แน่ใจหรือวางใจลงไปได้เพราะออกจะสงสัย, คลางแคลง ก็ว่า.
แคลเซียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	[แคน–] เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๒๐ สัญลักษณ์ Ca เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๘๓๘°ซ. เป็นองค์ประกอบสําคัญของกระดูก ฟัน หินอ่อน หินปูน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ calcium เขียนว่า ซี-เอ-แอล-ซี-ไอ-ยู-เอ็ม.	แคลเซียม [แคน–] น. ธาตุลําดับที่ ๒๐ สัญลักษณ์ Ca เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว เนื้ออ่อน หลอมละลายที่ ๘๓๘°ซ. เป็นองค์ประกอบสําคัญของกระดูก ฟัน หินอ่อน หินปูน. (อ. calcium).
แคลเซียมคาร์ไบด์ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-บอ-ไบ-ไม้-ดอ-เด็ก-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสารประกอบ มีสูตรเคมี CaC2 ลักษณะเป็นของแข็งสีเทา เมื่อทําปฏิกิริยากับนํ้าจะได้แก๊สอะเซทิลีนซึ่งจุดไฟติดให้ความสว่าง ใช้เป็นตะเกียงได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ calcium เขียนว่า ซี-เอ-แอล-ซี-ไอ-ยู-เอ็ม carbide เขียนว่า ซี-เอ-อา-บี-ไอ-ดี-อี .	แคลเซียมคาร์ไบด์ น. ชื่อสารประกอบ มีสูตรเคมี CaC2 ลักษณะเป็นของแข็งสีเทา เมื่อทําปฏิกิริยากับนํ้าจะได้แก๊สอะเซทิลีนซึ่งจุดไฟติดให้ความสว่าง ใช้เป็นตะเกียงได้. (อ. calcium carbide).
แคลเซียมไซคลาเมต เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ซอ-โซ่-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-ตอ-เต่า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อสารประกอบ มีสูตรเคมี (C6H11NHSO3)2Ca•2H2O ลักษณะเป็นผงสีขาว ละลายนํ้าได้ มีรสหวานมากกว่านํ้าตาลทรายมาก ใช้เป็นตัวให้ความหวานในเครื่องดื่ม มีหลักฐานว่าสารนี้ก่อให้เกิดโรคมะเร็งได้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ calcium เขียนว่า ซี-เอ-แอล-ซี-ไอ-ยู-เอ็ม cyclamate เขียนว่า ซี-วาย-ซี-แอล-เอ-เอ็ม-เอ-ที-อี .	แคลเซียมไซคลาเมต น. ชื่อสารประกอบ มีสูตรเคมี (C6H11NHSO3)2Ca•2H2O ลักษณะเป็นผงสีขาว ละลายนํ้าได้ มีรสหวานมากกว่านํ้าตาลทรายมาก ใช้เป็นตัวให้ความหวานในเครื่องดื่ม มีหลักฐานว่าสารนี้ก่อให้เกิดโรคมะเร็งได้. (อ. calcium cyclamate).
แคลน เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-นอ-หนู	[แคฺลน] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ขัดสน, อัตคัด, มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น ขาดแคลน = ทั้งขาดทั้งแคลน หมายความว่า อัตคัด, ขัดสน ดูแคลน = ดูหมิ่นเพราะเห็นเขาขัดสน ดูหมิ่นถิ่นแคลน = ดูถูกว่ามีฐานะตํ่าต้อย.	แคลน [แคฺลน] ว. ขัดสน, อัตคัด, มักใช้ประกอบคําอื่น เช่น ขาดแคลน = ทั้งขาดทั้งแคลน หมายความว่า อัตคัด, ขัดสน ดูแคลน = ดูหมิ่นเพราะเห็นเขาขัดสน ดูหมิ่นถิ่นแคลน = ดูถูกว่ามีฐานะตํ่าต้อย.
แคล้ว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-วอ-แหวน	[แคฺล้ว] เป็นคำกริยา หมายถึง รอดไป, พ้นไป, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น เป็นเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ไม่แคล้วไม้เรียว.	แคล้ว [แคฺล้ว] ก. รอดไป, พ้นไป, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น เป็นเนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ไม่แคล้วไม้เรียว.
แคล้วคลาด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท-วอ-แหวน-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ดอ-เด็ก	เป็นคำกริยา หมายถึง รอดไป, พ้นไป, คลาดแคล้ว ก็ว่า.	แคล้วคลาด ก. รอดไป, พ้นไป, คลาดแคล้ว ก็ว่า.
แคล่วคล่อง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-วอ-แหวน-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	[แคฺล่วคฺล่อง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ว่องไว, สามารถทําได้รวดเร็ว, คล่องแคล่ว ก็ว่า.	แคล่วคล่อง [แคฺล่วคฺล่อง] ว. ว่องไว, สามารถทําได้รวดเร็ว, คล่องแคล่ว ก็ว่า.
แคลอรี เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง หน่วยวัดปริมาณความร้อน ๑ แคลอรี คือ ปริมาณความร้อนที่ทําให้นํ้าบริสุทธิ์ ๑ กรัม ร้อนขึ้น ๑°ซ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ calorie เขียนว่า ซี-เอ-แอล-โอ-อา-ไอ-อี.	แคลอรี น. หน่วยวัดปริมาณความร้อน ๑ แคลอรี คือ ปริมาณความร้อนที่ทําให้นํ้าบริสุทธิ์ ๑ กรัม ร้อนขึ้น ๑°ซ. (อ. calorie).
แคลิฟอร์เนียม เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-ฟอ-ฟัน-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๙๘ สัญลักษณ์ Cf เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ californium เขียนว่า ซี-เอ-แอล-ไอ-เอฟ-โอ-อา-เอ็น-ไอ-ยู-เอ็ม.	แคลิฟอร์เนียม น. ธาตุลําดับที่ ๙๘ สัญลักษณ์ Cf เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. californium).
แคว เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน	[แคฺว] เป็นคำนาม หมายถึง ลํานํ้าที่ไหลมารวมกับลํานํ้าอีกสายหนึ่งซึ่งมีขนาดใหญ่พอ ๆ กัน เช่น แควน้อย แควใหญ่; แม่น้ำหรือลำธารสายเล็กที่ไหลลงสู่แม่น้ำหรือลำธารสายใหญ่ เช่น แควป่าสัก.	แคว [แคฺว] น. ลํานํ้าที่ไหลมารวมกับลํานํ้าอีกสายหนึ่งซึ่งมีขนาดใหญ่พอ ๆ กัน เช่น แควน้อย แควใหญ่; แม่น้ำหรือลำธารสายเล็กที่ไหลลงสู่แม่น้ำหรือลำธารสายใหญ่ เช่น แควป่าสัก.
แควก เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-กอ-ไก่	[แคฺวก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังอย่างเสียงผ้าขาด.	แควก [แคฺวก] ว. เสียงดังอย่างเสียงผ้าขาด.
แคว้ง เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-งอ-งู	[แคฺว้ง] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำกริยา หมายถึง เคว้ง, คว้าง.	แคว้ง [แคฺว้ง] (กลอน) ก. เคว้ง, คว้าง.
แคว้น เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ไม้-โท-นอ-หนู	[แคฺว้น] เป็นคำนาม หมายถึง ดินแดนอันเป็นถิ่นที่อยู่ของมนุษย์; เดิมหมายถึงประเทศ เช่น แคว้นมคธ แคว้นโกศล ในปัจจุบันหมายถึงเขตปกครองที่เป็นส่วนย่อยของประเทศ ใหญ่กว่าจังหวัด, รัฐ, เช่น แคว้นสิบสองจุไทย.	แคว้น [แคฺว้น] น. ดินแดนอันเป็นถิ่นที่อยู่ของมนุษย์; เดิมหมายถึงประเทศ เช่น แคว้นมคธ แคว้นโกศล ในปัจจุบันหมายถึงเขตปกครองที่เป็นส่วนย่อยของประเทศ ใหญ่กว่าจังหวัด, รัฐ, เช่น แคว้นสิบสองจุไทย.
แคแสด เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-แอ-สอ-เสือ-ดอ-เด็ก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Spathodea campanulata Pal. ในวงศ์ Bignoniaceae ใบเป็นพุ่มหนา ดอกสีแสด ออกดอกในฤดูหนาว.	แคแสด น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Spathodea campanulata Pal. ในวงศ์ Bignoniaceae ใบเป็นพุ่มหนา ดอกสีแสด ออกดอกในฤดูหนาว.
แคะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ.	แคะ ๑ น. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ.
แคะ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ ความหมายที่ ๒	เป็นคำกริยา หมายถึง ใช้เล็บหรือสิ่งมีปลายแหลมเป็นต้นทําให้สิ่งที่ติดอยู่ข้างในหรือในซอกในรูหลุดออกมา.	แคะ ๒ ก. ใช้เล็บหรือสิ่งมีปลายแหลมเป็นต้นทําให้สิ่งที่ติดอยู่ข้างในหรือในซอกในรูหลุดออกมา.
แคะไค้ เขียนว่า สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อะ-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ไม้-โท	เป็นคำกริยา หมายถึง ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.	แคะไค้ ก. ซอกแซกหาเรื่องขึ้นมาว่า.
โค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง วัว (มักใช้เป็นทางการ) เช่น สั่งซื้อแม่โคพันธุ์ใหม่จากต่างประเทศ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	โค ๑ น. วัว (มักใช้เป็นทางการ) เช่น สั่งซื้อแม่โคพันธุ์ใหม่จากต่างประเทศ. (ป., ส.).
โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-แอ-กอ-ไก่-ไม้-เอก-ชอ-ช้าง-ออ-อ่าง-บอ-ไบ-ไม้-กอ-ไก่-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-หอ-หีบ-ยอ-หยิง-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-ออ-อ่าง-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-นอ-หนู	ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นสำนวน เป็นคำนาม หมายถึง ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว.	โคแก่ชอบกินหญ้าอ่อน (สำ) น. ชายสูงอายุที่ชอบผู้หญิงรุ่นสาว.
โคเถลิง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	[–ถะเหฺลิง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	โคเถลิง ๑ [–ถะเหฺลิง] น. ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).
โคนม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง แม่วัวที่เลี้ยงไว้สําหรับรีดนม.	โคนม น. แม่วัวที่เลี้ยงไว้สําหรับรีดนม.
โคบาล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง	[–บาน] เป็นคำนาม หมายถึง คนเลี้ยงวัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โคปาล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ปอ-ปลา-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง.	โคบาล [–บาน] น. คนเลี้ยงวัว. (ป., ส. โคปาล).
โคบุตร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-อุ-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[–บุด] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อช้างหมู่ ๑ ในอัฏฐคช ตระกูลวิษณุพงศ์ มีสีผิวเหลือง หางเหมือนหางโค งางอน เวลาร้องมีเสียงเหมือนเสียงโคป่า เช่น ลางคือโคบุตรพรายพรรณ ลางสารสำคัญ คือสีหชงฆาควร. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	โคบุตร [–บุด] น. ชื่อช้างหมู่ ๑ ในอัฏฐคช ตระกูลวิษณุพงศ์ มีสีผิวเหลือง หางเหมือนหางโค งางอน เวลาร้องมีเสียงเหมือนเสียงโคป่า เช่น ลางคือโคบุตรพรายพรรณ ลางสารสำคัญ คือสีหชงฆาควร. (สมุทรโฆษ).
โคเพลาะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-พอ-พาน-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-สะ-หระ-อะ	[–เพฺลาะ] เป็นคำนาม หมายถึง วัวโทนเที่ยวไปโดดเดี่ยว.	โคเพลาะ [–เพฺลาะ] น. วัวโทนเที่ยวไปโดดเดี่ยว.
โคไพร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-พอ-พาน-รอ-เรือ	ดู กูปรี เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อู-ปอ-ปลา-รอ-เรือ-สะ-หระ-อี.	โคไพร ดู กูปรี.
โคมัย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-ไม้-หัน-อา-กาด-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ขี้วัว. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย + มย เขียนว่า มอ-ม้า-ยอ-ยัก .	โคมัย น. ขี้วัว. (ป., ส. โค + มย).
โคมูตร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[–มูด] เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องหมายสุดเรื่องในหนังสือรุ่นเก่า มีรูปดังนี้ ๛; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฆา มี ๕ ดวง, ดาววานร ดาวงอนไถ ดาวงูผู้ ดาวมฆะ หรือ ดาวมาฆะ ก็เรียก.	โคมูตร [–มูด] น. เครื่องหมายสุดเรื่องในหนังสือรุ่นเก่า มีรูปดังนี้ ๛; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฆา มี ๕ ดวง, ดาววานร ดาวงอนไถ ดาวงูผู้ ดาวมฆะ หรือ ดาวมาฆะ ก็เรียก.
โครส เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สอ-เสือ	[–รด] เป็นคำนาม หมายถึง นมวัว (มี ๕ อย่าง คือ นมสด นมส้ม เนยใส เนยข้น เปรียง เรียก ปัญจ–โครส หรือ เบญจโครส). ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	โครส [–รด] น. นมวัว (มี ๕ อย่าง คือ นมสด นมส้ม เนยใส เนยข้น เปรียง เรียก ปัญจ–โครส หรือ เบญจโครส). (ป., ส.).
โคโรค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-คอ-ควาย	เป็นคำนาม หมายถึง ปรวดเป็นก้อนอยู่ในหนังโค ใช้เป็นเครื่องยา. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โคโรจน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-โอ-รอ-เรือ-จอ-จาน-นอ-หนู.	โคโรค น. ปรวดเป็นก้อนอยู่ในหนังโค ใช้เป็นเครื่องยา. (ส. โคโรจน).
โคศัพท์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สอ-สา-ลา-ไม้-หัน-อา-กาด-พอ-พาน-ทอ-ทะ-หาน-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง วิธีฝึกหัดหารเลขโบราณ.	โคศัพท์ น. วิธีฝึกหัดหารเลขโบราณ.
โค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง พระอาทิตย์ เช่น โคจร = ทางเดินของพระอาทิตย์ โควิถี = ทางสำหรับโคจรของพระอาทิตย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	โค ๒ น. พระอาทิตย์ เช่น โคจร = ทางเดินของพระอาทิตย์ โควิถี = ทางสำหรับโคจรของพระอาทิตย์. (ป., ส.).
โควิถี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อทางสําหรับโคจรของพระอาทิตย์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โควิถี เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-สะ-หระ-อิ-ถอ-ถุง-สะ-หระ-อี = โคจรของพระจันทร์ที่ผ่านดาวฤกษ์ภัทรปทา เรวดี และอัศวินี .	โควิถี น. ชื่อทางสําหรับโคจรของพระอาทิตย์. (ส. โควิถี = โคจรของพระจันทร์ที่ผ่านดาวฤกษ์ภัทรปทา เรวดี และอัศวินี).
โค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อขนมชนิดหนึ่งคล้ายขนมต้มขาว มีไส้อย่างหน้ากระฉีก ราดหัวกะทิขลุกขลิก เรียกว่า ขนมโค.	โค ๓ น. ชื่อขนมชนิดหนึ่งคล้ายขนมต้มขาว มีไส้อย่างหน้ากระฉีก ราดหัวกะทิขลุกขลิก เรียกว่า ขนมโค.
โคก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ที่ดินที่นูนสูงขึ้นคล้ายเนิน แต่เตี้ยกว่า. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ที่นูนสูงขึ้น. ในวงเล็บ มาจากภาษาเขมร โคก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่ ว่า ที่ไม่มีนํ้า, แห้ง .	โคก ๑ น. ที่ดินที่นูนสูงขึ้นคล้ายเนิน แต่เตี้ยกว่า. ว. ที่นูนสูงขึ้น. (ข. โคก ว่า ที่ไม่มีนํ้า, แห้ง).
โคก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่ ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในสกุล Anodontostoma และ Nematalosa วงศ์ Clupeidae หัวเล็ก ปากเล็ก ลําตัวสั้น แบนข้าง ท้องเป็นสันแหลม เกล็ดที่สันท้องเป็นเหลี่ยมคมเรียงต่อกันคล้ายฟันเลื่อย พื้นลําตัวสีเงิน อยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก ๆ ตามชายฝั่งที่มีพื้นท้องทะเลเป็นโคลน, ตะเพียนนํ้าเค็ม ก็เรียก.	โคก ๒ น. ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในสกุล Anodontostoma และ Nematalosa วงศ์ Clupeidae หัวเล็ก ปากเล็ก ลําตัวสั้น แบนข้าง ท้องเป็นสันแหลม เกล็ดที่สันท้องเป็นเหลี่ยมคมเรียงต่อกันคล้ายฟันเลื่อย พื้นลําตัวสีเงิน อยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก ๆ ตามชายฝั่งที่มีพื้นท้องทะเลเป็นโคลน, ตะเพียนนํ้าเค็ม ก็เรียก.
โคกกระสุน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-สอ-เสือ-สะ-หระ-อุ-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Tribulus terrestris L. ในวงศ์ Zygophyllaceae ผลเป็นหนาม ใช้ทํายาได้. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาสันสกฤต โคกษุร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่-สอ-รือ-สี-สะ-หระ-อุ-รอ-เรือ.	โคกกระสุน น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Tribulus terrestris L. ในวงศ์ Zygophyllaceae ผลเป็นหนาม ใช้ทํายาได้. (เทียบ ส. โคกษุร).
โคกกระออม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่-กอ-ไก่-รอ-เรือ-สะ-หระ-อะ-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Cardiospermum halicacabum L. ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นทั่วไปตามที่รกร้าง ลําต้นเรียวเป็นร่อง ใบสีเขียวอ่อน มีมือเกาะ ดอกเล็ก สีขาว ผลกลม มีกลีบเลี้ยงรูปสามเหลี่ยมพองลมหุ้มอยู่ รากและใบใช้ทํายาได้, กระออม ก็เรียก.	โคกกระออม น. ชื่อไม้เถาชนิด Cardiospermum halicacabum L. ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นทั่วไปตามที่รกร้าง ลําต้นเรียวเป็นร่อง ใบสีเขียวอ่อน มีมือเกาะ ดอกเล็ก สีขาว ผลกลม มีกลีบเลี้ยงรูปสามเหลี่ยมพองลมหุ้มอยู่ รากและใบใช้ทํายาได้, กระออม ก็เรียก.
โคกม้า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง นักหมอม้า, ผู้เชี่ยวชาญเรื่องม้า.	โคกม้า ๑ น. นักหมอม้า, ผู้เชี่ยวชาญเรื่องม้า.
โคกม้า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-กอ-ไก่-มอ-ม้า-ไม้-โท-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น โคกม้าม่ายนางนวล กระสาสรวลกระสันต์. ในวงเล็บ มาจาก ลิลิตพระลอ แบบเรียน.	โคกม้า ๒ น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง เช่น โคกม้าม่ายนางนวล กระสาสรวลกระสันต์. (ลอ).
โคคลาน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาชนิด Anamirta cocculus (L.) Wight et Arn. ในวงศ์ Menispermaceae ใช้ทํายาได้, หวายดิน ก็เรียก.	โคคลาน น. ชื่อไม้เถาชนิด Anamirta cocculus (L.) Wight et Arn. ในวงศ์ Menispermaceae ใช้ทํายาได้, หวายดิน ก็เรียก.
โคเคน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง สารอินทรีย์ประเภทแอลคาลอยด์ มีสูตร C17H21O4N ลักษณะเป็นผลึกสีขาว มีปรากฏในใบของต้นโคคา (Erythroxylum coca Lam.) ใช้เป็นยาชาเฉพาะที่ เป็นยาเสพติด. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cocaine เขียนว่า ซี-โอ-ซี-เอ-ไอ-เอ็น-อี.	โคเคน น. สารอินทรีย์ประเภทแอลคาลอยด์ มีสูตร C17H21O4N ลักษณะเป็นผลึกสีขาว มีปรากฏในใบของต้นโคคา (Erythroxylum coca Lam.) ใช้เป็นยาชาเฉพาะที่ เป็นยาเสพติด. (อ. cocaine).
โค่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง โตหรืออายุมากกว่าเพื่อน.	โค่ง ๑ ว. โตหรืออายุมากกว่าเพื่อน.
โค่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง คําเรียกผู้บรรพชาเป็นสามเณรมาจนอายุครบอุปสมบทเป็นภิกษุแต่ไม่ยอมอุปสมบทว่า เณรโค่ง.	โค่ง ๒ น. คําเรียกผู้บรรพชาเป็นสามเณรมาจนอายุครบอุปสมบทเป็นภิกษุแต่ไม่ยอมอุปสมบทว่า เณรโค่ง.
โค้ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ไม้-โท-งอ-งู	เป็นคำกริยา หมายถึง น้อมลง, ทําให้น้อมลง เช่น โค้งคำนับ โค้งตัว. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ลักษณะของเส้นหรือสิ่งที่มีรูปอย่างส่วนหนึ่งของวงกลม เช่น ทางโค้ง.	โค้ง ก. น้อมลง, ทําให้น้อมลง เช่น โค้งคำนับ โค้งตัว. ว. ลักษณะของเส้นหรือสิ่งที่มีรูปอย่างส่วนหนึ่งของวงกลม เช่น ทางโค้ง.
โคจร, โคจร– โคจร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-จอ-จาน-รอ-เรือ โคจร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-จอ-จาน-รอ-เรือ	[–จอน, –จะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง อารมณ์ เช่น มีพุทธานุสติเป็นโคจร. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต . เป็นคำกริยา หมายถึง เดินไปตามวิถี เช่น ดวงอาทิตย์โคจร ดวงจันทร์โคจรรอบโลก, เที่ยว เช่น โคจรมาพบกัน, คํานี้โดยมากใช้แก่ดาวนพเคราะห์, เมื่อว่าเฉพาะทางที่พระอาทิตย์โคจร มีจุดสุดอยู่ ๖ แห่งที่อยู่ตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ คือ ครีษมายัน กับ เหมายัน คู่หนึ่ง, วสันตวิษุวัต กับ ศารทวิษุวัต คู่หนึ่ง, พสุสงกรานต์ ๒ แห่ง คู่หนึ่ง. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต โคจร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-จอ-จาน-รอ-เรือ ว่า การเที่ยวไปของดวงอาทิตย์ .	โคจร, โคจร– [–จอน, –จะระ–] น. อารมณ์ เช่น มีพุทธานุสติเป็นโคจร. (ป., ส.). ก. เดินไปตามวิถี เช่น ดวงอาทิตย์โคจร ดวงจันทร์โคจรรอบโลก, เที่ยว เช่น โคจรมาพบกัน, คํานี้โดยมากใช้แก่ดาวนพเคราะห์, เมื่อว่าเฉพาะทางที่พระอาทิตย์โคจร มีจุดสุดอยู่ ๖ แห่งที่อยู่ตรงข้ามกันเป็นคู่ ๆ คือ ครีษมายัน กับ เหมายัน คู่หนึ่ง, วสันตวิษุวัต กับ ศารทวิษุวัต คู่หนึ่ง, พสุสงกรานต์ ๒ แห่ง คู่หนึ่ง. (ป., ส. โคจร ว่า การเที่ยวไปของดวงอาทิตย์).
โคจรคาม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-จอ-จาน-รอ-เรือ-คอ-ควาย-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[โคจะระ–] เป็นคำนาม หมายถึง หมู่บ้านที่ภิกษุไปบิณฑบาตเสมอ.	โคจรคาม [โคจะระ–] น. หมู่บ้านที่ภิกษุไปบิณฑบาตเสมอ.
โคเซแคนต์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-ซอ-โซ่-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง โคเซแคนต์ของมุมใดคืออัตราส่วน (๑ ส่วนไซน์ของมุมนั้น). ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cosecant เขียนว่า ซี-โอ-เอส-อี-ซี-เอ-เอ็น-ที.	โคเซแคนต์ (คณิต) น. โคเซแคนต์ของมุมใดคืออัตราส่วน (๑ ส่วนไซน์ของมุมนั้น). (อ. cosecant).
โคไซน์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-ซอ-โซ่-นอ-หนู-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง โคไซน์ของมุมใดคืออัตราส่วน (เศษ ความยาวของด้านประชิดมุมนั้น ส่วน ความยาวของด้านตรงข้ามมุมฉาก) ในเมื่อถือเอารูปสามเหลี่ยมมุมฉาก (ที่มีมุมนั้น) เป็นหลัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cosine เขียนว่า ซี-โอ-เอส-ไอ-เอ็น-อี.	โคไซน์ (คณิต) น. โคไซน์ของมุมใดคืออัตราส่วน (เศษ ความยาวของด้านประชิดมุมนั้น ส่วน ความยาวของด้านตรงข้ามมุมฉาก) ในเมื่อถือเอารูปสามเหลี่ยมมุมฉาก (ที่มีมุมนั้น) เป็นหลัก. (อ. cosine).
โคตร, โคตร– โคตร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-รอ-เรือ โคตร– มีเครื่องหมายยัติภังค์ท้ายคำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-รอ-เรือ	[โคด, โคดตฺระ–] เป็นคำนาม หมายถึง วงศ์สกุล, เผ่าพันธุ์, ต้นสกุล, เช่น โคตมโคตร; คํานี้บางทีก็นําไปใช้ในความหมายไม่สุภาพหรือเป็นคําด่า เช่น ก่นโคตร. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โคตฺร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ และมาจากภาษาบาลี โคตฺต เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-ตอ-เต่า ว่า โรงวัว, คอกวัว, วงศ์, ตระกูล .	โคตร, โคตร– [โคด, โคดตฺระ–] น. วงศ์สกุล, เผ่าพันธุ์, ต้นสกุล, เช่น โคตมโคตร; คํานี้บางทีก็นําไปใช้ในความหมายไม่สุภาพหรือเป็นคําด่า เช่น ก่นโคตร. (ส. โคตฺร; ป. โคตฺต ว่า โรงวัว, คอกวัว, วงศ์, ตระกูล).
โคตรภู เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู	[โคดตฺระพู] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง บุคคลผู้ตั้งอยู่ในญาณซึ่งเป็นลําดับอริยมรรค, พระสงฆ์ที่ไม่เคร่งครัดในศาสนา มีขนบธรรมเนียมห่างจากธรรมวินัย แต่ยังถือตนว่าเป็นภิกษุสงฆ์อยู่ เรียกว่า โคตรภูสงฆ์. ในวงเล็บ มาจากภาษาสันสกฤต โคตฺรภู เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-พิน-ทุ-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู ว่า อ้างแต่เพศ ไม่มีคุณความดีของเพศ .	โคตรภู [โคดตฺระพู] (แบบ) น. บุคคลผู้ตั้งอยู่ในญาณซึ่งเป็นลําดับอริยมรรค, พระสงฆ์ที่ไม่เคร่งครัดในศาสนา มีขนบธรรมเนียมห่างจากธรรมวินัย แต่ยังถือตนว่าเป็นภิกษุสงฆ์อยู่ เรียกว่า โคตรภูสงฆ์. (ส. โคตฺรภู ว่า อ้างแต่เพศ ไม่มีคุณความดีของเพศ).
โคตรภูญาณ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ตอ-เต่า-รอ-เรือ-พอ-สำ-เพา-สะ-หระ-อู-ยอ-หยิง-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	[โคดตฺระพูยาน] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ปัญญาที่อยู่ในลําดับอริยมรรค.	โคตรภูญาณ [โคดตฺระพูยาน] (แบบ) น. ปัญญาที่อยู่ในลําดับอริยมรรค.
โคเถลิง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๑	ดูใน โค เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย ความหมายที่ ๑.	โคเถลิง ๑ ดูใน โค ๑.
โคเถลิง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู ความหมายที่ ๒	[–ถะเหฺลิง]ดู กําลังวัวเถลิง เขียนว่า กอ-ไก่-นิก-คะ-หิด-สะ-หระ-อา-ลอ-ลิง-ไม้-หัน-อา-กาด-งอ-งู-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน-สะ-หระ-เอ-ถอ-ถุง-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อิ-งอ-งู.	โคเถลิง ๒ [–ถะเหฺลิง] ดู กําลังวัวเถลิง.
โคแทนเจนต์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-สะ-หระ-แอ-ทอ-ทะ-หาน-นอ-หนู-สะ-หระ-เอ-จอ-จาน-นอ-หนู-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง โคแทนเจนต์ของมุมใดคืออัตราส่วน (เศษ ๑ ส่วน แทนเจนต์ของมุมนั้น). ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cotangent เขียนว่า ซี-โอ-ที-เอ-เอ็น-จี-อี-เอ็น-ที.	โคแทนเจนต์ (คณิต) น. โคแทนเจนต์ของมุมใดคืออัตราส่วน (เศษ ๑ ส่วน แทนเจนต์ของมุมนั้น). (อ. cotangent).
โคธา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ทอ-ทง-สะ-หระ-อา	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง เหี้ย. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี และมาจากภาษาสันสกฤต .	โคธา (แบบ) น. เหี้ย. (ป., ส.).
โคน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๑	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนข้างต้นของสิ่งที่ยาวกลม เช่น โคนไม้ โคนเสา โคนขา.	โคน ๑ น. ส่วนข้างต้นของสิ่งที่ยาวกลม เช่น โคนไม้ โคนเสา โคนขา.
โคน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๒	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเห็ดหลายชนิดในสกุล Termitomyces วงศ์ Amanitaceae ขึ้นบริเวณจอมปลวก ดอกเห็ดรูปร่ม ยอดแหลม สีขาวนวลจนถึงนํ้าตาลดํา ด้านล่างมีครีบก้านยาวตั้งตรง โคนเรียวเล็กหยั่งลึกลงไปถึงรังปลวก กินได้ เช่น ชนิด T. fuliginosus Heim.	โคน ๒ น. ชื่อเห็ดหลายชนิดในสกุล Termitomyces วงศ์ Amanitaceae ขึ้นบริเวณจอมปลวก ดอกเห็ดรูปร่ม ยอดแหลม สีขาวนวลจนถึงนํ้าตาลดํา ด้านล่างมีครีบก้านยาวตั้งตรง โคนเรียวเล็กหยั่งลึกลงไปถึงรังปลวก กินได้ เช่น ชนิด T. fuliginosus Heim.
โคน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู ความหมายที่ ๓	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อตัวหมากรุกที่ใช้เดินทแยงไปข้างหน้าหรือข้างหลัง หรือเดินตรงไปข้างหน้าคราวละ ๑ ตา.	โคน ๓ น. ชื่อตัวหมากรุกที่ใช้เดินทแยงไปข้างหน้าหรือข้างหลัง หรือเดินตรงไปข้างหน้าคราวละ ๑ ตา.
โค่น เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ไม้-เอก-นอ-หนู	เป็นคำกริยา หมายถึง ล้มหรือทําให้ล้มลง เช่น ต้นไม้โค่น โค่นต้นไม้, ทลายลง เช่น ยอดปรางค์โค่น, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้หมดไปหรือสิ้นไป เช่น โค่นอำนาจ.	โค่น ก. ล้มหรือทําให้ล้มลง เช่น ต้นไม้โค่น โค่นต้นไม้, ทลายลง เช่น ยอดปรางค์โค่น, โดยปริยายหมายความว่า ทำให้หมดไปหรือสิ้นไป เช่น โค่นอำนาจ.
โคนดินสอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-นอ-หนู-สอ-เสือ-ออ-อ่าง	ดู คนทีสอ เขียนว่า คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี-สอ-เสือ-ออ-อ่าง ที่ คนที เขียนว่า คอ-ควาย-นอ-หนู-ทอ-ทะ-หาน-สะ-หระ-อี ความหมายที่ ๒.	โคนดินสอ ดู คนทีสอ ที่ คนที ๒.
โคนตายปลายเป็น เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-ปอ-ปลา-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู	ดู ต้นตายใบเป็น เขียนว่า ตอ-เต่า-ไม้-โท-นอ-หนู-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-ยอ-ยัก-สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-บอ-ไบ-ไม้-สะ-หระ-เอ-ปอ-ปลา-ไม้-ไต่-คู้-นอ-หนู.	โคนตายปลายเป็น ดู ต้นตายใบเป็น.
โคนสมอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๑	[–สะหฺมอ]ดู กานน เขียนว่า กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-นอ-หนู-นอ-หนู ความหมายที่ ๒.	โคนสมอ ๑ [–สะหฺมอ] ดู กานน ๒.
โคนสมอ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-นอ-หนู-สอ-เสือ-มอ-ม้า-ออ-อ่าง ความหมายที่ ๒	[–สะหฺมอ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อพระพิมพ์สกุลช่างหนึ่ง.	โคนสมอ ๒ [–สะหฺมอ] น. ชื่อพระพิมพ์สกุลช่างหนึ่ง.
โคบอลต์ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-บอ-ไบ-ไม้-ออ-อ่าง-ลอ-ลิง-ตอ-เต่า-ทัน-ทะ-คาด	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๒๗ สัญลักษณ์ Co เป็นโลหะแข็งสีเงิน หลอมละลายที่ ๑๔๙๕°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือเพื่อให้มีสมบัติพิเศษบางประการ เช่น ผสมกับเหล็กทําให้มีความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และเมื่อนําไปทําเป็นแม่เหล็กก็จะได้แม่เหล็กที่มีกําลังมากเป็นพิเศษ ในอุตสาหกรรมเครื่องแก้วและเครื่องดินเผาใช้สารประกอบของโคบอลต์เป็นตัวให้สีนํ้าเงิน. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ cobalt เขียนว่า ซี-โอ-บี-เอ-แอล-ที.	โคบอลต์ น. ธาตุลําดับที่ ๒๗ สัญลักษณ์ Co เป็นโลหะแข็งสีเงิน หลอมละลายที่ ๑๔๙๕°ซ. ใช้ประโยชน์นําไปผสมกับโลหะอื่นให้เป็นโลหะเจือเพื่อให้มีสมบัติพิเศษบางประการ เช่น ผสมกับเหล็กทําให้มีความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น และเมื่อนําไปทําเป็นแม่เหล็กก็จะได้แม่เหล็กที่มีกําลังมากเป็นพิเศษ ในอุตสาหกรรมเครื่องแก้วและเครื่องดินเผาใช้สารประกอบของโคบอลต์เป็นตัวให้สีนํ้าเงิน. (อ. cobalt).
โคปผกะ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ปอ-ปลา-ผอ-ผึ้ง-กอ-ไก่-สะ-หระ-อะ	[โคบผะกะ] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้เฉพาะในหนังสือ ไม่ใช่คำพูดทั่วไป เป็นคำนาม หมายถึง ตาตุ่ม, ข้อเท้า, ราชาศัพท์ว่า พระโคปผกะ. ในวงเล็บ มาจากภาษาบาลี .	โคปผกะ [โคบผะกะ] (แบบ) น. ตาตุ่ม, ข้อเท้า, ราชาศัพท์ว่า พระโคปผกะ. (ป.).
โคม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง เครื่องครอบตะเกียงเพื่อบังลมหรือบังคับแสงไฟ, ตะเกียงเครื่องตามไฟ หรือเครื่องให้แสงสว่างซึ่งมีเครื่องบังลมหรือเครื่องบังคับแสงไฟเช่นนั้น ใช้ตั้ง หิ้ว หรือแขวน เช่น โคมไฟฟ้า, ลักษณนามว่า โคม, ดวง, ใบ, ลูก, เรียกชามอย่างเก่าขนาดใหญ่ รูปคล้ายโคม ว่า ชามโคม, ลักษณนามว่า ใบ, ลูก.	โคม น. เครื่องครอบตะเกียงเพื่อบังลมหรือบังคับแสงไฟ, ตะเกียงเครื่องตามไฟ หรือเครื่องให้แสงสว่างซึ่งมีเครื่องบังลมหรือเครื่องบังคับแสงไฟเช่นนั้น ใช้ตั้ง หิ้ว หรือแขวน เช่น โคมไฟฟ้า, ลักษณนามว่า โคม, ดวง, ใบ, ลูก, เรียกชามอย่างเก่าขนาดใหญ่ รูปคล้ายโคม ว่า ชามโคม, ลักษณนามว่า ใบ, ลูก.
โคมดอกไม้ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-ดอ-เด็ก-ออ-อ่าง-กอ-ไก่-สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-มอ-ม้า-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง โคมที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยนำดอกไม้มาร้อยกรองให้มีรูปร่างอย่างโคมสำหรับแขวนในเทศกาลหรืองานพระราชพิธีบางอย่าง.	โคมดอกไม้ น. โคมที่ประดิษฐ์ขึ้นโดยนำดอกไม้มาร้อยกรองให้มีรูปร่างอย่างโคมสำหรับแขวนในเทศกาลหรืองานพระราชพิธีบางอย่าง.
โคมตาวัว เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา-วอ-แหวน-ไม้-หัน-อา-กาด-วอ-แหวน	เป็นคำนาม หมายถึง โคมชนิดหนึ่ง มีที่เปิดปิดไฟ มีแว่นฉายแสงไปได้ไกล, กระสือ ก็ว่า.	โคมตาวัว น. โคมชนิดหนึ่ง มีที่เปิดปิดไฟ มีแว่นฉายแสงไปได้ไกล, กระสือ ก็ว่า.
โคมลอย เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-ลอ-ลิง-ออ-อ่าง-ยอ-ยัก	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเครื่องตามไฟชนิดหนึ่งที่จุดไฟแล้วปล่อยให้ลอยไปในอากาศ. ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ไม่มีมูล, เหลวไหล, เช่น ข่าวโคมลอย.	โคมลอย น. ชื่อเครื่องตามไฟชนิดหนึ่งที่จุดไฟแล้วปล่อยให้ลอยไปในอากาศ. (ปาก) ว. ไม่มีมูล, เหลวไหล, เช่น ข่าวโคมลอย.
โคมเวียน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-สะ-หระ-เอ-วอ-แหวน-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-นอ-หนู	เป็นคำนาม หมายถึง โคมชนิดที่มีที่ครอบหมุนได้ บนที่ครอบเขียนรูปภาพลำดับเรื่องในพระพุทธศาสนาเช่นมหาเวสสันดรชาดก เมื่อจุดไฟแล้วที่ครอบจะหมุนไปช้า ๆ ทำให้รูปภาพบนที่ครอบหมุนเวียนตามไปด้วย ใช้เป็นเครื่องตั้งดูเล่นตามงานในเทศกาลต่าง ๆ เช่น งานเทศน์มหาชาติ งานออกเมรุ; ชื่อเพลงโยนกลองในบทปี่พาทย์ทำนองหนึ่ง.	โคมเวียน น. โคมชนิดที่มีที่ครอบหมุนได้ บนที่ครอบเขียนรูปภาพลำดับเรื่องในพระพุทธศาสนาเช่นมหาเวสสันดรชาดก เมื่อจุดไฟแล้วที่ครอบจะหมุนไปช้า ๆ ทำให้รูปภาพบนที่ครอบหมุนเวียนตามไปด้วย ใช้เป็นเครื่องตั้งดูเล่นตามงานในเทศกาลต่าง ๆ เช่น งานเทศน์มหาชาติ งานออกเมรุ; ชื่อเพลงโยนกลองในบทปี่พาทย์ทำนองหนึ่ง.
โคม่า เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-มอ-ม้า-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา	เป็นคำนาม หมายถึง ภาวะหมดสติขั้นรุนแรง เกิดจากโรค การบาดเจ็บ ยาพิษ. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ coma เขียนว่า ซี-โอ-เอ็ม-เอ.	โคม่า น. ภาวะหมดสติขั้นรุนแรง เกิดจากโรค การบาดเจ็บ ยาพิษ. (อ. coma).
โครก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-กอ-ไก่	[โคฺรก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น.	โครก [โคฺรก] ว. เสียงดังเช่นนั้น.
โครกครอก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ออ-อ่าง-กอ-ไก่	[โคฺรกคฺรอก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น.	โครกครอก [โคฺรกคฺรอก] ว. เสียงดังเช่นนั้น.
โครกคราก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-กอ-ไก่-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-กอ-ไก่	[โคฺรกคฺราก] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงท้องดังเช่นนั้น.	โครกคราก [โคฺรกคฺราก] ว. เสียงท้องดังเช่นนั้น.
โครง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู	[โคฺรง] เป็นคำนาม หมายถึง ร่างของสิ่งต่าง ๆ ที่คุมกันอยู่เป็นรูป เช่น โครงกระดูก โครงว่าว.	โครง [โคฺรง] น. ร่างของสิ่งต่าง ๆ ที่คุมกันอยู่เป็นรูป เช่น โครงกระดูก โครงว่าว.
โครงการ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-กอ-ไก่-สะ-หระ-อา-รอ-เรือ	เป็นคำนาม หมายถึง แผนหรือเค้าโครงตามที่กะกําหนดไว้.	โครงการ น. แผนหรือเค้าโครงตามที่กะกําหนดไว้.
โครงจมูก เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-จอ-จาน-มอ-ม้า-สะ-หระ-อู-กอ-ไก่	เป็นคำนาม หมายถึง กระดูกจมูก.	โครงจมูก น. กระดูกจมูก.
โครงเรื่อง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ไม้-เอก-ออ-อ่าง-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง เค้าเรื่องที่กําหนดขึ้น.	โครงเรื่อง น. เค้าเรื่องที่กําหนดขึ้น.
โครงสร้าง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-สอ-เสือ-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-อา-งอ-งู	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนประกอบสําคัญ ๆ ซึ่งนำมาคุมเข้าด้วยกันให้เป็นรูปร่างเดียวกัน.	โครงสร้าง น. ส่วนประกอบสําคัญ ๆ ซึ่งนำมาคุมเข้าด้วยกันให้เป็นรูปร่างเดียวกัน.
โคร่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู ความหมายที่ ๑	[โคฺร่ง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเสือชนิด Panthera tigris ในวงศ์ Felidae เป็นเสือที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ตัวสีเหลือง มีลายดําตามขวาง ล่าสัตว์ป่าบนพื้นดิน มักอยู่ลําพังตัวเดียว ยกเว้นฤดูผสมพันธุ์ ชอบเล่นนํ้ามากกว่าเสือชนิดอื่น, ลายพาดกลอน ก็เรียก. ในวงเล็บ เทียบ ภาษาเขมร โครฺง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-พิน-ทุ-งอ-งู ว่า สูงเกินขนาด, สูงโย่ง .	โคร่ง ๑ [โคฺร่ง] น. ชื่อเสือชนิด Panthera tigris ในวงศ์ Felidae เป็นเสือที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ตัวสีเหลือง มีลายดําตามขวาง ล่าสัตว์ป่าบนพื้นดิน มักอยู่ลําพังตัวเดียว ยกเว้นฤดูผสมพันธุ์ ชอบเล่นนํ้ามากกว่าเสือชนิดอื่น, ลายพาดกลอน ก็เรียก. (เทียบ ข. โครฺง ว่า สูงเกินขนาด, สูงโย่ง).
โคร่ง ๒, โคร่งคร่าง, โคร่งเคร่ง โคร่ง ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู โคร่งคร่าง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-สะ-หระ-อา-งอ-งู โคร่งเคร่ง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-งอ-งู	[โคฺร่ง, –คฺร่าง, –เคฺร่ง] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ใหญ่โต, เร่อร่า, ไม่กะทัดรัด.	โคร่ง ๒, โคร่งคร่าง, โคร่งเคร่ง [โคฺร่ง, –คฺร่าง, –เคฺร่ง] ว. ใหญ่โต, เร่อร่า, ไม่กะทัดรัด.
โครงแคร เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-งอ-งู-สะ-หระ-แอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ	[โคฺรงแคฺร] ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในบทร้อยกรอง เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง ครื้นเครง, อึกทึก, กึกก้อง, เช่น เสียงฉะฉาวโครงแคร. ในวงเล็บ มาจาก สมุทรโฆษคำฉันท์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๘.	โครงแคร [โคฺรงแคฺร] (กลอน) ว. ครื้นเครง, อึกทึก, กึกก้อง, เช่น เสียงฉะฉาวโครงแคร. (สมุทรโฆษ).
โครม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-มอ-ม้า	[โคฺรม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงคนหรือของหนัก ๆ ล้มหรือตกเป็นต้น.	โครม [โคฺรม] ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงคนหรือของหนัก ๆ ล้มหรือตกเป็นต้น.
โครมคราม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-มอ-ม้า-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-มอ-ม้า	[โคฺรมคฺราม] เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงดังเช่นนั้น.	โครมคราม [โคฺรมคฺราม] ว. เสียงดังเช่นนั้น.
โครเมียม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-เอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ธาตุลําดับที่ ๒๔ สัญลักษณ์ Cr เป็นโลหะแข็งสีเงิน หลอมละลายที่ ๑๘๗๕°ซ. ใช้ประโยชน์ในอุตสาหกรรมผลิตเหล็กกล้าไม่เป็นสนิม อุตสาหกรรมผลิตเหล็กกล้าที่มีความแข็งแรงเป็นพิเศษเพื่อใช้ทําเครื่องมือช่าง และในอุตสาหกรรมชุบโลหะด้วยโครเมียม. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ chromium เขียนว่า ซี-เอช-อา-โอ-เอ็ม-ไอ-ยู-เอ็ม.	โครเมียม น. ธาตุลําดับที่ ๒๔ สัญลักษณ์ Cr เป็นโลหะแข็งสีเงิน หลอมละลายที่ ๑๘๗๕°ซ. ใช้ประโยชน์ในอุตสาหกรรมผลิตเหล็กกล้าไม่เป็นสนิม อุตสาหกรรมผลิตเหล็กกล้าที่มีความแข็งแรงเป็นพิเศษเพื่อใช้ทําเครื่องมือช่าง และในอุตสาหกรรมชุบโลหะด้วยโครเมียม. (อ. chromium).
โครโมโซม เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-โอ-มอ-ม้า-สะ-หระ-โอ-ซอ-โซ่-มอ-ม้า	เป็นคำนาม หมายถึง ส่วนหนึ่งของนิวเคลียสของเซลล์ มีลักษณะเป็นท่อนหรือเป็นเส้น ประกอบขึ้นด้วยสารดีเอ็นเอ (DNA = deoxyribonucleic acid) เชื่อมกับโปรตีน ทําหน้าที่สําคัญในการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรม ทั้งควบคุมการทํางานของเซลล์และการแบ่งเซลล์. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ chromosome เขียนว่า ซี-เอช-อา-โอ-เอ็ม-โอ-เอส-โอ-เอ็ม-อี.	โครโมโซม น. ส่วนหนึ่งของนิวเคลียสของเซลล์ มีลักษณะเป็นท่อนหรือเป็นเส้น ประกอบขึ้นด้วยสารดีเอ็นเอ (DNA = deoxyribonucleic acid) เชื่อมกับโปรตีน ทําหน้าที่สําคัญในการถ่ายทอดลักษณะทางพันธุกรรม ทั้งควบคุมการทํางานของเซลล์และการแบ่งเซลล์. (อ. chromosome).
โคราช เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-ชอ-ช้าง	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อเพลงพื้นเมืองอย่างหนึ่งของชาวโคราชที่ว่าแก้กันเป็นทํานองตีฝีปากโต้คารมกันบ้าง เกี้ยวพาราสีกันบ้าง คล้ายเพลงฉ่อย วรรคหนึ่งใช้คําตั้งแต่ ๔ ถึง ๗ คํา ๓ คํากลอนเป็นบทหนึ่ง ความไพเราะอยู่ที่สัมผัสในการเล่นคําเล่นความให้สละสลวย บาทสุดท้ายจะเอื้อนเสียงในเวลาร้อง.	โคราช น. ชื่อเพลงพื้นเมืองอย่างหนึ่งของชาวโคราชที่ว่าแก้กันเป็นทํานองตีฝีปากโต้คารมกันบ้าง เกี้ยวพาราสีกันบ้าง คล้ายเพลงฉ่อย วรรคหนึ่งใช้คําตั้งแต่ ๔ ถึง ๗ คํา ๓ คํากลอนเป็นบทหนึ่ง ความไพเราะอยู่ที่สัมผัสในการเล่นคําเล่นความให้สละสลวย บาทสุดท้ายจะเอื้อนเสียงในเวลาร้อง.
โครำ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อำ	ดู เลียงผา เขียนว่า สะ-หระ-เอ-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อี-ยอ-ยัก-งอ-งู-ผอ-ผึ้ง-สะ-หระ-อา ความหมายที่ ๑.	โครำ ดู เลียงผา ๑.
โคล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๑	[โคน] เป็นคำนาม หมายถึง ชนกลุ่มหนึ่งในประเทศอินเดียฝ่ายใต้ เช่น ผู้สืบสัมพันธ์โคตรเค้าโคลตระกูล ทิชาเชื้อชาติธชีชูชก. ในวงเล็บ มาจาก มหาเวสสันดรชาดก ในวงเล็บ แบบเรียน กัณฑ์ชูชก.	โคล ๑ [โคน] น. ชนกลุ่มหนึ่งในประเทศอินเดียฝ่ายใต้ เช่น ผู้สืบสัมพันธ์โคตรเค้าโคลตระกูล ทิชาเชื้อชาติธชีชูชก. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
โคล เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๒	[โคน] เป็นคำนาม หมายถึง ลูกกลม เช่น โคลคลี.	โคล ๒ [โคน] น. ลูกกลม เช่น โคลคลี.
โคลง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	[โคฺลง] เป็นคำนาม หมายถึง คําประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีจำนวนคำในวรรคสัมผัสและบังคับเอกโทตามตําราฉันทลักษณ์.	โคลง ๑ [โคฺลง] น. คําประพันธ์ประเภทหนึ่ง มีจำนวนคำในวรรคสัมผัสและบังคับเอกโทตามตําราฉันทลักษณ์.
โคลงโบราณ เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-โอ-บอ-ไบ-ไม้-รอ-เรือ-สะ-หระ-อา-นอ-เนน	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อโคลงชนิดหนึ่งคล้ายโคลง ๔ มีบังคับสัมผัส แต่ไม่มีบังคับเอกโท เช่น โคลงมหาวิชชุมาลี โคลงมหาสินธุมาลี ซึ่งมีปรากฏอยู่ในตำรากาพย์สารวิลาสินี.	โคลงโบราณ น. ชื่อโคลงชนิดหนึ่งคล้ายโคลง ๔ มีบังคับสัมผัส แต่ไม่มีบังคับเอกโท เช่น โคลงมหาวิชชุมาลี โคลงมหาสินธุมาลี ซึ่งมีปรากฏอยู่ในตำรากาพย์สารวิลาสินี.
โคลง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู ความหมายที่ ๒	[โคฺลง] เป็นคำกริยา หมายถึง เอียงไปเอียงมาหรือทําให้เอียงไปเอียงมา เช่น เรือโคลง ว่าวโคลง โคลงเรือ โคลงหัว.	โคลง ๒ [โคฺลง] ก. เอียงไปเอียงมาหรือทําให้เอียงไปเอียงมา เช่น เรือโคลง ว่าวโคลง โคลงเรือ โคลงหัว.
โคลงเคลง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู ความหมายที่ ๑	เป็นคำกริยา หมายถึง โคลงไปโคลงมา. เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง อาการที่รู้สึกวิงเวียนคล้ายอยู่ในเรือโคลง.	โคลงเคลง ๑ ก. โคลงไปโคลงมา. ว. อาการที่รู้สึกวิงเวียนคล้ายอยู่ในเรือโคลง.
โคลงเคลง เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-งอ-งู ความหมายที่ ๒	[โคฺลงเคฺลง] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Melastoma วงศ์ Melastomataceae ดอกสีชมพูหรือม่วงแดง เช่น ชนิด M. malabaricum L..	โคลงเคลง ๒ [โคฺลงเคฺลง] น. ชื่อไม้พุ่มหลายชนิดในสกุล Melastoma วงศ์ Melastomataceae ดอกสีชมพูหรือม่วงแดง เช่น ชนิด M. malabaricum L..
โคลน เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-นอ-หนู	[โคฺลน] เป็นคำนาม หมายถึง ดินเหลว.	โคลน [โคฺลน] น. ดินเหลว.
โควตา เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-วอ-แหวน-ตอ-เต่า-สะ-หระ-อา	[โคฺว–] เป็นคำนาม หมายถึง การจํากัดจํานวนโดยวางกฎเกณฑ์ไว้. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ quota เขียนว่า คิว-ยู-โอ-ที-เอ.	โควตา [โคฺว–] น. การจํากัดจํานวนโดยวางกฎเกณฑ์ไว้. (อ. quota).
โคออร์ดิเนต เขียนว่า สะ-หระ-โอ-คอ-ควาย-ออ-อ่าง-ออ-อ่าง-รอ-เรือ-ทัน-ทะ-คาด-ดอ-เด็ก-สะ-หระ-อิ-สะ-หระ-เอ-นอ-หนู-ตอ-เต่า	ในวงเล็บ เป็นคำที่ใช้ในคณิตศาสตร์ เป็นคำนาม หมายถึง การกําหนดตําแหน่งของจุดบนระนาบหรือในปริภูมิโดยอาศัยแกนอ้างอิงเป็นหลัก. ในวงเล็บ มาจากภาษาอังกฤษ coordinate เขียนว่า ซี-โอ-โอ-อา-ดี-ไอ-เอ็น-เอ-ที-อี.	โคออร์ดิเนต (คณิต) น. การกําหนดตําแหน่งของจุดบนระนาบหรือในปริภูมิโดยอาศัยแกนอ้างอิงเป็นหลัก. (อ. coordinate).
ใคร เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-คอ-ควาย-รอ-เรือ ความหมายที่ ๑	[ไคฺร] เป็นคำสรรพนาม หมายถึง คนไหน, ผู้ใด, ใช้เป็นคำถาม เช่นใครมา เขาไปกับใคร.	ใคร ๑ [ไคฺร] ส. คนไหน, ผู้ใด, ใช้เป็นคำถาม เช่นใครมา เขาไปกับใคร.
ใคร ๒, ใคร ๆ ใคร ความหมายที่ ๒ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-คอ-ควาย-รอ-เรือ ใคร ๆ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-คอ-ควาย-รอ-เรือ ไม้-ยะ-มก	[ไคฺร] เป็นคำสรรพนาม หมายถึง ผู้ใดผู้หนึ่ง, คนใดคนหนึ่ง, (ซึ่งมิได้กำหนดแน่นอนลงไป) เช่น ฉันไม่อยากพึ่งใคร ใคร ๆ ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้.	ใคร ๒, ใคร ๆ [ไคฺร] ส. ผู้ใดผู้หนึ่ง, คนใดคนหนึ่ง, (ซึ่งมิได้กำหนดแน่นอนลงไป) เช่น ฉันไม่อยากพึ่งใคร ใคร ๆ ก็ช่วยอะไรเขาไม่ได้.
ใคร่ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก	[ไคฺร่] เป็นคำกริยา หมายถึง อยาก, ต้องการ, ปรารถนา, ใฝ่; ใช้เป็นคำช่วยกริยาแสดงการขอร้องอย่างสุภาพ เช่น ใคร่ขออนุญาตดำเนินการ.	ใคร่ [ไคฺร่] ก. อยาก, ต้องการ, ปรารถนา, ใฝ่; ใช้เป็นคำช่วยกริยาแสดงการขอร้องอย่างสุภาพ เช่น ใคร่ขออนุญาตดำเนินการ.
ใคร่ครวญ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-ม้วน-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-เอก-คอ-ควาย-รอ-เรือ-วอ-แหวน-ยอ-หยิง	[ไคฺร่คฺรวน] เป็นคำกริยา หมายถึง ตรึกตรอง, พิจารณา, คิดทบทวน.	ใคร่ครวญ [ไคฺร่คฺรวน] ก. ตรึกตรอง, พิจารณา, คิดทบทวน.
ไค เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำนาม หมายถึง เหงื่อไคล.	ไค (โบ) น. เหงื่อไคล.
ไค้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ไม้-โท	ในวงเล็บ เป็นคำโบราณ เป็นคำกริยา หมายถึง ไง้, งัดขึ้น.	ไค้ (โบ) ก. ไง้, งัดขึ้น.
ไคร้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-โท	เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กหลายชนิดในสกุล Glochidion วงศ์ Euphorbiaceae เช่น ชนิด G. daltonii Kurz ผลอ่อนกินได้ รากใช้ทํายา.	ไคร้ น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กหลายชนิดในสกุล Glochidion วงศ์ Euphorbiaceae เช่น ชนิด G. daltonii Kurz ผลอ่อนกินได้ รากใช้ทํายา.
ไคร้เครือ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-รอ-เรือ-ไม้-โท-สะ-หระ-เอ-คอ-ควาย-รอ-เรือ-สะ-หระ-อือ-ออ-อ่าง	[ไคฺร้เคฺรือ] เป็นคำนาม หมายถึง ชื่อไม้เถาใช้ทํายา. ในวงเล็บ มาจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๔๙๓.	ไคร้เครือ [ไคฺร้เคฺรือ] น. ชื่อไม้เถาใช้ทํายา. (พจน. ๒๔๙๓).
ไคล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๑	[ไคฺล] เป็นคำนาม หมายถึง เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกําพร้า, ในวงเล็บ เป็นคำที่เป็นภาษาปาก หมายถึง ขี้ไคล, ราชาศัพท์ว่า พระเมโท; ตะไคร่น้ำ เช่น ปูกินไคล.	ไคล ๑ [ไคฺล] น. เหงื่อที่ปนกับฝุ่นละอองติดกรังอยู่กับหนังกําพร้า, (ปาก) ขี้ไคล, ราชาศัพท์ว่า พระเมโท; ตะไคร่น้ำ เช่น ปูกินไคล.
ไคล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๒	[ไคฺล] เป็นคำกริยา หมายถึง ไป.	ไคล ๒ [ไคฺล] ก. ไป.
ไคลคลา เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-สะ-หระ-อา	[–คฺลา] เป็นคำกริยา หมายถึง เดินไป, เคลื่อนไป, คลาไคล ก็ว่า.	ไคลคลา [–คฺลา] ก. เดินไป, เคลื่อนไป, คลาไคล ก็ว่า.
ไคล เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง ความหมายที่ ๓	[ไคฺล] เป็นคำกริยา หมายถึง ทําให้คลาย ให้อ่อน หรือให้หย่อน โดยใช้นิ้วมือหรือฝ่ามือเป็นต้นคลึงไปมา.	ไคล ๓ [ไคฺล] ก. ทําให้คลาย ให้อ่อน หรือให้หย่อน โดยใช้นิ้วมือหรือฝ่ามือเป็นต้นคลึงไปมา.
ไคล้ เขียนว่า สะ-หระ-ไอ-ไม้-มะ-ลาย-คอ-ควาย-ลอ-ลิง-ไม้-โท	[ไคฺล้] เป็นคำนาม หมายถึง เล่ห์กลหรือเงื่อนงำ เช่น ใส่ไคล้.	ไคล้ [ไคฺล้] น. เล่ห์กลหรือเงื่อนงำ เช่น ใส่ไคล้.